Άρθρο 85
Ορισμοί – Τροποποίηση άρθρου 1 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 1 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) μετά από τις λέξεις «μέλους της οικογένειας» προστίθενται οι λέξεις «ή σε βάρος προσώπου που δέχεται τις υπηρεσίες φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας στον οποίο ο δράστης εργάζεται,», αβ) διαγράφεται η αναφορά στο άρθρο «8» και αγ) προστίθενται μετά από το άρθρο 311 αναφορά στα άρθρα 336 και 338, β) στην παρ. 2 βα) στην περ. α’ μετά από τη λέξη «οικογένεια» διαγράφεται το διαζευκτικό «ή» και προστίθενται οι λέξεις «, η», ββ) στην περ. β’ η λέξη «παραστάτης» αντικαθίσταται από τη λέξη «συμπαραστάτης», βγ) στην περ. γ’ η λέξη «τέως» αντικαθίσταται από τη λέξη «πρώην» σε δύο σημεία, γ) στην παρ. 3 γα) στο πρώτο εδάφιο διαγράφεται το άρθρο «8» και γβ) στο δεύτερο εδάφιο προστίθενται μετά από το άρθρο 311 αναφορά στα άρθρα 336 και 338 και το άρθρο 1 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 1
Ορισμοί
Για τον παρόντα νόμο θεωρείται:
- ενδοοικογενειακή βία, η τέλεση αξιόποινης πράξης, σε βάρος μέλους της οικογένειας ή σε βάρος προσώπου που δέχεται τις υπηρεσίες φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας στον οποίο ο δράστης εργάζεται, σύμφωνα με τα άρθρα 6, 7 και 9 του παρόντος και τα άρθρα 299, 311, 336 και 338 του Ποινικού Κώδικα.
- α. οικογένεια, η κοινότητα που αποτελείται από συζύγους ή πρόσωπα που συνδέονται με σύμφωνο συμβίωση ή γονείς και συγγενείς πρώτου και δεύτερου βαθμού εξ αίματος ή εξ αγχιστείας και τα εξ υιοθεσίας τέκνα τους.
β. στην οικογένεια περιλαμβάνονται, εφόσον συνοικούν, συγγενείς εξ αίματος ή εξ αγχιστείας μέχρι τετάρτου βαθμού και πρόσωπα των οποίων επίτροπος, δικαστικός συμπαραστάτης ή ανάδοχος γονέας έχει ορισθεί μέλος της οικογένειας, καθώς και κάθε ανήλικο πρόσωπο που συνοικεί στην οικογένεια.
γ. οι διατάξεις του παρόντος νόμου εφαρμόζονται και στους μόνιμους συντρόφους και στα τέκνα, κοινά ή ενός εξ αυτών, στους πρώην συζύγους, στα μέρη συμφώνου συμβίωσης που έχει λυθεί, καθώς και στους πρώην μόνιμους συντρόφους.
- θύμα ενδοοικογενειακής βίας, κάθε πρόσωπο της προηγούμενης παραγράφου σε βάρος του οποίου τελείται αξιόποινη πράξη κατά τα άρθρα 6, 7, και 9 του παρόντος. Θύμα είναι και το μέλος, στην οικογένεια του οποίου τελέσθηκε αξιόποινη πράξη, κατά τα άρθρα 299, 311, 336 και 338 του Ποινικού Κώδικα, καθώς και ο ανήλικος κατά την παράγραφο 2, ενώπιον του οποίου τελείται μία από τις αξιόποινες πράξεις της παρούσας.».
Άρθρο 86
Σωματική και ψυχολογική βία σε βάρος ανηλίκων – Τροποποίηση άρθρου 4 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 4 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στον τίτλο του άρθρου μετά από τη λέξη «σωματική» προστίθενται οι λέξεις «και ψυχολογική» και β) στο πρώτο εδάφιο βα) μετά από τις λέξεις «επί ασκήσεως σωματικής» προστίθενται οι λέξεις «ή ψυχολογικής» και ββ) διαγράφονται οι λέξεις «ως μέσου σωφρονισμού» και το άρθρο 4 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 4
Σωματική και ψυχολογική βία σε βάρος ανηλίκων
Επί ασκήσεως σωματικής ή ψυχολογικής βίας σε βάρος ανηλίκου, στο πλαίσιο της ανατροφής του, εφαρμόζεται το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα.
Η 30ή Απριλίου κάθε χρόνου ορίζεται ως ημέρα κατά της σωματικής τιμωρίας ανηλίκων.».
Άρθρο 87
Αύξηση του ελάχιστου ύψους του ποσού της χρηματικής ικανοποίησης – Τροποποίηση άρθρου 5 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 5 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) οι λέξεις «χιλίων (1.000)» αντικαθίστανται από τις λέξεις «δύο χιλιάδων (2.000)» και το άρθρο 5 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 5
Χρηματική ικανοποίηση
Η κατά το άρθρο 932 του Αστικού Κώδικα Χρηματική ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης του παθόντος για μία από τις πράξεις του παρόντος νόμου, δεν μπορεί να είναι κατώτερη των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ, εκτός αν ο ίδιος ο παθών ζήτησε μικρότερο ποσό.».
Άρθρο 88
Διακεκριμένη περίπτωση τέλεσης της ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 6 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 6 του ν. 3500/2006 (Α΄ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 3 προστίθεται στις διακεκριμένες περιπτώσεις ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης που επισύρουν ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών και η περίπτωση τέλεσης της πράξης ενώπιον του ανηλίκου μέλους της οικογένειας και στην περίπτωση που φέρει τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών ετών, β) η παρ. 5 διαγράφεται και το άρθρο 6 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 6
Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη
- Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.
- Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.
- Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
- Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
- [Καταργείται]».
Άρθρο 89
Ενδοοικογενειακή παράνομη βία και απειλή και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 7 ν. 3500/2006
Στις παρ. 1 και 2 του άρθρου 7 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) προστίθεται δεύτερο εδάφιο αναφορικά με την ποινή της ενδοοικογενειακής παράνομης βίας και απειλής που τελείται ενώπιον ανηλίκου και οι παρ. 1 και 2 διαμορφώνονται ως εξής:
«Άρθρο 7
Ενδοοικογενειακή παράνομη βία και απειλή
- Το μέλος της οικογένειας το οποίο εξαναγκάζει άλλο μέλος χρησιμοποιώντας βία ή απειλή με σπουδαίο και άμεσο κίνδυνο σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή χωρίς το θύμα να υποχρεούται προς τούτο τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών, ανεξάρτητα από το αν το απειλούμενο κακό στρέφεται εναντίον του ίδιου του θύματος ή κάποιου από τους οικείους του υπό την έννοια της περίπτωσης β΄ του άρθρου 13 του Ποινικού Κώδικα. Όποιος τελεί την αξιόποινη πράξη του πρώτου εδαφίου ενώπιον ανηλίκου τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός (1) έτους.
- Το μέλος της οικογένειας το οποίο προκαλεί τρόμο ή ανησυχία σε άλλο μέλος της οικογένειας, απειλώντας το με βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, τιμωρείται με φυλάκιση. Όποιος τελεί την αξιόποινη πράξη του πρώτου εδαφίου ενώπιον ανηλίκου τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον έξι (6) μηνών.».
Άρθρο 90
Αύξηση του ορίου ποινής στην περίπτωση της τέλεσης ενδοοικογενειακής προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 9 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 9 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 2 αα) οι λέξεις «μέχρι τριών ετών» διαγράφονται, αβ) επέρχονται νομοτεχνικές βελτιώσεις και αγ) προστίθενται, μετά από τις λέξεις «αν ο παθών είναι ανήλικος», οι λέξεις «ή η πράξη τελείται ενώπιόν του», β) η παρ. 3 διαγράφεται και το άρθρο 9 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 9
Ενδοοικογενειακή προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας
- Το μέλος της οικογένειας το οποίο προσβάλλει την αξιοπρέπεια άλλου μέλους της, με ιδιαίτερα ταπεινωτικό λόγο ή έργο που ανάγεται στη γενετήσια ζωή του, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.
- Με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών τιμωρείται η πράξη της παρ. 1, αν ο παθών είναι ανήλικος ή η πράξη τελείται ενώπιόν του.
- [Καταργείται]».
Άρθρο 91
Προϋποθέσεις ποινικής διαμεσολάβησης – Τροποποίηση άρθρου 11 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 11 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 προστίθεται διαζευκτικά η αρμοδιότητα των ανακριτικών υπαλλήλων όταν ενεργούν στο πλαίσιο της παρ. 2 του άρθρου 245 ΚΠΔ να εξετάζουν τη δυνατότητα διαμεσολάβησης, β) στην παρ. 2 βα) στην περ. β’ προστίθεται και η συμμετοχή σε πρόγραμμα απεξάρτησης ως όρος ποινικής διαμεσολάβησης και προστίθεται στους φορείς που παρέχουν τα συμβουλευτικά/θεραπευτικά προγράμματα, καθώς και τα προγράμματα απεξάρτησης και κάθε ιδιωτικός φορέας που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, ββ) στην περ. γ’ προστίθενται δεύτερο, τρίτο, τέταρτο και πέμπτο εδάφιο, βγ) προστίθεται περ. δ’, γ) στην παρ. 5 το άρθρο «45Α» αντικαθίσταται από το άρθρο «46» και το άρθρο 11 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 11
Προϋποθέσεις
- Στα πλημμελήματα ενδοοικογενειακής βίας ο αρμόδιος για την άσκηση ποινικής δίωξης εισαγγελέας ή ο αρμόδιος ανακριτικός υπάλληλος, ενεργώντας στο πλαίσιο της παρ. 2 του άρθρου 245 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, διερευνούν τη δυνατότητα διαμεσολάβησης κατά τη Διαδικασία των επόμενων άρθρων.
- Προϋπόθεση για την έναρξη της Διαδικασίας ποινικής διαμεσολάβησης είναι υποβολή ανεπιφύλακτης δήλωσης εκ μέρους του προσώπου στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, ότι είναι πρόθυμο σωρευτικά:
α) να υποσχεθεί ότι δεν θα τελέσει στο μέλλον οποιαδήποτε πράξη ενδοοικογενειακής βίας (λόγος τιμής) και ότι, σε περίπτωση συνοίκησης, δέχεται να μείνει εκτός οικογενειακής κατοικίας για εύλογο χρονικό διάστημα, εάν το προτείνει το θύμα. Για την υπόσχεση αυτή συντάσσεται έκθεση κατά τα άρθρα 148 επ. του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
β) να παρακολουθήσει ειδικό συμβουλευτικό – θεραπευτικό πρόγραμμα ή πρόγραμμα απεξάρτησης για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας σε δημόσιο φορέα ή σε ιδιωτικό φορέα που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, σε όποιον τόπο και για όσο χρονικό διάστημα κρίνεται τούτο αναγκαίο από τους αρμόδιους θεραπευτές. Ο υπεύθυνος του προγράμματος πιστοποιεί την ολοκλήρωση της παρακολούθησής του. Το σχετικό πιστοποιητικό επισυνάπτεται στο φάκελο της δικογραφίας. Αναφέρονται δε σε αυτό, αναλυτικά, το αντικείμενο του συμβουλευτικού – θεραπευτικού προγράμματος ή του προγράμματος απεξάρτησης και ο αριθμός των συνεδριών που παρακολούθησε ο ενδιαφερόμενος.
Σε περίπτωση μη ολοκλήρωσης της παρακολούθησης του προγράμματος εφαρμόζεται η παράγραφος 3 του άρθρου 13.
γ) να άρει ή να αποκαταστήσει, εφόσον είναι δυνατόν, αμέσως τις συνέπειες που προκλήθηκαν από την πράξη και να καταβάλει εύλογη χρηματική ικανοποίηση στον παθόντα. Αν αποδεδειγμένα προκύπτει, πως τόσο το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, όσο και το θύμα βρίσκονται σε πρόδηλη οικονομική αδυναμία, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να αποζημιωθεί το θύμα σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο και υφίσταται η ανάγκη μετεγκατάστασης του θύματος και των ανήλικων τέκνων του σε ασφαλές περιβάλλον και κάλυψης βασικών βιοτικών αναγκών τους, προβλέπεται η καταβολή εφάπαξ ποσού αποζημίωσης προς το θύμα, η οποία καταβάλλεται δίχως καθυστέρηση από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης του άρθρου 1 του ν. 3811/2009 (Α’ 231) κατόπιν αίτησης του θύματος με αναλογική εφαρμογή του ανωτέρου νόμου. Η περ. δ’ του άρθρου 9 του ν. 3811/2009, περί κατάχρησης δικαιώματος, εφαρμόζεται αναλόγως. Το Ελληνικό Δημόσιο υποκαθίσταται στα δικαιώματα του αποζημιωθέντος θύματος σε βάρος του προσώπου στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, μέχρι το ύψος του καταβληθέντος ποσού, την είσπραξη του οποίου επιδιώκει σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ν. 4978/2022, Α΄ 190). Η αποζημίωση του θύματος από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης, σύμφωνα με το δεύτερο εδάφιο, δεν θίγει το δικαίωμα αποζημίωσής του από το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, σύμφωνα με τα άρθρα 914 και 932 του Αστικού Κώδικα.
δ) να προβεί σε κάθε άλλη ενέργεια αποκατάστασης ή μεταμέλειας που προτείνει το θύμα.
- Αν το θύμα της ενδοοικογενειακής βίας είναι ανήλικος, η ποινική διαμεσολάβηση ενεργείται υπέρ αυτού και από κοινού από τον κατά τόπον αρμόδιο εισαγγελέα ανηλίκων και τον ασκούντα την επιμέλεια, εφόσον αυτός δεν είναι το ίδιο πρόσωπο με τον φερόμενο ως δράστη του εγκλήματος. Αν δεν υπάρξει ομοφωνία, η διαμεσολάβηση δεν είναι δυνατή. Ο ανήλικος που έχει συμπληρώσει το δέκατο τέταρτο έτος της ηλικίας του μπορεί, εφόσον το επιθυμεί, να παρίσταται κατ` αυτήν και να ακούγεται. Τα πρόσωπα του πρώτου εδαφίου αντιπροσωπεύουν τον ανήλικο στη Διαδικασία της ποινικής διαμεσολάβησης και για τις αστικές αξιώσεις.
- Οι σχετικές με την ποινική διαμεσολάβηση διατάξεις του παρόντος νόμου δεν εφαρμόζονται, αν ο φερόμενος ως δράστης της πράξεως ενδοοικογενειακής βίας είναι επίτροπος, δικαστικός συμπαραστάτης ή ανάδοχος γονέας του ανηλίκου.
- Αν την πράξη ενδοοικογενειακής βίας σε βαθμό πλημμελήματος φέρεται να έχει τελέσει ανήλικος, εφαρμόζεται το άρθρο 46 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.».
Άρθρο 92
Διεύρυνση της δυνατότητας του δικαστηρίου για επιβολή περιοριστικών όρων και ποινικής διαμεσολάβησης – Τροποποίηση άρθρου 12 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 12 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) στο πρώτο εδάφιο αντικαθίσταται η αναφορά στο άρθρο «423» από το άρθρο «424», αβ) στο τρίτο εδάφιο αντικαθίστανται οι λέξεις «κατά το πρώτο εδάφιο» από τις λέξεις «για οποιαδήποτε αιτία», β) η παρ. 6 αντικαθίσταται, γ) η παρ. 7 τροποποιείται με την πρόβλεψη της δυνατότητας διαμεσολάβησης και κατά την ενδιάμεση διαδικασία, εντός προθεσμίας από την επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος, με την υποβολή πρακτικού από τους συνηγόρους των μερών και με την προσθήκη δεύτερου εδαφίου και το άρθρο 12 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 12
Διαδικασία
- Αν σε βάρος του υπαιτίου κινηθεί η Διαδικασία των άρθρων 417 επ. του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ποινική διαμεσολάβηση επιτρέπεται μόνον εφόσον το δικαστήριο αναβάλει την εκδίκαση της υπόθεσης κατά τις διατάξεις του άρθρου 424 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
Στην περίπτωση αυτή, η σχετική Διαδικασία χωρεί κατά τις παραγράφους 3 έως 6 του παρόντος άρθρου. Το δικαστήριο που αναβάλλει την εκδίκαση της υπόθεσης, για οποιαδήποτε αιτία, εξετάζει αυτεπαγγέλτως αν συντρέχει περίπτωση να επιβληθούν στον υπαίτιο περιοριστικοί όροι κατά το άρθρο 18 του παρόντος νόμου.
- Αν σε βάρος του φερόμενου ως δράστη ενεργείται προκαταρκτική εξέταση, ο εισαγγελέας, πριν από κάθε άλλη ενέργεια:
α) μπορεί να διατάσσει τη διενέργεια ιατρικής πραγματογνωμοσύνης στο φερόμενο ως θύμα, προκειμένου να ερευνηθεί η βασιμότητα της καταγγελίας για την σε βάρος του τέλεση της πράξεως,
β) εξετάζει ο ίδιος κάθε μάρτυρα που προτείνεται, καθώς και τα πρόσωπα της οικογένειας ή παραγγέλλει την εξέταση αυτών από τους αρμόδιους ανακριτικούς υπαλλήλους, και
γ) καλεί το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση της πράξεως να παράσχει στον ίδιο ή στον αρμόδιο ανακριτικό υπάλληλο εξηγήσεις υπό τους όρους του άρθρου 31 παρ. 2 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
- Αν ο παρέχων εξηγήσεις δεν υποβάλει ο ίδιος, ή μέσω του συνηγόρου του, την κατά την παρ. 2 του άρθρου 11 δήλωση περί ποινικής διαμεσολάβησης, καλείται, προς τούτο, από τον αρμόδιο εισαγγελέα. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να λάβει προθεσμία τριών ημερών για να απαντήσει.
- Αν η απάντηση του παρέχοντος εξηγήσεις είναι αρνητική ή αυτός δεν απαντήσει, κινείται η ποινική Διαδικασία κατά τις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Αν η απάντηση του παρέχοντος εξηγήσεις είναι θετική, ο εισαγγελέας ενημερώνει τον παθόντα ή τον συνήγορό του για την κατά τα ανωτέρω δήλωση του ενδιαφερομένου και, αν υποβληθεί σχετικό αίτημα, παρέχεται στον παθόντα προθεσμία, το πολύ τριών ημερών, για να δηλώσει αν δέχεται τη διαμεσολάβηση.
- Αν η απάντηση του παθόντος είναι αρνητική ή αυτός δεν απαντήσει ή δεν επέλθει συμφωνία ως προς τους όρους της περίπτωσης α΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 11, κινείται η ποινική Διαδικασία κατά τις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Αν η απάντηση του παθόντος είναι θετική, ο εισαγγελέας με διάταξή του θέτει τη δικογραφία σε ειδικό αρχείο της εισαγγελίας. Κατά της διατάξεως αυτής δεν χωρεί προσφυγή.
- Αν τα πρόσωπα στα οποία αποδίδεται η τέλεση της πράξης είναι περισσότερα ή η φερόμενη ως τελεσθείσα πράξη αφορά περισσότερα θύματα, η δικογραφία χωρίζεται για τα μέρη που συναινούν και λαμβάνει αυτοτελή δικονομική πορεία σύμφωνα με τις επιμέρους διακρίσεις της παρ. 5.
- Η συμφωνία των διαδίκων μερών για την κατά την παρ. 2 του άρθρου 11 του παρόντος έναρξη της διαδικασίας ποινικής διαμεσολάβησης μπορεί να υποβληθεί και με σχετικό πρακτικό εκ μέρους των συνηγόρων τους, στον αρμόδιο εισαγγελέα το αργότερο εντός προθεσμίας δεκαπέντε (15) ημερών από την επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος. Στην τελευταία περίπτωση ο αρμόδιος εισαγγελέας αποσύρει τη δικογραφία από το πινάκιο προκειμένου να λάβουν χώρα οι ενέργειες του δεύτερου εδαφίου της παρ. 5 του παρόντος.».
Άρθρο 93
Αστικές συνέπειες – Αντικατάσταση άρθρου 14 ν. 3500/2006
Το άρθρο 14 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 14
Αστικές συνέπειες
- Η συμφωνία των διαδίκων για την έναρξη της διαδικασίας της ποινικής διαμεσολάβησης δεν εμποδίζει την άσκηση αγωγής διαζυγίου ή την υποβολή αιτήσεως συναινετικής λύσης του γάμου, την πρόοδο της δίκης και τη λύση του γάμου ή τη λύση του συμφώνου συμβίωσης.
- Η μη συμμόρφωση του φερόμενου ως δράστη προς τους όρους της ποινικής διαμεσολάβησης και η μη ολοκλήρωση της διαδικασίας έχει ως αποτέλεσμα την ανατροπή της συμφωνίας, όσον αφορά στις χρηματικές αξιώσεις του θύματος, οι οποίες αναβιώνουν αναδρομικά και μπορούν να αναζητηθούν κατά τις διατάξεις περί αδικοπραξίας. Τα καταβληθέντα, λόγω της συμφωνίας, μπορούν να αναζητηθούν κατά τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού.
- Μετά την ολοκλήρωση της ποινικής διαμεσολάβησης και τη συμμόρφωση του φερόμενου ως δράστη στους όρους της συμφωνίας, όσον αφορά στις χρηματικές αξιώσεις του θύματος, αποκλείεται η ανατροπή αυτής, εξ οιουδήποτε λόγου και η αναζήτηση των καταβληθέντων σε συμμόρφωση αυτής.».
Άρθρο 94
Εναρμόνιση της παραγραφής με τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα – Τροποποίηση άρθρου 16 ν. 3500/2006
Το άρθρο 16 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) τροποποιείται ως προς την έναρξη της προθεσμίας παραγραφής προς εναρμόνιση με την παρ. 4 του άρθρου 113 του Ποινικού Κώδικα και το άρθρο 16 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 16
Παραγραφή
Αν οι πράξεις των άρθρων 6, 7 και 9 του παρόντος στρέφονται κατά ανηλίκου, η έναρξη της προθεσμίας παραγραφής αναστέλλεται κατά τα οριζόμενα στην παρ. 4 του άρθρου 113 του Ποινικού Κώδικα.».
Άρθρο 95
Διεύρυνση των περιοριστικών όρων που επιβάλλουν τα δικαστικά όργανα και των φορέων που γνωμοδοτούν – Τροποποίηση άρθρου 18 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 18 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) στο πρώτο εδάφιο προστίθεται ο περιοριστικός όρος της συμμετοχής του δράστη σε θεραπευτικά ή συμβουλευτικά προγράμματα ή προγράμματα απεξάρτησης, αβ) προστίθενται νέα εδάφια, δεύτερο και τρίτο, β) στην παρ. 3 βα) γίνονται νομοτεχνικές βελτιώσεις, ββ) προστίθενται στους φορείς προέλευσης των επιστημόνων που γνωμοδοτούν και όλων των δημοσίων φορέων, καθώς και των φορέων του ιδιωτικού τομέα που εποπτεύονται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, και το άρθρο 18 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 18
Περιοριστικοί όροι
- Σε περίπτωση διαπράξεως εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας είναι δυνατόν, αν υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες κρίνεται απαραίτητο για την προστασία της σωματικής και ψυχικής υγείας του θύματος, να επιβληθούν στον κατηγορούμενο από το αρμόδιο ποινικό δικαστήριο στο οποίο παραπέμπεται να δικασθεί ή από τον αρμόδιο ανακριτή ή από το δικαστικό συμβούλιο ή από τον εισαγγελέα που έχει επιληφθεί της υπόθεσης με αιτιολογημένη διάταξή του, κατά της οποίας επιτρέπεται η άσκηση προσφυγής ενώπιον του συμβουλίου πλημμελειοδικών, και για όσο χρονικό διάστημα απαιτείται, περιοριστικοί όροι, όπως ιδίως η απομάκρυνσή του από την οικογενειακή κατοικία, η μετοίκησή του, η απαγόρευση να προσεγγίζει τους χώρους κατοικίας ή και εργασίας του θύματος, κατοικίες στενών συγγενών του, τα εκπαιδευτήρια των παιδιών και ξενώνες φιλοξενίας, η συμμετοχή του σε θεραπευτικά ή συμβουλευτικά προγράμματα ή προγράμματα απεξάρτησης. Για την επιβολή περιοριστικών όρων λαμβάνονται υπόψη ιδίως η βαρύτητα και η συχνότητα της πράξης, η επικινδυνότητα του δράστη και η υποτροπή. Απόσπασμα των ανωτέρω αποφάσεων, βουλευμάτων και διατάξεων, που επιβάλλουν περιοριστικούς όρους διαβιβάζεται αυθημερόν στον αρμόδιο για την εκτέλεσή τους Εισαγγελέα και κοινοποιείται αμελλητί στις διωκτικές αρχές. Όποιος παραβιάζει τον περιοριστικό όρο που του έχει επιβληθεί τιμωρείται με φυλάκιση.
- Ο περιοριστικός όρος που έχει επιβληθεί σύμφωνα με τις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου είναι δυνατόν να ανακληθεί, αντικατασταθεί ή τροποποιηθεί από το αρμόδιο δικαστικό όργανο που τον επέβαλε, με αίτηση αυτού στον οποίο επιβλήθηκε ή του θύματος, στην οποία αναφέρονται οι λόγοι για τους οποίους επιβάλλεται η ανάκληση, αντικατάσταση ή τροποποίησή του ή και αυτεπαγγέλτως αν εκλείψουν οι λόγοι επιβολής ή προκύψει λόγος αντικατάστασης του όρου. Το δικαστικό όργανο αποφαίνεται αφού ακούσει το θύμα και αυτόν στον οποίο επιβλήθηκε ο περιοριστικός όρος.
- Το δικαστικό όργανο που είναι αρμόδιο κατά την παρ. 1 για την επιβολή, ανάκληση, αντικατάσταση ή τροποποίηση των περιοριστικών όρων, μπορεί να ζητήσει, συμβουλευτικά, τη γνώμη ψυχιάτρων, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών και άλλων επιστημόνων με ειδικές γνώσεις σε θέματα ενδοοικογενειακής βίας, εφόσον τα πρόσωπα αυτά εργάζονται σε δημόσιο φορέα ή σε ιδιωτικό φορέα που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας.».
Άρθρο 96
Υποχρέωση τήρησης εχεμύθειας – Τροποποίηση άρθρου 20 ν. 3500/2006
Στην παρ. 1 του άρθρου 20 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) η αναφορά στο άρθρο «243» αντικαθίσταται από το άρθρο «245» και το άρθρο 20 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 20
Υποχρέωση τήρησης εχεμύθειας
- Σε περίπτωση διαπράξεως εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας, οι αρμόδιες αστυνομικές αρχές που διενεργούν προανάκριση, σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 245 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, απαγορεύεται να ανακοινώνουν με οποιονδήποτε τρόπο το ονοματεπώνυμο του θύματος και του κατηγορουμένου, τη διεύθυνση κατοικίας τους, καθώς και οποιαδήποτε άλλα στοιχεία είναι δυνατόν να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους.
- Οι παραβάτες της διατάξεως αυτής τιμωρούνται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.».
Άρθρο 97
Διεύρυνση των φορέων του δημοσίου τομέα που παρέχουν συνδρομή και άμεση ενημέρωση του θύματος και των φορέων από τις αρμόδιες αστυνομικές αρχές – Τροποποίηση άρθρου 21 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 21 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 διευρύνεται ο κύκλος των παρεχόντων την αναγκαία συνδρομή φορέων με τη συμπερίληψη των φορέων που εποπτεύονται από τα Υπουργεία Εσωτερικών και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, β) στην παρ. 2 βα) διαγράφονται οι λέξεις «, εφόσον το ζητήσει το θύμα,» και ββ) μετά από τη λέξη «ενημερώσουν» προστίθεται η λέξη «αμελλητί» και το άρθρο 21 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 21
Κοινωνική συμπαράσταση
- Τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας δικαιούνται ηθικής συμπαράστασης και της αναγκαίας υλικής συνδρομής από τα νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου που λειτουργούν ειδικά για τους σκοπούς αυτούς υπό την εποπτεία των Υπουργείων Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, και από κοινωνικές υπηρεσίες των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης.
- Οι αστυνομικές αρχές που επιλαμβάνονται, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, υποθέσεων ενδοοικογενειακής βίας υποχρεούνται να ενημερώσουν αμελλητί αυτό και τους παραπάνω φορείς, ώστε να παρασχεθεί αμέσως η απαραίτητη, κατά περίπτωση, αρωγή.».
Άρθρο 98
Υποχρεώσεις των επαγγελματιών – Αντικατάσταση άρθρου 23 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 23 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στον τίτλο οι λέξεις «των εκπαιδευτικών» αντικαθίστανται από τις λέξεις «των επαγγελματιών» και β) οι παρ. 1 και 2 αντικαθίστανται, γ) προστίθεται παρ. 2Α και το άρθρο 23 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 23
Υποχρεώσεις των επαγγελματιών
- Παιδαγωγός, εκπαιδευτικός, μέλος του ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού ή του ειδικού βοηθητικού προσωπικού της πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κοινωνικός λειτουργός, επιμελητής προπονητής ή γιατρός που παρέχει τις υπηρεσίες του σε ανήλικο, ο οποίος κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του πληροφορείται ή διαπιστώνει με οποιονδήποτε τρόπο, ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος ανηλίκου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας, υποχρεούται να το αναφέρει αμελλητί στις αρμόδιες κατά τον νόμο αρχές. Την ίδια υποχρέωση έχει ιατρός που με βάση σοβαρά αντικειμενικά ευρήματα της ιατρικής εξέτασης διαπιστώνει ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος ενηλίκου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας.
- Τα πρόσωπα της παρ. 1, που προβαίνουν σε αναφορά εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας δεν εγκαλούνται, δεν ενάγονται, δεν διώκονται πειθαρχικά, δεν απολύονται, ούτε υφίστανται άλλου είδους κυρώσεις ή δυσμενή μεταχείριση, για το περιστατικό που ανέφεραν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, παρά μόνο εάν προέβησαν εν γνώσει τους σε αναληθή αναφορά.
2Α. Τα πρόσωπα της παρ. 1 καλούνται να εξετασθούν ως μάρτυρες κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο, μόνο αν το έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας δεν αποδεικνύεται με οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό μέσο.
- Οι διατάξεις του παρόντος εφαρμόζονται αναλόγως και για τα μέλη του προσωπικού και τους Προϊσταμένους των Κέντρων Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης (Κ.Ε.Σ.Υ.) του άρθρου 6 και της παρ. 3 του άρθρου 18 του ν. 4547/2018 (Α` 102).».
Άρθρο 99
Μέριμνα για τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας- Προσθήκη άρθρου 23Α στον ν. 3500/2006
Μετά το άρθρο 23 του ν. 3500/2006 (Α΄ 232) προστίθεται άρθρο 23 Α ως εξής:
«Άρθρο 23A
Ατομική αξιολόγηση των θυμάτων και διαχείριση του κινδύνου επανάληψης της βίας και δευτερογενούς θυματοποίησης
- Οι υπηρεσίες υποδοχής θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, όπως οι αστυνομικές αρχές, οι κοινωνικές υπηρεσίες, οι υπηρεσίες υγείας και οι εξειδικευμένες δομές για την υποστήριξη των γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, κατά τον λόγο αρμοδιότητάς τους και κατόπιν προηγούμενης ενημέρωσης και σύμφωνης γνώμης του θύματος, προβαίνουν σε:
α) ατομική αξιολόγηση του θύματος, με σκοπό την εκτίμηση του κινδύνου να υποστεί επανάληψη της βίας ή δευτερογενή θυματοποίηση και
β) διαχείριση του κινδύνου, με τον προσδιορισμό των κατάλληλων μέτρων άμεσης προστασίας του θύματος, προκειμένου να αποτραπούν η επανάληψη της βίας και η δευτερογενής θυματοποίηση.
- Η ατομική αξιολόγηση και διαχείριση του κινδύνου διενεργείται με τη συμμετοχή του θύματος, λαμβάνοντας κυρίως υπόψη:
α) τα προσωπικά χαρακτηριστικά του θύματος, όπως την ηλικία, τη φυλή, την θρησκεία, την εθνικότητα ή εθνοτική καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα ή τα χαρακτηριστικά φύλου ή την αναπηρία, το καθεστώς διαμονής ή κατοικία, τη σχέση συγγένειας και τον βαθμό οικονομικής ή άλλης εξάρτησης με τον δράστη, καθώς και το ιστορικό προηγούμενης θυματοποίησης,
β) τον βαθμό βλάβης του θύματος, το είδος, τη σοβαρότητα και τη συχνότητα της βίας.
γ) παράγοντες επικινδυνότητας ή υποτροπής της βίας, που συντρέχουν στο πρόσωπο του δράστη, όπως ιδίως απειλές για τη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα του θύματος, την κατοχή πυροβόλου όπλου, προηγούμενες καταδίκες για ενδοοικογενειακή βία, εξακολουθητική παρακολούθηση, εξαρτήσεις από αλκοόλ ή άλλες ουσίες, εκδήλωση βίας ή απειλών ενώπιον ανηλίκου,
δ) άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις που συντρέχουν είτε στο πρόσωπο του θύματος είτε στο πρόσωπο του δράστη.
- Οι διωκτικές, εισαγγελικές και δικαστικές αρχές, ενώπιον των οποίων εκκρεμεί υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας, όποτε κρίνεται αναγκαίο, ενημερώνουν και παραπέμπουν το θύμα, κατόπιν αίτησής του, σε κοινωνικές υπηρεσίες ή σε υπηρεσίες υγείας ή σε εξειδικευμένες δομές υποστήριξης γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, για τη διενέργεια ατομικής αξιολόγησης, με σκοπό να προσδιοριστούν τα κατάλληλα μέτρα άμεσης προστασίας του.
Η ατομική αξιολόγηση επικαιροποιείται καθ’ όλη τη διάρκεια της εκκρεμούς ποινικής διαδικασίας, αν ουσιωδώς μεταβάλλονται οι περιστάσεις που αποτέλεσαν τη βάση της.
- Στο πλαίσιο διαχείρισης του κινδύνου, για τον προσδιορισμό των κατάλληλων μέτρων για την προστασία του θύματος, η υπηρεσία υποδοχής συνεργάζεται με άλλες αρμόδιες, κατά περίπτωση, υπηρεσίες και αρχές και μπορεί να διαβιβάζει προς αυτές ή να λαμβάνει από αυτές τις αναγκαίες πληροφορίες, κατόπιν σύμφωνης γνώμης του θύματος.
- Ο τελικός προσδιορισμός και η λήψη των κατάλληλων μέτρων προστασίας του θύματος γίνονται με τη σύμφωνη γνώμη του.
- Με κοινή απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Εσωτερικών, Προστασίας του Πολίτη, Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Υγείας και Μετανάστευσης και Ασύλου καθορίζονται όλες οι αναγκαίες λεπτομέρειες και διαδικασίες σχετικά με τη μεθοδολογία και τον τρόπο συνεργασίας των υπηρεσιών και αρχών των προηγούμενων παραγράφων, καθώς και κάθε άλλο ζήτημα για την εφαρμογή του παρόντος.».
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονική αποξένωση είναι ειδεχθείς έγκλημα διότι εγκληματίται απέναντι σε ανυπεράσπιστα πλάσματα όπως είναι τα παιδιά τα οποία δεν ανήκουν σε κανέναν οι γονείς ανήκουν στα παιδιά ούτε είναι βραβείο σε ένα χωρισμό για να τα πάρει αυτός που κερδίζει!
Όλες αυτές οι μανούλες που λένε ότι τα σχόλια είναι copy paste δεν έχουνε δει τις αποφάσεις των δικαστηρίων που βγαίνουν εκεί θα καταλάβουν τι σημαίνει copy paste.
Η μεγαλύτερη ενδοοικογενειακή βία είναι το θα σε πάρω τα παιδιά και θα φύγω και θα σε τυλίξω σε μία κόλλα χαρτί και δεν θα ξεμπλέξεις ποτέ με την ισχύον νομοθεσία που στηρίζει μόνο της μαμάδες!
Ο μόνος που μπορεί να χωρίσει τους γονείς από τα παιδιά και τα παιδιά από τους γονείς είναι ο θεός!
Μπορείτε να ανατρέξετε έρευνες που έχουν γίνει που τα νούμερα μιλούν από μόνα τους πόσοι πατεράδες έχουν κινηθεί δικαστικά εναντίον στις μητέρες των παιδιών τους μητέρες έχουν κινηθεί δικαστικά απέναντι στους πατεράδες των παιδιών τους με ψευδής κατηγορίες και ένα σωρό αβάσιμα στοιχεία που έχουν δημιουργήσει η ίδιες με τους δικηγόρους τους με κάτι ειδικούς ψυχικής υγείας ώστε να καρπωθούν τα οφέλη που τους δίνει το κράτος σαν μονογονεϊκή οικογένεια αποξενώσουν πλήρως τον πατέρα βγάζοντας τον επικίνδυνο ποιος πριν το γάμο δεν ήταν έγινε διαμαγίας!
Επίσης αν θέλετε δικαιοσύνη σε κάθε δικαστήριο που θα γίνεται και θα αφορά την επιμέλεια των παιδιών καλό είναι να διατάσσεται από την εισαγγελία τεστ dna έρευνα λέει ότι το 40% των παιδιών είναι από άλλον πατέρα πληρώνουν διατροφές και έχουν υποχρεώσεις σε παιδιά που δεν είναι δικά τους και ο νοών νοείτω!
Η γωνική αποξένωση με δόλο είναι έγκλημα!!!
Από το εγώ πότε θα γίνω μάνα μέχρι το θα σε πάρω τα παιδιά και θα φύγω και θα σε τυλίξω και σε μία κόλλα χαρτί οικογενειακό δίκαιο της ελλάδας δρόμος!
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου