Άρθρο 85
Ορισμοί – Τροποποίηση άρθρου 1 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 1 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) μετά από τις λέξεις «μέλους της οικογένειας» προστίθενται οι λέξεις «ή σε βάρος προσώπου που δέχεται τις υπηρεσίες φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας στον οποίο ο δράστης εργάζεται,», αβ) διαγράφεται η αναφορά στο άρθρο «8» και αγ) προστίθενται μετά από το άρθρο 311 αναφορά στα άρθρα 336 και 338, β) στην παρ. 2 βα) στην περ. α’ μετά από τη λέξη «οικογένεια» διαγράφεται το διαζευκτικό «ή» και προστίθενται οι λέξεις «, η», ββ) στην περ. β’ η λέξη «παραστάτης» αντικαθίσταται από τη λέξη «συμπαραστάτης», βγ) στην περ. γ’ η λέξη «τέως» αντικαθίσταται από τη λέξη «πρώην» σε δύο σημεία, γ) στην παρ. 3 γα) στο πρώτο εδάφιο διαγράφεται το άρθρο «8» και γβ) στο δεύτερο εδάφιο προστίθενται μετά από το άρθρο 311 αναφορά στα άρθρα 336 και 338 και το άρθρο 1 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 1
Ορισμοί
Για τον παρόντα νόμο θεωρείται:
- ενδοοικογενειακή βία, η τέλεση αξιόποινης πράξης, σε βάρος μέλους της οικογένειας ή σε βάρος προσώπου που δέχεται τις υπηρεσίες φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας στον οποίο ο δράστης εργάζεται, σύμφωνα με τα άρθρα 6, 7 και 9 του παρόντος και τα άρθρα 299, 311, 336 και 338 του Ποινικού Κώδικα.
- α. οικογένεια, η κοινότητα που αποτελείται από συζύγους ή πρόσωπα που συνδέονται με σύμφωνο συμβίωση ή γονείς και συγγενείς πρώτου και δεύτερου βαθμού εξ αίματος ή εξ αγχιστείας και τα εξ υιοθεσίας τέκνα τους.
β. στην οικογένεια περιλαμβάνονται, εφόσον συνοικούν, συγγενείς εξ αίματος ή εξ αγχιστείας μέχρι τετάρτου βαθμού και πρόσωπα των οποίων επίτροπος, δικαστικός συμπαραστάτης ή ανάδοχος γονέας έχει ορισθεί μέλος της οικογένειας, καθώς και κάθε ανήλικο πρόσωπο που συνοικεί στην οικογένεια.
γ. οι διατάξεις του παρόντος νόμου εφαρμόζονται και στους μόνιμους συντρόφους και στα τέκνα, κοινά ή ενός εξ αυτών, στους πρώην συζύγους, στα μέρη συμφώνου συμβίωσης που έχει λυθεί, καθώς και στους πρώην μόνιμους συντρόφους.
- θύμα ενδοοικογενειακής βίας, κάθε πρόσωπο της προηγούμενης παραγράφου σε βάρος του οποίου τελείται αξιόποινη πράξη κατά τα άρθρα 6, 7, και 9 του παρόντος. Θύμα είναι και το μέλος, στην οικογένεια του οποίου τελέσθηκε αξιόποινη πράξη, κατά τα άρθρα 299, 311, 336 και 338 του Ποινικού Κώδικα, καθώς και ο ανήλικος κατά την παράγραφο 2, ενώπιον του οποίου τελείται μία από τις αξιόποινες πράξεις της παρούσας.».
Άρθρο 86
Σωματική και ψυχολογική βία σε βάρος ανηλίκων – Τροποποίηση άρθρου 4 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 4 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στον τίτλο του άρθρου μετά από τη λέξη «σωματική» προστίθενται οι λέξεις «και ψυχολογική» και β) στο πρώτο εδάφιο βα) μετά από τις λέξεις «επί ασκήσεως σωματικής» προστίθενται οι λέξεις «ή ψυχολογικής» και ββ) διαγράφονται οι λέξεις «ως μέσου σωφρονισμού» και το άρθρο 4 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 4
Σωματική και ψυχολογική βία σε βάρος ανηλίκων
Επί ασκήσεως σωματικής ή ψυχολογικής βίας σε βάρος ανηλίκου, στο πλαίσιο της ανατροφής του, εφαρμόζεται το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα.
Η 30ή Απριλίου κάθε χρόνου ορίζεται ως ημέρα κατά της σωματικής τιμωρίας ανηλίκων.».
Άρθρο 87
Αύξηση του ελάχιστου ύψους του ποσού της χρηματικής ικανοποίησης – Τροποποίηση άρθρου 5 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 5 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) οι λέξεις «χιλίων (1.000)» αντικαθίστανται από τις λέξεις «δύο χιλιάδων (2.000)» και το άρθρο 5 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 5
Χρηματική ικανοποίηση
Η κατά το άρθρο 932 του Αστικού Κώδικα Χρηματική ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης του παθόντος για μία από τις πράξεις του παρόντος νόμου, δεν μπορεί να είναι κατώτερη των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ, εκτός αν ο ίδιος ο παθών ζήτησε μικρότερο ποσό.».
Άρθρο 88
Διακεκριμένη περίπτωση τέλεσης της ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 6 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 6 του ν. 3500/2006 (Α΄ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 3 προστίθεται στις διακεκριμένες περιπτώσεις ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης που επισύρουν ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών και η περίπτωση τέλεσης της πράξης ενώπιον του ανηλίκου μέλους της οικογένειας και στην περίπτωση που φέρει τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών ετών, β) η παρ. 5 διαγράφεται και το άρθρο 6 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 6
Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη
- Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.
- Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.
- Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
- Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
- [Καταργείται]».
Άρθρο 89
Ενδοοικογενειακή παράνομη βία και απειλή και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 7 ν. 3500/2006
Στις παρ. 1 και 2 του άρθρου 7 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) προστίθεται δεύτερο εδάφιο αναφορικά με την ποινή της ενδοοικογενειακής παράνομης βίας και απειλής που τελείται ενώπιον ανηλίκου και οι παρ. 1 και 2 διαμορφώνονται ως εξής:
«Άρθρο 7
Ενδοοικογενειακή παράνομη βία και απειλή
- Το μέλος της οικογένειας το οποίο εξαναγκάζει άλλο μέλος χρησιμοποιώντας βία ή απειλή με σπουδαίο και άμεσο κίνδυνο σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή χωρίς το θύμα να υποχρεούται προς τούτο τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών, ανεξάρτητα από το αν το απειλούμενο κακό στρέφεται εναντίον του ίδιου του θύματος ή κάποιου από τους οικείους του υπό την έννοια της περίπτωσης β΄ του άρθρου 13 του Ποινικού Κώδικα. Όποιος τελεί την αξιόποινη πράξη του πρώτου εδαφίου ενώπιον ανηλίκου τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός (1) έτους.
- Το μέλος της οικογένειας το οποίο προκαλεί τρόμο ή ανησυχία σε άλλο μέλος της οικογένειας, απειλώντας το με βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, τιμωρείται με φυλάκιση. Όποιος τελεί την αξιόποινη πράξη του πρώτου εδαφίου ενώπιον ανηλίκου τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον έξι (6) μηνών.».
Άρθρο 90
Αύξηση του ορίου ποινής στην περίπτωση της τέλεσης ενδοοικογενειακής προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 9 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 9 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 2 αα) οι λέξεις «μέχρι τριών ετών» διαγράφονται, αβ) επέρχονται νομοτεχνικές βελτιώσεις και αγ) προστίθενται, μετά από τις λέξεις «αν ο παθών είναι ανήλικος», οι λέξεις «ή η πράξη τελείται ενώπιόν του», β) η παρ. 3 διαγράφεται και το άρθρο 9 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 9
Ενδοοικογενειακή προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας
- Το μέλος της οικογένειας το οποίο προσβάλλει την αξιοπρέπεια άλλου μέλους της, με ιδιαίτερα ταπεινωτικό λόγο ή έργο που ανάγεται στη γενετήσια ζωή του, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.
- Με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών τιμωρείται η πράξη της παρ. 1, αν ο παθών είναι ανήλικος ή η πράξη τελείται ενώπιόν του.
- [Καταργείται]».
Άρθρο 91
Προϋποθέσεις ποινικής διαμεσολάβησης – Τροποποίηση άρθρου 11 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 11 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 προστίθεται διαζευκτικά η αρμοδιότητα των ανακριτικών υπαλλήλων όταν ενεργούν στο πλαίσιο της παρ. 2 του άρθρου 245 ΚΠΔ να εξετάζουν τη δυνατότητα διαμεσολάβησης, β) στην παρ. 2 βα) στην περ. β’ προστίθεται και η συμμετοχή σε πρόγραμμα απεξάρτησης ως όρος ποινικής διαμεσολάβησης και προστίθεται στους φορείς που παρέχουν τα συμβουλευτικά/θεραπευτικά προγράμματα, καθώς και τα προγράμματα απεξάρτησης και κάθε ιδιωτικός φορέας που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, ββ) στην περ. γ’ προστίθενται δεύτερο, τρίτο, τέταρτο και πέμπτο εδάφιο, βγ) προστίθεται περ. δ’, γ) στην παρ. 5 το άρθρο «45Α» αντικαθίσταται από το άρθρο «46» και το άρθρο 11 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 11
Προϋποθέσεις
- Στα πλημμελήματα ενδοοικογενειακής βίας ο αρμόδιος για την άσκηση ποινικής δίωξης εισαγγελέας ή ο αρμόδιος ανακριτικός υπάλληλος, ενεργώντας στο πλαίσιο της παρ. 2 του άρθρου 245 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, διερευνούν τη δυνατότητα διαμεσολάβησης κατά τη Διαδικασία των επόμενων άρθρων.
- Προϋπόθεση για την έναρξη της Διαδικασίας ποινικής διαμεσολάβησης είναι υποβολή ανεπιφύλακτης δήλωσης εκ μέρους του προσώπου στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, ότι είναι πρόθυμο σωρευτικά:
α) να υποσχεθεί ότι δεν θα τελέσει στο μέλλον οποιαδήποτε πράξη ενδοοικογενειακής βίας (λόγος τιμής) και ότι, σε περίπτωση συνοίκησης, δέχεται να μείνει εκτός οικογενειακής κατοικίας για εύλογο χρονικό διάστημα, εάν το προτείνει το θύμα. Για την υπόσχεση αυτή συντάσσεται έκθεση κατά τα άρθρα 148 επ. του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
β) να παρακολουθήσει ειδικό συμβουλευτικό – θεραπευτικό πρόγραμμα ή πρόγραμμα απεξάρτησης για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας σε δημόσιο φορέα ή σε ιδιωτικό φορέα που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, σε όποιον τόπο και για όσο χρονικό διάστημα κρίνεται τούτο αναγκαίο από τους αρμόδιους θεραπευτές. Ο υπεύθυνος του προγράμματος πιστοποιεί την ολοκλήρωση της παρακολούθησής του. Το σχετικό πιστοποιητικό επισυνάπτεται στο φάκελο της δικογραφίας. Αναφέρονται δε σε αυτό, αναλυτικά, το αντικείμενο του συμβουλευτικού – θεραπευτικού προγράμματος ή του προγράμματος απεξάρτησης και ο αριθμός των συνεδριών που παρακολούθησε ο ενδιαφερόμενος.
Σε περίπτωση μη ολοκλήρωσης της παρακολούθησης του προγράμματος εφαρμόζεται η παράγραφος 3 του άρθρου 13.
γ) να άρει ή να αποκαταστήσει, εφόσον είναι δυνατόν, αμέσως τις συνέπειες που προκλήθηκαν από την πράξη και να καταβάλει εύλογη χρηματική ικανοποίηση στον παθόντα. Αν αποδεδειγμένα προκύπτει, πως τόσο το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, όσο και το θύμα βρίσκονται σε πρόδηλη οικονομική αδυναμία, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να αποζημιωθεί το θύμα σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο και υφίσταται η ανάγκη μετεγκατάστασης του θύματος και των ανήλικων τέκνων του σε ασφαλές περιβάλλον και κάλυψης βασικών βιοτικών αναγκών τους, προβλέπεται η καταβολή εφάπαξ ποσού αποζημίωσης προς το θύμα, η οποία καταβάλλεται δίχως καθυστέρηση από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης του άρθρου 1 του ν. 3811/2009 (Α’ 231) κατόπιν αίτησης του θύματος με αναλογική εφαρμογή του ανωτέρου νόμου. Η περ. δ’ του άρθρου 9 του ν. 3811/2009, περί κατάχρησης δικαιώματος, εφαρμόζεται αναλόγως. Το Ελληνικό Δημόσιο υποκαθίσταται στα δικαιώματα του αποζημιωθέντος θύματος σε βάρος του προσώπου στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, μέχρι το ύψος του καταβληθέντος ποσού, την είσπραξη του οποίου επιδιώκει σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ν. 4978/2022, Α΄ 190). Η αποζημίωση του θύματος από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης, σύμφωνα με το δεύτερο εδάφιο, δεν θίγει το δικαίωμα αποζημίωσής του από το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, σύμφωνα με τα άρθρα 914 και 932 του Αστικού Κώδικα.
δ) να προβεί σε κάθε άλλη ενέργεια αποκατάστασης ή μεταμέλειας που προτείνει το θύμα.
- Αν το θύμα της ενδοοικογενειακής βίας είναι ανήλικος, η ποινική διαμεσολάβηση ενεργείται υπέρ αυτού και από κοινού από τον κατά τόπον αρμόδιο εισαγγελέα ανηλίκων και τον ασκούντα την επιμέλεια, εφόσον αυτός δεν είναι το ίδιο πρόσωπο με τον φερόμενο ως δράστη του εγκλήματος. Αν δεν υπάρξει ομοφωνία, η διαμεσολάβηση δεν είναι δυνατή. Ο ανήλικος που έχει συμπληρώσει το δέκατο τέταρτο έτος της ηλικίας του μπορεί, εφόσον το επιθυμεί, να παρίσταται κατ` αυτήν και να ακούγεται. Τα πρόσωπα του πρώτου εδαφίου αντιπροσωπεύουν τον ανήλικο στη Διαδικασία της ποινικής διαμεσολάβησης και για τις αστικές αξιώσεις.
- Οι σχετικές με την ποινική διαμεσολάβηση διατάξεις του παρόντος νόμου δεν εφαρμόζονται, αν ο φερόμενος ως δράστης της πράξεως ενδοοικογενειακής βίας είναι επίτροπος, δικαστικός συμπαραστάτης ή ανάδοχος γονέας του ανηλίκου.
- Αν την πράξη ενδοοικογενειακής βίας σε βαθμό πλημμελήματος φέρεται να έχει τελέσει ανήλικος, εφαρμόζεται το άρθρο 46 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.».
Άρθρο 92
Διεύρυνση της δυνατότητας του δικαστηρίου για επιβολή περιοριστικών όρων και ποινικής διαμεσολάβησης – Τροποποίηση άρθρου 12 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 12 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) στο πρώτο εδάφιο αντικαθίσταται η αναφορά στο άρθρο «423» από το άρθρο «424», αβ) στο τρίτο εδάφιο αντικαθίστανται οι λέξεις «κατά το πρώτο εδάφιο» από τις λέξεις «για οποιαδήποτε αιτία», β) η παρ. 6 αντικαθίσταται, γ) η παρ. 7 τροποποιείται με την πρόβλεψη της δυνατότητας διαμεσολάβησης και κατά την ενδιάμεση διαδικασία, εντός προθεσμίας από την επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος, με την υποβολή πρακτικού από τους συνηγόρους των μερών και με την προσθήκη δεύτερου εδαφίου και το άρθρο 12 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 12
Διαδικασία
- Αν σε βάρος του υπαιτίου κινηθεί η Διαδικασία των άρθρων 417 επ. του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ποινική διαμεσολάβηση επιτρέπεται μόνον εφόσον το δικαστήριο αναβάλει την εκδίκαση της υπόθεσης κατά τις διατάξεις του άρθρου 424 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
Στην περίπτωση αυτή, η σχετική Διαδικασία χωρεί κατά τις παραγράφους 3 έως 6 του παρόντος άρθρου. Το δικαστήριο που αναβάλλει την εκδίκαση της υπόθεσης, για οποιαδήποτε αιτία, εξετάζει αυτεπαγγέλτως αν συντρέχει περίπτωση να επιβληθούν στον υπαίτιο περιοριστικοί όροι κατά το άρθρο 18 του παρόντος νόμου.
- Αν σε βάρος του φερόμενου ως δράστη ενεργείται προκαταρκτική εξέταση, ο εισαγγελέας, πριν από κάθε άλλη ενέργεια:
α) μπορεί να διατάσσει τη διενέργεια ιατρικής πραγματογνωμοσύνης στο φερόμενο ως θύμα, προκειμένου να ερευνηθεί η βασιμότητα της καταγγελίας για την σε βάρος του τέλεση της πράξεως,
β) εξετάζει ο ίδιος κάθε μάρτυρα που προτείνεται, καθώς και τα πρόσωπα της οικογένειας ή παραγγέλλει την εξέταση αυτών από τους αρμόδιους ανακριτικούς υπαλλήλους, και
γ) καλεί το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση της πράξεως να παράσχει στον ίδιο ή στον αρμόδιο ανακριτικό υπάλληλο εξηγήσεις υπό τους όρους του άρθρου 31 παρ. 2 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
- Αν ο παρέχων εξηγήσεις δεν υποβάλει ο ίδιος, ή μέσω του συνηγόρου του, την κατά την παρ. 2 του άρθρου 11 δήλωση περί ποινικής διαμεσολάβησης, καλείται, προς τούτο, από τον αρμόδιο εισαγγελέα. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να λάβει προθεσμία τριών ημερών για να απαντήσει.
- Αν η απάντηση του παρέχοντος εξηγήσεις είναι αρνητική ή αυτός δεν απαντήσει, κινείται η ποινική Διαδικασία κατά τις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Αν η απάντηση του παρέχοντος εξηγήσεις είναι θετική, ο εισαγγελέας ενημερώνει τον παθόντα ή τον συνήγορό του για την κατά τα ανωτέρω δήλωση του ενδιαφερομένου και, αν υποβληθεί σχετικό αίτημα, παρέχεται στον παθόντα προθεσμία, το πολύ τριών ημερών, για να δηλώσει αν δέχεται τη διαμεσολάβηση.
- Αν η απάντηση του παθόντος είναι αρνητική ή αυτός δεν απαντήσει ή δεν επέλθει συμφωνία ως προς τους όρους της περίπτωσης α΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 11, κινείται η ποινική Διαδικασία κατά τις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Αν η απάντηση του παθόντος είναι θετική, ο εισαγγελέας με διάταξή του θέτει τη δικογραφία σε ειδικό αρχείο της εισαγγελίας. Κατά της διατάξεως αυτής δεν χωρεί προσφυγή.
- Αν τα πρόσωπα στα οποία αποδίδεται η τέλεση της πράξης είναι περισσότερα ή η φερόμενη ως τελεσθείσα πράξη αφορά περισσότερα θύματα, η δικογραφία χωρίζεται για τα μέρη που συναινούν και λαμβάνει αυτοτελή δικονομική πορεία σύμφωνα με τις επιμέρους διακρίσεις της παρ. 5.
- Η συμφωνία των διαδίκων μερών για την κατά την παρ. 2 του άρθρου 11 του παρόντος έναρξη της διαδικασίας ποινικής διαμεσολάβησης μπορεί να υποβληθεί και με σχετικό πρακτικό εκ μέρους των συνηγόρων τους, στον αρμόδιο εισαγγελέα το αργότερο εντός προθεσμίας δεκαπέντε (15) ημερών από την επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος. Στην τελευταία περίπτωση ο αρμόδιος εισαγγελέας αποσύρει τη δικογραφία από το πινάκιο προκειμένου να λάβουν χώρα οι ενέργειες του δεύτερου εδαφίου της παρ. 5 του παρόντος.».
Άρθρο 93
Αστικές συνέπειες – Αντικατάσταση άρθρου 14 ν. 3500/2006
Το άρθρο 14 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 14
Αστικές συνέπειες
- Η συμφωνία των διαδίκων για την έναρξη της διαδικασίας της ποινικής διαμεσολάβησης δεν εμποδίζει την άσκηση αγωγής διαζυγίου ή την υποβολή αιτήσεως συναινετικής λύσης του γάμου, την πρόοδο της δίκης και τη λύση του γάμου ή τη λύση του συμφώνου συμβίωσης.
- Η μη συμμόρφωση του φερόμενου ως δράστη προς τους όρους της ποινικής διαμεσολάβησης και η μη ολοκλήρωση της διαδικασίας έχει ως αποτέλεσμα την ανατροπή της συμφωνίας, όσον αφορά στις χρηματικές αξιώσεις του θύματος, οι οποίες αναβιώνουν αναδρομικά και μπορούν να αναζητηθούν κατά τις διατάξεις περί αδικοπραξίας. Τα καταβληθέντα, λόγω της συμφωνίας, μπορούν να αναζητηθούν κατά τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού.
- Μετά την ολοκλήρωση της ποινικής διαμεσολάβησης και τη συμμόρφωση του φερόμενου ως δράστη στους όρους της συμφωνίας, όσον αφορά στις χρηματικές αξιώσεις του θύματος, αποκλείεται η ανατροπή αυτής, εξ οιουδήποτε λόγου και η αναζήτηση των καταβληθέντων σε συμμόρφωση αυτής.».
Άρθρο 94
Εναρμόνιση της παραγραφής με τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα – Τροποποίηση άρθρου 16 ν. 3500/2006
Το άρθρο 16 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) τροποποιείται ως προς την έναρξη της προθεσμίας παραγραφής προς εναρμόνιση με την παρ. 4 του άρθρου 113 του Ποινικού Κώδικα και το άρθρο 16 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 16
Παραγραφή
Αν οι πράξεις των άρθρων 6, 7 και 9 του παρόντος στρέφονται κατά ανηλίκου, η έναρξη της προθεσμίας παραγραφής αναστέλλεται κατά τα οριζόμενα στην παρ. 4 του άρθρου 113 του Ποινικού Κώδικα.».
Άρθρο 95
Διεύρυνση των περιοριστικών όρων που επιβάλλουν τα δικαστικά όργανα και των φορέων που γνωμοδοτούν – Τροποποίηση άρθρου 18 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 18 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) στο πρώτο εδάφιο προστίθεται ο περιοριστικός όρος της συμμετοχής του δράστη σε θεραπευτικά ή συμβουλευτικά προγράμματα ή προγράμματα απεξάρτησης, αβ) προστίθενται νέα εδάφια, δεύτερο και τρίτο, β) στην παρ. 3 βα) γίνονται νομοτεχνικές βελτιώσεις, ββ) προστίθενται στους φορείς προέλευσης των επιστημόνων που γνωμοδοτούν και όλων των δημοσίων φορέων, καθώς και των φορέων του ιδιωτικού τομέα που εποπτεύονται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, και το άρθρο 18 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 18
Περιοριστικοί όροι
- Σε περίπτωση διαπράξεως εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας είναι δυνατόν, αν υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες κρίνεται απαραίτητο για την προστασία της σωματικής και ψυχικής υγείας του θύματος, να επιβληθούν στον κατηγορούμενο από το αρμόδιο ποινικό δικαστήριο στο οποίο παραπέμπεται να δικασθεί ή από τον αρμόδιο ανακριτή ή από το δικαστικό συμβούλιο ή από τον εισαγγελέα που έχει επιληφθεί της υπόθεσης με αιτιολογημένη διάταξή του, κατά της οποίας επιτρέπεται η άσκηση προσφυγής ενώπιον του συμβουλίου πλημμελειοδικών, και για όσο χρονικό διάστημα απαιτείται, περιοριστικοί όροι, όπως ιδίως η απομάκρυνσή του από την οικογενειακή κατοικία, η μετοίκησή του, η απαγόρευση να προσεγγίζει τους χώρους κατοικίας ή και εργασίας του θύματος, κατοικίες στενών συγγενών του, τα εκπαιδευτήρια των παιδιών και ξενώνες φιλοξενίας, η συμμετοχή του σε θεραπευτικά ή συμβουλευτικά προγράμματα ή προγράμματα απεξάρτησης. Για την επιβολή περιοριστικών όρων λαμβάνονται υπόψη ιδίως η βαρύτητα και η συχνότητα της πράξης, η επικινδυνότητα του δράστη και η υποτροπή. Απόσπασμα των ανωτέρω αποφάσεων, βουλευμάτων και διατάξεων, που επιβάλλουν περιοριστικούς όρους διαβιβάζεται αυθημερόν στον αρμόδιο για την εκτέλεσή τους Εισαγγελέα και κοινοποιείται αμελλητί στις διωκτικές αρχές. Όποιος παραβιάζει τον περιοριστικό όρο που του έχει επιβληθεί τιμωρείται με φυλάκιση.
- Ο περιοριστικός όρος που έχει επιβληθεί σύμφωνα με τις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου είναι δυνατόν να ανακληθεί, αντικατασταθεί ή τροποποιηθεί από το αρμόδιο δικαστικό όργανο που τον επέβαλε, με αίτηση αυτού στον οποίο επιβλήθηκε ή του θύματος, στην οποία αναφέρονται οι λόγοι για τους οποίους επιβάλλεται η ανάκληση, αντικατάσταση ή τροποποίησή του ή και αυτεπαγγέλτως αν εκλείψουν οι λόγοι επιβολής ή προκύψει λόγος αντικατάστασης του όρου. Το δικαστικό όργανο αποφαίνεται αφού ακούσει το θύμα και αυτόν στον οποίο επιβλήθηκε ο περιοριστικός όρος.
- Το δικαστικό όργανο που είναι αρμόδιο κατά την παρ. 1 για την επιβολή, ανάκληση, αντικατάσταση ή τροποποίηση των περιοριστικών όρων, μπορεί να ζητήσει, συμβουλευτικά, τη γνώμη ψυχιάτρων, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών και άλλων επιστημόνων με ειδικές γνώσεις σε θέματα ενδοοικογενειακής βίας, εφόσον τα πρόσωπα αυτά εργάζονται σε δημόσιο φορέα ή σε ιδιωτικό φορέα που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας.».
Άρθρο 96
Υποχρέωση τήρησης εχεμύθειας – Τροποποίηση άρθρου 20 ν. 3500/2006
Στην παρ. 1 του άρθρου 20 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) η αναφορά στο άρθρο «243» αντικαθίσταται από το άρθρο «245» και το άρθρο 20 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 20
Υποχρέωση τήρησης εχεμύθειας
- Σε περίπτωση διαπράξεως εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας, οι αρμόδιες αστυνομικές αρχές που διενεργούν προανάκριση, σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 245 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, απαγορεύεται να ανακοινώνουν με οποιονδήποτε τρόπο το ονοματεπώνυμο του θύματος και του κατηγορουμένου, τη διεύθυνση κατοικίας τους, καθώς και οποιαδήποτε άλλα στοιχεία είναι δυνατόν να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους.
- Οι παραβάτες της διατάξεως αυτής τιμωρούνται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.».
Άρθρο 97
Διεύρυνση των φορέων του δημοσίου τομέα που παρέχουν συνδρομή και άμεση ενημέρωση του θύματος και των φορέων από τις αρμόδιες αστυνομικές αρχές – Τροποποίηση άρθρου 21 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 21 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 διευρύνεται ο κύκλος των παρεχόντων την αναγκαία συνδρομή φορέων με τη συμπερίληψη των φορέων που εποπτεύονται από τα Υπουργεία Εσωτερικών και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, β) στην παρ. 2 βα) διαγράφονται οι λέξεις «, εφόσον το ζητήσει το θύμα,» και ββ) μετά από τη λέξη «ενημερώσουν» προστίθεται η λέξη «αμελλητί» και το άρθρο 21 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 21
Κοινωνική συμπαράσταση
- Τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας δικαιούνται ηθικής συμπαράστασης και της αναγκαίας υλικής συνδρομής από τα νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου που λειτουργούν ειδικά για τους σκοπούς αυτούς υπό την εποπτεία των Υπουργείων Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, και από κοινωνικές υπηρεσίες των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης.
- Οι αστυνομικές αρχές που επιλαμβάνονται, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, υποθέσεων ενδοοικογενειακής βίας υποχρεούνται να ενημερώσουν αμελλητί αυτό και τους παραπάνω φορείς, ώστε να παρασχεθεί αμέσως η απαραίτητη, κατά περίπτωση, αρωγή.».
Άρθρο 98
Υποχρεώσεις των επαγγελματιών – Αντικατάσταση άρθρου 23 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 23 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στον τίτλο οι λέξεις «των εκπαιδευτικών» αντικαθίστανται από τις λέξεις «των επαγγελματιών» και β) οι παρ. 1 και 2 αντικαθίστανται, γ) προστίθεται παρ. 2Α και το άρθρο 23 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 23
Υποχρεώσεις των επαγγελματιών
- Παιδαγωγός, εκπαιδευτικός, μέλος του ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού ή του ειδικού βοηθητικού προσωπικού της πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κοινωνικός λειτουργός, επιμελητής προπονητής ή γιατρός που παρέχει τις υπηρεσίες του σε ανήλικο, ο οποίος κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του πληροφορείται ή διαπιστώνει με οποιονδήποτε τρόπο, ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος ανηλίκου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας, υποχρεούται να το αναφέρει αμελλητί στις αρμόδιες κατά τον νόμο αρχές. Την ίδια υποχρέωση έχει ιατρός που με βάση σοβαρά αντικειμενικά ευρήματα της ιατρικής εξέτασης διαπιστώνει ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος ενηλίκου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας.
- Τα πρόσωπα της παρ. 1, που προβαίνουν σε αναφορά εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας δεν εγκαλούνται, δεν ενάγονται, δεν διώκονται πειθαρχικά, δεν απολύονται, ούτε υφίστανται άλλου είδους κυρώσεις ή δυσμενή μεταχείριση, για το περιστατικό που ανέφεραν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, παρά μόνο εάν προέβησαν εν γνώσει τους σε αναληθή αναφορά.
2Α. Τα πρόσωπα της παρ. 1 καλούνται να εξετασθούν ως μάρτυρες κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο, μόνο αν το έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας δεν αποδεικνύεται με οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό μέσο.
- Οι διατάξεις του παρόντος εφαρμόζονται αναλόγως και για τα μέλη του προσωπικού και τους Προϊσταμένους των Κέντρων Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης (Κ.Ε.Σ.Υ.) του άρθρου 6 και της παρ. 3 του άρθρου 18 του ν. 4547/2018 (Α` 102).».
Άρθρο 99
Μέριμνα για τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας- Προσθήκη άρθρου 23Α στον ν. 3500/2006
Μετά το άρθρο 23 του ν. 3500/2006 (Α΄ 232) προστίθεται άρθρο 23 Α ως εξής:
«Άρθρο 23A
Ατομική αξιολόγηση των θυμάτων και διαχείριση του κινδύνου επανάληψης της βίας και δευτερογενούς θυματοποίησης
- Οι υπηρεσίες υποδοχής θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, όπως οι αστυνομικές αρχές, οι κοινωνικές υπηρεσίες, οι υπηρεσίες υγείας και οι εξειδικευμένες δομές για την υποστήριξη των γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, κατά τον λόγο αρμοδιότητάς τους και κατόπιν προηγούμενης ενημέρωσης και σύμφωνης γνώμης του θύματος, προβαίνουν σε:
α) ατομική αξιολόγηση του θύματος, με σκοπό την εκτίμηση του κινδύνου να υποστεί επανάληψη της βίας ή δευτερογενή θυματοποίηση και
β) διαχείριση του κινδύνου, με τον προσδιορισμό των κατάλληλων μέτρων άμεσης προστασίας του θύματος, προκειμένου να αποτραπούν η επανάληψη της βίας και η δευτερογενής θυματοποίηση.
- Η ατομική αξιολόγηση και διαχείριση του κινδύνου διενεργείται με τη συμμετοχή του θύματος, λαμβάνοντας κυρίως υπόψη:
α) τα προσωπικά χαρακτηριστικά του θύματος, όπως την ηλικία, τη φυλή, την θρησκεία, την εθνικότητα ή εθνοτική καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα ή τα χαρακτηριστικά φύλου ή την αναπηρία, το καθεστώς διαμονής ή κατοικία, τη σχέση συγγένειας και τον βαθμό οικονομικής ή άλλης εξάρτησης με τον δράστη, καθώς και το ιστορικό προηγούμενης θυματοποίησης,
β) τον βαθμό βλάβης του θύματος, το είδος, τη σοβαρότητα και τη συχνότητα της βίας.
γ) παράγοντες επικινδυνότητας ή υποτροπής της βίας, που συντρέχουν στο πρόσωπο του δράστη, όπως ιδίως απειλές για τη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα του θύματος, την κατοχή πυροβόλου όπλου, προηγούμενες καταδίκες για ενδοοικογενειακή βία, εξακολουθητική παρακολούθηση, εξαρτήσεις από αλκοόλ ή άλλες ουσίες, εκδήλωση βίας ή απειλών ενώπιον ανηλίκου,
δ) άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις που συντρέχουν είτε στο πρόσωπο του θύματος είτε στο πρόσωπο του δράστη.
- Οι διωκτικές, εισαγγελικές και δικαστικές αρχές, ενώπιον των οποίων εκκρεμεί υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας, όποτε κρίνεται αναγκαίο, ενημερώνουν και παραπέμπουν το θύμα, κατόπιν αίτησής του, σε κοινωνικές υπηρεσίες ή σε υπηρεσίες υγείας ή σε εξειδικευμένες δομές υποστήριξης γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, για τη διενέργεια ατομικής αξιολόγησης, με σκοπό να προσδιοριστούν τα κατάλληλα μέτρα άμεσης προστασίας του.
Η ατομική αξιολόγηση επικαιροποιείται καθ’ όλη τη διάρκεια της εκκρεμούς ποινικής διαδικασίας, αν ουσιωδώς μεταβάλλονται οι περιστάσεις που αποτέλεσαν τη βάση της.
- Στο πλαίσιο διαχείρισης του κινδύνου, για τον προσδιορισμό των κατάλληλων μέτρων για την προστασία του θύματος, η υπηρεσία υποδοχής συνεργάζεται με άλλες αρμόδιες, κατά περίπτωση, υπηρεσίες και αρχές και μπορεί να διαβιβάζει προς αυτές ή να λαμβάνει από αυτές τις αναγκαίες πληροφορίες, κατόπιν σύμφωνης γνώμης του θύματος.
- Ο τελικός προσδιορισμός και η λήψη των κατάλληλων μέτρων προστασίας του θύματος γίνονται με τη σύμφωνη γνώμη του.
- Με κοινή απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Εσωτερικών, Προστασίας του Πολίτη, Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Υγείας και Μετανάστευσης και Ασύλου καθορίζονται όλες οι αναγκαίες λεπτομέρειες και διαδικασίες σχετικά με τη μεθοδολογία και τον τρόπο συνεργασίας των υπηρεσιών και αρχών των προηγούμενων παραγράφων, καθώς και κάθε άλλο ζήτημα για την εφαρμογή του παρόντος.».
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Άρθρο 86
1. Να διευκρινιστεί ο όρος «ψυχολογική βία»: κάθε μορφή συμπεριφοράς ή στάση που αποσκοπεί να εκφοβίσει, να πειθαναγκάσει, να ταπεινώσει, να χειραγωγήσει, να τρομοκρατήσει, να ενοχοποιήσει άλλο άτομο.
2. Να προσδιοριστεί συγκεκριμένη ποινή, όσον αφορά στη «διάρρηξη συναισθηματικών σχέσεων» μεταξύ γονέα και τέκνου, δεδομένου ότι μέχρι σήμερα η «ολική ή μερική αφαίρεση της γονικής μέριμνας», όπως προβλέπει το άρθρο 1532 ΑΚ δεν φαίνεται να εφαρμόζεται με βάση της στατιστικές καταγραφές.
3. Να θεσμοθετηθεί δια του νόμου η υποχρεωτική παρακολούθηση συνεδριών σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας από όλα τα μέλη της οικογένειας (τυπικής οικογένειας, σε διάσπαση ή διπυρηνικής), όταν υπάρχουν ενδείξεις άσκησης βίας οποιασδήποτε μορφής στο οικογενειακό σύστημα.
4. Να προστεθεί η λεκτική βία με τον συνακόλουθο προσδιορισμό συγκεκριμένης ποινής.
5. Να καθοριστεί αυστηρή ποινή για την περίπτωση των ψευδών κατηγοριών και καταγγελιών.
Παραβίαση τω δικαιωμάτων του άντρα και πατέρα, τροποποιήστε το. Ισότητα και για τα δύο φύλα.
Κε Υπουργέ και συντάκτες του νομοσχεδίου,
Σχετικά με το Αρθρο 99. Στη προσθήκη 23Α στον ν.3500/2006 χρειάζεται να λάβετε σοβαρά υπόψιν αληθινά στοιχεία με αποδείξεις διότι με παραφιλολογίες προκαλείτε και πάλι η κοινή γνώμη όλων των νοήμων ανθρώπων. Στο σημείο αυτό υπονοείται καθαρά ότι η ενδοοικογενειακή βία έχει θύματα ΜΟΝΟ γυναίκες και ΠΟΤΕ άντρες. Πράγμα που είναι ΑΝΑΛΗΘΕΣ διότι η βία δεν μπορεί να έχει ένα συγκεκριμένο φύλο. Εξαφανίζεται με αυτό το τρόπο κάθε έννοια του ΔΙΚΑΙΟΥ και της ΙΣΟΤΗΤΑΣ όταν δηλώνεται οτι η ενδοοικογενειακή βία έχει θύματα ΜΟΝΟΝ γυναίκες. ΑΦΑΙΡΕΙΤΑΙ από κάθε άντρα αλλά και νομοταγή Έλληνα πολίτη το δικαίωμα να λάβει τις υπηρεσίες υποδοχής θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας στις περιπτώσεις που μια γυναίκα προκαλεί ψυχολογική ενδοοικογενειακή βία στον ίδιο αλλά και στα υπόλοιπα μέλη. Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ και πρέπει να είναι καταδικασταία από όπου και εάν προέρχεται, είτε από γυναίκα είτε από άντρα. Χρειάζεται ΙΣΟΤΗΤΑ σε όλα τα θέματα. Θύματα μπορεί να είναι Άντρες, Γυναίκες αλλά και τα τέκνα τους. Δυστυχώς το άρθρο αυτό ενισχύει τη διάκριση μεταξύ των φύλων και δεν βοηθάει τα πραγματικά θύματα της ενδοοικογενειακής βίας. Κανονικά θα έπρεπε να το αποσύρεται ως ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ και να λάβετε σοβαρά υπόψιν σας την ΙΣΟΤΗΤΑ των φύλων. Σας παρακαλώ χρειάζεται ο νόμος να εφαρμοστεί το ίδιο για όλους, παρόλο που τα περαστικά βίας και ΘΑΝΑΤΩΝ μικρών παιδιών παγκοσμίως κατά 60% προκαλείται από γυναίκες.
Ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό να εναρμονιστεί το άρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το άρθρο 1532 του αστικού κώδικα περί ενδοοικογενειακής βίας όπου προβλέπει την αφαίρεση της γονικής μέριμνας στα άτομα αυτά (γυναίκες ή άντρες) που χρησιμοποιούν τέτοιες μεθόδους κι εχει ως αποτέλεσμα να πλήττονται βάναυσα τα τέκνα καταδικάζοντάς τα στην πραγματικότητα. Η γονεϊκή αποξένωση είναι σοβαρό αδίκημα εάν λάβουμε υπόψιν μας την εξέλιξη των παιδιών αυτών στη μετέπειτα ζωή τους και με αποδείξεις από τους ειδικούς. Η διάρρηξη σχέσεων έχουν ως αποτέλεσμα τη γονεϊκή αποξένωση μετά από μεθοδεύσεις του έτερου γονέα θα πρέπει να θεωρείται ψυχολογικά βία και ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ του ΤΕΚΝΟΥ.
Το άρθρο 98 χρειάζεται να ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ. Επιστρέφουμε σε προηγούμενες εποχές. Εν έτη 2023 και μετά από ένα τεράστιο πλήθος ΨΕΥΔΩΝ περιστατικών (όπως εκ των υστέρων αποδεικνύονται) αλλά και τις πληρωμένες γνωματεύσεις, οι «Ειδικοί Ψυχικής Υγείας» θα πρέπει να διώκονται. Οι γνωμάτευσεις αυτών θα πρέπει να εκδίδονται ΜΟΝΟΝ κατόπιν εντολής δικαστικής αρχής με καταδίκη των «ειδικών Ψυχικής Υγείας» όταν σε ιατρική γνωμάτευση που εκδίδουν βεβαιώνουν εν γνώσει τους αναληθή και ψευδές περιστατικό. Κανένας δε μπορεί να μένει στο απυρόβλητο όταν τα πραγματικά θύματα είναι τα ΠΑΙΔΙΑ μας.
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου.
Πρέπει επιτέλους ο Πατέρας να έχει τα ίδια δικαιώματα με την Μητέρα. Παράδειγμα στο άρθρο 99 αναφέρει ΜΟΝΟ για δομές υποστήριξης Γυναικών.
Ποινικοποιήση της διάρρηξης σχέσεων μεταξύ γονέα/τέκνου απο τον άλλον γονέα με άμεση αφαίρεση επιμέλειας/γονικής μέριμνας.
Ποινικοποιήση της παραβίασης δικαστικής απόφασης (όπως επικοινωνία γονέα-τέκνου ) με άμεση αφαίρεση επιμέλειας/γονικής μέριμνας.
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Επιτέλους το κράτος και η δικαιοσύνη ΠΡΕΠΕΙ να τιμωρεί όχι την γονεϊκή αποξένωση ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ γονεικης αποξένωσης εάν ενδιαφέρονται πραγματικά για το παιδί με έργα και όχι με λόγια . Και λέω να τιμωρείται η προσπάθεια γιατί εάν επέλθει αποξένωση το ψυχικό τραύμα του παιδιού όσες και ψυχοθεραπείες να κάνει θα παραμείνει αγιάτρευτο . ΠΡΕΠΕΙ επιτέλους να υπάρξει ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και ΙΣΟΤΗΤΑ μεταξύ των γονέων στις δικαστικές αίθουσες και ΠΡΕΠΕΙ επιτέλους να υπάρχει έλεγχος των δικαστικών αποφάσεων για το εάν τηρείται ή όχι ο νόμος. ΤΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ της γονεικης αποξένωσης που συμβαίνει στην Ελλάδα ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΕΧΘΕΣ.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :
Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη
1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.
Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).
Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.
Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
[α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
[β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα
Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων.
Κύριε Υπουργέ δυστυχώς:
Πρωταθλήτρια» Ευρώπης η Ελλάδα στην… έξαρση των γυναικοκτονιών.
Την υψηλότερη ετήσια αύξηση εμφάνισε η Ελλάδα, με άνοδο 187,5% μόλις σε ένα χρόνο, από το 2020 μέχρι το 2021.
✔️Κύριε Φλωρίδη, Κύριε Υπουργέ Δικαιοσύνης:
✔️Κάντε Ότι Χρειάζεται Για Να Μην Τύχει Και στην Διπλανή σας Οικογένεια!
✔️Αιτούμεθα να:
1. «ΑΠΟΣΥΡΕΤΕ ΑΜΕΣΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΣΙΑΡΑ 4800/21» Που έχει επιφέρει τραγικές συνέπειες σε μανάδες και παιδιά.
2. ΘΕΣΜΟΘΕΤΕΙΣΤΕ ΤΟΝ ΟΡΟ «ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ» στον ΝΕΟ Π.Κ.
3. ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΤΕΙΤΕ με τις ΕΥΡΩΠΑΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, της GREVIO και της ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ.
4. ΔΙΕΡΕΥΝΕΙΣΤΕ την «Βιομηχανία Εμπλεκομένων Ψυχιάτρων» που Δημοσίως συμμετέχουν ως Κεντρική Ομιλητές σε Συνέδρια των λόμπι μπαμπάδων υποστηρίζοντας τον ψευδό όρο «γονεϊκή αποξένωση», ΕΝΩ έχει απορριφθεί από όλη την Παγκόσμια Ιατρική Κοινότητα και Διεθνών Οργανισμών, και είναι ευρέως γνωστό ότι χρησιμοποιείται από κακοποιητικούς πατεράδες σε υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας μανάδων και παιδιών.
5. ΟΙ συγκεκριμένοι ψυχίατροι διδάσκουν σε Σχολές Δικαστών και Εισαγγελέων; και μάλιστα επιλέγονται από Δικαστές και Εισαγγελείς ως Ιδιώτες πραγματογνώμονες σε υποθέσεις Ενδοοικογενειακής Βίας μανάδων και παιδιών.
6. Αντί οι Δικαστές και Εισαγγελείς να προστατεύσουν κακοποιημένες μανάδες και παιδιά – όπως προβλέπεται ειδικότερα από την Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας και της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης – ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΑΝΕΡΓΕΣ κακοποιημένες μανάδες Για Δήθεν Αποξένωση με πρόστιμα και φυλάκιση και αναγκάζουν τα Κακοποιημένα παιδιά τους να αποκαταστήσουν τις σχέσεις τους με τους κακοποιητές πατεράδες, μέσω Δικαστικών Αποφάσεων ή Εισαγγελικές Παραγγελίες – σε ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ συνεδρίες με Συγκεκριμένους Ιδιώτες Ψυχιάτρους με υπέρογκα ποσά 120 έως 150 € την συνεδρία και όχι σε Δημόσιους Ψυχίατρους.
7. ΕΞΑΚΡΙΒΩΣΤΕ τι Συμβαίνει κάθε βράδυ, στα Αστυνομικά Τμήματα Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας, μετά από καταγγελίες κακοποίησης των μανάδων και παιδιών που είναι Υποστελεχωμένα -Χωρίς Ειδικούς Συνεργάτες: Ψυχολόγους, Γυναίκες Αστυνομικούς, Εφημερεύοντες Ιατροδικαστές, και… Παροτρύνονται οι «Άντρες»-Θύτες, Να Υποβάλουν Μήνυση για… «Ψευδή Καταμήνυση», στις Πρώην Συζύγους τους ΚΑΙ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ καταλήγουν με ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ στα κρατητήρια Μαζί με τον θύτη με την αυτόφωρη διαδικασία.
8. Μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά και σε καμιά άλλη χώρα της ευρωπαΐκής ένωσης!!!
Κύριε Φλωρίδη, Κύριε Υπουργέ,
1. ✔️ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΤΕ ΟΤΙ ΟΛΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ Lobbies μπαμπάδων είναι μια καλοστημένη Business …Όπως και στις ΗΠΑ …ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΝΟΜΑΝΕ ΟΙ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΕΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΔΙΑΤΡΟΦΉ …οι «ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ»!
2. ✔️Περάστε ένα βράδυ από ένα ΕΙΔΙΚΟ Αστυνομικό Τμήμα…Και
Θα ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΕΤΕ ΤΟΣΟ… ΠΟΥ θα τα Αλλάξετε Όλα!
https://www.in.gr/2023/03/22/greece/protathlitria-eyropis-ellada-stin-eksarsi-ton-gynaikoktonion/amp/
https://dikaiosyni.com/katigories/arthra/i-via-kata-twn-ginaikwn-kai-oi-draseis-tis-evropaikis-enwsis/
Χρειαζόμαστε ένα δίκαιο κοινωνικό κράτος και για τους δύο γονείς. Υπερασπιστή τε τα παιδιά μας να έχουν δικαίωμα να έχουν δύο γονείς. Δώστε στα παιδία το δικαίωμα να έχουν δύο γονείς έστω και χωρισμένους.
Η ενίσχυση της Αποξένωσης δεν ωφελεί τα παιδιά και δεν χρειάζονται αποδείξεις για αυτό.
Πως θα λύσουμε τα προβλήματα του δημογραφικού, της βίας, των ναρκωτικών και πολλά άλλα καθημερινά προβλήματα, όταν αφαιρούμε το δικαίωμα στα παιδιά μας να έχουν δύο γονείς έστω και χωρισμένους.
Για τα παιδιά μας.
Με εκτίμηση
Ένας Πατέρας
2022 – Γυναικοκτονίες ΜΟΝΟ στο πλαίσιο ενδοοικογενειακής βίας
4 τελεσμένες: 21 γυναίκες, 1 έφηβη και 2 κορίτσια
21 απόπειρες: 20 γυναίκες κι 1 κορίτσι
Άγνωστος ο αριθμός των γυναικών που δολοφονήθηκαν επειδή ήταν γυναίκες από δράστη εκτός οικογενειακού πλαισίου.
Πώς τολμούν κάποιοι να αμφισβητούν τα θύματα;Πώς αμφισβητούν τις νεκρές.
Ευκολο να καταλάβει κάποιος το γιατί.
Προχωρηστε αμεσα το νομοσχεδιο!Και πιο αυστηρες ποινες,όχι άλλα χαδια στους κακοποιητές
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 86
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ!!!
Ως πατέρας που τέσσερα χρόνια υπέστη γονεϊκή αποξένωση αλλά και ως πατέρας που εδώ και ένα χρόνο έχω απόλυτη και ισοχρονη συνεπιμελεια σε όλα, θεωρώ υπερβολικά αναγκαίο και ωφέλιμο για το θεσμό της ελληνικής οικογένειας τη μοναδική λύση για να είναι τα παιδιά μας ευτυχισμένα. Την αμεση ποινικοποίηση της γονεϊκής αποξένωσης ! Για το καλό των παιδιών μας !
Αιτούμεθα να:
1.Αποσύρετε ΑΜΕΣΑ, ΤΟΝ Ν.4800-ΤΣΙΑΡΑ!
2.Θεσμοθετείστε τον όρο «ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ» στον Π.Κ., με τον ΝΕΟ ΝΟΜΟ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΠΡΟΤΙΘΕΣΤΕ ΝΑ ΕΙΣΑΓΕΤΕ ΤΩΡΑ!
3.Εναρμονιστείτε με τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες, της GREVIO Και της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης!
4.Διερευνείστε την «Βιομηχανία Εμπλεκομένων Ψυχιάτρων» που έχουν Στήσει τα Διάφορα-Lobbies και Ταλαιπωρούν τα ήδη Κακοποιημένα Παιδιά τους και τις Πρώην
Συζύγους τους… -ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ- Για να Αποφύγουν την Διατροφή -Στο μεγαλύτερο μέρος % αυτών των Υποθέσεων-!
5.Εξακριβώστε Τι Συμβαίνει κάθε βράδυ, στα Νεο-συσταθέντα Τμήματα Αντιμετώπισης Οικογενειακής Βίας, που είναι Και Υποστελεχωμένα -Χωρίς Ειδικούς Συνεργάτες: Ψυχολόγους, Γυναίκες Αστυνομικούς, Εφημερεύοντες Ιατροδικαστές, κλπ- Και… Παροτρύνονται οι «Άντρες»-Θύτες, Να Υποβάλουν Μήνυση για… «Ψευδή Καταμήνυση», στις Πρώην Συζύγους τους!
🎄Κύριε Φλωρίδη, Κύριε Υπουργέ,
1. ✔️ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΤΕ ΟΤΙ ΟΛΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ «Lobbies μπαμπάδων» ΕΙΝΑΙ Μιά καλοστημένη Business …Όπως και στις ΗΠΑ …ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΝΟΜΑΝΕ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΕΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΔΙΑΤΡΟΦΉ …οι «άντρες»!
2. ✔️Περάστε Μιά Νύχτα Σ’ Ένα ΕΙΔΙΚΟ Αστυνομικό Τμήμα…Και
3.🎄Θα ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΕΤΕ ΤΟΣΟ… ΠΟΥ θα τα Αλλάξετε Όλα!
✔️Κύριε Φλωρίδη, Κύριε Υπουργέ Δικαιοσύνης:
🎄Κάντε Ότι Χρειάζεται Για Να Μην Τύχει Και στην Διπλανή σας Οικογένεια!
#Αιτούμεθα να:
1.Αποσύρετε ΑΜΕΣΑ, ΤΟΝ Ν.4800-ΤΣΙΑΡΑ!
2.Θεσμοθετείστε τον όρο «ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ» στον Π.Κ., με τον ΝΕΟ ΝΟΜΟ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΠΡΟΤΙΘΕΣΤΕ ΝΑ ΕΙΣΑΓΕΤΕ ΤΩΡΑ!
3.Εναρμονιστείτε με τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες, της GREVIO Και της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης!
4.Διερευνείστε την «Βιομηχανία Εμπλεκομένων Ψυχιάτρων» που έχουν Στήσει τα Διάφορα-Lobbies και Ταλαιπωρούν τα ήδη Κακοποιημένα Παιδιά τους και τις Πρώην
Συζύγους τους… -ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ- Για να Αποφύγουν την Διατροφή -Στο μεγαλύτερο μέρος % αυτών των Υποθέσεων-!
5.Εξακριβώστε Τι Συμβαίνει κάθε βράδυ, στα Νεο-συσταθέντα Τμήματα Αντιμετώπισης Οικογενειακής Βίας, που είναι Και Υποστελεχωμένα -Χωρίς Ειδικούς Συνεργάτες: Ψυχολόγους, Γυναίκες Αστυνομικούς, Εφημερεύοντες Ιατροδικαστές, κλπ- Και… Παροτρύνονται οι «Άντρες»-Θύτες, Να Υποβάλουν Μήνυση για… «Ψευδή Καταμήνυση», στις Πρώην Συζύγους τους!
🎄Κύριε Φλωρίδη, Κύριε Υπουργέ,
1. ✔️ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΤΕ ΟΤΙ ΟΛΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ «Lobbies μπαμπάδων» ΕΙΝΑΙ Μιά καλοστημένη Business …Όπως και στις ΗΠΑ …ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΝΟΜΑΝΕ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΕΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΔΙΑΤΡΟΦΉ …οι «άντρες»!
2. ✔️Περάστε Μιά Νύχτα Σ’ Ένα ΕΙΔΙΚΟ Αστυνομικό Τμήμα…Και
3.🎄Θα ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΕΤΕ ΤΟΣΟ… ΠΟΥ θα τα Αλλάξετε Όλα!
Την παραβιαση δικαστικής αποφασης καντετην συνεχές αυτόφωρο όπως είναι και η διατροφή…βαριές ποινες
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 99. Προσθήκη 23Α στον ν.3500/2006
Αυτή η προσθήκη, η οποία εξαφανίζει κάθε έννοια δικαίου και ισότητας, υπονοεί ότι η ενδοοικογενειακή βία έχει ως θύματα ΜΟΝΟ γυναίκες και ΠΟΤΕ άνδρες εξ ου και καμία αναφορά σε ανδρικές δομές. Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ ! Η βία πρέπει να καταδικάζεται απο όπου και αν προέρχεται και να προστατεύονται όχι μόνο οι γυναίκες άλλα και οι άνδρες και τα παιδιά (αποξένωση γονέα, συνήθως απαξίωση πατρικού προτύπου. Οι βίαιες επιθέσεις των γυναικών προς τους άνδρες αυξάνονται ολοταχώς (σωματική,ψυχολογική,λεκτική).. ΟΧΙ σε άρθρα του νομοσχεδίου που ενισχύουν την έμφυλη διάκριση ΟΧΙ σε διχαστικές τακτικές. Αντισυνταγματικό, απαξιωτικό και προσβλητικό για το ανδρικό φύλο!
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ αρθρο 98 ———————————— Το ακαταδίωκτο σε γνωματεύσεις ιδιωτών επαγγελματιών, οι οποίες δεν έχουν επιληφθεί κατόπιν εντολής Δικαστικής Αρχής είναι πολύ επικίνδυνο να επιφέρει ακόμη περισσότερα ψευδή περιστατικά.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 86 ————————————– Ορθώς συμπεριλαμβάνεται η ψυχολογική βία. Ωστόσο, για να έχει αποτέλεσμα θα πρέπει στον ορισμό της ψυχολογικής βίας του τέκνου να συμπεριλαμβάνεται η διάρρηξη σχέσεων, η βίαιη αποκοπή, αλλά και η μακροπρόθεσμη «διακριτική» αποξένωση τέκνου-γονέα μετά από μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία έχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα. Είναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το άρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το άρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα άτομα που χρησιμοποιούν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντας το να ζει χωρίς τον ένα του γονιό.
Α. Επί του Άρθρου 86 «Σωματική και ψυχολογική βία σε βάρος ανηλίκων Τροποποίηση του άρθρου 4 ν. 3500/2006»
Προτείνεται να προστεθεί ο ορισμός της ψυχολογικής βίας όπως αναγνωρίζεται από:
α)το άρθρο 19 της ΔΣΔΠ, το οποίο ορίζει μεταξύ άλλων ότι, «……προκειμένου να προστατευτεί το παιδί από κάθε μορφή βίας, προσβολής ή βιαιοπραγιών, σωματικών ή πνευματικών, εγκατάλειψης ή παραμέλησης…..»
β) την διεθνή βιβλιογραφία σύμφωνα με την οποία «συναισθηματική κακοποίηση- βία είναι κάθε είδους κακοποίηση που έχει συναισθηματικό και όχι σωματικό χαρακτήρα». Το γεγονός δε ότι η συναισθηματική-ψυχολογική βία δεν αφήνει φυσικό αποτύπωμα, δεν σημαίνει ότι η κακοποίηση δεν είναι πραγματική. Αντιθέτως η παιδική συναισθηματική- ψυχολογική κακοποίηση-βία, μπορεί να αφήσει ανεξίτηλες ουλές, συγκρίσιμες με αυτές της σωματικής κακοποίησης.
«Η ψυχολογική βία περιλαμβάνει αλλά δεν περιορίζεται μια σειρά από σκόπιμες ενέργειες όπως: την πρόκληση φόβου μέσω εκφοβισμού, απειλητική σωματική βλάβη στον εαυτό, τον σύντροφο, τα παιδιά ή την οικογένεια ή τους φίλους του συντρόφου, καταστροφή περιουσίας, εξαναγκασμός στην απομόνωση από την οικογένεια, τους φίλους ή το σχολείο, με κυρίαρχη την χειραγώγηση, που δημιουργούν φόβο, ενοχή, ανασφάλεια, απόρριψη κ.α σε ένα παιδί και βλάπτουν την αξιοπρέπεια και την ψυχολογική του ακεραιότητα».
Β. Επί του Άρθρου Άρθρο 88 «Διακεκριμένη περίπτωση τέλεσης της ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 6 ν. 3500/2006»
Προτείνεται να θεσπιστεί η Γονική Αποξένωση ως ποινικό αδίκημα.
Άρθρο 6 Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη
Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, ενός έτους.
Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και το παιδικό τραύμα από κακομεταχείριση και βία. Οι Benner et al., 2018; Frick, 2012, 2016; Kearney, Wechsler, Kaur, & Lemos-Miller, 2010; Latimer et al., 2012, αναφέρουν ότι στην ανάπτυξη ψυχολογικών διαταραχών, συμβάλλουν παράγοντες όπως, η ανεπαρκής παιδική φροντίδα, η αναποτελεσματική οικογενειακή πειθαρχία, η οικογενειακή αναστάτωση, η διάλυση της οικογένειας και το παιδικό τραύμα από κακομεταχείριση και βία. Σύμφωνα δε με το Center on the developing child του πανεπιστημίου Harvard η «παρατεταμένη έκθεση σε τραύμα και βιολογική απόκριση στρες, επηρεάζει την πρώιμη ανάπτυξη του εγκεφάλου και τη μετέπειτα εγκεφαλική λειτουργία, συμπεριλαμβανομένων εκτελεστικών λειτουργιών όπως ο έλεγχος των συναισθημάτων και των παρορμήσεων» και « η επιστήμη δείχνει ότι η πρώιμη έκθεση σε κακομεταχείριση ή παραμέληση μπορεί να έχει δια βίου συνέπειες στην υγεία».
Ειδικότερα η χειραγώγηση ενός παιδιού από τον γονέα του αποτελεί συναισθηματική κακοποίηση-βία και επιτυγχάνεται με διάφορους τρόπους ένας από αυτούς προσδιορίζεται με τον όρο Γονική Αποξένωση.
Η Γονική Αποξένωση σύμφωνα με την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία (APA) περιγράφει την εμπειρία ενός παιδιού να χειραγωγείται από τον έναν γονέα (προτιμώμενου- αποξενωτή), για να στραφεί εναντίον του άλλου (στοχευμένου- αποξενομένου) γονέα και να αντισταθεί στην επαφή μαζί του. Αυτή η ευθυγράμμιση με τον έναν γονέα και η αναιτιολόγητη απόρριψη του άλλου προκύπτει συχνότερα κατά τη διάρκεια διαφωνιών για την επιμέλεια των παιδιών μετά από διαδικασίες διαζυγίου ή χωρισμού, ιδιαίτερα όταν η δικαστική διαμάχη παρατείνεται ή περιλαμβάνει σημαντικό ανταγωνισμό μεταξύ των μερών και αποτελεί μια μορφή ψυχολογικής κακοποίησης, καθώς το παιδί χειραγωγείται από τον αποξενωτή γονέα και μια μορφή παραμέλησης, διότι συνεπεία της χειραγώγησης στερείται τη βασική συναισθηματική υποστήριξη του ενός γονέα του, που είναι αναγκαία για τη φυσιολογική ψυχοσωματική του ανάπτυξη και εξέλιξη και κατά συνέπεια το αποξενωμένο παιδί εκτίθεται σε παρατεταμένο τραύμα.
Το αποξενωμένο- χειραγωγημένο παιδί γίνεται εργαλείο το οποίο, χρησιμοποιεί ο χειραγωγός γονέας και οι συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς στην ψυχική υγεία (του παιδιού) είναι ανυπολόγιστες διότι, η συναισθηματική κακοποίηση συνίσταται στη χειραγώγηση των συναισθημάτων του, τα οποία αποτελούν θεμέλιο λίθο της ψυχοσωματικής του ευημερίας και εξέλιξης.
Όπως η έρευνα αναδεικνύει, διάφοροι τύποι πολύπλοκων κλινικών διαταραχών μπορεί να προκύψουν, όπως σύνθετη μετατραυματική διαταραχή στρες (PTSD), αποσυνδετική κατάθλιψη, διαταραχή διαχωριστικής ταυτότητας (DID) και φαινόμενα «οριακά». The Many Faces of Dissociation: Opportunities for Innovative Research in Psychiatry – PMC (nih.gov)
Η διάγνωση της γονικής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους ή και παιδοψυχολόγους, εξειδικευμένους στη γονική αποξένωση.
Περαιτέρω σύμφωνα με διεθνείς επιστημονικές έρευνες οι αποξενωμένοι γονείς ( στην συντριπτική πλειοψηφία πατέρες), που έχουν χάσει αναιτιολόγητα μέρος ή όλη την επαφή με τα παιδιά τους για μήνες ή χρόνια μετά τον χωρισμό ή το διαζύγιο, αντιμετωπίζουν πολλά και σοβαρά προβλήματα στην ψυχοσωματική τους υγεία, μπορεί να παρουσιάσουν κατάθλιψη ή και να αυτοκτονήσουν.
Γ. Επί του Άρθρου Άρθρο 88 Ενδοοικογενειακή παράνομη βία και απειλή Τροποποίηση άρθρου 7 ν. 3500/2006
Προτείνεται να προστεθεί παράγραφος 3 με κείμενο « Το μέλος της οικογένειας το οποίο προβαίνει σε ψευδή καταγγελία για ενδοοικογενειακή βία και αυτό αποδεικνύεται με δικαστική απόφαση, τιμωρείται αυτεπάγγελτα με την ποινή που επιβάλλεται στην πράξη που ψευδώς καταγγέλλει »
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 99. Προσθήκη 23Α στον ν.3500/2006
Αυτή η προσθήκη, η οποία εξαφανίζει κάθε εννοια δικαίου και ισότητας, υπονοεί οτι η ενδοοικογενειακή βία εχει ως θύματα ΜΟΝΟ γυναικες και ΠΟΤΕ ανδρες εξ ου και καμμία αναφορά σε ανδρικές δομές.
Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ !
Η βία πρέπει να καταδικάζεται απο όπου και αν προέρχεται και να προστατεύονται οχι μονο οι γυναικες αλλα και οι ανδρες και τα παιδιά. Οι βίαιες επιθέσεις των γυναικων πρός τους ανδρες αυξάνονται ολοταχώς..
ΟΧΙ σε άρθρα του νομοσχεδίου που ενισχύουν την εμφυλη διάκριση
ΟΧΙ σε διχαστικές τακτικές.
Αντισυνταγματικό, απαξιωτικό και προσβλητικό για το ανδρικό φύλο !
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ ΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 86
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ αρθρο 98
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ αμεσα το ακαταδίωκτο των «Ειδικων Ψυχικής Υγείας» συμπερολαμβανομένων και των ψυχιάτρων, διότι ειναι πλήθος τά περιστατικά ψευδών και πληρωμένων γνωματεύσεων, παρά μόνο αν εχουν επιληφθεί κατόπιν εντολής Δικαστικής Αρχής.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 99. Προσθήκη 23Α στον ν.3500/2006
Αυτή η προσθήκη, η οποία εξαφανίζει κάθε εννοια δικαίου και ισότητας, υπονοεί οτι η ενδοοικογενειακή βία εχει ως θύματα ΜΟΝΟ γυναικες και ΠΟΤΕ ανδρες εξ ου και καμμία αναφορά σε ανδρικές δομές.
Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ !
Η βία πρέπει να καταδικάζεται απο όπου και αν προέρχεται και να προστατεύονται οχι μονο οι γυναικες αλλα και οι ανδρες και τα παιδιά. Οι βίαιες επιθέσεις των γυναικων πρός τους ανδρες αυξάνονται ολοταχώς..
ΟΧΙ σε άρθρα του νομοσχεδίου που ενισχύουν την εμφυλη διάκριση
ΟΧΙ σε διχαστικές τακτικές.
Αντισυνταγματικό, απαξιωτικό και προσβλητικό για το ανδρικό φύλο !
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ ΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 86
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ αρθρο 98
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ αμεσα το ακαταδίωκτο των «Ειδικων Ψυχικής Υγείας» συμπερολαμβανομένων και των ψυχιάτρων, διότι ειναι πλήθος τά περιστατικά ψευδών και πληρωμένων γνωματεύσεων, παρά μόνο αν εχουν επιληφθεί κατόπιν εντολής Δικαστικής Αρχής.
Η γονική αποξένωση από τον ένα γονέα, η μη τήρηση των δικαστικών αποφάσεων, η ατιμωρησία των αποξενοτών,η αποξένωση που πρέπει να θεωρηθεί ενδοοικογενειακή βία είναι μεριά από αυτά που πρέπει να νομοθετηθούν. Όσο χαδεύουμε τους αποξενοτές και δεν ληφθούν μέτρα αμμέσου εφαρμογής θα υπάρχουν αποξενομένοι γονείς
ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχεσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης. Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.
715 ήδη σχόλια..εκ των οποίων η συντριπτική πλειονότητά τους αναφέρει το καταστροφικό φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης και αιτείται άνευ όρων την εισαγωγή του όρου στο εν λόγο νομοσχέδιο. Ο αρμόδιος Υπουργός έχει τεράστια ευθύνη προκειμένου εισαχθεί ο συγκεκριμένος όρος για τη γενική σωτηρία των παιδιών..
Δώστε βάση και στη ψυχολογική κακοποίηση. Από όπου και να προέρχεται.
Η κακοποίηση δεν έχει φύλο.
Σωματικά μπορεί να υπερτερεί η κακοποίηση γυναικών από την κακοποίηση των ανδρών.
Ψυχολογικά υπερτερεί η κακοποίηση των ανδρών και των παιδιών από τις γυναίκες.
Αυστηρές ποινές σε όλους. Σε όποιον σηκώνει χέρι αλλά και σε όποιον κακοποιεί ψυχολογικά οποιονδήποτε.
Όταν πρόκειται για παιδιά άμεσα αφαίρεση γονικής μέριμνας – επιμέλειας από τον κακοποιητή.
Να διώκεται αυτεπάγγελτα οποιοσδήποτε παραβιάζει άμεσα ή έμμεσα δικαστικές αποφάσεις και οποιοσδήποτε συμμετέχει στην παραβίαση.
Ψυχολόγοι δίπλα σε κάθε δικαστή και υποχρεωτική ψυχολογική εκτίμηση πριν την έκδοση αποφάσεων.
Σεμινάρια και εκπαίδευση στους ειδικούς και στους εκπαιδευτικούς ώστε να αντιλαμβάνονται την κακοποίηση, να την καταγγέλλουν, αλλά να τιμωρούνται σε περίπτωση που αποδειχθεί ότι ψευδώς καταγγέλλουν ύστερα από μεθόδευση του ενός γονέα προς εκδίκηση του άλλου.
Ισότητα σε όλα ακόμα και στη προστασία. Δομές υποστήριξης ΑΝΘΡΩΠΩΝ κάθε φύλου και κάθε ηλικίας.
Η ΒΙΑ δεν έχει φύλο.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :
Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη
1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.
Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).
Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.
Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
[α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
[β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα
Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων. http://www.opengov.gr/ministryofjustice/?p=17060
ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ;ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΠΕΙΣΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ;
ΛΙΓΟ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΑΠΟ ΧΕΡΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΒΙΩΝΟΥΝ ΔΕΥΤΕΡΟΓΕΝΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ.ΜΟΝΟ ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ.ΑΥΣΤΗΡΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΙΣ ΠΟΙΝΕΣ ΥΠΟΥΡΓΕ ,ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ,ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ;΄ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ;΄ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΛΟΦΟΝΙΕΣ;΄ΓΙ ΑΥΤΟ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ.Η ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ.ΑΥΣΤΗΡΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΙΣ ΠΟΙΝΕΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ..ΔΕΙΤΕ…Η ΜΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ
Η γονεϊκή αποξένωση είναι η πιο κοινή τιμωρία από τον γονέα που έχει την εξουσία που του δίνει το νομικό μας συστήματος και των δικαστικών αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα (πατέρας), προωθώντας συναισθηματικά το τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα.
Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και οι εκθέσεις από ειδικούς ψυχικής υγείας που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Οι αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης.
Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονική αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές ή ενδεχομένως και βίντεο, στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου να αποδειχθεί του λόγου το αληθές.
Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου.
Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει την επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν τα γονικά τους καθήκοντα και αν κριθούν ικανοί τότε να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί έναντι του άλλου.
Η διάρρηξη των σχέσεων τέκνου με τον γονέα που δεν διαμένει ή συνασκεί συνεπιμέλεια , συνιστά βαριά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού (πολλές φορές μη αναστρέψιμη) και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, η οποία κατά το 1532 ΑΚ επισύρει αφαίρεση της γονικής μέριμνας.
Εφ όσον λοιπόν προβλέπεται στον Αστικό Κώδικα πως είναι δυνατόν να μην προβλέπεται στον Ποινικό Κώδικα;
Χρειάζεται άμεση εναρμόνιση με το άρθρο 6 του ν.3500/2006 ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το τεράστιο αυτο πρόβλημα.
Εναρμόνιση του άρθρου 6 του ν.3500/2006 με το άρθρο 1532 ΑΚ περι ενδοοικογενειακής βίας ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η διάρρηξη των σχέσεων γονέα-τέκνου η οποία δημιουργείται με διάφορες μεθοδεύσεις από τον έτερο γονέα,
(Ψευδείς καταγγελίες, δημιουργία τεχνιτών εντάσεων, δημιουργία του συνδρόμου γονεϊκής αποξένωσης, δημιουργία πλαστών αναμνήσεων), κακοποιώντας ψυχολογικά το τέκνο.
Η διάρρηξη των σχέσεων τέκνου-γονέα είναι μια μορφή βαρύτατης ψυχικής κακοποίησης (πολλές φορές ανεπανόρθωτη) και αποκοπής από τον ένα του γονέα, που συνήθως είναι ο πατέρας και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα, εναρμονιζόμενο απόλυτα με το άρθρο 1532 του ΑΚ το οποίο ορίζει ότι μπορεί να έχει ως συνέπεια την αφαίρεση της γονικής μέριμνας από τον γονέα που προκαλεί την διάρρηξη με διάφορες μεθοδεύσεις.
Να καταργηθούν ως αντισυνταγματικές οι παρ.1 και 3 καθώς αναφέρονται μόνο σε «εξειδικευμένες δομές υποστήριξης γυναικών», χωρίς καμμία αναφορά στους άνδρες και τα παιδιά, λές και η ενδοοικογενειακή βία ασκείται μόνο απο άνδρες ενώ υπάρχουν καταγεγραμμένα και δημοσιευμένα πάρα πολλά περιστατικά βίας για το αντίθετο.
Επίσης τα αποτελέσματα της έρευνας του Χαμόγελου του Παιδιού δινουν 3πλάσιο νούμερο ( 203 γυναικες, 68 άνδρες) κακοποίησης παιδιών απο μητέρες όπως και το τραγικό φαινόμενο των αυτοκτονιών των ανδρών που αγγίζουν το 78% ενάντι 22% των γυναικών. Αυτές οι 2 παράγραφοι συνιστούν εξώφθαλμη ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΦΥΛΩΝ (άρθρο 4 του Συντάγματος) και πρέπει οπωσδήποτε να αφαιρεθούν γιατί Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.
Γιατί αυτή η αντισυνταγματική διάκριση στα φύλα για την ενδοοικογενειακή βία;
Γιατί δεν προβλέπετε δομές και για άνδρες – πατεράδες;
Αναρωτηθήκατε ποτέ που πηγαίνουν οταν βρίσκονται διωγμένοι,πολλές φορές κακοποιημένοι και χωρίς τα παιδιά τους, απο την οικία τους αφού τον χωρισμό κατά 70% τον επιδιώκει το αλλο φύλο; Η κακοποίηση προκαλείται και απο τα 2 φύλα και τα περιστατικά κακοποίησης ανδρων είναι πάμπολλα τα οποία ανακοινώνονται μεν αλλά περνούν στα ψιλά δε , προφανώς σκόπιμα λόγω του ότι δεν πουλάει ο κακοποιημένος άνδρας – πατέρας . Αυτό σημαίνει ότι και οι άντρες – πατεράδες έχουν ανάγκη απο φιλοξενία και ψυχολογική στήριξη και κυρίως έχουν ανάγκη απο δικαιοσύνη και πραγματική ισότητα.
Να φτιαχτούν δομές και για τους άνδρες- πατεράδες στις οποίες θα μπορούν να έχουν μαζί και τα παιδιά και οχι μόνο για γυναικες γιατί μετα από ένα επεισόδιο ενδοοικογενειακής βίας ή απο εναν χωρισμό όλοι βγαίνουν λαβωμένοι και πολλές φορές κακοποιημένοι.
Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.
Να σταματήσουν άμεσα να γίνονται δεκτές οι γνωματεύσεις για παιδιά «ειδικών ψυχικής υγείας» ΙΔΙΩΤΩΝ , οι οποίοι πολλές φορές γνωματεύουν ιδιοτελώς, χωρις την συναίνεση του έτερου γονέα (1519 ΑΚ) και πολλές φορές χωρίς να έχουν δει καν το παιδί. Η μεθόδευση αυτή θα σταματήσει μόνο οταν συναινούν και οι δύο γονείς, ή κατόπιν εντολής δικαστικής αρχής και να διενεργηθεί η εξέταση απο Δημόσιο Φορέα ή από ειδικό ψυχικής υγείας διορισμένο από την δικαστική αρχή.
Να καταργηθεί η τροποποίηση του άρθρου 169Α του ΠΚ παρ.3 που επιτρέπει σε κάποιον συγγενή (συνήθως της πεθεράς) να παραβιάζει δικαστικές αποφάσεις για λογαριασμό του γονέα , ως απαράδεκτη!!!
EIMAI ΘΥΜΑ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ,ΜΕ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΕΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ.
ΕΜΑΘΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ, ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ.
ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΚΡΥΣΑ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΡΓΗΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΦΥΛΟ ΚΑΙ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΤΙ.
ΑΥΤΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ,ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΝΑΙ?
ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΤΥΠΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΡΙΖΑ ΑΛΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ.TO ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΠΑΕΙ ΣΕ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΤΗΣ ΟΛΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ.ΣΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΜΑΣΤΙΓΑΣ ΤΗΣ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ.
ΕΙΔΙΚΑ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΠΟΥ ΕΙΔΑ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ «ΠΑΡΑΤΗΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ Η ΓΟΝ.ΑΠΟΞ ΚΤΛ»ΜΕ ΑΠΛΗ ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΩΝ,ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΟ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΝ ΚΑΙ ΓΡΑΦΟΤΝ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗ ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΩΣ ΕΚ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΟΓΙΑ,ΟΣΗ ΘΛΙΨΗ ΚΙ ΑΝ ΝΙΩΘΩ ΓΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑ ,ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΕΛΑΣΩ Ή ΝΑ ΚΛΑΨΩ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΙΑ.
ΝΟΜΙΖΩ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΕΣ ΤΟ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ.
ΕΓΩ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΧΙΛΙΟΠΑΡΑΚΑΛΕΣΩ,ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΕΣ ΜΑΝΕΣ ,ΑΛΛΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΟΡΦΑΝΑ.ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΛΥΥΥΥΥ
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου
Η γονεϊκή αποξένωση είναι είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας) έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά τέκνο στην απομάκρυνση από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και η εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές η ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα πρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου