Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚ

Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1520
Προσωπική επικοινωνία
1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
2. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου.
3. Τα σχετικά με την επικοινωνία ζητήματα καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η παρ. 4 του άρθρου 1511. Όταν συντρέχει περίπτωση κακής ή καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας, ο άλλος γονέας ή κάθε ένας από τους γονείς, αν πρόκειται για επικοινωνία με τρίτο, μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο τη μεταρρύθμιση της επικοινωνίας.».

Σχόλια 1 … 16 17 18 19 20 … 36
  • 31 Μαρτίου 2021, 14:01 | Ψωμάς Ανέστης

    Επειδή δεν πρόσεξα κάπου να αναφέρεται η περίπτωση ενδοοικογενειακής βίας, όπου στην περίπτωση αυτή, τα θύματα θα πρέπει να εξαφανίζονται απ’ την καθημερινότητα του θύτη, θα ήταν καλό να προσεχείς πολύ αυτή η περίπτωση. Πολλές φορές δεν δύνανται τα θύματα να αποδείξουν την βία εις βάρος τους. Παρ’ όλα αυτά θεωρώ ότι πρέπει να προστατεύονται. Ευχαριστώ

  • 31 Μαρτίου 2021, 14:52 | Αλεξία Τσούνη

    Το κατατεθέν νομοσχέδιο δεν θεραπεύει το συμφέρον του παιδιού, αντ΄ αυτού δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα στην ήδη δυσχερή κατάσταση για τα παιδιά και τις μητέρες, στην περίπτωση των συγκρουσιακών διαζυγίων ή χωρισμών, που στην Ελλάδα είναι η πλειοψηφία.

    Ο υπάρχων νόμος 1329/1983 είναι αυτός που εισήγαγε την κοινή γονική μέριμνα και την έννοια της συναινετικής συνεπιμέλειας και αφαιρούσε την έννοια του αρχηγού της οικογένειας που παραπέμπει στην πατριαρχία.

    Το νομοσχέδιο εισάγει στην πραγματικότητα ακραίες συντηρητικές ρυθμίσεις που στην πράξη θα εφαρμοστούν σε βάρος των παιδιών και των γυναικών. Οι διατάξεις προσκρούουν ευθέως σε διεθνείς συμβάσεις και αν τυχόν ψηφιστεί πιθανώς θα καταδικαστεί η Χώρα από τα διεθνή δικαστήρια. Συγκεκριμένα :

    α) Ο κακοποιητικός γονέας μόνο με αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου δεν ασκεί δικαιώματα επικοινωνίας και τη γονική μέριμνα το οποίο πρακτικά σημαίνει 8-10 έτη κακοποίησης (αντιβαίνει στη σύμβαση της Κωσταντινούπολης για τη βία κατά των γυναικών και την ενδοοικογενειακή βία και στη Χάρτα για τα Δικαιώματα του Παιδιού).

    β) Εισάγεται αυθαίρετα ως ελάχιστη επικοινωνία 1/3 του χρόνου του παιδιού αφαιρώντας την υποχρέωση αξιολόγησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, χωρίς να προκύπτει αν αφορά στον ελεύθερο ή στον πραγματικό χρόνο. Στη περίπτωση που αφορά στον πραγματικό χρόνο είναι άτοπο καθώς πρόκειται για 8 ώρες την ημέρα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των διατροφών ή την κατάργηση των διατροφών των παιδιών. Άλλωστε μόνο η αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής θα ποινικοποιείται, γεγονός που, με τις υπάρχουσες συνθήκες και συνή θα διευκολύνει τη μη καταβολή της.

    γ) Εισάγονται αυθαίρετα υποχρεώσεις των γονέων έναντι των παππούδων και των γιαγιάδων, τις οποίες συνδέει ο νομοθέτης με λόγο αφαίρεσης της γονικής μέριμνας.

    δ) Εισάγονται αόριστες και δυσαπόδεικτες έννοιες στηριζόμενες σε ανυπόστατα ψυχολογικά κριτήρια και καταστάσεις όπως “διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης, και πρόκληση διάρρηξης σχέσεων” τις οποίες τις καθιστά λόγους αφαίρεσης της γονικής μέριμνας. Με άλλα λόγια ενώ το νομοσχέδιο επιβάλλει την επικοινωνία του παιδιού με τους γονείς, στην πράξη προβλέπει την αυθαίρετη αφαίρεση της άσκησης της γονικής μέριμνας.

    ε) Το γεγονός ότι το νομοσχέδιο απαιτεί τη συμφωνία των γονέων σε κεφαλαιώδη ζητήματα της γονικής μέριμνας, όπως εκπαίδευση του παιδιού και υγεία, καθόλου δεν επιλύει τις αντιδικίες των γονέων αντίθετα τις γιγαντώνει, καθώς είναι βέβαιο ότι τα ζητήματα αυτά θα αποτελούν πεδίο μάχης.

    στ) Ο νομοθέτης δεν προβλέπει καμία μέριμνα για την ίδρυση οικογενειακών δικαστηρίων και την δημιουργία κατάλληλων ψυχοκοινωνικών δομών.

    ζ) Η αναδρομική ισχύς του νομοσχεδίου, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, για τις οικογένειες που έχουν ήδη ρυθμίσει τις σχέσεις τους, με προφανείς συνέπειες για μικρά και μεγαλύτερα παιδιά.

    Ζητάω την απόσυρση του νομοσχεδίου.

  • 31 Μαρτίου 2021, 14:33 | Ε.Παπαδημητρίου

    To 1/3 υποχρεωτικός χρόνος επικοινωνίας με τον γονέα με τον οποίο δε διαμένει το τέκνο είναι αυθαίρετο, ασαφές, αόριστο και ως εκ τούτου επικίνδυνο.
    Μέχρι τώρα οι σωστοί διαζευγμένοι πατεράδες μια χαρά το έχουν το 1/3 και παραπάνω του χρόνου επικοινωνίας. Τί προσπαθείτε να πετύχετε με αυτό το αλλοπρόσαλλο, κακογραμμένο, πρόχειρο και μισογυνικό νομοσχέδιο;
    Ανοίγετε το δρόμο σε κακοποιητικούς πατεράδες να περνούν αυξημένο χρόνο με τα παιδιά τους για να εκδικηθούν τις πρώην συζύγους τους. Τους δίνετε βήμα για να παρεμβαίνουν με κάθε δυνατό τρόπο στην ταλαιπωρημένη οικογενειακή ζωή και καθημερινότητά τους. Το παιδί να γίνει βαλίτσα, από το ένα σπίτι στο άλλο, σχεδόν ισόχρονα, για όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις, χωρίς διάκριση. Μα είμαστε σοβαροί;
    Να επιμορφωθούν οι δικαστές, να στελεχωθούν και να οργανωθούν καλύτερες υποστηρικτικές δομές και υπηρεσίες, που πήγατε και καταργήσατε τη γενική γραμματεία ισότητας και μας μιλάτε για ισότητα τώρα! Με έναν τέτοιο νόμο πετυχαίνετε την ισότητα, νομίζετε; Ποιον κοροϊδεύετε; Αυτό το νομοσχέδιο έχει εκτοξεύσει τη ρητορική μίσους εναντίον των γυναικών στα ύψη κι εσείς μας μιλάτε για ισότητα! Κι αν σας ενδιαφέρει η δημογραφική κατάπτωση της χώρας, θεσπίστε ουσιαστικές πολιτικές στήριξης της οικογένειας και αφήστε κατά μέρος τα νομοσχέδια που μας εμπαίζουν και υποτιμούν τη νοημοσύνη μας!!! Σφοδρή πολεμική εναντίον της ελληνίδας μητέρας και γυναίκας μέσα στην πανδημία, χωρίς δυνατότητα αντίδρασης, χωρίς να ακούγεται η δική μας – μη χρηματοδοτούμενη – πλευρά, παρά μόνο οι «ενεργοί μπαμπάδες». Αυτό το κατάπτυστο νομοσχέδιο πρέπει ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ!!!

  • 31 Μαρτίου 2021, 14:37 | Αντωνια

    Ξέρετε σε πόσους παιδοψυχολόγους έχω απευθυνθεί αγαπητοί; Ξέρετε ποσο ιδρώτα έχω για να πετύχω όλα αυτά μου συνέστησαν; «Σταθερότητα, αίσθημα ασφάλειας, ομαλότητα, σεβασμός στα αναπτυξιακά στάδια αλλά και στις ανάγκες του παιδιού, προσαρμοστικότητα, ηρεμία». Δεν θα μιλήσω για χρήματα που δαπανήθηκαν,τα χρήματα είναι το τελευταίο που μια Μάνα θα προτάξει ως σημαντικότερο-σε αντίθεση με τους «Ενεργούς» πατεράδες.
    Βλέπω πια και εγώ και οι ειδικοί του παιδιού τα αποτελέσματα των προσπαθειών μου. Με ποιο δικαίωμα και ποιος θα γκρεμίσει ότι έχτισα; Κανένας!
    Απόσυρση του νομοσχεδίου!
    Το συμφέρον του παιδιού πάνω από τα συμφέροντα πατεράδων και μαμάδων!
    Δεν μπορεί η συνεπιμελεια να έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα!!!

  • 31 Μαρτίου 2021, 14:55 | Βασίλης Αναστασίου

    Άρθρο 13
    Δικαίωμα επικοινωνίας
    Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
    «Άρθρο 1520
    Προσωπική επικοινωνία
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου, με το αναφερόμενο στο πρώτο εδάφιο
    περιεχόμενο, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο του συνολικού, εκτός αν ο δικαιούχος
    γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή για λόγους, που αφορούν στο
    συμφέρον του τέκνου, επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος
    χρόνος επικοινωνίας.
    ( 15 ) ( το θ’ εδάφιο του άρθρου 1520 Α.Κ. [ εντός αγκυλών ] αντικαθίσταται ως εξής : )
    Όταν το δικαίωμα επικοινωνίας ασκείται κατά τρόπο που αντιβαίνει στο συμφέρον του τέκνου, ιδίως με κακοποίηση αυτού ή παραμέλησης της φροντίδας του, ο άλλος γονέας ή κάθε ένας από τους γονείς, αν πρόκειται για επικοινωνία με τρίτο, μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο τη μεταρρύθμιση της επικοινωνίας.

  • 31 Μαρτίου 2021, 14:04 | ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΑΚΑΚΗΣ

    Για να υπάρξει ανατροφη των τεκων με ισοτιμη συμμετοχή τα παιδια θα πρέπει να διαμενουν κατα το ημισυ στο ενα γονεα και κατα το ήμισυ στον άλλο γονέα . Διαφορετικά δεν υπάρχει ισοτιμη συμμετοχή στην ανατροφή των τέκνων
    Δευτερον εάν και εφόσον για εξαιρετικούς λογους οπως ειναι η άρνηση του τεκνου δεν καταστεί αυτό δυνατόν το 1/3 του χρονου επικοινωνιας πρεπει να γινει υποχρεωτικο και οχι μαχητό (τεκμαιρεται) διοτι με καθε πρόσχημα του γονέα που θα διαμενι το τεκνο του στυλ έχει Αγγλικα είναι άρωστο έχει μουσικη ο χρονος θα περιορίζεται και ουσιαστικα επιστρεφουμε πάλι στο παλαιο συστημα με τον πατέρα επισκέπτη και αποξενωμένο αφου τα ελληνικα δικαστήρια κατά παράδοση χωρίς ουσιαστικη αιτιολογηση δινουν τα τεκνα στην μητέρα επί της ουσιας δεν επιδιωκουν το συμφέρον του τέκνου αλλα της μητερας

  • 31 Μαρτίου 2021, 14:04 | Λεωνίδας

    Tο Σχέδιο Νόμου εξαρτά την προστασία του τέκνου από την ολοκλήρωση της ποινικής δίκης πολυετούς διάρκειας μέχρι να καταστεί αμετάκλητη η απόφαση. Το Σχέδιο Νόμου υποπίπτει έτσι σε ανεπίτρεπτη αξιολογική αντινομία, εφόσον για τον κακοποιητικό γονέα απαιτείται αμετάκλητη δικαστική απόφαση προκειμένου να αφαιρεθεί η γονική μέριμνα, ενώ για τον γονέα που κατηγορείται για ψυχική απομάκρυνση των παιδιών από τους συγγενείς του άλλου, αρκεί πιθανολόγηση

  • 31 Μαρτίου 2021, 14:37 | ΑΛΕΚΟΣ ΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ

    ΠΡΟΣΘΗΚΗ

    Σύμφωνα με τις παρούσες προτάσεις μας δε πρέπει να υπάρχει «γονέας με τον οποίο το
    τέκνο διαμένει». Κατά συνέπεια δε νοείται επικοινωνία γονέα με τέκνο παρά μόνο όταν ο
    γονέας αυτός δεν ασκεί την επιμέλεια. Το ισχύον άρθρο διατηρείται μόνο για αυτές τις
    περιπτώσεις.

  • 31 Μαρτίου 2021, 14:21 | ΕΛΕΝΗ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

    «Σε περίπτωση που το τέκνο διαμένει αποκλειστικά με έναν από τους γονείς, ο άλλος έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της επικοινωνίας με το τέκνο η οποία ρυθμίζεται με συμφωνία των γονέων, άλλως αποφασίζει το δικαστήριο, αφού προηγηθεί υποχρεωτικά δικαστική μεσολάβηση ή διαμεσολάβηση. Στην επικοινωνία περιλαμβάνεται τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο είναι τουλάχιστον το 1/3 του συνολικού χρόνου του ανηλίκου, δύναται όμως να αυξηθεί εως το ½ του συνολικού χρόνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας,
    Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία κατά του τέκνου ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου. Τα σχετικά με την επικοινωνία καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 1511.»

  • 31 Μαρτίου 2021, 14:46 | μανια κ.

    Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης ταυτίζει το συμφέρον του παιδιού
    αξιωματικά «πρωτίστως» με «την ισόχρονη και ουσιαστική παρουσία και των δύο γονέων
    στην ανατροφή και φροντίδα του τέκνου, καθώς επίσης από την αποτροπή αποξένωσής του
    από καθένα από αυτούς» , επίσης περιέχει αναφορά σε «ίση» επιμέλεια και «τεκμήρια»
    χρόνου επικοινωνίας κατά το 1/3 του χρόνου του παιδιού.
    Κινείται στην εσφαλμένη κατεύθυνση της επιβολής μιας γενικής και προειλημμένης
    αντίληψης για το συμφέρον του παιδιού, δεσμεύοντας αδικαιολόγητα τον δικαστή. Τέτοιες
    ρυθμίσεις δεν απαντώνται σε δίκαια που κατά κανόνα αποτελούν πρότυπα για το ελληνικό
    δίκαιο, όπως το γερμανικό, το γαλλικό και το ελβετικό.
    Το συχνά λεγόμενο από τους υποστηρικτές της διά νόμου πρόβλεψης ισόχρονης κατανομής
    της επιμέλειας και στους δύο γονείς, με υποχρεωτική την εναλλασσόμενη διαμονή του
    τέκνου, ότι τούτο προβλέπεται σε διεθνή κείμενα ή σε ξένες νομοθεσίες, είναι επίσης
    ανακριβές. Διότι αυτό που πράγματι προβλέπεται διεθνώς (και δικαίως) είναι να δίνει ο
    νόμος τη δυνατότητα για συνεπιμέλεια και εναλλαγή διαμονής του τέκνου και να
    ενθαρρύνει σχετικώς τον δικαστή και όχι να επιβάλλει τούτο ο νόμος εκ προοιμίου.
    Περαιτέρω, περιέχει νομοτεχνικές αστοχίες, που δεν έχουν θέση σε ένα νομοθέτημα της
    ιστορικής και συστηματικής εμβέλειας του ΑΚ (λ.χ. παραπομπή του ΑΚ σε άλλο νόμο,
    αντινομία μεταξύ της «εξίσου» άσκησης της επιμέλειας και της υπό προϋποθέσεις
    εναλλασσόμενης διαμονής του παιδιού, ενώ στην πραγματικότητα ταυτίζονται, ατυχής
    διατύπωση της δυνατότητας παράκαμψης της συνεπιμέλειας με συμφωνία).
    Τέλος, δεν αποφεύγει ακραίες ρυθμίσεις, όπως εκείνη της συμπερίληψης στον ΑΚ της
    διεθνώς αμφισβητούμενης και πάντως αμφιλεγόμενης έννοιας της γονεϊκής αποξένωσης.

  • 31 Μαρτίου 2021, 14:03 | μανια κ.

    Αν και στόχος του νομοθέτη, όπως ορίζεται στο νομοσχέδιο είναι η εξυπηρέτηση της
    απρόσκοπτης επαφής του τέκνου και με τους δύο γονείς του, η ρύθμιση καταλήγει σε
    αφαίρεση γονικής μέριμνας, δηλαδή σε πλήρη και ολοκληρωτική αποξένωση του παιδιού
    από τον άλλο γονέα. Η ρύθμιση αντιστρατεύεται πλήρως την αιτιολογία της. Πρέπει να
    απαλειφθεί.
    Επίσης δυσχεραίνεται βαρύτατα η απομάκρυνση του παιδιού από έναν γονέα που το
    κακοποιεί, εφόσον απαιτείται για την αφαίρεση της γονικής μέριμνας αμετάκλητη
    καταδικαστική απόφαση για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας
    ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής. Το Νομοσχέδιο
    εξαρτά την προστασία του τέκνου από την ολοκλήρωση της ποινικής δίκης πολυετούς
    διάρκειας μέχρι να καταστεί αμετάκλητη η απόφαση.
    Επίσης, παρατηρείται η ανεπίτρεπτη αντίφαση για τον κακοποιητικό γονέα, να απαιτείται
    αμετάκλητη δικαστική απόφαση προκειμένου να αφαιρεθεί η γονική μέριμνα, ενώ για το
    γονέα που κατηγορείται για ψυχική απομάκρυνση των παιδιών από τους συγγενείς του
    άλλου, να αρκεί η πιθανολόγηση.
    Καταλύεται η προστασία που προβλέπει ο νομοθέτης στην ΚΠολΔ 735, σύμφωνα με την
    οποία «σε υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας μπορεί να διατάσσεται ιδίως η
    απομάκρυνση του καθ’ ου από την οικογενειακή κατοικία, η μετοίκησή του, η
    απαγόρευση να προσεγγίζει τους χώρους κατοικίας ή και εργασίας του αιτούντος, κατοικίες
    στενών συγγενών του, τα εκπαιδευτήρια των παιδιών και ξενώνες φιλοξενίας» και
    καταστρατηγείται ο σκοπός των διατάξεων της Κωνσταντινούπολης.
    Ως προς την προσωπική επικοινωνία, με βάση και τα παραπάνω, δημιουργούνται σοβαροί
    κίνδυνοι συνέχισης της έκθεσης των παιδιών σε κακοποιητική συμπεριφορά για
    πολυετή χρονική διάρκεια.
    Η εισαγωγή τεκμηρίου του 1/3 του χρόνου επικοινωνίας, παραγνωρίζει τις δυσχέρειες
    εφαρμογής της στην πράξη και αντιβαίνει έτσι στο συμφέρον του παιδιού. Το συμφέρον
    του παιδιού πρέπει να εξετάζεται από το δικαστή εξατομικευμένα, αφού λάβει υπόψη το
    σύνολο των ατομικών περιστάσεων της υπόθεσης.

  • 31 Μαρτίου 2021, 14:23 | Βασιλης Αδαμοπουλος

    Να προσδιοριστεί ο όρος εμπόδιση επικοινωνίας για αποφυγή διενέξεων και άσκοπη προσφυγή στα δικαστήρια.
    Ήδη οι ανυπόστατες απειλές φουντώνουν. Δεν μπορεί να τηλεφωνεί κάποιος στο τέκνο ακατάλληλες ώρες σκοπίμως απαιτώντας επικοινωνία και να απειλεί ΜΟΝΙΜΩΣ επικαλόντας παρεμπόδιση επικοινωνίας.
    Υπάρχουν και κάποια όρια τα οποία πρέπει να τεθούν απαραίτητα.Αντίστοιχα το άρθρο ορίζει «αδικαιολόγητη» διατροφή το οποίο δίνει το δικαίωμα οποιασδήποτε ανυπόστατης δικαιολογίας που να τεκμηριώνει οικονομική αδυναμία.
    Ήδη όπως είναι κοινώς γνωστό οι περισσότεροι παραποιούν και αποκρύπτουν εισοδήματα προκειμένου να αποφύγουν τις υποχρεώσεις τους, τις οποίες δεν καταβάλλουν κιόλας.Έιναι αδιανόητο στην μια περίπτωση να αφήνει ελεύθερο και απροσδιόριστο τον όρο, και στη δεύτερη να κρίνεται απαραίτητη η τεκμηρίωση και η δικαιολογία.
    ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ
    ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΩΡΑ

  • 31 Μαρτίου 2021, 13:56 | Μάριος Μερτσόπουλος

    ➢ ‘Αρθρο 5
    Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ
    Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
    «’Αρθρο 1511
    (…)
    2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων (…)

    ➢ ‘Αρθρο 8
    Παρέκκλιση από την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας- Αντικατάσταση άρθρου 1514 ΑΚ
    Το άρθρο 1514 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
    «’Αρθρο 1514
    Παρέκκλιση από την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας
    (…)
    2. Αν δεν είναι δυνατή η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας, εξαιτίας συνδρομής σπουδαίου λόγου, και ιδίως αν ο ένας γονέας έχει καταδικαστεί για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή αδιαφορεί συστηματικά για τις υποχρεώσεις του σχετικά με την ανατροφή του τέκνο (…).
    3. Το δικαστήριο μπορεί ανάλογα με την περίπτωση:
    α) να κατανείμει την άσκηση της γονικής μέριμνας μεταξύ των γονέων, καθορίζοντας εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου στις κατοικίες αυτών, για χρόνο που δεν επιτρέπεται για οποιονδήποτε γονέα, να είναι κατώτερος από το 1/3 του συνολικού χρόνου διαβίωσης του τέκνου, ή να εξειδικεύσει τον τρόπο άσκησής της στα κατ΄ ιδίαν θέματα (..)

    ➢ Άρθρο 9
    «Άρθρο 1515 Τέκνα γεννημένα χωρίς γάμο των γονέων τους.
    (..) Όταν το τέκνο αναγνωρίζεται εκούσια ή δικαστικά με αγωγή που άσκησε ο πατέρας, αποκτά γονική μέριμνα και ο πατέρας, την οποία ασκεί από κοινού και εξίσου με τη μητέρα (…)

    ➢ ‘Αρθρο 12
    «’Αρθρο 1519 Σημαντικά ζητήματα επιμέλειας τέκνου
    Για τη μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου που επιδρά ουσιωδώς στο δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, απαιτείται προηγούμενη έγγραφη συμφωνία των γονέων ή προηγούμενη οριστική δικαστική απόφαση που εκδίδεται μετά από αίτηση ενός από τους γονείς. Μονομερής από τον ένα γονέα μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου, δίχως να συντρέχουν οι προϋποθέσεις του παρόντος, συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας.

    ➢ ‘Αρθρο 14
    Συνέπειες κακής άσκησης – Αντικατάσταση άρθρου 1532 ΑΚ
    Το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
    «’Αρθρο 1532 Συνέπειες κακής άσκησης
    (…)
    Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως: 1. η υπαίτια μη συμμόρφωση προς αποφάσεις και διατάξεις δικαστικών και εισαγγελικών αρχών που αφορούν το τέκνο ή προς την τυχόν υπάρχουσα συμφωνία των γονέων για την άσκηση της γονικής μέριμνας, 2. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς, 3. η υπαίτια παράβαση των όρων της συμφωνίας των γονέων ή της δικαστικής απόφασης για την επικοινωνία του τέκνου με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει και η με κάθε άλλο τρόπο παρεμπόδιση της επικοινωνίας, 4. η κακή άσκηση και η υπαίτια παράλειψη της άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας από τον δικαιούχο γονέα, 5. η αδικαιολόγητη άρνηση του γονέα να καταβάλλει τη διατροφή που επιδικάστηκε στο τέκνο από το δικαστήριο ή συμφωνήθηκε μεταξύ των γονέων, 6. η αμετάκλητη καταδίκη του γονέα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, 7. οι αβάσιμες / ψευδείς κατηγορίες και ισχυρισμοί εις βάρος του άλλου γονέα

  • 31 Μαρτίου 2021, 13:38 | ΚΩΣΤΑΣ Ζ.

    Ξαναρωτώ: ποιο κενό νόμου έρχεται να καλύψει το νομοσχέδιο??? Το 1/3 το δίνουν τα δικαστήρια, με εβδομαδιαία επικοινωνία, σ/κα, στις γιορτές και διακοπές.
    Δεν είναι το θέμα όμως αυτό, το θέμα είναι με ποιον θα διαμένει το παιδί για να μην πληρώνουμε διατροφές. Πρέπει να ντρέπονται όλοι αυτοί οι μπαμπάδες που ξοδεύουν για το παιδί τους ένα 50άρικο το σ/κο και το αφαιρούν από τη διατροφή του παιδιού τους ή το καλοκαίρι δεν πληρώνουν διατροφή γιατί το έχουν μαζί τους. Γονιός σημαίνει θυσία, να βάζεις το συμφέρον σου κάτω από το όφελος του παιδιού.
    Επίσης ποιος νους σκέφτηκε το αμετάκλητο για την ενδοοικογενειακή βία????

    Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο τώρα!!!

  • 31 Μαρτίου 2021, 13:31 | ελευθερία στουραιτη

    Είμαι μητέρα ,έχω ένα κοριτσάκι για το οποίο ο πατέρας ήταν παντελώς αδιάφορος.Οταν έμαθε ότι φτιάχνω τη ζωή μου κ είμαι με κάποιον άλλον ξαφνικά ενδιαφέρθηκε για το παιδί του,επιμένοντας να παίρνει τηλ σε καθημερινή βάση με βιντεοκλήση ώστε να ελέγχει τη ζωή μου,προκαλούνται προβλήματα,έχοντας γίνει ο τρόμος τη ζωή μου.Οταν παίρνει το παιδί,του λέει ότι θα το πάρει από εμένα στην πόλη όπου διαμένει τρομοκρατώντας το.ενω επικοινωνεί κάθε μέρα με το παιδί δημιουργεί πρόβλημα γιατί το παιδί δεν συνομιλεί μαζί του για όσο χρόνο επιθυμεί αυτός…ξαφνικά διεκδικεί συνεπιμελεια από εκεί που δεν ήθελε να το βλέπει φυσικά όχι για να το δει αυτός αλλά για να το μεγαλώσει η φιλενάδα του,πάντοτε με σκοπό την εκδίκηση που ενώ αυτός έφυγε από την οικογένεια δεν δέχεται ότι μπορώ να προχωρήσω κ εγώ….τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις;ποιο είναι το συμφέρον του παιδιού;να ζει έστω κ το ένα τρίτο της ζωής του στην φιλενάδα του πατέρα κ ο πατέρας να αδιαφορεί;

  • 31 Μαρτίου 2021, 13:09 | Δημήτρης

    Ένα κομμάτι της επικοινωνίας λοιπόν που με προβληματίζει είναι πως όταν τα παιδιά δεν θέλουν να έρθουν σε επικοινωνία με τον γονιό που δεν διαμένουν είναι τι ερεθίσματα έχουν από τον γονέα που διαμένουν?λέει στα παιδιά πως πρέπει να πάτε να δείτε τον άλλο γονέα ή γίνεται το αντίθετο?ας έρθουμε λοιπόν στην λογική και να σκεφτούμε πως τα παιδιά μας διαφορετικες δραστηριότητες έχουν με τον καθένα γονέα ξεχωριστά τι κάνουν οι γονείς για να επιδιώξουν την επιθυμία των παιδιών να δουν τον άλλο γονέα ή την αποφυγή αυτής της επιθυμίας των παιδιών επιδιώκοντας την αποξένωση?
    Με ξετρελαίνει όταν οι γονείς επιδιώκουν την επικοινωνία των παιδιών με τον άλλον γονέα.πραγματικα αξίζουν σεβασμό και συγχαρητήρια.

  • 31 Μαρτίου 2021, 13:44 | Μανος Κ.

    Άρθρο 1520 Α.Κ. ,
    δεν είναι επαρκώς κατοχυρωμένο το ελάχιστο 1/3 της επικοινωνίας με τον γονέα που δεν διαμένει με το παιδί, καθώς υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις , όπως αναφέρονται στα επιμέρους άρθρα και κάνουν λόγο για συνθήκες διαβίωσης, διατάραξης καθημερινότητας, κατάχρηση του δικαιώματος επικοινωνίας, οι οποίες μέχρι σήμερα αποτελούν το κανόνα για το έντεχνο και προσχηματικό περιορισμό του δικαιώματος επικοινωνίας.
    Προτεινόμενη τροποποίηση :
    «Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνεται τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟΥ, ΜΕ ΤΟ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΔΑΦΙΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ, ΤΕΚΜΑΙΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΝΑ ΤΡΙΤΟ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ, ΕΚΤΟΣ ΑΝ Ο ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΓΟΝΕΑΣ ΖΗΤΕΙ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, Η ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ, ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟΥ, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΘΟΡΙΣΘΕΙ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΣ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου. Τα σχετικά με την επικοινωνία καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 1511.
    ΌΤΑΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΑΝΤΙΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟΥ, ΙΔΙΩΣ ΜΕ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΟΥ Η ΠΑΡΑΜΕΛΗΣΗΣ ΤΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΤΟΥ, Ο ΑΛΛΟΣ ΓΟΝΕΑΣ Η ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ, ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΡΙΤΟ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

  • 31 Μαρτίου 2021, 13:54 | Αγλαΐα Ρομπόκου για την Επιτροπή των Επιστημόνων για τα Γυναικεία Θέματα και την Ισότητα του Λυκείου των Ελληνίδων

    ΠΡΟΤΑΣΗ : Δεν αποτελεί στην ουσία τεκμήριο και μπορεί να οδηγήσει σε ακραίες λύσεις π.χ. ένα οκτάωρο με τον ένα γονέα και 16 ώρες με τον άλλο. Προτείνεται : η μη αναφορά προσδιορισμένου χρόνου.
    Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα .
    Προτείνεται : να διαγραφεί το «αμετάκλητα» λόγω του κινδύνου να παραμείνει το παιδί με τον κακοποιητικό γονέα για μεγάλο και απροσδιόριστο χρονικό διάστημα.

  • 31 Μαρτίου 2021, 13:58 | Γιωργος Αγγελιδης

    Το Άρθρο 13 επιχειρεί να διασφαλίσει τη φυσική παρουσία και των δύο γονιών στη ζωή του παιδιού τους, όπως άλλωστε προτάσσουν τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα. Είναι θετικό και απαραίτητο. Ωστόσο, το Άρθρο επιδέχεται βελτιώσεων στα παρακάτω σημεία.· Λόγω της ασάφειας του διεκδικούμενου χρόνο (βλ. παράγραφο 1, «τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας». Θα έπρεπε να αναφέρεται σε συνολικό χρόνο του παιδιού εν γένει.· Λόγω της ασάφεια των εξαιρέσεων που θα δικαιολογούσαν απόκλιση από το ιδανικό της ισόχρονης ανατροφής (βλ. παράγραφο 1, «εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου). Θα πρέπει να αφαιρεθεί ή να εξειδικευτεί, έστω ενδεικτικά, ώστε οι ενδιαφερόμενοι γονείς να πράξουν τα κατάλληλα.· Επειδή συνεπάγεται διαφορετικό βάρος απόδειξης μεταξύ των δύο γονέων, ήτοι ο γονέας με τον οποίο το τέκνο δεν διαμένει πρέπει να αποδείξει γιατί ο αιτούμενος χρόνος πάνω από το 1/3 είναι προς όφελος του παιδιού. Αντιθέτως, το βάρος της απόδειξης θα πρέπει να είναι σε οποιοδήποτε από τους δύο γονείς αιτείται χρόνο άνω του 1/2 (π.χ. αν ζητούν τα 2/3 με συνεπακόλουθο περιορισμό του άλλου γονέα στο 1/3) καθώς αυτό το αίτημα είναι που αποκλίνει από τις εισηγήσεις των ειδικών περί ισόχρονης ανατροφής αλλά και τις συνταγματικές διατάξεις περί ισότητας των Ελλήνων πολιτών.Ακολούθως προτείνεται το παρακάτω για την παραγράφο 1 του Άρθρου 13:· «Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα δεύτερο (1/2) του συνολικού χρόνου του τέκνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 31 Μαρτίου 2021, 13:37 | Μίκα Ιωαννίδου για την Ελληνική Αντιπροσωπεία του Ευρωπαϊκού Λόμπυ Γυναικών

    ΠΡΟΤΑΣΗ : Δεν αποτελεί στην ουσία τεκμήριο και μπορεί να οδηγήσει σε ακραίες λύσεις π.χ. ένα οκτάωρο με τον ένα γονέα και 16 ώρες με τον άλλο. Προτείνεται : η μη αναφορά προσδιορισμένου χρόνου.
    Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα .
    Προτείνεται : να διαγραφεί το «αμετάκλητα» λόγω του κινδύνου να παραμείνει το παιδί με τον κακοποιητικό γονέα για μεγάλο και απροσδιόριστο χρονικό διάστημα.

  • 31 Μαρτίου 2021, 13:18 | ΒΕΡΑ ΜΠΑΚΑ

    Η πολιτεία έχει χρέος και ευθύνη να προστατεύσει τις γυναίκες και τα παιδιά που είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Τα δικαστήρια είναι ο αρμόδιος φορέας για αποφάσεις, αλλά μέχρι να τελεσιδικίσουν υπάρχει κίνδυνος να τελεστούν νέα εγκλήματα από έναν κακοποιητικό γονέα και σύζυγο. Βρείτε έναν άλλον μηχανισμό που θα προστατεύει τις γυναίκες και τα παιδιά από τέτοια ενδεχόμενα. Αυτοί οι άνθρωποι ήδη έχουν υποφέρει πολλά. Οφείλετε να τους προστατεύσετε και όχι να τους θέσετε σε νέους κινδύνους.

  • 31 Μαρτίου 2021, 12:55 | Μητέρα

    ** Να αλλάξει το άρθρο περι διατροφής σε ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ άρνηση καταβολή της διατροφής και παραποίηση εισοδημάτων..

    ** Να τεθούν ΣΑΦΗ και ΞΕΚΑΘΑΡΑ όρια στα αναφερόμενα για παρεμπόδιση επικοινωνίας.
    Είναι πολύ ρευστό το άρθρο και αφήνει τεράστια περιθώρια για εκβιασμούς, για κατάχρησή του, για αχαλίνωτη παρενόχληση σε ακατάλληλες ώρες και καταπίεση του προσωπικού χρόνου του παιδιού και της οικογένειας γενικότερα.

    Θα πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία και να μην γίνονται οι μητέρες θύματα των εκβιαστικών και χειριστικών ανθρώπων.
    Επίσης να υπάρχουν ΑΜΕΣΑ χρηματικές ποινές σε όσους δεν φροντίζουν κάθε φορά για την υποχρέωση διατροφής τους.
    Μόνο έτσι θα επέλθει συνέτιση στην υποχρέωση.

  • 31 Μαρτίου 2021, 12:59 | Τάνια

    Όταν έρθει η ουσιαστική ισότητα μεταξύ των δύο φύλλων (ίσες ευκαιρίες, ισομερισμός των εργασιών στο σπίτι, ίσες αμοιβές, ίδια αντιμετώπιση στην αγορά εργασίας, παύση των πατριαρχικών μοντέλων, αντιμετώπιση κάθε μορφής βίας κατά των γυναικών) τότε να ξανασυζητήσουμε.

    Ο ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ:
    Οι οικογενειακές σχέσεις είναι σύνθετες και περίπλοκες. Ο εμπνευστής του νομοσχεδίου είτε δεν έχει ιδέα από την οικογενειακή πραγματικότητα είτε προσπαθεί να ταυτίσει εσκεμμένα το συμφέρον του παιδιού με εκείνο των γονέων, των ανιόντων αλλά και τρίτων.
    Τον εμπνευστή του νομοσχεδίου στην πραγματικότητα τον απασχολεί, όχι το συμφέρον του παιδιού, αλλά το πως θα κατηγορήσει τη μάνα του παιδιού ως «αποξενώτρια», ώστε να χάσει η μάνα την επιμέλεια και το παιδί να μεγαλώσει με επιμελήτρια την ενεργή γιαγιά/νταντά, με εμπλοκή όλων των παρεμβατικών συγγενών, δηλαδή με τη μεταφορά της προ του γάμου τοξικότητας και μετά τη λύση του.
    Αυτό για το νομοθέτη πρέπει να γίνει με όποιο κόστος, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΕ ΘΥΜΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ. Αυτό για να επικοινωνηθεί στην κοινωνία βρέθηκε το πλαστό επιχείρημα 50/50 – ισότητα. Έτσι ένας πολίτης, ο οποίος δεν γνωρίζει από τέτοιες καταστάσεις, θα μπορούσε κάλλιστα «να πέσει στη φάκα» της δήθεν ισότητας των γονέων, παραγνωρίζοντας τις κακές μεταξύ τους σχέσεις, τα γεγονότα τυχόν κακοποίησης παιδιού ή/ και μητέρων, την εμπλοκή ανιόντων, τρίτων κλπ, ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΠΑΡΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ, ΤΗ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ, ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ Ο ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΥΠΟΨΗ, ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ.
    Το επιχείρημα της δήθεν «αποξενώτριας» μάνας αποτελεί το ίδιο άλλοθι που αποτελούσε το ότι η δημόσια υγεία είναι αντιπαραγωγική, ώστε να τη διαλύσουν και τώρα στην πανδημία να καταλάβουν ότι τελικά μόνο στη δημόσια υγεία μπορούμε να καταφύγουμε στα δύσκολα. Το ίδιο και για τη δημόσια παιδεία κλπ.
    Μέσα από προπαγάνδα στα γνωστά μέσα, με χορηγίες σε ιδρύματα, πληρωμένες διαφημίσεις κλπ, εκείνοι οι οποίοι κατά τα άλλα δεν έχουν χρήματα για τη διατροφή του παιδιού τους, προσπαθούν να αποδομήσουν τη νευραλγική για κάθε παιδί σχέση μάνας – τέκνου, η οποία καταρρέει μπροστά στη δύναμη που δίνει ο εμπνευστής του νομοσχεδίου σε ανιόντες αλλά και ΤΡΙΤΟΥΣ (!), οι οποίοι, παραγκωνίζοντας το ρόλο του γονέα, κατοχυρώνουν απευθείας δικαίωμα επικοινωνίας με ανήλικα, στην τυχόν παρέμβαση ή επικινδυνότητα των οποίων, το παιδί αφήνεται ΕΡΜΑΙΟ. Ανιόντες αλλά και τρίτοι, αντί για υποχρεώσεις, έχουν δικαίωμα λογοδοσίας έναντι γονέων. Αλήθεια από πότε οι γονείς δεν είναι αρκετοί για να αποφασίζουν με ποιον θα έρχεται σε επαφή το παιδί τους;
    Όσοι θεωρούν τα εγγόνια δύο φορές παιδιά τους, τα παιδιά των ανηψιών δύο φορές ανήψια και λοιπά αιτήματα που χρήζουν άλλου είδους αξιολόγησης, αν θεσπιστεί υποχρέωση διατροφής του τέκνου ΕΝΑΝΤΙ αυτών, θα αρχίσουν να σφυρίζουν αδιάφορα, λέγοντας ότι από πουθενά δεν προκύπτει υποχρέωση… ΟΤΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΑΠΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ, ΕΝΩ ΟΤΑΝ ΧΩΡΙΖΟΥΝ ΑΠΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ, ΕΞΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΛΩΤΗ ΓΟΝΕΪΚΟΤΗΤΑ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΟΤΙ Ο ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΑΠΟΔΟΜΕΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΓΟΝΕΑ ΕΝΑΝΤΙ ΑΝΙΟΝΤΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΡΙΤΩΝ (!) ΓΕΝΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΗ ΑΠΟΡΙΑ ΣΕ ΟΣΕΣ ΚΑΙ ΟΣΟΥΣ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΛΟΓΩ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ, ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΠΟΙΩΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΕΛΙΚΑ;;;;
    ΟΛΟ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ προκειμένου να εξυπηρετηθεί σε πολλές περιπτώσεις ο εγωισμός και η κτητικότητα των παρεμβατικών τρίτων (ανιόντων, θείων και λοιπών τεταρτοξάδελφων) σε βάρος του συμφέροντος του παιδιού στην ηρεμία, στη σταθερότητα, την επιλογή, την πρόοδο και τη σύνδεση με την ίδια του τη μάνα, η οποία πρέπει πάση θυσία να αποδομηθεί.
    ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙΤΕ ΠΟΣΕΣ «ΑΓΙΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ» έχουν ταλαιπωρήσει παιδιά και μητέρες… Αντιθέτως, ο νομοθέτης ΑΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΙ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΤΙΚΗ ΤΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ ΑΝΙΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΡΙΤΩΝ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΝΟΓΟΝΕΪΚΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ, ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΤΑΜΕΝΕΣ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΕΧΟΥΝ ΑΠΟ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΜΛΟΚΗ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΖΕΥΓΑΡΙΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΣΚΗΣΗΣ DE FACTO ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ.
    Τέλος, και σημαντικότερο τα του ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΟΥ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ λύνουν πολλές απορίες….
    ΑΝΤΙΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

  • 31 Μαρτίου 2021, 12:43 | Ραφαήλ Ρήγας

    Η υποχρεωτική φύση της επικοινωνίας των τέκνων και με τους δύο γονείς ενέχει τον κίνδυνο να υποχρεώσει το παιδί να έρχεται σε επαφή με έναν γονέα ακατάλληλο, επικίνδυνο ή επιζήμιο, που ενδέχεται να βλάψει ψυχικά ή και σωματικά το παιδί. Μολονότι πράγματι, οι σχετικές έρευνες υποδεικνύουν πως το παιδί ωφελείται από την επαφή και με τους δύο γονείς, τα εν λόγω συμπεράσματα αφορούν ως επί το πλείστον γονείς «συνηθισμένους», κατάλληλους, με ορισμένα επίπεδα λειτουργικότητας. Είναι υψίστης σημασίας η εξατομικευμένη αξιολόγηση της κάθε περίπτωσης προκειμένου να διαπιστωθεί εάν όντως είναι προς το συμφέρον του παιδιού η επαφή και με τους δύο γονείς. Το νομοθετικό πλαίσιο, αντί να επιβάλλει την επαφή στα τυφλά, καλό θα είναι να προωθήσει τη γονική συνεργασία μέσω συμβουλευτικής, να διευκολύνει όλα τα μέρη να εισακουστούν και να διευκολύνει τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια να έχει κατά το δυνατόν (και αναλόγως των συνθηκών) περισσότερη επαφή με το παιδί, ΕΦΟΣΟΝ ΑΥΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙ θα είναι ωφέλιμο για το παιδί. Είναι πλήρως ανόητο και επικίνδυνο να υποθέτουμε ότι όλοι οι γονείς θα είναι καλό να έχουν επαφή με τα παιδιά τους, χωρίς να εξετάζουμε την κάθε περίπτωση. Υπάρχουν γονείς που παραμελούν, δέρνουν, εκπορνεύουν, βιάζουν, υποτιμούν, κακοποιούν ψυχολογικά και αδιαφορούν για τα παιδιά τους και είναι δεδομένο ότι οι περισσότεροι από αυτούς ουδέποτε αντιμετωπίζουν τις κοινωνικές υπηρεσίες και τη δικαιοσύνη. Συνεπώς, η υποχρεωτική συνεπιμέλεια αναπόφευκτα θα εξαναγκάσει παιδιά να έχουν επαφές με τέτοιους γονείς.

  • 31 Μαρτίου 2021, 12:10 | Μ

    Είμαι γιαγιά και ο πατέρας του εγγονού μου παραλίγο να ΣΚΟΤΩΣΕΙ την κόρη μου. Πείτε μου, σ’ αυτόν τον άνθρωπο (που συμμετέχει και στους ενεργούς μπαμπάδες) πρέπει να του δώσει η ελληνική δικαιοσύνη δικαιώματα να βλέπει και να έχει μέριμνα του παιδιού του; Τελεσίδικη απόφαση στα ελληνικά δικαστήρια μπορεί να πάρει μέχρι και δέκα χρόνια. Ως τότε θα εκθέσουμε έτσι το παιδάκι αυτό;

  • 31 Μαρτίου 2021, 12:17 | Αθηνα Κ

    Στο νομοσχέδιο αναφέρεται τεκμήριο 1/3 του χρόνου του παιδιού κατά τον οποίο πρέπει να επικοινωνεί με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει.
    η γονική μέριμνα δεν αποτελεί διαιρετό μέγεθος, ώστε να είναι δεκτική η άσκηση αυτής «εξίσου» ή κατ’ ισομοιρίαν ή κατά ½ ή κατά 1/3, ¾ κ.ο.κ..
    η ποσοτική συγκεκριμενοποίηση αυτή του τρόπου επικοινωνίας είναι πολύ περισσότερο αόριστη από την πρακτική, στην οποία κατατείνει και συγκλίνει η νομολογία των δικαστηρίων όλα τα τελευταία χρόνια. Οι δικαστικές αποφάσεις που εκδίδονται δεν προβλέπουν 1/3 του χρόνου επικοινωνίας, αλλά συγκεκριμένες μέρες και ώρες ανά εβδομάδα, μήνα και έτος. Έτσι επιτυγχάνεται αφ’ ενός η συνέχεια στον χρόνο επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, και βέβαια η σταθερότητα και ο προγραμματισμός για το ίδιο το τέκνο.
    Γεννώνται, εξάλλου, σοβαρότατα ερμηνευτικά προβλήματα, όπως εάν ο παρονομαστής του κλάσματος περιλαμβάνει ολόκληρο τον χρόνο του παιδιού ή μόνο εκείνον που απομένει αν αφαιρεθούν οι ώρες του ύπνου του και οι ώρες των σχολικών του υποχρεώσεων, όπως δείχνει να εννοεί (βλέπετε η Αιτιολογική έκθεση παρά τις αόριστες μεγαλοστομίες της σιωπά προς όσα έχει καθήκον να διευκρινίσει και να εξηγεί συγκεκριμένα) η διάταξη του άρθρου 13 (το 1/3 του συνολικού χρόνου επικοινωνίας) και αν ακόμα συναριθμούνται σε αυτόν τα χρονικά διαστήματα των διακοπών καλοκαιριού, Πάσχα και Χριστουγέννων.
    Αν για παράδειγμα ως βάση για τον παρονομαστή που λέγεται «συνολικός χρόνος επικοινωνίας» θεωρείται το σύνολο του εβδομαδιαίου χρόνου (7 μέρες Χ 24 ώρες = 168) τότε το 1/3 είναι 168 : 3 = 56 ώρες. Αρα πρακτικά το παιδί από την Παρασκευή ώρα 14.00 έως την Κυριακή ώρα 22.00 πρέπει να είναι με τον μη έχοντα την επιμέλεια γονέα όλες τις εβδομάδες του χρόνου.
    Αν πάλι ο ελεύθερος χρόνος της εβδομάδας, αυτό πρακτικά σημαίνει ότι από τις ώρες μιας εβδομάδας (7 Χ 24 =168), αφαιρούνται οι ώρες ύπνου (7 Χ 8 = 56) και οι ώρες του σχολείου (5 Χ 8 = 40). Μένουν 72 ώρες (168 – 56 – 40 = 72). Το 1/3 τους είναι 24 ώρες, που «βγάζουν μία διανυκτέρευση μαζί με τις ώρες ύπνου κάθε εβδομάδα, εκτός αν από τις 72 αφαιρεθούν και οι ώρες των εξωσχολικών δραστηριοτήτων, οπότε το κλάσμα μειώνεται ανάλογα.
    Αν τα παιδιά στην οικογένεια είναι δύο και οι ώρες τους δεν συμπίπτουν, ο χρόνος επικοινωνίας του γονέα με το καθένα διαφοροποιείται.
    Πρόκειται για εισαγωγή αριθμητικού τεκμηρίου για ζήτημα μη οικονομικό. Πιο λογικό θα ήταν ενα μαθηματικό τεκμήριο στην διατροφή και όχι στην επικοινωνία. Μαθηματικά τεκμήρια δεν ταιριάζουν με την ρύθμιση κοινωνικών πραγματικοτήτων  και οικογενειακών θεμάτων και καταλήγουν σε αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα .
    Σε κάθε περίπτωση όμως δεν διευκρινίζεται το ζήτημα του ‘’ χρόνου’’ Εάν δεν  αναφέρεται στο συνολικό ελεύθερο χρόνο  αλλά αναφορά το συνολικό χρόνο ( δηλαδή το 24ωρο )τότε είναι προφανώς ρύθμιση ανέφικτη και θα μείνει ΄΄γράμμα κενό΄΄ διότι κανένας γονέας δεν μπορεί να επικοινωνεί με τα παιδιά του 8 ώρες την ημέρα ούτε και αυτός με τον οποίο διαμένουν, αφού τα παιδιά πρέπει να πάνε σχολείο να μάθουν ξένες γλώσσες να ακολουθήσουν τις εξωσχολικές τους αθλητικές δραστηριότητες και βεβαίως να μη στερηθούν τον ύπνο ή την καθημερινή τους υγιεινή. Επομένως η διάταξη  αποτελεί λογικό άτοπο.
     
    Στις διατάξεις για την γονική μέριμνα (Α.Κ. 1513 και 1514) το νομοσχέδιο επιχειρεί την σχετικοποίηση της γονικής μέριμνας και την μεταβολή της από δικαίωμα και υποχρέωση αναγκαστικού δικαίου σε ιδιωτική υποχρέωση δεκτική διάθεσης και μεταβίβασης. Έτσι, λοιπόν, αφού με το άρθρο 1513 καθιερώνει τον ορισμό «… και οι δύο γονείς εξακολουθούν να ασκούν από κοινού και εξίσου την γονική μέριμνα».
    Εδώ χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Κατ αρχήν διότι η διατύπωση της «εξίσου άσκησης» είναι εκείνη, η οποία μετατρέπει σε διαιρετή την υποχρέωση γονικής μέριμνας και ανοίγει τον δρόμο για την δυνατότητα ανακατανομής απόσπασης, μεταβίβασης, διάθεσης και διευρυμένης μερικής αφαίρεσης.
     
    Το άρθρο 1519 εισάγει έναν σημαντικό περιορισμό στον γονέα με τον οποίο διαμένει το τέκνο. ο περιορισμός αυτός αντιστρατεύεται σειρά ατομικών δικαιωμάτων όπως αυτά της ελευθερίας μετακινήσεως της ελευθερίας ευρέσεως εργασίας ανάπτυξης προσωπικότητας και συνιστά  υπέρμετρη επέμβαση της πολιτείας στην οικογένεια. Το συμφέρον και έννομο δικαίωμα του γονέα να μην αλλάζει ουσιωδώς η επικοινωνία του με το τέκνο που δεν διαμένει μαζί του δεν μπορεί να κρίνετε υπέρτερο από όλα τα ανωτέρω συνταγματικά αναγνωρισμένα , ατομικά δικαιώματα. Άλλωστε ο γονέας που αρνείται να συναινέσει στην αλλαγή κατοικίας του τέκνου του,  δεν προκύπτει ότι είναι υποχρεωμένος να διεκδικήσει ο ίδιος την επιμέλεια του, πράγμα που καταλήγει στο λογικό άτοπο και  παράδοξο ο ένας εκ των δύο γονέων και να μην επιθυμεί να αναλάβει την καθημερινή φροντίδα του παιδιού και να απαγορεύει στον άλλο γονέα (που έχει αναλάβει την επιμέλεια)  την μετοίκηση . Στο επίσης παράδοξο οδηγούμαστε,  όταν κρίνεται  είτε συναινετικά είτε δικαστικά ο ένας γονέας ως καταλληλότερος για να αναλάβει την επιμέλεια του ανηλίκου και καθίσταται αυτομάτως ακατάλληλος όταν αποφασίζει να μετοικήσει! Αντίθεση στα χρηστά ήθη μίας διάταξης που υπαγορεύει στο γονέα να εγκαταλείψει τα παιδιά του προκειμένου να αναλάβει μία θέση εργασίας μακριά από την μέχρι σήμερα κατοικία του!
    Να αποσυρθεί!
     

  • 31 Μαρτίου 2021, 12:34 | Κατερινα

    Ο κακοποιητής μπαίνει στη φυλακή δεν του δίνουμε δικαιώματα.Ειδικά δικαιώματα εις βάρος των παιδιών τους γιατί μόνο εις βάρος τους είναι να περνούν χρόνο και να αποφασίζουν για αυτά κακοποιητές μπαμπάδες που ζουν και αναπνέουν μόνο για να εκδικηθούν την πρώην σύντροφό τους που ΤΟΛΜΗΣΕ να μιλήσει και να τους εκθέσει. Αυτό μόνο τους νοιάζει και καθόλου τα παιδιά τους. Αν τους ενοιαζαν τα παιδιά τους δεν τα κακοποιούσαν έμμεσα κακοποιώντας τη μητέρα τους μπροστά στα μάτια τους. Αυτή η βία στη ψυχή των παιδιών πρέπει να τελειώσει. Ή πρέπει μήπως να περιμένουμε όπως στη Γαλλία να γίνουν εκατοντάδες γυναικοκτονίες μπροστά στα μάτια των παιδιών για να αλλάξουμε και πάλι νομοθεσία; Αυτό το ν/σ μας πάει πολλά χρόνια πίσω… Κατάργηση τώρα!

  • 31 Μαρτίου 2021, 11:53 | Χρήστος Βασιλάκης

    Στην παράγραφο 1 του άρθρου 1520 του Αστικού Κώδικα, ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με τον κάθε γονέα και η διαμονή του τέκνου στην οικία του πρέπει να είναι ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ το 1/2 του συνολικού χρόνου διαβίωσης του τέκνου και μόνο ΚΑΤΕΞΑΙΡΕΣΗ, εφόσον συντέχουν κάποιοι συγκεκριμένοι λόγοι, να τεκμαίρεται στο 1/3 του συνολικού χρόνου διαβίωσης του τέκνου.

  • 31 Μαρτίου 2021, 11:30 | Λένα νομικός

    Απόσυρση του αυθαίρετου και ανεφαρμοστου 1/3.ΘΑ δημιουργήσει προβλήματα στη καθημερινότητα των παιδιών. Το οικογενειακό δίκαιο δεν είναι κληρονομικό ή εμπράγματο για να επιδέχεται στις προσωπικές σχέσεις ορισμού τέτοιων αριθμών .

  • 31 Μαρτίου 2021, 11:16 | ΜΗΤΕΡΑ

    ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ:
    Οι οικογενειακές σχέσεις είναι σύνθετες και περίπλοκες. Ο εμπνευστής του νομοσχεδίου είτε δεν έχει ιδέα από την οικογενειακή πραγματικότητα είτε προσπαθεί να ταυτίσει εσκεμμένα το συμφέρον του παιδιού με εκείνο των γονέων, των ανιόντων αλλά και τρίτων.
    Τον εμπνευστή του νομοσχεδίου στην πραγματικότητα τον απασχολεί, όχι το συμφέρον του παιδιού, αλλά το πως θα κατηγορήσει τη μάνα του παιδιού ως «αποξενώτρια», ώστε να χάσει η μάνα την επιμέλεια και το παιδί να μεγαλώσει με επιμελήτρια την ενεργή γιαγιά/νταντά, με εμπλοκή όλων των παρεμβατικών συγγενών, δηλαδή με τη μεταφορά της προ του γάμου τοξικότητας και μετά τη λύση του.
    Αυτό για το νομοθέτη πρέπει να γίνει με όποιο κόστος, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΕ ΘΥΜΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ. Αυτό για να επικοινωνηθεί στην κοινωνία βρέθηκε το πλαστό επιχείρημα 50/50 – ισότητα. Έτσι ένας πολίτης, ο οποίος δεν γνωρίζει από τέτοιες καταστάσεις, θα μπορούσε κάλλιστα «να πέσει στη φάκα» της δήθεν ισότητας των γονέων, παραγνωρίζοντας τις κακές μεταξύ τους σχέσεις, τα γεγονότα τυχόν κακοποίησης παιδιού ή/ και μητέρων, την εμπλοκή ανιόντων, τρίτων κλπ, ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΠΑΡΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ, ΤΗ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ, ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ Ο ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΥΠΟΨΗ, ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ.
    Το επιχείρημα της δήθεν «αποξενώτριας» μάνας αποτελεί το ίδιο άλλοθι που αποτελούσε το ότι η δημόσια υγεία είναι αντιπαραγωγική, ώστε να τη διαλύσουν και τώρα στην πανδημία να καταλάβουν ότι τελικά μόνο στη δημόσια υγεία μπορούμε να καταφύγουμε στα δύσκολα. Το ίδιο και για τη δημόσια παιδεία κλπ.
    Μέσα από προπαγάνδα στα γνωστά μέσα, με χορηγίες σε ιδρύματα, πληρωμένες διαφημίσεις κλπ, εκείνοι οι οποίοι κατά τα άλλα δεν έχουν χρήματα για τη διατροφή του παιδιού τους, προσπαθούν να αποδομήσουν τη νευραλγική για κάθε παιδί σχέση μάνας – τέκνου, η οποία καταρρέει μπροστά στη δύναμη που δίνει ο εμπνευστής του νομοσχεδίου σε ανιόντες αλλά και ΤΡΙΤΟΥΣ (!), οι οποίοι, παραγκωνίζοντας το ρόλο του γονέα, κατοχυρώνουν απευθείας δικαίωμα επικοινωνίας με ανήλικα, στην τυχόν παρέμβαση ή επικινδυνότητα των οποίων, το παιδί αφήνεται ΕΡΜΑΙΟ. Ανιόντες αλλά και τρίτοι, αντί για υποχρεώσεις, έχουν δικαίωμα λογοδοσίας έναντι γονέων. Αλήθεια από πότε οι γονείς δεν είναι αρκετοί για να αποφασίζουν με ποιον θα έρχεται σε επαφή το παιδί τους;
    Όσοι θεωρούν τα εγγόνια δύο φορές παιδιά τους, τα παιδιά των ανηψιών δύο φορές ανήψια και λοιπά αιτήματα που χρήζουν άλλου είδους αξιολόγησης, αν θεσπιστεί υποχρέωση διατροφής του τέκνου ΕΝΑΝΤΙ αυτών, θα αρχίσουν να σφυρίζουν αδιάφορα, λέγοντας ότι από πουθενά δεν προκύπτει υποχρέωση… ΟΤΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΑΠΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ, ΕΝΩ ΟΤΑΝ ΧΩΡΙΖΟΥΝ ΑΠΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ, ΕΞΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΛΩΤΗ ΓΟΝΕΪΚΟΤΗΤΑ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΟΤΙ Ο ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΑΠΟΔΟΜΕΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΓΟΝΕΑ ΕΝΑΝΤΙ ΑΝΙΟΝΤΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΡΙΤΩΝ (!) ΓΕΝΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΗ ΑΠΟΡΙΑ ΣΕ ΟΣΕΣ ΚΑΙ ΟΣΟΥΣ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΛΟΓΩ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ, ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΠΟΙΩΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΕΛΙΚΑ;;;;
    ΟΛΟ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ προκειμένου να εξυπηρετηθεί σε πολλές περιπτώσεις ο εγωισμός και η κτητικότητα των παρεμβατικών τρίτων (ανιόντων, θείων και λοιπών τεταρτοξάδελφων) σε βάρος του συμφέροντος του παιδιού στην ηρεμία, στη σταθερότητα, την επιλογή, την πρόοδο και τη σύνδεση με την ίδια του τη μάνα, η οποία πρέπει πάση θυσία να αποδομηθεί.
    ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙΤΕ ΠΟΣΕΣ «ΑΓΙΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ» έχουν ταλαιπωρήσει παιδιά και μητέρες… Αντιθέτως, ο νομοθέτης ΑΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΙ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΤΙΚΗ ΤΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ ΑΝΙΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΡΙΤΩΝ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΝΟΓΟΝΕΪΚΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ, ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΤΑΜΕΝΕΣ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΕΧΟΥΝ ΑΠΟ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΜΛΟΚΗ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΖΕΥΓΑΡΙΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΣΚΗΣΗΣ DE FACTO ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ.
    Τέλος, και σημαντικότερο τα του ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΟΥ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ λύνουν πολλές απορίες….
    ΑΝΤΙΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

  • 31 Μαρτίου 2021, 11:16 | Μιχάλης

    Οικογενειακά δικαστηρια και μόνο αυτό!!!!!!

  • 31 Μαρτίου 2021, 11:47 | ΝΟΜΙΚΌΣ

    Προσεκτική μελέτη του ισχύοντος Οικογενειακου δίκαιο ικανοποιεί πλήρως τόσο την έννοια και τον τρόπο ασκήσεως της γονικης μεριμνας της επιμέλειας και της επικοινωνίας των γονέων με το τέκνο σύμφωνα με το συμφέρον του τέκνου και τις έννοια τηςαρχες της ισότητας (με την αληθινή εννοια και σωστή ερμηνεία της ) και της διάκρισης των εξουσιών γεγονός που επιβεβαιώνει από την ορθή διάπλαση και διαμόρφωση των σχετικών θεμάτων από την επέμβαση των δικαστηρίων. Οι δε επιχειρουμενες με τις νεες διατάξεις ρυθμίσεις (ως συνεπιμελεια ,γονικη μέριμνα εξ ίσου,ορισμός αυθαίρετα 1/3 χρόνου επικοινωνιας) αποτελούν τόσο στρεβλη επανάληψη των όσων το ισχύον δίκαιο προβλέπει και η νομολογία μας έχει ερμηνεύσει όσο και ανεπίτρεπτη παραβιαση των άνω συνταγνατικων Αρχών (ισότητας και διάκριση εξουσιών, )και κανόνων ευρωπαϊκού δικαίου με επιβλαβή και διαλυτική επιρροή εις το θεσμό της οικογένειας και καλώς εννοουμενου συμφέροντος του παιδιού.

  • 31 Μαρτίου 2021, 10:50 | Αντώνης Παπασταύρου

    Στο νομοσχέδιο αναφέρεται τεκμήριο 1/3 του χρόνου του παιδιού κατά τον οποίο πρέπει να επικοινωνεί με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει.
    H γονική μέριμνα δεν αποτελεί διαιρετό μέγεθος, ώστε να είναι δεκτική η άσκηση αυτής «εξίσου» ή κατ’ ισομοιρίαν ή κατά ½ ή κατά 1/3, ¾ κ.ο.κ..
    H ποσοτική συγκεκριμενοποίηση αυτή του τρόπου επικοινωνίας είναι πολύ περισσότερο αόριστη από την πρακτική, στην οποία κατατείνει και συγκλίνει η νομολογία των δικαστηρίων όλα τα τελευταία χρόνια. Οι δικαστικές αποφάσεις που εκδίδονται δεν προβλέπουν 1/3 του χρόνου επικοινωνίας, αλλά συγκεκριμένες μέρες και ώρες ανά εβδομάδα, μήνα και έτος. Έτσι επιτυγχάνεται αφ’ ενός η συνέχεια στον χρόνο επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, και βέβαια η σταθερότητα και ο προγραμματισμός για το ίδιο το τέκνο.
    Γεννώνται, εξάλλου, σοβαρότατα ερμηνευτικά προβλήματα, όπως εάν ο παρονομαστής του κλάσματος περιλαμβάνει ολόκληρο τον χρόνο του παιδιού ή μόνο εκείνον που απομένει αν αφαιρεθούν οι ώρες του ύπνου του και οι ώρες των σχολικών του υποχρεώσεων, όπως δείχνει να εννοεί (βλέπετε η Αιτιολογική έκθεση παρά τις αόριστες μεγαλοστομίες της σιωπά προς όσα έχει καθήκον να διευκρινίσει και να εξηγεί συγκεκριμένα) η διάταξη του άρθρου 13 (το 1/3 του συνολικού χρόνου επικοινωνίας) και αν ακόμα συναριθμούνται σε αυτόν τα χρονικά διαστήματα των διακοπών καλοκαιριού, Πάσχα και Χριστουγέννων.
    Αν για παράδειγμα ως βάση για τον παρονομαστή που λέγεται «συνολικός χρόνος επικοινωνίας» θεωρείται το σύνολο του εβδομαδιαίου χρόνου (7 μέρες Χ 24 ώρες = 168) τότε το 1/3 είναι 168 : 3 = 56 ώρες. Αρα πρακτικά το παιδί από την Παρασκευή ώρα 14.00 έως την Κυριακή ώρα 22.00 πρέπει να είναι με τον μη έχοντα την επιμέλεια γονέα όλες τις εβδομάδες του χρόνου.
    Αν πάλι ο ελεύθερος χρόνος της εβδομάδας, αυτό πρακτικά σημαίνει ότι από τις ώρες μιας εβδομάδας (7 Χ 24 =168), αφαιρούνται οι ώρες ύπνου (7 Χ 8 = 56) και οι ώρες του σχολείου (5 Χ 8 = 40). Μένουν 72 ώρες (168 – 56 – 40 = 72). Το 1/3 τους είναι 24 ώρες, που «βγάζουν μία διανυκτέρευση μαζί με τις ώρες ύπνου κάθε εβδομάδα, εκτός αν από τις 72 αφαιρεθούν και οι ώρες των εξωσχολικών δραστηριοτήτων, οπότε το κλάσμα μειώνεται ανάλογα.
    Αν τα παιδιά στην οικογένεια είναι δύο και οι ώρες τους δεν συμπίπτουν, ο χρόνος επικοινωνίας του γονέα με το καθένα διαφοροποιείται.
    Πρόκειται για εισαγωγή αριθμητικού τεκμηρίου για ζήτημα μη οικονομικό. Πιο λογικό θα ήταν ενα μαθηματικό τεκμήριο στην διατροφή και όχι στην επικοινωνία. Μαθηματικά τεκμήρια δεν ταιριάζουν με την ρύθμιση κοινωνικών πραγματικοτήτων και οικογενειακών θεμάτων και καταλήγουν σε αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα .
    Σε κάθε περίπτωση όμως δεν διευκρινίζεται το ζήτημα του ‘’ χρόνου’’ Εάν δεν αναφέρεται στο συνολικό ελεύθερο χρόνο αλλά αναφορά το συνολικό χρόνο ( δηλαδή το 24ωρο )τότε είναι προφανώς ρύθμιση ανέφικτη και θα μείνει ΄΄γράμμα κενό΄΄ διότι κανένας γονέας δεν μπορεί να επικοινωνεί με τα παιδιά του 8 ώρες την ημέρα ούτε και αυτός με τον οποίο διαμένουν, αφού τα παιδιά πρέπει να πάνε σχολείο να μάθουν ξένες γλώσσες να ακολουθήσουν τις εξωσχολικές τους αθλητικές δραστηριότητες και βεβαίως να μη στερηθούν τον ύπνο ή την καθημερινή τους υγιεινή. Επομένως η διάταξη αποτελεί λογικό άτοπο.
    Παρακαλώ προς δημοσιοποίηση των απόψεων μου!

  • 31 Μαρτίου 2021, 10:05 | Θ.Γ.

    Πώς είναι δυνατόν να ορίζει ο νόμος ότι για να γίνει αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας πρέπει ο κακοποιητικός γονέας να έχει πρώτα καταδικαστεί αμετάκλητα για βία ενάντια στα παιδιά του;

    Αν το άρθρο αυτό περάσει, θα γίνει η αιτία για πολύ δυστυχία. Αποσύρτε το άρθρο αυτό!

  • 31 Μαρτίου 2021, 10:53 | Κωστής

    Οι εισηγήσεις όλων των ειδικών φορέων είναι ΥΠΕΡ της ισόχρονης ανατροφής του παιδιού από τους γονείς του.
    Η συνταγματική ισότητα των φύλων επιβάλει τη μη διάκριση μεταξύ των γονέων απέναντι στο νόμο.
    Συνεπιμέλεια και ισόχρονη ανατροφή με εναλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες των γονέων και πλήρη ισότητα στην κατανομή των ευθυνών και των δικαιωμάτων.

  • 31 Μαρτίου 2021, 10:04 | Φωτεινή Κίντου

    Η φράση «Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας» δεν έχει νόημα, δημιουργεί σύγχυση και η λέξη «επικοινωνίας» μετά τη λέξη «συνολικού χρονου» πρέπει να απαλειφθεί άμεσα

    Η επικοινωνία του γονέα με το τέκνο, σε περίπτωση που δεν υπάρχει εναλλασσόμενη κατοικία πρεπει να προβλέπεται στο ½ και τουλάχιστον 1/3 του χρονου και όχι λιγότερο από αυτό. Η καθιέρωση του μαχητού τεκμηρίου δεν είναι αρκετή, πρέπει να γίνει ρητή αναφορά σε υποχρεωτικό ποσοστό τουλάχιστον 1/3.

    Το άρθρο 1520 να τεθεί ως εξής

    «Σε περίπτωση που το τέκνο διαμένει αποκλειστικά με έναν από τους γονείς, ο άλλος έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της επικοινωνίας με το τέκνο η οποία ρυθμίζεται με συμφωνία των γονέων, άλλως αποφασίζει το δικαστήριο, αφού προηγηθεί υποχρεωτικά δικαστική μεσολάβηση ή διαμεσολάβηση. Στην επικοινωνία περιλαμβάνεται τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο είναι τουλάχιστον το 1/3 του συνολικού χρόνου του ανηλίκου, δύναται όμως να αυξηθεί εως το ½ του συνολικού χρόνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας,

    Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία κατά του τέκνου ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

    Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου. Τα σχετικά με την επικοινωνία καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 1511.»

  • 31 Μαρτίου 2021, 10:45 | Αντώνης

    Δεν πρεπει ο κακοποιητικος γονιος να ρχεται σε επαφη με το παιδι του καθολου

  • 31 Μαρτίου 2021, 10:58 | Μαρια Τ

    Στο νομοσχέδιο αναφέρεται τεκμήριο 1/3 του χρόνου του παιδιού κατά τον οποίο πρέπει να επικοινωνεί με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει.
    η γονική μέριμνα δεν αποτελεί διαιρετό μέγεθος, ώστε να είναι δεκτική η άσκηση αυτής «εξίσου» ή κατ’ ισομοιρίαν ή κατά ½ ή κατά 1/3, ¾ κ.ο.κ..
    η ποσοτική συγκεκριμενοποίηση αυτή του τρόπου επικοινωνίας είναι πολύ περισσότερο αόριστη από την πρακτική, στην οποία κατατείνει και συγκλίνει η νομολογία των δικαστηρίων όλα τα τελευταία χρόνια. Οι δικαστικές αποφάσεις που εκδίδονται δεν προβλέπουν 1/3 του χρόνου επικοινωνίας, αλλά συγκεκριμένες μέρες και ώρες ανά εβδομάδα, μήνα και έτος. Έτσι επιτυγχάνεται αφ’ ενός η συνέχεια στον χρόνο επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, και βέβαια η σταθερότητα και ο προγραμματισμός για το ίδιο το τέκνο.

  • 31 Μαρτίου 2021, 10:34 | αλεξια τροκουδη

    Το Άρθρο 13 επιχειρεί να διασφαλίσει τη φυσική παρουσία και των δύο γονιών στη ζωή του παιδιού τους, όπως άλλωστε προτάσσουν τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα (ενδεικτικά, βλ. τις σχετικές εισηγήσεις του Συνηγόρου του Παιδιού, της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας, του Συλλόγου των Ελλήνων Ψυχολόγων, του Συλλόγου των Ελλήνων Κοινωνιολόγων κτλ.). Ως εκ τούτου κρίνεται ως θετικό και απαραίτητο. Ωστόσο, το Άρθρο χωλαίνει στα παρακάτω σημεία.
    • Λόγω της ασάφειας του διεκδικούμενου χρόνο (βλ. παράγραφο 1, «τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας». Θα έπρεπε να αναφέρεται σε συνολικό χρόνο του παιδιού εν γένει.

    • Λόγω της ασάφεια των εξαιρέσεων που θα δικαιολογούσαν απόκλιση από το ιδανικό της ισόχρονης ανατροφής (βλ. παράγραφο 1, «εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου). Θα πρέπει να αφαιρεθεί ή να εξειδικευτεί, έστω ενδεικτικά, ώστε οι ενδιαφερόμενοι γονείς να πράξουν τα κατάλληλα.

    • Επειδή συνεπάγεται διαφορετικό βάρος απόδειξης μεταξύ των δύο γονέων, ήτοι ο γονέας με τον οποίο το τέκνο δεν διαμένει πρέπει να αποδείξει γιατί ο αιτούμενος χρόνος πάνω από το 1/3 είναι προς όφελος του παιδιού. Αντιθέτως, το βάρος της απόδειξης θα πρέπει να είναι σε οποιοδήποτε από τους δύο γονείς αιτείται χρόνο άνω του 1/2 (π.χ. αν ζητούν τα 2/3 με συνεπακόλουθο περιορισμό του άλλου γονέα στο 1/3) καθώς αυτό το αίτημα είναι που αποκλίνει από τις εισηγήσεις των ειδικών περί ισόχρονης ανατροφής αλλά και τις συνταγματικές διατάξεις περί ισότητας των Ελλήνων πολιτών.
    Πρόταση αλλαγής της παραγράφου 1 του Άρθρου 13:
    • «Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα δεύτερο (1/2) του συνολικού χρόνου του τέκνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής

  • 31 Μαρτίου 2021, 09:40 | Νικόλαος Γιαννόπουλος

    Το Άρθρο 13 επιχειρεί να διασφαλίσει τη φυσική παρουσία και των δύο γονιών στη ζωή του παιδιού τους, όπως άλλωστε προτάσσουν τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα (ενδεικτικά, βλ. τις σχετικές εισηγήσεις του Συνηγόρου του Παιδιού, της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας, του Συλλόγου των Ελλήνων Ψυχολόγων, του Συλλόγου των Ελλήνων Κοινωνιολόγων κτλ.). Ως εκ τούτου κρίνεται ως θετικό και απαραίτητο. Ωστόσο, το Άρθρο χωλαίνει στα παρακάτω σημεία:
    · Λόγω της ασάφειας του διεκδικούμενου χρόνο (βλ. παράγραφο 1, «τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας». Θα έπρεπε να αναφέρεται σε συνολικό χρόνο του παιδιού εν γένει. 
    · Λόγω της ασάφεια των εξαιρέσεων που θα δικαιολογούσαν απόκλιση από το ιδανικό της ισόχρονης ανατροφής (βλ. παράγραφο 1, «εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου). Θα πρέπει να αφαιρεθεί ή να εξειδικευτεί, έστω ενδεικτικά, ώστε οι ενδιαφερόμενοι γονείς να πράξουν τα κατάλληλα. 
    · Επειδή συνεπάγεται διαφορετικό βάρος απόδειξης μεταξύ των δύο γονέων, ήτοι ο γονέας με τον οποίο το τέκνο δεν διαμένει πρέπει να αποδείξει γιατί ο αιτούμενος χρόνος πάνω από το 1/3 είναι προς όφελος του παιδιού. Αντιθέτως, το βάρος της απόδειξης θα πρέπει να είναι σε οποιοδήποτε από τους δύο γονείς αιτείται χρόνο άνω του 1/2 (π.χ. αν ζητούν τα 2/3 με συνεπακόλουθο περιορισμό του άλλου γονέα στο 1/3) καθώς αυτό το αίτημα είναι που αποκλίνει από τις εισηγήσεις των ειδικών περί ισόχρονης ανατροφής αλλά και τις συνταγματικές διατάξεις περί ισότητας των Ελλήνων πολιτών.

    Πρόταση αλλαγής της παραγράφου 1 του Άρθρου 13:
    · «Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα δεύτερο (1/2) του συνολικού χρόνου του τέκνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 31 Μαρτίου 2021, 09:40 | ΒΩΒΟΥ ΣΙΣΣΥ

    Από τα τραγικά του νομοσχεδίου, και ότι δεν λαμβάνεται υπόψιν ότι το παιδί μπορεί να είναι πολύ μικρό ή βρέφος και δεν ασχολείται το νομοσχέδιο αν το παιδί είναι ακόμα στο θηλασμό, ή όταν είναι έως τριών ετών ότι έχει πολύ στενό δεσμό ψυχολογικό και σωματικό, με τη μητέρα, άρα η διανυκτέρευση με τον πατέρα είναι παντελώς ακατάλληλη για το τέκνο. Και γι’ αυτό το λόγο, όπως και για όλους τους άλλους που έχουν εκθέσει οι γυναικείες οργανώσεις, απόσυρση του νομοσχεδίου, του πρόχειρου και του αντιγυναικείου και εναντίον των δικαιωμάτων της μητέρας στην ειρήνη της καθημερινότητας με το/τα τέκνα.

  • 31 Μαρτίου 2021, 09:52 | Ειρηνη

    Τα παιδιά των χωρισμενων γονέων ειδικά με συγκρουσιακες σχέσεις πρέπει να ζούνε σε ένα σταθερό περιβάλλον για να νιώθουν ηρεμία και ασφάλεια. Αυτό το άρθρο τα καταδικάζει σε μια ζωή διχασμενη και μόνο προβλήματα θα δημιουργήσει. Δεν είναι δυνατόν η εξουσία των «ενεργών μπαμπάδων» να καθορίσει τη ζωή των επόμενων γενιων με τόσο λάθος τρόπο! Η κυβέρνηση που το επιτρέπει αυτό είναι αν ηθική και εγκληματει! Το ν/σ πρέπει να καταψιφιστει!

  • 31 Μαρτίου 2021, 09:42 | Κ.Σάραγκας

    Το Άρθρο 13 επιχειρεί να διασφαλίσει τη φυσική παρουσία και των δύο γονιών στη ζωή του παιδιού τους, όπως άλλωστε προτάσσουν τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα. Είναι θετικό και απαραίτητο. Ωστόσο, το Άρθρο επιδέχεται βελτιώσεων στα παρακάτω σημεία.

    · Λόγω της ασάφειας του διεκδικούμενου χρόνο (βλ. παράγραφο 1, «τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας». Θα έπρεπε να αναφέρεται σε συνολικό χρόνο του παιδιού εν γένει.

    · Λόγω της ασάφεια των εξαιρέσεων που θα δικαιολογούσαν απόκλιση από το ιδανικό της ισόχρονης ανατροφής (βλ. παράγραφο 1, «εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου). Θα πρέπει να αφαιρεθεί ή να εξειδικευτεί, έστω ενδεικτικά, ώστε οι ενδιαφερόμενοι γονείς να πράξουν τα κατάλληλα.

    · Επειδή συνεπάγεται διαφορετικό βάρος απόδειξης μεταξύ των δύο γονέων, ήτοι ο γονέας με τον οποίο το τέκνο δεν διαμένει πρέπει να αποδείξει γιατί ο αιτούμενος χρόνος πάνω από το 1/3 είναι προς όφελος του παιδιού. Αντιθέτως, το βάρος της απόδειξης θα πρέπει να είναι σε οποιοδήποτε από τους δύο γονείς αιτείται χρόνο άνω του 1/2 (π.χ. αν ζητούν τα 2/3 με συνεπακόλουθο περιορισμό του άλλου γονέα στο 1/3) καθώς αυτό το αίτημα είναι που αποκλίνει από τις εισηγήσεις των ειδικών περί ισόχρονης ανατροφής αλλά και τις συνταγματικές διατάξεις περί ισότητας των Ελλήνων πολιτών.

    Ακολούθως προτείνεται το παρακάτω για την παραγράφο 1 του Άρθρου 13:

    · «Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα δεύτερο (1/2) του συνολικού χρόνου του τέκνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 31 Μαρτίου 2021, 09:44 | JG

    Ποια είναι η βάση υπολογισμού για το 1/3 του συνολικού χρόνου, ετήσια, μηνιαία, εβδομαδιαία, ημερήσια? Ποιος χρόνος λαμβάνεται υπόψη ο ελεύθερος ή ο πραγματικός; Θα αφαιρείται ο χρόνος ξεκούρασης του παιδιού, του σχολείου, του φροντιστηρίου, των δραστηριοτήτων; Εφόσον η επικοινωνία με το παιδί ορίζεται ως δικαίωμα και υποχρέωση του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το παιδί, πως μπορεί ο γονέας αυτός να ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας; Γιατί ο γονέας αυτός, που συνήθως είναι ο πατέρας, δεν έχει συνέπειες ενώ ο άλλος γονέας, η μητέρα απειλείται ακόμα και με αφαίρεση της γονικής μέριμνας όταν δεν προάγει την επικοινωνία σε καθημερινή βάση;
    Η προϋπόθεση που τίθεται για την έκδοση αμετάκλητης δικαστικής απόφασης σε βάρος του κακοποιητή γονέα, προκειμένου να αποκλειστεί ή να περιοριστεί το δικαίωμα επικοινωνίας με το τέκνο, αντιβαίνει Διεθνείς Συμβάσεις και κυρίως τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας. Πως προάγεται το συμφέρον του παιδιού όταν θα πρέπει να επικοινωνεί με τον κακοποιητή 8-10 χρόνια, όσο δηλαδή απαιτείται για να καταστεί μια απόφαση αμετάκλητη; Γιατί ο νομοθέτης ζητά την απόφαση του ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας, του Αρείου Πάγου; Δεν του αρκεί η κρίση των Δικαστών του Πρωτοδικείου και του Εφετείου ή δεν την εμπιστεύεται;
    Το ισχύον δίκαιο δίνει τη δυνατότητα στους ανιόντες του τέκνου (παππούδες, γιαγιάδες) να ζητήσουν αυτοτελώς από το Δικαστήριο τη ρύθμιση της επικοινωνίας τους με το παιδί, εάν θεωρούν ότι ο άλλος γονέας (όχι το παιδί τους δηλ) παρεμποδίζει την επικοινωνία τους με το εγγόνι τους. Με την προτεινόμενη διάταξη το δικαίωμα των ανιόντων στην ουσία μεταβάλλεται αυθαίρετα σε υποχρέωση των γονέων, που απειλούνται μάλιστα και με αφαίρεση της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας όπως προβλέπει το προτεινόμενο άρθρο 1532ΑΚ.

  • 31 Μαρτίου 2021, 09:00 | κατερινα

    ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ και Πρέπει να συνεκτιμάται η γνώμη των παιδιών.. οι ανάγκες τους, το φύλλο τους… ο κύκλος του κάθε γονιού ( αν έχει συγγενείς κοντά που θέλουν χρόνο με τα παιδιά) και ο ρόλος του κάθε γονιού στη ζωή του παιδιού οι ικανότητες τους να τα διαβάσουν να τους προσφέρουν. Είναι λάθος να δίνουμε χωρίς την έγκρισή τους διανυκτερεύσεις.

  • 31 Μαρτίου 2021, 09:55 | Μαρία

    Προσωπική εμπειρία. Ο πατέρας έχει 2 πσκ και 3 απογευματα την εβδομάδα. Εγώ δουλεύω βλέπω τα παιδιά μου μόνο όταν κοιμούνται γιατί γυρίζω 5 απο τη δουλειά και 5 πρέπει να τα πάρει αυτός όπου τα γυρνάει 9- 2 κορίτσια – τα βλέπω μόνο στον ύπνο τους, δε προλαβαίνω να τα κάνω μπάνιο, δε προλαβαίνω να τα μιλήσω να τα πάω βόλτα, να δουνε τους θείους και θείες τους γιαγιά τους να παίξουν με φίλες, δε προλαβαίνω να τα ταίσω να τα διαβάσω. Έρχονται άλουστα και αδιάβαστα, μαγειρεύω όταν κοιμούνται για να φάνε χωρίς εμένα συνήθως με μια βοήθεια κοπέλας και να τα πάρει για βόλτες έτοιμα μπανιαρισμένα καθαρά και ταισμενα. ΓΙΑΤΪ?
    εγώ σαν μάνα δεν έχω δικαίωμα να τα έχω απογεύματα. Εφόσον έχει όλα τα απογεύματα τα πηγαίνει αυτός σε ότι δραστηριότητες θέλει,σε όποιους γιατρούς θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό καθώς έστειλε εξώδικα σε όλα τα σχολεία για να μη τα δεχτούν με αίτηση μου και έχουν μπλοκάρει όλες οι πόρτες για εμένα. Με το υπάρχον νομοσχέδιο δεν έχω λόγο στην εκπαίδευση στην ανατροφή ή στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και έχω υποβιβαστεί σε απλή συγκατοίκηση απλή δούλα για να χαίρεται κάποιος άλλος. Ο ίδιος καθημερινά σε συκοφαντεί και μου βάζει λόγια. Τα παιδιά δεν αντέχουν, δε τα πάνε καλά στο σχολείο, αποξενώθηκαν απο τους φίλους τους και απο εμένα. Αν έρθει το νεο νομοσχέδιο αντί να με βοηθήσει θα οξύνει την κατάσταση. ήδη έχουν γίνει διαμεσολαβήσεις χωρίς αποτέλεσμα. Που θα με βοηθήσει το νέο νομοσχέδιο την περίπτωση μου? Είμαι εκπαιδευτικός και δε μπορω να δω τα παιδιά μου.. ΓΙΑΤΙ? μας οδηγούν στην αυτοκτονία.. Σε γονείς που δε τα βρίσκουν και θέλει ο ένας να κάνει κακό στον άλλο θα συνεχίσει αυτό να γίνεται πιο έντονο μέσα από τα παιδιά. ¨Οταν ο ένας θα τα πηγαίνει αλλού για δραστηριότητες και ο άλλος αλλού, όταν ο ένας θα τα πηγαίνει στο τζαμί και ο άλλος στην εκλλησία.. ¨Οταν ο ένας θα τα μαθαίνει άσπρο και ο άλλος μάυρο.. χωρίς συννενόηση είναι απλά παράλογο να ζητάμε να τα βρούνε οι γονείς όταν δίνοντας την δύναμη στον έναν να πατήσει τον άλλον..

  • 31 Μαρτίου 2021, 09:20 | Αγγελική πολ

    Ως γυναίκα που σέβεται το δικαίωμα των παιδιών κ έχει αγωνιστεί την ισοτητα στην πατρίδα μας θεωρώ ότι η από κοινού άσκηση της επιμέλειας με εναλλασσόμενη κατοικία κ ίσα δικαιώματα και χρόνο κ στους δύο γονείς μετά από ένα διαζύγιο θα επιφέρει ηρεμία στη ζωή των παιδιών. Σταματήστε να παίζετε παιχνίδια στην πλάτη των παιδιών. Φέρτε ισότητα κ ένα δίκαιο νόμο για τα παιδιά

  • 31 Μαρτίου 2021, 09:18 | Αλέξανδρος Δ.

    δε πρέπει να υπάρχει «γονέας με τον οποίο το τέκνο διαμένει». Κατά συνέπεια δε νοείται επικοινωνία γονέα με τέκνο παρά μόνο όταν ο γονέας αυτός δεν ασκεί την επιμέλεια. Το ισχύον άρθρο διατηρείται μόνο για αυτές τις περιπτώσεις.

  • 31 Μαρτίου 2021, 09:29 | Ανδρέας

    Να προσδιοριστεί ο όρος εμπόδιση επικοινωνίας για αποφυγή διενέξεων και άσκοπη προσφυγή στα δικαστήρια.
    Ήδη οι ανυπόστατες απειλές φουντώνουν. Δεν μπορεί να τηλεφωνεί κάποιος στο τέκνο ακατάλληλες ώρες σκοπίμως απαιτώντας επικοινωνία και να απειλεί ΜΟΝΙΜΩΣ επικαλόντας παρεμπόδιση επικοινωνίας.
    Υπάρχουν και κάποια όρια τα οποία πρέπει να τεθούν απαραίτητα.

    Αντίστοιχα το άρθρο ορίζει «αδικαιολόγητη» διατροφή το οποίο δίνει το δικαίωμα οποιασδήποτε ανυπόστατης δικαιολογίας που να τεκμηριώνει οικονομική αδυναμία.
    Ήδη όπως είναι κοινώς γνωστό οι περισσότεροι παραποιούν και αποκρύπτουν εισοδήματα προκειμένου να αποφύγουν τις υποχρεώσεις τους, τις οποίες δεν καταβάλλουν κιόλας.

    Έιναι αδιανόητο στην μια περίπτωση να αφήνει ελεύθερο και απροσδιόριστο τον όρο, και στη δεύτερη να κρίνεται απαραίτητη η τεκμηρίωση και η δικαιολογία.

    ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ

  • 31 Μαρτίου 2021, 08:38 | Ελένη πολυχρονακη

    Είμαι γιαγιά κ σέβομαι τα παιδιά μου κ κυρίως τα εγγόνια μου. Με βάση τις μελέτες της επιστήμης και της ευρωπαϊκής Ένωσης θεωρώ ότι η συνεπιμελεια με εναλλασσόμενη κατοικία κ ίσα δικαιώματα και χρόνο κ στους δύο γονείς θα βοηθήσει τα παιδιά μετά από ένα διαζύγιο. Εφόσον μιλάμε για το καλό των παιδιών. Τα παιδιά κατάντησαν εργαλεία εκδίκησης μέχρι στιγμής. Επίσης αυστηροποιηση των ποινών κ αφαίρεση της σε σοβαρές περιπτώσεις. Έτσι θα επέλθει δικαιοσύνη

Σχόλια 1 … 16 17 18 19 20 … 36