Αρχική Νομική Αναγνώριση της Ταυτότητας Φύλου- Εθνικός Μηχανισμός Παρακολούθησης και Αξιολόγησης του Σχεδίου Δράσης για τα Δικαιώματα του ΠαιδιούΆρθρο 01 – Δικαιώματα του προσώπου

Άρθρο 01 – Δικαιώματα του προσώπου

1. Το πρόσωπο έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της ταυτότητας φύλου του ως στοιχείου της προσωπικότητάς του.
2. Το πρόσωπο έχει δικαίωμα στο σεβασμό της προσωπικότητάς του με βάση τα χαρακτηριστικά φύλου του.

Σχόλια 1 2 3 … 6
  • 13 Μαΐου 2017, 13:17 | ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΛΗΣ

    Η νομιμοποίηση ατόμων με ιδιάζουσες σεξουαλικές συμπεριφορές και παρα φύσιν χαρακτηριστικά διαστρεβλώνει τον παιδαγωγικό χαρακτήρα του νόμου, δημιουργεί θέσφατο και κερκόπορτες για κάθε είδους παραβατικότητες που επιβάλλουν μειοψηφίες στη κοινωνία. Αν αυτή η παραβατικότητα θεσμοθετηθεί, τότε αύριο οι φιλόζωοι εραστές θα διεκδικήσουν τα δικά τους δικαιώματα. Το θέλει αυτό η ελληνική κοινωνία; Για κάντε τον κόπο να τη ρωτήσετε.

  • 13 Μαΐου 2017, 10:30 | γιωτα

    για το Άρθρο1
    Άρθρο 1.- Όλα τα πρόσωπα έχουν το δικαίωμα Στην αναγνώριση της ταυτότητας του φύλου τους και τον σεβασμό των χαρακτηριστικών φύλου τους, ανεξάρτητα από την καταχώριση στα επίσημα έγγραφα Στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας σύμφωνα με την ταυτότητα ή τα χαρακτηριστικά του φύλου τους.
    Να τους συμπεριφέρονται σύμφωνα με την ταυτότητα φύλου τους, συγκεκριμένα, να αναγνωρίζονται κατά τρόπο που τα έγγραφά τους να αποδεικνύουν την ταυτότητά τους, με όρους του κυρίου ονόματος, και του φύλου που καταγράφονται σ’ αυτά.
    Στη σωματική ακεραιότητα και τη φυσική αυτονομία

  • 12 Μαΐου 2017, 18:26 | Φώτης Α.

    Για κάποια που διάβασα:

    α) ΔΕΝ συγκρίνεται η ιθαγένεια με το φύλο, γιατί η πρώτη είναι νομικός ΔΕΣΜΟΣ με το εκάστοτε κράτος και δημιουργεί δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις. Οπότε είναι λογικό το κάθε κράτος να θέτει προϋποθέσεις για την απόκτησή της.

    β) Το έγραψαν κι άλλοι σχολιαστές: και ο προσδιορισμός «άνευ φύλου» κανονικά θα έπρεπε να γίνεται δεκτός από τον νόμο, αλλά αυτά στον Καναδά, που έφτιαξε ως κι intersex wc στις δημόσιες υπηρεσίες του, στην Ελλάδα μονίμως αργούμε να φτάσουμε στο επίπεδο κάποιων άλλων δυτικών χωρών.

    γ) Είμαι προσωπικά υπέρ του να δίνεται ΟΠΟΙΟ μικρό όνομα επιθυμεί το άτομο και θεωρώ αρκετά περιοριστική την συγκεκριμένη λίστα ονομάτων, που εφαρμόζουν κάποια κράτη, π.χ. η Δανία.

    δ) Το επώνυμο τυχαίνει στην Ελλάδα να δηλώνει και το φύλο, αντίθετα στο Ηνωμένο Βασίλειο (ένα παράδειγμα μόνο, υπάρχουν κι άλλες χώρες) ΔΕΝ είναι ενδεικτικό του φύλου, ΔΕΝ κλίνεται π.χ. Smith, Spears, Wilson etc.

  • 11 Μαΐου 2017, 21:49 | Γιώργος

    Σε συνέχεια της εποικοδομητικής (με επιχειρήματα) κριτικής χρήστη «Aggelaki 10 Μαΐου 2017 15:54» (παραλείπω το οριστικό άρθρο του ή της, σεβόμενος τον αυτοπροσδιορισμό βάσει των χαρακτηριστικών του φύλου, γεγονός το οποίο θα συνιστούσε ρατσιστική συμπεριφορά) θα ήθελα να πω δυο πράγματα:

    Ζητώ συγγνώμη που μετά το Θουκυδίδη μίλησα για ανδρικά και γυναικεία ρούχα. Μέχρι, όμως, να ολοκληρωθεί η διαβούλευση, θα προετοιμάσω μια διάλεξη αστροφυσικής, την οποία και θα σας παρουσιάσω. Αν θεωρείτε ότι κάτι άλλο ταιριάζει καλύτερα με Θουκυδίδη, παρακαλώ να με ενημερώσετε έγκαιρα.

    Με το επιχείρημά μου, το οποίο ελπίζω να μην ασπάζομαι μόνο εγώ, μια γυναίκα που φοράει παντελόνι, φοράει ένα ρούχο που για αιώνες (;) φορούσαν μόνο οι άντρες κι έτσι κατά παράδοση αποκαλείται αντρικό. Μετά από πολλά χρόνια, ενδεχομένως, όταν θα έχει ξεχαστεί «η ιστορία των παντελονιών» δεν θα είναι πια επίκαιρος κανένας χαρακτηρισμός όπως «μια γυναίκα που ντύνεται αντρικά». Ακόμη, όμως, και τα παντελόνια που κυκλοφορούν στο εμπόριο διακρίνονται σε αντρικά και γυναικεία, κι έτσι, αν μια μέρα η γυναίκα μου έβαζε το παντελόνι μου, θα της έλεγα «ντύνεσαι σαν άντρας». Λυπάμαι, αλλά όσο κι αν προσπαθείτε να μας πείσετε, ότι στον κόσμο που ζούμε δεν υπάρχει καμία καθορισμένη έννοια, δεν μπορώ να το χωνέψω.

    Μια που είμαι άσχετος και παρ’ όλ’ αυτά αποφάσισα να επιβαρύνω τη δημόσια διαβούλευση με τις «απόψεις μου-σκουπίδια» (υπενθυμίζω ότι στη δημοκρατία σεβασμό δικαιούται και η «άποψη-σκουπίδι», αλλά, συγγνώμη και πάλι, μόνο ο αντιρατσιστικός, α-φυλικός λόγος σας έχει δικαίωμα σεβασμού …), θέλω να σας επισημάνω και τα εξής:

    Ένας νόμος και γενικά ένας κανόνας δικαίου κρίνεται τόσο ως προς τη νομιμότητά του (στην περίπτωση του νόμου, τη συνταγματικότητά του) όσο και ως προς τη σκοπιμότητά του. Βέβαια, ποιος είμαι εγώ να πω κάτι τέτοιο; Ένας άσχετος …

    Το επόμενο επιχείρημά σας είναι εν μέρει αστήρικτο και εν μέρει αβάσιμο: «το νομοσχέδιο θα περάσει [διότι] αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα». Αυτό είναι το συμπέρασμα. Οι προκείμενές του θα πρέπει να είναι: «Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι απεριόριστα»-«Τα ανθρώπινα δικαιώματα προστατεύονται από τους νόμους»-άρα … Όμως, τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι απεριόριστα. Διαφορετικά, σας παρακαλώ να υποστηρίξετε το δίκαιο (και σχετικό με τα ανθρώπινα δικαιώματα) αίτημά μου να διορθωθεί η ληξιαρχική πράξη γέννησής μου ως προς τα εξής: υπηκοότητα: Αυστραλός, φύλο: άνευ, κύριο όνομα: διαστημόπλοιο, επώνυμο: άνευ (λόγω της απουσίας φύλου).

    Αυτές είναι οι συνέπειες όταν ο αυτοπροσδιορισμός είναι απεριόριστος. Προσδιορίζω σημαίνει και καθορίζω και περιορίζω.

    Ευχαριστώ.

  • 11 Μαΐου 2017, 19:42 | Ειρήνη Συμεωνίδου

    προς το σχόλιο 10 Μαΐου 2017, 22:49 | Γιώργος Κ.
    Μπορείτε να πιστεύετε ο,τι θέλετε (τζάμπα είναι) αρκεί αυτό που πιστεύετε να μην αντίκειται στα βασικά δικαιώματα των συνανθρώπων σας. Προς ενημέρωση σας η διαιώνιση του ανθρώπου σήμερα επιτυγχάνεται με πάρα πολλούς άλλους τρόπους πέραν του «παραδοσιακού», αλλά αυτό είναι απολύτως ασχετο με το παρόν νομοσχέδιο. Αυτό που «προσπαθούμε να νομιμοποιήσουμε» ειναι το ήδη αυτονόητο για πολλές χώρες. ΔΕΝ υφίσταται καμιά «απόκλιση της κανονικότητας» και η ουσία του σχολίου σας είναι πως είστε επιεικώς ανενημέρωτος και απολύτως άσχετος όσον αφορά την ταυτότητα φύλου. Είστε δε τόσο άσχετος ώστε συγχέετε στο μυαλό σας παθογενείς παραφιλίες με την απόλυτα υγιή διαφοροποίηση των έμφυλων ταυτοτήτων.

    προς το σχόλιο 10 Μαΐου 2017, 00:16 | π. Βασίλειος Κοκολάκης
    Ευτυχώς λοιπόν που δεν νομοθετεί ο Χριστός σας, γιατί αν και «Θεός της αγάπης» φαίνεται πως θα έπαιρνε πολύ κόσμο στο λαιμό του… Αν η επίσημη ελληνική θρησκεία έχει εκπροσώπους σαν εσάς, ειλικρινά ντρέπομαι ως πολίτης κράτους που έχει υιοθετήσει την ρητορική του μίσους ως «επίσημη θρησκεία» του.

  • 11 Μαΐου 2017, 12:44 | Ειρήνη Συμεωνίδου

    Προς το σχόλιο 11 Μαΐου 2017, 10:14 | ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ

    κα Γρηγοριάδου, παρά την καλή σας πρόθεση, φοβάμαι πως το βλέπετε εντελώς λάθος, με αποτέλεσμα ένα ακόμα-εν αγνοία σας βέβαια-κακοποιητικό σχόλιο. Η αναγνώριση της ταυτότητας φύλου είναι παντελώς άσχετη με τις «σαρκικές απολαύσεις»και τις πνευματικές αναζητήσεις. Είναι κάτι πολύ πιο πρακτικό, κι όποιος έχει διαβάσει λιγάκι από βιολογία και κοινωνική ψυχολογία μπορεί να σας το βεβαιώσει πόσο λάθος το βλέπετε. Είναι ο τρόπος που βιώνουμε οι άνθρωποι τον εαυτό μας από την πρώτη μας παιδική ηλικία. Και τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει αυτό το εσωτερικό βίωμα. «Νιώθω κορίτσι, νιώθω αγόρι, νιώθω περισσότερο κορίτσι αλλά και λίγο αγόρι, νιώθω ανάμεσα ή νιώθω πως γεννήθηκα σε λάθος σώμα» αυτά και άλλα συναφή ακούμε συχνά και με ένταση οι γονείς, οι δάσκαλοι και οι ψυχολόγοι από τα ιντερσεξ και τρανς παιδιά. Γιαυτό και είναι εξαιρετικά σημαντικός αυτός ο νόμος, όχι για εσάς που προφανώς είχατε την τύχη να γεννηθείτε με ένα σώμα που ταιριάζει στην αυτοαντίληψη σας και άρα σας δείχνει «άχρηστος», αλλά για παιδιά σαν το δικό μου και τόσους συνανθρώπους που δεν στάθηκαν το ίδιο τυχεροί με εσάς και κακοποιούνται και στιγματίζονται καθημερινά ακόμα και από ανθρώπους με τις «καλυτερες προθέσεις» όπως εσείς. Οι ανθρωποι αυτοί ειναι φυσιολογικοί και ανθρώπινοι όσο και εσείς, απλά τυχαίνει να είναι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ. Όλοι όμως πρεπει να εχουμε ίδια δικαιώματα, ασχετως της διαφορετικότητας μας. Ελπίζω πως το κατανοείτε αυτό.

  • 11 Μαΐου 2017, 11:56 | Ειρήνη Συμεωνίδου

    Αν και άσχετο με το παρόν νομοσχέδιο, λόγω των τόσων πολλών άκυρων, αντιανθρώπινων, ρατσιστικών ή και κακοποιητικών σχολιασμών που γράφτηκαν και ίσως ακόμα θα γραφτούν σε τέτοιες διαβουλεύσεις, δράττομαι της ευκαιρίας να υπενθυμίσω στην πολιτεία και στον νομοθέτη την αναγκαιότητα που θεωρώ πως έχει άμεση σχέση με την κοινωνική ειρήνη εντός μιας ευνομούμενης δημοκρατικής πολιτείας:
    Η πολιτεία και συγκεκριμένα το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, πρέπει και οφείλει συνεργαζόμενη με το Ορθόδοξο Πατριαρχείο και την Ελληνική Αρχιεπισκοπή της επίσημης (κατά το Σύνταγμα μας) Εκκλησίας να βρεθεί τρόπος να συμπεριληφθούν τα intersex (βιολογικώς μεσοφυλικά δηλαδή) παιδιά και άνθρωποι στην διδασκαλία των επίσημων θρησκευτικών που διδάσκονται στα σχολεία μας. Διότι είναι απαράδεκτο να διδάσκονται τα παιδιά ότι «Ο Θεός έπλασε ΜΟΝΟ τον άντρα και τη γυναίκα», γιατί αυτόματα τα παιδιά που έχουν κάποιο μςσοφυλικό παιδί συμμαθητή και το ξέρουν θα αναρωτηθούν «Και τότε τον Χ ποιος τον έφτιαξε??», οπότε καταλαβαίνει κανείς πως ήδη από το σχολείο έχουμε θέσει τις βάσεις του μίσους στις παιδικές καρδιές και τις βάσεις του ρατσισμού και των διακρίσεων στα παιδικά μυαλουδάκια… Κάπως έτσι αρχίζει ο στιγματισμός αυτών των παιδιών στα σχολεία, από τον ίδιο το δάσκαλο και τα αναλυτικά προγράμματα που δεν τα συμπεριλαμβάνουν και δεν τα θεωρούν ως τώρα ισότιμους και φυσιολογικούς ανθρώπους που αξίζουν ίσα σεβασμό και δικαιώματα όπως κάθε άλλο παιδί. Σε τελική ανάλυση, ας αποφασίσουν οι κεφαλές της Εκκλησίες αν «ο Θεός είναι αγάπη και αποδοχή» ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ή όχι. Αν όχι ας το παραδεχτούν τουλάχιστον κι ας βρεθεί τρόπος να σταματήσουν να δηλητηριάζουν παιδικές συνειδήσεις κόντρα στα ανθρώπινα δικαιώματα που διδάσκει κατά τα άλλα το ελληνικό σχολείο.
    Το Υπουργείο Παιδείας οφείλει να εκδώσει συμπεριληπτικούς κανονισμούς για τα τρανς και ιντερσεξ παιδιά, που αυτή τη στιγμή περιθωριοποιούνται και στοχοποιούνται ασύστολα στα ελληνικά σχολεία, με αφορμή αυτά που δεν γίνεται να αλλάξουν, γιατί έτσι γεννήθηκαν, γιατί έτσι είναι φτιαγμένος ο εγκέφαλος τους και αυτό τους υπαγορεύει, είτε γιατί αυτό τον ορμονικό ή χρωμοσωμικό συνδυασμό φέρει ο οργανισμός τους και άρα συμπεριφέρονται διαφορετικά. Δεν γίνεται λοιπόν να αλλάξουμε τα εγγενή χαρακτηριστικά και συμπεριφορές αυτών των ανθρώπων. Γίνεται όμως και ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξουμε τους νόμους και τους κοινωνικούς θεσμούς ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΕΣΟΦΥΛΙΚΑ (intersex) & ΤΑ ΔΙΕΜΦΥΛΙΚΑ (trans) παιδιά και άτομα. Τότε μόνο μπορούμε να ελπίζουμε στην κοινωνική αποδοχή και την κοινωνική ειρήνη και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ευχαριστώ, ελπίζοντας η έκκληση που κάνω να εισακουστεί σύντομα, ώστε να μην θρηνήσουμε κι άλλους Γιακουμάκηδες…

  • 11 Μαΐου 2017, 10:14 | ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ

    Πεισθήκαμε ότι το συναίσθημα του έρωτα θα μας ελευθερώσει, θα μας προσφέρει την πολυπόθητη χαρά και ευτυχία και τον ποθήσαμε, τον ονειρευθήκαμε, τον επιδιώξαμε, τον πιστέψαμε.

    Όμως, μας απογοήτευσε. Μας απογοήτευσαν τα λάθη και τα πάθη, τα δικά μας και των άλλων, η απουσία της αληθινής αγάπης εκεί που την αναζητούσαμε.

    Στραφήκαμε έπειτα στην ικανοποίηση της σάρκας, της σάρκας και μόνο της σάρκας, ελπίζοντας ότι ίσως καταφέρουμε μέσα από αυτήν να νιώσουμε τη χαρά που διψά η ψυχή και που γι’ αυτήν πλανάται σαν άστεγη στους δρόμους. Μας άφησε ένα απέραντο κενό.

    Και πάλι απογοητευθήκαμε.
    Αλλά διψούμε, ποθούμε τη χαρά, την ξεκούραση της ψυχής μας. ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΜΑΣ ΑΥΤΟ.

    Δεχθήκαμε, τότε και αποδεχθήκαμε τη σκέψη: «Η φύση φταίει».
    Και επιδιδόμαστε τώρα μετά ζήλου στην «αλλαγή» της, θέλουμε την αλλαγή να τη διασφαλίσουμε διά νόμου μάλιστα, μη διδασκόμενοι από την εμπειρία όσων πρωτύτερα από εμάς δοκίμασαν τα ίδια και δεν έφθασαν στην ευτυχία, στην ειρήνη της ψυχής τους, στην καθολικά νοούμενη ευημερία.

    Δεν θα μας ωφελήσει το νομοσχέδιο αυτό. Ούτε εσάς θα ωφελήσει, που αναμένετε να σας φέρει τη λύτρωση από τα προβλήματά σας, διότι τούτη η λαχτάρα σας είναι το φορτιό σας που πρέπει να αποτινάξετε. Ούτε την κοινωνία θα ωφελήσει, αφού δεν γιατρεύει τα μέλη της που πάσχουν αλλά τους κάνει «το χατήρι», μόνο για να μην την απασχολούν περισσότερο, όπως η μάνα δίνει στο παιδί το τάμπλετ για να το ξεφορτωθεί (για να κάνει τι, η ίδια, άραγε;). Και αυτή, η μάνα – κοινωνία, έχει το μεγαλύτερο κρίμα.

    Υπάρχει και ένας ακόμη Δρόμος, που όχι, δεν τον δοκιμάσατε ακόμη, κι ας λέτε ότι τον γνωρίσατε. Και τον απορρίπτετε άκριτα, σε βάρος της χαράς που ποθείτε. Ψάξτε τον ειλικρινά. Και τότε σίγουρα θα Τον βρείτε, θα σας φανερωθεί Αυτός που είναι η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή.

  • 11 Μαΐου 2017, 09:41 | Ειρήνη Συμεωνίδου

    Στο άρθρο 1 θα συμφωνήσω με την πρόταση του ΣΥΔ, που ειναι πλήρης και σαφής
    Άρθρο 1.- Όλα τα πρόσωπα έχουν το δικαίωμα:1. Στην αναγνώριση της ταυτότητας του φύλου τους και τον σεβασμό των χαρακτηριστικών φύλου τους, ανεξάρτητα από την καταχώριση στα επίσημα έγγραφα Στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας σύμφωνα με την ταυτότητα ή τα χαρακτηριστικά του φύλου τους.
    Να τους συμπεριφέρονται σύμφωνα με την ταυτότητα φύλου τους, συγκεκριμένα, να αναγνωρίζονται κατά τρόπο που τα έγγραφά τους να αποδεικνύουν την ταυτότητά τους, με όρους του κυρίου ονόματος, και του φύλου που καταγράφονται σ’ αυτά.
    Στη σωματική ακεραιότητα και τη φυσική αυτονομία.»,

    ΟΜΩΣ υπο την σημαντική προϋπόθεση ότι στο «όλα τα πρόσωπα»εννοούνται ΚΑΙ τα παιδιά. Γιατί τα παιδιά χρειάζονται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον την ελευθερία να αναπτύξουν την προσωπικότητα τους και την ελευθερία να την εκφράσουν, αφού βρίσκονται στην ηλικία της διαμόρφωσης της. Το πως θα μπορεί ένα παιδί να αλλάξει το καταχωρηθέν στη γέννηση του φύλο εφ όσον δεν νιώθει να ταυτίζεται με αυτό, την διαδικασία δηλαδή, θα την εξετάσουμε στο σχετικό άρθρο. Αλλά είναι πολύ σημαντικό να είναι ξεκάθαρο εξ αρχής ότι στον νόμο αυτόν συμπεριλαμβάνονται τα παιδιά:ο παιδί που δεν ταυτίζεται με το αποδοθέν του φύλο βρίσκεται αυτόματα σε καθεστώς πλήθους κινδύνων και ανασφαλειών, ακριβώς επειδή η κοινωνία μας δεν είναι επιστημονικά ενημερωμένη και επειδή ούτε τα σχολεία μας είναι. Η εξαίρεση των ανηλίκων από την αναγνώριση και το σεβασμό της ταυτότητας φύλου βρίσκεται σε ευθεία αντιδιαστολή με το δικαίωμα των παιδιών στην ασφάλεια και στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας τους και ο νομοθέτης πρέπει να το δει αυτό και να το διορθώσει.

    Αναφορικά με τα άθλια και κακοποιητικά σχόλια που γράφονται στην παρούσα διαβούλευση, το μόνο που έχω να προτείνω, είναι να ανοίξουν κάνα βιβλίο βιολογίας και ψυχολογίας (αλλά και Αγωγής του Πολίτη θα ηταν χρησιμο) μπας και συνειδητοποιήσουν πόσο άκυρα είναι όσα γράφουν. Η επιστήμη εχει χρόνια τώρα αποφανθεί πως οι διαφοροποιήσεις είτε στο ανατομικό/βιολογικό φύλο, είτε στην αυτοαντίληψη του κοινωνικού φύλου, είτε στον ερωτικό προσδιορισμό υπήρχαν στον άνθρωπο από πάντα και αποτελούν φυσιολογικές διαφοροποιήσεις από τον μέσο όρο. Απλά σήμερα με την ανάπτυξη των σχετικών επιστημονικών πεδίων μπορούμε να τις ερευνήσουμε άρα και να τις κατανοήσουμε καλύτερα.

  • 11 Μαΐου 2017, 08:45 | Φώτης Α.

    Διευκρίνιση:
    Ο όρος «transexual» είναι (πολύ) συγκεκριμένος και καλύπτει ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται με αντίθετο φύλο σε σχέση με αυτό που βιολογικά τους έχει αποδοθεί. Δηλαδή, μπορεί να έχουν ταξινομηθεί ως «αρσενικό» κατά τη γέννησή τους, αλλά αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ως θηλυκά (ή αντίστροφα για τα FTM άτομα.).

    Αντίθετα τα διαφυλικά (transgender) άτομα ζουν ανάμεσα σε αυτό το δίπολο, δεν αποδέχονται δηλαδή 100% τον κοινωνικό ρόλο που τους αποδίδει το βιολογικό τους φύλο.
    Ο όρος διεμφυλικός είναι ένας ευρύτερος όρος που καλύπτει όλους τους ανθρώπους, που ζουν σε ένα ενδιάμεσο φύλο, το οποίο δεν ανήκει στο παραδοσιακό δίπολο άντρας/ γυναίκα.
    Πηγή: lifo

  • 11 Μαΐου 2017, 07:17 | Φώτης Α.

    ΚΑΘΑΡΗ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ η σύγκριση των δικαιωμάτων των τρανς συμπολιτών μας με την παιδοφιλία κτλ.
    Νομική γνώση ΜΗΔΕΝ! Στην μια περίπτωση μιλάμε για ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ σε δήλωση ενώπιον ληξιαρχείου με την κάλυψη ενός ψηφισθέντος νόμου και στην άλλη για ΒΙΑΣΜΟ και γενικά ΜΗ συναινετικό σεξ, ΟΥΔΕΜΙΑ σύγκριση υπάρχει, αν είναι δυνατόν να γράφονται τέτοια ανυπόστατα και προσβλητικά για τους τρανς συνανθρώπους μας εν έτει 2017 σε ευρωπαϊκή χώρα.

  • 10 Μαΐου 2017, 23:57 | Φώτης Α.

    Απορία: μερικοί παπάδες κι άλλοι (αυτοχαρακτηριζόμενοι ως) «πιστοί χριστιανοί» ΠΩΣ στο ΚΑΛΟ ξέρουν τι θα ήθελε ο Ιησούς για τους τρανς συνανθρώπους μας; Του έχουν μιλήσει και γνωρίζουν ακριβώς την γνώμη του;

  • 10 Μαΐου 2017, 23:33 | Φώτης Α.

    Συγχαρητήρια στην κυρία Ειρήνη Συμεωνίδου για τις εξαιρετικές τοποθετήσεις της ως μητέρα intersex παιδιού.
    Μπράβο και στον Χάρη για την κατάθεση της εμπειρίας του.

  • 10 Μαΐου 2017, 22:49 | Γιώργος Κ.

    Προσωπικά πιστεύω πως παίζουμε με τις λέξεις και χάνουμε την ουσία. Την ουσία η οποία έχει διαιωνίσει το ανθρώπινο είδος τόσες γενεές, και προσπαθούμε να νομιμοποιήσουμε (λες και ήταν παράνομο) την απόκλιση της κανονικότητας. Το τι επιθυμεί να είναι ο κάθε ένας είναι δικαίωμά του, αλλά η υπερπροβολή του θέματος αυτού σε σημείο να καταρτίζονται νόμοι, νομίζω πως είναι υπερβολικό, και συμβάλει στην αλλοίωση του κοινωνικού ιστού. Στη συνέχεια όπως το πάμε θα έχουν τα ίδια δικαιώματα οι παιδόφιλοι (γιατί όχι?), οι κτηνοβάτες (γιατί όχι?) και δεν ξέρω και εγώ ποιός άλλος. Ένα και ένα κάνει δύο. Η διαφορετικότητα υπάρχει (καλώς ή κακώς), αλλά ας πάψει πλέον να γίνεται πρότυπο. Δεν έχω εμπάθεια με κανέναν, αλλά ελπίζω να μην γίνω εμπαθείς στο μέλλον. Και να μην ξεχνάμε…. «Η ΔΡΑΣΗ ΦΕΡΝΕΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ».

  • 10 Μαΐου 2017, 20:59 | Κωνσταντίνος

    Κανείς δεν γεννιέται έχοντας επίγνωση του εαυτού του ως αρσενικού ή θηλυκού• αυτή η επίγνωση αναπτύσσεται με τον καιρό και όπως συμβαίνει σε όλες τις αναπτυξιακές διαδικασίες, μπορεί να παρεκκλίνει λόγω του περιβάλλοντος του παιδιού, των σχέσεων και των αρνητικών εμπειριών από τη νηπιακή ηλικία και έπειτα. Οι άνθρωποι αυτοί που «αισθάνονται σαν το αντίθετο φύλο» ή «κάπου ενδιάμεσα» δεν αποτελούν το τρίτο φύλο. Παραμένουν βιολογικά άνδρες ή βιολογικά γυναίκες. Η πεποίθηση ενός ατόμου ότι αυτός ή αυτή είναι κάτι που δεν είναι, στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να χαρακτηριστεί ως σημάδι μπερδεμένης σκέψης ή αναγνωρισμένης ψυχικής διαταραχής (Δυσφορία Γένους ή Διαταραχή Ταυτότητας Φύλου).
    Είναι απάνθρωπο για τους ίδιους και επικίνδυνο για την κοινωνία η πλήρη θεσμικά εξίσωση και ένταξη στο οικογενειακό δίκαιο – οποιασδήποτε σεξουαλικής συμπεριφοράς ή επιλογής που κατά κοινή ομολογία αποτελεί λανθάνουσα και παραφύσιν.
    Υγιείς νομοθεσία είναι αυτή που στηρίζει και προωθεί το Είναι του ανθρώπου.

  • 10 Μαΐου 2017, 15:54 | Aggelaki

    Πόσο σοβαρά να πάρεις έναν άνθρωπο που σου παραθέτει Θουκυδίδη και μετά σου πετάει για ανδρικά και γυναικεία ρούχα. Δεν μπορείς.
    Με τη λογική του, όποιες γυναίκες φορούν παντελόνια, ντύνονται «ανδρικά». Ο Θουκυδίδης με τους χιτώνες τι ήταν?

    Το νομοσχέδιο βγήκε σε δημόσια διαβούλευση για να διορθωθεί όπου χρειάζεται, όχι για να πει ο κάθε άσχετος αν συμφωνεί.
    Το νομοσχέδιο θα περαστεί είτε σας αρέσει είτε όχι, αφορά θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, η διάκριση προς ομάδες ανθρώπων (μειονότητες όπως λέτε) είναι ρατσισμός και είναι ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα.

  • 10 Μαΐου 2017, 14:16 | Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (ΣΥΔ)

    Οι διατυπώσεις του άρθρου αυτού, τόσο της παραγράφου 1 αλλά και της 2, βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση, ωστόσο, το εισαγωγικό άρθρο περιγραφής των δικαιωμάτων του προσώπου, πρέπει να τα περιγράφει με περισσότερη ακρίβεια και να είναι πιο αναλυτικό. Προτείνουμε την ακόλουθη διατύπωση σε 4 παραγράφους:

    Άρθρο 1.- Όλα τα πρόσωπα έχουν το δικαίωμα:

    1. Στην αναγνώριση της ταυτότητας του φύλου τους και τον σεβασμό των χαρακτηριστικών φύλου τους, ανεξάρτητα από την καταχώριση στα επίσημα έγγραφα

    Στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας σύμφωνα με την ταυτότητα ή τα χαρακτηριστικά του φύλου τους.
    Να τους συμπεριφέρονται σύμφωνα με την ταυτότητα φύλου τους, συγκεκριμένα, να αναγνωρίζονται κατά τρόπο που τα έγγραφά τους να αποδεικνύουν την ταυτότητά τους, με όρους του κυρίου ονόματος, και του φύλου που καταγράφονται σ’ αυτά.
    Στη σωματική ακεραιότητα και τη φυσική αυτονομία.

    Εκ μέρους του Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (ΣΥΔ),
    Μαρίνα Γαλανού.

  • 10 Μαΐου 2017, 11:13 | Χαρης

    Ήμουν στα 50 μου, όταν τελικά συνειδητοποίησα ότι είμαι ένας άντρας με γυναικείο σώμα. Αυτή η συνειδητοποίηση μπορεί να έρθει σε οποιαδήποτε ηλικία. Κάποιοι κάνουν coming out σ΄αυτό ως μικρά παιδιά, ενώ άλλοι είναι ακόμη μεγαλύτεροι και απ’ ότι ήμουν εγώ. Ανεξάρτητα όμως από την ηλικία που καταλαβαίνεις για πρώτη φορά ότι το φύλο σου είναι διαφορετικό απ’ αυτό που σου έχει αποδοθεί κατά τη γέννηση, το επόμενο πράγμα που προσπαθείς να καταλάβεις είναι το τι πρέπει να κάνεις γι΄αυτό.
    Κάτι που μπορεί να είναι μια πολύ δύσκολη απόφαση. Από τη μία, οι δυνατότητες είναι πολλές κι η κάθε μία έχει τα πάνω της και τα κάτω της. Όλοι μας έχουμε να αποφασίσουμε για το ποια επιλογή είναι κατάλληλη για εμάς. Κάποια άτομα που είναι ανατομικά γυναίκες κάνουν οτιδήποτε δυνατό για να επαναπροσδιορισουν το φυλο τους κάνοντας εξίσου χρήση ορμονών και χειρουργείων. Ακόμα κι η επιλογή του χειρουργείου μπορεί είτε να περιοριστεί στην διπλή μαστεκτομή είτε να έχει έναν πιο ευρύ χαρακτήρα. Κάποια άλλα βρίσκουν, μόνο τις ορμόνες, αρκετά ικανοποιητικές. Και κάποια άλλα αφήνουν τα σώματά τους ήσυχα και κάνουν τη μετάβαση μόνο κοινωνικά. Όλα εξαρτώνται από το πόσα πρέπει και μπορείς να κάνεις για να αισθανθούν οι άλλοι ότι είσαι ο άντρας που νιώθεις ότι είσαι.
    Η επιλογή μου ήταν για πολλά χρονια να μην κάνω σχεδόν τίποτα και απλά να είμαι άντρας. Οπότε τι σημαίνει αυτό; Όλα έχουν να κάνουν με το τι είναι πραγματικά το «φύλο» (gender). Για ένα μεγάλο διάστημα το χρησιμοποιούσαν ως συνώνυμο του όρου «sex». Όλα είχαν να κάνουν με τα γεννητικά όργανα και τα χρωμοσώματα. Αλλά τελικά έγινε φανερό ότι το φύλο (gender) είναι κάτι πιο πολύπλοκο απ΄αυτό. Έχει να κάνει περισσότερο με το πως σκέφτεσαι και αισθάνεσαι, παρά με το σώμα σου και από το τι αυτό αποτελείται. Και τώρα προέκυψε η ιδέα ότι, αντίθετα με τον όρο «sex», το φύλο (gender) είναι εντελώς υποκειμενικό. Είναι ότι εσύ αυτοπροσδιορίζεσαι. Όπως λένε κάποιοι το «sex» είναι ανάμεσα στα πόδια και το «φύλο» (gender) είναι ανάμεσα στ΄αυτιά. Αν πιστεύεις και αισθάνεσαι ότι είσαι αντρας, είσαι. Είμαι.
    Αυτό το έχω κοινό με όλα τα τρανς ατομα. Και σ’ ένα σημείο, οι περισσότεροι από εμάς έχουμε αισθανθεί ότι είμαστε άντρες ή αγόρια (εξαρτάται από την ηλικία) σ’ ένα γυναικείο σώμα. Αρκετοί τρανς άντρες σκέφτονται το σώμα τους ως αποτέλεσμα της γέννησής τους. Μπορώ να το καταλάβω αυτό, αλλά απλά εγώ δεν το βλέπω έτσι. Πιστεύω ότι είμαι όπως ακριβώς έπρεπε να είμαι: ένας άντρας με γυναικείο σώμα.
    Δεν είμαι ένα αρκετά θρησκευόμενο άτομο αλλά ενθουσιάζομαι απ’ ένα ή δύο πράγματα που πιστεύουν κάποιες θρησκείες για τα τρανς άτομα. Λένε ότι ο θεός τα έκανε άνδρες ή γυναίκες κι ο ότι ο θεός δεν κάνει λάθη. Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Ο θεός με έκανε άντρας με γυναικείο σώμα και δεν είναι λάθος. Το ίδιο συμβαίνει με τις τρανς γυναίκες που αποφασίζουν να αλλάξουν το σώμα τους για να νιώθουν πιο θηλυκές. Απλά χρησιμοποιούν τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους για συνειδητοποιήσουν την οπτική της θηλυκότητας που ο θεός σκόπιμα εναποθέσε επάνω τους. Το μόνο λάθος είναι στην πλευρά των ανθρώπων που περιορίζουν τη δημιουργία του Θεού στα όρια που δημιουργούνται από τον άνθρωπο.
    Είμαι υπέρ αυτής της υπέρβασης όλων αυτών των οριών. Η κοινωνία προσπαθεί να επιβάλλει αμέτρητα όρια στο φύλο, γράφοντας κανόνες όχι μόνο για τα φυσικά χαρακτηριστικά αλλά και για την εμφάνιση, τη συμπεριφορά, τα επαγγέλματα, τις ασχολίες, ακόμη και για σκέψεις και για συμπεριφορές για κάθε φύλο. Ζητώ μόνο ο καθένας απ’ εμάς να είναι ελεύθερος να υπερβεί όλα εκείνα τα όρια που αισθάνεται ότι τον περιορίζουν, παρά να χάσει τη δυνατότητα να είναι ο εαυτός του. Προσωπική μου επιλογή είναι να τα υπερβώ, σχεδόν όλα, με το να είμαι ο άντρας που είμαι, με ελάχιστο ενδιαφέρον για το τι παραδοσιακά σημαίνει η λέξη άντρας.
    Έχω απεριόριστο θαυμασμό για τις τρανς γυναίκες που κάνουν τα σώματά τους πιο θηλυκά, μέσω ορμονών ή του συνδυασμού ορμονών και χειρουργείων. Είναι δύσκολη και συχνά επίπονη διαδικασία που απαιτεί μεγάλη αποφασιστικότητα και κουράγιο. Γνωρίζω υπέροχες τρανς γυναίκες με περισσότερο στυλ κι άποψη από κάθε cis γυναίκα. Ο δρόμος τους μπορεί να είναι αυτός της ομορφιάς, της δημιουργικότητας και της αυτοέκφρασης. Απλά δεν είναι ο δικός μου δρόμος. Είμαι απλά ένας μεσήλικας άντρας με γυναικείο σώμα , αρκετά ικανοποιημένος με το να είμαι ακριβώς αυτό.

  • 10 Μαΐου 2017, 09:41 | Γιώργος

    Σε συνέχεια του εξαιρετικού σχολίου του Αλέξανδρου Σουρτζή (10 Μαΐου 2017, 01:58), με το οποίο ο συγγραφέας του, με ορθολογικά και όχι δογματικά επιχειρήματα, επιχειρεί να διατυπώσει την αντίθεσή του στις διατάξεις του προτεινόμενου σχεδίου νόμου, θα ήθελα να προσθέσω τα εξής:

    Ως προς τη διαστρέβλωση των εννοιών και την αυθαίρετη απομάκρυνση τους από την πραγματικότητα που συλλαμβάνουμε με τις αισθήσεις και τη βιώνουμε, προσθέτω την πολύ παλαιότερη ρήση του Θουκυδίδη:

    «Σε καιρό ειρήνης και όταν ευημερή ο κόσμος και οι πολιτείες, οι άνθρωποι είναι ήρεμοι γιατί δεν τους πιέζουν ανάγκες φοβερές. Αλλ’ όταν έρθη ο πόλεμος που φέρνει στους ανθρώπους την καθημερινή στέρηση, γίνεται δάσκαλος της βίας κ’ ερεθίζει τα πνεύματα του πλήθους σύμφωνα με τις καταστάσεις που δημιουργεί. Ο εμφύλιος πόλεμος, λοιπόν, μεταδόθηκε από πολιτεία σε πολιτεία. Κι όσες πολιτείες έμειναν τελευταίες, έχοντας μάθει τι είχε γίνει αλλού, προσπαθούσαν να υπερβάλλουν σ’ επινοητικότητα, σε ύπουλα μέσα και σε ανήκουστες εκδικήσεις. Για να δικαιολογούν τις πράξεις τους άλλαζαν ακόμα και τη σημασία των λέξεων. Η παράλογη τόλμη θεωρήθηκε ανδρεία και αφοσίωση στο κόμμα (φιλέταιρος), η προσωπική διστακτικότητα θεωρήθηκε δειλία που κρύβεται πίσω από εύλογες προφάσεις και η σωφροσύνη προσωπίδα της ανανδρείας. Η παραφορά θεωρήθηκε ανδρική αρετή, ενώ η τάση να εξετάζωνται προσεκτικά όλες οι όψεις ενός ζητήματος θεωρήθηκε πρόφαση για υπεκφυγή. Όποιος ήταν έξαλλος γινόταν ακουστός, ενώ όποιος έφερνε αντιρρήσεις γινόταν ύποπτος. Όποιον επινοούσε κανένα τέχνασμα και πετύχαινε, τον θεωρούσαν σπουδαίο, κι όποιον υποψιαζόταν σύγκαιρα και φανέρωνε τα σχέδια του αντιπάλου, τον θεωρούσαν ακόμα πιο σπουδαίο. Ενώ όποιος ήταν αρκετά προνοητικός, ώστε να μην χρειαστούν τέτοια μέσα, θεωρούσαν ότι διαλύει το κόμμα και ότι είναι τρομοκρατημένος από την αντίπαλη παράταξη. Με μια λέξη, όποιος πρόφταινε να κάνη κακό πρίν από άλλον, ήταν άξιος επαίνου, καθώς κ’ εκείνος που παρακινούσε στο κακό όποιον δεν είχε σκεφτή να το κάνη» (μετάφραση Άγγελου Σ. Βλάχου, εκδ. Εστία 1999).

    Στην πραγματικότητα που συλλαμβάνουμε με τις αισθήσεις μας υπάρχουν πράγματα και πρόσωπα που είναι έτσι όπως είναι είτε μας αρέσει είτε όχι. Πολλοί θα προτιμούσαμε να είχαμε γεννηθεί σε άλλη χώρα, με άλλους γονείς, να είχαμε φοιτήσει σε άλλα σχολεία, κ.ο.κ. Εντούτοις, γεννηθήκαμε στη συγκεκριμένη χώρα, με τους συγκεκριμένους γονείς, φοιτήσαμε στα συγκεκριμένα σχολεία, κ.ο.κ. Οι παραπάνω καταστάσεις δεν αλλάζουν είτε μας αρέσει είτε όχι. Βέβαια, καθορίζουμε οι ίδιοι το μέλλον μας σύμφωνα με τις προθέσεις και τις προσπάθειές μας. Σ’ αυτό ακριβώς, ή, όπως το αποκαλεί η επιστήμη του δικαίου, στο δικαίωμα αυτοδιάθεσης, θεμελιώνεται το δικαίωμα κάθε προσώπου αν αυτοπροσδιορίζεται, δηλαδή να έχει οποιοδήποτε ερωτικό προσανατολισμό, να επιλέγει τις κοινωνικές συναναστροφές του, να ζει τη ζωή ελεύθερο από περιορισμούς που θέτει το δίκαιο‧ απέναντι στους περιορισμούς που θέτει η πραγματικότητα, όμως, δεν έχει καμία αξίωση, αλλά ούτε και το δίκαιο έχει την εξουσία να τους άρει. Το ότι ένα νεογνό γεννήθηκε με αρσενικά ή θηλυκά βιολογικά χαρακτηριστικά είναι μια πραγματικότητα που ούτε το δίκαιο ούτε ο άνθρωπος έχουν την εξουσία να ανατρέψουν. Γι’ αυτό το λόγο, και η μοναδική εξαίρεση που μπορώ νε δεχτώ ως προς τη «διόρθωση φύλου» είναι η περίπτωση όπου ένα παιδί γεννιέται με βιολογικά χαρακτηριστικά και των δύο φύλων (π.χ. ανδρικά και γυναικείο γεννητικά όργανα). Είναι η μόνη περίπτωση όπου η φύση «έκανε λάθος» (στην πραγματικότητα, δεν το έκανε η φύση το λάθος, αλλά ο άνθρωπος, που με τη μόλυνση του περιβάλλοντος και τον τρόπο ζωής του κατατείνει στην αλλοίωση του γενετικού υλικού του, η οποία αντανακλάται τελικώς στους απογόνους του), και ο άνθρωπος πρέπει να το αποκαταστήσει. Στη ζωή του, όμως, ο άνθρωπος διαπιστώνει ότι δεν θέλει να ζήσει σύμφωνα με τα βιολογικά χαρακτηριστικά που γεννήθηκε. Η σφαίρα της ιδιωτικής ζωής είναι τόσο προσωπική, μέχρι και εσωτερική, ώστε καμία νομοθεσία, οποιασδήποτε χώρας του κόσμου, δεν θα μπορούσε και, κατά τη γνώμη μου, δεν θα έπρεπε να εισβάλει. Ο άνθρωπος αυτός, λοιπόν, έχει το δικαίωμα να μεταβάλει και το σώμα του, προκειμένου κι αυτό να εξυπηρετεί τον τρόπο ζωής που θέλει να ζει. Μόλις το κάνει αυτό, έχει δικαίωμα να λέει: «Γεννήθηκα άντρας, αλλά θέλησα να ζω σαν γυναίκα, κι έγινα γυναίκα». Όπου γυναίκα σημαίνει ένα πρόσωπο όπως η δική μου γυναίκα, τουλάχιστον τόσο όσο η σύγχρονη και, ενδεχομένως, η μελλοντική επιστήμη θα του επιτρέψει να γίνει. Ωστόσο, δεν είναι γυναίκα ένα πρόσωπο, το οποίο μοιάζει σαν εμένα που είμαι άντρας, το οποίο απλώς θέλει να λέγεται «Μαρία». Ένα τέτοιο πρόσωπο δεν μπορεί παρά να λέγεται «Γιώργος». Μέχρι εκεί, λοιπόν.

    Όπως παραδέχεται και ο Θουκυδίδης τόσους αιώνες πριν, ερχόμαστε κάποιοι στη δύσκολη θέση να υποστηρίξουμε έννοιες αυτονόητες, που για τόσους αιώνες κανένας δεν είχε μπει στον κόπο να υποστηρίξει, απλούστατα διότι ήταν αυτονόητες. Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει πιο δύσκολη προσπάθεια από το να εξηγείς το αυτονόητο. Θα ήθελα πολύ να είχα διαβάσει σ’ αυτή τη διαβούλευση λογικά επιχειρήματα από την πλευρά των υποστηρικτών του προτεινόμενου σχεδίου νόμου κι ενδεχομένως να είχα πεισθεί για την ορθότητά τους. Εντούτοις κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Δυστυχώς διαβάζουμε θέσεις σύμφωνα με τις οποίες «δεν υπάρχει φύλο, υπάρχει φάσμα φύλων» και «είμαστε κι εμείς άνθρωποι κι έχουμε αυτονόητα δικαιώματα». Θα εκμυστηρευτώ λοιπόν τα εξής: Θα ήθελα πολύ να ζούσα σε μια χώρα όπως η Γερμανία με την ελάχιστη ανεργία και τη συνεχή μέριμνα για την εύρεση εργασία, η Αγγλία με το εξαιρετικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, να φοιτούσα σε γαλλικά πανεπιστήμια και τέλος να έκανα κάθε χρόνο διακοπές στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και να επιθεωρούσα τις πετρελαιοπηγές που μου ανήκουν. Είμαι άνθρωπος κι έχω δικαιώματα και δεν μπορώ να απολάυσω κανένα από τα παραπάνω δικαιώματα. Γεννήθηκα Έλληνας, παραμένω Έλληνας μέχρι να συμπληρώσω ενδεχομένως ορισμένο χρόνο σε μια άλλη χώρα και αυτή χώρα, αν το επιθυμεί, να μου δώσει την ιθαγένειά της. Οι περιορισμοί που θέτει η πραγματικότητα είναι αυτοί που είναι κι όταν ζητάς, ο νομοθέτης να αλλάξει τις έννοιες στα λεξικά για ν’ ασκείς εσύ το δικαίωμά σου στην φαντασιοπληξία και την ουτοπία, γιατί «έχεις δικαιώματα», μάλλον δεν έχεις καταλάβει πράγματα από τη ζωή σου.

    Ας δεχτούμε όμως ότι το φύλο είναι φάσμα. Στο παιδί μου θα πω, ότι έκανα λάθος όταν γεννήθηκε και το δήλωσα Μαρία‧ κάτι τέτοιο είναι τυραννικό, έπρεπε να το δηλώσω ως πρόσωπο που φέρει γυναικεία βιολογικά χαρακτηριστικά και το οποίο θα ονοματοδοτηθεί όταν αποφασίσει σε ποιο σημείο του «φάσματος» βρίσκεται. Θα του φορούσα και ανδρικά και γυναικεία ρούχα, γιατί το αντίθετο θα ήταν επιβολή της πλειοψηφίας στις μειοψηφίες και μάλιστα θα έπρεπε να απαιτήσω από τους κατασκευαστές ρούχων να κατασκευάζουν και «άφυλα» ρούχα, με το επιχείρημα ότι το «φύλο είναι φάσμα». Θα μπορούσα να συνεχίσω αλλά πρέπει να κλείσω εδώ. Κάτι τελευταίο μόνο και θα το ζητήσω ως μειοψηφία: Ο νομοθέτης έσπευσε να κατοχυρώσει τις μειοψηφίες με ποικίλα νομοθετήματα και καλώς έπραξε. Δυστυχώς όμως στη σκληρή πραγματικότητα που ζούμε οι πολίτες αυτής της χώρας, το «ζην προηγείται του ευ ζην». Πρώτα πρέπει να εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας, η οποία και είναι που απειλείται σήμερα, και μετά θα τα βρούμε όλα τ’ άλλα. Ας μειώσουμε την ανεργία, ας ανοίξουμε σχολεία (και όχι μόνο δημοτικά κ.λπ. αλλά και παιδικούς σταθμούς), ας βελτιώσουμε τα νοσοκομεία, ας παρέχουμε πρώτα ελπίδα για το αύριο για όλους, έμφυλους και άφυλους, και μετά θα τα βρούμε και τα υπόλοιπα (τα δικαιώματα «τρίτης γενιάς»). Εξασφαλίζοντας πρώτα τα τελευταία και ξεχνώντας, ει μη σκοτώνοντας τα πρώτα, ο νομοθέτης κάνει ένα λογικό άλμα. Πώς θα σας φαινόταν αν, ως πατέρας, δεν έχω χρήματα να αγοράσω γάλα για το παιδί μου, αλλά σχεδιάζω που θα πάω διακοπές το καλοκαίρι; Σε μια πολιτισμένη χώρα που έχει λύσει το «ζην» και προχώρησε στο «ευ ζην», τέτοια νομοσχέδια προτείνονται έπειτα από διαβούλευση, εκτός από τους πολίτες ενδεχομένως, και με επιστημονικούς φορείς διαφόρων προελεύσεων, ανθρώπους με γνώσεις και κύρος να τάμουν τα αναφυόμενα ζητήματα και να πείσουν για την ορθότητα των καινοτομιών ενός νόμου. Αντίθετα, στην Ελλάδα μας προτείνουμε ένα νομοσχέδιο χωρίς αιτιολογική έκθεση και αφήνουμε τους πολίτες μας, διαβουλευόμενοι, να «βγάλουν τα μάτια τους», τα πορίσματα που θα εξαχθούν να τα συμπεριλάβουμε σε μια αιτιολογική έκθεση, να ψηφίσουμε και το νόμο και να είμαστε ευχαριστημένοι όλοι, και η σιωπούσα πλειοψηφία και οι θορυβούσες μειοψηφίες.

  • 10 Μαΐου 2017, 09:05 | Ειρήνη Συμεωνίδου

    Συμπληρωματικά, να σας διαβεβαιώσω κε Σουρτζή ως γονέας intersex παιδιού, ότι δεν υπάρχει κανένας τρόπος να πεισθεί ένας άνθρωπος ότι δεν είναι το φύλο που νιώθει, αλλά κάτι άλλο (αυτό που του είπαν πχ πως πρέπει να είναι, ή που θεωρεί η κοινωνία ότι πρέπει να είναι), οπότε δεν κινδυνεύει κανείς από αυτό το νομοσχέδιο, ούτε «προωθείται» κάποια διαστρέβλωση της πραγματικότητας για να αγανακτείτε. Το νομοσχέδιο αυτό δεν κάνει καμιά απολύτως διαφορά σε όσους ανθρώπους ταυτοποιούνται με το αποδοθέν στη γέννηση τους φύλο. Αντίθετα θα λύσει πολλά σοβαρότατα προβλήματα στην μειονότητα που το χρειάζεται για να ζήσει ανθρωπινά και ειλικρινά και ΙΣΟΤΙΜΑ με όλους μας. Γιατί , ξέρετε, και οι μειονότητες έχουν τα ίδια ακριβώς δικαιώματα με τις πλειοψηφίες εντός Δημοκρατίας. Και το δικαίωμα ενός ανθρώπου να είναι ο εαυτός του ισχύει για όλους μας εξ ίσου και είναι αναφαίρετο, πόσο μάλλον από την στιγμή που δεν επηρεάζει ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ (εκτός από μερικούς φοβικούς, κι αυτούς στην …φαντασία τους μόνο)

  • 10 Μαΐου 2017, 09:51 | Ειρήνη Συμεωνίδου

    Δυστυχώς, στον τόπο που γέννησε κάποτε την Δημοκρατία, η άγνοια, η μισαλλοδοξία, η ομοφοβία/τρανσφοβία και ο κοινωνικός ρατσισμός καλά κρατούν και μας θυμίζουν…μεσαίωνα και κυνήγια μαγισσών εν έτι 2017.Ας επαναλάβω λοιπόν κάποιες επιστημονικά τεκμηριωμένες πληροφορίες που εγραψα και στο αρθρο 2, για όσους δεν γνωρίζουν και θέλουν να μάθουν τι ισχύει στην πραγματικότητα σχετικά με την ανθρώπινη ταυτότητα φύλου:
    Για όσους σχολιαστές επιμένουν στην άγνοια τους (πως τάχα υπάρχουν «μόνο ΧΥ άντρες και ΧΧ γυναίκες») να ενημερώσω ότι οι πληροφορίες τους δεν ευσταθούν επιστημονικά από την στιγμή που οι βιολόγοι χαρτογράφησαν το ανθρώπινο DNA και οι κοινωνιολόγοι/ψυχολόγοι/ανθρωπογεωγράφοι μελέτησαν το ανθρώπινο κοινωνικό φύλο. Εδώ και λίγες δεκαετίες γνωρίζουμε ότι αντικειμενικά γεννιούνται άνθρωποι με ποικιλόμορφα χρωμοσώματα φύλου και ποικιλόμορφη ανατομία ή ορμονικά προφίλ επίσης (πχ οι iuntersex άνθρωποι ΧΧΥ, ΧΥΥ, ΧΧΧ, Χ0, ΧΧΥΥ, ή ακόμα γυναίκες με χρωμοσώματα ΧΥ και άντρες με ΧΧ. Που σημαίνει πως πλέον μιλάμε για ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΦΑΣΜΑ) Η ανθρώπινη ποικιλομορφία είναι μεγάλη και δεν εξαντλείται φυσικά «μόνο» στα χρωμοσώματα μας, ούτε «μόνο» στην ανατομία μας, ούτε «μόνο» στο ορμονικό προφίλ του καθενός μας.
    Η αίσθηση δε της ταυτότητας φύλου (που την αντιλαμβανόμαστε στα πολύ πρώτα(2-3) χρόνια της ζωής και καμιά σχέση δεν έχει με τον ερωτικό μας προσδιορισμό που εμφανίζεται προς την εφηβεία -και κακώς ακόμα κάποιοι τα μπερδεύουν αυτά), δηλαδή το πως βιώνει ο κάθε άνθρωπος το φύλο του προκύπτει ως αποτέλεσμα:
    α) της φύσης (nature), δηλαδή του μοναδικού για κάθε άνθρωπο συνδυασμού όλων των παραπάνω βιολογικών χαρακτηριστικών (εγκέφαλος, χρωμοσώματα, ορμόνες, ανατομικά όργανα)
    β) της ανατροφής που έλαβε ως παιδί (nurture) και
    γ) της κουλτούρας εντός της οποίας μεγάλωσε και ζει.
    Όλα τα παραπάνω μαζί δημιουργούν την ταυτότητα φύλου (gender) στα παιδιά. Που σημαίνει πως πλέον μιλάμε και για ένα πολυποίκιλο ΦΑΣΜΑ ΕΜΦΥΛΩΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΩΝ.
    Αυτό το φάσμα από έμφυλες ταυτότητες, αλλά και το βιολογικό έμφυλο φάσμα καλείται (επιτέλους) να αναγνωρίσει ο νομοθέτης στο παρόν νομοσχέδιο, αποκαθιστώντας έτσι τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα μια σεβαστής μερίδας του πληθυσμού και των συνανθρώπων μας. Με δεδομένο δε, ότι μόνο οι intersex άνθρωποι αντιστοιχούν περίπου στο 1,7% του γενικού πληθυσμού, σημαίνει πως στην Ελλάδα υπάρχουν τουλάχιστον 170 χιλιάδες συνάνθρωποι, για τους οποίους είναι (επιστημονικά και κοινωνικά αποδεδειγμένα) πολύ λογικό και φυσικό να ταυτοποιούνται ως άντρες, ή ως γυναίκες, ή ως το αντίθετο από το ανατομικό φύλο που τους αποδόθηκε στη γέννηση (τρανς), ή ως θηλυπρεπείς άντρες, ή ως αρρενωπές γυναίκες, ή ως άτομα με ρευστό φύλο, ή με αίσθηση φύλου «κάπου ενδιάμεσα», ή και ως άφυλα άτομα κλπ. Οι άνθρωποι επίσης εκφράζουν το φύλο τους μέσα από ένα ακόμη φάσμα συμπεριφορών (συμπεριφορών αρρενωπότητας, θηλυκότητας, ανδρογυνισμού ή όπως τους αρέσει)
    Από πλευράς ερωτικού προσδιορισμού, μεγαλώνοντας οι άνθρωποι (και ανάλογα με το για ποια άτομα νιώθουν έλξη) γνωρίζουμε ήδη πως διακρίνονται ετερόφυλους, ομοφυλόφιλους, αμφίφυλους, κλπ. Δηλαδή οι διάφοροι ερωτικοί προσδιορισμοί που αναπτύσσει ο καθένας μας δημιουργούν ένα ακόμα φάσμα προτιμήσεων.
    Ο παρόν νόμος (πρέπει να) σχετίζεται άμεσα με τα δυο πρώτα φάσματα: το έμφυλο βιολογικό φάσμα και το έμφυλο κοινωνικό φάσμα. Ο νομοθέτης οφείλει να τα αναγνωρίσει αμφότερα, ως διακριτά, δομικά συστατικά της ανθρώπινης ανάπτυξης, της ανθρώπινης υπόστασης και της ανθρώπινης προσωπικότητας και να διασφαλίσει και προστατεύσει τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτά, χωρίς να καταστρατηγεί ταυτόχρονα τα άλλα βασικά τους δικαιώματα (όπως της εκπαίδευσης, της γονεϊκότητας, ή της συντροφικότητας/γάμου/οικογένειας, της εργασίας, της αυτοδιάθεσης κλπ)
    Ειδικότερα για τα intersex και τα τρανς παιδιά, ο νομοθέτης οφείλει να νομοθετεί προσεκτικά και πάντα προς το συμφέρον τους και σύμφωνα με την χάρτα δικαιωμάτων τους που προβλέπει την ελεύθερη έκφραση και ανάπτυξη της προσωπικότητας τους. Που πρακτικά σημαίνει ότι πρέπει να μεριμνήσει τα ιντερσεξ και τρανς παιδιά να έχουν τον χρόνο τους, ελεύθερα από διακρίσεις και στερεοτυπικές αντιλήψεις να ανακαλύψουν/δημιουργήσουν την ταυτότητα φύλου τους προς την κατεύθυνση που νιώθουν από νήπια, ακόμα κι αν αυτό που νιώθουν για τον εαυτό τους αντιβαίνει στις τρέχουσες νοοτροπίες. Γιατί η ευζωία, η ασφάλεια και η ευτυχία των παιδιών είναι σημαντικότερη από την παρωχημένη «γνώση» της γιαγιάς μας ή των όποιων θεολογικών νοοτροπιών. Έχει επίσης αποδειχθεί πως η πίεση στα παιδιά να «συμμορφωθούν» με το ανατομικό τους φύλο, όταν για Χ λόγους δεν ταυτίζονται με αυτό, είναι εν δυνάμει κακοποιητική και μπορεί να τους προκαλέσει από δυσφορία φύλου και κατάθλιψη, μέχρι εθισμούς, τάσεις αυτοκαταστροφής και αυτοκτονίας. Για όλους τους παραπάνω λόγους, είναι απαραίτητη η θεσμική πρόβλεψη ώστε οι ανήλικοι μέσω των γονέων τους να μπορούν να αιτηθούν την αναγραφή του φύλου που νιώθουν στα επίσημα έγγραφα τους. Η έστω να υπάρχει η επιλογή μιας τρίτης γενικής καταχώρησης φύλου, όπως «άλλο» ή «μη προσδιορισμένο» ή κενό, τουλάχιστον μέχρι την εφηβεία τους. Την πρακτική αυτή ως τώρα την έχει ήδη υιοθετήσει η Μάλτα, με απόλυτο σεβασμό για αυτά τα παιδιά, στον αντίστοιχο νόμο της τον οποίο και σας καταθέτω, μια και αποτελεί παγκοσμίως τον πιο ολοκληρωμένο νόμο για την ταυτότητα φύλου και καλύπτει απόλυτα τα τρανς και ιντερσεξ παιδιά και ενήλικες: http://justiceservices.gov.mt/DownloadDocument.aspx?app=lom&itemid=12312&l=1 Τέλος σας καταθέτω την πρόσφατη (Μαρτιος 2017) και ολοκληρωμένη Διακήρυξη των intersex ατόμων που περιέχει όλα τα ανωτέρω https://oii.org.au/wp-content/uploads/key/Darlington-Statement.pdf
    Με την ελπίδα (των ιντερσεξ και τρανς παιδιών και ενηλίκων) πως ο νομοθέτης θα τα μελετήσει και θα τα συμπεριλάβει αμφότερα τα έγγραφα.
    Στην Ελλάδα οι intersex και τρανς άνθρωποι και οι γονείς τους έχουμε ταλαιπωρηθεί ήδη πάρα πολύ από την έλλειψη υποστηρικτικής δικαιωματικής νομοθεσίας σε όλα τα επίπεδα: της πολιτειότητας, της ισότητας, της εκπαίδευσης, της υγείας, της κοινωνικής αποδοχής, της εργασίας και της ψυχοσωματικής υγείας μας. Χαιρετίζουμε αυτό το νομοσχέδιο, με την ελπίδα να ψηφιστεί συμπληρωμένο άρτια, ώστε να λύσει προβλήματα, χωρίς να δημιουργήσει νέα. Ώστε να χτίσει γέφυρες στην ελληνική κοινωνία, γέφυρες αποδοχής και συμπερίληψης, χωρίς άλλον κοινωνικό ρατσισμό, στιγματισμό, φοβικότητα και βία. Σας ευχαριστώ.

  • 10 Μαΐου 2017, 01:58 | Αλεξανδρος Σουρτζής

    Διαστρεβλώνοντας τις έννοιες του «ανδρα» και της «γυναίκας»

    Η εποχή μας αναδεικνύει και δίνει βήμα σε ορισμένες μειονότητες, όπως η λεγόμενη lgbtqi, που αποτελεί μια ευρεία ομάδα. Περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, ανθρώπους οι οποίοι δεν αποδέχονται τους συμβατικούς ορισμούς του «ανδρα» και της «γυναίκας» αλλά θέλουν να μας πείσουν να αλλάξουμε το νόημα των λέξεων.

    Πρεσβεύουν π.χ. ότι «ανδρας» είσαι όταν αυτοπροσδιορίζεσαι ώς «ανδρας». Δηλαδή αρκεί η προσωπική σου δήλωση «ταυτότητας φύλου» για να αποκτήσεις το δικαίωμα να αποκαλείσαι έτσι, ανεξαρτήτως του σωματικού φύλου που είχες κατα τη γέννησή σου. Επι παραδείγματι, μπορεί κάποιο πρόσωπο που γεννήθηκε βιολογικά ώς γυναίκα, να δηλώνει ότι αισθάνεται «άνδρας», και να αξιώνει να ονομάζεται και να πολιτογραφείται ώς «ανδρας»..

    Φυσικά η απαίτησή τους υπερβαίνει τα εσκαμμένα. Διότι απαιτούν για λόγους σεβασμού στη μειονότητά τους, να διαστρεβλώσουμε την καθιερωμένη απο χιλιετίες κλασσική έννοια «άνδρα» και «γυναίκας». Μας θυμίζει τον Οργουελ και το έργο του «1984» όπου η δικτατορία του μέλλοντος αξιώνει την τροποποίηση των εννοιών των λέξεων, κάνοντας το «ασπρο» – «μαύρο».

    Αυτό που η πλειοψηφία και η ιστορία αποδίδει ώς έννοια στη λεξη ανδρας είναι: Το πρόσωπο που κατα τη γέννησή του είχε το αρσενικό βιολογικό σώμα, με τα χαρακτηριστικά του αρσενικού σώματος. Αντίστοιχα, γυναίκα είναι το πρόσωπο που κατα τη γέννησή του είχε το θηλυκό σώμα. Αυτη η έννοια είναι απαιώνια και δε χωρεί αμφισβήτηση ώς πρός την αντιστοιχία εννοιας και λέξης.

    Η απαίτηση της lgbtqi μειονότητας, να αλλάξουν οι έννοιες των δυο αυτων λεξεων, και να προσδιορίζεται πλέον το φύλο κατα δήλωση αντί κατα τη γέννηση, ειναι ανιστόρητη, προκλητική και απαράδεκτη. Η κοινωνία δε θέλει (γιατί να θέλει;) να αλλάξουν αυτές οι κλασσικές έννοιες, προς χάριν μιας μειονότητας.

    Το πρόβλημα της μειονότητας είναι ότι θέλουν πχ ενας transexual αντρας (δηλ. γυναίκα που επαναπροσδιορίστηκε ώς ανδρας, με ή χωρίς αλλαγή φύλου) να αποκαλείται και να θεωρείται ώς «ανδρας». Ομως αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Θα παραμείνει ενας «trans ανδρας». Διότι δε χωράει στον προαιώνιο ορισμό της έννοιας του «ανδρα», δηλαδή: «ανδρας είναι: Το πρόσωπο που κατα τη γέννησή του είχε το αρσενικό σώμα, με τα χαρακτηριστικά του αρσενικού σώματος». Το συγκεκριμένο πρόσωπο ίσως να προσπάθησε να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά του ανδρικού σώματος στην πορεία, συνεπώς είναι ένας trans ανδρας.

    Η χρήση της λέξης «ανδρας» για να περιγτραφεί το πρόσωπο αυτό, είναι κήβδιλη διότι το σημαίνον δεν ταυτίζεται με το σημαινόμενο.

    «Τι είναι όμως η γλώσσα; Είναι η δημιουργία κι η χρήση σημείων/σημαδιών (signs) αναγνωρίσιμων και κατανοήσιμων με τον ίδιο τρόπο από τα μέλη μιας κοινότητας ανθρώπων. Mια λέξη μιας γλώσσας είναι ένα σημείο που σημαίνει κάτι, είναι ένα σημαίνον (signifier/ significans) και αυτό το κάτι είναι το σημαινόμενο (signified/ significatum). Η λέξη ‘γάτα’ για παράδειγμα είναι το σημαίνον, ενώ η έννοια της γάτας ή μια συγκεκριμένη γάτα που έχω μπροστά μου είναι το σημαινόμενο. Ένα όνομα ανθρώπου πχ. ‘Νίκος’ είναι το σημαίνον, ενώ ο συγκεκριμένος άνθρωπος με αυτό το όνομα είναι το σημαινόμενο. Δηλαδή το σημαίνον είναι μια λέξη ή γενικότερα μια λεκτική περιγραφή, ενώ το σημαινόμενο είναι μια έννοια ή ένα αντικείμενο. »

    http://westcult.gr/index.php/arthrografia/philosophizing/leitourgia-tis-glossas-simainon-kai-simainomeno

    Η απαίτηση της μειονότητας συμπυκνώνεται στη φράση: «Γυναίκα δε γεννιέσαι γίνεσαι , άνδρας δε γεννιέσαι γίνεσαι «. και συμπληρώνουν «μιλούμε για την ταυτότητα και την έκφραση φύλου και διεκδικούμε τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου χωρίς προϋποθέσεις».

    Η μειονότητα επιδιώκει την τροποποίηση του «σημαινόμενου» δηλ. να αλλάξει η χρήση της γλώσσας για όλο τον παγκόσμιο πληθυσμό, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι ίδιοι, δηλαδή με τρόπο δικτατορίας της μειοψηφίας.

    Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι δεν οφείλουμε σεβασμό και αγάπη στα πρόσωπα lgbtqi. Ας αποδεχτούν οι ίδιοι τους εαυτούς τους και ας αυτοπροσδιορίζονται με τρόπους που επιθυμούν, όπως «άφυλα», «trans ανδρες», trans γυναίκες» κ.α. χωρίς να θέλουν να τροποποιήσουμε όρους απαιώνια καθιερωμένους, δηλαδή τι σημαίνει «ανδρας» και «γυναίκα». Ο αυτοπροσδιορισμός μιας «trans γυναίκας» ώς «γυναίκα» προκαλεί σύγχυση, είναι κίβδηλος, και συνιστά απλα… ψέμμα.

    Δε θα νομιμοποιήσουμε το ψέμμα ώς αλήθεια, χάριν μιας μειονότητας που δε θελει να αποδεχτεί την αλήθεια και την καθιερωμένη αντιστοίχηση έννοιας και λέξης, και δε θα ονομάσουμε για χάρη τους το «άσπρο» ως «μαύρο».

    Ούτε θα δεχτούμε τον ψυχολογικό εκβιασμό του «trans-φοβικού», επειδή απλά δεν υπακούουμε άκριτα στις διαταγές της μειονότητας για επανακαθορισμό των απαιώνιων όρων του «ανδρα» και της «γυναίκας». Τους επιστρέφουμε στην περίπτωση αυτή το χαρακτηρισμό ώς απαράδεκτο.

    Κάποια στιγμή πρέπει να εξετάσουμε το θέμα της «δικτατορίας των μειονοτήτων» όταν κάποιες μειονότητες απαιτούν απίστευτα πράγματα που καταπιέζουν την πλειοψηφία.

    Οι δημοσιογραφικές πληροφορίες θέλουν να προετοιμάζεται νομοσχέδιο που θα αναγνωρίζει την «ταυτότητα φύλου» ανάλογα με τη δήλωση του ατόμου, και όχι με βάση το βιολογικό φύλο στη γένηση. Ενας τέτοιος νόμος θα θεσμοθετήσει τη νομιμοποίηση του ψέμματος ώς αλήθεια, και θα επαληθεύσει την εφιαλτική κοινωνία του Οργουελ.

    Το διακύβευμα θα μπρούσε κατα τη γνώμη μου να είναι η ηθική νομιμοποίηση κάθε απόκλισης πίσω από όρους κοινωνικά αποδεκτούς δηλαδή πίσω από τους κλασικούς όρους του άντρα και της γυναίκας. Πρέπει να επιμείνουμε οι άνθρωποι αυτοί να ονομάζονται τρανς άντρες και γυναίκες. Άλλωστε αυτή είναι η αλήθεια. Μιλάμε για τις περιπτώσεις που ο άλλος δεν είναι ευχαριστημένος με το βιολογικό του φύλο και επιμένει να αυτοπροσδιορίζεται διαφορετικά.

    Στην ουσία επιδιώκουν να αλλάξουν τις έννοιες του άντρα και της γυναίκας. Για πολλές χιλιετίες το φύλο αποδίδονταν με τη γέννηση. Τώρα επιδιώκουν το φύλο να αποδίδεται κατά δήλωση. Δηλαδή να αλλάξουν οι έννοιες που αποδίδονται στον άντρα και στη γυναίκα από πολλούς αιώνες. Φυσικά το να ονομάσεις την τρανς γυναίκα ώς «γυναίκα» είναι απλά ένα ψέμα. Εάν θέλει κάποιος να λέγεται τρανς άντρας η τρανς γυναίκα, ελεύθερα. Οι όροι όμως άντρας και γυναίκα παραμένουν και θέλουμε ως κοινωνία να παραμείνουν με τον παραδοσιακό ορισμό τους. Αφού είναι τόσο περήφανοι για τη διαφορετικότητά τους ας αποδεχτούν περήφανα και τον τίτλο του trance. Άντρας και γυναίκα θέλουμε να παραμείνει στην κοινωνία αυτό που σημαίνει επί αιώνες.

    Το δίχως άλλο όμως υπάρχει μία τεράστια προπαγάνδα αυτή τη στιγμή στην κοινωνία για την ελευθερία του φυλικού αυτοπροσδιορισμού. Εμείς δεν αρνούμαστε ως κοινωνία ο καθένας και η καθεμία να θέλει να δηλώσει τη διαφορετικότητά του. Να δηλώνει δηλαδή μία γυναίκα ως τρανς άντρας. Όμως άντρας δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ. Διότι επιμένουμε στη σωστή χρήση των λέξεων αυτών. Η νέα εποχή θέλει να αλλάξει αυτές τις έννοιες.

    Συμπερασματικά, οι μειονότητες δεν έχουν δικαίωμα να τροποποιήσουν «με το έτσι θέλω» τις χρησιμοποιούμενες απο την συντριπτική πλειοψηφία και καθιερωμένες απο χιλιετίες, έννοιες των λέξεων «ανδρας» και «γυναίκα», ούτε στη νομοθεσία ούτε στις συνειδήσεις. Ας κοιτάξουν να αυτοπροσδιοριστούν με άλλες, ειλικρινείς, λέξεις.

  • 10 Μαΐου 2017, 00:16 | π. Βασίλειος Κοκολάκης

    Χριστός ἀνέστη!

    Λύσσαξε ὁ διάβολος τούς ἐσχάτους χρόνους, θέλοντας νά νομιμοποιήσει τήν ἁμαρτία τῆς ὁμοφυλοφιλίας ὡς φυσιολογικῆς ἀνερυθρίαστης κατάστασης ἤ ἐπιλογῆς.
    Δέν ἀντέχει στήν ὕπαρξη ἑνός ἀνδρός (Ἀδάμ) καί μίας γυναίκας (Εὔας), ἔτσι ὅπως ὁ Θεός τούς ἔφτιαξε, καί κάνει δική του αὐθαίρετη δαιμονική δημιουργία.
    Βεβαίως γιά τούς πιστούς Χριστιανούς, ἀναμφισβήτητα, δέν θά θελε ποτέ ὁ Χριστός τήν ὕπαρξη ἑνός τρίτου φύλου, πού τελικά οὔτε ἄντρας οὔτε γυναίκα εἶναι.Βεβαίως δέν θά θελε ποτέ τήν ἀλλαγή φύλου εἴτε μέ εἴτε χωρίς ἐπέμβαση.
    Ἀλήθεια τί θά σχολίαζε ὁ Χριστός στήν ἐποχή μας στή συγκεκριμένη περίσταση;Τί θά συμβούλευε τούς ἀνθρώπους πού μαστίζονται ἀπό τό συγκεκριμένο πάθος; Πολύ βοηθᾶ τό κριτήριο αὐτό στήν τοποθέτησή μας.

  • 9 Μαΐου 2017, 21:08 | Ελένη

    Αυτό που ουσιαστικά προσπαθούν να κάνουν είναι πλύση εγκεφάλου στα παιδιά μας, ώστε να νιώθουν ανασφάλεια με το φύλο τους (γυναίκα εκ γενετής ή άνδρας εκ γενετής).Τους γίνεται ψυχολογικός εκβιασμός με την πρόφαση ενός δημιουργημένου από το πουθενά υποτιθέμενου ρατσισμού, ότι είναι «ελεύθερα» να σκεφτούν αν θέλουν να αλλάξουν φύλο χωρίς να φοβούνται να το πουν, αλλά στην ουσία εισάγουν βιαίως στην ψυχολογία τους, με αυτόν τον δόλιο τρόπο την αμφισβήτηση της βιολογικής τους ταυτότητας και αυτό εξυπηρετεί άλλα συμφέροντα που δεν είναι της παρούσης να αναλύσω. Εν ολίγοις, το ενδιαφέρον δεν εστιάζεται στην ελεύθερη επιλογή των παιδιών για το φύλο τους, αλλά στην ανελεύθερη αμφισβήτηση του φύλου τους. Και εν κατακλείδι, από πότε προέκυψε αυτό το ζήτημα της βιολογικής ταυτότητας; Τι άλλο θα προκύψει στην πορεία;

  • 9 Μαΐου 2017, 20:04 | Γιάννης Πετρίδης

    Το νομοσχέδιο είναι απαράδεκτο και προκαλεί αποτροπιασμο στη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Ασχοληθείτε με σοβαρότερα ζητήματα και δείξτε πραγματικό ενδιαφέρον για τα προβλήματα της καθημερινότητας που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία. Υπάρχουν συνάνθρωποι μας που πεινούν, ζουν χωρίς ρεύμα, χωρίς θέρμανση, χωρίς υγειονομική περίθαλψη κι εμείς ασχολούμαστε με την ταυτότητα φύλου! Πρόκειται για έναν αντιπερισπασμό της κυβέρνησης που ήδη συνεχίζει τη λεηλασία της εθνικής αλλά και της ατομικής περιουσίας ξεπουλώντας τα πάντα! Αποσύρετε άμεσα το απαράδεκτο νομοσχέδιο!

  • 9 Μαΐου 2017, 02:18 | Μαρία Αναστασία Κατσιμήγκου

    Καταρχάς είναι στην σωστή βάση το όλον σχέδιο νόμου. Σαν ετερόφυλοφιλο ατόμο cis gender κιολάς θεωρώ ότι είναι απολύτα δικαίο να έχει καθε άτομο το δικαιώμα να ζεί με την ταυτότητα φύλου που θεωρεί ότι ανηκεί. αλλώστε η προσωπικη αρμονία και ευτυχία είναι δικαιώμα όλων των ανθρώπων. Δικαιώμα αναφαιρέτο. Εφόσον και βάσει του συνταγματός αλλά και βάσει των ανθρωπίνων όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και με ίσα δικαιώματα ,η νέα ν9ομοθετική αυτή ρ’υθμοιση είναι στην σωστή κατευθύνση. Δεν περιλάμβανει και την δυνατότητα τέλεσης πολιτικού γαμου και παιδοθεσίας ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΤΟ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΒΗΜΑ. ΑΝΑΜΕΝΩ ΝΑ ΔΩ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΑΠΟΛΥΤΗ ΙΣΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ. ΠΑΙΔΟΘΕΣΙΑ ΚΑΙ ΓΑΜΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ.

  • 8 Μαΐου 2017, 20:57 | Φώτης Α.

    Όσο για την έτερη σαχλαμάρα ολκής που διάβασα εδώ μέσα ότι δήθεν «το νομοσχέδιο αυτό θα επιβάλει σε κάποιους να κάνουν παρέα με τρανς άτομα», διαβεβαιώνω όλους τους ρατσιστές/δυσανεκτικούς/σεξιστές κτλ ότι ΚΑΝΕΝΑ τρανς άτομο δεν θέλει να κάνει παρέα με τρανσοφοβικούς άσχετους και προσβλητικούς τύπους, ακριβώς όπως ΚΑΝΕΙΣ γκέι δεν επιθυμεί να συναναστρέφεται με ομοφοβικούς ακραίους!

  • 8 Μαΐου 2017, 14:58 | Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ.

    Oι transager θα έχουν δικαίωμα στην αναγνώριση της ταυτότητας ηλικίας; Θα νομοθετηθεί αυτό το δικαίωμά τους στην αναγνώριση της ταυτότητας της κοινωνικής ηλικίας του φύλου τους ως στοιχείου της προσωπικότητάς τους;

    Oι transager έχουν δικαίωμα στο σεβασμό της προσωπικότητάς τους με βάση τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής ηλικίας τους; [ένδυση, εμφάνιση, συμπεριφορά, κ.λπ]

    Θα «διορθωθεί» η ημερομηνία γέννησής τους στα έγγραφα που τους συνοδεύουν; Ή θα στερηθούν του δικαιώματος του αυτοπροσδιορισμού;

  • 8 Μαΐου 2017, 00:27 | Φώτης Α.

    Η πρώτη νομοθέτηση αναγνώρισης ταυτότητας φύλου (δηλαδή αλλαγή κρατικών εγγράφων χωρίς προηγούμενη χειρουργική επέμβαση) υπήρξε το 2004 στο Ηνωμένο Βασίλειο.
    Τότε ψηφίστηκε, μετά από απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
    Αργότερα ακολούθησαν κι άλλες χώρες της Ευρώπης.

    ΔΕΝ αργήσαμε πάρα πολύ ως Ελλάδα αυτή τη φορά στο συγκεκριμένο θέμα, όπως κάναμε με την τεράστια καθυστέρησή μας αναφορικά με το σύμφωνο συμβίωσης.
    Μπράβο στον νομοθέτη, που τολμά να φτιάξει μια σύγχρονη ευρωπαϊκή νομοθεσία στην χώρα μας για τους τρανς συμπολίτες μας!

  • 7 Μαΐου 2017, 16:19 | Γιώργος

    Η σχετική διαδικασία, κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει να απολήγει στη «διόρθωση» αλλά στη «μεταβολή» του καταχωρισμένου φύλου, με μοναδική εξαίρεση τα πρόσωπα που εκ γενετής φέρουν βιολογικά χαρακτηριστικά και των δύο φύλων (π.χ. ανδρικά και γυναικείο αναπαραγωγικά όργανα). Ο λόγος είναι, ότι διά της αίτησης «διόρθωσης» δεν επιδιώκεις στην πραγματικότητα τη διόρθωση μιας π.χ. παράνομης διοικητικής πράξης, αλλά μιας διοικητικής πράξης που, όταν εκδόθηκε, ήταν νόμιμη. Αλλάζει, «μεταβάλλεται», η διοικητική πράξη λόγω της επιγενόμενης επιθυμίας του προσώπου, η οποία επικεντρώνεται στην «ασυμφωνία μεταξύ ταυτότητας φύλου και καταχωρισμένου φύλου». Η παραπάνω «ασυμφωνία» δεν επιβάλλει τη διόρθωση (όπως π.χ. συμβαίνει με την προσθήκη κυρίου ονόματος, όπου η καταχώριση «άνευ κυρίου ονόματος» διορθώνεται στο ορθό «Κωνσταντίνος») αλλά μόνο τη μεταβολή της σχετικής καταχώρισης.
    Τέλος, καθώς το προτεινόμενο σχέδιο νόμου περιέχει διατάξεις σχετικές με την τήρηση των ληξιαρχικών στοιχείων και τη διαδικασία μεταβολής τους, πρέπει να προτείνεται αρμοδίως και από τον εποπτεύοντα τους Ληξιάρχους Υπουργό Εσωτερικών. Δεν είναι αποκλειστικά νομοσχέδιο προστασίας ατομικού δικαιώματος, εμπίπτον στην (αποκλειστική) αρμοδιότητα του Υπουργού Δικαιοσύνης.

  • 7 Μαΐου 2017, 16:07 | Γιώργος

    Οι §§ 1 και 2 του άρθρου 1 μπορούν να αναδιατυπωθούν ως εξής:

    «Το πρόσωπο έχει δικαίωμα στο σεβασμό και στην αναγνώριση της ταυτότητας του φύλου του ως στοιχείου της προσωπικότητάς του»

    Οι λέξεις «με βάση τα χαρακτηριστικά του» δεν αντιλαμβάνομαι τι θα μπορούσαν να προσθέσουν στην παραπάνω λιτή διατύπωση. Αν με τα «χαρακτηριστικά» του προσώπου, ο νομοθέτης εννοεί ότι δεν θα προστατεύει το πρόσωπο με βάση τα εκ γενετής χαρακτηριστικά (π.χ. του άνδρα), αλλά και με βάση τα επίκτητα (π.χ. της γυναίκας, μετά από ιατρική επέμβαση αλλαγής φύλου), τότε και, χωρίς τις παραπάνω λέξεις, ο σκοπός του νομοθέτη θα επιτυγχάνονταν εξίσου, δεδομένου ότι η αδιάστικτη διατύπωση που προτείνω, μη διακρίνουσα μεταξύ εκ γενετής και επίκτητων χαρακτηριστικών, προστατεύει εξίσου τα πρόσωπα.

  • 7 Μαΐου 2017, 16:23 | Γιώργος

    Ως προς τη σκοπιμότητα του προτεινόμενου σχεδίου νόμου:

    Διατυπώθηκαν πολλές επιφυλάξεις αλλά και επιδοκιμασία ως προς τη σκοπιμότητα του προτεινόμενου σχεδίου νόμου. Εντούτοις, πρέπει να παραδεχτούμε και να συμφωνήσουμε ότι, εφόσον ο νομοθέτης αποφάσισε -πρόκειται να αποφασίσει, εφόσον το σχέδιο νόμο ψηφιστεί από τη Βουλή-, ασκώντας την ευρεία διακριτική ευχέρεια που του παρέχει σχετικώς το Σύνταγμα να θεσπίζει νόμου σε εκτέλεση των διατάξεών του, η σχετική απόφαση για ανάληψη νομοθετικής πρωτοβουλίας δεν μπορεί να τίθεται στην κρίση των πολιτών. Δεν έχω σκοπό να παραθέσω μια διατριβή για τη σχέση Συντάγματος και νομοθετικής εξουσίας, αλλά ούτε και για τα όρια και την έκταση της τελευταίας. Θα περιοριστώ μόνο στην παραδοχή, ότι αν οι προστατευτικοί των θεμελιωδών δικαιωμάτων νόμοι ετίθεντο στη λαϊκή ετυμηγορία θα υπήρχε ο κίνδυνος, η πλειοψηφία να επιβάλλεται -διά της νομοθετικής «βίας»- στις κάθε είδους μειοψηφίες. Τέλος, για όσους νιώθουν να καταλύονται μέσα τους από αγανάκτηση, θα πρότεινα να συμμετάσχουν και στη διαβούλευση για την αναθεώρηση του Συντάγματος -η οποία λήγει την 15η Μαΐου-, η οποία (αναθεώρηση) θέτει σε διαβούλευση ένα είδος λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας. Έτσι, με τη συνδρομή των τιθέμενων προϋποθέσεων, θα μπορούσε κάποιος, είτε βρίσκεται στη μια ή στην άλλη πλευρά απέναντι στο θέμα της διαβούλευσης, να αγωνιστεί για την πραγματοποίηση των σκοπών του και μ’ αυτό τον τρόπο.

    Δυστυχώς διαπιστώνω, ότι, διά της απουσίας αιτιολογικής έκθεσης στο προτεινόμενο σχέδιο νόμου, δεν είμαστε σε θέση, και μόνο να φανταζόμαστε μπορούμε, τουλάχιστον όσοι δεν επιδιώκουμε τη μεταβολή του φύλου μας στις κοινωνικές σχέσεις μας, να αντιληφθούμε το σκοπό του νομοθέτη καθώς και τις ειδικές περιστάσεις, τις οποίες αποσκοπεί να απαμβλύνει, θεσπίζοντας τις υπό διαβούλευση ρυθμίσεις. Αφ’ εαυτής μια τέτοια, ηχηρή κατά τη γνώμη μου απουσία, υποβαθμίζει τη σημασία της διαβούλευσης, ως θεσμού γενικά, και την αποτελεσματικότητα της συγκεκριμένης διαβούλευσης, ειδικότερα.

  • 7 Μαΐου 2017, 12:01 | Ειρήνη Συμεωνίδου

    Το πρόσωπο ΕΝΗΛΙΚΟ Ή ΑΝΗΛΙΚΟ έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της ταυτότητας φύλου του ως στοιχείου της προσωπικότητάς του, καθώς και στο σεβασμό της προσωπικότητάς του με βάση τα χαρακτηριστικά φύλου του.
    Το δικαίωμα αυτό δεν μπορεί να το στερούνται επί 18 έτη τα ανήλικα trans(διεμφυλικά) και intersex (μεσοφυλικά) παιδιά, που δεν νιώθουν να ανήκουν στο φύλο στο οποίο καταχωρήθηκαν στη γέννηση τους! Το να πιέζεις ένα trans ή intersex παιδί να συμμορφωθεί με το φύλο που του αποδόθηκε στην γέννηση, βασισμένο μόνο στα ανατομικά χαρακτηριστικά επί 18 χρόνια, συνιστά κατάφωρη ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ του παιδιού. Κακοποίηση που πολύ συχνά αρχίζει στην οικογένεια (από φοβικούς ή ανενημέρωτους γονείς) και συνεχίζει με ιατρικές και ψυχιατρικές επεμβάσεις (από φοβικούς ή ανενημέρωτους ιατρούς/θεραπευτές), αλλά και στην εκπαίδευση από φοβικούς ή ανενημέρωτους εκπαιδευτικούς. Είναι δηλαδή μια συνεχιζόμενη ψυχοσωματική κακοποίηση. Είναι απόλυτη ανάγκη η πολιτεία στο νομοσχέδιο αυτό (το κατά τα άλλα αυτονόητο) να προστατεύσει συμπεριλαμβάνοντας τα ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, αρχικά συμπεριλαμβάνοντας στα στον νόμο αυτόν και εν συνεχεία εκδίδοντας άμεσα οδηγίες με συμπεριληπτικές πρακτικές για την προστασία των βασικών δικαιωμάτων τους προς την εκπαιδευτική και την ιατρική κοινότητα. Στην Ελλάδα του 2017 υπάρχουν γιατροί που επιμένουν να τερματίζονται οι κυήσεις των υγειέστατων intersex εμβρύων, στερώντας τους έτσι κι αυτό ακόμα το δικαίωμα στη ζωή! Είναι άμεση ανάγκη να συμπεριληφθούν σε αυτόν το νόμο, όχι μόνο το αυτονόητο δικαίωμα τους στο σεβασμό της προσωπικότητας που θα αναπτύξουν, αλλά και το αυτονόητο δικαίωμα τους να γεννηθούν και ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ.

  • 7 Μαΐου 2017, 00:19 | Κασσάνδρα

    Μια αλλαγή που αν περάσει θα βοηθήσει πολλούς διεμφυλικούς συμπολίτες μας πού υποφέρουν από εξοστρακισμό και υπόκεινται σε περίγελο όταν δείχνουν τις ασύμβατες ταυτότητες σε γιατρούς και οποιουσδήποτε άλλους κοινωνικούς φορείς. Αυτό το νομοσχέδιο θα είναι μια μεγάλη ανάσα για την τρανς κοινότητα τα οποία μέλη της θα λαμβάνουν καλύτερη μεταχείριση από το κράτος και δεν θα αρνούνται πια πρόσβαση σε αυτονόητες ανάγκες όπως έκδοση διπλωμάτων με σωστό όνομα και φύλο. Το σύστημα που επικρατεί τώρα πάει ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα (καθώς προαπαιτεί εγχειρήσεις) και τον αυτοπροσδιορισμό του καθενός. Βοηθώντας αυτά τα άτομα να προσκομιστούν το αυτονόητο δικαίωμα στην ανθρώπινη έκφραση τα ωθούμε εκτός περιθωριοποίησης.

  • 6 Μαΐου 2017, 21:38 | Όνομα

    Επιτέλους, μπορώ να γίνω ελικόπτερο.

  • 6 Μαΐου 2017, 20:56 | Βασίλης Σωτηρόπουλος

    Έχοντας χειριστεί ως πληρεξούσιος δικηγόρος μια σειρά υποθέσεων που αφορούν την ληξιαρχική μεταβολή του φύλου, εκπροσωπώντας κυρίως άτομα που δεν έχουν υποβληθεί σε χειρουργικές επεμβάσεις επαναπροσδιορισμού φύλου στα Ειρηνοδικεία Αθηνών και Θεσσαλονίκης, καταγράφω ορισμένες πρακτικές παρατηρήσεις στο προς διαβούλευση νομοσχέδιο.

    Το νομοσχέδιο αφορά μόνο την αστική κατάσταση (civil status) του ατόμου ως προς την ταυτότητα φύλου, δηλαδή την σχέση κράτους – πολίτη ως προς το συγκεκριμένο στοιχείο ληξιαρχικής, δημοτολογικής, στρατολογικής και αστυνομικής ταυτοποίησης. Είναι λοιπόν ένα νομοσχέδιο στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου που ρυθμίζει, κατά κύριο λόγο, τις προϋποθέσεις για την ληξιαρχική μεταβολή του φύλου. Δεν είναι ένα ολοκληρωμένο νομοσχέδιο για την νομική προστασία των ατόμων λόγω της ταυτότητας φύλου τους, γεγονός που θα προϋπέθετε και άλλες διατάξεις περί ίσης μεταχείρισης (στον Ν.4446/2016) και πρόσθετων διαδικασιών για το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα.

    Το πρώτο δημόσιο έγγραφο στο οποίο καταχωρίζεται το φύλο του ατόμου είναι η ληξιαρχική πράξη γέννησης. Με βάση τη ληξιαρχική πράξη γέννησης ακολουθούν όλες οι υπόλοιπες εγγραφές, όπως είναι το δημοτολόγιο και το μητρώο αρρένων (μόνο για τους άνδρες, καθώς συνδέεται αποκλειστικά με την στρατολογική υποχρέωση), αλλά και όλες οι υπόλοιπες εγγραφές όπως οι αστυνομικές ταυτότητες, οι εκλογικοί κατάλογοι, τα αρχεία του εκπαιδευτικού συστήματος, των φορολογικών υπηρεσιών, της κοινωνικής πρόνοιας. Ένα νομοσχέδιο λοιπόν που προβλέπει δυνατότητες μεταβολής της ληξιαρχικής πράξης πρέπει να μεριμνά με λεπτομέρεια και για όλα τα υπόλοιπα νομοθετήματα που υποδέχονται τα δεδομένα των ληξιαρχικών πράξεων γέννησης. Αλλιώς, θα έπρεπε να περιοριστεί μόνο στην τροποποίηση του Ν.344/1976 περί ληξιαρχείων.

    Περαιτέρω, βέβαια, το νομοσχέδιο αφορά και τις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών, καθώς τα άτομα μεταξύ τους οφείλουν να σέβονται την μεταβολή των στοιχείων του φύλου και του ονοματεπωνύμου. Ο σεβασμός αυτός δεν αφορά μόνο τους κανόνες καλής συμπεριφοράς, αλλά και την επίσημη χρήση των μεταβληθέντων στοιχείων του ονοματετωνύμου και του φύλου και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών: οι δικαιοπραξίες (συμβάσεις, δηλώσεις βούλησης κ.τ.λ.) πρέπει όλες να εναρμονίζονται με το επίσημο ονοματεπώνυμο κατόπιν της σχετικής μεταβολής λόγω ταυτότητας φύλου. Παράλληλα, αυτό συνεπάγεται και περαιτέρω περιορισμούς λόγω του φύλου στο χώρο του ιδιωτικού δικαίου, όπου αυτοί προβλέπονται νόμιμα π.χ. στο οικογενειακό δίκαιο, αλλά και στο εργατικό δίκαιο. Επομένως ένα νομοθέτημα για την αστική κατάσταση σε σχέση με την ταυτότητα φύλου αφορά ευθέως το δημόσιο δίκαιο και τα ατομικά δικαιώματα έναντι του κράτους, αλλά έχει άμεσες αντανακλάσεις και στο ιδιωτικό, κλασικό αστικό δίκαιο, το δίκαιο της προσωπικότητας, το δίκαιο των συμβάσεων κ.τ.λ.

    Ποια είναι η πραγματικότητα σήμερα

    Για να αλλάξει το ονοματεπώνυμο και το φύλο στα επίσημα έγγραφα του Ελληνικού Δημοσίου πρέπει πρώτα να μεταβληθεί η σχετική εγγραφή στην ληξιαρχική πράξη γέννησης του ατόμου. Οι μεταβολές των ληξιαρχικών πράξεων προβλέπονται στον Ν.344/1976, ο οποίος προβλέπει τρεις κύριες κατηγορίες διορθώσεων.

    1) Διόρθωση σφαλμάτων εκ παραδρομής

    Η απλή περίπτωση που αφορά τα ορθογραφικά κ.τ.λ. λάθη και η οποία γίνεται από τον ληξίαρχο με ή χωρίς την εντολή του εισαγγελέα. Σε αυτή την περίπτωση, το ενδιαφερόμενο άτομο υποβάλει μια αίτηση στην/στον εισαγγελέα και εκείνη/-ος εκδίδει μια εισαγγελική εντολή προς την/τον ληξίαρχο για την μεταβολή. Στην περίπτωση μεταβολής του θρησκεύματος ή μη περαιτέρω αναπαραγωγής του στα αντίγραφα των ληξιαρχικών πράξεων, αρκεί απλό αίτημα του ατόμου στο ληξιαρχείο. Ο/η ληξίαρχος καταγράφει στο βιβλίο της ληξιαρχικής πράξης γέννησης την μεταβολή του αιτήματος, χωρίς όμως να διαγράφεται το αρχικό θρήσκευμα. Το βιβλίο του ληξιαρχείου καταγράφει όλες τις μεταβολές των στοιχείων στην πορεία της ζωής του ατόμου και δεν διαγράφει καμία προηγούμενη κατάσταση, αλλά τα αντίγραφα των ληξιαρχικών πράξεων που εκτυπώνονται αποτυπώνουν μόνο την ισχύουσα κάθε φορά κατάσταση των στοιχείων του ατόμου, χωρίς να παρουσιάζεται το “ιστορικό” των μεταβολών. Εάν δηλαδή ένα άτομο μεταβάλει το θρήσκευμά του, στο βιβλίο του ληξιαρχείου θα καταγραφεί η μεταβολή, αλλά στο αντίγραφο της ληξιαρχικής πράξης που θα πάρει το άτομο και κάθε ενδιαφερόμενος θα αναγράφεται μόνο το τελευταίο θρήσκευμα (εκτός αν έχει ζητηθεί μη αναγραφή θρησκεύματος, οπότε στα αντίγραφα δεν θα αναγράφεται θρήσκευμα, αλλά αυτά θα παραμένουν στο ιστορικό των μεταβολών του ληξιαρχικού βιβλίου).

    2) Μεταβολή επωνύμου με απόφαση Δημάρχου

    Να σημειωθεί ότι η μεταβολή του επωνύμου, για συγκεκριμένους λόγους που προβλέπονται από υπουργική απόφαση και από την διοικητική πρακτική και τη νομολογία πραγματοποιείται χωρίς δικαστική απόφαση με απόφαση Δημάρχου (μετά τον Καλλικράτη -Ν.3852/2010, ενώ πριν από αυτόν τον νόμο, η αρμοδιότητα ανήκε στους Νομάρχες). Αυτό όμως αφορά μόνο το επώνυμο, όχι το κύριο όνομα και το φύλο.

    [βλ. Άρθρο μόνο του ν.δ. 2573/1953 (ΦΕΚ 241 Α’ “Αλλαγή επωνύμου και πρόσληψη επωνύμου, πατρωνύμου, μητρωνύμου”, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με την παρ. 9 του άρθρου 9 του Ν.2307/1995 (113 Α’), σε συνδυασμό με τα οριζόμενα στις διατάξεις της παρ. 1Α του άρθρου 282 του Ν.3851/2010 (Πρόγραμμα “Καλλικράτης”). Με το άρθρο 94 παρ. 6 του ν.3852/2010 που τροποποίησε το άρθρο 75 παρ. 2 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, η αρμοδιότητα της πρόσληψης και αλλαγής επωνύμου μεταφέρθηκε στους Δήμους.]

    Επομένως, δεν υπάρχει κάποιο “μονοπώλιο” για μεταβολή ληξιαρχικών στοιχείων δια της δικαστικής και μόνον οδού. Διοικητικά γίνεται και η αλλαγή για το θρήσκευμα.

    3) Διόρθωση ουσιαστικών μεταβολών

    Η άλλη περίπτωση που αφορά ουσιαστικές μεταβολές στοιχείων, όπως είναι το κύριο όνομα και το φύλο, γίνεται μέσω της δικαστικής οδού: το ενδιαφερόμενο άτομο, εκπροσωπούμενο υποχρεωτικά από πληρεξούσιο δικηγόρο, υποβάλει στην γραμματεία του Ειρηνοδικείου αίτημα για να “βεβαιώσει” το Δικαστήριο ότι επήλθε μεταβολή σε κάποιο από τα στοιχεία της ληξιαρχικής πράξης. Με την κατάθεση της αίτησης, ο δικηγόρος προσκομίζει υποχρεωτικά στην γραμματεία του Δικαστηρίου υποχρεωτικά και Γραμμάτιο του οικείου δικηγορικού συλλόγου προκαταβολής εισφορών και ενσήμων ποσού 110,36 ευρώ. Το Ειρηνοδικείο πρέπει να είναι αυτό της περιφέρειας του ληξιαρχείου στο οποίο καταγράφηκε η γέννηση. Πιο πρόσφατα έχει γίνει δεκτό ότι μπορεί να είναι και το Ειρηνοδικείο του τόπου κατοικίας του ατόμου, αλλά αυτό δεν το αναφέρει ο νόμος: το έχουν δεχτεί οι δικαστές λόγω της ελαστικότητας της διαδικασίας της εκούσιας δικαιοδοσίας.

    Ο/η Ειρηνοδίκης προσδιορίζει την ημερομηνία της δικασίμου, κατά την οποία διεξάγεται η συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο του Δικαστηρίου και επίσης ορίζει τον αριθμό των ημερών προ της δικασίμου, κατά την οποία το ενδιαφερόμενο άτομο οφείλει να κοινοποιήσει την αίτησή του στον αρμόδιο Εισαγγελέα. Το κόστος για την επίδοση της αίτησης στην Εισαγγελία ειναι 43 ευρώ. Κατά την διαδικασία της “εκούσιας δικαιοδοσίας”, η Εισαγγελία πρέπει να είναι ενήμερη για τις υποθέσεις που εκδικάζονται στο Δικαστήριο, ώστε η/ο Εισαγγελέας να παρέμβει εάν κρίνει ότι θίγεται κάποιο ζήτημα δημοσίου συμφέροντος ή δημόσιας τάξεως.

    Κατά την συζήτηση της υπόθεσης κατατίθεται ο φάκελος με τις προτάσεις και τα σχετικά έγγραφα και εάν σε αυτά δεν περιλαμβάνεται η έκθεση επίδοσης της αίτησης προς την/τον Εισαγγελέα, μια έκθεση που συντάσσει η/ο δικαστικός επιμελητής που θα πραγματοποιήσει την επίδοση, τότε το Δικαστήριο απορρίπτει το αίτημα ως απαράδεκτο. Στη συνέχεια, διεξάγεται η δίκη, στην οποία το Δικαστήριο εξετάζει και μάρτυρα ως προς τα πραγματικά περιστατικά και κατατίθεται φάκελος με δικόγραφο προτάσεων που έχει συντάξει ο πληρεξούσιος δικηγόρος και παρουσιάζονται τα προσκομιζόμενα στο Δικαστήριο σχετικά έγγραφα. Για την περίπτωση της μεταβολής της εγγραφής φύλου, ο νόμος δεν αναφέρει ποια είναι τα δικαιολογητικά που απαιτούνται με αποτέλεσμα το Δικαστήριο να ζητάει το ίδιο ό,τι θέλει, αν δεν είναι ικανοποιημένο από όσα του προσκομίσει ο πληρεξούσιος δικηγόρος. Το σίγουρο είναι ότι ο πληρεξούσιος οφείλει να προσκομίσει γραμμάτιο του δικηγορικού συλλόγου για την παράσταση του ενώπιον του δικαστηρίου (ποσού 110,36 ευρώ) και γραμμάτιο για την κατάθεση του δικογράφου των προτάσεων (ποσού 97,96 ευρώ)

    Οι Δικαστές δικάζουν τις αιτήσεις για μεταβολή ονοματεπωνύμου και φύλου εφαρμόζοντας πρακτικά ένα άρθρο, δηλαδή το άρθρο 13 του Ν.344/1976 που αναφέρει ότι “προς διόρθωση ληξιαρχικής πράξης απαιτείται τελεσίδικος δικαστική απόφαση” (δηλ. απόφαση που δεν προσβάλλεται με έφεση), σε συνδυασμό με το άρθρο 14 που αναφέρει ότι η μεταβολή μπορεί να αφορά την “αλλαγή φύλου”. Ο νόμος δεν δίνει καμία άλλη κατεύθυνση τους Δικαστές για την ερμηνεία του όρου “αλλαγή φύλου”. Κατ’ αποτέλεσμα, οι Δικαστές αναζητούν το νόημα του όρου αυτού στην ιατρική επιστήμη και φυσικά στην σχετική ανάλυση για τον σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Γι’ αυτό στις αποφάσεις τους συχνά αναφέρουν ως νομική βάση και το άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος που ορίζει ότι καθένας έχει δικαίωμα στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του και στην συμμετοχή στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας χωρίς να θίγει τα δικαιώματα των άλλων, το Σύνταγμα και τα χρηστά ήθη.

    Μέχρι πρόσφατα, η αντίληψη ήταν ότι “αλλαγή φύλου” σημαίνει χειρουργικές επεμβάσεις επαναπροσδιορισμού γεννητικών οργάνων (κολποπλαστική, φαλλοπλαστική, κλειτοριδοπλαστική κ.τ.λ.) και άλλων μερών του σώματος (αφαίρεση ή προσθετική στήθους) και ορμονική θεραπεία για την εμφάνιση δευτερογενών χαρακτηριστικών φύλου (τριχοφυία κ.τ.λ.), ενώ η συμβολή της ψυχιατρικής επιστήμης ήταν καθοριστική για να διαπιστώνεται ότι το άτομο παρουσιάζει “διαταραχή ταυτότητας φύλου” και ότι δεν υπάρχουν στοιχεία ψυχοπαθολογίας που πιθανώς να του προκαλούν σύγχυση ως προς το φύλο του.

    Η αντίληψη αυτή των δικαστών στα Ειρηνοδικεία Αθηνών και Θεσσαλονίκης άλλαξε τα δύο τελευταία έτη. Με αποφάσεις τους το 2016 και το 2017, οι δικαστές ακολούθησαν έγγραφα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης με τα οποία αναφέρεται ότι η αλλαγή των στοιχείων ταυτότητας για λόγους νομικής αναγνώρισης ταυτότητας φύλου δεν πρέπει να έχει ως προϋπόθεση ιατρικές επεμβάσεις. Σε έγγραφο του Συμβουλίου της Ε.Ε. κρίθηκε μάλιστα ότι η υποχρεωτική στείρωση είναι αντίθετη και σε άρθρα περί ισότητας και απαγόρευσης διακρίσεων του Διεθνούς Συμφώνου των Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων (ΔΣΑΠ) που έχει κυρώσει και η Ελλάδα. Έτσι στην πρώτη απόφαση αυτής της κατηγορίας αποφάσεων, την 418/2016 του Ειρηνοδικείου Αθηνών κρίθηκε ότι σύμφωνα με το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ (σεβασμός ιδιωτικής ζωής), αλλά και τα άρθρα 2 και 26 ΔΣΑΠΔ δεν απαιτείται αφαίρεση γεννητικών οργάνων για να βεβαιωθεί η μεταβολή φύλου από θήλυ σε άρρεν. Ακολούθησαν κι άλλες αποφάσεις με πιο σημαντική την 1572/2016 του Ειρηνοδικείου Αθηνών που δίνει τον ορισμό της ταυτότητας φύλου και η οποία δέχεται ότι και η ορμονική θεραπεία αποτελεί υπερβολική προϋπόθεση. Το 2017 εκδόθηκαν και οι πρώτες αποφάσεις, με το ίδιο σκεπτικό, για την αντίστροφη πορεία: από άρρεν σε θήλυ, χωρίς αφαίρεση γεννητικών οργάνων. Οι αποφάσεις αυτές είναι τελεσίδικες και τα άτομα που αφορούν έχουν ολοκληρώσει την διαδικασία και έχουν λάβει νέες αστυνομικές ταυτότητες.

    Μετά την έκδοση της απόφασης του Ειρηνοδικείου, ο ενδιαφερόμενος θα πρέπει να αναμένει την καθαρογραφή της από την γραμματεία του Δικαστηρίου. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι Ειρηνοδίκες, τουλάχιστον στο Ειρηνοδικείο Αθηνών, δεν δίνουν τελικό κείμενο της δικαστικής απόφασης, αλλά ένα χειρόγραφο “σχέδιο” με το σκεπτικό και το διατακτικό τους. Ο δικηγόρος λαμβάνει το σχέδιο αυτό και, λόγω έλλειψης πόρων της γραμματείας, αναλαμβάνει ο ίδιος με σχετικές οδηγίες να καθαρογράψει την απόφαση, την οποία πρέπει να αφήσει στη συνέχεια στην γραμματεία για να υπογραφεί από τον δικαστή και τον γραμματέα. Αυτό είναι ένα χρονικό διάστημα που μπορεί να διαρκέσει ακόμη κι ένα μήνα.

    Στη συνέχεια, η απόφαση πρέπει να επιδοθεί με δικαστικό επιμελητή στην Εισαγγελία, καθώς ο/η εισαγγελέας έχει δικαίωμα έφεσης εντός ενός (1) μήνα και καθώς στο ληξιαρχείο η μεταβολή γίνεται μόνο με “τελεσίδικη” δικαστική απόφαση (δηλαδή απόφαση που δεν προσβάλλεται με έφεση). Το κόστος και γι’ αυτή την επίδοση ειναι 43 ευρώ. Μετά την άπρακτη τυχόν παρέλευση του μήνα, ο πληρεξούσιος δικηγορος υποβάλει αίτημα στην γραμματεία του δικαστηρίου για να λάβει πιστοποιητικό ότι δεν έχουν ασκηθεί ένδικα μέσα κατά της απόφασης. Μετά από λίγες ημέρες λαμβάνει επικυρωμένο αντίγραφο του πιστοποιητικού, με την σχετική χαρτοσήμανση. Μαζί με το πιστοποιητικό και την έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή, το ενδιαφερόμενο πρόσωπο ζητά από το αρμόδιο ληξιαρχείο την σχετική διόρθωση της ληξιαρχικής πράξης. Η μεταβολή αναγράφεται στο βιβλίο του ληξιαρχείου και στο άτομο δίνεται αντίγραφο ληξιαρχικής πράξης που αναφέρει την μεταβολή λόγω της δικαστικής απόφασης. Από εκεί και πέρα, όλα τα αντίγραφα της ληξιαρχικής πράξης δεν αναφέρουν πλέον την μεταβολή.

    Στη συνέχεια, το νέο αντίγραφο μαζί με επικυρωμένο αντίγραφο της δικαστικής απόφασης υποβάλλεται από το ενδιαφερόμενο πρόσωπο στο δημοτολόγιο του δήμου στο οποίο είναι δημότης (μπορεί να μην ταυτίζεται με το δημοτολογίο του δήμου της γέννησης: δημότης είναι το άτομο στον δήμο που ψηφίζει). Πρώτα υποβάλλεται αίτημα για μεταβολή στο μητρώο αρρένων: εάν η μεταβολή είναι από θήλυ σε άρρεν το αίτημα είναι η εγγραφή στο μητρώο αρρένων και εάν είναι από άρρεν σε θήλυ το αίτημα είναι η διαγραφή από το μητρώο αρρένων. Αλλαγές πρέπει να γίνουν επίσης και στο δημοτολόγιο, ώστε το άτομο να αναγράφεται σε όλα τα πιστοποιητικά που εκδίδονται (π.χ. οικογενειακής κατάστασης) με τα νέα του στοιχεία, όπως πρέπει να γίνει και στους εκλογικούς καταλόγους. Μόνο όταν ολοκληρωθούν και αυτές οι μεταβολές μπορεί το άτομο πλέον να πάει στο αστυνομικό τμήμα και να λάβει την νέα αστυνομική του ταυτότητα.

    Σημειωτέον ότι ήδη η στρατολογία έχει ήδη καλέσει διεμφυλικούς άνδρες (που έχουν ολοκληρώσει την μεταβολή των εγγράφων από θήλυ σε άρρεν) για να παρουσιαστούν ώστε να εκπληρώσουν τις στρατιωτικές υποχρεώσεις τους. Το σχετικό προεδρικό διάταγμα ορίζει την διαταραχή ταυτότητας φύλου ως λόγο για νόμιμη απαλλαγή από τις στρατιωτικές υποχρεώσεις (Ι5), αλλά αυτό είναι κάτι που αφορά την κλασική διαδικασία όσων έχουν δικαίωμα νόμιμης απαλλαγής για ψυχιατρικούς λόγους. Δεν υπάρχει δηλαδή κάποιος αυτοματισμός: οι διεμφυλικοί άνδρες πρέπει να περάσουν από την διαδικασία του φρουραρχείου και της παραπομπής σε εξέταση.

    Ποιες αλλαγές έρχονται με το νομοσχέδιο – άρθρο προς άρθρο παρατηρήσεις

    Άρθρο 1 – Δικαιώματα του προσώπου

    Στο πρώτο άρθρο αναφέρεται στην πρώτη παράγραφο ότι στοιχείο της προσωπικότητας αποτελεί και η ταυτότητα φύλου καθώς και, στην δεύτερη παράγραφο, ότι το πρόσωπο έχει δικαίωμα σεβασμού και ως προς τα χαρακτηριστικά φύλου του. Οι ορισμοί της ταυτότητας και των χαρακτηριστικών φύλου δίνονται στο επόμενο άρθρο. Οι διατυπώσεις αυτού του άρθρου είναι “διακηρυκτικές”: δεν μνημονεύουν έννομες συνέπειες από τυχόν προσβολές. Προφανώς ο νομοθέτης μας παραπέμπει εδώ σιωπηλά στην αστικού δικαίου προστασία της προσωπικότητας, διευκρινίζοντας ότι σε αυτήν την έννοια περιλαμβάνονται και τ.φ. καθώς και τα χ.φ. Πάντως, η διατύπωση δεν είναι διαφωτιστική.

    Παράδειγμα: σε έναν cis ή trans άνδρα, τα γένια είναι “χαρακτηριστικό φύλου”. Το ίδιο όμως και σε μία trans γυναίκα. Ο αστυνομικός που επιθυμεί να αφήσει γένια και η τρανς αεροσυνοδός που επιθυμεί το ίδιο θα μπορούν επικαλούμενοι αυτό το άρθρο να επιβάλουν στην υπηρεσία τους την ανοχή του χαρακτηριστικού φύλου;

    Άλλο παράδειγμα: σεβασμός της ταυτότητας φύλου σημαίνει σεβασμός στην εμφάνιση κι έκφραση φύλου, χωρίς υποχρεωτικά να έχει ολοκληρωθεί διαδικασία επίσημης μεταβολής των εγγράφων. Σε ένα δικαστήριο ή σε μια δημόσια υπηρεσία ή και ιδιωτική επιχείρηση όταν εμφανίζεται μια τρανς γυναίκα που δεν έχει ολοκληρώσει τον επανακαθορισμό των εγγράφων, θα έχει το δικαίωμα να ζητά να χρησιμοποιούνται αντωνυμίες στο θηλυκό;

    Θεωρώ ότι η απάντηση στα παραπάνω πρέπει να είναι θετική. Αυτό όμως θα γίνει σαφέστερο αν μαζί με την διακηρυκτική διατύπωση του άρθρου 1 περιλαμβανόταν και κάποια σχετική απαγόρευση. Αν λείπουν κυρώσεις, το μονο που μένει για να εφαρμοστεί η διάταξη είναι να δοκιμαστεί δικαστηριακά. Νομίζω όμως ότι αρκεί η σαφέστερη νομοθέτηση.

    Το νόημα του πρώτου άρθρου θα μπορούσε να έχει έννομη συνέπεια να γίνεται σεβαστή η ταυτότητα φύλου και τα χ.φ., στην κοινωνική ζωή, ανεξάρτητα από το αν το άτομο έχει ολοκληρώσει ή όχι την παρακάτω διαδικασία. Δηλαδη να μην απευθύνεται κάποιος χρησιμοποιώντας αρσενικό γένος σε μια τρανς ή cis γυναίκα και, αντίστοιχα, να μηναπευθύνεται κάποιος χρησιμοποιώντας θηλυκό γένος σε έναν τρανς ή cis άνδρα. Γι’ αυτό θα προσέθετα μια σχετική διάταξη με την οποία να επισημαίνεται ότι “στις κοινωνικές σχέσεις” η ταυτότητα φύλου αναγνωρίζεται και τα χαρακτηριστικά φύλου γίνονται σεβαστά για κάθε άτομο, ανεξάρτητα από το αν έχει ακολουθήσει ή όχι την διαδικασία των επομενων άρθρων. Θα είναι χρήσιμο για όσα άτομα δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί η διαδικασία, ενώ έχουν ήδη π.χ. καταθέσει το δικόγραφό τους στο δικαστήριο. Στις νομικές σχέσεις, σε αντιδιαστολή προς τις “κοινωνικές σχέσεις” εννοείται ότι μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία θα χρησιμοποιείται το νόμιμο όνομα. Η αναφορά σε “κοινωνικές σχέσεις” δεν είναι αδόκιμη νομικά: στο άρθρο 1388 ΑΚ αναφέρεται ότι ο γάμος δεν μεταβάλει μεν το επώνυμο των συζύγων ως προς τις έννομες σχέσεις τους, αλλά στις κοινωνικές σχέσεις ο κάθε σύζυγος μπορεί εφόσον σ’ αυτό συμφωνεί και ο άλλος να χρησιμοποιεί το επώνυμο του τελευταίου ή να το προσθέτει στο δικό του. Το ίδιο ισχύει και με την αντίστοιχη διάταξη για τα μέρη που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης (άρθρο 4 Ν.4356/2015).

  • 6 Μαΐου 2017, 15:00 | Σιματη Σπυριδουλα

    Ειμαι μητερα τρανς παιδιου και βλεπω με μεγαλη ανακουφιση να ερχεται το νομοσχεδιο μηπως επιτελους αποκτησουν και οι τρανς ανθρωποι τα στοιχειωδη ανθρωπινα δικαιωματα που εχουν ολοι οι υπολοιποι. Για τα διαφορα αρνητικα σχολια πιστευω οτι προερχονται απο ανθρωπους που δεν εχουν βιωσει στο ιδιο τους το παιδι τον ρατσισμο και τον αποκλεισμο σε πολλες εκφανσεις της καθημερινοτητας του.

  • 6 Μαΐου 2017, 13:49 | Αντώνης

    Είναι προφανές πόσο πολύ πρέπει να εκπαιδευτούμε ως κοινωνία. Διαβάζω σχόλια του τύπου: «όλα τα είχαμε, αυτό μας έλειπε…» Αγαπητέ σχολιαστή, όσοι βιώνουν θέματα αποκλεισμού εξαιτίας της ασυμφωνίας βιολογικού φύλου και ταυτότητας φύλου, σε βεβαιώνω πως αντιμετωπίζουν ΚΑΙ όσα αντιμετωπίζουμε όλοι οι υπόλοιποι. Επιπλέον, οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να πάνε σε συνέντευξη για δουλειά, να παραλάβουν ένα δέμα από το ταχυδρομείο, να κάνουν ανάληψη, να ταξιδέψουν με το αεροπλάνο, να έχουν κάρτα απεριορίστων διαδρομών ή δίπλωμα οδήγησης, ή να γραφτούν στο γυμναστήριο, επειδή η αστυνομική τους ταυτότητα δείχνει κάτι άλλο από αυτό που δείχνει η εμφάνισή τους. Σε όσους αρνούνται να δουν αυτές τις υπαρκτές δυσκολίες, θα πρότεινα να σκεφτούν πώς θα αισθάνονταν, αν κάθε φορά που έπρεπε να επιδείξουν την αστυνομική τους ταυτότητα, θα τους ζητούσαν να μιλήσουν για ό,τι υπάρχει στο σώμα τους ανάμεσα στα πόδια τους. Μιλάμε για θέματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Δεν είναι. Σύμφωνοι. Να γίνουν. Άμεσα. Για αυτούς που υφίστανται διακρίσεις αποκλεισμού από καθημερινές δραστηριότητες, για αυτούς που εκ των πραγμάτων μπαίνουν στη θέση πολιτών δεύτερης κατηγορίας, ο χρόνος δεν περιμένει. Τρέχει αδυσώπητα. Συγχαρητήρια που έστω και εν έτει 2017 το νομοσχέδιο έρχεται για ψήφιση. Παρά κάποιες διορθώσεις που θεωρώ σκόπιμες πως πρέπει να γίνουν, εκφράζει μια νέα αντίληψη που έπρεπε πια να γίνει πραγματικότητα.

  • 6 Μαΐου 2017, 12:11 | Χαρης

    Το όριο ηλικίας αποκλείει τα νεαρής ηλικίας
    τρανς άτομα από τη Νομική Αναγνώριση της
    Ταυτότητας Φύλου. Οι διαδικασίες είναι διαθέ-
    σιμες μόνο από την ηλικία της ενηλικίωσης και
    μετά, συνήθως από τα 18 και πέρα (με εξαίρεση
    τη Γερμανία και την Αυστρία). Η κατάσταση αυτή
    λειτουργεί ως τροχοπέδη στην κοινωνική ένταξη,
    π.χ. στο σχολείο, και βλάπτει την ανάπτυξη της
    προσωπικότητας σε μια κρίσιμη ηλικία. Πα-
    ράλληλα, οι απαιτούμενες ιατρικές διαδικασίες
    ενδέχεται να αποκλείσουν τους νεαρής ηλικίας ή
    τους ηλικιωμένους τρανς ανθρώπους (π.χ. άνω
    των 65 ετών) από τη Νομική Αναγνώριση της
    Ταυτότητας Φύλου.
    ΣΥΣΤΑΣΗ: Να καταργηθεί το όριο ηλικίας, σα-
    φές και μη, από τη Νομική Αναγνώριση της
    Ταυτότητας Φύλου.

  • 5 Μαΐου 2017, 23:49 | Θόδωρος

    Είμαι ένας Έλληνας άντρας ετεροφυλόφυλος και έχω κάποια ερωτήματα πρός τους εμπνευστές του συγκεκριμένου νομοθετήματος που τίθεται προς δημόσια διαβούλευση,επειδή πιστεύω ακράδαντα,κι αυτό έχω διδάξει και στα παιδιά μου,πως στην Φύση υπάρχουν δύο φύλα το άρρεν και το θήλυ ήτοι στον άνθρωπο ο άνδρας και η γυναίκα.
    Όσον αφορά το δικό μου δικαίωμα στο να συναναστρέφομαι με όποιον εγώ επιθυμώ,δηλαδή κατα κύριο λόγο με ετεροφυλόφιλους άντρες και γυναίκες και κατ’εξαίρεση σε ορισμένες περιπτώσεις που κρίνω εγώ και μόνον με τα δικά μου κριτήρια(προσωπικά δεδομένα)να συναναστρέφομαι με ανθρώπους φίλους μου οι οποίοι είναι ομοφυλόφιλοι ή έχουν κάποια άλλη ιδιομορφία,ΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ θα προστατευτεί το δικαίωμά μου αυτό με τον εν λόγω νόμο?Θα με καταστήσετε δηλαδή «παράνομο» εαν κρίνω κάποιο συγκεκριμένο άτομο ακατάλληλο να συναναστρέφεται με εμένα ή τα παιδιά μου?Τι ακριβώς πάτε να πετύχετε με τέτοια νομοθετήματα στην Ελληνική κοινωνία?Πιστεύετε ότι μπορεί να σταθεί ένας τέτοιος νόμος σύμφωνα με το Σύνταγμα το Ελληνικό?

  • 5 Μαΐου 2017, 23:29 | Anna Drosopoulou

    Θερμά συγχαρητήρια για την αναγνώριση επιτέλους αυτονόητων ανθρώπινων δικαιωμάτων. Παρά τις επιμέρους ενστάσεις και επιφυλάξεις μου, οφείλω να αναγνωρίσω το μέγα βήμα που γίνεται στην κατεύθυνση αυτή. Έχω διδάξει σε σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και έχω ζήσει από κοντά το πρόβλημα κάποιων παιδιών που ένιωθαν «αλλιώτικα» και οικειοποιούνταν ένα πρόβλημα που δεν ήταν τόσο εσωτερικό, όσο προερχόταν από την άγνοια και τη θωράκιση του περιβάλλοντός τους. Ελπίζω και σε παράλληλες δράσεις ενημέρωσης που θα καταστήσουν ορατές ομάδες ανθρώπων που ώς τώρα αναγκάζονταν να κρύβονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

  • 5 Μαΐου 2017, 14:20 | ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

    Εν έτει 2017 η υπερψήφιση τέτοιων μέτρων θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη.
    Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν τίθενται υπό διαπραγμάτευση.

  • 5 Μαΐου 2017, 11:19 | Αλίκη Καλτσίδου

    Για όσους πολίτες ο ανθρωπισμός και ο σεβασμός στην διαφορετικότητα αποτελούν θεμέλιο της κοινωνίας μας αλλά και ουσία της ύπαρξής μας, το νομοσχέδιο αυτό είναι μια ανάσα αισιοδοξίας. Η πολιτεία νομοθετεί και τα θρησκευτικά ιδρύματα ελεημονούν. Αυτοί είναι οι ρόλοι. Συγχαρητήρια σε όσους δούλευψαν γι’ αυτό.

  • 5 Μαΐου 2017, 11:48 | Αθ. Αναγνωστόπουλος

    Ένα επιπλέον ζήτημα μπορεί να ανακύψη με τα καταστήματα κράτησης. Ο άνδρας που έχει διορθώσει το φύλο του σε γυναίκα θα κρατηθή στο κατάστημα κράτησης γυναικών. Δεδομένου όμως ότι τα πρωτεύοντα χαρακτηριστικά του φύλου του δεν απαιτείται πλέον να έχουν καταστή μη λειτουργικά, εν τοις πράγμασιν θα εκτίη την ποινή του ένας άνδρας μεταξύ γυναικών. Η αντίστροφη περίπτωση, της διαφυλικής γυναίκας που διορθώνει το φύλο της σε ανδρικό, είναι ακόμη πιο προβληματική, γιατί εκτίθεται στην βία των ανδρών συγκρατουμένων της.

  • 5 Μαΐου 2017, 11:03 | Αθ. Αναγνωστόπουλος

    Εκτός από τα δικαιώματα, υπάρχουν και φυλοσύνδετες υποχρεώσεις, η εξής μία: η στράτευση. Η διαταραχή φύλου δίνει δικαίωμα σε απαλλαγή Ι5 από την θητεία (ισχύον πδ 11/2014, υπό 344 στον Γενικό Πίνακα αναφέρονται «Ψυχοσεξουαλικές διαταραχές, όπως παραφιλίες και διαταραχή ταυτότητας φύλου» στην ενότητα των ψυχικών παθήσεων).

    Εδώ μπορούμε να φανταστούμε δύο ειδών προβλήματα:

    Αφενός μεν στρατολογική απάτη, όπου άνδρες διορθώνουν το φύλο τους σε γυναικείο και μετά από κάποια χρόνια πάλι σε ανδρικό, για να αποφύγουν την στράτευση. Είναι απίθανο λόγω πολιτισμικού περιβάλλοντος, αλλά όχι αδύνατο.

    Αφετέρου δε γυναίκες που διορθώνουν το φύλο τους σε άνδρες, ακολούθως δε επικαλούνται την ισχύουσα απαλλαγή, προκειμένου να μην υπηρετήσουν.

  • 5 Μαΐου 2017, 01:41 | ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΛΟΡΑΝΔΟΣ

    Δυσκολεύομαι να καταλάβω πώς υφίσταται ο σεβασμός στην προσωπικότητά του ατόμου βάσει τα χαρακτηριστικά φύλου, εφόσον συνεχίζει να θεωρείται «αναπτυξιακή διαταραχή» και ότι χρίζει εγχείρηση «κανονικοποίησης». Πώς δύναται να ελεγχθεί αυτός ο σεβασμός προς τα ίντερσεξ άτομα από μέλη της ιατρικής κοινότητας ή από φορείς όπως στην εκπαίδευση;
    Εδώ π.χ. μπορείτε να δείτε πώς αντιμετωπίστηκε ένα ίντερσεξ άτομο από τους γιατρούς στο κοντινό παρελθόν στην ηλικία των 15 ετών :
    http://grintersex.blogspot.gr/

    Είναι μερικές από τις πολλές περιπτώσεις εκεί έξω. Κάποτε ΠΡΕΠΕΙ να σταματήσουν οι εγχειρήσεις σε ανηλίκους χωρίς την συγκατάθεσή τους, το σώμα τους ανήκει σε αυτούς και μόνο! Και αυτή η στιγμή πρέπει να είναι τώρα!

  • 4 Μαΐου 2017, 13:51 | Χρηστος βανανα

    Ο καθενας μπορεί να να κανει οτι θελει με το σωμα του, οτι αλλαγη θελει και το κρατος πρεπει να τ σέβεται αυτο αν θελει οι οι πολιτες να νιωθουμ ασφαλεια και ανεση.

  • 4 Μαΐου 2017, 02:18 | ΑΝΤΩΝΗΣ

    Γιατί να αποκρύπτεται τόσο επιμελώς το βιολογικό φύλο ενός ανθρώπου που όμως αισθάνεται οτι ανήκει στο αντίθετο φύλο; Υπάρχει κανένας φόβος; Το πρόσωπο που διόρθωσε το φύλο του προφανώς το έκανε μετά λόγου γνώσεως και προφανώς δεν έχει ψυχολογικά προβλήματα ούτε φοβίες με αυτό. Εξ άλλου γίνεται και σχετική παρέλαση στην οποία εμφανίζονται όσοι έχουν διορθώσει εν τοις πράγμασι το φύλο τους. Αν κοινωνικά δεν γίνεται αποδεκτό, γιατί να το επιβάλλουμε στον κόσμο σώνει και καλά; Δεν είναι δικαίωμα κάποιου να μη θέλει να κάνει παρέα με άνθρωπο που άλλαξε φύλο; Το δικαίωμά του αυτό πώς θα το προστατεύσουμε;

  • 3 Μαΐου 2017, 22:55 | Δημήτρης Χιωτακάκος

    1. Το πρόσωπο έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της ταυτότητας φύλου του ως στοιχείου της προσωπικότητάς του.

    Δηλαδή – το δικό μου το δικαίωμα να αισθάνομαι σαν προσωπο ΑΝΔΡΑΣ (οπως γενήθηκα) και το δικό μου δικαίωμα να πιστεύω οτι ο Θεός δεν έφτιαξε τίποτε άλλο απο άνδρα και γυναίκα πώς θα το προστατεύσετε ακριβώς;

    2. Το πρόσωπο έχει δικαίωμα στο σεβασμό της προσωπικότητάς του με βάση τα χαρακτηριστικά φύλου του.

    Εμένα δεν με σέβεστε με βάσει τα χαρακτηριστικά του φύλου μου – αρα ο νόμος δεν με προστατεύει.

  • 3 Μαΐου 2017, 11:02 | Λευκαδιος Αλ

    Πολύ καλή πρωτοβουλία αλλά εν έτει 2017 συζητάμε για τα αυτονόητα.

Σχόλια 1 2 3 … 6