Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚ

Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1520
Προσωπική επικοινωνία
1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
2. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου.
3. Τα σχετικά με την επικοινωνία ζητήματα καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η παρ. 4 του άρθρου 1511. Όταν συντρέχει περίπτωση κακής ή καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας, ο άλλος γονέας ή κάθε ένας από τους γονείς, αν πρόκειται για επικοινωνία με τρίτο, μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο τη μεταρρύθμιση της επικοινωνίας.».

Σχόλια 1 … 12 13 14 15 16 … 36
  • 30 Μαρτίου 2021, 17:25 | K.P.

    Το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης δεν αναγνωρίζεται ως διαταραχή από την ιατρική και την νομική κοινότητα και οι θεωρίες του Gardner καθώς και οι σχετικές έρευνες έχουν δεχτεί ευρεία κριτική για την έλλειψη επιστημονικής βάσης.

    Το λεγόμενο Σύνδρομο Γονική Αποξένωσης έχει απορριφτεί μεταξύ άλλων από έκθεση ειδικών και από το Εφετείο της Αγγλίας, από το Εθνικό Συμβούλιο Οικογενειακών Δικαστών και Δικαστών Δικαστηρίων Ανηλίκων των Η.Π.Α. (National Council of Juvenile and Family Court Judges) και από τα Ανώτερα Δικαστήρια των Η.Π.Α.

    Δεν περιλαμβάνεται είτε στο International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (WHO) είτε στο Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας (APA).

  • 30 Μαρτίου 2021, 17:57 | Γιώτα

    Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο όταν παρεμποδίζει την επικοινωνία με τον άλλο γονέα και όλο το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον του άλλου γονέα πρέπει να τιμωρείται άμεσα και όχι μετά από χρόνια. Η οικογένειά μου(μητέρα, παππούδες, θείοι, ξαδέλφια, νονοί, φίλοι) έχει 5 χρόνια να επικοινωνήσει με τα παιδιά και ακόμη δεν έχει τιμωρηθεί ο αποξενωτής.

  • 30 Μαρτίου 2021, 17:05 | Μαρίνα Αθανασίου

    50/50 Εναλλασσόμενη κατοικία ίσες υποχρεώσεις ίσα δικαιώματα και φυσικά προώθηση της σχέσης με τον άλλο γονέα Σε περιπτώσεις παρεμπόδισης επικοινωνίας χωρίς λόγο και γονικής αποξένωσης να υπάρξουν αυστηρές ποινές μέχρι και απώλεια επιμέλειας.
    Η γονική αποξένωση είναι παιδική κακοποίηση

  • 30 Μαρτίου 2021, 17:00 | Τάσος

    Ίση επικοινωνία και με τους δυο γονείς δεν χωρίζαμε ως γονείς αλλα ως ζευγάρι …τα παιδιά θέλουνε και τους δυο γονείς

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:24 | Κωστας

    ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΡΑ,ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ Η ΨΉΦΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΤΟΣΟ ΑΜΕΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΏΤΑ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ Π Χ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ,ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΠΡΟΝΟΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΔΥΝΑΜΟΥΣ,ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΒΙΑΣ ΚΤΛ.
    ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ,ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΟΝΟ ΜΕ ΘΥΜΑΤΑ ΚΥΡΙΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΦΑΙΜΑΞΗ.
    ΛΑΘΟΣ ΟΛΗ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΊΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΕΩΣ ΤΩΡΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΜΙΛΉΣΕΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΛΕΥΡΕΣ.ΑΝ ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΛΛΑ ΜΑΛΛΟΝ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣΥΝΗΣ ΕΝ ΜΈΣΩ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ ΜΕ ΠΟΛΥ ΚΟΣΜΟ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΕΧΕΙΑΣ,ΆΡΡΩΣΤΟΙ,ΑΝΕΡΓΟΙ ΚΤΛ.
    ΑΝ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΑΥΤΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΡΑ.ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΘΕΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΜΕ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ.

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:16 | Ελένη

    Υπάρχουμε και εμεις οι γιαγιάδες και παππούδες που δεν μπορουμε να δουμε τα εγγόνια μας …γιατι αυτο επειδή χώρισε το ζευγάρι ;;εμάς ποιος μας σκέφτεται ;;θελουμε τα εγγόνια μας να τα δουμε να τα παίξουμε να νιώσουμε γιαγιάδες …ίσες ημέρες επικοινωνίας για τους δυο γονείς

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:44 | Τάσος

    Τα παιδιά χρειάζονται και τον μπαμπά τους …ο χρόνος επικοινωνίας πρέπει να ειναι ίσος και με τους δυο γονείς και όχι να σκοτωνόμαστε στα δικαστήρια ή να δίνουμε τα λεφτά μας στους δικηγόρους …θα πρέπει επιτέλους και οι δικαστές να αποφασίζουν με τον νέο νόμο και όχι copy paste αποφάσεις

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:43 | charalampos

    Οι γονείς που δεν μπορούν να διασφαλίσουν την ασφάλεια και την μέριμνα του παιδιου μέσα στο γάμο δεν μπορούν να το κάνουν μετα εκτός γάμου.. Ο μόνος λόγος θα είναι να χρησιμοποιηθεί το παιδι για να εκδικηθούν ο ένας τον αλλο..Το παιδάκι στη μέση έρμαιο στις πράξεις των μεγάλων..το μεγάλο θύμα κλασικά..Να αναλαμβάνει την ευθύνη ο Ποιο υπεύθυνος γονέας ο δοκιμασμενος για το καλό του παιδιού..Αλλο η απλή επικοινωνία του παιδιού που επιβάλετε να έχει και με τους δύο και να ειναι υγιείς

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:11 | Κωνσταντίνα Γιαταγάνα

    Άρθρο 13

    Δικαίωμα επικοινωνίας

    Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:

    «Άρθρο 1520

    Προσωπική επικοινωνία

    1.Οι γονείς έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με το τέκνο τους, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή τους με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία τους. Οι γονείς οφείλουν να διευκολύνουν και να προωθούν την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τους γονείς του, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας έκαστος, εκτός αν κάποιος εκ των δύο ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου.

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:04 | Βασιλεια Γιαννωτα

    Άρθρο 13
    Δικαίωμα επικοινωνίας
    Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
    «Άρθρο 1520
    Προσωπική επικοινωνία
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου, με το αναφερόμενο στο πρώτο εδάφιο
    περιεχόμενο, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο του συνολικού, εκτός αν ο δικαιούχος
    γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή για λόγους, που αφορούν στο
    συμφέρον του τέκνου, επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος
    χρόνος επικοινωνίας.
    ( 15 ) ( το θ’ εδάφιο του άρθρου 1520 Α.Κ. [ εντός αγκυλών ] αντικαθίσταται ως εξής : )
    Όταν το δικαίωμα επικοινωνίας ασκείται κατά τρόπο που αντιβαίνει στο συμφέρον
    του τέκνου, ιδίως με κακοποίηση αυτού ή παραμέλησης της φροντίδας του, ο άλλος

    γονέας ή κάθε ένας από τους γονείς, αν πρόκειται για επικοινωνία με τρίτο, μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο τη μεταρρύθμιση της επικοινωνίας.

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:11 | Ελ

    Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης ταυτίζει το συμφέρον του παιδιού αξιωματικά «πρωτίστως» με «την ισόχρονη και ουσιαστική παρουσία και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του τέκνου, καθώς επίσης από την αποτροπή αποξένωσής του από καθένα από αυτούς» , επίσης περιέχει αναφορά σε «ίση» επιμέλεια και «τεκμήρια» χρόνου επικοινωνίας κατά το 1/3 του χρόνου του παιδιού.
    Κινείται στην εσφαλμένη κατεύθυνση της επιβολής μιας γενικής και προειλημμένης αντίληψης για το συμφέρον του παιδιού, δεσμεύοντας αδικαιολόγητα τον δικαστή. Τέτοιες ρυθμίσεις δεν απαντώνται σε δίκαια που κατά κανόνα αποτελούν πρότυπα για το ελληνικό δίκαιο, όπως το γερμανικό, το γαλλικό και το ελβετικό.
    Το συχνά λεγόμενο από τους υποστηρικτές της διά νόμου πρόβλεψης ισόχρονης κατανομής της επιμέλειας και στους δύο γονείς, με υποχρεωτική την εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου, ότι τούτο προβλέπεται σε διεθνή κείμενα ή σε ξένες νομοθεσίες, είναι επίσης ανακριβές. Διότι αυτό που πράγματι προβλέπεται διεθνώς (και δικαίως) είναι να δίνει ο νόμος τη δυνατότητα για συνεπιμέλεια και εναλλαγή διαμονής του τέκνου και να ενθαρρύνει σχετικώς τον δικαστή και όχι να επιβάλλει τούτο ο νόμος εκ προοιμίου.
    Περαιτέρω, περιέχει νομοτεχνικές αστοχίες, που δεν έχουν θέση σε ένα νομοθέτημα της ιστορικής και συστηματικής εμβέλειας του ΑΚ (λ.χ. παραπομπή του ΑΚ σε άλλο νόμο, αντινομία μεταξύ της «εξίσου» άσκησης της επιμέλειας και της υπό προϋποθέσεις εναλλασσόμενης διαμονής του παιδιού, ενώ στην πραγματικότητα ταυτίζονται, ατυχής διατύπωση της δυνατότητας παράκαμψης της συνεπιμέλειας με συμφωνία).
    Τέλος, δεν αποφεύγει ακραίες ρυθμίσεις, όπως εκείνη της συμπερίληψης στον ΑΚ της διεθνώς αμφισβητούμενης και πάντως αμφιλεγόμενης έννοιας της γονεϊκής αποξένωσης.

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:04 | Σοφία

    Κύριε Υπουργέ σε πρόσφατη συνέντευξή σας ισχυριστήκατε ότι το νομοσχέδιο διασφαλίζει το 1/3 της επικοινωνίας για τον κάθε γονέα, ενώ το υπόλοιπο 1/3 είναι μαχητό και μοιράζεται αναλόγως ανάμεσα στους δύο. Αυτό δεν προκύπτει σε καμία περίπτωση από το παρόν κείμενο, το οποίο περιγράφει ως μαχητό το αρχικό 1/3 του χρόνου, το οποίο μάλιστα δύναται να μειωθεί για λόγους αόριστους που δεν προσδιορίζονται στο άρθρο. Και εδώ θα πρέπει να οριστούν οι εξαιρέσεις. Θα πρέπει να καταλάβετε ότι το 1/3 του χρόνου ήδη αποτελεί απώλεια για τον γονέα που δεν θα έχει την επιμέλεια, δε γίνεται να του βάζουμε επιπλέον λόγους να μειωθεί αυτός ο χρόνος ακόμα περισσότερο χωρίς εξαιρετικά σημαντική αιτία.
    Για άλλη μια φορά το πρόβλημα εντοπίζεται στον όρο «γονέας με τον οποίο το παιδί δε διαμένει», ο οποίος πρακτικά δεν θα έχει επιμέλεια όπως άλλωστε συμβαίνει και σήμερα. Αναγκαστικά καταλήγουμε και πάλι σε αντιδικία εξαιτίας των πολλών παραθύρων και διαφορετικών ερμηνειών.
    Επίσης δεν διευκρινίζεται επί ποιου χρόνου θα υπολογίζεται το 1/3 (θα είναι επί των συνολικών ωρών, ημερών, διαθέσιμων απογευμάτων;). Πολύ φοβάμαι ότι και εδώ δεν θα αλλάξει τίποτα από τη σημερινή νομολογία, δηλαδή θα δίνεται στον πατέρα ένα απόγευμα καθημερινής και δύο Σ/Κ τον μήνα για να περνάει με το παιδί του. Θα πρέπει ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ να καθοριστεί το 1/3 των ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΣΕΩΝ ως χρόνος που πρέπει να δοθεί στον πατέρα αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι. Δεν ορίζεται διαμονή κα χρόνος επικοινωνίας χωρίς διανυκτέρευση, τα δίωρα-τρίωρα που παραχωρούνται σήμερα τις καθημερινές πιο πολύ αγχώνουν το παιδί και τον πατέρα και λιγότερο προσφέρουν κάτι στη μεταξύ τους σχέση.

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:26 | Αλεξανδρα

    ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΡΑ,ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ Η ΨΉΦΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΤΟΣΟ ΑΜΕΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΏΤΑ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ Π Χ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ,ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΠΡΟΝΟΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΔΥΝΑΜΟΥΣ,ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΒΙΑΣ ΚΤΛ.
    ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ,ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΟΝΟ ΜΕ ΘΥΜΑΤΑ ΚΥΡΙΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΦΑΙΜΑΞΗ.
    ΛΑΘΟΣ ΟΛΗ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΊΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΕΩΣ ΤΩΡΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΜΙΛΉΣΕΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΛΕΥΡΕΣ.ΑΝ ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΛΛΑ ΜΑΛΛΟΝ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣΥΝΗΣ ΕΝ ΜΈΣΩ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ ΜΕ ΠΟΛΥ ΚΟΣΜΟ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΕΧΕΙΑΣ,ΆΡΡΩΣΤΟΙ,ΑΝΕΡΓΟΙ ΚΤΛ.
    ΑΝ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΑΥΤΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΡΑ.ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΘΕΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΜΕ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ.Το Σχόλιο σας θα δημοσιευθεί μόλις ελεγχθεί απο τον διαχειριστή.

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:13 | Βλεπακη Α.

    Φέρτε ισότητα στην Ελλάδα. Η από κοινού άσκηση της επιμέλειας με εναλλασσόμενη κατοικία κ ίσα δικαιώματα και στους δύο γονείς προάγουν τον πολιτισμό κ είναι υπερ των παιδιών

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:44 | Ο. Μαντάς

    Βαθιά προβληματικές διατάξεις. Συγχέεται η μέριμνα (που σύμφωνα με την παρούσα νομοθετική και νομολογιακή πρακτική ασκείται από αμφότερους τους γονείς) με την επιμέλεια, με αποτέλεσμα να επέρχεται κίνδυνος απώλειας της μέριμνας στο όνομα δήθεν της ισότιμης άσκησής της. Καθιερώνονται τεκμήρια, όπως το δικαίωμα επικοινωνίας κατά το ένα τρίτο του χρόνου, που αφενός είναι αόριστα (ποιός είναι ο συνολικός χρόνος στη ζωή ενός παιδιού;), αφετέρου θα «δέσουν τα χέρια» του δικαστή στην προσπάθειά του να προβεί σε εξατομικευμένη κρίση ανάλογα με τα συγκεκριμένα περιστατικά της υπόθεσης που δικάζει. Το σημαντικότερο, οι διατάξεις αυτές πλήττουν την παιδοκεντρική αντίληψη του οικογενειακού δικαίου, που θα έπρεπε να είναι κυρίαρχη κατά τη ρύθμιση των ζητημάτων που γεννώνται από τη διάσταση ή τη λύση του γάμου. Αντίθετα, το παιδί καθίσταται αντικείμενο και οι ανάγκες του υποτάσσονται στις διαθέσεις (και τις ορέξεις…) γονέων που αντιδικούν και που είναι γνωστό από την καθημερινή πρακτική ότι τείνουν να εργαλειοποιούν το παιδί.

    Ακόμα, είναι χαρακτηριστικό αυτής της γονεοκεντρικής αντίληψης ότι το νομοσχέδιο θωρακίζει το τεκμήριο επικοινωνίας ακόμα και για τον γονέα που έχει καταδικαστεί για ενδοοικογενειακή βία, μέχρι να καταστεί η δικαστική απόφαση αμετάκλητη!

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:52 | Παναγιώτης Κατσικερός, Εφέτης Αθηνών

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΟΜΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΒΕΛΤΙΩΣΕΩΝ

    ‘Αρθρο 1520 Α.Κ. :
    «Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνεται τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. [ Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου, με φυσική παρουσία με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει τεκμαίρεται στο ένα τρίτο του συνολικού, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή για λόγους, που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. ] ( 1 ) Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου. Τα σχετικά με την επικοινωνία καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 1511. [ Όταν συντρέχει περίπτωση κακής ή καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας, ο άλλος γονέας ή κάθε ένας από τους γονείς, αν πρόκειται για επικοινωνία με τρίτο, μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο τη μεταρρύθμιση της επικοινωνίας. ] ( 2 )»

    ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ :

    ( 1 ) ( το γ’ εδάφιο του άρθρου 1520 Α.Κ. [ εντός αγκυλών ] αντικαθίσταται ως εξής : )
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου, με το αναφερόμενο στο πρώτο εδάφιο περιεχόμενο, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο του συνολικού, εκτός αν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή για λόγους, που αφορούν στο συμφέρον του τέκνου, επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας.
    ( 2 ) ( το θ’ εδάφιο του άρθρου 1520 Α.Κ. [ εντός αγκυλών ] αντικαθίσταται ως εξής : )
    Όταν το δικαίωμα επικοινωνίας ασκείται κατά τρόπο που αντιβαίνει στο συμφέρον του τέκνου, ιδίως με κακοποίηση αυτού ή παραμέλησης της φροντίδας του, ο άλλος γονέας ή κάθε ένας από τους γονείς, αν πρόκειται για επικοινωνία με τρίτο, μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο τη μεταρρύθμιση της επικοινωνίας.
    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ :

    Με το άρθρο 1520 Α.Κ. δεν κατοχυρώνεται επαρκώς το τεκμήριο 1/3 ως ελάχιστος χρόνος επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, καθόσον προβλέπεται πλήθος εξαιρέσεων με αόριστο περιεχόμενο («συνθήκες διαβίωσης» του τέκνου, μη διατάραξη της «καθημερινότητάς» του, «εξαιρετικά σοβαροί» λόγοι, «κακή» ή «καταχρηστική» άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίας), οι οποίες έχουν παγιωθεί νομολογιακά επί δεκαετίες, ως λόγοι για ποικίλους, χρονικούς και ποιοτικούς, περιορισμούς του δικαιώματος επικοινωνίας.
    Είναι ορθότερο να προβλεφθεί, ως απαραίτητη προϋπόθεση για τον δικαστικό περιορισμό του δικαιώματος επικοινωνίας, να ασκείται αυτή με τρόπο που αντιβαίνει στο συμφέρον του τέκνου, ιδίως όταν αποδεικνύεται (με βάρος απόδειξης του έχοντα την επιμέλεια γονέα) κακοποίηση του τέκνου ή παραμέληση της διατροφής, φροντίδας, φύλαξης και διαπαιδαγώγησης αυτού από τον δικαιούχο γονέα (βλ. το υπ. αρ. 2079/2015 ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης, που καλεί τα κράτη – μέλη, στην παρ. 5.5. : «να εισαγάγουν στη νομοθεσία τους την αρχή της εναλλασσόμενης κατοικίας των παιδιών μετά το χωρισμό, περιορίζοντας τις εξαιρέσεις στην περίπτωση της κακοποίησης ή της παραμέλησης του παιδιού ή της ενδοοικογενειακής βίας και ρυθμίζοντας τον χρόνο εναλλαγής με βάση τις ανάγκες και το συμφέρον των παιδιών»).

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:05 | Αναστασια Σιδερη

    ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚ
    1) Στο νομοσχέδιο αναφέρεται τεκμήριο 1/3 του χρόνου του παιδιού κατά τον οποίο πρέπει να επικοινωνεί με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει
    Πρόκειται για εισαγωγή αριθμητικού τεκμηρίου για ζήτημα μη οικονομικό .
    Πιο λογικό θα ήταν ένα μαθηματικό τεκμήριο στην διατροφή και όχι στην επικοινωνία
    Αν αφορά το συνολικό χρόνο είναι προφανώς ανέφικτη και θα μείνει ΄΄γράμμα κενό΄΄, διότι κανένας γονέας δεν μπορεί να επικοινωνεί με τα παιδιά του 8 ώρες την ημέρα, ούτε και αυτός με τον οποίο διαμένουν, αφού τα παιδιά πρέπει να πάνε σχολείο, να μάθουν ξένες γλώσσες, να ακολουθήσουν τις εξωσχολικές τους αθλητικές δραστηριότητες και βεβαίως να μη στερηθούν τον ύπνο ή την καθημερινή τους υγιεινή. Επομένως σύντομα η διάταξη θα αποτελεί λογικό άτοπο. Η δε διάταξη ότι ο γονέας, με τον οποίο διαμένει το τέκνο, οφείλει να λογοδοτεί καθημερινώς, κρίνεται ανεφάρμοστη και παράνομη καθώς παραβιάζει το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ περί ιδιωτικότητας (Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων Παιδιού).

    1). Στο νομοσχέδιο εισάγεται αυθαιρέτως ως ελάχιστη επικοινωνία το 1/3 του χρόνου του παιδιού, αφαιρώντας την υποχρέωση αξιολόγησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, χωρίς να προκύπτει, αν αφορά στον ελεύθερο ή στον πραγματικό χρόνο. Στη περίπτωση, που αφορά στον πραγματικό χρόνο είναι άτοπο καθώς πρόκειται για 8 ώρες την ημέρα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση ή την κατάργηση των διατροφών των παιδιών, καθώς μιλάμε για μια κεκαλυμμένη εναλλασσόμενη κατοικία και υποχρεωτική συνεπιμέλεια. Εξάλλου, σύμφωνα πάντα με το σχέδιο νόμου, μόνο αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής θα ποινικοποιείται, γεγονός που θα διευκολύνει τη μη καταβολή της, ενώ είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολη η διαδικασία της άσκησης του δικαιώματος διατροφής από τον οικονομικά ασθενέστερο γονέα για λογαριασμό του παιδιού.

    Το νομοσχεδιο φαινεται να αγνοει τη φτώχεια που βιώνουν μητέρες και παιδιά λόγω της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης(άνεργες, χαμηλόμισθες, ανασφάλιστες), της υπερβολικής καθυστέρησης των δικαστικών αποφάσεων διατροφής και της μη εκτέλεσής τους (λόγω COVID ακόμα χειρότερα, τα δικαστήρια είναι κλειστά 1 χρόνο).
    Αλλά και της αδυναμίας πολλών μητέρων να προσφύγουν στη δικαιοσύνη λόγω οικονομικής δυσπραγίας ή ενδοοικογενειακής βίας.
    Το ζήτημα αυτό στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι λυμένο εδώ και δεκαετίες.
    Είναι ο λόγος που δεν συνωστίζονται στα δικαστήρια λόγω συγκρουσιακών διαζυγίων και υπάρχει σχετική κοινωνική ειρήνη σε αυτό το θέμα.
    Όταν μιλάς για δημογραφική πολιτική, πρέπει να στηρίζεις έμπρακτα τις οικογένειες.

    2) Οι διατάξεις του νομοσχεδίου προσκρούουν ευθέως σε διεθνείς συμβάσεις και, αν τυχόν ψηφιστεί, κινδυνεύει να καταδικαστεί η Χώρα από τα διεθνή δικαστήρια. Συγκεκριμένα, ο κακοποιητικός γονέας μόνο με αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου δεν ασκεί δικαιώματα επικοινωνίας και τη γονική μέριμνα, το οποίο πρακτικά σημαίνει 8-10 έτη κακοποίησης!!!!!!
    Με δεδομένο ότι για να καταστεί αμετάκλητη απόφαση για βιασμό ανηλίκου η ποινική διαδικασία διαρκεί 9 – 13 έτη, τυχόν υιοθέτηση τέτοια διάταξης θα οδηγήσει σε καταστάσεις, όπου ο γονέας που εγκληματεί σε βάρος του τέκνου του θα συνεχίζει την εγκληματική του δραστηριότητα ανενόχλητος, αξιώνοντας «να μεριμνά» ή «να επικοινωνεί» με το τέκνο του, ενώ τα παιδιά, τα αθώα θύματα, θα εγκαταλείπονται αβοήθητα. Η πολιτεία θα μένει απαθής.

    Και η άποψη έγκριτου παιδοψυχιάτρου για το ίδιο θέμα:Τιμωρεί η πολιτεία τα παιδιά που καταγγέλλουν κακοποίηση;

    Από τον Γιώργο Νικολαΐδη, Ψυχίατρο και Διευθυντή Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού
    Προ λίγων ημερών δόθηκε σε δημόσια διαβούλευση το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης για την άσκηση της γονεϊκής μέριμνας, νομοσχέδιο που είναι περισσότερο γνωστό ως «συνεπιμέλεια» καθώς εισάγει για πρώτη φορά την υποχρεωτική συνεπιμέλεια των παιδιών των χωρισμένων γονιών καθιερώνοντας υποχρέωση διαμονής των ανηλίκων κατά τα 2/3 του χρόνου στον έναν και κατά το 1/3 του χρόνου στον άλλο γονέα τους.
    Το νομοσχέδιο έχει προκαλέσει πλήθος αντιδράσεων ένθεν κακείθεν. Ωστόσο μια από τις ρυθμίσεις που εμπεριέχει μοιάζει να έχει ξεχωριστή σημασία. Το Άρθρο 13 του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου, το οποίο αντικαθιστά το Άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα, προβλέπει ότι «Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας» (δηλαδή τον διαμοιρασμό του χρόνου διαβίωσης του παιδιού 2/3-1/3) «είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής».
    Τι σημαίνει αυτό σε απλά ελληνικά; Ότι ακόμα κι αν ο ένας γονέας έχει κατηγορηθεί για εγκλήματα κατά του παιδιού του θα πρέπει πρώτα η καταδικαστική απόφαση να γίνει «αμετάκλητη» μέχρι να αναιρεθεί ο κανόνας του «2/3-1/3». «Αμετάκλητη» δικαστική απόφαση θεωρείται όταν έχουν εξαντληθεί όλα τα ένδικα μέσα – στην πράξη «αμετάκλητη» είναι μόνο η απόφαση του Αρείου Πάγου.
    Αυτό είναι σαν να τιμωρεί η πολιτεία όσα παιδιά βρίσκουν το θάρρος να σπάσουν τη σιωπή και να μιλήσουν.
    Μια υπόθεση κακοποίησης παιδιού, σωματικής ή σεξουαλικής για παράδειγμα, για να δικαστεί σε πρώτο βαθμό, να πάει στο Εφετείο και να τελεσιδικήσει στον Άρειο Πάγο, συχνά χρειάζεται να ξεπεράσει τη δεκαετία. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι ένα παιδί που κακοποιείται από τον ένα γονιό του και βρίσκει το θάρρος να το καταγγείλει θα πρέπει υποχρεωτικά να περνάει το 1/3 του χρόνου του με τον κακοποιητή γονιό του μέχρι να ενηλικιωθεί.

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:40 | Ιάσων Λασπας

    Δεν υπάρχει αλλαγή όταν υπάρχουν εκφράσεις όπως γονέας με τον οποίο τα τέκνα διαμένουν η δε διαμένουν. Δεν υπάρχει αλλαγή όταν δεν αναφέρονται διανυκτερεύσεις σαφώς στο τεκμηριο του 1/3. Δεν διευκρινίζεται τίποτα απολύτως. Πάλι οι δικαστές θα κάνουν αυτό που έκαναν τόσα χρονια γιατί δεν μπορούν να παραδεχτούν ότι 40 χρονια έκαναν λαθος!!! Είναι λυπηρό που πονταραμε πραγματικα σε αυτον τον υπουργό και αυτή την κυβερνηση που μας άφησε ελπίδες εδώ και ένα χρονο.

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:16 | Απόστολος Ασλανίδης

    Άρθρο 13

    Δικαίωμα επικοινωνίας

    Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:

    «Άρθρο 1520

    Προσωπική επικοινωνία

    1.Οι γονείς έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με το τέκνο τους, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή τους με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία τους. Οι γονείς οφείλουν να διευκολύνουν και να προωθούν την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τους γονείς του, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας έκαστος, εκτός αν κάποιος εκ των δύο ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου.

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:00 | ΥΚ

    Ένα επικίνδυνο νομοσχέδιο που επιδιώκει τη σχετικοποίηση της ίδιας της γονικής μέριμνας. Η γονική μέριμνα αποτελεί αδιαπραγμάτευτη υποχρέωση αναγκαστικού δικαίου και δημόσιας τάξης, η οποία επιβάλλεται και ταυτόχρονα απονέμεται από το νόμο και στους δύο γονείς. Η γονική μέριμνα δεν αποτελεί διαιρετό μέγεθος, ώστε να μοιράζεται σε οποιοδήποτε ποσοστό. Δεν είναι δυνατόν να αφαιρείται παρά για πολύ σοβαρούς λόγους που προβλέπονται στον ΑΚ 1510 παρ. 2 και 3.
    Η επιμέλεια είναι ένα μέρος μόνο της γονικής μέριμνας, που περιλαμβάνει την ανατροφή και εκπαίδευση των παιδιών. Η επιμέλεια λόγω της καθημερινότητας δεν είναι προς το συμφέρον του παιδιού να ασκείται από κοινού, ιδίως όταν οι σχέσεις των γονέων είναι κακές ώστε να μπορούν να συνεργάζονται. Για αυτό και επικρατεί η ανάθεσή της, συναινετικά η δικαστικά, στον ένα μόνο γονέα.
    Η επικοινωνία με τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια ρυθμίζεται είτε συναινετικά με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε δικαστικά, δηλαδή κατά περίπτωση, όπου το δικαστήριο λαμβάνει υπ’ όψη τις όλες τις ιδιαιτερότητες. Όλα αυτά προβλέπονται ήδη στον ισχύοντα νόμο.
    ΟΙ ΔΙΑΤΆΞΕΙΣ ΠΟΥ ΙΣΧΎΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΤΑΤΥΕΟΥΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Το άρθρο αυτό θα είναι καταστροφικό. Να μην ψηφιστεί.

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:52 | Αλεξάνδρα

    Ανακοίνωση της «Εναλλακτικής Παρέμβασης» για το σ/ν του Υπουργείου Δικαιοσύνης «Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίου»
    Το νομοσχέδιο αναμόρφωσης του οικογενειακού δικαίου που φέρνει προς ψήφιση το Υπουργείο Δικαιοσύνης, με περιεχόμενο τη ρύθμιση των ζητημάτων που αφορούν τα παιδιά γονέων που τελούν σε διάσταση ή έχουν λύσει τον γάμο ή το σύμφωνο συμβίωσής τους, δεν συνιστά κάποια μείζονα «μεταρρύθμιση», όπως ισχυρίζεται ο Υπουργός, κάνοντας συγκρίσεις με την πραγματικά αναγκαία και προοδευτική μεταρρύθμιση του ν. 1329/1983.
    Το επισπεύδον Υπουργείο Δικαιοσύνης διέρρεε όλο το προηγούμενο διάστημα μέσω πανομοιότυπου περιεχομένου δημοσιευμάτων την πρόθεση επιβολής με οριζόντιο τρόπο της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, εισάγοντας την έννοια της γονεϊκής αποξένωσης (όρος αμφισβητούμενης επιστημονικής σημασίας και τεκμηρίωσης στην ψυχολογική επιστήμη) ως ενός από τα τεκμήρια κακής άσκησης της γονικής μέριμνας, με κατανομή του χρόνου που περνά το παιδί ισομερώς και στους δύο γονείς και με υποχρεωτική προσφυγή σε διαμεσολάβηση. Το τελικό κείμενο του σχεδίου νόμου που ήδη τέθηκε σε διαβούλευση αποκλίνει από τις παραπάνω «διαρροές», προσπαθώντας προφανώς να συγκεράσει ένα «παρασκηνιακό παζάρεμα» με τους υπερασπιστές της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας και την αποφυγή εξόφθαλμων ρυθμίσεων που αντιβαίνουν στη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Η παράκαμψη της διαδικασίας Κωδίκων του Κανονισμού της Βουλής, η οποία επιτάσσει την υιοθέτηση ή μη (χωρίς δυνατότητα παρέμβασης) του πορίσματος της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής που συστήνεται προς τούτο τον σκοπό, οδήγησε ουσιαστικά στην άνευ συνοχής και τεκμηρίωσης παρέμβαση του Υπουργείου Δικαιοσύνης επί του πορίσματος, με αποτέλεσμα το τελικό κείμενο του σχεδίου νόμου να πάσχει από ασυνέχειες και νομοτεχνικά προβλήματα.
    Ο δημόσιος λόγος και αντίλογος που αναπτύχθηκε σχετικά, δυναμιτίστηκε από το κενό της έλλειψης διαβούλευσης με τους εμπλεκόμενους φορείς, που υπό κανονικές συνθήκες θα είχαν την ευκαιρία να αναπτύξουν με οργανωμένο και νηφάλιο τρόπο την οπτική και την κριτική τους στις προωθούμενες ρυθμίσεις. Αντ’ αυτού, με κυβερνητική ευθύνη δημιουργήθηκαν συνθήκες πόλωσης που κάθε άλλο παρά έχουν ως επίκεντρο, επίδικο και επιδιωκόμενο, το συμφέρον του παιδιού. Έτσι η επιχειρούμενη νομοθετική αλλαγή έχει λάβει τον χαρακτήρα ρεβανσισμού «πατέρων» έναντι δήθεν «προνομιούχων μέχρι σήμερα μητέρων», στο όνομα του συμφέροντος του παιδιού που παραμένει ως άλλοθι στο επίκεντρο μιας στρεβλά παρουσιαζόμενης ως «διαμάχης μεταξύ των δύο φύλων».
    Οι βασικές αλλαγές που εισάγει το νομοσχέδιο είναι οι ακόλουθες: το συμφέρον του τέκνου (ά. 1511 του Αστικού Κώδικα) ορίζεται πλέον με βάση τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των γονέων ως προς αυτό («ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του… αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς»). Η γονική μέριμνα ασκείται «εξίσου» (α. 1513 ΑΚ). Καθιερώνεται «τεκμήριο επικοινωνίας» με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο στο ένα τρίτο του «συνολικού χρόνου» (α. 1520 ΑΚ). Η κακή άσκηση της επιμέλειας, οριζόμενη με πολύ ευρύ τρόπο, μπορεί να σημάνει την αφαίρεση της γονικής μέριμνας από τον γονέα (α. 1532 ΑΚ).
    Οι διατάξεις αυτές είναι βαθύτατα προβληματικές. Συγχέουν την μέριμνα (που σύμφωνα με την παρούσα νομοθετική και νομολογιακή πρακτική ασκείται από αμφότερους τους γονείς) με την επιμέλεια, με αποτέλεσμα να επέρχεται κίνδυνος απώλειας της μέριμνας στο όνομα δήθεν της ισότιμης άσκησής της. Καθιερώνουν τεκμήρια, όπως το δικαίωμα επικοινωνίας κατά το ένα τρίτο του χρόνου, που αφενός είναι αόριστα (ποιός είναι ο συνολικός χρόνος στη ζωή ενός παιδιού;), αφετέρου θα «δέσουν τα χέρια» του δικαστή στην προσπάθειά του να προβεί σε εξατομικευμένη κρίση ανάλογα με τα συγκεκριμένα περιστατικά της υπόθεσης που δικάζει. Το σημαντικότερο, οι διατάξεις αυτές πλήττουν την παιδοκεντρική αντίληψη του οικογενειακού δικαίου, που θα έπρεπε να είναι κυρίαρχη κατά τη ρύθμιση των ζητημάτων που γεννώνται από τη διάσταση ή τη λύση του γάμου. Αντίθετα, το παιδί καθίσταται αντικείμενο και οι ανάγκες του υποτάσσονται στις διαθέσεις (και τις ορέξεις…) γονέων που αντιδικούν και που είναι γνωστό από την καθημερινή πρακτική ότι τείνουν να εργαλειοποιούν το παιδί. Είναι χαρακτηριστικό αυτής της γονεοκεντρικής αντίληψης ότι το νομοσχέδιο θωρακίζει το τεκμήριο επικοινωνίας ακόμα και για τον γονέα που έχει καταδικαστεί για ενδοοικογενειακή βία, μέχρι να καταστεί η δικαστική απόφαση αμετάκλητη!
    Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν προβλήματα που ζητούν απαντήσεις και νομοθετικές παρεμβάσεις και που θα βοηθούσαν τόσο στην ομαλή οικογενειακή ζωή των ζευγαριών, ετερόφυλων και ομόφυλων, όσο και στην ζωή των παιδιών που οι γονείς τους ζουν σε διάσταση.
    Αλήθεια: Τι πράττει η Κυβέρνηση για να υποστηρίξει το εισόδημα των γονέων και μονογονέων για να μπορούν να μεγαλώνουν αξιοπρεπώς το παιδί τους; Πώς ενισχύει τις κοινωνικές υπηρεσίες που καλούνται αν και υποστελεχωμένες να ανταποκριθούν στις παραγγελίες των εισαγγελέων ανηλίκων για την καταλληλότητα του περιβάλλοντος όπου διαβιούν τα παιδιά; Πώς αντιμετωπίζει το πρόβλημα εκτέλεσης των αποφάσεων, κυρίως ως προς τις περί καταβολής διατροφής διατάξεις τους; Ποια πρωτοβουλία λαμβάνει για να ρυθμίσει τη σχέση του παιδιού με τον μη βιολογικό γονέα του στις μη ετεροκανονικές οικογένειες; Πώς υποστηρίζει τους δικαστές στο έργο τους, όταν καλούνται να εκδικάσουν υποθέσεις οικογενειακής φύσης;
    Αντί να επικεντρωθεί η Κυβέρνηση λοιπόν στις παραπάνω διαγνωσμένες ανάγκες, εισάγει «τιμωρητικές» διατάξεις για τους γονείς που είτε δεν κάνουν χρήση του δικαιώματος επικοινωνίας, δεν καταβάλλουν υπαιτίως τη διατροφή του τέκνου ή δεν διασφαλίζουν την καλή σχέση του παιδιού με τους συγγενείς του έτερου γονέα. Προφανώς τέτοιες συμπεριφορές απαντώνται και έχουν κατά τεκμήριο αρνητική επίπτωση στην ψυχοσύνθεση του παιδιού. Είναι όμως η απάντηση σε αυτό, η απώλεια της γονικής μέριμνας, δηλαδή το να καταστεί ένα παιδί «ορφανό»; Προφανώς επιλέγει η κυβέρνηση να δαπανήσει χρήματα στους συμβούλους/στις εταιρείες συμβούλων που θα αναλάβουν την επιμόρφωση των δικαστών, παρά στην ενίσχυση των κοινωνικών υπηρεσιών για να υποστηρίζουν τους γονείς στο γονεϊκό τους ρόλο.
    Ο διακηρυγμένος σκοπός της επίτευξης της ισότητας των δύο φύλων και της εξάλειψης των έμφυλων διακρίσεων σε σχέση με την κατασκευή των ρόλων και την άσκηση των καθηκόντων τους ως γονέων, δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί «εν κενώ» και με μία νομοθετική μεταρρύθμιση, όσο παιδευτικό χαρακτήρα και εάν έχει ένα νομοθέτημα. Η μειονεκτική θέση των γυναικών από άποψη εισοδήματος, αποκλεισμού τους από την αγορά εργασίας, αντιμετώπισης του καθημερινού σεξισμού και της κακοποιητικής βίας, είναι μια πραγματικότητα που οι διατάξεις του νομοσχεδίου θα την επιτείνουν προς το χειρότερο. Πώς θα αποτραπεί, για παράδειγμα, η εργαλειοποίηση της πρόβλεψης για υποχρεωτική συναπόφαση (ή προηγούμενη ενημέρωση για κάθε καθημερινό ζήτημα) από τον θύτη ενδοοικογενειακής βίας (και μάλιστα ψυχολογικής για την οποία δεν θα υποβληθεί ποτέ μήνυση);
    Από τα παραπάνω προκύπτει ξεκάθαρα ότι το ζήτημα των σχέσεων του τέκνου με τους εν διαστάσει γονείς δεν είναι απλό, ώστε να μπορεί να ρυθμιστεί «οριζόντια», με εισαγωγή τεκμηρίων ή «υποχρεωτικά». Η εξατομικευμένη δικαστική κρίση, με την αρωγή κοινωνικών υπηρεσιών και εξειδικευμένων δικαστών, τους οποίους θα συνεπικουρούν ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί, είναι ο μόνος τρόπος για να διαφυλαχθούν τα συμφέροντα του παιδιού, αλλά και η ψυχική και σωματική ακεραιότητα των γονέων του.
    Εν κατακλείδει:
    – Η «υποχρεωτική συνεπιμέλεια» δεν προωθείται τελικά από το νομοσχέδιο που τέθηκε προς διαβούλευση. Τα πρόσθετα όμως «περιθώρια» που δίνονται για συναπόφαση και υποχρέωση ενίσχυσης της σχέσης του έτερου γονέα με το παιδί (επί ποινή αφαίρεσης της γονικής μέριμνας), καθώς και η ασαφής αναφορά στην «εξίσου» άσκηση της γονικής μέριμνας, θα εντείνουν τις αντιδικίες σε βάρος των παιδιών.
    – Η πρόβλεψη δυνατότητας παραπομπής σε διαμεσολάβηση με δικαστική απόφαση, υποβάλλει τους γονείς σε περαιτέρω κόστη. Από θέση αρχής είμαστε αντίθετοι/ες στον θεσμό της υποχρεωτικής (δια νόμου ή δια δικαστικής απόφασης) διαμεσολάβησης, η οποία συνιστά απεμπόληση του καθήκοντος δικαστικής προστασίας, ιδιωτικοποίηση της δικαιοσύνης και επιβάρυνσης των διαδίκων. Εξυπηρετεί μόνο την αδυναμία στελέχωσης των δικαστηρίων και τη δυνατότητα επαγγελματικής ψευτοαποκατάστασης μερικών χειμαζόμενων από την κρίση και τη μείωση της ύλης δικηγόρων. Θα αποτύχει όπως και όλες οι προηγούμενες προσπάθειες, αυτή τη φορά όμως σε βάρος των παιδιών.
    – Η προϋπόθεση αμετάκλητης καταδίκης για ενδοοικογενειακή βία και αδικήματα προσβολής της γενετήσιας ελευθερίας, ώστε να χωρεί περιορισμός του δικαιώματος επικοινωνίας ή να ιδρύεται τεκμήριο κακής άσκησης της γονικής μέριμνας (θυμίζουμε το άρθρο 1 παρ. 3 ν. 3500/2006 που αναγνωρίζει ως θύμα ενδοοικογενειακής βίας και το παιδί ενώπιον του οποίου ασκείται ενδοοικογενειακή βία) αγνοεί την πραγματικότητα των πολυετών δικαστικών διαδικασιών που απαιτούνται για να γίνει αμετάκλητη μία καταδίκη και δη για κακούργημα. Αποδέχεται λοιπόν το Υπουργείο την συνέχιση της έκθεσης του παιδιού σε κίνδυνο, κάτι που τελεί σε ευθεία αντίθεση και με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης (ιδίως άρ. 31) και με τη Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού.
    – Οποιαδήποτε αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου προκειμένου να είναι αποτελεσματική, σύγχρονη και συμπεριληπτική απαιτεί γενικότερη στήριξη της μητρότητας, της γονεϊκότητας, των παιδιών, άρση των διακρίσεων κατά των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων στο γάμο και την τεκνοθεσία, αναγνώριση διαφορετικών μοντέλων οικογένειας πέραν του πυρηνικού. Απαιτεί προνοιακές πολιτικές και ενίσχυση γονέων και παιδιών από δημόσιους φορείς, χωρίς την αναπαραγωγή έμφυλων στερεοτύπων.
    – Όταν η Ελλάδα έρχεται τελευταία μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. στον δείκτη ισότητας των φύλων για το 2019, η άποψη ότι το προωθούμενο νομοθέτημα προωθεί την ισότητα μεταξύ των γονέων και άρα μεταξύ των φύλων, είναι τουλάχιστον προσχηματική. Γιατί παραβλέπει την πραγματικότητα των υπαρχουσών οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων μέσα στις οποίες η γυναίκα βιώνει τρομακτικές ανισότητες, καταπιέσεις, διακρίσεις και επιφορτίζεται με τα βάρη της κοινωνικής αναπαραγωγής (οικιακή εργασία, φροντίδα παιδιών, ηλικιωμένων κλπ).
    – Η εξατομικευμένη κρίση με την αρωγή κοινωνικών υπηρεσιών και την θεσμοθέτηση εξειδικευμένων οικογενειακών δικαστηρίων είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ρύθμιση των οικογενειακών διαφορών με τρόπο που να διασφαλίζεται το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού.
    Η Εναλλακτική Παρέμβαση – Δικηγορική Ανατροπή ζητάει να αποσυρθεί το σχέδιο νόμου, να ακολουθηθεί σε κάθε περίπτωση η διαδικασία των Κωδίκων και να υιοθετηθεί η παιδοκεντρική αντίληψη στα υπό ρύθμιση ζητήματα.

  • 30 Μαρτίου 2021, 15:36 | ΚΟΚΟΛΗΣ Κωνσταντίνος

    «Άρθρο 1520
    Προσωπική επικοινωνία
    (1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό….)
    Ο γονέας έχει φροντίδα, ανατροφή, επιμέλεια. Πρέπει να αλλάξει ο τίτλος του άρθρου σε χρόνο επιμέλειας. Δεν μπορεί να έχει ο γονέας τα παιδιά του 120 ημέρες τουλάχιστον τον χρόνο και αυτό να το αποκαλούμε επικοινωνία. Εκτός εάν νοείται από τον νομοθέτη ότι ο γονέας με τον οποίο συνήθως μένει το παιδί, αυτομάτως θα ασκεί κατά αποκλειστικότητα την επιμέλεια. Αυτό όμως δεν θα άλλαζε τίποτε σε σχέση με την σημερινή κατάσταση, στην οποία χρησιμοποιούνται τα παιδιά ως εργαλεία, από τον γονέα που ασκεί κατά αποκλειστικότητα την επιμέλεια. Όχι λοιπόν Προσωπική επικοινωνία ως τίτλος του άρθρου αλλά «Χρόνος επιμέλειας-φροντίδας».
    Επιπλέον ο χρόνος της επιμέλειας-φροντίδας θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 1/3. Και ως καθημερινότητα του τέκνου και συνθήκες διαβίωσης να νοούνται οι συνθήκες που υπήρχαν έως την διάσπαση της κοινής συμβίωσης και όχι αυτές που τεχνηέντως δημιουργούνται μετά το διαζύγιο για να δυσχεράνουν την επαφή του ενός γονέα με τα παιδιά του και για να διεκδικηθούν υπέρογκες διατροφές.

  • 30 Μαρτίου 2021, 15:20 | Ελ

    Αν και στόχος του νομοθέτη, όπως ορίζεται στο νομοσχέδιο είναι η εξυπηρέτηση της απρόσκοπτης επαφής του τέκνου και με τους δύο γονείς του, η ρύθμιση καταλήγει σε αφαίρεση γονικής μέριμνας,δηλαδή σε πλήρη και ολοκληρωτική αποξένωση του παιδιού από τον άλλο γονέα. Η ρύθμιση αντιστρατεύεται πλήρως την αιτιολογία της. Πρέπει να απαλειφθεί.
    Επίσης δυσχεραίνεται βαρύτατα η απομάκρυνση του παιδιού από έναν γονέα που το κακοποιεί, εφόσον απαιτείται για την αφαίρεση της γονικής μέριμνας αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής. Το Νομοσχέδιο εξαρτά την προστασία του τέκνου από την ολοκλήρωση της ποινικής δίκης πολυετούς διάρκειας μέχρι να καταστεί αμετάκλητη η απόφαση.
    Επίσης παρατηρείται η ανεπίτρεπτη αντίφαση για τον κακοποιητικό γονέα να απαιτείται αμετάκλητη δικαστική απόφαση προκειμένου να αφαιρεθεί η γονική μέριμνα,ενώ για το γονέα που κατηγορείται για ψυχική απομάκρυνση των παιδιών από τους συγγενείς του άλλου να αρκεί η πιθανολόγηση.
    Καταλύεται η προστασία που προβλέπει ο νομοθέτης στην ΚΠολΔ 735, σύμφωνα με την οποία «σε υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας μπορεί να διατάσσεται ιδίως η απομάκρυνση του καθ’ ου από την οικογενειακή κατοικία, η μετοίκησή του, η απαγόρευση να προσεγγίζει τους χώρους κατοικίας ή και εργασίας του αιτούντος, κατοικίες στενών συγγενών του, τα εκπαιδευτήρια των παιδιών και ξενώνες φιλοξενίας» και καταστρατηγείται ο σκοπός των διατάξεων της Κωνσταντινούπολης.
    Ως προς την προσωπική επικοινωνία, με βάση και τα παραπάνω, δημιουργούνται σοβαροί κίνδυνοι συνέχισης της έκθεσης των παιδιών σε κακοποιητική συμπεριφορά για πολυετή χρονική διάρκεια.
    Η εισαγωγή τεκμηρίου του 1/3 του χρόνου επικοινωνίας,παραγνωρίζει τις δυσχέρειες εφαρμογής της στην πράξη και αντιβαίνει έτσι στο συμφέρον του παιδιού. Το συμφέρον του παιδιού πρέπει να εξετάζεται από το δικαστή εξατομικευμένα, αφού λάβει υπόψη το σύνολο των ατομικών περιστάσεων της υπόθεσης.

  • 30 Μαρτίου 2021, 15:12 | Σταματίνα Αυγερινού

    Άρθρο 13
    Δικαίωμα επικοινωνίας
    Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
    «Άρθρο 1520
    Προσωπική επικοινωνία
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου, με το αναφερόμενο στο πρώτο εδάφιο
    περιεχόμενο, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο του συνολικού, εκτός αν ο δικαιούχος
    γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή για λόγους, που αφορούν στο
    συμφέρον του τέκνου, επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος
    χρόνος επικοινωνίας.
    ( 15 ) ( το θ’ εδάφιο του άρθρου 1520 Α.Κ. [ εντός αγκυλών ] αντικαθίσταται ως εξής : )
    Όταν το δικαίωμα επικοινωνίας ασκείται κατά τρόπο που αντιβαίνει στο συμφέρον
    του τέκνου, ιδίως με κακοποίηση αυτού ή παραμέλησης της φροντίδας του, ο άλλος

    γονέας ή κάθε ένας από τους γονείς, αν πρόκειται για επικοινωνία με τρίτο, μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο τη μεταρρύθμιση της επικοινωνίας.

  • 30 Μαρτίου 2021, 15:50 | Πέτρος Σκ.

    το νομοσχέδιο αναφέρεται τεκμήριο 1/3 του χρόνου του παιδιού κατά τον οποίο πρέπει να επικοινωνεί με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει
    Πρόκειται για εισαγωγή αριθμητικού τεκμηρίου για ζήτημα μη οικονομικό . Πιο λογικό θα ήταν ένα μαθηματικό τεκμήριο στην διατροφή και όχι στην επικοινωνία
    Σε κάθε περίπτωση όμως δεν διευκρινίζεται το ζήτημα του ‘’ χρόνου’’ Εάν δεν αναφέρεται στο συνολικό ελεύθερο χρόνο αλλά αναφορά το συνολικό χρόνο ( δηλαδή το 24ωρο )τότε είναι προφανώς ρύθμιση ανέφικτη και θα μείνει ΄΄γράμμα κενό΄΄ διότι κανένας γονέας δεν μπορεί να επικοινωνεί με τα παιδιά του 8 ώρες την ημέρα ούτε και αυτός με τον οποίο διαμένουν, αφού τα παιδιά πρέπει να πάνε σχολείο να μάθουν ξένες γλώσσες να ακολουθήσουν τις εξωσχολικές τους αθλητικές δραστηριότητες και βεβαίως να μη στερηθούν τον ύπνο ή την καθημερινή τους υγιεινή. Επομένως η διάταξη αποτελεί λογικό άτοπο.
    Πρόβλημα θα αποτελέσει αν κάποιος ερμηνεύσει την διάταξη ως υποχρεωτική εναλλασσόμενη κατοικία ή επιχειρεί να αθροίζει οκτώ ώρες ημερησίως και να απαιτεί επικοινωνία σε όλα τα σαββατοκύριακα η το σύνολο του ελεύθερου χρόνου των διακοπών, κάτι που όμως θα υποβαθμίζει τον άλλο γονέα σε απλό διεκπεραιωτή της καθημερινότητας και θα αποστερούσε το δικό του δικαίωμα επικοινωνίας.

    Μαθηματικά τεκμήρια δεν ταιριάζουν με την ρύθμιση κοινωνικών πραγματικοτήτων και οικογενειακών θεμάτων και καταλήγουν σε αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα . Αντιθέτως ένας εξειδικευμένος οικογενειακός δικαστής πλαισιωμένος από κοινωνικές υπηρεσίες θα είχε τα εχέγγυα να ορίζει την ευρύτερη δυνατή επικοινωνία με βάση τα εξατομικευμένα χαρακτηριστικά κάθε οικογένειας.

  • 30 Μαρτίου 2021, 15:33 | Μαρίνα Παναγιωτοπούλου

    Εισάγεται αυθαιρέτως ελάχιστη επικοινωνία 1/3 του χρόνου του παιδιού αφαιρώντας την υποχρέωση αξιολόγησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, χωρίς να προκύπτει αν αφορά στον ελεύθερο ή στον πραγματικό χρόνο. Στη περίπτωση που αφορά στον πραγματικό χρόνο είναι άτοπο καθώς πρόκειται για 8 ώρες την ημέρα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των διατροφών ή την κατάργηση των διατροφών των παιδιών. Άλλωστε μόνο η αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής θα ποινικοποιείται γεγονός που θα διευκολύνει τη μη καταβολή της

  • 30 Μαρτίου 2021, 15:13 | Μ. ΖΙΑΚΑ

    Σαν γυναίκα, μητέρα και γιαγιά σας παρακαλώ πολύ και τον πρωθυπουργό Κύριο Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Υπουργό Δικαιοσύνης Κύριο Τσιάρα και όλους τους βουλευτές της κυβέρνησης και αντιπολίτευσης θα πρέπει να ακούσουν τις απόψεις της Επιτροπής Ισότητας για την πιθανή ψήφιση Νομοσχεδίου για Υποχρεωτική Συνεπιμέλεια και Υποχρεωτικό Χρόνο Επικοινωνίας όπου θα ακυρώνει το συμφέρον του παιδιού και θα προωθεί μόνο το συμφέρον του πατέρα. Ελπίζω η κυβέρνηση να μην υποκύψει στις ακραίες φωνές των «Ενεργών Μπαμπάδων» και άλλα «Λόμπι Ανδρών» που έχουν κατακλύσει τα ΜΜΕ για δήθεν γονεική αποξένωση και εκφράζουν απειλητικές και πολεμικές κραυγές εναντίον των γυναικών και μανάδων. Σε καμιά χώρα του δυτικού κόσμου δεν υπάρχει «Υποχρεωτική Συνεπιμέλεια» και «Υποχρεωτικός Χρόνος Επικοινωνίας όταν διαφωνούν οι γονείς. Υπάρχει μόνο το Συμφέρον των παιδιών και των εγγονών μας!

  • 30 Μαρτίου 2021, 15:44 | Δανάη Γιαννούλη

    Κύριε Υπουργέ είμαι ένας παππούς που βλέπει το εγγόνι του όποτε μπορέσει να το φέρει ο γιός μου, από τα δύο Σαββατοκύριακα που το παίρνει.
    Σας παρακαλώ δώστε ίσο χρόνο και στους δύο γονείς.
    Είμαστε κρίμα εμείς, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας.
    Καλή δύναμη.

  • 30 Μαρτίου 2021, 15:35 | Εφη Αργυράκη Δεληγιωργη

    Άρθρο 13
    Δικαίωμα επικοινωνίας
    Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
    «Άρθρο 1520
    Προσωπική επικοινωνία
    1.Οι γονείς έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με το τέκνο τους, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή τους με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία τους. Οι γονείς οφείλουν να διευκολύνουν και να προωθούν την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τους γονείς του, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας έκαστος, εκτός αν κάποιος εκ των δύο ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου.

  • 30 Μαρτίου 2021, 15:32 | Ελπίδα

    50% του χρόνου και στους δύο γονείς. Ο ρόλος και των δύο είναι πολύ σημαντικός για τα παιδιά.

  • 30 Μαρτίου 2021, 15:55 | Ελένη

    Η εξατομικευμένη δικαστική κρίση, με την αρωγή κοινωνικών υπηρεσιών και εξειδικευμένων δικαστών, τους οποίους θα συνεπικουρούν ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί, είναι ο μόνος τρόπος για να διαφυλαχθούν τα συμφέροντα του παιδιού, αλλά και η ψυχική και σωματική ακεραιότητα των γονέων του.
    Η πρόβλεψη δυνατότητας παραπομπής σε διαμεσολάβηση με δικαστική απόφαση, υποβάλλει τους γονείς σε περαιτέρω κόστη. Από θέση αρχής είμαστε αντίθετοι/ες στον θεσμό της υποχρεωτικής (δια νόμου ή δια δικαστικής απόφασης) διαμεσολάβησης, η οποία συνιστά απεμπόληση του καθήκοντος δικαστικής προστασίας, ιδιωτικοποίηση της δικαιοσύνης και επιβάρυνσης των διαδίκων. Εξυπηρετεί μόνο την αδυναμία στελέχωσης των δικαστηρίων και τη δυνατότητα επαγγελματικής ψευτοαποκατάστασης μερικών χειμαζόμενων από την κρίση και τη μείωση της ύλης δικηγόρων. Θα αποτύχει όπως και όλες οι προηγούμενες προσπάθειες, αυτή τη φορά όμως σε βάρος των παιδιών.
    Η προϋπόθεση αμετάκλητης καταδίκης για ενδοοικογενειακή βία και αδικήματα προσβολής της γενετήσιας ελευθερίας, ώστε να χωρεί περιορισμός του δικαιώματος επικοινωνίας ή να ιδρύεται τεκμήριο κακής άσκησης της γονικής μέριμνας αγνοεί την πραγματικότητα των πολυετών δικαστικών διαδικασιών που απαιτούνται για να γίνει αμετάκλητη μία καταδίκη και δη για κακούργημα.
    Αποδέχεται λοιπόν το Υπουργείο την συνέχιση της έκθεσης του παιδιού σε κίνδυνο, κάτι που τελεί σε ευθεία αντίθεση και με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης (ιδίως άρ. 31) και με τη Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού.
    Οποιαδήποτε αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου προκειμένου να είναι αποτελεσματική, σύγχρονη και συμπεριληπτική απαιτεί γενικότερη στήριξη της μητρότητας, της γονεϊκότητας, των παιδιών, άρση των διακρίσεων κατά των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων στο γάμο και την τεκνοθεσία, αναγνώριση διαφορετικών μοντέλων οικογένειας πέραν του πυρηνικού.
    Όταν η Ελλάδα έρχεται τελευταία μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. στον δείκτη ισότητας των φύλων για το 2019, η άποψη ότι το προωθούμενο νομοθέτημα προωθεί την ισότητα μεταξύ των γονέων και άρα μεταξύ των φύλων, είναι τουλάχιστον προσχηματική. Γιατί παραβλέπει την πραγματικότητα των υπαρχουσών οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων μέσα στις οποίες η γυναίκα βιώνει τρομακτικές ανισότητες, καταπιέσεις, διακρίσεις και επιφορτίζεται με τα βάρη της κοινωνικής αναπαραγωγής (οικιακή εργασία, φροντίδα παιδιών, ηλικιωμένων κλπ).

  • 30 Μαρτίου 2021, 15:48 | Ιωάννης Αζέλης

    Άρθρο 13

    Δικαίωμα επικοινωνίας

    Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:

    «Άρθρο 1520

    Προσωπική επικοινωνία

    1.Οι γονείς έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με το τέκνο τους, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή τους με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία τους. Οι γονείς οφείλουν να διευκολύνουν και να προωθούν την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τους γονείς του, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας έκαστος, εκτός αν κάποιος εκ των δύο ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου.

  • 30 Μαρτίου 2021, 15:08 | Άννα Στριφτού

    Σαν θεία που είμαι και μίας και μου επιτρέπεται να γράψω την άποψη μου, δηλώνω πως ενώ φαίνεται να γίνεται μια αλλαγή, στην πραγματικότητα όλες οι παράμετροι μένουν σταθερά οι ίδιοι.
    Τί θέλω να πω?
    Ποιός θα έχει το 1/3? Ποιός τα 2/3? Με ποιο γνώμονα θα παίρνει την απόφαση ο δικαστής?
    Ποιοί παράγοντες είναι αυτοί που θα καθορίσουν την δίκαιη απόφαση?
    Δηλαδή απ’ότι καταλαβαίνει κανείς, ο λαός μας καλά τα λέει: «Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς»
    Κρίμα!
    Πρέπει να σεβαστούμε τα παιδιά, τα παιδιά όλου του κόσμου και να ψηφιστεί το περιβόητο νομοσχέδιο ξεκινώντας με 50-50 και για τους δύο γονείς.
    Ευχαριστώ!

  • 30 Μαρτίου 2021, 15:04 | Παναγιώτα

    Αρχικά, ποια είναι η βάση υπολογισμού για τον χρόνο επικοινωνίας, θα υπολογίζεται βάσει του συνολικού χρόνου του τέκνου ή μόνο του ελεύθερο χρόνου αυτού. Πρόκειται για ένα κρίσιμο θέμα το οποίο απαιτείται αφενός να διευκρινιστεί από τη νομοπαρασκευαστική επιτροπή, αφετέρου να διαμορφωθεί με τρόπο τέτοιο ώστε να εξυπηρετείται πραγματικά το καλύτερο δυνατό συμφέρον του τέκνου. Δεν είναι δυνατόν να τίθεται εκ των προτέρων ένας ποσοτικός προσδιορισμός του χρόνου επικοινωνίας, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η συγκεκριμένη κάθε φορά σχέση γονέα και τέκνου, με αποτέλεσμα μετά το διαζύγιο το τέκνο να καλείται να περάσει με τον γονέα πολύ περισσότερο χρόνο απ’ ό,τι περνούσε πριν το διαζύγιο των γονέων του.
    Δεύτερον, η διάταξη παρουσιάζεται προβληματική και ως προς τον ορισμό του αμετάκλητου μιας δικαστικής απόφασης προκειμένου να περιοριστεί η επικοινωνία ενός γονέα με το τέκνο του. Λαμβάνοντας υπόψη την μακρόχρονη καθυστέρηση στην έκδοση δικαστικών αποφάσεων, είναι πιθανόν το τέκνο να αναγκαστεί σε επικοινωνία με τον κακοποιητικό γονέα του καθ’ όλη τη διάρκεια σχεδόν της ανήλικης ζωής του. Και εδώ έρχεται το εξής παράδοξο: η οριστική ή τελεσίδικη μόνο δικαστική απόφαση για ενδοοικογενειακή βία είναι αρκετή για την αφαίρεση της γονικής μέριμνας (όπως ορίζεται από πρότερο άρθρου του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου) ωστόσο κρίνεται ως ανεπαρκής για την διακοπή της επικοινωνίας τέκνου-γονέα. Συνολικά, το νομοσχέδιο υποπίπτει σε αντιφάσεις, παραβλέπει τη διάκριση γονικής μέριμνας και επιμέλειας, συγχέοντας τις δύο έννοιες, και παρουσιάζει σημαντικές νομικές ελλείψεις και αστοχίες.

  • 30 Μαρτίου 2021, 15:49 | Γιώργος Λιαρας

    Κλαίω πραγματικά που ενώ πιστέψαμε στην καθιέρωση της συνεπιμελειας, βλέπουμε εγώ και όλοι οι πολίτες, να κατεβαίνει στη δημόσια διαβούλευση ως 1/3.
    Δηλαδή πάλι θα εξακολουθούν οι δικαστές να επιλέγουν που θα δίνουν τα 2/3!!!!
    Πού άραγε? Κατάντια!
    Από τη μία μιλάμε για ισότητα και από την άλλη κάνουμε διακρίσεις.
    Και μη βγει κανείς και μιλήσει δήθεν για το συμφέρον του παιδιού… Όλοι γνωρίζουμε πως όλες οι επιστημονικές έρευνες και μελέτες, από όλες τις επιστημονικές κοινότητες δείχνουν πως τα παιδιά που μεγαλώνουν εξίσου ισόχρονα, με εναλλασσόμενη κατοικία και ίση καθημερινότητα, μεγαλώνουν σε μία φυσιολογικότητα και με ισορροπημένο χαρακτήρα.
    Κύριοι, κύριοι 50-50 !
    Καμιά έκπτωση σε αυτό, ως βάση.

  • 30 Μαρτίου 2021, 15:08 | Βασίλης Αδριανουπολίτης

    Άρθρο 13
    Δικαίωμα επικοινωνίας
    Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
    «Άρθρο 1520
    Προσωπική επικοινωνία
    1.Οι γονείς έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με το τέκνο τους, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή τους με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία τους. Οι γονείς οφείλουν να διευκολύνουν και να προωθούν την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τους γονείς του, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας έκαστος, εκτός αν κάποιος εκ των δύο ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου.

  • 30 Μαρτίου 2021, 15:39 | Χρήστος

    προφανώς ενοχλείστε από τον όρο συνεπιμέλεια. Είναι απλό να αντικατασταθεί σε καθημερινή και ελεύθερη φυσική επικοινωνία με το τέκνο !!!
    Εφόσον μιλάμε για γονείς που δεν είναι εκδικητικοί και πράττουν για το συμφέρον του παιδιού, είναι ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ !
    Τέλος με τις 4 μέρες το μήνα, τέλος με τα 4ωρα μια μέρα τη βδομάδα!
    ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΚΑΘΕ ΓΟΝΕΑ ΤΟΥΣ !

  • 30 Μαρτίου 2021, 14:16 | Μαρίνα Γαρμπή

    Θα υπάρχει δηλαδή κακοποιητικος γονεας ο οποιος δεν εχει καταδικαστεί αμετάκλητα και θα μπορεί να εχει επικοινωνια στο 1/3 του χρονου του παιδιου. Και ο αλλος γονεας ενω ξερει οτι γίνεται κακοποιηση θα υποχρεούται να προωθεί και να διευκολυνει αυτη την επικοινωνια σε καθημερινή βάση; γνωρίζετε ποσα χρονια κανουν να τελεσιδικησουν τα ελληνικα δικαστήρια; δηλαδη να καταστραφει ολοσχερως η ψυχη του παιδιου. Ντροπή

  • 30 Μαρτίου 2021, 14:06 | Γιωργος Π.

    Εμεις οι παππουδες απο τη μερια του πατερα γιατι να ειμαστε μονιμως τα θυματα? Πρεπει να δλδ να καναμε κορη για να χαιρομαστε τα εγγονια μας?
    Οι γονεις απεναντι στο παιδι ειναι ΙΣΟΙ. Επιτελους καταλαβαιτε το.

  • 30 Μαρτίου 2021, 14:52 | I.T.

    Η προϋπόθεση που τίθεται για την έκδοση αμετάκλητης δικαστικής απόφασης σε βάρος του κακοποιητή γονέα, προκειμένου να αποκλειστεί ή να περιοριστεί το δικαίωμα επικοινωνίας με το τέκνο, αντιβαίνει Διεθνείς Συμβάσεις και κυρίως τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι ένα παιδί που κακοποιείται από τον ένα γονιό του και βρίσκει το θάρρος να το καταγγείλει θα πρέπει υποχρεωτικά να περνάει το 1/3 του χρόνου του με τον κακοποιητή γονιό του μέχρι να ενηλικιωθεί.

  • 30 Μαρτίου 2021, 14:24 | Στρατος Γαλανακης

    ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ Ν/Σ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ 2 ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΑΛΩΝΟΥΝ. ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΧΩΡΙΖΕΤΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΕΣΕΙΣ? ΠΑΛΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ? ΠΑΛΙ ΝΑ ΠΛΗΓΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ?? ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ 50-50 ΩΣ ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ.

  • 30 Μαρτίου 2021, 14:58 | Λιάνα Σάλτα

    Τα εγγόνια μας έχουν ανάγκη και τους δύο γονείς κύριε Υπουργέ. Δώστε 1/2 χρόνο στον κάθε γονέα και όποιος θέλει να το διαφοροποιήσει να το κάνει. Είναι πραγματικά ψυχοφθόρο να βλέπω τον εγγονό μου να κλαίει κάθε φορά που φεύγει από τον γιό μου για να επιστρέψει στη μητέρα του?
    Αν παραμείνει έτσι στο 1/3 ο ένας και στα 2/3 ο άλλος, μου εγγυάται κανείς ότι ο γιός μου θα πάρει τα 2/3????
    Φυσικά όχι, επειδή οι μέχρι τώρα δικαστικές αποφάσεις ήταν υπέρ της μητέρας, στην ΠΛΕΙΟΨΗΦΊΑ ΤΩΝ ΔΙΑΖΥΓΊΩΝ!
    50%-50% τίποτα λιγότερο!

  • 30 Μαρτίου 2021, 14:28 | Δημήτρης Νανόπουλος

    Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ανατροφή και των δύο γονέων τους εξίσου. Όπως κατά τη διάρκεια του γάμου, έτσι και μετά από το διαζύγιο των γονέων τους πρέπει να μεγαλώνουν εξίσου και από τους δύο. Το 1/3 κ.υπουργε είναι ψίχουλα, όταν γνωρίζετε πως το 50%-50% είναι το βέλτιστο για την ανατροφή των παιδιών και το ιδανικό κτίσιμο του χαρακτήρα τους. Ξεκινήστε με το 1/2 , αυτό να είναι η αφετηρία. Είναι το δίκαιο!

  • 30 Μαρτίου 2021, 14:48 | Μαρινα

    Θέμα πρώτο: Μεταρρύθμιση
    Τι λέει το λεξικό Τριανταφυλλίδη για τον όρο;
    Απάντηση: Η εφαρμογή διαφορετικών συστημάτων ή μεθόδων σε ένα σύνολο, σε έναν θεσμό, επιδιώκοντας αλλαγή προς το καλύτερο. Παραδείγματος χάριν η γλωσσική μεταρρύθμιση από την καθαρεύουσα στη δημοτική. Τι λέει ο κ. Τσιάρας, ο υπουργός δικαιοσύνης; Ότι η μεταρρύθμιση είναι η αλλοίωση ενός ολόκληρου νομοθετικού έργου με επιτυχία 40 ετών. Κρατάμε ότι αλλοιώνεται τμήμα συνόλου μεταρρύθμισης. Έτσι καταρρέει η αρχική μεταρρύθμιση. Συνεπώς, έχουμε αντιμεταρρύθμιση, στην οποία όσοι και όσες αντιπαρατίθενται δεν στρέφονται εναντίον της εξέλιξης, αλλά της οπισθοδρόμησης σε χρόνια και νοοτροπίες πριν την αρχική μεταρρύθμιση.
    Θέμα δεύτερο: Το νομοσχέδιο ενδιαφέρεται για το παιδί
    Η αλήθεια κρύβεται στις απαντήσεις που μας δίνει η πολιτική οικονομία. Το νομοσχέδιο υπόσχεται οικονομικές προσδοκίες σε διάφορες ειδικότητες πτυχιούχων επαγγελματιών, ακόμα και σε μέσα ενημέρωσης που μόλις εγκαινίασαν μια νέα οικονομική πίτα, διότι συστήνεται ένας νέος οικονομικός τομέας, αυτός της ιδιωτικής δικαιοσύνης. Καλλιεργεί προσδοκίες σε υπόχρεους και υπόχρεες διατροφής, που δεν τους υπόσχεται μεν κέρδος, αλλά μείωση των «εξόδων» για το παιδί τους λόγω μείωσης της διατροφής με την αλλαγή χρόνων επικοινωνίας. Κρατάμε, συνεπώς, ότι η επικείμενη νομοθέτηση όχι μόνο ως πρόσχημα το παιδί. Εδώ ας κρατήσουμε και μία ακόμα σημείωση. Η γενεαλογία της οπτικής του παιδιού ως αποκτήματος, που πρέπει να κατέχεται ή να διαιρείται ως εν δυνάμει οικονομική μονάδα ανάγεται στον Μεσαίωνα και είναι κάτι που δεν άλλαξε ο καπιταλισμός, αλλά σε μορφές του, όπως η σημερινή, το επιδείνωσε κιόλας.
    Θέμα τρίτο: Συνεπιμέλεια
    Η λέξη έχει εντελώς διαφορετικό νόημα και κυρίως περιεχόμενο, όταν διατυπώνεται στο πολιτικό περιβάλλον των σκανδιναβικών χωρών ή σε όσες χώρες του δυτικού κόσμου διαθέτουν τις ίδιες προϋποθέσεις. Έχει εκ διαμέτρου αντίθετο και αρνητικό περιεχόμενο όταν τη διατυπώνει κανείς στο πολιτικό περιβάλλον αφενός των ΗΠΑ ή της Αγγλίας των Ρήγκαν και Θάτσερ τότε που ανασυντασσόταν ο λαϊκιστικός ευαγγελικός νεοπουριτανισμός συσκευασμένος στο ιδεολόγημα της Νέας Δεξιάς, σε συνύπαρξη με τον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό τη δεκαετία του ’80 ή όταν επαναθερμάνθηκε με τον πρόσφατο τραμπισμό. Είναι ακόμα χειρότερο, όμως, όταν διατυπώνεται σε αρνητικότερο κακέκτυπο του προαναφερθέντος αρνητικού , δηλαδή ως παράγωγο της οικονομικής κρίσης του ακροδεξιού λαϊκισμού και εκφασισμού ή της μεταμοντέρνας του μετάλλαξης του «σοβαρού» φασισμού σε χώρες όπως ή Ιταλία του Σαλβίνι, η Πορτογαλία και η Ισπανία κομμάτων όπως το ΒΟΞ ή η Γαλλία της Λεπέν. Η ιστορία μας ομολογεί ότι η διαφορά μεταξύ των δύο είναι ότι η θετική συνεπιμέλεια (ας ονομάσουμε έτσι το σκανδιναβικό μοντέλο) είναι συναινετική και προϋποθέτει δεδομένη παιδεία γενική, αλλά και ειδική για την έμφυλη ισότητα, ελάχιστη οικονομική άνεση, αλλά και ανεξαρτησία ακόμα και των χαμηλότερων εισοδηματικών κατηγοριών, ύπαρξη κοινωνικών δομών υποστήριξης , φροντίδας και ελέγχου για τα ζευγάρια πριν το γάμο, μετά το γάμο και την απόκτηση παιδιών στη μετά το διαζύγιο οικογένεια. Τέλος, την ύπαρξη οικογενειακών δικαστηρίων με την συνύπαρξη ειδικών συμβούλων επιστημόνων του Δημοσίου , που συνδράμουν το δικαστικό προσωπικό για ad hoc αποφάσεις ανά παιδί και δευτερευόντως για τους γονείς τους.
    Θέμα τέταρτο: η προπαγάνδα της νομοθέτησης (βλέπε –κατά τη γνώμη μου- αντιγραφή των μεθόδων των μνημονίων)
    Για να περάσει η αντιμεταρρύθμιση, που μας απασχολεί, κατασκευάστηκε δήθεν επιστήμη και το γλωσσάριό της (βλέπε γονική αποξένωση και όλα τα παράγωγα, ψευτοέρευνες κλπ). Υπάρχει πολιτική διγλωσσία και διπλή πρακτική από κοινοβουλευτικά κόμματα ή παντελής απουσία μέχρι σήμερα άλλων, υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις. Ακολουθείται η μονομερής υπέρ του λόμπυ Τσιάρα, αντιδημοσιογραφική, αντιδεοντολογική, επικοινωνιακή κάλυψη του θέματος σε όλα τα καθιερωμένα, συστημικά μέσα ενημέρωσης. Έτσι, δημιουργείται ένα μονομερώς πληροφορημένο κοινό, απληροφόρητο στην ουσία για το διακύβευμα της τυχόν νομοθέτησης. Για τη δουλειά αυτή χρησιμοποιήθηκε και η τεχνική της χρήσης των ετεροσυμπτωτικών δημοφιλών προσωπικοτήτων. Αξιοποιούνται για την πρόθεση και την προώθηση της νομοθέτησης γλωσσικά τάγματα εφόδου. Ευτυχώς, λόγω καραντίνας δραστηριοποιούνται οργανωμένα και συστηματικά στους δρόμους, αναρτώντας παραπιστικά πανό –δε ξέρω αν θυμάται κανένας ότι το ίδιο έκανε και η Χρυσή Αυγή , πριν «νομιμοποιηθεί» στον κοινωνικό διάλογο -, στο διαδίκτυο τραμπουκίζοντας οποιονδήποτε και οποιαδήποτε έχει διαφορετική άποψη. Δεν ξέρω γιατί κανείς δεν θυμάται ότι το ίδιο έκανε και η Χρυσή Αυγή. Τέλος, υπάρχει μια ασύλληπτη διαφορά πόρων που έχουν επενδυθεί υπέρ αυτής της νομοθέτησης τόσο από ιδιωτικούς φορείς , όσο και από δημόσιους, γεγονός απαράδεκτο. Τα τελευταία παραδείγματα που εκδιπλώθηκαν εν όψει της αναφοράς του θέματος στη Βουλή είναι τα ακόλουθα:
    • Ιδιωτική εταιρία διαχείρισης διαφημιστικών χώρων σε δημόσιους χώρους , που παρέχει δωρεάν χορηγικά προβολή καμπάνιας για την αντιδραστική νομοθέτηση. Εδώ, μιας και μιλάμε για το ενδιαφέρον μας για τα παιδιά, ας θυμίσουμε ότι η εν λόγω εταιρία είναι μετασχηματισμός προηγούμενης, που είχε καταδικαστεί αμετάκλητα ως υπαίτια για την πρόκληση θανατηφόρων τροχαίων με νεκρούς νέους οδηγούς, ενώ μία από τις σημερινές δραστηριότητές της είναι η συμμετοχή της σε νόμιμα καταστήματα τζόγου –μικρά καζίνο, που υπάρχουν πλέον σε αναρίθμητες γειτονιές στην Ελλάδα.
    • Εταιρία μεταφορών που ελέγχει το κράτος, η ΟΣΥ ΑΕ, που ανήκει στον επίσης κρατικά ελεγχόμενο ΟΑΣΑ και είναι χορηγός παρόμοιας καμπάνιας σε συνεργασία με ιδιωτικό φορέα που προωθεί την νομοθέτηση της δήθεν συνεπιμέλειας. Θυμίζω ότι μόλις πέρσι , πάλι εταιρία μεταφορών κρατικά ελεγχόμενη είχε συνεργαστεί με ιδιωτικό φορέα χορηγικά για να προωθήσει την απαγόρευση της νομοθέτησης των αμβλώσεων . Κρατάμε ότι σε αυτό το εντελώς άνισο επικοινωνιακό επίπεδο, για το οποίο υπάρχουν πολιτικές ευθύνες, αγωνίζονται δημοκρατικοί άνθρωποι της κοινωνίας, επιστήμονες και επιστημόνισσες, συλλογικότητες , φορείς, φεμινιστές και φεμινίστριες, κοινωνίστριες και κοινωνιστές να καταγραφεί και η δική τους άποψη ή και να υπερισχύσει, όπως θα μπορούσε να γίνει σε ένα πραγματικά δημοκρατικό περιβάλλον. Προσωπικά δίνω θερμά συγχαρητήρια σε όλα αυτά τα πρόσωπα.
    Συμπερασματικά…
    Το νομοσχέδιο δεν είναι μεταρρύθμιση, αλλά αντιμεταρρύθμιση. Νομοθετείται σε ένα πλαίσιο κατασκευασμένο και ένα πλαστό επικοινωνιακό περιβάλλον, ακριβώς επειδή έχει να εξυπηρετήσει αντιμεταρρύθμιση. Πρόκειται για ένα μη επικοινωνιακό, αλλά βαθιά πολιτικό γεγονός, που θα δημιουργήσει σοβαρά κοινωνικά προβλήματα και δυσβάσταχτες επιπτώσεις στις ενδοοικογενειακές σχέσεις εντός και μετά το γάμο , με χρονικό βάθος. Αποτελεί ουσία οικονομικό γεγονός, που στηρίζεται στον κοινωνικό αυτοματισμό για να ικανοποιήσει προεκλογικά συγκεκριμένες επαγγελματικές στρωματώσεις , από την τσέπη όμως συμπολιτών τους και όχι του υπόχρεου κράτους. Στόχος του είναι να αποσύρει τη λογική, δικαστική κρίση για κάθε παιδί και τους γονείς του ξεχωριστά, διότι κρίθηκε ότι είναι εμπόδιο για τα παραπάνω συμφέροντα, αναιρώντας την μόνη προστασία που είχε ο/η γονέας μετά το διαζύγιο σε ένα οικονομικά άδικο και κακοποιητικό και ενδοοικογενειακό περιβάλλον. Επίσης, θέλω να προσθέσω και να ρωτήσω πότε συζητάμε με αναχρονιστικούς όρους στην Ελλάδα αυτό το θέμα.
    Απάντηση: όταν την ίδια στιγμή στην ΕΕ, που ούτε τον σοσιασλισμό ούτε τον κοινωνισμό διακονεί, η αρμόδια επιτροπή για την ισότητα των φύλων αύριο (25η μαρτίου) συνεδριάζει για δεύτερη από τις τρεις φορές που θα χρειαστούν για να στείλει κείμενο –απόφαση στο Ευρωκοινοβούλιο , που θα προβλέπει νέα δεδομένα για την ειδική μέριμνα σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας στο συντροφικό, συζυγικό και μετασυζυγικό βίο με αλλαγή του καθεστώτος για την επιμέλεια και την επικοινωνία κατά τρόπο αυστηρότερο και μάλιστα με άμεσες ενέργειες, όχι τώρα που μιλάμε για ύπαρξη αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων. Στη συνέχεια θα απαιτηθεί σχετική νομοθέτηση και από τα κράτη –μέλη, αφού κυρωθεί από το Ευρωκοινοβούλιο και περάσει και το Συμβούλιο της ΕΕ. Επίσης, έχει αρχίσει η συζήτηση για το νομικό πλαίσιο και ρυθμίσεις για νέους τύπους οικογένειας , που έχουν προκύψει στη σύγχρονη εποχή. Αυτό είναι το σημαινόμενο περιεχόμενο της λέξης «συνεπιμέλεια», όπως τη διατυπώνει ο κύριος Τσιάρας και το σχετικό λόμπυ που στηρίζει και από το οποίο στηρίζεται. Ομολογείται –κατά συμβιβασμό κατά τη γνώμη μου- σε ιδιωτικές συνομιλίες ως «υποχρεωτική συνεπιμέλεια». Λάθος και αυτή η διατύπωση κατά τη γνώμη μου, διότι στην ουσία έχουμε εξαναγκασμένη συνεπιμέλεια, αφού επιχειρείται με συγκαλυμμένη ή και απτή βία.
    Οχι σε αυτό το νομοσχεδιο έκτρωμα

  • 30 Μαρτίου 2021, 14:46 | ΙΩΑΝΝΑ

    Ποια είναι η βάση υπολογισμού για το 1/3 του συνολικού χρόνου, ετήσια, μηνιαία, εβδομαδιαία, ημερήσια? Ποιος χρόνος λαμβάνεται υπόψη ο ελεύθερος ή ο πραγματικός; Θα αφαιρείται ο χρόνος ξεκούρασης του παιδιού, του σχολείου, του φροντιστηρίου, των δραστηριοτήτων; Εφόσον η επικοινωνία με το παιδί ορίζεται ως δικαίωμα και υποχρέωση του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το παιδί, πως μπορεί ο γονέας αυτός να ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας; Γιατί ο γονέας αυτός, που συνήθως είναι ο πατέρας, δεν έχει συνέπειες ενώ ο άλλος γονέας, η μητέρα απειλείται ακόμα και με αφαίρεση της γονικής μέριμνας όταν δεν προάγει την επικοινωνία σε καθημερινή βάση;

    Η προϋπόθεση που τίθεται για την έκδοση αμετάκλητης δικαστικής απόφασης σε βάρος του κακοποιητή γονέα, προκειμένου να αποκλειστεί ή να περιοριστεί το δικαίωμα επικοινωνίας με το τέκνο, αντιβαίνει Διεθνείς Συμβάσεις και κυρίως τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας. Μια υπόθεση κακοποίησης παιδιού, σωματικής ή σεξουαλικής για παράδειγμα, για να δικαστεί σε πρώτο βαθμό, να πάει στο Εφετείο και να τελεσιδικήσει στον Άρειο Πάγο, συχνά χρειάζεται να ξεπεράσει τη δεκαετία. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι ένα παιδί που κακοποιείται από τον ένα γονιό του και βρίσκει το θάρρος να το καταγγείλει θα πρέπει υποχρεωτικά να περνάει το 1/3 του χρόνου του με τον κακοποιητή γονιό του μέχρι να ενηλικιωθεί. Αυτό είναι σαν να τιμωρεί η πολιτεία όσα παιδιά βρίσκουν το θάρρος να σπάσουν τη σιωπή και να μιλήσουν.

  • 30 Μαρτίου 2021, 14:52 | ΙΩΑΝΝΑ

    Ποια είναι η βάση υπολογισμού για το 1/3 του συνολικού χρόνου, ετήσια, μηνιαία, εβδομαδιαία, ημερήσια? Ποιος χρόνος λαμβάνεται υπόψη ο ελεύθερος ή ο πραγματικός; Θα αφαιρείται ο χρόνος ξεκούρασης του παιδιού, του σχολείου, του φροντιστηρίου, των δραστηριοτήτων; Εφόσον η επικοινωνία με το παιδί ορίζεται ως δικαίωμα και υποχρέωση του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το παιδί, πως μπορεί ο γονέας αυτός να ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας; Γιατί ο γονέας αυτός, που συνήθως είναι ο πατέρας, δεν έχει συνέπειες ενώ ο άλλος γονέας, η μητέρα απειλείται ακόμα και με αφαίρεση της γονικής μέριμνας όταν δεν προάγει την επικοινωνία σε καθημερινή βάση;

  • 30 Μαρτίου 2021, 14:17 | ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΟΦΤΗ

    Αξιότιμοι κύριοι, επιτρέψατε μου να θέσω υπ΄οψιν σας ότι το άρθρο αυτό έχει τύχει δεκάδων διαφορετικών ερμηνειών από νομικούς , συλλογικούς φορείς και καθηγητές πανεπιστημίων.
    Αρθρο καθηγητή στην εφημερίδα καθημερινή το ερμήνευσε ως 10ημερο συνεχούς επικοινωνίας , άρθρο καθηγητή στο πρώτο θέμα, ως οκτάωρο επί εικοσιτετραώρου βάσεως, ενώ η ερμηνεία καθηγητών που έλαβαν μέρος στην νομοπαρασκευαστική επιτροπή προσανατολίζεται στο ότι αφορά τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών και όχι τον χρόνο του σχολείου του ύπνου ή των εξωσχολικών δραστηριοτήτων .

    Ο νομοθέτης δεν πρέπει και δεν επιτρέπεται να επιφυλάσσει εκπλήξεις στους διοικουμένους και οι συνεχιζόμες εικασίες γεννούν έντονη ανασφάλεια δικαίου μη συμβατή με το συμφερον των τέκνων των γονέων και μη συμβατή με δημοκρατική και φιλελεύθερη διακυβερνηση.
    Αποσαφηνίστε την θέση του υπουργείου όποια και αν είναι αυτή και διευκρινίστε το μέγεθος με το οποίο θα πολλαπλασιαστεί το κλάσμα 1/3
    Οταν χρησιμοποιούμε μαθηματικά ( που κατα την αποψη μας κατ αρχήν δεν αρμόζουν σε οικογενειακές σχέσεις) πρέπει να είμαστε ακριβείς.

  • 30 Μαρτίου 2021, 14:12 | ΑΡΤΕΜΗ ΠΕΝΑΚΗ

    «έχει καταδικαστεί αμετάκλητα» –δηλαδή μέχρι να γίνει κάτι τέτοιο μπορεί άνετα να μένει με κακοποιητικό γονέα, δεν υπάρχει πρόβλημα. Γνωρίζοντας και τους ρυθμούς με τους οποίους κινείται η ελληνική δικαιοσύνη και το πόσο δύσκολο είναι συχνά να αποδειχθούν «αμετάκλητα» τέτοια περιστατικά, το παιδί μπορεί να περνάει χρόνια π.χ. βιασμών, κακοποίησης, εκφοβισμού από έναν γονιό. Αίσχος.
    Σταματήστε να ισχυρίζεστε ότι το κάνετε για τα παιδιά. Το νομοσχέδιο δεν είναι αποτέλεσμα καμπάνιας των παιδιών, αλλά καμπάνιας ενηλίκων αντρών. Και όλη η νοοτροπία πίσω από αυτό υπονοεί ότι όσα παιδιά μεγαλώνουν τόσα χρόνια μόνο με έναν γονιό λόγω χηρείας, εγκατάλειψης, εργασιακών αναγκών του απόντος γονέα, κλπ. δεν έχουν μεγαλώσει σωστά και έχουν προβλήματα.

  • 30 Μαρτίου 2021, 14:14 | Μαρινα

    Θέμα πρώτο: Μεταρρύθμιση
    Τι λέει το λεξικό Τριανταφυλλίδη για τον όρο;
    Απάντηση: Η εφαρμογή διαφορετικών συστημάτων ή μεθόδων σε ένα σύνολο, σε έναν θεσμό, επιδιώκοντας αλλαγή προς το καλύτερο. Παραδείγματος χάριν η γλωσσική μεταρρύθμιση από την καθαρεύουσα στη δημοτική. Τι λέει ο κ. Τσιάρας, ο υπουργός δικαιοσύνης; Ότι η μεταρρύθμιση είναι η αλλοίωση ενός ολόκληρου νομοθετικού έργου με επιτυχία 40 ετών. Κρατάμε ότι αλλοιώνεται τμήμα συνόλου μεταρρύθμισης. Έτσι καταρρέει η αρχική μεταρρύθμιση. Συνεπώς, έχουμε αντιμεταρρύθμιση, στην οποία όσοι και όσες αντιπαρατίθενται δεν στρέφονται εναντίον της εξέλιξης, αλλά της οπισθοδρόμησης σε χρόνια και νοοτροπίες πριν την αρχική μεταρρύθμιση.
    Θέμα δεύτερο: Το νομοσχέδιο ενδιαφέρεται για το παιδί
    Η αλήθεια κρύβεται στις απαντήσεις που μας δίνει η πολιτική οικονομία. Το νομοσχέδιο υπόσχεται οικονομικές προσδοκίες σε διάφορες ειδικότητες πτυχιούχων επαγγελματιών, ακόμα και σε μέσα ενημέρωσης που μόλις εγκαινίασαν μια νέα οικονομική πίτα, διότι συστήνεται ένας νέος οικονομικός τομέας, αυτός της ιδιωτικής δικαιοσύνης. Καλλιεργεί προσδοκίες σε υπόχρεους και υπόχρεες διατροφής, που δεν τους υπόσχεται μεν κέρδος, αλλά μείωση των «εξόδων» για το παιδί τους λόγω μείωσης της διατροφής με την αλλαγή χρόνων επικοινωνίας. Κρατάμε, συνεπώς, ότι η επικείμενη νομοθέτηση όχι μόνο ως πρόσχημα το παιδί. Εδώ ας κρατήσουμε και μία ακόμα σημείωση. Η γενεαλογία της οπτικής του παιδιού ως αποκτήματος, που πρέπει να κατέχεται ή να διαιρείται ως εν δυνάμει οικονομική μονάδα ανάγεται στον Μεσαίωνα και είναι κάτι που δεν άλλαξε ο καπιταλισμός, αλλά σε μορφές του, όπως η σημερινή, το επιδείνωσε κιόλας.
    Θέμα τρίτο: Συνεπιμέλεια
    Η λέξη έχει εντελώς διαφορετικό νόημα και κυρίως περιεχόμενο, όταν διατυπώνεται στο πολιτικό περιβάλλον των σκανδιναβικών χωρών ή σε όσες χώρες του δυτικού κόσμου διαθέτουν τις ίδιες προϋποθέσεις. Έχει εκ διαμέτρου αντίθετο και αρνητικό περιεχόμενο όταν τη διατυπώνει κανείς στο πολιτικό περιβάλλον αφενός των ΗΠΑ ή της Αγγλίας των Ρήγκαν και Θάτσερ τότε που ανασυντασσόταν ο λαϊκιστικός ευαγγελικός νεοπουριτανισμός συσκευασμένος στο ιδεολόγημα της Νέας Δεξιάς, σε συνύπαρξη με τον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό τη δεκαετία του ’80 ή όταν επαναθερμάνθηκε με τον πρόσφατο τραμπισμό. Είναι ακόμα χειρότερο, όμως, όταν διατυπώνεται σε αρνητικότερο κακέκτυπο του προαναφερθέντος αρνητικού , δηλαδή ως παράγωγο της οικονομικής κρίσης του ακροδεξιού λαϊκισμού και εκφασισμού ή της μεταμοντέρνας του μετάλλαξης του «σοβαρού» φασισμού σε χώρες όπως ή Ιταλία του Σαλβίνι, η Πορτογαλία και η Ισπανία κομμάτων όπως το ΒΟΞ ή η Γαλλία της Λεπέν. Η ιστορία μας ομολογεί ότι η διαφορά μεταξύ των δύο είναι ότι η θετική συνεπιμέλεια (ας ονομάσουμε έτσι το σκανδιναβικό μοντέλο) είναι συναινετική και προϋποθέτει δεδομένη παιδεία γενική, αλλά και ειδική για την έμφυλη ισότητα, ελάχιστη οικονομική άνεση, αλλά και ανεξαρτησία ακόμα και των χαμηλότερων εισοδηματικών κατηγοριών, ύπαρξη κοινωνικών δομών υποστήριξης , φροντίδας και ελέγχου για τα ζευγάρια πριν το γάμο, μετά το γάμο και την απόκτηση παιδιών στη μετά το διαζύγιο οικογένεια. Τέλος, την ύπαρξη οικογενειακών δικαστηρίων με την συνύπαρξη ειδικών συμβούλων επιστημόνων του Δημοσίου , που συνδράμουν το δικαστικό προσωπικό για ad hoc αποφάσεις ανά παιδί και δευτερευόντως για τους γονείς τους.
    Θέμα τέταρτο: η προπαγάνδα της νομοθέτησης (βλέπε –κατά τη γνώμη μου- αντιγραφή των μεθόδων των μνημονίων)
    Για να περάσει η αντιμεταρρύθμιση, που μας απασχολεί, κατασκευάστηκε δήθεν επιστήμη και το γλωσσάριό της (βλέπε γονική αποξένωση και όλα τα παράγωγα, ψευτοέρευνες κλπ). Υπάρχει πολιτική διγλωσσία και διπλή πρακτική από κοινοβουλευτικά κόμματα ή παντελής απουσία μέχρι σήμερα άλλων, υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις. Ακολουθείται η μονομερής υπέρ του λόμπυ Τσιάρα, αντιδημοσιογραφική, αντιδεοντολογική, επικοινωνιακή κάλυψη του θέματος σε όλα τα καθιερωμένα, συστημικά μέσα ενημέρωσης. Έτσι, δημιουργείται ένα μονομερώς πληροφορημένο κοινό, απληροφόρητο στην ουσία για το διακύβευμα της τυχόν νομοθέτησης. Για τη δουλειά αυτή χρησιμοποιήθηκε και η τεχνική της χρήσης των ετεροσυμπτωτικών δημοφιλών προσωπικοτήτων. Αξιοποιούνται για την πρόθεση και την προώθηση της νομοθέτησης γλωσσικά τάγματα εφόδου. Ευτυχώς, λόγω καραντίνας δραστηριοποιούνται οργανωμένα και συστηματικά στους δρόμους, αναρτώντας παραπιστικά πανό –δε ξέρω αν θυμάται κανένας ότι το ίδιο έκανε και η Χρυσή Αυγή , πριν «νομιμοποιηθεί» στον κοινωνικό διάλογο -, στο διαδίκτυο τραμπουκίζοντας οποιονδήποτε και οποιαδήποτε έχει διαφορετική άποψη. Δεν ξέρω γιατί κανείς δεν θυμάται ότι το ίδιο έκανε και η Χρυσή Αυγή. Τέλος, υπάρχει μια ασύλληπτη διαφορά πόρων που έχουν επενδυθεί υπέρ αυτής της νομοθέτησης τόσο από ιδιωτικούς φορείς , όσο και από δημόσιους, γεγονός απαράδεκτο. Τα τελευταία παραδείγματα που εκδιπλώθηκαν εν όψει της αναφοράς του θέματος στη Βουλή είναι τα ακόλουθα:
    • Ιδιωτική εταιρία διαχείρισης διαφημιστικών χώρων σε δημόσιους χώρους , που παρέχει δωρεάν χορηγικά προβολή καμπάνιας για την αντιδραστική νομοθέτηση. Εδώ, μιας και μιλάμε για το ενδιαφέρον μας για τα παιδιά, ας θυμίσουμε ότι η εν λόγω εταιρία είναι μετασχηματισμός προηγούμενης, που είχε καταδικαστεί αμετάκλητα ως υπαίτια για την πρόκληση θανατηφόρων τροχαίων με νεκρούς νέους οδηγούς, ενώ μία από τις σημερινές δραστηριότητές της είναι η συμμετοχή της σε νόμιμα καταστήματα τζόγου –μικρά καζίνο, που υπάρχουν πλέον σε αναρίθμητες γειτονιές στην Ελλάδα.
    • Εταιρία μεταφορών που ελέγχει το κράτος, η ΟΣΥ ΑΕ, που ανήκει στον επίσης κρατικά ελεγχόμενο ΟΑΣΑ και είναι χορηγός παρόμοιας καμπάνιας σε συνεργασία με ιδιωτικό φορέα που προωθεί την νομοθέτηση της δήθεν συνεπιμέλειας. Θυμίζω ότι μόλις πέρσι , πάλι εταιρία μεταφορών κρατικά ελεγχόμενη είχε συνεργαστεί με ιδιωτικό φορέα χορηγικά για να προωθήσει την απαγόρευση της νομοθέτησης των αμβλώσεων . Κρατάμε ότι σε αυτό το εντελώς άνισο επικοινωνιακό επίπεδο, για το οποίο υπάρχουν πολιτικές ευθύνες, αγωνίζονται δημοκρατικοί άνθρωποι της κοινωνίας, επιστήμονες και επιστημόνισσες, συλλογικότητες , φορείς, φεμινιστές και φεμινίστριες, κοινωνίστριες και κοινωνιστές να καταγραφεί και η δική τους άποψη ή και να υπερισχύσει, όπως θα μπορούσε να γίνει σε ένα πραγματικά δημοκρατικό περιβάλλον. Προσωπικά δίνω θερμά συγχαρητήρια σε όλα αυτά τα πρόσωπα.
    Συμπερασματικά…
    Το νομοσχέδιο δεν είναι μεταρρύθμιση, αλλά αντιμεταρρύθμιση. Νομοθετείται σε ένα πλαίσιο κατασκευασμένο και ένα πλαστό επικοινωνιακό περιβάλλον, ακριβώς επειδή έχει να εξυπηρετήσει αντιμεταρρύθμιση. Πρόκειται για ένα μη επικοινωνιακό, αλλά βαθιά πολιτικό γεγονός, που θα δημιουργήσει σοβαρά κοινωνικά προβλήματα και δυσβάσταχτες επιπτώσεις στις ενδοοικογενειακές σχέσεις εντός και μετά το γάμο , με χρονικό βάθος. Αποτελεί ουσία οικονομικό γεγονός, που στηρίζεται στον κοινωνικό αυτοματισμό για να ικανοποιήσει προεκλογικά συγκεκριμένες επαγγελματικές στρωματώσεις , από την τσέπη όμως συμπολιτών τους και όχι του υπόχρεου κράτους. Στόχος του είναι να αποσύρει τη λογική, δικαστική κρίση για κάθε παιδί και τους γονείς του ξεχωριστά, διότι κρίθηκε ότι είναι εμπόδιο για τα παραπάνω συμφέροντα, αναιρώντας την μόνη προστασία που είχε ο/η γονέας μετά το διαζύγιο σε ένα οικονομικά άδικο και κακοποιητικό και ενδοοικογενειακό περιβάλλον. Επίσης, θέλω να προσθέσω και να ρωτήσω πότε συζητάμε με αναχρονιστικούς όρους στην Ελλάδα αυτό το θέμα.
    Απάντηση: όταν την ίδια στιγμή στην ΕΕ, που ούτε τον σοσιασλισμό ούτε τον κοινωνισμό διακονεί, η αρμόδια επιτροπή για την ισότητα των φύλων αύριο (25η μαρτίου) συνεδριάζει για δεύτερη από τις τρεις φορές που θα χρειαστούν για να στείλει κείμενο –απόφαση στο Ευρωκοινοβούλιο , που θα προβλέπει νέα δεδομένα για την ειδική μέριμνα σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας στο συντροφικό, συζυγικό και μετασυζυγικό βίο με αλλαγή του καθεστώτος για την επιμέλεια και την επικοινωνία κατά τρόπο αυστηρότερο και μάλιστα με άμεσες ενέργειες, όχι τώρα που μιλάμε για ύπαρξη αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων. Στη συνέχεια θα απαιτηθεί σχετική νομοθέτηση και από τα κράτη –μέλη, αφού κυρωθεί από το Ευρωκοινοβούλιο και περάσει και το Συμβούλιο της ΕΕ. Επίσης, έχει αρχίσει η συζήτηση για το νομικό πλαίσιο και ρυθμίσεις για νέους τύπους οικογένειας , που έχουν προκύψει στη σύγχρονη εποχή. Αυτό είναι το σημαινόμενο περιεχόμενο της λέξης «συνεπιμέλεια», όπως τη διατυπώνει ο κύριος Τσιάρας και το σχετικό λόμπυ που στηρίζει και από το οποίο στηρίζεται. Ομολογείται –κατά συμβιβασμό κατά τη γνώμη μου- σε ιδιωτικές συνομιλίες ως «υποχρεωτική συνεπιμέλεια». Λάθος και αυτή η διατύπωση κατά τη γνώμη μου, διότι στην ουσία έχουμε εξαναγκασμένη συνεπιμέλεια, αφού επιχειρείται με συγκαλυμμένη ή και απτή βία.
    Οχι σε αυτό το νομοσχέδιο έκτρωμα

  • 30 Μαρτίου 2021, 14:36 | ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

    Η καθιέρωση της Συνεπιμέλειας έπρεπε να είναι αυτονόητη για την σύγχρονη κοινωνία. Είναι θεμελιώδες δικαίωμα του παιδιού, να έχει και τους δύο γονείς. Δεν μπορεί να συνδέεται με την κάθε μορφή βίας, ούτε με την πατριαρχία αλλά και την μητριαρχία. Αφορά στην ουσία της ισότητας των φύλων και του γονεϊκού ρόλου.
    Τίθενται τρία κρίσιμα ζητήματα σχετικά με τα παραπάνω προκειμένου η Συνεπιμέλεια να ασκείται ουσιαστικά και προς όφελος του παιδιού:
    1) ΤΟΠΟΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ: Δεν νοείται ο γονέας που έχει την επιμέλεια ή εν όψει της διαδικασίας διαζυγίου, να παίρνει το παιδί και να διαμένει σε μεγάλη απόσταση από τον άλλο γονέα (που συνήθως είναι ο πατέρας κατα 99%) π.χ. να φεύγει από την Αθήνα για την Κρήτη. Εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες-ευκολία που του δίνει η εργασιακή του κατάσταση κυρίως στον δημόσιο τομέα για μετάθεση (π.χ. εκπαιδευτικός, εφοριακός κλπ) και χωρίς καμία για αυτόν επίπτωση αποκόπτει το παιδί από τον άλλο γονέα. Πρέπει να ληφθεί μέριμνα για όλες τις περιπτώσεις και να υποχρεώνεται στην επιστροφή στον τελευταίο τόπο κατοικίας του παιδιού πρό του διαζυγίου. Σε περίπτωση που αυτό έχει ήδη συντελεσθεί (το διαζύγιο) να μην θεωρηθεί ως κατοικία του παιδιού αυτή που διαμένει τώρα με τον γονέα που έχει την επιμέλεια αλλά ανεξαρτήτως χρονικού διαστήματος να γίνεται υποχρεωτική η επιστροφή ως ανωτέρω, στο τόπο της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων. Αμεση δυσμενής συνέπεια αυτού του παραδείγματος (από Αθήνα σε Κρήτη) είναι:
    2) ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ – ΠΟΣΟΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΑ: α) ΠΟΣΟΤΙΚΑ Ο χρόνος που δίδεται στον έτερο γονέα (συνήθως και πάλι ο πατέρας ή η οικογένεια του πατέρα, παππούδες κλπ)) επί της ουσίας είναι μόνο για τα χαρτιά και ανύπαρκτος, χρησιμοποιείται δε εις βάρος του ως μη άσκηση επικοινωνίας διότι δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθεί μία τρίωρη επίσκεψη κάθε Τετάρτη ή Πέμπτη προκειμένου να μεταβεί κάποιος από την Αθήνα στην Κρήτη για να βρεθεί με το παιδί του 5-8 το απόγευμα ή κάθε 2ο Σ/Κ του μήνα από τις 10 πρωί Σαββατου ως 8 βράδυ Κυριακής. Αυτό το ΤΕΡΑΣ το ορίζουν σήμερα δικαστικές αποφάσεις copy paste. Δεν μπορεί αυτός ο χρόνος να υπολογίζεται ως μέρος του όποιου ποσοστού δίδεται στον γονέα με τον οποίο ΔΕΝ διαμένει το παιδί. Ποσοτικά ο χρόνος πρέπει να είναι απόλυτα κατανεμημένος 50-50 και στους δύο γονείς.
    β) ΠΟΙΟΤΙΚΑ Τις σπάνιες φορές που μπορεί να ικανοποιηθεί αυτή η επικοινωνία (λόγω χρόνου, κόστους, καιρικών συνθηκών ή και τώρα λόγω πανδημίας) κρύβει άλλο ένα ΤΕΡΑΣ: Την διαμονή του γονέα με το παιδί σε δωμάτια Ξενοδοχείων από την στιγμή που δεν υπάρχει, ως είναι φυσικό, εστία του γονέα στο απόμακρο μέρος όπου έχει μεταφερθεί το παιδί!!! Ποιά μηνύματα περνάνε στο παιδί (ειδικά εαν είναι διαφορετικού φύλου απο τον γονέα), ποιό είναι το όφελος του παιδιού από την «εξοικείωση» του με συνεχή διαμονή σε δωματια ξενοδοχείων και την ταύτιση του πατέρα (συνήθως) με «ιδιαίτερους» χώρους διαμονής? Τι προσλαμβάνει κάτω από αυτές τις συνθήκες το παιδί στην πρόσκαιρη διαμονή με τον άλλο γονέα σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου? Τι σημαίνει αυτό για τις αξίες και την μετέπειτα ζωή του? Υπεύθυνος εν τέλει είναι ο ΝΟΜΟΣ που επιτρέπει αυτού του είδους τις συμπεριφορές και την «κατάχρηση» εξουσίας από τον γονέα που δεν ενδιαφέρεται για το παιδί αλλά καλλιεργεί την αποξένωσή του από τον άλλο γονέα και το περιβάλλον του. Ο ΝΟΜΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ και να έχει τη σχετική ρύθμιση. Σε περίπτωση μη αλλαγής του νόμου επ αυτού να υπάρχει νομοθετική πρόβλεψη διευκόλυνσης του γονέα, που εν τέλει του επιβάλλεται η στρεβλή επικοινωνία με το παιδί του, εις τρόπον ώστε ο γονέας που διαμένει με το παιδί να υποχρεούται να παρέχει στο παιδί την δεύτερη ΣΤΑΘΕΡΗ κατοικία που θα διαμένει με τον άλλο γονέα τις ώρες και ημέρες που θα προβλέπονται από την δικαστική απόφαση. Οπως και τα κόστη μετακίνησης αλλά και συντήρησης της κατοικίας. Γιατί αυτά αφορούν στο όφελος του παιδιού για το οποίο υποτίθεται ότι ο έχων την επιμέλεια, ενδιαφέρεται πρωτίστως και έχει κριθεί καταλληλότερος. Ποια μάνα θέλει το παιδί της ( εαν είναι και κορίτσι) να γυρνάει απο ξενοδοχείου σε ξενοδοχείο?
    γ) ΠΟΙΟΤΙΚΑ Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΟΥ ΓΟΝΕΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΣΚΕΙ (ΤΩΡΑ) ΤΗΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ είναι επίσης ένα ΤΕΡΑΣ διότι εκτός του μικρότερου προβλεπόμενου χρόνου οι συνθήκες που υφίστανται στο παράδειγμά μας, καθιστούν επι της ουσίας ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ την σχέση του παιδιού με το υπόλοιπο συγγενικό του περιβάλλον. Οι εικόνες και οι αναφορές στον παππού, την γιαγιά, τους θείους αλλά και τους νονούς/πνευματικούς γονείς αποκόπτονται οδηγώντας το παιδί σε πλήρη αποξένωση και διατάραξη της συνέχειας των οικογενειακών αξιών και δεσμών.
    3) ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ-ΔΙΑΤΡΙΟΦΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ: Η διατροφή-οικονομικές υποχρεώσεις έχει ως αποδέκτη το παιδί ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Δεν μπορεί να αποτελεί ευκαιρία οικονομικού προσπορισμού από τον ένα γονέα. Θα πρέπει να υπάρχει ισοκατανομή των εκτιμώμενου μηνιαίου κόστους των αναγκών του παιδιού και να επιμερίζεται εξ ίσου. Όταν μάλιστα ο γονέας (συνήθως η μητέρα) που έχει την επιμέλεια εργάζεται, αμοιίβεται ίσως και καλύτερα από τον άλλο γονέα και ενδεχομένως είναι δημόσιος υπάλληλος με ό,τι θετικό σημαίνει αυτό για την σταθερότητα των απολαβών αλλά και του εργασιακού status. Επίσης από την στιγμή που η διατροφή αφορά στα μηνιαία κόστη διαβίωσης του παιδιού, θα πρέπει να εκπίπτουν αναλογικά τα ποσά που αφορούν στα διαστήματα που το παιδί ευρίσκεται με τον άλλο γονέα. Διαφορετικά τα χρήματα αυτά πηγαίνουν στην αποταμίευση του άλλου γονέα επιπλέον του εκτιμηθέντος μηνιαίου κόστους. Επίσης από την στιγμή που ο έχων την επιμέλεια αποφάσισε την άνευ συνεναίσεως του άλλου γονέα, αλλαγή τόπου κατοικίας σε μακρυνή, πέραν του δήμου της κοινής κατοικίας, να υποχρεούται στην καταβολή των εξόδων προς άσκηση της επικοινωνίας (μετακίνηση, διαμονή, σίτιση) ούτως ώστε το παιδί να μην στερείται κατά το δυνατόν της παρουσίας του άλλου γονέα (που συνήθως επίσης είναι ο πατέρας).
    Το παράδειγμα που αναφέρεται πιο πάνω να μην υποτιμηθεί ως μια εξαίρεση και να ληφθεί σοβαρά υπ όψη διότι εάν ο νόμος προβλέπει ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΣΗ είναι πραγματικά προ όφελος του συνόλου και ιδιαίτερα των παιδιών. «Εκ του μέρους το όλον»!
    Ο ισχύων νόμος, προβλέπει κυρώσεις/ρήτρες εις βάρος αυτού που παρεμποδίζει την επικοινωνία ή ακόμα και την γονική μέριμνα. Χωρίς συνήθως να μπορεί να αποδειχθεί η παρεμπόδιση της επικοινωνίας (π.χ. στις μικρές ηλικίες η τηλεφωνική επικοινωνία που προβλέπεται να είναι καθημερινή, εάν δεν θέλει η μητέρα, δηλαδή δεν απαντά στο τηλέφωνο, τότε παύει να υπάρχει και δεν αποδεικνύεται η αναπάντητη κλήση) για όλους, πατέρα και παππούδες. Αυτό οδηγεί και στην απουσία κάθε ενημέρωσης για την καθημερινότητα του παιδιού (υγεία, σχολική πρόοδος, συνήθειες).Ουσιαστικά γίνονται με την «ανοχή» και ουσιαστική ανεπάρκεια του ισχύοντος νόμου. Στην πράξη οι προβλεπόμενες διατάξεις δεν μπορούν να εφαρμοστούν και όχι μόνο αυτό. Εάν προχωρήσει ο θιγόμενος γονέας στις μηνύσεις που προβλέπονται, αυτό τελικά προσμετράται εις βάρος του ως «κακοποιητής» του άλλου γονέα δηλαδή ως έχων κακή προαίρεση, εκδικητική στάση, υποβαλλόμενος ταυτόχρονα σε μακροχρόνιες φθοροποιές δικαστικές διαμάχες άνευ συνήθως αποτελέσματος για την προστασία των δικαιωμάτων του, που είναι στην πραγματικότητα προ όφελος του παιδιού και βεβαίως σε υψηλά οικονομικά κόστη. ΠΡΕΠΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ.
    Ο ισχύων νόμος επιτρέπει τον ευνουχισμό του συναισθηματικού κόσμου του παιδιού και αποκόπτει την μία εκ των δύο γονεικών ριζών. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ! Οι αποφάσεις που λαμβάνονται μέχρι σήμερα, είναι copy paste και δεν λαμβάνονται υπ’οψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε περίπτωσης. Η πρόβλεψη για επιμόρφωση των δικαστών και του νομικού κόσμου στα θέματα οικογενειακού δικαίου, είναι θετική αλλά δεν είναι αρκετή. Το πλαίσιο το δίνει πάντοτε ο ΝΟΜΟΣ και η αναφορά στις αποφάσεις είναι πάντοτε σύμφωνη με τον νόμο. ΕΠΟΜΕΝΩΣ για να υπάρξει διαφορετική αντίληψη από πλευράς δικαστών πρέπει πρώτα να υπάρξει διαφορετικός νόμος. Διότι επιπλέον ο νόμος εκτός από τον κανονιστικό χαρακτήρα έχει και διαπαιδαγωγητικό!
    Ο ισχύων νόμος, είναι ουσιαστικά νεκρός. Ουδεμία ουσιαστική προστασία παρέχεται στο παιδί και καταπατά τα θεμελιώδη δικαιώματά του.
    ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ.
    Λέμε ΝΑΙ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΝΟΜΟ αλλά με Γενναίες διορθωτικές διατάξεις προς όφελος του παιδιού.

    Τ

Σχόλια 1 … 12 13 14 15 16 … 36