Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚ

Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1520
Προσωπική επικοινωνία
1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
2. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου.
3. Τα σχετικά με την επικοινωνία ζητήματα καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η παρ. 4 του άρθρου 1511. Όταν συντρέχει περίπτωση κακής ή καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας, ο άλλος γονέας ή κάθε ένας από τους γονείς, αν πρόκειται για επικοινωνία με τρίτο, μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο τη μεταρρύθμιση της επικοινωνίας.».

Σχόλια 1 … 9 10 11 12 13 … 36
  • 30 Μαρτίου 2021, 00:38 |  Κασσιανή ΑΠ.

    Στο νομοσχέδιο εισάγεται αυθαιρέτως ως ελάχιστη επικοινωνία το 1/3 του χρόνου του
    παιδιού αφαιρώντας την υποχρέωση αξιολόγησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, χωρίς να
    προκύπτει αν αφορά στον ελεύθερο ή στον πραγματικό χρόνο. Στη περίπτωση που αφορά στον
    πραγματικό χρόνο είναι άτοπο καθώς πρόκειται για 8 ώρες την ημέρα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο
    εκτεταμένη επικοινωνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση ή την κατάργηση των διατροφών των
    παιδιών, καθώς μιλάμε για μια κεκαλυμμένη εναλλασσόμενη κατοικία και υποχρεωτική
    συνεπιμέλεια. Εξάλλου σύμφωνα πάντα με το σχέδιο νόμου μόνο αναιτιολόγητη μη καταβολή
    της διατροφής θα ποινικοποιείται γεγονός που θα διευκολύνει τη μη καταβολή της ενώ είναι
    πλέον εξαιρετικά δύσκολη η διαδικασία της άσκησης του δικαιώματος διατροφής από τον
    οικονομικά ασθενέστερο γονέα για λογαριασμό του παιδιού.

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:16 | Ειρήνη Κ

    το τεκμηριο πρέπει να είναι το λογικό, δίκαιο 1/2

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:46 | Νεφέλη Αδάμη

    Με το να εισάγεται αυθαιρέτως ως ελάχιστη επικοινωνία το 1/3 του χρόνου του
    παιδιού, ουσιαστεί αφαιρείται η υποχρέωση αξιολόγησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, χωρίς να προκύπτει, αν αφορά στον ελεύθερο ή στον πραγματικό χρόνο. Στη περίπτωση που αφορά στον πραγματικό χρόνο, είναι άτοπο, καθώς πρόκειται για 8 ώρες την ημέρα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση ή την κατάργηση των διατροφών των παιδιών, καθώς μιλάμε για μια κεκαλυμμένη εναλλασσόμενη κατοικία και υποχρεωτική συνεπιμέλεια. Εξάλλου σύμφωνα πάντα με το σχέδιο νόμου, μόνο αναιτιολόγητη μη καταβολή
    της διατροφής θα ποινικοποιείται, γεγονός, που θα διευκολύνει τη μη καταβολή της, ενώ είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολη η διαδικασία της άσκησης του δικαιώματος διατροφής από τον οικονομικά ασθενέστερο γονέα για λογαριασμό του παιδιού.

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:38 | Κατερίνα Καπερναράκου

    Στο νομοσχέδιο εισάγεται αυθαιρέτως ως ελάχιστη επικοινωνία το 1/3 του χρόνου του
    παιδιού, αφαιρώντας την υποχρέωση αξιολόγησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, χωρίς να προκύπτει, αν αφορά στον ελεύθερο ή στον πραγματικό χρόνο. Στη περίπτωση που αφορά στον πραγματικό χρόνο, είναι άτοπο, καθώς πρόκειται για 8 ώρες την ημέρα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση ή την κατάργηση των διατροφών των παιδιών, καθώς μιλάμε για μια κεκαλυμμένη εναλλασσόμενη κατοικία και υποχρεωτική
    συνεπιμέλεια. Εξάλλου σύμφωνα πάντα με το σχέδιο νόμου, μόνο αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής θα ποινικοποιείται, γεγονός που θα διευκολύνει τη μη καταβολή της, ενώ είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολη η διαδικασία της άσκησης του δικαιώματος διατροφής από τον οικονομικά ασθενέστερο γονέα για λογαριασμό του παιδιού.

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:01 | Elpida Kaliviotis

    Τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας για το «me too», την κακοποίηση παιδιών, γυναικών και την ενδοοικογενειακή βία, – Έρχεται την πιο κατάλληλη στιγμή για να ευαισθητοποιήσει και τους 300 του κοινοβουλίου για το Προσχέδιο Νόμου της κυβέρνησης να επιβάλλει την «Υποχρεωτική Συνεπιμέλεια και Υποχρεωτικό Χρόνο Επικοινωνίας» χωρίς την συναίνεση και των δύο γονέων. Θα είναι η πρώτη κυβέρνηση, διότι καμιά χώρα του δυτικού κόσμου δεν ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ «υποχρεωτική Συνεπιμέλεια και υποχρεωτικό χρόνο επικοινωνίας» όταν διαφωνούν οι γονείς.
    Δεν μπορεί να λειτουργήσει η Συν-επιμέλεια όταν η διάσπαση κάθε οικογένειας είναι διαφορετική και ειδικά όταν υπάρχει ενδοοικογενειακή βία και όταν σε εθνικό επίπεδο, όπως προκύπτει από τα στατιστικά στοιχεία του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας, από το 2014 μέχρι και το 2017 έχουν σημειωθεί περισσότερα από 13.700 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, με τις γυναίκες να αποτελούν περίπου το 70% των θυμάτων», (νούμερα είναι μόνο όσα έχουν καταγραφεί από την αστυνομία ενώ υπάρχουν χιλιάδες ακόμα γυναίκες/παιδιά που ποτέ τους δεν έχουν μιλήσει για αυτό).
    Ελπίζω ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Τσιάρας να μην υποκύψουν στις πιέσεις και ακραίες φωνές των «Λόμπι Μπαμπάδων» που χρησιμοποιούν ως άλλοθι τον ψεύδο-όρο «γονεϊκή αποξένωση» (PAS του Gardner), -Όταν Δεν αναγνωρίζεται από όλα τα δυτικά κράτη, την παγκόσμια επιστημονική ιατρική/νομική κοινότητα και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, και μάλιστα «εφιστούν την προσοχή» σε όσους το χρησιμοποιούν, διότι ο όρος αυτός είναι ένα εργαλείο που διαιωνίζει την κακομεταχείριση και τη βία και ειδικά εφιστούν την προσοχή στις περιπτώσεις αγνοήσεις τις ενδοοικογενειακής βίας για χάριν της υιοθέτησης της γονικής αποξένωσης.

    Δεν πρέπει να θυσιαστούν τα παιδιά και οι μανάδες για τις αδυναμίες του κράτους και του Υπουργείου Δικαιοσύνης να λύσει τα μόνιμα προβλήματα εφαρμογής των νόμων και την μακροχρόνια αναμονή Δικαιοσύνης.
    Ο Υπουργός Δικαιοσύνης χρησιμοποιεί τρία επιχειρήματα: 1) Την «γονεική αποξένωση» – Αντιγράφει τους ισχυρισμούς των Συλλόγων Μπαμπάδων που προπαγανδίζουν και έχουν ως σημαία τους την «γονεϊκή αποξένωση». Ενώ δεν αναγνωρίζεται ως διαταραχή από την Παγκόσμια Ιατρική και Νομική κοινότητα, τον ΠΟΥ, και έχει απαγορευτεί η χρήση αυτού του όρου, ο Υπουργός Δικαιοσύνης κύριος Τσιάρας, επικαλείται τον δήθεν αυτό όρο
    2)Ότι πρέπει να γίνει αλλαγή στο «Παλαιό» Οικογενειακό Δίκαιο Διότι δεν έχει αλλάξει από το 1983
    – Χωρίς όμως το Ελληνικό κράτος να αλλάξει και το δικό του «Παλαιό Σύστημα» απονομής δικαιοσύνης, εφαρμογή των νόμων και τις απαιτούμενες υποδομές που χρειάζονται προκειμένου να προετοιμαστεί και εναρμονιστεί στο επίπεδο των άλλων Δυτικών χωρών και της ΕΕ.
    3)Έχει αλλάξει η κουλτούρα των Ελλήνων
    -Δηλαδή η ελληνική οικογένεια και ο ελληνισμός να αλλάξει την κουλτούρα του και να υιοθετήσει την Γερμανική η την Σουηδική.
    Η υπόθεση της φροντίδας των παιδιών μετά τη λύση της σχέσης των γονέων του, είναι μια υπόθεση που ξεκινά από τη γέννησή του. Σε μια χώρα που το ποσοστό συμμετοχής στην ανατροφή και φροντίδα των παιδιών εντός γάμου πλησιάζει μετά βίας το 10% για τους άντρες, με τις γυναίκες να επωμίζονται καθημερινά το 90%, το βλέμμα των κρατικών πολιτικών θα έπρεπε να στραφεί στην αλλαγή αυτού του ποσοστού, αν θέλει να αλλάξει τις νοοτροπίες, όπως διατείνεται

    Αυτά πρέπει να λύσει το Υπουργείο Δικαιοσύνης και όχι να διατάξει να μην εξετάζεται κάθε περίπτωση χωριστά. Δεν γίνεται να δοθεί μαζικά και οριζόντια Συνεπιμέλεια και Υποχρεωτικός Χρόνος Επικοινωνίας. Στην ΕΕ αλλά και σε καμιά χώρα του Δυτικού κόσμου δεν υπάρχει «Υποχρεωτική Συνεπιμέλεια και Υποχρεωτικός χρόνος Επικοινωνίας» όταν οι γονείς διαφωνούν!! Στο υπάρχον Οικογενειακό Δίκαιο της Ελλάδας, όπως και όλων των δυτικών χωρών, οι γονείς μπορούν συναινετικά να συμφωνήσουν στην συνεπιμέλεια.
    Η προς ψήφιση διάταξη είναι παράνομη καθώς καμιά διεθνής σύμβαση δεν απαιτεί την υποχρεωτική συνεπιμέλεια και υποχρεωτικό χρόνο επικοινωνίας.
    Πως είναι δυνατόν εν καιρώ πανδημίας με κλειστά δικαστήρια να ψηφιστεί ένα τέτοιο ισοπεδωτικό νομοσχέδιο το οποίο θα επιστρέψει την Ελληνίδα μάνα και παιδιά στο μεσαίωνα – και ειδικά στην Ελλάδα της κρίσης 12ετίας με ανεργία στα ύψη, χωρίς καμία
    υποδομή όπως έχουν άλλες χώρες της ΕΕ και δυτικές χώρες με Ειδικά Οικογενειακά Δικαστήρια, Γραφεία Πρόνοιας που χειρίζονται υποθέσεις επιμέλειας γονέων, με παροχές οικογενειακών επιδομάτων, γονική οικονομική, ψυχολογική και νομική υποστήριξη.

    http://leagueforwomenrights.gr/images/29012021/perilipsi-SDG.pdf

    https://europa.eu/youreurope/citizens/family/children/parental-responsibility/index_el.htm

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:30 | Εριέττα Γεωργίου

    Το τεκμήριο 1/3 του χρόνου του παιδιού κατά τον οποίο πρέπει να επικοινωνεί με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει, αφορά εισαγωγή αριθμητικού τεκμηρίου για ζήτημα μη οικονομικό . Πιο λογικό θα ήταν ένα μαθηματικό τεκμήριο στην διατροφή και όχι στην επικοινωνία
    Αν αναφορά το συνολικό χρόνο είναι προφανώς ανέφικτη και θα μείνει ΄΄γράμμα κενό΄΄ διότι κανένας γονέας δεν μπορεί να επικοινωνεί με τα παιδιά του 8 ώρες την ημέρα ούτε και αυτός με τον οποίο διαμένουν, αφού τα παιδιά πρέπει να πάνε σχολείο να μάθουν ξένες γλώσσες να ακολουθήσουν τις εξωσχολικές τους αθλητικές δραστηριότητες και βεβαίως να μη στερηθούν τον ύπνο ή την καθημερινή τους υγιεινή. Επομένως σύντομα η διάταξη θα αποτελεί λογικό άτοπο. Η δε διάταξη ότι ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να λογοδοτεί καθημερινώς κρίνεται ανεφάρμοστη και παράνομη καθώς παραβιάζει το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ περί ιδιωτικότητας.

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:54 | Σ’ Π

    Κακή άσκηση
    «β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς»
    «γ. η υπαίτια παράβαση των όρων της συμφωνίας των γονέων ή της δικαστικής απόφασης για την επικοινωνία του τέκνου με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει και η με κάθε άλλο τρόπο παρεμπόδιση της επικοινωνίας»

    Πως θα αποδειχθεί αυτό εάν συμβαίνει?

    «ε. η αδικαιολόγητη άρνηση του γονέα να καταβάλλει τη διατροφή που επιδικάστηκε στο τέκνο από το δικαστήριο ή συμφωνήθηκε μεταξύ των γονέων,» Δλδ εάν δικαιολογηθεί η άσκηση της γονικής μέριμνας θα είναι καλή? Και μόνο αν επιδικάστηκε η αν συμφωνήθηκε διατροφή? Η διατροφή δεν είναι υποχρέωση?

    «στ. η αμετάκλητη καταδίκη του γονέα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή για εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.»

    Συνεπώς σύμφωνα με τα παραπάνω η γονική μέριμνα δεν αφιαρειται ποτέ. Ποιο το νόημα του άρθρου?

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:17 | ΑΜΑΛΙΑ Μ

    ΠΡΩΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΙΟΝΤΕΣ, ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ. ΔΕΚΤΟ ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΗΤΟ.
    ΑΛΛΑ ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΙΟΝΤΩΝ.??? ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΝΑ ΧΩΡΙΣΕΙ ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ, ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ. ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟ ΝΑ ΜΗ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ, ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΑΝΕΧΤΗΚΕ ΤΟΝ ΕΥΘΥΝΟΦΟΒΟ, ΑΝΩΡΙΜΟ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑΓΟΥΜΕΝΟ ΓΙΟ.
    ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΙΟΝΤΕΣ ΣΑΝ ΑΓΓΕΛΟΙ ΕΠΙ ΤΙΣ ΓΗΣ. ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΟΙ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΣΚΑΝΙΔΑΒΙΚΗ ΧΩΡΑ ΣΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΡΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΑ ΜΙΣΑ ΔΙΑΖΥΓΙΑ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΙΟΝΤΕΣ, ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΡΩΗΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ ΑΚΟΜΑ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΜΟΙΒΕΤΑΙ ΟΠΩΣ Ο ΑΝΤΡΑΣ, ΟΤΑΝ ΟΙΚΙΟΘΕΛΩΣ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΑΡΑΜΕΛΕΙ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ, ΟΤΑΝ ΕΠΙΒΕΒΡΑΒΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ. ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΝΑ ΧΩΡΙΣΕΙ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ.

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:37 | Ιλιανα

    Ο τρόπος και η διάρκεια και ησυχνοτητα επικοινωνίας θα πρέπει να είναι διαφορετικα για κάθε παιδί. Απορω που δεν έχει διαγραφεί το 1/3.Δηλαδγ το συμφέρον των παιδιών είναι να έχουνε ένα 1/3 τπυ χρόνου επικοινωνία οι γονεις νέα που έχουν το δικαίωμα επικοινωνίας? Σίγουρα όχι.Απαραδεκτη η θέσπιση του 1/3 .. όλο το νομοσχέδιο είναι ένα πρόβλημα στη πράξη και σίγουρα δεν εξυπηρετεί σε καμία διάταξη το συμφέρον του παιδιού.

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:34 | Ελένη

    Απαράδεκτη και αυθαίρετη η θέσπιση του 1/3 με τι κριτήρια έγινε??γιατί δεσμεύει ο νόμος τόσο τον δικαστη? Υπάρχει λόγος?και αν δεν έγινε για να τον δέσμευση τότε γιατί τέθηκε αυτό το 1/3.

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:26 | Ειρηνη

    ΑΠΟΣΥΡΕΤΕ το ν/σ τώρα. Είναι λάθος σε όλα τα θέματα που θέτει, δεν βγάζει καν νόημα. Τα παιδιά είναι όλο φανερό ότι θα τα βλάψει. Πόση εξουσία έχουν αυτοί οι «ενεργοί μπαμπάδες» στον υπουργό και την κυβέρνηση? Ξέρουμε ότι έχει γίνει μεγάλη διαφημιστική καμπάνια υπέρ του τραγικου ν/σ, ότι έχει γίνει τεράστια προπαγάνδα από τα ΜΜΕ και το πιο λυπηρο ότι έχουν καταπατήσει και αποκρύψει κάθε αντίθετη άποψη από ειδικούς,συλλόγους και μητέρες που παλεύουν για το πραγματικό καλό των παιδιών. Η σημερινή κυβέρνηση πάει να κάνει ένα τρομερό λάθος που δεν θα έχει αίσιο τέλος για κανεναν

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:40 | Μαιρη

    Δεν είναι καθόλου πρακτικό να μένει το παιδι σε δύο διαφορετικά σπίτια. Μπορεί το ένα να είναι μακριά από το άλλο και πώς θα πηγαίνει σχολείο και δραστηριότητες; μπορουν και σήμερα που γονείς αν συνεννοουνται να επιλεξουν συνεπιμελεια και να είναι και οι δύο στη ζωή του παιδιού.

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:54 | Σ’ Π

    Τελικά, σύμφωνα με τη διατύπωση η επικοινωνία είναι δικαίωμα ή υποχρέωση? Και ο χρόνος τεκμαίρεται?
    1/3 είναι κλασματικος αριθμός του 24ωρου, του μήνα, των 365 ημερών του χρόνου, συμπεριλαμβάνονται σε αυτό οι διακοπές?
    Εάν είναι υποχρέωση τότε πως μπορεί ο γονιός να ζητάει λιγότερο χρόνο επικοινωνίας?
    Και ο αποκλεισμός γίνεται μόνο εάν έχει καταδικαστεί αμετάκλητα?
    Και μέχρι να καταδικαστεί τι γίνεται? Πως προστατεύεται το παιδί ή τυχόν και ο έτερος γονιός που θέλει να προστατέψει το παιδί?

    Δεν καταλαβαίνω γιατί λαμβάνεται ως δεδομένο ότι υπάρχει πάντα κάποιος που εμποδίζει
    Εμποδίζει την επικοινωνία με τον έτερο γονέα, εμποδίζει την επικοινωνία με τους ανιοντες, εμποδίζει την επικοινωνία με τρίτους.

    Το παιδί έχει προκύψει σαν προϊόν δυο ανθρώπων , δεν είναι ούτε προϊόν ούτε κτήμα ολόκληρων φατριών και τρίτων. Φυσικά πρέπει να ενισχύονται οι δεσμοί ενός παιδιού με τις καταβολές του και τους συγγενείς εξ αίματος, είναι δυστυχώς φαινόμενο ότι πολλές φορές η ανάμειξη τρίτων και το φαινόμενο των bamboccini ευθυνονται για διαστασεις και διενεξεις μεταξυ ζευγαριων. Αντι να ενιχυσουμε τη λυση της διενεξης μεταξυ των δυο προσθετουμε και ανιοντες και τριτους?
    Τι ορίζεται ως κακή η καταχρηστική άσκηση της επικοινωνίας?

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:30 | Elisavet Efstratiou

    Το Άρθρο 13 του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου, το οποίο αντικαθιστά το Άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα, προβλέπει ότι «Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας» (δηλαδή τον διαμοιρασμό του χρόνου διαβίωσης του παιδιού 2/3-1/3) «είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής». Τι σημαίνει αυτό σε απλά ελληνικά; Ότι ακόμα κι αν ο ένας γονέας έχει κατηγορηθεί για εγκλήματα κατά του παιδιού του θα πρέπει πρώτα η καταδικαστική απόφαση να γίνει «αμετάκλητη» μέχρι να αναιρεθεί ο κανόνας του «2/3-1/3». «Αμετάκλητη» δικαστική απόφαση θεωρείται όταν έχουν εξαντληθεί όλα τα ένδικα μέσα – στην πράξη «αμετάκλητη» είναι μόνο η απόφαση του Αρείου Πάγου.
    Αυτό είναι σαν να τιμωρεί η πολιτεία όσα παιδιά βρίσκουν το θάρρος να σπάσουν τη σιωπή και να μιλήσουν

    Μια υπόθεση κακοποίησης παιδιού, σωματικής ή σεξουαλικής για παράδειγμα, για να δικαστεί σε πρώτο βαθμό, να πάει στο Εφετείο και να τελεσιδικήσει στον Άρειο Πάγο, συχνά χρειάζεται να ξεπεράσει τη δεκαετία. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι ένα παιδί που κακοποιείται από τον ένα γονιό του και βρίσκει το θάρρος να το καταγγείλει θα πρέπει υποχρεωτικά να περνάει το 1/3 του χρόνου του με τον κακοποιητή γονιό του μέχρι να ενηλικιωθεί. Και όχι απλώς να είναι σε επικοινωνία με τον κακοποιητή γονιό του: να βρίσκεται στο 1/3 του χρόνου στον πλήρη έλεγχο του γονέα που το κακοποίησε σωματικά ή και σεξουαλικά στερούμενο κάθε προστασίας. Αυτό είναι σαν να τιμωρεί η πολιτεία όσα παιδιά βρίσκουν το θάρρος να σπάσουν τη σιωπή και να μιλήσουν. Είναι σαν να τα παραδίδει στους κακοποιητές για να τα κακοποιήσουν ξανά και ξανά, να τα εκδικηθούν που μίλησαν, να τα εκβιάσουν, να τα κάνουν με κάθε τρόπο να ανακαλέσουν τη μαρτυρία τους προκειμένου οι δράστες να αθωωθούν. Είναι σαν η πολιτεία να προτρέπει τα παιδιά να υπομένουν την καθημερινή θυματοποίησή τους σιωπηλά, αφού αν τυχόν μιλήσουν θα ξέρουν τι θα τα περιμένει.
    Κι ας μη βιαστούν κάποιοι να υποστηρίξουν ότι το άρθρο αναφέρει το «αμετάκλητο» ως μια εξαιρετική περίσταση χωρίς να το θέτει ως ρητή προϋπόθεση για την άρση της επικοινωνίας των δραστών με τα παιδιά θύματα. Ακόμα και οι μη νομικοί γνωρίζουμε πως οι νόμοι δεν αναφέρουν τυχαία πράγματα και καταστάσεις. Άλλωστε το «αμετάκλητο» της δικαστικής απόφασης αναφέρεται και παρακάτω στο Άρθρο 14 τού υπό διαβούλευση νομοσχεδίου ως προϋπόθεση για την απόφανση των δικαστηρίων περί «κακής άσκησης» της γονεϊκής μέριμνας. Ούτε έχουν κανένα νόημα οι ρητές αυτές αναφορές του νομοθετήματος επειδή «ούτως ή άλλως έτσι ισχύει» (αν ήταν γι’ αυτό, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος ειδικής μνείας του «αμετάκλητου» σε ένα νομικό κείμενο).
    Στην πράξη η αναφορά αυτή θα περιορίζει την υπαρκτή έως σήμερα δυνατότητα των δικαστηρίων να επιβάλουν περιοριστικά μέτρα προστασίας των κακοποιημένων παιδιών από τους δράστες που τυγχάνουν γονείς τους γυρίζοντας το νομικό σύστημα της χώρας στο ρωμαϊκό δίκαιο του «δικαιώματος του πατέρα στη ζωή», όπου οριζόταν ότι κανείς πατέρας δεν μπορούσε να κατηγορηθεί στο δικαστήριο επειδή αφαίρεσε τη ζωή του παιδιού του!
    Όσο δε για τους συνήθεις ισχυρισμούς ότι θα επιταχυνθεί η διαδικασία απονομής δικαιοσύνης (έτσι ώστε το «αμετάκλητο» να κρίνεται νωρίτερα από… μια δεκαετία), αυτοί φυσικά δεν πείθουν κανέναν: όλοι όσοι έχουμε εμπλακεί σε υποθέσεις κακοποίησης παιδιών γνωρίζουμε ότι δίνεται πραγματική μάχη για να μπορέσουν να δικαστούν οι φερόμενοι ως δράστες πρωτόδικα εντός του 18μήνου της προφυλάκισης και να μην αφεθούν ελεύθεροι – το να ισχυρίζεται κανείς ότι θα εκδικαστούν ανάλογες υποθέσεις και στον Άρειο Πάγο σε εύλογο χρονικό διάστημα μοιάζει ευχολόγιο χωρίς αντίκρισμα. Άλλωστε, ακόμα και μια μέρα παράδοσης ενός παιδιού θύματος που έχει μιλήσει στον ίδιο το δράστη προκειμένου αυτός να το κάνει ό,τι θέλει είναι έγκλημα χωρίς προηγούμενο, μια ανείπωτη φρικωδία που δεν πρέπει, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή σε οποιαδήποτε περίπτωση και για οποιουσδήποτε λόγους.
    Η ελληνική πολιτεία δεν μπορεί να είναι συνεργός και ενορχηστρωτής ενός τέτοιου εγκλήματος ή μάλλον μιας σωρείας τέτοιων εγκλημάτων που θα διαπραχθούν αν η υπό διαβούλευση ρύθμιση τελικά ψηφιστεί ως έχει. Η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να αποδεχθεί να παραδίδονται «με το νόμο» τα παιδιά θύματα στους δράστες, δεν θα επιτρέψει ένα τόσο ειδεχθές κατά συρροή έγκλημα. Αντιλαμβανόμαστε ότι το τελικό κείμενο του νομοσχεδίου που πέρασε από διάφορα στάδια επεξεργασίας αποτέλεσε πεδίο σφοδρών αντιπαραθέσεων και η τελική εκδοχή αντικατοπτρίζει λεπτές ισορροπίες ανάμεσα σε αντιτιθέμενες αντιλήψεις και ομάδες καταλήγοντας σε διατυπώσεις όπως οι συγκεκριμένες που περιλαμβάνονται στα Άρθρα 13 και 14. Στο πεδίο όμως της προστασίας των παιδιών από τη βία και την κακοποίηση δεν μπορεί να πρυτανεύουν αντιλήψεις συμβιβασμών και εκπτώσεων.
    Ευελπιστούμε ότι έστω και την ύστατη στιγμή θα κυριαρχήσει η λογική, θα αποσυρθούν οι επίμαχες διατάξεις και θα γίνει αντιληπτό ότι η υποχρέωση της κοινωνίας μας να παρέχει στα παιδιά θύματα κακοποίησης επαρκή προστασία είναι υπέρτερη κάθε άλλης αντιπαράθεσης. Και σε αυτό όλοι οι φορείς, θεσμικοί και της κοινωνίας των πολιτών, που έχουν ως αποστολή τους την προάσπιση των δικαιωμάτων του παιδιού οφείλουν να συστρατευθούν, τοποθετούμενοι ξεκάθαρα.

    Ετικέτες: ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ, ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ, ΠΑΙΔΙΑ, ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:25 | Νεφέλη Αδάμη

    Στο παρόν άρθρο αναφέρεται τεκμήριο 1/3 του χρόνου του παιδιού κατά τον οποίο πρέπει να επικοινωνεί με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει
    Πρόκειται για εισαγωγή αριθμητικού τεκμηρίου για ζήτημα μη οικονομικό. Πιο λογικό θα ήταν ένα μαθηματικό τεκμήριο στην διατροφή και όχι στην επικοινωνία
    Αν αφορά το συνολικό χρόνο, είναι προφανώς ανέφικτη και θα μείνει ΄΄γράμμα κενό΄΄ διότι κανένας γονέας δεν μπορεί να επικοινωνεί με τα παιδιά του 8 ώρες την ημέρα ούτε και αυτός με τον οποίο διαμένουν, αφού τα παιδιά πρέπει να πάνε σχολείο να μάθουν ξένες γλώσσες να ακολουθήσουν τις εξωσχολικές τους αθλητικές δραστηριότητες και βεβαίως να μη στερηθούν τον ύπνο ή την καθημερινή τους υγιεινή. Επομένως σύντομα η διάταξη θα αποτελεί λογικό άτοπο. Η δε διάταξη ότι ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να λογοδοτεί καθημερινώς κρίνεται ανεφάρμοστη και παράνομη καθώς παραβιάζει το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ περί ιδιωτικότητας.

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:29 | Ειρηνη

    Είναι φυσικό επακολουθο μετά από ένα διαζύγιο το παιδί να μην βλέπει ίσο χρόνο και τους δύο γονείς. Είναι πρακτικά δύσκολο και από ψυχολογικής πλευράς ένα παιδί πρέπει να μένει σε μια κατοικία ώστε να να νιώθει ασφάλεια σταθεροτητα και ηρεμία. Αλλιώς ας πάρει ένα χρονόμετρο και μια βαλίτσα και να τρέχει σχολείο,δραστηριότητες,σπίτι μπαμπά,σπίτι μαμάς. Κάθε νοημων άνθρωπος καταλαβαίνει ότι αυτό το ν/σ δεν βγάζει νόημα και είναι καταστροφικό για το παιδί σε όλα τα θέματα που θέτει. Δεν μπορώ να καταλάβω πόση εξουσία έχουν αυτοί οι λίγοι «ενεργοί μπαμπάδες» σε υπουργό και κυβέρνηση ώστε να περάσουν ένα τέτοιο ν/σ που θα καθορίσει τις ζωές όλων των παιδιών χωρισμενων γονιών. Ξέρουμε ότι έχουν κάνει μεγάλη διαφημιστική καμπάνια υπέρ του τραγικου ν/σ, ότι έχει γίνει τεράστια προπαγάνδα από τα ΜΜΕ ώστε να επηρεάσουν την κοινή γνώμη, ότι έχει γίνει αγωνας ώστε να απποκρύψουν και να καταπατήσουν κάθε αντίθετη γνώμη από συλλόγους, σωματεία, ειδικούς και μητέρες που παλεύουν για το πραγματικό καλό των παιδιών! Η σημερινή κυβέρνηση πάει να κάνει ένα πολύ μεγάλο λάθος που δεν θα έχει αίσιο τέλος για κανέναν! ΑΠΟΣΥΡΕΤΕ το ν/σ τώρα αν έχετε καθόλου ανθρώπια

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:06 | Mαρία Παπαδόγκωνα

    Διαβάζοντας το νομοσχέδιο είναι ξεκάθαρο πως τείνει να εξυπηρετήσει δικαιώματα της μίας πλευράς των γονέων.Παρά τη μαθηματική προσέγγιση και την ποσοτικοποίηση του χρόνου επικοινωνίας, απουσιάζει μία εξίσου μαθηματική προσέγγιση του ύψους της διατροφής, δηλαδή ένα τεκμήριο διατροφής υπέρ του γονέα που ασκεί την επιμέλεια του τέκνου, το οποίο θα αναμέναμε να συμπεριληφθεί, μετά την εξειδίκευση που επιχειρείται για άλλα δικαιώματα και νομικές έννοιες.Διαβάζοντας σχόλια απο πατεράδες νιώθω πώς το μόνο τους άγχος και μέλημα ειναι η μείωση και γιατί όχι κι η κατάργηση διατροφής.Δεν υπάρχει κάτι ώς προς το συμφέρον του τέκνου,της μητέρας,ειδικά τα κακοποιημένα μέλη της οικογένειας με τις Αμετάκλητες αντιμετωπίζονται πραγματικά σαν ένα τίποτα.Μετατρέπονται και σε θύτες οταν θέλουν να προστατεύσουν τα τέκνα τους.Πρέπει να ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ!!!!!!

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:54 | Νεφέλη Αδάμη

    Η τελεσίδικη απόφαση στην Ελλάδα για την καταδίκη εγκλημάτων ενδοοικογενειακής βίας απαιτεί έως και δεκαετία, όπερ σημαίνει παιδί και μητέρα έκθετους στη βία, απροστάτευτους και ο δράστης »πατέρας» ουσιαστικά να έχει ασυλία βάσει νόμου. Κι αυτό θα συμβαίνει, όταν το διαζύγιο ζητείται από μία μητέρα για να γλυτώσει από τη βίαιη συμπεριφορά και να σώσει εαυτόν και τέκνα. Αρα, το κράτος συνεργός στο έγκλημα. Ο εγκριτος επιστήμονας κ. Γιώργος Νικολαίδης,Ψυχίατρος και Διευθυντής Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, τα συμπυκνώνει καλύτερα:
    «Προ λίγων ημερών δόθηκε σε δημόσια διαβούλευση το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης για την άσκηση της γονεϊκής μέριμνας, νομοσχέδιο που είναι περισσότερο γνωστό ως «συνεπιμέλεια» καθώς εισάγει για πρώτη φορά την υποχρεωτική συνεπιμέλεια των παιδιών των χωρισμένων γονιών καθιερώνοντας υποχρέωση διαμονής των ανηλίκων κατά τα 2/3 του χρόνου στον έναν και κατά το 1/3 του χρόνου στον άλλο γονέα τους… Το Άρθρο 13 του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου, το οποίο αντικαθιστά το Άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα, προβλέπει ότι «Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας» (δηλαδή τον διαμοιρασμό του χρόνου διαβίωσης του παιδιού 2/3-1/3) «είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής».
    Τι σημαίνει αυτό σε απλά ελληνικά; Ότι ακόμα κι αν ο ένας γονέας έχει κατηγορηθεί για εγκλήματα κατά του παιδιού του θα πρέπει πρώτα η καταδικαστική απόφαση να γίνει «αμετάκλητη» μέχρι να αναιρεθεί ο κανόνας του «2/3-1/3». «Αμετάκλητη» δικαστική απόφαση θεωρείται όταν έχουν εξαντληθεί όλα τα ένδικα μέσα – στην πράξη «αμετάκλητη» είναι μόνο η απόφαση του Αρείου Πάγου.

    Αυτό είναι σαν να τιμωρεί η πολιτεία όσα παιδιά βρίσκουν το θάρρος να σπάσουν τη σιωπή και να μιλήσουν.
    Μια υπόθεση κακοποίησης παιδιού, σωματικής ή σεξουαλικής για παράδειγμα, για να δικαστεί σε πρώτο βαθμό, να πάει στο Εφετείο και να τελεσιδικήσει στον Άρειο Πάγο, συχνά χρειάζεται να ξεπεράσει τη δεκαετία. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι ένα παιδί που κακοποιείται από τον ένα γονιό του και βρίσκει το θάρρος να το καταγγείλει θα πρέπει υποχρεωτικά να περνάει το 1/3 του χρόνου του με τον κακοποιητή γονιό του μέχρι να ενηλικιωθεί.»

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:39 | Νεφέλη Αδάμη

    ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΙΜΩΡΗΤΙΚΟ ΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ, που έχουν υποστεί βία, τότε τι είναι; Η τελεσίδικη απόφαση στην Ελλάδα για την καταδίκη τέτοιων εγκλημάτων απαιτεί έως και δεκαετία, όπερ σημαίνει παιδί και μητέρα έκθετους στη βία, απροστάτευτους και ο δράστης ουσιαστικά να έχει ασυλία βάσει νόμου. Κι αυτό θα συμβαίνει, όταν το διαζύγιο ζητείται από μία μητέρα για να γλυτώσει από τη βίαιη συμπεριφορά και να σώσει εαυτόν και τέκνα. Αρα, το κράτος συνεργός στο έγκλημα. Ο εγκριτος επιστήμονας κ. Γιώργος Νικολαίδης,Ψυχίατρος και Διευθυντής Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, τα συμπυκνώνει καλύτερα:
    «Προ λίγων ημερών δόθηκε σε δημόσια διαβούλευση το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης για την άσκηση της γονεϊκής μέριμνας, νομοσχέδιο που είναι περισσότερο γνωστό ως «συνεπιμέλεια» καθώς εισάγει για πρώτη φορά την υποχρεωτική συνεπιμέλεια των παιδιών των χωρισμένων γονιών καθιερώνοντας υποχρέωση διαμονής των ανηλίκων κατά τα 2/3 του χρόνου στον έναν και κατά το 1/3 του χρόνου στον άλλο γονέα τους… Το Άρθρο 13 του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου, το οποίο αντικαθιστά το Άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα, προβλέπει ότι «Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας» (δηλαδή τον διαμοιρασμό του χρόνου διαβίωσης του παιδιού 2/3-1/3) «είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής».
    Τι σημαίνει αυτό σε απλά ελληνικά; Ότι ακόμα κι αν ο ένας γονέας έχει κατηγορηθεί για εγκλήματα κατά του παιδιού του θα πρέπει πρώτα η καταδικαστική απόφαση να γίνει «αμετάκλητη» μέχρι να αναιρεθεί ο κανόνας του «2/3-1/3». «Αμετάκλητη» δικαστική απόφαση θεωρείται όταν έχουν εξαντληθεί όλα τα ένδικα μέσα – στην πράξη «αμετάκλητη» είναι μόνο η απόφαση του Αρείου Πάγου.

    Αυτό είναι σαν να τιμωρεί η πολιτεία όσα παιδιά βρίσκουν το θάρρος να σπάσουν τη σιωπή και να μιλήσουν.
    Μια υπόθεση κακοποίησης παιδιού, σωματικής ή σεξουαλικής για παράδειγμα, για να δικαστεί σε πρώτο βαθμό, να πάει στο Εφετείο και να τελεσιδικήσει στον Άρειο Πάγο, συχνά χρειάζεται να ξεπεράσει τη δεκαετία. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι ένα παιδί που κακοποιείται από τον ένα γονιό του και βρίσκει το θάρρος να το καταγγείλει θα πρέπει υποχρεωτικά να περνάει το 1/3 του χρόνου του με τον κακοποιητή γονιό του μέχρι να ενηλικιωθεί.»

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:47 | ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΙΑΝΟΥ

    Μια υπόθεση κακοποίησης παιδιού, σωματικής ή σεξουαλικής για παράδειγμα, για να δικαστεί σε πρώτο βαθμό, να πάει στο Εφετείο και να τελεσιδικήσει στον Άρειο Πάγο, συχνά χρειάζεται να ξεπεράσει τη δεκαετία. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι ένα παιδί που κακοποιείται από τον ένα γονιό του και βρίσκει το θάρρος να το καταγγείλει θα πρέπει υποχρεωτικά να περνάει το 1/3 του χρόνου του με τον κακοποιητή γονιό του μέχρι να ενηλικιωθεί. Και όχι απλώς να είναι σε επικοινωνία με τον κακοποιητή γονιό του: να βρίσκεται στο 1/3 του χρόνου στον πλήρη έλεγχο του γονέα που το κακοποίησε σωματικά ή και σεξουαλικά στερούμενο κάθε προστασίας. Αυτό είναι σαν να τιμωρεί η πολιτεία όσα παιδιά βρίσκουν το θάρρος να σπάσουν τη σιωπή και να μιλήσουν. Είναι σαν να τα παραδίδει στους κακοποιητές για να τα κακοποιήσουν ξανά και ξανά, να τα εκδικηθούν που μίλησαν, να τα εκβιάσουν, να τα κάνουν με κάθε τρόπο να ανακαλέσουν τη μαρτυρία τους προκειμένου οι δράστες να αθωωθούν. Είναι σαν η πολιτεία να προτρέπει τα παιδιά να υπομένουν την καθημερινή θυματοποίησή τους σιωπηλά, αφού αν τυχόν μιλήσουν θα ξέρουν τι θα τα περιμένει.

    Κι ας μη βιαστούν κάποιοι να υποστηρίξουν ότι το άρθρο αναφέρει το «αμετάκλητο» ως μια εξαιρετική περίσταση χωρίς να το θέτει ως ρητή προϋπόθεση για την άρση της επικοινωνίας των δραστών με τα παιδιά θύματα. Ακόμα και οι μη νομικοί γνωρίζουμε πως οι νόμοι δεν αναφέρουν τυχαία πράγματα και καταστάσεις. Άλλωστε το «αμετάκλητο» της δικαστικής απόφασης αναφέρεται και παρακάτω στο Άρθρο 14 τού υπό διαβούλευση νομοσχεδίου ως προϋπόθεση για την απόφανση των δικαστηρίων περί «κακής άσκησης» της γονεϊκής μέριμνας. Ούτε έχουν κανένα νόημα οι ρητές αυτές αναφορές του νομοθετήματος επειδή «ούτως ή άλλως έτσι ισχύει» (αν ήταν γι’ αυτό, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος ειδικής μνείας του «αμετάκλητου» σε ένα νομικό κείμενο). Στην πράξη η αναφορά αυτή θα περιορίζει την υπαρκτή έως σήμερα δυνατότητα των δικαστηρίων να επιβάλουν περιοριστικά μέτρα προστασίας των κακοποιημένων παιδιών από τους δράστες που τυγχάνουν γονείς τους γυρίζοντας το νομικό σύστημα της χώρας στο ρωμαϊκό δίκαιο του «δικαιώματος του πατέρα στη ζωή», όπου οριζόταν ότι κανείς πατέρας δεν μπορούσε να κατηγορηθεί στο δικαστήριο επειδή αφαίρεσε τη ζωή του παιδιού του!

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:16 | Α.Δ

    Η θέσπιση από τον νομοθέτης συγκεκριμένων μέτρων, προϋποθέσεων και χρονικών ορίων διάρκειας της ασκήσεως του καθήκοντος και δικαιώματος επικοινωνίας με το τέκνο αφ ενός μεν αντιβαίνει στο καλώς εννοουμενο συμφέρον του παιδιού, αφού το συμφέρον αυτό δεν είναι έννοια απόλυτη και σταθερή αλλά ο προσδιορισμος του εξαρτάται από τις εκάστοτε επικρατούσες γενικότερες κοινωνικές συνθήκες και κυρίως από τις ιδιαίτερες και αρμόζουσες σε κάθε περίπτωση περιστάσεις του συγκεκριμένου παιδιού. Εις τρόπο να δεσμεύεται αδικαιολόγητα ο δικαστης να κρίνει σύμφωνα με το συμφέρον του παιδιού και έτσι ο νομοθέτης να επεμβαίνει και να δεσμεύει ανεπίτρεπτα εις τη λειτουργία της δικαστικής εξουσίας αλλά και να οδηγεί στην ανισότητα με την έννοια της ιδιας ρυθμίσεως διαφορετικών εννομων σχέσεων, καταστάσεων και συμπεριφορών που έχουν τα διαφορετικά χαρακτηριστικά (πραγματικό)και διαφορετικά αποτελέσματα (έννοιες συνέπειες) οπότε το νέο νομοσχέδιο παραβιάζει την αρχή της ισότητας. Έτσι ο νομοθέτης όχι δεν προστατεύει το συμφέρον του παιδιού αλλά.παραβιάζει σαφώς συνταγματικες αρχές της ΙΣΌΤΗΤΑΣ και της ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ αλλά και τις αρχές της ευρωπαϊκής συνθήκης της Ρώμης για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:50 | ΟΛΓΑ

    ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ ΟΧΙ σε αυτό το έκτρωμα που φέρνετε ως άρθρο. Ο κακοποιητικός πατέρας πρέπει να απομακρύνεται από το παιδί μονο και μόνο από την καταγγελίατου. Μέχρι την απόφαση του δικαστηρίου πόσες φορές έχει κακοποιήσει το παιδί του?
    Δεν ενδιαφέρει ως φαίνεται καθόλου τον νομοθέτη το συμφέρον του παιδιού, ούτε να του διασφαλίσει σταθερό και υγιές περιβάλλον διαβίωσης παρα μόνο άκρως οριζόντια και χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν η κάθε περίπτωση χωριστά να εξασφαλίσει στον εκδικητή πατέρα τη δυνατόν μεγαλύτερη απομάκρυνση του παιδιού από τη μητέρα.
    Τέλος βλέπω πολλά copy paste σχόλια, ούτε καν πρωτοτυπία βρε παιδιά? Έτοιμο σας το έδωσαν το φακελάκι?

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:42 | Γιάννης κ.

    Προσωπικά έχω απογοητευτεί πολύ από αυτό το νομοσχέδιο, νιώθω ότι έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας. Το μεγαλύτερο παράδειγμα που επιβεβαιώνει τους προβληματισμούς μου είναι ότι για να αποκλειστεί κάποιος γονέας από το δικαίωμα του στην επικοινωνία του με το τέκνο εινακ η αμετάκλητη καταδίκη του για ενδοοικογενειακή βία. Σε τη εξυπηρετεί ακριβώς αυτή η προϋπόθεση αναρωτιέμαι. Γιατί να μην αρκεί η οριστική καταδίκη του ή έστω η τελεσίδικη. Τι ακριβώς επιτυγχάνεται με την πλήρωση αυτής της προϋπόθεσης πέρα από την επικοινωνία του παιδιού με ένα βίαιο γονεα που μάλιστα έχει καταδικαστεί για το παραπάνω αδίκημα. Πώς προστατεύουμε τα παιδιά σε αυτή την περίπτωση?

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:21 | Evi A

    Η συνεπιμέλεια δεν μπορεί να επιβληθεί με νομοθετήματα, είναι το αποτέλεσμα μιας, πολλές φορές, επίπονης διαδικασίας των γονέων να διαχωρίσουν το ρόλο τους ως γονείς από αυτόν του ή της συντρόφου και να συμφωνήσουν σε ένα κοινό πλαίσιο ανατροφής του παιδιού.
    Η μεταρρύθμιση της κυβέρνησης δεν προωθεί επ’ ουδενί την ισότητα αφού ο γονιός που θα βρίσκεται σε ασθενέστερη κοινωνικοοικονομική θέση (συνήθως η γυναίκα) θα επωμίζεται δυσανάλογα για αυτή/όν βάρη. Ειδικά για τις γυναίκες η υποχρεωτική συνεπιμέλεια μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά στο να ζητήσουν διαζύγιο με σοβαρό κίνδυνο εγκλωβισμού σε προβληματικό γάμο. Ιδιαίτερα στα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα είναι συχνή η οικονομική εξάρτηση από τον σύζυγο λόγω της κοινωνικής πίεσης προς τη μητέρα να «να μείνει σπίτι για την ανατροφή του παιδιού», όπως και η ανεργία η οποία πλήττει πολύ περισσότερο τις γυναίκες και κάθε είδους διακρίσεις στους χώρους δουλειάς , καθώς μια μητέρα με υποχρεώσεις δεν αποτελεί τον «ιδανικό» ευέλικτο και «χωρίς όρια» εργαζόμενο για πολλούς εργοδότες. Πόσο εύκολα θα ζητήσει διαζύγιο μια μητέρα που δε θα μπορεί να συνεισφέρει ισόποσα οικονομικά στην ανατροφή του παιδιού, ειδικά όταν απουσιάζει οποιαδήποτε υποστήριξη (οικονομική-ψυχολογική) από το κράτος; Όταν οι δομές κοινωνικής στήριξης (από τους παιδικούς σταθμούς, έως την βοήθεια στους υπερήλικους γονείς) υποβαθμίζονται και ιδιωτικοποιούνται; Πόσο εύκολα θα ζητήσει διαζύγιο μια μητέρα που κακοποιείται γνωρίζοντας ότι με την υποχρεωτική συνεπιμέλεια δε θα μπορεί να ξεφύγει από τον κακοποιητή της αλλά θα πρέπει να μένουν υποχρεωτικά και στην ίδια πόλη; Τί αντίκτυπο μπορεί να έχει αυτό το κακοποιητικό περιβάλλον στην ψυχολογία ενός παιδιού; Τελικά είναι το ίδιο το παιδί το οποίο πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, η βούλησή του και οι ψυχοκοινωνικές ανάγκες της ηλικίας του για σταθερά περιβάλλοντα.
    Συνολικά η μεταρρύθμιση καταργεί και με τη βούλα κατακτήσεις του γυναικείου-φεμινιστικού κινήματος των δεκαετιών ‘70-’80, όπως τις προβλέψεις που έδιναν τη δυνατότητα στις γυναίκες να αποκτούν την επιμέλεια των παιδιών τους και να μπορούν να αποφασίζουν για τα θέματα ανατροφής και φροντίδας, που ούτως ή άλλως επωμίζονταν, καθώς και την υποχρέωση διατροφής και έκαναν εφικτή την απόφαση του διαζυγίου, βήμα που πολύ συχνά ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για να ζήσουν ανεξάρτητα και να προχωρήσουν στη ζωή τους. Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός επιχειρεί να αλλάξει και το οικογενειακό δίκαιο εις βάρος των γυναικών. Είναι μία ακόμη αντιδραστική αλλαγή στα πλαίσια των γενικότερων αντιδραστικών αλλαγών των αστικών κρατών όπως και η απαγόρευση των εκτρώσεων στη Πολωνία και αντίστοιχες πιέσεις σε άλλες χώρες.
    Η μεταρρύθμιση αυτή λοιπόν χρειάζεται να μπλοκαριστεί!
    Όχι γιατί το υπάρχον νομικό πλαίσιο ανταποκρίνεται στις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες, αλλά γιατί χρειαζόμαστε άλλου είδους προσέγγιση για τη συνεπιμέλεια από τη σκοπιά της προοπτικής μιας κοινωνίας χωρίς ταξική και έμφυλη ανισότητα. Το μαχόμενο εργατικό και το ριζοσπαστικό φεμινιστικό κίνημα οφείλουν να βάλουν φρένο στις κυβερνήσεις και το κράτος που στο όνομα της ισότητας των φύλων και την ανατροφή των παιδιών επεμβαίνουν με ασφυκτικές και οριζόντιες ρυθμίσεις για το πώς θα μεγαλώνουν τα ζευγάρια τα παιδιά τους, ενώ αυτό που χρειάζεται είναι η κρατική ενίσχυση για το χτίσιμο των προϋποθέσεων για την ελάφρυνση από τα βάρη της ανατροφής.
    Αντί να μετατίθενται οι ευθύνες της σωματικής και ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης των παιδιών, μια εξαιρετικά δύσκολη και ευαίσθητη προσπάθεια, αποκλειστικά στους γονείς και ιδιαίτερα στη μητέρα, θα έπρεπε το κράτος να συνεπικουρεί στην προσπάθεια.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:02 | Αλεξανδρα

    1. Το Οικογενειακό μας Δίκαιο είναι παιδοκεντρικό, θέτει δηλαδή στο επίκεντρο το συμφέρον του τέκνου, που αποτελεί αόριστη νομική έννοια και οφείλει να λαμβάνεται υπόψη τόσο από τους γονείς κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας όσο και από το δικαστήριο κατά τη λήψη απόφασης. Και ως αόριστη νομική έννοια με αξιολογικό περιεχόμενο οφείλει να εξειδικεύεται από το δικαστήριο με βάση τα ιδιαίτερα γνωρίσματα κάθε επιμέρους περίπτωσης. Αντιθέτως, το νομοσχέδιο αυτό οριοθετεί εκ των προτέρων την αόριστη νομική έννοια του συμφέροντος του παιδιού, ορίζοντας ότι αυτό εξυπηρετείται άνευ ετέρου από την συμμετοχή και των δύο γονέων στη ζωή του (άρθρο 5 του νομοσχεδίου), γεγονός που όπως καθίσταται αντιληπτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ιδίως σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης κάθε μορφής. Περιορίζεται ως εκ τούτου και καθοδηγείται σε συγκεκριμένη κατεύθυνση η δικαστική κρίση.

    2. Ανατρέπει την παιδοκεντρική λογική του οικογενειακού δικαίου, καθώς θέτει στο επίκεντρο την ισότητα των γονέων υπό την εξισωτική, ισοπεδωτική της μορφή – κατ’ ουσία προάγοντας τις επιδιώξεις και το συμφέρον του «θιγόμενου» από το προηγούμενο καθεστώς γονέα – εισάγοντας εκ πλαγίου την ισόχρονη διαμονή με καθέναν από τους δύο γονείς («ασκούν από κοινού και εξίσου», άρθρο 5) , με εναλλασσόμενη κατοικία. Η τελευταία όμως δεν εξυπηρετεί το συμφέρον του τέκνου σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά αντίθετα μπορεί να συντείνει στην αποσταθεροποίησή του, ιδίως σε περιπτώσεις π.χ. μεγάλης απόστασης μεταξύ των σπιτιών, απόκλισης του βιοτικού επιπέδου σε καθένα από τα δύο σπίτια, έντονης συγκρουσιακής σχέσης μεταξύ των γονέων και αδυναμίας λήψης από κοινού αποφάσεων για θέματα που αφορούν το παιδί κ.α. Γίνεται αντιληπτό ότι πίσω από την επιμονή στο αίτημα για ισόχρονη διαμονή και εναλλασσόμενη κατοικία, λανθάνουν κίνητρα οικονομικά, δεδομένου ότι η ρύθμιση αυτή θα μειώσει το ύψος των καταβαλλόμενων διατροφών.

    3. Ιδιαίτερα προβληματική εμφανίζεται η ρύθμιση σχετικά με τον χρόνο επικοινωνίας. Το νομοσχέδιο ορίζει ότι: «ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας», με αυστηρές προϋποθέσεις απόκλισης. Η ρύθμιση αυτή αφήνει ευρύ περιθώριο για παραβίαση της ιδιωτικότητας τόσο του παιδιού όσο και του έτερου γονέα. Ορίζεται ακόμη πως: «αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής». Αυτό πρακτικά σημαίνει πως αν δεν υπάρχει αμετάκλητη δικαστική απόφαση, αν δεν έχουν εξαντληθεί όλα τα ένδικα μέσα, παραβλέποντας ακόμα και τις αποφάσεις του Πρωτόδικου Δικαστηρίου όσο και του Εφετείου, θεωρώντας τις αποφάσεις τους μη επαρκείς, ακόμα κι αν υπάρχουν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία για τα ως άνω εγκλήματα, το τέκνο θα αναγκάζεται να έρθει σε επαφή με τον θύτη γονέα. Ακόμα και σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής ή έμφυλης βίας και σε περιπτώσεις σεξουαλικής παιδικής κακοποίησης, το παιδί υποχρεούται να έρχεται σε επαφή με τον θύτη. Στις περιπτώσεις αυτές όμως, είναι πιθανό η σχετική αντιδικία να καταλήξει σε αμετάκλητη δικαστική απόφαση ακόμα και μετά από 10 έτη, καθ΄ όλη τη διάρκεια των οποίων ο θύτης θα ασκεί το δικαίωμα επικοινωνίας του με το παιδί.

    4. Πίσω από το νομοσχέδιο λανθάνει η αμφιλεγόμενη και επιστημονικά καταδικαστέα θεωρία του «Συνδρόμου Γονικής Αποξένωσης», στο οποίο αναφέρονται συχνά οι οργανώσεις, αλλά και κυβερνητικές πηγές που προώθησαν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο εξαρχής. Ο όρος «Σύνδρομο» ή «Διαταραχή Γονικής Αποξένωσης» κατασκευάστηκε το 1980 από τον Δρ. Richard Gardner, και αναφέρεται στα αισθήματα αποστροφής που αισθάνεται ένα παιδί προς τον γονέα του μετά από διαζύγιο των γονέων και σε περιπτώσεις δικαστικής διαμάχης, και σύμφωνα με τον Gardner οφείλονται σε μια προσπάθεια χειραγώγησης του παιδιού από τον άλλο γονέα και υποβολής προς αυτό των αρνητικών συναισθημάτων. Το σύνδρομο πρωτοεμφανίστηκε σε δικαστικές αίθουσες στις ΗΠΑ, στο πλαίσιο της υπερασπιστικής γραμμής γονέων (πατέρων) που κατηγορούνταν για σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών τους, και αργότερα η χρήση του διευρύνθηκε και σε άλλες περιπτώσεις αντιδικίας μεταξύ γονέων, με σκοπό την υποτίμηση της αξιοπιστίας των λεγομένων των θυμάτων, παιδιών και μητέρων. Το σύνδρομο δεν έχει γίνει δεκτό από κανέναν επίσημο φορά ψυχικής υγείας παγκοσμίως και στερείται επιστημονικής τεκμηρίωσης.

    5. Ο ίδιος ο Gardner μεταξύ άλλων, υποστήριζε πως τα παιδιά είναι εκ φύσεως σεξουαλικά και μπορεί να προκαλέσουν σεξουαλικές συναντήσεις με «αποπλάνηση» του ενήλικα. Για τη σεξουαλική κακοποίηση έλεγε: «πείτε στο παιδί ότι η σεξουαλική κακοποίηση από έναν πατέρα είναι φυσιολογική. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να καθοδηγηθούν ώστε να εκτιμήσουν ότι οι σεξουαλικές συναντήσεις μεταξύ ενήλικων και παιδιών δεν θεωρούνται καθολικά ως κατακριτέες πράξεις. Μπορεί να ειπωθεί στο παιδί ότι για κάποιες κοινωνίες μια τέτοια συμπεριφορά ήταν και θεωρείται φυσιολογική». Ο Gardner επίσης, για τις μητέρες που ανακαλύπτουν ότι ο σύζυγός τους κακομεταχειρίζεται το παιδί τους σεξουαλικά, επιρρίπτει την ευθύνη της κακοποίησης που υφίσταται το παιδί από τον πατέρα στη μητέρα, επειδή εκείνη δεν εκπληρώνει τις σεξουαλικές του επιθυμίες. Προτείνει τέλος οι θεραπευτές, να βοηθήσουν τις μητέρες παιδιών θυμάτων ασέλγειας, να εκπληρώσουν τις σεξουαλικές επιθυμίες των ανδρών.

    6. Επιπλέον, στο άρθρο 5 του νομοσχεδίου, η προσθήκη της διάταξης «εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής» θέτει σοβαρά προβλήματα, καθώς αποτελεί διατύπωση που αφήνει ευρύ περιθώριο εκτίμησης και αφήνει «ανοικτό» το ενδεχόμενο να καταστρατηγηθεί στην πράξη η επιταγή να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη του παιδιού, η οποία απορρέει και από διεθνείς συμβάσεις. Το ζήτημα που τίθεται είναι πως δεν αναφέρονται καν προϋποθέσεις για να εξασφαλιστεί η εγκυρότητα και η ασφάλεια της γνώμης του τέκνου, βάλλοντας εμμέσως κατά του ενός γονιού, ιδίως της μητέρας, διότι μέσω αυτής νομοθετικής ρύθμισης, υπονοώντας ότι χειραγωγεί το παιδί στο να εκφραστεί αρνητικά ή να διαμορφώσει αρνητικά συναισθήματα για τον άλλο γονέα . Φυσικά λανθάνει κι εδώ η αμφιλεγόμενη και επιστημονικά καταδικαστέα θεωρία του συνδρόμου γονικής αποξένωσης.

    7. Περιλαμβάνει σωρεία άλλων προβληματικών διατάξεων και αντινομιών. Ενδεικτικά , στο άρθρο 3 του νομοσχεδίου: η προσθήκη στο άρθρο 56 ΑΚ της διάταξης αναφορικά με την επίδοση των εγγράφων σε οποιονδήποτε εκ των γονέων του τέκνου. Σε αυτή την τροποποίηση δημιουργούνται δύο παράδοξα:
    1. Η επίδοση μπορεί να γίνει προς γονέα με τον οποίο το τέκνο δεν έχει καμία επαφή ή επικοινωνία κι έτσι, να μη λάβει καν γνώση της επίδοσης κάποιου εγγράφου, γεγονός που μπορεί να επιφέρει δυσχέρειες στη δικονομική θέση του τέκνου ή του αντιπροσώπου του. 2. Είναι δυνατόν ο γονέας που θέλει να στραφεί κατά του τέκνου διεκδικώντας κάποια αξίωση, να επιδίδει στον εαυτό του το σχετικό έγγραφο ως νόμιμος εκπρόσωπος του τέκνου. Συνεπώς, αντιλαμβανόμαστε το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί αυτή η ρύθμιση.

    8. Συνολικά το νομοσχέδιο δείχνει να προσεγγίζει την οικογένεια ως έναν ουδέτερο χώρο, απαλλαγμένο από έμφυλες ιεραρχήσεις και σχέσεις εξουσίας, αδιαφορώντας για τους έμφυλους ρόλους που τα υποκείμενα εντός της επιτελούν.

    9. Το νομοσχέδιο που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση διαφέρει ουσιωδώς από το νομοσχέδιο που είχε προταθεί από την νομοπαρασκευαστική επιτροπή, που συγκροτήθηκε στις αρχές του προηγούμενου έτους και αποτελούνταν από νομικούς εγνωσμένου κύρους. Αντιθέτως, το νομοσχέδιο που είδε το φως της δημοσιότητας είναι πλήρως εναρμονισμένο με τα αιτήματα και τις επιδιώξεις ενός πολύ ισχυρού λόμπι οργανώσεων, που θέτουν στο επίκεντρο τα δικαιώματα του πατέρα και προωθούν ως κεντρικό αίτημα τη συνεπιμέλεια με εναλλασσόμενη κατοικία και ισόχρονη διαμονή του τέκνου με καθένα από τους δύο γονείς, με συνέπεια φυσικά τη συνακόλουθη μείωση των καταβαλλόμενων διατροφών.
    10. Η συνεπιμέλεια όπως έχει αποδειχθεί, τόσο με βάση τα πορίσματα των επιστημόνων ψυχικής υγείας όσο και με βάση πραγματικές υποθέσεις που αντιμετώπισε η νομολογία των δικαστηρίων, μπορεί να έχει θετικά οφέλη για τα παιδιά μόνο εφόσον οι σχέσεις των γονέων είναι ομαλές και είναι σε θέση να συναποφασίζουν σε συναινετική βάση για το παιδί τους. Η συνεπιμέλεια πρέπει να είναι συναινετική, όχι υποχρεωτική!
    ΑΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΤΩΡΑ.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:11 | ΟΛΓΑ ΓΚΙΝΗ

    Το τελευταίο διάστημα έχει απασχολήσει τη κοινή γνώμη η πολυδιαφημισμένη αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου, η οποία θα ρυθμίσει μετά από 40 χρόνια τις σχέσεις γονέων και τέκνων σε υποθέσεις διαζυγίου, επιμέλειας και κηδεμονίας. Τον Απρίλιο του 2020 ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Τσιάρας συγκρότησε ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή η οποία στις κατευθυντήριες γραμμές και οδηγίες της έδινε έμφαση στο βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, όπως αυτό ορίζεται μέσω των διεθνών συμβάσεων για τα δικαιώματα του παιδιού, καθώς επίσης και από το Σύνταγμα μας. Ωστόσο το πόρισμα αυτής δεν ικανοποίησε μια μειοψηφία με αποτέλεσμα να ασκηθούν πιέσεις και το σχέδιο του υπουργείου που είδε το φως της δημοσιότητας να έχει αλλοιωθεί σημαντικά. Μετά από αλλεπάλληλες διαρροές στα Μ.Μ.Ε. την 24η Φεβρουαρίου 2021 ο Υπουργός Δικαιοσύνης παρουσίασε στο Υπουργικό Συμβούλιο το σχέδιο νόμου. Σύμφωνα με το τελευταίο σχέδιο νόμου που αφορά στην αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου και τέθηκε στη δημόσια διαβούλευση την 18ή Μαρτίου 2021 εισάγονται στη πραγματικότητα ακραίες συντηρητικές ρυθμίσεις που στην πράξη θα εφαρμοστούν σε βάρος των παιδιών και των γυναικών.
    Η κορωνίδα του νομοσχεδίου προσδιορίζει το «συμφέρον του παιδιού περιορίζοντας το στην ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεων του με καθένα από αυτούς», έρχεται σε αντίθεση με όλα τα διεθνή κείμενα υπερνομοθετικής ισχύος καθώς και με το ίδιο το Σύνταγμα και η ψήφιση του θα μας οδηγήσει κατ΄ αναπότρεπτο τρόπο στην καταδίκη της χώρας μας, ακόμη και με μόνη την περιγραφή του συμφέροντος του παιδιού στον νόμο. Δεν συνιστάται στη νομοθεσία καμιάς χώρας να περιγράφεται το συμφέρον του παιδιού μόνο στη κοινή ανατροφή, το οποίο είναι μια νομική έννοια ελαστική και δυναμική που μόνο στο δικαστή επαφίεται να εξειδικεύσει.
    Οι διατάξεις του προσκρούουν ευθέως σε διεθνείς συμβάσεις και αν τυχόν ψηφιστεί κινδυνεύει να καταδικαστεί η Χώρα από τα διεθνή δικαστήρια.
    Συγκεκριμένα, ο κακοποιητικός γονέας μόνο με αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου δεν ασκεί δικαιώματα επικοινωνίας και τη γονική μέριμνα το οποίο πρακτικά σημαίνει 8-10 έτη κακοποίησης, Με δεδομένο ότι για να καταστεί αμετάκλητη απόφαση για βιασμό ανηλίκου η ποινική διαδικασία διαρκεί 9 – 13 έτη τυχόν υιοθέτηση τέτοια διάταξης θα οδηγήσει σε καταστάσεις όπου ο γονέας που εγκληματεί σε βάρος του τέκνου του θα συνεχίζει την εγκληματική του δραστηριότητα ανενόχλητος, αξιώνοντας «να μεριμνά» ή «να επικοινωνεί» με το τέκνο του, ενώ τα παιδιά, τα αθώα θύματα, θα εγκαταλείπονται αβοήθητα. Η πολιτεία θα μένει απαθής.
    Το νομοσχέδιο όμως εισάγεται αυθαιρέτως ως ελάχιστη επικοινωνία το 1/3 του χρόνου του παιδιού αφαιρώντας την υποχρέωση αξιολόγησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, χωρίς να προκύπτει αν αφορά στον ελεύθερο ή στον πραγματικό χρόνο. Στη περίπτωση που αφορά στον πραγματικό χρόνο είναι άτοπο καθώς πρόκειται για 8 ώρες την ημέρα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση ή την κατάργηση των διατροφών των παιδιών, καθώς μιλάμε για μια κεκαλυμμένη εναλλασσόμενη κατοικία και υποχρεωτική συνεπιμέλεια. Εξάλλου σύμφωνα πάντα με το σχέδιο νόμου μόνο αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής θα ποινικοποιείται γεγονός που θα διευκολύνει τη μη καταβολή της ενώ είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολη η διαδικασία της άσκησης του δικαιώματος διατροφής από τον οικονομικά ασθενέστερο γονέα για λογαριασμό του παιδιού.
    Μια άλλη ακραία ρύθμιση του νομοσχεδίου αφορά στους παππούδες και τις γιαγιάδες, καθώς εισάγονται αυθαιρέτως υποχρεώσεις των γονέων έναντι αυτών τις οποίες συνδέει με λόγο αφαίρεσης της γονικής μέριμνας. Στη πράξη σε περίπτωση μη εφαρμογής των αποφάσεων που αφορούν την επικοινωνία των παππούδων ή γιαγιάδων το παιδί θα απομακρύνεται βίαια από τον γονέα που το ανατρέφει.
    Το νομοσχέδιο αυτό εισάγει αόριστες και δυσαπόδεικτες έννοιες που στηρίζονται σε ανυπόστατα ψυχολογικά κριτήρια και καταστάσεις όπως “διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης, και πρόκληση διάρρηξης σχέσεων” τις οποίες τις καθιστά λόγους αφαίρεσης της γονικής μέριμνας.
    Με άλλα λόγια ενώ το νομοσχέδιο επιβάλλει την επικοινωνία του παιδιού με τους γονείς στη πράξη προβλέπει την αυθαίρετη αφαίρεση της άσκησης της γονικής μέριμνας. Το αποτέλεσμα όμως της ρυθμίσεως καταλήγει σε αφαίρεση γονικής μέριμνας δηλαδή σε πλήρη και ολοκληρωτική αποχωρισμό του παιδιού από τον άλλο γονέα . Πρόκειται εμφανώς για παραδοξολογία.
    Το γεγονός ότι το νομοσχέδιο απαιτεί τη συμφωνία των γονέων σε κεφαλαιώδη ζητήματα της γονικής μέριμνας όπως εκπαίδευση του παιδιού και υγεία καθόλου δε επιλύει τις αντιδικίες των γονέων αντίθετα τις γιγαντώνει καθώς είναι βέβαιο ότι τα ζητήματα αυτά θα αποτελούν πεδίο μάχης. Είναι σαφές ότι ο οικονομικά ασθενής θα υποχωρεί σε εκβιασμούς καθώς θα αδυνατεί να συνεχίσει τις ατέρμονες δίκες. Ως ένα ακόμα καινοτόμο σημείο του νομοσχεδίου προβλέπονται τα ειδικά σεμινάρια των δικαστών προκειμένου να εφαρμόσουν πιστά τον νόμο που προωθείται από το Υπουργείο Δικαιοσύνης ενώ δεν προβλέπεται καμία μέριμνα για την ίδρυση οικογενειακών δικαστηρίων και την δημιουργία κατάλληλων δομών.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:11 | Sofia

    Η ισότητα μεταξύ των δύο φύλων και η εξασφάλιση των δικαιωμάτων των παιδιών και κάθε μέλους της οικογένειας πρέπει να αποτελεί τη βάση μιας υγιούς οικογενειακής ζωής, μιας υγιούς ανάπτυξης των παιδιών, ακόμα και μετά το διαζύγιο των γονιών τους. Το συμφέρον και η ανάπτυξη του παιδιού σχετίζεται άμεσα με το περιβάλλον που ζει και το περιβάλλον διαμορφώνεται και από τους γονείς, αλλά και από τους νόμους της πολιτείας, οι οποίοι πρέπει να δημιουργούν ένα ασφαλές περιβάλλον όπου παιδιά και μητέρες / γονείς δεν θα απαξιώνονται, δεν θα κακοποιούνται, δεν θα απειλούνται.
    Το προτεινόμενο σ/ν δεν εξασφαλίζει την αρμονία της οικογένειας, δεν εξασφαλίζει την ψυχική ισορροπία του παιδιού.
    Το ισχύον Οικογενειακό Δίκαιο είναι από τα πιο προοδευτικά στην Ευρώπη, με παιδοκεντρικό χαρακτήρα και υπέρ της ισότητας των φύλων. Είναι απόλυτα σύμφωνο προς το Σύνταγμα και το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο και κατοχυρώνει πλήρως τα δικαιώματα των γονέων σε εξίσου επιμέλεια, κατόπιν μεταξύ τους συμφωνίας.
    Δυστυχώς το προτεινόμενο σ/ν όχι μόνο δεν προσθέτει τίποτε το ουσιώδες και πρακτικό στην προοδευτική και παιδοκεντρική μέχρι σήμερα σχετική νομοθεσία, αλλά αντίθετα δημιουργεί ασάφειες και αφορμές για μεγαλύτερες δικαστικές διενέξεις από όσες ευαγγελίζεται ότι καινοτομεί να επιλύσει, ενώ είναι επικίνδυνο από την άποψη της ενδοοικογενειακής βίας, καθώς αφήνει εκτεθειμένους παιδί και μητέρα.
    Δυστυχώς, με τις προτεινόμενες διατάξεις του σχεδίου νόμου παραγκωνίζεται το συμφέρον του τέκνου που μέχρι σήμερα ήταν ακρογωνιαίος λίθος του οικογενειακού μας δικαίου το οποίο αξιολογείτο από τον αρμόδιο φυσικό δικαστή κατά περίπτωση και καθιστούσε το οικογενειακό μας δίκαιο το πλέον προοδευτικό της Ευρώπης. Επίσης επιχειρούνται φωτογραφικού τύπου ρυθμίσεις, για την εξυπηρέτηση του σκοπού των οποίων στο σχέδιο περιλαμβάνονται ψυχολογικές, αόριστες και δυσαπόδεικτες έννοιες όπως η συναισθηματική διατάραξη σχέσεων γονέων και τέκνων. Περαιτέρω, παραβιάζονται θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών και των γυναικών όπως αυτά έχουν εκφραστεί μέχρι τώρα από διεθνείς συμβάσεις (ενδεικτικά αποκλεισμός/περιορισμός επικοινωνίας με το τέκνο μόνο σε περίπτωση αμετάκλητης δικαστικής απόφασης για εγκλήματα σε βάρος του τέκνου). Επιπλέον, εισάγεται μαθηματικό τεκμήριο του 1/3 του χρόνου του παιδιού (όχι στη διατροφή όπως θα περίμενε κανείς) το οποίο δεσμεύει καταλυτικά τη κρίση του φυσικού δικαστή να κρίνει εξατομικευμένα.
    Δυστυχώς το νομοσχέδιο έρχεται σε ευθεία αντίθεση με σωρεία διατάξεων της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, τη Διεθνή Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και τη καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, την ΕΣΔΑ και την Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεως κατά των γυναικών κτλ.
    Δυστυχώς, το Υπουργείο Δικαιοσύνης παρέκαμψε το πόρισμα της ειδικής νομοπαρασκευαστικής επιτροπής υπό την προεδρία του κ. Ιωάννη Τέντε (Επίτιμου Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου), δεν διαβουλεύτηκε με δικαστές, δικηγόρους ψυχιάτρους και λοιπούς επιστημονικούς φορείς.
    Η οριζόντια επέμβαση του νομοθέτη στην οικογενειακή ζωή των πολιτών θα ωθεί τους πολίτες να προσφεύγουν μαζικά στα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα για τους λόγους που εξηγήσαμε ανωτέρω.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:55 | Katerina M

    Η ισότητα μεταξύ των δύο φύλων και η εξασφάλιση των δικαιωμάτων των παιδιών και κάθε μέλους της οικογένειας πρέπει να αποτελεί τη βάση μιας υγιούς οικογενειακής ζωής, μιας υγιούς ανάπτυξης των παιδιών, ακόμα και μετά το διαζύγιο των γονιών τους. Το συμφέρον και η ανάπτυξη του παιδιού σχετίζεται άμεσα με το περιβάλλον που ζει και το περιβάλλον διαμορφώνεται και από τους γονείς, αλλά και από τους νόμους της πολιτείας, οι οποίοι πρέπει να δημιουργούν ένα ασφαλές περιβάλλον όπου παιδιά και μητέρες / γονείς δεν θα απαξιώνονται, δεν θα κακοποιούνται, δεν θα απειλούνται.
    Το προτεινόμενο σ/ν δεν εξασφαλίζει την αρμονία της οικογένειας, δεν εξασφαλίζει την ψυχική ισορροπία του παιδιού.
    Το ισχύον Οικογενειακό Δίκαιο είναι από τα πιο προοδευτικά στην Ευρώπη, με παιδοκεντρικό χαρακτήρα και υπέρ της ισότητας των φύλων. Είναι απόλυτα σύμφωνο προς το Σύνταγμα και το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο και κατοχυρώνει πλήρως τα δικαιώματα των γονέων σε εξίσου επιμέλεια, κατόπιν μεταξύ τους συμφωνίας.
    Δυστυχώς το προτεινόμενο σ/ν όχι μόνο δεν προσθέτει τίποτε το ουσιώδες και πρακτικό στην προοδευτική και παιδοκεντρική μέχρι σήμερα σχετική νομοθεσία, αλλά αντίθετα δημιουργεί ασάφειες και αφορμές για μεγαλύτερες δικαστικές διενέξεις από όσες ευαγγελίζεται ότι καινοτομεί να επιλύσει, ενώ είναι επικίνδυνο από την άποψη της ενδοοικογενειακής βίας, καθώς αφήνει εκτεθειμένους παιδί και μητέρα.
    Δυστυχώς, με τις προτεινόμενες διατάξεις του σχεδίου νόμου παραγκωνίζεται το συμφέρον του τέκνου που μέχρι σήμερα ήταν ακρογωνιαίος λίθος του οικογενειακού μας δικαίου το οποίο αξιολογείτο από τον αρμόδιο φυσικό δικαστή κατά περίπτωση και καθιστούσε το οικογενειακό μας δίκαιο το πλέον προοδευτικό της Ευρώπης. Επίσης επιχειρούνται φωτογραφικού τύπου ρυθμίσεις, για την εξυπηρέτηση του σκοπού των οποίων στο σχέδιο περιλαμβάνονται ψυχολογικές, αόριστες και δυσαπόδεικτες έννοιες όπως η συναισθηματική διατάραξη σχέσεων γονέων και τέκνων. Περαιτέρω, παραβιάζονται θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών και των γυναικών όπως αυτά έχουν εκφραστεί μέχρι τώρα από διεθνείς συμβάσεις (ενδεικτικά αποκλεισμός/περιορισμός επικοινωνίας με το τέκνο μόνο σε περίπτωση αμετάκλητης δικαστικής απόφασης για εγκλήματα σε βάρος του τέκνου). Επιπλέον, εισάγεται μαθηματικό τεκμήριο του 1/3 του χρόνου του παιδιού (όχι στη διατροφή όπως θα περίμενε κανείς) το οποίο δεσμεύει καταλυτικά τη κρίση του φυσικού δικαστή να κρίνει εξατομικευμένα.
    Δυστυχώς το νομοσχέδιο έρχεται σε ευθεία αντίθεση με σωρεία διατάξεων της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, τη Διεθνή Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και τη καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, την ΕΣΔΑ και την Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεως κατά των γυναικών κτλ.
    Δυστυχώς, το Υπουργείο Δικαιοσύνης παρέκαμψε το πόρισμα της ειδικής νομοπαρασκευαστικής επιτροπής υπό την προεδρία του κ. Ιωάννη Τέντε (Επίτιμου Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου), δεν διαβουλεύτηκε με δικαστές, δικηγόρους ψυχιάτρους και λοιπούς επιστημονικούς φορείς.
    Η οριζόντια επέμβαση του νομοθέτη στην οικογενειακή ζωή των πολιτών θα ωθεί τους πολίτες να προσφεύγουν μαζικά στα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα για τους λόγους που εξηγήσαμε ανωτέρω.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:06 | Μάνια

    Δεν προστατεύεται το παιδί από τον κακοποιητικό γονέα εφόσον αυτός δεν έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας ή πράξεις που προσβάλλουν τη γενετήσια ελευθερία, κάτι που παίρνει πολλά χρόνια. Το παιδί με λίγα λόγια θα είναι υποχρεωμένο να διαμένει και με τον κακοποιητικό γονέα μέχρι το δικαστήριο να αποφασίσει το αντίθετο και ο έτερος γονέας θα είναι με δεμένα τα χέρια. Προφανώς και είναι όλο λάθος. Προστατέψτε τα παιδιά

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:21 | Elisavet Efstratiou

    Καμία αλλαγή δεν πρέπει να γίνει στο οικογενειακό δίκαιο.

    Ο βασικός λόγος που προωθούν αλλαγές στο οικογενειακό δίκαιο είναι ειδικά για να εξυπηρετήσουν τα λόμπι πλουσίων μπαμπάδων έστω ψηφίζοντας ένα μαχητό τεκμήριο του 1/3 χρόνου επικοινωνίας των γονέων – τιμωρώντας μόνο τη μητέρα για δήθεν κακή άσκηση επιμέλειας και δήθεν γονική αποξένωση χρησιμοποιώντας αυτά τα επιχειρήματα ως άλλοθι ειδικά στις περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας προκειμένου να μην καταβάλουν την διατροφή τέκνων.
    Υπάρχουν χιλιάδες παραβιάσεις επικοινωνίας των μπαμπάδων ειδικά στο ωράριο επικοινωνίας παράδοση τέκνων – και χιλιάδες ακόμα περισσότερες παραβιάσεις αποφάσεων για καταβολή διατροφής τέκνων.
    Δυστυχώς η κυβέρνηση επιλεκτικά δεν αναφέρει καθόλου αυτά τα στοιχεία Και σε όλα τα ΜΜΕ κάνει αναφορά μόνο για τις παραβιάσεις επικοινωνίας των μανάδων.

    Θα είναι μεγάλη ντροπή για τη χώρα μας εάν η κυβέρνηση νομοθετήσει στο Οικογενειακό Δίκαιο το περιβόητο POINT SYSTEM τύπου κώδικα οδικής κυκλοφορίας (ΚΟΚ) – λες και τα παιδιά μας είναι αυτοκίνητα – επειδή η Κυβέρνηση αδυνατεί να εφαρμόσει Δημοκρατικούς Νόμους όπως όλες οι δημοκρατικές δυτικές χώρες.
    Κύριε Τσιάρα ούτε το Point System ούτε το 1/3 ούτε το 50-50 υπάρχει σε κανένα οικογενειακό δίκαιο όπως δηλώσατε στο κανάλι blue sky.

    https://m.youtube.com/watch?v=TDOjmO7T2A0

  • 29 Μαρτίου 2021, 22:58 | Sofia

    Είμαι διαζευγμένη μητέρα που έχει υποστεί ψυχολογική βία απο τον πρώην σύζυγο. Ο πατέρας προσπάθησε επανηλημένος πέρα από ύβρεις, να με εξαθλιώσει οικονομικά, προσπαθώντας να με διασύρει στα δικαστήρια. Μηνύσεις χωρίς λόγο, μηνύσεις με ψευδή στοιχεία και κάθε φορά 1200 ευρώ για δικαστικά έξοδα γιατί? Για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου αλλά και το παιδί μου. Η επικοινωνία ποτέ δεν παρεμποδίστηκε απεναντίας στην ξερή απόφαση του δικαστή προσπάθησα να τη ρυθμίσω σύμφωνα με το πρόγραμμα του μωρού και σε συννεόηση μαζί του αλλά φυσικά γιατί να μας κάνει τη ζωη εύκολη? Το αποτέλεσμα ηταν να τον βλέπει το μωρό και να γαντζώνεται πάνω μου και τρέχα την αστυνομία “να δες όργανο δε μου δίνει το μωρό” και κλάμα το μωρό και ξανά απο την αρχή κάθε φορά που ερχόταν να κάνει χρήση του δικαιώματος του (όποτε μπορούσε φυσικά ο πατέρας γιατί δεν είναι και υποχρεωμένος) αλλά όταν θυμόταν “δες όργανο βάζει λόγια στο μωρό!” που τι να καταλάβει το ενός έτους μωρό δηλαδή.
    Το νομοσχέδιο θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα στα διαζευγμένα ζευγάρια που είναι σε αντιδικίες. Οι γονείς που χωρίζουν συναινετικά και διατηρούν καλές σχέσεις μεταξύ τους μπορούν να συμφωνήσουν εύκολα σε ένα μοντέλο συνεργασίας και συνεπειμέλειας.

  • 29 Μαρτίου 2021, 22:00 | Maria

    Είμαι διαζευγμένη μητέρα που έχει υποστεί ψυχολογική βία απο τον πρώην σύζυγο. Ο πατέρας προσπάθησε επανηλημένος πέρα από ύβρεις, να με εξαθλιώσει οικονομικά, προσπαθώντας να με διασύρει στα δικαστήρια. Μηνύσεις χωρίς λόγο, μηνύσεις με ψευδή στοιχεία και κάθε φορά 1200 ευρώ για δικαστικά έξοδα γιατί? Για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου αλλά και το παιδί μου. Η επικοινωνία ποτέ δεν παρεμποδίστηκε απεναντίας στην ξερή απόφαση του δικαστή προσπάθησα να τη ρυθμίσω σύμφωνα με το πρόγραμμα του μωρού και σε συννεόηση μαζί του αλλά φυσικά γιατί να μας κάνει τη ζωη εύκολη? Το αποτέλεσμα ηταν να τον βλέπει το μωρό και να γαντζώνεται πάνω μου και τρέχα την αστυνομία “να δες όργανο δε μου δίνει το μωρό” και κλάμα το μωρό και ξανά απο την αρχή κάθε φορά που ερχόταν να κάνει χρήση του δικαιώματος του (όποτε μπορούσε φυσικά ο πατέρας γιατί δεν είναι και υποχρεωμένος) αλλά όταν θυμόταν “δες όργανο βάζει λόγια στο μωρό!” που τι να καταλάβει το ενός έτους μωρό δηλαδή.
    Το νομοσχέδιο θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα στα διαζευγμένα ζευγάρια που είναι σε αντιδικίες. Οι γονείς που χωρίζουν συναινετικά και διατηρούν καλές σχέσεις μεταξύ τους μπορούν να συμφωνήσουν εύκολα σε ένα μοντέλο συνεργασίας και συνεπειμέλειας.

  • 29 Μαρτίου 2021, 22:57 | Στυλιανη

    Άρθρο 13. Εγκαταλείπουμε δηλαδή τα παιδιά στο έλεος κακοποιητων μέχρι να βγει οριστική απόφαση. Στο μεταξύ το παιδί θα συνεχίσει να κακοποιείται κ θα εισπράττει κ την εκδίκηση του κακοποιητη επειδή μίλησε. Ποιος θα προστατέψει τα παιδιά από τον πατέρα με ψυχικά προβλήματα? Αφαιρείται από τη μάνα κάθε δυνατότητα να προστατέψει το παιδί της. Αναγκάζεται να μη χωρίζει για να είναι παρούσα και να αποτρέπει, γιατί ποια μάνα θα φύγει να γλιτώσει κ θα αφήσει πίσω το παιδί της να υποφέρει. Τα παιδιά τα ρώτησε κανείς? Τι σημαίνει 1/3 του Χρονου? Για τους γονείς που μένουν μακριά θα αλλάζει σχολείο, φίλους, σπίτι κάποιους μήνες το χρόνο? Κ αυτό θα του δίνει ηρεμία κ ψυχική υγεία? Όλες οι υποθέσεις δεν γίνεται να κρίνονται με τον ίδιο τρόπο . Χρειαζόμαστε δικαστήρια σωστά επανδρωμένα με ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς κ εξειδικευμένους δικαστές? Οι περισσότερες μανάδες δεν παίρνουν ποτέ διατροφή χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτα παρά να πληρώνουν μόνες τους. Τώρα θα δοθεί στους εξαφανισμένους πατεράδες άλλη μια δικαιολογία να εμφανίζονται οπότε θέλουν, χωρίς να δίνουν δεκάρα κ να εκβιάζουν τη μάνα οτι θα της πάρουν το παιδι

  • 29 Μαρτίου 2021, 22:37 | Elisavet Efstratiou

    Να αποσυρθεί άμεσα το νομοσχέδιο.

    Ο βασικός λόγος που προωθούν αλλαγές στο οικογενειακό δίκαιο είναι ειδικά για να εξυπηρετήσουν τα λόμπι πλουσίων μπαμπάδων έστω ψηφίζοντας ένα μαχητό τεκμήριο του 1/3 χρόνου επικοινωνίας των γονέων – τιμωρώντας μόνο τη μητέρα για δήθεν κακή άσκηση επιμέλειας και δήθεν γονική αποξένωση χρησιμοποιώντας αυτά τα επιχειρήματα ως άλλοθι ειδικά στις περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας προκειμένου να μην καταβάλουν την διατροφή τέκνων.
    Υπάρχουν χιλιάδες παραβιάσεις επικοινωνίας των μπαμπάδων ειδικά στο ωράριο επικοινωνίας παράδοση τέκνων – και χιλιάδες ακόμα περισσότερες παραβιάσεις αποφάσεων για καταβολή διατροφής τέκνων.
    Δυστυχώς η κυβέρνηση επιλεκτικά δεν αναφέρει καθόλου αυτά τα στοιχεία Και σε όλα τα ΜΜΕ κάνει αναφορά μόνο για τις παραβιάσεις επικοινωνίας των μανάδων.

    Θα είναι μεγάλη ντροπή για τη χώρα μας εάν η κυβέρνηση νομοθετήσει στο Οικογενειακό Δίκαιο το περιβόητο POINT SYSTEM τύπου κώδικα οδικής κυκλοφορίας (ΚΟΚ) – λες και τα παιδιά μας είναι αυτοκίνητα – επειδή η Κυβέρνηση αδυνατεί να εφαρμόσει Δημοκρατικούς Νόμους όπως όλες οι δημοκρατικές δυτικές χώρες.
    Κύριε Τσιάρα ούτε το Point System ούτε το 1/3 ούτε το 50-50 υπάρχει σε κανένα οικογενειακό δίκαιο όπως δηλώσατε στο κανάλι blue sky.

    https://m.youtube.com/watch?v=TDOjmO7T2A0

  • 29 Μαρτίου 2021, 22:35 | Αδάμου Βασιλική

    Η Σολομώντεια λύση της ισόχρονης εναλλασσόμενης κατοικίας του νομοσχεδίου είναι απαράδεκτη γιατί δεν δίνει την δυνατότητα στους δικαστές να εξετάσουν την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.Το παιδί βρίσκεται με μια βαλίτσα στο χέρι χωρίς μόνιμη κατοικία κ σημείο αναφοράς.Ποιός ενδιαφέρεται για την ψυχοσύνθεση του παιδιού;

  • 29 Μαρτίου 2021, 22:20 | Χρυσαφένια Καλκαντζή

    Πρακτικά δηλαδή [δεδομένης της δυσκολίας να αποδειχθεί η ενδοοικογενειακή (λεκτική ή ψυχολογική ή σωματική) βία ή να τελεσιδικήσει μία μήνυση για κακοποίηση στα ποινικά δικαστήρια, όπου αυτό χρειάζεται από 8 έως και 10 χρόνια], πώς μια κακοποιημένη γυναίκα γλυτώνει τον εαυτό της και το παιδί της από ένα γάμο, η λύση του οποίου βγάζει τον κακοποιητή μόνο 2/3 απ’ το χρόνο τους;

    Επίσης, πως ένα μικρό παιδί που θηλάζει αποκλειστικά, σταματά τη γαλουχία τουλάχιστον για το 1/3 του χρόνου του;

  • 29 Μαρτίου 2021, 22:52 | ΔΠ

    Η φράση «Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας», δημιουργεί σύγχυση και η λέξη «επικοινωνία» μετά τη λέξη «συνολικού χρονου» πρέπει να απαλειφθεί.

    Η επικοινωνία του γονέα με το τέκνο, σε περίπτωση που δεν υπάρχει εναλλασσόμενη κατοικία πρεπει να προβλέπεται στο ½ και τουλάχιστον 1/3 του χρονου και όχι λιγότερο από αυτό. Η καθιέρωση του μαχητού τεκμηρίου δεν είναι αρκετή, πρέπει να γίνει ρητή αναφορά σε υποχρεωτικό ποσοστό τουλάχιστον 1/3.

    Το άρθρο 1520 να τεθεί ως εξής

    «Σε περίπτωση που το τέκνο διαμένει αποκλειστικά με έναν από τους γονείς, ο άλλος έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της επικοινωνίας με το τέκνο η οποία ρυθμίζεται με συμφωνία των γονέων, άλλως αποφασίζει το δικαστήριο, αφού προηγηθεί υποχρεωτικά δικαστική μεσολάβηση ή διαμεσολάβηση. Στην επικοινωνία περιλαμβάνεται τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο είναι τουλάχιστον το 1/3 του συνολικού χρόνου του ανηλίκου, δύναται όμως να αυξηθεί εως το ½ του συνολικού χρόνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας,

    Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία κατά του τέκνου ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

    Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου. Τα σχετικά με την επικοινωνία καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 1511.»

  • 29 Μαρτίου 2021, 21:27 | Δημήτρης Καραβασίλης

    Το Άρθρο 1513 ΑΚ κινείται σε παντελώς λάθος κατεύθυνση.

    Η έρευνα υποστηρίζει την κατάργηση της παραδοσιακής έννοιας της επικοινωνίας και την αντικατάσταση της με ένα τεκμήριο ίσου χρόνου ανατροφής. Θα πρέπει να σταματήσει να γίνεται αναφορά σε αναχρονιστικούς νομικούς όρους όπως πχ επικοινωνία, γιατί αυτοί ούτε στηρίζονται από την έρευνα ούτε περιγράφουν μία πραγματική σχέση γονέα-παιδιού η οποία είναι μια σχέση ανατροφής.

    Άρα θα οριστεί ότι: υπάρχει ένα τεκμήριο, μαχητό μέσω μία υπεροχής των αποδεικτικών στοιχείων, ότι η κοινή επιμέλεια και ο εξίσου μοιρασμένος χώρος ανατροφής -σε εναλλασσόμενη κατοικία- είναι προς το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού. Εάν δικαιολογείται κάποια απόκλιση από τον ίσο χρόνο ανατροφής, το δικαστήριο καταρτίζει χρονοδιάγραμμα ανατροφής που μεγιστοποιεί τον χρόνο που έχει κάθε γονέας με το παιδί και είναι σύμφωνο με την διασφάλιση της ευημερίας του παιδιού.

    Η μη διαταραχή της καθημερινότητας των παιδιών δεν έχει ουδεμία θέση στο νόμο δεδομένου ότι στην εναλλασσόμενη κατοικία το παιδί έχει διαφορετική καθημερινότητα με τον κάθε γονέα. Δυστυχώς το συγκεκριμένο εδάφιο περί καθημερινότητας είναι λυπηρό γιατί όχι μόνο δείχνει έλλειψη κατανόησης του μοντέλου της εναλλασσόμενης κατοικίας από αυτούς που συνέταξαν το προς διαβούλευση κείμενο, αλλά δείχνει και μια προφανή προσπάθεια εργαλειοποιώντας το οικογενειακό δίκαιο να αυξηθεί η αντιδικία μεταξύ των 2 γονέων.

    Επίσης πρέπει να οριστεί με σαφήνεια ως τόπος κατοικίας του τέκνου ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων του και εντός χιλιομετρικής απόστασης (λιγότερης πχ από 90-100 χιλιόμετρα) μέσα σ’ αυτό το τέκνο μπορεί να διαμένει εξίσου στις οικίες και των δύο γονέων του. Όταν το δικαστήριο αιτιολογημένα αποφασίζει λιγότερο χρόνο περιλαμβανομένων των διανυκτερεύσεων με ένα γονέα, αυτός δεν μπορεί να είναι λιγότερος από το 1/3 κατά τη σχολική χρονιά και ίσος κατά τις σχολικές διακοπές.

  • 29 Μαρτίου 2021, 21:46 | Χρύσα Κοντού

    #ΑμετακληταΟΧΙ
    Όχι στην υποχρεωτική συνεπιμέλεια…

  • 29 Μαρτίου 2021, 21:07 | Μαρία

    Το νομικό σύστημα πάσχει από παντού, σε περιπτώσεις κακοποίησης πρέπει ο κακοποιητικος γονέας να απομακρύνετε άμεσα από το περιβάλλον του παιδιού. Πώς αυτό θα γίνει γρήγορα; Υπάρχει μέριμνα για το παιδί που θα καταγγείλει την κακοποίηση του; Υπάρχει ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΉ μέριμνα για την γυναίκα που θα το καταγγείλει; Θα γίνουν οι διαδικασίες άμεσα η θα επιβαρύνεται η ψυχολογική κατάσταση του παιδιού;

  • 29 Μαρτίου 2021, 21:13 | Ο.ΣΤ.Γ.

    Η ισότητα μεταξύ των δύο φύλων και η εξασφάλιση των δικαιωμάτων των
    παιδιών και κάθε μέλους της οικογένειας πρέπει να αποτελεί τη βάση μιας
    υγιούς οικογενειακής ζωής, μιας υγιούς ανάπτυξης των παιδιών, ακόμα και
    μετά το διαζύγιο των γονιών τους. Το συμφέρον και η ανάπτυξη του παιδιού
    σχετίζεται άμεσα με το περιβάλλον που ζει και το περιβάλλον διαμορφώνεται
    και από τους γονείς, αλλά και από τους νόμους της πολιτείας, οι οποίοι πρέπει να δημιουργούν ένα ασφαλές περιβάλλον όπου παιδιά και μητέρες / γονείς δεν θα απαξιώνονται, δεν θα κακοποιούνται, δεν θα απειλούνται.
    Το προτεινόμενο σ/ν δεν εξασφαλίζει την αρμονία της οικογένειας, δεν
    εξασφαλίζει την ψυχική ισορροπία του παιδιού.
    Το ισχύον Οικογενειακό Δίκαιο είναι από τα πιο προοδευτικά στην Ευρώπη,
    με παιδοκεντρικό χαρακτήρα και υπέρ της ισότητας των φύλων. Είναι απόλυτα
    σύμφωνο προς το Σύνταγμα και το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο και
    κατοχυρώνει πλήρως τα δικαιώματα των γονέων σε εξίσου επιμέλεια, κατόπιν
    μεταξύ τους συμφωνίας.
    Δυστυχώς το προτεινόμενο σ/ν όχι μόνο δεν προσθέτει τίποτε το ουσιώδες και
    πρακτικό στην προοδευτική και παιδοκεντρική μέχρι σήμερα σχετική
    νομοθεσία, αλλά αντίθετα δημιουργεί ασάφειες και αφορμές για μεγαλύτερες
    δικαστικές διενέξεις από όσες ευαγγελίζεται ότι καινοτομεί να επιλύσει, ενώ
    είναι επικίνδυνο από την άποψη της ενδοοικογενειακής βίας, καθώς αφήνει
    εκτεθειμένους παιδί και μητέρα.
    Δυστυχώς, με τις προτεινόμενες διατάξεις του σχεδίου νόμου παραγκωνίζεται
    το συμφέρον του τέκνου που μέχρι σήμερα ήταν ακρογωνιαίος λίθος του
    οικογενειακού μας δικαίου το οποίο αξιολογείτο από τον αρμόδιο φυσικό
    δικαστή κατά περίπτωση και καθιστούσε το οικογενειακό μας δίκαιο το πλέον
    προοδευτικό της Ευρώπης. Επίσης επιχειρούνται φωτογραφικού τύπου
    ρυθμίσεις, για την εξυπηρέτηση του σκοπού των οποίων στο σχέδιο
    περιλαμβάνονται ψυχολογικές, αόριστες και δυσαπόδεικτες έννοιες όπως η
    συναισθηματική διατάραξη σχέσεων γονέων και τέκνων.
    Περαιτέρω, παραβιάζονται θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών και των
    γυναικών όπως αυτά έχουν εκφραστεί μέχρι τώρα από διεθνείς
    συμβάσεις (ενδεικτικά αποκλεισμός/περιορισμός επικοινωνίας με το τέκνο
    μόνο σε περίπτωση αμετάκλητης δικαστικής απόφασης για εγκλήματα σε
    βάρος του τέκνου). Επιπλέον, εισάγεται μαθηματικό τεκμήριο του 1/3 του
    χρόνου του παιδιού (όχι στη διατροφή όπως θα περίμενε κανείς) το οποίο
    δεσμεύει καταλυτικά τη κρίση του φυσικού δικαστή να κρίνει εξατομικευμένα.
    Δυστυχώς το νομοσχέδιο έρχεται σε ευθεία αντίθεση με σωρεία διατάξεων της
    Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, τη Διεθνή Σύμβαση της
    Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και τη καταπολέμηση της βίας κατά των
    γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, την ΕΣΔΑ και την Σύμβαση για την
    Εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεως κατά των γυναικών κτλ.
    Δυστυχώς, το Υπουργείο Δικαιοσύνης παρέκαμψε το πόρισμα της ειδικής
    νομοπαρασκευαστικής επιτροπής υπό την προεδρία του κ. Ιωάννη
    Τέντε (Επίτιμου Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου), δεν διαβουλεύτηκε με
    δικαστές, δικηγόρους ψυχιάτρους και λοιπούς επιστημονικούς φορείς.
    Η οριζόντια επέμβαση του νομοθέτη στην οικογενειακή ζωή των πολιτών θα
    ωθεί τους πολίτες να προσφεύγουν μαζικά στα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα

  • 29 Μαρτίου 2021, 21:25 | ΚΑΒΒΑΛΟΥ ΔΟΞΑ

    Είναι δυνατόν να μπορεί να προσδιοριστει από πριν για όλα τα παιδιά όλων των ηλικιών και όλους τους γονείς όλων των επαγγελμάτων η βέλτιστη κατανομή χρόνου;
    Πρέπει οπωσδήποτε να απαλειφθούν προβληματικά τεκμήρια, που αποπροσανατολίζουν από την ποιότητα της σχέσης που πρέπει να καλλιεργούν οι γονείς με τα παιδιά . Και προσανατολίζουν στο στείρο υπολογισμό του χρόνου.
    Επίσης, έτσι εισαγόμενο αυτό το κριτήριο, δεν διευκρίνιζει σε ποιο χρόνο αναφέρεται: το χρόνο του ύπνου, το χρόνο των δραστηριοτήτων; το χρόνο του σχολείου;
    Γιατί αν αναφέρεται στο συνολικό χρόνο, δεν συνιστά τίποτα άλλο παρά έμμεση παράκαμψη της επιμέλειας ώστε να γίνεται συνεπιμέλεια.
    Και η συνεπιμέλεια δεν δύναται να λειτουργήσει εκβιαστικά και καταναγκαστικά. Δομικό στοιχείο της συνεπιμέλειας έιναι η συνεννόηση και η επικοινωνία των γονιών.
    Δεν μπορεί ο νομοθέτης να εξαναγκάσει σε συναπόφαση. Η συναπόφαση είναι προυπόθεση κάθε πράξης συνεπιμέλειας.

  • 29 Μαρτίου 2021, 21:20 | Μαίρη Π.

    Διαφωνώ κάθετα σχετικά με τις Αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις για ενδοοικογενειακή βία.Έστω πρωτόδικες!8 έτη για τελεσίδικεςΑπόσυρση νομοσχεδίου που ενισχύει την ενδοοικογενειακή βία.

  • 29 Μαρτίου 2021, 21:39 | Μ. Σ.

    Για να καταδικαστεί ο κακοποιητικος γονέας αμετάκλητα και εφόσον έχει την οικονομική άνεση μπορεί να φτάσει μέχρι τον Άρειο Πάγο. Η διαδικασία ενδέχεται να διαρκέσει δέκα χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι αυτος θα συνεχίσει την κακοποιητικη του συμπεριφορά αφού θα έχει επικοινωνία με το παιδι του πιθανόν μέχρι την ενηλικίωση του. Είναι φανερό ότι σε αυτήν την περίπτωση το παιδί βρίσκεται σε κίνδυνο. Ειμαι σίγουρη ότι ο νομοθέτης δεν θέλει να ευνοήσει τους οικονομικά ευκαταστατους κακοποιητες γονείς και θα αλλάξει το εν λόγω άρθρο.

  • 29 Μαρτίου 2021, 21:22 | Η.Α

    Όλο το άρθρο είναι αόριστο. Ο χρόνος επικοινωνίας πρέπει να καθορίζεται μεταξύ των γονέων με κύριο γνώμονα το παιδί και τις ανάγκες του. Επίσης, η αμετάκλητη καταδίκη σημαίνει ότι το παιδί θα πρέπει να έρχεται σε επαφή με τον κακοποιητη γονιό του μέχρι αυτήν την αμετάκλητη καταδίκη. Ως τότε όμως τι θα γίνεται?

  • 29 Μαρτίου 2021, 21:41 | Αγγελική Π.

    Για όνομα του θεού, κάθε περίπτωση είναι διαφορετική! Διαφορετικά παιδιά, με άλλες ηλικιακές και όχι μόνο ανάγκες, άλλες ιδιαιτερότητες, διαφορετικά διαζύγια, διαφορετικοί χαρακτήρες γονέων, διαφορετικές πρακτικές ανάγκες,διαφορετικές συνθήκες! Εξατομικευμένη κρίση! Τι απαράδεκτη και ακρως επικίνδυνη και συνάμα παράλογη οριζόντια κατάτμηση είναι αυτή;

  • 29 Μαρτίου 2021, 21:33 | Μαρία Παπαδοπούλου

    Το συμφέρον του τέκνου δεν μπορεί να είναι να βλέπει ισόχρονα έναν κακοποιητικό γονιό απλά επειδή δεν έχει γίνει καταγγελία ή δεν έχει γίνει καταδίκη του/της ακόμα!!!! Αυτά μόνο ένα δικαστήριο μπορεί να τα κρίνει κατά περίπτωση!!!!!!Οχι στην ισοπέδωση!
    Είναι εγκληματικό αυτό το νομοσχέδιο.. Θα προκαλέσει άπειρα προβλήματα.. Θα ευνοήσει τους ελάχιστους και θα πλήξει τις πάμπολλες περιπτώσεις με προβλήματα ενδοοικογενειακής βίας!!!!
    Πίσω από τις πόρτες υπάρχει ενδοοικογενειακή βία!!!! Δεν είναι πάντα ορατή και είναι πιστέψτε με πολύ συχνή!!!
    Άλλωστε δεν θα υπήρχαν θεσμοί όπως το womensos αν ζούσαμε στην ονειρεμένη κοινωνία που μας προβάλει ο νομοθέτης….

  • 29 Μαρτίου 2021, 21:18 | Andreas

    Το παιδάκι που έτρωγε ξύλο κ αυτό κ η μάνα του από τον γροθο, θα πρέπει να τον βλέπει δηλαδή έτσι κ αλλιώς?
    Ωραίοι νόμοι, μπράβο!

  • 29 Μαρτίου 2021, 21:29 | Βασίλειος Αλεξιάδης

    Άρθρο 13
    Προσωπική επικοινωνία

    1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    2.
    Προτείνω να φύγουν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς. Προτείνω να γίνει ως εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511). Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 21:00 | Ν. Ν.

    Κύριε Υπουργέ σε πρόσφατη συνέντευξή σας ισχυριστήκατε ότι το νομοσχέδιο διασφαλίζει το 1/3 της επικοινωνίας για τον κάθε γονέα, ενώ το υπόλοιπο 1/3 είναι μαχητό και μοιράζεται αναλόγως ανάμεσα στους δύο. Αυτό δεν προκύπτει σε καμία περίπτωση από το παρόν κείμενο, το οποίο περιγράφει ως μαχητό το αρχικό 1/3 του χρόνου, το οποίο μάλιστα δύναται να μειωθεί για λόγους αόριστους που δεν προσδιορίζονται στο άρθρο. Και εδώ θα πρέπει να οριστούν οι εξαιρέσεις. Θα πρέπει να καταλάβετε ότι το 1/3 του χρόνου ήδη αποτελεί απώλεια για τον γονέα που δεν θα έχει την επιμέλεια, δε γίνεται να του βάζουμε επιπλέον λόγους να μειωθεί αυτός ο χρόνος ακόμα περισσότερο χωρίς εξαιρετικά σημαντική αιτία.
    Για άλλη μια φορά το πρόβλημα εντοπίζεται στον όρο «γονέας με τον οποίο το παιδί δε διαμένει», ο οποίος πρακτικά δεν θα έχει επιμέλεια όπως άλλωστε συμβαίνει και σήμερα. Αναγκαστικά καταλήγουμε και πάλι σε αντιδικία εξαιτίας των πολλών παραθύρων και διαφορετικών ερμηνειών.
    Επίσης δεν διευκρινίζεται επί ποιου χρόνου θα υπολογίζεται το 1/3 (θα είναι επί των συνολικών ωρών, ημερών, διαθέσιμων απογευμάτων;). Πολύ φοβάμαι ότι και εδώ δεν θα αλλάξει τίποτα από τη σημερινή νομολογία, δηλαδή θα δίνεται στον πατέρα ένα απόγευμα καθημερινής και δύο Σ/Κ τον μήνα για να περνάει με το παιδί του. Θα πρέπει ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ να καθοριστεί το 1/3 των ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΣΕΩΝ ως χρόνος που πρέπει να δοθεί στον πατέρα αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι. Δεν ορίζεται διαμονή κα χρόνος επικοινωνίας χωρίς διανυκτέρευση, τα δίωρα-τρίωρα που παραχωρούνται σήμερα τις καθημερινές πιο πολύ αγχώνουν το παιδί και τον πατέρα και λιγότερο προσφέρουν κάτι στη μεταξύ τους σχέση.

Σχόλια 1 … 9 10 11 12 13 … 36