Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1511
Άσκηση – ανάθεση γονικής μέριμνας κατά το συμφέρον του τέκνου
1. Κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον του τέκνου.
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς, πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο άσκησής της. Η απόφαση του δικαστηρίου λαμβάνει ιδίως υπόψη την ικανότητα και πρόθεση καθενός εκ των γονέων να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου, τη συμπεριφορά κάθε γονέα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα και τη συμμόρφωσή του με δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές διατάξεις και με προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν το τέκνο.
3. Η απόφαση του δικαστηρίου πρέπει επίσης να σέβεται την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξαιτίας ιδίως του φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού, της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσίας.
4. Ανάλογα με την ωριμότητα του τέκνου πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται η γνώμη του, πριν από κάθε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα και τα συμφέροντά του, εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής.».
ΆΡΘΡΟ 5
Συμφέρον του τέκνου.
Αρθρο 1511
Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.
Ωσ γονιός ζητώ το αυτονόητο για το παιδί μου.
Άρθρο 5
Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.
Είμαι γυναίκα και είμαι υπέρμαχος της ισότητας και για αυτό αγωνίζομαι τόσα χρόνια. Δεν μπορώ να ανεχτώ ότι εν έτη 2021 γίνονται διακρίσεις βάση φύλου. Αυτά είναι ξεπερασμένα σε όλα τα πολιτισμένα κράτη και τα παιδιά μου θέλω να μεγαλώσουν με ίσες ευκαιρίες. Θεωρώ ότι το νομοσχέδιο είναι καλό και απλώς θα πρέπει να γίνει η προσθήκη της ισοχρονης ανατροφής , με ίσα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις για όλους ανεξαρτήτως φύλου.
Άρθρο 1511
Συμφέρον του τέκνου
1 .Το συμφέρον του τέκνου πρωτίστως εξυπηρετείται από την ισόχρονη φυσική
παρουσία και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, και στην αποτροπή
διάρρηξης των σχέσεών του καθώς και στην αποτροπή αποξένωσης του τέκνου με
καθένα από του γονείς.
2 .Κάθε απόφαση των γονέων ή του δικαστηρίου σχετικά με την τη γονική μέριμνα,
επιμέλεια και φροντίδα του τέκνου, πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον αυτού.
3 . Όταν το δικαστήριο αποφασίζει σχετικά με τα ζητήματα της προηγούμενης
παραγράφου, λαμβάνει ιδίως υπόψη την ικανότητα και πρόθεση κάθε γονέα να σεβαστεί
τα δικαιώματα του άλλου, την συμπεριφορά κάθε γονέα κατά το προηγούμενο χρονικό
διάστημα και την συμμόρφωσή του με δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές διατάξεις και
προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν το τέκνο.
Η απόφαση του δικαστηρίου πρέπει επίσης να σέβεται την ισότητα μεταξύ των γονέων
και να μη κάνει διακρίσεις εξαιτίας ιδίως του φύλου, του σεξουαλικού
προσανατολισμού, της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων
άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης ή της
περιουσίας.
Το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη τους έως τότε δεσμούς του τέκνου με τους γονείς και
τους αδελφούς του, καθώς και τις τυχόν συμφωνίες που έκαναν οι γονείς του τέκνου
σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας..
4 Ανάλογα με την ικανότητα διάκρισης του τέκνου πρέπει να ζητείται και να
συνεκτιμάται η γνώμη του πριν από κάθε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα ή την
επιμέλεια ή τη φροντίδα υπό την προϋπόθεση ότι η γνώμη του έχει ληφθεί κατάλληλα
και δεν αποτελεί προϊόν επηρεασμού ή υποβολής.
Να μην ψηφιστεί ο νόμος που θα καταδικάσει το παιδί σε μια ζωή που δεν επέλεξε. Η ενδοοικογενειακή βία αυξάνεται συνεχώς. Πρέπει να προστατεύσουμε το παιδί με κάθε τρόπο. Ναι στην συνεπιμέλεια με ΑΛΛΟΥΣ όρους ομως!
ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΚΝΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ,ΦΡΟΝΤΙΔΑ ,ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ ,ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΟΥΝ ΣΑΝ ΑΤΟΜΟ .ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΣΟΧΡΟΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑΛΛΑΣΟΜΕΝΗ ΔΙΑΜΟΝΗ
Να τροποποιηθεί και να γραφτεί όπως παρακάτω
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων (…)
Το συμφέρον του παιδιού είναι να ανατρέφεται και με τους δ΄θο γονείς.Το τρίπτυχο συνεπιμέλεια-εναλασσόμενη κατοικία-50/50 χρόνος και με τους δύο γονείς,οτιδήποτε άλλο ΔΕΝ είναι στο συμφέρον κανενός παιδιού.
Άρθρο 5
Έχουμε 2 γονείς. Τα παιδιά μας έχουν 2 γονείς. Έχουν δικαίωμα να ζουν και να διαμορφώνουν σχέσεις με κάθε τρόπο και μέσο με τους γονείς τους. Ένα κτίσμα δεν αποτελεί μέτρο σύγκρισης της αγάπης. Ούτε μπορεί να την περιορίζει. Με νόμο η ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα των παιδιών τους με εναλλασσόμενη διαμονή και διανυκτέρευση και στα σπίτια. Είναι σπίτια και των παιδιών.
Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:
1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.
2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.
3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.
4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).
5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.
6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.
7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.
8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.
9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.
10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
αποξένωσης.
Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.
Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.
ΆΡΘΡΟ 5
Συμφέρον του τέκνου.
Αρθρο 1511
Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.
Τα παιδια έχουν 2 γονείς. Έχουν δικαίωμα να έχουν ίσο χρονο και με τους δυο. Δεν υπάρχει αγάπη μόνο σε ένα σπίτι. Και γω ως γιαγιά θέλω το εγγόνι μου ευτυχισμένο και να το βλέπω να μεγαλώνει περνώντας ίδιο χρόνο στο σπιτι που πέρασε τους πρώτους μήνες της ζωής του έως ότου βίαια διασπάστηκε από τον μπαμπά του και αποχώρησε για άλλο σπίτι.
Το συμφέρον του τέκνου εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων
Μην αφήσετε να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Δώστε στα παιδιά το δικαίωμα τους με περνούν ίσο χρονο και με τους δυο γονείς….
.
Άρθρο 5
Κανένα παιδί του κόσμου δεν του αξίζει να στερείται κανέναν από τους δύο γονείς τους και να βιώνει τις συνέπειες ενός χωρισμού! Οφείλουμε σαν γονείς να είμαστε δίπλα τους στη ζωή τους και να τους προσφέρουμε με τη παρουσία μας και με τις πράξεις μας αυτά που έχουν ανάγκη για μια φυσιολογική και υγιή ζωή. Δεν γίνεται άλλο να είμαστε επισκέπτες στη ζωή τους. Η αποξένωση του ενός γονέα πρέπει να τελειώσει εδώ, τα παιδιά έχουν ψυχή και δεν είναι κούκλες για να δοκιμάζονται, έχουν ανάγκη το ίδιο και τους δύο γονείς τους! Δυστυχώς η μάστιγα των διαζυγίων δεν πρέπει να επηρεάζει τα παιδιά, δεν πρέπει να αλλάζει τη ζωή τους, γι αυτό και οι δύο γονείς πρέπει να είναι δίπλα τους ίσο χρόνο!
Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:
1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.
2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.
3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.
4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).
5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.
6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.
7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.
8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.
9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.
10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
αποξένωσης.
Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.
Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.
Το συμφερον του τεκνου εξηπυραιτειται απο την ισοχρονη φροντιδα και εναλλασομενη κατοικια
Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:
1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.
2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.
3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.
4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).
5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.
6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.
7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.
8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.
9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.
10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
αποξένωσης.
Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.
Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.
Κύριε Τσιάρα,
ξέρουμε ότι βγάζετε αυτό το νομοσχέδιο για να μην δίνουν ολόκληρη τη διατροφή οι πατεράδες. Μα και με τον προηγούμενο νόμο, οι «ενεργοί μπαμπάδες» δεν έδιναν τα χρήματα που όφειλαν για την ανατροφή των τέκνων τους. Οπότε μήπως μπαίνετε τσάμπα στον κόπο να τον αλλάξετε (σ.σ ειρωνεία στο κείμενο); Σήμερα οι μονογονεικες οικογένειες είναι στα όρια της φτώχειας. Παλιά μπορεί τις μονες μητέρες με ανηλικα παιδιά να τις προστάτευαν οι οικογενειές τους. Σήμερα όμως, μετά από τρία μνημόνια, πανδημία, αυξηση της γυναικείας ανεργίας, πως θα ζούμε τα παιδιά μας; Το έχετε σκεφτεί αυτό; Πως θέλετε να κάνουμε παραπανω παιδιά όταν δεν έχουμε να τα συντηρήσουμε ούτε για ένα μήνα; ΣΚεφτείτε λιγο πιο λογικά. Σε λίγο θα απεργούμε και στην τεκνοποιηση.
Αθηνα Β.
Άρθρο 5
Τα παιδιά έχουν 2 γονείς. Ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή και στα 2 σπίτια του παιδιού. Δεν δενόμαστε με τα ντουβάρια. Τις στιγμές με τους γονείς μας αναπολούμε όταν τους χάνουμε, όχι τα κάδρα και τα έπιπλα.
Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:
1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.
2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.
3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.
4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).
5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.
6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.
7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.
8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.
9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.
10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
αποξένωσης.
Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.
Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.
Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:
1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.
2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.
3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.
4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).
5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.
6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.
7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.
8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.
9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.
10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
αποξένωσης.
Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.
Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.
Άρθρο 5
Η ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων συνιστά την καλύτερη λύση στην ανατροφή και φροντίδα του παιδιού άσχετα με την νομική τους κατάσταση. Η εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες των γονέων ΔΕΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΘΕΜΑ.
Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:
1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.
2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.
3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.
4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).
5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.
6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.
7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.
8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.
9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.
10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
αποξένωσης.
Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.
Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.
ΆΡΘΡΟ 5 Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ
ΠΡΟΤΑΣΗ
Η Παράγραφος 2 να τεθεί ως εξής:
Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.
ΆΡΘΡΟ 5 Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ
ΠΡΟΤΑΣΗ
Η Παράγραφος 2 να τεθεί ως εξής:
Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.
Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:
1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.
2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.
3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.
4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).
5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.
6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.
7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.
8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.
9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.
10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
αποξένωσης.
Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.
Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.
Παρακαλώ πολύ, αναλογιστείτε το εξής: γονείς που είναι δυστυχως σε κοντρα, πολυετή πολλές φορές, με νομικές κινήσεις εκατερωθεν, πως περιμένετε από τη μια στιγμή στην άλλη να συνεννοούνται; Μην τρέφουμε αυταπάτες, δεν είναι εύκολο να περιοριστεί η κόντρα, τουναντίον θα κορυφωθεί. Με τις κινήσεις αυτές που δρομολογείτε, θα προκύπτουν πολλά θέματα καθημερινα! Δεν είναι δυνατόν να πιστεύει κάποιος πως ένας διαμεσολαβητής ή ένα τέτοιο νομοσχέδιο θα βοηθήσει στη εξομάλυνση των διαφόρων, το αντίθετο θα συμβεί! Με λίγα λόγια, το νομοσχέδιο αυτό δεν εξυπηρετεί ανάγκες του τέκνου!
ΆΡΘΡΟ 5
Συμφέρον του τέκνου.
Αρθρο 1511
Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.
2.Το συμφέρον του τέκνου εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και τ5ων δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.
4.Είναι απαράδεκτο να βάζουν το παιδί στην διαδικασία επιλογής γονέα και μάλιστα από δικαστές χωρίς ειδικές γνώσεις ψυχολογίας.
Είναι απαράδεκτη και αποκρουστική η συγκαλυμμένη προσθήκη του ψευτοσυνδρόμου της γονικής αποξένωσης στην παράγραφο 4. Πρέπει να αποσυρθεί στο σύνολο του.
Επίσης, το συμφέρον του τέκνου είναι αόριστη νομική έννοια, δεν μπορεί να ορίζεται εκ των προτέρων στο νόμο, αλλά πρέπει να αξιολογείται απο τον δικαστή ανάλογα τις ιδιαίτερότητες της κάθε οικογένειας. Δεν έχουν όλα τα τέκνα κοινό συμφέρον.
Το «Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης», στο οποίο γίνεται συχνά αναφορά από τους «αγανακτισμένους πατεράδες», δεν αναγνωρίζεται ως διαταραχή από το DSM-V της APA , ενώ ο Richard Gardner, που είναι ο δημιουργός της σχετικής θεωρίας, έχει δεχτεί κριτική ως μισογύνης, σεξιστής και παιδόφιλος. Η σχετική θεωρία βασίζεται σε κλινικές παρατηρήσεις και όχι σε επιστημονικά δεδομένα, με αποτέλεσμα να έχει απορριφθεί από την επιστημονική κοινότητα, αλλά και από νομικά όργανα όπως το National Council of Juvenile and Family Court Judges των ΗΠΑ και το Εφετείο της Αγγλίας. Οπότε, η όλη θεωρητική βάση βασίζεται σε μια μη επιστημονικά αποδεκτή θεωρία.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τεθεί το ερώτημα αν θα πρέπει να το βλέπουμε ως μια απλή κίνηση «αγανακτισμένων πατεράδων», ίσως και κάποιων που δεν θέλουν να εκπληρώσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις ή που έχουν «ιστορικό» σε σχέση με τις γυναίκες. Η απάντηση είναι ναι, πρέπει να ανησυχήσουμε. Είναι ένα κίνημα συντηρητικό που ίσως να είναι ο προάγγελος μελλοντικών κινήσεων, που τις βλέπουμε σήμερα στην Πολωνία. Ίσως να είναι ένα μέρος μιας ατζέντας συντηρητικοποίησης της κοινωνίας και επιστροφής στον μεσαίωνα, πάντα με τις ευλογίες των «συνηθισμένων ενόχων», όπως η εκκλησία.
Οι γονείς που δεν μπορούν να διασφαλίσουν την ασφάλεια και την μέριμνα του παιδιου μέσα στο γάμο δεν μπορούν να το κάνουν μετα εκτός γάμου.. Ο μόνος λόγος θα είναι να χρησιμοποιηθεί το παιδι για να εκδικηθούν ο ένας τον αλλο..Το παιδάκι στη μέση έρμαιο στις πράξεις των μεγάλων..το μεγάλο θύμα κλασικά..Να αναλαμβάνει την ευθύνη ο Ποιο υπεύθυνος γονέας ο δοκιμασμενος για το καλό του παιδιού..Αλλο η απλή επικοινωνία του παιδιού που επιβάλετε να έχει και με τους δύο και να ειναι υγιείς. Σκεφτειτε τις συνεπειες που θα εχει αυτο στις ζωες των παιδιων μας και πραξτε ΣΩΣΤΑ!
To συμφερον του τέκνου δεν μπορεί να ορίζεται εκ των προτέρων από το νόμο αλλά πρέπει να αξιολογείται απο το δικαστήριο, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες της κάθε οικογένειας.
Επίσης, είναι ιδιαίτερα αποκρουστική η συγκαλυμμένη προσθήκη του συνδρόμου της γονικής αποξένωσης στην παράγραφο 4.
Το συμφέρον του τέκνου είναι μια αόριστη νομική έννοια η οποία θα πρέπει να αξιολογείται σε κάθε περίπτωση, κι όχι να καθορίζεται εκ των προτέρων και να εξισώνεται με την ισόχρονη παρουσία και των δύο γονιών στη ζωή του παιδιού. Αυτό μόνο κινδύνους μπορεί να εγκυμονεί με την μεγάλη ποικιλία περιπτώσεων στις σχέσεις των γονέων, ιδίως όταν πρόκειται για κακοποιητικούς, αδιάφορους κλπ. γονείς.
Επισης, η προσθήκη της διάταξης «εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής» θέτει σοβαρά προβλήματα, καθώς αποτελεί διατύπωση που αφήνει ευρύ περιθώριο εκτίμησης και αφήνει «ανοικτό» το ενδεχόμενο να καταστρατηγηθεί στην πράξη η επιταγή να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη του παιδιού, η οποία απορρέει και από διεθνείς συμβάσεις. Το ζήτημα που τίθεται είναι πως δεν αναφέρονται καν προϋποθέσεις για να εξασφαλιστεί η εγκυρότητα και η ασφάλεια της γνώμης του τέκνου, βάλλοντας εμμέσως κατά του ενός γονιού, ιδίως της μητέρας, διότι μέσω αυτής νομοθετικής ρύθμισης, υπονοώντας ότι χειραγωγεί το παιδί στο να εκφραστεί αρνητικά ή να διαμορφώσει αρνητικά συναισθήματα για τον άλλο γονέα . Φυσικά λανθάνει κι εδώ η αμφιλεγόμενη και επιστημονικά καταδικαστέα θεωρία του συνδρόμου γονικής αποξένωσης.
ΆΡΘΡΟ 5
Συμφέρον του τέκνου.
Άρθρο 1511
Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.
Τα παιδιά έχουν δυο γονείς ,είναι αποτέλεσμα της αγάπης 2 μοναδικών ανθρώπων και όχι αντικείμενο εκδίκησης , μεθοδευμένης χειραγώγησης και αλλοίωσης της σχέσης με απώτερο σκοπό να διαλέξουν μεριά.
Δεν είναι στο συμφέρον του τέκνου να αναγκάζεται να αλλάζει περιβάλλον το μισο χρόνο, ούτε να εγκλωβίζεται με ένα κακοποιητικο γονιο μέχρι/αν και οποτε αποφασίσει η δικαιοσύνη να τον απομακρύνει από το παιδί.
Το Άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
»Άρθρο 1511
(…)
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων
(…)
Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
΄΄Άρθρο 1511
(…)
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων
(…)
Πρέπει να γίνεται συγκεκριμένη και ξεκάθαρη αναφορά σε δικλείδα ασφαλείας, ώστε να μην εγκλωβίζονται τα παιδιά και οι γυναίκες με έναν κακοποιητικό ή αδιάφορο άντρα. Έτσι οπως είναι διατυπωμένο αυτή τη στιγμή αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να έχει πρόσβαση στο παιδί ένας γονιός που είναι αδιάφορος, τοξικός, κακοποιητικός. Η γονεϊκότητα δεν είναι δικαίωμα, είναι υποχρέωση.
Η επικοινωνία και με τους δύο γονείς δεν πρέπει να επιβάλλεται, ειδικά σε περιπτώσεις που ο ένας εξ αυτών αποτελεί κίνδυνο.
Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
΄΄Άρθρο 1511
(…)
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων
(…)
ΆΡΘΡΟ 5
Συμφέρον του τέκνου.
Αρθρο 1511
Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.
Άρθρο 14 Συνέπειες κακής άσκησης – Αντικατάσταση άρθρου 1532 ΑΚ
Το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1532
Συνέπειες κακής άσκησης
Αν ο πατέρας ή η μητέρα παραβαίνουν τα καθήκοντα που τους επιβάλλει το λειτούργημά τους για την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου ή τη διοίκηση της περιουσίας του ή αν ασκούν το λειτούργημα αυτό καταχρηστικά ή δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν σε αυτό, το δικαστήριο μπορεί, εφόσον το ζητήσουν ο άλλος γονέας ή οι πλησιέστεροι συγγενείς του τέκνου ή ο εισαγγελέας, να διατάξει οποιοδήποτε πρόσφορο μέτρο.
Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως: α. η υπαίτια μη συμμόρφωση προς αποφάσεις και διατάξεις δικαστικών και εισαγγελικών αρχών που αφορούν το τέκνο ή προς την υπάρχουσα συμφωνία των γονέων για την άσκηση της γονικής μέριμνας, β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς, γ. η υπαίτια παράβαση των όρων της συμφωνίας των γονέων ή της δικαστικής απόφασης για την επικοινωνία του τέκνου με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει και η με κάθε άλλο τρόπο παρεμπόδιση της επικοινωνίας, δ. η κακή άσκηση και η υπαίτια παράλειψη της άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας από τον δικαιούχο γονέα, ε. η αδικαιολόγητη άρνηση του γονέα να καταβάλλει τη διατροφή που επιδικάστηκε στο τέκνο από το δικαστήριο ή συμφωνήθηκε μεταξύ των γονέων, στ. η αμετάκλητη καταδίκη του γονέα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή για εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
Το δικαστήριο, στις περιπτώσεις του προηγούμενου εδαφίου, δύναται να αφαιρέσει από τον υπαίτιο γονέα την άσκηση της γονικής μέριμνας ή την επιμέλεια, ολικά ή μερικά, και να την αναθέσει αποκλειστικά στον άλλο γονέα, καθώς επίσης να διατάξει κάθε πρόσφορο μέτρο προς διασφάλιση του συμφέροντος του τέκνου. Αν συντρέχουν στο πρόσωπο και των δύο γονέων οι περιπτώσεις του δευτέρου εδαφίου, το δικαστήριο μπορεί να αναθέσει την πραγματική φροντίδα του τέκνου ή ακόμα και την επιμέλειά του ολικά ή μερικά σε τρίτο ή και να διορίσει επίτροπο.
Σε εξαιρετικά επείγουσες περιπτώσεις, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις του πρώτου εδαφίου και επίκειται άμεσος κίνδυνος για τη σωματική ή την ψυχική υγεία του τέκνου, ο εισαγγελέας διατάσσει κάθε πρόσφορο μέτρο για την προστασία του, μέχρι την έκδοση της απόφασης του δικαστηρίου, στο οποίο πρέπει να απευθύνεται εντός ενενήντα (90) ημερών, με δυνατότητα αιτιολογημένης παράτασης της προθεσμίας αυτής κατά ενενήντα (90) επιπλέον ημέρες.».
Το νομοσχέδιο εχει τη μονόπλευρη θεώρηση οτι το κυριο συμφερον του παιδιού ειναι να περναει χρονο και με τους 2 γονεις και οτι αυτο καταδεικνύεται απο πολλες ερευνες. Και αυτο ειναι σωστο αν μιλάμε για ιδανικές συνθήκες
Εν κατακλειδι μας λένε πως οι έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά που ζουν σε συνθήκες κοινής επιμέλειας εμφανίζουν λιγότερα προβλήματα από τα παιδιά που, μετά το διαζύγιο, ζουν μόνο με ένα γονιό. Πράγματι ισχύει!! Αυτό δείχνουν τα ευρήματα ερευνών από Σκανδιναβικές χώρες.
ΞΕΧΑΣΑΝ όμως να μας πουν ότι τα παιδιά αυτά έχουν δύο γονείς που:
δεν υποχρεώθηκαν σε κοινή επιμέλεια – ΤΗΝ ΕΠΕΛΕΞΑΝ συμμετείχαν εξίσου στην ανατροφή των παιδιών τους και πριν τη διάσταση, επειδή ζουν στη Σουηδία, σε μια χώρα που από το ’70 επενδύει στο χτίσιμο μιας κουλτούρας συν-γονεϊκότητας (co-parenting) ΞΕΧΑΣΑΝ να μας πουν πως στη Σουηδία:
-το 91% των χωρισμένων γονιών ρυθμίζουν συναινετικά τα ζητήματα επιμέλειας παιδιών – μόνο το 9% προσφεύγει σε δικαστήριο
-το 60-70% των χωρισμένων γονιών ΔΕΝ επιλέγουν ως βέλτιστη ρύθμιση επικοινωνίας την εναλλασσόμενη κατοικία του παιδιού
Γι’ αυτό οι έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά που ζουν σε ΤΕΤΟΙΕΣ συνθήκες κοινής επιμέλειας εμφανίζουν λιγότερα προβλήματα από τα παιδιά που, μετά το διαζύγιο, ζουν μόνο με ένα γονιό. Απολύτως Λογικό και ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ!!!
Γιατί αυτά τα παιδιά έχουν δύο γονιούς που νοιάζονται για αυτά, τα αγαπούν και κάνουν επιλογές και συμφωνίες με βάση το δικό τους συμφέρον – και αυτό συμβαίνει όχι μόνο μετά το διαζύγιο – συνέβαινε και πριν!!! Για αυτό ΜΠΟΡΟΥΝ και ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ συνεπιμέλεια – κάποιες φορές και εναλλασσόμενη κατοικία… ΔΕΝ τους ΤΟ ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΝΟΜΟΣ ή ΦΟΒΟΣ!!!
Ενώ, αντίθετα, ανάμεσα στα άλλα παιδιά… εκείνα που ζουν με ένα μόνο γονιό, υπάρχουν πολλά παιδιά που είχαν την ατυχία να γεννηθούν από ένα γονιό που τα έχει απορρίψει, πού τα έχει κακοποιήσει άμεσα και/ή εκθέτοντάς τα στην κακοποίηση της μητέρας τους, που τα χρησιμοποιεί εναντίον του άλλου γονιού τους, χωρίς να ενδιαφέρεται για τις συνέπειες που έχουν όλα αυτά στη δική τους ζωή, στη δική τους ψυχή. Παιδιά που βιώνουν έντονη ψυχική σύγκρουση γιατί αισθάνονται πως τον αγαπούν -είναι ο πατέρας τους- αλλά από την άλλη, τον φοβούνται και δεν μπορούν να κατανοήσουν πως γίνεται να αγαπούν εκείνον που φοβούνται, εκείνον που κακοποιεί τη μητέρα τους και τα ίδια…
Είναι, λοιπόν, δική μας υποχρέωση, ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, να μην αφήνει κανέναν τέτοιο «γονιό» να επικαλείται γονεϊκά δικαιώματα προκειμένου να συνεχίσει να έχει πρόσβαση στα θύματά του ώστε να εξακολουθήσει ανενόχλητος να τα ελέγχει, να τα εξουσιάζει και να τα κακοποιεί… Ένας τέτοιος γονιός δεν δικαιούται επιμέλεια παιδιών, είναι αναγκαίο να επιτηρείται η επικοινωνία του με τα παιδιά ώστε να μην θίγονται τα δικαιώματα και η ασφάλεια παιδιών και μητέρας και, οπωσδήποτε, σε περιπτώσεις όπου υπάρχει επικινδυνότητα πρέπει να αφαιρείται όλη η γονική μέριμνα και να απαγορεύεται η επαφή με τα παιδιά (Άρ. 31 και 45 του Ν.4531/2018: Σύμβαση Κωνσταντινούπολης).
Παρέμβαση της κας Πετρουλάκη (Προέδρου ΔΣ του Ε.Δ.κ.Β.) στο ραδιοφωνικό σταθμό ELLADA FM 94.3 στην εκπομπή ΄΄ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ΄΄
θα ήταν πολύ καλύτερο να μην ήταν υποχρεωτικό δεν ξέρεις για πιο λόγο οδηγείτε
ο άνθρωπος να ζητήσει διαζύγιο(παρενόχληση,βια,ανικανότητα κλπ.) ακόμα μπορεί ένας ή και οι δυο στην χειρότερη να μην εκφράζουν ενδιαφέρον για αυτό λέω οχι στην υποχρεωτική
Προτείνω αλλαγή στην παράγραφο 2. Θεωρώ ότι περισσότερο προς το συμφέρον του τέκνου είναι να διατυπωθεί ως εξής:
«Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη (ή κατά το δυνατόν ισόχρονη) και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.»
ΆΡΘΡΟ 5
Συμφέρον του τέκνου.
Αρθρο 1511
Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.
2. Το συμφέρον του παιδιού εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δυο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.
4. Δεν πρέπει να είναι αποδεκτό να αποφασίζει ο δικαστής χωρίς ειδικές γνώσεις .Επιβάλλεται η παρουσία ειδικού ψυχικής υγείας που θα διαπιστώνει αν η γνώμη του τέκνου είναι προϊόν καθοδήγησης του αποξενωτή γονέα. Πρέπει να είναι παρόν ο αποξενωμένος γονέας και να συντάσσεται γραπτή έκθεση. Το τέκνο είναι έρμαιο του αποξενωτή γονέα και μόνο οι ειδικοί ψυχικής υγείας είναι οι αρμόδιοι να κάνουν διάγνωση και όχι οι δικαστές οι οποίοι θα γίνουν ειδήμονες με ένα σεμινάριο. Ο νομοθέτης πρέπει να πάψει να υποβάλει τα παιδιά σε τέτοια διλήμματα. Το συμφέρον των παιδιών είναι να έχουν στη ζωή τους και τους δύο γονείς ισόχρονα.
Η εξαναγκαστική επιμέλεια που προτείνει το νομοσχέδιο, αλλά και η σχετικοποίηση της γονικής μέριμνας έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το συμφέρον του παιδιού, τις Διεθνείς Συμβάσεις για τα δικαιώματά του, καθιστώντας το από υποκείμενο δικαίου σε αντικείμενο. Απουσιάζει κάθε μέριμνα πλαισίωσης της, ως οφείλει σε υποθέσεις οικογενειακού δικαίου εξατομικευμένης κρίσης του δικαστή, με τις κατάλληλες υποδομές (ειδικά οικογενειακά δικαστήρια, αυτοτελείς κοινωνικές υπηρεσίες που θα γνωμοδοτούν). Προκρίνει δε τη διαδικασία της διαμεσολάβησης, επιβαρύνοντας το κόστος ενός διαζυγίου με αμφίβολα αποτελέσματα.
Η αλλαγή κατοικίας για έναν ανήλικο αποδιοργανώνει τη ζωή ενός παιδιού, μεταβάλλοντας το σε παιδί με βαλίτσα. Λησμονεί τις ανάγκες, την ξεχωριστή προσωπικότητα και τον εύθραυστο ψυχισμό του παιδιού, ειδικά στις περιπτώσεις, που η εξαναγκαστική επιμέλεια ασκείται από τους δυο γονείς ανταγωνιστικά και εχθρικά, καθώς καθένας θα ζητεί διαφορετικά πράγματα από το παιδί Η επικοινωνία δεν είναι ωφέλιμο να μεταβάλλεται στην ουσία σε συμμετοχή στην επιμέλεια ή να περιλαμβάνει διανυκτέρευση στα πολύ μικρά παιδιά.
Ο νομοθέτης δεν είναι σε θέση να γνωρίζει ούτε να προεξοφλεί τις ειδικές συνθήκες της κάθε ατομικής περίπτωσης. Η γενική εκ των προτέρων ρύθμιση με νόμο αντιστρατεύεται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις το συμφέρον του παιδιού, το οποίο δεν μπορεί πάντοτε να ταυτίζεται με την ισόχρονη παρουσία των γονέων στη φροντίδα του και τη συνεχή εναλλαγή της διαμονής του. Όλες οι άλλες επιδιώξεις πρέπει να υποχωρούν μπροστά στο συμφέρον του παιδιού.
Το άρθρο 5 πρέπει να απαλειφθεί.
Βαθιά προβληματικές διατάξεις. Συγχέεται η μέριμνα (που σύμφωνα με την παρούσα νομοθετική και νομολογιακή πρακτική ασκείται από αμφότερους τους γονείς) με την επιμέλεια, με αποτέλεσμα να επέρχεται κίνδυνος απώλειας της μέριμνας στο όνομα δήθεν της ισότιμης άσκησής της. Καθιερώνονται τεκμήρια, όπως το δικαίωμα επικοινωνίας κατά το ένα τρίτο του χρόνου, που αφενός είναι αόριστα (ποιός είναι ο συνολικός χρόνος στη ζωή ενός παιδιού;), αφετέρου θα «δέσουν τα χέρια» του δικαστή στην προσπάθειά του να προβεί σε εξατομικευμένη κρίση ανάλογα με τα συγκεκριμένα περιστατικά της υπόθεσης που δικάζει. Το σημαντικότερο, οι διατάξεις αυτές πλήττουν την παιδοκεντρική αντίληψη του οικογενειακού δικαίου, που θα έπρεπε να είναι κυρίαρχη κατά τη ρύθμιση των ζητημάτων που γεννώνται από τη διάσταση ή τη λύση του γάμου. Αντίθετα, το παιδί καθίσταται αντικείμενο και οι ανάγκες του υποτάσσονται στις διαθέσεις (και τις ορέξεις…) γονέων που αντιδικούν και που είναι γνωστό από την καθημερινή πρακτική ότι τείνουν να εργαλειοποιούν το παιδί.
Ακόμα, είναι χαρακτηριστικό αυτής της γονεοκεντρικής αντίληψης ότι το νομοσχέδιο θωρακίζει το τεκμήριο επικοινωνίας ακόμα και για τον γονέα που έχει καταδικαστεί για ενδοοικογενειακή βία, μέχρι να καταστεί η δικαστική απόφαση αμετάκλητη!
Άρθρο 5
Κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας, πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον του τέκνου.
Συμφέρον του τέκνου:
1 .Το συμφέρον του τέκνου πρωτίστως εξυπηρετείται από την ισόχρονη φυσική παρουσία και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή σε αμφότερες οικίες των γονέων του και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεων του, καθώς και στην αποτροπή αποξένωσης του τέκνου με καθένα από τους γονείς. 2 .Κάθε απόφαση των γονέων ή του δικαστηρίου σχετικά με την τη γονική μέριμνα, επιμέλεια και φροντίδα του τέκνου, πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον αυτού. 3 . Όταν το δικαστήριο αποφασίζει σχετικά με τα ζητήματα της προηγούμενης παραγράφου, λαμβάνει ιδίως υπόψη την ικανότητα και πρόθεση κάθε γονέα να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου, την συμπεριφορά κάθε γονέα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα και την συμμόρφωσή του με δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές διατάξεις και προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν το τέκνο. Η απόφαση του δικαστηρίου πρέπει επίσης να σέβεται την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μη κάνει διακρίσεις εξαιτίας ιδίως του φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού, της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσίας. Το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη τους έως τότε δεσμούς του τέκνου με τους γονείς και τους αδελφούς του, καθώς και τις τυχόν συμφωνίες που έκαναν οι γονείς του τέκνου σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας. 4. Ανάλογα με την ικανότητα διάκρισης του τέκνου πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται η γνώμη του πριν από κάθε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα ή την επιμέλεια ή τη φροντίδα υπό την προϋπόθεση ότι η γνώμη του έχει ληφθεί κατάλληλα και δεν αποτελεί προϊόν επηρεασμού ή υποβολής και να τηρείται αρχείο σχετικών πρακτικών μαγνητοφώνησης, διασφαλίζοντας τη διαφάνεια της διαδικασίας και τον νόμο περί προσωπικών δεδομένων.
Κυριε υπουργε,
συμφέρον του τέκνου ειναι η ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.