Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΆρθρο 2 Αντικείμενο

Άρθρο 2 Αντικείμενο

Αντικείμενο του νόμου αποτελεί η αναμόρφωση των σχέσεων μεταξύ γονέων και τέκνου μετά τη διακοπή της συμβίωσης των συζύγων, το διαζύγιο, την ακύρωση του γάμου ή τη λύση του συμφώνου συμβίωσης.

Σχόλια 1 2 3 4 … 9
  • 30 Μαρτίου 2021, 13:21 | Αννα

    Το νομοσχέδιο έρχεται σε ευθεία αντίθεση τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, τη Διεθνή Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και τη καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, την ΕΣΔΑ και τη Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεως κατά των γυναικών κτλ.«Το νομοσχέδιο παρέκαμψε πλήρως το πόρισμα Ι. Τέντε (ε.ε. Αρείου Πάγου), δεν διαβουλεύτηκε με κανέναν από τους ειδικούς, ενώ οι διατάξεις του, όπως έχει ήδη αποκαλυφθεί, προωθήθηκαν από ομάδες συμφερόντων συγκεκριμένων κατηγοριών πατεράδων με εκκρεμείς οικογενειακές υποθέσεις. Περαιτέρω, οι ομάδες αυτών των συμφερόντων διακατέχονται και προωθούν μια απαράδεκτη για το νομικό μας πολιτισμό ρητορεία, επιτίθενται σε βάρος των μητέρων και των φεμινιστριών που αντιτίθενται στο νομοσχέδιο με προσβλητικές εκφράσεις, και προάγουν το μίσος. Φτάνουν δε στο σημείο να διοργανώνουν εκδηλώσεις, δημοσιεύματα και υποτιθέμενες αναλύσεις προκειμένου να αντιστρέψουν την πραγματικότητα και να πείσουν την κοινωνία ότι η ενδοοικογενειακή βία δεν έχει έμφυλο πρόσημο και ότι οι γυναίκες ασκούν βία εξίσου. Η αντιστροφή αυτή της πραγματικότητας, η παραχάραξη της ιστορίας και η νέα καταγραφή της κοινωνικής πραγματικότητας αντιστοιχεί στα νέα ακροδεξιά μορφώματα που έχουν καταλάβει δημόσιο λόγο για διάφορα θέματα διεθνώς».Τα παραπάνω αναφέρουν σε εκτενές κείμενο όχι μόνο εκπρόσωποι της Ένωσης Δικηγόρων, αλλά το σύνολο των οργανώσεων που σχετίζονται με τα θέματα έμφυλων διακρίσεων, προστασίας των δικαιωμάτων του παιδιού κ.λπ.
    https://www.efsyn.gr/node/286240

  • 30 Μαρτίου 2021, 12:07 | Ν.Χ

    Τα παιδια εχουν αναγκη απο την ισοχρονη συμμετοχη και των 2 γονεων, οπως και ενα σταθερο τοπο διαμονης.ο «μπαμπακας» ,οπως με λενε τα παιδια μου, πρεπει και οφειλει να ειναι διπλα στα παιδια του και οχι αποξενωμενος.Αυτα τα παιδια ειναι το μελλον της χωρας μας.

  • 30 Μαρτίου 2021, 11:52 | Χριστίνα

    Στο νομοσχέδιο πρέπει να προστεθεί η ισοχρονη και ουσιαστική παρουσία των δύο γονέων με εναλλασσόμενη κατοικία καθώς επίσης θα πρέπει να κρατούνται πρακτικά στην φάση της διαμεσολάβησης ώστε ο δικαστής να έχει άποψη επί των διαφόρων και τον ρόλο των δύο πλευρών στην ανατροφή του τέκνου.

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:04 | ΑΡΗΣ

    Θα μιλήσω με την γλώσσα των αριθμών,

    επειδή το ανωτέρω «πράμμα» σε καμμία περίπτωση δεν εξυπηρετεί την ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΝΑΛΛΑΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑ ΒΑΡΩΝ
    αυτό και ο πιό άσχετος μπορεί να το κατανοήσει

    επειδή είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η ΝΔ βγήκε με προεκλογική υπόσχεση συνεπιμέλειας,
    τι σημαίνει αυτο… σημαίνει ότι την ψηφίσανε αυτοί που υποστηρίζουν σθεναρά την συνεπιμέλεια,

    επειδή ο Υπουργός ζητάει συναίνεση απο τους πάντες αλλά η κυβέρνηση δεν είναι οικουμενική, έχει αυτοδυναμία, η εξουσία της πηγάζει απευθέιας απο τον Λαό
    επειδή η συναίνεση αυτή που ζητάει ο Υπουργός, αλλά μόνο σε αυτό το θέμα, στα υπόλοιπα νομοθετούν μονομερώς φαντάζει «πονηρή»

    Επειδή η μιλίνα μας δεν τον ψήφισε ουτε το ΜΩΒ
    Επειδή το 91% του Ελληνικού λαού ειναι αδιαμφισβήτητο επίσης,
    Επειδή οι Ευρωπαικές Οδηγίες , οι αποφάσεις του ΕΔΑΔ και οι παρεμβάσεις του Συνηγόρου του πολίτη για μη συμμόρφωση με τις επιταγές της ΔΣΔΠ απο αυτό το Νομοσχέδιο, είναι αδιαμφισβήτητες,

    επειδή ο Υπουργός επιμένει στην συναίνεση και για αυτό θέλει να αμβλύνει τις αντιδράσεις του 0,02% της εκλογικής βάσης και δεν υπακούει στην εντολή του 40% που ψήφισε ΝΔ και του 91% του Ελληνικου λαού βάσει δημοσκοπήσεων

    η λύση θα δοθεί στις εκλογές

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:10 | Δημητρης Βασιλείου

    Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:

    1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
    διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.

    2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
    παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.

    3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.

    4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).

    5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.

    6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.

    7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
    μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.

    8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
    επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
    παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
    πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.

    9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
    ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
    συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.

    10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
    αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
    αποξένωσης.

    Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
    υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
    ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.

    Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:02 | Καπελάκη Άννα

    Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:

    1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.

    2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.

    3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.

    4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).

    5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή επαρκής αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.

    6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.

    7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.

    8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.

    9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
    ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.

    10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής αποξένωσης – διάρρηξη των σχέσεων γονέα, τέκνου.

    Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.

    Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:30 | Λ. ΚΥΡΙΑΚΟΥ

    ΑΡΘΡΟ 2
    Τα παιδιά έχουν ανάγκη και τους δύο γονείς, ισότιμη ανατροφή και συνεπιμέλεια των παιδιών. Να ληφθεί μέριμνα ώστε το παιδί να μην απομακρύνεται από τον τόπο της τελευταίας κοινής διαμονής των γονέων του. Πολλές φορές οι μανάδες, που έχουν την επιμέλεια, μετακομίζουν σε απομακρυσμένες περιφέρειες ώστε να διακόπτεται η επικοινωνία του παιδιού με τον πατέρα, τον οποίον θέλουν να εκδικηθούν. Πόνος και θλίψη στη ψυχή των παιδιών.

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:30 | Νικος Λαμπρου

    Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:

    1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
    διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.

    2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
    παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.

    3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.

    4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).

    5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.

    6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.

    7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
    μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.

    8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
    επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
    παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
    πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.

    9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
    ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
    συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.

    10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
    αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
    αποξένωσης.

    Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
    υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
    ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.

    Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.
    ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΩΡΑ

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:08 | Γιαννης Καρνικης •

    Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:

    1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.

    2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.

    3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.

    4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).

    5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή επαρκής αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.

    6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.

    7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.

    8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.

    9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
    ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.

    10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής αποξένωσης – διάρρηξη των σχέσεων γονέα, τέκνου.

    Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.

    Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.

  • 30 Μαρτίου 2021, 09:37 | Πέτρος Τζάνος

    Η προστασία της παιδικής ηλικίας από την πολιτεία αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και καθήκον των γονέων. Οι σχέσεις των γονέων πρέπει να οριοθετούνται όταν χωρίζουν, είτε συνεχίζουν να έχουν καλή σχέση, είτε όχι. Ακόμα και όταν βρίσκονται σε σύγκρουση μεταξύ τους – για οποίο λόγο – η πολιτεία οφείλει να προστατεύει την παιδική ηλικία, του πλέον αδύναμου που είναι το παιδί, καθώς και την σχέση του παιδιού με κάθε γονέα του, χωρίς διακρίσεις, στερεότυπα και προκαταλήψεις. Η αναθεώρηση αποτελεί επιτακτική ανάγκη, ώστε να αποφεύγονται δυσάρεστα φαινόμενα που έχουν επίκεντρο το παιδί και την απώλεια της παιδικής ηλικίας του με τον ένα γονέα του. Η γονεϊκή ιδιότητα είναι δικαίωμα και υποχρέωση και δεν πρέπει να αφαιρείται με κριτήρια τα οποία ενυπάρχουν, είτε στο υποσυνείδητο κάποιων γονέων, είτε στη νομολογία των δικαστηρίων.
    Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί μετά εφαρμογή του Ν.1329/1983 υπήρξε προβληματική, ως αναφορά τις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο. Στην περίπτωση τυχόν διαζυγίου στην πράξη έχει εκτραπεί στο φαινόμενο της αποκλειστικής επιμέλειας, ως κανόνα, στη καθημερινότητα γονέων και παιδιών. Η κατάσταση αυτή κοινωνικά έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα μετατρέποντας τον ένα γονέα σε «μονοκράτορα» με πλήρη δικαιώματα επί του παιδιού και της ζωής του και του άλλου γονέα σε επισκέπτη ή μακρινό συγγενή. Η σύγχρονη πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, καθιστά αναγκαία την νομοθετική μεταρρύθμιση στις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο, αλλά και για τα παιδιά εκτός γάμου δεδομένου μάλιστα ότι η σύγχρονη πραγματικότητα έχει μεταβληθεί. Το ισχύον νομικό πλαίσιο (1983) σε σχέση με το διαζύγιο και τις σχέσεις γονέων και παιδιών δεδομένης της νομολογίας είναι αναχρονιστικό, έκτος πραγματικότητας και δεν εξασφαλίζει στο παιδί τα δικαιώματα του (Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού) ενώ προσβάλλει την προσωπικότητα και των δύο γονέων, θεωρώντας τον ένα ακατάλληλο για ανατροφή παιδιών και τον άλλο ικανό μόνο γι’ αυτό.

  • 30 Μαρτίου 2021, 09:03 | Λεχουδη αλεξανδρα

    Κύριε Υπουργέ, Κύριε Τσιάρα. Λέγομαι Λεχούδη Αλεξάνδρα. Είμαι γιαγιά. Είμαι μία από τις χιλιάδες γιαγιάδες που έχουν στερηθεί χρόνια τώρα τα εγγόνια τους. Μπορώ να πω ότι εγώ είμαι από τις (τυχερές) γιατί ο γιος μου χώρισε εδώ και ένα χρόνο. Όλες και όλοι στηριζόμαστε στα αρχικά σας λόγια και πιστεύουμε ότι οι προθέσεις σας ήταν και είναι ΤΟ ΚΑΛΌ,ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ. Το μέλλον της αυριανής κοινωνίας με σωστούς πολίτες χωρίς ψυχολογικά προβλήματα που δημιουργησε η μάστιγα 40 περίπου χρόνων των διαζυγίων και της αποκλειστικής επιμέλειας στον ένα γονιό (κατά ποσοστό πάνω του95% στην μητέρα)Δεν είμαι νομικός, δεν είμαι ψυχολόγος, δεν είμαι κοινωνική λειτουργός. Είμαι μία γιαγιά που βλέπω και που ζω στο πετσί μου ή μάλλον βαθιά στην ψυχή μου θα έλεγα την αδικία της μέχρι τώρα ισχύουσας νομολογιας .Του είθισται. Ειμαι σίγουρη ότι η δικοι μου προβληματισμοί και χιλιάδων ακόμη πολιτών είναι και σε εσάς. Για αυτό εξάλλου και τολμήσατε την τροποποίηση αυτή του οικογενειακού δικαίου όσον αφορά την από κοινού ανατροφή των παιδιών και από τους δύο γονείς, τον ισο χρόνο διαμονής του παιδιού και στους δύο γονείς, το δικαίωμα του παιδιού να μένει ,να ανατρέφεται και να φροντίζεται εξ ίσου και από τους δύο γονείς. Ένα χρόνο τώρα παλεύουμε όλοι. Ο καθένας από το δικό του μετερίζι. Νομικοί , ψυχολόγοι, παιδοψυχολόγοι ,κοινωνικοί λειτουργοί, παππούδες , γιαγιάδες, απλοί πολίτες με όποιο τρόπο μπορεί και ξέρει ο καθένας μας για τη βελτίωση αυτη του οικογενειακού δικαίου. Σίγουρα έχετε ακούσει τις τεκμηριωμένες γνώμες και έρευνες όλων αυτών. Αφουγκραστείτε όμως σας παρακαλώ με πλήρη συναίσθηση της ευθύνης σας από τη θέση που βρίσκεστε και τις παιδικές φωνές , που το μόνο που ξέρουν να φωνάξουν χωρίς συμφέροντα, χωρίς αντιπαλότητες, μόνο διακατεχόμενες από αίσθημα αγάπης φωνάζουν.ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ?Γιατί έχασα τον έναν από τους δύο και συνήθως τον μπαμπά μου? Ποιος δεν με αφήνει να τον βλέπω όσο πρέπει, όσο θέλω? Μην επιτρέψετε σας παρακαλώ με το νέο νομοσχέδιο να είναι ο ένας γονιός σε θέση ισχύος και ο άλλος ΧΑΜΈΝΟΣ ΑΠΟ ΧΕΡΙ. Γιατί αυτό είναι ενάντια στο συμφέρον του παιδιού όπως χιλιάδες έρευνες τονίζουν και γιατί αυτό είναι νομίζω η μεγαλύτερη αιτία αντιπαλότητας και εχθρας μεταξύ των γονιών Και σίγουρα όλα αυτά έχουν αντίκτυπο στην παιδική ψυχή. Βάλτε τους και τους δύο στον ίδιο θρόνο , ισάξιους, ισότιμους και εξίσου απαραίτητους για τα βλαστάρια τους ,για τα παιδιά τους. Τον τρόπο σίγουρα τον ξέρετε και ξέρετε και να τον εφαρμόσετε και να τον διατυπώσετε σε νομό.Σε νόμο δίκαιο και αποβλέπων στο καλό του παιδιού όπως πολλές φορές εσείς ο ίδιος έχετε αναφέρει. Η ζυγαριά για να ισορροπήσει θέλει τα ίδια ζυγια και στα δύο τάσια. Ούτε 1/3 ούτε 2/3. Έτσι θα γέρνει πάλι. Ευελπιστω και πιστευω ότι θα κάνετε το καλύτερο για τα παιδιά μας , για τα εγγόνια μας,ώστε να μην στερούνται κανέναν από τους δύο γονείς τους και πολύ περισσότερο όταν αυτοί οι γονείς θέλουν διακαώς να είναι με τα παιδιά τους. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

  • 30 Μαρτίου 2021, 07:54 | Ηλιαννα Ρηγα

    Συμφωνω απολυτα με αυτο
    Είναι εγκληματικό να χωρίζεις ένα παιδί από μια οικογένεια και να το αποκόβεις από ανθρώπους που το αγαπάνε και το θέλουν στην ζωή τους, στερώντας του ξαδέρφια θείους θείες παππούδες και γιαγιάδες. Υπάρχουν παιδιά παρατημένα σε ορφανοτροφεία και παιδιά χωρίς κανέναν δικό τους, και προσπαθουμε ξοδεύοντας εκατομμύρια η πολιτεία να τους βρει το ποιο καλά σπιτικά.
    Εμείς (οι χωρισμένοι μπαμπάδες) που είμαστε ΠΑΡΟΝ.. εδώ και αγαπάμε το παιδιά μας , μας τα αποκόβεται από την ζωή μας, μας καταντησαται επισκέπτη για λίγες ώρες την εβδομάδα και 2 σαββατοκύριακα το μήνα.
    Κάνατε τα παιδιά μας ορφανά με νεκροζόντανους πατέρες.
    Και όλα αυτά για να συνεχιστεί να συντηρείται ένα σάπιο σύστημα που ταΐζει δικαστάς και δικηγόρους. Όλοι ξέρουν τι πραγματικά συμβαίνει.. και εσείς δεν κάνετε τίποτα για αυτό. Αντί να δώσετε ένα τέλος σε αυτήν την παρόδια .. συνεχίζεται στην λάθος ρωτά και ταΐζεται το τέρας που έχετε δημιουργήσει περισσότερο για να μην καταρρεύσει …
    Είμαι σίγουρος ότι δεν σας ψήφισε κανένας για να βοηθήσετε ένα λόμπι δικηγόρων. Σας ψήφισε ο λαός για ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά του.. είσαστε ικανός να το δώσετε ?? η ξεπουληθήκατε??Τα παιδιά θέλουν και τους 2 γονείς τους. ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ, ίσο χρόνο και με τους δυο γονείς εναλλασσόμενη κατοικία.

  • 30 Μαρτίου 2021, 02:08 | Αννα

    ΣύνδεσμοςΑΥΤΌ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΈΔΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΌ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΊ. Η ΣΥΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΩΣΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ .ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΕΣ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΙ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΑ.ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΑΚΈΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΒΙΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΑ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΜΕ ΑΣΧΗΜΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΤΟΥΣ ΥΓΕΙΑ.ΣΤΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΝΑΙ, ΜΕ ΣΤΕΛΕΧΩΣΗ ΑΠΟ ΕΙΔΙΚΌΤΗΤΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ ,ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ.ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΔΥΝΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ.ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΘΥΜΑΤΩΝ ΟΧΙ ΤΟΥ ΘΥΤΗ.ΠΡΩΤΑ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ.ΝΑ ΤΗΡΕΙΤΑΙ Ο ΙΣΧΥΟΝ ΝΟΜΟΣ ΣΩΣΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.
    ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΕΝ ΜΈΣΩ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ ΛΟΓΩ Covid 19 ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ.ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΊΖΟΥΝ ΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ Ή ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΎΝ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΝ ΟΠΩΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ ,ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΑΥΤΟΣ ΉΤΑΝ Ο ΣΤΟΧΟΣ.ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΊΟΥ ΤΩΡΑ.ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ,ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ

  • 30 Μαρτίου 2021, 02:35 | Κωστας

    ΣύνδεσμοςΑΥΤΌ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΈΔΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΌ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΊ. Η ΣΥΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΩΣΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ .ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΕΣ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΙ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΑ.ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΑΚΈΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΒΙΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΑ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΜΕ ΑΣΧΗΜΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΤΟΥΣ ΥΓΕΙΑ.ΣΤΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΝΑΙ, ΜΕ ΣΤΕΛΕΧΩΣΗ ΑΠΟ ΕΙΔΙΚΌΤΗΤΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ ,ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ.ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΔΥΝΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ.ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΘΥΜΑΤΩΝ ΟΧΙ ΤΟΥ ΘΥΤΗ.ΠΡΩΤΑ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ.ΝΑ ΤΗΡΕΙΤΑΙ Ο ΙΣΧΥΟΝ ΝΟΜΟΣ ΣΩΣΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.
    ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΕΝ ΜΈΣΩ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ ΛΟΓΩ Covid 19 ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ.ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΊΖΟΥΝ ΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ Ή ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΎΝ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΝ ΟΠΩΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ ,ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΑΥΤΟΣ ΉΤΑΝ Ο ΣΤΟΧΟΣ.ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΊΟΥ ΤΩΡΑ.ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ,ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ

  • 30 Μαρτίου 2021, 02:38 | Αννα

    Το νομοσχέδιο έρχεται σε ευθεία αντίθεση τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, τη Διεθνή Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και τη καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, την ΕΣΔΑ και τη Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεως κατά των γυναικών κτλ.«Το νομοσχέδιο παρέκαμψε πλήρως το πόρισμα Ι. Τέντε (ε.ε. Αρείου Πάγου), δεν διαβουλεύτηκε με κανέναν από τους ειδικούς, ενώ οι διατάξεις του, όπως έχει ήδη αποκαλυφθεί, προωθήθηκαν από ομάδες συμφερόντων συγκεκριμένων κατηγοριών πατεράδων με εκκρεμείς οικογενειακές υποθέσεις. Περαιτέρω, οι ομάδες αυτών των συμφερόντων διακατέχονται και προωθούν μια απαράδεκτη για το νομικό μας πολιτισμό ρητορεία, επιτίθενται σε βάρος των μητέρων και των φεμινιστριών που αντιτίθενται στο νομοσχέδιο με προσβλητικές εκφράσεις, και προάγουν το μίσος. Φτάνουν δε στο σημείο να διοργανώνουν εκδηλώσεις, δημοσιεύματα και υποτιθέμενες αναλύσεις προκειμένου να αντιστρέψουν την πραγματικότητα και να πείσουν την κοινωνία ότι η ενδοοικογενειακή βία δεν έχει έμφυλο πρόσημο και ότι οι γυναίκες ασκούν βία εξίσου. Η αντιστροφή αυτή της πραγματικότητας, η παραχάραξη της ιστορίας και η νέα καταγραφή της κοινωνικής πραγματικότητας αντιστοιχεί στα νέα ακροδεξιά μορφώματα που έχουν καταλάβει δημόσιο λόγο για διάφορα θέματα διεθνώς».Τα παραπάνω αναφέρουν σε εκτενές κείμενο όχι μόνο εκπρόσωποι της Ένωσης Δικηγόρων, αλλά το σύνολο των οργανώσεων που σχετίζονται με τα θέματα έμφυλων διακρίσεων, προστασίας των δικαιωμάτων του παιδιού κ.λπ

  • 30 Μαρτίου 2021, 02:58 | Κωστας

    Το νομοσχέδιο έρχεται σε ευθεία αντίθεση τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, τη Διεθνή Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και τη καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, την ΕΣΔΑ και τη Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεως κατά των γυναικών κτλ.«Το νομοσχέδιο παρέκαμψε πλήρως το πόρισμα Ι. Τέντε (ε.ε. Αρείου Πάγου), δεν διαβουλεύτηκε με κανέναν από τους ειδικούς, ενώ οι διατάξεις του, όπως έχει ήδη αποκαλυφθεί, προωθήθηκαν από ομάδες συμφερόντων συγκεκριμένων κατηγοριών πατεράδων με εκκρεμείς οικογενειακές υποθέσεις. Περαιτέρω, οι ομάδες αυτών των συμφερόντων διακατέχονται και προωθούν μια απαράδεκτη για το νομικό μας πολιτισμό ρητορεία, επιτίθενται σε βάρος των μητέρων και των φεμινιστριών που αντιτίθενται στο νομοσχέδιο με προσβλητικές εκφράσεις, και προάγουν το μίσος. Φτάνουν δε στο σημείο να διοργανώνουν εκδηλώσεις, δημοσιεύματα και υποτιθέμενες αναλύσεις προκειμένου να αντιστρέψουν την πραγματικότητα και να πείσουν την κοινωνία ότι η ενδοοικογενειακή βία δεν έχει έμφυλο πρόσημο και ότι οι γυναίκες ασκούν βία εξίσου. Η αντιστροφή αυτή της πραγματικότητας, η παραχάραξη της ιστορίας και η νέα καταγραφή της κοινωνικής πραγματικότητας αντιστοιχεί στα νέα ακροδεξιά μορφώματα που έχουν καταλάβει δημόσιο λόγο για διάφορα θέματα διεθνώς».Τα παραπάνω αναφέρουν σε εκτενές κείμενο όχι μόνο εκπρόσωποι της Ένωσης Δικηγόρων, αλλά το σύνολο των οργανώσεων που σχετίζονται με τα θέματα έμφυλων διακρίσεων, προστασίας των δικαιωμάτων του παιδιού κ.λπ

  • 30 Μαρτίου 2021, 02:28 | Αλεξανδρα

    Το νομοσχέδιο έρχεται σε ευθεία αντίθεση τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, τη Διεθνή Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και τη καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, την ΕΣΔΑ και τη Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεως κατά των γυναικών κτλ.«Το νομοσχέδιο παρέκαμψε πλήρως το πόρισμα Ι. Τέντε (ε.ε. Αρείου Πάγου), δεν διαβουλεύτηκε με κανέναν από τους ειδικούς, ενώ οι διατάξεις του, όπως έχει ήδη αποκαλυφθεί, προωθήθηκαν από ομάδες συμφερόντων συγκεκριμένων κατηγοριών πατεράδων με εκκρεμείς οικογενειακές υποθέσεις. Περαιτέρω, οι ομάδες αυτών των συμφερόντων διακατέχονται και προωθούν μια απαράδεκτη για το νομικό μας πολιτισμό ρητορεία, επιτίθενται σε βάρος των μητέρων και των φεμινιστριών που αντιτίθενται στο νομοσχέδιο με προσβλητικές εκφράσεις, και προάγουν το μίσος. Φτάνουν δε στο σημείο να διοργανώνουν εκδηλώσεις, δημοσιεύματα και υποτιθέμενες αναλύσεις προκειμένου να αντιστρέψουν την πραγματικότητα και να πείσουν την κοινωνία ότι η ενδοοικογενειακή βία δεν έχει έμφυλο πρόσημο και ότι οι γυναίκες ασκούν βία εξίσου. Η αντιστροφή αυτή της πραγματικότητας, η παραχάραξη της ιστορίας και η νέα καταγραφή της κοινωνικής πραγματικότητας αντιστοιχεί στα νέα ακροδεξιά μορφώματα που έχουν καταλάβει δημόσιο λόγο για διάφορα θέματα διεθνώς».Τα παραπάνω αναφέρουν σε εκτενές κείμενο όχι μόνο εκπρόσωποι της Ένωσης Δικηγόρων, αλλά το σύνολο των οργανώσεων που σχετίζονται με τα θέματα έμφυλων διακρίσεων, προστασίας των δικαιωμάτων του παιδιού κ.λπ

  • 30 Μαρτίου 2021, 01:48 | Αλεξανδρα

    Αντικείμενο του νομοσχεδίου είναι δυστυχως όπως φαίνεται οι προεκλογικές δράσεις.
    Άπειρα τα παραδείγματα μονόπλευρης στάσης του υπουργού δικαιοσύνης που φτάνουν έως απειλές προς το μέρος του αν δεν τηρηθούν οι υποσχέσεις που έταξε στους μπαμπάδες.
    Τι παιχνίδια είναι αυτά?
    Είναι δυνατόν απροκάλυπτα να αποφεύγεται κάθε είδους επαφής και συζήτησης με γυναικείες οργανώσεις, να καταπνίγεται ο αντίλογος παντού ακόμη και σε ΜΜΕ, να αδιαφορούν για τα τόσα υπαρκτα παραδείγματα ενδοοικογενειακής βιάς και τα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζει μόνη μια μητέρα?Το συμφέρον κάθε τέκνου αξιολογείται ξεχωριστα.ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΠΟΤΈ ΊΔΙΟ.
    Κανένας δεν υποτιμά το ρόλο ενός γονεα ΌΤΑΝ είναι παρών,ΌΤΑΝ ενδιαφέρεται, στερείται, πασχίζει για το παιδί του.
    Ο ήδη υπάρχων νόμος επαρκεί φτάνει να υπάρχουν καταλληλα δικαστηρια, εξειδικευμένοι δικαστές, και με ολα τα πρόσφορα μέσα να αξιολογείται το καλύτερο για το συμφέρον κάθε παιδιού.ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΟΎΝΤΑΙ ΚΆΠΟΙΟΙ ΤΌΣΟ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΉΡΙΑ ΚΑΙ ΖΗΤΟΎΝ ΑΠΌ ΤΟ ΝΟΜΟΘΈΤΗ ΝΑ ΤΑ ΙΣΟΠΕΔΏΣΕΙ ΌΛΑ?Η μέριμνα για την τηρηση των νόμων λείπει. ΕΚΕΙ ΝΑ ΕΣΤΙΑΣΕΤΕ δεν φταίει ο νόμος.
    ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΟ ΕΠΕΊΓΟΝ ΕΝ ΜΕΣΩ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ;
    ΓΙΑΤΊ ΕΝΩ ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΓΩΣΕΙ;
    ΘΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΟΛΑ ΩΣ ΔΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΆΛΙΣΤΑ ΜΕ 3,500 ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΜΟΛΙΣ ΤΟ ΨΗΦΙΣΕΤΕ;
    ΑΝ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΑΥΤΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΟΛΟΥΣ!

  • 30 Μαρτίου 2021, 01:20 | Κωστας

    . Το Οικογενειακό μας Δίκαιο είναι παιδοκεντρικό, θέτει δηλαδή στο επίκεντρο το συμφέρον του τέκνου, που αποτελεί αόριστη νομική έννοια και οφείλει να λαμβάνεται υπόψη τόσο από τους γονείς κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας όσο και από το δικαστήριο κατά τη λήψη απόφασης. Και ως αόριστη νομική έννοια με αξιολογικό περιεχόμενο οφείλει να εξειδικεύεται από το δικαστήριο με βάση τα ιδιαίτερα γνωρίσματα κάθε επιμέρους περίπτωσης. Αντιθέτως, το νομοσχέδιο αυτό οριοθετεί εκ των προτέρων την αόριστη νομική έννοια του συμφέροντος του παιδιού, ορίζοντας ότι αυτό εξυπηρετείται άνευ ετέρου από την συμμετοχή και των δύο γονέων στη ζωή του (άρθρο 5 του νομοσχεδίου), γεγονός που όπως καθίσταται αντιληπτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ιδίως σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης κάθε μορφής. Περιορίζεται ως εκ τούτου και καθοδηγείται σε συγκεκριμένη κατεύθυνση η δικαστική κρίση.

    2. Ανατρέπει την παιδοκεντρική λογική του οικογενειακού δικαίου, καθώς θέτει στο επίκεντρο την ισότητα των γονέων υπό την εξισωτική, ισοπεδωτική της μορφή – κατ’ ουσία προάγοντας τις επιδιώξεις και το συμφέρον του «θιγόμενου» από το προηγούμενο καθεστώς γονέα – εισάγοντας εκ πλαγίου την ισόχρονη διαμονή με καθέναν από τους δύο γονείς («ασκούν από κοινού και εξίσου», άρθρο 5) , με εναλλασσόμενη κατοικία. Η τελευταία όμως δεν εξυπηρετεί το συμφέρον του τέκνου σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά αντίθετα μπορεί να συντείνει στην αποσταθεροποίησή του, ιδίως σε περιπτώσεις π.χ. μεγάλης απόστασης μεταξύ των σπιτιών, απόκλισης του βιοτικού επιπέδου σε καθένα από τα δύο σπίτια, έντονης συγκρουσιακής σχέσης μεταξύ των γονέων και αδυναμίας λήψης από κοινού αποφάσεων για θέματα που αφορούν το παιδί κ.α. Γίνεται αντιληπτό ότι πίσω από την επιμονή στο αίτημα για ισόχρονη διαμονή και εναλλασσόμενη κατοικία, λανθάνουν κίνητρα οικονομικά, δεδομένου ότι η ρύθμιση αυτή θα μειώσει το ύψος των καταβαλλόμενων διατροφών.

    3. Ιδιαίτερα προβληματική εμφανίζεται η ρύθμιση σχετικά με τον χρόνο επικοινωνίας. Το νομοσχέδιο ορίζει ότι: «ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας», με αυστηρές προϋποθέσεις απόκλισης. Η ρύθμιση αυτή αφήνει ευρύ περιθώριο για παραβίαση της ιδιωτικότητας τόσο του παιδιού όσο και του έτερου γονέα. Ορίζεται ακόμη πως: «αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής». Αυτό πρακτικά σημαίνει πως αν δεν υπάρχει αμετάκλητη δικαστική απόφαση, αν δεν έχουν εξαντληθεί όλα τα ένδικα μέσα, παραβλέποντας ακόμα και τις αποφάσεις του Πρωτόδικου Δικαστηρίου όσο και του Εφετείου, θεωρώντας τις αποφάσεις τους μη επαρκείς, ακόμα κι αν υπάρχουν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία για τα ως άνω εγκλήματα, το τέκνο θα αναγκάζεται να έρθει σε επαφή με τον θύτη γονέα. Ακόμα και σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής ή έμφυλης βίας και σε περιπτώσεις σεξουαλικής παιδικής κακοποίησης, το παιδί υποχρεούται να έρχεται σε επαφή με τον θύτη. Στις περιπτώσεις αυτές όμως, είναι πιθανό η σχετική αντιδικία να καταλήξει σε αμετάκλητη δικαστική απόφαση ακόμα και μετά από 10 έτη, καθ΄ όλη τη διάρκεια των οποίων ο θύτης θα ασκεί το δικαίωμα επικοινωνίας του με το παιδί.

    4. Πίσω από το νομοσχέδιο λανθάνει η αμφιλεγόμενη και επιστημονικά καταδικαστέα θεωρία του «Συνδρόμου Γονικής Αποξένωσης», στο οποίο αναφέρονται συχνά οι οργανώσεις, αλλά και κυβερνητικές πηγές που προώθησαν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο εξαρχής. Ο όρος «Σύνδρομο» ή «Διαταραχή Γονικής Αποξένωσης» κατασκευάστηκε το 1980 από τον Δρ. Richard Gardner, και αναφέρεται στα αισθήματα αποστροφής που αισθάνεται ένα παιδί προς τον γονέα του μετά από διαζύγιο των γονέων και σε περιπτώσεις δικαστικής διαμάχης, και σύμφωνα με τον Gardner οφείλονται σε μια προσπάθεια χειραγώγησης του παιδιού από τον άλλο γονέα και υποβολής προς αυτό των αρνητικών συναισθημάτων. Το σύνδρομο πρωτοεμφανίστηκε σε δικαστικές αίθουσες στις ΗΠΑ, στο πλαίσιο της υπερασπιστικής γραμμής γονέων (πατέρων) που κατηγορούνταν για σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών τους, και αργότερα η χρήση του διευρύνθηκε και σε άλλες περιπτώσεις αντιδικίας μεταξύ γονέων, με σκοπό την υποτίμηση της αξιοπιστίας των λεγομένων των θυμάτων, παιδιών και μητέρων. Το σύνδρομο δεν έχει γίνει δεκτό από κανέναν επίσημο φορά ψυχικής υγείας παγκοσμίως και στερείται επιστημονικής τεκμηρίωσης.

    5. Ο ίδιος ο Gardner μεταξύ άλλων, υποστήριζε πως τα παιδιά είναι εκ φύσεως σεξουαλικά και μπορεί να προκαλέσουν σεξουαλικές συναντήσεις με «αποπλάνηση» του ενήλικα. Για τη σεξουαλική κακοποίηση έλεγε: «πείτε στο παιδί ότι η σεξουαλική κακοποίηση από έναν πατέρα είναι φυσιολογική. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να καθοδηγηθούν ώστε να εκτιμήσουν ότι οι σεξουαλικές συναντήσεις μεταξύ ενήλικων και παιδιών δεν θεωρούνται καθολικά ως κατακριτέες πράξεις. Μπορεί να ειπωθεί στο παιδί ότι για κάποιες κοινωνίες μια τέτοια συμπεριφορά ήταν και θεωρείται φυσιολογική». Ο Gardner επίσης, για τις μητέρες που ανακαλύπτουν ότι ο σύζυγός τους κακομεταχειρίζεται το παιδί τους σεξουαλικά, επιρρίπτει την ευθύνη της κακοποίησης που υφίσταται το παιδί από τον πατέρα στη μητέρα, επειδή εκείνη δεν εκπληρώνει τις σεξουαλικές του επιθυμίες. Προτείνει τέλος οι θεραπευτές, να βοηθήσουν τις μητέρες παιδιών θυμάτων ασέλγειας, να εκπληρώσουν τις σεξουαλικές επιθυμίες των ανδρών.

    6. Επιπλέον, στο άρθρο 5 του νομοσχεδίου, η προσθήκη της διάταξης «εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής» θέτει σοβαρά προβλήματα, καθώς αποτελεί διατύπωση που αφήνει ευρύ περιθώριο εκτίμησης και αφήνει «ανοικτό» το ενδεχόμενο να καταστρατηγηθεί στην πράξη η επιταγή να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη του παιδιού, η οποία απορρέει και από διεθνείς συμβάσεις. Το ζήτημα που τίθεται είναι πως δεν αναφέρονται καν προϋποθέσεις για να εξασφαλιστεί η εγκυρότητα και η ασφάλεια της γνώμης του τέκνου, βάλλοντας εμμέσως κατά του ενός γονιού, ιδίως της μητέρας, διότι μέσω αυτής νομοθετικής ρύθμισης, υπονοώντας ότι χειραγωγεί το παιδί στο να εκφραστεί αρνητικά ή να διαμορφώσει αρνητικά συναισθήματα για τον άλλο γονέα . Φυσικά λανθάνει κι εδώ η αμφιλεγόμενη και επιστημονικά καταδικαστέα θεωρία του συνδρόμου γονικής αποξένωσης.

    7. Περιλαμβάνει σωρεία άλλων προβληματικών διατάξεων και αντινομιών. Ενδεικτικά , στο άρθρο 3 του νομοσχεδίου: η προσθήκη στο άρθρο 56 ΑΚ της διάταξης αναφορικά με την επίδοση των εγγράφων σε οποιονδήποτε εκ των γονέων του τέκνου. Σε αυτή την τροποποίηση δημιουργούνται δύο παράδοξα:
    1. Η επίδοση μπορεί να γίνει προς γονέα με τον οποίο το τέκνο δεν έχει καμία επαφή ή επικοινωνία κι έτσι, να μη λάβει καν γνώση της επίδοσης κάποιου εγγράφου, γεγονός που μπορεί να επιφέρει δυσχέρειες στη δικονομική θέση του τέκνου ή του αντιπροσώπου του. 2. Είναι δυνατόν ο γονέας που θέλει να στραφεί κατά του τέκνου διεκδικώντας κάποια αξίωση, να επιδίδει στον εαυτό του το σχετικό έγγραφο ως νόμιμος εκπρόσωπος του τέκνου. Συνεπώς, αντιλαμβανόμαστε το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί αυτή η ρύθμιση.

    8. Συνολικά το νομοσχέδιο δείχνει να προσεγγίζει την οικογένεια ως έναν ουδέτερο χώρο, απαλλαγμένο από έμφυλες ιεραρχήσεις και σχέσεις εξουσίας, αδιαφορώντας για τους έμφυλους ρόλους που τα υποκείμενα εντός της επιτελούν.

    9. Το νομοσχέδιο που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση διαφέρει ουσιωδώς από το νομοσχέδιο που είχε προταθεί από την νομοπαρασκευαστική επιτροπή, που συγκροτήθηκε στις αρχές του προηγούμενου έτους και αποτελούνταν από νομικούς εγνωσμένου κύρους. Αντιθέτως, το νομοσχέδιο που είδε το φως της δημοσιότητας είναι πλήρως εναρμονισμένο με τα αιτήματα και τις επιδιώξεις ενός πολύ ισχυρού λόμπι οργανώσεων, που θέτουν στο επίκεντρο τα δικαιώματα του πατέρα και προωθούν ως κεντρικό αίτημα τη συνεπιμέλεια με εναλλασσόμενη κατοικία και ισόχρονη διαμονή του τέκνου με καθένα από τους δύο γονείς, με συνέπεια φυσικά τη συνακόλουθη μείωση των καταβαλλόμενων διατροφών.
    10. Η συνεπιμέλεια όπως έχει αποδειχθεί, τόσο με βάση τα πορίσματα των επιστημόνων ψυχικής υγείας όσο και με βάση πραγματικές υποθέσεις που αντιμετώπισε η νομολογία των δικαστηρίων, μπορεί να έχει θετικά οφέλη για τα παιδιά μόνο εφόσον οι σχέσεις των γονέων είναι ομαλές και είναι σε θέση να συναποφασίζουν σε συναινετική βάση για το παιδί τους. Η συνεπιμέλεια πρέπει να είναι συναινετική, όχι υποχρεωτική!
    ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΤΩΡΑ!

  • 30 Μαρτίου 2021, 01:59 | Αναστασία Κ

    αποξενωμένη θεία

    Τι θα πει συναινετική συνεπιμέλεια;
    Ποιανού τη συναίνεση πρέπει να έχουν τα παιδιά για να έχουν δυο γονείς;
    Συνεπιμέλεια ίσος χρόνος και εναλλασσόμενη κατοικία.
    Αυτές ήταν οι δηλώσεις του υπουργού, αυτά οφείλονται να εξασφαλιστουν.
    Η εκπαίδευση των δικαστών, να γραφτεί στο νόμο.
    αλλιώς κανένα παιδί δεν εξασφαλίζει ότι θα έχει τους γονείς που το αγαπάνε
    όποιος δεν είναι κατάλληλος (με αποδείξεις) να απομακρύνεται
    είτε άνδρας είτε γυναίκα! Το παιδί έχει ανάγκη απο καλούς γονείς

  • 30 Μαρτίου 2021, 01:36 | Κωνσταντίνα Κ

    συμφωνώ με το σχόλιο

    Ο συγκεκριμένος νόμος θα έχει ισχύ μόνο στην περίπτωση που υιοθετηθεί το 2079/2015 ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης. Συγκεκριμένα
    α) χρόνος 50 % για τον κάθε γονέα με το ανήλικο τέκνο
    β)εναλλασσόμενη κατοικία
    γ)plans parenting
    δ)κατάργηση διατροφής και ισομερή κατανομή μηνιαίων οικονομικών εξόδων διαβίωσης ανήλικου τέκνου

  • 30 Μαρτίου 2021, 01:50 | Β. Κατερίνα

    Είναι ανεπίτρεπτο να μειώνεται ο ένας γονέας. Το σταθερό περιβάλλον του παιδιού αποτελείται από ΔΥΟ ΣΠΊΤΙΑ και 2 δυνατούς δεσμούς αγάπης. Και οι δύο γονείς είναι εξίσου άξιοι και ικανοί να το μεγαλώσουν όπως και μέσα στο γάμο ή την συγκατοίκηση.
    Δε χρειάζεται να έρχονται σε επαφή οι γονείς εφόσον δεν μπορούν να συνυπάρξουν και να επικοινωνήσουν.. Μια φορά θα χρειαστεί με την παρουσία διαμεσολαβητή, κατά προτίμηση ψυχολόγου. Μετά θα παραλαμβάνουν το τέκνο από το σχολείο και τις δραστηριότητες. Επιβάλλεται να έχει την υποχρέωση και ο γονέας που ίσως έχει το 60% της επιμέλειας να παραδίδει το τέκνο στο άλλο γονιό. Όχι μόνο ο ένας που θα πρέπει να κάνει χιλιόμετρα με τη δουλειά του και να μην προλαβαίνει να παραλάβει στην ώρα του το παιδί.
    Επίσης όποιος είχε αποκλειστική επιμέλεια έως τώρα θεωρούσε την οικογένεια του μονογονεϊκή. ΛΆΘΟΣ! Ο άλλος γονέας ζει και θέλει να είναι ενεργός και 100% στην ανατροφή του τέκνου του.
    ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ και ίσα δικαιώματα. Γιατί να παίρνει επίδομα μόνο ο ένας; Και ο δεύτερος γονέας το δικαιούται γιατί θα μεγαλώνει το παιδί του εξίσου. Γιατί μόρια μόνο στον έναν; Ο άλλος γονέας έχει το ίδιο δικαίωμα ειδικά όταν δίνει και διατροφή. Επιβάλεται να εξασφαλίσουμε την επαγγελματική και οικονομική του σταθερότητα για το καλό του τέκνου.
    ΔΙΑΦΆΝΕΙΑ στη διατροφή. Για να μη μπορεί κανένας κακοποιητικός-αποξενωτής-εκμεταλλευτής γονέας να κάνει κατάχρηση εξουσίας πάνω στον άλλον. Να μην αφήσετε περιθώριο σε κανέναν δικαστή ή δικηγόρο να βγάζει υπέρογκες αδικαιολόγητες αποφάσεις.
    Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων που θα διορθώσετε και θα συμπληρώσετε το παρόν νομοσχέδιο, έτσι ώστε τα παιδιά μας να έχουν ένα καλύτερο μέλλον!!!

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:47 | Α.Λ

    Το σύνολο του νομοσχέδιου δεν έχει σίγουρα ως σκοπό το καλό του παιδιού. ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΘΑ ΦΕΡΕΙ .ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΥΜΑ. ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΧΩΡΙΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΑΝΤΙΚΡΟΥΟΜΕΝΟΥΣ ΔΙΑΦΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΘΑ ΡΥΘΜΙΣΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΔΙΑΦΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΠΟΥ ΈΧΟΥΝ ΟΔΗΓΗΘΕΊ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΔΙΚΊΑ

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:02 | Ελίνα

    Εκτός των άλλων, αντικείμενο του νόμου θα έπρεπε να είναι και η προστασία γονέων και τέκνων που υφίστανται κακοποιητικές συμπεριφορές με οποιαδήποτε μορφή μετά τη διάσπαση της συμβίωσης.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:39 | gk

    Αντικείμενο του νομοσχεδίου είναι δυστυχως όπως φαίνεται οι προεκλογικές δράσεις.
    Άπειρα τα παραδείγματα μονόπλευρης στάσης του υπουργού δικαιοσύνης που φτάνουν έως απειλές προς το μέρος του αν δεν τηρηθούν οι υποσχέσεις που έταξε στους μπαμπάδες.
    Τι παιχνίδια είναι αυτά?
    Είναι δυνατόν απροκάλυπτα να αποφεύγεται κάθε είδους επαφής και συζήτησης με γυναικείες οργανώσεις, να καταπνίγεται ο αντίλογος παντού ακόμη και σε ΜΜΕ, να αδιαφορούν για τα τόσα υπαρκτα παραδείγματα ενδοοικογενειακής βιάς και τα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζει μόνη μια μητέρα?Το συμφέρον κάθε τέκνου αξιολογείται ξεχωριστα.ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΠΟΤΈ ΊΔΙΟ.
    Κανένας δεν υποτιμά το ρόλο ενός γονεα ΌΤΑΝ είναι παρών,ΌΤΑΝ ενδιαφέρεται, στερείται, πασχίζει για το παιδί του.
    Ο ήδη υπάρχων νόμος επαρκεί φτάνει να υπάρχουν καταλληλα δικαστηρια, εξειδικευμένοι δικαστές, και με ολα τα πρόσφορα μέσα να αξιολογείται το καλύτερο για το συμφέρον κάθε παιδιού.ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΟΎΝΤΑΙ ΚΆΠΟΙΟΙ ΤΌΣΟ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΉΡΙΑ ΚΑΙ ΖΗΤΟΎΝ ΑΠΌ ΤΟ ΝΟΜΟΘΈΤΗ ΝΑ ΤΑ ΙΣΟΠΕΔΏΣΕΙ ΌΛΑ?Η μέριμνα για την τηρηση των νόμων λείπει. ΕΚΕΙ ΝΑ ΕΣΤΙΑΣΕΤΕ δεν φταίει ο νόμος.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:58 | Αλεξανδρα

    1. Το Οικογενειακό μας Δίκαιο είναι παιδοκεντρικό, θέτει δηλαδή στο επίκεντρο το συμφέρον του τέκνου, που αποτελεί αόριστη νομική έννοια και οφείλει να λαμβάνεται υπόψη τόσο από τους γονείς κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας όσο και από το δικαστήριο κατά τη λήψη απόφασης. Και ως αόριστη νομική έννοια με αξιολογικό περιεχόμενο οφείλει να εξειδικεύεται από το δικαστήριο με βάση τα ιδιαίτερα γνωρίσματα κάθε επιμέρους περίπτωσης. Αντιθέτως, το νομοσχέδιο αυτό οριοθετεί εκ των προτέρων την αόριστη νομική έννοια του συμφέροντος του παιδιού, ορίζοντας ότι αυτό εξυπηρετείται άνευ ετέρου από την συμμετοχή και των δύο γονέων στη ζωή του (άρθρο 5 του νομοσχεδίου), γεγονός που όπως καθίσταται αντιληπτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ιδίως σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης κάθε μορφής. Περιορίζεται ως εκ τούτου και καθοδηγείται σε συγκεκριμένη κατεύθυνση η δικαστική κρίση.

    2. Ανατρέπει την παιδοκεντρική λογική του οικογενειακού δικαίου, καθώς θέτει στο επίκεντρο την ισότητα των γονέων υπό την εξισωτική, ισοπεδωτική της μορφή – κατ’ ουσία προάγοντας τις επιδιώξεις και το συμφέρον του «θιγόμενου» από το προηγούμενο καθεστώς γονέα – εισάγοντας εκ πλαγίου την ισόχρονη διαμονή με καθέναν από τους δύο γονείς («ασκούν από κοινού και εξίσου», άρθρο 5) , με εναλλασσόμενη κατοικία. Η τελευταία όμως δεν εξυπηρετεί το συμφέρον του τέκνου σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά αντίθετα μπορεί να συντείνει στην αποσταθεροποίησή του, ιδίως σε περιπτώσεις π.χ. μεγάλης απόστασης μεταξύ των σπιτιών, απόκλισης του βιοτικού επιπέδου σε καθένα από τα δύο σπίτια, έντονης συγκρουσιακής σχέσης μεταξύ των γονέων και αδυναμίας λήψης από κοινού αποφάσεων για θέματα που αφορούν το παιδί κ.α. Γίνεται αντιληπτό ότι πίσω από την επιμονή στο αίτημα για ισόχρονη διαμονή και εναλλασσόμενη κατοικία, λανθάνουν κίνητρα οικονομικά, δεδομένου ότι η ρύθμιση αυτή θα μειώσει το ύψος των καταβαλλόμενων διατροφών.

    3. Ιδιαίτερα προβληματική εμφανίζεται η ρύθμιση σχετικά με τον χρόνο επικοινωνίας. Το νομοσχέδιο ορίζει ότι: «ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας», με αυστηρές προϋποθέσεις απόκλισης. Η ρύθμιση αυτή αφήνει ευρύ περιθώριο για παραβίαση της ιδιωτικότητας τόσο του παιδιού όσο και του έτερου γονέα. Ορίζεται ακόμη πως: «αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής». Αυτό πρακτικά σημαίνει πως αν δεν υπάρχει αμετάκλητη δικαστική απόφαση, αν δεν έχουν εξαντληθεί όλα τα ένδικα μέσα, παραβλέποντας ακόμα και τις αποφάσεις του Πρωτόδικου Δικαστηρίου όσο και του Εφετείου, θεωρώντας τις αποφάσεις τους μη επαρκείς, ακόμα κι αν υπάρχουν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία για τα ως άνω εγκλήματα, το τέκνο θα αναγκάζεται να έρθει σε επαφή με τον θύτη γονέα. Ακόμα και σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής ή έμφυλης βίας και σε περιπτώσεις σεξουαλικής παιδικής κακοποίησης, το παιδί υποχρεούται να έρχεται σε επαφή με τον θύτη. Στις περιπτώσεις αυτές όμως, είναι πιθανό η σχετική αντιδικία να καταλήξει σε αμετάκλητη δικαστική απόφαση ακόμα και μετά από 10 έτη, καθ΄ όλη τη διάρκεια των οποίων ο θύτης θα ασκεί το δικαίωμα επικοινωνίας του με το παιδί.

    4. Πίσω από το νομοσχέδιο λανθάνει η αμφιλεγόμενη και επιστημονικά καταδικαστέα θεωρία του «Συνδρόμου Γονικής Αποξένωσης», στο οποίο αναφέρονται συχνά οι οργανώσεις, αλλά και κυβερνητικές πηγές που προώθησαν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο εξαρχής. Ο όρος «Σύνδρομο» ή «Διαταραχή Γονικής Αποξένωσης» κατασκευάστηκε το 1980 από τον Δρ. Richard Gardner, και αναφέρεται στα αισθήματα αποστροφής που αισθάνεται ένα παιδί προς τον γονέα του μετά από διαζύγιο των γονέων και σε περιπτώσεις δικαστικής διαμάχης, και σύμφωνα με τον Gardner οφείλονται σε μια προσπάθεια χειραγώγησης του παιδιού από τον άλλο γονέα και υποβολής προς αυτό των αρνητικών συναισθημάτων. Το σύνδρομο πρωτοεμφανίστηκε σε δικαστικές αίθουσες στις ΗΠΑ, στο πλαίσιο της υπερασπιστικής γραμμής γονέων (πατέρων) που κατηγορούνταν για σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών τους, και αργότερα η χρήση του διευρύνθηκε και σε άλλες περιπτώσεις αντιδικίας μεταξύ γονέων, με σκοπό την υποτίμηση της αξιοπιστίας των λεγομένων των θυμάτων, παιδιών και μητέρων. Το σύνδρομο δεν έχει γίνει δεκτό από κανέναν επίσημο φορά ψυχικής υγείας παγκοσμίως και στερείται επιστημονικής τεκμηρίωσης.

    5. Ο ίδιος ο Gardner μεταξύ άλλων, υποστήριζε πως τα παιδιά είναι εκ φύσεως σεξουαλικά και μπορεί να προκαλέσουν σεξουαλικές συναντήσεις με «αποπλάνηση» του ενήλικα. Για τη σεξουαλική κακοποίηση έλεγε: «πείτε στο παιδί ότι η σεξουαλική κακοποίηση από έναν πατέρα είναι φυσιολογική. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να καθοδηγηθούν ώστε να εκτιμήσουν ότι οι σεξουαλικές συναντήσεις μεταξύ ενήλικων και παιδιών δεν θεωρούνται καθολικά ως κατακριτέες πράξεις. Μπορεί να ειπωθεί στο παιδί ότι για κάποιες κοινωνίες μια τέτοια συμπεριφορά ήταν και θεωρείται φυσιολογική». Ο Gardner επίσης, για τις μητέρες που ανακαλύπτουν ότι ο σύζυγός τους κακομεταχειρίζεται το παιδί τους σεξουαλικά, επιρρίπτει την ευθύνη της κακοποίησης που υφίσταται το παιδί από τον πατέρα στη μητέρα, επειδή εκείνη δεν εκπληρώνει τις σεξουαλικές του επιθυμίες. Προτείνει τέλος οι θεραπευτές, να βοηθήσουν τις μητέρες παιδιών θυμάτων ασέλγειας, να εκπληρώσουν τις σεξουαλικές επιθυμίες των ανδρών.

    6. Επιπλέον, στο άρθρο 5 του νομοσχεδίου, η προσθήκη της διάταξης «εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής» θέτει σοβαρά προβλήματα, καθώς αποτελεί διατύπωση που αφήνει ευρύ περιθώριο εκτίμησης και αφήνει «ανοικτό» το ενδεχόμενο να καταστρατηγηθεί στην πράξη η επιταγή να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη του παιδιού, η οποία απορρέει και από διεθνείς συμβάσεις. Το ζήτημα που τίθεται είναι πως δεν αναφέρονται καν προϋποθέσεις για να εξασφαλιστεί η εγκυρότητα και η ασφάλεια της γνώμης του τέκνου, βάλλοντας εμμέσως κατά του ενός γονιού, ιδίως της μητέρας, διότι μέσω αυτής νομοθετικής ρύθμισης, υπονοώντας ότι χειραγωγεί το παιδί στο να εκφραστεί αρνητικά ή να διαμορφώσει αρνητικά συναισθήματα για τον άλλο γονέα . Φυσικά λανθάνει κι εδώ η αμφιλεγόμενη και επιστημονικά καταδικαστέα θεωρία του συνδρόμου γονικής αποξένωσης.

    7. Περιλαμβάνει σωρεία άλλων προβληματικών διατάξεων και αντινομιών. Ενδεικτικά , στο άρθρο 3 του νομοσχεδίου: η προσθήκη στο άρθρο 56 ΑΚ της διάταξης αναφορικά με την επίδοση των εγγράφων σε οποιονδήποτε εκ των γονέων του τέκνου. Σε αυτή την τροποποίηση δημιουργούνται δύο παράδοξα:
    1. Η επίδοση μπορεί να γίνει προς γονέα με τον οποίο το τέκνο δεν έχει καμία επαφή ή επικοινωνία κι έτσι, να μη λάβει καν γνώση της επίδοσης κάποιου εγγράφου, γεγονός που μπορεί να επιφέρει δυσχέρειες στη δικονομική θέση του τέκνου ή του αντιπροσώπου του. 2. Είναι δυνατόν ο γονέας που θέλει να στραφεί κατά του τέκνου διεκδικώντας κάποια αξίωση, να επιδίδει στον εαυτό του το σχετικό έγγραφο ως νόμιμος εκπρόσωπος του τέκνου. Συνεπώς, αντιλαμβανόμαστε το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί αυτή η ρύθμιση.

    8. Συνολικά το νομοσχέδιο δείχνει να προσεγγίζει την οικογένεια ως έναν ουδέτερο χώρο, απαλλαγμένο από έμφυλες ιεραρχήσεις και σχέσεις εξουσίας, αδιαφορώντας για τους έμφυλους ρόλους που τα υποκείμενα εντός της επιτελούν.

    9. Το νομοσχέδιο που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση διαφέρει ουσιωδώς από το νομοσχέδιο που είχε προταθεί από την νομοπαρασκευαστική επιτροπή, που συγκροτήθηκε στις αρχές του προηγούμενου έτους και αποτελούνταν από νομικούς εγνωσμένου κύρους. Αντιθέτως, το νομοσχέδιο που είδε το φως της δημοσιότητας είναι πλήρως εναρμονισμένο με τα αιτήματα και τις επιδιώξεις ενός πολύ ισχυρού λόμπι οργανώσεων, που θέτουν στο επίκεντρο τα δικαιώματα του πατέρα και προωθούν ως κεντρικό αίτημα τη συνεπιμέλεια με εναλλασσόμενη κατοικία και ισόχρονη διαμονή του τέκνου με καθένα από τους δύο γονείς, με συνέπεια φυσικά τη συνακόλουθη μείωση των καταβαλλόμενων διατροφών.
    10. Η συνεπιμέλεια όπως έχει αποδειχθεί, τόσο με βάση τα πορίσματα των επιστημόνων ψυχικής υγείας όσο και με βάση πραγματικές υποθέσεις που αντιμετώπισε η νομολογία των δικαστηρίων, μπορεί να έχει θετικά οφέλη για τα παιδιά μόνο εφόσον οι σχέσεις των γονέων είναι ομαλές και είναι σε θέση να συναποφασίζουν σε συναινετική βάση για το παιδί τους. Η συνεπιμέλεια πρέπει να είναι συναινετική, όχι υποχρεωτική!
    ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΤΩΡΑ.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:44 | ΟΛΓΑ ΓΚΙΝΗ

    Το τελευταίο διάστημα έχει απασχολήσει τη κοινή γνώμη η πολυδιαφημισμένη αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου, η οποία θα ρυθμίσει μετά από 40 χρόνια τις σχέσεις γονέων και τέκνων σε υποθέσεις διαζυγίου, επιμέλειας και κηδεμονίας. Τον Απρίλιο του 2020 ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Τσιάρας συγκρότησε ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή η οποία στις κατευθυντήριες γραμμές και οδηγίες της έδινε έμφαση στο βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, όπως αυτό ορίζεται μέσω των διεθνών συμβάσεων για τα δικαιώματα του παιδιού, καθώς επίσης και από το Σύνταγμα μας. Ωστόσο το πόρισμα αυτής δεν ικανοποίησε μια μειοψηφία με αποτέλεσμα να ασκηθούν πιέσεις και το σχέδιο του υπουργείου που είδε το φως της δημοσιότητας να έχει αλλοιωθεί σημαντικά. Μετά από αλλεπάλληλες διαρροές στα Μ.Μ.Ε. την 24η Φεβρουαρίου 2021 ο Υπουργός Δικαιοσύνης παρουσίασε στο Υπουργικό Συμβούλιο το σχέδιο νόμου. Σύμφωνα με το τελευταίο σχέδιο νόμου που αφορά στην αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου και τέθηκε στη δημόσια διαβούλευση την 18ή Μαρτίου 2021 εισάγονται στη πραγματικότητα ακραίες συντηρητικές ρυθμίσεις που στην πράξη θα εφαρμοστούν σε βάρος των παιδιών και των γυναικών.
    Η κορωνίδα του νομοσχεδίου προσδιορίζει το «συμφέρον του παιδιού περιορίζοντας το στην ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεων του με καθένα από αυτούς», έρχεται σε αντίθεση με όλα τα διεθνή κείμενα υπερνομοθετικής ισχύος καθώς και με το ίδιο το Σύνταγμα και η ψήφιση του θα μας οδηγήσει κατ΄ αναπότρεπτο τρόπο στην καταδίκη της χώρας μας, ακόμη και με μόνη την περιγραφή του συμφέροντος του παιδιού στον νόμο. Δεν συνιστάται στη νομοθεσία καμιάς χώρας να περιγράφεται το συμφέρον του παιδιού μόνο στη κοινή ανατροφή, το οποίο είναι μια νομική έννοια ελαστική και δυναμική που μόνο στο δικαστή επαφίεται να εξειδικεύσει.
    Οι διατάξεις του προσκρούουν ευθέως σε διεθνείς συμβάσεις και αν τυχόν ψηφιστεί κινδυνεύει να καταδικαστεί η Χώρα από τα διεθνή δικαστήρια.
    Συγκεκριμένα, ο κακοποιητικός γονέας μόνο με αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου δεν ασκεί δικαιώματα επικοινωνίας και τη γονική μέριμνα το οποίο πρακτικά σημαίνει 8-10 έτη κακοποίησης, Με δεδομένο ότι για να καταστεί αμετάκλητη απόφαση για βιασμό ανηλίκου η ποινική διαδικασία διαρκεί 9 – 13 έτη τυχόν υιοθέτηση τέτοια διάταξης θα οδηγήσει σε καταστάσεις όπου ο γονέας που εγκληματεί σε βάρος του τέκνου του θα συνεχίζει την εγκληματική του δραστηριότητα ανενόχλητος, αξιώνοντας «να μεριμνά» ή «να επικοινωνεί» με το τέκνο του, ενώ τα παιδιά, τα αθώα θύματα, θα εγκαταλείπονται αβοήθητα. Η πολιτεία θα μένει απαθής.
    Το νομοσχέδιο όμως εισάγεται αυθαιρέτως ως ελάχιστη επικοινωνία το 1/3 του χρόνου του παιδιού αφαιρώντας την υποχρέωση αξιολόγησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, χωρίς να προκύπτει αν αφορά στον ελεύθερο ή στον πραγματικό χρόνο. Στη περίπτωση που αφορά στον πραγματικό χρόνο είναι άτοπο καθώς πρόκειται για 8 ώρες την ημέρα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση ή την κατάργηση των διατροφών των παιδιών, καθώς μιλάμε για μια κεκαλυμμένη εναλλασσόμενη κατοικία και υποχρεωτική συνεπιμέλεια. Εξάλλου σύμφωνα πάντα με το σχέδιο νόμου μόνο αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής θα ποινικοποιείται γεγονός που θα διευκολύνει τη μη καταβολή της ενώ είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολη η διαδικασία της άσκησης του δικαιώματος διατροφής από τον οικονομικά ασθενέστερο γονέα για λογαριασμό του παιδιού.
    Μια άλλη ακραία ρύθμιση του νομοσχεδίου αφορά στους παππούδες και τις γιαγιάδες, καθώς εισάγονται αυθαιρέτως υποχρεώσεις των γονέων έναντι αυτών τις οποίες συνδέει με λόγο αφαίρεσης της γονικής μέριμνας. Στη πράξη σε περίπτωση μη εφαρμογής των αποφάσεων που αφορούν την επικοινωνία των παππούδων ή γιαγιάδων το παιδί θα απομακρύνεται βίαια από τον γονέα που το ανατρέφει.
    Το νομοσχέδιο αυτό εισάγει αόριστες και δυσαπόδεικτες έννοιες που στηρίζονται σε ανυπόστατα ψυχολογικά κριτήρια και καταστάσεις όπως “διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης, και πρόκληση διάρρηξης σχέσεων” τις οποίες τις καθιστά λόγους αφαίρεσης της γονικής μέριμνας.
    Με άλλα λόγια ενώ το νομοσχέδιο επιβάλλει την επικοινωνία του παιδιού με τους γονείς στη πράξη προβλέπει την αυθαίρετη αφαίρεση της άσκησης της γονικής μέριμνας. Το αποτέλεσμα όμως της ρυθμίσεως καταλήγει σε αφαίρεση γονικής μέριμνας δηλαδή σε πλήρη και ολοκληρωτική αποχωρισμό του παιδιού από τον άλλο γονέα . Πρόκειται εμφανώς για παραδοξολογία.
    Το γεγονός ότι το νομοσχέδιο απαιτεί τη συμφωνία των γονέων σε κεφαλαιώδη ζητήματα της γονικής μέριμνας όπως εκπαίδευση του παιδιού και υγεία καθόλου δε επιλύει τις αντιδικίες των γονέων αντίθετα τις γιγαντώνει καθώς είναι βέβαιο ότι τα ζητήματα αυτά θα αποτελούν πεδίο μάχης. Είναι σαφές ότι ο οικονομικά ασθενής θα υποχωρεί σε εκβιασμούς καθώς θα αδυνατεί να συνεχίσει τις ατέρμονες δίκες. Ως ένα ακόμα καινοτόμο σημείο του νομοσχεδίου προβλέπονται τα ειδικά σεμινάρια των δικαστών προκειμένου να εφαρμόσουν πιστά τον νόμο που προωθείται από το Υπουργείο Δικαιοσύνης ενώ δεν προβλέπεται καμία μέριμνα για την ίδρυση οικογενειακών δικαστηρίων και την δημιουργία κατάλληλων δομών.

  • 29 Μαρτίου 2021, 22:08 | ΔΠ

    Η προστασία της παιδικής ηλικίας από την πολιτεία αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και καθήκον των γονέων. Οι σχεσεις των γονέων πρεπει να οριοθετούνται όταν χωρίζουν,είτε συνεχιζουν να εχουν καλη σχεση, ειτε οχι. Ακόμα και οταν βρισκονται σε συγκρουση μεταξυ τους -για οποιο λογο- η πολιτεία οφείλει να προστατεύει την παιδική ηλικία του πλεον αδυναμου που είναι το παιδί καθώς και την σχέση του παιδιού με κάθε γονέα του χωρις διακρίσεις, στερεότυπα και προκαταλήψεις. Η αναθεώρηση αποτελεί επιτακτική ανάγκη,ώστε να αποφεύγονται δυσάρεστα φαινόμενα που εχουν επίκεντρο το παιδί και την απώλεια της παιδικής ηλικίας του με τον ένα γονέα του. Η γονεϊκή ιδιότητα είναι δικαίωμα και υποχρέωση και δεν πρέπει να αφαιρείται με κριτήρια τα οποία ενυπάρχουν, είτε στο υποσυνείδητο καποιων γονιών, είτε στη νομολογία των δικαστηρίων.
    Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί μετά εφαρμογή του νόμου 1329/1983 υπηρξε προβληματική, ως αναφορά τις σχέσεις γονέων και τέκνων μετα το διαζύγιο. Στην περίπτωση τυχόν διαζυγίου στην πραξη εχει εκτραπεί στο φαινόμενο της αποκλειστικής επιμέλειας, ως κανονα, στη καθημερινότητα γονεων και παιδιών. Η κατάσταση αυτή κοινωνικά εχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα μετατρεποντας τον ένα γονέα σε μονοκρατορα με πλήρη δικαιώματα επί του παιδιού και της ζωής του και του άλλου γονέα σε επισκέπτη ή μακρινό συγγενή. Η σύγχρονη πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, καθιστά αναγκαία την νομοθετική μεταρρύθμιση στις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο, αλλά και για τα παιδιά εκτός γάμου δεδομενου μαλιστα οτι η συγχρονη πραγματικότητα εχει μεταβληθεί .Το ισχύον νομικό πλαίσιο (1983) σε σχέση με το διαζύγιο και τις σχέσεις γονέων και παιδιών δεδομένης της νομολογίας είναι αναχρονιστικό, εκτος πραγματικότητας και δεν εξασφαλίζει στο παιδί τα δικαιώματα του (ΔΣΔΠ) ενώ προσβάλλει την προσωπικότητα και των δυο γονέων, θεωρώντας τον ενα ακατάλληλο για ανατροφή παιδιών και τον άλλο ικανό μόνο γι αυτό.

  • 29 Μαρτίου 2021, 22:11 | Γκόλια Γ.

    Διαβάζοντας το συγκεκριμένο νομόσχέδιο,λόγω του επαγγέλματός μου δε διακρίνω πουθενά κάτι παιδοκεντρικό.Αντιθέτως λειτουργεί μονομερώς ώς πρός τα συμφέροντα του πατέρα.Άμεση απόσυρσή του εξ’ολοκλήρου.Καταπατά τα δικαιώματα του παιδιού και της μητέρας.

  • 29 Μαρτίου 2021, 22:37 | ΜΑΡΙΑ

    ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ,

    Ο ΝΟΜΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΑΥΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ. ΕΝΑΛΛΑΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΑ ΓΟΝΕΑ. ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ (50-50) ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΗΡΕΙΤΑΙ ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΑΠΙΟ (ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ – ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΙ) ΠΟΥ ΒΓΑΖΟΥΝ COPY PASTE ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

  • 29 Μαρτίου 2021, 21:50 | Ν. Ν.

    Έχω να αντικρίσω την κόρη μου 4 ολόκληρα χρόνια! Πηγαίνω ανελλιπώς κάθε λίγες μέρες και χτυπάω το κουδούνι με την ελπίδα να την αντικρίσω αλλά μάταια, καθώς δεν μου έχουν ανοίξει την πόρτα ούτε μία φορά! Καλώ στο τηλέφωνο μήπως μου επιτρέψουν έστω να ακούσω τη φωνούλα της, αλλά καμία απόκριση! Ούτε μία φορά! Ούτε καν στα γενέθλιά της! Είναι πολύ σκληρό και άδικο αυτό που συμβαίνει. Δε μπορώ να δω το παιδί μου όχι γιατί δεν το επιδίωξα, όχι γιατί υπέπεσα σε κάποιο παράπτωμα, αλλά γιατί η μητέρα της αποφάσισε να με αποκόψει πλήρως από τη ζωή του παιδιού και να το αναθρέψει μόνη της. Απλά το αποφάσισε και το έπραξε γιατί μπορεί να το κάνει χωρίς να έχει καμία απολύτως συνέπεια μέχρι σήμερα.

    Διατροφή πληρώνω κανονικά, πήγα πολλές φορές σε συλλόγους, οργανισμούς, εισαγγελείς, όλοι μου δίνουν δίκιο, αλλά κανένας δε με έχει βοηθήσει να δω το παιδί μου. Οι μηνύσεις για παραβίαση δικαστικής απόφασης που έχω υποβάλλει επίσης δε βοηθάνε, γιατί με τις καθυστερήσεις και τις αναβολές θα πάρει πολλά χρόνια για να βγει άκρη! Μηνύσεις χωρίς αποτέλεσμα και ποινές χωρίς εφαρμογή… Μετά από τόσο καιρό να στερούμαι την κόρη μου και το ακόμα πιο σημαντικό… η κόρη μου να στερείται τον μπαμπά της!

    Η τωρινή νομολογία αποδίδει την πλήρη επιμέλεια των παιδιών αποκλειστικά στις μαμάδες (εκτός ελαχίστων περιπτώσεων) ανεξάρτητα της συμπεριφοράς τους και της καταλληλότητάς τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλές χωρισμένες μητέρες (όχι όλες ασφαλώς) να συμπεριφέρονται ως αποκλειστικοί ιδιοκτήτες των παιδιών τους καταδυναστεύοντας τις συνειδήσεις και την ψυχολογία τους χωρίς να κρίνονται από κανέναν!

    Είχα βασίσει πάρα πολλά στο νομοσχέδιο που φέρνετε για τη συν-επιμέλεια. Ωστόσο διαβάζοντας τις διατυπώσεις των άρθρων, φοβάμαι μήπως αποδειχτεί κι αυτό ένα από τα πολλά νομοσχέδια που θα ακυρωθούν στην πράξη, καθώς έχουν αφεθεί αρκετά «παραθυράκια» και ασάφειες. Θα φανεί στη μελλοντική νομολογία αν το νομοσχέδιο ωθήσει τους δικαστές προς την κατεύθυνση της συνεπιμέλειας ή αν τελικά δεν αλλάξει τίποτα. Σίγουρα θα επιθυμούσα να υπάρχουν περισσότερες δικλείδες ώστε να διασφαλίζεται η συνεπιμέλεια για τους μπαμπάδες που το επιθυμούν και το αξίζουν (όπως άλλωστε γίνεται εδώ και χρόνια σε όλες τις χώρες του δυτικού πολιτισμού)

    Τουλάχιστον φαίνεται να υπάρχει πρόβλεψη για την παραβίαση των δικαστικών αποφάσεων (άλυτο πρόβλημα σε πάμπολλες περιτπώσεις) μέσω της απειλής αφαίρεσης της επιμέλειας από τον παραβάτη. Ωστόσο και σε αυτή την περίπτωση θα έχουμε να κάνουμε με μια δικαστική απόφαση που μπορεί να παραβιαστεί. Γιατί ακόμα και αν το νομοσχέδιο αποδειχθεί ουσιαστικό και κάποια στιγμή στο μέλλον καταφέρω να πάρω τη συνεπιμέλεια, με ποιον τρόπο θα μπορώ να αντιμετωπίσω τη μη εφαρμογή της απόφασης εκ μέρους της μητέρας, όπως άλλωστε συμβαίνει και σήμερα; Ποια είναι η διασφάλιση ότι θα εφαρμοστεί στην πράξη η αφαίρεση της επιμέλειας και δε θα καταλήξουμε στο ίδιο πρόβλημα με πριν;

    Από την πλευρά μου δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσω την προσπάθειά μου να βλέπω την κόρη μου. Κάποια στιγμή πιστεύω ότι θα δικαιωθώ, αλλά δυστυχώς θα έχουν παρέλθει όλα αυτά τα ευαίσθητα χρόνια, που θα έπρεπε ο μπαμπάς της να είναι παρών στη ζωή της και όχι να ξεροσταλιάζει κάτω από το σπίτι της προσπαθώντας να την δει έστω και για λίγο.

  • 29 Μαρτίου 2021, 20:47 | Γιώργος

    Το νομοσχέδιο έρχεται σε ευθεία αντίθεση τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, τη Διεθνή Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και τη καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, την ΕΣΔΑ και τη Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεως κατά των γυναικών κτλ.«Το νομοσχέδιο παρέκαμψε πλήρως το πόρισμα Ι. Τέντε (ε.ε. Αρείου Πάγου), δεν διαβουλεύτηκε με κανέναν από τους ειδικούς, ενώ οι διατάξεις του, όπως έχει ήδη αποκαλυφθεί, προωθήθηκαν από ομάδες συμφερόντων συγκεκριμένων κατηγοριών πατεράδων με εκκρεμείς οικογενειακές υποθέσεις. Περαιτέρω, οι ομάδες αυτών των συμφερόντων διακατέχονται και προωθούν μια απαράδεκτη για το νομικό μας πολιτισμό ρητορεία, επιτίθενται σε βάρος των μητέρων και των φεμινιστριών που αντιτίθενται στο νομοσχέδιο με προσβλητικές εκφράσεις, και προάγουν το μίσος. Φτάνουν δε στο σημείο να διοργανώνουν εκδηλώσεις, δημοσιεύματα και υποτιθέμενες αναλύσεις προκειμένου να αντιστρέψουν την πραγματικότητα και να πείσουν την κοινωνία ότι η ενδοοικογενειακή βία δεν έχει έμφυλο πρόσημο και ότι οι γυναίκες ασκούν βία εξίσου. Η αντιστροφή αυτή της πραγματικότητας, η παραχάραξη της ιστορίας και η νέα καταγραφή της κοινωνικής πραγματικότητας αντιστοιχεί στα νέα ακροδεξιά μορφώματα που έχουν καταλάβει δημόσιο λόγο για διάφορα θέματα διεθνώς».Τα παραπάνω αναφέρουν σε εκτενές κείμενο όχι μόνο εκπρόσωποι της Ένωσης Δικηγόρων, αλλά το σύνολο των οργανώσεων που σχετίζονται με τα θέματα έμφυλων διακρίσεων, προστασίας των δικαιωμάτων του παιδιού κ.λπ.
    https://www.efsyn.gr/node/286240

  • 29 Μαρτίου 2021, 20:11 | Θεοδώρα

    Απαράδεκτο το νομοσχέδιο. Δεν έχει δικλείδες ασφάλειες για περιπτώσεις κακοποίησης είτε σωματικής ή ψυχικής, δεν προβλέπεται καμία προστασία για τα δικαιώματα του παιδιού . Εξατομικευμένη διερεύνηση της κάθε κατάστασης

  • 29 Μαρτίου 2021, 20:43 | Κέντρο στήριξης οικογενειακών σχέσεων ΓΟΝ.ΙΣ

    Η προστασία της παιδικής ηλικίας από την πολιτεία αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και καθήκον των γονέων. Οι σχεσεις των γονέων πρεπει να οριοθετούνται όταν χωρίζουν,είτε συνεχιζουν να εχουν καλη σχεση, ειτε οχι. Ακόμα και οταν βρισκονται σε συγκρουση μεταξυ τους -για οποιο λογο- η πολιτεία οφείλει να προστατεύει την παιδική ηλικία του πλεον αδυναμου που είναι το παιδί καθώς και την σχέση του παιδιού με κάθε γονέα του χωρις διακρίσεις, στερεότυπα και προκαταλήψεις. Η αναθεώρηση αποτελεί επιτακτική ανάγκη,ώστε να αποφεύγονται δυσάρεστα φαινόμενα που εχουν επίκεντρο το παιδί και την απώλεια της παιδικής ηλικίας του με τον ένα γονέα του. Η γονεϊκή ιδιότητα είναι δικαίωμα και υποχρέωση και δεν πρέπει να αφαιρείται με κριτήρια τα οποία ενυπάρχουν, είτε στο υποσυνείδητο καποιων γονιών, είτε στη νομολογία των δικαστηρίων.
    Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί μετά εφαρμογή του νόμου 1329/1983 υπηρξε προβληματική, ως αναφορά τις σχέσεις γονέων και τέκνων μετα το διαζύγιο. Στην περίπτωση τυχόν διαζυγίου στην πραξη εχει εκτραπεί στο φαινόμενο της αποκλειστικής επιμέλειας, ως κανονα, στη καθημερινότητα γονεων και παιδιών. Η κατάσταση αυτή κοινωνικά εχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα μετατρεποντας τον ένα γονέα σε μονοκρατορα με πλήρη δικαιώματα επί του παιδιού και της ζωής του και του άλλου γονέα σε επισκέπτη ή μακρινό συγγενή. Η σύγχρονη πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, καθιστά αναγκαία την νομοθετική μεταρρύθμιση στις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο, αλλά και για τα παιδιά εκτός γάμου δεδομενου μαλιστα οτι η συγχρονη πραγματικότητα εχει μεταβληθεί .Το ισχύον νομικό πλαίσιο (1983) σε σχέση με το διαζύγιο και τις σχέσεις γονέων και παιδιών δεδομένης της νομολογίας είναι αναχρονιστικό, εκτος πραγματικότητας και δεν εξασφαλίζει στο παιδί τα δικαιώματα του (ΔΣΔΠ) ενώ προσβάλλει την προσωπικότητα και των δυο γονέων, θεωρώντας τον ενα ακατάλληλο για ανατροφή παιδιών και τον άλλο ικανό μόνο γι αυτό.

  • 29 Μαρτίου 2021, 20:10 | Νίκος Δα.

    Πιστή εφαρμογή και τήρηση των άρθρων του ΑΚ και του ΠΚ. Οι εισαγγελείς και οι δικαστές να τηρούν τον ίδιο τον Νόμο, με τα άρθρα του και να μην «επηρεάζονται» από ψευδή στοιχεία που προσκομίζουν και μη σχετικές πληροφορίες με το αντικείμενο της συζήτησης.
    Η αποξένωση γίνεται αντιληπτή μέσα από έγγραφα και οι προθέσεις σκιαγραφούν την μεθόδευση και εργαλειοποίηση που ασκεί ο γονιός.
    Οι δικαστικές αποφάσεις να μπορούν άμεσα να γίνονται εκτελεστές και να μην διαιωνίζεται μια κατάσταση αποξένωσης και απομάκρυνσης του παιδιού με δόλο από τον άλλον γονέα.
    Ο νόμος και το άρθρο ΑΚ1532, άμεσα να μπορεί να τηρηθεί με παρέμβαση Εισαγγελέα και άμεσης ακρόασης στην έδρα, χωρίς μακροπρόθεσμη αναβολή η οποία διαιωνίζει και παγιώνει μια κατάσταση.
    Οι παραβάτες να υποστούν τις δίκαιες ποινές.
    Αντικείμενο του νόμου είναι Διατηρεί τις σχέσεις τέκνων με τους γονείς του και να Προάγει τον μοναδικό ρόλο του καθενός.
    Ο Νέος Νόμος να εξασφαλίζει την ισόχρονη φυσική παρουσία του κάθε γονέα με το παιδί και την εναλλασσόμενη κατοικία, τις κοινές γονικές ευθύνες και υποχρεώσεις, ανεξαρτήτως γεωγραφικής-χιλιομετρικής απόστασης.
    Κατοικία του παιδιού, η κατοικία και των δυο γονέων του.
    Το παιδί δεν έχει ένα σπίτι να τον αγκαλιάζει, όπως δεν έχει μόνο έναν γονέα. Έχει δυο σπίτια όπως έχει και δυο γονείς.
    Σπίτι δεν εννοώ τους τοίχους αλλά το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον.

  • 29 Μαρτίου 2021, 19:30 | ΕΜ

    Το νομοσχέδιο έρχεται σε ευθεία αντίθεση τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, τη Διεθνή Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και τη καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, την ΕΣΔΑ και τη Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεως κατά των γυναικών κτλ.«Το νομοσχέδιο παρέκαμψε πλήρως το πόρισμα Ι. Τέντε (ε.ε. Αρείου Πάγου), δεν διαβουλεύτηκε με κανέναν από τους ειδικούς, ενώ οι διατάξεις του, όπως έχει ήδη αποκαλυφθεί, προωθήθηκαν από ομάδες συμφερόντων συγκεκριμένων κατηγοριών πατεράδων με εκκρεμείς οικογενειακές υποθέσεις. Περαιτέρω, οι ομάδες αυτών των συμφερόντων διακατέχονται και προωθούν μια απαράδεκτη για το νομικό μας πολιτισμό ρητορεία, επιτίθενται σε βάρος των μητέρων και των φεμινιστριών που αντιτίθενται στο νομοσχέδιο με προσβλητικές εκφράσεις, και προάγουν το μίσος. Φτάνουν δε στο σημείο να διοργανώνουν εκδηλώσεις, δημοσιεύματα και υποτιθέμενες αναλύσεις προκειμένου να αντιστρέψουν την πραγματικότητα και να πείσουν την κοινωνία ότι η ενδοοικογενειακή βία δεν έχει έμφυλο πρόσημο και ότι οι γυναίκες ασκούν βία εξίσου. Η αντιστροφή αυτή της πραγματικότητας, η παραχάραξη της ιστορίας και η νέα καταγραφή της κοινωνικής πραγματικότητας αντιστοιχεί στα νέα ακροδεξιά μορφώματα που έχουν καταλάβει δημόσιο λόγο για διάφορα θέματα διεθνώς».Τα παραπάνω αναφέρουν σε εκτενές κείμενο όχι μόνο εκπρόσωποι της Ένωσης Δικηγόρων, αλλά το σύνολο των οργανώσεων που σχετίζονται με τα θέματα έμφυλων διακρίσεων, προστασίας των δικαιωμάτων του παιδιού κ.λπ.
    https://www.efsyn.gr/node/286240

  • 29 Μαρτίου 2021, 18:51 | ΑΡΗΣ

    Η προσπάθεια του Υπουργού να στρέψει τον Ελληνικό λαό κατα της κυβέρνησης ειναι πρωτοφανής.
    Η ΝΔ πριν τις εκλογές υποσχέθηκε ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑ ΒΑΡΩΝ.
    Βέβαια ο Κος Υπουργός κάνει εσωκομματική αντιπολίτευση προσπαθώντας να υπονομέυσει τον ίδιο τον πρωθυπουργό.
    Ο δε πρωθυπουργός φαντάζει αδύναμος να αντιμετωπίσει την εσωκομματική αντιπολίτευση του Κου Τσιάρα και κάποιων άλλων, γνωστών σε όλους μας.
    Επειδή το πρόγραμμα της ΝΔ όσον αφορά τα οικογενειακά δεν τηρήθηκε, με διάφορες προφάσεις απο τον Κο Τσιάρα,
    Επειδή ο πρωθυπουργός δεν πήρε σωστές αποφάσεις και δεν άλλαξε τον Κο Τσιάρα όταν έπρεπε, επειδή η εσωκομματική διαδοχή και οι φατρίες δεν αφορούν τον κόσμο που έρχεται αντιμέτωπος μέ ένα ελλεινό εγκλημα, αυτό της γονεικής αποξένωσης,
    επειδή οι επόμενες εκλογές ειναι με απλή αναλογική, θα πρότεινα να ορίσετε ημερομηνία εκλόγών, γνωρίζουμε ήδη τις προθέσεις σας με την παραμονή του Κου τσιάρα στο Υπουργείο,
    ισως το 91% που λένε οι δημοσκοπήσεις υπέρ της συνεπιμέλειας να είναι λανθασμένο.
    Μένει να το δούμε στην πράξη.
    Προτείνω σαν πατέρας να μην κάνετε καμμία αλλαγή, πλέον ο άνεργος πατέρας θα χάνει την γγονική μέριμνα επειδή δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τα 500αρια διατροφές.
    ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΝΑ ΠΡΟΒΕΙΤΕ ΣΕ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ.
    ΠΡΟΚΥΡΉΞΤΕ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

  • 29 Μαρτίου 2021, 18:53 | ΜΠΑΜΠΗΣ

    Η προστασία της παιδικής ηλικίας από την πολιτεία αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και καθήκον των γονέων. Οι σχέσεις των γονέων πρέπει να οριοθετούνται όταν χωρίζουν, είτε συνεχίζουν να έχουν καλή σχέση, είτε όχι. Ακόμα και όταν βρίσκονται σε σύγκρουση μεταξύ τους -για όποιο λόγο- η πολιτεία οφείλει να προστατεύει την παιδική ηλικία του πλέον αδύναμου που είναι το παιδί καθώς και την σχέση του παιδιού με κάθε γονέα του χωρίς διακρίσεις, στερεότυπα και προκαταλήψεις. Η αναθεώρηση αποτελεί επιτακτική ανάγκη, ώστε να αποφεύγονται δυσάρεστα φαινόμενα που έχουν επίκεντρο το παιδί και την απώλεια της παιδικής ηλικίας του με τον ένα γονέα του. Η γονεϊκή ιδιότητα είναι δικαίωμα και υποχρέωση και δεν πρέπει να αφαιρείται με κριτήρια τα οποία ενυπάρχουν, είτε στο υποσυνείδητο κάποιων γονιών, είτε στη νομολογία των δικαστηρίων. Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί μετά εφαρμογή του νόμου 1329/1983 υπήρξε προβληματική, ως αναφορά τις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο. Στην περίπτωση τυχόν διαζυγίου στην πράξη έχει εκτραπεί στο φαινόμενο της αποκλειστικής επιμέλειας, ως κανόνα, στη καθημερινότητα γονέων και παιδιών. Η κατάσταση αυτή κοινωνικά έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα μετατρέποντας τον ένα γονέα σε μονοκράτορα με πλήρη δικαιώματα επί του παιδιού και της ζωής του και του άλλου γονέα σε επισκέπτη ή μακρινό συγγενή. Η σύγχρονη πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, καθιστά αναγκαία την νομοθετική μεταρρύθμιση στις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο, αλλά και για τα παιδιά εκτός γάμου δεδομένου μάλιστα ότι η σύγχρονη πραγματικότητα έχει μεταβληθεί .Το ισχύον νομικό πλαίσιο (1983) σε σχέση με το διαζύγιο και τις σχέσεις γονέων και παιδιών δεδομένης της νομολογίας είναι αναχρονιστικό, εκτός πραγματικότητας και δεν εξασφαλίζει στο παιδί τα δικαιώματα του (ΔΣΔΠ) ενώ προσβάλλει την προσωπικότητα και των δυο γονέων, θεωρώντας τον ένα ακατάλληλο για ανατροφή παιδιών και τον άλλο ικανό μόνο γι’ αυτό.

  • 29 Μαρτίου 2021, 18:23 | ΑΦΡΟΔΙΤΗ

    Η προστασία της παιδικής ηλικίας από την πολιτεία αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και καθήκον των γονέων. Οι σχέσεις των γονέων πρέπει να οριοθετούνται όταν χωρίζουν, είτε συνεχίζουν να έχουν καλή σχέση, είτε όχι. Ακόμα και όταν βρίσκονται σε σύγκρουση μεταξύ τους -για όποιο λόγο- η πολιτεία οφείλει να προστατεύει την παιδική ηλικία του πλέον αδύναμου που είναι το παιδί καθώς και την σχέση του παιδιού με κάθε γονέα του χωρίς διακρίσεις, στερεότυπα και προκαταλήψεις. Η αναθεώρηση αποτελεί επιτακτική ανάγκη, ώστε να αποφεύγονται δυσάρεστα φαινόμενα που έχουν επίκεντρο το παιδί και την απώλεια της παιδικής ηλικίας του με τον ένα γονέα του. Η γονεϊκή ιδιότητα είναι δικαίωμα και υποχρέωση και δεν πρέπει να αφαιρείται με κριτήρια τα οποία ενυπάρχουν, είτε στο υποσυνείδητο κάποιων γονιών, είτε στη νομολογία των δικαστηρίων. Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί μετά εφαρμογή του νόμου 1329/1983 υπήρξε προβληματική, ως αναφορά τις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο. Στην περίπτωση τυχόν διαζυγίου στην πράξη έχει εκτραπεί στο φαινόμενο της αποκλειστικής επιμέλειας, ως κανόνα, στη καθημερινότητα γονέων και παιδιών. Η κατάσταση αυτή κοινωνικά έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα μετατρέποντας τον ένα γονέα σε μονοκράτορα με πλήρη δικαιώματα επί του παιδιού και της ζωής του και του άλλου γονέα σε επισκέπτη ή μακρινό συγγενή. Η σύγχρονη πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, καθιστά αναγκαία την νομοθετική μεταρρύθμιση στις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο, αλλά και για τα παιδιά εκτός γάμου δεδομένου μάλιστα ότι η σύγχρονη πραγματικότητα έχει μεταβληθεί .Το ισχύον νομικό πλαίσιο (1983) σε σχέση με το διαζύγιο και τις σχέσεις γονέων και παιδιών δεδομένης της νομολογίας είναι αναχρονιστικό, εκτός πραγματικότητας και δεν εξασφαλίζει στο παιδί τα δικαιώματα του (ΔΣΔΠ) ενώ προσβάλλει την προσωπικότητα και των δυο γονέων, θεωρώντας τον ένα ακατάλληλο για ανατροφή παιδιών και τον άλλο ικανό μόνο γι’ αυτό.

  • 29 Μαρτίου 2021, 18:52 | ΧΡΗΣΤΟΣ

    Η προστασία της παιδικής ηλικίας από την πολιτεία αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και καθήκον των γονέων. Οι σχέσεις των γονέων πρέπει να οριοθετούνται όταν χωρίζουν, είτε συνεχίζουν να έχουν καλή σχέση, είτε όχι. Ακόμα και όταν βρίσκονται σε σύγκρουση μεταξύ τους -για όποιο λόγο- η πολιτεία οφείλει να προστατεύει την παιδική ηλικία του πλέον αδύναμου που είναι το παιδί καθώς και την σχέση του παιδιού με κάθε γονέα του χωρίς διακρίσεις, στερεότυπα και προκαταλήψεις. Η αναθεώρηση αποτελεί επιτακτική ανάγκη, ώστε να αποφεύγονται δυσάρεστα φαινόμενα που έχουν επίκεντρο το παιδί και την απώλεια της παιδικής ηλικίας του με τον ένα γονέα του. Η γονεϊκή ιδιότητα είναι δικαίωμα και υποχρέωση και δεν πρέπει να αφαιρείται με κριτήρια τα οποία ενυπάρχουν, είτε στο υποσυνείδητο κάποιων γονιών, είτε στη νομολογία των δικαστηρίων. Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί μετά εφαρμογή του νόμου 1329/1983 υπήρξε προβληματική, ως αναφορά τις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο. Στην περίπτωση τυχόν διαζυγίου στην πράξη έχει εκτραπεί στο φαινόμενο της αποκλειστικής επιμέλειας, ως κανόνα, στη καθημερινότητα γονέων και παιδιών. Η κατάσταση αυτή κοινωνικά έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα μετατρέποντας τον ένα γονέα σε μονοκράτορα με πλήρη δικαιώματα επί του παιδιού και της ζωής του και του άλλου γονέα σε επισκέπτη ή μακρινό συγγενή. Η σύγχρονη πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, καθιστά αναγκαία την νομοθετική μεταρρύθμιση στις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο, αλλά και για τα παιδιά εκτός γάμου δεδομένου μάλιστα ότι η σύγχρονη πραγματικότητα έχει μεταβληθεί .Το ισχύον νομικό πλαίσιο (1983) σε σχέση με το διαζύγιο και τις σχέσεις γονέων και παιδιών δεδομένης της νομολογίας είναι αναχρονιστικό, εκτός πραγματικότητας και δεν εξασφαλίζει στο παιδί τα δικαιώματα του (ΔΣΔΠ) ενώ προσβάλλει την προσωπικότητα και των δυο γονέων, θεωρώντας τον ένα ακατάλληλο για ανατροφή παιδιών και τον άλλο ικανό μόνο γι’ αυτό.

  • 29 Μαρτίου 2021, 18:16 | ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

    Η προστασία της παιδικής ηλικίας από την πολιτεία αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και καθήκον των γονέων. Οι σχέσεις των γονέων πρέπει να οριοθετούνται όταν χωρίζουν, είτε συνεχίζουν να έχουν καλή σχέση, είτε όχι. Ακόμα και όταν βρίσκονται σε σύγκρουση μεταξύ τους -για όποιο λόγο- η πολιτεία οφείλει να προστατεύει την παιδική ηλικία του πλέον αδύναμου που είναι το παιδί καθώς και την σχέση του παιδιού με κάθε γονέα του χωρίς διακρίσεις, στερεότυπα και προκαταλήψεις. Η αναθεώρηση αποτελεί επιτακτική ανάγκη, ώστε να αποφεύγονται δυσάρεστα φαινόμενα που έχουν επίκεντρο το παιδί και την απώλεια της παιδικής ηλικίας του με τον ένα γονέα του. Η γονεϊκή ιδιότητα είναι δικαίωμα και υποχρέωση και δεν πρέπει να αφαιρείται με κριτήρια τα οποία ενυπάρχουν, είτε στο υποσυνείδητο κάποιων γονιών, είτε στη νομολογία των δικαστηρίων. Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί μετά εφαρμογή του νόμου 1329/1983 υπήρξε προβληματική, ως αναφορά τις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο. Στην περίπτωση τυχόν διαζυγίου στην πράξη έχει εκτραπεί στο φαινόμενο της αποκλειστικής επιμέλειας, ως κανόνα, στη καθημερινότητα γονέων και παιδιών. Η κατάσταση αυτή κοινωνικά έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα μετατρέποντας τον ένα γονέα σε μονοκράτορα με πλήρη δικαιώματα επί του παιδιού και της ζωής του και του άλλου γονέα σε επισκέπτη ή μακρινό συγγενή. Η σύγχρονη πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, καθιστά αναγκαία την νομοθετική μεταρρύθμιση στις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο, αλλά και για τα παιδιά εκτός γάμου δεδομένου μάλιστα ότι η σύγχρονη πραγματικότητα έχει μεταβληθεί .Το ισχύον νομικό πλαίσιο (1983) σε σχέση με το διαζύγιο και τις σχέσεις γονέων και παιδιών δεδομένης της νομολογίας είναι αναχρονιστικό, εκτός πραγματικότητας και δεν εξασφαλίζει στο παιδί τα δικαιώματα του (ΔΣΔΠ) ενώ προσβάλλει την προσωπικότητα και των δυο γονέων, θεωρώντας τον ένα ακατάλληλο για ανατροφή παιδιών και τον άλλο ικανό μόνο γι’ αυτό.

  • 29 Μαρτίου 2021, 18:45 | VIDAS

    Η προστασία της παιδικής ηλικίας από την πολιτεία αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και καθήκον των γονέων. Οι σχέσεις των γονέων πρέπει να οριοθετούνται όταν χωρίζουν, είτε συνεχίζουν να έχουν καλή σχέση, είτε όχι. Ακόμα και όταν βρίσκονται σε σύγκρουση μεταξύ τους -για όποιο λόγο- η πολιτεία οφείλει να προστατεύει την παιδική ηλικία του πλέον αδύναμου που είναι το παιδί καθώς και την σχέση του παιδιού με κάθε γονέα του χωρίς διακρίσεις, στερεότυπα και προκαταλήψεις. Η αναθεώρηση αποτελεί επιτακτική ανάγκη, ώστε να αποφεύγονται δυσάρεστα φαινόμενα που έχουν επίκεντρο το παιδί και την απώλεια της παιδικής ηλικίας του με τον ένα γονέα του. Η γονεϊκή ιδιότητα είναι δικαίωμα και υποχρέωση και δεν πρέπει να αφαιρείται με κριτήρια τα οποία ενυπάρχουν, είτε στο υποσυνείδητο κάποιων γονιών, είτε στη νομολογία των δικαστηρίων. Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί μετά εφαρμογή του νόμου 1329/1983 υπήρξε προβληματική, ως αναφορά τις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο. Στην περίπτωση τυχόν διαζυγίου στην πράξη έχει εκτραπεί στο φαινόμενο της αποκλειστικής επιμέλειας, ως κανόνα, στη καθημερινότητα γονέων και παιδιών. Η κατάσταση αυτή κοινωνικά έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα μετατρέποντας τον ένα γονέα σε μονοκράτορα με πλήρη δικαιώματα επί του παιδιού και της ζωής του και του άλλου γονέα σε επισκέπτη ή μακρινό συγγενή. Η σύγχρονη πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, καθιστά αναγκαία την νομοθετική μεταρρύθμιση στις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο, αλλά και για τα παιδιά εκτός γάμου δεδομένου μάλιστα ότι η σύγχρονη πραγματικότητα έχει μεταβληθεί .Το ισχύον νομικό πλαίσιο (1983) σε σχέση με το διαζύγιο και τις σχέσεις γονέων και παιδιών δεδομένης της νομολογίας είναι αναχρονιστικό, εκτός πραγματικότητας και δεν εξασφαλίζει στο παιδί τα δικαιώματα του (ΔΣΔΠ) ενώ προσβάλλει την προσωπικότητα και των δυο γονέων, θεωρώντας τον ένα ακατάλληλο για ανατροφή παιδιών και τον άλλο ικανό μόνο γι’ αυτό.

  • 29 Μαρτίου 2021, 18:08 | ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝ

    Η προστασία της παιδικής ηλικίας από την πολιτεία αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και καθήκον των γονέων. Οι σχέσεις των γονέων πρέπει να οριοθετούνται όταν χωρίζουν, είτε συνεχίζουν να έχουν καλή σχέση, είτε όχι. Ακόμα και όταν βρίσκονται σε σύγκρουση μεταξύ τους -για όποιο λόγο- η πολιτεία οφείλει να προστατεύει την παιδική ηλικία του πλέον αδύναμου που είναι το παιδί καθώς και την σχέση του παιδιού με κάθε γονέα του χωρίς διακρίσεις, στερεότυπα και προκαταλήψεις. Η αναθεώρηση αποτελεί επιτακτική ανάγκη, ώστε να αποφεύγονται δυσάρεστα φαινόμενα που έχουν επίκεντρο το παιδί και την απώλεια της παιδικής ηλικίας του με τον ένα γονέα του. Η γονεϊκή ιδιότητα είναι δικαίωμα και υποχρέωση και δεν πρέπει να αφαιρείται με κριτήρια τα οποία ενυπάρχουν, είτε στο υποσυνείδητο κάποιων γονιών, είτε στη νομολογία των δικαστηρίων. Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί μετά εφαρμογή του νόμου 1329/1983 υπήρξε προβληματική, ως αναφορά τις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο. Στην περίπτωση τυχόν διαζυγίου στην πράξη έχει εκτραπεί στο φαινόμενο της αποκλειστικής επιμέλειας, ως κανόνα, στη καθημερινότητα γονέων και παιδιών. Η κατάσταση αυτή κοινωνικά έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα μετατρέποντας τον ένα γονέα σε μονοκράτορα με πλήρη δικαιώματα επί του παιδιού και της ζωής του και του άλλου γονέα σε επισκέπτη ή μακρινό συγγενή. Η σύγχρονη πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, καθιστά αναγκαία την νομοθετική μεταρρύθμιση στις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο, αλλά και για τα παιδιά εκτός γάμου δεδομένου μάλιστα ότι η σύγχρονη πραγματικότητα έχει μεταβληθεί .Το ισχύον νομικό πλαίσιο (1983) σε σχέση με το διαζύγιο και τις σχέσεις γονέων και παιδιών δεδομένης της νομολογίας είναι αναχρονιστικό, εκτός πραγματικότητας και δεν εξασφαλίζει στο παιδί τα δικαιώματα του (ΔΣΔΠ) ενώ προσβάλλει την προσωπικότητα και των δυο γονέων, θεωρώντας τον ένα ακατάλληλο για ανατροφή παιδιών και τον άλλο ικανό μόνο γι’ αυτό.

  • 29 Μαρτίου 2021, 18:31 | ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

    Η προστασία της παιδικής ηλικίας από την πολιτεία αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και καθήκον των γονέων. Οι σχέσεις των γονέων πρέπει να οριοθετούνται όταν χωρίζουν, είτε συνεχίζουν να έχουν καλή σχέση, είτε όχι. Ακόμα και όταν βρίσκονται σε σύγκρουση μεταξύ τους -για όποιο λόγο- η πολιτεία οφείλει να προστατεύει την παιδική ηλικία του πλέον αδύναμου που είναι το παιδί καθώς και την σχέση του παιδιού με κάθε γονέα του χωρίς διακρίσεις, στερεότυπα και προκαταλήψεις. Η αναθεώρηση αποτελεί επιτακτική ανάγκη, ώστε να αποφεύγονται δυσάρεστα φαινόμενα που έχουν επίκεντρο το παιδί και την απώλεια της παιδικής ηλικίας του με τον ένα γονέα του. Η γονεϊκή ιδιότητα είναι δικαίωμα και υποχρέωση και δεν πρέπει να αφαιρείται με κριτήρια τα οποία ενυπάρχουν, είτε στο υποσυνείδητο κάποιων γονιών, είτε στη νομολογία των δικαστηρίων. Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί μετά εφαρμογή του νόμου 1329/1983 υπήρξε προβληματική, ως αναφορά τις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο. Στην περίπτωση τυχόν διαζυγίου στην πράξη έχει εκτραπεί στο φαινόμενο της αποκλειστικής επιμέλειας, ως κανόνα, στη καθημερινότητα γονέων και παιδιών. Η κατάσταση αυτή κοινωνικά έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα μετατρέποντας τον ένα γονέα σε μονοκράτορα με πλήρη δικαιώματα επί του παιδιού και της ζωής του και του άλλου γονέα σε επισκέπτη ή μακρινό συγγενή. Η σύγχρονη πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, καθιστά αναγκαία την νομοθετική μεταρρύθμιση στις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο, αλλά και για τα παιδιά εκτός γάμου δεδομένου μάλιστα ότι η σύγχρονη πραγματικότητα έχει μεταβληθεί .Το ισχύον νομικό πλαίσιο (1983) σε σχέση με το διαζύγιο και τις σχέσεις γονέων και παιδιών δεδομένης της νομολογίας είναι αναχρονιστικό, εκτός πραγματικότητας και δεν εξασφαλίζει στο παιδί τα δικαιώματα του (ΔΣΔΠ) ενώ προσβάλλει την προσωπικότητα και των δυο γονέων, θεωρώντας τον ένα ακατάλληλο για ανατροφή παιδιών και τον άλλο ικανό μόνο γι’ αυτό.

  • 29 Μαρτίου 2021, 18:57 | ΚΩΣΤΑΣ Μ

    Η προστασία της παιδικής ηλικίας από την πολιτεία αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και καθήκον των γονέων. Οι σχέσεις των γονέων πρέπει να οριοθετούνται όταν χωρίζουν, είτε συνεχίζουν να έχουν καλή σχέση, είτε όχι. Ακόμα και όταν βρίσκονται σε σύγκρουση μεταξύ τους -για όποιο λόγο- η πολιτεία οφείλει να προστατεύει την παιδική ηλικία του πλέον αδύναμου που είναι το παιδί καθώς και την σχέση του παιδιού με κάθε γονέα του χωρίς διακρίσεις, στερεότυπα και προκαταλήψεις. Η αναθεώρηση αποτελεί επιτακτική ανάγκη, ώστε να αποφεύγονται δυσάρεστα φαινόμενα που έχουν επίκεντρο το παιδί και την απώλεια της παιδικής ηλικίας του με τον ένα γονέα του. Η γονεϊκή ιδιότητα είναι δικαίωμα και υποχρέωση και δεν πρέπει να αφαιρείται με κριτήρια τα οποία ενυπάρχουν, είτε στο υποσυνείδητο κάποιων γονιών, είτε στη νομολογία των δικαστηρίων. Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί μετά εφαρμογή του νόμου 1329/1983 υπήρξε προβληματική, ως αναφορά τις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο. Στην περίπτωση τυχόν διαζυγίου στην πράξη έχει εκτραπεί στο φαινόμενο της αποκλειστικής επιμέλειας, ως κανόνα, στη καθημερινότητα γονέων και παιδιών. Η κατάσταση αυτή κοινωνικά έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα μετατρέποντας τον ένα γονέα σε μονοκράτορα με πλήρη δικαιώματα επί του παιδιού και της ζωής του και του άλλου γονέα σε επισκέπτη ή μακρινό συγγενή. Η σύγχρονη πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, καθιστά αναγκαία την νομοθετική μεταρρύθμιση στις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο, αλλά και για τα παιδιά εκτός γάμου δεδομένου μάλιστα ότι η σύγχρονη πραγματικότητα έχει μεταβληθεί .Το ισχύον νομικό πλαίσιο (1983) σε σχέση με το διαζύγιο και τις σχέσεις γονέων και παιδιών δεδομένης της νομολογίας είναι αναχρονιστικό, εκτός πραγματικότητας και δεν εξασφαλίζει στο παιδί τα δικαιώματα του (ΔΣΔΠ) ενώ προσβάλλει την προσωπικότητα και των δυο γονέων, θεωρώντας τον ένα ακατάλληλο για ανατροφή παιδιών και τον άλλο ικανό μόνο γι’ αυτό.

  • 29 Μαρτίου 2021, 18:24 | ΤΑΣΟΣ

    Η προστασία της παιδικής ηλικίας από την πολιτεία αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και καθήκον των γονέων. Οι σχέσεις των γονέων πρέπει να οριοθετούνται όταν χωρίζουν, είτε συνεχίζουν να έχουν καλή σχέση, είτε όχι. Ακόμα και όταν βρίσκονται σε σύγκρουση μεταξύ τους -για όποιο λόγο- η πολιτεία οφείλει να προστατεύει την παιδική ηλικία του πλέον αδύναμου που είναι το παιδί καθώς και την σχέση του παιδιού με κάθε γονέα του χωρίς διακρίσεις, στερεότυπα και προκαταλήψεις. Η αναθεώρηση αποτελεί επιτακτική ανάγκη, ώστε να αποφεύγονται δυσάρεστα φαινόμενα που έχουν επίκεντρο το παιδί και την απώλεια της παιδικής ηλικίας του με τον ένα γονέα του. Η γονεϊκή ιδιότητα είναι δικαίωμα και υποχρέωση και δεν πρέπει να αφαιρείται με κριτήρια τα οποία ενυπάρχουν, είτε στο υποσυνείδητο κάποιων γονιών, είτε στη νομολογία των δικαστηρίων. Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί μετά εφαρμογή του νόμου 1329/1983 υπήρξε προβληματική, ως αναφορά τις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο. Στην περίπτωση τυχόν διαζυγίου στην πράξη έχει εκτραπεί στο φαινόμενο της αποκλειστικής επιμέλειας, ως κανόνα, στη καθημερινότητα γονέων και παιδιών. Η κατάσταση αυτή κοινωνικά έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα μετατρέποντας τον ένα γονέα σε μονοκράτορα με πλήρη δικαιώματα επί του παιδιού και της ζωής του και του άλλου γονέα σε επισκέπτη ή μακρινό συγγενή. Η σύγχρονη πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, καθιστά αναγκαία την νομοθετική μεταρρύθμιση στις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο, αλλά και για τα παιδιά εκτός γάμου δεδομένου μάλιστα ότι η σύγχρονη πραγματικότητα έχει μεταβληθεί .Το ισχύον νομικό πλαίσιο (1983) σε σχέση με το διαζύγιο και τις σχέσεις γονέων και παιδιών δεδομένης της νομολογίας είναι αναχρονιστικό, εκτός πραγματικότητας και δεν εξασφαλίζει στο παιδί τα δικαιώματα του (ΔΣΔΠ) ενώ προσβάλλει την προσωπικότητα και των δυο γονέων, θεωρώντας τον ένα ακατάλληλο για ανατροφή παιδιών και τον άλλο ικανό μόνο γι’ αυτό.

  • 29 Μαρτίου 2021, 18:49 | ΣΤΡΑΤΟΣ

    Η προστασία της παιδικής ηλικίας από την πολιτεία αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και καθήκον των γονέων. Οι σχέσεις των γονέων πρέπει να οριοθετούνται όταν χωρίζουν, είτε συνεχίζουν να έχουν καλή σχέση, είτε όχι. Ακόμα και όταν βρίσκονται σε σύγκρουση μεταξύ τους -για όποιο λόγο- η πολιτεία οφείλει να προστατεύει την παιδική ηλικία του πλέον αδύναμου που είναι το παιδί καθώς και την σχέση του παιδιού με κάθε γονέα του χωρίς διακρίσεις, στερεότυπα και προκαταλήψεις. Η αναθεώρηση αποτελεί επιτακτική ανάγκη, ώστε να αποφεύγονται δυσάρεστα φαινόμενα που έχουν επίκεντρο το παιδί και την απώλεια της παιδικής ηλικίας του με τον ένα γονέα του. Η γονεϊκή ιδιότητα είναι δικαίωμα και υποχρέωση και δεν πρέπει να αφαιρείται με κριτήρια τα οποία ενυπάρχουν, είτε στο υποσυνείδητο κάποιων γονιών, είτε στη νομολογία των δικαστηρίων. Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί μετά εφαρμογή του νόμου 1329/1983 υπήρξε προβληματική, ως αναφορά τις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο. Στην περίπτωση τυχόν διαζυγίου στην πράξη έχει εκτραπεί στο φαινόμενο της αποκλειστικής επιμέλειας, ως κανόνα, στη καθημερινότητα γονέων και παιδιών. Η κατάσταση αυτή κοινωνικά έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα μετατρέποντας τον ένα γονέα σε μονοκράτορα με πλήρη δικαιώματα επί του παιδιού και της ζωής του και του άλλου γονέα σε επισκέπτη ή μακρινό συγγενή. Η σύγχρονη πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, καθιστά αναγκαία την νομοθετική μεταρρύθμιση στις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο, αλλά και για τα παιδιά εκτός γάμου δεδομένου μάλιστα ότι η σύγχρονη πραγματικότητα έχει μεταβληθεί .Το ισχύον νομικό πλαίσιο (1983) σε σχέση με το διαζύγιο και τις σχέσεις γονέων και παιδιών δεδομένης της νομολογίας είναι αναχρονιστικό, εκτός πραγματικότητας και δεν εξασφαλίζει στο παιδί τα δικαιώματα του (ΔΣΔΠ) ενώ προσβάλλει την προσωπικότητα και των δυο γονέων, θεωρώντας τον ένα ακατάλληλο για ανατροφή παιδιών και τον άλλο ικανό μόνο γι’ αυτό.

  • 29 Μαρτίου 2021, 18:21 | Νικόλας Δ.

    Τα παιδιά εντός ή εκτός γάμου έχουν δικαίωμα να ανατρέφονται ΙΣΟΧΡΟΝΑ και ΙΣΟΤΙΜΑ με φυσική παρουσία και από τους δύο γονείς.

    Ολα τα υπόλοιπα οι γονείς από ΚΟΙΝΟΥ και ΕΞΙΣΟΥ (διατροφή, κόστος και τρόπος μετάβασης των παιδιών από σπίτι σε σπίτι, κλπ )

  • 29 Μαρτίου 2021, 17:02 | ΣΠΥΡΟΣ

    Η προστασία της παιδικής ηλικίας από την πολιτεία αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και καθήκον των γονέων. Οι σχεσεις των γονέων πρεπει να οριοθετούνται όταν χωρίζουν,είτε συνεχιζουν να εχουν καλη σχεση, ειτε οχι. Ακόμα και οταν βρισκονται σε συγκρουση μεταξυ τους -για οποιο λογο- η πολιτεία οφείλει να προστατεύει την παιδική ηλικία του πλεον αδυναμου που είναι το παιδί καθώς και την σχέση του παιδιού με κάθε γονέα του χωρις διακρίσεις, στερεότυπα και προκαταλήψεις. Η αναθεώρηση αποτελεί επιτακτική ανάγκη,ώστε να αποφεύγονται δυσάρεστα φαινόμενα που εχουν επίκεντρο το παιδί και την απώλεια της παιδικής ηλικίας του με τον ένα γονέα του. Η γονεϊκή ιδιότητα είναι δικαίωμα και υποχρέωση και δεν πρέπει να αφαιρείται με κριτήρια τα οποία ενυπάρχουν, είτε στο υποσυνείδητο καποιων γονιών, είτε στη νομολογία των δικαστηρίων. Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί μετά εφαρμογή του νόμου 1329/1983 υπηρξε προβληματική, ως αναφορά τις σχέσεις γονέων και τέκνων μετα το διαζύγιο. Στην περίπτωση τυχόν διαζυγίου στην πραξη εχει εκτραπεί στο φαινόμενο της αποκλειστικής επιμέλειας, ως κανονα, στη καθημερινότητα γονεων και παιδιών. Η κατάσταση αυτή κοινωνικά εχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα μετατρεποντας τον ένα γονέα σε μονοκρατορα με πλήρη δικαιώματα επί του παιδιού και της ζωής του και του άλλου γονέα σε επισκέπτη ή μακρινό συγγενή. Η σύγχρονη πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, καθιστά αναγκαία την νομοθετική μεταρρύθμιση στις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο, αλλά και για τα παιδιά εκτός γάμου δεδομενου μαλιστα οτι η συγχρονη πραγματικότητα εχει μεταβληθεί .Το ισχύον νομικό πλαίσιο (1983) σε σχέση με το διαζύγιο και τις σχέσεις γονέων και παιδιών δεδομένης της νομολογίας είναι αναχρονιστικό, εκτος πραγματικότητας και δεν εξασφαλίζει στο παιδί τα δικαιώματα του (ΔΣΔΠ) ενώ προσβάλλει την προσωπικότητα και των δυο γονέων, θεωρώντας τον ενα ακατάλληλο για ανατροφή παιδιών και τον άλλο ικανό μόνο γι αυτό.

  • 29 Μαρτίου 2021, 17:38 | ΚΕΝΤΡΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΩΝ – ΔΙΟΤΙΜΑ

    Δεν προσδιορίζεται από τον νομοθέτη σε σχέση με ποιο καθεστώς επιχειρείται να επιτευχθεί η αναμόρφωση: της διαμορφωθείσας κατά την διάρκεια της συμβίωσης κατάστασης ή της προϊσχύουσας μορφής του νόμου και της κρατούσης νομολογίας; Είναι φανερό ότι ο νομοθέτης προβαίνει σε εξαγγελίες που εμπεριέχουν εκ προοιμίου αρνητική -ως προς τα νομοθετικώς ισχύοντα και δικαστικώς εφαρμοζόμενα- στόχευση και κριτική, η οποία δεν προσήκει σε νομοθετικό έργο και γεννά αμφιβολίες σε σχέση με την αμεροληψία και την ουδετερότητά του.

Σχόλια 1 2 3 4 … 9