Στο ν. 3869/2010 (Α΄ 130) προστίθεται νέο άρθρο 4Α ως εξής :
«Άρθρο 4Α – Επαναπροσδιορισμός εκκρεμών υποθέσεων.
1. Αιτήσεις ρύθμισης οφειλών του παρόντος νόμου, που εκκρεμούν σε πρώτο βαθμό και των οποίων η συζήτηση έχει προσδιορισθεί μετά τις 15.6.2021, εισάγονται προς συζήτηση υποχρεωτικά και αποκλειστικά κατά τις διατάξεις του παρόντος άρθρου. Ως συζήτηση νοείται τόσο η αρχικώς ορισθείσα όσο και η οριζόμενη μετ’ αναβολή ή μετά από ματαίωση της υπόθεσης.
2. Για την εισαγωγή προς συζήτηση των εκκρεμών αιτήσεων ρύθμισης οφειλών του παρόντος απαιτείται επί ποινή απαραδέκτου η κατάθεση αίτησης επαναπροσδιορισμού από τον αιτούντα. Η αίτηση επαναπροσδιορισμού επέχει θέση κλήσης προς συζήτηση.
3. Η αίτηση επαναπροσδιορισμού κατατίθεται αποκλειστικά μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας της Ειδικής Γραμματείας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους, μέσω πληρεξουσίου δικηγόρου και περιλαμβάνει τα ακόλουθα στοιχεία:
α) το όνομα, επώνυμο, πατρώνυμο, κατοικία, διεύθυνση και Αριθμό Φορολογικού Μητρώου (ΑΦΜ) των διαδίκων και των νόμιμων εκπροσώπων τους, των πιστωτών έναντι των οποίων ζητείται η ρύθμιση και των προσώπων των οποίων διατάχθηκε η κλήτευση. Εφόσον μετέχουν στη διαδικασία νομικά πρόσωπα, αναγράφονται στην αίτηση η εταιρική επωνυμία και ο εταιρικός τύπος, η καταστατική έδρα, η διεύθυνση και ο Αριθμός Φορολογικού Μητρώου. Στην περίπτωση που ζητείται ρύθμιση οφειλών προς το Δημόσιο, αναγράφονται υποχρεωτικά οι αρμόδιες για την επιδίωξη είσπραξης των οφειλών Υπηρεσίες της Φορολογικής Διοίκησης,
β) διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του αιτούντος ή του πληρεξουσίου δικηγόρου του, στην οποία δύναται να διενεργείται κάθε κοινοποίηση σχετική με τη δίκη της αίτησης ρύθμισης. Εφόσον ο αιτών ή ο πληρεξούσιος δικηγόρος του δεν διαθέτουν διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, δηλώνεται στην αίτηση επί ποινή απαραδέκτου αντίκλητος και διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του τελευταίου, στην οποία θα διενεργείται το σύνολο των κοινοποιήσεων της δίκης της αίτησης ρύθμισης οφειλών,
γ) τα στοιχεία της εκκρεμούς αίτησης ρύθμισης οφειλών και, ειδικότερα, τον γενικό και ειδικό αριθμό κατάθεσης αυτής, το δικαστήριο ενώπιον του οποίου εκκρεμεί η αίτηση, καθώς επίσης τον αριθμό κατάθεσης τυχόν ενδιάμεσων κλήσεων, που έχουν κατατεθεί και αφορούν την αρχική αίτηση,
δ) το διαδικαστικό ιστορικό της υπόθεσης, συμπεριλαμβανομένων τυχόν αναβολών και ματαιώσεων που έχουν μεσολαβήσει, καθώς και προσωρινών διαταγών ή αποφάσεων αναστολής που έχουν χορηγηθεί,
ε) δήλωση ότι ο αιτών συναινεί στην άρση του απορρήτου των τραπεζικών και φορολογικών του πληροφοριών, σύμφωνα με το άρθρο 17 του ν. 4174/2013 (Α΄ 170). Οι πιστωτές δικαιούνται να χρησιμοποιούν την ηλεκτρονική πλατφόρμα προς τον σκοπό άσκησης των δικαιωμάτων της περ. γ΄ της παρ. 2 του άρθρου 4 και των παρ. 2 και 3 του άρθρου 10 του παρόντος, χωρίς να απαιτείται συνδρομή της εισαγγελικής Αρχής, αν εκκρεμεί κατά των πιστωτών αίτηση του άρθρου 4 του παρόντος,
στ) δήλωση του έτους ανάληψης της πρώτης δανειακής υποχρέωσης, των δανειακών υποχρεώσεων που είναι εμπραγμάτως εξασφαλισμένες με προσημείωση υποθήκης ή υποθήκη σε βάρος της κύριας κατοικίας και, εάν δεν υπάρχει εμπράγματη εξασφάλιση, του έτους ανάληψης της υψηλότερης δανειακής υποχρέωσης.
4. Σε περίπτωση ομοδικίας, η αίτηση επαναπροσδιορισμού κατατίθεται και από έναν ή περισσότερους από τους ομοδίκους. Όσοι ομόδικοι δεν συμπράττουν μνημονεύονται στην αίτηση επαναπροσδιορισμού και κλητεύονται σύμφωνα με την παρ. 8.
5. Από την κατάθεση της αίτησης επαναπροσδιορισμού αίρεται το φορολογικό απόρρητο έναντι των πιστωτών, ως προς τους οποίους ζητείται η ρύθμιση, σχετικά με τα αναφερόμενα στην παρ. 13 του παρόντος έγγραφα, σύμφωνα με το άρθρο 17 του ν. 4174/2013.
6. Οι αιτήσεις επαναπροσδιορισμού κατατίθενται επί ποινή απαραδέκτου μέσα στις ακόλουθες προθεσμίες:
α) Προκειμένου για αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, που κατατέθηκαν μέχρι και τις 31.12.2014, από την 1η.10.2020 έως και την 15η.11.2020.
β) Προκειμένου για αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, που κατατέθηκαν από 1ης.1.2015 έως και 30.6.2015, από την 1η.10.2020 έως και την 30η.11.2020.
γ) Προκειμένου για αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, που κατατέθηκαν από 1ης.7.2015 έως και 31.12.2015, από την 1η.10.2020 έως και την 15η.12.2020
δ) Προκειμένου για αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, που κατατέθηκαν από 1ης.1.2016 έως και 30.6.2016, από την 1η.10.2020 έως και την 31η.12.2020.
ε) Προκειμένου για αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, που κατατέθηκαν από 1ης.7.2016 έως και 31.12.2016, από την 1η.10.2020 έως και την 15η.1.2021.
στ) Προκειμένου για αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, που κατατέθηκαν από 1ης.1.2017 έως και 30.6.2017, από την 1η.10.2020 έως και την 31η.1.2021.
ζ) Προκειμένου για αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, που κατατέθηκαν από 1ης.7.2017 έως και 31.12.2017, από την 1η.10.2020 έως και την 15η.02.2021.
η) Προκειμένου για αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, που κατατέθηκαν από 1ης.1.2018 έως και 30.6.2018, από την 1η.10.2020 έως και την 1η.03.2021.
θ) Προκειμένου για αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, που κατατέθηκαν από 1ης.7.2018 έως και 31.12.2018, από την 1η.10.2020 έως και την 15η.03.2021.
ι) Προκειμένου για αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, που κατατέθηκαν από 1ης.1.2019 και μετά, από την 1η.10.2020 έως και την 31η.03.2021.
κ) Προκειμένου για υποθέσεις, οι οποίες, ανεξαρτήτως του χρόνου κατάθεσης του εισαγωγικού δικογράφου, αναβάλλο§νται μετά από την έναρξη ισχύος του παρόντος άρθρου σε δικάσιμο μετά από τις 15.6.2021, η αίτηση επαναπροσδιορισμού κατατίθεται από την 1η.10.2020 έως και την 31η.7.2021. Μέσα στην ίδια ως άνω προθεσμία κατατίθεται η αίτηση επαναπροσδιορισμού και για τις υποθέσεις, που ματαιώνονται μετά την έναρξη ισχύος του παρόντος άρθρου και επαναφέρονται με κλήση, η οποία προσδιορίζεται σε δικάσιμο μετά από την 15η.6.2021.
7. Οι αιτήσεις επαναπροσδιορισμού διαβιβάζονται ηλεκτρονικά στη γραμματεία του δικαστηρίου, ενώπιον του οποίου εκκρεμεί η αίτηση ρύθμισης οφειλών. Ο γραμματέας του δικαστηρίου συντάσσει πράξη κατάθεσης της αίτησης, την οποία και αναρτά στην ηλεκτρονική πλατφόρμα.
8.Η αίτηση μαζί με την πράξη κατάθεσης κοινοποιούνται προς τον αιτούντα και τα υπόλοιπα πρόσωπα της παρ. 3 με ηλεκτρονικά μέσα, μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας. Με τον ίδιο τρόπο δύναται να ενεργείται και κάθε άλλη κοινοποίηση στο πλαίσιο της πρωτοβάθμιας δίκης της εκκρεμούς αίτησης ρύθμισης.
9. Πρόσωπα εμπλεκόμενα σε δίκες ρύθμισης οφειλών του παρόντος υπό οποιαδήποτε ιδιότητα έχουν δικαίωμα από 1ης.10.2020 και εντός δεκαπέντε (15) ημερών να εγγραφούν στην ηλεκτρονική πλατφόρμα και να δηλώσουν τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου των ιδίων ή των πληρεξουσίων δικηγόρων ή αντικλήτων τους, στην οποία επιθυμούν τη διενέργεια των επιδόσεων. Προκειμένου για πιστωτές, που έχουν την ιδιότητα του τραπεζικού ιδρύματος, της εταιρείας διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις, χρηματοπιστωτικού ιδρύματος ή χρηματοδοτικού φορέα εν γένει, ασφαλιστικής εταιρείας, νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, ΟΤΑ α’ και β’ βαθμού καθώς και των αρμοδίων ΔΟΥ και του Ελληνικού Δημοσίου, όταν καλούνται ως εγγυητές των προς ρύθμιση οφειλών, οι κοινοποιήσεις ενεργούνται αποκλειστικά με την ηλεκτρονική διαβίβαση της αίτησης και των προσαρτημάτων της στη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, που έχουν δηλώσει. Εφόσον κάποιο από τα πρόσωπα της περ. α’ της παρ. 3 δεν έχει εγγραφεί στην ηλεκτρονική πλατφόρμα ή δεν έχει δηλώσει διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, η αίτηση επαναπροσδιορισμού κοινοποιείται στη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που έχει δηλώσει στο σύστημα TAXISNET της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, εφόσον υπάρχει, ή μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος στον ατομικό του λογαριασμό στο TAXISNET. Σε κάθε περίπτωση, ο αιτών μπορεί να ενεργήσει την κοινοποίηση της αίτησης και κατά τις διατάξεις των άρθρων 122-143 ΚΠολΔ. Η επίδοση διενεργείται υποχρεωτικά κατά τις διατάξεις των άρθρων 122-143 ΚΠολΔ για όσα από τα πρόσωπα της περ. α’ της παρ. 3 δεν δηλώθηκε στην αίτηση επαναπροσδιορισμού διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή Αριθμός Φορολογικού Μητρώου. Για όσες κοινοποιήσεις ενεργούνται με ηλεκτρονικά μέσα μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας εκδίδεται ηλεκτρονικό πιστοποιητικό, το οποίο αναρτάται στην πλατφόρμα. Οι εκθέσεις για τη διενέργεια των επιδόσεων κατά τα άρθρα 122-143 ΚΠολΔ αναρτώνται στην ηλεκτρονική πλατφόρμα με επιμέλεια του επισπεύδοντος την επίδοση.
10. Εφόσον η αίτηση επαναπροσδιορισμού δεν έχει κοινοποιηθεί με ηλεκτρονικά μέσα ή σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 122-143 ΚΠολΔ μέσα σε προθεσμία τριάντα (30) ημερών από την κατάθεσή της, λογίζεται ως μηδέποτε ασκηθείσα. Εφόσον συντρέχει περίπτωση διενέργειας επίδοσης στην αλλοδαπή, ο χρόνος συντέλεσης αυτής ως προς τον επισπεύδοντα την επίδοση καθορίζεται σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο άρθρο 9 του Κανονισμού (ΕΚ) 1393/2007, το άρθρο 136 του ΚΠολΔ ή στις διεθνείς συμβάσεις.
11. Αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, για τις οποίες δεν υποβάλλεται εμπροθέσμως αίτηση επαναπροσδιορισμού, λογίζονται ως μηδέποτε ασκηθείσες. Προσωρινές διαταγές, οι οποίες χορηγήθηκαν στο πλαίσιο αιτήσεων ρύθμισης οφειλών και για τις οποίες δεν υποβλήθηκε εμπρόθεσμα αίτηση επαναπροσδιορισμού, καταργούνται αυτοδικαίως. Η γραμματεία του δικαστηρίου, στο οποίο εκκρεμούσε η αίτηση, χορηγεί σχετική βεβαίωση σε κάθε πιστωτή, που δικαιολογεί έννομο συμφέρον, ως προς τη μη υποβολή εμπρόθεσμης αίτησης επαναπροσδιορισμού.
12. Μέσα σε εξήντα (60) ημέρες από την κατάθεση της αίτησης επαναπροσδιορισμού οι διάδικοι οφείλουν να καταθέσουν τις προτάσεις και να προσκομίσουν όλα τα αποδεικτικά μέσα και τα διαδικαστικά έγγραφα που επικαλούνται με αυτές. Μέσα στην ίδια προθεσμία κατατίθενται τα αποδεικτικά επίδοσης της αίτησης επαναπροσδιορισμού και της αίτησης ρύθμισης οφειλών, καθώς και τα πιστοποιητικά για τη διενέργεια των κοινοποιήσεων μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας. Σε όσα δικαστήρια έχουν ενταχθεί στο Ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης Δικαστικών Υποθέσεων για την Πολιτική και Ποινική Διαδικασία (ΟΣΔΔΥ-ΠΠ) η κατάθεση μπορεί να ενεργείται ηλεκτρονικά και ο φάκελος της δικογραφίας να τηρείται σε ηλεκτρονική μορφή.
13. Με την επιφύλαξη του τελευταίου εδαφίου της παρούσας, ο αιτών προσκομίζει τα ακόλουθα έγγραφα με τις προτάσεις του:
(α) Βεβαίωση υποβολής αίτησης επαναπροσδιορισμού, η οποία χορηγείται αυτοματοποιημένα από την ηλεκτρονική πλατφόρμα.
(β) Αντίγραφα εκκαθαριστικών σημειωμάτων η πράξεις διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, της αρμόδιας Δ.Ο.Υ., που καλύπτουν διάστημα τριών (3) ετών πριν από τη λήψη του πρώτου χρονικά δανείου, του οποίου ζητείται η ρύθμιση με την αίτηση ρύθμισης οφειλών, καθώς και όλο το διάστημα μέχρι την κατάθεση των προτάσεων.
(γ) τις εκδοθείσες δηλώσεις/πράξεις προσδιορισμού Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝ.Φ.Ι.Α.) των τελευταίων πέντε (5) ετών. Η τελευταία εκδοθείσα δήλωση/πράξη προσδιορισμού Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝ.Φ.Ι.Α.) πρέπει να συνοδεύεται κατά περίπτωση είτε από υπεύθυνη δήλωση ότι δεν έχει υποβληθεί δήλωση στοιχείων ακινήτων (Ε9) μετά από αυτήν είτε από την υποβληθείσα, μετά την έκδοση της δήλωσης/πράξης προσδιορισμού Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝ.Φ.Ι.Α.), δήλωση στοιχείων ακινήτων (Ε9).
Τα έγγραφα των περ. α’ έως και δ’ προσκομίζονται από τον αιτούντα και για τον/την σύζυγό του, καθώς επίσης και για τα ανήλικα τέκνα του με περιουσία.
Στον φάκελο της δικογραφίας τίθενται, με επιμέλεια της γραμματείας του δικαστηρίου ή του επιμελέστερου των διαδίκων, και όσα έγγραφα είχαν κατατεθεί από τον αιτούντα κατά την κατάθεση της αίτησης σύμφωνα με το άρθρο 4 του παρόντος, καθώς επίσης και όσα έγγραφα έχουν ανακτηθεί με επιμέλεια των πιστωτών ή μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας κατά την παρ. 5.
14. Οι διάδικοι δικαιούνται να καταθέσουν προσθήκη στις προτάσεις τους, με την οποία σχολιάζονται οι προσκομισθείσες αποδείξεις και αντικρούονται ισχυρισμοί, οι οποίοι προβλήθηκαν το πρώτον με τις προτάσεις, μέσα σε προθεσμία δεκαπέντε (15) ημερών από την κατάθεση των προτάσεων. Με την προσθήκη προσκομίζονται νέα αποδεικτικά μέσα και προβάλλονται νέοι ισχυρισμοί, αποκλειστικά για την αντίκρουση ισχυρισμών που προβλήθηκαν το πρώτον με τις προτάσεις ή αφορούν σε αποδεικτικά μέσα που προβλήθηκαν το πρώτον με αυτές. Από την παρέλευση της προθεσμίας κατάθεσης της προσθήκης κλείνει ο φάκελος της δικογραφίας.
15. Μέσα επίθεσης και άμυνας προβάλλονται αποκλειστικά με τις προτάσεις επί ποινή απαραδέκτου. Εκπρόθεσμες προτάσεις και προσθήκες δεν λαμβάνονται υπόψη.
16. Οι κύριες και πρόσθετες παρεμβάσεις ασκούνται με τις προτάσεις εντός της προθεσμίας της παρ. 12. Προσεπίκληση ή ανακοίνωση δίκης ασκούνται σύμφωνα με το άρθρο 215 ΚΠολΔ μέσα σε αποκλειστική προθεσμία σαράντα πέντε (45) ημερών από την κατάθεση της αίτησης επαναπροσδιορισμού. Ηλεκτρονικά αντίγραφα των ως άνω δικογράφων αναρτώνται στην ηλεκτρονική πλατφόρμα και κοινοποιούνται σύμφωνα με την παρ. 8.
17. Μέσα σε δεκαπέντε (15) ημέρες από το κλείσιμο του φακέλου της δικογραφίας με πράξη του διευθύνοντος το αρμόδιο ειρηνοδικείο, ορίζεται ειρηνοδίκης για την εκδίκαση της υπόθεσης. Συγχρόνως, ορίζεται ημέρα και ώρα συζήτησης στο ακροατήριο σε χρόνο όχι μεγαλύτερο από τριάντα (30) ημέρες από την παρέλευση της ως άνω δεκαπενθήμερης προθεσμίας. Η εγγραφή της υπόθεσης στο οικείο πινάκιο, το οποίο μπορεί να τηρείται και ηλεκτρονικά, γίνεται με πρωτοβουλία του γραμματέα και ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων. Με πρωτοβουλία επίσης του γραμματέα μπορεί να γνωστοποιείται η δικάσιμος που ορίσθηκε με αποστολή ηλεκτρονικού μηνύματος στη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου των διαδίκων. Κατά την ορισμένη δικάσιμο δεν εξετάζονται μάρτυρες και η υπόθεση συζητείται και χωρίς την παρουσία των διαδίκων ή των πληρεξουσίων δικηγόρων τους. Αναβολή της συζήτησης κατά το άρθρο 241 ΚΠολΔ δεν επιτρέπεται. Μετά από τη συζήτηση αυτή εκδίδεται η οριστική απόφαση με βάση τα στοιχεία του φακέλου της δικογραφίας. Αν από τη μελέτη του φακέλου της δικογραφίας ο Ειρηνοδίκης κρίνει απολύτως αναγκαία την εξέταση μαρτύρων στο ακροατήριο ή την παροχή διευκρινίσεων από τους διαδίκους, διατάσσει με διάταξη, που κοινοποιείται στους διαδίκους με ηλεκτρονικά μέσα και επέχει θέση κλήτευσης, την επανάληψη της συζήτησης στο ακροατήριο σε χρόνο όχι συντομότερο από δεκαπέντε (15) ημέρες και όχι μεγαλύτερο από εξήντα (60) ημέρες από τη δημοσίευση της διάταξης. Με την ολοκλήρωση της διαδικασίας εξέτασης των μαρτύρων ή της παροχής διευκρινίσεων από τους διαδίκους θεωρείται συντελεσμένη και η επανάληψη της συζήτησης. Μέσα σε οκτώ (8) ημέρες από την εξέταση των μαρτύρων ή την παροχή διευκρινίσεων οι διάδικοι δικαιούνται με προσθήκη να προβούν σε αξιολόγηση των αποδείξεων αυτών. Νέοι ισχυρισμοί και νέα αποδεικτικά μέσα δεν λαμβάνονται υπόψη και δεν κατατίθενται νέες προτάσεις.
18. Δεν εφαρμόζονται στη διαδικασία του παρόντος η παρ. 2 του άρθρου 115, καθώς και τα άρθρα 745, 749 και 751 ΚΠολΔ. Kάθε έλλειψη της δικογραφίας μπορεί να συμπληρωθεί κατά το άρθρο 227 ΚΠολΔ.
19. Κάθε επικοινωνία του δικαστηρίου και των διαδίκων κοινοποιείται μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στις δηλωθείσες ηλεκτρονικές διευθύνσεις των πληρεξουσίων δικηγόρων ή των αντικλήτων τους και τίθεται στη δικογραφία με επιμέλεια του γραμματέα ή αναρτάται στον ηλεκτρονικό φάκελο, σε όσες περιπτώσεις η δικογραφία τηρείται ηλεκτρονικά.
20. Η απόφαση εκδίδεται το αργότερο εντός έξι (6) μηνών από τη συζήτηση της αιτήσεως επαναπροσδιορισμού και δύναται να αναρτηθεί και στην ηλεκτρονική πλατφόρμα, τηρουμένων πάντων των κείμενων, εθνικών και ευρωπαϊκων, διατάξεων για την προστασία των προσωπικών δεδομένων.
21. Σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας, κάθε διάδικος έχει τη δυνατότητα να προσκαλέσει τους υπόλοιπους διαδίκους (πιστωτές ή αιτούντα) σε απόπειρα εξωδικαστικής επίλυσης της διαφοράς με διαμεσολάβηση. Η απόπειρα διενεργείται σύμφωνα με τα άρθρα 5, 7 και 8 του ν. 4640/2019 (Α’ 190). Η πρόσκληση για διαμεσολάβηση δεν αναστέλλει τη διαδικασία ή τις προθεσμίες του παρόντος. Η κατάρτιση πρακτικού διαμεσολάβησης επάγεται αυτοδίκαιη κατάργηση της δίκης ως προς τους συμβαλλόμενους πιστωτές. Το πρακτικό τίθεται στη δικογραφία με επιμέλεια του επιμελέστερου των διαδίκων.
22. Πιστωτές που δεν κλητεύθηκαν στην αίτηση ρύθμισης οφειλών, στην αίτηση επαναπροσδιορισμού ή στην απόπειρα επίλυσης της διαφοράς με διαμεσολάβηση, δικαιούνται να ασκήσουν τριτανακοπή μέσα σε προθεσμία τριάντα (30) ημερών από τη δημοσίευση της απόφασης ή την επικύρωση του πρακτικού. Η συζήτηση της τριτανακοπής προσδιορίζεται εντός εξήντα (60) ημερών από την κατάθεσή της. Αναβολή συζήτησης δεν επιτρέπεται.
23. Οι ρυθμίσεις του παρόντος κατισχύουν κάθε αντίθετης διάταξης του ΚΠολΔ και του ν. 4640/2019.
24. Κάθε ζήτημα σχετικό με τη δημιουργία, τη διαμόρφωση και τον καθορισμό των όρων λειτουργίας της ηλεκτρονικής πλατφόρμας καθώς και των τεχνικών λεπτομερειών εφαρμογής των παρ. 3, 6, 7, 8 και 9 ή κάθε άλλο ζήτημα που αφορά στην ηλεκτρονική κατάθεση της αίτησης επαναπροσδιορισμού, των κοινοποιήσεών της, της ηλεκτρονικής τήρησης του φακέλου της δικογραφίας και της διεκπεραίωσής της με ηλεκτρονικά μέσα ρυθμίζεται με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών, Δικαιοσύνης και Ψηφιακής Διακυβέρνησης.
25. Με την επιφύλαξη του τρίτου εδάφιου της παρ. 1, υποθέσεις, οι οποίες έχουν προσδιορισθεί για συζήτηση σε δικασίμους μεταγενέστερες της 15ης.6.2021, λογίζονται αυτοδικαίως αποσυρθείσες.
26. Ένδικα μέσα και βοηθήματα που ασκούνται κατά των αποφάσεων, οι οποίες εκδίδονται κατ’ εφαρμογή του παρόντος, δικάζονται σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 739 επ. ΚΠολΔ. Έφεση ασκείται μέσα στην προθεσμία της παρ. 1 του άρθρου 518 ΚΠολΔ, άλλως μέσα σε προθεσμία τριών (3) μηνών από τη δημοσίευση της απόφασης.».
Η πιο συνηθισμένη περίπτωση συστηματικής κατάχρησης του νόμου είναι η υποβολή αίτησης, παρά το γεγονός ότι ο ενδιαφερόμενος γνωρίζει εκ των προτέρων ότι δεν πληροί τις προϋποθέσεις του νόμου. Οι βασικές προϋποθέσεις για την ένταξη στον νόμο Κατσέλη είναι:
• Ο δανειολήπτης να είναι φυσικό πρόσωπο, δηλαδή να μη διαθέτει εμπορική ιδιότητα και
• Το ύψος της ακίνητης περιουσίας να είναι έως 120.000 ευρώ (για τον άγαμο) προσαυξημένο κατά 40.000 ευρώ για τον έγγαμο και κατά 20.000 ευρώ ανά τέκνο και μέχρι τρία τέκνα.
Οι στρατηγικοί κακοπληρωτές, οι οποίοι με βάση τη γενική ερμηνεία δεν είναι μόνον όσοι διαθέτουν εισόδημα και δεν πληρώνουν τις οφειλές τους, αλλά και όσοι βάσει στρατηγικής αποφεύγουν να πληρώσουν γνωρίζοντας ότι δεν θα έχουν επιπτώσεις, υποβάλλουν αίτηση υπαγωγής στον νόμο, παρά το γεγονός ότι δεν πληρούν τις δύο συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Μοναδικός σκοπός το να κερδίσουν χρόνο. Ενδεικτικό της στρατηγικής στόχευσης που έχουν αυτές οι περιπτώσεις είναι το γεγονός ότι περί τους 20.000 δανειολήπτες υποβάλλουν αίτηση και στη συνέχεια παραιτούνται της αίτησης.
Η παραίτηση γίνεται συνήθως λίγο πριν από την εκδίκαση της υπόθεσης και ο οφειλέτης καταφέρνει με αυτόν τον τρόπο να κερδίσει τον απαιτούμενο χρόνο πριν ο φάκελος επιστρέψει ξανά στην τράπεζα και αυτή επανεκκινήσει τις διαδικασίες διευθέτησης.
Πολλές φορές μάλιστα –και φυσικά όχι τυχαία– λίγο πριν από την έναρξη εκ νέου των αναγκαστικών μέτρων, ο ενδιαφερόμενος υποβάλλει πάλι αίτηση και παραιτείται ξανά όταν η υπόθεση είναι κοντά στην εκδίκαση. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα κενό που υπάρχει στον νόμο, ο οποίος επιτρέπει σε κάποιον να «μπαινοβγαίνει» αιτούμενος προστασία μία, δύο ή και τρεις φορές και στη συνέχεια να παραιτείται ισάριθμες φορές, αφού δεν έχει καμιά επίπτωση ή συνέπεια.
Η ευκολία με την οποία κάποιος μπορεί να «μπαινοβγαίνει» στον νόμο, είναι αποτέλεσμα της ανυπαρξίας ενός προελέγχου κατά το στάδιο υποβολής της αίτησης, όπως συμβαίνει π.χ. στον νόμο για την εξωδικαστική ρύθμιση επιχειρηματικών οφειλών. Αυτή είναι και η αιτία που η πλειονότητα των αιτήσεων απορρίπτεται, αφού υποβάλλονται από οφειλέτες που έχουν εμπορική ιδιότητα και οι οποίοι αν και δεν θα έπρεπε να υποβάλλουν αίτηση υπαγωγής στον νόμο, παροτρύνονται από επιτήδειους –συνήθως δικηγορικά γραφεία που χειρίζονται τέτοιες υποθέσεις– να το πράξουν, κερδίζοντας έτσι την προσωρινή προστασία μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, κατά την οποία η αίτηση θα απορριφθεί.
Η πρακτική κατάργηση, επί σειρά ετών, των μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης έχει «θεριέψει» το φαινόμενο των «στρατηγικών κακοπληρωτών» και σύμφωνα με τα στοιχεία των τραπεζών το 40% των αιτήσεων είτε δεν φθάνει ποτέ σε ακρόαση στο δικαστήριο, είτε η αίτηση προστασίας απορρίπτεται από τον ειρηνοδίκη. Από τη μέχρι σήμερα εμπειρία προκύπτει επίσης ότι υπάρχουν οφειλέτες που ενώ έχουν ζητήσει προστασία μέσω του νόμου Κατσέλη και οι οποίοι θα πρέπει βάσει των κριτηρίων να μην έχουν εμπορική ιδιότητα και να βρίσκονται σε αδυναμία πληρωμής, έχουν εντοπιστεί στη συνέχεια να επιχειρούν να κάνουν και αίτηση μέσω του εξωδικαστικού μηχανισμού, οι προϋποθέσεις του οποίου είναι οι ακριβώς αντίθετες, δηλαδή κάποιος να έχει την εμπορική ιδιότητα και η επιχείρηση να είναι βιώσιμη. Ο αυστηρός προέλεγχος που έχει προβλεφθεί για την ένταξη στην εξωδικαστική ρύθμιση, έχει αποτρέψει προς το παρόν την καταστρατήγηση του νέου νόμου, ωστόσο έχει αποκαλύψει το μέγεθος της κατάχρησης που γίνεται μέσω του νόμου Κατσέλη.
Ποια είναι τελικά η αποτίμηση του νόμου Κατσέλη και πώς αυτός καταστρατηγούνταν επί σειρά ετών από όσους είχαν τη δυνατότητα να εξυπηρετούν τα δάνειά τους, αλλά θεωρούσαν ότι δεν όφειλαν να το κάνουν;
Σύμφωνα με το Υπουργείο Οικονομικών, ο νόμος 3869/2010 δεν τόλμησε να δώσει έμφαση στην άμεση απαλλαγή από τα χρέη και τελικά οδήγησε στη διατήρηση της υπερχρέωσης και των συνεπειών της για πολλά χρόνια. Οι οφειλέτες παραμένουν εγκλωβισμένοι σε μια κατάσταση, χωρίς να γνωρίζουν ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα. Αγνοούν, δηλαδή, το κατά πόσον ο δικαστής θα κρίνει τελικάεάν όντως είναι οικονομικά ευάλωτοι, εάν ασκούν σημαντική επιχειρηματική δραστηριότητα, εάν είναι επιλέξιμοι, εάν ενήργησαν με δόλο κ.λπ. Παραμένοντας σε μια κατάσταση αβεβαιότητας για σειρά ετών, επιβαρύνεται επιπλέον η θέση τους, σε περίπτωση που προκύψει μια αρνητική έκβαση από το δικαστήριο.
Το Υπουργείο Οικονομικών δίνει μερικά «τρανταχτά» παραδείγματα καταστρατήγησης του νόμου Κατσέλη, αναφέροντας ως σημαντικότερες καταχρήσεις τη λήψη προστασίας από όλα τα αναγκαστικά μέτρα εκτέλεσης, παρότι υπάρχει περιουσία και εισοδήματα, καθώς επίσης την εμφάνιση δαπανών πολυτελείας ως εύλογων και ανελαστικών δαπανών. Ειδικότερα:
• Παράδειγμα 1: Οικογένεια με 1 τέκνο και με εισόδημα 3.000 ευρώ μηνιαίως δηλώνει ότι το τέκνο πηγαίνει σε ιδιωτικό σχολείο επί σειρά ετών και η απομάκρυνσή του από αυτό θα επιφέρει ψυχολογική βλάβη. Ως εκ τούτου, ο οφειλέτης δηλώνει ότι αδυνατεί να πληρώσει πάνω από 50 ευρώ μηνιαίως προς την τράπεζα για το στεγαστικό του δάνειο.
• Παράδειγμα 2: Οικογένεια με 2 τέκνα και με εισόδημα 4.000 ευρώ μηνιαίως δηλώνει ότι φιλοξενεί στο σπίτι άνεργο συγγενή, του οποίου καλύπτει τις δαπάνες διαβίωσης. Ως εκ τούτου, ο οφειλέτης δηλώνει ότι αδυνατεί να πληρώσει πάνω από 100 ευρώ μηνιαίως προς την τράπεζα για το στεγαστικό του δάνειο.
• Παράδειγμα 3: Οφειλέτης που διαθέτει δύο σπίτια, ένα σπίτι 250 τ.μ., αξίας 350.000 ευρώ, στο οποίο υπάρχει υποθήκη και μη εξυπηρετούμενοδάνειο ύψους 300.000 ευρώ, και ένα σπίτι 50 τ.μ., αξίας 80.000 ευρώ, χωρίς υποθήκη, δηλώνει ότι το δεύτερο σπίτι αποτελεί την 1η κατοικία του, και άρα είναι επιλέξιμος για προστασία 1ης κατοικίας. Μετά από 3 αναβολές της δίκης, φτάνει η τελική εκδίκαση, οπότε μερικές ημέρες πριν από τη δίκη, αποσύρει την αίτησή του και προσέρχεται να ρυθμίσει τα χρέη του με την τράπεζα.
• Παράδειγμα 4: Συνταξιούχος, με οφειλές σε τράπεζες που δημιουργήθηκαν κατά τον χρόνο που ήταν έμπορος. Σύμφωνα με τον νόμο 3869/2010 και τη σχετική νομολογία, δεν εντάσσονται στο πεδίο εφαρμογής του νόμου και δεν μπορούν να ρυθμιστούν οι οφειλές που προέκυψαν από εμπορική δραστηριότητα, ακόμα και αν κατά τον χρόνο της αίτησης, ο αιτών δεν έχει πλέον εμπορική δραστηριότητα. Ωστόσο, αυτό κρίνεται κατά τον χρόνο έκδοσης της απόφασης. Στο μεταξύ, ο αιτών, αν και γνωρίζει ότι η αίτηση δεν θα γίνει δεκτή, την καταθέτει, καθότι με την κατάθεση πετυχαίνει αναστολή καταδιωκτικών μέτρων. Παίρνει μία δικάσιμο σε απώτερο χρόνο (π.χ. 2030), καταβάλλοντας στο μεταξύ μία χαμηλή δόση για την προστασία της κατοικίας του για πολλά έτη, και μεταθέτει έτσι το πρόβλημα για το μέλλον. Στο μεταξύ, ο πιστωτής δεν μπορεί να προβεί σε καταδιωκτικά μέτρα (πλειστηριασμό) της κατοικίας του.
• Παράδειγμα 5: Δανειολήπτης που έλαβε δάνεια, των οποίων οι δόσεις είναι υπερπολλαπλάσιες από τα εισοδήματα που είχε κατά τη στιγμή της λήψης των δανείων. Σύμφωνα με πάγια νομολογία βάσει του νόμου 3869/2010, η εν λόγω περίπτωση συνιστά χαρακτηριστική περίπτωση που κρίνεται δόλιος ο δανειολήπτης (κατά τον χρόνο έκδοσης της απόφασης) και το δικαστήριοδεν δίνει ρύθμιση των δανείων του. Ωστόσο, ο αιτών, αν και γνωρίζει ότι αναμένεται να κριθεί ως δόλιος, και συνακόλουθα η αίτηση δεν θα γίνει δεκτή, εν τούτοις την καταθέτει, λαμβάνει μακρινή δικάσιμο και καταθέτει τη χαμηλή δόση που όρισε η προσωρινή διαταγή, μεταθέτοντας το πρόβλημα για το μέλλον.
Περιστατικά όπως τα ανωτέρω ήταν εφικτά από στρατηγικούς κακοπληρωτές, εξαιτίας της απουσίας ελέγχων κι διασταυρώσεων.
Πλέον, η κυβέρνηση προχωρά σε μια σειρά από μέτρα, έτσι ώστε να αντιμετωπίσει τις ανωτέρω αδυναμίες του νόμου 3869/2010 και να επιτύχει την επιτάχυνση της εκδίκασης όλων των εκκρεμών υποθέσεων, εντός του 2021, με την αξιοποίηση της τεχνολογίας (μέσω μιας ηλεκτρονικής πλατφόρμας θα ελεγχθούν όλες οι αιτήσεις και έτσι θα διαπιστωθεί ποιοι είναι επιλέξιμοι για προστασία και ποιοι δεν είναι).
Συντάσσομαι με την άποψη που διατυπώθηκε οτι:
Μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και την εθνική οικονομία είναι το πρόβλημα των κόκκινων δανείων. Σήμερα, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια υπερβαίνουν τα 60 δισ. ευρώ, εκ των οποίων περίπου 20 δισ. είναι στεγαστικά. Το πρόβλημα αυτό αποτελεί την κύρια αιτία απορρύθμισης της λειτουργίας των ελληνικών τραπεζών με σημαντικές επιπτώσεις στις προοπτικές ανάκαμψης της εθνικής οικονομίας. Αναμφισβήτητα, η βαθιά οικονομική κρίση των τελευταίων ετών έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη συσσώρευση κόκκινων δανείων στα τραπεζικά χαρτοφυλάκια. Αλλά εξίσου σημαντική ήταν και η συμβολή της λεγόμενης στρατηγικής συμπεριφοράς, δηλαδή της μη εξυπηρέτησης τραπεζικού χρέους από δανειολήπτες που έχουν δυνατότητα αποπληρωμής.Μέχρι πρότινος, οι γνώσεις μας σχετικά με τους περιώνυμους στρατηγικούς κακοπληρωτές ήταν πολύ περιορισμένες. Δεν γνωρίζαμε πόσοι είναι, ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους και, το σημαντικότερο, πόσο κοστίζουν στο τραπεζικό σύστημα και στην οικονομία της χώρας. Μια νέα μελέτη επιχειρεί να απαντήσει στα ερωτήματα αυτά για ένα τμήμα του τραπεζικού χαρτοφυλακίου, τα στεγαστικά πρώτης κατοικίας, και να διερευνήσει τις αιτίες έξαρσης του φαινομένου και τον ρόλο του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου.Ο νόμος 3869/2010 (νόμος Κατσέλη), που ψηφίστηκε τον Ιούνιο του 2010, θέσπισε δύο ισχυρά μέτρα για την προστασία των υπερχρεωμένων νοικοκυριών: την εισαγωγή μιας πτωχευτικής διαδικασίας (άρθρο 9) και τη σχεδόν καθολική άρση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας (άρθρο 19). Τα υψηλά όρια προστασίας από πλειστηριασμούς, που ξεκινούσαν από τις 300.000 ευρώ αντικειμενικής αξίας, κάλυπταν σχεδόν το 99% των στεγαστικών δανείων και αποτέλεσαν τη βάση επώασης της στρατηγικής συμπεριφοράς των δανειοληπτών στην Ελλάδα. Η κατάθεση και ψήφιση των δύο μέτρων σε ξεχωριστά άρθρα είχε ως συνέπεια την ανεξάρτητη ισχύ τους, παρέχοντας προστασία και σε στρατηγικούς κακοπληρωτές. Ειδικότερα, η προστασία από πλειστηριασμούς παρέχεται σε δανειολήπτες με μη εξυπηρετούμενα δάνεια ανεξαρτήτως από το αν έχουν επικαλεστεί αδυναμία αποπληρωμής μέσω της αίτησης υπαγωγής τους στον πτωχευτικό νόμο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η νομοθετική αυτή «αστοχία» του νόμου Κατσέλη θα είχε αποφευχθεί αν η άρση των πλειστηριασμών είχε περιληφθεί ως προστατευτικό μέτρο αποκλειστικά στο πλαίσιο της πτωχευτικής διαδικασίας και όχι ως ανεξάρτητο άρθρο.Αξιοποιώντας το θεσμικό πλαίσιο που διαμορφώνεται από τον ν. 3869/2010, ο εντοπισμός των στρατηγικών κακοπληρωτών είναι εφικτός με βάση την προτίμησή τους ως προς την πτωχευτική διαδικασία (revealed preference). Εφαρμόζοντας ένα ιδιαίτερα συντηρητικό κριτήριο στο χαρτοφυλάκιο μιας μεγάλης συστημικής τράπεζας, υπολογίζεται ότι τουλάχιστον το 28% των κόκκινων στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας ανήκει σε στρατηγικούς κακοπληρωτές (μέχρι τον Δεκέμβριο του 2013). Το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί σε μη εξυπηρετούμενα δάνεια (NPLs) συνολικού ύψους άνω των 5 δισ. ευρώ (3% του ΑΕΠ) για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Το κόστος μετακυλίστηκε έμμεσα ή άμεσα στο κράτος, μέσω των ανακεφαλαιοποιήσεων των τραπεζών, που επιβάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό και μείωσαν σημαντικά τις συμμετοχές του Δημοσίου και των συνταξιοδοτικών ταμείων στο τραπεζικό σύστημα.Η δυνατότητα εντοπισμού των στρατηγικών κακοπληρωτών αποτελεί το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Οι δανειολήπτες που χρεοκοπούν, ενώ έχουν δυνατότητα αποπληρωμής, εμφανίζουν μεγαλύτερα εισοδήματα, υψηλότερη πιστοληπτική ικανότητα (credit score) και μικρότερο λόγο δανείου προς αξία κατοικίας (LTV) σε σύγκριση με τους μη στρατηγικούς κακοπληρωτές. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ευρήματα αναφορικά με τα στοιχεία εκείνα που ενισχύουν τη στρατηγική συμπεριφορά.Ενα τέτοιο στοιχείο είναι η φοροδιαφυγή. Η έρευνα δείχνει ότι τόσο η απόκρυψη εισοδημάτων ως ενέργεια όσο και το καθαυτό μέγεθος της φοροδιαφυγής ενισχύουν σημαντικά την πιθανότητα εμφάνισης στρατηγικής συμπεριφοράς. Εντοπίζεται δηλαδή η τάση αθέτησης των υποχρεώσεων τόσο προς το κράτος όσο και προς τους πιστωτές από την ίδια ομάδα ατόμων. Η σύνδεση αυτών των δύο διαφορετικών περιπτώσεων ηθικού κινδύνου (moral hazard) καταδεικνύει ότι η εμφάνιση αυτής της επαναλαμβανόμενης συμπεριφοράς μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί.Επιπλέον, οι δανειολήπτες εμφανίζουν στρατηγική συμπεριφορά προκειμένου να διατηρήσουν το επίπεδο ρευστότητάς τους. Συνταξιούχοι με μηνιαίο εισόδημα άνω των 2.500 ευρώ εμφανίζουν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα στρατηγικών χρεοκοπιών σε σχέση με χαμηλοσυνταξιούχους το μηνιαίο εισόδημα των οποίων δεν υπερβαίνει τα 500 ευρώ. Το φαινόμενο αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι πρώτοι υπέστησαν σημαντικές μειώσεις στις αποδοχές τους (-30%), ενώ την ίδια περίοδο οι χαμηλές συντάξεις δεν επηρεάστηκαν σημαντικά (2010-2013). Το εύρημα είναι ενδεικτικό της προσπάθειας διατήρησης ενός υψηλού βιοτικού επιπέδου μέσω της παύσης εξυπηρέτησης δανείων, παρότι υπάρχει η δυνατότητα αποπληρωμής.Τέλος, ανάμεσα στα λεγόμενα «ευγενή» επαγγέλματα, που επλήγησαν σχετικά λιγότερο από την κρίση, οι δανειολήπτες με οικονομική και νομική εξειδίκευση αναδεικνύονται σε πρωταθλητές της στρατηγικής συμπεριφοράς. Στους κλάδους των οικονομικών και νομικών επαγγελμάτων, το 41% και 48% των κακοπληρωτών, αντιστοίχως, είναι στρατηγικοί.Αντιθέτως, το αντίστοιχο ποσοστό σε γιατρούς και εκπαιδευτικούς δεν υπερβαίνει το 30%. Η μεγάλη αυτή διαφορά οφείλεται στο γεγονός ότι η επαγγελματική εξειδίκευση επιτρέπει τη βαθύτερη κατανόηση του νομικού πλαισίου και των «ευκαιριών» για στρατηγική συμπεριφορά που αυτό δημιουργεί, με συνέπεια την αποτελεσματικότερη εκμετάλλευσή τους.Κλείνοντας, αξίζει να αναφερθούν ορισμένες πρακτικές προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος της στρατηγικής συμπεριφοράς. Πρώτον, η προστασία με βάση οριζόντια κριτήρια, όπως για παράδειγμα η αξία της κατοικίας, δεν είναι αποτελεσματική. Αντιθέτως, τείνει να ενισχύει τη στρατηγική συμπεριφορά. Για τον λόγο αυτό απαιτείται συνδυασμός των κατάλληλων κριτήριων με λογικά όρια. Η αξία της κατοικίας ως μεμονωμένο κριτήριο δεν παρέχει καμία πληροφόρηση σχετικά με τη δυνατότητα του δανειολήπτη να αποπληρώσει το δάνειο. Ωστόσο ο λόγος δανείου προς αξία κατοικίας (LTV) μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να συμβάλει στον εντοπισμό των πραγματικά υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Αντίστοιχα, η χρήση εισοδηματικών κριτηρίων σε περιβάλλον εκτεταμένης φοροδιαφυγής όχι μόνο είναι αναποτελεσματική, αλλά μπορεί και δημιουργήσει επιπλέον κίνητρα απόκρυψης εισοδήματος, ιδιαίτερα από μη μισθωτή εργασία.Ο εντοπισμός της στρατηγικής συμπεριφοράς είναι σημαντικός όχι μόνο για την αντιμετώπιση των στρατηγικών κακοπληρωτών, αλλά και για την υιοθέτηση στοχευμένων πολιτικών εκεί που πραγματικά υπάρχει ανάγκη. Για παράδειγμα, μία από τις πιο ευάλωτες ομάδες είναι οι μονογονεϊκές οικογένειες, που εμφανίζουν υψηλότατα ποσοστά χρεοκοπιών, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων δεν είναι στρατηγικές. Επίσης, κάποιες ομάδες εμφανίζουν χαμηλά ποσοστά στρατηγικής συμπεριφοράς (π.χ. στελέχη Ενόπλων Δυνάμεων), ενώ σε άλλες το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα εκτεταμένο (π.χ. οικονομολογικά και νομικά επαγγέλματα). Τα ευρήματα αυτά είναι πολύ σημαντικά για τη διενέργεια αποτελεσματικών ελέγχων.Τέλος, το γεγονός ότι τα φαινόμενα της στρατηγικής συμπεριφοράς και της φοροδιαφυγής συνδέονται μπορεί να αξιοποιηθεί μέσω της διενέργειας στοχευμένων φορολογικών ελέγχων σε στρατηγικούς κακοπληρωτές και αντιστρόφως. Η απειλή των «διπλών ελέγχων», που απαιτεί τη συνεργασία φορολογικών αρχών και τραπεζών, μπορεί να συμβάλει στον περιορισμό και των δύο φαινομένων, ταυτόχρονα.Το πρόβλημα των στρατηγικών κακοπληρωτών αποτελεί τη σημαντικότερη πρόκληση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος τα επόμενα χρόνια. Ως προϋπόθεση για την ανάκαμψη της οικονομίας της χώρας, χρήζει άμεσης και αποτελεσματικής λύσης με όρους οικονομικούς και όχι πολιτικούς. Για να καταστεί μια τέτοια λύση εφικτή, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τέτοια φαινόμενα, τα οποία εμφανίστηκαν με την ανοχή του νομοθέτη και εξετράφησαν μέσω μιας σιωπηρής συμφωνίας με ένα αδύναμο πολιτικό σύστημα, αφορούν το σύνολο των Ελλήνων πολιτών. Γιατί στο τέλος, το κόστος θα κληθεί να το καταβάλει και πάλι ο Ελληνας φορολογούμενος.
Καλησπέρα σας,
Διαβάζω κατάπληκτος εδώ μέσα κάποιες μπούρδες για «κουλτούρα πληρωμών» και «στρατηγικούς κακοπληρωτές» που στοχοποιούν την κοινωνία των ευάλωτων νοικοκυριών φαινόμενο που έχει γίνει καραμέλα στο στόμα κυρίως των υπουργών ως μία αισχρή προπαγάνδα με μοναδικό σκοπό να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο και να στρέψουν την μία κοινωνική ομάδα απέναντι στην άλλη.
Η ειρωνία; Πολλοί διαδικτυακοί κλακαδόροι επιχαίρουν για τον κοσμάκη που κάποιοι θέλουν με νομοθετικά τερτίπια να αφήσουν στον δρόμο.
Αυτά βέβαια ισχύουν για τους δύσμοιρους που πήραν ένα στεγαστικό ή καταναλωτικό δάνειο μερικών χιλιάδων ευρώ. Γιατί για αυτούς που πήραν εκατομμύρια η αντιμετώπιση είναι διαφορετική όπως φαίνεται και από την τελευταία προκλητική συμφωνία της Τράπεζας Πειραιώς με γνωστό επιχειρηματία – ιδιοκτήτη καζίνο. Στην περίπτωση αυτή, λοιπόν, η Πειραιώς δεν είχε κανένα ενδοιασμό να διαγράψει 138 εκατ. ευρώ και να συμφωνήσει να λάβει μόλις 12 εκατ. ευρώ και μάλιστα με περίοδο χάριτος 6 ετών και αποπληρωμή έως το έτος 2048! Χρωστάς δηλαδή λίγα, χάνεις το σπίτι σου. Χρωστάς πολλά, δεν πληρώνεις ή δίνεις ελάχιστα και όταν έχεις. Εδώ, ασφαλώς τα γνωστά κοράκια του διαδικτύου δε λένε κουβέντα. Σούζα στα αφεντικά.
Κανονικά, οι τράπεζες μπορούν και πρέπει να διαγράψουν οφειλές χωρίς να χρειάζεται ο κόσμος να τρέχει στον εκάστοτε ν.Κατσέλη και η δυνατότητα των τραπεζών να το πράξουν αποδεικνύεται περίτρανα από την παραπάνω σκανδαλώδη συμφωνία. Πόσες διαγραφές ευάλωτων νοικοκυριών θα μπορούσε να κάνει η Πειραιώς για 138 εκατ. ευρώ; Πάρα πολλές. Αντιθέτως, το σύστημα κυνηγάει τον πολύπαθο Έλληνα εργαζόμενο και άνεργο για να του πάρει το σπίτι και από την άλλη διαγράφει εκατομμύρια σε πραγματικούς στρατηγικούς κακοπληρωτές εκατομμυρίων ευρώ, δίνοντας μάλιστα περιόδους χάριτος και όχι μόνο δεύτερη αλλά πολλές ευκαιρίες.
Αυτά να βλέπετε πριν από τις όποιες διαβουλεύσεις.
Εδώ πρέπει να πιέσετε τις τράπεζες για γενναίες εξωδικαδτικές ρυθμίσεις. Να δείτε τότε που ουδείς σχεδόν θα τρέχει στα δικαστήρια.
Προτείνω να μην υποχρεωθούν να καταθέσουν αίτηση προτίμησης (εγγύτερης ημερομηνίας) όσοι έχουν υποθέσεις που εκδικάζονται έως και το τέλος του 2022, ήτοι την 31/12/2022. Αυτές οι υποθέσεις μπορούν να παραμείνουν ως έχουν. Οι διάδικοι πιστωτές έχουν πρόσβαση στα φορολογικά στοιχεία και τις τραπεζικές κινήσεις των δανειοληπτών. Για τις υποθέσεις που εκδικάζονται σε μεταγενέστερο χρόνο βρίσκω λογικό με ευθύνη του εκάστοτε δανειολήπτη να κατατίθεται ηλ/κα ένα αίτημα προτίμησεις και τα δικαστήρια να προσπαθήσουν να γεμίσουν τα πινάκια του 2023. Σύμφωνα με τα όσα προκύπτουν οι υποθέσεις αυτές είναι περίπου 8000.
Επίσης, προσωπικά είμαι κατά της παράκαμψης της δημόσιας προφορικής διαδικασίας. Αν παραύτα υπερισχύσει η άποψη να ισχύσουν οι πρόνοιες του νέου ΚωδΠολΔικ θα πρότεινα να τύχουν εφαρμογής μονάχα για τις υποθέσεις που έχουν λάβει δικάσιμο μετά την 1 Ιανουαρίου ’16.
Επιπλέον, θα πρέπει με κάθε τρόπο να αποφευχθεί η επαναχρέωση των δανειοληπτών. Δεν είναι ορθό να ξαναπληρώνουν για κάτι στο οποίο δε φταίνε. Στο σημείο αυτό θέλω να κάνω και μια αναφορά επειδή διαβάζω κάποια κακεντρεχή σχόλια με υπονοούμενα. Οι δανειολήπτες που τυγχάνουν προσωρινής προστασίας (έστω κι αν αυτή καταλαμβάνει κάποια έτη καταβάλλουν ποσά της τάξης των 300 – 400 – 500 ευρώ/μήνα. Το συντριπτικό ποσοστό πληρώνει ήδη για να μη χάσει την α’ κατοικία του. Δεν είναι «τσαμπατζήδες» όπως ορισμένοι -πονηρώς- λένε.
Και κάτι που βρήκα μερικές φορές να αναφέρεται στη διαβούλευση. Εάν ισχύει πως κυκλοφορούν πρόσωπα στη Σχολή Δικαστών τα οποία καλούν τους νέους υπηρέτες της Θέμιδος να απορρίπτουν δογματικά τις όποιες αιτήσεις υπερχρεωμένων με το αιτιολογικό του δόλου θα πρέπει να «πέσουν κεφάλια». Η Σχολή των Δικαστών δεν είναι τσιφλίκι κανενός! Ούτε των δανειοληπτών, ούτε των Τραπεζιτών.
Τέλος, να θυμάστε πως ο ν.3869/2010 βοήθησε πολλούς συνανθρώπους μας να ξανασταθούν στα πόδια τους μέσα σε στιγμές απελπισίας που γέννησαν δύσκολα χρόνια, δύσκολα χρόνια που ακόμα δεν έχουμε αφήσει πίσω μας.
Ελπίζω κάποιος να διυλίζει τις απόψεις μας και η διαβούλευση να επιφέρει καθοριστικές αλλαγές στο παρόν νομοθέτημα.
Οι περισσότερες επισημάνσεις που έχουν ήδη γίνει είναι σωστές. Ωστόσο, κανείς δεν έχει μέχρι στιγμής αναφέρει την γενική εικόνα: Τέτοια αντιδημοκρατική διάταξη βίαιης επιτάχυνσης είναι πρωτοφανής και δεν έχει ξανασυνταχθεί και ξανατεθεί σε κανένα νομοθέτημα στα παγκόσμια χρονικά. Επιπλέον, είναι πέρα από κάθε λογική η δικαστική εξουσία να καλείται να πληρώσει τα σπασμένα των κυβερνήσεων και η κατάσταση αυτή δεν ταιριάζει σε κράτος δικαίου.
Πιο συγκεκριμένα τώρα, και προς αποφυγή επαναλήψεων, επισημαίνω μόνο ό,τι δεν έχει ήδη τεθεί από άλλους σχολιαστές:
1) Ναι, έχουμε ήδη πολλούς δικαστές. Ωστόσο, έχουμε και πολλές, περισσότερες από κάθε άλλη χώρα, υποθέσεις που πηγαίνουν στα δικαστήρια. Δυστυχώς, οι Έλληνες δεν έχουμε αναπτύξει κουλτούρα διαμεσολάβησης και εξωδικαστικής επίλυσης των διαφορών μας. Κάθε Έλληνας θέλει τον δικαστή του και όταν οι συνήγοροι των δύο πλευρών καταλήγουν σε μια αμοιβαία αποδεκτή λύση, οι καχύποπτοι πελάτες τους θεωρούν ότι «τα πήραν» από την άλλη πλευρά, αρνούνται να συμβιβαστούν και να καταβάλουν την αμοιβή του δικηγόρου τους κι έτσι η υπόθεση εισάγεται προς συζήτηση στο αρμόδιο δικαστήριο. Τον τόνο μάλιστα τον δίνουν και τα δημόσια πρόσωπα: Πολιτικοί που αλληλομηνύονται και εκδότες/ιδιοκτήτες ΜΜΕ που μηνύουν πολιτικούς και όταν η ασυλία τους δεν αίρεται τους ξαναμηνύουν: Οι υποθέσεις αυτές –ας γίνει επιτέλους αντιληπτό- καταλήγουν στην δικαιοσύνη, η οποία, αντί να ασχολείται με τα σοβαρά, τρώει άπειρες εργατοώρες για να αποφανθεί «ποια πήγε κι άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα».
Στο πλαίσιο αυτό, δεν είναι εντελώς παράλογο το αίτημα αύξησης του αριθμού των δικαστών ή, έστω, της ανακατανομής των θέσεών τους (λ.χ. ο Πειραιάς προφανώς και δεν είναι μικρότερη πόλη από την Πάτρα. Ωστόσο, όπως διαπιστώνει κανείς στην ιστοσελίδα του υπουργείου δικαιοσύνης, το ειρηνοδικείο Πατρών έχει περισσότερες θέσεις δικαστών από αυτές του Πειραιά. Μετά, ας μην απορούμε γιατί στον Πειραιά, την Νίκαια και τις γύρω περιοχές ή, για να το διευρύνω, στο Μενίδι, στο Ηράκλειο κλπ εκκρεμούν τόσες αδίκαστες αιτήσεις). Τέλος, πολύ αμφιβάλλω κατά πόσο το αίτημα να αυξηθούν οι θέσεις των δικαστών προέρχεται αποκλειστικώς από μη διορισθέντες, καθώς τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να διαπιστώσω ότι υπάρχει τέτοια ιδιότητα σε προηγούμενους σχολιαστές.
2) Η ουσιαστική κατάργηση του ακροατηρίου μάς απομακρύνει, όπως συμβαίνει και με την τακτική διαδικασία, από την αλήθεια. Για αυτό και κάθε μέρα αυξάνεται κατά γεωμετρική πρόοδο ο αριθμός των υποστηρικτών της διεξαγωγής της τακτικής διαδικασίας όπως συνέβαινε πριν τον 4335. Απονομή δικαιοσύνης χωρίς δημόσια ουσιαστική διεξαγωγή της δίκης και δικαίωμα δημόσιας ακρόασης δεν νοείται, καθώς η διαδικασία στο ακροατήριο (όχι η τυπική, με την απλή εκφώνηση των ονομάτων, αλλά η ουσιαστική) αποτελεί την εμπέδωση του γενικότερου συμφέροντος να απονεμηθεί δικαιοσύνη όχι μόνο με διαφάνεια, αλλά και με εύρυθμο τρόπο, χωρίς βλάβη ως προς τα δικαιώματα των διαδίκων και ως προς την ουσιαστική αποκάλυψη της αλήθειας. Επιπλέον, στα υπερχρεωμένα δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις κρυπτόμενων εμπόρων που επιχειρούν να υπαχθούν στις ρυθμίσεις του εν λόγω νόμου, προσώπων με αδήλωτα εισοδήματα, αλλά και οι περιπτώσεις εικονικών διαστάσεων, ώστε να μην συνυπολογιστεί η συνεισφορά ή η κύρια κατοικία του άλλου συζύγου∙ ζητήματα που μόνο η ουσιαστική διαδικασία στο ακροατήριο μπορεί να αναδείξει. Σημειώνεται ότι λόγω του προσωποπαγούς χαρακτήρα του 3869 είναι καίριας σημασίας για την εφαρμογή του να διαπιστωθεί κατά πόσον ο οφειλέτης είναι καλόπιστος, πράγμα που σημαίνει ότι το ακροατήριο, με την βάσανο των ερωτήσεων από όλους τους παράγοντες της δίκης, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για την ορθή εφαρμογή του. Επιπλέον, δεν ευθύνεται το ακροατήριο για την καθυστέρηση εκδίκασης των αιτήσεων υπερχρεωμένων. Κάθε υπόθεση δεν διαρκεί πάνω από 15 λεπτά κατά μέσο όρο. Ας μας πουν στο υπουργείο κατά τα 10 χρόνια εφαρμογής του εν λόγω νόμου πόσες υποθέσεις αναβλήθηκαν λόγω ωραρίου. Κι όμως: Δεν θα το κάνουν. Γιατί ανάμεσα σε δεκάδες χιλιάδες υποθέσεις που ήδη δικάστηκαν, οι υποθέσεις που δεν έγιναν επειδή έφευγε ο γραμματέας το μεσημέρι δεν είναι παρά απειροελάχιστες.
3) Είναι εντελώς ανακριβές ότι οι ματαιώσεις και οι παραιτήσεις φτάνουν στο 25% των αιτήσεων που προσδιορίζονται στο πινάκιο, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου. Ας περάσει κάποιος, όποτε θέλει, από οποιοδήποτε ειρηνοδικείο επιθυμεί. Κι αν δει πάνω από μία – δύο παραιτήσεις την φορά, ας με αποκαλέσει ψεύτη. Επιπλέον, ματαίωση μπορεί και να σημαίνει ότι ο οφειλέτης απεβίωσε. Ωστόσο, ο νόμος δίνει το δικαίωμα στους κληρονόμους του, ακόμα και σήμερα, που η προστασία της κύριας κατοικίας για τις λοιπές περιπτώσεις έληξε οριστικά, να καταθέσουν δική τους αίτηση και να διασώσουν το σπίτι, αρκεί να μένουν εκεί. Συνεπώς, χωρίς το δικαίωμα αναβολής, καμία ουσιαστική ελάφρυνση των πινακίων δεν γίνεται και ο πραγματικός αριθμός των εκκρεμών αιτήσεων υπερχρεωμένων δεν είναι 30.000 περίπου, όπως διατείνεται το υπουργείο, αλλά πάνω από 80.000.
4) Η πρόβλεψη της παρ. 17 της εν λόγω διάταξης (σε 15 μέρες ορισμός ειρηνοδίκη και σε 30 μέρες τυπική απλώς εισαγωγή στο ακροατήριο), αντικείμενη στο άρθρο 26 παρ. 3 Συντ, αποτελεί ανεπίτρεπτη επέμβαση του νομοθέτη στην διοικητική οργάνωση των δικαστηρίων, καθώς υποχρεώνεται ο διευθύνων του ειρηνοδικείου να χρεώσει άμεσα στον ειρηνοδίκη τους φακέλους όλων των εκκρεμών αιτήσεων που έκλεισαν, χωρίς να συνυπολογιστούν:
– οι λοιπές ανάγκες του δικαστηρίου,
– ο συνολικός αριθμός των υποθέσεων οι φάκελοι των οποίων έκλεισαν,
– οι ήδη χρεωθείσες στον ειρηνοδίκη υποθέσεις από λοιπές διαδικασίες οι οποίες συνεχίζουν να εκδικάζονται κανονικά και
– οι πτωχεύσεις που σχεδόν το σύνολό τους από τον Γενάρη θα εκδικάζονται από τα ειρηνοδικεία και όχι από τα πολυμελή πρωτοδικεία, όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα.
Επισημαίνεται ότι η εσωτερική οργάνωση των δικαστηρίων δεν καθορίζεται από την κυβέρνηση, καθώς κάτι τέτοιο θα έπληττε στον πυρήνα της την έννοια της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και θα την καθιστούσε έρμαιο των επιθυμιών του εκάστοτε υπουργού.
Επιπλέον, η διάταξη αυτή αντίκειται και στο άρθρο 87 Συντ, καθώς η νομοθετική εξουσία δεν επιτρέπεται να επεμβαίνει στα έργα της δικαστικής εξουσίας και να επιβάλλει λύσεις σε συγκεκριμένες διαφορές, τις οποίες μόνη η τελευταία δικαιούται να επιλύει. Συμπερασματικά, η διάταξη αυτή συνιστά κατάφωρη παραβίαση της αρχής του αυτοδιοίκητου των δικαστηρίων και αυτή η παραβίαση, στο τέλος της ημέρας, πλήττει τον ίδιο τον απλό πολίτη.
5) Σύμφωνα με την παρ. 20 η απόφαση εκδίδεται το αργότερο εντός έξι μηνών. Συνήθως, πάντοτε στο τέλος γράφονται τα καλύτερα ανέκδοτα. Ποιος δεν θέλει γρήγορη δικαιοσύνη; Όμως τι ποιότητας θα είναι αποφάσεις εκδιδόμενες εντός εξαμήνου επί 80.000 αιτήσεων χωρίς να συνυπολογιστούν όλες οι υποθέσεις όλων των λοιπών διαδικασιών που θα είναι προσδιορισμένες μέχρι το τέλος του 2021 και από τον Γενάρη του 2021 και οι πτωχεύσεις;
6) Η διαμεσολάβηση που προβλέπεται στην παρ. 21, πέραν του ότι είναι δυνητική, δεν θα μπορέσει να επιφέρει ούτε το παραμικρό, έστω, αποτέλεσμα, καθώς δεν αναστέλλει τις ασφυκτικές προθεσμίες των διαδίκων για το κλείσιμο των φακέλων.
Συμπερασματικά, είναι προφανές, βγάζει μάτι, ότι η διάταξη αυτή συντάχθηκε: α) από ανθρώπους που δεν έχουν πιάσει στα χέρια τους ούτε ένα φάκελο υπερχρεωμένου στη ζωή τους, καθώς και β) από ανθρώπους που μάλλον θα δηλώνουν νομικοί, όμως δεν έχουν περάσει ούτε απ’ έξω από δικαστήριο, απλώς έτυχε να είναι ημέτεροι και κολλητοί του υπουργού, καθώς τέτοιο τερατούργημα δεν θα μπορούσε να συνταχθεί από ανθρώπους που έχουν έστω και ελάχιστη σχέση με το αντικείμενο. Ωστόσο, η εμπειρία έχει καταδείξει ότι η απόπειρα βίαιης περαίωσης τόσο μεγάλου αριθμού εκκρεμών υποθέσεων σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα επιφέρει τα εντελώς αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα, πλήττοντας ανεπανόρθωτα κάθε έννοια δικαιοσύνης.
Παρακαλώ πολύ να λάβει επιτέλους τέλος ο παραλογισμός που εκκίνησε με τη σύνταξη της εν λόγω διάταξης από ανθρώπους αδαείς με το αντικείμενο.
Προτείνεται:
Α) Η άμεση απόσυρση της εν λόγω διάταξης ως πλήρως αντικείμενης πρωτίστως στις αρχές της λογικής, ως απολύτως επικίνδυνης, ως εξ ορισμού άγουσας στην απόλυτη αλλοίωση της ποιότητας της παρεχόμενης δικαστικής προστασίας.
Β) Η υποχρεωτικότητα της διαμεσολάβησης ως συμβατής με την φύση της εν λόγω διαδικασίας (η διαμεσολάβηση προσφέρεται σε υποθέσεις που καθένα από τα εμπλεκόμενα μέρη έχει κάτι να δώσει και κάτι να πάρει), σε συνδυασμό με την ουσιαστική επιμήκυνση των ασφυκτικών προθεσμιών, καθώς σε διαφορετική περίπτωση, είναι αδύνατον να πετύχει, και με ποινή στον διάδικο εκείνο (οφειλέτη ή τράπεζες) που αδικαιολόγητα απέρριψε ρεαλιστικό σχέδιο αποπληρωμής χωρίς να αντιπροτείνει ο ίδιος κάτι εφικτό.
Γ) Η πρόβλεψη οι εκκρεμείς αιτήσεις υπερχρεωμένων να εκδικαστούν σε βάθος τριετίας με ενίσχυση, έστω και με ανακατανομή, των θέσεων δικαστών και γραμματέων, σε όλα ανεξαιρέτως τα ειρηνοδικεία που παρουσιάζουν τετραψήφιο αριθμό εκκρεμών αιτήσεων υπερχρεωμένων, με την ταυτόχρονη αναστολή ισχύος των διατάξεων εκείνων που φέρνουν τις πτωχεύσεις των εμπόρων στα ειρηνοδικεία, καθώς το μέχρι σήμερα αρμόδιο πολυμελές πρωτοδικείο καμία καθυστέρηση δεν παρουσιάζει στην εκδίκαση των πτωχεύσεων, αλλά, αντιθέτως, ανταποκρίνεται επιτυχώς σε αυτές.
Προς συμπλήρωση κι επίρρωση των προηγηθέντων σχολίων μου, είναι, τουλάχιστον, αντιφατικό να τιτλοφορείται το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο «Ρυθμίσεις για την επιτάχυνση εκδίκασης εκκρεμών υποθέσεων του ν. 3869/2010 σύμφωνα με τις επιταγές του άρθρου 6 § 1 ΕΣΔΑ ως προς την εύλογη διάρκεια της πολιτικής δίκης», χωρίς την υιοθέτηση των προτάσεων της ΕΕΔ, καθόσον οι έμμισθοι δικηγόροι του Δημοσίου, ΟΤΑ και ΝΠΔΔ αναγκάζονται εδώ και χρόνια να προσφύγουν ενώπιον των πολιτικών Δικαστηρίων, για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα (Μ.Κ. λόγω χρόνου υπηρεσίας, λόγω κατοχής μεταπτυχιακού ή διδακτορικού τίτλου σπουδών, λόγω παράνομης παρακράτησης εισφοράς αλληλεγγύης και ΟΑΕΔ, λόγω αντισυνταγματικότητας των διατάξεων της ΚΥΑ 2/14132/0022/28.12.2012), θέματα, για τα οποία η Δικαιοσύνη έχει πολλάκις αποφανθεί υπέρ των εμμίσθων δικηγόρων. Μία αναδρομή στις εκδοθείσες αποφάσεις από τα κατά τόπους αρμόδια Δικαστήρια θα σας πείσει (βλ. ενδεικτικά και πρόσφατα ΜονΕφΑθ3056/2020). Οι φορείς ασκούν ένδικα μέσα κι απορρίπτονται, οι δικηγόροι ταλαιπωρούνται επί χρόνια, οι εντολείς τους επιβαρύνονται με τόκους κι έξοδα (ενώ δημιουργείται κλίμα «αντιδικίας» μεταξύ τους, με όλες τις εντεύθεν δυσμενείς συνέπειες για τους συναδέλφους), τα πινάκια των δικαστηρίων επιβαρύνονται. Για ποια επιτάχυνση της εκδίκασης εκκρεμών υποθέσεων μιλάμε; Των άλλων;
Το προτεινόμενο νομοθέτημα έχει πολλά σημεία με τα οποία δε συμφωνώ.
Σχετικά με την κάμψη της προφορικότητας τούτη δεν μπορεί να έχει εφαρμογή σε υποθέσεις που κατατέθηκαν προ της 1ης Ιανουαρίου 2016 και είχαν λάβει νωρίτερα αυτής της ημερομηνίας δικαστική επικύρωση με παράλληλη χορήγηση προσωρινής δικαδτικής προστασίας.
Σχετικά με τις υποθέσεις που κατατέθηκαν μετά την 1η Ιανουαρίου 2016 θα πρότεινα να έλθουν σε εγγύτερη ημερομηνία με αίτηση προτίμησης (εδώ τούτη μπορεί να γίνεται και ηλεκτρονικά) αυτές που εκτείνονται μετά το 2022, δηλ. από 01.01.2023 -. Τούτες οι υποθέσεις είναι κατά προσέγγιση 8000.
Είναι γνωστό και το έχουν αναφέρει και άλλοι/ες πως από τις σχεδόν 37000 εκκρεμούσες υποθέσεις οι 27000 περίπου ούτως ή άλλως εκδικάζονται έως τα τέλη του 2022. Είναι, ακόμα γνωστό πως η ίδια η Επιτροπή που συστάθηκε για το συγκεκριμένο σκοπό αναγνώρισε πως απαιτούνται 2 έτη για τακτοποίηση (με νωρίτερα πινάκια) των υποθέσεων.
Ασχοληθείτε συνεπώς μόνον με όσες έχουν δικασίμους μετά το 2022 και έχουν κατατεθεί μετά την 01.01.2016
Και σταματήστε, επιτέλους, να αναζητείτε σκελετούς με δήθεν . Αυτοί είναι λίγοι, κοινώς όσοι έλαβαν εξ αρχής δάνεια και τα άφησαν απλήρωτα εντός 1-2 ετών.
Να θυμήσω και εγώ πως φορολογικό και τραπεζικό απόρρητο δεν υπάρχει για τους δανειολήπτες. Έχουν γίνει πολλοί έλεγχοι και ο μύθος των έχει καταρρεύσει γι’ αυτό και οι τράπεζες έχουν αφηνιάσει να βρεθεί τρόπος που να οδηγούνται σε αρνησιδικία οι προσφεύγοντες, π.χ. ζητώντας Εκκαθαριστικά προ του 2003 (που ούτε οι ίδιες οι Εφορίες διατηρούν) ή δρομολογώντας ανέφικτα χρονικά περιθώρια.
Σύμφωνα με την ενημέρωση που υπάρχει στον νομικό κόσμο η υπάρχουσα κατανομή των εκκρεμών αιτήσεων υπαγωγής στον ν.3869/2010 προς εκδίκαση έχει ως εξής: Α). 14.440 εκδικάζονται εντός του 2020 (οι περισσότερες έχουν ήδη συζητηθεί),
Β). 7.392 αιτήσεις εκδικάζονται το 2021,
Γ). 4.785 αιτήσεις εκδικάζονται το 2022,
Δ). 4.258 αιτήσεις εκδικάζονται το 2023,
Ε). 3.136 αιτήσεις εκδικάζονται το 2024,
ΣΤ). 2.297 αιτήσεις εκδικάζονται το 2025,
Ζ). 2.196 αιτήσεις εκδικάζονται το 2026,
Η). 1.686 αιτήσεις εκδικάζονται το 2027,
Θ). 1.219 αιτήσεις εκδικάζονται το 2028,
Ι). 875 αιτήσεις εκδικάζονται το 2029,
Κ). 249 αιτήσεις εκδικάζονται το 2030,
Λ). 155 αιτήσεις εκδικάζονται το 2031
και
Μ). 21 αιτήσεις εκδικάζονται το 2032.
Από τα ως άνω είναι σαφές πως όλη η φασαρία γίνεται για περίπου 9000 αιτήσεις, αριθμός απολύτως διαχειρίσιμος για να έρθει χωρίς πρόσθετες παρεμβάσεις εγγύτερη σε συζήτηση.
Όλα τα λοιπά είναι προσχήματα, μόνο και μόνο, για να εφευρεθούν και υποστηριχθούν αφηγήματα ώστε να οδηγηθούν σε αρνησιδικία οι άνθρωποι που εδώκαι καιρό περιμένουν την οριστική συζήτηση της υπόθεσής τους.
Οι πιστωτές είχαν εδώ και πολλά έτη απεριόριστη πρόσβαση στα φορολογικά δεδομένα των δανειοληπτών. Είχαν, επίσης, εδώ και δύο έτη απεριόριστη πρόσβαση στους τραπεζικούς λογαριασμούς. Τέλος, είχαν πάντοτε το δικαίωμα να προσβάλλουν τις προσωρινές διαταγές! Κι εδώ, λοιπόν, σταματάει το παραμυθάκι των δήθεν «στρατηγικών κακοπληρωτών». Συγγνώμη κύριοι τραπεζίτες, το αφήγημά σας δεν έχει δράκους.
Συντάσσομαι απόλυτα με τις σκέψεις που παραθέτει η συνάδελφος στο παρακάτω άρθρο:
ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΑΦΑΛΩΝΙΑΤΗ
Δικηγόρου Πατρών
Την εβδομάδα που προηγήθηκε, ετέθη προς διαβούλευση, έως τις 15/9, το νέο νομοσχέδιο της Κυβέρνησης, το οποίο, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει αλλαγές του ν. 3869/2010 (υπερχρεωμένα νοικοκυριά) για την δήθεν επιτάχυνση της εκδίκασης των εκκρεμών υποθέσεων, που έχουν προσδιοριστεί να συζητηθούν μετά την 15-06-2021. Στην πραγματικότητα, το νομοσχέδιο δεν επιδιώκει τίποτα παραπάνω πέρα από την πλήρη ικανοποίηση των αξιώσεων των πιστωτικών ιδρυμάτων σε βάρος των δικαιωμάτων του πολίτη, της διαδικασίας απονομής δικαιοσύνης, της δικονομίας και του Συντάγματος, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια δικαίου, που αποτελεί βασική υποχρέωση της πολιτείας απέναντι στην κοινωνία. Το σχέδιο αυτό αποτελεί ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΟΜΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, έχοντας προκαλέσει την αντίδραση και την οργή σύσσωμου του δικηγορικού σώματος.
Ενδεικτικά
· οι διατάξεις του είναι αντίθετες με την αρχή της αναλογικότητας και την αρχή της ισότητας των διαδίκων καθώς προβλέπεται ότι για τις εκκρεμείς αιτήσεις που τυχόν δεν ακολουθηθεί η ορισθείσα διαδικασία θα λογίζονται ως μη ασκηθείσες και θα ανακαλούνται οι ήδη χορηγηθείσες προσωρινές διαταγές. Η ως άνω πρόβλεψη είνα κατάφωρα αντισυνταγματική και συνιστά απροκάλυπτη παρέμβαση του νομοθέτη στην δικαστική λειτουργία. Είναι ανεπίτρεπτο να να θεωρούνται, με νομοθετική παρέμβαση, ως ουδέποτε ασκηθείσες, ατήσεις για τις οποίες έχει ήδη επέλθει εκκρεμοδικία, σύμφωνα με τς βασικές διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής Δκονομίας και να καταργείται με νόμο (!!!!) η ισχύς δικαστικής κρίσης (προσωρινή διαταγή).
· Το σχέδιο καταργεί την αρχή της προφορικότητας (άρθρο 115 παρ. 2 ΚΠΟΛΔ) βασική αρχή της δικονομίας στην πολιτική δίκη και την εξέταση μαρτύρων στο ακροατήριο, ουσιώση διαδικασία στην συγκεκριμένη περίπτωση, αν λάβουμε υπ’όψη μας την ιδιαιτερότητα και την φύση των συγκεκριμένων υποθέσεων, αφού ο πολίτης στερείται μίας «ζωντανής» διαδικασίας στο ακροατήριο και ενώπιον του φυσικού του δικαστή, μέσα από την οποία και διαμέσω της διαδραστικότητας, ο δικαστής θα οδηγηθεί σε ασφαλή συμπεράσματα, ενώ δίδεται η δυνατότητα στους παράγοντες της δίκης να καλύψουν μία ευρεία γκάμα παραμέτρων που αφορούν στην συγκεκρμένη υπόθεση κάθε φορά, θέτοντάς τις υπόψη του δικαστηρίου, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υποκατασταθεί από μία έγγραφη μαρτυρική κατάθεση, αφαιρώντας έτσι από τον πολίτη το βασικό δικονομικό του δικαίωμα να εξηγήσει με επάρκεια και σαφήνεια στον φυσικό του δικαστή τους λόγους περέλευσής του σε αδυναμία πληρωμής, αφού οι λόγοι αυτοί διαφέρουν κατά περίπτωση και πρέπει να εξετάζονται με προσοχή και κοινωνική ευαισθησία.
· Καταργείται η ισχύς και εφαρμογή συγκεκριμένων διατάξεων της εκουσίας δικαιοδοσίας, (άρθρα 745, 749 και 751 ΚΠΟΛΔ), οι οποίες ρυθμίζουν με συγκεκριμένο τρόπο την εκδίκαση των εν λόγω υποθέσεων, «ακυρώνοντας» με τον τρόπο αυτό την δικονομική διαδικασία και παραβιάζοντας την διάταξη του άρθρου 221 ΚΠΟΛΔ, σύμφωνα με το οποίο μία εκ των συνεπειών ασκήσεως αγωγής είναι το αμετάβλητο της δικαιοδοσίας, ενώ παράλληλα οδηγούν σε απονομή δικαιοσύνης δύο ταχυτήτων κατά παράβαση της αρχής της ισονομίας αφού οι διατάξεις αυτές θα τυγχάνουν εφαρμογής σε εκκρεμείς υποθέσεις του ν. 3869/2010 που θα εκδικαστούν πριν την 15/6/2021, αλλα και για τις λοιπές περιπτώσεις υποθέσεων που εισάγονται στα δικαστήρια με την ίδια δικαιοδοσία.
· Το σχέδιο περιλαμβάνει ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία «οι ρυθμίσεις του παρόντος κατισχύουν κάθε αντίθετης διάταξης του Κώδικα Πολιτκής Δικονομίας». Στις διατάξεις αυτές περιλαμβάνονται και τα άρθρα 106-116 ΚΠΟΛΔ, δηλαδή οι ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ που δέπουν μία πολιτική δίκη!!! ανεξαρτήτως διαδικασίας, γεγονός το οποίο επισύρει ΣΟΒΑΡΑ ΖΗΤΗΜΑ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.
· Το σχέδιο προβλέπει την σύντμηση της προθεσμίας για την άσκηση έφεσης στην συγκεκριμένη κατηγορία υποθέσεων από δύο (2) έτη σε τρείς (3) μήνες !!!. Πρόκειται για πρόβλεψη με την οποία διαφοροποιούνται δυσμενώς, και κατά παράβαση της αρχής της αναλογικότητας και της ισονομίας, οι συγκεκριμένες υποθέσεις από τις λοιπές υποθέσεις εκουσίας δικαιοδοσίας, ενώ είναι βέβαιον ότι περιορίζεται υπερβολικά και καταχρηστικά το δικαίωμα του πολίτη να απευθυνθεί στον ανώτερο δικαστή και θα οδηγήσει μετά βεβαιότητος στην απώλεια του δεύτερου βαθμού δικαστικής προστασίας.
· Τέλος, σύμφωνα με την περιγραφόμενη στο σχέδιο διαδικασία, ο οφειλέτης υποχρεούται να προσκομίσει φορολογικά έγγραφα που ανατρέχουν σε χρονικό σημείο τριών (3) ετών πριν τον χρόνο λήψεως του πρώτου δανείου που έλαβε. Πέραν της πρακτικής αδυναμίας του πολίτη να προσκομίσει τα έγγραφα αυτά, τα οποία μπορεί να φτάνουν και 25 έτη πίσω, αφού από το taxisnet μπορούν να εξαχθούν έγγραφα από το οικονομικό έτος 2003 και μετά, οι δε αρμόδιες Δ.Ο.Υ. ούτε κατά διάνοια ανταποκρίνονται στα έγγραφα αιτήματα των πολιτών για χορήγηση εγγράφων παλαιότερων ετών, στην πραγματικότητα επιβάλλεται συγκαλυμμένα υποχρέωση στον οφειλέτη να αποδείξει ότι η περιέλευσή του σε αδυναμία πληρωμής δεν οφείλεται σε δόλο. Με την πρόβλεψη αυτή δηλαδή, ο νομοθέτης αποπειράται να «επισημοποιήσει» με νομοθετικό μανδύα την ιδεοληψία ότι ο οφειλέτης είναι de facto δόλιος και να κατευθύνει την δικαστική κρίση, παραβλέποντας το γεγονός ότι η συνδρομή δολιότητος στο πρόσωπο του οφειλέτη είναι αντικείμενο απόδειξης, εξετάζεται κατόπιν υποβολής σχετικής ενστάσεως από τον πιστωτή-αντίδικο, ο οποίος φέρει και το σχετικό βάρος απόδειξης, επικαλούμενος συγκεκριμένες ενέργειες από μέρους του οφειλέτη ΚΑΤΑ ΡΗΤΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΤΟΥ Ν. 3869/2010, αλλά και της πάγιας νομολογίας.
Πέραν των ανωτέρω επισημάνσεων, οι οποίες είναι καθαρά ενδεικτικές, αφού το νομοσχέδιο περιέχει γραμμή προς γραμμή αντισυνταγματικότητες και δικονομικές παραβάσεις, καλό είναι να σταθούμε και στην κοινωνική διάσταση του θέματος.
Το σχέδιο είναι στο σύνολό του ΤΙΜΩΡΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ.
Επβαρύνει τον πολίτη με μία δαιδαλώδη διαδικασία και έξοδα, τον υποχρεώνει να προσκομίσει έγγραφα τα οποία οι τράπεζες έχουν στην κατοχή τους, προδικάζει ζητήματα τα οποία είναι αντικείμενο απόδειξης για την οποία βαρύνεται ο αντίδικος, τιμωρεί τον πολίτη για ζητήματα για τα οποία ουδεμία ευθύνη έχει, αφού την δικάσιμο την ορίζουν τα δικαστήρια και όχι ο οφειλέτης.
Μετατρέπει τον δικηγόρο σε «κρατικό υπάλληλο» και «γραφιά», αφού τον απομακρύνει από τον φυσικό του χώρο, τα ακροατήρια, και του επιβάλλει να πράξει το καθήκον του, που είναι η προάσπιση των δικαιωμάτων του πολίτη, μέσω ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή, στερώντας του τα όπλα, που του παρέχει το Σύνταγμα, ο νόμος και η δικονομία για να επιτελέσει τον βασικό του ρόλο. Ο δικηγόρος είναι ο συνδετικός κρίκος του πολίτη με την δικαιοσύνη και του εξασφαλίζει την ορθή, αμερόληπτη, αντικειμενική και με σεβασμό των δικαιωμάτων του απονομή της και όχι με μία ηλεκτρονική πλατφόρμα της οποίας η λειτουργικότητα, χρηστικότητα και αποτελεσματικότητα σε μία χώρα σαν την Ελλάδα, που δεν έχει ιδέα τι σημαίνει ψηφιοποίηση, ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝΤΑΙ ΣΦΟΔΡΑ (ύστερα μάλιστα και από τα όσα σκανδαλωδώς έλαβαν χώρα την 31/7/2020 με την ηλεκτρονική πλατφόρμα για την προστασία της κύριας κατοικίας). Ο δικηγόρος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ… ΕΙΝΑΙ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ και χρέος του είναι να χρησιμοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ΟΛΑ ΤΑ ΟΠΛΑ που του παρέχει ο νόμος για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του εντολέα του ενώπιον του φυσικού δικαστή.
Τέλος, ας μην γελιόμαστε. Για όποιον έχει τις στοιχειώδεις νομικές γνώσεις και επαφή με την νομική και δικαστηριακή πραγματικότητα (κάτι που προφανώς δεν διαθέτουν οι εμπνευστές του νομοσχεδίου) η στόχευση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΑΛΛΑ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΓΙΑ ΠΑΡΟΧΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ Ν. 3869/2010, ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΟΤΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, Η ΕΠΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΗΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ.
ΑΝ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΗΤΑΝ Η ΕΠΙΣΠΕΥΣΗ ΤΟΤΕ Η ΛΥΣΗ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΠΛΗ. Οίκοθεν επαναπροσδιορισμός όλων των εκκρεμών υποθέσεων αυτεπαγγέλτως από τα Ειρηνοδικεία της χώρας (όπως άλλωστε συνέβη το 2015, αλλά και πρόσφατα για τις ματαιωθείσες λόγω covid 19 υποθέσεις) και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΡΙΖΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΠΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΑ 2 ΕΤΗ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΥΔΕΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΦΕΡΕΙ Ο ΠΟΛΊΤΗΣ.
Το δικηγορικό σώμα, ως ενεργό και πλέον παραγωγικό κομμάτι της ιδιωτικής οικονομίας για την οποία τα τελευταία 10 έτη έχει βάλει πλάτη, αντιλαμβάνεται πλήρως την ανάγκη για ένα υγιές τραπεζικό σύστημα που αποτελεί ραχοκοκαλιά της οικονομίας.
Επιτέλους,όμως, αυτό δεν μπορεί μονίμως να συμβαίνει σε βάρος του πολίτη, των συνταγματικών του δικαιωμάτων, της αξιοπρεπούς διαβίωσής του και να οδηγεί σε μία συνεχή ανασφάλεια δικαίου και σε πλήρη απαξίωση της Δικαιοσύνης κα του ρόλου που αυτή θεσμικά οφείλει να επιτελεί σε μία Δημοκρατία και σε ένα κράτος δικαίου.
Σε μία Δημοκρατία που σέβεται τον εαυτό της, το Σύνταγμα και επιθυμεί ένα κράτος δικαίου, ο διάλογος για τέτοια ζητήματα γίνεται με τους νομικούς ΟΧΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΕΣ!!!!
Μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και την εθνική οικονομία είναι το πρόβλημα των κόκκινων δανείων. Σήμερα, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια υπερβαίνουν τα 60 δισ. ευρώ, εκ των οποίων περίπου 20 δισ. είναι στεγαστικά. Το πρόβλημα αυτό αποτελεί την κύρια αιτία απορρύθμισης της λειτουργίας των ελληνικών τραπεζών με σημαντικές επιπτώσεις στις προοπτικές ανάκαμψης της εθνικής οικονομίας. Αναμφισβήτητα, η βαθιά οικονομική κρίση των τελευταίων ετών έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη συσσώρευση κόκκινων δανείων στα τραπεζικά χαρτοφυλάκια. Αλλά εξίσου σημαντική ήταν και η συμβολή της λεγόμενης στρατηγικής συμπεριφοράς, δηλαδή της μη εξυπηρέτησης τραπεζικού χρέους από δανειολήπτες που έχουν δυνατότητα αποπληρωμής.
Μέχρι πρότινος, οι γνώσεις μας σχετικά με τους περιώνυμους στρατηγικούς κακοπληρωτές ήταν πολύ περιορισμένες. Δεν γνωρίζαμε πόσοι είναι, ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους και, το σημαντικότερο, πόσο κοστίζουν στο τραπεζικό σύστημα και στην οικονομία της χώρας. Μια νέα μελέτη επιχειρεί να απαντήσει στα ερωτήματα αυτά για ένα τμήμα του τραπεζικού χαρτοφυλακίου, τα στεγαστικά πρώτης κατοικίας, και να διερευνήσει τις αιτίες έξαρσης του φαινομένου και τον ρόλο του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου.
Ο νόμος 3869/2010 (νόμος Κατσέλη), που ψηφίστηκε τον Ιούνιο του 2010, θέσπισε δύο ισχυρά μέτρα για την προστασία των υπερχρεωμένων νοικοκυριών: την εισαγωγή μιας πτωχευτικής διαδικασίας (άρθρο 9) και τη σχεδόν καθολική άρση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας (άρθρο 19). Τα υψηλά όρια προστασίας από πλειστηριασμούς, που ξεκινούσαν από τις 300.000 ευρώ αντικειμενικής αξίας, κάλυπταν σχεδόν το 99% των στεγαστικών δανείων και αποτέλεσαν τη βάση επώασης της στρατηγικής συμπεριφοράς των δανειοληπτών στην Ελλάδα. Η κατάθεση και ψήφιση των δύο μέτρων σε ξεχωριστά άρθρα είχε ως συνέπεια την ανεξάρτητη ισχύ τους, παρέχοντας προστασία και σε στρατηγικούς κακοπληρωτές. Ειδικότερα, η προστασία από πλειστηριασμούς παρέχεται σε δανειολήπτες με μη εξυπηρετούμενα δάνεια ανεξαρτήτως από το αν έχουν επικαλεστεί αδυναμία αποπληρωμής μέσω της αίτησης υπαγωγής τους στον πτωχευτικό νόμο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η νομοθετική αυτή «αστοχία» του νόμου Κατσέλη θα είχε αποφευχθεί αν η άρση των πλειστηριασμών είχε περιληφθεί ως προστατευτικό μέτρο αποκλειστικά στο πλαίσιο της πτωχευτικής διαδικασίας και όχι ως ανεξάρτητο άρθρο.
Αξιοποιώντας το θεσμικό πλαίσιο που διαμορφώνεται από τον ν. 3869/2010, ο εντοπισμός των στρατηγικών κακοπληρωτών είναι εφικτός με βάση την προτίμησή τους ως προς την πτωχευτική διαδικασία (revealed preference). Εφαρμόζοντας ένα ιδιαίτερα συντηρητικό κριτήριο στο χαρτοφυλάκιο μιας μεγάλης συστημικής τράπεζας, υπολογίζεται ότι τουλάχιστον το 28% των κόκκινων στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας ανήκει σε στρατηγικούς κακοπληρωτές (μέχρι τον Δεκέμβριο του 2013). Το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί σε μη εξυπηρετούμενα δάνεια (NPLs) συνολικού ύψους άνω των 5 δισ. ευρώ (3% του ΑΕΠ) για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Το κόστος μετακυλίστηκε έμμεσα ή άμεσα στο κράτος, μέσω των ανακεφαλαιοποιήσεων των τραπεζών, που επιβάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό και μείωσαν σημαντικά τις συμμετοχές του Δημοσίου και των συνταξιοδοτικών ταμείων στο τραπεζικό σύστημα.
Η δυνατότητα εντοπισμού των στρατηγικών κακοπληρωτών αποτελεί το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Οι δανειολήπτες που χρεοκοπούν, ενώ έχουν δυνατότητα αποπληρωμής, εμφανίζουν μεγαλύτερα εισοδήματα, υψηλότερη πιστοληπτική ικανότητα (credit score) και μικρότερο λόγο δανείου προς αξία κατοικίας (LTV) σε σύγκριση με τους μη στρατηγικούς κακοπληρωτές. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ευρήματα αναφορικά με τα στοιχεία εκείνα που ενισχύουν τη στρατηγική συμπεριφορά.
Ενα τέτοιο στοιχείο είναι η φοροδιαφυγή. Η έρευνα δείχνει ότι τόσο η απόκρυψη εισοδημάτων ως ενέργεια όσο και το καθαυτό μέγεθος της φοροδιαφυγής ενισχύουν σημαντικά την πιθανότητα εμφάνισης στρατηγικής συμπεριφοράς. Εντοπίζεται δηλαδή η τάση αθέτησης των υποχρεώσεων τόσο προς το κράτος όσο και προς τους πιστωτές από την ίδια ομάδα ατόμων. Η σύνδεση αυτών των δύο διαφορετικών περιπτώσεων ηθικού κινδύνου (moral hazard) καταδεικνύει ότι η εμφάνιση αυτής της επαναλαμβανόμενης συμπεριφοράς μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί.
Επιπλέον, οι δανειολήπτες εμφανίζουν στρατηγική συμπεριφορά προκειμένου να διατηρήσουν το επίπεδο ρευστότητάς τους. Συνταξιούχοι με μηνιαίο εισόδημα άνω των 2.500 ευρώ εμφανίζουν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα στρατηγικών χρεοκοπιών σε σχέση με χαμηλοσυνταξιούχους το μηνιαίο εισόδημα των οποίων δεν υπερβαίνει τα 500 ευρώ. Το φαινόμενο αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι πρώτοι υπέστησαν σημαντικές μειώσεις στις αποδοχές τους (-30%), ενώ την ίδια περίοδο οι χαμηλές συντάξεις δεν επηρεάστηκαν σημαντικά (2010-2013). Το εύρημα είναι ενδεικτικό της προσπάθειας διατήρησης ενός υψηλού βιοτικού επιπέδου μέσω της παύσης εξυπηρέτησης δανείων, παρότι υπάρχει η δυνατότητα αποπληρωμής.
Τέλος, ανάμεσα στα λεγόμενα «ευγενή» επαγγέλματα, που επλήγησαν σχετικά λιγότερο από την κρίση, οι δανειολήπτες με οικονομική και νομική εξειδίκευση αναδεικνύονται σε πρωταθλητές της στρατηγικής συμπεριφοράς. Στους κλάδους των οικονομικών και νομικών επαγγελμάτων, το 41% και 48% των κακοπληρωτών, αντιστοίχως, είναι στρατηγικοί.
Αντιθέτως, το αντίστοιχο ποσοστό σε γιατρούς και εκπαιδευτικούς δεν υπερβαίνει το 30%. Η μεγάλη αυτή διαφορά οφείλεται στο γεγονός ότι η επαγγελματική εξειδίκευση επιτρέπει τη βαθύτερη κατανόηση του νομικού πλαισίου και των «ευκαιριών» για στρατηγική συμπεριφορά που αυτό δημιουργεί, με συνέπεια την αποτελεσματικότερη εκμετάλλευσή τους.
Κλείνοντας, αξίζει να αναφερθούν ορισμένες πρακτικές προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος της στρατηγικής συμπεριφοράς. Πρώτον, η προστασία με βάση οριζόντια κριτήρια, όπως για παράδειγμα η αξία της κατοικίας, δεν είναι αποτελεσματική. Αντιθέτως, τείνει να ενισχύει τη στρατηγική συμπεριφορά. Για τον λόγο αυτό απαιτείται συνδυασμός των κατάλληλων κριτήριων με λογικά όρια. Η αξία της κατοικίας ως μεμονωμένο κριτήριο δεν παρέχει καμία πληροφόρηση σχετικά με τη δυνατότητα του δανειολήπτη να αποπληρώσει το δάνειο. Ωστόσο ο λόγος δανείου προς αξία κατοικίας (LTV) μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να συμβάλει στον εντοπισμό των πραγματικά υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Αντίστοιχα, η χρήση εισοδηματικών κριτηρίων σε περιβάλλον εκτεταμένης φοροδιαφυγής όχι μόνο είναι αναποτελεσματική, αλλά μπορεί και δημιουργήσει επιπλέον κίνητρα απόκρυψης εισοδήματος, ιδιαίτερα από μη μισθωτή εργασία.
Ο εντοπισμός της στρατηγικής συμπεριφοράς είναι σημαντικός όχι μόνο για την αντιμετώπιση των στρατηγικών κακοπληρωτών, αλλά και για την υιοθέτηση στοχευμένων πολιτικών εκεί που πραγματικά υπάρχει ανάγκη. Για παράδειγμα, μία από τις πιο ευάλωτες ομάδες είναι οι μονογονεϊκές οικογένειες, που εμφανίζουν υψηλότατα ποσοστά χρεοκοπιών, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων δεν είναι στρατηγικές. Επίσης, κάποιες ομάδες εμφανίζουν χαμηλά ποσοστά στρατηγικής συμπεριφοράς (π.χ. στελέχη Ενόπλων Δυνάμεων), ενώ σε άλλες το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα εκτεταμένο (π.χ. οικονομολογικά και νομικά επαγγέλματα). Τα ευρήματα αυτά είναι πολύ σημαντικά για τη διενέργεια αποτελεσματικών ελέγχων.
Τέλος, το γεγονός ότι τα φαινόμενα της στρατηγικής συμπεριφοράς και της φοροδιαφυγής συνδέονται μπορεί να αξιοποιηθεί μέσω της διενέργειας στοχευμένων φορολογικών ελέγχων σε στρατηγικούς κακοπληρωτές και αντιστρόφως. Η απειλή των «διπλών ελέγχων», που απαιτεί τη συνεργασία φορολογικών αρχών και τραπεζών, μπορεί να συμβάλει στον περιορισμό και των δύο φαινομένων, ταυτόχρονα.
Το πρόβλημα των στρατηγικών κακοπληρωτών αποτελεί τη σημαντικότερη πρόκληση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος τα επόμενα χρόνια. Ως προϋπόθεση για την ανάκαμψη της οικονομίας της χώρας, χρήζει άμεσης και αποτελεσματικής λύσης με όρους οικονομικούς και όχι πολιτικούς. Για να καταστεί μια τέτοια λύση εφικτή, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τέτοια φαινόμενα, τα οποία εμφανίστηκαν με την ανοχή του νομοθέτη και εξετράφησαν μέσω μιας σιωπηρής συμφωνίας με ένα αδύναμο πολιτικό σύστημα, αφορούν το σύνολο των Ελλήνων πολιτών. Γιατί στο τέλος, το κόστος θα κληθεί να το καταβάλει και πάλι ο Ελληνας φορολογούμενος.
Από το 2012 ακούμε τον όρο στρατηγικός κακοπληρωτής σε δημόσιες συζητήσεις σχετικά με την τραπεζική κατάσταση της χώρας μας. Τους τελευταίους λίγους μήνες, η συζήτηση γύρω από τους στρατηγικούς κακοπληρωτές έχει γίνει πιο έντονη λόγω και των εξελίξεων στη Συνεργατική Κεντρική Τράπεζα και της πιθανολογούμενης δημιουργίας του φορέα μη-εξυπηρετούμενων δανείων αλλά και του σχεδίου ΕΣΤΙΑ.
Με βάση μια πρόσφατη μελέτη της Τράπεζας Ελλάδος, οι στρατηγικοί κακοπληρωτές στο τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας (με εταιρικά δάνεια άνω του 1 εκατομμυρίου ευρώ) ήταν περίπου στο 15% των συνολικών ΜΕΔ (μη-εξυπηρετούμενων δανείων). Σε ένα δεύτερο άρθρο πριν λίγους μήνες, το ποσοστό των στρατηγικών κακοπληρωτών υπολογίζεται ότι φτάνει μέχρι και το 40% των ΜΕΔ.
Αν κάνουμε την απλοϊκή παραδοχή ότι αυτό ισχύει περίπου και για την Κύπρο, τότε από τα 22δισ. ευρώ σε ΜΕΔ στο κυπριακό τραπεζικό σύστημα, περίπου 3,3δισ. – 8,8δισ. οφείλονται σε στρατηγικούς κακοπληρωτές. Αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 6000-16000 ευρώ για κάθε Κύπριο ψηφοφόρο. Θα αρκούσε για να φτιάξουμε δρόμο σε όλη την ακτογραμμή της Κύπρου …που να έχει από 10 μέχρι 25 λωρίδες! Το κόστος του δρόμου αλλά και το κόστος από τα ΜΕΔ των στρατηγικών κακοπληρωτών φαντάζει εντελώς αχρείαστο!
Εν συντομία ο ορισμός που φαίνεται να είναι γενικά αποδεκτός μέχρι σήμερα είναι:
«Ένας δανειολήπτης που μπορεί αλλά δεν θέλει να ανταποκριθεί στις δανειακές του υποχρεώσεις.»
Δύο πιθανές ερωτήσεις σε σχέση με τον πιο πάνω ορισμό θα ήταν:
1. Τι γίνεται με όσους δεν δηλώνουν όλα τα εισοδήματα τους.
Τότε, θα μπορούσε κάποιος (π.χ. η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου) να κοιτάξει τη μηνιαία κίνηση στους τραπεζικούς λογαριασμούς (account turnover) του δανειολήπτη. Σαν παράδειγμα, κάποιος που δηλώνει εισόδημα 19500 ευρώ το χρόνο, αλλά συναλλάσσεται πάνω από 100,000 ευρώ το χρόνο, και δεν δείχνει πρόθεση να πληρώσει, είναι στρατηγικός κακοπληρωτής.
2. Τι γίνεται με όσους δεν έχουν εισόδημα ή δεν δηλώνουν όλα τα εισοδήματα τους;
Τότε, θα μπορούσε κάποιος να κοιτάξει τα περιουσιακά στοιχεία του δανειολήπτη. Σαν παράδειγμα, κάποιος που δεν δηλώνει εισόδημα και ζει σε σπίτι των 400 τ.μ. χωρίς να πληρώνει την δόση του είναι στρατηγικός κακοπληρωτής.
Είναι σημαντικό να συμφωνήσουμε σε ένα ορισμό.
Στα 8 δισ. ευρώ υπολογίζουν οι τράπεζες τις οφειλές δανειοληπτών που έχουν υποβάλει αίτηση στο νόμο Κατσέλη, αλλά δεν πληρούν τα κριτήρια υπαγωγής στο προστατευτικό καθεστώς. Είναι δηλαδή στρατηγικοί κακοπληρωτές.
Όμως, περισσότερο από 60% των αιτήσεων απορρίφθηκαν επειδή κρίθηκε δικαστικά ότι οι δανειολήπτες δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου. Επομένως, μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι στο σύνολο των αιτήσεων που έχουν υποβληθεί, περίπου 5 δις ευρώ αφορούν σε χορηγήσεις προς νοικοκυριά με πραγματική ανάγκη, ενώ υπάρχει προβληματισμός για την προσφυγή στο νόμου δανειοληπτών στους οποίους έχουν χορηγηθεί τα υπόλοιπα 8 δις ευρώ.
Στα περίπου 10 χρόνια που ίσχυσε ο Νόμος Κατσέλη, προστατεύτηκε ένας ικανοποιητικός αριθμός, πράγματι ευπαθών δανειοληπτών, που είχαν πάρει δάνειο πριν την κρίση. Παρατηρήθηκαν όμως και καταχρήσεις, και ένας σημαντικός αριθμός δανειοληπτών επιδίωξε να κάνει χρήση των ευεργετικών διατάξεων του νόμου, όχι επειδή χρειαζόταν προστασία, αλλά κυρίως για να κωλυσιεργήσει, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι η ολοκλήρωση της διαδικασίας δια της δικαστικής οδού απαιτούσε – και απαιτεί – σημαντικό χρονικό διάστημα.
Με την καταχρηστική αυτή προσφυγή στο νόμο Κατσέλη αρκετοί δανειολήπτες που δεν πληρούσαν τους όρους του νόμου εξασφάλιζαν την δωρεάν παραμονή τους στο ακίνητο, που είχαν αποκτήσει με δανεισμό.
Όλες οι Τράπεζες έχουν καλέσει εδώ και μήνες τους δανειολήπτες, με πολλούς τρόπους (επιστολές, τηλεφωνικά, sms & e-mail), προκειμένου να προσέλθουν και να ρυθμίσουν τα δάνεια τους μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμα του ν. 4605/2019. Επίσης, έχουν διαμορφώσει ειδικούς χώρους υποδοχής σε πολλά καταστήματα για την διευκόλυνση υποβολής των αιτημάτων των ενδιαφερομένων, και ειδικότερα των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων που λαμβάνουν όποια υποστήριξη χρειαστεί από εκπαιδευμένο και εξειδικευμένο προσωπικό.
Αργήσατε να φέρετε το σχέδιο νόμου.
Μέχρι τις 31-10-2015 σύμφωνα με το νέο 3ετές Μνημόνιο θα έπρεπε να είχε γίνει ο εξορθολογισμός και η εφαρμογή αυξήσεων στα δικαστικά τέλη, πρόταση μέτρων για την μείωση των καθυστερημένων υποθέσεων στα αστικά δικαστήρια, σχέδιο δράσης για την ηλεκτρονική δικαιοσύνη, τη διαμεσολάβηση και τις δικαστικές στατιστικές, ενώ μέχρι τις 30-11-2015 θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί η πρόταση τριετούς στρατηγικού σχεδίου βελτίωσης της λειτουργίας απονομής της δικαιοσύνης και η διενέργεια της αξιολόγησης της μείωσης των ποινών για τα οικονομικά εγκλήματα που προβλέπει ο ν. 4312/2014.
Αργήσατε να φέρετε το σχέδιο νόμου.
Στις υποθέσεις των υπερχρεωμένων εν γένει και κυρίως με τις συζητούμενες διατάξεις επιχειρείται η πρόληψη (και η ίαση) πολλών αδικιών, οι οποίες κατ’ αρχήν οφείλεται να επιλύονται στο πλαίσιο της διαγνωστικής δίκης, με όλες τις εγγυήσεις του κράτους δικαίου, η οποία όμως διαθέτει το χαρακτηριστικό της βραδύτητας στην απονομή της δικαιοσύνης. Όσο δεν επιλύεται η βραδύτητα στην απονομή της δικαιοσύνης και σε συνδυασμό με την ολοένα αυξανόμενη ταχύτητα της συναλλακτικής ζωής, η οποία απαιτεί έτσι σύντομη επίλυση των ανακυπτουσών διαφορών, οι fast truck διαδικασίες και οι ηλεκτρονικές πλατφόρμες θα κερδίζουν έδαφος και (μοιραία) θα τείνουν να υποκαθιστούν de facto την οριστική δικαστική προστασία.
Να ξέρετε ότι η ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης…..δεν έρχεται χωρίς κόστος και θυσίες !
Οι εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις που έχουν διατυπωθεί μέσω των σχολίων γύρω από τα θέματα του άρθρου αυτού δεν αποδεικνύουν τίποτε άλλο παρά την ισχυρότατη σύγκρουση αντιτιθέμενων συμφερόντων, δικαιωμάτων και καταστάσεων, τις οποίες καλείται να λύσει ο δικαστής των υπερχρεωμένων με ταχύτητα, με ελάχιστα αποδεικτικά μέσα. Καθίσταται έτσι προφανές ότι το έργο του δικαστή είναι υπέρ το δέον δυσχερές.
Η προσπάθεια να επιτευχθεί μεγαλύτερη ταχύτητα στην απονομή της δικαιοσύνης δεν προσκρούει στο Σύνταγμα ούτε στην ΕΣΔΑ.
Στο σχέδιο νόμου υπάρχει πλέον μία «ταχύτητα» που απουσίαζε παντελώς από το υφιστάμενο νομοθετικό καθεστώς των υπερχρεωμένων.
Η ταχύτερη διεκπεραίωσης των υπερχρεωμένων είναι ένα αίτημα που υποστηρίζεται απ΄ όλους τους υπερχρεωμένους που δεν έχουν ΤΙΠΟΤΑ να φοβηθούν, εν αντιθέσει με τους στρατηγικούς κακοπληρωτές.
Ορθά ορίζεται στην παρ. 26 ότι η Έφεση ασκείται μέσα στην προθεσμία της παρ. 1 του άρθρου 518 ΚΠολΔ, άλλως μέσα σε προθεσμία τριών (3) μηνών από τη δημοσίευση της απόφασης.»
Σας υπενθυμίζω ότι η κρατούσα άποψη αρνείται τη συνταγματική κατοχύρωση των δύο (γενικότερα των περισσοτέρων βαθμών δικαιοδοσίας)..Βλέπε Κεραμέα, Δ.1982.617, Αρμ 1984.951, Βερβεσό Δ 1977.789, Διονυσαίος ΕλλΔνη 1988.461, Κλαμαρή, Το Δικαίωμα της δικαστικής προστασίας, σελ. 245επ.). Οι περισσότεροι βαθμοί δικαιοδοσίας ΔΕΝ κατοχυρώνονται ΟΥΤΕ στην αξίωση δικαστικής προστασίας. Γενικότερα, ούτε η αρχή του κράτους δικαίου, ούτε το σύνολο των συνταγματικών διατάξεων εγγυώνται την ύπαρξη περισσοτέρων βαθμών δικαιοδοσίας.
Το επιτρεπτό των ενδίκων μέσων, όπως άλλωστε και ο τρόπος απονομής της
δικαιοσύνης, έχουν αφεθεί στη ρυθμιστική εξουσία του ΚΟΙΝΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΗ και ότι
σε κάθε περίπτωση κάθε δικαστικός αγώνας πρέπει κάποτε να βρίσκει ένα ΤΕΛΟΣ.
Αυτή τη στιγμή που μιλάμε έχει παγιωθεί μια κατάστασης ασυλίας των στρατηγικών κακοπληρωτών. Η κυβέρνηση οφείλει να ψηφίσει ΑΜΕΣΑ το σχέδιο αυτό νόμου προς αποφυγή διαιώνισης των υποθέσεων των υπερχρεωμένων και να αποτρέψει τη διατήρηση ενός κλίματος αμφιβολίας και ρευστότητας.
Το σχέδιο νόμου προωθεί ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ απονομή της δικαιοσύνης και ως εκ τούτου κινείται σε σωστή κατεύθυνση.
ΔΙΟΤΙ, η σημασία που κατέχει η αρχή της δίκαιης δίκης στο ευρωπαϊκό σύστημα κατοχύρωσης των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων σηματοδοτείται από τη διατύπωση του ίδιου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου: «Σε μία δημοκρατική κοινωνία, υπό την έννοια της Σύμβασης, το δικαίωμα σε μία δίκαιη διαχείριση της δικαιοσύνης κατέχει μία τέτοια εξέχουσα θέση όπου η περιορισμένη ερμηνεία του άρθρου 6, παρ. 1 δεν θα ανταποκρινόταν στο σκοπό και το στόχο αυτής της ρύθμισης». Έτσι, η εύνομη και εύρυθμη απονομή της δικαιοσύνης ανάγεται σε κύρια προϋπόθεση της αποτελεσματικής λειτουργίας και των υπολοίπων ατομικών δικαιωμάτων, γεγονός που σηματοδοτεί την ταυτότητα ενός σύγχρονου κράτους δικαίου. Ο ρόλος της
Ευρωπαϊκής Σύμβασης είναι να θέσει τα ελάχιστα δεδομένα για την εδραίωση και διατήρηση ενός ικανοποιητικού συστήματος απονομής της δικαιοσύνης από τα κράτη μέρη της.
Οι υποθέσεις των υπερχρεωμένων πρέπει να συζητηθούν άμεσα.
Διότι το θεμελιώδες δικαίωμα που κατοχυρώνεται στο άρθρο 20 παρ.1 Σ
συνίσταται στην παροχή έννομης προστασίας από τα δικαστήρια και στη
δυνατότητα του φορέα του να αναπτύξει τις απόψεις του για τα έννομα
συμφέροντα και δικαιώματα του, όπως νόμος ορίζει. Φορέας του δικαιώματος
αυτού είναι οποιοσδήποτε, ο καθένας. Σύμφωνα με την επικρατούσα
ερμηνευτική εκδοχή, η παροχή έννομης προστασίας εκ μέρους της Πολιτείας
πρέπει να είναι «αποτελεσματική», να παρέχεται δηλαδή στον κατάλληλο
τόπο και ΧΡΟΝΟ που πράγματι εξασφαλίζει ορθή απονομή της δικαιοσύνης.
Το άρθρο 6 παρ.1 εδαφ.α’ της ΕΣΔΑ, που κυρώθηκε με το ν.δ.53/1974 και έχει σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ.1 του Συντάγματος, υπερνόμοθετική ισχύ, ορίζει οτι «παν προσωπον έχει δικαίωμα όπως η υπόθεσις του δικασθεί δικαίως δημοσία και εντός λογικής προθεσμίας.
Οπότε οι υποθέσεις των υπερχρεωμένων θα έπρεπενα εκδικαστούν εντός λογικής προθεσμίας. Δεδομένου ότι αυτή η λογική προθεσμία έχει παρέλθει, ο νομοθέτης ορθά επισπεύδει τις υποθέσεις αυτές και ορίζει συντομότερη δικάσιμο.
Κάντε τα ολα ηλεκτρονικα. Η δικαιοσυνη πάσχει διοτι δεν εχει ηλεκτρονικές υποδομές. Πρεπει ανα πάσα στιγμη να γνωρίζουμε ποιο ΑΦΜ προσέφυγε στα υπερχρεωμενα. Γνωριζω περιπτωση που ενω ειχε κανει αιτηση στο νομο κατσελη συνέχιζε να παιρνει δανεια. Αυτα πρεπει να κοπούν με το μαχαίρι. Ενας που δηλώνει υπερχρεωμένος και ζητα κούρεμα των δανείων του δεν μπορει να δανείζετε ασύστολα και μετα εμεις να σώζουμε τις τραπεζες. Και οι τραπεζες φταίνε. Οταν καποιος ζητα δανει η τραπεζα πρεπει να ρωτα αν εχει υποβληθεί αιτηση στον νομο κατσελη και σε θετική απαντηση να μην χορηγείται το δανειο ουτε πιστωτικές κάρτες. Αλλιως εχουμε ενα φαύλο κύκλο.
Εάν οι προσδιορισμοί γινουν οικοθεν, τοτε τα δικαστηρια οι προσδιορισμοί θα γινουν σύμφωνα με τους ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ υπηρεσιας εκάστου ειρηνοδικείου, οποτε θα προσδιοριστούν το 2040 οι υποθεσεις.
Συνεπως, πολυ ορθά οριζει το σχεδιο νομου οτι ο προσδιορισμός θα γινει μεσω της ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ απο τους οφειλέτες.
Η πλατφόρμα ειναι ηλεκτρονική και συνεπως θα ειναι σωτηριο εργαλείο για την ΑΜΕΣΗ ΕΚΔΙΚΑΣΗ ΤΩΝ ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΩΝ.
ΟΛΟΙ εσεις δικηγοροι και ενώσεις που σχολιάζεται που εισασταν 10 χρονια τωρα που ισχυ ο ν. 3869/2010.
Κανατε προτασεις για την ταχύτερη εκδικαση των υποθεσεων των υπερχρεωμενων. Προφανως είσασταν απασχολημένοι με τις αποχές σας και τα αιτήματα σας για οικονομικα θεματα σας.
Τωρα ανέλαβε η κυβέρνηση. Το λογο εχει ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Δικαιοσύνης. Αφήστε τους να κανουν τη δουλεια τους, για αυτο τους ψήφισε ο λαός.
Εχω εμπιστοσύνη σε αυτους που ψήφισε ο Ελληνικός λαός. Μας έβγαλαν απο τα μνημόνια και προσπαθούν να νοικοκυρέψουν το κράτος. Μην περιμένετε θαύματα. Θα ματώσουν και αυτοι και εμεις.
Δεν ζούμε σε παραμύθι. Καποιος πρεπει να παρει πρωτοβουλίες για να ξεκολλήσει η εκδικαση των υποθεσεων των υπερχρεωμενων.
Ηταν δικιο και….συντομα θα γινει πραξη !!!!!!
Να οριστούν κυρώσεις για οσους Ειρηνοδικες δεν τηρήσουν την προθεσμια των 6 μηνών. Το μαχαίρι πρεπει να μπει στο κόκαλο, οχι μονο στο ψαχνό.
Γράφετε καποιοι οτι παραβιάζεται η ΕΣΔΑ κλπ.
Η ΕΣΔΑ δεν παραβιάζεται οταν χιλιάδες υποθεσεις υπερχρεωμενων εχουν προσδιοριστει να συζητηθούν το 2032 !!! Οταν ο δανειολήπτης θα περιμενει 12 χρονια για να συζητηθεί η υποθεση του.
Δεν ειστε ειλικρινείς. Ωραιοποιειται την κατασταση διοτι σας συμφερει να μην αποδοθεί δικαιοσυνη.
Η προσωρινες διαταγες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δικαστικες αποφασεις και για αυτο ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ. Επομενως η νομοθετική εξουσία μπορει κάλλιστα να καταργήσει προσωρινες διαταγες.
Το νομοσχέδιο πολύ σωστά προσπαθεί να βαλει μια τάξη στα υπερχρεωμένα. Οι συνεχείς αναβολές που ζητουσαν οι δανειολήπτες και οι συνεχείς αναβολές που έδινα οι δικαστες μας έφτασαν εδω, δηλ να εκκρεμούν δεκάδες χιλιάδες αιτησεις υπερχρεωμενων (περιπου 70.000).
Συνεπώς, πολυ ορθά μπαίνουν οι προθεσμιες επαναπροσδιορισμού, σωστα καθιερώνονται το απαράδεκτο οσων αιτησεων δεν επαναπροσδιοριστους και πολυ σωστα καταργείται η προφορικότητα της διαδικασιας που δεν προσέφερε τιποτα απολυτως στην ολη διαδικασια, αφου τα παντα προέκυπταν απο εγγραφα, εξ’ ου και οι δικογραφιες ηταν και εξακολουθούν να ειναι ογκοδεστατες.
Ομως, διαφωνώ σε κατι. Στο γεγονος οτι δεν επιβάλλονται κυρώσεις για την καθυστερημένη εκδοση της αποφασης. Για αυτο προτείνω οτι η μη εκδοση αποφασης εντος 6 μηνών αποτελεί πειθαρχικο αδίκημα του δικάζονται δικαστη.
Οι ευρωπαϊκές επιταγές για επιτάχυνση της εκδίκασης των εκκρεμών υποθέσεων του Ν. 3869/2010 (Ν. Κατσέλη), αφού απέκτησαν – πρώτη φορά – σάρκα και οστά με την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου (Ν. 4336/2015), ξεκίνησαν να απασχολούν το Υπουργείο Δικαιοσύνης ως προς τη διερεύνηση των τρόπων εφαρμογής τους. Με βάση το, τότε, νομοθετικό πλαίσιο, όλες οι υποθέσεις που εκκρεμούσαν στις 14-08-2015, ήτοι δεν είχαν μέχρι τότε εκδικασθεί και δεν είχε επέλθει προδικαστικός ή δικαστικός συμβιβασμός και οι οποίες είχαν προσδιορισθεί προς εκδίκαση για το διάστημα από 01-01-2019 και εντεύθεν, θα έπρεπε, με επιμέλεια των γραμματειών των Ειρηνοδικείων, να επαναπροσδιορισθούν προς εκδίκαση σε δικασίμους μέχρι τις 31-12-2018, δίνοντας – ορθώς – και ένα μικρό χρονικό περιθώριο στους διαδίκους να αιτηθούν προαιρετικά τον επαναπροσδιορισμό της δικασίμου της αιτήσεώς τους, περιθώριο το οποίο, ατυχώς, δε διατηρήθηκε στο διηνεκές από την εφαρμογή της ανωτέρω διατάξεως και έπειτα.
Ως είχε επισημανθεί και τότε, η συγκεκριμένη ρύθμιση ήταν καταδικασμένη να αποτύχει, κυρίως λόγω της έλλειψης υλικοτεχνικής υποδομής και επαρκών αιθουσών που θα επέτρεπαν την παράλληλη εκδίκαση υποθέσεων, της υποστελέχωσης των Περιφερειακών Ειρηνοδικείων, τόσο σε επίπεδο Δικαστών όσο και σε επίπεδο γραμματέων, αλλά και εξαιτίας των ήδη βεβαρημένων πινακίων εκδίκασης.
Το εν λόγω εγχείρημα, με εξαίρεση το Ειρηνοδικείο Αθηνών που πράγματι επέτυχε την πλήρη συμμόρφωση προς τις ανωτέρω επιταγές και την πλήρη εκκαθάριση παλαιών υποθέσεων του Νόμου Κατσέλη και μάλιστα με ιδιαίτερα ομαλή και ευέλικτη προσαρμογή πινακίων, απέτυχε παταγωδώς, καθώς η εφαρμογή του είτε – σε κάποια Ειρηνοδικεία – ουδόλως έλαβε χώρα, είτε – σε κάποια άλλα – υλοποιήθηκε μόνο τύποις, με υπερφόρτωση των ήδη υπαρχόντων πινακίων, που εν τέλει οδήγησε σε αναβολές υποθέσεων λόγω ωραρίου και νέες καθυστερήσεις, μη επιλύοντας το πρόβλημα.
Με το μανδύα της συμμόρφωσης προς το άρθρο 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ για την εύλογη διάρκεια της δίκης και με πραγματικό σκοπό την μεταφορικώς και κυριολεκτικώς εκκαθάριση των ήδη εκκρεμών αιτήσεων του Ν. 3869/2010, συστάθηκε με την ΥΑ 93724/φ.335/19.12.2019 Ομάδα Εργασίας με αντικείμενο τη μελέτη και την πρόταση λύσεων επί του δικονομικού πλαισίου εκδίκασης των διαφορών του ν. 3869/2010 «Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων και άλλες διατάξεις» και την εναρμόνιση προς στις επιταγές της παρ.1 του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, για την εύλογη διάρκεια της δίκης και την αποτελεσματικότητα της έννομης προστασίας.
Με μία ανάλυση του περιεχομένου του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου, διαπιστώνεται ευχερώς, ότι:
• Επιχειρείται η μετακύληση της ευθύνης για την επίσπευση των εκκρεμών υποθέσεων από τις κατεξοχήν αρμόδιες γραμματείες των Ειρηνοδικείων στον ίδιο τον/την αιτούντα/σα και κατά συνέπεια στον πληρεξούσιο Δικηγόρο του (αρ. 4α παρ. 3), με ασφυκτικά και εν πολλοίς αδύνατα και ουτοπικά χρονοδιαγράμματα, τα οποία μάλιστα είναι περιπτωσιολογικά, ανάλογα με την ημερομηνία κατάθεσης και όχι με την ημερομηνία προσδιορισμένης συζήτησης των ένδικων αιτήσεων (αρ. 4α παρ. 6) : 6. Οι αιτήσεις επαναπροσδιορισμού κατατίθενται επί ποινή απαραδέκτου μέσα στις ακόλουθες προθεσμίες:
α) Προκειμένου για αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, που κατατέθηκαν μέχρι και τις 31.12.2014, από την 1η.10.2020 έως και την 15η.11.2020.
β) Προκειμένου για αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, που κατατέθηκαν από 1ης.1.2015 έως και 30.6.2015, από την 1η.10.2020 έως και την 30η.11.2020.
γ) Προκειμένου για αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, που κατατέθηκαν από 1ης.7.2015 έως και 31.12.2015, από την 1η.10.2020 έως και την 15η.12.2020
δ) Προκειμένου για αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, που κατατέθηκαν από 1ης.1.2016 έως και 30.6.2016, από την 1η.10.2020 έως και την 31η.12.2020.
ε) Προκειμένου για αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, που κατατέθηκαν από 1ης.7.2016 έως και 31.12.2016, από την 1η.10.2020 έως και την 15η.1.2021.
στ) Προκειμένου για αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, που κατατέθηκαν από 1ης.1.2017 έως και 30.6.2017, από την 1η.10.2020 έως και την 31η.1.2021.
ζ) Προκειμένου για αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, που κατατέθηκαν από 1ης.7.2017 έως και 31.12.2017, από την 1η.10.2020 έως και την 15η.02.2021.
η) Προκειμένου για αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, που κατατέθηκαν από 1ης.1.2018 έως και 30.6.2018, από την 1η.10.2020 έως και την 1η.03.2021.
θ) Προκειμένου για αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, που κατατέθηκαν από 1ης.7.2018 έως και 31.12.2018, από την 1η.10.2020 έως και την 15η.03.2021.
ι) Προκειμένου για αιτήσεις ρύθμισης οφειλών, που κατατέθηκαν από 1ης.1.2019 και μετά, από την 1η.10.2020 έως και την 31η.03.2021.
Δε γνωρίζουμε εάν η μετακύλιση του πρόσθετου βάρους του επαναπροσδιορισμού της συζήτησης των εκκρεμών υποθέσεων από τις γραμματείες των Δικαστηρίων στους δικηγόρους αποτελεί μία παραδοχή αποτυχίας της πρώτης προσπάθειας επίσπευσης των εκκρεμών υποθέσεων, αλλά σε κάθε περίπτωση συνιστά μία πρωτάκουστα αντιδικονομική διαδικασία, η οποία ουδόλως συνάδει με τη φύση και τον χαρακτήρα του δικηγορικού λειτουργήματος και για το λόγο αυτό οφείλει να απαλειφθεί από το εν λόγω σχέδιο νόμου.
Στο σημείο αυτό πρέπει να τονισθεί ότι η αποτυχία της πρώτης φάσης επίσπευσης που θεσμοθετήθηκε στις 14-08-2015 οφείλεται όχι στην μη συμμόρφωση των γραμματειών των Δικαστηρίων, αλλά, κυρίως, στην αδυναμία, χωρική και αριθμητική, εκδίκασης πολλαπλών υποθέσεων του ν. 3869/2010, οι οποίες συνέπεσαν με την αύξηση της ύλης των Ειρηνοδικείων.
Ως εκ τούτου, προτείνεται η διατήρηση της αρμοδιότητος επαναπροσδιορισμού των εν λόγω δικασίμων από τις κατά τόπο γραμματείες των Ειρηνοδικείων και, σε κάθε περίπτωση, η μετατροπή της καταληκτικής για επαναπροσδιορισμό ημερομηνίας δικασίμου, από την 15η-6-2021 στην 15η-6-2022, δίνοντας τον απαραίτητο χρόνο στις αρμόδιες γραμματείες να φέρουν σε πέρας αποτελεσματικά και χωρίς σφάλματα τη σχετική νομοθετική επιταγή.
• Εισάγεται αντισυνταγματικό απαράδεκτο των αιτήσεων που δε θα επαναπροσδιοριστούν εντός των ανωτέρω προθεσμιών και καταργείται η ισχύς προσωρινών διαταγών με Νόμο, γεγονός δικονομικά εσφαλμένο.
• Καταργείται εν μέρει η αρχή της προφορικότητας της διαδικασίας (άρθρο 115 παρ. 2 ΚΠολΔ) και ο χαρακτηρισμός της εκδίκασης των εν θέματι υποθέσεων ως «μη γνήσια εκουσία δικαιοδοσία» (αρ. 4α παρ. 12).
«12. Μέσα σε εξήντα (60) ημέρες από την κατάθεση της αίτησης επαναπροσδιορισμού οι διάδικοι οφείλουν να καταθέσουν τις προτάσεις και να προσκομίσουν όλα τα αποδεικτικά μέσα και τα διαδικαστικά έγγραφα που επικαλούνται με αυτές. Μέσα στην ίδια προθεσμία κατατίθενται τα αποδεικτικά επίδοσης της αίτησης επαναπροσδιορισμού και της αίτησης ρύθμισης οφειλών, καθώς και τα πιστοποιητικά για τη διενέργεια των κοινοποιήσεων μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας. Σε όσα δικαστήρια έχουν ενταχθεί στο Ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης Δικαστικών Υποθέσεων για την Πολιτική και Ποινική Διαδικασία (ΟΣΔΔΥ-ΠΠ) η κατάθεση μπορεί να ενεργείται ηλεκτρονικά και ο φάκελος της δικογραφίας να τηρείται σε ηλεκτρονική μορφή.»
Η ανωτέρω μεταρρύθμιση συνίσταται ουσιαστικά στην εφαρμογή του δικονομικού προτύπου της νέας τακτικής διαδικασίας του ν. 4335/2015 με την κάμψη της υποχρεωτικής προφορικότητας και την καθιέρωση της κατ’ εξαίρεση διαδικασίας εμμάρτυρης απόδειξης. Πλην όμως, εν προκειμένω, στις υποθέσεις του ν. 3869/2010, η εμμάρτυρη απόδειξη ή ανωμοτί κατάθεση του αιτούντος διαδίκου, σε πολλές περιπτώσεις οδηγούσε σε μία πιο ασφαλή δικαστική κρίση, δεδομένων των πραγματικών περιστατικών που ήταν αδύνατο να αποδειχθούν αποκλειστικά εξ εγγράφων.
Σημειώνεται δε, ότι παρά την εφαρμογή του προτύπου της νέας τακτικής, το οποίο οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μέχρι και σήμερα ουδόλως έχει συμβάλει στην ταχύτερη έκδοση δικαστικών αποφάσεων, προτείνεται μία ακόμα πιο ασφυκτική προθεσμία κατάθεσης προτάσεων, αυτή των εξήντα (60) αντί των εκατό (100) ημερών, γεγονός που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την κατά κανόνα μεγαλύτερη αποδεικτική δυσκολία των υποθέσεων του ν. 3869/2010 εν σχέσει με τις υποθέσεις της νέας τακτικής διαδικασίας.
Στο σημείο αυτό, δεν πρέπει να διαλάθει της προσοχής ότι για λόγους περαιτέρω απόδειξης, είναι αρκετά πιθανό ένας μεγάλος όγκος υποθέσεων να εξετασθεί και προφορικώς στο ακροατήριο, καταργώντας στην πράξη την επιτάχυνση που προσδοκούσε ο νομοθέτης με την εν λόγω διάταξη.
Προτείνεται η διατήρηση της αρχής της προφορικότητας στην εκδίκαση των υποθέσεων του ν. 3869/2010, άλλως – και εφόσον κάτι τέτοιο δεν είναι πολιτικά εφικτό – η επιμήκυνση της προθεσμίας των εξήντα (60) ημερών, στις εκατό (100) ημέρες, κατά τα πρότυπα της νέας τακτικής διαδικασίας.
• Εισάγονται προαπαιτούμενα έγγραφα, η ratio των οποίων είναι καθαρά ετεροβαρής (αρ. 4α παρ. 13).
13. Με την επιφύλαξη του τελευταίου εδαφίου της παρούσας, ο αιτών προσκομίζει τα ακόλουθα έγγραφα με τις προτάσεις του:
(α) Βεβαίωση υποβολής αίτησης επαναπροσδιορισμού, η οποία χορηγείται αυτοματοποιημένα από την ηλεκτρονική πλατφόρμα.
(β) Αντίγραφα εκκαθαριστικών σημειωμάτων η πράξεις διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, της αρμόδιας Δ.Ο.Υ., που καλύπτουν διάστημα τριών (3) ετών πριν από τη λήψη του πρώτου χρονικά δανείου, του οποίου ζητείται η ρύθμιση με την αίτηση ρύθμισης οφειλών, καθώς και όλο το διάστημα μέχρι την κατάθεση των προτάσεων.
(γ) τις εκδοθείσες δηλώσεις/πράξεις προσδιορισμού Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝ.Φ.Ι.Α.) των τελευταίων πέντε (5) ετών. Η τελευταία εκδοθείσα δήλωση/πράξη προσδιορισμού Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝ.Φ.Ι.Α.) πρέπει να συνοδεύεται κατά περίπτωση είτε από υπεύθυνη δήλωση ότι δεν έχει υποβληθεί δήλωση στοιχείων ακινήτων (Ε9) μετά από αυτήν είτε από την υποβληθείσα, μετά την έκδοση της δήλωσης/πράξης προσδιορισμού Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝ.Φ.Ι.Α.), δήλωση στοιχείων ακινήτων (Ε9).
Τα έγγραφα των περ. α’ έως και δ’ προσκομίζονται από τον αιτούντα και για τον/την σύζυγό του, καθώς επίσης και για τα ανήλικα τέκνα του με περιουσία.
Ο νομοθέτης και στο παρελθόν απαίτησε ένα ελάχιστο περιεχόμενο και μία λίστα προαπαιτούμενων εγγράφων, ποτέ άλλοτε όμως άσχετων με την επικαιροποίηση των οικονομικών, προσωπικών και περιουσιακών στοιχείων του αιτούντα και με αποκλειστικό γνώμονα την τεκμηρίωση ή μη της ένστασης δόλιας περιέλευσης του αιτούντα σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμών.
Το ίδιο, εξάλλου, αίσθημα ανισότητας όπλων θα προκαλούσε και η αντίθετη περίπτωση, που επί παραδείγματι ο νομοθέτης στα έγγραφα που απαιτούσε για την παραδεκτή υποβολή, αγνοούσε πλήθος χρήσιμων και ευχερώς προσβάσιμων εγγράφων και απαιτούσε από τον τραπεζικό φορέα να προσκομίζει επί ποινή απαραδέκτου το σύνολο των χρεωπιστώσεων του ενταγμένου δανείου, την εγκριτική απόφαση και τα εισοδήματα που αυτή έλαβε υπόψιν της, καθώς και το σύνολο της αλληλογραφίας μεταξύ τράπεζας και δανειολήπτη τα χρόνια της κρίσης, προκειμένου να σχηματίσει ο Δικαστής ορθότερη άποψη περί του γενικότερου προφίλ του.
Η υποχρέωση προσκόμισης των εκκαθαριστικών σημειωμάτων τριών (3) ετών προ της έναρξης της δανειοδότησης αποτελεί μία επικίνδυνη ατραπό της όλης διαδικασίας, καθώς το taxisnet διατηρεί φορολογικά στοιχεία από το οικονομικό έτος 2002 και εντεύθεν, με αποτέλεσμα πιθανή υποχρέωση προσκόμισης προγενέστερων ετών να απαιτεί αυτοπρόσωπη παρουσία του αιτούντα στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. με ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας, γεγονός που θα οδηγήσει σε απόρριψη εκατοντάδες αιτήσεις. Εν όψει των ανωτέρω, η υποχρέωση προσκόμισης των εν λόγω εκκαθαριστικών σημειωμάτων πρέπει να διαγραφεί.
Το αυτό ισχύει και για τα Ε9 και τα ΕΝΦΙΑ πενταετίας, έγγραφα στα οποία μέσω της άρσης φορολογικού και τραπεζικού απορρήτου, έχουν ούτως ή άλλως πρόσβαση οι πιστωτές.
• Προβαίνει σε μία άνευ προηγούμενου αποδυνάμωση της δικαστικής προστασίας των δανειοληπτών, ειδικά στη δυνατότητα πρόσβασης στον δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας (αρ. 4α παρ. 26).
«26. Ένδικα μέσα και βοηθήματα που ασκούνται κατά των αποφάσεων, οι οποίες εκδίδονται κατ’ εφαρμογή του παρόντος, δικάζονται σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 739 επ. ΚΠολΔ. Έφεση ασκείται μέσα στην προθεσμία της παρ. 1 του άρθρου 518 ΚΠολΔ, άλλως μέσα σε προθεσμία τριών (3) μηνών από τη δημοσίευση της απόφασης.».
Το εν λόγω άρθρο πρέπει να διαγραφεί, χωρίς ιδιαίτερες εξηγήσεις, ενώ αποτελεί όνειδος και μόνο το γεγονός ότι κατόρθωσε να περιληφθεί σε κείμενο προτεινόμενων διατάξεων εναρμόνισης της ελληνικής έννομης τάξης στο άρθρο 6 παρ. 1 της Ε.Σ.Δ.Α. Προσβάλλει τις γενικές διατάξεις του ΚΠολΔ, δημιουργεί τρομακτικές ανισότητες μεταξύ διαδίκων που έχουν υποβάλει αίτηση στην ίδια διαδικασία – όσες υποθέσεις έχουν προσδιορισθεί προς εκδίκαση και εκδικασθούν μέχρι την 15η -06-2021, εφεσιβάλλονται εντός δύο (2) ετών από τη δημοσίευση της απόφασης, άλλως εντός ενός (1) μηνός από την κοινοποίησή της, ενώ όσες εκδικασθούν μετά εφεσιβάλλονται εντός τριών (3) μηνών από τη δημοσίευση της απόφασης, άλλως εντός ενός (1) μηνός από την κοινοποίησή της -, υποχρεώνει διαδίκους και δικηγόρους στα αδύνατα, καθώς με τα δεδομένα της covid εποχής η πρόσβαση στα Δικαστήρια είναι περιορισμένη, η παραλαβή σχετικών γίνεται κατά παραγγελία, η αποστολή των αποφάσεων μπορεί να διαρκέσει έναν (1) και πλέον μήνα και η κατάθεση εφέσεων γίνεται με Αριθμό Μητρώου Συλλόγου ή με τον λήγοντα του γραμματίου προκαταβολής εισφορών και ενσήμων.
Με τις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις που συνίστανται κυρίως : α) στην ολική κατάργηση της παραγράφου 26 και της καταχρηστικής προθεσμίας προσβολής της εκδοθησομένης απόφασης εντός τριών (3) μηνών από τη δημοσίευσή της, β) στη διατήρηση της αρχής της προφορικότητας, άλλως στην αντικατάσταση της προθεσμίας της παραγράφου 12 από τις εξήντα (60) ημέρες, στις εκατό (100) ημέρες, γ) στην επαναφορά της ευθύνης επίσπευσης στις γραμματείες των Δικαστηρίων, δ) στην αντικατάσταση της καταληκτικής ημερομηνίας εκδίκασης για τις εκκρεμείς αιτήσεις του νόμου Κατσέλη, που υπάγονται στις ανωτέρω διατάξεις, από την 15η-06-2021 στην 15η -06-2022, ε) στην παροχή περισσότερου χρόνου για την ολοκλήρωση της διαδικασίας επίσπευσης, με χρόνο εκκίνησης την 01η -01-2021 και χρόνο ολοκλήρωσης την 31η-07-2021, αποφεύγοντας τις περιπτωσιολογικές αναφορές της παραγράφου 6, που θα δημιουργήσουν σύγχυση και πιθανό απαράδεκτο σε αρκετές εκκρεμείς αιτήσεις και στ) στην αντικατάσταση των εγγράφων των παραγράφων 13β και 13γ με τη φράση «έγγραφα για την επικαιροποίηση των προσωπικών, οικονομικών και περιουσιακών στοιχείων του αιτούντος», το όλο εγχείρημα θα μπορούσε να παράξει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα με τις μικρότερες δυνατές απώλειες και αντιδράσεις ως προς τη συνταγματικότητα της εν θέματι ρύθμισης, αποφεύγοντας την επιφόρτιση των δικηγόρων με μία καθαρά γραμματειακή διαδικασία και ισορροπώντας μεταξύ των αντικρουόμενων συμφερόντων πιστωτών και δανειοληπτών.
Η «Ένωση Καταναλωτών και Δανειοληπτών» είναι αναγνωρισμένη καταναλωτική ένωση με Α.Μ 39/21-12-2010
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ
Αντίθετο στην ΕΣΔΑ το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης για την επιτάχυνση των εκκρεμών δικών του ν. 3869/2010 (Νόμου Κατσέλη)
Το σχέδιο νόμου που έχει θέσει σε δημόσια διαβούλευση το Υπουργείο Δικαιοσύνης με τίτλο «Ρυθμίσεις για την επιτάχυνση της εκδίκασης των εκκρεμών υποθέσεων του ν. 3869/2010 σύμφωνα με τις επιταγές του άρθρου 6 παρ. 1 ΕΣΔΑ …», έχει ως διακηρυγμένο σκοπό την επιτάχυνση της εκδίκασης των εκκρεμών υποθέσεων του νόμου Κατσέλη κατά τρόπο που να συμβαδίζει με τις επιταγές της ΕΣΔΑ για μία δίκαιη δίκη. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, το σχέδιο νόμου βαίνει προς την αντίθετη κατεύθυνση: Όχι μόνο δεν προσφέρει ουσιαστική πρόοδο στην αντιμετώπιση του προβλήματος αλλά και επιδεινώνει τις προϋποθέσεις για τη διασφάλιση μίας δίκαιης δίκης για τα διάδικα μέρη, σύμφωνα με τις επιταγές του άρθρου 6 παρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Το φαινόμενο της καθυστέρησης στην εκδίκαση των υποθέσεων του νόμου Κατσέλη, όπως σήμερα αυτό έχει διαπιστωθεί σε περίπου 30 ειρηνοδικεία της χώρας, ασφαλώς δεν οφείλεται στη διαδικασία συζήτησης των υποθέσεων, ούτε βέβαια θα είχε αντιμετωπιστεί αν ίσχυε εξαρχής η προτεινόμενη με το σχέδιο νόμου νέα διαδικασία. Οφείλεται σε άλλους παράγοντες, και κατ’ εξοχήν στην ανεπάρκεια υποδομών και ανθρώπινων πόρων, όπως επισημαίνεται, άλλωστε, και στην αιτιολογική έκθεση του προτεινόμενου νομοθετήματος. Οι ίδιοι όμως αρνητικοί παράγοντες θα συνεχίσουν να υφίστανται, αφού το σχέδιο νόμου ουδόλως εισφέρει μέτρα για την αντιμετώπισή τους.
Αντίθετα, το σχέδιο νόμου οδηγεί σε επιπλέον επιβάρυνση των υπηρεσιών των συγκεκριμένων ειρηνοδικείων και φυσικά των υπηρετούντων σ’ αυτά ειρηνοδικών. Για τους ειρηνοδίκες, ειδικότερα, θα είναι ανθρωπίνως αδύνατο να ανταποκριθούν και να διεκπεραιώσουν ένα τεράστιο όγκο υποθέσεων (37.000 περίπου) στον ελάχιστο χρόνο των 6 μηνών εντός του έτους 2021, όπως αυτό προβλέπει, μαζί μάλιστα με τις άλλες υποθέσεις που ήδη έχουν προσδιοριστεί για το ίδιο διάστημα.
Η δίκαιη δίκη προϋποθέτει την παροχή στο δικαστήριο του αναγκαίου χρόνου αξιολόγησης και διάσκεψης καθώς μόνο τότε διασφαλίζεται η ακρόαση των μερών, η ουσιαστική διερεύνηση των αιτήσεων των οφειλετών ή των ενστάσεων των πιστωτών και η ορθή και δίκαιη κρίση επ’ αυτών. Το σχέδιο νόμου ανατρέπει όμως τους ουσιαστικούς όρους απονομής δικαιοσύνης, αξιώνοντας την κρίση δικαστικών λειτουργών σε συνθήκες που αυτή δεν μπορεί να είναι δίκαιη.
Η ταχύτητα στην απονομή της δικαιοσύνης δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επιδιώκεται εις βάρος της ορθής απονομής της δικαιοσύνης. Σε αυτή την προσέγγιση παραπέμπει και η χρήση του όρου «εντός ευλόγου χρόνου» σύμφωνα με το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ. Οι καθυστερήσεις που το Υπουργείο Δικαιοσύνης οφείλει να αντιμετωπίσει είναι οι καθυστερήσεις που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, χωρίς να διακινδυνεύεται η δίκαιη δίκη.
Περαιτέρω, το σχέδιο νόμου προβλέπει τον επαναπροσδιορισμό των υποθέσεων από τους ίδιους τους οφειλέτες, μέσα σε ασφυκτικές προθεσμίες, καθώς διαφορετικά η αίτηση θεωρείται ως μηδέποτε ασκηθείσα, με αποτέλεσμα ο οφειλέτης να χάνει την προστασία που έχει αιτηθεί, και ιδίως της κύριας κατοικίας, για την οποία το υφιστάμενο πλέον δίκαιο δεν παρέχει καμία δυνατότητα. Η εν λόγω διάταξη είναι αντισυνταγματική καθώς οδηγεί στην απόρριψη δικαστικής αίτησης του οφειλέτη, δίχως αυτή να εκδικαστεί. Είναι, εξάλλου, σαφές ότι, εφόσον το πρόβλημα εδράζεται στην αδυναμία της Πολιτείας να ανταποκριθεί στη δική της υποχρέωση να εξασφαλίσει την εκδίκαση των υποθέσεων σε εύλογο χρόνο, δεν επιτρέπεται να μετατίθεται το βάρος και κόστος επαναπροσδιορισμού στον οφειλέτη.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΔΙΠΚΑ, αναγνωρίζοντας την αξία που έχει η επίσπευση της εκδίκασης των εν λόγω υποθέσεων όχι μόνο για τους πιστωτές αλλά και, κατ’ εξοχήν, για τους οφειλέτες που αιτούνται τη δικαστική προστασία και την παροχή μίας δεύτερης ευκαιρίας συμμετοχής στην κοινωνική και οικονομική ζωή, χωρίς τα ανυπέρβλητα βάρη του παρελθόντος, επισημαίνει την ανάγκη απόσυρσης των διατάξεων που παραβιάζουν το δικαίωμα δικαστικής προστασίας κατά το άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος και το δικαίωμα στη δίκαιη δίκη κατά άρθρο 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ. Προτείνει δε την νομοθετική αντιμετώπιση του προβλήματος προς την ακόλουθη κατεύθυνση:
1) Με το άρθρο 2 του ν. 4336/2015, τα ειρηνοδικεία της χώρας υποχρεώθηκαν εντός τριετίας σε έναν αναπροσδιορισμό των υποθέσεων, η οποία με την αύξηση και των οργανικών θέσεων των ειρηνοδικών που ακολούθησε, οδήγησε σε μερική αντιμετώπιση του προβλήματος και στην ταχύτερη εκδίκαση των εν λόγω υποθέσεων, δίχως πρόσθετο κόστος για τους οφειλέτες, στα περισσότερα ειρηνοδικεία της χώρας. Για τα ειρηνοδικεία που εξακολουθεί να υφίσταται το πρόβλημα, λύση θα μπορούσε να αποτελέσει η εκ νέου επιμήκυνση του χρόνου διεκπεραίωσης των επαναπροσδιοριζόμενων υποθέσεων ενδεχομένως σε τρία και πάλι έτη, όπως προέβλεπε και ο ν. 4336/2015.
2) Να τροποποιηθούν οι κανονισμοί των Ειρηνοδικείων στα οποία υφίσταται το πρόβλημα της καθυστέρησης εκδίκασης, προς την κατεύθυνση της προσαρμογής τους στην ανάγκη διεκπεραίωσης των επαναπροσδιοριζομένων υποθέσεων, στο μέτρο που το επιτρέπουν οι ειδικές υπηρεσιακές συνθήκες κάθε ειρηνοδικείου. Η τροποποίηση αυτή θα μπορούσε να συμπεριλαμβάνει προβλέψεις όπως : α) την αύξηση του αριθμού των δικασίμων για τις συγκεκριμένες υποθέσεις (αύξηση πινακίων όπου είναι δυνατόν ), οι οποίες προσωρινά μπορεί να οριστούν και στη θέση δικασίμων άλλου είδους υποθέσεων που δεν παρουσιάζουν πρόβλημα καθυστέρησης στην εκδίκασή τους, β) την αύξηση του αριθμού των υποθέσεων ανά δικάσιμο όπου ο προβλεπόμενος αριθμός είναι μικρός, γ) την αύξηση των κατ’ έτος χρεώσεων των ειρηνοδικών σε ανεκτά επίπεδα όπου ο προβλεπόμενος αριθμός είναι χαμηλός, δ) τη δυνατότητα του Διευθύνοντος το Ειρηνοδικείο με πράξη του λόγω του εξαιρετικού της περίπτωσης να μετακινεί κατά τη διάρκεια του δικαστικού έτους δικαστές από άλλα τμήματα σ’ αυτό των υποθέσεων υπερχρεωμένων, ε) την εφαρμογή από το Διευθύνοντα το Ειρηνοδικείο της διάταξης του άρθρου 15 παρ. 7β περ. δδ του ν. 1756/1988 σχετικά με τη συζήτηση υποθέσεων καθ’ υπέρβαση του αριθμού που έχει καθοριστεί από την ολομέλεια ή τον κανονισμό του δικαστηρίου
3) Η ΕΔΙΠΚΑ προφανώς συμμερίζεται την ανάγκη διαμόρφωσης, προς επίσπευση των εν λόγω υποθέσεων, μίας νέας διαδικασίας που θα στηρίζεται στο δικονομικό πρότυπο της διαδικασίας του ν. 4335/2015, στο πλαίσιο πάντα της εκουσίας δικαιοδοσίας. Μια τέτοια όμως, διαδικασία οφείλει να παρέχει τις εγγυήσεις για μια δίκαιη δίκη, στο πλαίσιο αυτών που η ΕΔΙΠΚΑ έχει προτείνει με βάση την πρόταση νόμου που δημοσιοποίησε τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους για «την αντιμετώπιση της αφερεγγυότητας των φυσικών προσώπων και την προστασία της κύριας κατοικίας».
4) Μόνη η παράλειψη επαναπροσδιορισμού της υπόθεσης από την πλευρά του οφειλέτη, και μάλιστα στις σύντομες προθεσμίες που τίθενται από το σχέδιο, δεν επιτρέπεται να οδηγεί στην απώλεια της αιτηθείσας προστασίας, να λογίζεται δηλαδή η αίτηση ως μηδέποτε ασκηθείσα, όταν πλέον, μάλιστα, η υφιστάμενη νομοθεσία δεν παρέχει τη δυνατότητα δικαστικής ρύθμισης των χρεών με προστασία της κύριας κατοικίας. Με δεδομένο ότι η εν λόγω ρύθμιση σκοπό έχει να αποτρέψει τη μακρόχρονη εκμετάλλευση του καθεστώτος προσωρινής προστασίας από αιτούντες που τελικά δεν θα δικαιωθούν ως προς τη δικαστική ρύθμιση των χρεών τους, θα μπορούσε – για την πάντως αδικαιολόγητη περίπτωση που το βάρος επαναπροσδιορισμού μετατεθεί στον οφειλέτη – να είναι ένα επαρκές κίνητρο για τον επαναπροσδιορισμό η εξάρτηση από αυτόν της διατήρησης του καθεστώτος προσωρινής προστασίας.
Η πρόσβαση των υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων σε δίκαιες διαδικασίες ρύθμισης και απαλλαγής από τα χρέη, με προστασία της κύριας κατοικίας τους, είναι θεμελιώδης υποχρέωση του κοινωνικού κράτους δικαίου. Γι’ αυτό και δεν επιτρέπεται οι εκκρεμείς υποθέσεις του νόμου Κατσέλη να αντιμετωπίζονται ως περιττό βάρος, από το οποίο θα πρέπει, με κάθε τρόπο, να απαλλαγούν τα δικαστήρια. Αντιθέτως, επειδή η εν λόγω δικαστική προστασία αφορά κατ’ εξοχήν αδύναμους οφειλέτες, οφείλει η Πολιτεία να λάβει όλα εκείνα τα μέτρα που θα διασφαλίσουν και την ουσιαστική πρόσβαση των υπερχρεωμένων στις διαδικασίες και τη δίκαιη κρίση επί των αιτήσεών τους.
………..
Η Ένωση Δικαίου Προστασίας Καταναλωτή είναι επιστημονικό σωματείο, που έχει ιδρυθεί το 2002, με σκοπό την ανάπτυξη, διάδοση και προαγωγή του Δικαίου Προστασίας του Καταναλωτή. Στις τάξεις του μετέχουν νομικοί, όπως ακαδημαϊκοί, δικηγόροι, δικαστικοί λειτουργοί, βλ. http://www.edipka.gr
Οι περισσότερες από τις εκκρεμούσες αιτήσεις έχουν λάβει επικύρωση επί της έδρας και παρουσία των διαδίκων που είχαν νομίμως κλητευθεί.
Οι πιστωτές είχαν και έχουν πρόσβαση στα φορολογικά και τραπεζικά δεδομένα των ατόμων που έχουν υποβάλλει τις σχετικές αιτήσεις και ανέκαθεν είχαν και έχουν τη δυνατότητα να ζητήσουν την ακύρωση ή την επαναρύθμιση της όποιας προσωρινής διαταγής. Όπως αρκετοί έχουν γράψει, από πέρυσι έχει γίνει έλεγχος μέσω πληροφοριακού συστήματος των στοιχείων των εν λόγω δανειοληπτών. Από εκεί δεν έχει προκύψει κάτι το επιβαρυντικό για την πλειοψηφία τους. Έτσι, βλέπουμε τώρα να αναζητείται με απαράδεκτο και αήθη τρόπο πλάγια οδός ώστε να αποστερηθούν την εκδίκαση της υπόθεσής τους (ΑΡΝΗΣΙΔΙΚΙΑ). Μια μέθοδος που διαφαίνεται είναι το να ζητούνται εκκαθαριστικά σημειώματα 1 έως 3 ετών πριν τη λήψη του πρώτου προς ρύθμιση δανείου, ακόμα κι αν αυτά χάνονται σε βάθος χρόνου πολλών ετών (δεκαετίας+) προ της κατάθεσης της αίτησης!
Μια άλλη προκλητική λύση είναι η γραμμή (αναζητήστε τα σχετικά δημοσιεύματα) να εκλαμβάνονται εξ αρχής ως κακόπιστοι και απατεώνες οι δανειολήπτες! Δηλαδή βλέπουμε τον Νομοθέτη να υιοθετεί άκριτα και άκρατα τη γραμμή των τραπεζών πως όλοι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως απατεώνες! Τα έχουν σημειώσει και πολλοί άλλοι με τους οποίους συντάσσομαι.
Ως προς το νέο πρότυπο δίκης που εισήγαγε (σε συγκεκριμένες περιπτώσεις) ο ν.4335/2015 (ΦΕΚ τ.Α’ 87/23-07-2015), ακόμα και αν κλείσουμε τα μάτια σε τόσες σοβαρές ενστάσεις που διατυπώνονται για την εκουσία, θα πρέπει να τονιστεί πως τυχόν πρόνοιες του παραπάνω νόμου θα έβρισκαν εφαρμογή μόνο για όσες αιτήσεις έγιναν προ της 1ης Ιανουαρίου 2016! Εδώ, βέβαια, θα μπορούσαμε να αφαιρέσουμε εκείνες η οποίες αναβλήθηκαν με αίτημα του δανειολήπτη και επανήλθαν μετά την 1η Ιανουρίου 2016.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, λόγω της ιδιαίτερης φύσης της εκουσίας και του ν.3869/2010 που αποτελεί ουσιαστικά μια προσωπική εκκαθάριση υπό αυστηρούς όρους τήρησης απόφασης (καθώς ο ν.3869/2010 δε χαρίζει σπίτια όπως βλακωδώς πιστεύουν κάποιοι haters του πληκτρολογίου) θα πρέπει να προτιμηθεί ο οίκοθεν επαναπροσδιορισμός όσων υποθέσεων εκτίνονται πέραν της 01/01/2023. Είναι γνωστό πως μέχρι το τέλος του 2022 έτσι και αλλιώς 26500 θα έχουν εκδικαστεί. Το έτος 2022 εκδικάζονται μόλις 4400 υποθέσεις. Εδώ θα μπορούσαν να ενταχθούν από το υπολοιπόμενο σύνολο των 9500, 2500 υποθέσεις και όλες οι υπόλοιπες να έλθουν να δικαστούν μέσα στο 2023. Απόλυτα διαχειρίσιμοι αριθμοί.
Στα δε Ειρηνοδικεία Πειραιά και Νικαίας ας εξεταστεί το ενδεχομενο να λειτουργήσουν με διπλοβάρδια για ένα διάστημα. Η πρόσληψη 20 – 30 ειρηνοδικών δε θα ρίξει έξω τον ελληνικό προϋπολογισμό. Οι νέοι ειρηνοδίκες θα μπορούσαν να χειριστούν άλλες απλούστερες υποθέσεις και οι εμπειρότεροι (και παλαιότεροι) να συνδράμουν σε αυτές του ν.3869/2010. Με αυτόν τον τρόπο δε θα έχουμε και έκπτωση στην ποιότητα των αποφάσεων.
Για άλλη μια φορά, να ειπωθεί πως για τη μακρινή εκδίκαση των υποθέσεων δεν ευθύνεται ο δανειολήπτης.
Να ειπωθεί σε αυτό το σημείο πως καθ’ όλην τη διάρκεια της προσωρινής διαταγής ο δανειολήπτης καταβάλλει χρήματα στους πιστωτές του. Άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα πληρώνουν κάθε μήνα ποσά από 300 έως 500 ευρώ τα οποία ευελπιστούν ότι θα τα δουν να συμψηφίζονται με την έκδοση της οριστικής απόφασης και τη συνακόλουθη τήρηση του δοσολογίου που θα προκύψει για πολλά έτη (φτάνει και τα 35!).
«Στρατηγικοί κακοπληρωτές» είναι γηπεδικός όρος και πηγάζει από συγκεκριμένα κέντρα με συγκεκριμένες σκοπιμότητες.
Η πλειοψηφία των δανειοληπτών είναι άτομα ειλικρινή με αληθινό πρόβλημα. Σταματήστε την ανθρωποφαγία.
Καλησπέρα σας,
Το σχέδιο κινείται σε λάθος τροχοιά.
Επιχειρεί να ακυρώσει τις αποφάσεις δικαστών (προσωρινές διαταγές) και οιωνεί να αποκλείσει από τη δίκη τους προσφεύγοντες στη Δικαιοσύνη που έχουν κινηθεί σύμφωνα με τα όσα όριζε ο νόμος κατά τον χρόνο κατάθεσης αλλά και κατά τον χρόνο δικαστικής επικύρωσης της συναφούς αίτησης.
Κατανοητή η στόχευση για επίτευξη εγγύτερων δικασίμων τούτο όμως δεν μπορεί να καταργεί ούτε τον φυσικό δικαστή και την κρίση του ούτε και τα συνταγματικσ δικαιώματα των πολιτών.
Θα πρέπει άμεσα να γίνουν οι επαναπροσδιορισμοί των δικασίμων από τα περισσότερα δικαστήρια. Εκείνα της Νίκαιας και του Πειραια ας ενισχυθούν από μερικούς ακόμα δικαστικούς λειτουργούς.
Θα πρέπει να μάθει επίσης ο κόσμος πως από τις περίπου 36.000 υποθέσεις που εκκρεμούν, 14.500 θα έχουν εκδικαστεί φέτος (2020), 7.500 εντός του 2021 και 4.500 εντός του 2022. Δηλαδή, μέσα σε 2 έτη, ούτως ή άλλως, 26.500 θα έχουν εκδικαστεί.
Ασχοληθείτε συνεπώς με τις κατά προσέγγιση 9.500 που έχουν οριστεί για αργότερα και φέρτε και αυτές να δικαστούν μέσα στο 2021 και 2022. Είναι εφικτό και δε δημιουργείται πρόβλημα.
Περιοριστείτε για το τυπικό σκέλος στο να ζητήσετε από τους προσφεύγοντες να επισημοποιήσουν ένα σχετικό αίτημα.
Τα περί «στρατηγικών κσκοπληρωτών» και λοιπά γραφικά αφήστε τα για την εξέδρα.
Οι δικηγόροι των τραπεζών έχουν από καιρό πρόσβαση στο φορολογικό και τραπεζικό προφίλ των δανειοληπτών. Ο δε υπάρχον νόμος τους δίνει εδώ και χρόνια το δικαίωμα να προβσλλουν ενστάσεις ενώπιον της έδρας αίροντας την όποια προστασία.
Για πρώτη φορά στα νομικά χρονικά τολμά κάποιος να προτείνει νομοθέτημα που ούτε λίγο ούτε πολύ επιχειρεί να καταργήσει δικαστικές αποφάσεις (προσωρινές διαταγές)! Για πρώτη φορά στα νομικά χρονικά καταγράφεται μια τόσο μεγάλη αμφισβήτηση στο πρόσωπο των Ελλήνων δικαστών.
Συγγνώμη κύριοι & κυρίες συντάκτες της προτάσεως, όμως, είναι δυνατόν να ζητάτε να τεθεί σε κρίση «πλατφόρμας» το δικαίωμα σε δίκη, για αιτήσεις που έχουν ήδη επικυρωθεί και ελεγχθεί και από δικαστικό λειτουργό, παρουσίαν διαδίκων;;;
Τι υποννοείται δηλαδή, ανεπάρκεια των δικαστών;
Και κάτι ακόμα:
Σας θυμίζω πως δεν υπάρχει φορολογικό απόρρητο των δανειοληπτών, σας θυμίζω πως δεν υπάρχει (από το 2018) ούτε τραπεζικό απόρρητο. Τέλος, σας θυμίζω πως και μετά τη χορήγηση προσωρινής διαταγής οποιοσδήποτε πιστωτής διάδικος διατηρούσε και διατηρεί για αληθείς λόγους ουσίας που χωρούν τεκμηρίωση να την προσβάλλει ενώπιον της έδρας.
Μήπως ήταν άνθρακες ο θησαυρός των δήθεν «κακοπροαίρετων δανειοληπτών» διότι πώς εξηγείται πως όλον αυτόν τον καιρό ελάχιστοι πιστωτές αμφισβήτησαν κάποια προσωρινή δικαστική απόφαση;
Μήπως όλα αυτά αποτελούν μόνον ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα για να χρυσώσετε το χάπι του νομικού σας τερατουργήματος;
Όπως και πολλούς άλλους, έτσι και εγώ αισθάνομαι προβληματισμένος για την ατραπό που έχετε επιλέξει να ακολουθήσετε. Ειλικρινά, ελπίζω, την ύστατη ώρα να προβληματιστείτε και να αναθεωρήσετε.
Και εγω θελω να με διορίσετε ειρηνοδίκη. Εχω άνεργη γυναικα, άνεργα παιδια, άνεργα ανήψια και μερικούς ανέργους φιλους. Μηπως μπορειτε να μας διορίσετε ολους Ειρηνοδικες. Ρε πατε καλα. Παλι διορισμούς ειρηνοδικων. Δε μάθατε απο τα παθήματα του παρελθόντος. Η ακόρεστη δίψα για διορισμους, οι παχουλοί μισθοί και το ατελείωτο φαγοπότι μας έφτασαν εδω. Σοβαρευτείτε, διοτι θα παρω τηλεφωνο τη Μερκελ και θα της πω να σας βαλει και αλλο μνημόνιο. Κανενας διορισμος ειρηνοδίκη μεχρι να δημοσιευθει και η τελευταια αιτηση υπερχρεωμενου. Να κόψουν το λαιμό τους οι νυν Ειρηνοδικες και να γράψουν ολες τις αποφασεις. Το ιδιο και οι πρωτοδικες για τις εφέσεις υπερχρεωμενων. Βολευτήκατε στις θεσεις σας και τωρα θελετε να διοριστούν και αλλοι για να κανουν τη δουλεια σας. Εξω ο κοσμος πεινάει και λιμοκτονεί. Επιχειρήσεις κλείνουν και απολύονται χιλιάδες κοσμος και εσεις ολο ζητάτε ζητάτε ζητάτε ζητάτε. Η πείνα και η δίψα σας δεν εχει οριο. Το σχεδιο νομου αυτο ειναι το πρωτο φρένο στα αδιάκοπα αιτήματα σας για τεμπελιά. Στρωθείτε στη δουλεια μη σας παρει και σας σηκώσεις.
Ο νομος 3869 ψηφίστηκε το 2010. Σημερα εχουμε 2020 και μας λέτε οτι τωρα θα πιάσετε τους στρατηγικούς καλοπληρωτές του νομου αυτου. Θα σας ελεγα τι θα πιάσετε αλλα σέβομαι τη διαβούλευση και το βήμα σχολίων που μας δίνεται. Να χαρώ εγω αντανακλαστικά του υπουργείου δικαιοσύνης. θυμηθήκατε τους στρατηγικούς κακοπληρωτές 10 χρονια μετα τη ψήφιση του νομου και μετα απο 1, 2, 3, 4 μνημόνια. Το αλλο με το Τοτό το ξέρετε.
Εχω ξεκαρδιστείτε στα γέλια. Απόφαση σε 6 μηνες. Εχετε πλακα βρε παιδια. Εδω εχουν δικαστεί πιο απλές υποθεσεις και περιμενουμε 2 χρονια να βγει η αποφαση. Στα διοικητικα δικαστηρια περιμενουμε αποφαση σε πρωτο βαθμο σε 5-6 χρονια. Να ειστε καλα με κανατε και γέλασα.
Προχωρήστε το σχέδιο Πισσαρίδη για τη Δικαιοσύνη.
Η δικαιοσυνη βρίσκεται στην εντατική και καποιοι της δινουν ασπιρίνες για να συνέλθει αντι για ηλεκτροσόκ. Φέρτε τα πανω κατω στη δικαιοσυνη. Να μην ξαναδούμε ποτε αυτο που εγινε στην Εισαγγελία Διαφθοράς κατα πολιτικών αντιπάλων.
Αν η δικαιοσυνη κατάφερε να τυλίξει σε μια κόλλα χαρτι τους πολιτικούς και να τους κολλησει τη ρετσινιά της διαφθοράς, τοτε τι θα κανει με εμας τους απλούς πολιτες. Η δικαιοσυνη θελει ριζική αναδιάρθρωση για να μην πω γκρέμισμα και εκ νεου χτίσιμο.
Περισσοτερη διαφάνεια σε θεματα δικαιοσύνης και ταχύτητα στην εκδικαση υποθεσεων.
Μπραβο για το σχεδιο νομου αλλα ειναι σταγόνα στον ωκεανό. Οπως εγραψε και ενας προηγούμενος τα δικαστηρια μπορουν να λειτουργήσουν με 2 βάρδιες ανα ημερα και η καθε βάρδια να ειναι 8ωρη. Εμεις οι απλοί πολίτες βάλαμε πλάτη στην περιοδο των μνημονίων, ενω οι δικαστες δεν έχασαν τιποτα, αφου πηραν τα αναδρομικά τους και το μισθολόγιο τους ως ΕΙΔΙΚΟ δεν επηρεάστηκε. Τους σέβομαι. Οι ανθρωποι σπούδασαν και το αξίζουν και με το παραπανω αλλα γιατι με τοσο άξιους δικαστες η δικαιοσυνη εχει αυτα τα χαλια. Ειτε ο γιαλός ειναι στραβός ειτε στραβά αρμενίζουμε.
Βρείτε τι φταίει και διορθώστε τα. Εμεις περιμενουμε λύσεις και οχι συζητησεις και υποσχέσεις.
Φέρτε παρόμοιες ρυθμίσεις για ΟΛΕΣ τις υποθεσεις, διότι η Ελληνική δικαιοσυνη έχει πιάσει πάτο.
Ιδού οι αποδείξεις δια στόματος Ευρωπαικής Ένωσης:
Η Ελλάδα διαθέτει ακόμα έναν από τους υψηλότερους χρόνους διεκπεραίωσης υποθέσεων, είτε πρόκειται για διοικητικές υποθέσεις είτε για αστικές/εμπορικές.
Απογοητευτικά είναι τα αποτελέσματα της έρευνας σε σχέση με ορισμένα σκέλη της ποιότητας της Δικαιοσύνης στη χώρα μας.
Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ελλάδα είναι μία από τις 4 χώρες (Κύπρος, Κροατίας και Λιθουανία) που δεν έχουν διαθέσιμες πληροφορίες για το δικαστικό σύστημα στο κοινό.
Η Ελλάδα κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις σε ό,τι αφορά στην online πρόσβαση σε δικαστικές αποφάσεις από το κοινό
Η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση και στη λήψη μέτρων για την έκδοση μηχαναγνώσιμων δικαστικών αποφάσεων.
Πηγη: https://www.ddikastes.gr/node/6159
Δυστυχώς, θα συνυπογράψω τα σχόλια έτερου συμμετέχοντα στη συζήτηση που αναφέρει μεταξύ άλλων:
-«ΣύνδεσμοςΜε το πρόσχημα ότι πρόκειται περί δικονομικών διατάξεων επιχειρείται ένα μη νόμιμο και αντισυνταγματικό οιονεί πραξικόπημα.
Ουσιαστικά καταργείται η δικαστική προστασία, την οποία έχει αποφασίσει δικαστής, βάσει νόμιμης διαδικασίας και ενώ είχαν-έχουν υποβληθεί όλα τα σχετικά έγγραφα, που απαιτούσε ο νόμος και είχαν γίνει ακροάσεις των διαδίκων ενώπιον του δικαστή, προκειμένου να χορηγηθούν προσωρινές διαταγές δικαστικής προστασίας.
Η προαναφερόμενη δημόσια δικαστική διαδικασία, που είχε γίνει και έχει επίκεντρο της την δικαστική εξουσία ακυρώνεται και αντικαθίσταται τώρα πλέον από μια ηλεκτρονική αδιαφανή διοικητική διαδικασία, που έχει στο επίκεντρο την εκτελεστική εξουσία (ηλεκτρονική πλατφόρμα γραμματείας ιδιωτικού χρέους) με ένα τρόπο που κανένας δεν μπορεί να ακουστεί κριθεί εξατομικευμένα με βάση τις δικές του δαπάνες και ανάγκες (π.χ. τις ίδιες ανάγκες για φάρμακα και ιατρικά έξοδα έχει ένας 65άρης-70άρης διαβητικός ή καρκινοπαθής ή με άλλο σοβαρό νόσημα και τις ίδιες ένας τριανταπεντάρης ; την ίδια αντιμετώπιση πρέπει να έχει ένας που πλήρωνε κανονικά για 10+ χρόνια με ένα που σταμάτησε να πληρώνει από τον πρώτο χρόνο ; κλπ κλπ) Μέσω της παρούσας ρύθμισης οι φυσικοί δικαστές μετατοπίζονται από τα δικαστήρια κατ’ ουσία στις τράπεζες
Στο μεταξύ αναπάντητες έχουν μείνει οι καταγγελίες ότι οι αποφάσεις στις εκκρεμείς υποθέσεις του Νόμου Κατσέλη πρέπει να βγουν οπωσδήποτε υπέρ των τραπεζών, δήθεν για το καλό της εθνικής της οικονομίας. Την καταγγελία έχουν κάνει δικαστές, που επικαλούνται την ύπαρξη εγγράφων κατευθυντηρίων γραμμών για μαζική εκ προοιμίου και άνευ ετέρου απόρριψη των αιτήσεων προστασίας των δανειοληπτών με το πάγιο επιχείρημα της δήθεν ύπαρξης δόλου. Η είδηση έχει γραφτεί σε όποια μέσα (έντυπα και ηλεκτρονικά) έχουν ανεξάρτητη άποψη και ουδέποτε διαψεύστηκε. Έγινε μείζον θέμα στην εθνική σχολή δικαστών και στον ΔΣΑ. Με άλλα λόγια μιλάνε ούτε λίγο ούτε πολύ για προαποφασισμένες δίκες, των οποίων η παρούσα ρύθμιση αποτελεί το αναγκαίο εισαγωγικό και προπαρασκευαστικό στάδιο και τίποτε άλλο τα περί ΕΣΔΑ είναι προφάσεις εν αμαρτίαις, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι καθυστερήσεις ΟΛΩΝ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ των άλλων δικαστικών υποθέσεων)…»
Επίσης, θα συνυπογράψω τα σχόλια ενός ακόμα κυρίου που αναφέρει:
-«Είναι αδιανόητο να ζητείται η κατάθεση στοιχείων με οιονδήποτε τρόπο από τη στιγμή που αυτά υπάρχουν στο φάκελο της δικογραφίας και προφανώς στη διάθεση των αντιδίκων.Είναι ομοίως παράλογο να ζητείται να αναζητηθούν στοιχεία πέραν της τριετίας από την ημερομηνία κατάθεσης της αίτησης καθώς πουθενά δεν προέβλεπε κάτι τέτοιο ο νόμος!Είναι επίσης άστοχο να επιχειρείται η κάμψη της προφορικής διαδικασίας, ειδικά για τις υποθέσεις που είχαν λάβει δικάσιμο προ της 1ης Ιανουραρίου 2016! Σας το έχουν αναφέρει και άλλοι. Αυτό, όμως, που με βγάζει από τα ρούχα μου είναι η υποχρεωτική χρήση ηλεκτρονικής πλατφόρμας για την οποία δεν αναφέρεται πουθενά το τι ακριβώς θα κάνει. Ερωτώ, λοιπόν, θα κρίνει η «πλατφόρμα» ποιος είναι ο/η επιλέξιμος; Πάμε καλά; Δηλαδή, ο ειρηνοδίκης που έχει εκδώσει την εκάστοτε προσωρινή διαταγή τι ρόλο είχε επιτελέσει; Μήπως συγκάλυπτε τους «κακούς» δανειολήπτες; Στη συζήτηση επικύρωσης -όπου εξάλλου παρίστανται οι διάδικοι, τουλάχιστον όσοι ενδιαφέρονται ή κρίνουν πως θίγονται- δεν προηγείται εξέταση του φακέλου; Δεν εγείρονται οι όποιες αντιρρήσεις;Περαιτέρω, τόσα χρόνια δεν υφίσταται φορολογικό απόρρητο για τους δανειολήπτες. Εδώ και δύο χρόνια δεν υφίσταται ούτε τραπεζικό απόρρητο! Οι πιστωτές πάντα απολάμβαναν και εξακολουθούν να απολαμβάνουν το δικαίωμα να εγείρουν ενστάσεις για ουσιαστικούς και αληθείς λόγους που είναι αποδείξιμοι έναντι των Χ κακόπιστων με κατάθεση αιτήματος άρσης της προσωρινής προστασίας! Μήπως, λοιπόν, θέλετε να εφεύρετε κάποιον τρόπο ώστε μέσω πλατφόρμας να οδηγήσετε τους δανειολήπτες σε καθεστώς αρνησιδικίας;;; Λες και φταίνε οι δανειολήπτες που τα δικαστήρια δεν τους έδιναν νωρίτερες δικασίμους! Πείτε μας, σε αυτό το σημείο, πόσες υποθέσεις εκκρεμούν; 37.000 περίπου, σωστά; Μα μόνο εντός του 2020 θα έχουν εκδικαστεί 14.500 περίπου και εντός του 2021 είναι ήδη προγραμματισμένες 7.400 και εντός του 2022 άλλες 4.300 κατά προσέγγιση! Δηλαδή εντός διετίας ούτως ή άλλως 26.200 υποθέσεις θα έχουν περάσει τη δικαστική βάσανο οριστικά σε πρώτο βαθμό. Πώς σας έπιασε πρεμούρα αίφνης για μόλις 10.000 υποθέσεις να φέρετε τα πάνω κάτω με ένα νομοθέτημα που «μπάζει» από παντού.Εάν σας ενδιαφέρει, ενισχύστε με ειρηνοδίκες τα δικαστήρια που αντιμετωπίζουν πρόβλημα όπως αυτό του Πειραιά, και βοηθήστε τις Γραμματείες να ρυθμίσουν οίκοθεν όλες τις ημερομηνίες που εκτείνονται πέραν του 2023 ώστε να δικαστούν όλες εντός του 2022 και 2023. Δηλαδή, θέλετε να μας πείσετε πως εφέτος δικάζονται 14.500 υποθέσεις και δεν μπορούν με ενίσχυση δικαστών να προγραμματιστούν περίπου 10.000 για τα έτη 2022 και 2023 και να τελειώνουμε;Και πάλι, πριν κλείσω, επανέρχομαι στις παράλογες στοχεύσεις του νομοθετήματος που καταργούν κάθε έννοια ασφάλειας δικαίου (ειδικά εκείνου που σχετίζεται με την περιουσία και το δικαίωμα δημόσιας ακρόασης και δίκαιης δίκης – έννοια που τόσο πολύ διαστρεβλώνεται από κάποιους…).Είναι δυνατόν άλλα πράγματα να ισχύουν όταν καταθέτεις έναν φάκελο σύμφωνα με τις προβλέψεις ενός νόμου και άλλα, ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ, όταν δικάζεις;;; Είναι δυνατόν να αναζητούνται κατόπιν εορτής τεχνάσματα (ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ & ΑΗΘΗ) ώστε να στερείται της δικαστικής κρίσης ο προσφεύγων; Και τέλος, για άλλη μια φορά, για ποίαν πλατφόρμα ομιλείτε έωλα; Θα διαγράφει τούτη το δρομολογημένο δικαίωμα ακρόασης, για το οποίο έχει προηγηθεί δικαστικός έλεγχος (δικαστική επικύρωση) αλλά και γραμματειακός έλεγχος;;;»
Ευχαριστώ για τη φιλιξενία.
Ό, τι έχει δικαστική βούλα και σφραγίδα όπως οι προσωρινές διαταγές του Νόμου Κατσέλη είναι ηθικά ανεπίτρεπτο και νομικά αυθαίρετο, καταχρηστικό και παράνομο να αλλάζει εκ των υστέρων κατά το δοκούν με νόμο της πολιτείας. Με αυτήν την λογική θα μπορεί το κράτος να αλλάζει εκ των υστέρων ή αναδρομικά και όποιες δικαστικές αποφάσεις δεν βολεύουν την εκάστοτε κυβέρνηση.
Επί πλέον είναι ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ και αντίκειται στην θεμελιώδη αρχή διάκρισης των εξουσιών, αλλά και περιφρονεί τις διατάξεις περί «φυσικού δικαστή», που στη συγκεκριμένη είναι η ελληνική δικαιοσύνη, τις κρίσεις της οποίας γράφει το κράτος «στα παλιά του παπούτσια» και τους υποχρεώνει να ξανακρίνουν και μάλιστα διαφορετικά
Πού είναι η περίφημη αρχή της «δεδικαιολογημένης εμπιστοσύνης» του πολίτη προς την ελληνική πολιτεία ;
Δεν έχουμε καμία πλέον αμφιβολία πως τα δεξιά και αριστερά πολιτικά τσιράκια των τραπεζών φέρνουν στην βουλή προς ψήφιση ακόμη ένα νομοσχέδιο έκτρωμα που τους το έδωσε έτοιμο η κυρία Απαλλαγάκη της Ενωσης Ελληνικών τραπεζών..Δεν έχουμε καμία αμφιβολία πλέον πως τα πολιτικά ελεεινά τομάρια λειτουργούν και εκτελούν κατά γράμμα τον σχεδιασμό αρπαγής της ιδιωτικής περιουσίας του Ελληνικού λαού..Το παραμύθι περί στρατηγικών κακοπληρωτών να το πουλάτε στους ηλιθίους ψηφοφόρους σας μια και ξέρετε πολύ καλά πως τράπεζα δάνειο δίχως εξασφάλιση δεν έχει δώσει..Ολοι αυτοί που σήμερα δεν μπορούν να πληρώσουν τις τράπεζες είναι γιατί εσείς τους ήπιατε το αίμα με τα δεξιά και αριστερά μνημόνια σας και σήμερα ετοιμάζεστε να τους πάρετε και τα σπίτια για να τους πετάξετε στο δρόμο..Πάρτε πίσω αυτό το έκτρωμα νομοσχέδιο που σας έδωσε η τραπεζική συμμορία που υπηρετείτε γιατί ο Ελληνικός λαός θα πάρει τα όπλα και θα φεύγετε με ελικόπτερα..
Η Ένωση Αμίσθων Αυτοαπασχολούμενων Δικηγόρων Ελλάδας υιοθετεί πλήρως τις απόψεις της συναδέλφου Πατρών Θεοδώρας Αφαλωνιάτη που περιλαμβάνονται σε πρόσφατο άρθρο της στο διαδίκτυο και που έχουν κατά λέξη ως εξής:
Την εβδομάδα που προηγήθηκε, ετέθη προς διαβούλευση, έως τις 15/9, το νέο νομοσχέδιο της Κυβέρνησης, το οποίο, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει αλλαγές του ν. 3869/2010 (υπερχρεωμένα νοικοκυριά) για την δήθεν επιτάχυνση της εκδίκασης των εκκρεμών υποθέσεων, που έχουν προσδιοριστεί να συζητηθούν μετά την 15-06-2021. Στην πραγματικότητα, το νομοσχέδιο δεν επιδιώκει τίποτα παραπάνω πέρα από την πλήρη ικανοποίηση των αξιώσεων των πιστωτικών ιδρυμάτων σε βάρος των δικαιωμάτων του πολίτη, της διαδικασίας απονομής δικαιοσύνης, της δικονομίας και του Συντάγματος, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια δικαίου, που αποτελεί βασική υποχρέωση της πολιτείας απέναντι στην κοινωνία. Το σχέδιο αυτό αποτελεί ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΟΜΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, έχοντας προκαλέσει την αντίδραση και την οργή σύσσωμου του δικηγορικού σώματος.
Ενδεικτικά
· οι διατάξεις του είναι αντίθετες με την αρχή της αναλογικότητας και την αρχή της ισότητας των διαδίκων καθώς προβλέπεται ότι για τις εκκρεμείς αιτήσεις που τυχόν δεν ακολουθηθεί η ορισθείσα διαδικασία θα λογίζονται ως μη ασκηθείσες και θα ανακαλούνται οι ήδη χορηγηθείσες προσωρινές διαταγές. Η ως άνω πρόβλεψη είνα κατάφωρα αντισυνταγματική και συνιστά απροκάλυπτη παρέμβαση του νομοθέτη στην δικαστική λειτουργία. Είναι ανεπίτρεπτο να να θεωρούνται, με νομοθετική παρέμβαση, ως ουδέποτε ασκηθείσες, ατήσεις για τις οποίες έχει ήδη επέλθει εκκρεμοδικία, σύμφωνα με τς βασικές διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής Δκονομίας και να καταργείται με νόμο (!!!!) η ισχύς δικαστικής κρίσης (προσωρινή διαταγή).
· Το σχέδιο καταργεί την αρχή της προφορικότητας (άρθρο 115 παρ. 2 ΚΠΟΛΔ) βασική αρχή της δικονομίας στην πολιτική δίκη και την εξέταση μαρτύρων στο ακροατήριο, ουσιώση διαδικασία στην συγκεκριμένη περίπτωση, αν λάβουμε υπ’όψη μας την ιδιαιτερότητα και την φύση των συγκεκριμένων υποθέσεων, αφού ο πολίτης στερείται μίας «ζωντανής» διαδικασίας στο ακροατήριο και ενώπιον του φυσικού του δικαστή, μέσα από την οποία και διαμέσω της διαδραστικότητας, ο δικαστής θα οδηγηθεί σε ασφαλή συμπεράσματα, ενώ δίδεται η δυνατότητα στους παράγοντες της δίκης να καλύψουν μία ευρεία γκάμα παραμέτρων που αφορούν στην συγκεκρμένη υπόθεση κάθε φορά, θέτοντάς τις υπόψη του δικαστηρίου, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υποκατασταθεί από μία έγγραφη μαρτυρική κατάθεση, αφαιρώντας έτσι από τον πολίτη το βασικό δικονομικό του δικαίωμα να εξηγήσει με επάρκεια και σαφήνεια στον φυσικό του δικαστή τους λόγους περέλευσής του σε αδυναμία πληρωμής, αφού οι λόγοι αυτοί διαφέρουν κατά περίπτωση και πρέπει να εξετάζονται με προσοχή και κοινωνική ευαισθησία.
· Καταργείται η ισχύς και εφαρμογή συγκεκριμένων διατάξεων της εκουσίας δικαιοδοσίας, (άρθρα 745, 749 και 751 ΚΠΟΛΔ), οι οποίες ρυθμίζουν με συγκεκριμένο τρόπο την εκδίκαση των εν λόγω υποθέσεων, «ακυρώνοντας» με τον τρόπο αυτό την δικονομική διαδικασία και παραβιάζοντας την διάταξη του άρθρου 221 ΚΠΟΛΔ, σύμφωνα με το οποίο μία εκ των συνεπειών ασκήσεως αγωγής είναι το αμετάβλητο της δικαιοδοσίας, ενώ παράλληλα οδηγούν σε απονομή δικαιοσύνης δύο ταχυτήτων κατά παράβαση της αρχής της ισονομίας αφού οι διατάξεις αυτές θα τυγχάνουν εφαρμογής σε εκκρεμείς υποθέσεις του ν. 3869/2010 που θα εκδικαστούν πριν την 15/6/2021, αλλα και για τις λοιπές περιπτώσεις υποθέσεων που εισάγονται στα δικαστήρια με την ίδια δικαιοδοσία.
· Το σχέδιο περιλαμβάνει ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία «οι ρυθμίσεις του παρόντος κατισχύουν κάθε αντίθετης διάταξης του Κώδικα Πολιτκής Δικονομίας». Στις διατάξεις αυτές περιλαμβάνονται και τα άρθρα 106-116 ΚΠΟΛΔ, δηλαδή οι ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ που δέπουν μία πολιτική δίκη!!! ανεξαρτήτως διαδικασίας, γεγονός το οποίο επισύρει ΣΟΒΑΡΑ ΖΗΤΗΜΑ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.
· Το σχέδιο προβλέπει την σύντμηση της προθεσμίας για την άσκηση έφεσης στην συγκεκριμένη κατηγορία υποθέσεων από δύο (2) έτη σε τρείς (3) μήνες !!!. Πρόκειται για πρόβλεψη με την οποία διαφοροποιούνται δυσμενώς, και κατά παράβαση της αρχής της αναλογικότητας και της ισονομίας, οι συγκεκριμένες υποθέσεις από τις λοιπές υποθέσεις εκουσίας δικαιοδοσίας, ενώ είναι βέβαιον ότι περιορίζεται υπερβολικά και καταχρηστικά το δικαίωμα του πολίτη να απευθυνθεί στον ανώτερο δικαστή και θα οδηγήσει μετά βεβαιότητος στην απώλεια του δεύτερου βαθμού δικαστικής προστασίας.
· Τέλος, σύμφωνα με την περιγραφόμενη στο σχέδιο διαδικασία, ο οφειλέτης υποχρεούται να προσκομίσει φορολογικά έγγραφα που ανατρέχουν σε χρονικό σημείο τριών (3) ετών πριν τον χρόνο λήψεως του πρώτου δανείου που έλαβε. Πέραν της πρακτικής αδυναμίας του πολίτη να προσκομίσει τα έγγραφα αυτά, τα οποία μπορεί να φτάνουν και 25 έτη πίσω, αφού από το taxisnet μπορούν να εξαχθούν έγγραφα από το οικονομικό έτος 2003 και μετά, οι δε αρμόδιες Δ.Ο.Υ. ούτε κατά διάνοια ανταποκρίνονται στα έγγραφα αιτήματα των πολιτών για χορήγηση εγγράφων παλαιότερων ετών, στην πραγματικότητα επιβάλλεται συγκαλυμμένα υποχρέωση στον οφειλέτη να αποδείξει ότι η περιέλευσή του σε αδυναμία πληρωμής δεν οφείλεται σε δόλο. Με την πρόβλεψη αυτή δηλαδή, ο νομοθέτης αποπειράται να «επισημοποιήσει» με νομοθετικό μανδύα την ιδεοληψία ότι ο οφειλέτης είναι de facto δόλιος και να κατευθύνει την δικαστική κρίση, παραβλέποντας το γεγονός ότι η συνδρομή δολιότητος στο πρόσωπο του οφειλέτη είναι αντικείμενο απόδειξης, εξετάζεται κατόπιν υποβολής σχετικής ενστάσεως από τον πιστωτή-αντίδικο, ο οποίος φέρει και το σχετικό βάρος απόδειξης, επικαλούμενος συγκεκριμένες ενέργειες από μέρους του οφειλέτη ΚΑΤΑ ΡΗΤΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΤΟΥ Ν. 3869/2010, αλλά και της πάγιας νομολογίας.
Πέραν των ανωτέρω επισημάνσεων, οι οποίες είναι καθαρά ενδεικτικές, αφού το νομοσχέδιο περιέχει γραμμή προς γραμμή αντισυνταγματικότητες και δικονομικές παραβάσεις, καλό είναι να σταθούμε και στην κοινωνική διάσταση του θέματος.
Το σχέδιο είναι στο σύνολό του ΤΙΜΩΡΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ.
Επβαρύνει τον πολίτη με μία δαιδαλώδη διαδικασία και έξοδα, τον υποχρεώνει να προσκομίσει έγγραφα τα οποία οι τράπεζες έχουν στην κατοχή τους, προδικάζει ζητήματα τα οποία είναι αντικείμενο απόδειξης για την οποία βαρύνεται ο αντίδικος, τιμωρεί τον πολίτη για ζητήματα για τα οποία ουδεμία ευθύνη έχει, αφού την δικάσιμο την ορίζουν τα δικαστήρια και όχι ο οφειλέτης.
Μετατρέπει τον δικηγόρο σε «κρατικό υπάλληλο» και «γραφιά», αφού τον απομακρύνει από τον φυσικό του χώρο, τα ακροατήρια, και του επιβάλλει να πράξει το καθήκον του, που είναι η προάσπιση των δικαιωμάτων του πολίτη, μέσω ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή, στερώντας του τα όπλα, που του παρέχει το Σύνταγμα, ο νόμος και η δικονομία για να επιτελέσει τον βασικό του ρόλο. Ο δικηγόρος είναι ο συνδετικός κρίκος του πολίτη με την δικαιοσύνη και του εξασφαλίζει την ορθή, αμερόληπτη, αντικειμενική και με σεβασμό των δικαιωμάτων του απονομή της και όχι με μία ηλεκτρονική πλατφόρμα της οποίας η λειτουργικότητα, χρηστικότητα και αποτελεσματικότητα σε μία χώρα σαν την Ελλάδα, που δεν έχει ιδέα τι σημαίνει ψηφιοποίηση, ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝΤΑΙ ΣΦΟΔΡΑ (ύστερα μάλιστα και από τα όσα σκανδαλωδώς έλαβαν χώρα την 31/7/2020 με την ηλεκτρονική πλατφόρμα για την προστασία της κύριας κατοικίας). Ο δικηγόρος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ… ΕΙΝΑΙ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ και χρέος του είναι να χρησιμοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ΟΛΑ ΤΑ ΟΠΛΑ που του παρέχει ο νόμος για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του εντολέα του ενώπιον του φυσικού δικαστή.
Τέλος, ας μην γελιόμαστε. Για όποιον έχει τις στοιχειώδεις νομικές γνώσεις και επαφή με την νομική και δικαστηριακή πραγματικότητα (κάτι που προφανώς δεν διαθέτουν οι εμπνευστές του νομοσχεδίου) η στόχευση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΑΛΛΑ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΓΙΑ ΠΑΡΟΧΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ Ν. 3869/2010, ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΟΤΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, Η ΕΠΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΗΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ.
ΑΝ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΗΤΑΝ Η ΕΠΙΣΠΕΥΣΗ ΤΟΤΕ Η ΛΥΣΗ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΠΛΗ. Οίκοθεν επαναπροσδιορισμός όλων των εκκρεμών υποθέσεων αυτεπαγγέλτως από τα Ειρηνοδικεία της χώρας (όπως άλλωστε συνέβη το 2015, αλλά και πρόσφατα για τις ματαιωθείσες λόγω covid 19 υποθέσεις) και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΡΙΖΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΠΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΑ 2 ΕΤΗ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΥΔΕΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΦΕΡΕΙ Ο ΠΟΛΊΤΗΣ.
Το δικηγορικό σώμα, ως ενεργό και πλέον παραγωγικό κομμάτι της ιδιωτικής οικονομίας για την οποία τα τελευταία 10 έτη έχει βάλει πλάτη, αντιλαμβάνεται πλήρως την ανάγκη για ένα υγιές τραπεζικό σύστημα που αποτελεί ραχοκοκαλιά της οικονομίας.
Επιτέλους,όμως, αυτό δεν μπορεί μονίμως να συμβαίνει σε βάρος του πολίτη, των συνταγματικών του δικαιωμάτων, της αξιοπρεπούς διαβίωσής του και να οδηγεί σε μία συνεχή ανασφάλεια δικαίου και σε πλήρη απαξίωση της Δικαιοσύνης κα του ρόλου που αυτή θεσμικά οφείλει να επιτελεί σε μία Δημοκρατία και σε ένα κράτος δικαίου.
Σε μία Δημοκρατία που σέβεται τον εαυτό της, το Σύνταγμα και επιθυμεί ένα κράτος δικαίου, ο διάλογος για τέτοια ζητήματα γίνεται με τους νομικούς ΟΧΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΕΣ!!!!
Τι ίδιες κατάρες ρίξατε και για τη νεα τακτικη και τελικα ο θεσμός λειτούργησε τελεια. Το νεο φοβίζει.
Γιατι φοβάστε τοσο την πλατφόρμα. Και μην μου απαντήσει καποιος οτι στην πλατφόρμα κρύβεται ο Σατανάς και το 666. Σοβαρευτείτε επιτέλους. Μη κοιτάτε μονο τα πρόσκαιρα συμφέροντα σας.
Οι πολίτες που πληρούν τις προϋποθέσεις του ν. 3869/2010 ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΦΟΒΗΘΟΥΝ Τ_Ι_Π_Ο_Τ_Α.
Οι πολίτες που πληρούν τις προϋποθέσεις του ν. 3869/2010 ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝ ΝΑ ΔΙΚΑΣΤΕΙ Η ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
Αυτοι που πρεπει να φοβούνται ή καλυτερα να τρέμουν ειναι οι στρατηγικοί κακοπληρωτές.
Πατε καλα. Τι διορισμούς Ειρηνοδικων λέτε. Εδω πρεπει να διώξουμε και μερικούς που δε ξέρουν να χρησημοποιουν computer και γραφουν αποφασεις χειρόγραφα οπως γινοταν πριν 50 χρονια.
Οταν τελειώσουν τα υπερχρεωμενα τι θα τους κανουμε ολους αυτους τους Ειρηνοδικες. Με το μισθο ενος Ειρηνοδίκη ζουν 4 άνεργοι !!!
Ακούς εκει νέοι διορισμοί. Που ζείτε στο Βέλγιο ή στη Σουηδία ?
Ηλεκτρονική διασύνδεση όλων των δικαστηρίων με το υπουργείο δικαιοσύνης.
Να γνωρίζουμε ανα πάσα στιγμη ποσα δικογραφα κατατίθενται, ποιοι δικηγοροι καταθέτουν, ποσες αναβολές δίνονται και ποσες αποφασεις ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΣΤΗΣ.
Καποιοι βλέπουν τη δικαιοσυνη ως αγελάδα και την αρμέγουν ασύστολα.
Οι δικηγοροι θελουν περισσοτεροι υλη αλλα κατάργηση γραμματίων προκαταβολής εισφορών, οι δικαστες θελουν 4 μηνες διακοπες,οι δικαστικοι υπαλληλοι θελουν μικρότερο ωράριο.
Εμεις οι πολίτες στη μεση και ζητάμε ΜΟΝΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
Να τεθει η δικαιοσυνη ως προτεραιότητα και να φέρετε τα πανω κατω.
ΟΧΙ σε διορισμούς νέων Ειρηνοδικων
ΟΧΙ στις δικαστικες διακοπες 4 μηνών
ΟΧΙ στη κατάργηση γραμματίων προκαταβολης των δικηγορων
ΟΧΙ στην καθυστερημένη εκδοση δικαστικών αποφασεων
ΟΧΙ αλλο κάρβουνο
ΝΑΙ σε fast truck διαδικασιες
ΝΑΙ σε επαναπροσδιορισμους υπερχρεωμενων
ΝΑΙ στην πλατφόρμα ιδιωτικού χρέους
ΝΑΙ στα στατιστικά
Είμαι κάθετα αντίθετη με τις περισσότερες από τις προτεινόμενες παραγράφους.
Θα σταθώ όμως ειδικά σε δύο θέματα:
1. Στην κατάργηση της προφορικότητας για όλες τις εκκρεμούσες υποθέσεις. Εδώ πρέπει να σημειωθεί πως δεν μπορεί κάτι τέτοιο να αφορά εκείνες τις υποθέσεις για τις οποίες είχε γίνει κατάθεση προ της 1 Ιανουαρίου του 2016. Ο ίδιος ο ν.4335/2015 (ΦΕΚ τ.Α’ 87/23-07-2015) συνηγορεί προς αυτό καθώς στο άρθρο 9 με τίτλο «Μεταβατικές και άλλες διατάξεις» σημειώνει πως η εφαρμογή του δικονομικού προτύπου της νέας τακτικής διαδικασίας θα αφορά τα ένδικα βοηθήματα που ασκούνται μετά την 01/01/2016.
2. Στην αξιοποίηση πλατφόρμας με έωλες αρμοδιότητες που ενδέχεται να φτάνουν έως και του σημείου να υποκαθιστούν τις εξουσίες ενός δικαστή. Είναι αδιανόητο νομικώς να αφήνεται να εννοηθεί πως κάποιο πληροφοριακό σύστημα υπάρχει έστω και πιθανότητα να οδηγεί σε αρνησηδικία όταν οι περισσότερες υποθέσεις έχουν ήδη λάβει δικαστική επικύρωση με ή χωρίς χορήγηση προσωρινής διαταγής. Και μόνο τέτοιες σκέψεις αποτελούν ευθεία προσβολή στο δικαστικό σώμα και στον Συνταγματικό (δε γράφω μόνο νομικό) αξιακό μας κώδικα.
Το Υπ.Δικ. πρέπει άμεσα να προβεί σε σημαντικές αλλαγές και αποσαφηνίσεις επί των 2 τουλάχιστον αυτών θεμάτων.
Τέλος, θα πρέπει να δοθεί άμεσα απάντηση και να υπάρξει κατηγορηματική διάψευση για τα όσα διακινούνται περί οδηγίας στη Σχολή των Δικαστών που θέλει να κόβονται οι υποθέσεις των εμπλεκομένων εξαιτίας δόλου!
Είναι τουλάχιστον ανήθικο να χρησιμοποιούνται προσεκτικά κατασκευασμένοι όροι όπως «στρατηγικός κακοπληρωτής», «μπαταχτσής» κ.ο.κ. ώστε να ενισχυθεί επικοινωνιακά καταλλήλως το γνωστό αφήγημα του κακού δανειολήπτη, αυτού που φταίει για όλα τα δεινά του τόπου και να εμφανιστούν ως αγίες οι καλές οι τράπεζες…
Ας γράψω κι εγώ, λοιπόν, ορμώμενος από τα όσα τόσο εύστοχα έχουν ήδη σχολιάσει και λοιποί υγειώς σκεπτόμενοι και μη έμμισθα troll εδώ μέσα.
Ο εκάστοτε πιστωτής έχει λάβει από την αχρή της κατάθεσης της όποιας αίτησης ΟΛΑ τα απατούμενα έγγραφα που αποκαλύπτουν το οικονομικό προφίλ του Χ δανειολήπτη. Ο εκάστοτε πιστωτής είχε, ούτως ή άλλως, από το παρελθόν πολύ καλή βάση δεδομένων της οικονομικής συμπεριφοράς του Χ δανειολήπτη. Είχε πάντοτε και τον ΤΕΙΡΕΣΙΑ στο πλευρό του.
Ο εκάστοτε πιστωτής από το 2018 έχει απόλυτη πρόσβαση στους τραπεζικούς λογαριασμούς και κινήσεις των δανειοληπτών!
Ο εκάστοτε πιστωτής έχει εδώ και επτά έτη πρόσβαση στα φορολογικά στοιχεία των δανειοληπτών.
Από πέρυσι τον Οκτώβριο έχει γίνει full screening των δανειοληπτών με τη χρήση λογισμικού και αξιοποίηση MEGA DATA (με συμμετοχή των TAXIS, ΕΦΚΑ και λοιπών data bases).
Από την ψήφιση του ν.3869/2010 ο εκάστοτε πιστωτής είχε και εξακολουθεί να έχει το δικαίωμα για σοβαρό, αληθή, στοιχειοθετούμενο λόγο να ζητήσει από το δικαστήριο που είναι αρμόδιο την ανάκληση της προσωρινής προστασίας!
Σχεδόν, το σύνολο των εκκρεμών αιτήσεων έχουν λάβει επικύρωση ενώπιον δικαστού σε τόπο και χρόνο όπου όλοι οι εμπλεκόμενοι πιστωστές είχαν την ευκαιρία τους να αντιτείνουν για άλλη μια φορά τυχόν ενστάσεις! Συνεπώς, οι αιτήσεις πέραν του ελέγχου που ασκείται από τις Γραμματείες, ΕΧΟΥΝ ΕΛΕΓΧΘΕΙ ΑΠΟ ΔΙΚΑΣΤΗ! ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΕΔΡΑΣ ΕΙΧΑΝ ΚΛΗΤΕΥΘΕΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΟΙ. Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΠΑΛΙ ΕΙΧΕ ΕΚΔΟΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΑΤΑΓΗ ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ – ΟΧΙ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ!
Τι επιχειρείται λοιπόν τώρα; Η αμφισβήτηση της δικαστικής κρίσης με απίθανους τρόπους μέσω τεχνικά κατασκευασμένων αντισυνταγματικών προσκομμάτων που οδηγούν σε ΑΡΝΗΣΙΔΙΚΙΑ!
Τι δουλειά έχει μια πλατφόρμα ουδείς μας λέει! Ουδείς τεκμηριώνει! Σκοπεύετε μήπως να κάνετε μια πλατφόρμα που θα έχει ρόλο δικαστή σε υποθέσεις που ήδη έχουν υποστεί την πρώτη βάσανο ελέγχου σε ακροατήριο;;;
Εδώ, δεν ομιλούμε απλώς για την έμμεση κατάργηση της εκουσίας διαδικασίας. Ομιλούμε για αποκλεισμό από τη Δικαιοσύνη και εξευτελισμό του δικαστικού σώματος (εμφανές άλλωστε και από διάφορα θλιβερά σχόλια).
Ως προς τη χρήση της τεχνολογίας πρέπει να θυμίσουμε πως αυτή προορίζεται για ανταλλαγή εγγράφων και παρακολούθηση ημερομηνίων. Για τίποτα περισσότερο.
Σχετικά με την κατάργηση της προφορικής διαδικασίας, τούτη, υπό πολύ αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις θα μπορούσε να τύχει εφαρμογής ΜΟΝΟ ΣΕ ΕΚΚΡΕΜΟΥΣΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΤΕΘΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ 1η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016 καθώς ο ν. 4335/2015 προέβλεπε την εφαρμογή του για νέες υποθέσεις μετά αυτήν την ημερομηνία. Συνεπώς, θα έπρεπε μόνο εδώ να γίνει ουσιαστική συζήτηση για το αν μπορεί να καμφθεί η προφορικότητα.
Και για πολλοστή φορά, συγκρατήστε όσα σας έχουν γράψει τόσοι άλλοι. Οι προσφεύγοντες στο νόμο δεν φταίνε για τις μακρινές δικασίμους. Δεν πρέπει να επιβαρυνθούν οικονομικά ή και ψυχικά για τον όποιον επαναπροσδιορισμό.
Και τέλος, βγείτε εκεί στο Υπ. Δικαιοσύνης και διαψεύστε επιτέλους τα δημοσιεύματα εγκρίτων μέσων του χώρου που στηλιτεύουν την αντισυνταγματική, αισχρή γραμμή που δίδεται στους νέους δικαστές στη Σχολή των Δικαστών από τους οποίους ζητείται να απορρίπτουν τις αιτήσεις των δανειοληπτών για τον ν. Κατσέλη επικαλούμενοι ότι είχαν δόλο!
Με το 13 περ. β’ ο αιτων πρεπει να προσκομίσει Αντίγραφα εκκαθαριστικών σημειωμάτων η πράξεις διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, της αρμόδιας Δ.Ο.Υ., που καλύπτουν διάστημα τριών (3) ετών ΠΡΙΝ από τη λήψη του πρώτου χρονικά δανείου, του οποίου ζητείται η ρύθμιση με την αίτηση ρύθμισης οφειλών, καθώς και όλο το διάστημα μέχρι την κατάθεση των προτάσεων.
Οποιος το σκέφτηκε αυτο ειναι κυριολεκτικά διάνοια !
Με αυτη τη διαταξη θα διευκρινιστεί ποιος λεει αληθεια και ποιος ψέματα και θα βγουν στο φως οι στρατηγικοί κακοπληρωτές !!!
Μπραβο και παλι μπραβο !
Η ρυθμιση αυτη πρεπει να γινει υποχρεωτική και για οσες αιτησεις εκκρεμούν στο δεύτερο βαθμο !!!
Παρακαλώ για επέκταση της διάταξης και για το εφετειο που εκκρεμούν οι εφέσεις των υπερχρεωμενων !!!
Μερικοί δε θα βρουν πέτρα να κρυφτούν αν εφαρμοστεί το αρθρο 3 γ’, που οριζει οτι πρεπει να αναφερεται το διαδικαστικό ιστορικό της υπόθεσης, συμπεριλαμβανομένων τυχόν αναβολών και ματαιώσεων που έχουν μεσολαβήσει, καθώς και προσωρινών διαταγών ή αποφάσεων αναστολής που έχουν χορηγηθεί.
Θα δουμε 7, 8 και 9 αναβολές στην ιδια υποθεση
Θα δουμε 5, 6 και 7 προσωρινες διαταγες στην ιδια υποθεση
Θα δουμε 2, 3, και 4 μεταρρυθμίσεις προσωρινων διαταγων επι μεταρρυθμίσεων
Αν δημοσιευθούν τα στατιστικά Σας το λεω θα γελάσουμε μεχρι δακρύων.