Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ Άρθρο 1 Σκοπός

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ Άρθρο 1 Σκοπός

Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ευθύνης τους έναντι αυτού.

Σχόλια 1 … 8 9 10 11 12 … 34
  • 30 Μαρτίου 2021, 11:26 | Χριστινα Βουλγαρη

    Άρθρο 1
    Σκοπός
    Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ίσης και ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ίσης ευθύνης και ίσου δικαιώματος τους έναντι αυτού, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 11:07 | Κυριακη Βλαχου

    Άρθρο 1
    Σκοπός
    Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ίσης και ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ίσης ευθύνης και ίσου δικαιώματος τους έναντι αυτού, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:27 | Νίκος Βλαντής

    Άρθρο 1
    Σκοπός
    Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ίσης και ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ίσης ευθύνης και ίσου δικαιώματος τους έναντι αυτού, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:56 | ΑΡΗΣ

    Θα μιλήσω με την γλώσσα των αριθμών,

    επειδή το ανωτέρω «πράμμα» σε καμμία περίπτωση δεν εξυπηρετεί την ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΝΑΛΛΑΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑ ΒΑΡΩΝ
    αυτό και ο πιό άσχετος μπορεί να το κατανοήσει

    επειδή είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η ΝΔ βγήκε με προεκλογική υπόσχεση συνεπιμέλειας,
    τι σημαίνει αυτο… σημαίνει ότι την ψηφίσανε αυτοί που υποστηρίζουν σθεναρά την συνεπιμέλεια,

    επειδή ο Υπουργός ζητάει συναίνεση απο τους πάντες αλλά η κυβέρνηση δεν είναι οικουμενική, έχει αυτοδυναμία, η εξουσία της πηγάζει απευθέιας απο τον Λαό
    επειδή η συναίνεση αυτή που ζητάει ο Υπουργός, αλλά μόνο σε αυτό το θέμα, στα υπόλοιπα νομοθετούν μονομερώς φαντάζει «πονηρή»

    Επειδή η μιλίνα μας δεν τον ψήφισε ουτε το ΜΩΒ
    Επειδή το 91% του Ελληνικού λαού ειναι αδιαμφισβήτητο επίσης,
    Επειδή οι Ευρωπαικές Οδηγίες , οι αποφάσεις του ΕΔΑΔ και οι παρεμβάσεις του Συνηγόρου του πολίτη για μη συμμόρφωση με τις επιταγές της ΔΣΔΠ απο αυτό το Νομοσχέδιο,

    επειδή ο Υπουργός επιμένει στην συναίνεση και για αυτό θέλει να αμβλύνει τις αντιδράσεις του 0,02% της εκλογικής βάσης και δεν υπακούει στην εντολή του 40% που ψήφισε ΝΔ και του 91% του Ελληνικου λαού βάσει δημοσκοπήσεων

    η λύση θα δοθεί στις εκλογές

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:05 | Άκης Βιολιντζής

    Άρθρο 1
    Σκοπός
    Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ίσης και ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ίσης ευθύνης και ίσου δικαιώματος τους έναντι αυτού, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:37 | Ελισάβετ Βιεννα

    Άρθρο 1
    Σκοπός
    Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ίσης και ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ίσης ευθύνης και ίσου δικαιώματος τους έναντι αυτού, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:12 | Ευστάθιος Βεντούρης

    Άρθρο 1
    Σκοπός
    Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ίσης και ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ίσης ευθύνης και ίσου δικαιώματος τους έναντι αυτού, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:59 | Ευαγγελία

    Σε δημόσια διαβούλευση έχει τεθεί το νομοσχέδιο με τις προτεινόμενες αλλαγές στον Οικογενειακό Δίκαιο, και συγκεκριμένα στο πεδίο των σχέσεων γονέων τέκνων, που επιχειρεί να εισάγει την υποχρεωτική συνεπιμέλεια ως εκ του νόμου σύστημα άσκησης της γονικής μέριμνας μετά τη διακοπή της συμβίωσης των γονέων. Η ΦΥΛ.ΙΣ. παραθέτει 10 λόγους για τους οποίους το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί:

    1. Το Οικογενειακό μας Δίκαιο είναι παιδοκεντρικό, θέτει δηλαδή στο επίκεντρο το συμφέρον του τέκνου, που αποτελεί αόριστη νομική έννοια και οφείλει να λαμβάνεται υπόψη τόσο από τους γονείς κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας όσο και από το δικαστήριο κατά τη λήψη απόφασης. Και ως αόριστη νομική έννοια με αξιολογικό περιεχόμενο οφείλει να εξειδικεύεται από το δικαστήριο με βάση τα ιδιαίτερα γνωρίσματα κάθε επιμέρους περίπτωσης. Αντιθέτως, το νομοσχέδιο αυτό οριοθετεί εκ των προτέρων την αόριστη νομική έννοια του συμφέροντος του παιδιού, ορίζοντας ότι αυτό εξυπηρετείται άνευ ετέρου από την συμμετοχή και των δύο γονέων στη ζωή του (άρθρο 5 του νομοσχεδίου), γεγονός που όπως καθίσταται αντιληπτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ιδίως σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης κάθε μορφής. Περιορίζεται ως εκ τούτου και καθοδηγείται σε συγκεκριμένη κατεύθυνση η δικαστική κρίση.

    2. Ανατρέπει την παιδοκεντρική λογική του οικογενειακού δικαίου, καθώς θέτει στο επίκεντρο την ισότητα των γονέων υπό την εξισωτική, ισοπεδωτική της μορφή – κατ’ ουσία προάγοντας τις επιδιώξεις και το συμφέρον του «θιγόμενου» από το προηγούμενο καθεστώς γονέα – εισάγοντας εκ πλαγίου την ισόχρονη διαμονή με καθέναν από τους δύο γονείς («ασκούν από κοινού και εξίσου», άρθρο 5) , με εναλλασσόμενη κατοικία. Η τελευταία όμως δεν εξυπηρετεί το συμφέρον του τέκνου σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά αντίθετα μπορεί να συντείνει στην αποσταθεροποίησή του, ιδίως σε περιπτώσεις π.χ. μεγάλης απόστασης μεταξύ των σπιτιών, απόκλισης του βιοτικού επιπέδου σε καθένα από τα δύο σπίτια, έντονης συγκρουσιακής σχέσης μεταξύ των γονέων και αδυναμίας λήψης από κοινού αποφάσεων για θέματα που αφορούν το παιδί κ.α. Γίνεται αντιληπτό ότι πίσω από την επιμονή στο αίτημα για ισόχρονη διαμονή και εναλλασσόμενη κατοικία, λανθάνουν κίνητρα οικονομικά, δεδομένου ότι η ρύθμιση αυτή θα μειώσει το ύψος των καταβαλλόμενων διατροφών.

    3. Ιδιαίτερα προβληματική εμφανίζεται η ρύθμιση σχετικά με τον χρόνο επικοινωνίας. Το νομοσχέδιο ορίζει ότι: «ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας», με αυστηρές προϋποθέσεις απόκλισης. Η ρύθμιση αυτή αφήνει ευρύ περιθώριο για παραβίαση της ιδιωτικότητας τόσο του παιδιού όσο και του έτερου γονέα. Ορίζεται ακόμη πως: «αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής». Αυτό πρακτικά σημαίνει πως αν δεν υπάρχει αμετάκλητη δικαστική απόφαση, αν δεν έχουν εξαντληθεί όλα τα ένδικα μέσα, παραβλέποντας ακόμα και τις αποφάσεις του Πρωτόδικου Δικαστηρίου όσο και του Εφετείου, θεωρώντας τις αποφάσεις τους μη επαρκείς, ακόμα κι αν υπάρχουν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία για τα ως άνω εγκλήματα, το τέκνο θα αναγκάζεται να έρθει σε επαφή με τον θύτη γονέα. Ακόμα και σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής ή έμφυλης βίας και σε περιπτώσεις σεξουαλικής παιδικής κακοποίησης, το παιδί υποχρεούται να έρχεται σε επαφή με τον θύτη. Στις περιπτώσεις αυτές όμως, είναι πιθανό η σχετική αντιδικία να καταλήξει σε αμετάκλητη δικαστική απόφαση ακόμα και μετά από 10 έτη, καθ΄ όλη τη διάρκεια των οποίων ο θύτης θα ασκεί το δικαίωμα επικοινωνίας του με το παιδί.

    4. Πίσω από το νομοσχέδιο λανθάνει η αμφιλεγόμενη και επιστημονικά καταδικαστέα θεωρία του «Συνδρόμου Γονικής Αποξένωσης», στο οποίο αναφέρονται συχνά οι οργανώσεις, αλλά και κυβερνητικές πηγές που προώθησαν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο εξαρχής. Ο όρος «Σύνδρομο» ή «Διαταραχή Γονικής Αποξένωσης» κατασκευάστηκε το 1980 από τον Δρ. Richard Gardner, και αναφέρεται στα αισθήματα αποστροφής που αισθάνεται ένα παιδί προς τον γονέα του μετά από διαζύγιο των γονέων και σε περιπτώσεις δικαστικής διαμάχης, και σύμφωνα με τον Gardner οφείλονται σε μια προσπάθεια χειραγώγησης του παιδιού από τον άλλο γονέα και υποβολής προς αυτό των αρνητικών συναισθημάτων. Το σύνδρομο πρωτοεμφανίστηκε σε δικαστικές αίθουσες στις ΗΠΑ, στο πλαίσιο της υπερασπιστικής γραμμής γονέων (πατέρων) που κατηγορούνταν για σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών τους, και αργότερα η χρήση του διευρύνθηκε και σε άλλες περιπτώσεις αντιδικίας μεταξύ γονέων, με σκοπό την υποτίμηση της αξιοπιστίας των λεγομένων των θυμάτων, παιδιών και μητέρων. Το σύνδρομο δεν έχει γίνει δεκτό από κανέναν επίσημο φορά ψυχικής υγείας παγκοσμίως και στερείται επιστημονικής τεκμηρίωσης.

    5. Ο ίδιος ο Gardner μεταξύ άλλων, υποστήριζε πως τα παιδιά είναι εκ φύσεως σεξουαλικά και μπορεί να προκαλέσουν σεξουαλικές συναντήσεις με «αποπλάνηση» του ενήλικα. Για τη σεξουαλική κακοποίηση έλεγε: «πείτε στο παιδί ότι η σεξουαλική κακοποίηση από έναν πατέρα είναι φυσιολογική. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να καθοδηγηθούν ώστε να εκτιμήσουν ότι οι σεξουαλικές συναντήσεις μεταξύ ενήλικων και παιδιών δεν θεωρούνται καθολικά ως κατακριτέες πράξεις. Μπορεί να ειπωθεί στο παιδί ότι για κάποιες κοινωνίες μια τέτοια συμπεριφορά ήταν και θεωρείται φυσιολογική». Ο Gardner επίσης, για τις μητέρες που ανακαλύπτουν ότι ο σύζυγός τους κακομεταχειρίζεται το παιδί τους σεξουαλικά, επιρρίπτει την ευθύνη της κακοποίησης που υφίσταται το παιδί από τον πατέρα στη μητέρα, επειδή εκείνη δεν εκπληρώνει τις σεξουαλικές του επιθυμίες. Προτείνει τέλος οι θεραπευτές, να βοηθήσουν τις μητέρες παιδιών θυμάτων ασέλγειας, να εκπληρώσουν τις σεξουαλικές επιθυμίες των ανδρών.

    6. Επιπλέον, στο άρθρο 5 του νομοσχεδίου, η προσθήκη της διάταξης «εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής» θέτει σοβαρά προβλήματα, καθώς αποτελεί διατύπωση που αφήνει ευρύ περιθώριο εκτίμησης και αφήνει «ανοικτό» το ενδεχόμενο να καταστρατηγηθεί στην πράξη η επιταγή να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη του παιδιού, η οποία απορρέει και από διεθνείς συμβάσεις. Το ζήτημα που τίθεται είναι πως δεν αναφέρονται καν προϋποθέσεις για να εξασφαλιστεί η εγκυρότητα και η ασφάλεια της γνώμης του τέκνου, βάλλοντας εμμέσως κατά του ενός γονιού, ιδίως της μητέρας, διότι μέσω αυτής νομοθετικής ρύθμισης, υπονοώντας ότι χειραγωγεί το παιδί στο να εκφραστεί αρνητικά ή να διαμορφώσει αρνητικά συναισθήματα για τον άλλο γονέα . Φυσικά λανθάνει κι εδώ η αμφιλεγόμενη και επιστημονικά καταδικαστέα θεωρία του συνδρόμου γονικής αποξένωσης.

    7. Περιλαμβάνει σωρεία άλλων προβληματικών διατάξεων και αντινομιών. Ενδεικτικά , στο άρθρο 3 του νομοσχεδίου: η προσθήκη στο άρθρο 56 ΑΚ της διάταξης αναφορικά με την επίδοση των εγγράφων σε οποιονδήποτε εκ των γονέων του τέκνου. Σε αυτή την τροποποίηση δημιουργούνται δύο παράδοξα:
    1. Η επίδοση μπορεί να γίνει προς γονέα με τον οποίο το τέκνο δεν έχει καμία επαφή ή επικοινωνία κι έτσι, να μη λάβει καν γνώση της επίδοσης κάποιου εγγράφου, γεγονός που μπορεί να επιφέρει δυσχέρειες στη δικονομική θέση του τέκνου ή του αντιπροσώπου του. 2. Είναι δυνατόν ο γονέας που θέλει να στραφεί κατά του τέκνου διεκδικώντας κάποια αξίωση, να επιδίδει στον εαυτό του το σχετικό έγγραφο ως νόμιμος εκπρόσωπος του τέκνου. Συνεπώς, αντιλαμβανόμαστε το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί αυτή η ρύθμιση.

    8. Συνολικά το νομοσχέδιο δείχνει να προσεγγίζει την οικογένεια ως έναν ουδέτερο χώρο, απαλλαγμένο από έμφυλες ιεραρχήσεις και σχέσεις εξουσίας, αδιαφορώντας για τους έμφυλους ρόλους που τα υποκείμενα εντός της επιτελούν.

    9. Το νομοσχέδιο που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση διαφέρει ουσιωδώς από το νομοσχέδιο που είχε προταθεί από την νομοπαρασκευαστική επιτροπή, που συγκροτήθηκε στις αρχές του προηγούμενου έτους και αποτελούνταν από νομικούς εγνωσμένου κύρους. Αντιθέτως, το νομοσχέδιο που είδε το φως της δημοσιότητας είναι πλήρως εναρμονισμένο με τα αιτήματα και τις επιδιώξεις ενός πολύ ισχυρού λόμπι οργανώσεων, που θέτουν στο επίκεντρο τα δικαιώματα του πατέρα και προωθούν ως κεντρικό αίτημα τη συνεπιμέλεια με εναλλασσόμενη κατοικία και ισόχρονη διαμονή του τέκνου με καθένα από τους δύο γονείς, με συνέπεια φυσικά τη συνακόλουθη μείωση των καταβαλλόμενων διατροφών.

    10. Η συνεπιμέλεια όπως έχει αποδειχθεί, τόσο με βάση τα πορίσματα των επιστημόνων ψυχικής υγείας όσο και με βάση πραγματικές υποθέσεις που αντιμετώπισε η νομολογία των δικαστηρίων, μπορεί να έχει θετικά οφέλη για τα παιδιά μόνο εφόσον οι σχέσεις των γονέων είναι ομαλές και είναι σε θέση να συναποφασίζουν σε συναινετική βάση για το παιδί τους. Η συνεπιμέλεια πρέπει να είναι συναινετική, όχι υποχρεωτική!

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:39 | Γεώργιος Βασιλόπουλος

    Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:

    1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
    διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.

    2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
    παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.

    3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.

    4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).

    5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.

    6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.

    7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
    μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.

    8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
    επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
    παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
    πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.

    9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
    ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
    συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.

    10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
    αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
    αποξένωσης.

    Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
    υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
    ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.

    Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:49 | Νικος Λαμπρου

    Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:

    1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
    διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.

    2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
    παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.

    3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.

    4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).

    5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.

    6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.

    7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
    μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.

    8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
    επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
    παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
    πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.

    9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
    ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
    συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.

    10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
    αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
    αποξένωσης.

    Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
    υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
    ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.

    Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.
    ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΩΡΑ

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:28 | Αβραάμ Λ.

    Ας ακουστούν επιτέλους και στη χώρα μας, όταν πρόκειται για ένα τόσο σοβαρό θέμα, οι επιστημονικοί φορείς.
    Όλοι οι επίσημοι επιστημονικοί σύλλογοι ειδικών ψυχικής υγείας, αλλά και ο συνήγορος του παιδιού, τάσσονται υπέρ της άσκησης της γονικής μέριμνας των τέκνων (στην περίπτωση λύσης του έγγαμου βίου) και από τους δύο γονείς, ισότιμα, όταν δεν συντρέχει σοβαρός λόγος για τον αποκλεισμό του ενός από τους δυο γονείς.
    Η ισόχρονη, ισότιμη, κοινή και χωρίς διακρίσεις, ανατροφή του παιδιού και από τους δύο γονείς του δεν είναι μόνο προς το συμφέρον του ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ (Σύμβαση ΟΗΕ για τα δικαιώματα του παιδιού).
    Η αποξένωση του παιδιού από τον ένα από τους δυο γονείς και το περιβάλλον του (παππού, γιαγιά κ.λ.π) αποτελεί ντροπή για τον πολιτισμό μας.
    Κάθε παιδί έρχεται στον κόσμο από δύο γονείς, και δικαιούται να τους έχει και τους δύο, ανεξάρτητα του εάν συνδέονται μεταξύ τους με κάποιο νομικό δεσμό.
    Στη γονική αγάπη δεν υπάρχουν αντίπαλες «ομάδες», μα το κοινό ενδιαφέρον των γονέων για την ομαλή ανάπτυξη των παιδιών τους.
    Η νομιμότητα, η θεωρία των ατομικών δικαιωμάτων, η επιστήμη και η απτή πραγματικότητα επιτάσσουν τη θέσπιση της από κοινού άσκησης της γονικής μέριμνας, του ίσου χρόνου μεταξύ των γονέων και της εναλλασσόμενης κατοικίας.

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:48 | Κ Μ

    Οι προτεινόμενες διατάξεις του Νομοσχεδίου δεν συνάδουν με το παιδοκεντρικό χαρακτήρα του ισχύοντος οικογενειακού δικαίου. Με το προτεινόμενο Ν/Σ επιχειρείται η διασφάλιση των δικαιωμάτων των γονέων, από τους οποίους έχει αφαιρεθεί ή δεν έχει ανατεθεί η επιμέλεια των τέκνων και οι οποίοι είναι και οι υπόχρεοι σε διατροφή του. Με το Ν/Σ οι ληφθείσες δικαστικές αποφάσεις αναιρούνται προς όφελος όσων γονέων δεν επωφελούνται με αυτές. Τα παιδιά των χωρισμένων γονιών αναγκάζονται να προσαρμόσουν την καθημερινότητά τους, σύμφωνα με τις επιθυμίες και επιδιώξεις των γονέων στους οποίους δεν ανατίθεται η επιμέλεια, κατά τρόπο ώστε οι συγκεκριμένες διατάξεις να έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη Διεθνή Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού, όπου το συμφέρον του παιδιού πρέπει να υπερτερεί έναντι των δικαιωμάτων των γονέων. Επίσης, οι διατάξεις του προτεινόμενου Σχεδίου Νόμου αντιβαίνουν τις διατάξεις της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας (Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης) καθώς τα μέλη που κακοποιούνται υποχρεώνονται να έχουν επικοινωνία με τον κακοποιητή τους, επί 8-10 έτη όσο δηλαδή απαιτείται για να καταστεί μια απόφαση αμετάκλητη. Η επιχειρούμενη αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου αποτελεί, εμμέσως πλην σαφώς, μία ακόμα έμφυλη διάκριση σε βάρος των γυναικών και παραβιάζει αμέσως και σαφώς τα δικαιώματα των παιδιών. Η έννοια του συμφέροντος του παιδιού δεν μπορεί να αποτελεί μια γενική «οριζόντια» έννοια, αλλά πρέπει να κρίνεται κατά περίπτωση από το Δικαστήριο, του οποίου η απόφαση δεν είναι δυνατόν να προκαθορίζεται από τον Νομοθέτη, καθώς αποτελεί μια ξεχωριστή εξουσία, αυτόνομη και ανεξάρτητη από την εκτελεστική και τη νομοθετική. Τέλος, πρόκειται για ένα Σχέδιο Νόμου που εμμέσως πλην σαφώς επιδιώκει να «τιμωρηθεί» η μητέρα που θα προστατεύσει το παιδί (και την ίδια) από την ενδοοικογενειακή βία και να προωθήσει τα δικαιώματα των κακοποιητών, αφαιρώντας της την επιμέλεια, θεωρώντας την υπεύθυνη για τη «γονεϊκή αποξένωση» και εγκλωβίζοντάς της -και με το Νόμο- αυτήν και το παιδί της σε μια κακοποιητική σχέση. Η παραβίαση των διεθνών συμβάσεων (για τα δικαιώματα του παιδιού και τα θύματα της έμφυλης / ενδοοικογενειακής βίας) δεν θα περάσει απαρατήρητη από την GREVIO όταν θα επισκεφθεί τη χώρα μας και θα επισύρει και τις ανάλογες επιπτώσεις

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:38 | Μ Κ

    Οι προτεινόμενες διατάξεις του Νομοσχεδίου δεν συνάδουν με το παιδοκεντρικό χαρακτήρα του ισχύοντος οικογενειακού δικαίου. Με το προτεινόμενο Ν/Σ επιχειρείται η διασφάλιση των δικαιωμάτων των γονέων, από τους οποίους έχει αφαιρεθεί ή δεν έχει ανατεθεί η επιμέλεια των τέκνων και οι οποίοι είναι και οι υπόχρεοι σε διατροφή του. Με το Ν/Σ οι ληφθείσες δικαστικές αποφάσεις αναιρούνται προς όφελος όσων γονέων δεν επωφελούνται με αυτές. Τα παιδιά των χωρισμένων γονιών αναγκάζονται να προσαρμόσουν την καθημερινότητά τους, σύμφωνα με τις επιθυμίες και επιδιώξεις των γονέων στους οποίους δεν ανατίθεται η επιμέλεια, κατά τρόπο ώστε οι συγκεκριμένες διατάξεις να έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη Διεθνή Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού, όπου το συμφέρον του παιδιού πρέπει να υπερτερεί έναντι των δικαιωμάτων των γονέων. Επίσης, οι διατάξεις του προτεινόμενου Σχεδίου Νόμου αντιβαίνουν τις διατάξεις της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας (Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης) καθώς τα μέλη που κακοποιούνται υποχρεώνονται να έχουν επικοινωνία με τον κακοποιητή τους, επί 8-10 έτη όσο δηλαδή απαιτείται για να καταστεί μια απόφαση αμετάκλητη. Η επιχειρούμενη αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου αποτελεί, εμμέσως πλην σαφώς, μία ακόμα έμφυλη διάκριση σε βάρος των γυναικών και παραβιάζει αμέσως και σαφώς τα δικαιώματα των παιδιών. Η έννοια του συμφέροντος του παιδιού δεν μπορεί να αποτελεί μια γενική «οριζόντια» έννοια, αλλά πρέπει να κρίνεται κατά περίπτωση από το Δικαστήριο, του οποίου η απόφαση δεν είναι δυνατόν να προκαθορίζεται από τον Νομοθέτη, καθώς αποτελεί μια ξεχωριστή εξουσία, αυτόνομη και ανεξάρτητη από την εκτελεστική και τη νομοθετική. Τέλος, πρόκειται για ένα Σχέδιο Νόμου που εμμέσως πλην σαφώς επιδιώκει να «τιμωρηθεί» η μητέρα που θα προστατεύσει το παιδί (και την ίδια) από την ενδοοικογενειακή βία και να προωθήσει τα δικαιώματα των κακοποιητών, αφαιρώντας της την επιμέλεια, θεωρώντας την υπεύθυνη για τη «γονεϊκή αποξένωση» και εγκλωβίζοντάς της -και με το Νόμο- αυτήν και το παιδί της σε μια κακοποιητική σχέση. Η παραβίαση των διεθνών συμβάσεων (για τα δικαιώματα του παιδιού και τα θύματα της έμφυλης / ενδοοικογενειακής βίας) δεν θα περάσει απαρατήρητη από την GREVIO όταν θα επισκεφθεί τη χώρα μας και θα επισύρει και τις ανάλογες επιπτώσεις

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:14 | Λυδία Ανδρακάκου

    Άρθρο 1
    Σκοπός
    Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ίσης και ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ίσης ευθύνης και ίσου δικαιώματος τους έναντι αυτού, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:37 | Λ. Κυριάκου

    ΑΡΘΡΟ 1
    Να υπάρχει ίσος χρόνος ανατροφής και ίσος χρόνος εναλλασσόμενης κατοικίας, ώστε το παιδί να μην στερείται την αδιάκοπη αγάπη και στοργή του ενός γονέα του και να μην αποξενώνεται από αυτόν. Η συνεπιμέλεια θα συμβάλει στην εξομάλυνση των σχέσεων των γονέων ώστε να μην προσφεύγουν σε διαμάχες στα δικαστήρια που πληγώνουν την ψυχή των παιδιών. Όταν δοθεί η επιμέλεια εις την μητέρα, ενδέχεται για λόγους εκδίκησης του πατέρα, η απομάκρυνση και η αποξένωση από αυτόν και την οικογένειά του με αλλαγή του τόπου κατοικίας της χιλιόμετρα μακρυά ώστε να μην υπάρχει δυνατότητα επικοινωνίας.

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:46 | Ιουλία Αναστασίου

    Άρθρο 1
    Σκοπός
    Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ίσης και ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ίσης ευθύνης και ίσου δικαιώματος τους έναντι αυτού, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 09:10 | Βασίλειος Αναστασιαδης

    Άρθρο 1
    Σκοπός
    Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ίσης και ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ίσης ευθύνης και ίσου δικαιώματος τους έναντι αυτού, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 09:28 | Αθηνά Μ

    Ως μάνα, γιαγιά κ καθηγήτρια που έχει διαχειριστεί εκατοντάδες παιδιά, θεωρώ ότι ο ρόλος του πατέρα είναι εξίσου σημαντικός με της μητέρας. Οπότε η συνεπιμελεια με εναλλασσόμενη κατοικία κ ίσα δικαιώματα και στους δύο γονείς μετά από ένα διαζύγιο θα βοηθήσει πραγματικά τα παιδιά να διαχειριστούν την νέα πραγματικότητα σε περίπτωση χωρισμού των γονιών τους. Εφόσον δεν υπάρχει βέβαια σοβαρός λόγος που να την αποκλείει

  • 30 Μαρτίου 2021, 09:36 | Θεοφιλος Αναγνωστου

    Άρθρο 1
    Σκοπός
    Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ίσης και ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ίσης ευθύνης και ίσου δικαιώματος τους έναντι αυτού, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 09:21 | Πασχάλης Λ

    Η από κοινού άσκηση της επιμέλειας μετά από ένα διαζύγιο, με εναλλασσόμενη κατοικία κ ίσα δικαιώματα και στους δύο γονείς θα βοηθήσει τα παιδιά μας να συνεχίσουν την ζωή τους χώρις ψυχοσωματικά προβλήματα. Αυτό ορίζουν οι επιστήμονες κ προστάζει η Ευρώπη

  • 30 Μαρτίου 2021, 09:43 | Ιωάννης Αμπατζίδης

    Άρθρο 1
    Σκοπός
    Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ίσης και ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ίσης ευθύνης και ίσου δικαιώματος τους έναντι αυτού, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 09:05 | Διονυσία μ

    Είμαι μητέρα 2 παιδιών κ παντρεμένη. Καταλαβαίνω πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του πατέρα στην ανατροφή τους. Η κοινωνία είναι ώριμη ώστε να έρθει η συνεπιμελεια,με εναλλασσόμενη κατοικία κ ίσα δικαιώματα και χρόνο κ στους δύο γονείς σε περίπτωση διαζυγίου.Επίσης αυστηροποιηση των ποινών σε γονείς που δεν την εφαρμόζουν

  • 30 Μαρτίου 2021, 09:21 | Κακουλιδης Σταύρος

    Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει
    ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπεται από τις ακόλουθες αρχές:

    1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
    διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.

    2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
    παιδιού να ανατρέφεται εξίσου και από τους δυο γονείς.

    3. Κατά νομικό τεκμήριο, δηλαδή υποχρεωτικά, κοινή άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από την μεταξύ τους νομική σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ).

    4. Αφαίρεση της επιμέλειας μόνο σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ. κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).

    5. Κατά νομικό τεκμήριο, ίσος χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί η γονική μέριμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ τους.

    6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων, κατά τρόπο, ώστε το παιδί να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική δικαστική απόφαση.

    7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει ίσο χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά στις φυσικές μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.

    8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.

    9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
    ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.

    10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής αποξένωσης.

    Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.

    Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.

  • 30 Μαρτίου 2021, 09:42 | Ελευθέριος Μ.

    Ως αποξενωμένος πατέρας δύο παιδιών θα ήθελα συνεπιμελεια ίσος χρόνος κ ίσα δικαιώματα και στους δύο γονείς με εναλλασσόμενη κατοικία μετά από ένα διαζύγιο. Επίσης αυστηροποιηση των ποινών σε γονιό που δεν εφαρμόζει τις αποφάσεις. Η επιστήμη και η Ευρώπη μιλησαν

  • 30 Μαρτίου 2021, 09:06 | Ανδρέας Αμανατιάδης

    Άρθρο 1
    Σκοπός
    Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ίσης και ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ίσης ευθύνης και ίσου δικαιώματος τους έναντι αυτού, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 09:18 | Νικόλαος Αλεύρης

    Άρθρο 1
    Σκοπός
    Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ίσης και ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ίσης ευθύνης και ίσου δικαιώματος τους έναντι αυτού, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 09:13 | Χιώτης ν.

    Φέρτε ισότητα στο χωρισμένο ζευγάρι με συνεπιμελεια ίσος χρόνος κ ίσα δικαιώματα και εναλλασσόμενη κατοικία στα παιδιά μας.για το καλό τους.Συμφωνα με τις επιταγές της επιστήμης και της ευρωπαϊκής Ένωσης

  • 30 Μαρτίου 2021, 09:10 | Πέτρος Τζάνος

    Άρθρο 18 της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού
    1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για την εξασφάλιση της αναγνώρισης της αρχής, σύμφωνα με την οποία και οι δύο γονείς είναι από κοινού υπεύθυνοι για την ανατροφή του παιδιού και την ανάπτυξή του. Η ευθύνη για την ανατροφή του παιδιού και την ανάπτυξή του ανήκει κατά κύριο λόγο στους γονείς ή, κατά περίπτωση στους νόμιμους εκπροσώπους του. Το συμφέρον του παιδιού πρέπει να αποτελεί τη βασική τους μέριμνα.
    2. Για την εγγύηση και την προώθηση των δικαιωμάτων που εκφράζονται στην παρούσα Σύμβαση, τα Συμβαλλόμενα Κράτη παρέχουν την κατάλληλη βοήθεια στους γονείς και στους νόμιμους εκπροσώπους του παιδιού, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους για την ανατροφή του παιδιού, και εξασφαλίζουν τη δημιουργία οργανισμών, ιδρυμάτων και υπηρεσιών επιφορτισμένων να μεριμνούν για την ευημερία των παιδιών.
    3. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη λαμβάνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα προκειμένου να εξασφαλίσουν στα παιδιά των οποίων οι γονείς εργάζονται το δικαίωμα να επωφελούνται από τις υπηρεσίες και τα ιδρύματα φύλαξης παιδιών, εφόσον τα παιδιά πληρούν τους απαιτούμενους όρους.

  • 30 Μαρτίου 2021, 09:12 | Αθηνά κ

    Ως μητέρα 3 ανηλίκων τέκνων σε γάμο,κ αποξενωμένη θεία κ με βάση τις μελέτες της επιστήμης κ τις οδηγίες της ευρωπαϊκής Ένωσης θα ήθελα σε περίπτωση διαζυγίου να υπάρχει ισότητα κ στους δύο γονείς,με εναλλασσόμενη κατοικία κ ίσα δικαιώματα. Μάνα είμαι κ ξέρω

  • 30 Μαρτίου 2021, 09:48 | Γάλατος Εμμ

    Συνεπιμελεια, ίσος χρόνος κ ίσα δικαιώματα και στους δύο γονείς Κ εναλλασσόμενη κατοικία για το καλό των παιδιών μας. Η Ευρώπη κ η επιστήμη μίλησαν

  • 30 Μαρτίου 2021, 09:49 | Δημήτρης ν.

    Ως γονιός κ πατέρας 3 παιδιών σε γάμο θα ήθελα ισότητα σε περίπτωση διαζυγίου, όπως ορίζει η Ευρώπη κ οι επιστημονικές έρευνες. Η από κοινού άσκηση της επιμέλειας,με εναλλασσόμενη κατοικία κ ίσα δικαιώματα και στους δύο γονείς

  • 30 Μαρτίου 2021, 08:26 | Αναστάσιος

    Το νομοσχέδιο είναι στο σωστό δρόμο. Χρειάζεται βελτιώσεις προκειμένου να επιτευχθεί χωρίς περιθώρια παρερμηνειών ο σκοπός του:’εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ευθύνης τους έναντι αυτού’.Σκόπιμη προς αυτή τη κατεύθυνση θα ήτανε και η εξής τροποποίηση:’Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ενεργού, και επί ίσους όρους παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ευθύνης τους έναντι αυτό’.

  • 30 Μαρτίου 2021, 07:59 | Ηλιαννα Ρηγα

    συνεπιμελεια
    ισος χρονος ανατροφης
    εναλλασομενη κατοικιααυτο.
    υποχρεωτικά μετα το διαζυγιο εφοσον δεν συντρέχουν σοβαροι λογοι

  • 30 Μαρτίου 2021, 07:19 | Θεοχάρης Βλάχος

    Με «copy paste” σχολίων καλοθελητών
    δεν γίνεται διαβούλευση.
    Το υπουργείο να αναλάβει
    τις ευθύνες για έναν
    τόσο μεγάλο νόμο που θα αλλάξει
    όλη την οικογενειακή γραμμή
    και δομή της ελληνικής κοινωνίας.

  • 30 Μαρτίου 2021, 07:56 | Χρήστος Γκούβερης

    Εφόσον διάβασα την Διακηρυξη των Δικαιωματων των Παιδιων του ΟΗΕ, το οποίο εχει υπερνομοθετικό χαρακτήρα, το Ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης 2079/2015, την επιστημονική βιβλιογραφία, τα κείμενα των ελληνικών και διεθνών επισημων φορεων ψυχικης υγειας, πλην της Παιδοψυχιατρικης Εταιρειας της Ελλαδος, της οποιας το κειμενο εκφραζει προσωπικες αποψεις και όχι τεκμηριωμενη επιστημονικη γνωση, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο νεος νόμος πρέπει να διασφαλίσει το δικαίωμα των παιδιών να ανατρέφονται ουσιαστικά και ισόχρονα και από τους δύο γονείς. Για να επιτευχθεί αυτό, όμως, θα πρέπει να γίνουν οι ορισμένες βελτιώσεις ανα αρθρο.
    Το παρόν άρθρο θα μπορούσε να αλλάξει ως εξής: Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ίσης και ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων, στην καθημερινοτητα, κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ίσης ευθύνης και του ίσου δικαιώματός τους έναντι αυτού, με ισόχρονη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 07:17 | Μισέλ Κόντου

    Συναινετικές λύσεις που επιτρέπουν την συνεργασία και την επικοινωνία των γονέων πρέπει να είναι επιθυμητές και να προωθούνται. Ωστόσο, δεν μπορεί το κράτος να επιβάλλει τέτοιου είδους δόγματα που στο παρελθόν – αλλά ακόμα και σήμερα – λειτούργησαν ως μοχλοί πίεσης ενάντια στο δικαίωμα του διαζυγίου!
    Το νομοσχέδιο ε εισάγει μια σειρά από ανεδαφικά και αυθαίρετα κριτήρια που συνιστούν κακή άσκηση της γονικής μέριμνας τα οποία μπορούν να οδηγήσουν στην μερική ή πλήρη αφαίρεση της γονικής επιμέλειας ή/και μέριμνας! Το άρθρο 1532 βάζει μία σειρά από κανόνες οι οποίοι γνωρίζουμε ότι τελικά θα χρησιμοποιηθούν εναντίον πρωτίστως των γυναικών!
    Το πιο προκλητικό όμως είναι ότι εισάγει το κριτήριο της ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗΣ καταδίκης για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής!!! Ενάντια σε κάθε κεκτημένο δικαίωμα, μια κακοποιημένη γυναίκα δεν θα μπορεί να παρουσιάσει στοιχεία στο δικαστήριο για την βία που υφίσταται εκείνη ή το παιδί της αν δεν υπάρχει αμετάκλητη απόφαση (δηλ. αν δεν έχει περάσει τουλάχιστον μία δεκαετία από την καταγγελία της, όπως συνηθίζεται στην ελληνική πραγματικότητα). Πρόκειται για μία ευθεία επίθεση στα δικαιώματα των θυμάτων έμφυλης βίας ιδιαίτερα στην περίοδο που διανύουμε!

  • 30 Μαρτίου 2021, 01:24 | Κωστας

    . Το Οικογενειακό μας Δίκαιο είναι παιδοκεντρικό, θέτει δηλαδή στο επίκεντρο το συμφέρον του τέκνου, που αποτελεί αόριστη νομική έννοια και οφείλει να λαμβάνεται υπόψη τόσο από τους γονείς κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας όσο και από το δικαστήριο κατά τη λήψη απόφασης. Και ως αόριστη νομική έννοια με αξιολογικό περιεχόμενο οφείλει να εξειδικεύεται από το δικαστήριο με βάση τα ιδιαίτερα γνωρίσματα κάθε επιμέρους περίπτωσης. Αντιθέτως, το νομοσχέδιο αυτό οριοθετεί εκ των προτέρων την αόριστη νομική έννοια του συμφέροντος του παιδιού, ορίζοντας ότι αυτό εξυπηρετείται άνευ ετέρου από την συμμετοχή και των δύο γονέων στη ζωή του (άρθρο 5 του νομοσχεδίου), γεγονός που όπως καθίσταται αντιληπτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ιδίως σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης κάθε μορφής. Περιορίζεται ως εκ τούτου και καθοδηγείται σε συγκεκριμένη κατεύθυνση η δικαστική κρίση.

    2. Ανατρέπει την παιδοκεντρική λογική του οικογενειακού δικαίου, καθώς θέτει στο επίκεντρο την ισότητα των γονέων υπό την εξισωτική, ισοπεδωτική της μορφή – κατ’ ουσία προάγοντας τις επιδιώξεις και το συμφέρον του «θιγόμενου» από το προηγούμενο καθεστώς γονέα – εισάγοντας εκ πλαγίου την ισόχρονη διαμονή με καθέναν από τους δύο γονείς («ασκούν από κοινού και εξίσου», άρθρο 5) , με εναλλασσόμενη κατοικία. Η τελευταία όμως δεν εξυπηρετεί το συμφέρον του τέκνου σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά αντίθετα μπορεί να συντείνει στην αποσταθεροποίησή του, ιδίως σε περιπτώσεις π.χ. μεγάλης απόστασης μεταξύ των σπιτιών, απόκλισης του βιοτικού επιπέδου σε καθένα από τα δύο σπίτια, έντονης συγκρουσιακής σχέσης μεταξύ των γονέων και αδυναμίας λήψης από κοινού αποφάσεων για θέματα που αφορούν το παιδί κ.α. Γίνεται αντιληπτό ότι πίσω από την επιμονή στο αίτημα για ισόχρονη διαμονή και εναλλασσόμενη κατοικία, λανθάνουν κίνητρα οικονομικά, δεδομένου ότι η ρύθμιση αυτή θα μειώσει το ύψος των καταβαλλόμενων διατροφών.

    3. Ιδιαίτερα προβληματική εμφανίζεται η ρύθμιση σχετικά με τον χρόνο επικοινωνίας. Το νομοσχέδιο ορίζει ότι: «ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας», με αυστηρές προϋποθέσεις απόκλισης. Η ρύθμιση αυτή αφήνει ευρύ περιθώριο για παραβίαση της ιδιωτικότητας τόσο του παιδιού όσο και του έτερου γονέα. Ορίζεται ακόμη πως: «αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής». Αυτό πρακτικά σημαίνει πως αν δεν υπάρχει αμετάκλητη δικαστική απόφαση, αν δεν έχουν εξαντληθεί όλα τα ένδικα μέσα, παραβλέποντας ακόμα και τις αποφάσεις του Πρωτόδικου Δικαστηρίου όσο και του Εφετείου, θεωρώντας τις αποφάσεις τους μη επαρκείς, ακόμα κι αν υπάρχουν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία για τα ως άνω εγκλήματα, το τέκνο θα αναγκάζεται να έρθει σε επαφή με τον θύτη γονέα. Ακόμα και σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής ή έμφυλης βίας και σε περιπτώσεις σεξουαλικής παιδικής κακοποίησης, το παιδί υποχρεούται να έρχεται σε επαφή με τον θύτη. Στις περιπτώσεις αυτές όμως, είναι πιθανό η σχετική αντιδικία να καταλήξει σε αμετάκλητη δικαστική απόφαση ακόμα και μετά από 10 έτη, καθ΄ όλη τη διάρκεια των οποίων ο θύτης θα ασκεί το δικαίωμα επικοινωνίας του με το παιδί.

    4. Πίσω από το νομοσχέδιο λανθάνει η αμφιλεγόμενη και επιστημονικά καταδικαστέα θεωρία του «Συνδρόμου Γονικής Αποξένωσης», στο οποίο αναφέρονται συχνά οι οργανώσεις, αλλά και κυβερνητικές πηγές που προώθησαν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο εξαρχής. Ο όρος «Σύνδρομο» ή «Διαταραχή Γονικής Αποξένωσης» κατασκευάστηκε το 1980 από τον Δρ. Richard Gardner, και αναφέρεται στα αισθήματα αποστροφής που αισθάνεται ένα παιδί προς τον γονέα του μετά από διαζύγιο των γονέων και σε περιπτώσεις δικαστικής διαμάχης, και σύμφωνα με τον Gardner οφείλονται σε μια προσπάθεια χειραγώγησης του παιδιού από τον άλλο γονέα και υποβολής προς αυτό των αρνητικών συναισθημάτων. Το σύνδρομο πρωτοεμφανίστηκε σε δικαστικές αίθουσες στις ΗΠΑ, στο πλαίσιο της υπερασπιστικής γραμμής γονέων (πατέρων) που κατηγορούνταν για σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών τους, και αργότερα η χρήση του διευρύνθηκε και σε άλλες περιπτώσεις αντιδικίας μεταξύ γονέων, με σκοπό την υποτίμηση της αξιοπιστίας των λεγομένων των θυμάτων, παιδιών και μητέρων. Το σύνδρομο δεν έχει γίνει δεκτό από κανέναν επίσημο φορά ψυχικής υγείας παγκοσμίως και στερείται επιστημονικής τεκμηρίωσης.

    5. Ο ίδιος ο Gardner μεταξύ άλλων, υποστήριζε πως τα παιδιά είναι εκ φύσεως σεξουαλικά και μπορεί να προκαλέσουν σεξουαλικές συναντήσεις με «αποπλάνηση» του ενήλικα. Για τη σεξουαλική κακοποίηση έλεγε: «πείτε στο παιδί ότι η σεξουαλική κακοποίηση από έναν πατέρα είναι φυσιολογική. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να καθοδηγηθούν ώστε να εκτιμήσουν ότι οι σεξουαλικές συναντήσεις μεταξύ ενήλικων και παιδιών δεν θεωρούνται καθολικά ως κατακριτέες πράξεις. Μπορεί να ειπωθεί στο παιδί ότι για κάποιες κοινωνίες μια τέτοια συμπεριφορά ήταν και θεωρείται φυσιολογική». Ο Gardner επίσης, για τις μητέρες που ανακαλύπτουν ότι ο σύζυγός τους κακομεταχειρίζεται το παιδί τους σεξουαλικά, επιρρίπτει την ευθύνη της κακοποίησης που υφίσταται το παιδί από τον πατέρα στη μητέρα, επειδή εκείνη δεν εκπληρώνει τις σεξουαλικές του επιθυμίες. Προτείνει τέλος οι θεραπευτές, να βοηθήσουν τις μητέρες παιδιών θυμάτων ασέλγειας, να εκπληρώσουν τις σεξουαλικές επιθυμίες των ανδρών.

    6. Επιπλέον, στο άρθρο 5 του νομοσχεδίου, η προσθήκη της διάταξης «εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής» θέτει σοβαρά προβλήματα, καθώς αποτελεί διατύπωση που αφήνει ευρύ περιθώριο εκτίμησης και αφήνει «ανοικτό» το ενδεχόμενο να καταστρατηγηθεί στην πράξη η επιταγή να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη του παιδιού, η οποία απορρέει και από διεθνείς συμβάσεις. Το ζήτημα που τίθεται είναι πως δεν αναφέρονται καν προϋποθέσεις για να εξασφαλιστεί η εγκυρότητα και η ασφάλεια της γνώμης του τέκνου, βάλλοντας εμμέσως κατά του ενός γονιού, ιδίως της μητέρας, διότι μέσω αυτής νομοθετικής ρύθμισης, υπονοώντας ότι χειραγωγεί το παιδί στο να εκφραστεί αρνητικά ή να διαμορφώσει αρνητικά συναισθήματα για τον άλλο γονέα . Φυσικά λανθάνει κι εδώ η αμφιλεγόμενη και επιστημονικά καταδικαστέα θεωρία του συνδρόμου γονικής αποξένωσης.

    7. Περιλαμβάνει σωρεία άλλων προβληματικών διατάξεων και αντινομιών. Ενδεικτικά , στο άρθρο 3 του νομοσχεδίου: η προσθήκη στο άρθρο 56 ΑΚ της διάταξης αναφορικά με την επίδοση των εγγράφων σε οποιονδήποτε εκ των γονέων του τέκνου. Σε αυτή την τροποποίηση δημιουργούνται δύο παράδοξα:
    1. Η επίδοση μπορεί να γίνει προς γονέα με τον οποίο το τέκνο δεν έχει καμία επαφή ή επικοινωνία κι έτσι, να μη λάβει καν γνώση της επίδοσης κάποιου εγγράφου, γεγονός που μπορεί να επιφέρει δυσχέρειες στη δικονομική θέση του τέκνου ή του αντιπροσώπου του. 2. Είναι δυνατόν ο γονέας που θέλει να στραφεί κατά του τέκνου διεκδικώντας κάποια αξίωση, να επιδίδει στον εαυτό του το σχετικό έγγραφο ως νόμιμος εκπρόσωπος του τέκνου. Συνεπώς, αντιλαμβανόμαστε το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί αυτή η ρύθμιση.

    8. Συνολικά το νομοσχέδιο δείχνει να προσεγγίζει την οικογένεια ως έναν ουδέτερο χώρο, απαλλαγμένο από έμφυλες ιεραρχήσεις και σχέσεις εξουσίας, αδιαφορώντας για τους έμφυλους ρόλους που τα υποκείμενα εντός της επιτελούν.

    9. Το νομοσχέδιο που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση διαφέρει ουσιωδώς από το νομοσχέδιο που είχε προταθεί από την νομοπαρασκευαστική επιτροπή, που συγκροτήθηκε στις αρχές του προηγούμενου έτους και αποτελούνταν από νομικούς εγνωσμένου κύρους. Αντιθέτως, το νομοσχέδιο που είδε το φως της δημοσιότητας είναι πλήρως εναρμονισμένο με τα αιτήματα και τις επιδιώξεις ενός πολύ ισχυρού λόμπι οργανώσεων, που θέτουν στο επίκεντρο τα δικαιώματα του πατέρα και προωθούν ως κεντρικό αίτημα τη συνεπιμέλεια με εναλλασσόμενη κατοικία και ισόχρονη διαμονή του τέκνου με καθένα από τους δύο γονείς, με συνέπεια φυσικά τη συνακόλουθη μείωση των καταβαλλόμενων διατροφών.
    10. Η συνεπιμέλεια όπως έχει αποδειχθεί, τόσο με βάση τα πορίσματα των επιστημόνων ψυχικής υγείας όσο και με βάση πραγματικές υποθέσεις που αντιμετώπισε η νομολογία των δικαστηρίων, μπορεί να έχει θετικά οφέλη για τα παιδιά μόνο εφόσον οι σχέσεις των γονέων είναι ομαλές και είναι σε θέση να συναποφασίζουν σε συναινετική βάση για το παιδί τους. Η συνεπιμέλεια πρέπει να είναι συναινετική, όχι υποχρεωτική!
    ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΤΩΡΑ!

  • 30 Μαρτίου 2021, 01:20 | Κωνσταντίνα

    σωστό το σχόλιο

    Με το νομοσχέδιο ΔΕΝ νομιμοποιείται η βία!
    Το βέλτιστο συμφέρον των παιδιών είναι να έχουν και τους δυο γονείς στη ζωή τους.
    Για τους κακοποιούς υπάρχει ο νόμος και είναι πάρα πολύ αυστηρός.
    Κακοποιητης δεν είναι όποιος ανθρωπος γεννήθηκε αντρας..
    Αυτές ειναι σεξιστικές θέσεις που καταδικάζουν αθώους αλλά ακόμα και τα παιδιά και ανήψια μας..
    Το κυνήγι μαγισών τελείωσε τον μεσαίωνα..
    όπως ένας πατέρας μπορεί να είναι κακοποιός μπορει και μία μητερα
    Το εγκλημα το χρεωνεται ο ένοχος
    Γιατί διαμαρτύρονται κάποιοι με το νομοσχέδιο;
    Για ποια συμφέροντα παλεύουν;
    όχι άλλα ορφανά παιδιά απο δικαστικό δυστύχημα

  • 30 Μαρτίου 2021, 01:24 | Τώνια

    Είμαι επιζώσα ενδοοικογενειακής βίας. Δεν θα μπορούσα ως παιδί να φανταστώ ότι αν χωριζαν οι γονείς μου θα έπρεπε να βρίσκομαι με τον κακοποιητή πατέρα μου ούτε για μια ώρα. Κι αυτό δεν το γενικεύω, αλλα ούτε μιάλω για μια μεμονομένη περίπτωση κακοποίησης. Αν δηλαδή υπάρχει ένας και μοναδικός λόγος να μην είναι «υποχρεωτική» η συνεπιμέλεια, είναι αυτός. Ο πατέρας μου, κι άλλοι τόσοι δεν έχουν καταγγελθεί, ΠΌΣΟ ΜΆΛΛΟΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΊ πόσο μάλλον να περιμένουμε μια αμετάκλιτη απόφαση δικαστηρίου για δέκα χρόνια και να εξακολουθώ να τον βλέπω. όταν κινδύνεψε παρα πολύ η μητέρα μου, που και πάλι, εκείνη σήκωσε όλο το βάρος, απλά χωρισαν. εκεινος παρέμεινε κακοποιητής με όλους τους τρόπους, εκφοβισμό, απειλές σωματική κακοποίηση προς έμενα, την αδερφή μου και τη μητέρα μου. δεν μπορώ να το διανοηθώ, ότι θα ήμουν μαζί του, έστω λίγα λέπτα, και πόσο μάλλον ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΆ.

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:42 | Αχιλλέας Μπανος

    Όλοι οι επιστημονικοί φορείς έχουν πάρει θέση.
    Συνήγορος του παιδιού και συνήγορος του Πολίτη το ίδιο.
    Η κοινωνία βάσει δημοσκοπήσεων το ίδιο.
    Ο κόσμος το ζητάει οι επιστήμονες έδωσαν το οκ.
    Συνεπιμελεια λοιπόν και ίσα δικαιώματα και στους δύο γονείς μετά το διαζύγιο.

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:38 | Μαρία Καπερώνη

    Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ισόχρονης και ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες τους και την εκπλήρωση της ευθύνης τους έναντι αυτού.
    (Η έγκριτη διεθνής ψυχολογική έρευνα στο σύνολο της προτείνει την ισόχρονη συμμετοχή και των δύο γονιών στην καθημερινή φροντίδα και ανατροφή του παιδιού με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες του, ώστε το παιδί να συνεχίσει να έχει τις συναισθηματικές σταθερές που είχε πριν το χωρισμό των γονιών του, απαραίτητα και σημαντικά εφόδια για την υγιή και ομαλή ψυχοσυναισθηματική του ανάπτυξη).

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:19 | Γουναράς Άγγελος

    Εδώ και χρόνια οι πατεράδες δεν είναι όπως αυτοί προηγούμενων γενεών. Ένα μεγάλο μέρος τους βρίσκονται κοντά στο παιδί(ά) από τη στιγμή που θα γεννηθεί και αναλαμβάνουν συχνά ισόποσα τα βάρη της ανατροφής του. Θα είναι άδικο και αναχρονιστικό οι άνθρωποι αυτοί να συνεχίσουν να παραμερίζονται μετά το διαζύγιο σαν μακρινοί συγγενείς και να συμμετέχουν στη ζωή του παιδιού τους ως θεατές. Οι μητέρες που θεωρούν το παιδί ως ιδιοκτησία μέσα στη λογική «τα μαζεύω και φεύγω» το κάνουν επειδή μπορούν. Αυτό πρέπει να αποτραπεί μέσω ενός ξεκάθαρου και θαρραλέου νομικού πλαισίου που συμβαδίζει με την εποχή και τις πραγματικές ανάγκες της και δίνει ίσα δικαιώματα, επιμέλεια και χρόνο παρουσίας για όσους φυσικά το επιθυμούν και θέλουν να εκπληρώνουν τον πιο σημαντικό ρόλο που τους έχει δοθεί, του γονιού.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:10 | Ειρήνη Μαυρίδου

    Πάνω απ΄όλα πρέπει να μπαίνει το συμφέρον του παιδιού το οποίο είναι ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΦΕΤΑΙ ΕΞΙΣΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ!!!
    Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του παιδιού και υποχρέωση των γονέων!
    Ίσα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις!!!
    Οι άνθρωποι χωρίζουν ως ζευγάρι, ΠΟΤΕ όμως ως γονείς!!!
    ΠΑΤΕΡΑΣ + ΜΗΤΕΡΑ = ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ!!!

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:02 | Στυλιανη

    Θα ήθελα να γίνει μια στατιστική μελέτη για το πόσο συνεισφέρουν οι γονείς στην ανατροφή του τέκνου κ την καθημερινή του φροντίδα στα παντρεμένα ζευγάρια. Στη συντριπτική πλειοψηφία οι μανάδες είναι δίπλα στα παιδιά, αφήνοντας καριέρα κ προσωπικό χρόνο.Στα χωρισμένα ζευγάρια επίσης να γίνει μια στατιστική μελέτη για το πόσοι πατεράδες εγκατέλειψαν την δουλειά τους κ την προσωπική τους ζωή για να φροντίσουν καλύτερα το παιδί τους κ πόσοι από αυτούς δεν ξαναδημιουργησαν νέα οικογένεια σε μικρό χρονικό διάστημα η και αμέσως μετά το διαζύγιο. Ο σκοπός του νόμου είναι να φροντίσει το συμφέρον του παιδιού σε αυτήν την πατριαρχική, αναχρονιστική κοινωνία που η μάνα έχει υποχρεώσεις κ ο άντρας δικαιώματα. Να εξεταστεί σοβαρά αν προς το συμφέρον του παιδιού είναι να αλλάζει σπίτι κ περιβάλλον συνεχώς κ όχι να έχει το σημείο αναφοράς του, με την Ελληνίδα μάνα, που πάντα θα το βάζει ως προτεραιότητα. Ας μιλήσουν οι αριθμοί. Πόσες μανάδες ανέθρεψαν μόνες τα παιδιά τους, χωρίς βοήθεια εγκαταλελειμμένες από το νόμο. Πόσες αφέθηκαν στο έλεος βίαιων κ ακατάλληλων πρώην συζύγων που διέλυαν την ψυχή των παιδιών τους ?Ο νόμος να δώσει πρώτα την προστασία κ την υποστήριξη που οφείλει. Αυτός είναι ο σκοπός και ο στοχος

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:55 | Sofia P

    […}Εξαιρετικά σημαντικά σημεία σε σχέση με το συμφέρον του παιδιού είναι η αξιολόγηση της επάρκειας/καταλληλότητας κάθε γονέα στην άσκηση του ρόλου του και της δυνατότητας ανταπόκρισής του στις υποχρεώσεις και ευθύνες που απορρέουν από αυτόν, όπως επίσης και η εκτίμηση των σχέσεων του παιδιού με τον κάθε γονέα […}
    Από την έκθεση της Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας Ελλάδος που διακινήθηκε ως επιστολή προς τον πρόεδρο της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:29 | Νεφελη Αδάμη

    H κορωνίδα του νομοσχεδίου προσδιορίζει το «συμφέρον του παιδιού περιορίζοντας το στην ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεων του με καθένα από αυτούς», έρχεται σε αντίθεση με όλα τα διεθνή κείμενα υπερνομοθετικής ισχύος καθώς και με το ίδιο το Σύνταγμα και η ψήφιση του θα μας οδηγήσει κατ΄ αναπότρεπτο τρόπο στην καταδίκη της χώρας μας, ακόμη και με μόνη την περιγραφή του συμφέροντος του παιδιού στον νόμο. Δεν συνιστάται στη νομοθεσία καmμιάς χώρας να περιγράφεται το συμφέρον του παιδιού μόνο στη κοινή ανατροφή, το οποίο είναι μια νομική έννοια ελαστική και δυναμική που μόνο στο δικαστή επαφίεται να εξειδικεύσει.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:01 | Κατερίνα Β.

    Σκοπός του νέου νομοσχεδίου πρέπει να είναι η εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου δια της ίσης και ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του. Ίσες ευθύνες, ισες υποχρεώσεις και ίσα δικαιώματα έναντι του τέκνου εκπληρώνονται και εκτελούνται μόνο με ΕΝΑΛΛΑΣΣΌΜΕΝΗ ΔΙΑΝΥΚΤΈΡΕΥΣΗ στις κατοικίες και των δύο γονέων!
    Με το χωρισμό τους δύο ενήλικες ΔΕΝ χωρίζουν από τα παιδιά τους. Όσο δικαίωμα έχει ο ένας γονέας τα αναθρέψει το παιδί του έχει και ο άλλος..κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρέσει την επιμέλεια ενός γονέα.
    Δε γίνεται να είναι άξιος επιμέλειας μόνο για δύο Σαββατοκύριακα αλλά να μην είναι για το 50% του χρόνου.
    Έγκλημα η αποκλειστική επιμέλεια! Έχετε δει τα αποτελέσματα της..σας παρακαλώ σκεφτείτε τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας! Εύχομαι να μην υπάρξουν άλλοι αποξενωμένοι γονείς.. θείοι.. παππούδες..

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:27 | ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΡΤΑΣ

    είναι βέβαιο ότι θα πρέπει να προσδιορισθεί ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:13 | Ελίνα

    Ο παρών νόμος, εκτός των άλλων, θα έπρεπε να αποσκοπεί και στην προστασία του τέκνου από οποιασδήποτε μορφής κακοποιητικές συμπεριφορές που μπορεί να προκύψουν μέσα από τη σχέση του με τους γονείς του, μετά τη διάσπαση της συμβίωσής τους.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:33 | ΟΛΓΑ ΓΚΙΝΗ

    Το τελευταίο διάστημα έχει απασχολήσει τη κοινή γνώμη η πολυδιαφημισμένη αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου, η οποία θα ρυθμίσει μετά από 40 χρόνια τις σχέσεις γονέων και τέκνων σε υποθέσεις διαζυγίου, επιμέλειας και κηδεμονίας. Τον Απρίλιο του 2020 ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Τσιάρας συγκρότησε ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή η οποία στις κατευθυντήριες γραμμές και οδηγίες της έδινε έμφαση στο βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, όπως αυτό ορίζεται μέσω των διεθνών συμβάσεων για τα δικαιώματα του παιδιού, καθώς επίσης και από το Σύνταγμα μας. Ωστόσο το πόρισμα αυτής δεν ικανοποίησε μια μειοψηφία με αποτέλεσμα να ασκηθούν πιέσεις και το σχέδιο του υπουργείου που είδε το φως της δημοσιότητας να έχει αλλοιωθεί σημαντικά. Μετά από αλλεπάλληλες διαρροές στα Μ.Μ.Ε. την 24η Φεβρουαρίου 2021 ο Υπουργός Δικαιοσύνης παρουσίασε στο Υπουργικό Συμβούλιο το σχέδιο νόμου. Σύμφωνα με το τελευταίο σχέδιο νόμου που αφορά στην αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου και τέθηκε στη δημόσια διαβούλευση την 18ή Μαρτίου 2021 εισάγονται στη πραγματικότητα ακραίες συντηρητικές ρυθμίσεις που στην πράξη θα εφαρμοστούν σε βάρος των παιδιών και των γυναικών.
    Η κορωνίδα του νομοσχεδίου προσδιορίζει το «συμφέρον του παιδιού περιορίζοντας το στην ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεων του με καθένα από αυτούς», έρχεται σε αντίθεση με όλα τα διεθνή κείμενα υπερνομοθετικής ισχύος καθώς και με το ίδιο το Σύνταγμα και η ψήφιση του θα μας οδηγήσει κατ΄ αναπότρεπτο τρόπο στην καταδίκη της χώρας μας, ακόμη και με μόνη την περιγραφή του συμφέροντος του παιδιού στον νόμο. Δεν συνιστάται στη νομοθεσία καμιάς χώρας να περιγράφεται το συμφέρον του παιδιού μόνο στη κοινή ανατροφή, το οποίο είναι μια νομική έννοια ελαστική και δυναμική που μόνο στο δικαστή επαφίεται να εξειδικεύσει.
    Οι διατάξεις του προσκρούουν ευθέως σε διεθνείς συμβάσεις και αν τυχόν ψηφιστεί κινδυνεύει να καταδικαστεί η Χώρα από τα διεθνή δικαστήρια.
    Συγκεκριμένα, ο κακοποιητικός γονέας μόνο με αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου δεν ασκεί δικαιώματα επικοινωνίας και τη γονική μέριμνα το οποίο πρακτικά σημαίνει 8-10 έτη κακοποίησης, Με δεδομένο ότι για να καταστεί αμετάκλητη απόφαση για βιασμό ανηλίκου η ποινική διαδικασία διαρκεί 9 – 13 έτη τυχόν υιοθέτηση τέτοια διάταξης θα οδηγήσει σε καταστάσεις όπου ο γονέας που εγκληματεί σε βάρος του τέκνου του θα συνεχίζει την εγκληματική του δραστηριότητα ανενόχλητος, αξιώνοντας «να μεριμνά» ή «να επικοινωνεί» με το τέκνο του, ενώ τα παιδιά, τα αθώα θύματα, θα εγκαταλείπονται αβοήθητα. Η πολιτεία θα μένει απαθής.
    Το νομοσχέδιο όμως εισάγεται αυθαιρέτως ως ελάχιστη επικοινωνία το 1/3 του χρόνου του παιδιού αφαιρώντας την υποχρέωση αξιολόγησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, χωρίς να προκύπτει αν αφορά στον ελεύθερο ή στον πραγματικό χρόνο. Στη περίπτωση που αφορά στον πραγματικό χρόνο είναι άτοπο καθώς πρόκειται για 8 ώρες την ημέρα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση ή την κατάργηση των διατροφών των παιδιών, καθώς μιλάμε για μια κεκαλυμμένη εναλλασσόμενη κατοικία και υποχρεωτική συνεπιμέλεια. Εξάλλου σύμφωνα πάντα με το σχέδιο νόμου μόνο αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής θα ποινικοποιείται γεγονός που θα διευκολύνει τη μη καταβολή της ενώ είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολη η διαδικασία της άσκησης του δικαιώματος διατροφής από τον οικονομικά ασθενέστερο γονέα για λογαριασμό του παιδιού.
    Μια άλλη ακραία ρύθμιση του νομοσχεδίου αφορά στους παππούδες και τις γιαγιάδες, καθώς εισάγονται αυθαιρέτως υποχρεώσεις των γονέων έναντι αυτών τις οποίες συνδέει με λόγο αφαίρεσης της γονικής μέριμνας. Στη πράξη σε περίπτωση μη εφαρμογής των αποφάσεων που αφορούν την επικοινωνία των παππούδων ή γιαγιάδων το παιδί θα απομακρύνεται βίαια από τον γονέα που το ανατρέφει.
    Το νομοσχέδιο αυτό εισάγει αόριστες και δυσαπόδεικτες έννοιες που στηρίζονται σε ανυπόστατα ψυχολογικά κριτήρια και καταστάσεις όπως “διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης, και πρόκληση διάρρηξης σχέσεων” τις οποίες τις καθιστά λόγους αφαίρεσης της γονικής μέριμνας.
    Με άλλα λόγια ενώ το νομοσχέδιο επιβάλλει την επικοινωνία του παιδιού με τους γονείς στη πράξη προβλέπει την αυθαίρετη αφαίρεση της άσκησης της γονικής μέριμνας. Το αποτέλεσμα όμως της ρυθμίσεως καταλήγει σε αφαίρεση γονικής μέριμνας δηλαδή σε πλήρη και ολοκληρωτική αποχωρισμό του παιδιού από τον άλλο γονέα . Πρόκειται εμφανώς για παραδοξολογία.
    Το γεγονός ότι το νομοσχέδιο απαιτεί τη συμφωνία των γονέων σε κεφαλαιώδη ζητήματα της γονικής μέριμνας όπως εκπαίδευση του παιδιού και υγεία καθόλου δε επιλύει τις αντιδικίες των γονέων αντίθετα τις γιγαντώνει καθώς είναι βέβαιο ότι τα ζητήματα αυτά θα αποτελούν πεδίο μάχης. Είναι σαφές ότι ο οικονομικά ασθενής θα υποχωρεί σε εκβιασμούς καθώς θα αδυνατεί να συνεχίσει τις ατέρμονες δίκες. Ως ένα ακόμα καινοτόμο σημείο του νομοσχεδίου προβλέπονται τα ειδικά σεμινάρια των δικαστών προκειμένου να εφαρμόσουν πιστά τον νόμο που προωθείται από το Υπουργείο Δικαιοσύνης ενώ δεν προβλέπεται καμία μέριμνα για την ίδρυση οικογενειακών δικαστηρίων και την δημιουργία κατάλληλων δομών.

Σχόλια 1 … 8 9 10 11 12 … 34