Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΆρθρο 5 Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ

Άρθρο 5 Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ

Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1511
Άσκηση – ανάθεση γονικής μέριμνας κατά το συμφέρον του τέκνου
1. Κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον του τέκνου.
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς, πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο άσκησής της. Η απόφαση του δικαστηρίου λαμβάνει ιδίως υπόψη την ικανότητα και πρόθεση καθενός εκ των γονέων να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου, τη συμπεριφορά κάθε γονέα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα και τη συμμόρφωσή του με δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές διατάξεις και με προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν το τέκνο.
3. Η απόφαση του δικαστηρίου πρέπει επίσης να σέβεται την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξαιτίας ιδίως του φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού, της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσίας.
4. Ανάλογα με την ωριμότητα του τέκνου πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται η γνώμη του, πριν από κάθε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα και τα συμφέροντά του, εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής.».

Σχόλια 1 … 20 21 22 23 24 … 41
  • 31 Μαρτίου 2021, 01:20 | Chris Zervas

    Προς τους 300 της βουλής

    Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο

    Το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου, έρχεται να περιπλέξει περαιτέρω, τις ήδη τεταμένες σχέσεις μεταξύ των γονέων. Είμαστε κάθετα απέναντι και εντελώς αντίθετοι σ` αυτό το σχέδιο νόμου. Οι πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Κυρίου Τσιάρα, καθιστούν τα πράγματα ακόμα χειρότερα και συνηγορούν υπέρ των απόψεών μας.
    Ο κ Υπ. Δικαιοσύνης Κύριος Τσιάρας, Δηλώνει -ΜΕΤΑ ΑΠΌ παλινωδίες- ότι:
    ✓ «ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ 50-50 ΣΥΝΕΠΙΜΈΛΕΙΑ πουθενά στον κόσμο».
    ✓ ΓΙΑΤΙ ΥΠΆΡΧΕΙ ΤΟ 1/3;
    ✓ Υπάρχει Εναλλασσόμενη κατοικία;
    – Ο ΥΠΟΥΡΓΌΣ Δικαιοσύνης ομιλεί ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΉ «ΚΟΥΛΤΟΎΡΑΣ» ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ -ΠΡΑΚΤΙΚΑ- ΤΟΥ ΥΠΆΡΧΟΝΤΟΣ ΝΟΜΟΥ.
    – ΕΔΩ ΕΠΙΧΕΙΡΕΊΤΑΙ ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΌΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΏΝ, ΑΠΟ «ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΜΠΑΜΠΑΔΩΝ» ΠΟΥ ΕΙΤΕ ΚΑΚΟΠΟΙΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΩΗΝ ΣΥΖΥΓΟΥΣ ΤΟΥΣ ή ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ -ΑΠΟ ΙΔΙΟΤΡΟΠΙΑ, ΜΟΧΘΗΡΟΤΗΤΑ ή/και ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ- ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΗΝΙΑΙΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ή ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ…
    ΚΑΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ Κος ΤΣΙΑΡΑΣ, ΑΜΥΝΕΤΑΙ ΥΠΕΚΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΟΚΥΨΕΙ -ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΨΗΦΟΘΗΡΙΑΣ-…ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ …το προτεινόμενο νομοσχέδιο προσπαθεί να αποπροσανατολίσει από τα μεγάλα εθνικά θέματα του τόπου!
    – Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ Κος ΤΣΙΑΡΑΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΣΤΗΣΕΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΘΟΥΝ -ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΘΕΙ- ΠΟΣΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΓΝΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΣΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΣΤΕΣ, ΑΓΟΡΑΣΜΕΝΕΣ -ΞΕΡΕΤΕ ΣΑΝ ΤΑ LIKES TΩΝ SOCIAL MEDIA- ΓIA NA MHN METΡHΣEI TO: “WEIGHTED FACTOR RATING METHOD” KAI TINAXTOYN TA ΠANTA ΣTON AEΡA KAI BΓAΛETE ANTIΘETA AΠOTEΛEΣMATA KAI ΜΕΤΑ EΡΘOYN OI EKΛOΓEΣ KAI OI ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ KYBEΡNHTIKOI BOYΛEYTEΣ, ΔEN ΘA BΡOYN ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ, ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΔΗ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ, ΑΝΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ! ΚΑΛΟ ΒΟΛΙ ΚΥΡΙΟΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΜΕ ΟΡΘΗ ΚΡΙΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ!
    https://m.youtube.com/watch?v=TDOjmO7T2A0

  • 31 Μαρτίου 2021, 01:26 | Κατερίνα

    Δανείζομαι ένα άλλο σχόλιο, γιατί με κάλυψε απόλυτα.
    Η εξαναγκαστική επιμέλεια που προτείνει το νομοσχέδιο, αλλά και η σχετικοποίηση της γονικής μέριμνας έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το συμφέρον του παιδιού, τις Διεθνείς Συμβάσεις για τα δικαιώματά του, καθιστώντας το από υποκείμενο δικαίου σε αντικείμενο. Απουσιάζει κάθε μέριμνα πλαισίωσης της, ως οφείλει σε υποθέσεις οικογενειακού δικαίου εξατομικευμένης κρίσης του δικαστή, με τις κατάλληλες υποδομές (ειδικά οικογενειακά δικαστήρια, αυτοτελείς κοινωνικές υπηρεσίες που θα γνωμοδοτούν). Προκρίνει δε τη διαδικασία της διαμεσολάβησης, επιβαρύνοντας το κόστος ενός διαζυγίου με αμφίβολα αποτελέσματα.
    Η αλλαγή κατοικίας για έναν ανήλικο αποδιοργανώνει τη ζωή ενός παιδιού, μεταβάλλοντας το σε παιδί με βαλίτσα. Λησμονεί τις ανάγκες, την ξεχωριστή προσωπικότητα και τον εύθραυστο ψυχισμό του παιδιού, ειδικά στις περιπτώσεις, που η εξαναγκαστική επιμέλεια ασκείται από τους δυο γονείς ανταγωνιστικά και εχθρικά, καθώς καθένας θα ζητεί διαφορετικά πράγματα από το παιδί Η επικοινωνία δεν είναι ωφέλιμο να μεταβάλλεται στην ουσία σε συμμετοχή στην επιμέλεια ή να περιλαμβάνει διανυκτέρευση στα πολύ μικρά παιδιά.
    Ο νομοθέτης δεν είναι σε θέση να γνωρίζει ούτε να προεξοφλεί τις ειδικές συνθήκες της κάθε ατομικής περίπτωσης. Η γενική εκ των προτέρων ρύθμιση με νόμο αντιστρατεύεται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις το συμφέρον του παιδιού, το οποίο δεν μπορεί πάντοτε να ταυτίζεται με την ισόχρονη παρουσία των γονέων στη φροντίδα του και τη συνεχή εναλλαγή της διαμονής του. Όλες οι άλλες επιδιώξεις πρέπει να υποχωρούν μπροστά στο συμφέρον του παιδιού.
    Το άρθρο 5 πρέπει να απαλειφθεί.

  • 31 Μαρτίου 2021, 01:57 | Elpis Zervas

    Προς τους 300 της βουλής

    Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο

    Το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου, έρχεται να περιπλέξει περαιτέρω, τις ήδη τεταμένες σχέσεις μεταξύ των γονέων. Είμαστε κάθετα απέναντι και εντελώς αντίθετοι σ` αυτό το σχέδιο νόμου. Οι πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Κυρίου Τσιάρα, καθιστούν τα πράγματα ακόμα χειρότερα και συνηγορούν υπέρ των απόψεών μας.
    Ο κ Υπ. Δικαιοσύνης Κύριος Τσιάρας, Δηλώνει -ΜΕΤΑ ΑΠΌ παλινωδίες- ότι:
    ✓ «ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ 50-50 ΣΥΝΕΠΙΜΈΛΕΙΑ πουθενά στον κόσμο».
    ✓ ΓΙΑΤΙ ΥΠΆΡΧΕΙ ΤΟ 1/3;
    ✓ Υπάρχει Εναλλασσόμενη κατοικία;
    – Ο ΥΠΟΥΡΓΌΣ Δικαιοσύνης ομιλεί ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΉ «ΚΟΥΛΤΟΎΡΑΣ» ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ -ΠΡΑΚΤΙΚΑ- ΤΟΥ ΥΠΆΡΧΟΝΤΟΣ ΝΟΜΟΥ.
    – ΕΔΩ ΕΠΙΧΕΙΡΕΊΤΑΙ ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΌΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΏΝ, ΑΠΟ «ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΜΠΑΜΠΑΔΩΝ» ΠΟΥ ΕΙΤΕ ΚΑΚΟΠΟΙΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΩΗΝ ΣΥΖΥΓΟΥΣ ΤΟΥΣ ή ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ -ΑΠΟ ΙΔΙΟΤΡΟΠΙΑ, ΜΟΧΘΗΡΟΤΗΤΑ ή/και ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ- ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΗΝΙΑΙΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ή ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ…
    ΚΑΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ Κος ΤΣΙΑΡΑΣ, ΑΜΥΝΕΤΑΙ ΥΠΕΚΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΟΚΥΨΕΙ -ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΨΗΦΟΘΗΡΙΑΣ-…ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ …το προτεινόμενο νομοσχέδιο προσπαθεί να αποπροσανατολίσει από τα μεγάλα εθνικά θέματα του τόπου!
    – Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ Κος ΤΣΙΑΡΑΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΣΤΗΣΕΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΘΟΥΝ -ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΘΕΙ- ΠΟΣΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΓΝΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΣΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΣΤΕΣ, ΑΓΟΡΑΣΜΕΝΕΣ -ΞΕΡΕΤΕ ΣΑΝ ΤΑ LIKES TΩΝ SOCIAL MEDIA- ΓIA NA MHN METΡHΣEI TO: “WEIGHTED FACTOR RATING METHOD” KAI TINAXTOYN TA ΠANTA ΣTON AEΡA KAI BΓAΛETE ANTIΘETA AΠOTEΛEΣMATA KAI ΜΕΤΑ EΡΘOYN OI EKΛOΓEΣ KAI OI ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ KYBEΡNHTIKOI BOYΛEYTEΣ, ΔEN ΘA BΡOYN ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ, ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΔΗ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ, ΑΝΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ! ΚΑΛΟ ΒΟΛΙ ΚΥΡΙΟΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΜΕ ΟΡΘΗ ΚΡΙΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ!
    https://m.youtube.com/watch?v=TDOjmO7T2A0

  • 31 Μαρτίου 2021, 01:22 | Νικόλαος Αναστασιου

    Άρθρο 5

    Έχουμε 2 γονείς. Τα παιδιά μας έχουν 2 γονείς. Έχουν δικαίωμα να ζουν και να διαμορφώνουν σχέσεις με κάθε τρόπο και μέσο με τους γονείς τους. Ένα κτίσμα δεν αποτελεί μέτρο σύγκρισης της αγάπης. Ούτε μπορεί να την περιορίζει. Με νόμο η ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα των παιδιών τους με εναλλασσόμενη διαμονή και διανυκτέρευση και στα σπίτια. Είναι σπίτια και των παιδιών.

  • 31 Μαρτίου 2021, 01:00 | Γιώργος K.

    Άρθρο 5 Παρ 2. Το συμφέρον του τέκνου να ορίζεται από την ισόχρονη και ισότιμη, κοινή και εξίσου ανατροφή του και από τους δύο γονείς του.
    Άρθρο 5 Παρ 4. Εξασφάλιση κατάλληλων συνθηκών με παρουσία κατάλληλα εκπαιδευμένων επιστημόνων.

  • 31 Μαρτίου 2021, 01:56 | Θ.Κ

    Σήμερα το βράδυ η τεσσάρων χρόνων κόρη μου γύρισε με μια ώρα καθυστέρηση. Ήταν για πολλοστή φορά λερωμένη, νηστική όπως έμαθα και γι άλλη μια φορά (συνεχόμενη) με την ούτε ενός μηνός νέα σύντροφο του πατέρα της. Την καθάρισα με ζεστές πετσέτες για να μην την ξυπνήσω όσο γινόταν. Μάζεψα λουλούδια απ το μπαλκόνι μας κ τα έβαλα στο τραπέζι να τα βρει το πρωί. Αναρωτιέμαι, πόσοι πατεράδες που δεν ήταν εκεί στο γάμο τους, ούτε για το παιδί ούτε για τη γυναίκα τους σκέφτονται κάτι τέτοιο… Δεν το λέω για ν ακούσω μπράβο. Το λέω γιατί η ενσυναίσθηση μιας γυναίκας παγκοσμίως όσων αφορά ένα παιδί είναι από τη φύση της διαφορετική απ του άντρα. Τι άκαρδοι άνθρωποι πρέπει να είστε, να θέλετε γι αντιδικία να στερήσετε μια μάνα απ το παιδί της κ πόσο μάλιστα ανήλικο.

    Μ αυτόν τον πατέρα λοιπόν, ο οποίος με κακοποιούσε λεκτικά και αναγκάστικα με πόνο ψυχής να φύγω ώστε να προστατεύσω το παιδί μας κ εμένα, εσείς μου λέτε να συναποφασιζω αναγκαστικά για τουλάχιστον τα υπόλοιπα 14 χρόνια. Σα να με τιμωρείτε που βρήκα το θάρρος να φύγω από έναν κακοποιητή. Πάνω που πολύ αργά βρίσκω πάλι τον εαυτό μου σαν άνθρωπο, ενώ αυτός έχει ήδη βρει την επόμενη κ καλά κάνει. Που δε μου δίνει διαζύγιο τόσο καιρό (τώρα θέλει βέβαια) γιατί εγώ φταίω που έκλεισα το σπίτι μας. Τι παράδειγμα θα ήταν ένας κακοποιητής άντρας σ ένα κορίτσι; που θα έβλεπε ότι ένας άντρας επιτρέπεται να μιλάει έτσι σε μια γυναίκα; που ένας πατέρας μπορεί να μιλάει έτσι σε μια μάνα; για τέτοιους λόγους έφυγα κύριοι απ το κοινό μας σπίτι, και αν αγαπάτε όντως τα παιδιά και θέλετε κάτι όμορφο για την επόμενη γενιά, θα το λάμβανατε σοβαρά υπόψιν και δε θα υποχρεώνατε τα ζευγάρια σε υποχρεωτική συνεννόηση.

    Σε κακοποιητικες περιπτώσεις, μια γυναίκα, μια μάνα, οφείλετε να την προστάτευετε, γιατί έτσι προστάτευετε και τα παιδιά.

    Επισης: Τα παιδιά χρειάζονται για την ψυχική τους ισορροπία, ΜΙΑ βάση και όχι δύο. Όπως άλλωστε κ εμείς οι ενήλικες. Απορώ με όλους όσοι πιστεύουν κ βροντοφωνάζουν το αντίθετο. Δε χρειάζεται πτυχίο ψυχολόγου για να το καταλάβει κανείς. Επιπλέον δεν είναι το ίδιο ένα παιδί 4 χρόνων και ένα 17. Θα έπρεπε η βάση να είναι μια κ ας αυξηθεί ο χρόνος που περνάει το παιδί με τον πατέρα του το οποίο φυσικά είναι απαραίτητο.

    Φτιάξτε οικογενειακά δικαστήρια να μη τραβολογιούνται τα ζευγάρια για χρόνια (κάτι το οποίο φυσικά έχει εμεσες επιπτώσεις στα ίδια τα παιδιά), φτιάξτε κράτος δικαίου και μετά συζητάμε.

    Και κάτι ακόμα…. Είναι ύπουλος ο τρόπος που το παρουσιάζετε όλον αυτόν τον καιρό… Μιλάτε για συνεπιμέλεια και πρέπει κανείς να το ψάξει πολύ για να καταλάβει ότι μιλάτε στην πραγματικότητα για ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΉ συνεπιμέλεια. Είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Κρύβετε την αλήθεια και το έπαθλο θα ναι το παιδί, ντροπή.

    Διαβάζω τα σχόλια κ αναρωτιέμαι σε πόσο οπισθοδρομική και συντηρητική κοινωνία ζούμε.

    Ντροπή στις μανάδες που στερούν από γινατι τα παιδιά απ τους πατεράδες τους όταν δε συντρέχει σοβαρός λόγος όπως οποιοδήποτε είδος βίας ή αδιαφορίας από τη μεριά του. Να που μας καταλήξατε. Να παλεύουμε για τ αυτονόητα, την ψυχική ισορροπία των παιδιών μας πρωτίστως και στη συνέχεια τη δική μας.

    Το νομοσχέδιό σας μας γυρνάει πίσω έτη φωτός. Δημιουργείτε έχθρες όπως έχει αποδειχτεί αυτό το διάστημα κ είναι πολύ λυπηρό όταν αφορά όλο αυτό ΠΑΙΔΙΑ.

    Οι πατεράδες είναι αναγκαίοι στη ζωή των παιδιών τους, τους θέλουμε ναι. Δεν αμφισβητούμε τη μοναδικότητά τους, όπως πολλοί απ τους ενεργούς μπαμπάδες κάνουν ως προς τις μητέρες δυστυχώς. Όμως δεν είναι όλοι ικανοί. Και αυτό η πολιτεία οφείλει να το αναγνωρίζει κατά περίπτωση και να προστατεύει.

    Αποσύρετε το νομοσχέδιο σας παρακαλούμε.

  • 31 Μαρτίου 2021, 01:03 | Χαράλαμπος Αναγνωστόπουλος

    Άρθρο 5

    Τα παιδιά δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται με βάση το σπίτι που μένουν, αλλά με την αγάπη που τρέφουν και οι 2 γονείς τους. Ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα τους, εναλλασσόμενη διαμονή και στα 2 σπίτια τους.

  • 31 Μαρτίου 2021, 01:27 | Μιχάλης Μάρακας

    Άρθρο 5
    Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ
    Αν και στο σύνολο του κειμένου γίνεται ξεκάθαρο πολλάκις πως κάθε απόφαση του δικαστηρίου οφείλει να «αποβλέπει στο συμφέρον του τέκνου», εντέλει, μετά την τροποποίηση του παλαιού άρθρου και πάλι ΔΕΝ αναφέρεται ρητά στην νέα πλέον διάταξη πως θα πρέπει να διατάσσεται εκ δικαστικής αποφάσεως η ισόχρονη συμμετοχή των δύο γονέων στην μέριμνα-φροντίδα-ανατροφή του τέκνου αλλά κι η εναλασσόμενη κατοικία, τα οποία αποτελούν με λίγα λόγια τον απόλυτο πυρήνα της ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ, νομικά και πρακτικά. Η δε αποφυγή αναφοράς της ίδιας της λέξης «συνεπιμέλεια» αποκρύπτει επιμελώς – ή και όχι τόσο επιμελώς- τον δισταγμό απέναντι της. Αντιθέτως, το κείμενο της τροποποιηθείσας διάταξης αφήνει ένα μεγάλο περιθώριο ελεύθερης μετάφρασης και κατά συνέπεια δράσης, αφού με την γενικόλογη φράση «την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του» δεν ρυθμίζει πρακτικά την κατάσταση, αλλά επιτρέπει ουσιαστικά στο κάθε διαζευγμένο ζευγάρι γονέων να μεταφράσει από μόνο του τί σημαίνει η «ουσιαστική συμμετοχή» και με ποιες πράξεις ή παραλείψεις επιτυγχάνεται. Έτσι, πάντα θα μένει ένας εκ των δύο απροστάτευτος από τον Νόμο, και πάνω απ’ όλα, σε ουσιαστική και καθημερινή απομάκρυνση από το τέκνο του. Εφόσον λοιπόν στόχος της προτεινόμενης ρύθμισης είναι η εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου, το οποίο επιτυγχάνεται με τη συμμετοχή και των δύο γονέων στη ζωή του και την ανάπτυξη στενού δεσμού του τέκνου και με τους δύο γονείς, στη διάταξη οφείλουν να συμπεριλάβουν πληρέστερη διατύπωση αναφορικά με την ΙΣΟΧΡΟΝΗ συμμετοχή του κάθε γονέα στη ζωή του τέκνου, αλλά και την εναλασσόμενη κατοικία, η οποία θα επιτρέπει στο τέκνο να διατηρεί και να εντείνει τους συναισθηματικούς δεσμούς και με τους δύο γονείς του. Διότι, ας μην λησμονούμε, πως σκληρό δεν θα είναι για ένα παιδί να εναλλάσσεται η κατοικία του. Σκληρό θα είναι να αποκλείεται από τον έναν από τους δύο γονείς του επειδή εκείνοι, σαν ενήλικες αποφάσισαν να τερματίσουν την γαμική τους σχέση.

  • 31 Μαρτίου 2021, 01:53 | Μιχάλης Μάρακας

    Άρθρο 12
    Από κοινού άσκηση της επιμέλειας του τέκνου σε σημαντικά ζητήματα – Αντικατάσταση τίτλου και άρθρου 1519 ΑΚ
    Αναφορικά με τις περιπτώσεις που απαιτείται λόγω περιστάσεων η μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου, γεγονός το οποίο φυσικά επιδρά ουσιωδώς στο δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, σύμφωνα με τη νέα διάταξη θα απαιτείται προηγούμενη έγγραφη συμφωνία των γονέων ή προηγούμενη δικαστική απόφαση που εκδίδεται μετά από αίτηση ενός από τους γονείς. Αυτό που θα πρέπει να τονιστεί όμως προκειμένου να μην υπάρξει χώρος για αυθαίρετες ενέργειες, είναι το είδος της δικαστικής απόφασης που θα απαιτείται για να διατάξει το μέτρο αυτό. Φυσικά, κι εφόσον πρόκειται για ένα τόσο δραστικό μέτρο, το οποίο είναι ικανό να αναστατώσει, πέραν της καθημερινότητας του τέκνου, και το οποιοδήποτε πλάνο συνεπιμέλειας μεταξύ των γονέων, δεν θα μπορούσε παρά να απαιτείται ΟΡΙΣΤΙΚΗ δικαστική απόφαση. Αυτό δε, θα πρέπει να αναφέρεται ρητά στη διάταξη, καθώς έως και σήμερα σε ουκ ολίγες περιπτώσεις δυνάμει προσωρινής διαταγής και μόνο, γονείς πραγματοποιούσαν τη μεταβολή, μόνο κ μόνο για να έρθει μετέπειτα η οριστική δικαστική απόφαση που είτε θα ανέτρεπε τα πάντα – οπότε κι απέμενε η ψυχική και σωματική ταλαιπωρία του τέκνου – ή για το καλό του τέκνου το δικαστήριο δεν ανέτρεπε την μεταβολή του τόπου διαμονής, ακόμη και σε περιπτώσεις που αυτό απαιτούνταν νομικά και ουσιαστικά. Ας μην λησμονείται τέλος, πως οι προσωρινές διαταγές και οι εν γένει μη οριστικές αποφάσεις, ρυθμίζουν ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ κάποια τρέχουσα κατάσταση, κι επομένως δεν αποτελούν τελειωτική αλλά και γενική επί της κάθε υποθέσεως κρίση του δικαστηρίου

  • 31 Μαρτίου 2021, 01:35 | ΙΟΡΔΑΝΟΥ ΕΛΣΑ

    Απαράδεκτο και οξύμωρο.Με την πρόταση για το άρθρο 1511 ΑΚ, το παιδί εξαφανίζεται από τη ρύθμιση και απλώς πλαισιώνει τα δικαιώματα και το ρόλο των γονέων.
    διατάξεις που βρίσκονται σε αντινομία με άλλες διατάξεις του ΑΚ ή και του ίδιου του σχεδίου, όπως εντελώς ενδεικτικά:
    α) Η παρανόηση της λειτουργίας του άρθρου 1511. Ενώ πρόκειται για τη διάταξη που προβλέπει το συμφέρον του παιδιού ως γενική προϋπόθεση για τη λήψη κάθε απόφασης, των γονέων ή του δικαστηρίου, που το αφορά, με το ΣχΝ ρυθμίζονται τα κριτήρια ανάθεσης της επιμέλειας (γιατί αυτό, προφανώς, είναι που ενδιαφέρει). Έτσι όμως η διάταξη περιέχει κριτήρια που δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε άλλες περιπτώσεις λήψης απόφασης, λ.χ. επί ενός συγκεκριμένου θέματος γονικής μέριμνας (ΑΚ 1512).
    β) Στο άρθρο 1441 ο νομοθέτης αγνοεί τις επόμενες ρυθμίσεις για την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας και δεν αντιλαμβάνεται ότι ο ρόλος του άρθρου 1441 είναι να προβλέπει το ελάχιστο περιεχόμενο της συμφωνίας αναφορικά με τα παιδιά.
    γ) Στο άρθρο 1513 σε συνδυασμό με το 1520, εντοπίζεται το εξής παράδοξο: σε σχέση με την απαίτηση του νόμου να περνά το παιδί το 1/3 του χρόνου του με τον ένα γονέα, τίθενται προϋποθέσεις και δικλίδες για να διασφαλίζεται το συμφέρον του, αλλά για την επιχειρούμενη (με τη λέξη “εξίσου”) ισόχρονη παραμονή του με τον κάθε γονέα δεν τίθεται καμιά προϋπόθεση. Εξάλλου, η άνωθεν καθιέρωση της ισόχρονης εναλλασσόμενης διαμονής του παιδιού με τον κάθε γονέα αντιφάσκει με την ίδια την έννοια της συνεπιμέλειας, αφού ακριβώς αυτό το θέμα (με ποιον θα μένει το παιδί και για πόσο χρόνο) είναι βασικό θέμα που πρέπει να συναποφασίζουν οι γονείς.
    δ) Στο άρθρο 1520, η «υποχρέωση» επικοινωνίας που ξαφνικά εισάγεται, ανατρέπεται στη συνέχεια με την πρόβλεψη ότι ο ελάχιστος χρόνος επικοινωνίας που «τεκμαίρεται στο 1/3 του συνολικού» δεν ισχύει, αν ο (κατά τη διάταξη υπόχρεος επικοινωνίας γονέας) … ζητεί μικρότερη επικοινωνία. Και last but not least, η ακατανόητη και άστοχη χρήση στην ίδια διάταξη του όρου τεκμήριο, ως δήθεν «τεκμήριο χρόνου επικοινωνίας», σε μια ρύθμιση που δεν εισάγει νόμιμο τεκμήριο με την έννοια που έχει ο όρος στη γενική θεωρία του δικαίου.

    Στο νομοσχέδιο αναφέρεται τεκμήριο 1/3 του χρόνου του παιδιού κατά τον οποίο πρέπει να επικοινωνεί με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει.
    η γονική μέριμνα δεν αποτελεί διαιρετό μέγεθος, ώστε να είναι δεκτική η άσκηση αυτής «εξίσου» ή κατ’ ισομοιρίαν ή κατά ½ ή κατά 1/3, ¾ κ.ο.κ..
    η ποσοτική συγκεκριμενοποίηση αυτή του τρόπου επικοινωνίας είναι πολύ περισσότερο αόριστη από την πρακτική, στην οποία κατατείνει και συγκλίνει η νομολογία των δικαστηρίων όλα τα τελευταία χρόνια. Οι δικαστικές αποφάσεις που εκδίδονται δεν προβλέπουν 1/3 του χρόνου επικοινωνίας, αλλά συγκεκριμένες μέρες και ώρες ανά εβδομάδα, μήνα και έτος. Έτσι επιτυγχάνεται αφ’ ενός η συνέχεια στον χρόνο επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, και βέβαια η σταθερότητα και ο προγραμματισμός για το ίδιο το τέκνο.
    Γεννώνται, εξάλλου, σοβαρότατα ερμηνευτικά προβλήματα, όπως εάν ο παρονομαστής του κλάσματος περιλαμβάνει ολόκληρο τον χρόνο του παιδιού ή μόνο εκείνον που απομένει αν αφαιρεθούν οι ώρες του ύπνου του και οι ώρες των σχολικών του υποχρεώσεων, όπως δείχνει να εννοεί (βλέπετε η Αιτιολογική έκθεση παρά τις αόριστες μεγαλοστομίες της σιωπά προς όσα έχει καθήκον να διευκρινίσει και να εξηγεί συγκεκριμένα) η διάταξη του άρθρου 13 (το 1/3 του συνολικού χρόνου επικοινωνίας) και αν ακόμα συναριθμούνται σε αυτόν τα χρονικά διαστήματα των διακοπών καλοκαιριού, Πάσχα και Χριστουγέννων.
    Αν για παράδειγμα ως βάση για τον παρονομαστή που λέγεται «συνολικός χρόνος επικοινωνίας» θεωρείται το σύνολο του εβδομαδιαίου χρόνου (7 μέρες Χ 24 ώρες = 168) τότε το 1/3 είναι 168 : 3 = 56 ώρες. Αρα πρακτικά το παιδί από την Παρασκευή ώρα 14.00 έως την Κυριακή ώρα 22.00 πρέπει να είναι με τον μη έχοντα την επιμέλεια γονέα όλες τις εβδομάδες του χρόνου.
    Αν πάλι ο ελεύθερος χρόνος της εβδομάδας, αυτό πρακτικά σημαίνει ότι από τις ώρες μιας εβδομάδας (7 Χ 24 =168), αφαιρούνται οι ώρες ύπνου (7 Χ 8 = 56) και οι ώρες του σχολείου (5 Χ 8 = 40). Μένουν 72 ώρες (168 – 56 – 40 = 72). Το 1/3 τους είναι 24 ώρες, που «βγάζουν μία διανυκτέρευση μαζί με τις ώρες ύπνου κάθε εβδομάδα, εκτός αν από τις 72 αφαιρεθούν και οι ώρες των εξωσχολικών δραστηριοτήτων, οπότε το κλάσμα μειώνεται ανάλογα.
    Αν τα παιδιά στην οικογένεια είναι δύο και οι ώρες τους δεν συμπίπτουν, ο χρόνος επικοινωνίας του γονέα με το καθένα διαφοροποιείται.
    Πρόκειται για εισαγωγή αριθμητικού τεκμηρίου για ζήτημα μη οικονομικό. Πιο λογικό θα ήταν ενα μαθηματικό τεκμήριο στην διατροφή και όχι στην επικοινωνία. Μαθηματικά τεκμήρια δεν ταιριάζουν με την ρύθμιση κοινωνικών πραγματικοτήτων και οικογενειακών θεμάτων και καταλήγουν σε αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα .
    Όλο αυτό καθιστά το νομοσχέδιο ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ και πρέπει να αποσυρθεί!!

  • 31 Μαρτίου 2021, 00:16 | E.Π.

    Ποιός καθορίζει το συμφέρον του παιδιου;Ποιός θεωρεί σωστό το παιδί να είναι βαλιτσάκι;Να μην έχει σταθερότητα;Να μην μπορεί να έχει προσωπικές σχέσεις με συνομίληκούς του γιατί θα είναι πέρα δώθε;Για τον εγωισμό του «μπαμπά»;Ποιός καθορίζει οτι το συμφέρον του παιδιού είναι να μεγαλώνει με τον κακοποιητή;Έχω υπάρξει αυτό το παιδί και δε θέλω κάτι τέτοιο για τα άλλα παιδιά!Αποσύρετε το όπως είναι,διαβάζοντάς το μου ξύπνησαν μνήμες.Είναι η καταστροφή του παιδιού.

  • 31 Μαρτίου 2021, 00:06 | Chris Zervas

    Κύριε Πρωθυπουργέ, Κύριε Υπουργέ Δικαιοσύνης, Αρχηγοί Κομμάτων και Όλοι οι βουλευτές του Κοινοβουλίου.

    Η Ελλάδα θα είναι η πρώτη χώρα του δυτικού κόσμου που θα επιβάλλει Αναγκαστική Συνεπιμέλεια με τον Αναγκαστικό Χρόνο επικοινωνίας 1/3 του χρόνου.
    Δείτε Παρακάτω το Επίσημο site (European Justice), τι ισχύει στο οικογενειακό δίκαιο της Ελλάδας και όλων των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

    https://europa.eu/youreurope/citizens/family/children/parental-responsibility/index_el.htm

    https://e-justice.europa.eu/content_parental_responsibility-302-el-el.do?init=true&member=1

    Το υπάρχον οικογενειακό δίκαιο Της Ελλάδας δεν διαφέρει σε τίποτα από όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
    Χωρίς την συμφωνία και των δύο γονέων κανένα κράτος της ΕΕ Δεν νομοθετεί αναγκαστική επιμέλεια η αναγκαστικό χρόνο επικοινωνίας τέκνων – προτεραιότητα το συμφέρον του παιδιού εξετάζοντας την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.
    ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ (ΤΟ EUROPEAN COMMISSION DIRECTORATE).

    ΠΡΟΣΦΑΤΟ Ερώτημα προς την Επίτροπο Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Δικαιοσύνη
    …το οποίο Είχε ήδη υποβληθή τον Ιανουάριο 2016 στο EUROPEAN COMMISSION
    DIRECTORATE από το σύλλογο Συνεπιμέλεια και Είχε δοθεί η παρακάτω ΑΠΑΝΤΗΣΗ Δείτε link:

    Γενικές γραμμές: τι απάντησε το Συμβούλιο της Ευρώπης :
    1. Τα δικαστήρια επιλύουν τις υποθέσεις που αφορούν παιδιά ανάλογα την κάθε περίπτωση δηλαδή εξειδικευμένα κατά περίπτωση και όχι με ένα γενικό κανόνα.
    2. Τα κράτη μπορεί να εισάγουν διαφορετικούς νόμους και πρακτικές για τα δικαιώματα του παιδιού – οι αποφάσεις που αφορούν παιδιά πρέπει να εξασφαλίζουν το ύψιστο συμφέρον του παιδιού, το οποίο όπως προαναφέρεται κρίνεται case by case, δηλαδή κατά περίπτωση, σύμφωνα με την οδηγία νο 14 (2013) της επιτροπής του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του παιδιού, με προτεραιότητα το συμφέρον του παιδιού.

    https://www.synepimelia.gr/wp-content/uploads/2016/01/900792-Colibri-reply-Feb-2016-A1-and-C1_final.signed.pdf

  • 31 Μαρτίου 2021, 00:03 | Θ.Β

    Κανένα παιδί σε χέρια πατέρα κακοποιητή!

  • 31 Μαρτίου 2021, 00:29 | Ελίνα

    Επειδή το συμφέρον του κάθε παιδιού είναι διαφορετικό, ο καινούριος νόμος δεν πρέπει να εφαρμοστεί οριζόντια, χωρίς να υπάρχει ξεχωριστή εξέταση κάθε υπόθεσης.

  • 31 Μαρτίου 2021, 00:44 | ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΙΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ

    Η πρώτη γραμμή της παρ. 2 του άρθρου 1511 ΑΚ προτείνω να αντικατασταθεί ως εξής: «Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ουσιαστική και ισόχρονη συμμετοχή των δύο γονέων στην ανατροφή «

  • 31 Μαρτίου 2021, 00:51 | ΣΠΥΡΙΔΆΚΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ

    Ίσος χρόνος και με τους δύο γονείς εναλλασσόμενη κατοικία αυτό απαιτεί τό συμφέρον του παιδιού

  • 31 Μαρτίου 2021, 00:55 | Πηνελόπη Διαμαντάκη

    Στα παιδιά εκτός γάμου, ο πατέρας να ασκεί από κοινού ΚΑΙ ΕΞΙΣΟΥ γονική μέριμνα με τη μητέρα.

    Είναι ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 47 εδ. α’ Ν. 2447/1996, που ορίζει ότι «δεν επιτρέπεται έφεση, κατά δικαστικής απόφασης επί αγωγής γονέα, με αίτημα τη συνάσκηση της γονικής μέριμνας τέκνου εκτός γάμου».
    Δηλαδή, με βάση το παραπάνω άρθρο ο πατέρας δεν έχει δικαίωμα να διεκδικήσει το δίκιο του, ούτε καν να ασκήσει έφεση; Σε ποια δημοκρατική κοινωνία υπάρχει αυτό; Θεωρείτε δηλαδή τον πατέρα και το τέκνο του εκτός γάμου υποδεέστερους στην κοινωνία; Αφαιρέστε όλες τις δόλιες και αντιδημοκρατικές διατάξεις που συντηρούν διακρίσεις μεταξύ των γονέων και μεταξύ των παιδιών εκτός και εντός γάμου.

    Η γονική μέριμνα και επιμέλεια, οι αδιάσπαστες γονικές ευθύνες, ο ίσος χρόνος και με τους δύο γονείς, είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε παιδιού.
    Η διάκριση σε παιδιά εντός και εκτός γάμου είναι οπισθοδρομική. Διαχωρίζει τα παιδιά σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Εκτός γάμου είναι το 42% των παιδιών της Ευρώπης και το 11,1% της Ελλάδας https://www.naftemporiki.gr/story/1620142/ektos-gamou-to-42-ton-paidion-pou-gennithikan-stin-ee-to-2018–to-111-stin-ellada
    Όλα αυτά τα παιδιά είναι ίσα μεταξύ τους και δικαιούνται να μεγαλώνουν και με τους δύο γονείς εξίσου

  • 31 Μαρτίου 2021, 00:08 | ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΙΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ

    Η πρωτη σειρα της παραγραφου 4 του αρθρου 1511 ΑΚ θα πρεπει να αντικατασταθει ως εξής : «Υποχρεωτικά απο την ηλικία των έξι ετών του τέκνου πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται η γνώμη του τέκνου αναλογα με την ωριμότητά του, με την συνδρομή παιδοψυχολόγου πριν απο καθε απόφαση σχετικη με»

  • 31 Μαρτίου 2021, 00:48 | Φεμινιστική Συλλογικότητα ΘΕΟΔΩΡΑ

    H Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψη της τον κίνδυνο στον οποίο μπορούν να εκτεθούν τόσο τα παιδιά όσο και η κακοποιημένη γυναίκα και για αυτό ρητά ορίζει ότι τα δικαιώματα και η ασφάλεια των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας (Ε.Β.) [μητέρας και παιδιών (θυμάτων ή μαρτύρων)] πρέπει να υπερτερούν των γονεϊκών δικαιωμάτων του δράστη.
    Έχοντας κυρώσει την Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης (Ν.4531/2018), η χώρα μας έχει υποχρέωση με νομοθετικά ή άλλα μέτρα να διασφαλίσει ότι:
    – κατά τον καθορισμό της επιμέλειας και των δικαιωμάτων επίσκεψης των παιδιών, θα λαμβάνονται υπόψη τα περιστατικά βίας που καλύπτονται από το πεδίο εφαρμογής της Σύμβασης (Άρ. 31, παρ. 1)
    – η άσκηση οποιωνδήποτε δικαιωμάτων επίσκεψης ή επιμέλειας δεν θίγει τα δικαιώματα και την ασφάλεια του θύματος ή των παιδιών (Άρ. 31, παρ. 2)
    – παρέχονται, όπου απαιτείται, ειδικά μέτρα προστασίας σε παιδί-θύμα και παιδί-μάρτυρα βίας κατά των γυναικών και ενδοοικογενειακής βίας, λαμβάνοντας υπόψη το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού (Άρθρο 56, παρ. 2)
    – κατά την παροχή προστασίας και υποστηρικτικών υπηρεσιών στα θύματα, λαμβάνονται δεόντως υπόψη τα δικαιώματα και οι ανάγκες των παιδιών-μαρτύρων αναφορικά με όλες τις μορφές βίας που καλύπτονται από το πεδίο εφαρμογής της Σύμβασης (Άρ. 26, παρ. 1) και λαμβάνουν δεόντως υπόψη το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού (Άρ. 26, παρ. 2).
    – απαγορεύονται οι υποχρεωτικές εναλλακτικές διαδικασίες επίλυσης διαφορών, συμπεριλαμβανομένης της διαμεσολάβησης και του συμβιβασμού, αναφορικά με όλες τις μορφές βίας που καλύπτονται από την Σύμβαση (Άρ. 48, παρ. 1)
    Επίσης, συνδέοντας το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού και με την ασφάλεια της μητέρας-θύματος, η Σύμβαση προτείνει (Άρ. 45, παρ. 2) μέτρα όπως η παρακολούθηση ή επιτήρηση των καταδικασθέντων ατόμων καθώς και η αφαίρεση των γονεϊκών δικαιωμάτων από τον δράστη, εάν το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει και την ασφάλεια του θύματος, δεν μπορεί να διασφαλιστεί με άλλο τρόπο.

    *Το Νομοσχέδιο «Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίου» θα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για την ενσωμάτωση προβλέψεων της Σύμβασης στο Εθνικό Δίκαιο της Ελλάδας και να διορθωθούν υφιστάμενες παραβιάσεις της όπως, για παράδειγμα, αυτή που δημιουργείται από τον Ν.4640/2019, του οποίου το άρ. 6 καθιστά υποχρεωτικό να προηγείται πριν την συζήτηση της αγωγής μία Υποχρεωτική Αρχική Συνεδρία Διαμεσολάβησης για όλες ανεξαιρέτως τις υποθέσεις που αφορούν σε γονική μέριμνα, επιμέλεια και επικοινωνία με τα παιδιά. Αυτή η διάταξη παραβιάζει το Άρ. 48, παρ. 1 της Σύμβασης, σύμφωνα με το οποίο απαγορεύονται οι υποχρεωτικές εναλλακτικές διαδικασίες όταν υπάρχει ενδοοικογενειακή ή άλλη μορφή βίας που καλύπτεται από το πεδίο εφαρμογής της Σύμβασης.
    Αντί για αυτό, όμως, το Υπουργείο Δικαιοσύνης έθεσε σε δημόσια διαβούλευση το συγκεκριμένο Νομοσχέδιο με προβλέψεις που παραβιάζουν τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, τουλάχιστον ως προς τα άρθρα 26, 31, 45, 48 και 56, οι οποίες συνοψίζονται παρακάτω:
    • Το παιδί προσεγγίζεται ως παθητικός δέκτης άσκησης γονεϊκών δικαιωμάτων και όχι ως φορέας δικαιωμάτων. Ενδεικτικά, το Νομοσχέδιο: α) συγχέει το συμφέρον του παιδιού με τα γονεϊκά δικαιώματα, β) αδιαφορεί για την βούληση και την άποψη του παιδιού, γ) παραβλέπει τα τραύματα του παιδιού-θύματος και του παιδιού-μάρτυρα ενδοοικογενειακής βίας και δ) παρέχει απρόσκοπτη πρόσβαση σε όλους τους δράστες ενδοοικογενειακής βίας.
    • Καλύπτει μόνο τα θύματα Ε.Β. που έχουν κινήσει ποινικές διαδικασίες και μόνο μετά την αμετάκλητη καταδίκη του δράστη (Άρ. 13 & 14: Αντικατ. Άρ. 1520 & 1532 ΑΚ), μέχρι την οποία, ο νόμος του παρέχει απρόσκοπτη και απεριόριστη πρόσβαση στα θύματά του για τουλάχιστον 7-10 έτη. Για να καταστεί αμετάκλητη μια δικαστική απόφαση στην Ελλάδα απαιτούνται αποφάσεις από όλους τους βαθμούς δικαιοσύνης, δηλαδή χρονικό διάστημα που μπορεί να υπερβαίνει ακόμα και τα 10 έτη, ανάλογα με την γεωγραφική περιφέρεια. Επιπλέον, το Νομοσχέδιο δεν λαμβάνει υπόψη του το γεγονός ότι πολλές μητέρες προσπαθούν να απαλλαγούν από την Ε.Β. που υφίστανται οι ίδιες και τα παιδιά τους προσφεύγοντας ΜΟΝΟ σε αστικά δικαστήρια: κάποιες δεν καταφέρνουν να την καταγγείλουν και άλλες επιλέγουν να μην την καταγγείλουν από φόβο και/ή για κοινωνικούς λόγους και/ή για οικονομικούς λόγους.
    • Καθίστανται υποχρεωτικές και πολλαπλές οι απευθείας επαφές και συνδιαλλαγές θύματος-δράστη Ε.Β. και οι διαμεσολαβήσεις, με συνεδρίες ταυτόχρονης παρουσίας των δύο μερών (Άρ. 6 & 8: Αντικατ. Άρ. 1512 και 1514 ΑΚ).
    • Η «γονεϊκή αποξένωση» απαλείφθηκε ως όρος στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά παραμένει ως έννοια, μετονομαζόμενη σε «διάρρηξη των σχέσεων» (Άρ. 5, παρ. 2: τροπ. Άρ. 1511 ΑΚ και Άρ. 14: Αντικατ. Άρ. 1532 ΑΚ).
    • Η «ισόχρονη υποχρεωτική συνεπιμέλεια» απαλείφθηκε ως όρος στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά παραμένει ως έννοια αφού, ως κανόνας ορίζεται η «από κοινού και εξίσου άσκηση γονικής μέριμνας» (Άρ. 7: Αντικατ. Άρ. 1513 ΑΚ)
    • Η «εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου» απαλείφθηκε ως λεκτική περιγραφή στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά στην πράξη νομοθετείται, αφού την καθιστά δεδομένη η φράση «ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας» (Άρ. 13: Αντικατ. Άρ. 1520 ΑΚ).
    Οι προαναφερθείσες τροποποιήσεις του Α.Κ.:
    • θα θέσουν τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας (μητέρες και παιδιά) σε μεγαλύτερο κίνδυνο από αυτόν στον οποίο ήδη βρίσκονται
    • θα παρεμποδίσουν σε ακραίο βαθμό την πρόσβασή τους στην Δικαιοσύνη (Αστική και Ποινική) προκειμένου να προστατευτούν από την ενδοοικογενειακή βία

  • 31 Μαρτίου 2021, 00:37 | Ευα Μαραγιαννη

    Έχουμε 2 γονείς. Τα παιδιά μας έχουν 2 γονείς. Έχουν δικαίωμα να ζουν και να διαμορφώνουν σχέσεις με κάθε τρόπο και μέσο με τους γονείς τους. Ένα κτίσμα δεν αποτελεί μέτρο σύγκρισης της αγάπης. Ούτε μπορεί να την περιορίζει. Με νόμο η ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα των παιδιών τους με εναλλασσόμενη διαμονή και διανυκτέρευση και στα σπίτια. Είναι σπίτια και των παιδιών

  • 31 Μαρτίου 2021, 00:33 | Φωτιος Αγγελοπουλος

    Είναι εξαιρετικά σημαντικό, το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 2 να γίνει:»
    Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ουσιαστική, και ισόχρονη συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του με την εναλλασσόμενη κατοικία στις περιπτώσεις που κάτι τέτοιο είναι εφικτό, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς, πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο άσκησής της.»

    ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ 50 -50

  • 30 Μαρτίου 2021, 23:01 | ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΕΡΝΗΣ

    ‘Αρθρο 1511
    (…)
    2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων (…)

  • 30 Μαρτίου 2021, 23:01 | Στέφανος Τσατάλμπασης

    ➢ ‘Αρθρο 5 Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «’Αρθρο 1511 (…) 2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων (…)

  • 30 Μαρτίου 2021, 23:08 | Αρετή

    Ξέρετε πόσες από εμάς τις τελευταίες εβδομάδες έχουμε βιώσει τον απόλυτο εξευτελισμό και συνεχείς ύβρεις απο τους μπαμπάδες των παιδιών μας; Εξάλλου το νομοσχέδιο αυτούς και μόνο αυτούς προστατεύει! Ξέρετε ποσα απειλητικά μηνύματα «θα στο πάρω το παιδί…****» με ύβρεις που ασφαλως δεν θα γράψω! Ξέρετε τι κακοποίηση βιώσαμε και βιώνουμε εμείς και τα παιδιά μας; Ξέρετε τι συμβαίνει όταν κλείνει η πόρτα; Σε ποιον να δείξω όλα αυτά τα απειλητικά μηνύματα που από όταν κυκλοφόρησε το νομοσχέδιο σας διαβάζω κάθε μέρα; Πως θα με αναγκάσετε να επικοινωνώ συνεχώς με έναν τέτοιο άνθρωπο; Χώρισα για να γλιτώσω εγώ και το παιδί μου!!! Όπλο στα χέρια των κακοποιητων είναι η υποχρεωτική συνεπιμελεια! Λυπηθείτε μας πια!
    Δημοσιεύστε το σχόλιο μου παρακαλώ!!!
    Να ακουστεί και αυτή η αλήθεια!!!

  • 30 Μαρτίου 2021, 23:20 | Νεκτάριος

    παρ 3 Για να αποκλείονται οι διακρίσεις φύλου, δε θα πρέπει να δίνεται η ευκαιρία στο δικαστή να κρίνει και να δώσει αποκλειστική επιμέλεια.
    Ίσος χρόνος, 50-50, και στους δύο γονείς.
    παρ. 4 Να ζητείται βεβαίως η γνώμη του τέκνου, αλλά από ποιον;
    Μην καταντήσουμε να βάζουμε τον/την δικαστή να ανακρίνει τα παιδιά.
    Κι ο ίδιος να έχει την πεποίθηση ότι ξέρει να μιλάει με παιδιά, ότι είναι ειδικός, ότι ξέρει ψυχολογία, τα πάντα.

  • 30 Μαρτίου 2021, 23:09 | Γιώργος Καραμανώλης

    Όσοι θεωρούν ότι το συμφέρον του κάθε παιδιού διαφέρει, θα έλεγαν άραγε το ίδιο για το σχολείο του παιδιού, ή για τη σχέση του παιδιού με τη μητέρα του, ή για το δικαίωμα του παιδιού σε παιδεία και διακοπές;
    Θα λέγανε άραγε όσοι θεωρούν ότι κάθε παιδί έχει διαφορετικό συμφέρον ότι δεν είναι για όλα τα παιδιά συμφέρον το σχολείο επειδή υπάρχουν κακοποιητικοί δάσκαλοι, ή ότι δεν είναι συμφέρουσα η μητρική αγκαλιά επειδή υπάρχουν ορισμένες κακοποιητικές μητέρες; Όχι βέβαια. Θεωρούν ότι συμφέρον ΚΑΘΕ παιδιού είναι το ίδιο, να πηγαίνει σχολείο και να ανατρέφεται από τη μητέρα του. Όταν αφορά τον πατέρα μόνο, το συμφέρον του παιδιού δεν είναι γενικό αλλά ποικίλλει. Ενώ ισχύει και εδώ ακριβώς το ίδιο. Συμφέρον του παιδιού είναι να ανατρέφεται και από τους δύο γονείς, από τον πατέρα του και τη μητέρα του, να πηγαίνει στο σχολείο, να αθλείται, εκτός αν υπάρχει κάποιος κακοποιητικός γονέας ή δάσκαλος. Την περίπτωση του κακοποιητικού γονέα, που μπορεί να είναι καθένας από τους δύο γονείς, την προβλέπει το νομοσχέδιο και την καταδικάζει (άρθρο 14). Μπορεί ίσως να πρέπει το άρθρο να βελτιωθεί περαιτέρω. Αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι συμφέρον του παιδιού είναι η ανατροφή του και από τους δύο γονείς, όπως δεν αλλάζει ότι συμφέρον του παιδιού είναι το σχολείο και η άθληση η περίπτωση ενός κακοποιητικού δασκάλου ή προπονητή.

  • 30 Μαρτίου 2021, 23:35 | Κώστας Μανιφαλας

    Η ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων συνιστά την καλύτερη λύση στην ανατροφή και φροντίδα του παιδιού άσχετα με την νομική τους κατάσταση. Η εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες των γονέων ΔΕΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΘΕΜΑ

  • 30 Μαρτίου 2021, 23:24 | Ειρήνη Διαμαντάκη

    Από κοινού και εξίσου γονική μέριμνα για τα παιδιά εκτός γάμου.
    Πλήρης εξίσωση των παιδιών εκτός γάμου με τα παιδιά εντός γάμου.
    ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Η ΔΙΑΤΑΞΗ του άρθρου 47 εδ. α’ Ν. 2447/1996, που ορίζει ότι «δεν επιτρέπεται έφεση, κατά δικαστικής απόφασης επί αγωγής γονέα, με αίτημα τη συνάσκηση της γονικής μέριμνας τέκνου εκτός γάμου».
    Σε περίπτωση παραβατικής μητέρας να της αφαιρείται η επιμέλεια από το εκτός γάμου τέκνο.
    Σε περίπτωση προσβολής πατρότητας τέκνου εκτός γάμου να γίνεται αυτοδίκαιη αναγνώριση από το βιολογικό πατέρα.

  • 30 Μαρτίου 2021, 23:35 | ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΥΜΛΕΛΗΣ

    ‘Αρθρο 1511
    (…)
    2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων (…)

  • 30 Μαρτίου 2021, 23:21 | Φεμινιστική Συλλογικότητα ΘΕΟΔΩΡΑ

    Υπάρχουν διατάξεις που βρίσκονται σε αντινομία με άλλες διατάξεις του ΑΚ ή και του ίδιου του σχεδίου, όπως εντελώς ενδεικτικά:
    Η παρανόηση της λειτουργίας του άρθρου 1511. Ενώ πρόκειται για τη διάταξη που προβλέπει το συμφέρον του παιδιού ως γενική προϋπόθεση για τη λήψη κάθε απόφασης, των γονέων ή του δικαστηρίου, που το αφορά, με το ΣχΝ ρυθμίζονται τα κριτήρια ανάθεσης της επιμέλειας (γιατί αυτό, προφανώς, είναι που ενδιαφέρει). Έτσι όμως η διάταξη περιέχει κριτήρια που δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε άλλες περιπτώσεις λήψης απόφασης, λ.χ. επί ενός συγκεκριμένου θέματος γονικής μέριμνας (ΑΚ 1512).

  • 30 Μαρτίου 2021, 23:49 | Κατερίνα Καπερναράκου

    Υπάρχουν διατάξεις που βρίσκονται σε αντινομία με άλλες διατάξεις του ΑΚ ή και του ίδιου του σχεδίου, όπως εντελώς ενδεικτικά:
    Η παρανόηση της λειτουργίας του άρθρου 1511. Ενώ πρόκειται για τη διάταξη που προβλέπει το συμφέρον του παιδιού ως γενική προϋπόθεση για τη λήψη κάθε απόφασης, των γονέων ή του δικαστηρίου, που το αφορά, με το ΣχΝ ρυθμίζονται τα κριτήρια ανάθεσης της επιμέλειας (γιατί αυτό, προφανώς, είναι που ενδιαφέρει). Έτσι όμως η διάταξη περιέχει κριτήρια που δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε άλλες περιπτώσεις λήψης απόφασης, λ.χ. επί ενός συγκεκριμένου θέματος γονικής μέριμνας (ΑΚ 1512).

  • 30 Μαρτίου 2021, 23:31 | Γ.Τ.

    Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:

    2.Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη (όπου αυτό είναι γεωγραφικά εφικτό) και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων…

  • 30 Μαρτίου 2021, 23:44 | Σοφία Μαμε

    Τα παιδιά δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται με βάση το σπίτι που μένουν, αλλά με την αγάπη που τρέφουν και οι 2 γονείς τους. Ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα τους, εναλλασσόμενη διαμονή και στα 2 σπίτια τους

  • 30 Μαρτίου 2021, 23:57 | S.K.

    Αυτό το ισόχρονη παραμονή του τέκνου στο σπίτι και των δυο γονιών που ζητούν πολλοί με ξεπερνά! Συγγνώμη το ζήτημα δηλαδή είναι ποσοτικό; Το θέμα είναι πόσες ακριβώς μέρες είναι στο ένα ή στο άλλο σπίτι ή η ποιοτική συμμετοχή του κάθε γονέα στη ζωή του παιδιού; Επίσης, το ότι δεν υπάρχει πρόβλημα που το γνωρίζουν όσοι υποστηρίζουν την ισόχρονη παραμονή του παιδιού στο σπίτι και των δυο γονέων; Έχουμε ρωτήσει τα ίδια τα παιδιά τα οποία ουσιαστικά θα είναι η αποδέκτες των όποιων μειονεκτημάτων ή πλεονεκτημάτων των υπό διαβούλευση διατάξεων; Θεωρώ ότι σημασία έχει ο ποιοτικός χρόνος με το παιδί!

  • 30 Μαρτίου 2021, 23:37 | Κωνσταντίνος Αμπατζης

    Άρθρο 5

    Τα παιδιά δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται με βάση το σπίτι που μένουν, αλλά με την αγάπη που τρέφουν και οι 2 γονείς τους. Ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα τους, εναλλασσόμενη διαμονή και στα 2 σπίτια τους.

  • 30 Μαρτίου 2021, 23:27 | Τ22

    Το αρ. 5 του Σχεδίου Νόμου πρέπει να απαλειφθεί.
    Το συμφέρον του παιδιού αποτελεί αόριστη νομική έννοια και πρέπει να εξειδικεύεται και να ερμηνεύεται από το δικαστή, με κριτήριο και τα στοιχεία που έχει υπόψη του.
    Η θέσπιση της εξυπηρέτησης του συμφέροντος«πρωτίστως από την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων» ως προκαθορισμένης κατεύθυνσης του δικαστή αντιβαίνει στην έννοια του συμφέροντος του παιδιού (Διεθνείς Συμβάσεις)και δημιουργεί κίνδυνο να στερηθούν τα παιδιά, που βιώνουν κακοποίηση κ ενδοοικογενειακή βία, άμεσης και αποτελεσματικής προστασίας. Συχνά, η απομάκρυνση του τέκνου από τον έναν γονέα είναι απαραίτητη για να εξασφαλιστεί ήρεμο και ομαλό ατομικό και οικογενειακό περιβάλλον.
    Η προσθήκη της διάταξης «εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής» συνιστά περιορισμό του αναφαίρετου δικαιώματος των παιδιών να εκφράζουν τη γνώμη τους για κάθε απόφαση που αφορά στο πρόσωπό τους (Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου).Η λήψη υπόψη της γνώμης του τέκνου πρέπει να εκτιμάται ελεύθερα από το δικαστήριο, κατόπιν αξιολόγησης των συγκεκριμένων περιστάσεων της υπόθεσης.
    Δεν απαιτείται τροποποίηση του Νόμου για τη διασφάλιση της ανάθεσης της γονικής μέριμνας και στους δύο γονείς, όπου αυτό επιβάλλεται από το συμφέρον του τέκνου.

  • 30 Μαρτίου 2021, 23:16 | Ελίνα

    Μεταξύ άλλων, συμφέρον του παιδιού είναι και το να μεγαλώνει με γονείς ψυχικά υγιείς, με γονείς φυσιολογικούς και όχι με γονείς που διαθέτουν διαταραγμένες προσωπικότητες. Γι’ αυτό, επιβάλλεται η ψυχιατρική εξέταση των γονέων πριν την έκδοση οποιασδήποτε απόφασης.

  • 30 Μαρτίου 2021, 23:08 | Τ22

    Η εξαναγκαστική επιμέλεια που προτείνει το νομοσχέδιο, αλλά και η σχετικοποίηση της γονικής μέριμνας έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το συμφέρον του παιδιού, τις Διεθνείς Συμβάσεις για τα δικαιώματά του, καθιστώντας το από υποκείμενο δικαίου σε αντικείμενο. Απουσιάζει κάθε μέριμνα πλαισίωσης της, ως οφείλει σε υποθέσεις οικογενειακού δικαίου εξατομικευμένης κρίσης του δικαστή, με τις κατάλληλες υποδομές (ειδικά οικογενειακά δικαστήρια, αυτοτελείς κοινωνικές υπηρεσίες που θα γνωμοδοτούν). Προκρίνει δε τη διαδικασία της διαμεσολάβησης, επιβαρύνοντας το κόστος ενός διαζυγίου με αμφίβολα αποτελέσματα.
    Η αλλαγή κατοικίας για έναν ανήλικο αποδιοργανώνει τη ζωή ενός παιδιού, μεταβάλλοντας το σε παιδί με βαλίτσα. Λησμονεί τις ανάγκες, την ξεχωριστή προσωπικότητα και τον εύθραυστο ψυχισμό του παιδιού, ειδικά στις περιπτώσεις, που η εξαναγκαστική επιμέλεια ασκείται από τους δυο γονείς ανταγωνιστικά και εχθρικά, καθώς καθένας θα ζητεί διαφορετικά πράγματα από το παιδί Η επικοινωνία δεν είναι ωφέλιμο να μεταβάλλεται στην ουσία σε συμμετοχή στην επιμέλεια ή να περιλαμβάνει διανυκτέρευση στα πολύ μικρά παιδιά.
    Ο νομοθέτης δεν είναι σε θέση να γνωρίζει ούτε να προεξοφλεί τις ειδικές συνθήκες της κάθε ατομικής περίπτωσης. Η γενική εκ των προτέρων ρύθμιση με νόμο αντιστρατεύεται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις το συμφέρον του παιδιού, το οποίο δεν μπορεί πάντοτε να ταυτίζεται με την ισόχρονη παρουσία των γονέων στη φροντίδα του και τη συνεχή εναλλαγή της διαμονής του. Όλες οι άλλες επιδιώξεις πρέπει να υποχωρούν μπροστά στο συμφέρον του παιδιού.
    Το άρθρο 5 πρέπει να απαλειφθεί.

  • 30 Μαρτίου 2021, 23:14 | Μερμήγκη Μαρία

    Το Αρθρο 5 να αλλαξει ως εξης,
    2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.

    Το Αρθρο 8 να αλλαξει ως εξης
    2. Αν δεν είναι δυνατή η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας, εξαιτίας συνδρομής σπουδαίου λόγου, και ιδίως αν ο ένας γονέας έχει καταδικαστεί για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή αδιαφορεί συστηματικά για τις υποχρεώσεις του σχετικά με την ανατροφή του τέκνο
    3. Το δικαστήριο μπορεί ανάλογα με την περίπτωση:
    α) να κατανείμει την άσκηση της γονικής μέριμνας μεταξύ των γονέων, καθορίζοντας εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου στις κατοικίες αυτών, για χρόνο που δεν επιτρέπεται για οποιονδήποτε γονέα, να είναι κατώτερος από το 1/3 του συνολικού χρόνου διαβίωσης του τέκνου, ή να εξειδικεύσει τον τρόπο άσκησής της στα κατ΄ ιδίαν θέματα

    Το Αρθρο 12 να αλλαξει ως εξης
    Για τη μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου που επιδρά ουσιωδώς στο δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, απαιτείται προηγούμενη έγγραφη συμφωνία των γονέων ή προηγούμενη οριστική δικαστική απόφαση που εκδίδεται μετά από αίτηση ενός από τους γονείς. Μονομερής από τον ένα γονέα μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου, δίχως να συντρέχουν οι προϋποθέσεις του παρόντος, συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας.

    Το Αρθρο 14 να αλλαξει ως εξης
    Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως: 1. η υπαίτια μη συμμόρφωση προς αποφάσεις και διατάξεις δικαστικών και εισαγγελικών αρχών που αφορούν το τέκνο ή προς την τυχόν υπάρχουσα συμφωνία των γονέων για την άσκηση της γονικής μέριμνας, 2. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς, 3. η υπαίτια παράβαση των όρων της συμφωνίας των γονέων ή της δικαστικής απόφασης για την επικοινωνία του τέκνου με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει και η με κάθε άλλο τρόπο παρεμπόδιση της επικοινωνίας, 4. η κακή άσκηση και η υπαίτια παράλειψη της άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας από τον δικαιούχο γονέα, 5. η αδικαιολόγητη άρνηση του γονέα να καταβάλλει τη διατροφή που επιδικάστηκε στο τέκνο από το δικαστήριο ή συμφωνήθηκε μεταξύ των γονέων, 6. η αμετάκλητη καταδίκη του γονέα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, 7. οι αβάσιμες / ψευδείς κατηγορίες και ισχυρισμοί εις βάρος του άλλου γονέα

  • 30 Μαρτίου 2021, 22:03 | Εριέττα Γεωργίου

    Το κυοφορούμενο νομοσχέδιο θα ήταν μία άριστη ευκαιρία για ενσωμάτωση των προβλέψεων της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης στο εθνικό Δίκαιο της χώρας μας και διόρθωση υφιστάμενων παραβιάσεων (όπως Ν.4640/2019, αρ. 6). Αντ’ αυτού, το υπουργείο θέτει σε διαβούλευση ένα νομοσχέδιο, με προβλέψεις, οι οποίες κατάφωρα παραβιάζουν τη Σύμβαση τουλάχιστον ως προς τα άρθρα 26,32,45,48 και 56 και ειδικότερα: το παιδί παύει να επέχει κεντρικό ρόλο, όπως μέχρι σήμερα ίσχυε με τον νόμο του 1983, και απλά πλαισιώνει τα δικαιώματα και το ρόλο των γονέων.
    * Το παδί, δηλαδή, προσεγγίζεται ως παθητικός δέκτης άσκησης γονεϊκών δικαιωμάτων και όχι ως αυτόνομος φορέας δικαιωμάτων, όπως ορίζεται από όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις για το παιδί, που ως χώρα έχουμε κυρώσει. Το νομοσχέδιο, ακόμα συγχέει το συμφέρον του με εκείνα τα δικαιώματα των γονέων, αδιαφορεί για την βούληση και άποψή του, παραβλέπει τα τραύματα του παιδιού – θύματος ενδοοικογενειακής βίας και παρέχει απρόσκοπτη πρόσβαση σε όλους τους δράστες ενδοοικογενειακής βίας.
    * Καλύπτει μόνο τα θύματα Ε.Β. που έχουν κινήσει ποινικές διαδικασίες και μόνο μετά την αμετάκλητη καταδίκη του δράστη (Άρ. 13 & 14: Αντικατ. Άρ. 1520 & 1532 ΑΚ), μέχρι την οποία, ο νόμος του παρέχει απρόσκοπτη και απεριόριστη πρόσβαση στα θύματά του για τουλάχιστον 7-10 έτη. Για να καταστεί αμετάκλητη μια δικαστική απόφαση στην Ελλάδα απαιτούνται αποφάσεις από όλους τους βαθμούς δικαιοσύνης, δηλαδή χρονικό διάστημα που μπορεί να υπερβαίνει ακόμα και τα 10 έτη, ανάλογα με την γεωγραφική περιφέρεια. Επιπλέον, το Νομοσχέδιο δεν λαμβάνει υπόψη του το γεγονός ότι πολλές μητέρες προσπαθούν να απαλλαγούν από την Ε.Β. που υφίστανται οι ίδιες και τα παιδιά τους προσφεύγοντας ΜΟΝΟ σε αστικά δικαστήρια: κάποιες δεν καταφέρνουν να την καταγγείλουν και άλλες επιλέγουν να μην την καταγγείλουν από φόβο και/ή για κοινωνικούς λόγους και/ή για οικονομικούς λόγους.
    *Καθίστανται υποχρεωτικές και πολλαπλές οι απευθείας επαφές και συνδιαλλαγές θύματος-δράστη Ε.Β. και οι διαμεσολαβήσεις, με συνεδρίες ταυτόχρονης παρουσίας των δύο μερών (Άρ. 6 & 8: Αντικατ. Άρ. 1512 και 1514 ΑΚ).
    *Η «γονεϊκή αποξένωση» απαλείφθηκε ως όρος στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά παραμένει ως έννοια, μετονομαζόμενη σε «διάρρηξη των σχέσεων» (Άρ. 5, παρ. 2: τροπ. Άρ. 1511 ΑΚ και Άρ. 14: Αντικατ. Άρ. 1532 ΑΚ).
    *Η «ισόχρονη υποχρεωτική συνεπιμέλεια» απαλείφθηκε ως όρος στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά παραμένει ως έννοια αφού, ως κανόνας ορίζεται η «από κοινού και εξίσου άσκηση γονικής μέριμνας» (Άρ. 7: Αντικατ. Άρ. 1513 ΑΚ)
    *Η «εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου» απαλείφθηκε ως λεκτική περιγραφή στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά στην πράξη νομοθετείται, αφού την καθιστά δεδομένη η φράση «ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας» (Άρ. 13: Αντικατ. Άρ. 1520 ΑΚ).
    Οι προαναφερθείσες τροποποιήσεις του Α.Κ.:
    • θα θέσουν τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας (μητέρες και παιδιά) σε μεγαλύτερο κίνδυνο από αυτόν στον οποίο ήδη βρίσκονται
    • θα παρεμποδίσουν σε ακραίο βαθμό την πρόσβασή τους στην Δικαιοσύνη (Αστική και Ποινική) προκειμένου να προστατευτούν από την ενδοοικογενειακή βία.

  • 30 Μαρτίου 2021, 22:15 | Ιωάννης Αμαλλος

    Άρθρο 5

    Ισότητα από την αρχή για τα παιδιά μας. Να μην μεγαλώσουν στην ανισότητα που μεγαλώσαμε εγώ με τα αδέρφια μου. Ο μπαμπάκας μου είναι διαμάντι και έχασα όλη την παιδί μου ηλικία μαζί του ΑΝΑΙΤΙΑ!!! Δεν είναι δυνατόν να μιλάνε κάποιοι για μπαλάκι, βαλίτσα κλπ. Την αγάπη του μπαμπάκα μου στην παιδική μου ηλικία δεν μου την πρόσφερε κανένα έπιπλο. ΗΜΑΡΤΟΝ! Ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα των παιδιών μας. Η εναλλασσόμενη κατοικία δεν είναι πρόβλημα.

  • 30 Μαρτίου 2021, 22:06 | Λέττα Ζωίδου

    Το κυοφορούμενο νομοσχέδιο θα ήταν μία άριστη ευκαιρία για ενσωμάτωση των προβλέψεων της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης στο εθνικό Δίκαιο της χώρας μας και διόρθωση υφιστάμενων παραβιάσεων (όπως Ν.4640/2019, αρ. 6). Αντ’ αυτού, το υπουργείο θέτει σε διαβούλευση ένα νομοσχέδιο, με προβλέψεις, οι οποίες κατάφωρα παραβιάζουν τη Σύμβαση τουλάχιστον ως προς τα άρθρα 26,32,45,48 και 56 και ειδικότερα: το παιδί παύει να επέχει κεντρικό ρόλο, όπως μέχρι σήμερα ίσχυε με τον νόμο του 1983, και απλά πλαισιώνει τα δικαιώματα και το ρόλο των γονέων.
    * Το παδί, δηλαδή, προσεγγίζεται ως παθητικός δέκτης άσκησης γονεϊκών δικαιωμάτων και όχι ως αυτόνομος φορέας δικαιωμάτων, όπως ορίζεται από όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις για το παιδί, που ως χώρα έχουμε κυρώσει. Το νομοσχέδιο, ακόμα συγχέει το συμφέρον του με εκείνα τα δικαιώματα των γονέων, αδιαφορεί για την βούληση και άποψή του, παραβλέπει τα τραύματα του παιδιού – θύματος ενδοοικογενειακής βίας και παρέχει απρόσκοπτη πρόσβαση σε όλους τους δράστες ενδοοικογενειακής βίας.
    * Καλύπτει μόνο τα θύματα Ε.Β. που έχουν κινήσει ποινικές διαδικασίες και μόνο μετά την αμετάκλητη καταδίκη του δράστη (Άρ. 13 & 14: Αντικατ. Άρ. 1520 & 1532 ΑΚ), μέχρι την οποία, ο νόμος του παρέχει απρόσκοπτη και απεριόριστη πρόσβαση στα θύματά του για τουλάχιστον 7-10 έτη. Για να καταστεί αμετάκλητη μια δικαστική απόφαση στην Ελλάδα απαιτούνται αποφάσεις από όλους τους βαθμούς δικαιοσύνης, δηλαδή χρονικό διάστημα που μπορεί να υπερβαίνει ακόμα και τα 10 έτη, ανάλογα με την γεωγραφική περιφέρεια. Επιπλέον, το Νομοσχέδιο δεν λαμβάνει υπόψη του το γεγονός ότι πολλές μητέρες προσπαθούν να απαλλαγούν από την Ε.Β. που υφίστανται οι ίδιες και τα παιδιά τους προσφεύγοντας ΜΟΝΟ σε αστικά δικαστήρια: κάποιες δεν καταφέρνουν να την καταγγείλουν και άλλες επιλέγουν να μην την καταγγείλουν από φόβο και/ή για κοινωνικούς λόγους και/ή για οικονομικούς λόγους.
    *Καθίστανται υποχρεωτικές και πολλαπλές οι απευθείας επαφές και συνδιαλλαγές θύματος-δράστη Ε.Β. και οι διαμεσολαβήσεις, με συνεδρίες ταυτόχρονης παρουσίας των δύο μερών (Άρ. 6 & 8: Αντικατ. Άρ. 1512 και 1514 ΑΚ).
    *Η «γονεϊκή αποξένωση» απαλείφθηκε ως όρος στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά παραμένει ως έννοια, μετονομαζόμενη σε «διάρρηξη των σχέσεων» (Άρ. 5, παρ. 2: τροπ. Άρ. 1511 ΑΚ και Άρ. 14: Αντικατ. Άρ. 1532 ΑΚ).
    *Η «ισόχρονη υποχρεωτική συνεπιμέλεια» απαλείφθηκε ως όρος στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά παραμένει ως έννοια αφού, ως κανόνας ορίζεται η «από κοινού και εξίσου άσκηση γονικής μέριμνας» (Άρ. 7: Αντικατ. Άρ. 1513 ΑΚ)
    *Η «εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου» απαλείφθηκε ως λεκτική περιγραφή στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά στην πράξη νομοθετείται, αφού την καθιστά δεδομένη η φράση «ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας» (Άρ. 13: Αντικατ. Άρ. 1520 ΑΚ).
    Οι προαναφερθείσες τροποποιήσεις του Α.Κ.:
    • θα θέσουν τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας (μητέρες και παιδιά) σε μεγαλύτερο κίνδυνο από αυτόν στον οποίο ήδη βρίσκονται
    • θα παρεμποδίσουν σε ακραίο βαθμό την πρόσβασή τους στην Δικαιοσύνη (Αστική και Ποινική) προκειμένου να προστατευτούν από την ενδοοικογενειακή βία.

  • 30 Μαρτίου 2021, 22:54 | Νεφέλη Αδάμη

    Το κυοφορούμενο νομοσχέδιο θα ήταν μία άριστη ευκαιρία για ενσωμάτωση των προβλέψεων της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης στο εθνικό Δίκαιο της χώρας μας και διόρθωση υφιστάμενων παραβιάσεων (όπως Ν.4640/2019, αρ. 6). Αντ’ αυτού, το υπουργείο θέτει σε διαβούλευση ένα νομοσχέδιο, με προβλέψεις, οι οποίες κατάφωρα παραβιάζουν τη Σύμβαση τουλάχιστον ως προς τα άρθρα 26,32,45,48 και 56 και ειδικότερα: το παιδί παύει να επέχει κεντρικό ρόλο, όπως μέχρι σήμερα ίσχυε με τον νόμο του 1983, και απλά πλαισιώνει τα δικαιώματα και το ρόλο των γονέων.
    * Το παδί, δηλαδή, προσεγγίζεται ως παθητικός δέκτης άσκησης γονεϊκών δικαιωμάτων και όχι ως αυτόνομος φορέας δικαιωμάτων, όπως ορίζεται από όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις για το παιδί, που ως χώρα έχουμε κυρώσει. Το νομοσχέδιο, ακόμα συγχέει το συμφέρον του με εκείνα τα δικαιώματα των γονέων, αδιαφορεί για την βούληση και άποψή του, παραβλέπει τα τραύματα του παιδιού – θύματος ενδοοικογενειακής βίας και παρέχει απρόσκοπτη πρόσβαση σε όλους τους δράστες ενδοοικογενειακής βίας.
    * Καλύπτει μόνο τα θύματα Ε.Β. που έχουν κινήσει ποινικές διαδικασίες και μόνο μετά την αμετάκλητη καταδίκη του δράστη (Άρ. 13 & 14: Αντικατ. Άρ. 1520 & 1532 ΑΚ), μέχρι την οποία, ο νόμος του παρέχει απρόσκοπτη και απεριόριστη πρόσβαση στα θύματά του για τουλάχιστον 7-10 έτη. Για να καταστεί αμετάκλητη μια δικαστική απόφαση στην Ελλάδα απαιτούνται αποφάσεις από όλους τους βαθμούς δικαιοσύνης, δηλαδή χρονικό διάστημα που μπορεί να υπερβαίνει ακόμα και τα 10 έτη, ανάλογα με την γεωγραφική περιφέρεια. Επιπλέον, το Νομοσχέδιο δεν λαμβάνει υπόψη του το γεγονός ότι πολλές μητέρες προσπαθούν να απαλλαγούν από την Ε.Β. που υφίστανται οι ίδιες και τα παιδιά τους προσφεύγοντας ΜΟΝΟ σε αστικά δικαστήρια: κάποιες δεν καταφέρνουν να την καταγγείλουν και άλλες επιλέγουν να μην την καταγγείλουν από φόβο και/ή για κοινωνικούς λόγους και/ή για οικονομικούς λόγους.
    *Καθίστανται υποχρεωτικές και πολλαπλές οι απευθείας επαφές και συνδιαλλαγές θύματος-δράστη Ε.Β. και οι διαμεσολαβήσεις, με συνεδρίες ταυτόχρονης παρουσίας των δύο μερών (Άρ. 6 & 8: Αντικατ. Άρ. 1512 και 1514 ΑΚ).
    *Η «γονεϊκή αποξένωση» απαλείφθηκε ως όρος στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά παραμένει ως έννοια, μετονομαζόμενη σε «διάρρηξη των σχέσεων» (Άρ. 5, παρ. 2: τροπ. Άρ. 1511 ΑΚ και Άρ. 14: Αντικατ. Άρ. 1532 ΑΚ).
    *Η «ισόχρονη υποχρεωτική συνεπιμέλεια» απαλείφθηκε ως όρος στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά παραμένει ως έννοια αφού, ως κανόνας ορίζεται η «από κοινού και εξίσου άσκηση γονικής μέριμνας» (Άρ. 7: Αντικατ. Άρ. 1513 ΑΚ)
    *Η «εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου» απαλείφθηκε ως λεκτική περιγραφή στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά στην πράξη νομοθετείται, αφού την καθιστά δεδομένη η φράση «ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας» (Άρ. 13: Αντικατ. Άρ. 1520 ΑΚ).
    Οι προαναφερθείσες τροποποιήσεις του Α.Κ.:
    • θα θέσουν τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας (μητέρες και παιδιά) σε μεγαλύτερο κίνδυνο από αυτόν στον οποίο ήδη βρίσκονται
    • θα παρεμποδίσουν σε ακραίο βαθμό την πρόσβασή τους στην Δικαιοσύνη (Αστική και Ποινική) προκειμένου να προστατευτούν από την ενδοοικογενειακή βία.

  • 30 Μαρτίου 2021, 22:03 | Κασσιανή Απ.

    Το νομοσχέδιο θα ήταν μία άριστη ευκαιρία για ενσωμάτωση των προβλέψεων της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης στο εθνικό Δίκαιο της χώρας μας και διόρθωση υφιστάμενων παραβιάσεων (όπως Ν.4640/2019, αρ. 6). Αντ’ αυτού, το υπουργείο θέτει σε διαβούλευση ένα νομοσχέδιο, με προβλέψεις, οι οποίες κατάφωρα παραβιάζουν τη Σύμβαση τουλάχιστον ως προς τα άρθρα 26,32,45,48 και 56 και ειδικότερα: το παιδί παύει να επέχει κεντρικό ρόλο, όπως μέχρι σήμερα ίσχυε με τον νόμο του 1983, και απλά πλαισιώνει τα δικαιώματα και το ρόλο των γονέων.
    * Το παδί, δηλαδή, προσεγγίζεται ως παθητικός δέκτης άσκησης γονεϊκών δικαιωμάτων και όχι ως αυτόνομος φορέας δικαιωμάτων, όπως ορίζεται από όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις για το παιδί, που ως χώρα έχουμε κυρώσει. Το νομοσχέδιο, ακόμα συγχέει το συμφέρον του με εκείνα τα δικαιώματα των γονέων, αδιαφορεί για την βούληση και άποψή του, παραβλέπει τα τραύματα του παιδιού – θύματος ενδοοικογενειακής βίας και παρέχει απρόσκοπτη πρόσβαση σε όλους τους δράστες ενδοοικογενειακής βίας.
    * Καλύπτει μόνο τα θύματα Ε.Β. που έχουν κινήσει ποινικές διαδικασίες και μόνο μετά την αμετάκλητη καταδίκη του δράστη (Άρ. 13 & 14: Αντικατ. Άρ. 1520 & 1532 ΑΚ), μέχρι την οποία, ο νόμος του παρέχει απρόσκοπτη και απεριόριστη πρόσβαση στα θύματά του για τουλάχιστον 7-10 έτη. Για να καταστεί αμετάκλητη μια δικαστική απόφαση στην Ελλάδα απαιτούνται αποφάσεις από όλους τους βαθμούς δικαιοσύνης, δηλαδή χρονικό διάστημα που μπορεί να υπερβαίνει ακόμα και τα 10 έτη, ανάλογα με την γεωγραφική περιφέρεια. Επιπλέον, το Νομοσχέδιο δεν λαμβάνει υπόψη του το γεγονός ότι πολλές μητέρες προσπαθούν να απαλλαγούν από την Ε.Β. που υφίστανται οι ίδιες και τα παιδιά τους προσφεύγοντας ΜΟΝΟ σε αστικά δικαστήρια: κάποιες δεν καταφέρνουν να την καταγγείλουν και άλλες επιλέγουν να μην την καταγγείλουν από φόβο και/ή για κοινωνικούς λόγους και/ή για οικονομικούς λόγους.
    *Καθίστανται υποχρεωτικές και πολλαπλές οι απευθείας επαφές και συνδιαλλαγές θύματος-δράστη Ε.Β. και οι διαμεσολαβήσεις, με συνεδρίες ταυτόχρονης παρουσίας των δύο μερών (Άρ. 6 & 8: Αντικατ. Άρ. 1512 και 1514 ΑΚ).
    *Η «γονεϊκή αποξένωση» απαλείφθηκε ως όρος στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά παραμένει ως έννοια, μετονομαζόμενη σε «διάρρηξη των σχέσεων» (Άρ. 5, παρ. 2: τροπ. Άρ. 1511 ΑΚ και Άρ. 14: Αντικατ. Άρ. 1532 ΑΚ).
    *Η «ισόχρονη υποχρεωτική συνεπιμέλεια» απαλείφθηκε ως όρος στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά παραμένει ως έννοια αφού, ως κανόνας ορίζεται η «από κοινού και εξίσου άσκηση γονικής μέριμνας» (Άρ. 7: Αντικατ. Άρ. 1513 ΑΚ)
    *Η «εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου» απαλείφθηκε ως λεκτική περιγραφή στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά στην πράξη νομοθετείται, αφού την καθιστά δεδομένη η φράση «ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας» (Άρ. 13: Αντικατ. Άρ. 1520 ΑΚ).
    Οι προαναφερθείσες τροποποιήσεις του Α.Κ.:
    • θα θέσουν τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας (μητέρες και παιδιά) σε μεγαλύτερο κίνδυνο από αυτόν στον οποίο ήδη βρίσκονται
    • θα παρεμποδίσουν σε ακραίο βαθμό την πρόσβασή τους στην Δικαιοσύνη (Αστική και Ποινική) προκειμένου να προστατευτούν από την ενδοοικογενειακή βία.

  • 30 Μαρτίου 2021, 22:50 | Κατερίνα Καπερναράκου

    Το κυοφορούμενο νομοσχέδιο θα ήταν μία άριστη ευκαιρία για ενσωμάτωση των προβλέψεων της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης στο εθνικό Δίκαιο της χώρας μας και διόρθωση υφιστάμενων παραβιάσεων (όπως Ν.4640/2019, αρ. 6). Αντ’ αυτού, το υπουργείο θέτει σε διαβούλευση ένα νομοσχέδιο, με προβλέψεις, οι οποίες κατάφωρα παραβιάζουν τη Σύμβαση τουλάχιστον ως προς τα άρθρα 26,32,45,48 και 56 και ειδικότερα: το παιδί παύει να επέχει κεντρικό ρόλο, όπως μέχρι σήμερα ίσχυε με τον νόμο του 1983, και απλά πλαισιώνει τα δικαιώματα και το ρόλο των γονέων.
    * Το παδί, δηλαδή, προσεγγίζεται ως παθητικός δέκτης άσκησης γονεϊκών δικαιωμάτων και όχι ως αυτόνομος φορέας δικαιωμάτων, όπως ορίζεται από όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις για το παιδί, που ως χώρα έχουμε κυρώσει. Το νομοσχέδιο, ακόμα συγχέει το συμφέρον του με εκείνα τα δικαιώματα των γονέων, αδιαφορεί για την βούληση και άποψή του, παραβλέπει τα τραύματα του παιδιού – θύματος ενδοοικογενειακής βίας και παρέχει απρόσκοπτη πρόσβαση σε όλους τους δράστες ενδοοικογενειακής βίας.
    * Καλύπτει μόνο τα θύματα Ε.Β. που έχουν κινήσει ποινικές διαδικασίες και μόνο μετά την αμετάκλητη καταδίκη του δράστη (Άρ. 13 & 14: Αντικατ. Άρ. 1520 & 1532 ΑΚ), μέχρι την οποία, ο νόμος του παρέχει απρόσκοπτη και απεριόριστη πρόσβαση στα θύματά του για τουλάχιστον 7-10 έτη. Για να καταστεί αμετάκλητη μια δικαστική απόφαση στην Ελλάδα απαιτούνται αποφάσεις από όλους τους βαθμούς δικαιοσύνης, δηλαδή χρονικό διάστημα που μπορεί να υπερβαίνει ακόμα και τα 10 έτη, ανάλογα με την γεωγραφική περιφέρεια. Επιπλέον, το Νομοσχέδιο δεν λαμβάνει υπόψη του το γεγονός ότι πολλές μητέρες προσπαθούν να απαλλαγούν από την Ε.Β. που υφίστανται οι ίδιες και τα παιδιά τους προσφεύγοντας ΜΟΝΟ σε αστικά δικαστήρια: κάποιες δεν καταφέρνουν να την καταγγείλουν και άλλες επιλέγουν να μην την καταγγείλουν από φόβο και/ή για κοινωνικούς λόγους και/ή για οικονομικούς λόγους.
    *Καθίστανται υποχρεωτικές και πολλαπλές οι απευθείας επαφές και συνδιαλλαγές θύματος-δράστη Ε.Β. και οι διαμεσολαβήσεις, με συνεδρίες ταυτόχρονης παρουσίας των δύο μερών (Άρ. 6 & 8: Αντικατ. Άρ. 1512 και 1514 ΑΚ).
    *Η «γονεϊκή αποξένωση» απαλείφθηκε ως όρος στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά παραμένει ως έννοια, μετονομαζόμενη σε «διάρρηξη των σχέσεων» (Άρ. 5, παρ. 2: τροπ. Άρ. 1511 ΑΚ και Άρ. 14: Αντικατ. Άρ. 1532 ΑΚ).
    *Η «ισόχρονη υποχρεωτική συνεπιμέλεια» απαλείφθηκε ως όρος στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά παραμένει ως έννοια αφού, ως κανόνας ορίζεται η «από κοινού και εξίσου άσκηση γονικής μέριμνας» (Άρ. 7: Αντικατ. Άρ. 1513 ΑΚ)
    *Η «εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου» απαλείφθηκε ως λεκτική περιγραφή στο κείμενο προς διαβούλευση αλλά στην πράξη νομοθετείται, αφού την καθιστά δεδομένη η φράση «ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας» (Άρ. 13: Αντικατ. Άρ. 1520 ΑΚ).
    Οι προαναφερθείσες τροποποιήσεις του Α.Κ.:
    • θα θέσουν τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας (μητέρες και παιδιά) σε μεγαλύτερο κίνδυνο από αυτόν στον οποίο ήδη βρίσκονται
    • θα παρεμποδίσουν σε ακραίο βαθμό την πρόσβασή τους στην Δικαιοσύνη (Αστική και Ποινική) προκειμένου να προστατευτούν από την ενδοοικογενειακή βία.

  • 30 Μαρτίου 2021, 22:18 | ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΑΘΗΝΑΣ -ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

    Η προσθήκη τεκμηρίου καταλληλότητας του γονέα αναλόγως του σεβασμού των δικαιωμάτων του έτερου γονέα (και των σχετικών δικαστικών αποφάσεων) μετατοπίζει το κέντρο βάρους από το παιδί στη σχέση των δύο γονέων, καθώς σχετικοποιείται η πρόταξη του συμφέροντος του παιδιού.

  • 30 Μαρτίου 2021, 22:27 | Ευφροσυνη Χαμαλακη

    Το συμφέρον του παιδιου, για το οποίο θα έπρεπε να μεριμνά το νέο νομοσχέδιο δεν είναι να τρέχει πέντε μέρες από εδώ και πέντε από εκεί σαν βαλίτσα, για να ικανοποιηθουν οι γονείς προασπιζοντας τα δικαιώματα τους. Αντιμετωπίζουν τα παιδιά σαν κτήματα προς μοιρασια δείχνοντας τον εγωκεντρικο χαρακτήρα της επιδίωξης τους ενω πάνω από όλα βρίσκεται η υγιής ψυχοσυναισθηματικη ανάπτυξη του παιδιού και αυτό χρειάζεται περιβάλλον σταθερότητας. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ.

  • 30 Μαρτίου 2021, 22:53 | Παναγιωτης Αβραμης

    ΆΡΘΡΟ 5
    Συμφέρον του τέκνου.
    Αρθρο 1511
    Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ΙΣΟΧΡΟΝΗ και ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων.
    Το παιδι εχει δυο γονεις
    Το παιδι χρειάζεται δυο γονεις

    ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΩΡΑ !

  • 30 Μαρτίου 2021, 22:31 | Αναστάσιος Αλτούνης

    Άρθρο 5

    Τα παιδιά δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται με βάση το σπίτι που μένουν, αλλά με την αγάπη που τρέφουν και οι 2 γονείς τους. Ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα τους, εναλλασσόμενη διαμονή και στα 2 σπίτια τους.

  • 30 Μαρτίου 2021, 22:19 | Μαρία

    2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων (…)
    ή υπάρχει ισότητα ή όχι !

Σχόλια 1 … 20 21 22 23 24 … 41