Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1520
Προσωπική επικοινωνία
1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
2. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου.
3. Τα σχετικά με την επικοινωνία ζητήματα καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η παρ. 4 του άρθρου 1511. Όταν συντρέχει περίπτωση κακής ή καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας, ο άλλος γονέας ή κάθε ένας από τους γονείς, αν πρόκειται για επικοινωνία με τρίτο, μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο τη μεταρρύθμιση της επικοινωνίας.».
Οι συνθήκες σήμερα επιβάλλουν να νομοθετηθούν ακόμα πιο ουσιώδη άρθρα ακόμα και πέραν τής κουλτούρας συνεργασίας τών γονέων που προφανώς ο νομοθέτης προσπαθεί να καλλιεργήσει.
Σχετικά με την παραβίαση επικοινωνίας όπως αυτή προκύπτει κατά παραβίαση δικαστικών αποφάσεων, θα πρέπει να μπει επιτέλους ένα τέλος, δεν μπορεί σήμερα ένα αδίκημα που έχει προεκτάσεις στην ψυχολογία μικρόν παιδιών να συνεχίσει να μένει ατιμώρητο.
Για των λόγο αυτό προτείνεται να ορίζεται ρητώς πώς η φύση του αδικήματος αυτού εκτείνεται όχι μόνο ός προς την ασέβεια τής δικαστικής απόφασης αλλά και προς το συμφέρον του τέκνου και του άλλου του γονέα γεγονός που δεν σημαίνει πώς είναι απλά κακή άσκηση γονικής μέριμνας αλλά και εγκληματική ενέργεια σε βάρος του παιδιού. Είναι σαφές ότι επιβάλλεται να οριστεί ός διαρκές εγκλήμα στις περιπτώσεις που αυτό συμβαίνει συνεχώς και να διώκεται αντίστοιχα.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ.
Μόλις διάβασα το νέο νομοσχέδιο.
Θα σας τα πω απλά.
Εγώ αυτή τη στιγμή με δικαστική απόφαση παίρνω την κόρη μου πέρα από τα δύο Παρασκευοσαββατοκύριακα του μήνα και άλλες οκτώ μέρες καθημερινές από τις μία το μεσημέρι έως τις οχτώ το βράδυ.
Στην απόφαση γράφει να την διαβάζω και να την ετοιμάζω για την επόμενη μέρα.
Επίσης να την πηγαίνω σε οποιοδήποτε εξωσχολικό έχει.
Όλα αυτά τα κάνω κατά γράμμα και εννοείται πληρώνω την διατροφή κανονικότατα κάθε μήνα εδώ και 8 χρόνια.
Το παιδί εννοείται ότι με θέλει πάρα πολύ.
Μένω σε απόσταση 2 χιλιομέτρων από την πρώην σύζυγό μου.
Το σχολείο βρίσκεται περίπου στη μέση.
Η πρώην μου δουλεύει από τις 7:30 έως 14:30 και αναγκαστικά το παιδί το πηγαινοφέρνει στο σχολείο η πεθερά μου εκτός από τις 8 μέρες που το σχολάω εγώ.
Εγώ πλέον έχω πλήρη ελεύθερο χρόνο.
Πέστε μου εσείς με τον καινούργιο νόμο , πόσο χρόνο θα βρίσκεται στην μάνα του και πόσο σε μένα;;;;;
Νομίζω δεν χρειάζεται απάντηση.
Ισότητα έχουμε στην Ελλάδα και φυσικά το παιδί μας θέλει και τους δύο…!!!
«Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής»: Τα δικαστήρια δε γίνονται την επόμενη μέρα της καταγγελίας, διαρκούν μήνες έως χρόνια οι διαδικασίες. Πως μπορεί να βλεπει έναν/μια γονέα, μόνο του, το παιδί όταν αυτός/αυτή είναι υπόδικος;;
Καταλαβαίνω την ανάγκη των πατεράδων να περνάνε χρόνο με τα παιδιά τους αλλά αυτό δεν θα πρέπει να γίνεται με τίμημα τη σταθερότητα του παιδιού. Ναι στα οικογενειακά δικαστήρια που θα δρουν κι αποφασίζουν ανά περίπτωση και χωρίς πατριαρχικές λεπέζες πως μόνο οι γυναίκες είναι κατάλληλες ως γονείς, τεράστιο όχι σε οριζόντιους νόμους που καταδικάζουν τα παιδιά.
Είναι δυνατόν να απαιτείτε από τα παιδιά που έχουν κακοποιηθεί και να τα αναγκάζετε να περνάνε χρόνο με τον κακοποιητή τους μέχρι να υπάρχει αμετάκλητη καταδίκη ενώ όλοι ξέρουμε ότι στο ελληνικό δικαστικό σύστημα αυτό μπορεί να πάρει χρόνια; Το άρθρο αυτό είναι απαράδεκτο και δεν πρέπει να περάσει!
Δεν μπορείτε να επιτρέψετε να περιμένουν τα θύματα αμετάκλητη καταδίκη για ενδοοικογενειακή βία, πριν να αποκλείεται η επικοινωνία.
Ως χωρισμένος πατέρας που η τεως σύζυγος μου επιτρέπει να βλέπω το παιδί τον ελάχιστο χρόνο που επιτρέπει η δικαστική απόφαση (6 ώρες την εβδομάδα και διανυκτέρευση κάθε δεύτερο ΣΚ) έχω να σχολιάσω ότι το άρθρο πρέπει να επαναδιατυπωθεί ως ακολούθως: «Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο είναι τουλάχιστον το 1/3 του συνολικού χρόνου του ανηλίκου ήτοι 110 ημέρες κατανεμημένες ετησίως συμπεριλαμβανομένων διανυκτερεύσεων, δύναται όμως να αυξηθεί εως το ½ του συνολικού χρόνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας.»
Μιλάτε για ΑΜΕΤΆΚΛΗΤΗ καταδίκη σε περιπτώσεις ενδοιοκογενειακής βίας και εγκλημάτων κατά της γενετήσιας αξιοπρέπειας κτλ. Μας υποχρεώνετε με ένα κατάπτυστο νομοσχέδιο να παραδίδουμε τα παιδιά μας και να διατηρούμε επαφές με τους κακοποιητές και υπόδικους βιαστές μας. Μας ζητάτε να παραμείνουμε στην κακοπιητικη εστία, προσπαθώντας να προστατευσουμε τα παιδιά μας, βάζοντας μπροστά το δικό μας κορμί. Αντιβαίνετε εν ψυχρώ την συνθήκη της Κωνσταντινούπολη. Μιλάτε για τα δικαιώματα ίσου χρόνου κοκ των γονέων επάνω στα παιδιά, αλλά πουθενά δεν λαμβάνετε υπόψιν την εκφρασμένη επιθυμία και ανάγκη των παιδιών. Τι θα γίνει με τα θηκαζοντα βρέφη, με τα παιδιά που έχουν αναπτυξιακές διαταραχές και χρειάζονται μια σταθερή δομή και ένα ασφαλές περιβάλλον; Τι θα πείτε στις μητέρες και στα παιδιά που για εως και μια δεκαετία θα υποχρεούνται σε επαφή με τον κακοοιητη τους, μέχρι να έρθει η αμετάκλητη καταδίκη τους; Στην χώρα που ακόμα γυναίκες, μητέρες και παιδιά είμαστε πολίτες β’ κατηγορίας, με ανύπαρκτες δομές, με ελάχιστη υποστήριξη και τώρα με αυτό το έκτρωμα, θα μας βρίσκετε συνέχεια απέναντι σας…
Παραθέτω αυτούσιο το κείμενο της Ειρήνης Γεώργη που με καλύπτει εντελώς.
Άκουσα για το Νομοσχέδιο για την Υποχρεωτική Συνεπιμέλεια, τον Οκτώβριο του 2020. Το άκουσα γιατί μου έστειλε μια κοπέλα μήνυμα εδώ, αλλά ήθελε πάρα πολύ διάβασμα, και δεν είχα τη δύναμη να ασχοληθώ. Από τότε το αναβάλλω, παρόλο που από μέσα μου νιώθω ένοχη, αλλά πλέον δεν πάει άλλο, ήρθε η στιγμή να πω κάτι κι εγώ.
Μήνες τώρα ακούω, διαβάζω, αλλά σποραδικά, είναι δύσκολο να καταλάβεις τι ισχύει και τι όχι, το θέμα είναι πολύπλοκο, και φαίνεται να υπάρχουν συμφέροντα που πιέζουν την κατάσταση υπόγεια, αόρατα, ύπουλα αλλά καταλυτικά.
Τις προάλλες που έγραφα για τις αμβλώσεις και το σάπιο «δικαίωμα του παιδιού στη ζωή από τη στιγμή της σύλληψης», ένας άντρας σχολίασε ότι οκ, καταλάβαμε, για τη γέννηση δεν θέλετε να έχουμε λόγο, για την ανατροφή επιτρέπεται να έχουμε; Και άλλος ένας στο ίδιο ποστ ζήτησε τη γνώμη μου για το νομοσχέδιο. Και είπα μόνο ότι όλοι οι άνθρωποι που εκτιμώ, είναι κατά.
Αλλά χμμμ… σκέφτηκα, κοίτα πώς μαζεύονται γύρω απ’ αυτά τα δύο ζητήματα, το δικαίωμα των γυναικών να ορίζουν το σώμα τους και τη συνεπιμέλεια, τα κλιμάκια τα ακροδεξιά.
Ενδιαφέρουσα σκέψη, βάλ’ την στην άκρη για μετά. Και να προειδοποιήσω, όσα κι αν έχω διαβάσει αυτές τις μέρες, δεν είναι αρκετά, αλλά αυτά που έχω καταλάβει θα προσπαθήσω να τα πω με ερωταπαντήσεις, όσο μπορώ πιο επεξηγηματικά:
1. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η κοινή επιμέλεια είναι ιδανική. Κανείς. Αλλά είναι ιδανική, όταν είναι συναινετική. Το πρόβλημα δεν είναι η συνεπιμέλεια. Το πρόβλημα είναι το να είναι υποχρεωτική. Αλλά γιατί;
Γιατί δεν μπορεί να αποφασίζει ο νόμος με οριζόντιο τρόπο ότι το ίδιο θα γίνεται με κάθε ζευγάρι που χωρίζει ενώ έχει παιδί, ανεξαρτήτως του τι συμβαίνει μέσα στην κάθε οικογένεια, του τι είδους γονιός είναι ο κάθε γονιός, και σε τι συνθήκες ζωής θα υποβάλλεται το κάθε παιδί. Το δικαστήριο πρέπει να αποφασίζει κατά περίπτωση και το νομοσχέδιο το φέρνει προ τετελεσμένου γεγονότος, στερώντας του την ισχύ.
2. Το νομοσχέδιο μιλάει για εναλλασσόμενη κατοικία και ίσο μοίρασμα του χρόνου του παιδιού σε κάθε γονιό, (ο οποίος χρόνος μετά κατέβηκε στο ένα τρίτο αντί για το μισό). Δηλαδή το παιδί να μένει μισό καιρό στο ένα σπίτι, και μισό καιρό στο άλλο. Κατανοητό. Και είναι κακό να ζητάει ένας πατέρας να βλέπει το παιδί του;
Όχι. Ο πατέρας πρέπει να μπορεί να βλέπει το παιδί του, να περνάει χρόνο μαζί του και να έχει λόγο στις σημαντικές αποφάσεις της ζωής του, εκτός κι αν συντρέχουν άλλοι λόγοι ακαταλληλότητας, πιο σοβαροί.
3. Είναι κακό να μένει το παιδί μισό χρόνο σε ένα σπίτι και μισό στο άλλο;
Όχι απαραίτητα. Αλλά είναι χαζό να περιμένεις ότι μπορεί ρεαλιστικά να συμβεί, εκτός κι αν και γονείς και πεθερικά μένουν στην ίδια γειτονιά, ιδανικά στην Εκάλη, με σοφέρ και νταντά.
4. Είναι κακό να θέλει ένας πατέρας να μένει με το παιδί του;
Όχι. Αλλά:
Α) Είναι κακό να μένει το παιδί με έναν πατέρα που δεν ενδιαφέρεται να είναι πατέρας, αλλά απλώς δεν θέλει να πληρώνει διατροφή.
Β) Είναι κακό μια μητέρα να μην μπορεί να αναζητήσει ποτέ δουλειά εκτός της πόλης που μένει ο πατέρας, γιατί θα χάσει το παιδί.
Γ) Είναι κακό να μένει το παιδί με έναν πατέρα που μπορεί να είναι απών, να το βάζει σε κίνδυνο ή να το κακοποιεί.
Δ) Είναι κακό μια κακοποιημένη γυναίκα να είναι υποχρεωμένη να βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τον κακοποιητή της, γιατί αλλιώς θα χάσει το παιδί.
Ε) Είναι κακό να μπορεί ο άντρας και πάλι να έχει πλήρη έλεγχο της γυναίκας, ακόμα κι αφού εκείνη χωρίσει, εργαλειοποιώντας το παιδί.
5. Είναι κακό να παίρνει πάντα την επιμέλεια η μητέρα και ποτέ ο πατέρας;
Ναι. Την επιμέλεια πρέπει να την παίρνει ο καταλληλότερος γονιός, και απλώς η κοινωνία ακόμα θεωρεί τη γυναίκα εξ ορισμού καταλληλότερη για τη δουλειά αυτή. Ο φεμινισμός είναι που αρνείται ότι αυτό είναι θέσφατο, και τολμάει να το αμφισβητεί.
6. Είναι κακό να κοιτάμε και τα δικαιώματα του πατέρα;
Όχι. Είναι κακό να βάζουμε τα δικαιώματα του πατέρα πάνω από την ασφάλεια της μητέρας και το συμφέρον του παιδιού.
7. (Μπόνους). Ναι αλλά για το τρομερό μας επιχείρημα, το Σύνδρομο Γονεϊκής Αποξένωσης, γιατί δε λέτε;
Το Σύνδρομο Γονεϊκής Αποξένωσης έχει την ίδια επιστημονική εγκυρότητα με το ότι τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό.
8. Τι μπορεί να καταλάβει κανείς τελικά;
Η υποχρεωτική συνεπιμέλεια έχει ένα προσωπείο ισότητας φύλων και προοδευτισμού, ενώ στην πραγματικότητα είναι τρόπος ελέγχου και χειρισμού των γυναικών και ύπουλο όργανο του συντηρητισμού. Δεν έχει να κάνει με καλούς μπαμπάδες που ανήκουν στη νέα εποχή και είναι στοργικοί και τρυφεροί, έχει να κάνει με επιστροφή σε μια εποχή που οι γυναίκες που ζούσαν σε κακοποιητικά περιβάλλοντα, δεν τολμούσαν να ζητήσουν διαζύγιο μην τυχόν και δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα ή χάσουν το ίδιο τους το παιδί.
9. Είναι η υποχρεωτική συνεπιμέλεια καταδικαστέα γενικά;
Όχι. Δεν είναι ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι θεμιτή, θεωρητικά. Θα μπορούσε. Αλλά μόνο σε μια κοινωνία όπου ήδη υπάρχει ισότητα, όπου οι μισθοί μεταξύ των δύο φύλων και οι θέσεις εξουσίας έχουν εξισωθεί, όπου τα ποσοστά γυναικείας ανεργίας έχουν μειωθεί, όπου οι γυναικοκτονίες έχουν εξαλειφθεί, όπου η ενδοοικογενειακή βία έχει ελαχιστοποιηθεί, και με ένα δίκτυο Πρόνοιας και κοινωνικών υπηρεσιών, τόσο άμεσο, αποτελεσματικό και ευρύ, που στην ελληνική πραγματικότητα του σήμερα, ούτε μπορεί κανείς μας να διανοηθεί.
Αυτό το νομοσχέδιο δεν πρέπει να ψηφιστεί.
Πως θα μπορει να ξεφύγει μια γυναίκα απο την ενδοοικογενειακη βια με την υποχρεωτική συνεπιμελεια θα γινει παγίδα εκείνη και το παιδι της .παρακαλω να αποσυρθεί το νομοσχέδιο
Η προϋπόθεση που τίθεται για την έκδοση αμετάκλητης δικαστικής απόφασης σε
βάρος του κακοποιητή γονέα, προκειμένου να αποκλειστεί το δικαίωμα επικοινωνίας με το
τέκνο, αντιβαίνει Διεθνείς Συμβάσεις και κυρίως τη Σύμβαση της
Κωνσταντινούπολης για την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας.
Πως προάγεται το συμφέρον του παιδιού όταν θα πρέπει να επικοινωνεί με τον
κακοποιητή γονέα 8-10 χρόνια ακόμα, όσο δηλαδή κάνει μια απόφαση να καταστεί αμετάκλητη??
Πληρώνω κανονικά την διατροφή και μένει στο σπίτι μου από τον Ιούλιο του 2020 9 μήνες τώρα δεν με αφήνει να δω το γιο μου τον οποίο είχα αριστη σχέση διότι ζήτησα την επειμελια ο μικρός πήγε 12 ετών και το έστρεψε εναντίον μου…. αυτόφωρο να είναι συνεχώς όπως και αν κάποιος δεν πλήρωσε διατροφή.. Παρακαλώ δίκαιη και ισότιμη προς και τους 2 γονείς.. μεγάλες ποινές ώστε να 7σταματήσουν οι αποξενώτες… Ευχαριστώ
Όταν ο γονέας όπου διαμένει το τέκνο παραβιάζει την απόφαση επικοινωνίας, για λόγους προστασίας του παιδιού από κακοποιητη γονέα ή γιατί το παιδί δεν θέλει ή φοβάται ή δεν έχει οικειότητα με τον άλλο γονέα σε περίπτωσεις (έκτος γάμου ανήλικα τέκνα) η ποινή θα είναι αφαίρεση επιμέλειας?
Η μη καταβολή διατροφής δεν θα έχει ποινή;
Η υποχρέωση λοιπόν με όλο το σόι του γονέα που δεν διαμένει το τέκνο πάλι θα αφαιρείται η επιμέλεια?
Το ίδιο θα ισχύει για παιδιά εκτός γάμου; Όταν το παιδί μεγαλώνει και ζει με τον ένα γονέα και δεν έχει καμία επικοινωνία μέχρι στιγμής με τον άλλο γονέα λόγο επίκινδυνοτητας του χαρακτήρα πάλι θα αφαιρείται η επιμέλεια? Και που θα πήγαινει το παιδί ? Στα χέρια ενός άγνωστου για το παιδί?
Όταν δε παραβιάζονται οι αποφάσεις εκατέρωθεν δηλαδή η μη καταβολή διατροφής και η επικοινωνία από την άλλη το παιδί θα το αναλμβάνει το κράτος σε κάποιο ίδρυμα ?
Τόσα χρόνια οι ΜΚΟ και οι υπέρμαχοι της συνεπιμέλειας χτίζουν την κουλτούρα της κακιάς – ψυχικά ασταθείς – αποξενωτριας μητέρας. Με το άρθρο νομιμοποιήτε μια άκρως εκδικητική συμπεριφορά ως αντίποινα.
Κύριε Υπουργέ ανεπανόρθωτες οι βλάβες που θα δημιουργήσετε το γνωρίζετε?
Ανθρωπιά με γνώμονα το συμφέρον του τέκνου όχι την εκδίκηση των λόμπυ.
Έχουμε γεμίσει κακοποιημένες γυναίκες εδώ μέσα. Ή Είμαστε χώρα κάφρων, ή κάποιες μπαίνουν συνεχώς από την ίδια IP κι αναφέρουν αυτα τα άτοπα επιχειρήματα. Επαναλαμβάνω λοιπόν, σε περίπτωση κακοποίησης παρεμβαίνει ο εισαγγελέας, διαβάστε και τα άλλα άρθρα του νόμου. Προς τους διαχειριστές του συστήματος, παρακαλώ ελέγξτε τις IP, πολλά σχολία έχουν προέλθει από τις ίδιες IP με διαφορετικά ονόματα για να δειξουν κλίμα δυναμικής.
1) Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας: Ποιος είναι “ο συνολικός χρόνος επικοινωνιας”; Ο ύπνος, οι δραστηριότητες κλπ που εντάσσονται; Υπάρχουν περιπτώσεις όπου πατεράδες διαμαρτύρονται ότι οι μανάναδες “φορτώνουν τα παιδιά με δραστηριότητες για να μην τα βλέπουν… Δηλαδή οι μανάδες χρεώνονται ως προσωπικό χρόνο που περνούν με τα τέκνα τις δραστηριότητες των παιδιών, το διάβασμα τους, τις ώρες των φροντιστηρίων κλπ, ενώ οι πατεράδες θέλουν το 1/3 του χρόνου που δεν προσδιορίζεται με σαφήνεια στο νομοσχέδιο, απαλλαγμένο από βαρίδια τύπου δραστηριότητες κλπ, θεωρώντας δεδομένο ότι στο χρόνο επικοινωνίας τους το παιδί πρέπει να είναι πλήρως διαθέσιμο για να του “πιπιλίζουν τα αυτιά” μαζί με τις μανάδες τους εναντίον της ίδιας τους της μάνας. Η μάνα δε θα μπορεί να κανονίσει με ηρεμία το ημερήσιο πρόγραμμα δραστηριοτήτων του παιδιού, αφού προτεραιότητα του νομοσχεδίου, είναι η κάλυψη του χρόνου των μπαμπάδων και κυρίως των μητέρων τους – πρωην πεθερων , οι οποίες βρίσκονται πίσω από όλο αυτό το ανακάτεμα, και όχι οι πραγματικές ανάγκες του ίδιου του παιδιού. Το παιδί δεν βλέπει εξίσου και τους δύο γονείς, ούτε γίνεται ποσοστό του χρόνου τους, όταν οι γονείς είναι παντρεμένοι; Γιατί πρέπει αυτό να γίνεται όταν είναι χωρισμένοι; Συνήθως, η μητέρες είναι αυτές που ασχολούνται με τη διατροφή του και τις δραστηριότητές τους. Κατα κανόνα οι πατεράδες το πηγαίνουν βόλτα στον ελεύθερό τους χρόνο, πηγαίνουν γήπεδο κλπ και βάζουν ως προτεραιότητα τα επαγγελματικά τους, ώστε να μπορέσουν να του προσφέρουν όταν θα έχει ανάγκη και ο λιγότερος σε σχέση με τη μητέρα χρόνος που περνάνε φροντίζουν να είναι ποιοτικός, αφήνοντας στις μητέρες τα πρακτικά θέματα της καθημερινότητας, σεβόμενοι τη φύση και το δικαίωμα των παιδιών στη μητρική φροντίδα, η θαλπωρή της οποίας είναι αναντικατάστατη. Έτσι έχουν καλή σχέση και με τη μητέρα, ακόμη και μετά το διαζύγιο και το παιδί μεγαλώνει με αγάπη και ηρεμία. Αργότερα, συνήθως στην εφηβία οι ώριμοι ενήλικες – γονείς σεβόμενοι την επιθυμία του παιδιού, συνεννοούνται μεταξύ τους και συναποφασίζουν αν το παιδί θέλει να μένει περισσότερο με τον πατέρα. ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΟΣΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟ ΟΠΟΤΕ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗ ΜΑΝΑ (ΕΦΟΣΟΝ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ Η ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΙΚΑ ΥΓΙΗΣ, ΔΕ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ). Αυτα βεβαίως τα φυσιολογικά, δηλαδη ο ένας να σέβεται το ρόλο τους αλλου, συμβαίνουν σε περιπτώσεις ώριμων και “χορτάτων” ανθρώπων που δεν προσκολλώνται στα παιδιά τους και δεν επιτρέπουν στις μαμάδες τους να παίζουν το ρόλο της μάνας του παιδιού. Συνήθως αυτά τα ζευγάρια έχουν και χαλαρό προγραμμα στην επικοινωνία τους με το παιδί (όποτε δηλαδή βολεύει όλους και κυρίως το παιδί), ενώ σε πολλές περιπτώσεις βγαίνουν και όλοι μαζί για φαγητό, γιορτές κλπ. Αυτά βεβαίως δεν μπορεί να τα εξαναγκάσει το Κράτος, αλλά έρχονται φυσιολογικά με το πέρασμα των χρόνων και με ΑΜΟΙΒΑΙΟ σεβασμό.
2) “Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου.” Ερώτηση α): οι ανιόντες έχουν το δικαίωμα να ανακατεύονται στην ανατροφή, τη διατροφή κλπ του παιδιού με διάνοια γονέα; β) Έχουν το δικαίωμα να κρύβονται πίσω απο το γονέα, δηλ. να τον χρησιμοποιούν ως αχυράνθρωπο, για να μεγαλώσουν με τις δικές τους αρχές το παιδί, επειδή το θεωρούν ιδιοκτησία τους; γ) Έχουν το δικαίωμα να ανακατεύονται στην ονοματοδοσία και να μη μπορεί να γίνει βάπτιση, επειδή εκτός από το επίθετο σε αποκλειστικότητα (γιατί εκεί η παράδοση τους βολεύει, το να παίρνει δηλ. το παιδί το επίθετο του πατέρα, και να κολλάνε δίπλα από το επίθετο και το junior) θέλουν και το δικό τους όνομα σε αποκλειστικότητα; Γιατί δεν προτάσσεται από το νομοσχέδιο να παίρνουν τα παιδιά ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ και τα δύο επίθετα και μάλιστα με αλφαβητική σειρα, για λόγους ισότητας; δ) Έχουν το δικαίωμα να έρχονται με όλο το σόι, το οποίο ανακατεύεται στα πάντα, σε όλες τις δραστηριότητες του παιδιού και να προκαλούν καβγάδες; ε) Είναι σωστό το τέκνο να αναγκάζεται να μεγαλώνει με μάνα την πεθερά, που δεν χόρτασε με το μεγαλωμα των δικών της παιδιών και θεωρώντας το εγγόνι δύο φορές παιδί της, το μπουκώνει όλη μέρα με σοκολάτες, για να το καλοπιάνει και το δηλητηριάζει εναντίον της ίδιας του της μανας; στ) Είναι σωστό η ανιούσα να λαμβάνει αντικαταθλιπτική αγωγή και να κλαίει όλη την ώρα μπροστά στο παιδί σου, να γυρίζει κάθε φορά το παιδί σου με σκοτεινιασμένο βλέμμα και να μην μπορείς να βρεις άκρη με τη γραφειοκρατία, να λάβεις αντίγραφα της συνταγογράφησης; ΕΧΕΤΕ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΡΑΜΑΤΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ; ζ) Οι τρίτοι έχουν καποια υποχρέωση απέναντι στο παιδί και τους γονείς του; Οφείλουν να μένουν ανεξάρτητοι, να είναι ψυχικά υγιείς, να μην επηρεάζουν το παιδι και να μην προκαλούν καβγάδες; ΑΥΤΑ ΟΛΑ ΠΩΣ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΟΥΝ; ΟΙ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ . ΖΗΤΑΜΕ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΑΝΙΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΤΡΙΤΟ ΘΕΩΡΗΣΕΙ ΟΤΙ ΕΜΠΟΔΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ (ΑΚΟΥΣΟΝ ΑΚΟΥΣΟΝ – ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΑΠΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΣΕ ΤΡΙΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!!!!). Να συσταθούν επιτροπές εμπειρογνωμώνων που να εξετάζουν γονείς , ανιόντες και τρίτους που πλέον είναι ανώτεροι των γονέων, βάσει του νομοσχεδίου, αφου δεν τίθενται υποχρεώσεις ως προς αυτούς. Να είναι εύκολη η πρόσβαση σε ιατρικά έγγραφα σε τέτοιες περιπτώσεις και ΟΧΙ να καλύπτονται από τα προσωπικά δεδομένα, τα οποία πρέπει να προβλεφθεί ρητά ότι θα κάμπτονται σε τέτοιες περιπτώσεις. ζ) Η προβοκάτσια θα τιμωρείται βάσει του νόμου; Δηλαδή αν εγώ φέρω συγγενείς ή φίλους σε δραστηριότητες ή σχολική εορτή του παιδιού, προκαλέσουμε τον άλλο γονέα με μορφασμούς, επιδεικνύουμε επίτηδες κτητικότητα στο παιδί και ο άλλος κάποια στιγμή αντιδράσει ανθρώπινα, εγώ μπορώ βάσει του νομοσχεδίου να τους φέρω όλους αυτούς μάρτυρες εναντίον του πρώην συζύγου ,ότι δεν επιτρέπει την επαφή μαζί τους και αυτός θα πρέπει να αποδείξει οτι δεν είναι ελέφαντας ή θα πρέπει να φέρει μάρτυρες δασκάλους, άλλους γονείς κλπ. αναστατώνοντας το περιβάλλον του παιδιού; Οι τρίτοι θα φύγουν, θα πάνε στο σπιτάκι τους εχοντας προκαλέσει εκ του ασφαλούς φασαρία, πολλές φορές λαμβάνοντας και ανταλλάγματα από τον ηθικό αυτουργό και ο γονέας εις βάρος του οποίου στήθηκε όλο αυτό θα βρεθεί και απολογούμενος σε στρεψοδικία. Επειδή συνήθως ο πιο ψύχραιμος υποχωρεί, θα είναι υποχρεωμένος να ανέχεται όλους αυτούς! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΟ! Το περιβάλλον του παιδιού θα πρέπει να είναι ήρεμο και ανιόντες και τρίτοι που έχουν εμπλακεί και είναι ανεπιθύμητοι από έναν εκ των γονέων θα πρέπει να εμποδίζονται να ερχονανται σε επαφη με το παιδι . Δεν είναι προτεραιότητα αυτοί αλλα τα συμφέροντα των παιδιών. Όποιος στήνει προβοκάτσια ή συμμετέχει σε τέτοια, θα πρέπει να προβλεφθεί ρητά οτι θα έχει αστικές και ποινικές συνέπειες και απαγόρευση επικοινωνίας με το παιδι.
Αρχικά, το εν λόγω άρθρο εισάγει την προβληματική του τεκμηρίου του 1/3 του χρόνου. Ο νομοθέτης, μη λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες κάθε περίπτωσης και κάθε τέκνου, θεωρεί ότι βελτιώνει μια κατάσταση εισάγοντας έναν, τρόπον τινά, «υπόδειγμα – δείκτη» για τον δικαστή, υποδεικνύοντας του ,επί της ουσίας, τη δουλειά του.
Επιπροσθέτως, καθαρά δογματικώς, είναι πλήρως εσφαλμένη η θέση της λέξης «τεκμαίρεται» στο νόμο (η Ελλάδα θα γίνει η πρώτη και μοναδική χώρα στην Ευρώπη που χρησιμοποιεί αυτό το ρήμα στις νομικές τις διατάξεις σχετικά με την επικοινωνία γονέων και τέκνων), ρήμα το οποίο στη νομική επιστήμη χρησιμοποιείται για την διάγνωση και αναγνώριση εννόμων συνεπειών ή πραγματικών περιστατικών που τις στοιχειοθετούν και όχι για την διάπλαση -επί το πρώτον- δικαιωμάτων και υποχρεώσεων (όπως εν προκειμένω του δικαιώματος επικοινωνίας του γονέα με το τέκνο του υπό τις νέες συνθήκες που έχουν ανακύψει), αφού εκ των πραγμάτων, είναι αδύνατο κάτι τεκμαρθεί ως συγκεκριμένος αριθμός ή μέτρο, αφ’ής στιγμής δεν υπάρχει ακόμα στο νομικό κόσμο, αλλά αντίθετα δημιουργείται/διαπλάθεται το πρώτον με την έκδοση της απόφασης του Δικαστηρίου που επιλύει την εκάστοτε διαφορά. Αυτό και μόνο καταδεικνύει την προχειρότητα με την οποία συντάχθηκε και εισήχθη με ταχύτατες διαδικασίες το εν λόγω νομοσχέδιο προς διαβούλευση.
Επίσης, δημιουργείται σύγχυση και κατά τη γραμματική και τελολογική ερμηνεία του άρθρου, καθώς είναι αδύνατο τελικά να γίνει γνωστή και αληθής η βούληση του νομοθέτη. Συγκεκριμένα, σε κανένα σημείο του άρθρου δεν αποσαφηνίζεται ο τρόπος με τον οποίο θα οριοθετείται ο καταρχήν συνολικός χρόνος ο οποίος εν συνεχεία θα πρέπει να διαιρεθεί για να φτάσουμε στο αποτέλεσμα του ενός τρίτου. Αφορά το συνολικό χρόνο στη ζωή του παιδιού, πχ, όλου του έτους, της εβδομάδας ή του 24ώρου, ακόμα και του χρόνου που αφιερώνεται στο ύπνο, στην σχολική διδασκαλία ή στις εξωσχολικές δραστηριότητες; Αν δηλαδή ένα παιδί μέσα στην εβδομάδα έχει ελεύθερο χρόνο από τις 168 ώρες της εβδομάδας, τις 50 (αφού αφαιρεθούν οι ώρες του ύπνου και του σχολείου), θα πρέπει να τις περάσει όλες (και ακόμα περισσότερες με αυτές) με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει; Και τελικά σε τι συνίσταται εντέλει ο ρόλος του γονέα με τον οποίο θα διαμένει το τέκνο; Οι σχέσεις του με το παιδί του θα καταστούν αποκλειστικά ξενοδοχειακής φύσης;
Επιπλέον, ο προβλεπόμενος στο τελευταίο εδάφιο της πρώτης παραγράφου του νέου άρθρου «αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας» μόνο επί περιπτώσει σοβαρών λόγων, είναι αντιφατικός, καθώς ήδη αναιρείται με το αμέσως προηγούμενο εδάφιο που επιτρέπει γενικά στο δικαστή να ορίζει και μικρότερη επικοινωνία εφόσον αυτό επιβάλλεται από το συμφέρον του τέκνου, χωρίς περαιτέρω προϋποθέσεις.
Αρχικά, το εν λόγω άρθρο εισάγει την προβληματική του τεκμηρίου του 1/3 του χρόνου. Ο νομοθέτης, μη λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες κάθε περίπτωσης και κάθε τέκνου, θεωρεί ότι βελτιώνει μια κατάσταση εισάγοντας έναν, τρόπον τινά, «υπόδειγμα – δείκτη» για τον δικαστή, υποδεικνύοντας του ,επί της ουσίας, τη δουλειά του.
Επιπροσθέτως, καθαρά δογματικώς, είναι πλήρως εσφαλμένη η θέση της λέξης «τεκμαίρεται» στο νόμο (η Ελλάδα θα γίνει η πρώτη και μοναδική χώρα στην Ευρώπη που χρησιμοποιεί αυτό το ρήμα στις νομικές τις διατάξεις σχετικά με την επικοινωνία γονέων και τέκνων), ρήμα το οποίο στη νομική επιστήμη χρησιμοποιείται για την διάγνωση και αναγνώριση εννόμων συνεπειών ή πραγματικών περιστατικών που τις στοιχειοθετούν και όχι για την διάπλαση -επί το πρώτον- δικαιωμάτων και υποχρεώσεων (όπως εν προκειμένω του δικαιώματος επικοινωνίας του γονέα με το τέκνο του υπό τις νέες συνθήκες που έχουν ανακύψει), αφού εκ των πραγμάτων, είναι αδύνατο κάτι τεκμαρθεί ως συγκεκριμένος αριθμός ή μέτρο, αφ’ής στιγμής δεν υπάρχει ακόμα στο νομικό κόσμο, αλλά αντίθετα δημιουργείται/διαπλάθεται το πρώτον με την έκδοση της απόφασης του Δικαστηρίου που επιλύει την εκάστοτε διαφορά. Αυτό και μόνο καταδεικνύει την προχειρότητα με την οποία συντάχθηκε και εισήχθη με ταχύτατες διαδικασίες το εν λόγω νομοσχέδιο προς διαβούλευση.
Επίσης, δημιουργείται σύγχυση και κατά τη γραμματική και τελολογική ερμηνεία του άρθρου, καθώς είναι αδύνατο τελικά να γίνει γνωστή και αληθής η βούληση του νομοθέτη. Συγκεκριμένα, σε κανένα σημείο του άρθρου δεν αποσαφηνίζεται ο τρόπος με τον οποίο θα οριοθετείται ο καταρχήν συνολικός χρόνος ο οποίος εν συνεχεία θα πρέπει να διαιρεθεί για να φτάσουμε στο αποτέλεσμα του ενός τρίτου. Αφορά το συνολικό χρόνο στη ζωή του παιδιού, πχ, όλου του έτους, της εβδομάδας ή του 24ώρου, ακόμα και του χρόνου που αφιερώνεται στο ύπνο, στην σχολική διδασκαλία ή στις εξωσχολικές δραστηριότητες; Αν δηλαδή ένα παιδί μέσα στην εβδομάδα έχει ελεύθερο χρόνο από τις 168 ώρες της εβδομάδας, τις 50 (αφού αφαιρεθούν οι ώρες του ύπνου και του σχολείου), θα πρέπει να τις περάσει όλες (και ακόμα περισσότερες με αυτές) με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει; Και τελικά σε τι συνίσταται εντέλει ο ρόλος του γονέα με τον οποίο θα διαμένει το τέκνο; Οι σχέσεις του με το παιδί του θα καταστούν αποκλειστικά ξενοδοχειακής φύσης;
Επιπλέον, ο προβλεπόμενος στο τελευταίο εδάφιο της πρώτης παραγράφου του νέου άρθρου «αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας» μόνο επί περιπτώσει σοβαρών λόγων, είναι αντιφατικός, καθώς ήδη αναιρείται με το αμέσως προηγούμενο εδάφιο που επιτρέπει γενικά στο δικαστή να ορίζει και μικρότερη επικοινωνία εφόσον αυτό επιβάλλεται από το συμφέρον του τέκνου, χωρίς περαιτέρω προϋποθέσεις.
Περαιτέρω, ο αποκλεισμός ενός γονέα, μόνο κατόπιν αμετάκλητης καταδίκης του, προσκρούει πρωτίστως στον συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, του φυσικά φορέας είναι και το ανήλικο τέκνο. Η απαίτηση αμετάκλητης καταδίκης από το ίδιο το κείμενο του νόμου, πέρα από τον ιδιαίτερα μακροχρόνιο ορίζοντά της (ο οποίος μπορεί να υπερβεί στην Ελλάδα ακόμα και τη 10ετία) παραγνωρίζει και αψηφά ευθέως και την κρίση του πρωτόδικου δικαστηρίου, ακόμα και του Εφετείου (δικαστηρίων ουσίας), θεωρώντας έμμεσα, τις αποφάσεις τους ως μη επαρκείς για την απομάκρυνση του τέκνου από τον κακοποιητή γονιό, χωρίς την επικύρωσή τους από τον Άρειο Πάγο.
Παράδειγμα:
Πατέρας ο οποίος ασκεί σήμερα ενδοοικογενειακή βία προς τη σύζυγο και μητέρα του παιδιού του και προς το ηλικίας 7 ετών τέκνο τους, σύμφωνα με τη νέα ρύθμιση, θα στερηθεί το δικαίωμα επικοινωνίας με το εν λόγω τέκνο, τη στιγμή που η καταδικαστική απόφαση θα καταστεί αμετάκλητη, γεγονός που θα λάβει χώρα σε 6-8 περίπου χρόνια από το συμβάν (κι αυτό μόνο στα πλημμελήματα, γιατί για τα κακουργήματα είναι πολύ περισσότερο), δηλαδή όταν το τέκνο του που μέχρι τότε θα διαβιεί μαζί του, έχει σχεδόν ενηλικιωθεί.
Σύμφωνα με την πολυχρόνια πρακτική στο Βέλγιο-Φλάνδρα της εβδομαδιαίας κυκλικής εναλλαγής κατοικίας για τα παιδιά στα σπίτια των δύο γονέων όταν αυτά είναι κάτω των 12 ετών ορίζει το δικαστήριο ένα κοινωνικό λειτουργό υπεύθυνο για την ομαλή λειτουργία και συνεννόηση. Ο κοινωνικός λειτουργός επιμελείται της εύρυθμης λειτουργίας των συμφωνηθέντων και επίσης υποβάλλει εκθέσεις μεταβολών για τα οικονομικά των γονέων, την περίπτωση καταγγελίας κακοποίησης μέχρι τελεσιδικίας, την επιμέλεια σύστασης κοινού ταμείου όπου συμβάλλουν ανάλογα με την οικονομική τους δύναμη οι γονείς και αφορούν λειτουργικά έξοδα των παιδιών.
Σε περιπτώσεις καταγγελιών κακοποίησης προτείνω εάν μετά την τελεσιδικία αθωώνεται ο/η κατηγορούμενος να υφίσταται ο καταγγέλων δήμευση των περιουσιακών του στοιχείων. Αυτό γιατί συνήθως τέτοιες καταγγελίες γίνονται όταντα παιδιά είναι ανήλικα και τελεσιδικούν όταν πλέον έχουν ενηλικιωθεί. Το αποτέλεσμα ο δικαιωμένος/η πάντα να στερείται του παιδιού του. Έτσι θα αποτραπεί η πατέντα κατασκευασμένων συκοφαντιών.
Σε ο,τι αφορά το παρόν άρθρο πρέπει α) να διευκρινιστεί σαφώς ότι το 30% αναφέρεται στο 30% των 365 ημερών του έτους και ότι περιλαμβάνονται οι αντίστοιχες διανυκτερεύσεις και β) να υπάρχει δυνατότητα να ανέβει σε 50% του συνολικού χρόνου του παιδιού αν πληρούνται κάποιες προϋποθέσεις π.χ κατοικία των δύο γονέων εντός του ίδιου δήμου ή γειτονικών δήμων.
Παράλληλα την περίοδο των διακοπών πρέπει να υπάρχει ειδική πρόβλεψη, όπως βγάζουν οι περισσότερες δικαστικές αποφάσεις για 50-50.
Ως χωρισμένος μπαμπάς παρακαλώ να λάβετε υπόψιν την σκληρή πραγματικότητα ότι οι μπαμπάδες από την μια ημέρα στην άλλη μετρατρέπονται σε επισκέπτες που έχουν δικαίωμα να βλέπουν τα παιδιά τους 6 ώρες την εβδομάδα και κάθε δεύτερο ΣΚ!!! Ούτε φυλακισμένοι να ήμασταν! Φυσικά ακολουθεί η αποξένωση από το παιδί αφού ο έτερος γονέας σε αποκόπτει βιαίως από την καθημερινότητα του παιδιού.
Μέχρι σήμερα, κάθε παιδί ήταν μια μοναδική ιστορία, την οποία εξέταζε ξεχωριστά ο/η δικαστής, καθιστώντας τις ισχύουσες διατάξεις του Οικογενειακού Δικαίου από τις πλέον προοδευτικές στην Ευρώπη. Ο νομοθέτης εισάγει αυθαίρετα και οριζόντια τον ορισμό του συμφέροντος του παιδιού, το ίδιο για όλα τα παιδιά, αφαιρώντας από την/τον δικαστή τη δυνατότητα να κρίνει κατά περίπτωση και ανάλογα με τις κοινωνικές-οικονομικές δυνατότητες και τις δυναμικές που αναπτύχθηκαν στην κάθε οικογένεια. Αντί οι ανάγκες και ο λόγος του ίδιου του παιδιού και των ειδικών παιδοψυχολόγων να αναβαθμίζονται, εν έτει 2021 το κράτος αναλαμβάνει τον ρόλο του πάτερ φαμίλια, του πατριάρχη που ξέρει καλύτερα από όλες και όλα (γυναίκες και παιδιά) ποιο είναι το συμφέρον τους. Επιπλέον, εισάγεται τεκμήριο του 1/3 του χρόνου του παιδιού για την άσκηση επικοινωνίας με τον γονέα που δεν διαμένει, το οποίο δεσμεύει καταλυτικά τη δυνατότητα του δικαστή να κρίνει εξατομικευμένα. Πρόκειται για μια ρύθμιση που παραβιάζει τα δικαιώματα των παιδιών.
Με μία αδιανόητη πρόταση, ο κακοποιητικός γονέας, ακόμη και αν έχει καταδικαστεί πρωτόδικα, θα μπορεί να έχει (1/3) επικοινωνία με το παιδί και πρόσβαση στην κακοποιημένη πρώην σύζυγο που έχει την κύρια επιμέλεια, μέχρι την ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗ καταδίκη του. Αυτό για τα ελληνικά ποινικά δικαστήρια, συνιστά υπόθεση περίπου 10 χρόνων. Δεν γνωρίζετε τα στατιστικά από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες και την αστυνομία; Δεν γνωρίζετε για την αύξηση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας και παιδικής κακοποίησης; Δεν γνωρίζετε τη διεθνή εμπειρία, συχνά τραγική, με δολοφονημένα παιδιά και γυναίκες, από χώρες με παρόμοια νομοθεσία;;;
Χωρίς να εχω οικονομική άνεση, να μιλάω από θέση ισχύος, θα ήθελα οι αγαπητοί πατεράδες να επικεντρώσουμε στο πρόβλημα. Τα παιδιά μας, μας χρειάζονται, και το 1/3 ελάχιστος χρόνος επικοινωνίας είναι μία καλή αρχή για να μας έχουν ενεργούς. Ποιός νοιάζεται για τη διατροφή; Τα παιδιά μας πίσω θέλουμε, που μια ωραία πρωία, μας τα άρπαξαν, βαφτιζοντάς μας επισκέπτες. Τα παιδιά μας πίσω γιατί μας χρειάζονται, όπως και τη μάνα τους, όλα τα άλλα έρχονται δεύτερα.
Ένα επιπρόσθετο, για την οικογενειακή βία. Σε περίπτωση, που κάποιος έχει ενδείξεις ακατάλληλου να ασκήσει το 1/3, λόγω υπόνοιας βίας, να επεμβαίνει κοινωνική υπηρεσία και εισαγγελέας για να κρίνει άμεσα, ώστε να τελειώσει το παραμύθι με την κακοποίηση και την αμετάκλητη καταδίκη που κάποιες επικαλούνται. Επίσης οποιαδήποτε μορφή βίας έναντι του παιδιού να τιμωρείται άμεσα. Βία τέτοιου τύπου είναι σαφώς και η αποξένωση από τον γονέα και την οικογενειά του.
Πρέπει να εισαχθεί ο όρος κοινή επιμέλεια όπου οι συνθήκες το επιτρέπουν.
Εφόσον, κατά το άρθρο 1513 Α.Κ. (όπως αντικαθίσταται από το νομοσχέδιο) «Στις περιπτώσεις διαζυγίου … και οι δύο γονείς εξακολουθούν να ασκούν από κοινού και εξίσου(δηλαδή πενήντα-πενήντα) τη γονική μέριμνα …», πρέπει να εναρμονισθεί ανάλογα και το άρθρο 1520 Α.Κ. (όπως αντικαθίσταται) και να οριστεί ότι ο ΚΑΝΟΝΑΣ είναι ίσος χρόνος επικοινωνίας των γονέων με το ανήλικο τέκνο(δηλαδή πενήντα-πενήντα) και ΜΟΝΟ ΚΑΤΕΞΑΙΡΕΣΗ (εφόσον συντρέχουν κάποιες προϋποθέσεις) τεκμαίρεται το 1/3 του συνολικού χρόνου επικοινωνίας. Διαφορετικά υπάρχει αντίφαση μεταξύ των διατάξεων και θα δημιουργηθεί ερμηνευτικό πρόβλημα.
Η υποχρεωτικη συνεπιμελεια, η αδιασπαστη γονικη μεριμνα και εναλλασομενη κατοικια με 50-50 χρονο για δυο καταλληλους γονεις ειναι οροι που ειναι αναγκαιο να εισαχθουν στο νομοσχεδιο. Η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ επιμελεια εξυψωνει αντιπαραθεσεις. Ο διαλογος ευδοκιμει οταν οι γονεις γνωριζουν οτι εχουν ισα δικαιωματα για το ανηλικο τεκνο τους. Οσο αφορα την ενδοοικογενεικη βια, ειτε λεκτικη, ειτε σωματικη, ειτε ψυχολογικη, ο νομος να προστατευει τα παιδια και τους γονεις απο «παραβατικους» γονεις. Ο Τοπος κατοικιας να ειναι η τελευταια κοινη κατοικια των γονεων κατα του εγγαμου βιου του, αλλιως δημιουργειτε διαρρηξη σχεσεων.
Η φράση «Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας» δεν έχει νόημα, δημιουργεί σύγχυση και η λέξη «επικοινωνίας» μετά τη λέξη «συνολικού χρονου» πρέπει να απαλειφθεί άμεσα.
Η επικοινωνία του γονέα με το τέκνο, σε περίπτωση που δεν υπάρχει εναλλασσόμενη κατοικία πρεπει να προβλέπεται στο ½ και τουλάχιστον 1/3 του χρονου και όχι λιγότερο από αυτό. Η καθιέρωση του μαχητού τεκμηρίου δεν είναι αρκετή, πρέπει να γίνει ρητή αναφορά σε υποχρεωτικό ποσοστό τουλάχιστον 1/3.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΟΝ.ΙΣ.
Το άρθρο 1520 να τεθεί ως εξής
«Σε περίπτωση που το τέκνο διαμένει αποκλειστικά με έναν από τους γονείς, ο άλλος έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της επικοινωνίας με το τέκνο η οποία ρυθμίζεται με συμφωνία των γονέων, άλλως αποφασίζει το δικαστήριο, αφού προηγηθεί υποχρεωτικά δικαστική μεσολάβηση ή διαμεσολάβηση. Στην επικοινωνία περιλαμβάνεται τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο είναι τουλάχιστον το 1/3 του συνολικού χρόνου του ανηλίκου, δύναται όμως να αυξηθεί εως το ½ του συνολικού χρόνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας.
Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία κατά του τέκνου ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου. Τα σχετικά με την επικοινωνία καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 1511.»
Με βάση το τεκμήριο του 1/3 του χρόνου, θα πρέπει να γίνει σαφής μνεία στη διατροφή αναλογικά.
Μέχρι σήμερα ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένουν τα παιδιά, έχει ελάχιστο και μη ουσιώδη χρόνο μαζί τους, και κατά συνέπεια πληρώνει διατροφή, καθώς «υποτίθεται» ότι το κόστος διαβίωσής τους βαρύνει τον γονέα με τον οποίο διαμένουν.
Ως εκ τούτου, και εφόσον με το νέο νόμο τα παιδιά θα διαμένουν σημαντικό μέρος του χρόνου (1/3) με τον άλλο γονέα, η διατροφή πρέπει να διαμορφωθεί αναλόγως μειούμενη.
Θα ήταν ωφελιμότερο, εάν προστεθεί ο όρος «κατ’ ελάχιστον» στο τεκμήριο του 1/3.
Μάθαμε, όταν ήμασταν μικροί, για τον σοφό Σολομώντα. Δείγμα της σοφίας του αποτελεί η απόδοση δικαιοσύνης στην περίφημη δίκη των δύο γυναικών που διεκδικούσαν το ίδιο παιδί. Η απόφασή του να διαμελιστεί το παιδί, είχε ως αποτέλεσμα να αποκαλυφθεί η αληθινή του μητέρα.
Τότε μας φαινόταν εξωφρενικό το ότι η μία «μητέρα» το δέχτηκε. Τώρα ήρθε η μέρα που ο «δίκαιος» νομοθέτης το κάνει πράξη.
Σας παρακαλούμε, αφήστε τα παιδιά να μεγαλώσουν με ασφάλεια και ηρεμία.
Είναι άνθρωποι, όπως και εσείς, με δικαίωμα να ζουν στην σταθερότητα και την ασφάλεια ενός σπιτιού. Τί σας φταίνε τα παιδιά;!
Όταν χωρίζουν δύο γονείς,διασπάται η έγγαμη σχέση τους και μόνον αυτή και όχι φυσικά η σχέση γονέα με τα παιδιά του.Το παιδί έχει αναφαίρετο δικαίωμα στην κοινή ανατροφή,επομένως ο χρόνος της φυσικής παρουσίας του κάθε γονέα στη ζωή του πρέπει να διασφαλίζεται νομοθετικά από την πολιτεία, ότι θα δίνεται ως δυνατότητα και στους δύο γονείς μετά το διαζύγιο.Αυτό σε καμμία περίπτωση δεν νοείται με την έννοια της »επικοινωνίας» με τον γονέα που δεν διαμένει με το τέκνο.Επικοινωνία έχουν συγγενείς και σε καμμιά περίπτωση πατέρας ή μητέρα.Είναι ντροπή για ένα σύγχρονο ευρωπαικό κράτος δικαίου,να αιτείται γονέας με ασφαλιστικά μέτρα(ως επί το πλείστον πατέρας, αλλά και παππούς ή γιαγιά από την πατρική πλευρά) τηλεφωνική επικοινωνία με τα παιδιά του κι αυτή να απορίπτεται αναιτίως από τον εκάστοτε δικαστή.Αυτό θα έπρεπε να είναι αυτονόητο και όχι ν’αφήνεται στην κρίση του εκάστοτε δικαστή,διότι πρωτίστως το έχει ανάγκη το ίδιο το παιδί να επικοινωνεί με τον καθένα από τους γονείς του και να τον συμβουλεύεται χωρίς χρονικό περιορισμό,όπως συνέβαινε φυσικά και όταν οι γονείς του ζούσαν μαζί.Τότε άραγες και αναφέρομαι μέσα στο γάμο,δεν υπήρχαν κακοποιητικές συμπεριφορές των γονέων μεταξύ τους ή απέναντι στα παιδιά ή μήπως δεν υπήρχε απουσία γονέα λόγω εργασίας αλλά και αδιαφορίας από τη ζωή των παιδιών του;Ουδέποτε όμως αφαιρούνταν η επιμέλεια από τον »ελλιπή»γονέα.Γιατί λοιπόν να συμβαίνει τώρα και μάλιστα από δικαστή που καλείται ν’αποφασίσει για ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα,κρίνοντας ποιός είναι καλύτερος γονιός-και με ποιά κριτήρια;Για κάθε παιδική ψυχή ,ο χωρισμός των γονέων του είναι ένα βαθύ ψυχικό τραύμα που θα το κουβαλά μια ολόκληρη ζωή.Ας μην βαθαίνουμε ως κοινωνία αυτό το τραύμα,με την απομάκρυνσή του από τον ένα γονέα και ας του του δώσουμε ισόχρονη φυσική παρουσία των γονέων του και κοινή ανατροφή.Όπου εφαρμόζεται, είτε λόγω καλής συνεννόησης των πρώην συζύγων, είτε επειδή η πολιτεία το προβλέπει,τα ψυχικά ευεργετήματα για τα παιδιά είναι αδια μφισβήτητα.
Η ενδοοικογενειακή βία ασκείται σε βάρος παιδιών και γυναικών και έχει έμφυλο πρόσημο, σύμφωνα με στατιστικά παγκόσμια στοιχεία.
Με το Άρθρο 31 της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης (Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης) για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας πρέπει να λαμβάνονται όλα τα νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλιστεί ότι κατά τον καθορισμό της επιμέλειας και των δικαιωμάτων επίσκεψης των παιδιών, θα λαμβάνονται υπόψη τα κρούσματα βίας που καλύπτονται από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας Σύμβασης. Πρέπει να λαμβάνονται τα αναγκαία νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλίσουν ότι η άσκηση οποιονδήποτε δικαιωμάτων ή επιμέλειας δεν θίγει τα δικαιώματα και την προστασία του θύματος ή των παιδιών. Το προωθούμενο άρθρο του νομοσχεδίου αποτελεί κατάφωρη και άμεση παραβίαση του συγκεκριμένου άρθρου της Σύμβασης, καθώς τίθεται ως προϋπόθεση η έκδοση αμετάκλητης δικαστικής απόφασης σε βάρος του κακοποιητή γονέα για τα αδικήματα της ενδοοικογενειακής βίας ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής. Εάν λάβουμε υπόψη μας δε, τους ρυθμούς απονομής της Δικαιοσύνης, το αμετάκλητο επέρχεται μετά την πάροδο 8-10 ετών (!!!) .
Σύμφωνα δε με το άρθρο 45 της Σύμβασης » «Κυρώσεις και Μέτρα …
2. Τα Μέρη μπορούν να υιοθετήσουν άλλα μέτρα αναφορικά με τους δράστες όπως:
– την παρακολούθηση ή επιτήρηση των καταδικασθέντων ατόμων
-την απόσυρση των γονεϊκών δικαιωμάτων, εάν τα ύψιστα συμφέροντα του παιδιού, τα οποία δύνανται να συμπεριλάβουν την προστασία του θύματος, δεν μπορούν να τύχουν εγγύηση κατά οποιοδήποτε άλλο τρόπο.»
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.
Κύριε υπουργέ εάν υπάρχει γονέας που διαμένει το τέκνο και γονέας που έχει επικοινωνία ,τότε θα βρεθούμε πάλι στην πάγια κατάσταση που είμαστε σήμερα,δεν θα αλλάξει τίποτα το νομοσχέδιο! Είναι δικαίωμα των παιδιών να έχουν ίσο χρόνο επικοινωνίας και ανατροφής και με τους δυο γονείς τους.
επίσης όσο αφορά τα θέματα ενδοοικογενειακής βίας θα πρέπει να λάβετε υπόψιν την σημερινή φάμπρικα που παράγει ψευδείς κατηγορίες!!!! Και χρησιμοποιεί τις ίδιες ψευδείς κατηγορίες για χιλιάδες πατεράδες ανά την Ελλάδα!
Προσθέστε παράγραφο να αφαιρείται η γονική μέριμνα αν αποδειχτεί ότι οι κατηγορίες για ενδοοικογενειακή βία ειναι ψευδείς να δείτε πως θα λυθεί το θέμα άμεσα !!!!θα μειωθεί η εργασία στα ποινικά δικαστήρια και θα γίνεται δίκαιη κατανομή της μέριμνας διότι θα φανεί ποιος γονιός έχει πραγματικό ενδιαφέρον για τα παιδιά του και θέλει πραγματικά να ασχοληθεί με την ανατροφή τους!
Γονική ευθύνη (μέριμνα και επιμέλεια) να είναι μια αδιάσπαστη έννοια και απόλυτη γονική ισότητα.Ισα δικαιώματα και υποχρεώσεις και από τους δύο γονείς όπως προβλέπει και το ψηφισμα 2079 του ευρωπαικού συμβουλίου.Ο χρόνος επικοινωνίας να ορίζεται στο 50/50 και οχι στο 1/3. Δώστε το δικαίωμα στα παιδιά μας να ζούνε ισόποσα και ισόχρονα και με τους δύο γονείς
Τι είναι τα παιδιά να αλλάζουν συνεχώς περιβάλλον αυτό το νομοσχεδιο δεν ειναι για το συμφέρον των παιδιων .κάθε παιδί έχει το δικό του γεμάτο πρόγραμμα δεν μπορεί το παιδί να έχει εναλλασσομενη κατοικία και να ακούει συνεχώς τους περισσότερους γονείς να έρχονται σε διαμάχες. Να αποσυρθεί άμεσα.
Άρθρο 13
Προσωπική επικοινωνία
1.Οι γονείς έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με το τέκνο τους, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή τους με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία τους. Οι γονείς οφείλουν να διευκολύνουν και να προωθούν την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τους γονείς του, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας έκαστος, εκτός αν κάποιος εκ των δύο ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου.
Η συνεπιμέλεια είναι η εξέλιξη στο οικογενειακό δίκαιο το οποίο έχει δοκιμαστεί πολλά χρόνια σε πολλές προηγμένες χώρες με άριστα αποτελέσματα σε σύγκριση με το ξεπερασμένο και αποτυχημένο μοντέλο της αποκλειστικής επιμέλειας που αρχίζει και αποσύρεται σιγά σιγά από πολλές χωρές αλλά δυστυχώς όπως συμβαίνει πάντα στην Ελλάδα όλα έρχονται με πολλά χρόνια καθυστέρηση.
Η συνεπιμέλεια δεν θα πρέπει να είναι υποχρεωτική για τους γονείς, οι οποίοι θα μπορούν από κοινού να αποφασίσουν ό,τι θέλουν, απεναντίας θα πρέπει να είναι υποχρεωτική για τους δικαστικούς λειτουργούς όταν και οι δύο γονείς κρίνονται ικανοί και κατάλληλοι να ασκήσουν τα γονικά τους καθήκοντα. Όσοι και όσες είναι κατά της συνεπιμέλειας το κάνουν απλά για τα προσωπικά τους συμφέροντα και για να μην χάσουν τα προνόμια τους. Το χαζό επιχείρημα που επικαλούνται της ενδοοικογενειακής βίας αφορά μικρό ποσοστό ανδρών και γυναικών και σε καμιά περίπτωση δεν αφορά την πλειοψηφία των γονέων αλλιως θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ζούμε σε μια κοινωνία εγκληματιών και βίαιων ανθρώπων το οποίο και βέβαια δεν ισχύει.
Συμπέρασμα δεν νομοθετούμε με βάση την εξαίρεση αλλά με βάση τον κανόνα και ο κανόνας λέει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των γονέων δεν είναι κακοποιητικοί και όλοι αυτοί αξίζουν και επιβάλεται να έχουν συνεπιμέλεια.
Να θεσμοθετηθεί η υποχρεωτική συνεπιμέλεια και μέσα στο γάμο παρακαλώ.. γιατί υπάρχουν πατέρες που έκτισαν καριέρες πάνω στις πλάτες των εργαζόμενων μητέρων που έτρεχαν πάντα για όλα, που με ίδια προσόντα δεν κατάφεραν να εξελιχθούν επαγγελματικά. Κάτι τέτοιοι πατέρες δεν έλειψαν ούτε μια μέρα, ούτε ώρα από τη δουλειά τους να δουν πως πάει το παιδί στο σχολείο .. γιατί υπήρχε πάντα η μητέρα που έβαζε τα παιδιά πάνω από όλα και έβρισκε τρόπο να τα συνδυάζει όλα…Δεν έκαναν τίποτα ούτε τα σαββατοκύριακα.. γιατί έπρεπε να ξεκουραστούν και τώρα θυμήθηκαν να διεκδικούν τη συνεπιμέλεια!!!!
Η συνεπιμέλεια δεν μπορεί να είναι υποχρεωτική!!!!!!
Τα παιδιά δεν μπορούν να αλλάζουν περιβάλλον ανα δυο μέρες..και να θεωρούμε ότι αυτό είναι το σωστό για τα παιδιά!!!
Σε κάποιες χώρες στο εξωτερικό, τα παιδιά χωρισμένων γονιών μένουν στο ίδιο σπίτι κάθε μέρα και είναι οι γονείς που αλλάζουν σπίτι εναλλάξ ..
Για να δούμε ποιος γονιός που διεκδικεί συνεπιμέλεια θα το έκανε αυτό για τα παιδιά του;;Ποιος γονιός θα διεκδικούσε να κοιμάται τη μια μέρα στο ένα σπίτι και τη μια στο άλλο για να μην διαταραχθεί το πρόγραμμα του παιδιού του;;
Εκεί θέλω να δω τους μπαμπάδες που διεκδικούν συνεπιμέλεια..αλήθεια!
Εν κατακλείδι,το νομοσχέδιο αυτό αφήνει απλά παραθυράκια για να κακοποιηθούν περαιτέρω άνθρωποι που ήδη κουβαλούν μεγάλο βάρος.Να αποσυρθεί άμεσα!
Όταν οι γονείς είναι ψυχικά ισορροπημένοι, η συνεπιμέλεια δεν χρειάζεται να επιβάλεται.. είναι κάτι που εδραιώνεται από μόνο του.
Όταν ένας εκ των δυο είναι διαταραγμένος και η επικοινωνία είναι αδύνατη, τα παιδιά τελικά μπερδεύονται, γίνονται μπαλάκι ή βαλίτσα…Η υποχρεωτική συνεπιμέλεια θα φέρει μόνο περαιτέρω προβλήματα. Δεν είναι όλοι κατάλληλοι για γονείς!! Ύπαρχουν άνθρωποι με πολύ σοβαρές ψυχικές διαταραχές.Μην εθελοτυφλείτε!!Μην τα ισοπεδώνετε όλα!
Θυμηθείτε τι έγινε στην Λάρισα πριν λίγες μέρες.. στρατιωτικός ήταν!!πατέρας ήταν!!!
Κάποιοι γονείς ανεξαρτήτου φύλου, κακοποιούν φανερά ή λιγότερο φανερά (λεκτική ψυχολογική κακοποίηση). Μην τους δίνετε πάτημα να συνεχίσουν!!!!
Σήμερα στην ελληνική πραγματικότητα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι νέες κοινωνικές συνθήκες. Η σύγχρονη Ελληνίδα, ως ασκούσα επαγγελματική δραστηριότητα αντιμετωπίζει ίδιες δυσκολίες με τους άνδρες στο να διαθέσει χρόνο αποκλειστικά στα παιδιά. Ομοίως, με την πάροδο των ετών, έχει μεταβληθεί προς το καλύτερο η σχέση των πατέρων με τα παιδιά. Τόσο οι στατιστικές όσο και οι θεωρητικές προσεγγίσεις συμφωνούν πως δυο σαββατοκύριακα εναλλάξ το μήνα, δεν αποτελούν επαρκή χρόνο για τον πατέρα να συμβάλει ουσιαστικά και θετικά στην ανατροφή των παιδιών. Στα πλαίσια αυτά θεωρείται επιστημονικά ορθότερη, εφόσον συντρέχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις, η ανάθεση της συνεπιμέλειας σε αμφότερους τους γονείς και σε εξαιρετικές μόνο περιπτώσεις να ανατίθεται αποκλειστικά η επιμέλεια σε έναν γονέα.
ΔΙΑΤΡΟΦΗ
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ δεν είναι μόνο για τα λεφτά κ δεν είναι τράπεζα …..
Εχει κ αυτός δικαιώματα..
Κ αφού λοιπόν ότι ή διατροφή πρέπει να συνεχίσει να δίνεται, που προσωπικά το θεωρώ λάθος.., διότι δεν γίνεται να δίνεται πχ για ένα παιδί χρήματα στην μάνα κ όταν θα είναι στο πατέρα του να πρέπει να βρει έξτρα λεφτά για να το φροντίσει.. Κ που θα τα βρει ο εκάστοτε πατέρας????? αυτο δεν ειναι διαχωρισμοσ? που ειναι η ισοτητα στο εργασιακο χωρο?? προταση μου !! αποκοινου αναλογα με τισ μερεσ που εχει ο καθενασ το παιδι σε συναρτηση με τισ αναγκεσ του παιδιου και φυσικα αναλογα με την ηλικια του !!!
Ρητορικό ερώτημα προς όσους είναι υπέρ της υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια και κατά της συνεπιμέλειας (συνήθως οι γυναίκες είναι πιο «προοδευτικες» στο θέμα των υιοθεσιών)..
Σε περίπτωση που προχωρήσει η υιοθεσία ενός παιδιού από ομόφυλο ζευγάρι και εν συνέχεια αυτό χωρίσει, ποιος γονέας θα πάρει το 1/3 και ποιος τα 2/3 του χρόνου το παιδί; Και αν συνεχίσει να ισχύει το παρόν πλαίσιο, ποιος θα μένει με το παιδί και ποιος θα το έχει 2 ΣΚ το μήνα;
Επειδή η απάντηση είναι προφανής, ότι δηλαδή οι γονείς θα έχουν ίσο χρόνο με το τέκνο τους μετά το χωρισμό τους, η ερώτησή μου είναι για ποιο λόγο να μην προβλέπεται από το νομοσχέδιο η συνεπιμέλεια, η εναλλασσόμενη κατοικία και ο ίσος χρόνος που θα περνάει το παιδί με τους γονείς τους μετά το χωρισμό τους. Το ίδιο εννοείται θα πρέπει να ισχύει και για τα εκτός γάμου τέκνα.
ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΤΡΟΦΗ !!!!! ΣΗΜΕΡΑ Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΝΗΚΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ 2 ΓΟΝΕΙΣ !! ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΙΣΑ !! ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΛΕΕΙ Η ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ 2 ΦΥΛΩΝ? Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΕΝ ΕΡΓΑΖΕΤΕ?? ΓΙτι πρεπει να πληρωνει παντα ο ο ενασ ,δηλαδη ο πατερασ !!!εντοσ γαμου Η ΓΥΝΑΙΚΑΔΕΝ ΕΡΓΑΖΟΤΑΝ ΓΙΑΝΑ ΣΥΝΕΙΣΦΕΡΕΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ? ΔΕΝ ΕΡΓΑΖΟΤΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΣΥΖΥΓΟ !!!! ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΥΝΥΣΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ !!! ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ ΤΩΡΑ ?ΤΙΜΟΡΕΙΤΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΙΝΕΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΤΡΟΦΗ !!!ΝΑ ΒΓΕΙ ΝΟΜΟΣ !!! ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΣΘΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΣΕ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙ Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ!! ΜΗΝ ΤΑ ΑΦΗΝΕΤΕ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ !ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΟΠΟΥ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΤΡΕΛΕ ΔΙΑΤΡΟΦΕΣ !! ΤΡΕΛΑ ΣΚΕΤΗ ΟΠΩΣ 15 ΕΥΡΩ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΓΙΑ 2 ΠΑΙΔΙΑ!! ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΩΣ ΠΟΥ??? ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ Η ΜΑΓΑΖΗ?? ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΑΝΑΛΟΓΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΥΜΦΩΝΗΜΕΝΑ ΑΠΟ ΠΡΙΝ
ΠΡΙΝ ΒΓΕΙ Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ !!!!ΑΝΑΛοΓΑ ΜΕ ΤιΣ ΜΕΡΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΥΕΣΗ ΜΟΝΟ !!!! ΟΧΙ ΩΡΕΣ ΛΕΣ ΚΑΙ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΦΕ ΣΑΝ ΚΑΤΑΔΙΚΟΙ ΜΕ ΑΔΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ) ΚΑΙ ΑΝΑΛΟΓΑ ΤΟΝ ΜΙΣΘΟ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΜΑΝΑ ΝΑ ΚΑΘΩΡΙΖΕΤΕ ΚΑΙ Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ !!!! συμετοχη και απο τουσ δυο γονεισ !! σε εναν κοινο λογαριασμο να ελεχοντε τα λεφτα που ξοδευοντε για λογαριασμο του παιδιου!!! ΤΑ ΓΡΑΦΩ ΕΙΣ ΔΙΠΛΟΥΝ !!! Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΟΙ ΜΑΝΑΔΕΣ ΚΥΡΙΟΣ ΕΧΟΥΝ ΕΦΕΥΡΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΑΜΕΛΑ ΤΗΣ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ !!!!! ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΠΟΥ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΝ ΞΑΦΝΙΚΑ ΕΙΝΑΙ…ΜΠΟΞΕΡ !!! ΝΑ ΔΙΚΑΖΕΤΑΙ Η ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΤΗΣ ΕΝΔΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ !!! ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΒΑΣΗ ΤΑΚΤΙΚΗΣ ΠΑΝΤΑ ΟΠΩΣ ΠΧ Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ Η ΕΡΓΑΛΕΙΟΠΟΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ( ΠΧ ΒΑΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΛΕΝΕ ΨΕΜΕΤΑ ,ΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΓΟΝΕΑ )ΜΕ ΑΠΟΤΕΡΟ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΑΠΕΙΛΕΙΤΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΝΑ ΕΝΔΟΣΕΙ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ,ΕΧΕΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ !!!ΠΑΝΤΑ ΒΑΣΗ ΤΑΚΤΙΚΗΣ! ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟ !!!ΤΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΝ ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΕΙ??? Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΟΜΑΤΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ ΑΥΤΗΣ !!! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΙΑ !!!Η ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ 2 ΓΟΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ !!! οι παραβιασεισ να εκτελουντε αμεσα !! αυτο το τρελο ..που παει η αστυνομια σπιτι και δεν τουσ βρικσει ποτε ειναι δικαιολογια !!!! να παιρνουν τηλ .να ειδοποιουντε οτι πρεπει εντοσ καποιασ χρονικησ στιγμησ πρεπει να παρουσιαστουν στο τμημα !!!! για να αποφευγοντε και σκηνεσ οπου παει ο αστυνομοσ ,(αν παει αστυνομια σπιτι) ,και ειναι εκει το παιδι ,να μην βλεπει την σκηνη που παιρνουν την μανα η τον πατερα !!!!νομιζω οτι ενα τηλεφωνημα ειδοποιησησ προσ τον γονεα που παραβιαζει δικαστικεσ αποφασεισ ειναι φρονημοτερο απο το να παρουσιαστει σπιτι του γονεα ο αστυνομικοσ ,και ετσι το παιδι/ια δεν βλεπουν τις ..ΔΥΣΤΗΧΟΣ ΑΠΑΝΘΡΩΠΕΣ ΣΚΗΝΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΠΙΤΙ ΜΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ !!
ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΠΑΙΡΝΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ ΑΠΟ ΨΥΧΙΑΤΡΟ !ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΠΟ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟ !!! υποχρεωτικα !! σκεφτειτε γιατι τα διαζυγια αυξηθηκαν !!! γιατι ξαφνικα η ενδοικογενειακη βια ΕΓΙΝΕ ΣΥΝΘΗΜΑ ΚΑΤΑΤΕΘΕΝ ΤΩΝ ΔΙΑΖΥΓΙΩΝ !!!! ΣΤΙΣ 85 % ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΤΟΣΕΩΝ Η ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΙΑΚΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗΤΗ ΨΕΥΔΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΠΑ ΠΟΙΟ ΠΑΝΩ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΡΕΥΝΕΣ ΕΙΔΙΚΩΝ !!!ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΟΠΩΣ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ Η ΕΡΓΑΛΕΙΩΠΗΟΙΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΟΙ ΜΑΝΑΔΕΣ ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ ΔΕΝ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΩΝ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΒΑΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΠΛΑ ΟΠΩ, ΔΙΑΤΡΟΔΗ ,ΨΕΥΔΕΙΣ ΜΥΝΗΣΕΙΣΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ !!!! ΣΑΣ ΨΗΦΗΣΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ !! ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΩΝΙΑ ΙΣΗ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΓΙΝΕΤΑΙ !!!! ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΔΙΝΕΤΕ ΒΗΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΣΤΟΥΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΕΣ ΓΟΝΕΙΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΝΑ !! ΒΑΛΤΕ ΤΑΞΗ ΜΕ ΣΑΦΕΙΝΕΙΑ ΚΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ !!!!
ΑΝ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΝΤΕ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ !! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΟΥΤΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΨΗ !! ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ !!!! ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΧΩΡΙΣΑΝΕ Ο ΕΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ !!! ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΓΩΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΚΓΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ !!! ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΑΝ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΣΑΝ ΜΑΝΑ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΥΤΟ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ !!!
ΣΑς ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Η διάταξη που προκάλεσε την μεγαλύτερη ίσως αντίδραση, λόγω του ότι ο νομοθέτης θέτει τεκμήριο επικοινωνίας στο 1/3 του συνολικού χρόνου επικοινωνίας με φυσική παρουσία για τον γονέα που δεν διαμένει με το τέκνο. Θεωρώ ότι καλώς τέθηκε το τεκμήριο αυτό, διότι σκοπός της θέσπισής του είναι να εξασφαλίσει την αυξημένη επικοινωνία με τον γονέα που δεν διαμένει το τέκνο και όχι να αναγκάσει τους γονείς ή τους δικαστές να κάνουν μαθηματικές πράξεις. Άλλωστε ο νομοθέτης δίνει το δικαίωμα στον γονέα που θεωρεί ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον χρόνο αυτό επικοινωνίας που του θέτει ο νόμος, να ζητήσει μικρότερο χρόνο επικοινωνίας και να μην κινδυνεύει από αφαίρεση της γονικής μέριμνας λόγω κακής άσκησής της.
Επίσης στους ενδεικτικούς λόγους αποκλεισμού ή περιορισμού της επικοινωνίας που αναφέρει ο νομοθέτης, θα ήταν καλό να προστεθεί η περίπτωση «ή όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο βρίσκεται σε ψυχική κατάσταση που η επαφή του με αυτό εγκυμονεί κινδύνους για τη σωματική ή ψυχική υγεία του ίδιου του τέκνου (πχ. φρενοβλάβεια του γονέα ή επικίνδυνη και μεταδοτική μολυσματική νόσος).
Η ΣΤΕΡΗΣΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΕΚΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΗΡΥΧΘΕΊ ΩΣ ΚΑΚΟΎΡΓΗΜΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 1520 ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ, ΑΡΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 169Α ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΠΑΡΒΑΣΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ, ΝΑ ΣΥΣΧΕΤΙΣΤΕΊ ΜΕ ΑΡΘΡΟ 322 Π.Κ. ΑΡΠΑΓΗ και ΑΡΘΡΟ 324 ΤΟΥ Π.Κ. ΑΡΠΑΓΗ ΑΝΗΛΙΚΟΥ, ΔΙΟΤΗ ΣΤΕΡΗΣΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΕΡΗΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ, ΣΤΕΡΗΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΠΑΙΔΙΟΎ ΤΟ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΉΣΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ Η ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ.
Μια μπουρδα ειναι ολα αυτα.Αν η πρωην σου εχει κολημενα μυαλα, τι να λεμε τωρα.Εχω χωριση με μια κορη 15 μηνων οταν ηταν το 2013 και ο λογος Γελαστε Απολυθηκα απο το δημοσιο κ με χωρισε… δεν το εβαλα κατω ξανα παντρευτικα μια Αλλοδαπη κ εκανα μια κορη.το προβλημα που αντιμετοπιζω ειναι Ρατσιστικο απο την πρωην μου.δλδ δεν επιτρεπη το παιδι μου να κανει παρεα με αλλοδαπους..τις κρυβει η μανα της οτι ο πατερας σου παντρευτικε και εχεις αδερφουλα.ο λογος γιατι η γυναικα μου ειναι αλλοδαπη .δεν μου επιτρεπη να παρω την κορη μου στο σπιτι μου με την αλλοδαπη γυναικα μου κ να παιξει με την αδερφη της.με υποχρεωνη να την βλεπω στους δρομους μονο. Πληρωνω 250€διατροφη ενω τα εισοδηματα μου ειναι χαμηλα.το κρατος δεν παιρνει ένα μέτρο υπέρ του πατέρα που πληρώνει διατροφή είτε είναι ανέργος ,είτε είναι σε αναστολή, είτε Εργάζεται και τα χρήματα του δεν φτάνουν ούτε ο ίδιος να ζήσει .το καθέ δικαστήριο Με τους νόμους του τον υποχρεώνει τον πατέρα έχει δεν έχει χρήματα να πληρώνει την πρώην του ,να πληρώνει τα 250 ευρώ με το έτσι θέλω η πατέραδες απο που υποστηρίζονται ;;από το δικαστήριο; εδώ Τώρα γελάμε…. αν η πρώην σου είναι κολλημένη και εχει αρρώστα μυαλά και στο σπίτι μου να πάρω το παιδί μου μπορεί να πει το δάγκωσα με ,το δηλητηριάσαμέ ,Το χτυπήσαμε π.χ.λεω και να μας βάλει και στη φυλακή για να πάρει την εκδίκησή της μόνο και μονο .δεν είναι τόσο απλό το θέμα..
Είναι δυνατόν να πρέπει να υπάρχει αμετάκλητη καταδίκη για ενδοοικογενειακή βία που σημαίνει χρόνια ολόκληρα μέχρι να καταδικαστεί ο κακοποιητής γονέας? Γνωρίζεται ότι οι αποφάσεις των αστικών δικαστηρίων δεν εφαρμόζονται? Γνωρίζεται ότι η αστυνομία έρχεται αφού φύγει ο δράστης? Γνωρίζεται ότι ανεγκέφαλοι κοινωνικοί λειτουργοί των δήμων, παντελώς άσχετοι με την ενδοοικογενειακή βία προτείνουν και προτρέπουν ο κακοποιητής να βρίσκεται στο περιβάλλον του θύματος εφόσον είναι περιβάλλον του παιδιού?
Γνωρίζετε πως όπως λένε οι επαγγελματίες που έχουν εξειδικευτεί στην ενδοοικογενεική βία ότι όποιος έχει κακοποιήσει τον άλλο γονιό αργά η γρήγορα στρέφεται κι εναντίον του παιδιού?
Γιατί δεν ενημερώνεστε γι αυτή τη μερίδα των γονιών που αφορά στην ουσία και την κακοποίηση των παιδιών από ειδικούς επαγγελματίες?
«Στο τερατούργημα που κατεβάζει η κυβέρνηση για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια υπάρχει η εξής πρόβλεψη:
«Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής».
Αμετάκλητη καταδίκη σημαίνει ότι ένας που σαπίζει στο ξύλο τη γυναίκα του και το παιδί του, μπορεί να μένει ΜΟΝΟΣ με το παιδί αυτό για χρόνια. Πόσα χρόνια; Μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη του.
Αμετάκλητη καταδίκη σημαίνει ότι κάποιος που βιάζει το παιδί του, μπορεί να μένει ΜΟΝΟΣ με το παιδί αυτό για χρόνια. Πόσα χρόνια; Μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη του.
Καταλαβαίνετε;»
• κείμενο από το προφίλ της Mariniki Alevizopoulou
Ξυπνάω το πρωί μόνος. Σηκώνομαι, φτιάχνω πρωινό και ο γιός μου δεν είναι εκεί να μου πει και να φωνάξει «Μπαμπά θέλω και εγώ φτιάξε μου ψωμί με μέλι και ταχίνι». Μπαίνω στο μπάνιο, πλένω το πρόσωπό μου και βάζω αφρό ξυρίσματος. Δεν υπάρχει καμία φωνή να μου πεί «Ωχ πώς είσαι έτσι μπαμπά; Χαχα!». Τίποτα, σιωπή.
Η τηλεόραση δεν παίζει παιδικά, είναι κλειστή. Ντύνομαι και βγαίνω κρατώντας τον χαρτοφύλακα στο ένα χέρι. Το άλλο χέρι δεν κρατάει τη τσάντα για το σχολείο, είναι άδειο. Μπαίνω στο αυτοκίνητο. Το καθισματάκι αυτοκινήτου άδειο και αυτό, υπάρχει για να μου θυμίζει ότι είμαι μπαμπάς. Κολλάω στη Λ.Κηφισίας, μια κυρία στο διπλανό αυτοκίνητο μιλάει στη κόρη της, κάτι λένε και γελάνε. Το κοριτσάκι με κοιτάει και μου χαμογελάει. «Έχω κι εγώ ένα αγοράκι, 6 χρονών είναι», θέλω να της πω αλλά δεν ακούγομαι. Χάθηκα στο πλήθος, είμαι ακόμη ένας μπαμπάς που χώρισε από το παιδί του.
Πηγαίνω στο γραφείο. μίτινγκ, παρα-μήτινγκ, προθεσμίες, χαζολογήματα, τηλέφωνα που βαράνε, πελάτες που παραπονιούνται, καφέδες που γεμίζουν ο ένας μετά τον άλλον, γκρίνιες και πίεση. Έχει μεσημεριάσει, παίρνω τηλέφωνο τον γιό μου, βγαίνει η μαμά του. Ο μικρός δεν μπορεί να μου μιλήσει, κοιμάται λέει. Αλήθεια, ψέματα, ποιος ξέρει; Πάει απόγευμα, παίρνω ξανά τηλέφωνο. «Έλα μπαμπά τι κάνεις;» με ρωτάει. «Τι έκανες σήμερα;» του λέω. «Σήμερα πήγαμε με τη μαμά στα μπαλάκια (στον παιδότοπο εννοεί)». Ωωω τι ωραία! Και για πες, σου άρεσε; – Ναι μπαμπά ωραία ήταν. – Εσύ μπαμπά θα έρθεις; – Θα έρθω το άλλο Σαββατοκύριακο του λέω. – Τώρα να έρθεις μπαμπά, τώρα λέει και κλαίει. Η μαμά του ακούγεται από μέσα να του λέει τι σου είπε ο μπαμπάς και κλαις. Με κάνει κομμάτια και προσπαθώ να τον ηρεμήσω. Δεν μπορώ να δουλέψω. Μόλις σχόλασα, σαν υπάλληλος, σαν άνθρωπος, σαν ΜΠΑΜΠΑΣ να μην μπορώ να πάω στο παιδί μου που με θέλει κοντά του επειδή αυτός που έχει την επιμέλεια δεν μου το επιτρέπει.
Γυρίζω σπίτι. Τα αμαξάκια του γιού μου είναι στη θέση τους, το ίδιο κι οι ζωγραφιές του. Βάζω τη κατσαρόλα στο μάτι αλλά θυμάμαι ότι δεν θα πάρω τον μικρό σήμερα και δεν έχει νόημα να μαγειρέψω. Σβήνω το μάτι και παραγγέλνω σουβλάκια. Ανοίγω τη τηλεόραση και αλλάζω κανάλια. Βάζω Nickelodeon να παίζει κινούμενα σχέδια. Δεν θέλω να δω ειδήσεις ή Champions League, θέλω να δω κινούμενα σχέδια όπως κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο. Έρχονται τα σουβλάκια, τρώω και κοιτάω τον τοίχο. Με παίρνει ο ύπνος στον καναπέ.
Πετάγομαι στις εννιά το βράδυ, η τηλεόραση παίζει ακόμη. Γάλα μπαμπά, νυστάζω, θα μου έλεγε. Αλλά δεν μου λέει, μάλλον κοιμάται τώρα. Να πάρω τηλέφωνο άραγε ή θα ενοχληθεί η μαμά του; Παίρνω τηλέφωνο, το κινητό της είναι κλειστό. Ανυπομονώ να μεγαλώσει, να έχει δικό του τηλέφωνο για να τον βρίσκω όποτε θέλω, να του μιλάω όποτε θέλω, να του λέω όποτε θέλω πόσο πολύ τον αγαπώ και πόσο θα ήθελα να ήταν εδώ. Μέχρι τότε αποφασίζει άλλος για μένα κι εγώ απλά ακολουθώ γιατί δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο, παρά μόνο να μου λείπει. Σέρνομαι μέχρι τη κρεβατοκάμαρα, μια ίδια μέρα με περιμένει αύριο και μεθαύριο ώσπου να έρθει το άλλο Σαββατοκύριακο και να αλλάξει πάλι η ζωή μου. Έστω και για λίγο».
Αφιερωμένο στις μαμάδες που γκρινιάζουν ότι τρέχουν απο το πρωί ως το βράδυ και δεν τα προλαβαίνουν όλα. Δεν υπάρχει τίποτα πιο κουραστικό από το να ξυπνάς κάθε μέρα και να κάνεις πράγματα μόνο για σένα. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ψυχοφθόρο, από το να ξέρεις ότι κάπου, κάπως, ο άλλος γονιός γεμίζει κάθε μέρα του, με αυτό που λείπει συνέχεια απο τη δική σου!
Η παραπάνω είναι πραγματική ιστορία
Σημαντική πρόοδο θα φέρει το νομοσχέδιο στην υγειή ανατροφή του παιδιού από υγιείς γονείς.
Δύο επισημάνσεις:
1. να καθοριστεί σαφώς οτι το 1/3 αφορά το αποτέλεσμα 356/3 (με νύχτες)
2. να καθοριστεί πότε το 1/3 δεν διαταράσσει την καθημερινότητα του παιδιού, πρέπει οι δύο γονείς να μένουν κοντά (πχ σε ίδιο ή διπλανό γειτονικό δήμο) και σε απόσταση 5-7 χιλιόμετρα, δηλαδή να μπορεί να μεταβεί γρήγορα στο σχολείο το πρωί το παιδί.
Σας εκφράζουμε την δυσαρέσκεια μας για το προτεινόμενο νομοσχέδιο σας στο οποίο δεν είναι ξεκάθαρο η διασφάλιση του δικαιώματος του παιδιού να ανατρέφεται και από τους δύο γονείς με απόλυτη γονική ισότητα όπως ισχύει στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η γονική ευθύνη (μέριμνα & επιμέλεια) να είναι μια και αδιάσπαστη έννοια χωρίς κατανομή σε επί μέρους στοιχειά, με νομικό τεκμήριο για ίσο χρόνο ανατροφής και εναλλασσόμενη κατοικία. Ζητάμε να μην δοθεί πάλι όλη η εξουσία στους δικαστές και να διευκολύνεται η εφαρμογή του νέου νόμου με την κατάλληλη διατύπωση. Ζητάμε άμεση λύση στο πρόβλημα της Γονεϊκής αποξένωσης των παιδιών μας η οποία δεν κατοχυρώνετε σε καμιά περίπτωση με το νέο νομοσχέδιο σας αφού δεν υπάρχει μέσα σε αυτό η εξίσου ανατροφή των παιδιών και από τους 2 γονείς. Επί του νέου νομοσχεδίου υπάρχουν και πάλι γονείς 2 ταχυτήτων μέσα σε αυτό, προσβάλλοντας την προσωπικότητα του γονέα που δεν έχει την επιμέλεια ως δεύτερου γονέα, χωρίς καμιά νομική ισχύ επί των σημαντικών θεμάτων του, στην καθημερινή του ζωή. Παρακαλώ όπως διαμορφώσετε το παρόν νομοσχέδιο βάση του Ψηφίσματος 2079 (2015) Ευρωπαϊκού συμβουλίου για Ισότητα και κοινή γονική ευθύνη τέκνων : ο ρόλος των πατέρων ισχυρός με πλήρη συνεπιμέλεια αυτών. Επίσης δεν δίνετε η δυνατότητα με τον νέο νόμο, να ακούγονται σε ειδικό δικαστή παιδοψυχολόγο, τα θέλω τω παιδιών πριν την λήψη οριστικής απόφασης του δικαστή με αποτέλεσμα να ζουν τα παιδιά, για πολλά έτη φυλακισμένα στο σπίτι του γονέα που πήρε από τον δικαστή την επιμέλεια του χωρίς κανένα επιπλέον κριτήριο των θέλω του παιδιού.Ευχαριστώ.
Όλα καλά και ωραία . Να υπενθυμίσω πως οι γονείς φταίμε που τα παιδιά μεγαλώνουν έτσι διότι κάποιοι από εμάς ήθελαν να αλλάξουν την ζωή τους . Προφανώς κοιτώντας τον εαυτο τους και την κακοκαιρίες αγ τους . Υπάρχουν και εξαιρέσεις βεβαίως !
Όσο αφορά το νομοσχέδιο , πλέον οι άντρες έχουν την δυνατότητα να μεγαλώσουν επαρκώς τα παιδιά τους και πολλές φορές καλύτερα από της γυναίκες .
Άλλωστε σε αυτό το κομμάτι καταπατητές η ισότητα σφόδρα !
Οι γυναίκες πλέον δυστυχώς δεν έχουν αυτήν την μέριμνα που υπήρχε παλιά.
Εκτός από τα βασικά σημεία του νομοσχεδίου όπου εννοείτε πως ο γονέας που θα έχει την επιμέλεια πρέπει να έχει τις προϋποθέσεις που αναφέρονται , εγώ θα ήθελα και κάτι ακόμα !
Επειδή πολλοί ζητούν την επιμέλεια λόγω του οικονομικού και όχι λέγω της αγάπης προς τα τέκνα , δίκαιο και σωστό θα ήταν να μοιράζονται τα οικονομικά στο ήμισυ ,όσο αφορά δραστηριότητες , ενδυμασία κτλ και κατά το ποσοστό που κρατάει το παιδί ο εκάστοτε γονέας όσο αφορά την διατροφή .
Δεν γνωρίζει κανείς αν η διατροφή η οικονομική έτσι όπως είναι τώρα πηγαίνει αποκλειστικά στα παιδιά και όχι σε προσωπικές ανάγκες του επιμελων!
Με κατάθεση των χρημάτων Online στις δραστηριότητες ( φροντιστήρια κτλ) και όχι στον λογαριασμό του επιμελων θεωρώ πολλοί δεν θα ζητούν την επιμέλεια !
Έτσι θα ξεκαθαρίσει το τοπίο και από αυτούς που εκμεταλλεύονται τον παλιό Νόμο !
Έπισης οι γονείς θα πρέπει να περνάνε όλοι Από ψυχολόγο ανα τακτά χρονικά διαστήματα και το κράτος να μπορεί να ελέγχει σε ανύποπτο χρόνο τον τρόπο διαβίωσης των τέκνων .
Είμαι γιαγιά που δυστυχώς βιώνω και εγώ όπως χιλιάδες άλλες την αποξένωση από τα εγγόνια μου παρά την θέληση μου αλλά επειδή έτσι αποφάσισε ο γονέας που έχει την αποκλειστική επιμέλεια και επειδή ο νόμος δεν με προστατεύει. Το συμφέρον του παιδιού είναι να μεγαλώνει με ισόχρονη και ουσιαστική φυσική παρουσία και των δύο γονέων του εφόσον είναι κατάλληλοι. Οι γονείς χωρίζουν μεταξύ τους και όχι με τα παιδιά τους, δεν έχει καμιά σημασία αν χώρισαν, ο ρόλος τους δεν σταματάει επειδή έτυχε να χωρίσουν, τον γονικό τους ρόλο μόνο ο θάνατος μπορεί να τον τερματίσει ή αν αυτοί θελήσουν οικειοθελώς.
Η ενδοοικογενειακή βία που ακούγεται συνέχεια υφίσταται και την ασκούν και τα δύο φύλα μεταξύ τους και έχει πολλές κατηγορίες πχ την σωματική και σεξουαλική βία συνήθως την ασκούν οι άντρες προς τις γυναίκες, την ψυχολογική και οικονομική βία συνήθως την ασκούν οι γυναίκες προς τους άντρες και την λεκτική βία την ασκούν από κοινού και τα δύο φύλα. Σε κάθε περίπτωση οι ακραίες περιπτώσεις βίας θα πρέπει να εξαιρούνται από την συνεπιμέλεια.
Με βάση όλα τα παραπάνω θεωρώ πως το συμφέρον του τέκνου εξυπηρετείται βέλτιστα από την κοινή ανατροφή και φροντίδα με ίσο χρόνο (50% – 50%) και εναλλασσόμενη κατοικία.
Τωρα που θα ψηφιστεί το νομοσχεδιο θα δεις τι θα σου κάνω απειλες από τον πρώην συζυγο και πατέρα του γιου μας.και για να μη μιλήσω τι περνουσαμε μέσα στον γάμο εγώ και το παιδί φοβόμουν να μιλήσω αργησε να φύγει ο φόβος από μέσα μου και τώρα ακούω απειλες συνεχώς απειλές!!!!δεν είναι προς όφελος των παιδιων το τρεχον νομοσχεδιο .