Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚ

Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1520
Προσωπική επικοινωνία
1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
2. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου.
3. Τα σχετικά με την επικοινωνία ζητήματα καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η παρ. 4 του άρθρου 1511. Όταν συντρέχει περίπτωση κακής ή καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας, ο άλλος γονέας ή κάθε ένας από τους γονείς, αν πρόκειται για επικοινωνία με τρίτο, μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο τη μεταρρύθμιση της επικοινωνίας.».

Σχόλια 1 … 18 19 20 21 22 … 36
  • 31 Μαρτίου 2021, 21:52 | Νεφέλη Αντωνιάδου

    Προσωπική επικοινωνία
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου, με το αναφερόμενο στο πρώτο εδάφιο
    περιεχόμενο, τεκμαίρεται από το ένα δεύτερο έως το ένα τρίτο του συνολικού χρόνου του παιδιού εάν πρόκειται για κατάλληλο γονέα.

  • 31 Μαρτίου 2021, 21:04 | Σπύρος Αντύπας

    Προσωπική επικοινωνία
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου, με το αναφερόμενο στο πρώτο εδάφιο
    περιεχόμενο, τεκμαίρεται από το ένα δεύτερο έως το ένα τρίτο του συνολικού χρόνου του παιδιού εάν πρόκειται για κατάλληλο γονέα.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:41 | Αθανάσιος Ανθόπουλος

    Προσωπική επικοινωνία
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου, με το αναφερόμενο στο πρώτο εδάφιο
    περιεχόμενο, τεκμαίρεται από το ένα δεύτερο έως το ένα τρίτο του συνολικού χρόνου του παιδιού εάν πρόκειται για κατάλληλο γονέα.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:00 | Μαρία Ανδριγιαννακη

    Προσωπική επικοινωνία
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου, με το αναφερόμενο στο πρώτο εδάφιο
    περιεχόμενο, τεκμαίρεται από το ένα δεύτερο έως το ένα τρίτο του συνολικού χρόνου του παιδιού εάν πρόκειται για κατάλληλο γονέα.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:11 | Διονυσια Ανδρεαδακη

    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με διαμονή στην οικιά του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου κατ’ ελάχιστον, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:26 | Ραφαήλα Αναστασίου

    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με διαμονή στην οικιά του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου κατ’ ελάχιστον, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:40 | Γρηγόρης Αναστασιαδης

    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με διαμονή στην οικιά του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου κατ’ ελάχιστον, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:50 | Κωνσταντίνος Αναγνώστου

    Άρθρο 13
    Δικαίωμα επικοινωνίας
    Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
    «Άρθρο 1520
    Προσωπική επικοινωνία
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου, με το αναφερόμενο στο πρώτο εδάφιο
    περιεχόμενο, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο του συνολικού, εκτός αν ο δικαιούχος
    γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή για λόγους, που αφορούν στο
    συμφέρον του τέκνου, επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος
    χρόνος επικοινωνίας.
    ( 15 ) ( το θ’ εδάφιο του άρθρου 1520 Α.Κ. [ εντός αγκυλών ] αντικαθίσταται ως εξής : )
    Όταν το δικαίωμα επικοινωνίας ασκείται κατά τρόπο που αντιβαίνει στο συμφέρον του τέκνου, ιδίως με κακοποίηση αυτού ή παραμέλησης της φροντίδας του, ο άλλος γονέας ή κάθε ένας από τους γονείς, αν πρόκειται για επικοινωνία με τρίτο, μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο τη μεταρρύθμιση της επικοινωνίας.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:06 | Μιχάλης Αμπατζίδης

    Συνεπιμέλεια – Ίσος Χρόνος και με τους 2 γονείς – Εναλλασσόμενη κατοικία
    για κατάληλους γονείς και ευτυχισμένα παιδιά

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:41 | Αλέξανδρος Αμανατίδης

    Άρθρο 13
    Δικαίωμα επικοινωνίας
    Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
    «Άρθρο 1520
    Προσωπική επικοινωνία
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου, με το αναφερόμενο στο πρώτο εδάφιο
    περιεχόμενο, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο του συνολικού, εκτός αν ο δικαιούχος
    γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή για λόγους, που αφορούν στο
    συμφέρον του τέκνου, επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος
    χρόνος επικοινωνίας.
    ( 15 ) ( το θ’ εδάφιο του άρθρου 1520 Α.Κ. [ εντός αγκυλών ] αντικαθίσταται ως εξής : )
    Όταν το δικαίωμα επικοινωνίας ασκείται κατά τρόπο που αντιβαίνει στο συμφέρον του τέκνου, ιδίως με κακοποίηση αυτού ή παραμέλησης της φροντίδας του, ο άλλος γονέας ή κάθε ένας από τους γονείς, αν πρόκειται για επικοινωνία με τρίτο, μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο τη μεταρρύθμιση της επικοινωνίας.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:56 | Αθανασία Αλεφαντινού

    Άρθρο 13
    Δικαίωμα επικοινωνίας
    Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
    «Άρθρο 1520
    Προσωπική επικοινωνία
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου, με το αναφερόμενο στο πρώτο εδάφιο
    περιεχόμενο, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο του συνολικού, εκτός αν ο δικαιούχος
    γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή για λόγους, που αφορούν στο
    συμφέρον του τέκνου, επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος
    χρόνος επικοινωνίας.
    ( 15 ) ( το θ’ εδάφιο του άρθρου 1520 Α.Κ. [ εντός αγκυλών ] αντικαθίσταται ως εξής : )
    Όταν το δικαίωμα επικοινωνίας ασκείται κατά τρόπο που αντιβαίνει στο συμφέρον του τέκνου, ιδίως με κακοποίηση αυτού ή παραμέλησης της φροντίδας του, ο άλλος γονέας ή κάθε ένας από τους γονείς, αν πρόκειται για επικοινωνία με τρίτο, μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο τη μεταρρύθμιση της επικοινωνίας.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:10 | Χαρίσης Αλεξιάδης

    Άρθρο 1520
    Προσωπική επικοινωνία
    Θα πρέπει να αναφέρεται ως χρόνος ανατροφής και να είναι το ελάχιστο 1/3 διαμονής στην οικία του κάθε γονέα.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:24 | Αλέκος Αλεξανδράκης

    Άρθρο 1520
    Προσωπική επικοινωνία
    Θα πρέπει να αναφέρεται ως χρόνος ανατροφής και να είναι το ελάχιστο 1/3 διαμονής στην οικία του κάθε γονέα.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:38 | Δημητριος Ακριβός

    Άρθρο 1520
    Προσωπική επικοινωνία
    Θα πρέπει να αναφέρεται ως χρόνος ανατροφής και να είναι το ελάχιστο 1/3 διαμονής στην οικία του κάθε γονέα.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:28 | Β.Π.

    Αξιότιμε κ. Υπουργέ,
    Με το προς ψήφιση νομοσχέδιο όχι μόνο δεν προστατεύετε τα παιδιά μας, αλλά τα δίνετε βορά στους κακοποιητές.
    Για ποια ισότητα μιλάτε όταν η καταγγελία για βία με μαρτυρίες των ίδιων των παιδιών μας, θα αναγκάζονται σε επικοινωνία με τους κακοποιητές τους;
    Ποιον προστατεύετε; Τους εγκληματίες ή τα παιδιά μας;
    Εσείς θα δίνατε το παιδί σας στον κακοποιητή του;
    Εσείς θα κατηγορήσετε τη μάνα που σέβεται την εύλογη άρνηση του παιδιού, για κακη άσκηση επιμέλειας;
    Τι πρέπει δλδ να κάνει μια μητέρα, μάρτυρας της βίας;
    Να παραδοθεί εκ νέου στον κακοποιητή και να παραδώσει τα παιδιά της;
    Και μάλιστα να κινδυνεύει να χάσει την επιμέλεια;
    Όχι κ. Υπουργέ. Αυτό δεν είναι ισότητα. Είναι ένα εκ νέου έγκλημα με ανυπολόγιστες συνέπειες.

    Το αμετάκλητο της απόφασης το μόνο που θα επιφέρει είναι και άλλες πληγές στις ήδη υπάρχουσες.
    Το αμετάκλητο της απόφασης θα οδηγήσει σε αδιέξοδο χιλιάδες μανάδες και παιδιά.
    Το αμετάκλητο της απόφασης θα δώσει τη χαριστική βολή στα παιδιά που παλεύουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια και να γιατρέψουν τις πληγές τους.

    Αν θέλετε να διαπιστώσετε την αλήθεια των καταγγελιών, φροντίστε εσείς πρώτα να ιδρύσετε εκείνες τις δομές και να θεσπίσετε εκείνες τις ασφαλιστικές δικλείδες που θα επιτρέψουν στα θύματα να μιλήσουν και να αντιπαλέψουν με τον κακοποιητή.

    Μας αφήνετε εκτεθειμένες κι εμάς και τα παιδιά μας.
    Μας αφήνετε άοπλες και ανίσχυρες προκειμένου να παλέψουμε για την αλήθεια.
    Μας αφήνετε μόνες να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα.

    Εμείς κάναμε αυτό που έπρεπε. Καταγγείλαμε και σηκώνουμε το βάρος της καταγγελίας.

    Η πολιτεία να σηκώσει κι εκείνη το βάρος που της αναλογεί.
    Η πολιτεία να προστατεύσει τα παιδιά της.
    Η πολιτεία να θέσει ακόμα πιο αυστηρούς νόμους και θεσμούς τέτοιους που θα αποδίδεται η δικαιοσύνη το συντομότερο δυνατόν, και όχι μετά από δεκαετία.

    Προς τι το χρονοβόρο; Ποιος εξυπηρετείται; Πάντως όχι το συμφέρον του παιδιού.

    Δεν τίθεται ζήτημα ισότητας. Τίθεται ζήτημα προτεραιότητας.

    Προτεραιότητα είναι τα παιδιά.
    Ακούστε τα λοιπόν.
    Μιλάνε. Φωνάζουν. Κραυγάζουν.
    Μην κωφεύετε.

    Οι εγκληματίες είναι καλά οργανωμένοι και οι υπόγειες διαδρομές τους γνωστές.
    Καθαρίστε λοιπόν τις παθογένειες που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των κακοποιητικών και των
    εγκληματιών.

    Μη γίνετε συνένοχος στο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

    Μην γίνετε συνένοχος στο έγκλημα κατά των παιδιών μας.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:51 | Κασσιανή Αθανασίου

    Άρθρο 1520
    Προσωπική επικοινωνία
    Θα πρέπει να αναφέρεται ως χρόνος ανατροφής και να είναι το ελάχιστο 1/3 διαμονής στην οικία του κάθε γονέα.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:02 | Παπα Αθανασια

    Άρθρο 1520
    Προσωπική επικοινωνία
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου, με το αναφερόμενο στο πρώτο εδάφιο
    περιεχόμενο, τεκμαίρεται από το ένα δεύτερο έως το ένα τρίτο του συνολικού χρόνου του παιδιού εάν πρόκειται για κατάλληλο γονέα.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:16 | Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας

    Το άρθρο 13, παρότι δεν την ονομάζει έτσι, νομοθετεί υποχρεωτική εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου, την οποία καθιστά δεδομένη η φράση «ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας».

    Απόδειξη της ενδοοικογενειακής βίας ή άλλων εγκλημάτων και ασφάλεια θυμάτων:
    Κατά παράδοξο τρόπο, το νομοσχέδιο απαιτεί αμετάκλητη καταδίκη του γονέα-δράστη για τρία μόνο εγκλήματα (ενδοοικογενειακή βία, κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής), η οποία μάλιστα δεν οδηγεί αναγκαστικά σε διακοπή της επαφής παιδιού-δράστη αλλά μπορεί να οδηγήσει απλώς σε «περιορισμό επικοινωνίας». Επιπλέον, είναι ασαφές εάν ο αποκλεισμός/περιορισμός επικοινωνίας συνδέεται με την διάπραξη των συγκεκριμένων εγκλημάτων μόνο κατά του παιδιού ή αν αφορά και εγκλήματα κατά του άλλου γονέα ή άλλου προσώπου, όμως στο δημόσιο διάλογο αφήνεται να εννοηθεί ότι αφορά μόνο τα εγκλήματα με άμεσο θύμα το παιδί. Ακόμα κι αν επιλέγαμε να αγνοήσουμε την παραβίαση των δικαιωμάτων της κακοποιημένης μητέρας και την έκθεσή της σε κίνδυνο, οφείλουμε να τονίσουμε τον προβληματικό χαρακτήρα μιας τέτοιας ρύθμισης αφού στην πράξη σημαίνει πως ο δράστης εγκλήματος εναντίον ενός παιδιού δικαιούται να διεκδικεί επικοινωνία με τα υπόλοιπα παιδιά του ακόμα και μετά την αμετάκλητη καταδίκη του.

    Το δικαίωμα επικοινωνίας (που προβλέπει το Αρ. 13) του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο ορίζεται σε κατ’ ελάχιστο ίδιο χρόνο για όλα τα παιδιά και με υποχρεωτική φυσική επαφή του με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει στο 1/3 του συνολικού χρόνου επικοινωνίας»: με βάση τον κανόνα του Άρ. 7 ότι και οι δύο γονείς «εξακολουθούν να ασκούν από κοινού και εξίσου τη γονική μέριμνα» αυτό σημαίνει πως κάθε παιδί υποχρεούται να έχει φυσική επαφή με καθένα από τους δύο γονείς του στο 1/3 του χρόνου του και, κατά συνέπεια, του/της απομένει μόνο το 1/3 του χρόνου του/της για ύπνο, σχολικές και εξωσχολικές δραστηριότητες, παιχνίδι και κοινωνική αλληλεπίδραση με συνομήλικα άτομα. Η συγκεκριμένη διευθέτηση είναι τουλάχιστον παράλογη για όλα τα παιδιά όμως στις περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας μια τέτοια ρύθμιση αφήνει απροστάτευτα και/ή εκθέτει σε μεγαλύτερο κίνδυνο τα παιδιά-θύματα Ε.Β. αλλά και τις κακοποιημένες μητέρες και τα παιδιά-μάρτυρες Ε.Β. αφού θέτει, ως κανόνα, την απρόσκοπτη πρόσβαση του κακοποιητικού γονιού στα παιδιά (αλλά και στον κακοποιημένο γονιό) για 10 τουλάχιστον χρόνια μετά την καταγγελία της κακοποίησης, μέχρι η καταδίκη του δράστη να καταστεί αμετάκλητη.
    Επιπλέον, το Νομοσχέδιο δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη του το γεγονός ότι πολλές μητέρες προσπαθούν να απαλλαγούν από την Ε.Β. που υφίστανται οι ίδιες και τα παιδιά τους προσφεύγοντας ΜΟΝΟ σε αστικά δικαστήρια: κάποιες δεν καταφέρνουν να την καταγγείλουν (εξαιτίας περιορισμών και εμποδίων που θέτει το δικαστικό σύστημα και/ή ακατάλληλης αντιμετώπισης των θυμάτων στα αστυνομικά τμήματα) και άλλες επιλέγουν να μην την καταγγείλουν από φόβο (ότι ο δράστης θα εξαγριωθεί και θα πραγματοποιήσει τις απειλές του εναντίον μητέρας-παιδιών) και/ή για κοινωνικούς λόγους (δεν θέλει να καταγγείλει τον πατέρα των παιδιών της ή να είναι υπεύθυνη που εκείνος θα απολυθεί από την Υπηρεσία του) και/ή για οικονομικούς λόγους.

    Και αυτό το άρθρο παραβιάζει τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης (Ν.4531/2018) σε πολλά άρθρα που αφορούν στην προστασία του ενήλικου μέλους της οικογένειας που κακοποιείται (συνήθως η μητέρα) αλλά και τα 4 παρακάτω άρθρα που αφορούν στην προστασία παιδιών-θυμάτων και παιδιών-μαρτύρων ενδοοικογενειακής βίας:
    «Άρθρο 31: Επιμέλεια, δικαιώματα επίσκεψης και ασφάλεια
    1. Τα Μέρη λαμβάνουν όλα τα αναγκαία νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλιστεί ότι κατά τον καθορισμό της επιμέλειας και των δικαιωμάτων επίσκεψης των παιδιών, θα λαμβάνονται υπόψη τα περιστατικά βίας που καλύπτονται από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας Σύμβασης.
    2. Τα Μέρη λαμβάνουν τα αναγκαία νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλίσουν ότι η άσκηση οποιωνδήποτε δικαιωμάτων επίσκεψης ή επιμέλειας δεν θίγει τα δικαιώματα και την ασφάλεια του θύματος ή των παιδιών.»
    «Άρθρο 56, παρ. 2: Μέτρα προστασίας
    Παρέχονται, όπου απαιτείται, ειδικά μέτρα προστασίας σε παιδί-θύμα και παιδί-μάρτυρα βίας κατά των γυναικών και ενδοοικογενειακής βίας, λαμβάνοντας υπόψη το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού.»
    «Άρθρο 45, παρ. 2: Κυρώσεις και Μέτρα
    Τα Μέρη μπορούν να υιοθετήσουν άλλα μέτρα αναφορικά με τους δράστες όπως:
    – την παρακολούθηση ή επιτήρηση των καταδικασθέντων ατόμων
    – την αφαίρεση των γονεϊκών δικαιωμάτων, εάν το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει και την ασφάλεια του θύματος, δεν μπορεί να διασφαλιστεί με άλλο τρόπο.»
    «Άρθρο 26: Παροχή προστασίας και υποστήριξης σε παιδιά μάρτυρες
    1. Τα Μέρη λαμβάνουν όλα τα αναγκαία νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλιστεί ότι κατά την παροχή προστασίας και υποστηρικτικών υπηρεσιών στα θύματα, λαμβάνονται δεόντως υπόψη τα δικαιώματα και οι ανάγκες των παιδιών-μαρτύρων αναφορικά με όλες τις μορφές βίας που καλύπτονται από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας Σύμβασης.
    2. Τα μέτρα που λαμβάνονται σύμφωνα με το παρόν άρθρο περιλαμβάνουν την ηλικιακά ενδεδειγμένη ψυχοκοινωνική συμβουλευτική σε παιδιά μάρτυρες όλων των μορφών βίας που καλύπτονται από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας Σύμβασης και λαμβάνουν δεόντως υπόψη το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού.»

    Προτείνεται να αποσυρθεί το συγκεκριμένο Νομοσχέδιο και να ξεκινήσει νέα διαβούλευση από μηδενική βάση με όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς. Στην περίπτωση όμως που δεν αποσυρθεί, όλα τα παραπάνω άρθρα της Σύμβασης της Κων/πολης (Ν.4531/2018) και όσα αφορούν στην ενίσχυση της προστασίας των ενήλικων γονιών που κακοποιούνται από τον άλλον γονιό, πρέπει να ενσωματωθούν στον Α.Κ. προκειμένου να παρέχεται η ενδεδειγμένη προστασία σε όλες τις περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας ή άλλου εγκλήματος από γονέα (με θύμα παιδί/-ιά ή/και τον άλλο γονιό).

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:04 | Λεωνίδας Αδαμίδης

    Άρθρο 1520
    Προσωπική επικοινωνία
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου, με το αναφερόμενο στο πρώτο εδάφιο
    περιεχόμενο, τεκμαίρεται από το ένα δεύτερο έως το ένα τρίτο του συνολικού χρόνου του παιδιού εάν πρόκειται για κατάλληλο γονέα.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:20 | Ιωάννης Αγγελου

    Άρθρο 1520
    Προσωπική επικοινωνία
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου, με το αναφερόμενο στο πρώτο εδάφιο
    περιεχόμενο, τεκμαίρεται από το ένα δεύτερο έως το ένα τρίτο του συνολικού χρόνου του παιδιού εάν πρόκειται για κατάλληλο γονέα.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:36 | Γιώργος Αγγελίδης

    Άρθρο 1520
    Προσωπική επικοινωνία
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου, με το αναφερόμενο στο πρώτο εδάφιο
    περιεχόμενο, τεκμαίρεται από το ένα δεύτερο έως το ένα τρίτο του συνολικού χρόνου του παιδιού εάν πρόκειται για κατάλληλο γονέα.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:27 | ΜΑΡΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

    το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:

    1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.
    2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.
    3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.
    4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).
    5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.
    6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.
    7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.
    8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/ επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.
    9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.
    10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής αποξένωσης. Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα. Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.

    ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΓΙΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΣΤΟ ΝΟΜΟΘΕΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ 2075/2015 ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΕΚΝΩΝ.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:35 | Καλλίνα Δ.

    «Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.»Το άρθρο 1520 να τεθεί ως εξής
    «Σε περίπτωση που το τέκνο διαμένει αποκλειστικά με έναν από τους γονείς, ο άλλος έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της επικοινωνίας με το τέκνο η οποία ρυθμίζεται με συμφωνία των γονέων, άλλως αποφασίζει το δικαστήριο, αφού προηγηθεί υποχρεωτικά δικαστική μεσολάβηση ή διαμεσολάβηση. Στην επικοινωνία περιλαμβάνεται τόσο η ΦΥΣΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ και επαφή αυτού με το τέκνο όσο και η ΔΙΑΜΟΝΗ του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο είναι ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ το 1/3 του συνολικού χρόνου του ανηλίκου, δύναται όμως να ΑΥΞΗΘΕΙ εως το ½ του συνολικού χρόνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας.ΝΑ προστεθεί ο όρος «κατ’ ελάχιστον» στο τεκμήριο του 1/3 και να μην δύναται να υπάρξει χρόνος διανυκτερεύσεων στον χρόνο λιγότερος από αυτόν.Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ΑΝΙΟΝΤΕΣ και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με ΤΡΙΤΟΥΣ που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου. Τα σχετικά με την επικοινωνία καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 1511.»

    1/3 κατά την σχολική περίοδο και 1/2 στις σχολικές διακοπές ανά έτος στον γονέα που δεν διαμένει μαζί το τέκνο.

    Το κόστος μετακίνησης των παιδιών από την μια οικία στην άλλη να επιβαρύνει από κοινού και εξίσου και τους δύο γονείς και να πραγματοποιείται εναλλάξ και από τους δύο.

    Η διατροφή να βασίζεται σε ρεαλιστικά αντικειμενικά κριτήρια και βάση πινάκων.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:31 | ΕΦΗ ΔΡΙΤΣΑ

    ΕΠΟΙΚΟΙΝΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΚΤΟΣ ΓΑΜΟΥ ΜΗΝ ΤΑ ΞΕΧΝΑΜΑ ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΟ 35 ΜΕ 40% ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ!!ΕΞΟΔΑ ΜΕΤΣΚΙΝΗΣΗΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΙΚΩΝ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΝ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΞΙΣΟΥ. ΓΟΝΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΞΙΣΟΥ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΧΟΡΙΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:16 | μαργαριτα παπαδοπουλακη

    «αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής». Αυτό πρακτικά σημαίνει πως αν δεν υπάρχει αμετάκλητη δικαστική απόφαση, αν δεν έχουν εξαντληθεί όλα τα ένδικα μέσα, παραβλέποντας ακόμα και τις αποφάσεις του Πρωτόδικου Δικαστηρίου όσο και του Εφετείου, θεωρώντας τις αποφάσεις τους μη επαρκείς, ακόμα κι αν υπάρχουν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία για τα ως άνω εγκλήματα, το τέκνο θα αναγκάζεται να έρθει σε επαφή με τον θύτη γονέα. Ακόμα και σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής ή έμφυλης βίας και σε περιπτώσεις σεξουαλικής παιδικής κακοποίησης, το παιδί υποχρεούται να έρχεται σε επαφή με τον θύτη. Στις περιπτώσεις αυτές όμως, είναι πιθανό η σχετική αντιδικία να καταλήξει σε αμετάκλητη δικαστική απόφαση ακόμα και μετά από 10 έτη, καθ΄ όλη τη διάρκεια των οποίων ο θύτης θα ασκεί το δικαίωμα επικοινωνίας του με το παιδί.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:11 | maria karampela

    Το εξόχως προβληματικό αυτό άρθρο επιχειρεί να εξειδικεύσει το ισχύον άρθρο,
    ωστόσο αποτυγχάνει, καθώς δεν μπορεί να εξειδικευθεί ο τρόπος άσκησης των
    λειτουργικών δικαιωμάτων του οικογενειακού διακαίου, ακριβώς λόγω της φύσης τους,
    δηλαδή της ρευστότητας και της πολυπλοκότητας των οικογενειακών σχέσεων και της
    αόριστης νομικής εννοίας του συμφέροντος του τέκνου, προς το οποίο κάθε διάταξη και
    απόφαση πρέπει να αποβλέπει. Δημιουργεί δε προβλήματα υπολογισμού του τεκμηρίου
    επικοινωνίας 1/3 (σε ποια βάση θα υπολογίζεται αυτό, ημερήσια, μηνιαία ή ετήσια, θα
    αφαιρούνται οι ώρες ύπνου του τέκνου, θα αφαιρούνται οι ώρες σχολείου ή
    δραστηριοτήτων κ.α.) τόσο κατά την έκδοση της αποφάσεως όσο (το κυριότερο) και κατά
    την εφαρμογή αυτής, με αποτέλεσμα να βλάπτεται η ομαλή διαβίωση του έχοντος την
    επιμέλεια γονέα και του ίδιου του τέκνου, και να βρίσκονται σε ανασφάλεια ως προς το τι
    ισχύει και πώς εφαρμόζεται. Το κυριότερο είναι ότι κάθε περίπτωση είναι μοναδική και η
    εφαρμογή ενός οριζόντιου κανόνα θα δημιουργήσει προβλήματα που θα αποβούν τελικώς
    σε βάρος του συμφέροντος του τέκνου. Περαιτέρω, ο γονέας που έχει την επιμέλεια του
    τέκνου μπορεί για σοβαρούς λόγους να μην υποχρεούται να ενθαρρύνει την καθημερινή ή
    οπωσδήποτε ευρύτατη επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα, ενώ μία τέτοια
    υποχρέωση αίρει το αυτοπροαίρετο της βούλησης του παιδιού και παραβιάζει το δικαίωμα
    στην προσωπικότητά του.
    Περαιτέρω, η συχνή μετάβαση του τέκνου από το σπίτι του ενός γονέα στο σπίτι του άλλου
    θα διαταράξει το αναγκαίο για την ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού αίσθημα
    ασφάλειας, ενώ παρεισφρέουν και άλλα πρακτικά προβλήματα, όπως οι δραστηριότητες
    του παιδιού ανάλογα με την ηλικία του, η μεγάλη χιλιομετρική απόσταση των δύο οικιών, η
    ύπαρξη δύο παιδιών με διαφορετικά προγράμματα και διαφορετικό χρόνο υπολογισμού του
    «1/3», η αδυναμία συνεννόησης των γονέων σε περίπτωση συγκρουσιακού διαζυγίου ή
    διάστασης, η οποία όμως (συνεννόηση) θα επιβάλλεται να υπάρχει όταν η επικοινωνία με
    τον άλλο γονέα θα είναι τόσο συχνή, ιδίως όταν τα παιδιά είναι μικρής ηλικίας.
    Το σπουδαιότερο πρόβλημα της διάταξης είναι πως προβλέπει ότι ο αποκλεισμός ή
    περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως
    όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για
    ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα
    οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής. Η πρόβλεψη της αμετάκλητης καταδίκης
    σε περίπτωση τέλεσης των παραπάνω ποινικών αδικημάτων σε βάρος του παιδιού θα
    καταλείπει εις βάρος της σωματικής και ψυχικής υγείας του παιδιού ένα μεγάλο χρονικό
    διάστημα (είναι γνωστό ότι μπορεί να μεσολαβήσουν ακόμα και 8 χρόνια μέχρι την έκδοση
    αμετάκλητης απόφασης), εντός του οποίου το παιδί θα εκτίθεται σε πράξεις βίας από την
    πλευρά του άλλου γονέα χωρίς ο έχων την επιμέλεια γονέας, σύμφωνα με την διάταξη, να
    μπορεί να το προστατεύσει. Αυτό θα αποδειχθεί ως ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα ενόψει
    της νεοπαγούς διάταξης του άρθρου 169 Α του Ποινικού Κώδικα, κατά την οποία οι
    παραβιάσεις του διατακτικού δικαστικών αποφάσεων τιμωρούνται πλέον άνευ προθέσεως
    του δράστη.

    1
    Δημιουργεί δε τεράστια απορία το γεγονός, ότι, για μεν την κατάφαση της κακής άσκησης
    της γονικής μέριμνας και την αφαίρεση της επιμέλειας από τον γονέα που την ασκεί, στο
    επόμενο άρθρο 1532 ΑΚ, αρκούν περιστατικά μη βεβαιωμένα, δυσκόλως ερμηνευόμενα,
    πιθανολογούμενα, νεφελώδη και δυσαπόδεικτα, όπως η αορίστως προβλεπόμενη, «με
    υπαιτιότητα του έχοντος την επιμέλεια γονέα, διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του
    τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης
    των σχέσεων του τέκνου με αυτούς», ενώ στην περίπτωση τέλεσης σοβαρών αδικημάτων σε
    βάρος του τέκνου δεν αρκεί η άσκηση της ποινικής δίωξης ή η απόφαση σε πρώτο βαθμό
    αλλά απαιτείται η έκδοση αμετάκλητης απόφασης! Τίθενται συνεπώς τα ακόλουθα εύλογα
    ερωτήματα: Α) πώς προστατεύεται το συμφέρον του τέκνου στις περιπτώσεις αυτές; Β) Γιατί
    η διασφάλιση της επικοινωνίας του μη έχοντος την επιμέλεια γονέα προτάσσεται έναντι του
    σπουδαιότερου εννόμου συμφέροντος του τέκνου; Γ) Γιατί κατ' αποτέλεσμα προστατεύεται
    ο γονέας που ασκεί την επιμέλεια λιγότερο και μπορεί αυτή να του αφαιρεθεί για τους
    παραπάνω μη βεβαιούμενους και ασαφείς λόγους έναντι του γονέα που έχει το δικαίωμα
    επικοινωνίας, ο οποίος μπορεί να χάσει το δικαίωμα αυτό μόνον αν καταδικασθεί
    αμετακλήτως για τέλεση ποινικών αδικημάτων σε βάρος του τέκνου ή σε βάρος του άλλου
    γονέα; Δ) Γιατί ο νομοθέτης επιλέγει να παραβιάσει ευθέως την διάταξη του άρθρου 31 της
    Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, σύμφωνα με την οποία «τα Μέρη λαμβάνουν όλα τα
    αναγκαία νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλισθεί ότι κατά τον καθορισμό
    της επιμέλειας και των δικαιωμάτων επίσκεψης των παιδιών, θα λαμβάνονται υπόψιν τα
    περιστατικά βίας που καλύπτονται από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας Σύμβασης. Τα
    Μέρη λαμβάνουν τα αναγκαία νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλίσουν ότι
    η άσκηση οποιωνδήποτε δικαιωμάτων επίσκεψης ή επιμέλειας δεν θίγει τα δικαιώματα και
    την ασφάλεια του θύματος ή των παιδιών.»;
    Στην παραπάνω διάταξη του νομοσχεδίου δημιουργείται μαχητό τεκμήριο καλής άσκησης
    του δικαιώματος επικοινωνίας και μαχητό τεκμήριο κακής άσκησης του δικαιώματος της
    επιμέλειας του τέκνου. Σε κάθε περίπτωση, η ως άνω επιχειρούμενη εξειδίκευση του νόμου
    θα προκαλέσει μεγαλύτερες από τις υπάρχουσες αντιδικίες και δικαστικές διαμάχες στις
    περιπτώσεις όπου προϋπάρχει μία κακή σχέση των εν διαστάσει ή διαζευγμένων γονέων.
    Τέλος, η ακατανόητη απαίτηση της αμετάκλητης καταδίκης για ενδοοικογενειακή βία, ως
    σοβαρού λόγου αποκλεισμού ή περιορισμού της επικοινωνίας αντιβαίνει στο νόμο
    3500/2006 όπως τροποποιήθηκε με το Ν. 4531/2018 (σε συμμόρφωση δηλαδή με τη
    Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης), που προβλέπει τη δυνατότητα επιβολής περιοριστικών
    μέτρων (μη προσέγγισης της κατοικίας, των σχολείων και των εκπαιδευτηρίων των τέκνων
    κλπ.) δηλαδή την απαγόρευση της επικοινωνίας, ήδη από το αρχικό στάδιο της υποβολής
    της μήνυσης από το θύμα.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:04 | Έλενα

    Απόσυρση του νομοσχεδίου τώρα.
    Ο υπάρχων νόμος 1329/1983 του Α.Δ., από τους πλέον προοδευτικούς της Ευρώπης, είναι αυτός που εισήγαγε την κοινή γονική μέριμνα και την έννοια της συναινετικής συνεπιμέλειας και αφαιρούσε την έννοια του αρχηγού της οικογένειας που παραπέμπει στην πατριαρχία. Ήταν προϊόν μακροχρόνιων γυναικείων αγώνων, μας μετέφερε από το μεσαίωνα στη σύγχρονη εποχή και είχε σαν γνώμονα το συμφέρον του παιδιού. Οι νόμοι δεν παλιώνουν, ανανεώνονται και συμπληρώνονται. Το δίκαιο μας, όπως και το ευρωπαϊκό, στηρίζεται μέχρι σήμερα στο ρωμαϊκό, στον ιουστινιάνειο κώδικα και στην Γ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας.
    Το κατατεθέν νομοσχέδιο δεν θεραπεύει το συμφέρον του παιδιού, αντ΄ αυτού δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα στην ήδη δυσχερή κατάσταση για τα παιδιά και τις μητέρες, στην περίπτωση των συγκρουσιακών διαζυγίων ή χωρισμών, που στην Ελλάδα είναι η πλειοψηφία.
    Χρειάζεται να κινητοποιηθούμε όλες, ώστε να δώσουμε φωνή στις γυναίκες που δεν έχουν. Σε όλες αυτές τις γυναίκες που περιμένουν μάταια τις αποφάσεις των δικαστηρίων, που ζουν στην ένδεια και τη φτώχια αυτές και τα παιδιά τους. Σε αυτές τις γυναίκες που πέφτουν κατά κόρον θύματα ενδοοικογενειακής βίας, από την οποία δε γλιτώνουν ούτε μετά το διαζύγιο.
    Εισάγει ακραίες συντηρητικές ρυθμίσεις που στην πράξη θα εφαρμοστούν σε βάρος των παιδιών και των γυναικών. Οι διατάξεις προσκρούουν ευθέως σε διεθνείς συμβάσεις και αν τυχόν ψηφιστεί θα καταδικαστεί η Χώρα από τα διεθνή δικαστήρια. Συγκεκριμένα :
    α) Ο κακοποιητικός γονέας μόνο με αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου δεν ασκεί δικαιώματα επικοινωνίας και τη γονική μέριμνα το οποίο πρακτικά σημαίνει 8-10 έτη κακοποίησης (αντιβαίνει στη σύμβαση της Κωσταντινούπολης για τη βία κατά των γυναικών και την ενδοοικογενειακή βία και στη Χάρτα για τα Δικαιώματα του Παιδιού).
    β) Εισάγεται αυθαίρετα ως ελάχιστη επικοινωνία 1/3 του χρόνου του παιδιού αφαιρώντας την υποχρέωση αξιολόγησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, χωρίς να προκύπτει αν αφορά στον ελεύθερο ή στον πραγματικό χρόνο. Στη περίπτωση που αφορά στον πραγματικό χρόνο είναι άτοπο καθώς πρόκειται για 8 ώρες την ημέρα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των διατροφών ή την κατάργηση των διατροφών των παιδιών. Άλλωστε μόνο η αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής θα ποινικοποιείται, γεγονός που, με τις υπάρχουσες συνθήκες θα διευκολύνει τη μη καταβολή της.
    γ) Εισάγονται αυθαίρετα υποχρεώσεις των γονέων έναντι των παππούδων και των γιαγιάδων, τις οποίες συνδέει ο νομοθέτης με λόγο αφαίρεσης της γονικής μέριμνας.
    δ) Εισάγονται αόριστες και δυσαπόδεικτες έννοιες στηριζόμενες σε ανυπόστατα ψυχολογικά κριτήρια και καταστάσεις όπως “διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης, και πρόκληση διάρρηξης σχέσεων” τις οποίες τις καθιστά λόγους αφαίρεσης της γονικής μέριμνας. Με άλλα λόγια ενώ το νομοσχέδιο επιβάλλει την επικοινωνία του παιδιού με τους γονείς, στην πράξη προβλέπει την αυθαίρετη αφαίρεση της άσκησης της γονικής μέριμνας.
    ε) Το γεγονός ότι το νομοσχέδιο απαιτεί τη συμφωνία των γονέων σε κεφαλαιώδη ζητήματα της γονικής μέριμνας, όπως εκπαίδευση του παιδιού και υγεία, καθόλου δεν επιλύει τις αντιδικίες των γονέων αντίθετα τις γιγαντώνει, καθώς είναι βέβαιο ότι τα ζητήματα αυτά θα αποτελούν πεδίο μάχης.
    στ) Ο νομοθέτης δεν προβλέπει καμία μέριμνα για την ίδρυση οικογενειακών δικαστηρίων.
    ζ) Η αναδρομική ισχύς του νομοσχεδίου, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, για τις οικογένειες που έχουν ήδη ρυθμίσει τις σχέσεις τους, με προφανείς συνέπειες για μικρά και μεγαλύτερα παιδιά.
    Γι αυτό:
    1. Ζητάμε την άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου.
    2.Να συσταθούν άμεσα οικογενειακά δικαστήρια, που θα συνεπικουρούνται από τις κατάλληλες ψυχοκοινωνικές δομές, στελεχωμένες με εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό, ψυχιάτρους παιδιού και εφήβου, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς.3. Όταν υπάρχει καταγγελία για ενδοοικογενειακή βία, να αναστέλλεται το δικαίωμα στη γονική μέριμνα και την επικοινωνία, όπως ψηφίστηκε πρόσφατα (Ιούλιος ’20) από τη Γαλλική Βουλή.4. Να προβλεφθεί από την πολιτεία ειδική μηνιαία οικονομική στήριξη των ανέργων ή χαμηλού εισοδήματος χωρισμένων γονέων που έχουν την επιμέλεια παιδιού, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 21 παρ. 1 του Συντάγματος, -όπως εξ άλλου αναφέρεται και στη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού-, στα πλαίσια της προστασίας των ανηλίκων από τη φτώχια (μακροχρόνια οικονομική κρίση, χαμηλοί μισθοί, μεγάλη καθυστέρηση και μη εκτέλεση αποφάσεων για διατροφή), όπως συμβαίνει εδώ και δεκαετίες στις χώρες της Ευρώπης και της ΕΕ. Για πραγματική άσκηση δημογραφικής πολιτικής

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:34 | Νικος Α. Παγωνης

    Διαβάζοντας τα παραπάνω άρθρα κατάλαβα γιατί ηταν δύσκολο για τον ανυποψίαστο νου να αντιληφθεί τους κινδύνους αυτου του νομοθετηματος. Ωστοσο για ατομα που σκοπευουν να εργαστούν με κακοποιημένα παιδιά και/η συζύγους το πρόβλημα είναι προφανές. Αν αυτός ο νόμος ψηφιστεί τα αποτελέσματα θα είναι απολυτως καταστροφικά για τα θυματα ενδοοικογενειακής κακοποίησης που προσπαθούν να απεμπλακούν απο τον κακοποιητικό γονέα ή συντροφο.
    Πιθανως οι νομοθετες θεωρουν οτι το να μεγαλωνει ένα παιδι και με τους δυο (ετεροφυλόφιλους, οπως εχουμε εμπεδώσει) γονείς του είναι κάτι καλό. Τα δικαιωματα του παιδιού δεν πρέπει να είναι υπεράνω του γονιού που θα αναγκαστεί να ανεκτεί τη συνεχή επικοινωνία και προσέλευση του κακοποιητή (οποιουδήποτε φύλου) στο σπίτι του και δε μπορει να ρισκάρει να έχει την ίδια τύχη και το παιδί του, να εμπλακεί σε κακόβουλα συναισθηματικά παιχνίδια εκβιασμών του ενός γονέα προς τον άλλο και σε ακραία περίπτωση να πέσει θύμα απαγωγής αν το άτομο αυτό είναι τόσο επικίνδυνο. Οι απαγωγείς παιδιών είναι άλλωστε πολυ συχνά συγγενείς τους, αυτο δε τους εμποδίζει.
    Ισως όλα αυτα να ακούγονται υπερβολικά.
    Ας λάβουμε όμως υπόψην ότι με αυτό το νόμο απαιτούνται πολυετείς δικαστικές διαδικασίες που μπορουν να φτάσουν τα 5 με 10 χρόνια προκειμένου να τερματιστεί η επαφή με τον κακοποιητή. Το παιδί κατα πάσα πιθανότητα θα έχει μεγαλώσει θέλοντας και μη με τη συνεχή παρουσία του, αρα με κανένα τρόπο δε διασφαλίζεται το δικαίωμα του στο να μεγαλώσει χωρις τραύμα, σωματικό ή ψυχικό. Πολλά ζευγάρια χωρίζουν για να προστατέψουν τα παιδιά τους απο τη βία. Ας μη στερούμε στα παιδιά στο όνομα της γονεικότητας την δυνατότητα να αναρρώσουν απο τα τραύματα τους ασφαλή, σε ένα υγειές γι αυτά περιβάλλον. Όσο για τα γονεικα δικαιώματα του/της γονιου που κακοποιεί πραγματικά δεν με ενδιαφέρουν. Πρέπει να διαχωριστεί η γονεικότητα απο την εξουσιαστικότητα και να συνδεθεί με την ευθύνη.
    Αλλα δεν θα ήθελα ούτε εγώ ούτε κανένας απο τους φίλους μου που ασχολούνται με την ψυχική υγεία να έχουμε στις ομάδες και τις αίθουσες μας άτομα που αντιμετώπισαν αυτό τον εφιάλτη χωρις τέλος και να ξέρουμε ότι μείναμε με σταυρωμένα τα χέρια και αντικρυζαμε την καταστροφή χωρίς να πούμε κουβέντα.
    Αυτός ο νόμος δεν είναι καλομελετημένος και είναι απαράδεκτο αυτό που προτείνει. Σκεφτείτε παρα πολυ σοβαρά αυτό που κάνετε και ζήστε αν μπορείτε εσείς με αυτή την ευθύνη.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:32 | Μ. Μπόνα

    Θεωρώ ότι με το νομοσχέδιο αυτό:
    -Συγχέεται η μέριμνα (που σύμφωνα με την παρούσα νομοθετική και νομολογιακή πρακτική ασκείται από αμφότερους τους γονείς) με την επιμέλεια, με αποτέλεσμα να επέρχεται κίνδυνος απώλειας της μέριμνας στο όνομα δήθεν της ισότιμης άσκησής της.
    -Καθιερώνονται τεκμήρια, όπως το δικαίωμα επικοινωνίας κατά το 1/3 του χρόνου, που αφενός είναι αόριστα (ποιός είναι ο συνολικός χρόνος στη ζωή ενός παιδιού;), αφετέρου θα «δέσουν τα χέρια» του δικαστή στην προσπάθειά του να προβεί σε εξατομικευμένη κρίση ανάλογα με τα συγκεκριμένα περιστατικά της υπόθεσης που δικάζει.
    -Πλήττεται η παιδοκεντρική αντίληψη του οικογενειακού δικαίου, που θα έπρεπε να είναι κυρίαρχη κατά τη ρύθμιση των ζητημάτων που γεννώνται από τη διάσταση ή τη λύση του γάμου. Αντίθετα, το παιδί καθίσταται αντικείμενο και οι ανάγκες του υποτάσσονται στις διαθέσεις (και τις ορέξεις…) γονέων που αντιδικούν και που είναι γνωστό από την καθημερινή πρακτική ότι τείνουν να εργαλειοποιούν το παιδί. Είναι χαρακτηριστικό αυτής της γονεοκεντρικής αντίληψης ότι το ν/σ θωρακίζει το τεκμήριο επικοινωνίας ακόμα και για τον γονέα που έχει καταδικαστεί για ενδοοικογενειακή βία, μέχρι να καταστεί η δικαστική απόφαση αμετάκλητη!

    Όχι στην ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ συνεπιμέλεια!

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:28 | ΣΟΦΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ

    Το άρθρο 1520 να τεθεί ως εξής

    «Σε περίπτωση που το τέκνο διαμένει αποκλειστικά με έναν από τους γονείς, ο άλλος έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της επικοινωνίας με το τέκνο η οποία ρυθμίζεται με συμφωνία των γονέων, άλλως αποφασίζει το δικαστήριο, αφού προηγηθεί υποχρεωτικά δικαστική μεσολάβηση ή διαμεσολάβηση. Στην επικοινωνία περιλαμβάνεται τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο είναι τουλάχιστον το 1/3 του συνολικού χρόνου του ανηλίκου, δύναται όμως να αυξηθεί εως το ½ του συνολικού χρόνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας,

    Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία κατά του τέκνου ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

    Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου. Τα σχετικά με την επικοινωνία καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 1511.»

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:52 | Φωτεινη

    Στον τομέα αυτό θεωρούμε ότι επιβάλλεται η άμεση εκπαίδευση των Οικογενειακών Δικαστών στο ζήτημα της ενδοοικογενειακής βίας, τις διάφορες μορφές που αυτή λαμβάνει, τις συνέπειες που έχει στα θύματα και στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας που είναι μάρτυρες τέτοιας βίας και τον τρόπο που αυτή επηρεάζει τη σχέση ενός παιδιού με τον γονέα που ασκεί ή έχει ασκήσει τέτοια βία.

  • 31 Μαρτίου 2021, 20:40 | ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΕΝΔΡΙΝΟΥ

    Ποια είναι η βάση υπολογισμού για το 1/3 του συνολικού χρόνου, ετήσια, μηνιαία, εβδομαδιαία, ημερήσια? Ποιος χρόνος λαμβάνεται υπόψη ο ελεύθερος ή ο πραγματικός; Θα αφαιρείται ο χρόνος ξεκούρασης του παιδιού, του σχολείου, του φροντιστηρίου, των δραστηριοτήτων; Εφόσον η επικοινωνία με το παιδί ορίζεται ως δικαίωμα και υποχρέωση του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το παιδί, πως μπορεί ο γονέας αυτός να ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας; Γιατί ο γονέας αυτός, που συνήθως είναι ο πατέρας, δεν έχει συνέπειες ενώ ο άλλος γονέας, η μητέρα απειλείται ακόμα και με αφαίρεση της γονικής μέριμνας όταν δεν προάγει την επικοινωνία σε καθημερινή βάση;
    Η προϋπόθεση που τίθεται για την έκδοση αμετάκλητης δικαστικής απόφασης σε βάρος του κακοποιητή γονέα, προκειμένου να αποκλειστεί ή να περιοριστεί το δικαίωμα επικοινωνίας με το τέκνο, αντιβαίνει Διεθνείς Συμβάσεις και κυρίως τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας. Πως προάγεται το συμφέρον του παιδιού όταν θα πρέπει να επικοινωνεί με τον κακοποιητή 8-10 χρόνια, όσο δηλαδή απαιτείται για να καταστεί μια απόφαση αμετάκλητη; Γιατί ο νομοθέτης ζητά την απόφαση του ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας, του Αρείου Πάγου; Δεν του αρκεί η κρίση των Δικαστών του Πρωτοδικείου και του Εφετείου ή δεν την εμπιστεύεται;
    Το ισχύον δίκαιο δίνει τη δυνατότητα στους ανιόντες του τέκνου (παππούδες, γιαγιάδες) να ζητήσουν αυτοτελώς από το Δικαστήριο τη ρύθμιση της επικοινωνίας τους με το παιδί, εάν θεωρούν ότι ο άλλος γονέας (όχι το παιδί τους δηλ) παρεμποδίζει την επικοινωνία τους με το εγγόνι τους. Με την προτεινόμενη διάταξη το δικαίωμα των ανιόντων στην ουσία μεταβάλλεται αυθαίρετα σε υποχρέωση των γονέων, που απειλούνται μάλιστα και με αφαίρεση της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας όπως προβλέπει το προτεινόμενο άρθρο 1532ΑΚ.

  • 31 Μαρτίου 2021, 19:51 | Νικόλας

    Η κόρη μου παρότι έπεσε η ίδια θύμα κακοποίησης από τον πατέρα του παιδιού τους με αποτέλεσμα να χωρίσουν, εντούτοις φοβήθηκε δεν τον κατήγγειλε.
    Μέγιστο λάθος βέβαια, καθότι φύση συμπονετική τον συγχώρεσε, αλλά τελικα άφησε το περιθώριο στον κακοποιητή να εκμεταλλευτεί κάθε τρόπο ώστε να τη διαβάλλει σε τρίτους και φυσικά στο ίδιο της το παιδί.
    Διότι ο κακοποιητής δεν σταματάει. Είναι φύση εγκληματική και θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσον ώστε να το καταφέρει.
    Ο Γολγοθάς της κόρης μου ακόμα συνεχίζεται και ο αγώνας γίνεται ακόμα πιο δύσκολος. Το παιδί είναι αγορι στην εφηβεια και γίνεται καθημερινά αποδέκτης σχολίων υβριστικών προς τη μητέρα, αλλά και ταυτόχρονα γίνεται και αποδέκτης δώρων εκ μέρους του πατέρα, προκειμένου να εξασφαλίσει τη συμπάθειά του.
    Άρα, αξιότιμε κ.Υπουργε είναι χρέος σας να προστατέψετε τις γυναίκες που παλεύουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με συνέπεια και ευσυνειδησία.
    Να μην φοβούνται να μιλήσουν για τους κακοποιητές.
    Να μην ελπίζουν ότι θα αλλάξουν οι κακοποιητές, αλλά να κάνουν το βήμα, όσο κι αν φοβούνται. Διότι φοβούνται. Και μάλιστα πολύ. Οι κακοποιητές είναι εγκληματίες και θα παραμείνουν όσο τους επιτρέπουν οι συνθήκες.
    Όσο τους δίνετε της λαβή με αμετάκλητες αποφάσεις που μόνο χρόνο και χρήμα απαιτούν και επι της ουσίας δεν προσφέρουν τίποτα στα τέκνα, παρά μόνο στους εγκληματίες «πατεράδες», τόσο θα ξεθαρρεύουν και θα γίνουν ακόμα χειρότερες θηριωδίες.

    Βοηθήστε τις κόρες μας. Τις κόρες σας. Τις εγγονές μας. Τα εγγόνια μας. Τα παιδιά μας.

    Με το παρόν νομοσχέδιο επιχειρείτε να θέσετε στη θέση της κόρης μου, αναρίθμητες γυναίκες. Τη μοίρα της κόρης μου όμως δεν θέλω να την έχει καμιά γυναίκα.
    Κάθε γυναίκα και μητέρα οφείλει να έχει το σωστό πλαίσιο, ώστε οργανωμένα να μπορέσει να απαγκιστρωθεί από τους κακοποιητές της. Να σώσει τα παιδιά της. Το μέγιστο και πρωτεύον χρέος της.

    Μη γίνετε, αξιότιμε κ. Υπουργέ, μέρος της κακοποιησης. Σπάστε τον φαύλο κύκλο τώρα. Ελάτε να γράψουμε όλοι μαζί τη λαμπρή σελίδα στην ιστορία του ανθρώπου που σέβεται το πρωταρχικό δικαίωμα.
    Το δικαίωμα όχι απλώς στην επιβίωση.
    Αλλά το δικαίωμα στη ζωη όπως αρμόζει στα παιδιά μας.

  • 31 Μαρτίου 2021, 19:30 | Ν. Μούκα

    Τόσοι κόποι (ξενύχτια , διπλώματα και πιστοποιήσεις ) για να μην μπορώ να διεκδικήσω μία θέση εργασίας . Στο δημόσιο τομέα δεν μπορείς να επιλέξεις το που θα τοποθετηθείς. Είμαι δημόσιος υπάλληλος εδώ και λίγους μήνες και μάλιστα κάθε μήνα ταξιδεύω αεροπορικώς μία φορά το μήνα για να εκπληρώσω τουλάχιστον τη μία από τις δύο επικοινωνίες του μήνα με τον πατέρα της σύμφωνα με την δικαστική απόφαση καταβάλλοντας σημαντικό ποσό από τον μισθό μου και αντί να έρθει και αυτός να δει το παιδί του έστω και μία φορά, το μόνο που κάνει είναι μηνύσεις καθώς διακατέχεται ακόμα από αισθήματα μίσους και εκδίκησης προς το άτομο μου γιατί δεν παρέμεινα σε ένα τοξικό γάμο για εμένα και με άσχημες συνέπειες για τη ψυχοσύνθεση του παιδιού μου. Αυτή είναι η δικαιοσύνη ; Να μπορεί με νόμιμο τρόπο να πάρει την γονική μέριμνα και κατά συνέπεια την επιμέλεια ; Οι μηνύσεις ξέρετε ποτέ άρχισαν , όταν βγήκε σε διαβούλευση το παρόν νομοσχέδιο . Οποία γυναίκα έγινε μάνα προτού ορθοποδήσει επαγγελματικά και μετά από τόσα χρόνια σπουδών , επιθυμεί να διεκδικήσει μια θέση , τι θα κάνει ; Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική . Γιατί με το ισχύον νομοσχέδιο θα πρέπει να συρθώ στα δικαστήρια πάλι και μετά να δεχτώ την θέση .Όσο για την συμφωνία, το ξέρετε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει. Προς αναμονή του πολυπόθητου νομουσχεδίου, έχουμε αύξηση των δήθεν μηνύσεων , τυχαίο ; Δεν νομίζω. Τα συμπεράσματα δικά σας.

  • 31 Μαρτίου 2021, 19:35 | Μαρίνα

    ΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΔΙΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΣ ΑΡΧΕΣ:
    1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.
    2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού́ να ανατρέφεται από κοινού και εξίσου και από́ τους δυο γονείς.
    3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.
    4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ. κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).
    5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, ίσος χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.
    6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.
    7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει ίσο χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.
    8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική παιδεία θα έχει, ονοματοδοσία ,σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
    πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.
    9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
    ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.
    10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής αποξένωσης.
    ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ:
    1.ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ
    2.ΕΠΙΜΟΡΦΩΜΕΝΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΣΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
    3.ΕΠΙΜΟΡΦΩΜΕΝΟΙ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ ΣΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
    4. ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΟΝΑΔΩΝ ΜΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ , ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ ΚΛΠ.ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ:
    Η ΑΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΝ ΕΝΑ ΤΟΥ ΓΟΝΙΟ Είναι αδιανόητο στις μέρες μας παιδιά να μεγαλώνουν σαν νάναι ορφανά και γονείς να θρηνούν παιδιά που ζουν!
    ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ :
    Α. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ
    Β. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ , ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ,ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΤΑΓΩΝ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
    Γ. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ
    Δ. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
    Ε. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
    ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
    ΗΤΑΝ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ ! ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΞΗ ΤΩΡΑ!
    Από κοινού και εξίσου γονική μέριμνα για τα παιδιά εκτός γάμου.
    Πλήρης εξίσωση των παιδιών εκτός γάμου με τα παιδιά εντός γάμου.
    ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Η ΔΙΑΤΑΞΗ του άρθρου 47 εδ. α’ Ν. 2447/1996, που ορίζει ότι «δεν επιτρέπεται έφεση, κατά δικαστικής απόφασης επί αγωγής γονέα, με αίτημα τη συνάσκηση της γονικής μέριμνας τέκνου εκτός γάμου».
    Σε περίπτωση παραβατικής μητέρας να της αφαιρείται η επιμέλεια από το εκτός γάμου τέκνο.

  • 31 Μαρτίου 2021, 19:13 | Βασιλης Θ

    ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΙ ΨΕΙΔΕΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΜΠΑΜΠΑΔΩΝ Κ
    Κ ΑΣ ΛΟΓΟΔΟΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΙ.ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΣ Κ Ο ΝΟΜΟΣ Κ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΔΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΘΕΜΙΑ ΜΑΜΑ.ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

  • 31 Μαρτίου 2021, 19:13 | Δάνης

    Έχει κανείς απάντηση στο γιατι μπαμπά δεν μπορώ να μείνω ή γιατι βιάζεσαι και αρκετά αλλα ;;για αυτο ίσος χρόνος και με τους δυο γονείς για να σταματήσουν αυτά και να έχουμε υγιή παιδιά

  • 31 Μαρτίου 2021, 19:53 | Ελένη

    Είναι απίστευτο που το νομοσχέδιο ορίζει μαθηματικά το χρόνο επικοινωνίας του τέκνου με τον έτερο γονέα αλλά αποτυγχάνει να ορίσει έστω μαθηματικά το ποσό της διατροφής, που στις περισσότερες των περιπτώσεων είτε δεν καταβάλλεται είτε δεν καταβάλλεται ολόκληρη.
    Πώς θα μεγαλώσουν οι γονείς που έχουν την αποκλειστική επιμέλεια τα παιδιά τους?Πώς θα βρουν τα αποθέματα, ψυχικά και οικονομικά, α διεκδικήσουν τα λεφτά διατροφής των παιδιών τους?
    Όχι μόνο το νομοσχέδιο κλείνει το μάτι σε αυτούς που «δικαιολογημένα» δεν καταβάλλουν τη διατροφή των παιδιών τους, αλλά επιβαρύνει και τους γονείς που έχουν την αποκλειστική επιμέλεια με επιπλέον και δυσανάλογο οικονομικό και ψυχικό φορτίο με το να τους αντιμετωπίζει κακόπιστα κι εκδικητικά!
    Απόσυρση νομοσχεδίου τώρα!

  • 31 Μαρτίου 2021, 19:44 | Ειρηνη

    ΣύνδεσμοςΜιλάτε για ΑΜΕΤΆΚΛΗΤΗ καταδίκη σε περιπτώσεις ενδοιοκογενειακής βίας και εγκλημάτων κατά της γενετήσιας αξιοπρέπειας κτλ. Μας υποχρεώνετε με ένα κατάπτυστο νομοσχέδιο να παραδίδουμε τα παιδιά μας και να διατηρούμε επαφές με τους κακοποιητές και υπόδικους βιαστές μας. Μας ζητάτε να παραμείνουμε στην κακοπιητικη εστία, προσπαθώντας να προστατευσουμε τα παιδιά μας, βάζοντας μπροστά το δικό μας κορμί. Αντιβαίνετε εν ψυχρώ την συνθήκη της Κωνσταντινούπολη. Μιλάτε για τα δικαιώματα ίσου χρόνου κοκ των γονέων επάνω στα παιδιά, αλλά πουθενά δεν λαμβάνετε υπόψιν την εκφρασμένη επιθυμία και ανάγκη των παιδιών. Τι θα γίνει με τα θηκαζοντα βρέφη, με τα παιδιά που έχουν αναπτυξιακές διαταραχές και χρειάζονται μια σταθερή δομή και ένα ασφαλές περιβάλλον; Τι θα πείτε στις μητέρες και στα παιδιά που για εως και μια δεκαετία θα υποχρεούνται σε επαφή με τον κακοοιητη τους, μέχρι να έρθει η αμετάκλητη καταδίκη τους; Στην χώρα που ακόμα γυναίκες, μητέρες και παιδιά είμαστε πολίτες β’ κατηγορίας, με ανύπαρκτες δομές, με ελάχιστη υποστήριξη και τώρα με αυτό το έκτρωμα, θα μας βρίσκετε συνέχεια απέναντι σας

  • 31 Μαρτίου 2021, 19:07 | ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΕΝΔΡΙΝΟΥ

    Οι παρατηρήσεις που εκτέθηκαν ανωτέρω σχετικά με την αμετάκλητη καταδίκη γονέα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής τυγχάνουν ανάλογης εφαρμογής στην προτεινόμενη τροποποίηση του εδ. α΄ της ΑΚ 1520, η οποία δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους συνέχισης της έκθεσης των παιδιών σε κακοποιητική συμπεριφορά για πολυετή χρονική διάρκεια.
    Η, δε, εισαγωγή τεκμηρίου του 1/3 του χρόνου επικοινωνίας, πέραν της δυσχερούς εφαρμογής στην πράξη, αντιβαίνει στο ανωτέρω εκτεθέν συμφέρον του τέκνου, ως έννοιας αόριστης, η οποία εξειδικεύεται από τον δικαστή, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των ατομικών περιστάσεων της

  • 31 Μαρτίου 2021, 18:22 | ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝ

    Άρθρο 1520 Α.Κ. ,
    δεν είναι επαρκώς κατοχυρωμένο το ελάχιστο 1/3 της επικοινωνίας με τον γονέα που δεν διαμένει με το παιδί, καθώς υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις , όπως αναφέρονται στα επιμέρους άρθρα και κάνουν λόγο για συνθήκες διαβίωσης, διατάραξης καθημερινότητας, κατάχρηση του δικαιώματος επικοινωνίας, οι οποίες μέχρι σήμερα αποτελούν το κανόνα για το έντεχνο και προσχηματικό περιορισμό του δικαιώματος επικοινωνίας.
    Προτεινόμενη τροποποίηση :
    «Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνεται τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟΥ, ΜΕ ΤΟ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΔΑΦΙΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ, ΤΕΚΜΑΙΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΝΑ ΤΡΙΤΟ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ, ΕΚΤΟΣ ΑΝ Ο ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΓΟΝΕΑΣ ΖΗΤΕΙ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, Η ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ, ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟΥ, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΘΟΡΙΣΘΕΙ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΣ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου. Τα σχετικά με την επικοινωνία καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 1511.
    ΌΤΑΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΑΝΤΙΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟΥ, ΙΔΙΩΣ ΜΕ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΟΥ Η ΠΑΡΑΜΕΛΗΣΗΣ ΤΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΤΟΥ, Ο ΑΛΛΟΣ ΓΟΝΕΑΣ Η ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ, ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΡΙΤΟ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

  • 31 Μαρτίου 2021, 18:15 | Μαρια

    Ειναι δυνατόν να απαιτείτε από τα παιδιά που έχουν κακοποιηθεί και να τα αναγκάζετε να περνάνε χρόνο με τον κακοποιητή τους μέχρι να υπάρχει αμετάκλητη καταδίκη ενώ όλοι ξέρουμε ότι στο ελληνικό δικαστικό σύστημα αυτό μπορεί να πάρει χρόνια; Το άρθρο αυτό είναι απαράδεκτο και δεν πρέπει να περάσει!

  • 31 Μαρτίου 2021, 18:22 | Α. Ο.

    Όταν η αδελφή μου διαπίστωσε την παραβατική συμπεριφορά του πατέρα προς τα ίδια του τα τέκνα, άμεσα απευθύνθηκε στις αρχές.
    Παρότι φάνηκε σε πρώτο επίπεδο ότι οι δικαστικοί λειτουργοί κάνουν τα πρέποντα, εντούτοις και τεχνηέντως άφησαν εκτεθειμένα τα παιδιά και την μητέρα, προς όφελος του πατέρα.

    Και μόνο τέτοιοι μηχανισμοί συγκάλυψης, είναι τεκμήριο της ενοχής. Διαφορετικά θα έπρατταν ως όφειλαν.

    Η συγκάλυψη των χειρότερων εγκλημάτων τώρα θα πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις.

    Διότι, τα παιδιά θα υποχρεωθούν σε επικοινωνία με τον εγκληματία,
    Διότι τα παιδιά θα πρέπει να μπουν και εκείνα στην δικαστική διαμάχη με ότι συνεπάγεται αυτό για την ψυχούλα τους.
    Διότι, θα γίνονται αποδεκτές σχολίων προκειμένου να κερδίσει η μία ή η άλλη πλευρά.
    Διότι, θα απειληθούν από τους εγκληματίες πατεράδες προκειμένου να κλείσουν το στόμα τους.
    Διότι, αυτές είναι οι πρακτικές των εγκληματιών. Απειλή και συγκάλυψη. Κι εσείς θα δώσετε τα παιδιά μας βορά στους επικίνδυνους.

    Διότι, η μητέρες που ως τώρα δεν είχαν τίποτα να κερδίσουν ως ίδιον όφελος από μια τέτοια καταγγελία, ισα ίσα το κόστος σε όλα τα επίπεδα είναι ανυπολόγιστο, αλλά μπροστά στην προστασία των τέκνων φαντάζει επουσιώδες, τώρα δίνετε τη λαβή στους εγκληματίες να ισχυριστούν ότι η αιτία των καταγγελιών είναι η επιμέλεια και η διατροφή.

    Μια διατροφή που στην περίπτωση της αδελφης μου τρία χρόνια τώρα δεν έχει πάρει ούτε ένα ευρώ.

    Διατροφή που από πολλούς πατεράδες δεν δίνετε καν.

    Διατροφή που είναι και ο ουσιαστικός λόγος των «πατεράδων» που ζητούν συνεπιμελεια. Ουσιαστικά αυτό καίει τους περισσότερους πατεράδες και επιζητούν την συνεπιμελεια.
    Είναι οι ίδιοι που παρατούσαν τα παιδιά στις γιαγιάδες και στα τάμπλετ.
    Είναι οι ίδιοι που τα επέστρεφαν νωρίτερα από το προγραμματισμένο επειδή κουράστηκαν.
    Είναι οι ίδιοι που αποφάσιζαν να φύγουν από την πόλη που ζούσε το παιδί τους για να κάνουν τη ζωή τους, αλλά απαγορεύουν στη μητέρα να αλλάξει κατοικία.

    Τέλος στη συγκάλυψη.
    Τα παιδιά είναι ήρωες και μάνες τους ηρωιδες.
    Βοηθήστε τους.
    Απόσυρση τωρααααα!

  • 31 Μαρτίου 2021, 18:24 | Έλλη

    Το εξόχως προβληματικό αυτό άρθρο επιχειρεί να εξειδικεύσει το ισχύον άρθρο, ωστόσο αποτυγχάνει, καθώς δεν μπορεί να εξειδικευθεί ο τρόπος άσκησης των λειτουργικών δικαιωμάτων του οικογενειακού διακαίου, ακριβώς λόγω της φύσης τους, δηλαδή της ρευστότητας και της πολυπλοκότητας των οικογενειακών σχέσεων και της αόριστης νομικής εννοίας του συμφέροντος του τέκνου, προς το οποίο κάθε διάταξη και απόφαση πρέπει να αποβλέπει. Δημιουργεί δε προβλήματα υπολογισμού του τεκμηρίου επικοινωνίας 1/3 (σε ποια βάση θα υπολογίζεται αυτό, ημερήσια, μηνιαία ή ετήσια, θα αφαιρούνται οι ώρες ύπνου του τέκνου, θα αφαιρούνται οι ώρες σχολείου ή δραστηριοτήτων κ.α.) τόσο κατά την έκδοση της αποφάσεως όσο (το κυριότερο) και κατά την εφαρμογή αυτής, με αποτέλεσμα να βλάπτεται η ομαλή διαβίωση του έχοντος την επιμέλεια γονέα και του ίδιου του τέκνου, και να βρίσκονται σε ανασφάλεια ως προς το τι ισχύει και πώς εφαρμόζεται. Το κυριότερο είναι ότι κάθε περίπτωση είναι μοναδική και η εφαρμογή ενός οριζόντιου κανόνα θα δημιουργήσει προβλήματα που θα αποβούν τελικώς σε βάρος του συμφέροντος του τέκνου. Περαιτέρω, ο γονέας που έχει την επιμέλεια του τέκνου μπορεί για σοβαρούς λόγους να μην υποχρεούται να ενθαρρύνει την καθημερινή ή οπωσδήποτε ευρύτατη επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα, ενώ μία τέτοια υποχρέωση αίρει το αυτοπροαίρετο της βούλησης του παιδιού και παραβιάζει το δικαίωμα στην προσωπικότητά του.
    Περαιτέρω, η συχνή μετάβαση του τέκνου από το σπίτι του ενός γονέα στο σπίτι του άλλου θα διαταράξει το αναγκαίο για την ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού αίσθημα ασφάλειας, ενώ παρεισφρέουν και άλλα πρακτικά προβλήματα, όπως οι δραστηριότητες του παιδιού ανάλογα με την ηλικία του, η μεγάλη χιλιομετρική απόσταση των δύο οικιών, η ύπαρξη δύο παιδιών με διαφορετικά προγράμματα και διαφορετικό χρόνο υπολογισμού του «1/3», η αδυναμία συνεννόησης των γονέων σε περίπτωση συγκρουσιακού διαζυγίου ή διάστασης, η οποία όμως (συνεννόηση) θα επιβάλλεται να υπάρχει όταν η επικοινωνία με τον άλλο γονέα θα είναι τόσο συχνή, ιδίως όταν τα παιδιά είναι μικρής ηλικίας.
    Το σπουδαιότερο πρόβλημα της διάταξης είναι πως προβλέπει ότι ο αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής. Η πρόβλεψη της αμετάκλητης καταδίκης σε περίπτωση τέλεσης των παραπάνω ποινικών αδικημάτων σε βάρος του παιδιού θα καταλείπει εις βάρος της σωματικής και ψυχικής υγείας του παιδιού ένα μεγάλο χρονικό διάστημα (είναι γνωστό ότι μπορεί να μεσολαβήσουν ακόμα και 8 χρόνια μέχρι την έκδοση αμετάκλητης απόφασης), εντός του οποίου το παιδί θα εκτίθεται σε πράξεις βίας από την πλευρά του άλλου γονέα χωρίς ο έχων την επιμέλεια γονέας, σύμφωνα με την διάταξη, να μπορεί να το προστατεύσει. Αυτό θα αποδειχθεί ως ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα ενόψει της νεοπαγούς διάταξης του άρθρου 169Α του Ποινικού Κώδικα, κατά την οποία οι παραβιάσεις του διατακτικού δικαστικών αποφάσεων τιμωρούνται πλέον άνευ προθέσεως του δράστη.
    Δημιουργεί δε τεράστια απορία το γεγονός, ότι, για μεν την κατάφαση της κακής άσκησης της γονικής μέριμνας και την αφαίρεση της επιμέλειας από τον γονέα που την ασκεί, στο επόμενο άρθρο 1532 ΑΚ, αρκούν περιστατικά μη βεβαιωμένα, δυσκόλως ερμηνευόμενα, πιθανολογούμενα, νεφελώδη και δυσαπόδεικτα, όπως η αορίστως προβλεπόμενη, «με υπαιτιότητα του έχοντος την επιμέλεια γονέα, διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς», ενώ στην περίπτωση τέλεσης σοβαρών αδικημάτων σε βάρος του τέκνου δεν αρκεί η άσκηση της ποινικής δίωξης ή η απόφαση σε πρώτο βαθμό αλλά απαιτείται η έκδοση αμετάκλητης απόφασης! Τίθενται συνεπώς τα ακόλουθα εύλογα ερωτήματα: Α) πώς προστατεύεται το συμφέρον του τέκνου στις περιπτώσεις αυτές; Β) Γιατί η διασφάλιση της επικοινωνίας του μη έχοντος την επιμέλεια γονέα προτάσσεται έναντι του σπουδαιότερου εννόμου συμφέροντος του τέκνου; Γ) Γιατί κατ’ αποτέλεσμα προστατεύεται ο γονέας που ασκεί την επιμέλεια λιγότερο και μπορεί αυτή να του αφαιρεθεί για τους παραπάνω μη βεβαιούμενους και ασαφείς λόγους έναντι του γονέα που έχει το δικαίωμα επικοινωνίας, ο οποίος μπορεί να χάσει το δικαίωμα αυτό μόνον αν καταδικασθεί αμετακλήτως για τέλεση ποινικών αδικημάτων σε βάρος του τέκνου ή σε βάρος του άλλου γονέα; Δ) Γιατί ο νομοθέτης επιλέγει να παραβιάσει ευθέως την διάταξη του άρθρου 31 της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, σύμφωνα με την οποία «τα Μέρη λαμβάνουν όλα τα αναγκαία νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλισθεί ότι κατά τον καθορισμό της επιμέλειας και των δικαιωμάτων επίσκεψης των παιδιών, θα λαμβάνονται υπόψιν τα περιστατικά βίας που καλύπτονται από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας Σύμβασης. Τα Μέρη λαμβάνουν τα αναγκαία νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλίσουν ότι η άσκηση οποιωνδήποτε δικαιωμάτων επίσκεψης ή επιμέλειας δεν θίγει τα δικαιώματα και την ασφάλεια του θύματος ή των παιδιών.»;
    Στην παραπάνω διάταξη του νομοσχεδίου δημιουργείται μαχητό τεκμήριο καλής άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας και μαχητό τεκμήριο κακής άσκησης του δικαιώματος της επιμέλειας του τέκνου. Σε κάθε περίπτωση, η ως άνω επιχειρούμενη εξειδίκευση του νόμου θα προκαλέσει μεγαλύτερες από τις υπάρχουσες αντιδικίες και δικαστικές διαμάχες στις περιπτώσεις όπου προϋπάρχει μία κακή σχέση των εν διαστάσει ή διαζευγμένων γονέων.
    Τέλος, η ακατανόητη απαίτηση της αμετάκλητης καταδίκης για ενδοοικογενειακή βία, ως σοβαρού λόγου αποκλεισμού ή περιορισμού της επικοινωνίας αντιβαίνει στο νόμο 3500/2006 όπως τροποποιήθηκε με το Ν. 4531/2018 (σε συμμόρφωση δηλαδή με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης), που προβλέπει τη δυνατότητα επιβολής περιοριστικών μέτρων (μη προσέγγισης της κατοικίας, των σχολείων και των εκπαιδευτηρίων των τέκνων κλπ.) δηλαδή την απαγόρευση της επικοινωνίας, ήδη από το αρχικό στάδιο της υποβολής της μήνυσης από το θύμα.

    Απόσυρση νομοσχεδίου τώρα!

  • 31 Μαρτίου 2021, 18:50 | ΠΑΡΗΣ

    Ίσος χρόνος και με τους δυο γονείς ζητάμε το αυτονόητο να είμαστε στην ζωή τους μέσα …πρεπρι να καταλάβουμε ότι τα παιδιά μας θέλουν και τους δυο γονείς

  • 31 Μαρτίου 2021, 18:40 | Γρηγόρης

    Ίσος χρόνος επικοινωνίας χωρίς εκπτώσεις για τους δυο γονείς …

  • 31 Μαρτίου 2021, 18:55 | ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΛΛΟΥ

    Στο άρθρο 13 να γίνει η παρακάτω διόρθωση:
    …Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία ή διαμονή στην οικιά του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου κατ’ ελάχιστον…

    Ετσι όπως είναι τώρα διατυπωμένο το συγκεκριμένο άρθρο γεννώνται σοβαρότατα ερμηνευτικά προβλήματα, όπως εάν ο παρονομαστής του κλάσματος περιλαμβάνει ολόκληρο τον χρόνο του παιδιού ή μόνο εκείνον που απομένει αν αφαιρεθούν οι ώρες του ύπνου του και οι ώρες των σχολικών του υποχρεώσεων, όπως δείχνει να εννοεί (βλέπετε η Αιτιολογική έκθεση παρά τις αόριστες μεγαλοστομίες της σιωπά προς όσα έχει καθήκον να διευκρινίσει και να εξηγεί συγκεκριμένα) η διάταξη του άρθρου 13 (το 1/3 του συνολικού χρόνου επικοινωνίας) και αν ακόμα συναριθμούνται σε αυτόν τα χρονικά διαστήματα των διακοπών καλοκαιριού, Πάσχα και Χριστουγέννων.

  • 31 Μαρτίου 2021, 18:41 | ΣΠΥΡΟΣ Α.Χ.

    ΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΔΙΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΣ ΑΡΧΕΣ:
    1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.
    2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού́ να ανατρέφεται ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΞΙΣΟΥ και από́ τους δυο γονείς.
    3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.
    4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ. κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).
    5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.
    6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.
    7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.
    8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ΟΝΟΜΑ ΠΑΙΔΙΟΥ ποια θρησκευτική παιδεία θα έχει,σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
    πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.
    9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
    ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.
    10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής αποξένωσης.

    ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ:
    1.ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ
    2.ΕΠΙΜΟΡΦΩΜΕΝΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΣΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
    3.ΕΠΙΜΟΡΦΩΜΕΝΟΙ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ ΣΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
    4. ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΟΝΑΔΩΝ ΜΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ , ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ ΚΛΠ.

    ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ:
    Η ΑΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΝ ΕΝΑ ΤΟΥ ΓΟΝΙΟ

    ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ :
    Α. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ
    Β. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ , ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ,ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΤΑΓΩΝ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
    Γ. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ
    Δ. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
    Ε. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
    ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

    ΗΤΑΝ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ ! ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΞΗ ΤΩΡΑ!

  • 31 Μαρτίου 2021, 18:26 | Ιωαννίδου Γεωργία

    1.ισος χρονος 50-50 και για τους δυο γονεις,με εναλλασσομενη κατοικια.
    Αυτο ειναι το σωστο και το δικαιο για τα παιδια.
    Σε καμια περιπτωση όμως λιγοτερο απο το 1/3 χρονου επικοινωνιας.

  • 31 Μαρτίου 2021, 18:22 | Γιουλούντας Παύλος

    Άρθρο 1

    Σκοπός

    Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην αποτελεσματική εξασφάλιση των Δικαιωμάτων του Ανήλικου Τέκνου, όπως αυτά διασαφηνίζονται από την Διεθνή Σύμβαση της Χώρας μας για τα Δικαιώματα των Ανήλικου Τέκνου, του 2015, που επικυρώθηκε από την Βουλή μας, και έχει Υπέρ-Νομοθετική Ισχύ, έναντι της εγχώριας Νομοθεσίας.

    Άρθρο 2

    Αντικείμενο

    Αντικείμενο του νόμου αποτελεί η εξασφάλιση της Ισότητας, και της Ισονομίας, και της Ισοπολιτείας στις σχέσεις μεταξύ των δύο γονιών του ανήλικου τέκνου τους, καθώς και στις σχέσεις τους προς αυτό

    Άρθρο 3

    56 ΑΚ

    Όλα τα ανήλικα τέκνα τελούν, κατ’Αρχήν, υπό γονική μέριμνα και από τους δύο γονείς τους, και έχουν ώς κύρια κατοικία τους, την Κοινή κατοικία των δύο γονιών τους. Αν η κοινή τους Συμβίωση διασπαστεί, τότε ο ένας Γονιός τους μετακομίζει σε άλλη κατοικία και τα παιδιά τους αποκτούν άλλη μία εναλλασσόμενη κατοικία, που και αυτή αποτελεί κατοικία τους, οπότε κάθε έγγραφο που τα αφορά πρέπει να επιδίδεται και στις δύο εναλλασσόμενες κατοικίες τους, ώστε να ενήμερώνονται έγκαιρα και οι δύο γονείς τους, οι οποίοι τα εκπροσωπούν, για ν πράξουν τα δέοντα. …

    Άρθρο 13

    1520 ΑΚ

    Προσωπική Επικοινωνία

    1. … Ο χρόνος Συμβίωσης του τέκνου, με κάθε έναν από τους δύο γονείς του, στην Κατοικία του καθενός από αυτούς, δεν τεκμαίρεται, ουδόλως, στο ένα τρίτο (1/3) των 365 24ώρων του έτους, παρά μόνο, ως Ελάχιστο όριο μιας επιτρεπόμενης συναινετικής διαπραγμάτευσης, αλλά, αντιθέτως, επιβάλλεται, κατηγορηματικά, το ένα δεύτερο (1/2) ή το 50/50, ως Βασική Αρχή για την Ισότητα, και την Ισονομία, και την Ισοπολιτεία, κάθε Ευνομούμενης Χώρας, τόσο από τις Διεθνείς Συμβάσεις της Χώρας μας, για τα Δικαιώματα των Ανήλικων, καθώς και για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, οι οποίες έχουν, ήδη, Επικυρωθεί, από την Βουλή μας, και, συνεπώς, έχουν Υπέρ-Νομοθετική Ισχύ, έναντι της Εγχώριας Νομοθεσίας μας, και, μάλιστα, συνάδουν με τις Θεμελιώδεις Επιταγές του Συντάγματός μας, και επιπλέον έχουμε και το Ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης, του 2018, που μας παροτρύνει να εναρμονίσουμε την Νομοθεσία μας με τις ίδιες Αρχές! Είναι, λοιπόν Αυτονόητο, ότι με την Νομοθέτηση των Αρχών αυτών, θα εκλείψουν παντελώς οι Αντιδικίες μεταξύ των δύο Γονιών, και η Κακοποίηση των Ανήλικων Ψυχών, επειδή, με ίσα Δικαιώματα, και ίσες Υποχρεώσεις, μεταξύ των δύο Γονιών, δεν θα μπορεί κανένας τους να κερδίσει κάτι παραπάνω από τον άλλον, παρά μόνο με Ειλικρινή, και Δίκαιη Διαπραγμάτευση μεταξύ τους, ώστε να συναινέσουν για κάποια μέση Λύση, που θα εξυπηρετεί και τους δύο καλύτερα, και που δεν θα Κακοποιεί το Παιδί τους!

Σχόλια 1 … 18 19 20 21 22 … 36