Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΆρθρο 5 Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ

Άρθρο 5 Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ

Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1511
Άσκηση – ανάθεση γονικής μέριμνας κατά το συμφέρον του τέκνου
1. Κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον του τέκνου.
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς, πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο άσκησής της. Η απόφαση του δικαστηρίου λαμβάνει ιδίως υπόψη την ικανότητα και πρόθεση καθενός εκ των γονέων να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου, τη συμπεριφορά κάθε γονέα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα και τη συμμόρφωσή του με δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές διατάξεις και με προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν το τέκνο.
3. Η απόφαση του δικαστηρίου πρέπει επίσης να σέβεται την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξαιτίας ιδίως του φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού, της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσίας.
4. Ανάλογα με την ωριμότητα του τέκνου πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται η γνώμη του, πριν από κάθε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα και τα συμφέροντά του, εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής.».

Σχόλια 1 … 15 16 17 18 19 … 41
  • 30 Μαρτίου 2021, 09:04 | Ταρσινος Γρηγορης

    Στην παραγραφο 2 να προστεθουν οι λεξεις με ΚΕΦΑΛΑΙΑ

    2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ΙΣΟΧΡΟΝΗ ΚΑΙ ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, ΜΕ ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΔΙΑΜΟΝΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΑΜΦΟΤΕΡΩΝ…

  • 30 Μαρτίου 2021, 09:10 | Χ. Κ.

    Δεν γίνεται να υπάρχει οριζόντια εφαρμογή του μέτρου! Το νομοσχέδιο θέτει ξεκάθαρα ως επίκεντρο τον γονιό και όχι το παιδί. Ο γονέας που θέλει να συμμετέχει στη ζωή του παιδιού του δεν χρειάζεται να υποχρεωθεί από κανένα νομοθέτημα. Δεν είδα να αντιμετωπίζεται ως υποχρέωση που επιφέρει κυρώσεις η άρνηση του ενός γονέα να δει το παιδί του. Πάντα θεωρούνταν ως δικαίωμα!! Το νομοσχέδιο αυτό με τα εύηχα σλόγκαν της συνεπιμέλειας και του ίσου χρόνου, έχει έναν τιμωρητικό χαρακτήρα απέναντι στη μητέρα και διαδίδει μια στρεβλή εικόνα την κακιάς μητέρας που στερεί τα παιδιά από τον άλλο γνιό.Δεν είδα τόσα χρόνια να έχει κυρώσεις ο πρώην σύζυγος που έχει να δει τα παιδιά του από το περασμένο καλοκαίρι!
    Πώς θα ρυθμιστεί ο ίσος χρόνος; Με πλήρη ανατροπή του οικογενειακού προγραμματισμού;

  • 30 Μαρτίου 2021, 09:54 | ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΑΙΔΙΟΥ

    ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

    Η μόνη επιδίωξη φαινεται να ειναι καθαρα να μη δινει διατροφη ο ενας γονεας γιατι προφανως τα παιδια μεγαλωνουν με αερα!
    Οι γονεις που νοιαζοντε πραγματικα για το καλο των παιδιών τους ειναι δίπλα τους και δεν τους ενδιαφέρει καν το νομοσχέδιο!
    Εαν το θέμα είναι η γονική αποξένωση όπως υποστηρίζεται τότε αυξήστε την επικοινωνία!!! Αλλα δεν είναι αυτο το θέμα! Το θέμα είναι να κοπούν τα ψύχουλα επιδόματα που δίνοντε σε μονογονεικες οικογένειες!
    Κοψτε τα! τετοιο κράτος είστε! Αλλά οχι υποχρεωτική συνεπημέλεια!!
    ελατε κ.Τσιάρα εσείς να μεγαλώσετε παιδι με 550ευρω μισθο και 350 ευρω ενοικιο! Ελάτε ισοπεδώστε τα ΟΛΑ!

  • 30 Μαρτίου 2021, 08:28 | Μαρίνα Γαρμπή

    Τραγικό το παιδί να υποχρεώνεται να διαμένει με γονέα ο οποίος μπορεί να είναι κακοποιητικος μεχρι να τελεσιδικησει αποφαση εναντιον του. Καταστροφη ψυχών

  • 30 Μαρτίου 2021, 08:54 | Ηλιαννα Ρηγα

    ΆΡΘΡΟ 5 Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ
    ΠΡΟΤΑΣΗ
    Η Παράγραφος 2 να τεθεί ως εξής:Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 08:21 | ΠΑΠΑΔΙΩΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

    κοινωνοιολογοι, ψυχολογοι και αλλοι σοβαροι φορεις ειναι ξεκαθαρα υπερ της ισοχρονης συμμετοχης των δυο γονεων και της συνεπιμελειας. εναλλασομενη κατοικια, ισος χρονος ανατροφης. Σε καθε αλλη περιπτωση αποκοβουμε το παιδι απο τον ενα γονεα. το παιδι δε φταιει για τις επιλογες των γονεων, πρεπει να απολαμβανει και τους δυο χωρις διαχωρισμους

  • 30 Μαρτίου 2021, 07:24 | Μισέλ Κόντου

    To νομοσχέδιο ανατρέπει την παιδοκεντρική λογική του οικογενειακού δικαίου, καθώς θέτει στο επίκεντρο την ισότητα των γονέων υπό την εξισωτική, ισοπεδωτική της μορφή – κατ’ ουσία προάγοντας τις επιδιώξεις και το συμφέρον του «θιγόμενου» από το προηγούμενο καθεστώς γονέα – εισάγοντας εκ πλαγίου την ισόχρονη διαμονή με καθέναν από τους δύο γονείς («ασκούν από κοινού και εξίσου», άρθρο 5) , με εναλλασσόμενη κατοικία. Η τελευταία όμως δεν εξυπηρετεί το συμφέρον του τέκνου σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά αντίθετα μπορεί να συντείνει στην αποσταθεροποίησή του, ιδίως σε περιπτώσεις π.χ. μεγάλης απόστασης μεταξύ των σπιτιών, απόκλισης του βιοτικού επιπέδου σε καθένα από τα δύο σπίτια, έντονης συγκρουσιακής σχέσης μεταξύ των γονέων και αδυναμίας λήψης από κοινού αποφάσεων για θέματα που αφορούν το παιδί κ.α. Γίνεται αντιληπτό ότι πίσω από την επιμονή στο αίτημα για ισόχρονη διαμονή και εναλλασσόμενη κατοικία, λανθάνουν κίνητρα οικονομικά, δεδομένου ότι η ρύθμιση αυτή θα μειώσει το ύψος των καταβαλλόμενων διατροφών.

  • 30 Μαρτίου 2021, 07:19 | Ελένη

    Σε δημόσια διαβούλευση έχει τεθεί το νομοσχέδιο με τις προτεινόμενες αλλαγές στον Οικογενειακό Δίκαιο, και συγκεκριμένα στο πεδίο των σχέσεων γονέων τέκνων, που επιχειρεί να εισάγει την υποχρεωτική συνεπιμέλεια ως εκ του νόμου σύστημα άσκησης της γονικής μέριμνας μετά τη διακοπή της

    Το Οικογενειακό μας Δίκαιο είναι παιδοκεντρικό, θέτει δηλαδή στο επίκεντρο το συμφέρον του τέκνου, που αποτελεί αόριστη νομική έννοια και οφείλει να λαμβάνεται υπόψη τόσο από τους γονείς κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας όσο και από το δικαστήριο κατά τη λήψη απόφασης. Και ως αόριστη νομική έννοια με αξιολογικό περιεχόμενο οφείλει να εξειδικεύεται από το δικαστήριο με βάση τα ιδιαίτερα γνωρίσματα κάθε επιμέρους περίπτωσης. Αντιθέτως, το νομοσχέδιο αυτό οριοθετεί εκ των προτέρων την αόριστη νομική έννοια του συμφέροντος του παιδιού, ορίζοντας ότι αυτό εξυπηρετείται άνευ ετέρου από την συμμετοχή και των δύο γονέων στη ζωή του (άρθρο 5 του νομοσχεδίου), γεγονός που όπως καθίσταται αντιληπτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ιδίως σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης κάθε μορφής. Περιορίζεται ως εκ τούτου και καθοδηγείται σε συγκεκριμένη κατεύθυνση η δικαστική κρίση.

    Ανατρέπει την παιδοκεντρική λογική του οικογενειακού δικαίου, καθώς θέτει στο επίκεντρο την ισότητα των γονέων υπό την εξισωτική, ισοπεδωτική της μορφή – κατ’ ουσία προάγοντας τις επιδιώξεις και το συμφέρον του «θιγόμενου» από το προηγούμενο καθεστώς γονέα – εισάγοντας εκ πλαγίου την ισόχρονη διαμονή με καθέναν από τους δύο γονείς («ασκούν από κοινού και εξίσου», άρθρο 5) , με εναλλασσόμενη κατοικία. Η τελευταία όμως δεν εξυπηρετεί το συμφέρον του τέκνου σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά αντίθετα μπορεί να συντείνει στην αποσταθεροποίησή του, ιδίως σε περιπτώσεις π.χ. μεγάλης απόστασης μεταξύ των σπιτιών, απόκλισης του βιοτικού επιπέδου σε καθένα από τα δύο σπίτια, έντονης συγκρουσιακής σχέσης μεταξύ των γονέων και αδυναμίας λήψης από κοινού αποφάσεων για θέματα που αφορούν το παιδί κ.α. Γίνεται αντιληπτό ότι πίσω από την επιμονή στο αίτημα για ισόχρονη διαμονή και εναλλασσόμενη κατοικία, λανθάνουν κίνητρα οικονομικά, δεδομένου ότι η ρύθμιση αυτή θα μειώσει το ύψος των διατροφων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 07:53 | Μισέλ Κόντου

    Το Οικογενειακό μας Δίκαιο είναι παιδοκεντρικό, θέτει δηλαδή στο επίκεντρο το συμφέρον του τέκνου, που αποτελεί αόριστη νομική έννοια και οφείλει να λαμβάνεται υπόψη τόσο από τους γονείς κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας όσο και από το δικαστήριο κατά τη λήψη απόφασης. Και ως αόριστη νομική έννοια με αξιολογικό περιεχόμενο οφείλει να εξειδικεύεται από το δικαστήριο με βάση τα ιδιαίτερα γνωρίσματα κάθε επιμέρους περίπτωσης. Αντιθέτως, το νομοσχέδιο αυτό οριοθετεί εκ των προτέρων την αόριστη νομική έννοια του συμφέροντος του παιδιού, ορίζοντας ότι αυτό εξυπηρετείται άνευ ετέρου από την συμμετοχή και των δύο γονέων στη ζωή του (άρθρο 5 του νομοσχεδίου), γεγονός που όπως καθίσταται αντιληπτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ιδίως σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης κάθε μορφής. Περιορίζεται ως εκ τούτου και καθοδηγείται σε συγκεκριμένη κατεύθυνση η δικαστική κρίση.

  • 30 Μαρτίου 2021, 07:31 | Μισέλ Κόντου

    Το συμφέρον του τέκνου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ
    Κανένας γονιός δεν είναι ίδιος συνεπώς δεν φροντίζουν όλοι οι γονείς ομοίως, το συμφέρον του παιδιού τους. Δεν είναι ορθό να ορίζει ο νομοθέτης το συμφέρον του παιδιού. Το συμφέρον του παιδιού εξυπηρετείται πρωτίστως από ένα ήρεμο, ασφαλές, απαλλαγμένο από βία και συγκρούσεις περιβάλλον.

  • 30 Μαρτίου 2021, 07:32 | Χρήστος Γκούβερης

    Η προσωπικη μου εμπειρια και η γνωμη των ειδικων ψυχικης υγειας ειναι, ότι τα παιδια δενονται συναισθηματικα με τους γονεις τους, όχι με τους τοιχους και τις οικοσυσκευές. Τα παιδια αναπτυσσονται καλύτερα όταν υπαρχει ιση φυσικη παρουσια και των δυο γονιων τους στη ζωη τους. Αυτή είναι και η αποψη των ειδικων ψυχικης υγειας. Υπαρχουν πολλες περιπτωσεις επισης, που ο ενας γονεας για την αποφυγη εκρηκτικων καταστασεων και την αποκλιμάκωση συμφωνούσε, καταρχην, στην ανάθεση της επιμελειας στον άλλο γονέα και εκεινος καταχρηστικα μετοικουσε με το παιδι πολλα χιλιομετρα μακρια. Αυτή η συμφωνία δεν μπορεί να είναι η βάση της δικαστικής κρισης όταν ο άλλος γονεας διεκδικησει την επιμελεια του παιδιού. Ίσα ίσα, η μετοίκηση πρεπει να θεωρείται επιβαρυντικός παραγοντας εις βαρους εκεινου που την επιλεγει. Η ελευθερία μετακίνησης είναι συνταγματικό ατομικό δικαίωμα. Όταν όμως, στην μετοίκηση συμπεριλαμβάνεται και το παιδι, τότε είναι καταχρηστικη πράξη, εις βαρους του ίδιου του παιδιου και του αλλου γονέα.
    Άρθρο 1511
    Άσκηση και διατήρηση γονικής μέριμνας, κατά το συμφέρον του τέκνου, από κοινού και αδιασπαστα στους δυο γονείς, και ανάθεση αυτής στον ένα εκ των δύο γονέων μόνο σε περιπτωσεις κακης ασκησης αυτης.
    2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από τη φυσική και ισόχρονη συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή σε αμφότερες οικίες των γονέων του, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς, πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν αποφασίζει σχετικά με την διατήρηση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο άσκησής της. Η απόφαση του δικαστηρίου λαμβάνει ιδίως υπόψη την ικανότητα και πρόθεση καθενός εκ των γονέων να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου και του παιδιού, τη συμπεριφορά κάθε γονέα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα και τη συμμόρφωσή του με δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές διατάξεις και με προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν το τέκνο. Η μονομερής μακρινή μετοίκηση, η οποία οδηγεί σε διάρρηξη των σχεσεων του παιδιού με τον άλλο γονέα, είναι επιβαρυντική συνθήκη, για όποιον γονέα την επιλέγει.
    4. Ανάλογα με την ωριμότητα του τέκνου πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται η γνώμη του, πριν από κάθε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα και τα συμφέροντά του, εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο, με την υποχρεωτική αρωγη ειδικων ψυχικης υγειας κοινης, ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής, και να τηρείται αρχείο σχετικών πρακτικών μαγνητοφώνησης διασφαλίζοντας τη διαφάνεια της διαδικασίας και τον νόμο περί προσωπικών δεδομένων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 07:31 | Κωνσταντίνος Γ Σερδενές

    Σύμφωνα με το Σύνταγμα
    ‘Αρθρο 4: (Ισότητα των Ελλήνων)

    1. Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
2. Oι Έλληνες και οι Eλληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.

    Η Ελλάδα έχει δεσμευτεί με το ψήφισμα 2079/2015 του Συμβουλίου της Ευρώπης για την ισότητα των γονέων , κοινή επιμέλεια τέκνων , εναλλασσόμενη κατοικία.

    Όταν δύο γονείς χωρίζουν γιατί ΠΡΕΠΕΙ ο ένας να είναι γονέας και ο άλλος επισκέπτης;;;;;;

    Το παιδί γίνεται από δύο γονείς και σύμφωνα με όλες τις επιστημονικές έρευνες χρειάζεται δύο γονείς στη ζωή του για να μεγαλώσει σωστά.

    Όταν ξεκινάς μία διαμεσολάβηση για οποιδήποτε θέμα και ό ένας από τους δύο βρίσκεται σε θέση ισχύως , τότε θα έχει το πάνω χέρι και δεν θα κάνει πίσω σε τίποτα και έτσι , δεν θα υπάρχει διαμεσολάβηση.

    Μόνο όταν δύο άνθρωποι-γονείς έχουν τα ίδια δικαιώματα και φυσικά τις ίδιες υποχρεώσεις θα μπορέσουν να καθήσουν στο ίδιο τραπέζι προς συμφέρον του παιδιού.

    Άρα η βάση μετά το διαζύγιο ΠΡΕΠΕΙ να είναι η ισότητα 50/50 το οποίο θα είναι ο κανόνας και από και πέρα όλα τα υπόλοιπα να είναι εξαιρέσεις οι οποίες θα γράφονται έτσι ώστε να μην παρερμηνεύονται…!!!

    Το μοντέλο της αποκλειστικής επιμέλειας έχει εφαρμοστεί για 40 χρόνια και έχει αποτύχει γιαυτό και φτάσαμε ως εδώ…!!!

    ‘Ηρθε η ώρα να πάμε μπροστά και να εφαρμόσουμε την Συνεπιμέλεια η οποία έχει εφαρμοστεί με τεράστια εποτυχία σχεδόν σε όλο τον δυτικό κόσμο.

    ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ.

    ΕΝΙΑΙΑ ΑΔΙΑΣΠΑΣΤΗ ΚΑΙ ΙΣΟΧΡΟΝΗ ΓΟΝΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΡΙΘΕΙ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΙ ΓΟΝΕΙΣ.

    ΚΑΤΑ ΝΟΜΙΚΟ ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ(ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ)-ΚΟΙΝΕΣ ΓΟΝΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ-ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ-ΙΣΟΤΙΜΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΤΡΟΦΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ…!!!

    ‘Αρθρο 5
    Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ
    Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
    «’Αρθρο 1511
    (…)
    2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων (…)

  • 30 Μαρτίου 2021, 06:22 | Χριστίνα Σερβετά

    Είμαι χωρισμένη γυναίκα και μεγάλωσα τις δύο κόρες μου έτσι ώστε να μην στερηθούν ούτε στο παραμικρό τον πατέρα τους και τώρα είναι και οι δύο δασκάλες και καλά στη ζωή τους.
    Δύο άνθρωποι και να χωρίσουν , παραμένουν για πάντα γονείς και τα παιδιά τους χρειάζονται και τους αγαπάνε και τους δύο.
    Κανένας πατέρας δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον ρόλο της μάνας και καμία μάνα τον ρόλο του πατέρα.
    ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ είναι ότι καλύτερο για τα παιδιά χωρισμένων γονιών.

    ‘Αρθρο 5
    Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ
    Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
    «’Αρθρο 1511
    (…)
    2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων (…)

  • 30 Μαρτίου 2021, 06:15 | ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΠΑΣ

    Είμαι θείος ενός μικρού κοριτσιού, νηπιαγωγός στο επάγγελμα και την ανηψιά μου , παρά που μένουμε στα 500 μέτρα την βλέπουμε 3 ώρες κάθε εβδομάδα και κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο. Στη δουλειά μου τέτοια παιδιά φαίνονται με γυμνό μάτι ότι έχουν «προβλήματα» , αντίθετα περιπτώσεις που τα παιδιά ζουν και με τους δύο τους γονείς , είναι τελείως φυσιολογικά…!!! Η ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ φτιάχνει φυσιολογικά παιδιά…!!!

    ➢ ‘Αρθρο 5
    Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ
    Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
    «’Αρθρο 1511
    (…)
    2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων (…)

  • 30 Μαρτίου 2021, 06:50 | ΚΩΣΤΑΣ ΣΕΡΕΤΗΣ

    Εγώ αυτή τη στιγμή με δικαστική απόφαση παίρνω την κόρη μου πέρα από τα δύο Παρασκευοσαββατοκύριακα του μήνα και άλλες οκτώ μέρες καθημερινές από τις μία το μεσημέρι έως τις οχτώ το βράδυ.
    Στην απόφαση γράφει να την διαβάζω και να την ετοιμάζω για την επόμενη μέρα.
    Επίσης να την πηγαίνω σε οποιοδήποτε εξωσχολικό έχει.
    Όλα αυτά τα κάνω κατά γράμμα και εννοείται πληρώνω την διατροφή κανονικότατα κάθε μήνα εδώ και 8 χρόνια.
    Το παιδί εννοείται ότι με θέλει πάρα πολύ.
    Μένω σε απόσταση 2 χιλιομέτρων από την πρώην σύζυγό μου.
    Το σχολείο βρίσκεται περίπου στη μέση.
    Η πρώην μου δουλεύει από τις 7:30 έως 14:30 και αναγκαστικά το παιδί το πηγαινοφέρνει στο σχολείο η πεθερά μου εκτός από τις 8 μέρες που το σχολάω εγώ.
    Εγώ πλέον έχω πλήρη ελεύθερο χρόνο.
    Πέστε μου εσείς με τον καινούργιο νόμο , πόσο χρόνο “πρέπει” να βρίσκεται στην μαμά της και πόσο σε μένα;;;;;
    Νομίζω δεν χρειάζεται απάντηση…!!!
    Ισότητα έχουμε στην Ελλάδα και φυσικά το παιδί μας θέλει και τους δύο και όπως έχουν αποφανθεί και όλες οι επστημονικές έρευνες , το καλύτερο για τα παιδιά είναι να μεγαλώνουν εξίσου και ισόχρονα και με τους δύο γονείς και εναλλασσόμενη κατοικία.

    ‘Αρθρο 5
    Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ
    Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
    «’Αρθρο 1511
    (…)
    2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων (…)

  • 30 Μαρτίου 2021, 04:16 | Ελενη Φραγκου

    ΚΟΙΝΗ,ΙΣΟΧΡΟΝΗ, ΑΔΙΑΣΠΑΣΤΗ ΓΟΝΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ/ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ

    Τα παιδια εχουν 2 γονεις, το ιδιο σημαντικους γι αυτα !

    Μην αγνοειτε τα δικαιωματα των παιδιων!

    Ειμαστε πολλοι και δεν θα τα παρατησουμε!
    Νομοθετειστε σωστα,ουσιαστικα και ΔΙΚΑΙΑ !

  • 30 Μαρτίου 2021, 04:15 | Χαρης Καρρας

    1511 Αρθρο 5

    Στο συμφερον του τεκνου που εξυπηρετειται πρωτιστως απο την ισοχρονη και ουσιαστικη συμμετοχη και των 2 γονεων στην ανατροφη και φροντιδα του με εναλλασσομενη διαμονη στις κατοικιες αμφοτερων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 03:47 | Ηρώ Περινιτακη

    Το συμφέρον του παιδιού είναι η ηρεμία και η σταθερότητα. Όπως δεν είναι ούτε στο Σπιτι ίδιος ο χρόνος που αφιερώνουν οι γονείς ακόμη Περισσότερο δεν μπορεί να εφαρμοστεί όταν υπάρχουν δυο σπίτια. Η ισότητα των δυο φύλων ουδεμία σχέση έχει με το παιδί, δεν μπορεί να γίνει βαλίτσα για να ικανοποιείται ο εγωισμός των γονέων. Φυσικά ο πατέρας να έχει πιο ουσιαστική σχέση αλλά αν την έχει και κατά τη διάρκεια του γάμου θα την έχει και με τον χωρισμό. Αν είναι αδιάφορος ή σχεδόν αδιάφορος πριν μετά γίνεται υπέρμαχος του ίσου χρόνου και της συνεπιμελειας. Δείτε το θέμα πιο σοβαρά, δεν είναι τόσο απλό να εφαρμοστεί ο ίσος χρόνος σε διαφορετικά σπίτια, αν το θέμα είναι το συμφέρον του παιδιού πραγματικά, κοιτάξτε το με διαφορετική ματιά. Και δεν ειναι μόνο το θέμα της κακοποίησης αλλά και της ψυχολογικης κακοποιησης. Πρέπει τα παιδιά να έχουν λόγο όσο είναι δυνατόν, πρέπει να υπολογίζετε τα συναισθήματά τους, την ψυχολογία τους αλλά και το πρακτικό μέρος του θέματος. Αλλιώς θα γεμίσουμε δυστυχισμένους Έλληνες.

  • 30 Μαρτίου 2021, 03:46 | Χαραλαμπος Καραγκιοζακης

    1511 αρθρο 5

    Στο συμφερον του τεκνου που εξυπηρετειται πρωτιστως απο την
    ισοχρονη και ουσιαστικη συμμετοχη και των 2 γονεων στην ανατροφη και φροντιδα του με εναλλασσομενη διαμονη στις κατοικιες αμφοτερων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 03:21 | Χριστινα Μποροβα

    Αυτο το σχεδιο νομου δεν εχει καμμια σχεση με το συμφερον του παιδιου.
    Συμφερον του παιδιου ειναι το παιδι να το ανατρεφουν και οι δυο γονεις του κατα ισο χρονο,με ισα δικαιωματα και υποχρεωσεις !
    Ο πατερας δεν επικοινωνει με το παιδι του αλλα το ανατρεφει!
    Και οι δυο γονεις ειναι πολυτιμοι, σημαντικοι και απαραιτητοι για τα παιδια.
    Νομοθετειστε δικαια, ουσιαστικη συνεπιμελεια,ισο χρονο και εναλλασσομενη κατοικια και οχι την νομολογια !
    Ο κοσμος πλεον ειναι ενημερωμενος και καταλαβαινει!

  • 30 Μαρτίου 2021, 02:31 | Βασιλεία Βενίδου

    Άρθρο 5

    Τα παιδιά έχουν 2 γονείς. Ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή και στα 2 σπίτια του παιδιού. Δεν δενόμαστε με τα ντουβάρια. Τις στιγμές με τους γονείς μας αναπολούμε όταν τους χάνουμε, όχι τα κάδρα και τα έπιπλα.

  • 30 Μαρτίου 2021, 02:14 | Μαρια Βασίλογλου

    ΆΡΘΡΟ 5
    Συμφέρον του τέκνου.

    Αρθρο 1511

    Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 02:36 | Ναταλία Βασιλάκη

    ΆΡΘΡΟ 5
    Συμφέρον του τέκνου.

    Αρθρο 1511

    Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 01:17 | Εριφύλλη Βαρβαρελη

    Άρθρο 5

    Τα παιδιά που προέκυψαν με συναίνεση 2 γονέων έχουν ανάγκη και τους 2! Η αγάπη δεν περιορίζεται σε ένα σπίτι μόνο!! Άρθρο 1511 «»Ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων»

  • 30 Μαρτίου 2021, 01:50 | Εύα Βανου

    ΆΡΘΡΟ 5

    Συμφέρον του τέκνου.

    Αρθρο 1511

    Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 01:56 | Χρίστος Α. Ζέρβας

    Ο κ Υπ. Δικαιοσύνης Δηλώνει -ΜΕΤΑ ΑΠΌ παλινωδίες- ότι:
    ✓ «ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ 50-50 ΣΥΝΕΠΙΜΈΛΕΙΑ».
    ✓ΓΙΑΤΙ ΥΠΆΡΧΕΙ ΤΟ 1/3;
    ✓Υπάρχει Εναλλασσόμενη κατοικία;
    – Ο ΥΠΟΥΡΓΌΣ Δικαιοσύνης ομιλεί ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΉ «ΚΟΥΛΤΟΎΡΑΣ» ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ ΤΟΝ ΥΠΆΡΧΟΝΤΑ ΝΟΜΟ.
    ΕΔΩ ΕΠΙΧΕΙΡΕΊΤΑΙ ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΌΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΏΝ, ΑΠΟ ΠΙΈΣΕΙΣ «ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΜΠΑΜΠΑΔΩΝ» ΠΟΥ ΕΙΤΕ ΚΑΚΟΠΟΙΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΩΗΝ ΣΥΖΥΓΟΥΣ ΤΟΥΣ ή ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΤΗΝ.ΜΗΝΙΑΙΑΔΙΑΤΡΟΦΗ ή ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ …ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ …το προτεινόμενο νομοσχέδιο προσπαθεί να αποπροσανατολίσει από τα μεγάλα εθνικά θέματα του τόπου(!)
    https://m.youtube.com/watch?v=TDOjmO7T2A0

  • 30 Μαρτίου 2021, 01:12 | Πεγκυ Βαζουρα

    ΆΡΘΡΟ 5

    Συμφέρον του τέκνου.

    Αρθρο 1511

    Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 01:39 | Ζωη Βαβριτσα

    Άρθρο 5

    Ισότητα από την αρχή για τα παιδιά μας. Να μην μεγαλώσουν στην ανισότητα που μεγαλώσαμε εγώ με τα αδέρφια μου. Ο μπαμπάκας μου είναι διαμάντι και έχασα όλη την παιδί μου ηλικία μαζί του ΑΝΑΙΤΙΑ!!! Δεν είναι δυνατόν να μιλάνε κάποιοι για μπαλάκι, βαλίτσα κλπ. Την αγάπη του μπαμπάκα μου στην παιδική μου ηλικία δεν μου την πρόσφερε κανένα έπιπλο. ΗΜΑΡΤΟΝ! Ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα των παιδιών μας. Η εναλλασσόμενη κατοικία δεν είναι πρόβλημα.

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:26 | Ράνια Αργυροπούλου

    ΆΡΘΡΟ 5

    Συμφέρον του τέκνου.

    Αρθρο 1511

    Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:04 | Elisavet Efstratiou

    Δυστυχώς θα είσαστε η πρώτη κυβέρνηση, διότι καμιά χώρα του δυτικού κόσμου δεν ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ «υποχρεωτική Συνεπιμέλεια και υποχρεωτικό χρόνο επικοινωνίας» όταν διαφωνούν οι γονείς.

    Τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας για το «me too», την κακοποίηση παιδιών, γυναικών και την ενδοοικογενειακή βία, – Έρχεται την πιο κατάλληλη στιγμή για να ευαισθητοποιήσει και τους 300 του κοινοβουλίου για το Προσχέδιο Νόμου της κυβέρνησης να επιβάλλει την «Υποχρεωτική Συνεπιμέλεια και Υποχρεωτικό Χρόνο Επικοινωνίας» χωρίς την συναίνεση και των δύο γονέων.
    Δεν μπορεί να λειτουργήσει η Συν-επιμέλεια όταν η διάσπαση κάθε οικογένειας είναι διαφορετική και ειδικά όταν υπάρχει ενδοοικογενειακή βία και όταν σε εθνικό επίπεδο, όπως προκύπτει από τα στατιστικά στοιχεία του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας, από το 2014 μέχρι και το 2017 έχουν σημειωθεί περισσότερα από 13.700 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, με τις γυναίκες να αποτελούν περίπου το 70% των θυμάτων», (νούμερα είναι μόνο όσα έχουν καταγραφεί από την αστυνομία ενώ υπάρχουν χιλιάδες ακόμα γυναίκες/παιδιά που ποτέ τους δεν έχουν μιλήσει για αυτό).
    Ελπίζω ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Τσιάρας να μην υποκύψουν στις πιέσεις και ακραίες φωνές των «Λόμπι Μπαμπάδων» που χρησιμοποιούν ως άλλοθι τον ψεύδο-όρο «γονεϊκή αποξένωση» (PAS του Gardner), -Όταν Δεν αναγνωρίζεται από όλα τα δυτικά κράτη, την παγκόσμια επιστημονική ιατρική/νομική κοινότητα και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, και μάλιστα «εφιστούν την προσοχή» σε όσους το χρησιμοποιούν, διότι ο όρος αυτός είναι ένα εργαλείο που διαιωνίζει την κακομεταχείριση και τη βία και ειδικά εφιστούν την προσοχή στις περιπτώσεις αγνοήσεις τις ενδοοικογενειακής βίας για χάριν της υιοθέτησης της γονικής αποξένωσης.

    Δεν πρέπει να θυσιαστούν τα παιδιά και οι μανάδες για τις αδυναμίες του κράτους και του Υπουργείου Δικαιοσύνης να λύσει τα μόνιμα προβλήματα εφαρμογής των νόμων και την μακροχρόνια αναμονή Δικαιοσύνης.
    Ο Υπουργός Δικαιοσύνης χρησιμοποιεί τρία επιχειρήματα: 1) Την «γονεική αποξένωση» – Αντιγράφει τους ισχυρισμούς των Συλλόγων Μπαμπάδων που προπαγανδίζουν και έχουν ως σημαία τους την «γονεϊκή αποξένωση». Ενώ δεν αναγνωρίζεται ως διαταραχή από την Παγκόσμια Ιατρική και Νομική κοινότητα, τον ΠΟΥ, και έχει απαγορευτεί η χρήση αυτού του όρου, ο Υπουργός Δικαιοσύνης κύριος Τσιάρας, επικαλείται τον δήθεν αυτό όρο
    2)Ότι πρέπει να γίνει αλλαγή στο «Παλαιό» Οικογενειακό Δίκαιο Διότι δεν έχει αλλάξει από το 1983
    – Χωρίς όμως το Ελληνικό κράτος να αλλάξει και το δικό του «Παλαιό Σύστημα» απονομής δικαιοσύνης, εφαρμογή των νόμων και τις απαιτούμενες υποδομές που χρειάζονται προκειμένου να προετοιμαστεί και εναρμονιστεί στο επίπεδο των άλλων Δυτικών χωρών και της ΕΕ.
    3)Έχει αλλάξει η κουλτούρα των Ελλήνων
    -Δηλαδή η ελληνική οικογένεια και ο ελληνισμός να αλλάξει την κουλτούρα του και να υιοθετήσει την Γερμανική η την Σουηδική.
    Η υπόθεση της φροντίδας των παιδιών μετά τη λύση της σχέσης των γονέων του, είναι μια υπόθεση που ξεκινά από τη γέννησή του. Σε μια χώρα που το ποσοστό συμμετοχής στην ανατροφή και φροντίδα των παιδιών εντός γάμου πλησιάζει μετά βίας το 10% για τους άντρες, με τις γυναίκες να επωμίζονται καθημερινά το 90%, το βλέμμα των κρατικών πολιτικών θα έπρεπε να στραφεί στην αλλαγή αυτού του ποσοστού, αν θέλει να αλλάξει τις νοοτροπίες, όπως διατείνεται

    Αυτά πρέπει να λύσει το Υπουργείο Δικαιοσύνης και όχι να διατάξει να μην εξετάζεται κάθε περίπτωση χωριστά. Δεν γίνεται να δοθεί μαζικά και οριζόντια Συνεπιμέλεια και Υποχρεωτικός Χρόνος Επικοινωνίας. Στην ΕΕ αλλά και σε καμιά χώρα του Δυτικού κόσμου δεν υπάρχει «Υποχρεωτική Συνεπιμέλεια και Υποχρεωτικός χρόνος Επικοινωνίας» όταν οι γονείς διαφωνούν!! Στο υπάρχον Οικογενειακό Δίκαιο της Ελλάδας, όπως και όλων των δυτικών χωρών, οι γονείς μπορούν συναινετικά να συμφωνήσουν στην συνεπιμέλεια.
    Η προς ψήφιση διάταξη είναι παράνομη καθώς καμιά διεθνής σύμβαση δεν απαιτεί την υποχρεωτική συνεπιμέλεια και υποχρεωτικό χρόνο επικοινωνίας.
    Πως είναι δυνατόν εν καιρώ πανδημίας με κλειστά δικαστήρια να ψηφιστεί ένα τέτοιο ισοπεδωτικό νομοσχέδιο το οποίο θα επιστρέψει την Ελληνίδα μάνα και παιδιά στο μεσαίωνα – και ειδικά στην Ελλάδα της κρίσης 12ετίας με ανεργία στα ύψη, χωρίς καμία
    υποδομή όπως έχουν άλλες χώρες της ΕΕ και δυτικές χώρες με Ειδικά Οικογενειακά Δικαστήρια, Γραφεία Πρόνοιας που χειρίζονται υποθέσεις επιμέλειας γονέων, με παροχές οικογενειακών επιδομάτων, γονική οικονομική, ψυχολογική και νομική υποστήριξη.

    http://leagueforwomenrights.gr/images/29012021/perilipsi-SDG.pdf

    https://europa.eu/youreurope/citizens/family/children/parental-responsibility/index_el.htm

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:47 | VM

    Η εξαναγκαστική επιμέλεια που προτείνει το νομοσχέδιο, αλλά και η σχετικοποίηση της γονικής μέριμνας έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το συμφέρον του παιδιού, τις Διεθνείς Συμβάσεις για τα δικαιώματά του, καθιστώντας το από υποκείμενο δικαίου σε αντικείμενο. Απουσιάζει κάθε μέριμνα πλαισίωσης της, ως οφείλει σε υποθέσεις οικογενειακού δικαίου εξατομικευμένης κρίσης του δικαστή, με τις κατάλληλες υποδομές (ειδικά οικογενειακά δικαστήρια, αυτοτελείς κοινωνικές υπηρεσίες που θα γνωμοδοτούν). Προκρίνει δε τη διαδικασία της διαμεσολάβησης, επιβαρύνοντας το κόστος ενός διαζυγίου με αμφίβολα αποτελέσματα.
    Η αλλαγή κατοικίας για έναν ανήλικο αποδιοργανώνει τη ζωή ενός παιδιού, μεταβάλλοντας το σε παιδί με βαλίτσα. Λησμονεί τις ανάγκες, την ξεχωριστή προσωπικότητα και τον εύθραυστο ψυχισμό του παιδιού, ειδικά στις περιπτώσεις, που η εξαναγκαστική επιμέλεια ασκείται από τους δυο γονείς ανταγωνιστικά και εχθρικά, καθώς καθένας θα ζητεί διαφορετικά πράγματα από το παιδί Η επικοινωνία δεν είναι ωφέλιμο να μεταβάλλεται στην ουσία σε συμμετοχή στην επιμέλεια ή να περιλαμβάνει διανυκτέρευση στα πολύ μικρά παιδιά . Παραθέτω το σχετικό άρθρο, της Ρόης Δ. Παντελίδου, καθηγήτρια του Αστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Δ.Π.Θράκης και Πρόεδρος της Ένωσης Αστικολόγων.
    Το ίδιο επισημαίνει εμφατικά και ο Μιχάλης Σταθόπουλος, επίτιμος Καθηγητής Νομικής Σχολής, μέλος Ακαδημίας Αθηνών, τ. Υπουργός Δικαιοσύνης σε σχετικό του άρθρο.
    «Όλα αυτά μπορεί να διαπιστώνονται μόνο στη συγκεκριμένη περίπτωση που κρίνει ο δικαστής. Αυτός δικάζει τις ατομικές περιπτώσεις, όχι ο νομοθέτης. Ο τελευταίος δεν είναι σε θέση να γνωρίζει ούτε να προεξοφλεί τις ειδικές συνθήκες της κάθε ατομικής περίπτωσης. Η γενική εκ των προτέρων ρύθμιση με νόμο θα ήταν βαρύ, κατά τη γνώμη μου, σφάλμα με υπαρκτό το ενδεχόμενο να αντιστρατεύεται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις το συμφέρον του παιδιού, το οποίο δεν μπορεί πάντοτε να ταυτίζεται με την ισόχρονη παρουσία των γονέων στη φροντίδα του και τη συνεχή εναλλαγή της διαμονής του. Όλες οι άλλες επιδιώξεις πρέπει να υποχωρούν μπροστά στο συμφέρον του παιδιού.
    Το συχνά λεγόμενο από τους υποστηρικτές της διά νόμου πρόβλεψης ισόχρονης κατανομής της επιμέλειας και στους δύο γονείς, με υποχρεωτική την εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου, ότι τούτο προβλέπεται σε διεθνή κείμενα ή σε ξένες νομοθεσίες, είναι επίσης ανακριβές. Διότι αυτό που πράγματι προβλέπεται διεθνώς (και δικαίως) είναι να δίνει ο νόμος τη δυνατότητα για συνεπιμέλεια και εναλλαγή διαμονής του τέκνου και να ενθαρρύνει σχετικώς τον δικαστή και όχι να επιβάλλει τούτο ο νόμος εκ προοιμίου…
    Κατόπιν αυτών διερωτάται κανείς: Εξυπηρετείται πράγματι το συμφέρον του παιδιού με την ικανοποίηση των αιτημάτων για άνωθεν (από τον νόμο) επιβολή της ισόχρονης συνεπιμέλειας των γονέων και της υποχρεωτικής εναλλαγής κατοικίας του τέκνου, όποιες και εάν είναι οι συγκεκριμένες συνθήκες της διασπασμένης οικογένειας;
    Η Καθηγήτρια Αστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή ΑΠΘ και μέλος της προηγούμενης νομοπαρασκευαστικής επιτροπής Αικατερίνη Φουντεδάκη επισημαίνει σε πρόσφατο άρθρο της ότι ο ισχύων Αστικός Κώδικας καθόλου δεν απαγορεύει, αντιθέτως προβλέπει, τη συνεπιμέλεια με την έννοια της συναπόφασης των γονέων.
    Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης ταυτίζει το συμφέρον του παιδιού αξιωματικά «πρωτίστως» με «την ισόχρονη και ουσιαστική παρουσία και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του τέκνου, καθώς επίσης από την αποτροπή αποξένωσής του από καθένα από αυτούς» , επίσης περιέχει αναφορά σε «ίση» επιμέλεια και «τεκμήρια» χρόνου επικοινωνίας κατά το 1/3 του χρόνου του παιδιού. Κινείται, επομένως, στην εσφαλμένη κατεύθυνση της επιβολής μιας γενικής και προειλημμένης αντίληψης για το συμφέρον του παιδιού, δεσμεύοντας αδικαιολόγητα τον δικαστή. Τέτοιες ρυθμίσεις δεν απαντώνται σε δίκαια που κατά κανόνα αποτελούν πρότυπα για το ελληνικό δίκαιο, όπως το γερμανικό, το γαλλικό και το ελβετικό. Περαιτέρω, περιέχει νομοτεχνικές αστοχίες, που δεν έχουν θέση σε ένα νομοθέτημα της ιστορικής και συστηματικής εμβέλειας του ΑΚ (λ.χ. παραπομπή του ΑΚ σε άλλο νόμο, αντινομία μεταξύ της «εξίσου» άσκησης της επιμέλειας και της υπό προϋποθέσεις εναλλασσόμενης διαμονής του παιδιού, ενώ στην πραγματικότητα ταυτίζονται, ατυχής διατύπωση της δυνατότητας παράκαμψης της συνεπιμέλειας με συμφωνία). Τέλος, δεν αποφεύγει ακραίες ρυθμίσεις, όπως εκείνη της συμπερίληψης στον ΑΚ της διεθνώς αμφισβητούμενης και πάντως αμφιλεγόμενης έννοιας της γονεϊκής αποξένωσης.

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:46 | gk

    Συμφέρον του τέκνου είναι να εξετάζεται η κάθε περίπτωση μεμονωμένα όπως γινόταν εως τώρα.
    Συμφέρον του τέκνου είναι να μπορούν οι γονείς του να συνεργαστούν.
    Συμφέρον του τέκνου είναι να έχει ανθρώπους που να το αγαπάνε.
    Συμφέρον του τέκνου είναι να λύσουν οι γονείς τους τις μεταξύ τους τυχόν διαφορές και να αντιμετωπίζουν ο ενας τον άλλο με σεβασμό.

    Και αν όλα τα παραπάνω για Χ-Ψ λόγους δεν είναι εφικτά, να υπάρχουν κοινωνικές υπηρεσίες που να δείχνουν το πως!

    Δεν αναφέρομαι βέβαια σε περιπτώσεις βίας κλπ

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:30 | Νεφέλη Αδάμη

    Tο «συμφέρον του παιδιού αποκτά πολύ στενή έννοια στο νομοσχέδιο, περιορίζοντας το στην ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεων του με καθένα από αυτούς», έρχεται σε αντίθεση με όλα τα διεθνή κείμενα υπερνομοθετικής ισχύος καθώς και με το ίδιο το Σύνταγμα και η ψήφιση του θα μας οδηγήσει κατ΄ αναπότρεπτο τρόπο στην καταδίκη της χώρας μας, ακόμη και με μόνη την περιγραφή του συμφέροντος του παιδιού στον νόμο. Δεν συνιστάται στη νομοθεσία καμιάς χώρας να περιγράφεται το συμφέρον του παιδιού μόνο στη κοινή ανατροφή, το οποίο είναι μια νομική έννοια ελαστική και δυναμική που μόνο στο δικαστή επαφίεται να εξειδικεύσει.

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:21 | Εριέττα Γεωργίου

    To παρόν άρθρο του νομοσχεδίου προσδιορίζει το «συμφέρον του παιδιού περιορίζοντας το στην ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεων του με καθένα από αυτούς», έρχεται σε αντίθεση με όλα τα διεθνή κείμενα υπερνομοθετικής ισχύος καθώς και με το ίδιο το Σύνταγμα και η ψήφιση του θα μας οδηγήσει κατ΄ αναπότρεπτο τρόπο στην καταδίκη της χώρας μας, ακόμη και με μόνη την περιγραφή του συμφέροντος του παιδιού στον νόμο. Δεν συνιστάται στη νομοθεσία καμιάς χώρας να περιγράφεται το συμφέρον του παιδιού μόνο στη κοινή ανατροφή, το οποίο είναι μια νομική έννοια ελαστική και δυναμική που μόνο στο δικαστή επαφίεται να εξειδικεύσει.

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:49 | Γουναράς Άγγελος

    «Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ουσιαστική και ισόχρονη κατά το δυνατόν και σύμφωνα με το συμφέρον των καθημερινών αναγκών του παιδιού συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του»

    Λαμβάνοντας το συμφέρον του παιδιού και την ψυχική ισορροπία αυτού και των γονέων, θα πρέπει να μπορεί να κατανεμηθεί όσο το δυνατόν ισόποσα η χρονική παρουσία με τον κάθε γονιό.

    Προφανώς, είναι λογικό να βρίσκεται περισσότερο στον τόπο διαμονής του και αφού εκτιμηθεί (όσο είναι αντικειμενικό) ο χρόνος των υποχρεώσεων του παιδιού (σχολείο, δραστηριότητες κλπ) να μοιράζεται δίκαια ο χρόνος παρουσίας και σύμφωνα εν τέλει με την επιθυμία του ίδιου του παιδιού εφόσον δεν έχει αποξενωθεί πριν από το γονιό του λόγω απόστασης ή σχετικών καταστάσεων που εν λόγω γονιός (ο μη έχων την επιμέλεια) δεν μπορούσε να ελέγξει

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:02 | EC

    Η εξαναγκαστική επιμέλεια που προτείνει το νομοσχέδιο, αλλά και η σχετικοποίηση της γονικής μέριμνας έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το συμφέρον του παιδιού, τις Διεθνείς Συμβάσεις για τα δικαιώματά του, καθιστώντας το από υποκείμενο δικαίου σε αντικείμενο. Απουσιάζει κάθε μέριμνα πλαισίωσης της, ως οφείλει σε υποθέσεις οικογενειακού δικαίου εξατομικευμένης κρίσης του δικαστή, με τις κατάλληλες υποδομές (ειδικά οικογενειακά δικαστήρια, αυτοτελείς κοινωνικές υπηρεσίες που θα γνωμοδοτούν). Προκρίνει δε τη διαδικασία της διαμεσολάβησης, επιβαρύνοντας το κόστος ενός διαζυγίου με αμφίβολα αποτελέσματα.
    Η αλλαγή κατοικίας για έναν ανήλικο αποδιοργανώνει τη ζωή ενός παιδιού, μεταβάλλοντας το σε παιδί με βαλίτσα. Λησμονεί τις ανάγκες, την ξεχωριστή προσωπικότητα και τον εύθραυστο ψυχισμό του παιδιού, ειδικά στις περιπτώσεις, που η εξαναγκαστική επιμέλεια ασκείται από τους δυο γονείς ανταγωνιστικά και εχθρικά, καθώς καθένας θα ζητεί διαφορετικά πράγματα από το παιδί Η επικοινωνία δεν είναι ωφέλιμο να μεταβάλλεται στην ουσία σε συμμετοχή στην επιμέλεια ή να περιλαμβάνει διανυκτέρευση στα πολύ μικρά παιδιά . Παραπέμπω στο σχετικό άρθρο της Ρόης Δ. Παντελίδου, καθηγήτρια του Αστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Δ.Π.Θράκης και Πρόεδρος της Ένωσης Αστικολόγων.
    Το ίδιο επισημαίνει εμφατικά και ο Μιχάλης Σταθόπουλος, επίτιμος Καθηγητής Νομικής Σχολής, μέλος Ακαδημίας Αθηνών, τ. Υπουργός Δικαιοσύνης σε σχετικό του άρθρο.
    «Όλα αυτά μπορεί να διαπιστώνονται μόνο στη συγκεκριμένη περίπτωση που κρίνει ο δικαστής. Αυτός δικάζει τις ατομικές περιπτώσεις, όχι ο νομοθέτης. Ο τελευταίος δεν είναι σε θέση να γνωρίζει ούτε να προεξοφλεί τις ειδικές συνθήκες της κάθε ατομικής περίπτωσης. Η γενική εκ των προτέρων ρύθμιση με νόμο θα ήταν βαρύ, κατά τη γνώμη μου, σφάλμα με υπαρκτό το ενδεχόμενο να αντιστρατεύεται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις το συμφέρον του παιδιού, το οποίο δεν μπορεί πάντοτε να ταυτίζεται με την ισόχρονη παρουσία των γονέων στη φροντίδα του και τη συνεχή εναλλαγή της διαμονής του. Όλες οι άλλες επιδιώξεις πρέπει να υποχωρούν μπροστά στο συμφέρον του παιδιού.
    Το συχνά λεγόμενο από τους υποστηρικτές της διά νόμου πρόβλεψης ισόχρονης κατανομής της επιμέλειας και στους δύο γονείς, με υποχρεωτική την εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου, ότι τούτο προβλέπεται σε διεθνή κείμενα ή σε ξένες νομοθεσίες, είναι επίσης ανακριβές. Διότι αυτό που πράγματι προβλέπεται διεθνώς (και δικαίως) είναι να δίνει ο νόμος τη δυνατότητα για συνεπιμέλεια και εναλλαγή διαμονής του τέκνου και να ενθαρρύνει σχετικώς τον δικαστή και όχι να επιβάλλει τούτο ο νόμος εκ προοιμίου…
    Κατόπιν αυτών διερωτάται κανείς: Εξυπηρετείται πράγματι το συμφέρον του παιδιού με την ικανοποίηση των αιτημάτων για άνωθεν (από τον νόμο) επιβολή της ισόχρονης συνεπιμέλειας των γονέων και της υποχρεωτικής εναλλαγής κατοικίας του τέκνου, όποιες και εάν είναι οι συγκεκριμένες συνθήκες της διασπασμένης οικογένειας;
    Η Καθηγήτρια Αστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή ΑΠΘ και μέλος της προηγούμενης νομοπαρασκευαστικής επιτροπής Αικατερίνη Φουντεδάκη επισημαίνει σε πρόσφατο άρθρο της ότι ο ισχύων Αστικός Κώδικας καθόλου δεν απαγορεύει, αντιθέτως προβλέπει, τη συνεπιμέλεια με την έννοια της συναπόφασης των γονέων.
    Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης ταυτίζει το συμφέρον του παιδιού αξιωματικά «πρωτίστως» με «την ισόχρονη και ουσιαστική παρουσία και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του τέκνου, καθώς επίσης από την αποτροπή αποξένωσής του από καθένα από αυτούς» , επίσης περιέχει αναφορά σε «ίση» επιμέλεια και «τεκμήρια» χρόνου επικοινωνίας κατά το 1/3 του χρόνου του παιδιού. Κινείται, επομένως, στην εσφαλμένη κατεύθυνση της επιβολής μιας γενικής και προειλημμένης αντίληψης για το συμφέρον του παιδιού, δεσμεύοντας αδικαιολόγητα τον δικαστή. Τέτοιες ρυθμίσεις δεν απαντώνται σε δίκαια που κατά κανόνα αποτελούν πρότυπα για το ελληνικό δίκαιο, όπως το γερμανικό, το γαλλικό και το ελβετικό. Περαιτέρω, περιέχει νομοτεχνικές αστοχίες, που δεν έχουν θέση σε ένα νομοθέτημα της ιστορικής και συστηματικής εμβέλειας του ΑΚ (λ.χ. παραπομπή του ΑΚ σε άλλο νόμο, αντινομία μεταξύ της «εξίσου» άσκησης της επιμέλειας και της υπό προϋποθέσεις εναλλασσόμενης διαμονής του παιδιού, ενώ στην πραγματικότητα ταυτίζονται, ατυχής διατύπωση της δυνατότητας παράκαμψης της συνεπιμέλειας με συμφωνία). Τέλος, δεν αποφεύγει ακραίες ρυθμίσεις, όπως εκείνη της συμπερίληψης στον ΑΚ της διεθνώς αμφισβητούμενης και πάντως αμφιλεγόμενης έννοιας της γονεϊκής αποξένωσης.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:47 | Ευθυμια Λεμονιδου

    Έχουμε 2 γονείς. Τα παιδιά μας έχουν 2 γονείς. Έχουν δικαίωμα να ζουν και να διαμορφώνουν σχέσεις με κάθε τρόπο και μέσο με τους γονείς τους. Ένα κτίσμα δεν αποτελεί μέτρο σύγκρισης της αγάπης. Ούτε μπορεί να την περιορίζει. Με νόμο η ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα των παιδιών τους με εναλλασσόμενη διαμονή και διανυκτέρευση και στα σπίτια. Είναι σπίτια και των παιδιών

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:36 | Θοδωρής Μαντάς

    ➢ ‘Αρθρο 5 Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «’Αρθρο 1511 (…) 2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων (…) ➢

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:26 | Ιωαννης Κοκολης

    Το συμφερον του παιδιου ειναι να ανατρεφεται ισοχρονα και απο τους 2 γονεις.
    Η επιστημη δεν μπορει να κανει λαθος μετα απο τοσες πολλες μελετες.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:41 | Katerina M

    Η συνεπιμέλεια δεν μπορεί να επιβληθεί με νομοθετήματα, είναι το αποτέλεσμα μιας, πολλές φορές, επίπονης διαδικασίας των γονέων να διαχωρίσουν το ρόλο τους ως γονείς από αυτόν του ή της συντρόφου και να συμφωνήσουν σε ένα κοινό πλαίσιο ανατροφής του παιδιού.
    Η μεταρρύθμιση της κυβέρνησης δεν προωθεί επ’ ουδενί την ισότητα αφού ο γονιός που θα βρίσκεται σε ασθενέστερη κοινωνικοοικονομική θέση (συνήθως η γυναίκα) θα επωμίζεται δυσανάλογα για αυτή/όν βάρη. Ειδικά για τις γυναίκες η υποχρεωτική συνεπιμέλεια μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά στο να ζητήσουν διαζύγιο με σοβαρό κίνδυνο εγκλωβισμού σε προβληματικό γάμο. Ιδιαίτερα στα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα είναι συχνή η οικονομική εξάρτηση από τον σύζυγο λόγω της κοινωνικής πίεσης προς τη μητέρα να «να μείνει σπίτι για την ανατροφή του παιδιού», όπως και η ανεργία η οποία πλήττει πολύ περισσότερο τις γυναίκες και κάθε είδους διακρίσεις στους χώρους δουλειάς , καθώς μια μητέρα με υποχρεώσεις δεν αποτελεί τον «ιδανικό» ευέλικτο και «χωρίς όρια» εργαζόμενο για πολλούς εργοδότες. Πόσο εύκολα θα ζητήσει διαζύγιο μια μητέρα που δε θα μπορεί να συνεισφέρει ισόποσα οικονομικά στην ανατροφή του παιδιού, ειδικά όταν απουσιάζει οποιαδήποτε υποστήριξη (οικονομική-ψυχολογική) από το κράτος; Όταν οι δομές κοινωνικής στήριξης (από τους παιδικούς σταθμούς, έως την βοήθεια στους υπερήλικους γονείς) υποβαθμίζονται και ιδιωτικοποιούνται; Πόσο εύκολα θα ζητήσει διαζύγιο μια μητέρα που κακοποιείται γνωρίζοντας ότι με την υποχρεωτική συνεπιμέλεια δε θα μπορεί να ξεφύγει από τον κακοποιητή της αλλά θα πρέπει να μένουν υποχρεωτικά και στην ίδια πόλη; Τί αντίκτυπο μπορεί να έχει αυτό το κακοποιητικό περιβάλλον στην ψυχολογία ενός παιδιού; Τελικά είναι το ίδιο το παιδί το οποίο πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, η βούλησή του και οι ψυχοκοινωνικές ανάγκες της ηλικίας του για σταθερά περιβάλλοντα.
    Συνολικά η μεταρρύθμιση καταργεί και με τη βούλα κατακτήσεις του γυναικείου-φεμινιστικού κινήματος των δεκαετιών ‘70-’80, όπως τις προβλέψεις που έδιναν τη δυνατότητα στις γυναίκες να αποκτούν την επιμέλεια των παιδιών τους και να μπορούν να αποφασίζουν για τα θέματα ανατροφής και φροντίδας, που ούτως ή άλλως επωμίζονταν, καθώς και την υποχρέωση διατροφής και έκαναν εφικτή την απόφαση του διαζυγίου, βήμα που πολύ συχνά ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για να ζήσουν ανεξάρτητα και να προχωρήσουν στη ζωή τους. Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός επιχειρεί να αλλάξει και το οικογενειακό δίκαιο εις βάρος των γυναικών. Είναι μία ακόμη αντιδραστική αλλαγή στα πλαίσια των γενικότερων αντιδραστικών αλλαγών των αστικών κρατών όπως και η απαγόρευση των εκτρώσεων στη Πολωνία και αντίστοιχες πιέσεις σε άλλες χώρες.
    Η μεταρρύθμιση αυτή λοιπόν χρειάζεται να μπλοκαριστεί!
    Όχι γιατί το υπάρχον νομικό πλαίσιο ανταποκρίνεται στις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες, αλλά γιατί χρειαζόμαστε άλλου είδους προσέγγιση για τη συνεπιμέλεια από τη σκοπιά της προοπτικής μιας κοινωνίας χωρίς ταξική και έμφυλη ανισότητα. Το μαχόμενο εργατικό και το ριζοσπαστικό φεμινιστικό κίνημα οφείλουν να βάλουν φρένο στις κυβερνήσεις και το κράτος που στο όνομα της ισότητας των φύλων και την ανατροφή των παιδιών επεμβαίνουν με ασφυκτικές και οριζόντιες ρυθμίσεις για το πώς θα μεγαλώνουν τα ζευγάρια τα παιδιά τους, ενώ αυτό που χρειάζεται είναι η κρατική ενίσχυση για το χτίσιμο των προϋποθέσεων για την ελάφρυνση από τα βάρη της ανατροφής.
    Αντί να μετατίθενται οι ευθύνες της σωματικής και ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης των παιδιών, μια εξαιρετικά δύσκολη και ευαίσθητη προσπάθεια, αποκλειστικά στους γονείς και ιδιαίτερα στη μητέρα, θα έπρεπε το κράτος να συνεπικουρεί στην προσπάθεια.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:22 | ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ

    Στην περίπτωση που μεταξύ των γονέων εκκρεμούν ποινικές δίκες και ιδίως που αφορούν ενδοοικογενειακής βίας και εγκλήματα κακοποίησης παιδιών να είναι υποχρεωτική η γραπτή άποψη ενός παιδοψυχολόγου και της κοινωνικής υπηρεσίας και η περάτωση των δικών κατά προτεραιότητα εντός 3μηνου.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:20 | Elisavet Efstratiou

    Κύριοι Μητσοτάκη και Τσιάρα.

    Αγνοείται πλήρως την τραγική πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν και βιώνουν οι Μονογονεϊκές μανάδες με τα παιδιά τους.

    Κύριε Τσιάρα, να μας πείτε έστω και μία (1) χώρα της ΕΕ ή του Δυτικού κόσμου, που προσδιορίζει συγκεκριμένο αναγκαστικό χρόνο επικοινωνίας τέκνου (Όπως το 1/3 στον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια) όταν υπάρχει διαφωνία για την επιμέλεια μεταξύ των γονέων.

    Κύριε Τσιάρα να μας πείτε σε ποια χώρα περιμένουνε από πέντε εως 10 χρόνια για Αμετάκλητη Δικαστική Απόφαση Ενδοοικογενειακής βίας Μπροστά στο τέκνο Όταν στα υπόλοιπα δυτικά κράτη αποφάσεις είναι άμεσες, Απομακρύνεται ο θύτης και τιμωρείται άμεσα ο κακόποιητής.
    Θα πρέπει να αποσύρεται αυτό το άρθρο διότι παραβιάζει την σύμβαση της Κωσταντινούπολης για το συμφέρον του παιδιού και της μητέρας.

    Κύριε Τσιάρα, να μας πείτε πως είναι δυνατόν εν καιρώ πανδημίας (με 7,500 νεκρούς), με κλειστά δικαστήρια, που ήδη έχουν αναβληθεί οικογενειακές υποθέσεις μέχρι 2 έτη, να δηλώνετε μάλιστα, ότι θα ισχύσει ο Νέος Νόμος από 30/6/21, με Δικαίωμα Προσφυγής – Ήδη περιμένουμε 4 Χρόνια να δικαστεί αυτεπάγγελτος υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας μπροστά στο παιδί.
    Μετά απ’ αυτόν τον Αντιδημοκρατικό Νόμο θα μας βάλετε πάλι σε έξοδα μιας και μας περισσεύουν και σε νέες δικαστικές μάχες, ακόμα και όταν υπάρχουν Τελεσίδικες Αποφάσεις; Θα επιστρέψετε τα έξοδα τόσων πολλών ετών, που ήδη δόθηκαν μέχρι να τελεσιδικήσουν αυτές οι Αποφάσεις;

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:19 | Σαρρής Π.

    Αμετάκλητη απόφαση για τους κακοποιητές σημαίνει και αμετάκλητη θυματοποίηση των παιδιών, που θα απωλέσουν δια παντός το αναφαίρετο δικαίωμά τους σε ανέμελη νιότη.Το νομοσχέδιο δεν είναι παιδοκεντρικο εξυπηρετεί μια αυγκεκριμένη ομάδα!Ζητάμε την απόσυρσή του!

    Το δικαίωμα στη ζωή είναι ό,τι πιο ιερό.

    Η υποχρέωση δε της διαφύλαξης της ζωής πρωτεύουσα.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:07 | Αλεξανδρα

    1. Το Οικογενειακό μας Δίκαιο είναι παιδοκεντρικό, θέτει δηλαδή στο επίκεντρο το συμφέρον του τέκνου, που αποτελεί αόριστη νομική έννοια και οφείλει να λαμβάνεται υπόψη τόσο από τους γονείς κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας όσο και από το δικαστήριο κατά τη λήψη απόφασης. Και ως αόριστη νομική έννοια με αξιολογικό περιεχόμενο οφείλει να εξειδικεύεται από το δικαστήριο με βάση τα ιδιαίτερα γνωρίσματα κάθε επιμέρους περίπτωσης. Αντιθέτως, το νομοσχέδιο αυτό οριοθετεί εκ των προτέρων την αόριστη νομική έννοια του συμφέροντος του παιδιού, ορίζοντας ότι αυτό εξυπηρετείται άνευ ετέρου από την συμμετοχή και των δύο γονέων στη ζωή του (άρθρο 5 του νομοσχεδίου), γεγονός που όπως καθίσταται αντιληπτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ιδίως σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης κάθε μορφής. Περιορίζεται ως εκ τούτου και καθοδηγείται σε συγκεκριμένη κατεύθυνση η δικαστική κρίση.

    2. Ανατρέπει την παιδοκεντρική λογική του οικογενειακού δικαίου, καθώς θέτει στο επίκεντρο την ισότητα των γονέων υπό την εξισωτική, ισοπεδωτική της μορφή – κατ’ ουσία προάγοντας τις επιδιώξεις και το συμφέρον του «θιγόμενου» από το προηγούμενο καθεστώς γονέα – εισάγοντας εκ πλαγίου την ισόχρονη διαμονή με καθέναν από τους δύο γονείς («ασκούν από κοινού και εξίσου», άρθρο 5) , με εναλλασσόμενη κατοικία. Η τελευταία όμως δεν εξυπηρετεί το συμφέρον του τέκνου σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά αντίθετα μπορεί να συντείνει στην αποσταθεροποίησή του, ιδίως σε περιπτώσεις π.χ. μεγάλης απόστασης μεταξύ των σπιτιών, απόκλισης του βιοτικού επιπέδου σε καθένα από τα δύο σπίτια, έντονης συγκρουσιακής σχέσης μεταξύ των γονέων και αδυναμίας λήψης από κοινού αποφάσεων για θέματα που αφορούν το παιδί κ.α. Γίνεται αντιληπτό ότι πίσω από την επιμονή στο αίτημα για ισόχρονη διαμονή και εναλλασσόμενη κατοικία, λανθάνουν κίνητρα οικονομικά, δεδομένου ότι η ρύθμιση αυτή θα μειώσει το ύψος των καταβαλλόμενων διατροφών.

    3. Ιδιαίτερα προβληματική εμφανίζεται η ρύθμιση σχετικά με τον χρόνο επικοινωνίας. Το νομοσχέδιο ορίζει ότι: «ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας», με αυστηρές προϋποθέσεις απόκλισης. Η ρύθμιση αυτή αφήνει ευρύ περιθώριο για παραβίαση της ιδιωτικότητας τόσο του παιδιού όσο και του έτερου γονέα. Ορίζεται ακόμη πως: «αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής». Αυτό πρακτικά σημαίνει πως αν δεν υπάρχει αμετάκλητη δικαστική απόφαση, αν δεν έχουν εξαντληθεί όλα τα ένδικα μέσα, παραβλέποντας ακόμα και τις αποφάσεις του Πρωτόδικου Δικαστηρίου όσο και του Εφετείου, θεωρώντας τις αποφάσεις τους μη επαρκείς, ακόμα κι αν υπάρχουν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία για τα ως άνω εγκλήματα, το τέκνο θα αναγκάζεται να έρθει σε επαφή με τον θύτη γονέα. Ακόμα και σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής ή έμφυλης βίας και σε περιπτώσεις σεξουαλικής παιδικής κακοποίησης, το παιδί υποχρεούται να έρχεται σε επαφή με τον θύτη. Στις περιπτώσεις αυτές όμως, είναι πιθανό η σχετική αντιδικία να καταλήξει σε αμετάκλητη δικαστική απόφαση ακόμα και μετά από 10 έτη, καθ΄ όλη τη διάρκεια των οποίων ο θύτης θα ασκεί το δικαίωμα επικοινωνίας του με το παιδί.

    4. Πίσω από το νομοσχέδιο λανθάνει η αμφιλεγόμενη και επιστημονικά καταδικαστέα θεωρία του «Συνδρόμου Γονικής Αποξένωσης», στο οποίο αναφέρονται συχνά οι οργανώσεις, αλλά και κυβερνητικές πηγές που προώθησαν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο εξαρχής. Ο όρος «Σύνδρομο» ή «Διαταραχή Γονικής Αποξένωσης» κατασκευάστηκε το 1980 από τον Δρ. Richard Gardner, και αναφέρεται στα αισθήματα αποστροφής που αισθάνεται ένα παιδί προς τον γονέα του μετά από διαζύγιο των γονέων και σε περιπτώσεις δικαστικής διαμάχης, και σύμφωνα με τον Gardner οφείλονται σε μια προσπάθεια χειραγώγησης του παιδιού από τον άλλο γονέα και υποβολής προς αυτό των αρνητικών συναισθημάτων. Το σύνδρομο πρωτοεμφανίστηκε σε δικαστικές αίθουσες στις ΗΠΑ, στο πλαίσιο της υπερασπιστικής γραμμής γονέων (πατέρων) που κατηγορούνταν για σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών τους, και αργότερα η χρήση του διευρύνθηκε και σε άλλες περιπτώσεις αντιδικίας μεταξύ γονέων, με σκοπό την υποτίμηση της αξιοπιστίας των λεγομένων των θυμάτων, παιδιών και μητέρων. Το σύνδρομο δεν έχει γίνει δεκτό από κανέναν επίσημο φορά ψυχικής υγείας παγκοσμίως και στερείται επιστημονικής τεκμηρίωσης.

    5. Ο ίδιος ο Gardner μεταξύ άλλων, υποστήριζε πως τα παιδιά είναι εκ φύσεως σεξουαλικά και μπορεί να προκαλέσουν σεξουαλικές συναντήσεις με «αποπλάνηση» του ενήλικα. Για τη σεξουαλική κακοποίηση έλεγε: «πείτε στο παιδί ότι η σεξουαλική κακοποίηση από έναν πατέρα είναι φυσιολογική. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να καθοδηγηθούν ώστε να εκτιμήσουν ότι οι σεξουαλικές συναντήσεις μεταξύ ενήλικων και παιδιών δεν θεωρούνται καθολικά ως κατακριτέες πράξεις. Μπορεί να ειπωθεί στο παιδί ότι για κάποιες κοινωνίες μια τέτοια συμπεριφορά ήταν και θεωρείται φυσιολογική». Ο Gardner επίσης, για τις μητέρες που ανακαλύπτουν ότι ο σύζυγός τους κακομεταχειρίζεται το παιδί τους σεξουαλικά, επιρρίπτει την ευθύνη της κακοποίησης που υφίσταται το παιδί από τον πατέρα στη μητέρα, επειδή εκείνη δεν εκπληρώνει τις σεξουαλικές του επιθυμίες. Προτείνει τέλος οι θεραπευτές, να βοηθήσουν τις μητέρες παιδιών θυμάτων ασέλγειας, να εκπληρώσουν τις σεξουαλικές επιθυμίες των ανδρών.

    6. Επιπλέον, στο άρθρο 5 του νομοσχεδίου, η προσθήκη της διάταξης «εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής» θέτει σοβαρά προβλήματα, καθώς αποτελεί διατύπωση που αφήνει ευρύ περιθώριο εκτίμησης και αφήνει «ανοικτό» το ενδεχόμενο να καταστρατηγηθεί στην πράξη η επιταγή να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη του παιδιού, η οποία απορρέει και από διεθνείς συμβάσεις. Το ζήτημα που τίθεται είναι πως δεν αναφέρονται καν προϋποθέσεις για να εξασφαλιστεί η εγκυρότητα και η ασφάλεια της γνώμης του τέκνου, βάλλοντας εμμέσως κατά του ενός γονιού, ιδίως της μητέρας, διότι μέσω αυτής νομοθετικής ρύθμισης, υπονοώντας ότι χειραγωγεί το παιδί στο να εκφραστεί αρνητικά ή να διαμορφώσει αρνητικά συναισθήματα για τον άλλο γονέα . Φυσικά λανθάνει κι εδώ η αμφιλεγόμενη και επιστημονικά καταδικαστέα θεωρία του συνδρόμου γονικής αποξένωσης.

    7. Περιλαμβάνει σωρεία άλλων προβληματικών διατάξεων και αντινομιών. Ενδεικτικά , στο άρθρο 3 του νομοσχεδίου: η προσθήκη στο άρθρο 56 ΑΚ της διάταξης αναφορικά με την επίδοση των εγγράφων σε οποιονδήποτε εκ των γονέων του τέκνου. Σε αυτή την τροποποίηση δημιουργούνται δύο παράδοξα:
    1. Η επίδοση μπορεί να γίνει προς γονέα με τον οποίο το τέκνο δεν έχει καμία επαφή ή επικοινωνία κι έτσι, να μη λάβει καν γνώση της επίδοσης κάποιου εγγράφου, γεγονός που μπορεί να επιφέρει δυσχέρειες στη δικονομική θέση του τέκνου ή του αντιπροσώπου του. 2. Είναι δυνατόν ο γονέας που θέλει να στραφεί κατά του τέκνου διεκδικώντας κάποια αξίωση, να επιδίδει στον εαυτό του το σχετικό έγγραφο ως νόμιμος εκπρόσωπος του τέκνου. Συνεπώς, αντιλαμβανόμαστε το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί αυτή η ρύθμιση.

    8. Συνολικά το νομοσχέδιο δείχνει να προσεγγίζει την οικογένεια ως έναν ουδέτερο χώρο, απαλλαγμένο από έμφυλες ιεραρχήσεις και σχέσεις εξουσίας, αδιαφορώντας για τους έμφυλους ρόλους που τα υποκείμενα εντός της επιτελούν.

    9. Το νομοσχέδιο που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση διαφέρει ουσιωδώς από το νομοσχέδιο που είχε προταθεί από την νομοπαρασκευαστική επιτροπή, που συγκροτήθηκε στις αρχές του προηγούμενου έτους και αποτελούνταν από νομικούς εγνωσμένου κύρους. Αντιθέτως, το νομοσχέδιο που είδε το φως της δημοσιότητας είναι πλήρως εναρμονισμένο με τα αιτήματα και τις επιδιώξεις ενός πολύ ισχυρού λόμπι οργανώσεων, που θέτουν στο επίκεντρο τα δικαιώματα του πατέρα και προωθούν ως κεντρικό αίτημα τη συνεπιμέλεια με εναλλασσόμενη κατοικία και ισόχρονη διαμονή του τέκνου με καθένα από τους δύο γονείς, με συνέπεια φυσικά τη συνακόλουθη μείωση των καταβαλλόμενων διατροφών.
    10. Η συνεπιμέλεια όπως έχει αποδειχθεί, τόσο με βάση τα πορίσματα των επιστημόνων ψυχικής υγείας όσο και με βάση πραγματικές υποθέσεις που αντιμετώπισε η νομολογία των δικαστηρίων, μπορεί να έχει θετικά οφέλη για τα παιδιά μόνο εφόσον οι σχέσεις των γονέων είναι ομαλές και είναι σε θέση να συναποφασίζουν σε συναινετική βάση για το παιδί τους. Η συνεπιμέλεια πρέπει να είναι συναινετική, όχι υποχρεωτική!
    ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΤΩΡΑ.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:09 | Μαρία Καπερώνη

    Άρθρο 5

    Θα ήταν ορθό να προστεθεί το «ισόχρονη» και η «εναλλασσόμενη διαμονή» όπως:

    2. Στο συμφέρον του τέκνου που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες και των δύο γονέων..

    https://www.psychology.gr/oikogeneiaka-themata/5430-synepimeleia-synaisthimatiki-statherotita-sta-vrefi-kai-ta-nipia.html

    https://www.psychology.gr/oikogeneiaka-themata/5431-synepimeleia-me-enallassomeni-katoikia-se-paidia-tis-sxolikis-ilikias-kai-efivikis-ilikias.html

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:43 | ΟΛΓΑ ΓΚΙΝΗ

    Το τελευταίο διάστημα έχει απασχολήσει τη κοινή γνώμη η πολυδιαφημισμένη αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου, η οποία θα ρυθμίσει μετά από 40 χρόνια τις σχέσεις γονέων και τέκνων σε υποθέσεις διαζυγίου, επιμέλειας και κηδεμονίας. Τον Απρίλιο του 2020 ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Τσιάρας συγκρότησε ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή η οποία στις κατευθυντήριες γραμμές και οδηγίες της έδινε έμφαση στο βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, όπως αυτό ορίζεται μέσω των διεθνών συμβάσεων για τα δικαιώματα του παιδιού, καθώς επίσης και από το Σύνταγμα μας. Ωστόσο το πόρισμα αυτής δεν ικανοποίησε μια μειοψηφία με αποτέλεσμα να ασκηθούν πιέσεις και το σχέδιο του υπουργείου που είδε το φως της δημοσιότητας να έχει αλλοιωθεί σημαντικά. Μετά από αλλεπάλληλες διαρροές στα Μ.Μ.Ε. την 24η Φεβρουαρίου 2021 ο Υπουργός Δικαιοσύνης παρουσίασε στο Υπουργικό Συμβούλιο το σχέδιο νόμου. Σύμφωνα με το τελευταίο σχέδιο νόμου που αφορά στην αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου και τέθηκε στη δημόσια διαβούλευση την 18ή Μαρτίου 2021 εισάγονται στη πραγματικότητα ακραίες συντηρητικές ρυθμίσεις που στην πράξη θα εφαρμοστούν σε βάρος των παιδιών και των γυναικών.
    Η κορωνίδα του νομοσχεδίου προσδιορίζει το «συμφέρον του παιδιού περιορίζοντας το στην ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεων του με καθένα από αυτούς», έρχεται σε αντίθεση με όλα τα διεθνή κείμενα υπερνομοθετικής ισχύος καθώς και με το ίδιο το Σύνταγμα και η ψήφιση του θα μας οδηγήσει κατ΄ αναπότρεπτο τρόπο στην καταδίκη της χώρας μας, ακόμη και με μόνη την περιγραφή του συμφέροντος του παιδιού στον νόμο. Δεν συνιστάται στη νομοθεσία καμιάς χώρας να περιγράφεται το συμφέρον του παιδιού μόνο στη κοινή ανατροφή, το οποίο είναι μια νομική έννοια ελαστική και δυναμική που μόνο στο δικαστή επαφίεται να εξειδικεύσει.
    Οι διατάξεις του προσκρούουν ευθέως σε διεθνείς συμβάσεις και αν τυχόν ψηφιστεί κινδυνεύει να καταδικαστεί η Χώρα από τα διεθνή δικαστήρια.
    Συγκεκριμένα, ο κακοποιητικός γονέας μόνο με αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου δεν ασκεί δικαιώματα επικοινωνίας και τη γονική μέριμνα το οποίο πρακτικά σημαίνει 8-10 έτη κακοποίησης, Με δεδομένο ότι για να καταστεί αμετάκλητη απόφαση για βιασμό ανηλίκου η ποινική διαδικασία διαρκεί 9 – 13 έτη τυχόν υιοθέτηση τέτοια διάταξης θα οδηγήσει σε καταστάσεις όπου ο γονέας που εγκληματεί σε βάρος του τέκνου του θα συνεχίζει την εγκληματική του δραστηριότητα ανενόχλητος, αξιώνοντας «να μεριμνά» ή «να επικοινωνεί» με το τέκνο του, ενώ τα παιδιά, τα αθώα θύματα, θα εγκαταλείπονται αβοήθητα. Η πολιτεία θα μένει απαθής.
    Το νομοσχέδιο όμως εισάγεται αυθαιρέτως ως ελάχιστη επικοινωνία το 1/3 του χρόνου του παιδιού αφαιρώντας την υποχρέωση αξιολόγησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, χωρίς να προκύπτει αν αφορά στον ελεύθερο ή στον πραγματικό χρόνο. Στη περίπτωση που αφορά στον πραγματικό χρόνο είναι άτοπο καθώς πρόκειται για 8 ώρες την ημέρα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση ή την κατάργηση των διατροφών των παιδιών, καθώς μιλάμε για μια κεκαλυμμένη εναλλασσόμενη κατοικία και υποχρεωτική συνεπιμέλεια. Εξάλλου σύμφωνα πάντα με το σχέδιο νόμου μόνο αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής θα ποινικοποιείται γεγονός που θα διευκολύνει τη μη καταβολή της ενώ είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολη η διαδικασία της άσκησης του δικαιώματος διατροφής από τον οικονομικά ασθενέστερο γονέα για λογαριασμό του παιδιού.
    Μια άλλη ακραία ρύθμιση του νομοσχεδίου αφορά στους παππούδες και τις γιαγιάδες, καθώς εισάγονται αυθαιρέτως υποχρεώσεις των γονέων έναντι αυτών τις οποίες συνδέει με λόγο αφαίρεσης της γονικής μέριμνας. Στη πράξη σε περίπτωση μη εφαρμογής των αποφάσεων που αφορούν την επικοινωνία των παππούδων ή γιαγιάδων το παιδί θα απομακρύνεται βίαια από τον γονέα που το ανατρέφει.
    Το νομοσχέδιο αυτό εισάγει αόριστες και δυσαπόδεικτες έννοιες που στηρίζονται σε ανυπόστατα ψυχολογικά κριτήρια και καταστάσεις όπως “διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης, και πρόκληση διάρρηξης σχέσεων” τις οποίες τις καθιστά λόγους αφαίρεσης της γονικής μέριμνας.
    Με άλλα λόγια ενώ το νομοσχέδιο επιβάλλει την επικοινωνία του παιδιού με τους γονείς στη πράξη προβλέπει την αυθαίρετη αφαίρεση της άσκησης της γονικής μέριμνας. Το αποτέλεσμα όμως της ρυθμίσεως καταλήγει σε αφαίρεση γονικής μέριμνας δηλαδή σε πλήρη και ολοκληρωτική αποχωρισμό του παιδιού από τον άλλο γονέα . Πρόκειται εμφανώς για παραδοξολογία.
    Το γεγονός ότι το νομοσχέδιο απαιτεί τη συμφωνία των γονέων σε κεφαλαιώδη ζητήματα της γονικής μέριμνας όπως εκπαίδευση του παιδιού και υγεία καθόλου δε επιλύει τις αντιδικίες των γονέων αντίθετα τις γιγαντώνει καθώς είναι βέβαιο ότι τα ζητήματα αυτά θα αποτελούν πεδίο μάχης. Είναι σαφές ότι ο οικονομικά ασθενής θα υποχωρεί σε εκβιασμούς καθώς θα αδυνατεί να συνεχίσει τις ατέρμονες δίκες. Ως ένα ακόμα καινοτόμο σημείο του νομοσχεδίου προβλέπονται τα ειδικά σεμινάρια των δικαστών προκειμένου να εφαρμόσουν πιστά τον νόμο που προωθείται από το Υπουργείο Δικαιοσύνης ενώ δεν προβλέπεται καμία μέριμνα για την ίδρυση οικογενειακών δικαστηρίων και την δημιουργία κατάλληλων δομών.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:10 | Γιωτα Λάουρα

    Η ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων συνιστά την καλύτερη λύση στην ανατροφή και φροντίδα του παιδιού άσχετα με την νομική τους κατάσταση. Η εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες των γονέων ΔΕΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΘΕΜΑ

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:55 | ΟΛΓΑ

    Πάτε καλά μωρέ? Τι ισόχρονη παρουσία και κουραφέξαλα! Σημασία έχει η ποιότητα και όχι η ποσότητα ττου χρόνου που περνάμε με το παιδί μας. Και όχι δε γίνεται να είναι ίσος ο χρόνος με τον κάθε γονέα για το κάθε παιδί και στην κάθε ηλικία. Εναλασσόμενη κατοικία? Τι είναι τα παιδιά τα χρυσόψαρά σας? Σταθερό περιβάλλον χρειάζεται ένα παιδί για να μεγαλώσει. Μόνο το συμφέρον του παιδιού δεν κοιτά ο νόμος. Αίσχος!

  • 29 Μαρτίου 2021, 22:40 | Sofia

    Είμαι διαζευγμένη μητέρα που έχει υποστεί ψυχολογική βία απο τον πρώην σύζυγο. Ο πατέρας προσπάθησε επανηλημένος πέρα από ύβρεις, να με εξαθλιώσει οικονομικά, προσπαθώντας να με διασύρει στα δικαστήρια. Μηνύσεις χωρίς λόγο, μηνύσεις με ψευδή στοιχεία και κάθε φορά 1200 ευρώ για δικαστικά έξοδα γιατί? Για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου αλλά και το παιδί μου. Η επικοινωνία ποτέ δεν παρεμποδίστηκε απεναντίας στην ξερή απόφαση του δικαστή προσπάθησα να τη ρυθμίσω σύμφωνα με το πρόγραμμα του μωρού και σε συννεόηση μαζί του αλλά φυσικά γιατί να μας κάνει τη ζωη εύκολη? Το αποτέλεσμα ηταν να τον βλέπει το μωρό και να γαντζώνεται πάνω μου και τρέχα την αστυνομία “να δες όργανο δε μου δίνει το μωρό” και κλάμα το μωρό και ξανά απο την αρχή κάθε φορά που ερχόταν να κάνει χρήση του δικαιώματος του (όποτε μπορούσε φυσικά ο πατέρας γιατί δεν είναι και υποχρεωμένος) αλλά όταν θυμόταν “δες όργανο βάζει λόγια στο μωρό!” που τι να καταλάβει το ενός έτους μωρό δηλαδή.
    Το νομοσχέδιο θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα στα διαζευγμένα ζευγάρια που είναι σε αντιδικίες. Οι γονείς που χωρίζουν συναινετικά και διατηρούν καλές σχέσεις μεταξύ τους μπορούν να συμφωνήσουν εύκολα σε ένα μοντέλο συνεργασίας και συνεπειμέλειας.

  • 29 Μαρτίου 2021, 22:31 | Γιώργος Λαγακης

    Τα παιδιά έχουν 2 γονείς. Ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή και στα 2 σπίτια του παιδιού. Δεν δενόμαστε με τα ντουβάρια. Τις στιγμές με τους γονείς μας αναπολούμε όταν τους χάνουμε, όχι τα κάδρα και τα έπιπλα

Σχόλια 1 … 15 16 17 18 19 … 41