Αρχική Παρεμβάσεις στον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας για την επιτάχυνση και την ποιοτική αναβάθμιση της ποινικής δίκης - Εκσυγχρονισμός του νομοθετικού πλαισίου για την πρόληψη και τη...ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ’ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΌΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΎ ΠΛΑΙΣΊΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΌΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΈΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΉΣ ΒΊΑΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ Ν. 3500/2006

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ’ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΌΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΎ ΠΛΑΙΣΊΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΌΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΈΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΉΣ ΒΊΑΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ Ν. 3500/2006

Άρθρο 85

Ορισμοί – Τροποποίηση άρθρου 1 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 1 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) μετά από τις λέξεις «μέλους της οικογένειας» προστίθενται οι λέξεις «ή σε βάρος προσώπου που δέχεται τις υπηρεσίες φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας στον οποίο ο δράστης εργάζεται,», αβ) διαγράφεται η αναφορά στο άρθρο «8» και αγ) προστίθενται μετά από το άρθρο 311 αναφορά στα άρθρα 336 και 338, β) στην παρ. 2 βα) στην περ. α’ μετά από τη λέξη «οικογένεια» διαγράφεται το διαζευκτικό «ή» και προστίθενται οι λέξεις «, η», ββ) στην περ. β’ η λέξη «παραστάτης» αντικαθίσταται από τη λέξη «συμπαραστάτης», βγ) στην περ. γ’ η λέξη «τέως» αντικαθίσταται από τη λέξη «πρώην» σε δύο σημεία, γ) στην παρ. 3 γα) στο πρώτο εδάφιο διαγράφεται το άρθρο «8» και γβ) στο δεύτερο εδάφιο προστίθενται μετά από το άρθρο 311 αναφορά στα άρθρα 336 και 338 και το άρθρο 1 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 1

Ορισμοί

 Για τον παρόντα νόμο θεωρείται:

  1. ενδοοικογενειακή βία, η τέλεση αξιόποινης πράξης, σε βάρος μέλους της οικογένειας ή σε βάρος προσώπου που δέχεται τις υπηρεσίες φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας στον οποίο ο δράστης εργάζεται, σύμφωνα με τα άρθρα 6, 7 και 9 του παρόντος και τα άρθρα 299, 311, 336 και 338 του Ποινικού Κώδικα.
  2. α. οικογένεια, η κοινότητα που αποτελείται από συζύγους ή πρόσωπα που συνδέονται με σύμφωνο συμβίωση ή γονείς και συγγενείς πρώτου και δεύτερου βαθμού εξ αίματος ή εξ αγχιστείας και τα εξ υιοθεσίας τέκνα τους.

β. στην οικογένεια περιλαμβάνονται, εφόσον συνοικούν, συγγενείς εξ αίματος ή εξ αγχιστείας μέχρι τετάρτου βαθμού και πρόσωπα των οποίων επίτροπος, δικαστικός συμπαραστάτης ή ανάδοχος γονέας έχει ορισθεί μέλος της οικογένειας, καθώς και κάθε ανήλικο πρόσωπο που συνοικεί στην οικογένεια.

γ. οι διατάξεις του παρόντος νόμου εφαρμόζονται και στους μόνιμους συντρόφους και στα τέκνα, κοινά ή ενός εξ αυτών, στους πρώην συζύγους, στα μέρη συμφώνου συμβίωσης που έχει λυθεί, καθώς και στους πρώην μόνιμους συντρόφους.

  1. θύμα ενδοοικογενειακής βίας, κάθε πρόσωπο της προηγούμενης παραγράφου σε βάρος του οποίου τελείται αξιόποινη πράξη κατά τα άρθρα 6, 7, και 9 του παρόντος. Θύμα είναι και το μέλος, στην οικογένεια του οποίου τελέσθηκε αξιόποινη πράξη, κατά τα άρθρα 299, 311, 336 και 338 του Ποινικού Κώδικα, καθώς και ο ανήλικος κατά την παράγραφο 2, ενώπιον του οποίου τελείται μία από τις αξιόποινες πράξεις της παρούσας.».

Άρθρο 86

Σωματική και ψυχολογική βία σε βάρος ανηλίκων – Τροποποίηση άρθρου 4 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 4 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στον τίτλο του άρθρου μετά από τη λέξη «σωματική» προστίθενται οι λέξεις «και ψυχολογική» και β) στο πρώτο εδάφιο βα) μετά από τις λέξεις «επί ασκήσεως σωματικής» προστίθενται οι λέξεις «ή ψυχολογικής» και ββ) διαγράφονται οι λέξεις «ως μέσου σωφρονισμού» και το άρθρο 4 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 4

Σωματική και ψυχολογική βία σε βάρος ανηλίκων

 Επί ασκήσεως σωματικής ή ψυχολογικής βίας σε βάρος ανηλίκου, στο πλαίσιο της ανατροφής του, εφαρμόζεται το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα.

Η 30ή Απριλίου κάθε χρόνου ορίζεται ως ημέρα κατά της σωματικής τιμωρίας ανηλίκων.».

Άρθρο 87

Αύξηση του ελάχιστου ύψους του ποσού της χρηματικής ικανοποίησης – Τροποποίηση άρθρου 5 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 5 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) οι λέξεις «χιλίων (1.000)» αντικαθίστανται από τις λέξεις «δύο χιλιάδων (2.000)» και το άρθρο 5 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 5

Χρηματική ικανοποίηση

 Η κατά το άρθρο 932 του Αστικού Κώδικα Χρηματική ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης του παθόντος για μία από τις πράξεις του παρόντος νόμου, δεν μπορεί να είναι κατώτερη των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ, εκτός αν ο ίδιος ο παθών ζήτησε μικρότερο ποσό.».

Άρθρο 88

Διακεκριμένη περίπτωση τέλεσης της ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 6 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 6 του ν. 3500/2006 (Α΄ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 3 προστίθεται στις διακεκριμένες περιπτώσεις ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης που επισύρουν ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών και η περίπτωση τέλεσης της πράξης ενώπιον του ανηλίκου μέλους της οικογένειας και στην περίπτωση που φέρει τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών ετών, β) η παρ. 5 διαγράφεται και το άρθρο 6 διαμορφώνεται ως εξής:

 

«Άρθρο 6

Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη

  1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.
  2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.
  3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
  4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
  5. [Καταργείται]».

Άρθρο 89

Ενδοοικογενειακή παράνομη βία και απειλή και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 7 ν. 3500/2006

Στις παρ. 1 και 2 του άρθρου 7 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) προστίθεται δεύτερο εδάφιο αναφορικά με την ποινή της ενδοοικογενειακής παράνομης βίας και απειλής που τελείται ενώπιον ανηλίκου και οι παρ. 1 και 2 διαμορφώνονται ως εξής:

«Άρθρο 7

Ενδοοικογενειακή παράνομη βία και απειλή

  1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο εξαναγκάζει άλλο μέλος χρησιμοποιώντας βία ή απειλή με σπουδαίο και άμεσο κίνδυνο σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή χωρίς το θύμα να υποχρεούται προς τούτο τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών, ανεξάρτητα από το αν το απειλούμενο κακό στρέφεται εναντίον του ίδιου του θύματος ή κάποιου από τους οικείους του υπό την έννοια της περίπτωσης β΄ του άρθρου 13 του Ποινικού Κώδικα. Όποιος τελεί την αξιόποινη πράξη του πρώτου εδαφίου ενώπιον ανηλίκου τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός (1) έτους.
  2. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προκαλεί τρόμο ή ανησυχία σε άλλο μέλος της οικογένειας, απειλώντας το με βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, τιμωρείται με φυλάκιση. Όποιος τελεί την αξιόποινη πράξη του πρώτου εδαφίου ενώπιον ανηλίκου τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον έξι (6) μηνών.».

Άρθρο 90

Αύξηση του ορίου ποινής στην περίπτωση της τέλεσης ενδοοικογενειακής προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 9 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 9 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 2 αα) οι λέξεις «μέχρι τριών ετών» διαγράφονται, αβ) επέρχονται νομοτεχνικές βελτιώσεις και αγ) προστίθενται, μετά από τις λέξεις «αν ο παθών είναι ανήλικος», οι λέξεις «ή η πράξη τελείται ενώπιόν του», β) η παρ. 3 διαγράφεται και το άρθρο 9 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 9

Ενδοοικογενειακή προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας

  1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προσβάλλει την αξιοπρέπεια άλλου μέλους της, με ιδιαίτερα ταπεινωτικό λόγο ή έργο που ανάγεται στη γενετήσια ζωή του, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.
  2. Με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών τιμωρείται η πράξη της παρ. 1, αν ο παθών είναι ανήλικος ή η πράξη τελείται ενώπιόν του.
  3. [Καταργείται]».

Άρθρο 91

Προϋποθέσεις ποινικής διαμεσολάβησης – Τροποποίηση άρθρου 11 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 11 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 προστίθεται διαζευκτικά η αρμοδιότητα των ανακριτικών υπαλλήλων όταν ενεργούν στο πλαίσιο της παρ. 2 του άρθρου 245 ΚΠΔ να εξετάζουν τη δυνατότητα διαμεσολάβησης, β) στην παρ. 2 βα) στην περ. β’ προστίθεται και η συμμετοχή σε πρόγραμμα απεξάρτησης ως όρος ποινικής διαμεσολάβησης και προστίθεται στους φορείς που παρέχουν τα συμβουλευτικά/θεραπευτικά προγράμματα, καθώς και τα προγράμματα απεξάρτησης και κάθε ιδιωτικός φορέας που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, ββ) στην περ. γ’ προστίθενται δεύτερο, τρίτο, τέταρτο και πέμπτο εδάφιο, βγ) προστίθεται περ. δ’, γ) στην παρ. 5 το άρθρο «45Α» αντικαθίσταται από το άρθρο «46» και το άρθρο 11 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 11

Προϋποθέσεις

  1. Στα πλημμελήματα ενδοοικογενειακής βίας ο αρμόδιος για την άσκηση ποινικής δίωξης εισαγγελέας ή ο αρμόδιος ανακριτικός υπάλληλος, ενεργώντας στο πλαίσιο της παρ. 2 του άρθρου 245 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, διερευνούν τη δυνατότητα διαμεσολάβησης κατά τη Διαδικασία των επόμενων άρθρων.
  2. Προϋπόθεση για την έναρξη της Διαδικασίας ποινικής διαμεσολάβησης είναι υποβολή ανεπιφύλακτης δήλωσης εκ μέρους του προσώπου στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, ότι είναι πρόθυμο σωρευτικά:

α) να υποσχεθεί ότι δεν θα τελέσει στο μέλλον οποιαδήποτε πράξη ενδοοικογενειακής βίας (λόγος τιμής) και ότι, σε περίπτωση συνοίκησης, δέχεται να μείνει εκτός οικογενειακής κατοικίας για εύλογο χρονικό διάστημα, εάν το προτείνει το θύμα. Για την υπόσχεση αυτή συντάσσεται έκθεση κατά τα άρθρα 148 επ. του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

β) να παρακολουθήσει ειδικό συμβουλευτικό – θεραπευτικό πρόγραμμα ή πρόγραμμα απεξάρτησης για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας σε δημόσιο φορέα ή σε ιδιωτικό φορέα που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, σε όποιον τόπο και για όσο χρονικό διάστημα κρίνεται τούτο αναγκαίο από τους αρμόδιους θεραπευτές. Ο υπεύθυνος του προγράμματος πιστοποιεί την ολοκλήρωση της παρακολούθησής του. Το σχετικό πιστοποιητικό επισυνάπτεται στο φάκελο της δικογραφίας. Αναφέρονται δε σε αυτό, αναλυτικά, το αντικείμενο του συμβουλευτικού – θεραπευτικού προγράμματος ή του προγράμματος απεξάρτησης και ο αριθμός των συνεδριών που παρακολούθησε ο ενδιαφερόμενος.

Σε περίπτωση μη ολοκλήρωσης της παρακολούθησης του προγράμματος εφαρμόζεται η παράγραφος 3 του άρθρου 13.

γ) να άρει ή να αποκαταστήσει, εφόσον είναι δυνατόν, αμέσως τις συνέπειες που προκλήθηκαν από την πράξη και να καταβάλει εύλογη χρηματική ικανοποίηση στον παθόντα. Αν αποδεδειγμένα προκύπτει, πως τόσο το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, όσο και το θύμα βρίσκονται σε πρόδηλη οικονομική αδυναμία, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να αποζημιωθεί το θύμα σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο και υφίσταται η ανάγκη μετεγκατάστασης του θύματος και των ανήλικων τέκνων του σε ασφαλές περιβάλλον και κάλυψης βασικών βιοτικών αναγκών τους, προβλέπεται η καταβολή εφάπαξ ποσού αποζημίωσης προς το θύμα, η οποία καταβάλλεται δίχως καθυστέρηση από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης του άρθρου 1 του ν. 3811/2009 (Α’ 231) κατόπιν αίτησης του θύματος με αναλογική εφαρμογή του ανωτέρου νόμου. Η περ. δ’ του άρθρου 9 του ν. 3811/2009, περί κατάχρησης δικαιώματος, εφαρμόζεται αναλόγως. Το Ελληνικό Δημόσιο υποκαθίσταται στα δικαιώματα του αποζημιωθέντος θύματος σε βάρος του προσώπου στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, μέχρι το ύψος του καταβληθέντος ποσού, την είσπραξη του οποίου επιδιώκει σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ν. 4978/2022, Α΄ 190). Η αποζημίωση του θύματος από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης, σύμφωνα με το δεύτερο εδάφιο, δεν θίγει το δικαίωμα αποζημίωσής του από το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, σύμφωνα με τα άρθρα 914 και 932 του Αστικού Κώδικα.

δ) να προβεί σε κάθε άλλη ενέργεια αποκατάστασης ή μεταμέλειας που προτείνει το θύμα.

  1. Αν το θύμα της ενδοοικογενειακής βίας είναι ανήλικος, η ποινική διαμεσολάβηση ενεργείται υπέρ αυτού και από κοινού από τον κατά τόπον αρμόδιο εισαγγελέα ανηλίκων και τον ασκούντα την επιμέλεια, εφόσον αυτός δεν είναι το ίδιο πρόσωπο με τον φερόμενο ως δράστη του εγκλήματος. Αν δεν υπάρξει ομοφωνία, η διαμεσολάβηση δεν είναι δυνατή. Ο ανήλικος που έχει συμπληρώσει το δέκατο τέταρτο έτος της ηλικίας του μπορεί, εφόσον το επιθυμεί, να παρίσταται κατ` αυτήν και να ακούγεται. Τα πρόσωπα του πρώτου εδαφίου αντιπροσωπεύουν τον ανήλικο στη Διαδικασία της ποινικής διαμεσολάβησης και για τις αστικές αξιώσεις.
  2. Οι σχετικές με την ποινική διαμεσολάβηση διατάξεις του παρόντος νόμου δεν εφαρμόζονται, αν ο φερόμενος ως δράστης της πράξεως ενδοοικογενειακής βίας είναι επίτροπος, δικαστικός συμπαραστάτης ή ανάδοχος γονέας του ανηλίκου.
  3. Αν την πράξη ενδοοικογενειακής βίας σε βαθμό πλημμελήματος φέρεται να έχει τελέσει ανήλικος, εφαρμόζεται το άρθρο 46 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.».

Άρθρο 92

Διεύρυνση της δυνατότητας του δικαστηρίου για επιβολή περιοριστικών όρων και ποινικής διαμεσολάβησης – Τροποποίηση άρθρου 12 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 12 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) στο πρώτο εδάφιο αντικαθίσταται η αναφορά στο άρθρο «423» από το άρθρο «424», αβ) στο τρίτο εδάφιο αντικαθίστανται οι λέξεις «κατά το πρώτο εδάφιο» από τις λέξεις «για οποιαδήποτε αιτία», β) η παρ. 6 αντικαθίσταται, γ) η παρ. 7 τροποποιείται με την πρόβλεψη της δυνατότητας διαμεσολάβησης και κατά την ενδιάμεση διαδικασία, εντός προθεσμίας από την επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος, με την υποβολή πρακτικού από τους συνηγόρους των μερών και με την προσθήκη δεύτερου εδαφίου και το άρθρο 12 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 12

Διαδικασία

  1. Αν σε βάρος του υπαιτίου κινηθεί η Διαδικασία των άρθρων 417 επ. του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ποινική διαμεσολάβηση επιτρέπεται μόνον εφόσον το δικαστήριο αναβάλει την εκδίκαση της υπόθεσης κατά τις διατάξεις του άρθρου 424 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

 Στην περίπτωση αυτή, η σχετική Διαδικασία χωρεί κατά τις παραγράφους 3 έως 6 του παρόντος άρθρου. Το δικαστήριο που αναβάλλει την εκδίκαση της υπόθεσης, για οποιαδήποτε αιτία, εξετάζει αυτεπαγγέλτως αν συντρέχει περίπτωση να επιβληθούν στον υπαίτιο περιοριστικοί όροι κατά το άρθρο 18 του παρόντος νόμου.

  1. Αν σε βάρος του φερόμενου ως δράστη ενεργείται προκαταρκτική εξέταση, ο εισαγγελέας, πριν από κάθε άλλη ενέργεια:

α) μπορεί να διατάσσει τη διενέργεια ιατρικής πραγματογνωμοσύνης στο φερόμενο ως θύμα, προκειμένου να ερευνηθεί η βασιμότητα της καταγγελίας για την σε βάρος του τέλεση της πράξεως,

β) εξετάζει ο ίδιος κάθε μάρτυρα που προτείνεται, καθώς και τα πρόσωπα της οικογένειας ή παραγγέλλει την εξέταση αυτών από τους αρμόδιους ανακριτικούς υπαλλήλους, και

γ) καλεί το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση της πράξεως να παράσχει στον ίδιο ή στον αρμόδιο ανακριτικό υπάλληλο εξηγήσεις υπό τους όρους του άρθρου 31 παρ. 2 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

  1. Αν ο παρέχων εξηγήσεις δεν υποβάλει ο ίδιος, ή μέσω του συνηγόρου του, την κατά την παρ. 2 του άρθρου 11 δήλωση περί ποινικής διαμεσολάβησης, καλείται, προς τούτο, από τον αρμόδιο εισαγγελέα. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να λάβει προθεσμία τριών ημερών για να απαντήσει.
  2. Αν η απάντηση του παρέχοντος εξηγήσεις είναι αρνητική ή αυτός δεν απαντήσει, κινείται η ποινική Διαδικασία κατά τις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Αν η απάντηση του παρέχοντος εξηγήσεις είναι θετική, ο εισαγγελέας ενημερώνει τον παθόντα ή τον συνήγορό του για την κατά τα ανωτέρω δήλωση του ενδιαφερομένου και, αν υποβληθεί σχετικό αίτημα, παρέχεται στον παθόντα προθεσμία, το πολύ τριών ημερών, για να δηλώσει αν δέχεται τη διαμεσολάβηση.
  3. Αν η απάντηση του παθόντος είναι αρνητική ή αυτός δεν απαντήσει ή δεν επέλθει συμφωνία ως προς τους όρους της περίπτωσης α΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 11, κινείται η ποινική Διαδικασία κατά τις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Αν η απάντηση του παθόντος είναι θετική, ο εισαγγελέας με διάταξή του θέτει τη δικογραφία σε ειδικό αρχείο της εισαγγελίας. Κατά της διατάξεως αυτής δεν χωρεί προσφυγή.
  4. Αν τα πρόσωπα στα οποία αποδίδεται η τέλεση της πράξης είναι περισσότερα ή η φερόμενη ως τελεσθείσα πράξη αφορά περισσότερα θύματα, η δικογραφία χωρίζεται για τα μέρη που συναινούν και λαμβάνει αυτοτελή δικονομική πορεία σύμφωνα με τις επιμέρους διακρίσεις της παρ. 5. 
  5. Η συμφωνία των διαδίκων μερών για την κατά την παρ. 2 του άρθρου 11 του παρόντος έναρξη της διαδικασίας ποινικής διαμεσολάβησης μπορεί να υποβληθεί και με σχετικό πρακτικό εκ μέρους των συνηγόρων τους, στον αρμόδιο εισαγγελέα το αργότερο εντός προθεσμίας δεκαπέντε (15) ημερών από την επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος. Στην τελευταία περίπτωση ο αρμόδιος εισαγγελέας αποσύρει τη δικογραφία από το πινάκιο προκειμένου να λάβουν χώρα οι ενέργειες του δεύτερου εδαφίου της παρ. 5 του παρόντος.».

Άρθρο 93

Αστικές συνέπειες – Αντικατάσταση άρθρου 14 ν. 3500/2006

Το άρθρο 14 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) αντικαθίσταται ως εξής: 

«Άρθρο 14

Αστικές συνέπειες

  1. Η συμφωνία των διαδίκων για την έναρξη της διαδικασίας της ποινικής διαμεσολάβησης δεν εμποδίζει την άσκηση αγωγής διαζυγίου ή την υποβολή αιτήσεως συναινετικής λύσης του γάμου, την πρόοδο της δίκης και τη λύση του γάμου ή τη λύση του συμφώνου συμβίωσης. 
  2. Η μη συμμόρφωση του φερόμενου ως δράστη προς τους όρους της ποινικής διαμεσολάβησης και η μη ολοκλήρωση της διαδικασίας έχει ως αποτέλεσμα την ανατροπή της συμφωνίας, όσον αφορά στις χρηματικές αξιώσεις του θύματος, οι οποίες αναβιώνουν αναδρομικά και μπορούν να αναζητηθούν κατά τις διατάξεις περί αδικοπραξίας. Τα καταβληθέντα, λόγω της συμφωνίας, μπορούν να αναζητηθούν κατά τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού.
  3. Μετά την ολοκλήρωση της ποινικής διαμεσολάβησης και τη συμμόρφωση του φερόμενου ως δράστη στους όρους της συμφωνίας, όσον αφορά στις χρηματικές αξιώσεις του θύματος, αποκλείεται η ανατροπή αυτής, εξ οιουδήποτε λόγου και η αναζήτηση των καταβληθέντων σε συμμόρφωση αυτής.». 

Άρθρο 94

Εναρμόνιση της παραγραφής με τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα – Τροποποίηση άρθρου 16 ν. 3500/2006

Το άρθρο 16 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) τροποποιείται ως προς την έναρξη της προθεσμίας παραγραφής προς εναρμόνιση με την παρ. 4 του άρθρου 113 του Ποινικού Κώδικα και το άρθρο 16 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 16

Παραγραφή

Αν οι πράξεις των άρθρων 6, 7 και 9 του παρόντος στρέφονται κατά ανηλίκου, η έναρξη της προθεσμίας παραγραφής αναστέλλεται κατά τα οριζόμενα στην παρ. 4 του άρθρου 113 του Ποινικού Κώδικα.».

Άρθρο 95

Διεύρυνση των περιοριστικών όρων που επιβάλλουν τα δικαστικά όργανα και των φορέων που γνωμοδοτούν – Τροποποίηση άρθρου 18 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 18 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) στο πρώτο εδάφιο προστίθεται ο περιοριστικός όρος της συμμετοχής του δράστη σε θεραπευτικά ή συμβουλευτικά προγράμματα ή προγράμματα απεξάρτησης, αβ) προστίθενται νέα εδάφια, δεύτερο και τρίτο, β) στην παρ. 3 βα) γίνονται νομοτεχνικές βελτιώσεις, ββ) προστίθενται στους φορείς προέλευσης των επιστημόνων που γνωμοδοτούν και όλων των δημοσίων φορέων, καθώς και των φορέων του ιδιωτικού τομέα που εποπτεύονται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, και το άρθρο 18 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 18

Περιοριστικοί όροι

  1. Σε περίπτωση διαπράξεως εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας είναι δυνατόν, αν υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες κρίνεται απαραίτητο για την προστασία της σωματικής και ψυχικής υγείας του θύματος, να επιβληθούν στον κατηγορούμενο από το αρμόδιο ποινικό δικαστήριο στο οποίο παραπέμπεται να δικασθεί ή από τον αρμόδιο ανακριτή ή από το δικαστικό συμβούλιο ή από τον εισαγγελέα που έχει επιληφθεί της υπόθεσης με αιτιολογημένη διάταξή του, κατά της οποίας επιτρέπεται η άσκηση προσφυγής ενώπιον του συμβουλίου πλημμελειοδικών, και για όσο χρονικό διάστημα απαιτείται, περιοριστικοί όροι, όπως ιδίως η απομάκρυνσή του από την οικογενειακή κατοικία, η μετοίκησή του, η απαγόρευση να προσεγγίζει τους χώρους κατοικίας ή και εργασίας του θύματος, κατοικίες στενών συγγενών του, τα εκπαιδευτήρια των παιδιών και ξενώνες φιλοξενίας, η συμμετοχή του σε θεραπευτικά ή συμβουλευτικά προγράμματα ή προγράμματα απεξάρτησης. Για την επιβολή περιοριστικών όρων λαμβάνονται υπόψη ιδίως η βαρύτητα και η συχνότητα της πράξης, η επικινδυνότητα του δράστη και η υποτροπή. Απόσπασμα των ανωτέρω αποφάσεων, βουλευμάτων και διατάξεων, που επιβάλλουν περιοριστικούς όρους διαβιβάζεται αυθημερόν στον αρμόδιο για την εκτέλεσή τους Εισαγγελέα και κοινοποιείται αμελλητί στις διωκτικές αρχές. Όποιος παραβιάζει τον περιοριστικό όρο που του έχει επιβληθεί τιμωρείται με φυλάκιση.
  2. Ο περιοριστικός όρος που έχει επιβληθεί σύμφωνα με τις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου είναι δυνατόν να ανακληθεί, αντικατασταθεί ή τροποποιηθεί από το αρμόδιο δικαστικό όργανο που τον επέβαλε, με αίτηση αυτού στον οποίο επιβλήθηκε ή του θύματος, στην οποία αναφέρονται οι λόγοι για τους οποίους επιβάλλεται η ανάκληση, αντικατάσταση ή τροποποίησή του ή και αυτεπαγγέλτως αν εκλείψουν οι λόγοι επιβολής ή προκύψει λόγος αντικατάστασης του όρου. Το δικαστικό όργανο αποφαίνεται αφού ακούσει το θύμα και αυτόν στον οποίο επιβλήθηκε ο περιοριστικός όρος.
  3. Το δικαστικό όργανο που είναι αρμόδιο κατά την παρ. 1 για την επιβολή, ανάκληση, αντικατάσταση ή τροποποίηση των περιοριστικών όρων, μπορεί να ζητήσει, συμβουλευτικά, τη γνώμη ψυχιάτρων, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών και άλλων επιστημόνων με ειδικές γνώσεις σε θέματα ενδοοικογενειακής βίας, εφόσον τα πρόσωπα αυτά εργάζονται σε δημόσιο φορέα ή σε ιδιωτικό φορέα που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας.».

Άρθρο 96

Υποχρέωση τήρησης εχεμύθειας – Τροποποίηση άρθρου 20 ν. 3500/2006

Στην παρ. 1 του άρθρου 20 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) η αναφορά στο άρθρο «243» αντικαθίσταται από το άρθρο «245» και το άρθρο 20 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 20

Υποχρέωση τήρησης εχεμύθειας

  1. Σε περίπτωση διαπράξεως εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας, οι αρμόδιες αστυνομικές αρχές που διενεργούν προανάκριση, σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 245 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, απαγορεύεται να ανακοινώνουν με οποιονδήποτε τρόπο το ονοματεπώνυμο του θύματος και του κατηγορουμένου, τη διεύθυνση κατοικίας τους, καθώς και οποιαδήποτε άλλα στοιχεία είναι δυνατόν να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους.
  2. Οι παραβάτες της διατάξεως αυτής τιμωρούνται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.».

Άρθρο 97

Διεύρυνση των φορέων του δημοσίου τομέα που παρέχουν συνδρομή και άμεση ενημέρωση του θύματος και των φορέων από τις αρμόδιες αστυνομικές αρχές – Τροποποίηση άρθρου 21 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 21 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 διευρύνεται ο κύκλος των παρεχόντων την αναγκαία συνδρομή φορέων με τη συμπερίληψη των φορέων που εποπτεύονται από τα Υπουργεία Εσωτερικών και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, β) στην παρ. 2 βα) διαγράφονται οι λέξεις «, εφόσον το ζητήσει το θύμα,» και ββ) μετά από τη λέξη «ενημερώσουν» προστίθεται η λέξη «αμελλητί» και το άρθρο 21 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 21

Κοινωνική συμπαράσταση

  1. Τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας δικαιούνται ηθικής συμπαράστασης και της αναγκαίας υλικής συνδρομής από τα νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου που λειτουργούν ειδικά για τους σκοπούς αυτούς υπό την εποπτεία των Υπουργείων Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, και από κοινωνικές υπηρεσίες των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης.
  2. Οι αστυνομικές αρχές που επιλαμβάνονται, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, υποθέσεων ενδοοικογενειακής βίας υποχρεούνται να ενημερώσουν αμελλητί αυτό και τους παραπάνω φορείς, ώστε να παρασχεθεί αμέσως η απαραίτητη, κατά περίπτωση, αρωγή.».

Άρθρο 98

Υποχρεώσεις των επαγγελματιών – Αντικατάσταση άρθρου 23 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 23 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στον τίτλο οι λέξεις «των εκπαιδευτικών» αντικαθίστανται από τις λέξεις «των επαγγελματιών» και β) οι παρ. 1 και 2 αντικαθίστανται, γ) προστίθεται παρ. 2Α και το άρθρο 23 διαμορφώνεται ως εξής: 

«Άρθρο 23

Υποχρεώσεις των επαγγελματιών

  1. Παιδαγωγός, εκπαιδευτικός, μέλος του ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού ή του ειδικού βοηθητικού προσωπικού της πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κοινωνικός λειτουργός, επιμελητής προπονητής ή γιατρός που παρέχει τις υπηρεσίες του σε ανήλικο, ο οποίος κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του πληροφορείται ή διαπιστώνει με οποιονδήποτε τρόπο, ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος ανηλίκου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας, υποχρεούται να το αναφέρει αμελλητί στις αρμόδιες κατά τον νόμο αρχές. Την ίδια υποχρέωση έχει ιατρός που με βάση σοβαρά αντικειμενικά ευρήματα της ιατρικής εξέτασης διαπιστώνει ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος ενηλίκου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας. 
  2. Τα πρόσωπα της παρ. 1, που προβαίνουν σε αναφορά εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας δεν εγκαλούνται, δεν ενάγονται, δεν διώκονται πειθαρχικά, δεν απολύονται, ούτε υφίστανται άλλου είδους κυρώσεις ή δυσμενή μεταχείριση, για το περιστατικό που ανέφεραν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, παρά μόνο εάν προέβησαν εν γνώσει τους σε αναληθή αναφορά.

2Α. Τα πρόσωπα της παρ. 1 καλούνται να εξετασθούν ως μάρτυρες κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο, μόνο αν το έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας δεν αποδεικνύεται με οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό μέσο.

  1. Οι διατάξεις του παρόντος εφαρμόζονται αναλόγως και για τα μέλη του προσωπικού και τους Προϊσταμένους των Κέντρων Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης (Κ.Ε.Σ.Υ.) του άρθρου 6 και της παρ. 3 του άρθρου 18 του ν. 4547/2018 (Α` 102).».

Άρθρο 99

Μέριμνα για τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας- Προσθήκη άρθρου 23Α στον ν. 3500/2006

Μετά το άρθρο 23 του ν. 3500/2006 (Α΄ 232) προστίθεται άρθρο 23 Α ως εξής:

«Άρθρο 23A

Ατομική αξιολόγηση των θυμάτων και διαχείριση του κινδύνου επανάληψης της βίας και δευτερογενούς θυματοποίησης

  1. Οι υπηρεσίες υποδοχής θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, όπως οι αστυνομικές αρχές, οι κοινωνικές υπηρεσίες, οι υπηρεσίες υγείας και οι εξειδικευμένες δομές για την υποστήριξη των γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, κατά τον λόγο αρμοδιότητάς τους και κατόπιν προηγούμενης ενημέρωσης και σύμφωνης γνώμης του θύματος, προβαίνουν σε:

α) ατομική αξιολόγηση του θύματος, με σκοπό την εκτίμηση του κινδύνου να υποστεί επανάληψη της βίας ή δευτερογενή θυματοποίηση και 

β) διαχείριση του κινδύνου, με τον προσδιορισμό των κατάλληλων μέτρων άμεσης προστασίας του θύματος, προκειμένου να αποτραπούν η επανάληψη της βίας και η δευτερογενής θυματοποίηση.  

  1. Η ατομική αξιολόγηση και διαχείριση του κινδύνου διενεργείται με τη συμμετοχή του θύματος, λαμβάνοντας κυρίως υπόψη:

α) τα προσωπικά χαρακτηριστικά του θύματος, όπως την ηλικία, τη φυλή, την θρησκεία, την εθνικότητα ή εθνοτική καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα ή τα χαρακτηριστικά φύλου ή την αναπηρία, το καθεστώς διαμονής ή κατοικία, τη σχέση συγγένειας και τον βαθμό οικονομικής ή άλλης εξάρτησης με τον δράστη, καθώς και το ιστορικό προηγούμενης θυματοποίησης,

β) τον βαθμό βλάβης του θύματος, το είδος, τη σοβαρότητα και τη συχνότητα της βίας. 

γ) παράγοντες επικινδυνότητας ή υποτροπής της βίας, που συντρέχουν στο πρόσωπο του δράστη, όπως ιδίως απειλές για τη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα του θύματος, την κατοχή πυροβόλου όπλου, προηγούμενες καταδίκες για ενδοοικογενειακή βία, εξακολουθητική παρακολούθηση, εξαρτήσεις από αλκοόλ ή άλλες ουσίες, εκδήλωση βίας ή απειλών ενώπιον ανηλίκου, 

δ) άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις που συντρέχουν είτε στο πρόσωπο του θύματος είτε στο πρόσωπο του δράστη.

  1. Οι διωκτικές, εισαγγελικές και δικαστικές αρχές, ενώπιον των οποίων εκκρεμεί υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας, όποτε κρίνεται αναγκαίο, ενημερώνουν και παραπέμπουν το θύμα, κατόπιν αίτησής του, σε κοινωνικές υπηρεσίες ή σε υπηρεσίες υγείας ή σε εξειδικευμένες δομές υποστήριξης γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, για τη διενέργεια ατομικής αξιολόγησης, με σκοπό να προσδιοριστούν τα κατάλληλα μέτρα άμεσης προστασίας του. 

Η ατομική αξιολόγηση επικαιροποιείται καθ’ όλη τη διάρκεια της εκκρεμούς ποινικής διαδικασίας, αν ουσιωδώς μεταβάλλονται οι περιστάσεις που αποτέλεσαν τη βάση της.

  1. Στο πλαίσιο διαχείρισης του κινδύνου, για τον προσδιορισμό των κατάλληλων μέτρων για την προστασία του θύματος, η υπηρεσία υποδοχής συνεργάζεται με άλλες αρμόδιες, κατά περίπτωση, υπηρεσίες και αρχές και μπορεί να διαβιβάζει προς αυτές ή να λαμβάνει από αυτές τις αναγκαίες πληροφορίες, κατόπιν σύμφωνης γνώμης του θύματος. 
  2. Ο τελικός προσδιορισμός και η λήψη των κατάλληλων μέτρων προστασίας του θύματος γίνονται με τη σύμφωνη γνώμη του. 
  3. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Εσωτερικών, Προστασίας του Πολίτη, Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Υγείας και Μετανάστευσης και Ασύλου καθορίζονται όλες οι αναγκαίες λεπτομέρειες και διαδικασίες σχετικά με τη μεθοδολογία και τον τρόπο συνεργασίας των υπηρεσιών και αρχών των προηγούμενων παραγράφων, καθώς και κάθε άλλο ζήτημα για την εφαρμογή του παρόντος.». 
Σχόλια 1 … 17 18 19 20 21 … 26
  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 21:34 | Ιωάννης Μαρκόπουλος

    Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά από μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως της μητέρας) η οποία έχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα. Είναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το άρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το άρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα άτομα που χρησιμοποιούν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ένα του γονιό.

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 21:12 | Μανόλης Βασιλογιαννακης

    Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου μετά από μεθοδεύσεις του ετέρου γονέα συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποιήσει του τέκνου, πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα. Να εναρμονιστεί το άρθρο 6 του Ν 3500/2006 με το άρθρο 1532ΑΚ.

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 21:56 | Μανόλης Βασιλογιαννακης

    Να αποσυρθεί άμεσα το ακαταδιωκτο των ειδικών ψυχικής υγείας γιατί είναι πολλές οι ψευδείς και πληρωμένες καταθέσεις.

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 20:24 | Παντελής Σπυριδάκης

    Στο άρθρο 99 η προσθήκη η οποία εξαφανίζει κάθε έννοια δικαίου και ισότητας υπονοεί ότι η ενδοοικογενειακή βία έχει ως θύματα μόνο γυναίκες και πότε άντρες και δεν υπάρχει καμία αναφορά σε αντρικές δομές. Η βία δεν έχει φύλο. Είναι αντισυνταγματικό απαξιωτικό και προσβλητικό για το αντρικό φύλο. Να αποσυρθεί άμεσα ως επικίνδυνο.

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 20:59 | Παντελής Σπυριδάκης

    Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου μετά από μεθοδεύσεις του ετέρου γονέα συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποιήσει του τέκνου, πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα. Να εναρμονιστεί το άρθρο 6 του Ν 3500/2006 με το άρθρο 1532ΑΚ.

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 20:42 | Παντελής Σπυριδάκης

    Να αποσυρθεί άμεσα το ακαταδιωκτο των ειδικών ψυχικής υγείας γιατί είναι πολλές οι ψευδείς και πληρωμένες καταθέσεις.2

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 19:17 | Σπυρου Κατερινα

    Να απαγορευθεθ η χρησιμοποιηση σε δικαστικο πλαισιο εννοιων η ορων που παραπεμπουν σε γονεικη αποξενωση του βιαιου γονεα η οποια αποδιδεται στον μη βιαιο γονεα που καταγγελει ενδοεικογενειακη βια κσι ζηταει προστασια

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 18:03 | Ελένη

    Στο άρθρο 98 του νομοσχεδίου
    Να προστεθεί στους επαγγελματίες της παραγράφου 1 και 2 (άρθρου 23 του Ν.3500/2006 που τροποποιείται) το επάγγελμα του ψυχολόγου με αναδρομική ισχύ, ώστε να υποχρεούνται να αναφέρουν στις αρμόδιες αρχές κάθε έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας εις βάρος ανηλίκου που έπεσε στην αντίληψή του κατά την άσκηση των καθηκόντων τους και να έχουν την προστασία της παραγράφου 2.
    Στο ακαταδίωκτο της παρ. 2 να συμπεριληφθούν οι οργανώσεις που στο πλαίσιο της δράσης τους παρέχουν στήριξη στα θύματα.
    —–
    Επιπλέον:
    – Να εισαχθεί το αδίκημα της γυναικοκτονίας ως ξεχωριστό αδίκημα
    στον Ποινικό Κώδικα με ιδιαίτερη ποινική απαξία, να μην υπάρχουν ελαφρυντικά όπως “πρότερος έντιμος βίος” όταν υπήρξαν στο παρελθόν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας είτε κατά του θύματος είτε σε τρίτα πρόσωπα.

    – Να αφαιρείται η επιμέλεια και η γονική μέριμνα των τέκνων των θυμάτων από τον δράστη έμφυλης βίας.

    – Να προβλεφθεί πλήρης οικονομική απαλλαγή από τα έξοδα των δικαστηρίων για την οικογένεια του θύματος έμφυλης βίας.

    – Στην περίπτωση που το θύμα έμφυλης βίας είχε παιδί, να προβλέπεται ειδική μέριμνα για αυτά και σε κάθε περίπτωση ο Εισαγγελέας
    που διαπιστώνει την ύπαρξη ανήλικων ή οικονομικά μη αυτοδύναμων
    ενηλίκων τέκνων του θύματος να οφείλει, σε κάθε στάδιο και επίπεδο της διαδικασίας, να ζητήσει την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του δράστη για την εξασφάλιση της αστικής αποζημίωσης της ζημίας που
    υπέστησαν τα τέκνα του θύματος.

    – Όπως προβλέπεται στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και προκειμένου να εξάγονται σαφή συμπεράσματα σχετικά με τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και να υιοθετούνται κατάλληλες πολιτικές αντιμετώπισής τους, οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές να υποχρεούνται σε τήρηση ποιοτικών στατιστικών στοιχείων για τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, τις καταγγελίες και την έκβαση των δικογραφιών που σχηματίστηκαν, το προφίλ του δράστη (κυρίως αν υπήρξαν προηγούμενες καταγγελίες ακόμη και από διαφορετικά πρόσωπα), τη σχέση συγγένειας μεταξύ θύτη και θύματος, τον τύπο του διαζυγίου εφόσον πρόκειται για πρώην συζύγους, αν το έγκλημα τελέστηκε παρουσία ανηλίκων κ.α.

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 18:33 | Ντίνα Βαΐου

    Ένα χρόνο μετά την εφαρμογή του νόμου 4800/2021 που άλλαξε το οικογενειακό δίκαιο είναι εμφανή τα δυσμενή αποτελέσματα στην όξυνση των οικογενειακών συγκρούσεων και αντιθέσεων στην αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας και στη διόγκωση του αριθμού των δικαστικών υποθέσεων μεταξύ συζύγων σε αστικά και ποινικά δικαστήρια. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης αντί να αξιολογήσει τα αποτελέσματα του νόμου και να θεραπεύσει τα δυσμενή αποτελέσματα, δεν διαβουλεύεται με τις γυναικείες οργανώσεις, αλλά με το λόμπυ των «συλλόγων των μπαμπάδων» που πιέζει για τη νομοθετική αναγνώριση της «γονεϊκής αποξένωσης» ή άλλου παρόμοιου όρου, ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και ο ΟΗΕ τοποθετούνται κατά της χρήσης της «γονεϊκής αποξένωσης» σε νομικές διαδικασίες καθότι θέτει σε κίνδυνο τα παιδιά, ενώ δεν εξετάζονται με την δέουσα προσοχή ούτε οι λόγοι για τους οποίους το παιδί αρνείται την επικοινωνία, ούτε οι καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία, οι οποίες αμέσως χαρακτηρίζονται ως ψευδείς και προϊόν υποβολής.
    Είναι απόλυτη ανάγκη να μην υπάρξει τέτοια νομοθέτηση. Αντίθετα απαιτείται, όπως υποστηρίζουν και πολλές γυναικείες οργανώσεις
    1. Άμεση εφαρμογή του Άρ. 52 της Σύμβασης της Κων/πολης: έκδοση περιοριστικών όρων αμέσως μετά την καταγγελία ενδοοικογενειακής βίας (Άρ. 18 του Ν. 3500/2006, όπως τροποποιήθηκε από τον Ν.4531/2018) για απομάκρυνση του δράστη από την οικογενειακή εστία και απαγόρευση προσέγγισης των θυμάτων, ώστε να δίνεται προτεραιότητα στην ασφάλεια των θυμάτων ή ατόμων που βρίσκονται σε κίνδυνο.
    2. Άμεση εφαρμογή των συστάσεων της GREVIO: απαγόρευση της χρησιμοποίησης σε δικαστικό πλαίσιο εννοιών και όρων που παραπέμπουν σε γονεϊκή αποξένωση του βίαιου γονέα, η οποία αποδίδεται στον μη βίαιο γονέα που καταγγέλλει ενδοοικογενειακή βία και ζητάει προστασία. Εκπαίδευση δικαστών/-ριών, εισαγγελέων, πραγματογνωμόνων και κοινωνικών λειτουργών για τον τρόπο με τον οποίο οι δράστες ενδοοικογενειακής βίας χρησιμοποιούν το εννοιολογικό κατασκεύασμα της «γονεϊκής αποξένωσης», το οποίο έχει απορριφθεί από την επιστημονική κοινότητα εδώ και δεκαετίες, προκειμένου να αποδομήσουν τις καταγγελίες ενδοοικογενειακής βίας ως ψευδείς και να κατηγορήσουν την μητέρα ως «μη συνεργάσιμη και ακατάλληλη γονέα», η οποία ευθύνεται για την κακή σχέση ή την άρνηση του παιδιού να επικοινωνήσει με τον βίαιο πατέρα.
    3. Απαρέγκλιτη εφαρμογή του Άρ. 31 της Σύμβασης της Κων/πολης (Ν.4531/2018) σε όλες τις υποθέσεις Οικογενειακού Δικαίου στις οποίες υπάρχουν ενδείξεις ή αναφορές για ύπαρξη ενδοοικογενειακής βίας (ανεξάρτητα από την ύπαρξη έγκλησης κατά του δράστη ή το στάδιο στο οποίο βρίσκεται η ποινική διαδικασία) σε συνδυασμό με την λήψη μέτρων προστασίας των παιδιών (θυμάτων και μαρτύρων) και της μητέρας τους (Άρ. 26 & 45 της Σύμβασης -Ν.4531/2018).
    4. Εκπροσώπηση των Γυναικείων Οργανώσεων και εξειδικευμένων ΜΚΟ που παρέχουν υποστήριξη σε γυναίκες και παιδιά που υφίστανται ενδοοικογενειακή βία στην Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή που έχει συσταθεί με αντικείμενο την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου αντιμετώπισης της ενδοοικογενειακής βίας.
    5. Ανοιχτή και ουσιαστική διαβούλευση με ΌΛΟΥΣ τους αρμόδιους φορείς, συμπεριλαμβανομένων εξειδικευμένων ΜΚΟ και Γυναικείων Οργανώσεων, επί του Σχεδίου Νόμου ΠΡΙΝ τεθεί σε Δημόσια Διαβούλευση

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 16:23 | Κώστας Γ

    Η διάρρηξη σχέσεων ειναι μορφή ψυχολογικής βίας (διαφορετικά να οριστεί ο όρος) η οποία ενεργεί καταλυτικα στις σχέσεις γονέα τέκνου, που συνήθως ειναι ο πατέρας και συνιστά βαριά μορφή ενδοοικογενειακής βίας. Επειδή οι συνέπειες ειναι τραγικές αφου τα παιδια μεγαλώνουν ορφανα χωρις πατρικό προτυπο, πρέπει η πολιτεία να μεριμνήσει ωστε να περιοριστεί αυτο το φαινόμενο. Στον Αστικο Κώδικα εχει ως συνέπεια ακόμα και την αφαίρεση της γονικής μέριμνας απο τον γονέα που μεθοδευει με δόλιους τρόπους την βίαιη αποκοπή του παιδιου απο τον γονέα ενω στον Ποινικο δεν προβλέπεται.Πως γινεται ναναι αδίκημα στον ΑΚ και οχι στον ΠΚ;; Πρέπει να εναρμονιστουν τα αρθρα 6 του 3500/2006 με το 1532 ΑΚ γιατι το φαινόμενο εχει εξελιχθει σε μάστιγα.

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 13:18 | Ηλίας

    Η διάρρηξη σχέσεων ειναι μορφή ψυχολογικής βίας (διαφορετικά να οριστεί ο όρος) η οποία ενεργεί καταλυτικα στις σχέσεις γονέα τέκνου, που συνήθως ειναι ο πατέρας και συνιστά βαριά μορφή ενδοοικογενειακής βίας. Επειδή οι συνέπειες ειναι τραγικές αφου τα παιδια μεγαλώνουν ορφανα χωρις πατρικό προτυπο, πρέπει η πολιτεία να μεριμνήσει ωστε να περιοριστεί αυτο το φαινόμενο. Στον Αστικο Κώδικα εχει ως συνέπεια ακόμα και την αφαίρεση της γονικής μέριμνας απο τον γονέα που μεθοδευει με δόλιους τρόπους την βίαιη αποκοπή του παιδιου απο τον γονέα ενω στον Ποινικο δεν προβλέπεται.Πως γινεται ναναι αδίκημα στον ΑΚ και οχι στον ΠΚ;; Πρέπει να εναρμονιστουν τα αρθρα 6 του 3500/2006 με το 1532 ΑΚ γιατι το φαινόμενο εχει εξελιχθει σε μάστιγα.

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 12:29 | Ilias K.

    Η διάρρηξη των σχέσεων γονέα-παιδιου πρεπει να συμπεριληφθει στις τροποποιήσεις του ΠΚ διότι μετα απο μεθοδεύσεις και ψευδείς καταγγελίες απο τον ετερο γονέα που συνήθως ειναι η μητέρα δημιουργειται αποκοπή του τέκνου απο τον πατέρα με συνέπεια τήν βαρια ψυχολογικη κακοποιησή του που ειναι μορφη ενδοοικογενειακης βίας και η οποία κατα το 1532 ΑΚ επισύρει αφαίρεση της γονικης μεριμνας. Εφόσον λοιπον προβλέπεται στον Αστικο Κώδικα πρεπει να προβλεφθει και στον Ποινικο Κώδικα. Ειναι απαραίτητη η εναρμόνηση με το αρθρο 6 του ν.3500/2006 για το υψιστο συμφέρον των παιδιών

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 12:03 | Κατερίνα Α

    Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ
    Υπάρχει σιωπή γύρω από τη βία των γυναικών εναντίον των ανδρών. Η έλλειψη δεδομένων (αφού όλες οι μελέτες/δομές/χρηματοδοτήσεις αφορούν μόνο την κακοποίηση των γυναικών), το στίγμα των αντρών που τους κάνει να ντρέπονται να μιλήσουν και το γεγονός ότι οι άνδρες εμφανίζονται συχνά ως θύτες ενώ στην πραγματικότητα είναι τα θύματα, όλα συμβάλλουν στην υποαναφορά/υποεκτίμηση του θέματος της βία των γυναικών εναντίον των ανδρών. Όταν τίθεται το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας κατά των ανδρών, αυτό συχνά χάνεται στον τοξικό πολιτισμικό λόγο όπου κυριαρχούν τα λανθασμένα στερεότυπα που στηρίζουν με φανατισμό την υπαρξη δήθεν πατριαρχικής κοινωνίας, υποκρύπτοντας την αλήθεια ότι δηλαδή Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ (Hayley Gleeson, δημοσιογράφος του ABC News, η οποία ερευνά αρσενικά θύματα ενδοοικογενειακής βίας)

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 11:39 | Ελένη Ε

    κ. Νομοθέτη, κ. Υπουργέ, είστε προκατειλημμένοι εναντίον των ανδρών-πατέρων.
    Είστε ρατσιστές και δείχνετε ένα φανατικό μένος εναντίον των ανδρών. ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΚΑΤΑΠΑΤΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΕΔΡΑΙΩΝΕΙ ΜΙΣΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ.
    Είστε δολοφόνοι παιδικών ψυχών. Πόσα παιδιά δεν κάνουν Χριστούγεννα με τον πατέρα τους επειδή εσείς έχετε δώσει πλήρη δικαιώματα σε εγκληματίες δικαστές που στηρίζουν τη φεμινοναζιστική άποψη ότι τα παιδιά δε χρειάζονται τον πατέρα τους; Αγνοείτε με δόλο τα επίσημα στατιστικά και την κοινή λογική που λέει ότι τα παιδιά χρειάζονται δύο γονείς. Βάλετε στη φυλακή όσους δικαστές βγάζουν αποφάσεις που δε συνάδουν με το πνεύμα του νόμου. Το ξέρετε ότι ο Νόμος της συνεπιμέλειας δεν εφαρμόζεται; Κλείνετε τα μάτια σας; Νίπτετε τας χείρας σας; Είστε εγκληματίες. Βγάλατε ένα νόμο για να ρίξετε στάχτη στα μάτια της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ. Παρόλες αυτές τις αποφάσεις, εσείς ακόμα να την ποινικοποιήσετε. Εσείς παραβιάζετε το σύνταγμα και τους νόμους του Κράτους με το να μην επιβάλλετε την ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΓΟΝΕΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ. Πόσοι πατέρες κλαίνε καθημερινά από αυτό τον ανείπωτο πόνο που τους έχετε προκαλέσει να μην μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους που οι μητέρες τους τα δηλητηριάζουν καθημερινά; Έχετε την καραμέλα της δήθεν έμφυλης πατριαρχικής βίας και καταδικάζετε χωρίς αποδείξεις όλους τους πατέρες. Εσείς είστε οι κακοποιητές! Οι δικαστές είναι οι κακοποιητές! Οι μητέρες αποξενώτριες είναι κακοποιήτριες! Καταστρέφετε όλοι εσείς τα παιδιά μας και τους πατέρες τους με ψεύτικες κατηγορίες, που, όταν αθωωθούν, είναι πλέον εντελώς κατεστραμμένοι ηθικά, οικονομικά, επαγγελματικά και κοινωνικά! Τι ζωή θα κάνει το παιδί που έχετε αποξενώσει από τον πατέρα του και το αφήνετε να μεγαλώσει με μία μάνα τέρας; Οι στατιστικές λένε ότι αυτό το παιδί γίνεται συνήθως το ίδιο εγκληματίας ως ενήλικας. Δε φοβάστε τίποτα; Δε φοβάστε τη θεία δίκη; Θέλετε κ. νομοθέτες και κ. Υπουργοί, να σας ευχηθούμε να βρεθεί κάποιος να κάνει στα δικά σας παιδιά αυτά που εσείς κάνετε στα δικά μας; Αν συνεχίσετε να κάνετε αυτά τα εγκλήματα, δε θα έχετε πλέον καμία δικαιολογία.
    ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΕΙΣΤΕ ΤΗΝ ΓΟΝΙΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ. ΨΑΞΤΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΜΕ ΑΡΣΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ. Τι σόι απόρρητο επικαλείστε όταν υπάρχουν παιδιά στη μέση; Είναι το απόρρητο σημαντικότερο από την υγεία των παιδιών; Εφαρμόστε το νόμο 4800 για τη συνεπιμέλεια. Ο άνδρας πατέρας και τα παιδιά υποφέρουν από την γονική αποξένωση. Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ!

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 11:24 | Μαρία Ε

    Αυτό το νομοσχέδιο καταπατεί τα δικαιώματα του άνδρα και εδραιώνει μίσος απέναντι σε αυτόν. Ποινικοποιείστε την γονική αποξένωση και τα ψέματα. Εφαρμόστε το νόμο 4800 για τη συνεπιμελεια. Ο άνδρας πατέρας και τα παιδιά υποφέρουν από την γονικη αποξένωση. Η βία δεν έχει φύλο!

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 11:38 | Πηνελόπη Σ

    Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ
    Η ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΕ ΤΟ ΝΟΜΟ ΣΕ ΑΥΤΟ
    ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 4800/21 ΜΕ ΒΑΡΙΕΣ ΠΟΙΝΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΞΕΝΩΤΡΙΕΣ ΜΑΝΑΔΕΣ.
    ΘΥΜΑΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ, ενώ οι ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕΝΟΥΝ ΑΤΙΜΩΡΗΤΕΣ.
    ΑΜΕΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 4800/21 ΜΕ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ ΠΟΙΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ.

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 11:45 | Ευρυδίκη Α

    ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ. Σταματηστε να θεωρείτε ως δεδομένη μόνο τη βία εναντίον των γυναικών. Απαιτείται ίση αντιμετώπιση ανδρών και γυναικών. Ειναι και οι γυναίκες κακοποιητικές, μάλιστα σε μεγαλύτερο ποσοστό. Επίσης, οι μητέρες κακοποιούν σε τρομακτικά ποσοστά τα παιδιά τους.
    Τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας στο Ηνωμένο Βασίλειο (https://mankind.org.uk/statistics/statistics-on-male-victims-of-domestic-a) δείχνουν κάθε χρόνο ότι ένα στα τρία θύματα ενδοοικογενειακής κακοποίησης είναι άνδρες που ισοδυναμεί με 699.000 άνδρες το 21/22 (1.671 εκατομμύρια γυναίκες).
    Ένας στους 6-7 άνδρες και μία στις 4 γυναίκες θα πέσει θύμα ενδοοικογενειακής κακοποίησης στη διάρκεια της ζωής του.
    ΟΜΩΣ:
    ΤΟ 66% ΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΠΟΥ ΚΑΛΟΥΝ ΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ MANKIND INITIATIVE ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΙΛΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΠΟΥ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ (ολες οι στατιστικες μελετες ενδοικογενειακης βιας συμπεριλαμβανουν τα ποσοστα μονο εκεινων που μιλανε, πραγμα που σημαινει οτι, ΤΕΛΙΚΑ, Η ΒΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΝΔΡΩΝ ΞΕΠΕΡΝΑ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΤΗ ΒΙΑ ΑΝΤΡΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ) και το 64% δεν θα καλούσε αν η γραμμή βοήθειας δεν ήταν ανώνυμη.
    ΤΑ ΜΙΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ ΘΥΜΑΤΑ (49%) ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΥΜΑΤΑ ενδοοικογενειακής κακοποίησης και έχουν δυόμιση φορές λιγότερες πιθανότητες να το πουν σε κανέναν από ό,τι οι γυναίκες (19%).
    ΟΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΑΝΤΡΩΝ, ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ, ΕΙΝΑΙ 3 ΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ [σύμφωνα με τα στοιχεία του National Crime Records Bureau (NCRB), πάνω από 80.000 άντρες (περίπου 75%) έβαλαν τέλος στη ζωή τους το 2019, λόγω οικογενειακών διαφορών και οικογενειακών νομικών πιέσεων, ενώ οι αντίστοιχες γυναίκες ήταν 34.000 (περίπου 25%)].
    Μόνο το 4,7% των ανδρών θυμάτων ενδοοικογενειακής κακοποίησης υποστηρίζονται από τοπικές οικιακές υπηρεσίες, σύμφωνα με τα δεδομένα του SafeLives. Αυτό υπογραμμίζει πόσο λίγοι άνδρες υποστηρίζονται από τοπικές υπηρεσίες ενδοοικογενειακής κακοποίησης.

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 11:27 | Mother’s Wings Greece

    Οι έρευνες δείχνουν ότι για πολλές γυναίκες και παιδιά η βία εντείνεται μετά τον χωρισμό, ότι η επαφή με τα παιδιά (συμπεριλαμβανομένης της επικοινωνίας που έχει διαταχθεί από το δικαστήριο) αποτελεί τόπο διαιώνισης της βίας,ακόμη και όταν υπάρχουν υψηλά επίπεδα εποπτείας, και ότι η επαφή με τα παιδιά μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τουςάνδρες κακοποιούς ως τρόπος συνέχισης του ελέγχου επί των γυναικών θυμάτων.
    * Βλέπε R. Thiara καιC. Harrison (2016), «Safe not sorry: Key issues raised by research on child contact and domestic violence», Women’s
    Aid- Mackay K. (2018), «Child contact as a weapon of control», Lombard, The Routledge Handbook of Gender
    and Violence.

    Η GREVIO καλεί τις ελληνικές αρχές να διασφαλίσουν την παροχή κατάλληλης κατάρτισης και κατευθυντήριων γραμμών με στόχο την ευαισθητοποίηση των δικαστών και άλλων αρμόδιων επαγγελματιών σχετικά με τις βλαβερές συνέπειες της βίας στα παιδιά που εκτίθενται σε αυτήν και πώς τα καθιστά θύματα από μόνα τους, καθώς και σχετικά με την έλλειψη επιστημονικής βάσης για το «σύνδρομο γονικής αποξένωσης» και
    παρόμοιες έννοιες, και την εξοικείωσή τους με τις απαιτήσεις των διατάξεων της Σύμβασηςτης Κωνσταντινούπολης σχετικά με την επιμέλεια και τα δικαιώματα επίσκεψης.

    Η GREVIO θεωρεί ότι η υποστήριξη της χρήσης της έννοιας της «γονικής » και των συναφών εννοιών ενέχει τον κίνδυνο να παραμείνει η βία κατά των γυναικών και των παιδιών τους απαρατήρητη και/ή αρνητική.

    ΣΥΣΤΆΣΕΙΣ GREVIO 14/11/2023(επιτροπή ελέγχου εφαρμογής της σύμβασης
    της Κων/λης και όπως έχει ενταχθεί στην εθνική μας νομοθεσία 4531/2018 ΦΕΚ/62/Α/5-4-2018)

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 11:38 | Ελπίδα Δ

    ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ. Σταματηστε να θεωρείτε ως δεδομένη μόνο τη βία εναντίον των γυναικών. Απαιτείται ίση αντιμετώπιση ανδρών και γυναικών. Ειναι και οι γυναίκες κακοποιητικές, μάλιστα σε μεγαλύτερο ποσοστό. Επίσης, οι μητέρες κακοποιούν σε τρομακτικά ποσοστά τα παιδιά τους.
    Τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας στο Ηνωμένο Βασίλειο (https://mankind.org.uk/statistics/statistics-on-male-victims-of-domestic-a) δείχνουν κάθε χρόνο ότι ένα στα τρία θύματα ενδοοικογενειακής κακοποίησης είναι άνδρες που ισοδυναμεί με 699.000 άνδρες το 21/22 (1.671 εκατομμύρια γυναίκες).
    Ένας στους 6-7 άνδρες και μία στις 4 γυναίκες θα πέσει θύμα ενδοοικογενειακής κακοποίησης στη διάρκεια της ζωής του.
    ΟΜΩΣ:
    ΤΟ 66% ΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΠΟΥ ΚΑΛΟΥΝ ΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ MANKIND INITIATIVE ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΙΛΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΠΟΥ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ (ΟΛΕΣ ΟΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ΕΝΔΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΜΟΝΟ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΜΙΛΑΝΕ, ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ, ΤΕΛΙΚΑ, Η ΒΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΝΔΡΩΝ ΞΕΠΕΡΝΑ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΤΗ ΒΙΑ ΑΝΤΡΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ) και το 64% δεν θα καλούσε αν η γραμμή βοήθειας δεν ήταν ανώνυμη.
    ΤΑ ΜΙΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ ΘΥΜΑΤΑ (49%) ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΥΜΑΤΑ ενδοοικογενειακής κακοποίησης και έχουν δυόμιση φορές λιγότερες πιθανότητες να το πουν σε κανέναν από ό,τι οι γυναίκες (19%).
    ΟΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΑΝΤΡΩΝ, ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ, ΕΙΝΑΙ 3 ΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ [σύμφωνα με τα στοιχεία του National Crime Records Bureau (NCRB), πάνω από 80.000 άντρες (περίπου 75%) έβαλαν τέλος στη ζωή τους το 2019, λόγω οικογενειακών διαφορών και οικογενειακών νομικών πιέσεων, ενώ οι αντίστοιχες γυναίκες ήταν 34.000 (περίπου 25%)].
    Μόνο το 4,7% των ανδρών θυμάτων ενδοοικογενειακής κακοποίησης υποστηρίζονται από τοπικές οικιακές υπηρεσίες, σύμφωνα με τα δεδομένα του SafeLives. Αυτό υπογραμμίζει πόσο λίγοι άνδρες υποστηρίζονται από τοπικές υπηρεσίες ενδοοικογενειακής κακοποίησης.

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 11:24 | Αρης Δ

    ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ. Σταματηστε να θεωρείτε ως δεδομένη μόνο τη βία εναντίον των γυναικών. Απαιτείται ίση αντιμετώπιση ανδρών και γυναικών.
    Τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας στο Ηνωμένο Βασίλειο (https://mankind.org.uk/statistics/statistics-on-male-victims-of-domestic-a) δείχνουν κάθε χρόνο ότι ένα στα τρία θύματα ενδοοικογενειακής κακοποίησης είναι άνδρες που ισοδυναμεί με 699.000 άνδρες το 21/22 (1.671 εκατομμύρια γυναίκες).
    Ένας στους 6-7 άνδρες και μία στις 4 γυναίκες θα πέσει θύμα ενδοοικογενειακής κακοποίησης στη διάρκεια της ζωής του.
    ΟΜΩΣ:
    ΤΟ 66% ΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΠΟΥ ΚΑΛΟΥΝ ΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ MANKIND INITIATIVE ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΙΛΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΠΟΥ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ (ΟΛΕΣ ΟΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ΕΝΔΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΜΟΝΟ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΜΙΛΑΝΕ) και το 64% δεν θα καλούσε αν η γραμμή βοήθειας δεν ήταν ανώνυμη.
    ΤΑ ΜΙΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ ΘΥΜΑΤΑ (49%) ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΥΜΑΤΑ ενδοοικογενειακής κακοποίησης και έχουν δυόμιση φορές λιγότερες πιθανότητες να το πουν σε κανέναν από ό,τι οι γυναίκες (19%).
    ΟΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΑΝΤΡΩΝ, ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ, ΕΙΝΑΙ 3 ΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ [σύμφωνα με τα στοιχεία του National Crime Records Bureau (NCRB), πάνω από 80.000 άντρες (περίπου 75%) έβαλαν τέλος στη ζωή τους το 2019, λόγω οικογενειακών διαφορών και οικογενειακών νομικών πιέσεων, ενώ οι αντίστοιχες γυναίκες ήταν 34.000 (περίπου 25%)].
    Μόνο το 4,7% των ανδρών θυμάτων ενδοοικογενειακής κακοποίησης υποστηρίζονται από τοπικές οικιακές υπηρεσίες, σύμφωνα με τα δεδομένα του SafeLives. Αυτό υπογραμμίζει πόσο λίγοι άνδρες υποστηρίζονται από τοπικές υπηρεσίες ενδοοικογενειακής κακοποίησης.

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 11:44 | Mother’s Wings Greece

    «Η GREVIO θεωρεί ότι η υποστήριξη της χρήσης της έννοιας της «γονικής » και των συναφών εννοιών ενέχει τον κίνδυνο να παραμείνει η βία κατά των γυναικών και των παιδιών τους απαρατήρητη και/ή αρνητική.»

    GREVIO 14/11/2023

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 10:08 | Mother’s Wings Greece

    «Η GREVIO καλεί τις ελληνικές αρχές να διασφαλίσουν την παροχή
    κατάλληλης κατάρτισης και κατευθυντήριων γραμμών με στόχο την ευαισθητοποίηση των δικαστών και άλλων αρμόδιων επαγγελματιών σχετικά με τις βλαβερές συνέπειες της βίας
    στα παιδιά που εκτίθενται σε αυτήν και πώς τα καθιστά θύματα από μόνα τους, καθώς και σχετικά με την έλλειψη επιστημονικής βάσης για το «σύνδρομο γονικής αποξένωσης» και
    παρόμοιες έννοιες, και την εξοικείωσή τους με τις απαιτήσεις των διατάξεων της Σύμβασηςτης Κωνσταντινούπολης σχετικά με την επιμέλεια και τα δικαιώματα επίσκεψης.»

    GREVIO 14/11/2023

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 10:58 | Mother’s Wings Greece

    «Οι έρευνες δείχνουν ότι για πολλές γυναίκες και παιδιά η βία εντείνεται μετά τον χωρισμό, ότι η επαφή με τα παιδιά (συμπεριλαμβανομένης της επικοινωνίας που έχει διαταχθεί από το δικαστήριο) αποτελεί τόπο διαιώνισης της βίας, ακόμη και όταν υπάρχουν υψηλά επίπεδα εποπτείας, και ότι η επαφή με τα παιδιά μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τουςάνδρες κακοποιούς ως τρόπος συνέχισης του ελέγχου επί των γυναικών θυμάτων.
    * Βλέπε R. Thiara και
    C. Harrison (2016), «Safe not sorry: Key issues raised by research on child contact and domestic violence», Women’s
    Aid- Mackay K. (2018), «Child contact as a weapon of control», Lombard, The Routledge Handbook of Gender
    and Violence.».

    GREVIO 14/11/2023

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 10:25 | ΕΝΕΡΓΟΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΑΜΚΕ

    ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΑΝΔΡΙΚΟ ΦΥΛΟ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑΙΟ ΚΑΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΘΥΜΑ ΚΑΙ ΧΡΗΖΕΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ..
    ————————————————————-‐————————————————————————————————————————————-

    ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ.

    ΓΡΑΦΗΜΑ 1)

    https://drive.google.com/file/d/1lPnuGOSs3C1oBKO8xc34nSxCRvS8XXgh/view?usp=drive_link

    Ενω το ποσοστό των ανδρών στο γράφημα κατά ζωής εχει σαφώς καθοδική πορεία , τα ποσοστά των γυναικών εχουν ξεκάθαρα αυξητικη πορεία με αποτέλεσμα να τείνουν προς συγκλιση…

    ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

    ΓΡΑΦΗΜΑ 2)

    https://drive.google.com/file/d/1U-E55JXfXz6AgWYoO6Y4b_oqL6pGyLj-/view?usp=drive_link

    SOS

    Ο κινδυνος να αυξηθουν οι αυτοκτονίες των ανδρών ειναι πλέον ορατός !

    Πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ οψιν πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου που ειναι υπό Διαβούλευση

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 10:22 | Χρήστος Π

    Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ. Σωματική και ψυχολογική βία ασκείται και από γυναίκες εναντίον των ανδρών συντρόφων τους και, μάλιστα σε τρομακτικό βαθμό, εναντίον των ίδιων τους των παιδιών.
    Η βία κατά των ανδρών και οι παράγοντες κινδύνου για αυτήν έχουν μελετηθεί ελάχιστα μέχρι σήμερα. Θα ήταν επιθυμητό να αναπτυχθούν περαιτέρω προληπτικά μέτρα και να δοθεί ειδική βοήθεια στους πληγέντες άνδρες.
    Η βία από τους οικείους συντρόφους (IPV) κατά των ανδρών είναι γενικά λιγότερο αναγνωρισμένη από την κοινωνία από ό,τι η βία από σύντροφο κατά των γυναικών, η οποία μπορεί να λειτουργήσει ως περαιτέρω εμπόδιο για τους άνδρες που αναφέρουν την κατάστασή τους (Lupri, Eugene; Grandin, Elaine (2004). «Intimate partner abuse against men» (PDF). National Clearinghouse on Family Violence. Archived from the original (PDF) on January 4, 2009. Retrieved June 21, 2014) (Das Dasgupta, Shamita (November 2002). «A Framework for Understanding Women’s Use of Nonlethal Violence in Intimate Heterosexual Relationships». Violence Against Women. 8 (11): 1364–1389. doi:10.1177/107780102237408. S2CID 145186540).
    Ενώ οι γυναίκες είναι πολύ πιο πιθανό να τραυματιστούν ή να σκοτωθούν σε περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, οι άνδρες είναι λιγότερο πιθανό να αναφέρουν την ενδοοικογενειακή βία στην αστυνομία από τις γυναίκες (Britton, Andrew (2011). «Intimate violence: 2010/11 BCS» (PDF). In Smith, Kevin (ed.). Homicides, Firearm Offences and Intimate Violence, 2010/2011: Supplementary Volume 2 to Crime in England and Wales, 2010/2011. London: Home Office. p. 96. Retrieved July 1, 2014), («Personal Safety, Australia, 2016». Australian Bureau of Statistics. December 7, 2021. Archived from the original on May 12, 2022. Retrieved May 16, 2022), (Watson, Dorothy; Parsons, Sara (2005). Domestic Abuse of Women and Men in Ireland: Report on the National Study of Domestic Abuse (PDF). Dublin: National Crime Council of Ireland. p. 169. Archived from the original (PDF) on December 29, 2014. Retrieved June 28, 2014).
    Οι άνδρες που αναφέρουν ενδοοικογενειακή βία μπορεί να αντιμετωπίσουν κοινωνικό στίγμα σχετικά με την αντιληπτή έλλειψη μαχισμού ή άλλες υποτιμήσεις της αρρενωπότητάς τους (Migliaccio, Todd A. (Winter 2001). «Marginalizing the Battered Male». The Journal of Men’s Studies. 9 (2): 205–226. doi:10.3149/jms.0902.205. S2CID 145293675): τον φόβο να μην τους πιστέψουν οι αρχές και να κατηγορηθούν ψευδώς ότι είναι ο δράστης (McCarrick, Jessica; Davis-McCabe, Catriona; Hirst-Winthrop, Sarah (February 1, 2016). «Men’s Experiences of the Criminal Justice System Following Female Perpetrated Intimate Partner Violence». Journal of Family Violence. 31 (2): 203–213. doi:10.1007/s10896-015-9749-z. ISSN 1573-2851. S2CID 7817829), («Domestic Violence Against Men: No Laughing Matter». Psychology Today. Retrieved April 27, 2021).
    Η βία από στενό σύντροφο εναντίον ανδρών είναι ένας αμφιλεγόμενος τομέας έρευνας, με όρους όπως η συμμετρία του φύλου, το σύνδρομο κακοποιημένου συζύγου και το αμφίδρομο IPV που προκαλούν συζήτηση. Τα νέα στατιστικά δεδομένα υποστηρίζουν ότι η βία κατά των ανδρών είναι ένα σημαντικό πρόβλημα που κακώς δεν έχει αναφερθεί και ότι οι ερευνητές της ενδοοικογενειακής βίας, υπό την επιρροή του φεμινισμού, απόλυτα εσφαλμένα, το έχουν αγνοήσει για να προστατεύσουν τα θεμελιώδη κέρδη του κακοποιημένου γυναικείου κινήματος, συγκεκριμένα την παράλογη-λανθασμένη άποψη ότι η κακοποίηση από στενό σύντροφο είναι μια επέκταση της πατριαρχικής κυριαρχίας (Dutton, Donald G.; Nicholls, Tonia L. (September 2005). «The gender paradigm in domestic violence research and theory: Part 1 — The conflict of theory and data». Aggression and Violent Behavior. 10 (6): 680–714. doi:10.1016/j.avb.2005.02.001), (Straus, Murray A. (June 2010). «Thirty Years of Denying the Evidence on Gender Symmetry in Partner Violence: Implications for Prevention and Treatment». Partner Abuse. 1 (3): 332–362. CiteSeerX 10.1.1.372.5578. doi:10.1891/1946-6560.1.3.332. S2CID 73291235. Retrieved June 28, 2014), (Loseke, Donileen R.; Gelles, Richard J.; Cavanaugh, Mary M. (2005). Current Controversies on Family Violence. SAGE. ISBN 9780761921066). Ένα από τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία στατιστικών στοιχείων σχετικά με τη διάπραξη IPV, η κλίμακα τακτικών σύγκρουσης, είναι ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο (Loseke, Donileen R.; Gelles, Richard J.; Cavanaugh, Mary M. (2005). Current Controversies on Family Violence. SAGE. ISBN 9780761921066).
    Οι αναλύσεις της έρευνας δείχνουν ότι συχνά το νομικό σύστημα αποτυγχάνει να δει ως θύτες τις γυναίκες που χρησιμοποιούν βία εναντίον των ανδρών συντρόφων τους, εξαιτίας του πολιτισμικά διάχυτου εσφαλμένου στερεότυπου των κακοποιημένων γυναικών που αποτελούν το «τέλειο θύμα», αγνοώντας μεροληπτικά την ύπαρξη γυναικείας βίας εναντίον των ανδρών (Goodmark, Leigh (2008). «When Is a Battered Woman Not a Battered Woman? When She Fights Back». Yale Journal of Law and Feminism. 20 (1): 75–129. ISSN 1043-9366).
    Οι γυναίκες που επιτίθενται στους άντρες συντρόφους τους είναι πιο πιθανό να αποφύγουν τη σύλληψη από ό,τι οι άνδρες που επιτίθενται στις γυναίκες συντρόφους τους (Felson, Richard B.; Pare, Paul-Philippe (September 2007). «Does the Criminal Justice System Treat Domestic Violence and Sexual Assault Offenders Leniently?» (PDF). Justice Quarterly. 24 (3): 440, 447. doi:10.1080/07418820701485601. S2CID 4686048), επειδή οι γυναίκες δράστες βίας εναντίον ανδρών συντρόφων τείνουν εσφαλμένα να θεωρούνται (από τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου και τα δικαστήρια) ως θύματα (Kingsnorth, Rodney F.; MacIntosh, Randall C. (September 2007). «Intimate Partner Violence: The Role of Suspect Gender in Prosecutorial Decision-Making». Justice Quarterly. 24 (3): 460–494. doi:10.1080/07418820701485395. S2CID 144217964).

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 10:06 | Μαρία Π

    Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ. Σωματική και ψυχολογική βία ασκείται και από γυναίκες εναντίον των ανδρών συντρόφων τους και, μάλιστα σε τρομακτικό βαθμό, εναντίον των ίδιων τους των παιδιών.
    Η βία κατά των ανδρών και οι παράγοντες κινδύνου για αυτήν έχουν μελετηθεί ελάχιστα μέχρι σήμερα. Θα ήταν επιθυμητό να αναπτυχθούν περαιτέρω προληπτικά μέτρα και να δοθεί ειδική βοήθεια στους πληγέντες άνδρες.
    Η βία από τους οικείους συντρόφους (IPV) κατά των ανδρών είναι γενικά λιγότερο αναγνωρισμένη από την κοινωνία από ό,τι η βία από σύντροφο κατά των γυναικών, η οποία μπορεί να λειτουργήσει ως περαιτέρω εμπόδιο για τους άνδρες που αναφέρουν την κατάστασή τους (Lupri, Eugene; Grandin, Elaine (2004). «Intimate partner abuse against men» (PDF). National Clearinghouse on Family Violence. Archived from the original (PDF) on January 4, 2009. Retrieved June 21, 2014) (Das Dasgupta, Shamita (November 2002). «A Framework for Understanding Women’s Use of Nonlethal Violence in Intimate Heterosexual Relationships». Violence Against Women. 8 (11): 1364–1389. doi:10.1177/107780102237408. S2CID 145186540).
    Ενώ οι γυναίκες είναι πολύ πιο πιθανό να τραυματιστούν ή να σκοτωθούν σε περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, οι άνδρες είναι λιγότερο πιθανό να αναφέρουν την ενδοοικογενειακή βία στην αστυνομία από τις γυναίκες (Britton, Andrew (2011). «Intimate violence: 2010/11 BCS» (PDF). In Smith, Kevin (ed.). Homicides, Firearm Offences and Intimate Violence, 2010/2011: Supplementary Volume 2 to Crime in England and Wales, 2010/2011. London: Home Office. p. 96. Retrieved July 1, 2014), («Personal Safety, Australia, 2016». Australian Bureau of Statistics. December 7, 2021. Archived from the original on May 12, 2022. Retrieved May 16, 2022), (Watson, Dorothy; Parsons, Sara (2005). Domestic Abuse of Women and Men in Ireland: Report on the National Study of Domestic Abuse (PDF). Dublin: National Crime Council of Ireland. p. 169. Archived from the original (PDF) on December 29, 2014. Retrieved June 28, 2014).
    Οι άνδρες που αναφέρουν ενδοοικογενειακή βία μπορεί να αντιμετωπίσουν κοινωνικό στίγμα σχετικά με την αντιληπτή έλλειψη μαχισμού ή άλλες υποτιμήσεις της αρρενωπότητάς τους (Migliaccio, Todd A. (Winter 2001). «Marginalizing the Battered Male». The Journal of Men’s Studies. 9 (2): 205–226. doi:10.3149/jms.0902.205. S2CID 145293675): τον φόβο να μην τους πιστέψουν οι αρχές και να κατηγορηθούν ψευδώς ότι είναι ο δράστης (McCarrick, Jessica; Davis-McCabe, Catriona; Hirst-Winthrop, Sarah (February 1, 2016). «Men’s Experiences of the Criminal Justice System Following Female Perpetrated Intimate Partner Violence». Journal of Family Violence. 31 (2): 203–213. doi:10.1007/s10896-015-9749-z. ISSN 1573-2851. S2CID 7817829), («Domestic Violence Against Men: No Laughing Matter». Psychology Today. Retrieved April 27, 2021).
    Η βία από στενό σύντροφο εναντίον ανδρών είναι ένας αμφιλεγόμενος τομέας έρευνας, με όρους όπως η συμμετρία του φύλου, το σύνδρομο κακοποιημένου συζύγου και το αμφίδρομο IPV που προκαλούν συζήτηση. Τα νέα στατιστικά δεδομένα υποστηρίζουν ότι η βία κατά των ανδρών είναι ένα σημαντικό πρόβλημα που κακώς δεν έχει αναφερθεί και ότι οι ερευνητές της ενδοοικογενειακής βίας, υπό την επιρροή του φεμινισμού, απόλυτα εσφαλμένα, το έχουν αγνοήσει για να προστατεύσουν τα θεμελιώδη κέρδη του κακοποιημένου γυναικείου κινήματος, συγκεκριμένα την παράλογη-λανθασμένη άποψη ότι η κακοποίηση από στενό σύντροφο είναι μια επέκταση της πατριαρχικής κυριαρχίας (Dutton, Donald G.; Nicholls, Tonia L. (September 2005). «The gender paradigm in domestic violence research and theory: Part 1 — The conflict of theory and data». Aggression and Violent Behavior. 10 (6): 680–714. doi:10.1016/j.avb.2005.02.001), (Straus, Murray A. (June 2010). «Thirty Years of Denying the Evidence on Gender Symmetry in Partner Violence: Implications for Prevention and Treatment». Partner Abuse. 1 (3): 332–362. CiteSeerX 10.1.1.372.5578. doi:10.1891/1946-6560.1.3.332. S2CID 73291235. Retrieved June 28, 2014), (Loseke, Donileen R.; Gelles, Richard J.; Cavanaugh, Mary M. (2005). Current Controversies on Family Violence. SAGE. ISBN 9780761921066). Ένα από τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία στατιστικών στοιχείων σχετικά με τη διάπραξη IPV, η κλίμακα τακτικών σύγκρουσης, είναι ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο (Loseke, Donileen R.; Gelles, Richard J.; Cavanaugh, Mary M. (2005). Current Controversies on Family Violence. SAGE. ISBN 9780761921066).
    Οι αναλύσεις της έρευνας δείχνουν ότι συχνά το νομικό σύστημα αποτυγχάνει να δει ως θύτες τις γυναίκες που χρησιμοποιούν βία εναντίον των ανδρών συντρόφων τους, εξαιτίας του πολιτισμικά διάχυτου εσφαλμένου στερεότυπου των κακοποιημένων γυναικών που αποτελούν το «τέλειο θύμα», αγνοώντας μεροληπτικά την ύπαρξη γυναικείας βίας εναντίον των ανδρών (Goodmark, Leigh (2008). «When Is a Battered Woman Not a Battered Woman? When She Fights Back». Yale Journal of Law and Feminism. 20 (1): 75–129. ISSN 1043-9366).
    Οι γυναίκες που επιτίθενται στους άντρες συντρόφους τους είναι πιο πιθανό να αποφύγουν τη σύλληψη από ό,τι οι άνδρες που επιτίθενται στις γυναίκες συντρόφους τους (Felson, Richard B.; Pare, Paul-Philippe (September 2007). «Does the Criminal Justice System Treat Domestic Violence and Sexual Assault Offenders Leniently?» (PDF). Justice Quarterly. 24 (3): 440, 447. doi:10.1080/07418820701485601. S2CID 4686048), επειδή οι γυναίκες δράστες βίας εναντίον ανδρών συντρόφων τείνουν εσφαλμένα να θεωρούνται (από τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου και τα δικαστήρια) ως θύματα (Kingsnorth, Rodney F.; MacIntosh, Randall C. (September 2007). «Intimate Partner Violence: The Role of Suspect Gender in Prosecutorial Decision-Making». Justice Quarterly. 24 (3): 460–494. doi:10.1080/07418820701485395. S2CID 144217964).

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 10:48 | Δημητρα Χ

    Συμφωνώ απόλυτα με τη ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ που έχει υποβάλλει ο κ. Κατσικερός Παναγιώτης, Εφέτης Αθηνών:

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :
    ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ
    Να προστεθούν εδάφια β’, γ’, δ’ και ε’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 του Νόμου 3500/2006, ώστε το κείμενο αυτού να έχει ως εξής :
    Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη
    1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.
    Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).
    Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.
    Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
    [α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
    [β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
    1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
    2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
    3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
    4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
    5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
    6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
    7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
    8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
    και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
    1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
    2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
    3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
    4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
    5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
    6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
    7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
    8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
    9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα
    Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων.
    2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.
    3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
    4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
    Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.
    Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.
    Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.
    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ
    1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
    Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
    Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
    Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
    Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
    Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
    Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
    Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
    Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
    Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
    Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.
    2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ
    Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
    Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
    Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
    Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
    Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
    Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
    Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
    Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
    Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
    Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
    Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
    Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
    Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
    Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
    Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
    Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 09:57 | Βασίλης Π

    Συμφωνώ απόλυτα με τη ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ που έχει υποβάλλει ο κ. Κατσικερός Παναγιώτης, Εφέτης Αθηνών:

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :
    ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ
    Να προστεθούν εδάφια β’, γ’, δ’ και ε’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 του Νόμου 3500/2006, ώστε το κείμενο αυτού να έχει ως εξής :
    Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη
    1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.
    Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).
    Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.
    Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
    [α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
    [β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
    1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
    2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
    3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
    4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
    5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
    6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
    7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
    8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
    και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
    1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
    2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
    3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
    4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
    5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
    6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
    7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
    8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
    9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα
    Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων.
    2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.
    3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
    4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
    Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.
    Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.
    Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.
    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ
    1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
    Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
    Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
    Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
    Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
    Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
    Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
    Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
    Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
    Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
    Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.
    2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ
    Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
    Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
    Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
    Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
    Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
    Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
    Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
    Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
    Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
    Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
    Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
    Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
    Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
    Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
    Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
    Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 09:07 | Βασιλική Π

    Συμφωνώ απόλυτα με τη ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ που έχει υποβάλλει ο κ. Κατσικερός Παναγιώτης, Εφέτης Αθηνών:
    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ):
    ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ
    Να προστεθούν εδάφια β’, γ’, δ’ και ε’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 του Νόμου 3500/2006, ώστε το κείμενο αυτού να έχει ως εξής :
    Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη
    1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.
    Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).
    Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.
    Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
    [α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
    [β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
    1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
    2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
    3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
    4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
    5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
    6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
    7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
    8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
    και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
    1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
    2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
    3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
    4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
    5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
    6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
    7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
    8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
    9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα
    Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων.
    2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.
    3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
    4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
    Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.
    Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.
    Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.
    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ
    1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
    Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
    Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
    Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
    Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
    Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
    Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
    Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
    Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
    Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
    Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.
    2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ
    Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
    Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
    Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
    Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
    Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
    Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
    Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
    Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
    Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
    Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
    Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
    Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
    Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
    Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
    Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
    Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 09:55 | Μαρία Π

    Συμφωνώ απόλυτα με τη ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ που έχει υποβάλλει ο κ. Κατσικερός Παναγιώτης, Εφέτης Αθηνών:
    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ):
    ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ
    Να προστεθούν εδάφια β’, γ’, δ’ και ε’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 του Νόμου 3500/2006, ώστε το κείμενο αυτού να έχει ως εξής :
    Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη
    1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.
    Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).
    Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.
    Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
    [α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
    [β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
    1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
    2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
    3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
    4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
    5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
    6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
    7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
    8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
    και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
    1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
    2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
    3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
    4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
    5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
    6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
    7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
    8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
    9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα
    Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων.
    2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.
    3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
    4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
    Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.
    Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.
    Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.
    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ
    1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
    Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
    Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
    Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
    Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
    Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
    Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
    Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
    Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
    Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
    Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.
    2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ
    Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
    Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
    Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
    Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
    Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
    Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
    Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
    Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
    Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
    Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
    Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
    Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
    Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
    Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
    Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
    Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 09:32 | Κυριάκος Α

    Για το άρθρο 86 & 88
    Ποινικοποίηση της διάρρηξης σχέσεων γονέα – τέκνου και χαρακτηρισμός της ως ενδοοικογενειακής βίας. Προκαλεί ψυχικό πόνο, τόσο στο παιδί όσο και στον γονέα που στερείται την επικοινωνία μαζί του. Είναι κακοποίηση αθώων παιδιών, που τα σακατεύει για μια ζωή. Τα παιδιά είναι το μέλλον μας. Τα παιδιά χρειάζονται και τους δύο γονείς τους για να ολοκληρωθούν σαν προσωπικότητες. Δύο γονείς για κάθε παιδί. Αν κάποιος γονέας κάνει ψευδή καταγγελία ώστε να προκαλέσει διάρρηξη της σχέσης του παιδιού με τον άλλο του γονιό, να αφαιρείται η επιμέλεια από εκείνον, όπως γίνεται στο εξωτερικό. Μόνον έτσι θα σταματήσει αυτό το απαράδεκτο για μια σύγχρονη κοινωνία φαινόμενο.
    Για το άρθρο 98
    Ιδιώτες ψυχολόγοι δίνουν με το κατάλληλο αντίτιμο μία γνωμάτευση, η οποία θα λειτουργήσει εις βάρος του άλλου γονέα στο δικαστήριο που θα δικάσει την επιμέλεια ή την επικοινωνία. Στις πιο ακραίες περιπτώσεις οι γνωματεύσεις αυτές κατηγορούν τον άλλο γονέα ακόμη και για ασέλγεια στο ίδιο του το παιδί, αν όχι απλά για κακοποίηση. Η πλειοψηφία αυτών των υποθέσεων καταρρίπτεται στα δικαστήρια και αποδεικνύεται πως αποτελούσε μία ψευδή καταγγελία. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ακαταδίωκτο των ψυχολόγων και των ψυχιάτρων που ενεργούν έτσι, παίζοντας παιχνίδια και θησαυρίζοντας στις πλάτες αθώων παιδιών και βοηθώντας τον άλλο γονέα να διαλύσει την σχέση τους. Μόνο αν συμφωνούν και οι δύο γονείς, να μπορεί να επιληφθεί ψυχολόγος ή αν το έχει διατάξει το δικαστήριο ή ο εισαγγελέας ανηλίκων.
    Για το άρθρο 99
    Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδος, είμαστε όλοι ίσοι και έτσι πρέπει να αντιμετωπιζόμαστε από τον νόμο. Για ποιον λόγο κάνετε διάκριση σε άνδρες και γυναίκες; Δεν είναι μόνο οι γυναίκες θύματα της ενδοοικογενειακής βίας, αλλά και οι άντρες. Δημιουργία δομών υποστήριξης για όλους και όχι μόνο για γυναίκες. Σύμφωνα με έρευνα του Χαμόγελου του Παιδιού (αλλά και άλλων, όπως εκθέσεις του Ηνωμένου Βασιλείου), που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, οι γυναίκες φέρονται να κακοποιούν τα παιδιά τους, 2 φορές περισσότερο από ότι οι άντρες. Η βία είναι καταδικαστέα ανεξαρτήτως του φύλου του δράστη.

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 09:19 | Μανώλης Α

    Άρθρο 99 (Προσθήκη 23Α)
    Υπαρχει αντισυνταγματική διάκριση στα φύλα για την ενδοοικογενειακή βία. Οι δομές αφορούν μόνο γυναίκες. Θα πρέπει οι δομές να δέχονται και γυναίκες και παιδιά και άντρες. Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ
    Η βία πρέπει να καταδικάζεται από όπου και αν προέρχεται και να προστατεύονται όλοι (γυναίκες, άνδρες, παιδιά).
    Η ενδοοικογενειακη βια είναι απαράδεκτο να συνδέεται μόνο με τη βία κατά των γυναικών. Κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας θα πρέπει να προστατεύεται εξίσου από ένα σύγχρονο νομικό πλαίσιο που δε θα κάνει διακρίσεις. Όπως είναι προφανές και από την έρευνα που διεξάγει το χαμόγελο του παιδιού https://www.hamogelo.gr/media/uploads_file/2022/07/11/p1g7mbl2ftuo2l1f1t7l1e9e1uauq.pdf?fbclid=IwAR2B8O4XFJ5JOXZtBLyl4sFxrr4braPndnLsrVvqHgj7R_Ju_hNFxY6piSI
    το γυναικείο φύλο κατέχει την πρωτιά στην ενδοοικογενειακή βια προς το παιδι, ενώ οι ψευδείς καταγγελίες κατά του αντρικού φύλου με βάση τα στοιχεία της Ελληνικής αστυνομίας αγγίζουν το 50%, χωρίς να προβλέπεται τιμωρία αρκετή να αναχαιτίσει τέτοια φαινόμενα.
    https://www.in.gr/2022/06/10/greece/fake-kataggelies-gia-kakopoiiseis-ti-lene-oi-astynomikoi-gia-fainomeno/
    Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να προασπίζονται πρωτίστως τα δικαιώματα του παιδιού με βάση τα οποία θεσπίστηκε και ο νόμος 4800/2021. Σε περίπτωση διαζυγίου είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί η θεμελιώδης συναισθηματική σχέση με τον άλλο γονέα καθώς και με την οικογένειά του παππούδες, γιαγιάδες κλπ. Η εκούσια διάρρηξη της σχέσης αυτής αποτελεί μέγιστη κακοποίηση στη ζωή του παιδιού αν αναλογιστεί κανείς πόσο άσχημο είναι να χάνει κάποιος από τη ζωή του δικούς του ανθρώπους με τους οποίους υπάρχει αμοιβαία αγάπη και στοργή εφ όρου ζωής.Άρθρο 86 Να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα, η κάθε μορφή διάρρηξης τέκνου – γονέα. Η διαρρηξη των σχέσεων τέκνου-γονέα ειναι μια μορφή βαρύτατης ψυχικής κακοποίησης και αποκοπής από τον ενα του γονέα, που συνήθως ειναι ο πατέρας και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα, εναρμονιζόμενο απόλυτα με το αρθρο 1532 του ΑΚ το οποίο ορίζει οτι μπορεί να εχει ως συνέπεια τήν αφαιρεση της γονικής μέριμνας από τον γονέα που προκαλεί την διαρρηξη με διάφορες μεθοδευσεις.
    Άρθρο 98 Να αποσυρθεί το ακαταδίωκτο των ειδικών ψυχικής υγείας, όταν γνωματεύουν ψευδής καταγγελίεςΝα σταματήσουν αμεσα να γίνονται δεκτές οι γνωματεύσεις για παιδια «ειδικών ψυχικής υγείας» ΙΔΙΩΤΩΝ , οι οποίοι πολλές φορές γνωματεύουν ιδιοτελώς, χωρις την συναινεση του ετερου γονέα (1519 ΑΚ) και πολλές φορές χωρίς να εχουν δει καν το παιδί. Η μεθοδευση αυτή θα σταματήσει μονο οταν συναινουν και οι δύο γονείς, ή κατόπιν εντολής δικαστικής αρχής και να διενεργηθεί η εξεταση απο Δημόσιο Φορέα.

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 08:37 | Τασούκα Ελένη

    Ισως το κάτωθι βίντεο που αποκαλύπτει και αποδεικνύει οτι η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ σας κάνει να αναθεωρήσετε και να φροντίσετε να σταματήσει ο διασυρμός των ανδρών-πατεράδων τον οποίο δυστυχώς στηρίζετε με τις αλλαγές που προωθείτε προς ψήφιση. Επειδή η διάκριση στα φύλα ειναι εξώφθαλμη και προκλητική διερωτώμαι και ανησυχώ για τον λόγο που γίνεται….
    Γιατι δεν λαμβάνετε υπ οψιν σας τα στοιχεία και γραφήματα της Αστυνομίας τα οποία μαρτυρούν οτι υπάρχει μεγάλη αυξηση της επιθετικότητας, κακοποίησης και εγκληματικότητας των γυναικών ;;; Δειτε καλύτερα τα ποσοστά ! Δειτε επίσης οτι οσο αυξάνεται η εγκληματικότητα των γυναικών αυξάνουν και οι αυτοκτονίες των ανδρων !!
    Γιατι προστατεύετε και προωθείτε ως θύματα ΜΟΝΟ τίς γυναικες;;

    https://youtu.be/rpHoRRqrwEQ?si=S_49Hhw4KNQaZlSv

    https://drive.google.com/file/d/1U-E55JXfXz6AgWYoO6Y4b_oqL6pGyLj-/view?usp=drive_link

    https://drive.google.com/file/d/1lPnuGOSs3C1oBKO8xc34nSxCRvS8XXgh/view?usp=drive_link

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 08:50 | ΚΑΣΑΜΠΑΛΙΔΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

    Ισως το κάτωθι βίντεο που αποκαλύπτει και αποδεικνύει οτι η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ σας κάνει να αναθεωρήσετε και να φροντίσετε να σταματήσει ο διασυρμός των ανδρών-πατεράδων τον οποίο δυστυχώς στηρίζετε με τις αλλαγές που προωθείτε προς ψήφιση. Επειδή η διάκριση στα φύλα ειναι εξώφθαλμη και προκλητική διερωτώμαι και ανησυχώ για τον λόγο που γίνεται….
    Γιατι δεν λαμβάνετε υπ οψιν σας τα στοιχεία και γραφήματα της Αστυνομίας τα οποία μαρτυρούν οτι υπάρχει μεγάλη αυξηση της επιθετικότητας, κακοποίησης και εγκληματικότητας των γυναικών ;;; Δειτε καλύτερα τα ποσοστά ! Δειτε επίσης οτι οσο αυξάνεται η εγκληματικότητα των γυναικών αυξάνουν και οι αυτοκτονίες των ανδρων !!
    Γιατι προστατεύετε και προωθείτε ως θύματα ΜΟΝΟ τίς γυναικες;;

    https://youtu.be/rpHoRRqrwEQ?si=S_49Hhw4KNQaZlSv

    https://drive.google.com/file/d/1U-E55JXfXz6AgWYoO6Y4b_oqL6pGyLj-/view?usp=drive_link

    https://drive.google.com/file/d/1lPnuGOSs3C1oBKO8xc34nSxCRvS8XXgh/view?usp=drive_link

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 08:04 | Παντελης

    Το κάτωθι βίντεο που αποκαλύπτει και αποδεικνύει οτι η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ σας κάνει να αναθεωρήσετε και να φροντίσετε να σταματήσει ο διασυρμός των ανδρών-πατεράδων τον οποίο δυστυχώς στηρίζετε με τις αλλαγές που προωθείτε προς ψήφιση. Επειδή η διάκριση στα φύλα ειναι εξώφθαλμη και προκλητική διερωτώμαι και ανησυχώ για τον λόγο που γίνεται….
    Γιατι δεν λαμβάνετε υπ οψιν σας τα στοιχεία και γραφήματα της Αστυνομίας τα οποία μαρτυρούν οτι υπάρχει μεγάλη αυξηση της επιθετικότητας, κακοποίησης και εγκληματικότητας των γυναικών ;;; Δειτε καλύτερα τα ποσοστά ! Δειτε επίσης οτι οσο αυξάνεται η εγκληματικότητα των γυναικών αυξάνουν και οι αυτοκτονίες των ανδρων !!
    Γιατι προστατεύετε και προωθείτε ως θύματα ΜΟΝΟ τίς γυναικες;;

    https://youtu.be/rpHoRRqrwEQ?si=S_49Hhw4KNQaZlSv

    https://drive.google.com/file/d/1U-E55JXfXz6AgWYoO6Y4b_oqL6pGyLj-/view?usp=drive_link

    https://drive.google.com/file/d/1lPnuGOSs3C1oBKO8xc34nSxCRvS8XXgh/view?usp=drive_link

  • 26 Δεκεμβρίου 2023, 02:04 | Στέλλα Σάμου

    Παρόλο που πολλές φορές η γυναικοκτονία είναι η κατάληξη προηγούμενης ενδοοικογενειακής βίας και δεν απέχει χρονικά πολύ από την πρώτη καταγγελία, το νομοσχέδιο δεν προβλέπει τίποτε για την επίσπευση της διαδικασίας στον ανακριτικό και δικαστικό τομέα με την καθιέρωση μιας “ταχείας διαδικασίας κατά προτεραιότητα”, ώστε να αποτραπεί η κλιμάκωση της βίαιης συμπεριφοράς και η ενδεχόμενη γυναικοκτονία (όπως συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, (π.χ. Ιταλία Codice Rosso), ώστε να λαμβάνονται ταχύτερα τα όποια μέτρα για την προστασία των θυμάτων. Η αστυνομία, μόλις ενημερωθεί για το έγκλημα, θα πρέπει να ενημερώνει αμέσως τον εισαγγελέα, ακόμη και προφορικά. Ο εισαγγελέας, στις περιπτώσεις που ασκεί δίωξη για εγκλήματα ενδοοικογενειακής βίας, θα πρέπει εντός τριών ημερών από την ενημέρωσή του για το έγκλημα, να λάβει πληροφορίες από το θύμα ή από το πρόσωπο που κατήγγειλε τα γεγονότα του εγκλήματος. Η προθεσμία των τριών ημερών να μπορεί να παραταθεί μόνο σε περίπτωση αναπόφευκτης ανάγκης προστασίας ανηλίκων ή του απορρήτου της έρευνας, επίσης προς το συμφέρον του θιγόμενου προσώπου. Οι πράξεις έρευνας που ανατίθενται από τον εισαγγελέα στην αστυνομία πρέπει να εκτελούνται χωρίς καθυστέρηση, διαφορετικά να υπάρχουν ποινικές και διοικητικές κυρώσεις.
    Επίσης, στο αρθρ. 95, που τροποποιεί το αρθρ. 18, παρ.1 του Ν.3500/2006, θα πρέπει να προστεθεί η φράση “Αναστέλλεται το δικαίωμα επικοινωνίας με τα τέκνα εκ του νόμου, με την έναρξη της ποινικής δίωξης” όπως ακριβώς προβλέπει ο γαλλικός νόμος 2020-936, καθώς το δικαίωμα επίσκεψης και φιλοξενίας των βίαιων πρώην συζύγων συχνά αποτελεί για τις γυναίκες και τα παιδιά μεγάλο ρίσκο και παρατηρείται επανάληψη βίαιων επεισοδίων.
    Επίσης, στο ίδιο άρθρο όπου προβλέπεται η επιβολή περιοριστικών μέτρων στον κατηγορούμενο από το αρμόδιο ποινικό δικαστήριο, να προστεθεί ως μέτρο διασφάλισης της τήρησής τους η εποπτεία να γίνεται με κινητή ηλεκτρονική συσκευή που θα μπορεί να ενημερώνει ότι ο δράστης δεν τα παραβιάζει. Το μέτρο αυτό ισχύει στη Γαλλία από το 2020 με το ν.2020-936 και στην Ιταλία με το ν. 168/24-11-2023. Έτσι, θα είχαν αποφευχθεί κάποιες γυναικοκτονίες, όπως το διπλό έγκλημα στην Μακρινίτσα ή αυτό στη Ζάκυνθο κ.α.

  • 25 Δεκεμβρίου 2023, 23:49 | ΠΑΥΛΟΣ

    Ισως το κάτωθι βίντεο που αποκαλύπτει και αποδεικνύει οτι η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ σας κάνει να αναθεωρήσετε και να φροντίσετε να σταματήσει ο διασυρμός των ανδρών-πατεράδων τον οποίο δυστυχώς στηρίζετε με τις αλλαγές που προωθείτε προς ψήφιση. Επειδή η διάκριση στα φύλα ειναι εξώφθαλμη και προκλητική διερωτώμαι και ανησυχώ για τον λόγο που γίνεται….
    Γιατι δεν λαμβάνετε υπ οψιν σας τα στοιχεία και γραφήματα της Αστυνομίας τα οποία μαρτυρούν οτι υπάρχει μεγάλη αυξηση της επιθετικότητας, κακοποίησης και εγκληματικότητας των γυναικών ;;; Δειτε καλύτερα τα ποσοστά ! Δειτε επίσης οτι οσο αυξάνεται η εγκληματικότητα των γυναικών αυξάνουν και οι αυτοκτονίες των ανδρων !!
    Γιατι προστατεύετε και προωθείτε ως θύματα ΜΟΝΟ τίς γυναικες;;

    https://youtu.be/rpHoRRqrwEQ?si=S_49Hhw4KNQaZlSv

    https://drive.google.com/file/d/1U-E55JXfXz6AgWYoO6Y4b_oqL6pGyLj-/view?usp=drive_link

    https://drive.google.com/file/d/1lPnuGOSs3C1oBKO8xc34nSxCRvS8XXgh/view?usp=drive_link

  • 25 Δεκεμβρίου 2023, 23:05 | ΕΝΕΡΓΟΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΑΜΚΕ

    Ισως το κάτωθι βίντεο που αποκαλύπτει και αποδεικνύει οτι η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ σας κάνει να αναθεωρήσετε και να φροντίσετε να σταματήσει ο διασυρμός των ανδρών-πατεράδων τον οποίο δυστυχώς στηρίζετε με τις αλλαγές που προωθείτε προς ψήφιση. Επειδή η διάκριση στα φύλα ειναι εξώφθαλμη και προκλητική διερωτώμαι και ανησυχώ για τον λόγο που γίνεται….
    Γιατι δεν λαμβάνετε υπ οψιν σας τα στοιχεία και γραφήματα της Αστυνομίας τα οποία μαρτυρούν οτι υπάρχει μεγάλη αυξηση της επιθετικότητας, κακοποίησης και εγκληματικότητας των γυναικών ;;; Δειτε καλύτερα τα ποσοστά ! Δειτε επίσης οτι οσο αυξάνεται η εγκληματικότητα των γυναικών αυξάνουν και οι αυτοκτονίες των ανδρων !!
    Γιατι προστατεύετε και προωθείτε ως θύματα ΜΟΝΟ τίς γυναικες;;

    https://youtu.be/rpHoRRqrwEQ?si=S_49Hhw4KNQaZlSv

    https://drive.google.com/file/d/1U-E55JXfXz6AgWYoO6Y4b_oqL6pGyLj-/view?usp=drive_link

    https://drive.google.com/file/d/1lPnuGOSs3C1oBKO8xc34nSxCRvS8XXgh/view?usp=drive_link

  • 25 Δεκεμβρίου 2023, 23:58 | ΚΥΡΙΑΚΟΣ

    Μετά απο αυτό το video οπου ανακοινώνονται απο τον τύπο ( 2022-2023) περιστατικά βίας που ασκούν οι γυναίκες στα πλαίσια της ενδοοικογενειακής βίας, μεταξύ των οποίων και 5 δολοφονίες από συγχρονες Μήδειες, θάπρεπε να κλείσετε τίς δομές που εχετε ανοίξει με σημαία και διαλαλώντας πόσο κακοποιητικοί και γυναικοκτόνοι ειναι οι άνδρες ή να ανοίξετε και για τούς άνδρες και τα παιδιά !
    ΝΤΡΟΠΗ για την ΑΔΙΚΗ και ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ Διάκριση των Φύλων και διασυρμό συλλίβδην του ανδρικού φύλου !

    https://youtu.be/rpHoRRqrwEQ?si=S_49Hhw4KNQaZlSv

  • 25 Δεκεμβρίου 2023, 23:27 | Ευάγγελος

    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ Α.Μ.Κ.Ε. «ΕΝΕΡΓΟΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ» ΕΠΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥΤέθηκε σε δημόσια διαβούλευση στις 28-11-2023 το σχέδιο Νόμου με τίτλο « Παρεμβάσεις στον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας για την επιτάχυνση και ποιοτική αναβάθμιση της ποινικής δίκης- Εκσυγχρονισμός του νομοθετικού πλαισίου για την πρόληψη και την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας».Παρότι είναι αυτονόητα καταδικαστέα, κάθε είδους βία, εντός και εκτός οικογενειακού πλαισίου, η εταιρεία μας θεωρεί τουλάχιστον άστοχο, και ιδίως εν έτη 2023, να παραμένει, σχεδόν κατ’ απόλυτο βαθμό συνδεδεμένη η έννοια της ενδοοικογενειακής βίας, με την βία αποκλειστικά, κατά των γυναικών. Ακόμα και από την ίδια την Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και συγκεκριμένα από το προοίμιο αυτής, προκύπτει πως η ενδοοικογενειακή βία που μπορεί να είναι τόσο σωματική όσο και ψυχολογική αφορά τόσο άνδρες, γυναίκες αλλά και παιδιά. Η παρωχημένη και αναχρονιστική αντίληψη ότι η βία στους κόλπους μιας οικογένειας αφορά μόνον τις γυναίκες είναι απόλυτα ισοπεδωτική και συνάμα εσφαλμένη. Κάθε άνθρωπος χρήζει της προστασίας του Νόμου, και αυτονόητα, κάθε άνθρωπος μπορεί να είναι τόσο θύμα, όσο και θύτης.Η Σύμβαση λοιπόν της Κωνσταντινούπολης πέραν του σκέλους που αναφέρεται στην προστασία των γυναικών αναφέρεται και καταδικάζει και κάθε μορφή ενδοοικογενειακής βίας και συνεπώς και οπωσδήποτε, και την βία απέναντι στον άνδρα, αλλά και το παιδί. Είναι επίσης κοινή αντίληψη ότι εξίσου βαριά, αν όχι βαρύτερη μορφή κακοποίησης, είναι η ψυχική/ψυχολογική κακοποίηση και η οποία είναι ιδιαιτέρως δύσκολο να αποδειχθεί. Το αυτό, έχει περίτρανα αναδειχθεί από την Δικαστηριακή Πρακτική. Μια λοιπόν μορφή βαρύτατης ψυχικής κακοποίησης είναι και αυτή της διατάραξης των συναισθηματικών σχέσεων και διάρρηξης των σχέσεων τέκνου – γονέα, όπως αυτή προβλέφθηκε στο άρθρο 5 του Ν. 4800/2021 που βρίσκεται ήδη σε ισχύ, από τον Σεπτέμβριο του 2021.Υπενθυμίζουμε, ότι από την λεκτική διατύπωση του Ν. 4800/2021 προκύπτουν τα κάτωθι:
    Α) Άρθρο 5 του Ν. 4800/2021 Τροποποίηση του άρθρου 1511 ΑΚ «Άρθρο 1511 Άσκηση ανάθεση γονικής μέριμνας κατά το συμφέρον του τέκνου
    1. Κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας πρέπει να αποβλέπει στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου.
    2. Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως από την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς, πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο άσκησής της.
    Στο νευραλγικό λοιπόν αυτό άρθρο του Νομοθετήματος, που πρόσφατα εκσυγχρόνισε το Οικογενειακό Δίκαιο της χώρας μας και θεμελίωσε το αυτονόητο, ήτοι την από κοινού και εξίσου συμμετοχή των γονέων στην ανατροφή του τέκνου, μετά την διάσπαση ή τον χωρισμό τους, προκύπτει ως κυριαρχικό ζητούμενο η προστασία του τέκνου από μεθοδεύσεις του ενός γονεά και ίσως και του συγγενικού του πλαισίου όπως επιχειρήσει και διεμβολίσει την σχέση του ανηλίκου με τον έτερο. Αυτή η διεμβόλιση γίνεται μονάχα με έντονη παρέμβαση στον ψυχισμό του τέκνου που οπωσδήποτε συνιστά βαρύτατη μορφή ψυχικής κακοποίησης, ίσως βαρύτερης της σωματικής, διότι τα σημάδια της, δεν επουλώνουν ποτέ. Διατάξεις του εν ισχύ Ν. 4800/2021.Β) Άρθρο 14Συνέπειες κακής άσκησης Αντικατάσταση του άρθρου 1532 Α.Κ.
    Το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
    «Άρθρο 1532 Συνέπειες κακής άσκησης
    Αν ο πατέρας ή η μητέρα παραβαίνουν τα καθήκοντα που τους επιβάλλει το λειτούργημά τους για την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου ή τη διοίκηση της περιουσίας του ή αν ασκούν το λειτούργημα αυτό καταχρηστικά ή δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν σε αυτό, το δικαστήριο μπορεί, εφόσον το ζητήσουν ο άλλος γονέας ή οι πλησιέστεροι συγγενείς του τέκνου ή ο εισαγγελέας, να διατάξει οποιοδήποτε πρόσφορο μέτρο.
    Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως: α. η υπαίτια μη συμμόρφωση προς αποφάσεις και διατάξεις δικαστικών και εισαγγελικών αρχών που αφορούν το τέκνο ή προς την υπάρχουσα συμφωνία των γονέων για την άσκηση της γονικής μέριμνας, β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς,
    Συνεπώς σήμερα, κατά Νόμο, ρητά προβλέπεται, ότι οι Δικαστικές αποφάσεις των Οικογενειακών Δικαστηρίων της χώρας θα πρέπει να διασφαλίζουν την ΜΗ ΔΙΑΤΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΓΟΝΕΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗ ΔΙΑΡΡΗΞΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΤΟΥ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ. Δηλαδή ο Νομοθέτης του Ν. 4800/2021 κατέστησε σαφές πως εφόσον κάτι τέτοιο συμβαίνει, συνιστά ΚΑΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΩΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΗΝ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ Η ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΦΟΡΟ ΜΕΤΡΟ ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ.
    Βέβαια, παρά την βελτίωση οπωσδήποτε της Νομολογίας των Ελληνικών Οικογενειακών Δικαστηρίων μετά την έναρξη ισχύος του Ν 4800/2021 και της εφαρμογής του κανόνα του άρθρου 1513 Α.Κ., το ζήτημα αυτό, ήτοι της ηθελημένης, δόλιας και ιδιοτελούς διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με τον ένα γονέα, κατόπιν παρέμβασης του έτερου, που συνήθως έως και πρόσφατα, ασκούσε την αποκλειστική επιμέλεια αυτού, παραμένει, έως και σήμερα, «δίχως θεραπεία». Η έλλειψη μηχανισμών διάγνωσης των μεθοδεύσεων αυτών, εντάσσεται στο πλαίσιο της μη σύνδεσης του Δικαστού με ειδικό ψυχικής υγείας. Οι υπάρχοντες μηχανισμοί αξιολόγησης των τέκνων και των γονέων, από ειδικό ψυχικής υγείας, όλως επιεικώς μπορούν να χαρακτηριστούν, ως απόλυτα ανεπαρκείς.Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι:Σε επίπεδο ασφαλιστικών μέτρων δεν προβλέπεται, στο βωμό της γρήγορης απονομής της δικαιοσύνης, ή άμεση, και εις βάθος διερεύνηση των γονέων αλλά και του τέκνου, από αμερόληπτο, ήτοι τουλάχιστον με δημόσια θέση (και άνευ αμοιβής), ειδικό ψυχικής υγείας.Σε επίπεδο οριστικής αποφάσεως, ήτοι σε επίπεδο αγωγών, εφόσον υποβληθεί αίτημα διενέργειας Ψυχιατρικής Πραγματογνωμοσύνης, η κατάσταση επιεικώς μπορεί να χαρακτηριστεί ως τραγελαφική. Ο εκάστοτε γονέας, που έχουν διαρρηχθεί οι σχέσεις του με το τέκνο του, θα πρέπει να καταθέσει αγωγή στην οποία θα περιλάβει το σχετικό αίτημα του, και το οποίο για να ολοκληρωθεί θα πρέπει να προηγηθεί μια ιδιαίτερα πολυέξοδη και κυρίως χρονοβόρα διαδικασία (κατάθεση – συζήτηση – έκδοση προδικαστικής απόφασης – διορισμός και όρκιση πραγματογνώμονα – συσχέτιση της πραγματογνωμοσύνης και επιστροφής της στο δικαστήριο και κατόπιν έκδοση αποφάσεως). Καθίσταται λοιπόν προφανές, πως μια τέτοια διαδικασία, δεν είναι καθόλου αποτελεσματική και ικανή να αναχαιτίσει την αυξανόμενη διαρκώς τάση παρέμβασης του ενός γονέα και επηρεασμού του τέκνου, εις βάρος του έτερου.Σε επίπεδο δε Εισαγγελιών Ανηλίκων είναι επίσης σαφές ότι λόγω υπερφόρτωσης αυτών και σύνδεσής τους με κέντρα ψυχικής υγείας και Δημόσια Νοσοκομεία που καθορίζουν κατ’ ελάχιστο, μετά εξαμήνου, την έναρξη τυχόν διαταχθεισών συνεδριών τέκνων και γονέων και με ιδιαίτερα σύντομες και συνοπτικές διαδικασίες, ότι και αυτή η λύση, καθίσταται προβληματική και απόλυτα ανεπαρκής στην διάγνωση και επίλυση ζητημάτων που άπτονται της ψυχικής υγείας γονέων και τέκνων.
    Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι οι αρκετές φορές διαταχθείσες «κοινωνικές έρευνες διατυπώνονται από Κοινωνικούς Λειτουργούς που ουδόλως είναι καθ’ύλην αρμόδιοι να γνωμοδοτήσουν επί της κατανομής της γονικής μέριμνας και ιδίως επί της ψυχολογικής κατάστασης και κατά συνέπεια ουσιαστικής καταλληλότητας έκαστου γονέα. Ελλείψη όμως σύνδεσης του Δικαστού με ειδικό ψυχικής υγείας, οι έρευνες αυτές, που κατ’ ορθή ανάγνωση θα έπρεπε να ομιλούν κυρίως για τις συνθήκες διαβίωσης ενός εκάστου ανηλίκου, αποτελούν το κατευθυντήριο έγγραφο, στα χέρια του Δικαστού.Η ανεπάρκεια των μηχανισμών του κράτους δημιούργησε και εξακολουθεί να δημιουργεί εύφορο έδαφος προσφυγής σε ιδιώτες ειδικούς ψυχικής υγείας με απόλυτα, αρκετές φορές, ιδιοτελή στόχευση. Είναι σαφές λοιπόν γιατί έχουν γιγαντωθεί οι καταγγελίες κατά ιδιωτών ειδικών ψυχικής υγείας οι οποίοι πολλές φορές γνωματεύουν ιδιοτελώς και πλείστες φορές και παράνομα ήτοι άνευ της αναγκαίας συναίνεσης του έτερου γονέα κατά την επιταγή του άρθρου 1519 ΑΚ. Οι εν λόγω δε γνωματεύσεις που πλείστες φορές δίδονται όχι μόνο άνευ της αναγκαίας συναίνεσης αλλά και δίχως ποτέ να έχει συναντήσει ο ειδικός τον έτερο γονεά ή και ακόμα και το τέκνο, συντάσσονται προ της συζήτησης των αιτήσεων ή αγωγών και με απόλυτα ιδιοτελή στόχευση. Η μεθόδευση αυτή θα σταματήσει μόνον εφόσον ρητά διατυπωθεί στο Νόμο πως γνωματεύσεις ειδικών ψυχικής υγείας θα μπορούν να λαμβάνονται υπόψιν μόνο εφόσον έχουν συναινέσει στην εξέταση του τέκνου αμφότεροι οι γονείς ή έχουν διενεργηθεί κατόπιν διαταγής δικαστηρίου ή αρχής και έχουν διενεργηθεί από Δημόσιο Φορέα.Περαιτέρω:Το άρθρο 2 (β) του Κεφαλαίου Α’ του υπό διαβούλευση Νομοσχεδίου θα πρέπει να αναδιατυπωθεί ως εξής:« η αναδιαμόρφωση των διατάξεων του Ν. 3500/2006 (Α’232), προκειμένου βα) οι διατάξεις να είναι προσαρμοσμένες στις παρούσες κοινωνικές συνθήκες και στην δικαιοπολιτική ανάγκη τόσο της προστασίας του θεσμού της οικογένειας, της ανηλικότητας και των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας. Ιδίως δε της προστασίας των ανηλίκων από την ψυχική κακοποίηση αυτών όπως αυτή περιγράφεται στο άρθρο 1532 (β) Α.Κ. ήτοι την διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένεια του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς.) Το άρθρο 86 του κεφαλαίου Δ’ του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου που τροποποιεί το άρθρο 4 ν. 3500/2006 με την προσθήκη της λέξεως «ψυχολογική» μετά από τις λέξεις «επί ασκήσεως σωματικής» και τελικώς διαμορφώνεται ως εξής : Επί ασκήσεως σωματικής ή ψυχολογικής βίας σε βάρος ανηλίκου, στο πλαίσιο της ανατροφής του, εφαρμόζεται το άρθρο 1532ΑΚ του Αστικού Κώδικα, είναι στην ορθή κατεύθυνση.Το εν λόγω άρθρο, όπως τροποποιείται, περιλαμβάνει πλέον ρητώς την ψυχολογική βία που υφίσταται ανήλικο θύμα και με ρητή αναφορά στα προβλεπόμενα στο άρθρο 1532 Α.Κ. ΡΗΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΠΛΕΟΝ, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟΘΕΤΗ, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ Ν. 3500/2006 λογίζεται ως ενδοοικογενειακή βία κατά ανηλίκου η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον έτερο γονέα και την οικογένεια του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς. Ευθέως λοιπόν ποινικοποιείται η μεθόδευση χειραγώγησης του τέκνου και διεμβόληση της σχέσης του με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και ο επηρεασμός αυτού, θεωρούμενης ευθέως πλέον, και εκ του Νόμου, ως μορφή ψυχικής κακοποίησης.Χρειάζεται όμως περαιτέρω να τροποποιηθεί και το άρθρο 6 του Ν. 3500/2006 με την προσθήκη της λέξεως ψυχολογική σε συνέχεια της σωματικής βλάβης και συνεπώς ο τίτλος του πρέπει να διαμορφωθεί ως εξής:Άρθρο 6
    Ενδοοικογενειακή σωματική και ψυχολογική βλάβη.Περαιτέρω στην παράγραφο 1 του ως άνω άρθρου θα πρέπει να συμπληρωθεί και η περίπτωση ψυχολογικής βλάβης του ανήλικου ήτοι η τελική διαμόρφωση του άρθρου διαμορφώνεται ως εξής :1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους. Το μέλος της οικογένειας που προκαλεί διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτόν, συνιστά κατά το άρθρο 4 του παρόντος νομοθετήματος ψυχολογική βλάβη και τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 2 ετών.
    Εφόσον σε βάρος του φερόμενου δράστη ενεργείται προκαταρκτική εξέταση ο εισαγγελέας πριν από κάθε άλλη ενέργεια υποχρεούται να διατάξει την διενέργεια ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης τόσο στο φερόμενο θύμα αλλά και στον θύτη προκειμένου να ερευνηθεί η βασιμότητα της καταγγελίας. Πέραν των ως άνω παρατηρήσεων και προτάσεων της εταιρεία μας, άξια συνοπτικής μνείας είναι και τα κάτωθι:Στο άρθρο 23 του Ν. 3500/2006 όπως προτείνεται να τροποποιηθεί, καθιερώνεται το «ακαταδίωκτο» των επαγγελματιών και συγκεκριμένα :1. Παιδαγωγός, εκπαιδευτικός, μέλος του ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού ή του ειδικού βοηθητικού προσωπικού της πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κοινωνικός λειτουργός, επιμελητής προπονητής ή γιατρός που παρέχει τις υπηρεσίες του σε ανήλικο, ο οποίος κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του πληροφορείται ή διαπιστώνει με οποιονδήποτε τρόπο ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος του ανήλικου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας, υποχρεούται να αναφέρει αμελλητί στις αρμόδιες κατά το νόμο αρχές. Την ίδια υποχρέωση έχει ιατρός που με βάση σοβαρά αντικειμενικά ευρήματα της ιατρικής εξέτασης διαπιστώνει ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος ανηλίκου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας.
    2. Τα πρόσωπα της παρ. 1, που προβαίνουν σε αναφορά εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας δεν εγκαλούνται, δεν ενάγονται, δεν διώκονται πειθαρχικά, δεν απολύονται, ούτε υφίστανται άλλου είδους κυρώσεις ή δυσμενή μεταχείριση, για το περιστατικό που ανέφεραν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, παρά μόνο εάν προέβησαν εν γνώσει τους σε αναληθή αναφορά.Η εν λόγω διάταξη όμως καθίσταται ιδιαίτερα προβληματική διότι:Α) Εφόσον εξ αρχής τα ως άνω άτομα θεμελιώνουν υπέρ τους το ακαταδίωκτο, πως τυχόν θα διαπιστωθεί εάν προέβησαν εν γνώση τους, σε αναληθή αναφορά;Β) Από την εν λόγω διάταξη φαίνεται ρητά να εξαιρούνται οι ψυχολόγοι και ειδικοί ψυχικής υγείας όχι όμως και οι ψυχίατροι. Συνεπώς θα πρέπει καταρχήν να αποσαφηνιστεί καταπόσον στην έννοια των ιατρών που φαίνεται να θεμελιώνουν καταρχήν το ακαταδίωκτο, συμπεριλαμβάνονται ερμηνευτικά και οι ψυχίατροι, δεδομένου ότι και αυτοί είναι ιατροί. Σε κάθε περίπτωση κρίνεται επιβεβλημένο να διατυπωθεί ρητά πως οι γνωματεύσεις ειδικών ψυχικής υγείας συμπεριλαμβανομένων και των ψυχιάτρων και στις οποίες αποκαλύπτεται φερόμενη τέλεση πράξεως ενδοοικογενειακής βίας στα πλαίσια άσκησης των καθηκόντων τους, θεμελιώνουν επίσης το ακαταδίωκτο, μόνον εφόσον έχουν επιληφθεί, κατόπιν εντολής δικαστικής αρχής. Περαιτέρω:Το άρθρο 26 του Κεφαλαίου Β’ του υπό διαβούλευση σχεδίου Νόμου που τροποποιεί το άρθρο 169Α του Π.Κ. προβλέπει στην παράγραφο 3 αυτού ότι « Όποιος εν γνώση ματαιώνει την εκτέλεση της ποινής ή του μέτρου ασφαλείας που επιβλήθηκε σε άλλον τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία (3) έτη ή χρηματική ποινή. Η πράξη μένει ατιμώρητη αν ο υπαίτιος την τέλεσε υπέρ κάποιου οικείου του.Η εν λόγω διάταξη κρίνεται ιδιαιτέρως άστοχη δεδομένου ότι επιτρέπει την εκ πλαγίου παραβίαση μιας δικαστικής απόφασης από τρίτο, υπέρ του οικείου του, και ως τέτοια πρέπει απνευστί να καταργηθεί.Περαιτέρω:Το άρθρο 43 του Κεφαλαίου Β’ του υπό διαβούλευση Νομοσχεδίου επαναφέρει την αυτεπάγγελτη δίωξη στο αδίκημα του άρθρου 358 ΠΚ ήτοι της μη καταβολής διατροφής και γνώμη της εταιρείας μας είναι ότι το εν λόγω αδίκημα ορθώς θα πρέπει να παραμείνει στο χωρίο των κατ’ έγκληση διωκόμενων αδικημάτων (ως ισχύει σήμερα) Περαιτέρω:Το άρθρο 44 του Κεφαλαίου Β’ του υπό διαβούλευση Νομοσχεδίου τροποποιεί το άρθρο 363 του Π.Κ. και προβλέπει ότι στην έννοια του τρίτου δεν περιλαμβάνονται δημόσιοι λειτουργοί ή υπάλληλοι που λαμβάνουν γνώση των ισχυρισμών κατά την ενάσκηση καθήκοντος στο πλαίσιο πολιτικής, ποινική ή διοικητικής δίκης, χωρίς να συνδέονται προσωπικά με τα μέρη.Η εταιρεία μας θεωρεί πως τυγχάνει εσφαλμένη η εν λόγω τροποποίηση και ζητά την κατάργηση της. Θεωρούμε πως η αναλήθεια που διαδίδεται ενώπιον τρίτων (όποιος και αν είναι ο τρίτος) εν γνώση της αναληθείας αυτής, έχει αυτοτελή απαξία και συνεπώς δεν έχει σημασία ενώπιον ποίου διαδίδεται. Εξάλλου όπως εύστοχα παρατηρεί και η υπ’αριθ 3/2021 απόφαση της Ολομέλειας του Α.Π.
    “Μόνο το γεγονός ότι τα δικαστικά πρόσωπα, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, έχουν αυστηρά προκαθορισμένους ρόλους, δεν εκφράζουν την προσωπική τους άποψη, δεν δικαιούνται να προβαίνουν σε σχολιασμό όσων εκτίθενται στο πλαίσιο της οικείας διαδικασίας και εκφέρουν την κρίση τους εντός του πλαισίου των καθηκόντων τους, αποκλειστικά, προς διευθέτηση της εννόμου σχέσεως που αφορά τα διάδικα μέρη, χωρίς να την ανακοινώνουν σε άλλους, δεν δικαιολογεί τη συσταλτική ερμηνεία του όρου «τρίτος», αφού και ο δικαστικός λειτουργός δεν παύει ως άνθρωπος να γίνεται κοινωνός μιας δυσμενούς παράστασης για το πρόσωπο που αφορούν οι ισχυρισμοί, χωρίς μάλιστα να έχει πάντοτε τη δυνατότητα να ερευνήσει την ουσιαστική βασιμότητα αυτών είτε για λόγους τυπικούς (όπως π.χ. σε περίπτωση παραγραφής, εκπρόθεσμης υποβολής της έγκλησης κλπ), είτε διότι περιορίζεται δικονομικά από το αντικείμενο της έρευνάς του, όπως συμβαίνει, όταν στο απευθυνόμενο σε αυτόν δικόγραφο περιλαμβάνονται, πέραν του ερευνώμενου αντικειμένου, και άσχετοι προς αυτό, δυσφημιστικοί για τον αντίδικο, ισχυρισμοί, οπότε ο θεσμικός ρόλος των δικαστικών προσώπων δεν αποτρέπει ουσιαστικά τον κίνδυνο διασυρμού του φορέα του προστατευόμενου εννόμου αγαθού.”Περαιτέρω:Τέλος, αναφορικά με τις τροποποιήσεις του κεφαλαίου B’ που αφορούν την τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα καθώς και του κώδικα Ποινικής Δικονομίας τοποθετούμε και τους κάτωθι προβληματισμούς:Κατά το κεφάλαιο Α’ του Νομοσχεδίου αντικείμενο του είναι (μεταξύ άλλων) :
    α) η τροποποίηση των διατάξεων του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, προκειμένου η εφαρμογή τους να συμβάλλει στην ουσιαστικότερη, αποτελεσματικότερη, και αμεσότερη διεξαγωγή της ποινικής δίκης, στην ενίσχυση της εγκληματοπροληπτικής λειτουργίας της ποινής μέσω των αρχών της γενικής και ειδικής πρόληψης και στην οικονομία της ποινικής διαδικασίας.
    Ενδεικτικά, … τίθενται αυστηρότερες προϋποθέσεις αναστολής της ποινής, προκειμένου οι ποινές και επί πλημμελημάτων να εκτίονται μέσω των εναλλακτικών τρόπων έκτισης της κοινωφελούς εργασίας και της μετατροπής της ποινής σε χρηματική, αλλά και με πραγματική έκτιση σε σωφρονιστικό κατάστημα, όταν το δικαστήριο το κρίνει αναγκαίο.
    Η εταιρεία μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ότι η αυστηροποίηση των ποινών αλλά και των προυποθέσεων της αναστολής οφείλει να λάβει υπόψιν και τον χείμαρρο ψευδών καταγγελιών, ιδίως ενδοοικογενειακής βίας, που αποτελεί κοινή γνώση ότι αρκετές φορές αβασάνιστα και ιδιοτελώς κατατίθενται. Αποτελεί επίσης κοινή γνώση, ότι πίσω από τις καταγγελίες κακοποιημένων γυναικών που τυγχάνουν αληθείς, και οπωσδήποτε χρήζουν της άμεσης προστασίας του κράτους, υποκρύπτονται και υπερπολλαπλάσιες ψευδείς καταγγελίες που ιδιοτελώς και στοχευμένα κατατίθενται προς αποκλειστική δικαστική χρήση και με στόχευση την απόπειρα δολοφονίας της προσωπικότητας του καταγγελόμενου και επηρεασμού του κρίνοντος Δικαστού.
    β) η αναδιαμόρφωση των διατάξεων του ν. 3500/2006 (A’ 232), προκειμένου: βα) οι διατάξεις να είναι προσαρμοσμένες στις παρούσες κοινωνικές συνθήκες και στη δικαιοπολιτική ανάγκη τόσο της προστασίας του θεσμού της οικογένειας, της ανηλικότητας και των θυμάτων, κυρίως των γυναικών, που πλήττονται με αυξανόμενη ένταση από συμπεριφορές ενδοοικογενειακής βίας,
    Η εταιρεία μας θεωρεί ότι είναι εντελώς εσφαλμένη η ταύτιση της ενδοοικογενειακής βίας με την βία κατά των γυναικών ιδίως υπό το φως των τελευταίων στατιστικών από “Το Χαμόγελο του Παιδιού” όπου παρά χρήμα αποδεικνύεται ότι φερόμενοι δράστες ενδοοικογενειακής βίας κατά ανηλίκου είναι περισσότερες γυναίκες παρά άνδρες.
    “https://www.hamogelo.gr/media/uploads_file/2022/07/11/p1g7mbl2ftuo2l1f1t7l1e9e1uauq.pdf?fbclid=IwAR2B8O4XFJ5JOXZtBLyl4sFxrr4braPndnLsrVvqHgj7R_Ju_hNFxY6piSI
    Συνεπώς κάθε αναφορά επί του Νομοσχεδίου που ταυτίζει την έννοια της ενδοοικογενειακής βίας με την βία κατά των γυναικών θα πρέπει να απαληφθεί.
    ββ) να ενισχυθεί η ψυχολογική και οικονομική στήριξη, καθώς και η κοινωνική αποκατάσταση των θυμάτων με διεύρυνση των αρμόδιων φορέων,
    Η εταιρεία μας εισηγείται ότι η εν λόγω διάταξη θα πρέπει να αφορά οποιοδήποτε θύμα άντρα ή γυναίκα ή παιδί και οι εκάστοτε δομές θα πρέπει να μετονομαστούν σε δομές υποδοχής κάθε κακοποιημένου ατόμου ανεξαρτήτου φύλου, φυλής και ανεξαρτήτου θρησκευτικών πεποιθήσεων, σεξουαλικού προσανατολισμού κ.τ.λ.
    Η παρούσα αντανακλά τις βασικές θέσεις και παρατηρήσεις της μη κερδοσκοπικής εταιρείας “ΕΝΕΡΓΟΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ” επί του υπό διαβούλευση Νομοσχεδίου και οπωσδήποτε υπόκειται σε μελλοντικές τροποποιήσεις και προσθήκες.Για την Α.Μ.Κ.Ε. “Ενεργοί Μπαμπάδες”

  • 25 Δεκεμβρίου 2023, 22:27 | ΣΙΣΣΥ ΒΒΟΥ

    Ο Νομος Τσιάρα που θεσμοθέτησε την υποχρεωτική συνεπιμέλεια των γονέων για τα παιδιά τους, δημιούργησε μεγάλο χώρο για αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας όπως δείχνουν όλα τα επίσημα στοιχεία που έχουμε παραθέσει οι γυναικείες οργανώσεις. Ζητάμε για μια ακόμα φορά την ακύρωση της τροποποίησης που έγινε το 2021, την επαναφορά του παιδοκεντρικού χαρακτήρα του νόμου χωρίς να υποτιμάται βέβαια και η αξιοπρέπεια και ευζωία των γυναικών που βρίσκονται σε σχέση, θεσμική ή όχι. Φυσικά δεν ξεχνάμε τις γυναικοκτονίες, που είναι η κορυφή του παγόβουνου της εκτεταμένης ενδοοικογενειακής βίας που βιώνουν εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες με αποτέλεσμα να ζουν μια ζωή δηλητηριασμένη. Οι 24 γυναικειες οργανώσεις που επεξεργάστηκαν τα αιτήματα για την μείωση έως εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών δεν έγιναν καν δεκτές από τον υπουργό που εισηγείται την σημερινή τροποποίηση. Εδώ όλο το δημοσίευμα των 24 οργανώσεων: https://tomov.gr/2023/12/15/tin-nea-tropopoiisi-diataxeon-p-k-k-p/

  • 25 Δεκεμβρίου 2023, 22:27 | ΕΝΕΡΓΟΙ ΓΟΝΕΙΣ

    Κάποια παιδιά δεν θα δουν (κι αυτές τις γιορτές) τον αγαπημένο τους πατέρα που τον απαξιώνει, βρίζει, χτυπά και αποξενώνει μπροστά τους μια καθώς πρέπει κακοποιητική «μητέρα» εκμεταλλευόμενη την αποκλειστική επιμέλεια εις βάρος των παιδιών που εργαλειοποιεί για να ικανοποιήσει την ναρκισιστική της διαστροφή και να εισπράξει μια ματωμένη διατροφή, επιδόματα, ευεργετήματα και διευκολύνσεις, ενώ χρόνια περιμένει να τιμωρηθεί για τις απανωτές μηνύσεις ενδοοικογενειακής βίας και τις άπειρες παραβιάσεις δικαστικών αποφάσεων επικοινωνίας.

    Αυτή που σέρνει τα παιδιά από το σχολείο στο τμήμα με το περιπολικό μόλις την συλλάβουν και την αφήνουν ελεύθερη με τηλεφωνική εντολή εισαγγελέα για να μείνει με τα παιδιά θύματα που η ίδια κακοποιεί …

    Αυτή που απαιτεί από το σχολείο να μην επιτρέπει την είσοδο στον πατέρα και από τους δασκάλους να μην τον ενημερώνουν για το παιδί του και την σχολική του πρόοδο …

    Αυτή που λέει στα παιδιά πως δήθεν απαγορεύεται ο μπαμπάς να έρχεται στις εξωσχολικές τους δραστηριότητες, στο μπαλέτο, στο ποδόσφαιρο, στα καλλιτεχνικά …

    Αυτή που τους ασκεί ψυχολογική βία, που τιμωρεί τα παιδιά, δεν τα πηγαίνει βόλτα, δεν τα παίζει, δεν τα πλένει, δεν τα ταΐζει, που τα παρκάρει στους γονείς της κάθε σαββατοκύριακο για να κάνει την ζωή της, αλλά κατά τα άλλα είναι αποκλειστικά κατάλληλη για την ανατροφή ενός παιδιού επειδή είναι γυναίκα … Πόσο ρατσιστικό?

    Αυτή που δεν σηκώνει το τηλέφωνο ποτέ κι όταν το σηκώνει ακούει σε ανοιχτή ακρόαση και επεμβαίνει όταν ακούσει «Σ’ αγαπώ μπαμπά » κλείνοντας την γραμμή …

    Κοιμηθείτε ήσυχοι/ες κι αυτές τις γιορτές καθώς δημιουργείτε τους κακοποιούς του μέλλοντος, τα παιδιά που παρουσιάζονται μπροστά σας με χειροπέδες, ψάχνοντας για τον μπαμπά που ποτέ δεν ένιωσαν, το πατρικό πρότυπο που ποτέ δεν γνώρισαν και την πατρική αγάπη που τους απαγορεύσατε όταν ήταν μικρά …

    Αγαπητές/οί δικαστές, εισαγγελείς, υπουργοί και αστυνομικοί, οι σωστοί άνδρες είναι το ίδιο (αν όχι περισσότερο) ικανοί και υπεύθυνοι να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με αγάπη και στοργή, φροντίδα και αρχές.

    Πατέρας μόνο ένας στον κόσμο άλλος κανένας!

    Η ΓΟΝΙΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ είναι ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ

    Από όλες τις σύγχρονες επιστημονικές μελέτες και κοινωνιολογικές έρευνες προκύπτει ξεκάθαρα το συμπέρασμα πως η βίαια διάρρηξη των γονεϊκών δεσμών αίματος είναι η γενεσιουργός αιτία της ραγδαίας αύξησης της νεανικής εγκληματικότητας και της έμφυλης βίας κατά των γυναικών που μαστίζει την κοινωνία μας και στέλνει στα τμήματα, στα κρατητήρια και στα αναμορφωτήρια, αποξενωμένα παιδιά που στερήθηκαν το υγιές ανδρικό πρότυπο και δεν έχουν την απαραίτητη πατρική φροντίδα και καθοδήγηση προς την ενηλικίωση, έτσι ώστε να μάθουν να συμπεριφέρονται με σεβασμό και αγάπη στις γυναίκες τους και να μεγαλώσουν την δική τους μελλοντική οικογένεια.

    ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ : ΔΙΚΑΙΗ, ΙΣΟΤΙΜΗ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ, ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΞΙΣΟΥ
    http://www.EnergoiGoneis.gr

  • 25 Δεκεμβρίου 2023, 21:58 | Βασω

    Η Γονική Αποξένωση Είναι Μορφή Ενδοοικογενειακής ΒΙΑΣ Και ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ Γονείς Και Παιδιά

  • 25 Δεκεμβρίου 2023, 21:32 | Μ Μ

    Η γονική αποξένωση-διαρηξη των σχέσεων παιδιού με γονέα είναι μορφή ενδοοικογενειακής βίας και πρέπει να τιμωρείται σαν ποινικό αδίκημα.

  • 25 Δεκεμβρίου 2023, 21:04 | AΝΤΩΝΗΣ

    Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα. Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό αλλά και να αποξενώνεται και απο τους οικίους αυτού.

    Οι ψευδεις καταγγελιες περί ενδοοικογενειακης βίας έχουν πάρει μορφή χιονοστιβάδας, πρέπει από την προδικασια να ελέγχονται ενδελεχώς αν είναι αληθής διότι με το υπάρχον πλαίσιο διασύρονται γονείς καταστρεφονται οικονομικά και ηθικά από όλα αυτά τα ανήθικα τεχνάσματα ορισμένων δήθεν μητέρων.Αμεσα να αφαιρείται η επιμέλεια από τέτοιες κακοποιητικες μητέρες εις βάρος των παιδιών τους οι οποίες προκειμένου να εκφοβησουν τον πατέρα καταθέτουν ψευδεις μηνύσεις σε συγκρουσιακα διαζυγια ,περι κακοποιησης κατά συρροή…Επιπρόσθετα, να συλλαμβανονται άμεσα οι μητέρες που παραβιάζουν δικαστικές αποφάσεις επικοινωνίας και να δικάζονται σε πρώτο χρόνο,να τιμωρουνται με βαριά πρόστιμα άνω των 5000 ευρω υπέρ του μηνυτη από την πρώτη παραβιαση ,διαφορετικά θα συνεχίζουν ανενοχλητες τις παραβιάσεις με σκοπό την πλήρη αποξενωση του πατέρα!!

  • 25 Δεκεμβρίου 2023, 20:05 | ΜΑΙΡΗ

    ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΕΝ ΕΤΗ 2023 ΝΑ ΑΠΟΞΕΝΩΝΟΝΤΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΓΟΝΕΑ ΤΟΥΣ. ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΩΡΑ ΤΗ ΓΟΝΙΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ.
    Η ΓΟΝΙΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΡΗΞΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΓΟΝΕΑ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ

  • 25 Δεκεμβρίου 2023, 20:21 | Μακης

    Η γονική αποξένωση είναι ενδοοικογενειακή βία και πρέπει να θεσπιστεί ως ποινικό αδίκημα.
    Η βία δεν έχει φύλλο.

  • 25 Δεκεμβρίου 2023, 18:19 | Μιχαέλα

    Θα πρέπει να αποσαφηνιστεί περισσότερο ο όρος «ψυχολογική βία». Επίσης, εκτός από την ενδοοικογενειακή βία, θα πρέπει να συμπεριληφθούν αντίστοιχες διατάξεις για την παραμέληση ανηλίκου.

  • 25 Δεκεμβρίου 2023, 18:34 | Γiάννης Μητσοβασίλης

    Αφορά στα άρθρα 86 (Τροποποίηση άρθρου 4 ν. 3500/2006) και 88 (Τροποποίηση άρθρου 6 ν. 3500/2006)

    Η διάρρηξη των σχέσεων του ανήλικου τέκνου με τον γονέα του, η οποία επέρχεται μετά από διάσταση ή διαζύγιο και οφείλεται σε εκ προθέσεως μεθοδευμένες πράξεις ή παραλείψεις του έτερου γονέα, ο οποίος ασκεί την επιμέλεια, συνιστά βαρύτατη και επικίνδυνη μορφή παιδικής κακοποίησης σύμφωνα με την διεθνή και εγχώρια επιστημονική έρευνα και βιβλιογραφία. Ο γονέας αυτός (συνήθως η μητέρα) εκμεταλλευόμενος το νεαρό της ηλικίας του τέκνου και το γεγονός πως αυτό έχει ακόμη ατελή την ψυχοπνευματική ανάπτυξη και την προσωπικότητά του υπό διαμόρφωση, συνθήκες που το καθιστούν ευεπίφορο σε πιέσεις, υποβολές και χειραγώγηση, ενεργώντας με δόλο, το στρέφει ενάντια στον έτερο γονέα (συνήθως τον πατέρα), παρεμβαίνοντας στην πραγματική βούληση του και χειραγωγώντας το ώστε να αρνείται την επικοινωνία μαζί του με σκοπό την διάρρηξη της σχέσης τους. Λαμβάνοντας υπόψιν: α) όσα προβλέπονται στο άρθρο 312 ΠΚ στην παρ. 1 και στην παρ. 4, στην οποία αναφέρεται: “Με την πρόκληση σωματικής βλάβης κατά την παράγραφο 1 στοιχείο γ΄ εξομοιώνεται και η μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση σε βάρος των προσώπων της πρώτης παραγράφου”, β) τις διεθνείς και εγχώριες επιστημονικές μελέτες και βιβλιογραφία, αλλά και τις γνωμοδοτήσεις των αρμοδίων φορέων σχετικά με τις δυσμενείς για την ψυχική υγεία του παιδιού, επιπτώσεις, λόγω της στέρησης της επαφής με τον γονέα του, γ) την Αιτιολογική Έκθεση του ν. 4800, όπου αναφέρεται: “Η έλλειψη επικοινωνίας του τέκνου με τον γονέα με τον οποίον δεν διαμένει, οδηγεί στη μη ομαλή ψυχική και πνευματική ανάπτυξη του τέκνου και εμποδίζει την ολοκλήρωση της προσωπικότητάς του”, καθίσταται απόλυτα εναργές πως η σκόπιμη και μεθοδευμένη από τον ένα γονέα, διάρρηξη της σχέσης του τέκνου με τον έτερο γονέα του, προκαλεί ψυχικό πόνο στο τέκνο, αποτελεί βαρύτατης μορφής ψυχολογική κακοποίηση του και προξενεί σε αυτό σοβαρές ψυχικές βλάβες, τόσο στην ανήλικη όσο και στην ενήλικη ζωή του. Για τους παραπάνω λόγους, η πρόκληση διάρρηξης της ιερής σχέσης γονέα – τέκνου, πρέπει ασφαλώς να ενταχθεί άμεσα στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας και να ποινικοποιηθεί ως ποινικό αδίκημα, το οποίο να επισύρει αυστηρότατες ποινές.

    Σταματήστε επιτέλους αυτή την κοινωνική μάστιγα, όπου αθώα παιδάκια εξαναγκάζονται να μεγαλώνουν σαν ορφανά και γονείς να θρηνούν για τα εν ζωή, χαμένα παιδιά τους.

    Αφορά στο άρθρο 98 (Αντικατάσταση άρθρου 23 ν. 3500/2006)

    Οι γνωματεύσεις από ιδιώτες ειδικούς ψυχικής υγείας (ψυχολόγοι, ψυχίατροι) δεν θα πρέπει να γίνονται δεκτές διότι δεν διασφαλίζεται η εγκυρότητα, η αντικειμενικότητα και η αμεροληψία. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία αποτελούν “προϊόν κατά παραγγελία” του ενδιαφερόμενου που τις ζητά, συναλλασσόμενος επί χρήμασι με τον επαγγελματία που τις συντάσσει, εν αγνοία και άνευ της συναίνεσης του έτερου γονέα, όπως σαφέστατα προβλέπεται στο 1519 ΑΚ. Να αποσυρθεί το ακαταδίωκτο για αυτές τις περιπτώσεις. Αποτελεί πλέον συνήθη πρακτική του ενός γονέα η καταφυγή σε ιδιώτες ειδικούς ψυχικής υγείας, εν αγνοία του έτερου γονέα, οι οποίοι μετά από μόλις ελάχιστες ή και καθόλου συνεδρίες, χορηγούν επί χρήμασι ψευδείς γνωματεύσεις περί υποτιθέμενης κακοποίησης ανηλίκων τέκνων προκειμένου να χρησιμοποιηθούν από τον εντολέα γονέα σε δικαστικές διαδικασίες ρύθμισης επιμέλειας και επικοινωνίας ώστε να επιτευχθεί ο αποκλεισμός του έτερου γονέα και με μαθηματική ακρίβεια η διάρρηξη της σχέσης γονέα-τέκνου με απώτατο σκοπό την γονεϊκή αποξένωση. Αυτό πρέπει να σταματήσει άμεσα. Οι γνωματεύσεις θα πρέπει να διενεργούνται μόνον κατόπιν εντολής Δικαστικής Αρχής ή Εισαγγελικής Παραγγελίας και αποκλειστικά από Δημόσιους Φορείς.

    Για τις περιπτώσεις ψευδών ή αλλιώς κατασκευασμένων καταγγελιών, που σχεδόν πάντα, συνοδεύονται από μία τέτοια ψευδή γνωμάτευση ιδιώτη ειδικού ψυχικής υγείας, δεν λαμβάνεται καμία μέριμνα – ενώ θα έπρεπε- για την προστασία τόσο του ανήλικου τέκνου όσο και του καταγγελλόμενου γονέα. Πως μπορεί ένας καταγγελλόμενος στα πλαίσια που αναφέρονται στην παράγραφο 1, να αποδείξει τον δόλο εκείνου που ενεργεί τοιουτοτρόπως (καταγγέλλει ψευδώς) ενώ τελεί εν γνώσει του η αναλήθεια και μάλιστα την στιγμή που καλείται να αποδείξει πως “δεν είναι ελέφαντας”;

    Αφορά στο άρθρο 99 (Προσθήκη άρθρου 23Α στον ν. 3500/2006)

    Η βία πρέπει να καταδικάζεται από όπου και αν προέρχεται. Η βία δεν έχει φύλο. Να μην γίνεται διάκριση βάσει του φύλου. Είναι αντισυνταγματικό, υπονομεύει την ισότητα και κάθε έννοια δικαίου. Προστασία χρειάζονται όλα τα θύματα βίας, ανεξαιρέτως χαρακτηριστικών (φύλο, ηλικία κτλ.). Τα παιδιά και οι άνδρες είναι εξίσου με τις γυναίκες, θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Δημιουργία δομών υποστήριξης όχι μόνο για γυναίκες, αλλά για κάθε θύμα βίας, όπως είναι στην πραγματικότητα τα παιδιά και οι άνδρες.
    Είναι εντελώς παράδοξο το γεγονός πως οι συμμετέχοντες προκείμενου να αναρτήσουν την τοποθέτηση τους στην παρούσα διαβούλευση, καλούνται να αποδεχτούν τους όρους συμμετοχής σε αυτήν και συγκεκριμένα στο υπ. αριθμ. 6 (“Προτάσεις, σχόλια, υπερσύνδεσμοι ή οποιοδήποτε άλλο περιεχόμενο, τα οποία διατυπώνονται σε γλώσσα και με τρόπο υβριστικό, χυδαίο ή περιέχουν ή υποκινούν μισαλλοδοξία και διακρίσεις που βασίζονται σε φύλο, ηλικία, σεξουαλικό προσανατολισμό, φυλετική ή εθνική καταγωγή ή θρησκευτικές πεποιθήσεις δεν θα δημοσιεύονται στο OpenGov.gr.[…] ”), στηλιτεύοντας την διάκριση μεταξύ των φύλων και στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο, η διάκριση αυτή είναι εξόφθαλμη, καθώς μόνο οι γυναίκες παρουσιάζονται ως θύματα βίας (και χρήζουν υποστήριξης) ενώ οι άνδρες λογίζονται αποκλειστικά και μόνον ως θύτες.

  • 25 Δεκεμβρίου 2023, 18:43 | Αντώνης Παύλου

    Η Γονική Αποξένωση είναι παιδική κακοποίηση και αυτό δεν είναι σύνθημα.
    Είναι μια τραγική πραγματικότητα . Είναι μια εγκληματική πράξη και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται .
    Γονέας που με τις πράξεις του και την τακτική του αποξενώνει το παιδί από τον άλλο Γονέα , πρέπει να τιμωρείται παραδειγματικά και να του αφαιρείται η γονική μέριμνα του παιδιού .
    Ειδικότερα ως προς το νομικό σκέλος , συμφωνώ και συντάσσομαι πλήρως με την πρόταση του Κου Κατσικερού όπως κατατέθηκε στη διαβούλευση και ακολούθως :

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :

    ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ

    Να προστεθούν εδάφια β’, γ’, δ’ και ε’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 του Νόμου 3500/2006, ώστε το κείμενο αυτού να έχει ως εξής :

    Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη

    1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.

    Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).

    Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.

    Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
    [α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
    [β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
    1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
    2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
    3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
    4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
    5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
    6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
    7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
    8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
    και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
    1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
    2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
    3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
    4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
    5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
    6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
    7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
    8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
    9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα

    Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων.

    2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.

    3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.

    4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.

    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

    Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.

    Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.

    Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ

    1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

    Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
    Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
    Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
    Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
    Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
    Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
    Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
    Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
    Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
    Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.

    2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ

    Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
    Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
    Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
    Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
    Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
    Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
    Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
    Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
    Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
    Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
    Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
    Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
    Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
    Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
    Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
    Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191

Σχόλια 1 … 17 18 19 20 21 … 26