Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1511
Άσκηση – ανάθεση γονικής μέριμνας κατά το συμφέρον του τέκνου
1. Κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον του τέκνου.
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς, πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο άσκησής της. Η απόφαση του δικαστηρίου λαμβάνει ιδίως υπόψη την ικανότητα και πρόθεση καθενός εκ των γονέων να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου, τη συμπεριφορά κάθε γονέα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα και τη συμμόρφωσή του με δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές διατάξεις και με προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν το τέκνο.
3. Η απόφαση του δικαστηρίου πρέπει επίσης να σέβεται την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξαιτίας ιδίως του φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού, της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσίας.
4. Ανάλογα με την ωριμότητα του τέκνου πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται η γνώμη του, πριν από κάθε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα και τα συμφέροντά του, εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής.».
Άρθρο 5
5 . Ασκώ με τον πρώην σύζυγο μου άτυπα την συνεπιμέλεια 7 χρόνια και έχουμε 2 δίδυμα σχεδόν στην εφηβεία. Προτείνω ΑΠΟΛΥΤΑ την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα των παιδιών τους. Πόσα παιδιά δεν έχουν σπίτι να μείνουν!!! Η εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες 2 κατοικίες των γονιών τους δίνει ευκαιρίες στα παιδιά να εκτιμήσουν πολλά πράγματα στην ζωή τους.
Και κυρίως δίνει την ευκαιρία να αναγνωρίζουν από κοινού και εξίσου την αγάπη των γονιών τους. ΔΕΝ δημιουργεί προβλήματα. Προβλήματα δημιουργούν οι αποκλειστικότητες
Το συμφέρον του τέκνου αποτελεί μία έννοια νομικά αόριστη. Με το ισχύον οικογενειακό δίκαιο εναπόκειται στη κρίση του Δικαστή να εξειδικεύσει πως εξυπηρετείται καλύτερα το συμφέρον του εκτιμώντας τα εξατομικευμένα στοιχεία της κάθε υπόθεσης. Η προσπάθεια οριοθέτησης και περιγραφής αυτής της έννοιας, όπως επιχειρείται στην παρ.2, αφενός περιορίζει ανεπίτρεπτα την κρίση του Δικαστή, αφετέρου έρχεται σε αντίθεση με Διεθνείς Συμβάσεις που δεσμεύουν τη χώρα μας, σύμφωνα με τις οποίες το συμφέρον του παιδιού κρίνεται ατομικά στην κάθε περίπτωση και υπερτερεί έναντι οποιουδήποτε άλλου δικαιώματος των γονέων του.
Μαρια Ρωτά, οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια και εκπαιδεύτρια στην οικογενειακή – Συστημική προσέγγιση.
Είναι ένα νομοσχέδιο ουτοπικά επικίνδυνο γιατί ακριβώς ενώ προσπαθεί να καθορίσει την καθημερινή πραγματική ζωή των παιδιών, είναι στην ουσία εκτός πραγματικότητας.
Είναι ένα νομοσχέδιο που σε καμία περίπτωση δεν νοιάζεται για την ψυχική υγεία των παιδιών. Φαίνεται ότι έχει να κάνει περισσότερο με την ικανοποίηση που διεκδικούν όλοι οι πατεράδες που θεωρούν ότι έχουν αδικηθεί από μητέρες που χρησιμοποιούν τα παιδιά ως μέσο ελέγχου, εκδίκησης και καταβολής διατροφής. Στην ουσία με το νομοσχέδιο αυτό οι πατεράδες «θέλουν να πάρουν το αίμα τους πίσω» και πάνε να γίνουν σχεδόν ίδιοι με τις μητέρες των παιδιών τους που μέχρι τώρα κατηγορούσαν.
Πριν μπω σε μια ανάλυση των σημείων που έχω ένσταση σε σχέση με την ψυχολογική υγεία των παιδιών θα ήθελα να πω κάτι αυτονόητο: τα παιδιά των χωρισμένων γονιών είναι πολύ σημαντικό να περνούν χρόνο και με τους δύο γονείς. Η ιδανική κατάσταση θα ήταν οι γονείς να χωρίζουν όμορφα και πολιτισμένα, να αφήνουν έξω το παιδί από τις προσωπικές τους διαφορές, να ενισχύει ο ένας θετικά την εικόνα του άλλου στα παιδί, να μένουν χωροταξικά κοντά, να συνεργάζονται για σοβαρά θέματα που έχουν να κάνουν με το παιδί, να περνάει ισόποσο χρόνο το παιδί και με τους δύο γονείς, να διαμορφώνεται ο χρόνος ανάλογα με την ηλικία και τις ανάγκες του παιδιού, να μην χρησιμοποιείται το παιδί ως μοχλός πίεσης είτε για να εκφραστούν αρνητικά συναισθήματα είτε για χρήματα.
Η κατάσταση που μόλις περιέγραψα είναι στατιστικά ένα 20%. Αυτοί οι γονείς το εν λόγω νομοσχέδιο δεν θα το χρειαστούν γιατί στην ουσία έχουν κάνει από μόνοι τους αυτό που ορίζει το νομοσχέδιο. Οι γονείς αυτοί δεν έχουν καταφύγει καν στα δικαστήρια.
Το νομοσχέδιο λοιπόν έχει να κάνει ως επί το πλείστον με γονείς που δεν έχουν καλή σχέση, που έχουν καταφύγει στα δικαστήρια και τώρα θα ξανανοίξουν όλες οι υποθέσεις, σε γονείς που δεν έχουν καταφέρει να τα βρουν μεταξύ τους. Με πρόφαση λοιπόν την ψυχική υγεία του παιδιού που έχει ανάγκη και τους δύο γονείς εξίσου (που είναι μια ξεκάθαρη αλήθεια αυτό) θα ανοίξει ένας καινούργιος κύκλος δικαστικών αντεγκλήσεων και ένα ή παραπάνω παιδιά που δεν θα έχουν μια σταθερή βάση, που θα μετακινούνται συνεχώς από ένα σπίτι σε ένα άλλο σπίτι.
Το πρώτο επίμαχο σημείο του νομοσχεδίου έχει να κάνει με τις υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας. Πρέπει να υπάρχει αμετάκλητη δικαστική απόφαση για τον γονέα θύτη. Αν βρίσκεται η υπόθεση ακόμα στα δικαστήρια ο γονέας που έχει κατηγορηθεί ως θύτης έχει δικαίωμα στην ισόποση επικοινωνία και διαμονή του παιδιού σε αυτόν. Μια αμετάκλητη δικαστική απόφαση στην Ελλάδα μπορεί να πάρει και 10 χρόνια.
Το δεύτερο επίμαχο σημείο έχει να κάνει με την καθημερινότητα του παιδιού. Και θα φέρω ένα πραγματικό παράδειγμα: 9 χρονών αγόρι που μένει με την μητέρα του στο Χαλάνδρι και ο πατέρας μένει στη Γλυφάδα. Το αγόρι πηγαίνει στο δημόσιο Χαλανδρίου και όλες οι δραστηριότητες του είναι σε κοντινή απόσταση. Πως ακριβώς θα περνάει το 1/3 ή το ½ του χρόνου με τον πατέρα. Ένας από τους δύο θα πρέπει να μετακομίσει. Είναι προς όφελος του παιδιού να περνάει την μισή ζωή του σε ένα αυτοκίνητο;
Το τρίτο επίμαχο σημείο είναι η σύγχυση της μέριμνας με την επιμέλεια. Ποιος θα αποφάσιζε για το παιδί; Σε ποιο σχολείο θα πάει; Ποιες είναι οι δραστηριότητες που θα ακολουθήσει; Θα πάει σε κάποιο πάρτι ή όχι; Τι ώρα θα γυρίζει τα Σάββατα; Δύο άνθρωποι που δεν έχουν καταφέρει να συνεννοηθούν μέχρι τώρα στη ζωή τους, με συνεχείς αλληλοκατηγορίες, πως θα συναποφασίζουν; Ή για κάθε μία παραμικρή απόφαση θα πηγαίνουν στο δικαστήριο; Πως αυτό ακριβώς ενισχύει την ψυχική υγεία του παιδιού; Το παιδί στην ουσία καθίσταται αντικείμενο και οι ανάγκες του υποτάσσονται στις διαθέσεις γονέων που αντιδικούν.
Θελουμε απλά να είμαστε ενεργά παρόν στη ζωη των παιδιών μας!!!! Αν κακοποιούσαμε τα παιδιά μας θα κλαίγανε να μείνουν μαζί μας έστω μια ώρα παραπάνω!!!! ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΘΕΤΟΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΚΟΠΟΙΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ !! Ο μοναδικός επίσημος φορέας το χαμόγελο του παιδιού επίσημος δηλώνει ότι οι γυναίκες είναι αυτές Που κακοποιούν τα παιδιά σε ποσοστό διπλάσιο σχεδόν από ότι οι μπαμπάδες !! ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΡΑΜΕΛΑ να προσπαθούν να παρουσιάσουν όλο τον ανδρικό πλυθησμο οτι είμαστε τέρατα!!! ΖΗΤΑΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, τα οποία μας έχουν ανάγκη !!!
Ίσος χρόνος και για τους δυο γονείς 50/50
Εναλασσομενη κατοικία
Κοινή ανατροφή
Ζούμε στο 2021 όχι στο 1983!!!
Ελπιζω να δικαιωθούν τα παιδιά μας
Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1511
Άσκηση – ανάθεση γονικής μέριμνας κατά το συμφέρον του τέκνου
(…)
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων , καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς, πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο άσκησής της. Η απόφαση του δικαστηρίου λαμβάνει ιδίως υπόψη την ικανότητα και πρόθεση καθενός εκ των γονέων να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου, τη συμπεριφορά κάθε γονέα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα και τη συμμόρφωσή του με δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές διατάξεις και με προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν το τέκνο.
(…)
Άρθρο 5
Το παιδί μου έχει ανάγκη να με γνωρίζει.Το σπίτι μου είναι και σπίτι του. Οι τοίχοι στην μητέρα του δεν θα διαμορφώσουν την τύχη του. Τροποποιήστε σας παρακαλώ το Άρθρο 1511 (ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων).
Άρθρο 5
Ισότητα από την αρχή για τα παιδιά μας. Να μην μεγαλώσουν στην ανισότητα που μεγαλώσαμε εγώ με τα αδέρφια μου. Ο μπαμπάκας μου είναι διαμάντι και έχασα όλη την παιδί μου ηλικία μαζί του ΑΝΑΙΤΙΑ!!! Δεν είναι δυνατόν να μιλάνε κάποιοι για μπαλάκι, βαλίτσα κλπ. Την αγάπη του μπαμπάκα μου στην παιδική μου ηλικία δεν μου την πρόσφερε κανένα έπιπλο. ΗΜΑΡΤΟΝ! Ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα των παιδιών μας. Η εναλλασσόμενη κατοικία δεν είναι πρόβλημα.
Άρθρο 5
Έχουμε 2 γονείς. Τα παιδιά μας έχουν 2 γονείς. Έχουν δικαίωμα να ζουν και να διαμορφώνουν σχέσεις με κάθε τρόπο και μέσο με τους γονείς τους. Ένα κτίσμα δεν αποτελεί μέτρο σύγκρισης της αγάπης. Ούτε μπορεί να την περιορίζει. Με νόμο η ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα των παιδιών τους με εναλλασσόμενη διαμονή και διανυκτέρευση και στα σπίτια. Είναι σπίτια και των παιδιών.
Εκ παραδρομής εστειλα για την διαμεσολάβηση στο άρθρο αυτο.
ΆΡΘΡΟ 6
Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.
Άρθρο 5
Έχουμε 2 γονείς. Τα παιδιά μας έχουν 2 γονείς. Έχουν δικαίωμα να ζουν και να διαμορφώνουν σχέσεις με κάθε τρόπο και μέσο με τους γονείς τους. Ένα κτίσμα δεν αποτελεί μέτρο σύγκρισης της αγάπης. Ούτε μπορεί να την περιορίζει. Με νόμο η ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα των παιδιών τους με εναλλασσόμενη διαμονή και διανυκτέρευση και στα σπίτια. Είναι σπίτια και των παιδιών.
Το κατατεθέν νομοσχέδιο δεν θεραπεύει το συμφέρον του παιδιού, αντ΄ αυτού δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα στην ήδη δυσχερή κατάσταση για τα παιδιά και τις μητέρες, στην περίπτωση των συγκρουσιακών διαζυγίων ή χωρισμών, που στην Ελλάδα είναι η πλειοψηφία.
Ο υπάρχων νόμος 1329/1983 είναι αυτός που εισήγαγε την κοινή γονική μέριμνα και την έννοια της συναινετικής συνεπιμέλειας και αφαιρούσε την έννοια του αρχηγού της οικογένειας που παραπέμπει στην πατριαρχία.
Το νομοσχέδιο εισάγει στην πραγματικότητα ακραίες συντηρητικές ρυθμίσεις που στην πράξη θα εφαρμοστούν σε βάρος των παιδιών και των γυναικών. Οι διατάξεις προσκρούουν ευθέως σε διεθνείς συμβάσεις και αν τυχόν ψηφιστεί πιθανώς θα καταδικαστεί η Χώρα από τα διεθνή δικαστήρια. Συγκεκριμένα :
α) Ο κακοποιητικός γονέας μόνο με αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου δεν ασκεί δικαιώματα επικοινωνίας και τη γονική μέριμνα το οποίο πρακτικά σημαίνει 8-10 έτη κακοποίησης (αντιβαίνει στη σύμβαση της Κωσταντινούπολης για τη βία κατά των γυναικών και την ενδοοικογενειακή βία και στη Χάρτα για τα Δικαιώματα του Παιδιού).
β) Εισάγεται αυθαίρετα ως ελάχιστη επικοινωνία 1/3 του χρόνου του παιδιού αφαιρώντας την υποχρέωση αξιολόγησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, χωρίς να προκύπτει αν αφορά στον ελεύθερο ή στον πραγματικό χρόνο. Στη περίπτωση που αφορά στον πραγματικό χρόνο είναι άτοπο καθώς πρόκειται για 8 ώρες την ημέρα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των διατροφών ή την κατάργηση των διατροφών των παιδιών. Άλλωστε μόνο η αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής θα ποινικοποιείται, γεγονός που, με τις υπάρχουσες συνθήκες και συνή θα διευκολύνει τη μη καταβολή της.
γ) Εισάγονται αυθαίρετα υποχρεώσεις των γονέων έναντι των παππούδων και των γιαγιάδων, τις οποίες συνδέει ο νομοθέτης με λόγο αφαίρεσης της γονικής μέριμνας.
δ) Εισάγονται αόριστες και δυσαπόδεικτες έννοιες στηριζόμενες σε ανυπόστατα ψυχολογικά κριτήρια και καταστάσεις όπως “διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης, και πρόκληση διάρρηξης σχέσεων” τις οποίες τις καθιστά λόγους αφαίρεσης της γονικής μέριμνας. Με άλλα λόγια ενώ το νομοσχέδιο επιβάλλει την επικοινωνία του παιδιού με τους γονείς, στην πράξη προβλέπει την αυθαίρετη αφαίρεση της άσκησης της γονικής μέριμνας.
ε) Το γεγονός ότι το νομοσχέδιο απαιτεί τη συμφωνία των γονέων σε κεφαλαιώδη ζητήματα της γονικής μέριμνας, όπως εκπαίδευση του παιδιού και υγεία, καθόλου δεν επιλύει τις αντιδικίες των γονέων αντίθετα τις γιγαντώνει, καθώς είναι βέβαιο ότι τα ζητήματα αυτά θα αποτελούν πεδίο μάχης.
στ) Ο νομοθέτης δεν προβλέπει καμία μέριμνα για την ίδρυση οικογενειακών δικαστηρίων και την δημιουργία κατάλληλων ψυχοκοινωνικών δομών.
ζ) Η αναδρομική ισχύς του νομοσχεδίου, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, για τις οικογένειες που έχουν ήδη ρυθμίσει τις σχέσεις τους, με προφανείς συνέπειες για μικρά και μεγαλύτερα παιδιά.
Ζητάω την απόσυρση του νομοσχεδίου.
Ξέρετε σε πόσους παιδοψυχολόγους έχω απευθυνθεί αγαπητοί; Ξέρετε ποσο ιδρώτα έχω ρίξει για να πετύχω όλα αυτά που μου συνέστησαν; «Σταθερότητα, αίσθημα ασφάλειας, ομαλότητα, σεβασμός στα αναπτυξιακά στάδια αλλά και στις ανάγκες του παιδιού, προσαρμοστικότητα, ηρεμία». Δεν θα μιλήσω για χρήματα που δαπανήθηκαν,τα χρήματα είναι το τελευταίο που μια Μάνα θα προτάξει ως σημαντικότερο-σε αντίθεση με τους «Ενεργούς» πατεράδες.
Βλέπω πια και εγώ και οι ειδικοί του παιδιού τα αποτελέσματα των προσπαθειών μου. Με ποιο δικαίωμα και ποιος θα γκρεμίσει ότι έχτισα; Κανένας!
Απόσυρση του νομοσχεδίου!
Το συμφέρον του παιδιού πάνω από τα συμφέροντα πατεράδων και μαμάδων!
Δεν μπορεί η συνεπιμελεια να έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα!!!
Το προτεινόμενο άρθρο επιχειρεί και πάλι να εξειδικεύσει την αόριστη νομική έννοια του συμφέροντος του τέκνου, η οποία είναι έννοια νομική, με αξιολογικό περιεχόμενο, που εξειδικεύεται κάθε φορά από το δικαστήριο. Γι’ αυτό η κρίση του δικαστηρίου ως προς το αν, ενόψει των περιστάσεων που δέχθηκε και για την ύπαρξη των οποίων κρίνει ανέλεγκτα, εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου, υπόκειται στον αναιρετικό έλεγχο (ΑΠ 1976/2008). Σύμφωνα με πάγια νομολογία των εθνικών μας δικαστηρίων, το συμφέρον του τέκνου λαμβάνεται υπό ευρεία έννοια, προς διαπίστωση δε της συνδρομής του εξετάζονται πάντα τα επωφελή και πρόσφορα για τον ανήλικο στοιχεία και περιστάσεις. Ουσιώδους σημασίας είναι και η επισημαινόμενη στο νόμο ύπαρξη ιδιαίτερου δεσμού του τέκνου προς τον ένα από τους γονείς του και η περί αυτού ρητώς εκφραζόμενη προτίμησή του, την οποία συνεκτιμά το δικαστήριο ύστερα και από τη στάθμιση του βαθμού της ωριμότητάς του. Δηλαδή σύμφωνα με την πάγια νομολογία για την εκτίμηση του συμφέροντος του τέκνου λαμβάνονται υπόψη όλες οι περιστάσεις της κάθε περίπτωσης που ποικίλουν και είναι, ενδεικτικά και όχι περιοριστικά, ο δεσμός του τέκνου με τους γονείς και τους αδελφούς/τις αδελφές του, ενδεχομένως και με πρόσωπα του ευρύτερου περιβάλλοντος, το μέχρι και την διάσπαση ή το διαζύγιο σταθερά διαμορφωμένο περιβάλλον και οι συνήθειες του παιδιού, ο χρόνος που μπορεί κάθε γονέας να διαθέσει, η καλή ψυχική και σωματική υγεία του γονέα κ.α. Στον βαθμό που στο νομοσχέδιο επιλέγονται περιοριστικά κάποια από τα ενδεικτικά κριτήρια η διάταξη καθίσταται στενή και εξόχως προβληματική κατά την εφαρμογή της.
Οπωσδήποτε, κατά πάγια νομολογία, για τη λήψη της απόφασης προς το συμφέρον του τέκνου δεν εξετάζεται ο λόγος του διαζυγίου ή της διακοπής της έγγαμης συμβίωσης ή ιδίως ποιος από τους δύο ευθύνεται για την λύση του γάμου εκτός και εάν η συμπεριφορά του υπαιτίου γονέα έχει επιδράσει στην άσκηση της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας με
τρόπο που αντιτίθεται στο συμφέρον του τέκνου και αναμένεται και έναντι του τέκνου η
τήρηση ανάλογης συμπεριφοράς. Ωστόσο η αναφορά στο παρόν άρθρο–στο δεύτερο προστιθέμενο εδάφιο–, της φράσης «της συμπεριφοράς κάΚε γονέα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα» χωρίς σύνδεση της συμπεριφοράς με δυσμενείς συνέπειες για το τέκνο και πρόκλησης βλάβης σε αυτό, κινδυνεύει να εισαγάγει το στοιχείο της υπαιτιότητας στις σχέσεις των πρώην συζύγων ως καίριο για την ανάθεση της επιμέλειας του τέκνου. Από μόνη της δε, η αδόκιμη και αόριστη φράση «κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα» θα οδηγήσει νομοτελειακά σε δικόγραφα 100άδων σελίδων που θα αναλύουν λεπτομερειακά όλη τη συμπεριφορά των γονέων από τη γέννηση του παιδιού και κατ’ αποτέλεσμα θα επιτείνει την αντιδικία μεταξύ των γονέων. Τέλος, δεν μπορεί να ανάγεται ως κριτήριο για τον προσδιορισμό του συμφέροντος του τέκνου η τήρηση από τον γονέα τυχόν προγενέστερων συμφωνιών (ακόμη και εξωδικαστικών), οι οποίες άθ ίαιοΐο ενδέχεται να αποδείχθηκαν αντίθετες με το συμφέρον του τέκνου.
Αναφορικά με την πρόβλεψη ότι «για την ανάΚεση της άσκησης της γονικής μέριμνας Κα λαμβάνεται υπ’ όψιν η συμμόρφωση του γονέα με δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές διατάξεις και με προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν το τέκνο» τίθεται το ζήτημα στην μεν μη συμμόρφωση με δικαστικές αποφάσεις εάν έχει κριθεί δικαστικώς στα ποινικά δικαστήρια η μη συμμόρφωση με το διατακτικό αυτών (άρθρο 169Α Ποινικού Κώδικα) και αν υπάρχουν σοβαροί λόγοι που επιβάλλουν στον γονέα, για την προστασία του συμφέροντος του τέκνου του, να μην συμμορφωθεί με τις δικαστικές αποφάσεις οι οποίοι υπήρχαν κατά την έκδοσή τους ή προέκυψαν μετά. (κακοποίηση του τέκνου κατά την διάρκεια της επικοινωνίας, ασέλγεια κ.α.), δηλαδή αν έχουν τελεστεί σε βάρος του τέκνου ή του άλλου γονέα ποινικά αδικήματα που βρίσκονται στο στάδιο της διερεύνησης. Είναι γνωστό πόσο χρονοβόρα μπορεί να είναι η σχετική ποινική διαδικασία, ιδίως μάλιστα όσον αφορά κακουργηματικές πράξεις, ώστε στον χρόνο που εκδικάζεται σε επίπεδο ασφαλιστικών μέτρων ή κυρίας δίκης η ανάθεση της άσκησης της γονικής μέριμνας να μην έχει προλάβει εκδοθεί ποινική απόφαση κατά του υπαιτίου γονέα. Συνεπώς, δεν μπορεί να τίθεται το ανελαστικό κριτήριο της μη συμμόρφωσης με δικαστικές αποφάσεις ή εισαγγελικές διατάξεις ως καθοδηγητικός και καθοριστικός παράγοντας για την ανάθεση της άσκησης της γονικής μέριμνας.
Περαιτέρω, το εδάφιο 4 προβλέπει: «Ανάλογα με την ωριμότητα του τέκνου πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται η γνώμη του, πριν από κάΚε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα και τα συμφέροντά του, εφόσον η γνώμη του τέκνου κριΚεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καΚοδήγησης ή υποβολής.» Η προϋπόθεση «εφόσον η γνώμη του τέκνου κριΚεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καΚοδήγησης ή υποβολής» ενυπήρχε μέχρι τώρα ως σιωπηρή παραδοχή σε όλες τις εκτιμήσεις της γνώμης του τέκνου από τα δικαστήρια. Στις περιπτώσεις όπου η γνώμη του τέκνου δεν λαμβανόταν υπόψη, ήταν λόγω έλλειψης ωριμότητας ή ένδειξης επηρεασμού της από τον άλλο γονέα και η σχετική αξιολόγηση του δικαστηρίου περιλαμβανόταν ρητά και αιτιολογημένα στο σκεπτικό της απόφασης. Ωστόσο, η ρητή εισαγωγή της πρόβλεψης αυτής υποδεικνύει την αρνητική στόχευση του νομοσχεδίου σε σχέση με το συμφέρον του τέκνου και απηχεί την διαδομένη προκατάληψη ότι το παιδί δεν έχει ελεύθερη βούληση, παραβιάζοντας έτσι διεθνείς κανόνες και συμβάσεις για την προστασία των δικαιωμάτων και της προσωπικότητας του παιδιού, το οποίο θεωρείται αυτοτελής προσωπικότητα με δική του βούληση και αυτοτελώς προστατευτέα δικαιώματα. Ιδίως η πρόβλεψη αυτή παραβιάζει την διάταξη του άρθρου 12 της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, σύμφωνα με την οποία λαμβάνεται υπόψη η γνώμη του παιδιού αναλόγως με την ηλικία και την ωριμότητά του χωρίς άλλα κριτήρια.
θεωρώ απαράδεκτο τον 21ο αιώνα, σε μία χώρα δικαίου, στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία να υπάρχει προτεινόμενο νομοσχέδιο που να μιλάει για ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ συνεπιμέλεια. Δεν μπορεί να υποστηρίζουμε μία «λύση» φασόν, που να δίνεται σε κάθε περίπτωση ελαφρά την καρδία. Συμφωνώ με τη χρήση μιάς τέτοιας λύσης όταν και εάν οι γονείς έχουν τη δυνατότητα πλήρης συνεννόησης και επικοινωνίας με πρώτο και απόλυτο στόχο την ορθή ανάπτυξη των τέκνων τους. Ωστόσο, οι περισσότερες περιπτώσεις διαζευγένων ζευγαριών δεν έχουν καμία δίοδο επικοινωνίας, έχουν διάσταση απόψεων και προσωπικές διαφωνίες που δεν επιτρέπουν την πλήρη συνεννόηση και επικοινωνία. Δυστυχώς, τα παιδιά μπαίνουν στη μέση και ο γονέας που δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί την κατάσταση, τα χρησιμοποιεί και τα πληγώνει με «ελαφρυντικό» ότι φταίει ο άλλος γονέας και όχι ο ίδιος. Είναι πολύ ωραίο πράγμα ένα παιδί να μεγαλώνει με τους δύο γονείς του, αλλά είναι πιο ωραίο, χρήσιμο και απαραίτητο ένα παιδί να μεγαλώνει με τον άνθρωπο που θέλει να του δώσει κάθε εφόδιο ώστε να εξελιχθεί σε έναν ολοκληρωμένο δυνατό ευτυχισμένο και υπέυθυνο άνθρωπο, ο οποίος δεν θα είναι θύμα καμίας κακοποίησης (ψυχικής ή σωματικής), επειδή ο γονέας του δεν είναι ικανός να αντιμετωπίσει ένα διαζύγιο.
ΟΧΙ σε οποιαδήποτε υποχρεωτική «λύση» όταν μιλάμε για τα παιδιά μας
ΟΧΙ σε οποιαδήποτε πιθανότητα εκμετάλλευσης των παιδιών απο γονείς που είναι ακατάλληλοι να λύσουν τις προσωπικές τους διαφορές
ΟΧΙ στη χρήση της συνεπιμέλειας ως όπλο στους γονείς για να εμπλέκονται και να δημιουργούν προβλήματα ο ένας στον άλλον.
ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΙΣΟΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ. ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΝ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΙ, ΑΠΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΛΛΩΣΤΕ ΝΑ ΧΩΡΙΣΑΝ. ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΟΙΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ. Ο ΓΟΝΕΑΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΟΙΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΔΙΑΣΠΑΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΤΕΚΝΟ 1/3, ΑΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΝΟΜΟ Η’ ΧΩΡΑ. ΑΝ ΜΕΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΝΟΜΟ ΚΑΙ ΣΕ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ 50ΧΛΜ, 50-50 ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ. ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΣ ΓΟΝΕΑΣ ΔΗΛΑΔΗ ΑΣΚΕΙ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΔΙΑΡΡΗΞΗ ΣΧΕΣΕΩΝ, ΔΕΝ ΚΑΤΑΒΑΛΕΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΣΕ ΑΛΛΟ ΝΟΜΟ ΜΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΚΝΟ, ΑΡΠΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΤΕΡΟ ΓΟΝΕΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΧΕ ΣΥΜΦΩΝΙΑ Η’ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ, ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΑΝ ΚΑΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΓΟΝΕΑ ΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟΣ
ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ
1 .Το συμφέρον του τέκνου πρωτίστως εξυπηρετείται από την ισόχρονη ανατροφή και
φροντίδα του τέκνου από τους δύο γονείς του, και στην αποτροπή διάρρηξης των
σχέσεών του καθώς και στην αποτροπή αποξένωσης του τέκνου με καθένα από του
γονείς
Η εξαναγκαστική επιμέλεια που προτείνει το νομοσχέδιο, αλλά και η σχετικοποίηση της
γονικής μέριμνας έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το συμφέρον του παιδιού, τις Διεθνείς
Συμβάσεις για τα δικαιώματά του, καθιστώντας το από υποκείμενο δικαίου σε αντικείμενο.
Απουσιάζει κάθε μέριμνα πλαισίωσης της, ως οφείλει σε υποθέσεις οικογενειακού δικαίου
εξατομικευμένης κρίσης του δικαστή, με τις κατάλληλες υποδομές (ειδικά οικογενειακά
δικαστήρια, αυτοτελείς κοινωνικές υπηρεσίες που θα γνωμοδοτούν). Προκρίνει δε τη
διαδικασία της διαμεσολάβησης, επιβαρύνοντας το κόστος ενός διαζυγίου με αμφίβολα
αποτελέσματα.
Η αλλαγή κατοικίας για έναν ανήλικο αποδιοργανώνει τη ζωή ενός παιδιού, μεταβάλλοντας
το σε παιδί με βαλίτσα. Λησμονεί τις ανάγκες, την ξεχωριστή προσωπικότητα και τον
εύθραυστο ψυχισμό του παιδιού, ειδικά στις περιπτώσεις, που η εξαναγκαστική επιμέλεια
ασκείται από τους δυο γονείς ανταγωνιστικά και εχθρικά, καθώς καθένας θα ζητεί
διαφορετικά πράγματα από το παιδί Η επικοινωνία δεν είναι ωφέλιμο να μεταβάλλεται
στην ουσία σε συμμετοχή στην επιμέλεια ή να περιλαμβάνει διανυκτέρευση στα πολύ
μικρά παιδιά.
Ο νομοθέτης δεν είναι σε θέση να γνωρίζει ούτε να προεξοφλεί τις ειδικές συνθήκες της
κάθε ατομικής περίπτωσης. Η γενική εκ των προτέρων ρύθμιση με νόμο αντιστρατεύεται σε
συγκεκριμένες περιπτώσεις το συμφέρον του παιδιού, το οποίο δεν μπορεί πάντοτε να
ταυτίζεται με την ισόχρονη παρουσία των γονέων στη φροντίδα του και τη συνεχή
εναλλαγή της διαμονής του. Όλες οι άλλες επιδιώξεις πρέπει να υποχωρούν μπροστά στο
συμφέρον του παιδιού.
Το άρθρο 5 πρέπει να απαλειφθεί.
Το αρ. 5 του Σχεδίου Νόμου πρέπει να απαλειφθεί.
Το συμφέρον του παιδιού αποτελεί αόριστη νομική έννοια και πρέπει να εξειδικεύεται και
να ερμηνεύεται από το δικαστή, με κριτήριο και τα στοιχεία που έχει υπόψη του.
Η θέσπιση της εξυπηρέτησης του συμφέροντος«πρωτίστως από την ουσιαστική συμμετοχή
και των δύο γονέων» ως προκαθορισμένης κατεύθυνσης του δικαστή αντιβαίνει στην
έννοια του συμφέροντος του παιδιού (Διεθνείς Συμβάσεις)και δημιουργεί κίνδυνο να
στερηθούν τα παιδιά, που βιώνουν κακοποίηση κ ενδοοικογενειακή βία, άμεσης και
αποτελεσματικής προστασίας. Συχνά, η απομάκρυνση του τέκνου από τον έναν γονέα είναι
απαραίτητη για να εξασφαλιστεί ήρεμο και ομαλό ατομικό και οικογενειακό περιβάλλον.
Η προσθήκη της διάταξης «εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν
αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής» συνιστά περιορισμό του αναφαίρετου
δικαιώματος των παιδιών να εκφράζουν τη γνώμη τους για κάθε απόφαση που αφορά στο
πρόσωπό τους (Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, Ευρωπαϊκή Σύμβαση για
τα Δικαιώματα του Ανθρώπου).Η λήψη υπόψη της γνώμης του τέκνου πρέπει να εκτιμάται
ελεύθερα από το δικαστήριο, κατόπιν αξιολόγησης των συγκεκριμένων περιστάσεων της
υπόθεσης.
Δεν απαιτείται τροποποίηση του Νόμου για τη διασφάλιση της ανάθεσης της γονικής
μέριμνας και στους δύο γονείς, όπου αυτό επιβάλλεται από το συμφέρον του τέκνου.
ΝΑ γινουν οι προσθηκες με ΚΕΦΑΛΑΙΑ γραμματα
«Άσκηση – ανάθεση γονικής μέριμνας κατά το συμφέρον του τέκνου.
1. Κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον του τέκνου ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ , ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΙΣΟΧΡΟΝΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΓΟΝΕΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ.
2. Στο συμφέρον του τέκνου, ΟΠΩΣ ΟΡΙΣΤΗΚΕ πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ ή με τον τρόπο άσκησής της. Η απόφαση του δικαστηρίου λαμβάνει ιδίως υπόψη την ικανότητα και πρόθεση καθενός εκ των γονέων να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΕΚΝΩΝ, τη συμπεριφορά κάθε γονέα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα και τη συμμόρφωσή του με δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές διατάξεις και με προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν το τέκνο.
3. Η απόφαση του δικαστηρίου πρέπει επίσης να σέβεται την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξαιτίας ιδίως του φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού, της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσίας.
4. Ανάλογα με την ωριμότητα του τέκνου πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται η γνώμη του, πριν από κάθε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα και τα συμφέροντά του, εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής. ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΕΙΔΙΚΟΥ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟΥ.»
Είμαστε και εμείς γονείς !!! Έχουμε κάθε δικαίωμα να ζούμε και εμείς τα παιδιά μας! ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ !!! Ας μπει ένα τέλος σε αυτόν τον πόνο ‘!!!! ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΥΤΕ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΕΣ ΟΥΤΕ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ για να βλέπουμε τα παιδιά μας 2 ώρες την εβδομάδα όπως οι κρατούμενοι στις πιο σκληρές φυλακές !!
ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ ΧΘΕΣ !!! Δε γινετε να π περιμένουμε αλλά 40 χρόνια , καταστρέφονται γενιές !
1) κοινή ανατροφή
2) 50/50 ίσος χρόνος και με τους δυο γονεις!!! Τα παιδιά έχουν δυο γονείς !!!! Όχι έναν γονέα και έναν επισκέπτη !!!
3) εναλασσομενη κατοικία
Ελπιζω να εφαρμόσει όλα αυτά τα οποία εδω και ένα χρόνο ο άξιο αγαπητός κ Τσιάρας έβγαινε στα κανάλια και ανέφερε , υπάρχουν άπειρα βίντεο από συνεντεύξεις σε όλα τα κανάλια !!! Για πιο λόγο κάνετε πίσω κ υπουργέ και τραβάτε τον ορο ΣΥΝΈΠΙΜΕΛΕΙΑ ;;;;;;; Μας δώσατε ελπίδες!! ΜΗ ΚΟΒΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΟΝΕΑ ΠΟΥ ΔΕ ΔΙΑΜΕΝΕΙ!!!! Ε Λ Ε Ο Σ
Το συμφέρον του τέκνου χρειάζεται να συνυπολογίζεται με την ύπαρξη βίας μέσα στην οικογένεια και να προστατεύεται το παιδί άμεσα, όχι μετα από μακροχρόνιες δικαστικές διαμάχες. Είναι απαραίτητη η δημιουργία οικογενειακών δικαστηρίων πλαισιωμένων με τις κατάλληλες κοινωνικές υπηρεσίες
Άρθρο 5
Ισότητα από την αρχή για τα παιδιά μας. Να μην μεγαλώσουν στην ανισότητα που μεγαλώσαμε εγώ με τα αδέρφια μου. Ο μπαμπάκας μου είναι διαμάντι και έχασα όλη την παιδί μου ηλικία μαζί του ΑΝΑΙΤΙΑ!!! Δεν είναι δυνατόν να μιλάνε κάποιοι για μπαλάκι, βαλίτσα κλπ. Την αγάπη του μπαμπάκα μου στην παιδική μου ηλικία δεν μου την πρόσφερε κανένα έπιπλο. ΗΜΑΡΤΟΝ! Ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα των παιδιών μας. Η εναλλασσόμενη κατοικία δεν είναι πρόβλημα.
είναι ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΝΑΝΤΑΤΑΙ ΣΤΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΚΑΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ, το οποίο είναι μία αόριστη νομική έννοια ,ελαστική και δυναμική που χρήζει εξειδίκευσης από τον Δικαστή. Αλλά, αφού δηλώνει την «πίστη» του στην ανικανότητα του Δικαστή, έρχεται σε αντίθεση με όλα τα διεθνή κείμενα υπερνομοθετικής ισχύος και με το ίδιο το Σύνταγμα και η ψήφισή του θα μας οδηγήσει κατ´ αναπότρεπτο τρόπο στην καταδίκη της χώρας μας, ακόμη και για μόνη την περιγραφή του συμφέροντος του παιδιού στον νόμο.
Εν έτη 2021 και μέτα από κόπους και αγώνες για εξίσωση των δυο φύλλων , τι ότι πιο λογικό η ίση αντιμετώπιση τους!!! Και οι δυο γονείς έχουν χρέος και υποχρέωση να είναι δίπλα στα παιδιά τους εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις με γνώμονα πάντα το συμφέρον του παιδιού Χωρίς εγωισμούς και αντιδικίες !!!!!
ΕΠΙΒΑΛΕΤΑΙ
Α) ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ
Β) ΙΣΟΣ ΧΡΟΝΟΣ 50/50 τα παιδιά δεν είναι κλάσμα , έχουν ανάγκη την παρουσία και των δυο γονέων
Γ! ΕΝΑΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ
Μακάρι ο θεός να φωτίσει όλο το κόσμο για το καλό των παιδιών !!!!!
Το συμφέρον του τέκνου είναι κοινή επιμέλεια,η αυτονόητη νομική ισότητα των γονέων και η εναλλασσόμενη κατοικία όπως ακριβώς αναφέρονται στο
Ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης 2079/2015.
Η παράγραφος 2 να τεθεί ως εξής
«Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη, ισότιμη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς, πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν κατά τις διατάξεις του νόμου, το δικαστήριο αποφασίζει σχετικά με τον τρόπο άσκησής της γονικής μέριμνας. Η απόφαση του δικαστηρίου λαμβάνει ιδίως υπόψη την ικανότητα και πρόθεση καθενός εκ των γονέων να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου, την συμπεριφορά κάθε γονέα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα και την συμμόρφωσή του με δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές διατάξεις και με προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν το τέκνο.»
ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΟΝ.ΙΣ.
Η παραγραφος 4 να τεθεί ως εξής
“Ανάλογα με την ωριμότητα του τέκνου πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται η γνώμη του, αφού εξασφαλιστούν κατάλληλες συνθηκες για την ομαλή ψυχοσυναισθηματική του κατάσταση και χωρις να εξαναγκαζεται σε επιλογή γονέα πριν από κάθε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα και τα συμφέροντά του, εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής.»
η προϋπόθεση της αμετάκλητης καταδίκης του γονέα για ενδοοικογενειακή βία κλπ. για να περιοριστεί ή αποκλειστεί το δικαίωμα επικοινωνίας του ή για να τεκμαίρεται η κακή άσκηση της γονικής μέριμνας τελεί σε ευθεία σύγκρουση με τον Ν. 3500/2006 και τον Ν. 4135/2018 (Σύμβαση Κωνσταντινούπολης), που προβλέπουν τη δυνατότητα επιβολής περιοριστικών μέτρων μη επικοινωνίας (μη προσέγγισης της κατοικίας των σχολείων και των εκπαιδευτηρίων των τέκνων κλπ.) ήδη από το αρχικό στάδιο της υποβολής της καταγγελίας για ενδοοικογενειακή βία κατά του κακοποιητικού γονέα.
Η υποχρεωτική συν-απόφαση των γονέων, που με διάφορους τρόπους ιδρύεται μέσα από τα άρθρα του νομοσχεδίου για πολλά θέματα τα οποία μέχρι πρότινος επιλύονταν από τον/την γονέα που έχει την επιμέλεια, σε περιπτώσεις συγκρουσιακής σχέσης των γονέων θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα και θα αυξήσει την συχνότητα προσφυγής στη δικαιοσύνη, εξαντλώντας οικονομικά και καταβάλλοντας ψυχικά τον/την γονέα που έχει την επιμέλεια, με αποτέλεσμα να μην έχει τη δύναμη να αναθρέψει το παιδί του/της, αλλά και με πιθανό αποτέλεσμα την αποτροπή εκ των προτέρων από ένα μελλοντικό διαζύγιο προς αποφυγή τέτοιων καταστάσεων.
Η συνθήκη αυτή θα επηρεάσει κυρίως τις μητέρες, οι οποίες στην προσπάθεια ανατροφής των τέκνων τους ως εργαζόμενες ή άνεργες με τις πενιχρές διατροφές που επιδικάζονται από τα δικαστήρια, την έλλειψη υποστήριξης από το Κράτος στις μονογονείς και τη δύσκολη (σε πολλές περιπτώσεις) σχέση με τον πρώην σύντροφό τους και σε άλλες περιπτώσεις ακόμη και τη βίαιη σχέση με αυτόν, θα κληθούν να αντεπεξέρχονται στις αυξημένες δικαστικές δικλείδες που παρέχει το παρόν νομοσχέδιο στον άλλο γονέα καθώς και στην ισορρόπηση της ζωής τους και της ζωής των παιδιών τους πάνω στο λεπτό σκοινί του «1/3 χρόνου επικοινωνίας».
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΔΙΑΤΥΠΩΣΩ ΤΙΣ ΕΞΗΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ ΕΠΙ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΑΡΘΡΩΝ:➢ ‘Αρθρο 5
Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ
Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«’Αρθρο 1511
(…)
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων (…)➢ ‘Αρθρο 8
Παρέκκλιση από την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας- Αντικατάσταση άρθρου 1514 ΑΚ
Το άρθρο 1514 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«’Αρθρο 1514
Παρέκκλιση από την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας
(…)
2. Αν δεν είναι δυνατή η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας, εξαιτίας συνδρομής σπουδαίου λόγου, και ιδίως αν ο ένας γονέας έχει καταδικαστεί για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή αδιαφορεί συστηματικά για τις υποχρεώσεις του σχετικά με την ανατροφή του τέκνο (…).
3. Το δικαστήριο μπορεί ανάλογα με την περίπτωση:
α) να κατανείμει την άσκηση της γονικής μέριμνας μεταξύ των γονέων, καθορίζοντας εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου στις κατοικίες αυτών, για χρόνο που δεν επιτρέπεται για οποιονδήποτε γονέα, να είναι κατώτερος από το 1/3 του συνολικού χρόνου διαβίωσης του τέκνου, ή να εξειδικεύσει τον τρόπο άσκησής της στα κατ΄ ιδίαν θέματα (..)➢ Άρθρο 9
«Άρθρο 1515 Τέκνα γεννημένα χωρίς γάμο των γονέων τους.
(..) Όταν το τέκνο αναγνωρίζεται εκούσια ή δικαστικά με αγωγή που άσκησε ο πατέρας, αποκτά γονική μέριμνα και ο πατέρας, την οποία ασκεί από κοινού και εξίσου με τη μητέρα (…)➢ ‘Αρθρο 12
«’Αρθρο 1519 Σημαντικά ζητήματα επιμέλειας τέκνου
Για τη μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου που επιδρά ουσιωδώς στο δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, απαιτείται προηγούμενη έγγραφη συμφωνία των γονέων ή προηγούμενη οριστική δικαστική απόφαση που εκδίδεται μετά από αίτηση ενός από τους γονείς. Μονομερής από τον ένα γονέα μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου, δίχως να συντρέχουν οι προϋποθέσεις του παρόντος, συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας.➢ ‘Αρθρο 14
Συνέπειες κακής άσκησης – Αντικατάσταση άρθρου 1532 ΑΚ
Το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«’Αρθρο 1532 Συνέπειες κακής άσκησης
(…)
Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως: 1. η υπαίτια μη συμμόρφωση προς αποφάσεις και διατάξεις δικαστικών και εισαγγελικών αρχών που αφορούν το τέκνο ή προς την τυχόν υπάρχουσα συμφωνία των γονέων για την άσκηση της γονικής μέριμνας, 2. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς, 3. η υπαίτια παράβαση των όρων της συμφωνίας των γονέων ή της δικαστικής απόφασης για την επικοινωνία του τέκνου με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει και η με κάθε άλλο τρόπο παρεμπόδιση της επικοινωνίας, 4. η κακή άσκηση και η υπαίτια παράλειψη της άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας από τον δικαιούχο γονέα, 5. η αδικαιολόγητη άρνηση του γονέα να καταβάλλει τη διατροφή που επιδικάστηκε στο τέκνο από το δικαστήριο ή συμφωνήθηκε μεταξύ των γονέων, 6. η αμετάκλητη καταδίκη του γονέα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, 7. οι αβάσιμες / ψευδείς κατηγορίες και ισχυρισμοί εις βάρος του άλλου γονέα
Σε αυτό το άρθρο επιβάλλεται να προστεθεί ότι το συμφερον του τέκνου ικανοποιείται με την ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΞΙΣΟΥ, ΙΣΟΧΡΟΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ των γονέων του στην ανατροφή του.
Τα παιδιά για να αναπτύξουν όλα τα ταλέντα και τις δεξιότητες τους χρειάζονται πολλά και διαφορετικά ερεθίσματα.
Με την ισόχρονη παρουσία των γονέων τους στη ζωή τους θα μπορέσουν να αναπτύξουν όλα τα ταλέντα και τις δεξιότητες τους και να μείνουν μακριά από κακές επιρροές, όπως συμβαίνει με τα παιδιά των μη διαζευγμένων γονέων.
Ο νομοθέτης του 1983 και η νομολογία των δικαστηρίων λειτούργησαν ΑΠΑΝΘΡΩΠΑ για δεκαετίες πάνω στις πλάτες γενεών και γενεών παιδιών.
Ήρθε η ώρα να το διορθώσουμε αυτό.
Ο νομοθέτης ΟΦΕΙΛΕΙ στα παιδιά μας να αναγράψει την ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΞΙΣΟΥ ΙΣΟΧΡΟΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.
Ο πατέρας μου ήταν ένα κάθαρμα. Μια ζωή εγώ προσπαθούσα να ξεφύγω αλλά το σοί και το χωριό μου έλεγε «ό,τι και να είναι, είναι πατέρας σου, πρέπει να έχεις καλή σχέση».
Υπέφερα και έκανα πολλά χρόνια ψυχοθεραπεία για να λήξει μέσα μου ότι όχι, δεν πρέπει να έχω καλή σχέση με το ζόρι, δεν με βοηθάει να έχω καλή σχέση με το κάθαρμα, κι ας είναι πατέρας μου.
Και εσείς νομοθετείτε τώρα αυτό που με σκλάβωνε, με το
«πρωτίστως από την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων».
Οσα παιδιά δεν έχουν καλό γονιό/γονείς , το συμφέρον τους είναι να είναι μακριά του(ς).
Μας ρωτήσατε εμάς τους πατεράδες εάν θέλουμε να αναλάβουμε όλοι αυτές τις ευθύνες??? Αν είμαστε ικανοί αναρωτηθήκατε???
Διαφωνώ με την υποχρεωτική συνεπιμέλεια. Να εφαρμοστεί μόνο συναινετικά, εφόσον και οι δυο γονείς αντιλαμβάνονται ποιο είναι το συμφέρον του παιδιού μας, πέρα από εγωισμούς και μικροσυμφέροντα. Είναι ντροπή για το φύλο μας να αφήνουμε τη μητέρα των παιδιών μας να κάνει μεροκάματα δεξιά και αριστερά για να έχει τα απαραίτητα το παιδί μας, και μεις να καθόμαστε και να διαμαρτυρόμαστε για τη διατροφή.
ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΚΑΝΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΙΔΙ. ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΑ ΜΕ ΕΞΩΣΟΜΑΤΙΚΗ ΜΟΥ ΚΟΣΤΙΣΕ ΑΥΤΟ 15,000Ε ΠΟΥ ΕΦΤΗΣΑ ΑΙΜΑ ΓΙΑΤΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΑΝΕΡΓΗ. ΔΕΝ ΥΠΕΙΡΧΕ ΒΙΑ. ΑΣΥΜΦΝΙΕΣ ΚΑΙ ΘΕΜΑΤΑ ΜΕ ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΜΟΥ. ΗΜΟΥΝ ΑΨΩΓΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΠΩΣ Κ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ. ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΝΑ ΣΤΕΡΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΛΗΞΡΩΝΩ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΔΙΑΤΡΟΔΗ ΣΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΥΠΟΤΗΘΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ. ΧΟΡΙΑ ΠΟΣΑ ΧΑΛΑΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ Κ.Α ΚΑΙ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟΝ ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΑ ΝΑ ΤΩΝ ΒΛΕΠΩ . ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΖΩ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΩ.
ΙΣΩΣ ΧΡΟΝΟΣ ΙΣΙΑ ΟΛΑ , ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ,ΜΕΡΙΜΝΑ, ΚΑΙΝ ΔΙΑΤΡΟΦΗ.
ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΥΠΗΡΧΕ ΒΙΑ ΣΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΩΣΤΑ. ΤΟΤΕ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ… ΑΥΤΟ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΩΡΕΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ ΙΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΝΑ…. ΚΑΙ ΕΞΑΛΟΥ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΓΟΝΕΙΣ Κ ΑΔΕΛΦΙΑ ΠΟΥ ΕΑΝ ΧΡΙΑΣΤΟΥΜΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΔΙΝΟΥΝΕ ΟΧΙ ΜΟΝΟ Η ΜΑΜΑΔΕΣ. ΣΥΝΕΠΗΜΕΛΕΙΑ ΣΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΣΤΟ
ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΧΗΜΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΧΩΡΙΣΟΥΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ . Η ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΙΜΑΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ… ΤΟ ΒΙΩΣΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ.. ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟ ΕΦΕΡΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ. ΟΧΙ ΝΑ ΤΟ ΜΕΑΛΩΝΟΥΝ Η ΜΑΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΖΗΜΑ ΣΤΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ
Στο άρθρο αυτό θα πρέπει να προστεθούν οι έννοιες «ισόχρονη», «εναλλασσόμενη διαμονή» και «αποτροπή της γονικής αποξένωσης», καθώς αποτελούν προϋπόθεση για την κοινή γονική μέριμνα και συνεπιμέλεια.
Σύμφωνα με την Aρχή της ισότητας των δύο γονέων άρθρο 1511 παρ. 3 Α.Κ. , άρθρα 4 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος , Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (άρθρο 18 ΔΣΔΠ) , Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου άρθρο 8 , Ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης 2079/2015 με σύσταση στα κράτη – μέλη να θεσπίσουν την εναλλασσόμενη κατοικία του τέκνου, τουλάχιστον για χρόνο 1/3 της ζωής του με τον μη έχοντα την επιμέλεια γονέα, ως ελάχιστο ποσοστό ικανοποίησης του τέκνου βάσει διεπιστημονικών – διακρατικών μελετών, επιβάλλεται η ενιαία και αδιάσπαστη γονική μέριμνα, για όλους τους γονείς, που δεν έχουν κριθεί ακατάλληλοι για το γονεϊκό τους ρόλο , ενώ απαιτούνται για την εναρμόνιση της νομοθεσίας με τις διεθνείς δεσμεύσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Στην περίπτωση που δεν είναι ξεκάθαρο στον νόμο , (σύμφωνα με την υπάρχουσα δομή του) , υπάρχει ο κίνδυνος να ακυρωθεί στην πράξη η ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων (άρθρο 1511 παρ. 2) στην ανατροφή και φροντίδα, τόσο από την απλή διαφωνία γονέων (άρθρο 1514) και να επανέλθουμε στο σημερινό καθεστώς, όπου υπάρχει η διάσπαση της επιμέλειας και η απόδοση της στον ένα μόνο γονέα, την μητέρα , λαμβάνοντας υπ’ όψιν την πάγια νομολογία των δικαστηρίων βάσει της ξεπερασμένης από τις σύγχρονες επιστημονικές μελέτες βιο-κοινωνικής υπεροχής, αλλά και εν συνεχεία από την παρερμηνεία της παρ. 3 του Άρθρου 1514 περί «στενότερων δεσμών» και του Άρθρου 1520 περί «συνθηκών διαβίωσης».
Οι ήδη διαμορφωμένοι πριν τη δίκη αποκλειστικοί ή έστω στενότεροι «έως τότε δεσμοί του τέκνου με το ένα γονέα» (άρθρο 1514 παρ. 3 γ’ Α.Κ.), δεν πρέπει να δίνουν σ’ αυτόν προβάδισμα στη γονική μέριμνα, εφόσον έχουν επιτευχθεί από τον γονέα κατά παράβαση του άρθρου 1532 εδ. β’ περ. 1 – 3 Α.Κ., δηλαδή : 1) με υπαίτια μη συμμόρφωση προς αποφάσεις και διατάξεις δικαστικών και εισαγγελικών αρχών που αφορούν το τέκνο ή προς την τυχόν υπάρχουσα συμφωνία των γονέων για την άσκηση της γονικής μέριμνας, 2) με διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του ή με την κάθε τρόπο πρόκληση γονεϊκής αποξένωσης και διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς και 3) με υπαίτια παράβαση των όρων της συμφωνίας των γονέων ή της δικαστικής απόφασης για την επικοινωνία του τέκνου με τον μη έχοντα την επιμέλεια γονέα ή με την δια οποιουδήποτε άλλου τρόπου παρεμπόδιση της επικοινωνίας.
Το άρθρο 1511 παρ. 2 εδ. α΄
πρέπει να τροποποιηθεί ως εξής :«Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ΙΣΟΧΡΟΝΗ και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, ΜΕ ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΔΙΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΑΜΦΟΤΕΡΩΝ καθώς επίσης και ΣΤΗΝ ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΓΟΝΕΪΚΗΣ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ διάρρηξης των σχέσεων του με καθένα από αυτούς, πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν κατά τις διατάξεις του νόμου, το δικαστήριο αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο άσκησής της.
«Μια υπόθεση κακοποίησης παιδιού, σωματικής ή σεξουαλικής για παράδειγμα, για να δικαστεί σε πρώτο βαθμό, να πάει στο Εφετείο και να τελεσιδικήσει στον Άρειο Πάγο, συχνά χρειάζεται να ξεπεράσει τη δεκαετία. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι ένα παιδί που κακοποιείται από τον ένα γονιό του και βρίσκει το θάρρος να το καταγγείλει θα πρέπει υποχρεωτικά να περνάει το 1/3 του χρόνου του με τον κακοποιητή γονιό του μέχρι να ενηλικιωθεί. Και όχι απλώς να είναι σε επικοινωνία με τον κακοποιητή γονιό του: να βρίσκεται στο 1/3 του χρόνου στον πλήρη έλεγχο του γονέα που το κακοποίησε σωματικά ή και σεξουαλικά στερούμενο κάθε προστασίας. Αυτό είναι σαν να τιμωρεί η πολιτεία όσα παιδιά βρίσκουν το θάρρος να σπάσουν τη σιωπή και να μιλήσουν. Είναι σαν να τα παραδίδει στους κακοποιητές για να τα κακοποιήσουν ξανά και ξανά, να τα εκδικηθούν που μίλησαν, να τα εκβιάσουν, να τα κάνουν με κάθε τρόπο να ανακαλέσουν τη μαρτυρία τους προκειμένου οι δράστες να αθωωθούν. Είναι σαν η πολιτεία να προτρέπει τα παιδιά να υπομένουν την καθημερινή θυματοποίησή τους σιωπηλά, αφού αν τυχόν μιλήσουν θα ξέρουν τι θα τα περιμένει.»
Γιώργος Νικολαΐδης, Ψυχίατρος και Διευθυντής Διεύθυνσης Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού
Να μην αλλάξει το άρθρο 1511
Το συμφέρον του κάθε παιδιού είναι διαφορετικό και ως τέτοιο πρέπει να κρίνεται στις δικαστικές αίθουσες. Αν διατυπωθεί το συγκεκριμένο άρθρο όπως το διαβάζουμε εδώ, τα παιδιά θύματα ενδοοικογενειακής βίας θα μείνουν απροστάτευτα και θα δούμε σοβαρή αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας, των γυναικοκτονιών και των παιδοκτονιών κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας όπως έγινε στις χώρες του εξωτερικού όπου εφαρμόστηκε η υποχρεωτική συνεπιμέλεια.
Εμείς ήδη δεχόμαστε επειλές από τους ενεργούς μπαμπάδες πως μόλις περάσει το νομοσχέδιο θα μας πάρουν την επιμέλεια επειδή εκείνοι θα είναι δεκτικοί στο να μας τα δίνουν 1/3 του χρόνου. Εμείς που έχουμε επιβιώσει με νύχια και με δόντια από τη βία.
Το συμφέρον του κάθε παιδιού είναι διαφορετικό και ως τέτοιο πρέπει να κρίνεται στις δικαστικές αίθουσες. Αν διατυπωθεί το συγκεκριμένο άρθρο όπως το διαβάζουμε εδώ, τα παιδιά θύματα ενδοοικογενειακής βίας θα μείνουν απροστάτευτα και θα δούμε σοβαρή αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας, των γυναικοκτονιών και των παιδοκτονιών κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας όπως έγινε στις χώρες του εξωτερικού όπου εφαρμόστηκε η υποχρεωτική συνεπιμέλεια.
Εμείς ήδη δεχόμαστε επειλές από τους ενεργούς μπαμπάδες πως μόλις περάσει το νομοσχέδιο θα μας πάρουν την επιμέλεια επειδή εκείνοι θα είναι δεκτικοί στο να μας τα δίνουν 1/3 του χρόνου. Εμείς που έχουμε επιβιώσει με νύχια και με δόντια από τη βία.
Α. Το άρθρο 1511 παρ. 2 εδ. α΄
πρέπει να τροποποιηθεί ως εξής :«Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ΙΣΟΧΡΟΝΗ και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, ΜΕ ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΔΙΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΑΜΦΟΤΕΡΩΝ καθώς επίσης και ΣΤΗΝ ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΓΟΝΕΪΚΗΣ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ διάρρηξης των σχέσεων του με καθένα από αυτούς, πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν κατά τις διατάξεις του νόμου, το δικαστήριο αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο άσκησής της.
Στο άρθρο αυτό θα πρέπει να προστεθούν οι έννοιες «ισόχρονη», «εναλλασσόμενη διαμονή» και «αποτροπή της γονικής αποξένωσης», καθώς αποτελούν προϋπόθεση για την κοινή γονική μέριμνα και συνεπιμέλεια.
Σύμφωνα με :
– Αρχή της ισότητας των δύο γονέων άρθρο 1511 παρ. 3 Α.Κ. , άρθρα 4 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος
– Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (άρθρο 18 ΔΣΔΠ)
– Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου άρθρο 8
– Ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης 2079/2015 με σύσταση στα κράτη – μέλη να θεσπίσουν την εναλλασσόμενη κατοικία του τέκνου, τουλάχιστον για χρόνο 1/3 της ζωής του με τον μη έχοντα την επιμέλεια γονέα, ως ελάχιστο ποσοστό ικανοποίησης του τέκνου βάσει διεπιστημονικών – διακρατικών μελετών.
επιβάλλεται η ενιαία και αδιάσπαστη γονική μέριμνα, για όλους τους γονείς, που δεν έχουν κριθεί ακατάλληλοι για το γονεϊκό τους ρόλο , ενώ απαιτούνται για την εναρμόνιση της νομοθεσίας με τις διεθνείς δεσμεύσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Στην περίπτωση που δεν είναι ξεκάθαρο στον νόμο , (σύμφωνα με την υπάρχουσα δομή του) , υπάρχει ο κίνδυνος να ακυρωθεί στην πράξη η ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων (άρθρο 1511 παρ. 2) στην ανατροφή και φροντίδα, τόσο από την απλή διαφωνία γονέων (άρθρο 1514) και να επανέλθουμε στο σημερινό καθεστώς, όπου υπάρχει η διάσπαση της επιμέλειας και η απόδοση της στον ένα μόνο γονέα, την μητέρα , λαμβάνοντας υπ’ όψιν την πάγια νομολογία των δικαστηρίων βάσει της ξεπερασμένης από τις σύγχρονες επιστημονικές μελέτες βιο-κοινωνικής υπεροχής, αλλά και εν συνεχεία από την παρερμηνεία της παρ. 3 του Άρθρου 1514 περί «στενότερων δεσμών» και του Άρθρου 1520 περί «συνθηκών διαβίωσης».
Οι ήδη διαμορφωμένοι πριν τη δίκη αποκλειστικοί ή έστω στενότεροι «έως τότε δεσμοί του τέκνου με το ένα γονέα» (άρθρο 1514 παρ. 3 γ’ Α.Κ.), δεν πρέπει να δίνουν σ’ αυτόν προβάδισμα στη γονική μέριμνα, εφόσον έχουν επιτευχθεί από τον γονέα κατά παράβαση του άρθρου 1532 εδ. β’ περ. 1 – 3 Α.Κ., δηλαδή : 1) με υπαίτια μη συμμόρφωση προς αποφάσεις και διατάξεις δικαστικών και εισαγγελικών αρχών που αφορούν το τέκνο ή προς την τυχόν υπάρχουσα συμφωνία των γονέων για την άσκηση της γονικής μέριμνας, 2) με διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του ή με την κάθε τρόπο πρόκληση γονεϊκής αποξένωσης και διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς και 3) με υπαίτια παράβαση των όρων της συμφωνίας των γονέων ή της δικαστικής απόφασης για την επικοινωνία του τέκνου με τον μη έχοντα την επιμέλεια γονέα ή με την δια οποιουδήποτε άλλου τρόπου παρεμπόδιση της επικοινωνίας
Β. Στο άρθρο 1511 παρ. 4 Α.Κ.
θα πρέπει να γίνει πρόβλεψη για την γονεική αποξένωση έτσι ώστε να προλαμβάνονται καταστάσεις καθοδήγησης και υποβολής των παιδιών πριν από το δικαστήριο και να είναι σε θέση να αναγνωριστεί η πραγματική τους βούληση, όταν και μόνο όταν είναι αναγκαίο να αποφασισθεί κατά τρόπο διαφορετικό η γονική μέριμνα. Για να αποφορτιστούν τα δικαστήρια και να υπάρξει ο απαιτούμενος χρόνος, έτσι ώστε να εκφράσουν τις απόψεις τους οι δυο γονείς και το ίδιο το παιδί, παρουσία ειδικών ψυχικής υγείας , θα πρέπει η διαδικασία να αρχίζει από το στάδιο της διαμεσολάβησης του Άρθρου 1512, με συμμετοχή διαμεσολαβητή από κατάλογο παιδοψυχολόγων.
Το συγκεκριμένο άρθρο έρχεται σε αντίθεση με διεθνείς συμβάσεις για τα δικαιώματα του παιδιού και της προστασίας από την ενδοοικογενειακή βία (Ν.2101/1992 και Ν.4531/2018). Το συμφέρον του παιδιού θα πρέπει να κρίνεται εξατομικευμένα, χωρίς να ορίζει ο νόμος ποιό είναι αυτό.
Το συμφέρον ενός παιδιού θύματος ενδοοικογενειακής βίας είτε είναι άμεσος δέκτης αυτής είτε τη δέχεται έμμεσα μέσω της κακομεταχείρησης της μητέρας του, είναι να προστατεύεται από τον κακοποιητικό γονέα.
Η γνώμη του παιδιού θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη. Να αφαιρεθεί από το άρθρο το σημείο «εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής» που παραπέμπει στην επιστημονικά αστήρικτη θεωρία «σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης», «γονεϊκή αποξένωση», «αποξένωση», «υποβολή», «καθοδήγηση» ή όπως αλλιώς έχει ονομαστεί κατά καιρούς.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΔΙΑΤΥΠΩΣΩ ΤΙΣ ΕΞΗΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ ΕΠΙ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΑΡΘΡΩΝ:➢ ‘Αρθρο 5
Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ
Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«’Αρθρο 1511
(…)
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων (…)➢ ‘Αρθρο 8
Παρέκκλιση από την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας- Αντικατάσταση άρθρου 1514 ΑΚ
Το άρθρο 1514 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«’Αρθρο 1514
Παρέκκλιση από την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας
(…)
2. Αν δεν είναι δυνατή η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας, εξαιτίας συνδρομής σπουδαίου λόγου, και ιδίως αν ο ένας γονέας έχει καταδικαστεί για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή αδιαφορεί συστηματικά για τις υποχρεώσεις του σχετικά με την ανατροφή του τέκνο (…).
3. Το δικαστήριο μπορεί ανάλογα με την περίπτωση:
α) να κατανείμει την άσκηση της γονικής μέριμνας μεταξύ των γονέων, καθορίζοντας εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου στις κατοικίες αυτών, για χρόνο που δεν επιτρέπεται για οποιονδήποτε γονέα, να είναι κατώτερος από το 1/3 του συνολικού χρόνου διαβίωσης του τέκνου, ή να εξειδικεύσει τον τρόπο άσκησής της στα κατ΄ ιδίαν θέματα (..)➢ Άρθρο 9
«Άρθρο 1515 Τέκνα γεννημένα χωρίς γάμο των γονέων τους.
(..) Όταν το τέκνο αναγνωρίζεται εκούσια ή δικαστικά με αγωγή που άσκησε ο πατέρας, αποκτά γονική μέριμνα και ο πατέρας, την οποία ασκεί από κοινού και εξίσου με τη μητέρα (…)➢ ‘Αρθρο 12
«’Αρθρο 1519 Σημαντικά ζητήματα επιμέλειας τέκνου
Για τη μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου που επιδρά ουσιωδώς στο δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, απαιτείται προηγούμενη έγγραφη συμφωνία των γονέων ή προηγούμενη οριστική δικαστική απόφαση που εκδίδεται μετά από αίτηση ενός από τους γονείς. Μονομερής από τον ένα γονέα μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου, δίχως να συντρέχουν οι προϋποθέσεις του παρόντος, συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας.➢ ‘Αρθρο 14
Συνέπειες κακής άσκησης – Αντικατάσταση άρθρου 1532 ΑΚ
Το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«’Αρθρο 1532 Συνέπειες κακής άσκησης
(…)
Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως: 1. η υπαίτια μη συμμόρφωση προς αποφάσεις και διατάξεις δικαστικών και εισαγγελικών αρχών που αφορούν το τέκνο ή προς την τυχόν υπάρχουσα συμφωνία των γονέων για την άσκηση της γονικής μέριμνας, 2. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς, 3. η υπαίτια παράβαση των όρων της συμφωνίας των γονέων ή της δικαστικής απόφασης για την επικοινωνία του τέκνου με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει και η με κάθε άλλο τρόπο παρεμπόδιση της επικοινωνίας, 4. η κακή άσκηση και η υπαίτια παράλειψη της άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας από τον δικαιούχο γονέα, 5. η αδικαιολόγητη άρνηση του γονέα να καταβάλλει τη διατροφή που επιδικάστηκε στο τέκνο από το δικαστήριο ή συμφωνήθηκε μεταξύ των γονέων, 6. η αμετάκλητη καταδίκη του γονέα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, 7. οι αβάσιμες / ψευδείς κατηγορίες και ισχυρισμοί εις βάρος του άλλου γονέα
Το συμφέρον του παιδιού δεν μπορουμε να το ζυγίζουμε μαζί με την διατροφή ή με την επικοινωνία παιδιου/γονέα.Τα παιδιά μας έχουν ανάγκη και τους 2 γονείς και τις 2 οικογένειες είτε του μπαμπά είτε της μαμάς.ειναι ξεχωριστοί άνθρωποι δεν είναι η προέκταση κανενός γονιού έχουν δικό τους χαρακτήρα και σαν γονείς έχουμε υποχρέωση να στηρίξουμε τα παιδιά μας για να χτίσουν τον χαρακτήρα τους και όχι του χαρακτήρα τον δικό μας. δυστυχώς ή ευτυχώς θέλουμε δεν θέλουμε μας αρέσει ή δεν μας αρέσει έτσι είναι. τα παιδιά θα μεγαλώσουν θα ψάξουν θα ζητήσουν θα καταλάβουν… Μην επιδιώκετε κρίση του παιδιού σας όταν γίνει ενήλικας μπορεί να μην το σκέφτεστε ή να μην το φαντάζεστε τώρα που είναι νωρίς αλλά τότε θα είναι αργά…
Γονείς συνεργαστείτε για το καλό των παιδιών σας πριν να είναι αργά….
Κύριε Τσιαρα συγχαρητήρια για το έργο σας…
Λίγες διορθώσεις και θα φτιάξουν ολα προς το συμφέρον του παιδιού…
Να εφαρμοστεί ο νόμος 2079/2015
Εναλλασσόμενη κατοικία…
50/50 του χρόνου με διανυκτερεύσεις…
Ίσα ολα…
Είναι δικαίωμα του κάθε παιδιού να έχει και τους 2 γονείς στην ζωή του…
Εμένα προσωπικά το 1/3 Δεν μου φτάνει…
Ούτε και στο παιδί μου…
Θέλω τουλάχιστον ίσο χρονο με αυτό που θα έχει και η πρώην συμβία μου με το παιδί μας….
Οι γονείς διαφορετικού φύλου πολύ σωστά είναι εξισωμένοι στο δικαίωμα στην εργασία, την ιδιοκτησία και τα πολιτικά δικαιώματα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι.
Το συμφέρον του τέκνου είναι η ισόχρονη ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων.
Δεν είμαστε στην εποχή που τα κορίτσια μεγάλωναν με επαγγελματικό προσανατολισμό μαμάς-νοικοκυράς και δεν πρέπει από μία σύγχρονη καθολική δικαστική πρακτική να επανερχόμαστε στην πράξη σε αυτή την εποχή. Είμαστε στην εποχή εργαζόμενων μητέρων και πατέρων.
ΤΟΝ ΙΣΟΚΑΤΑΜΕΡΙΣΜΌ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΓΟΝΕΪΚΟΤΗΤΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΡΗΤΑ Ο ΝΟΜΟΣ ΔΙΟΤΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΕΥΙ ΌΤΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ.
Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ
Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«’Αρθρο 1511
(…)
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων (…)
Είμαι γιαγιά και ο πατέρας του εγγονού μου παραλίγο να ΣΚΟΤΩΣΕΙ την κόρη μου. Πείτε μου, σ’ αυτόν τον άνθρωπο (που συμμετέχει και στους ενεργούς μπαμπάδες) πρέπει να του δώσει η ελληνική δικαιοσύνη δικαιώματα να βλέπει και να έχει μέριμνα του παιδιού του; Τελεσίδικη απόφαση στα ελληνικά δικαστήρια μπορεί να πάρει μέχρι και δέκα χρόνια. Ως τότε θα εκθέσουμε έτσι το παιδάκι αυτό;
Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:
1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.
2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.
3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.
4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).
5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.
6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.
7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.
8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.
9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.
10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής αποξένωσης.
Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα. Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.
Το συμφέρον του παιδιού είναι έννοια σχετική και όχι απόλυτη. Για ένα παιδί, το συμφέρον του είναι να διαμένει και με τους δυο γονείς τους, για κάποιο άλλο να διαμένει μόνο με τη μάνα του ή με τον πατέρα του.
Η ισόχρονη συμμετοχή που ευαγγελίζονται ομάδες συγκεκριμένων συμφερόντων, έρχεται για να εξυπηρετήσει τα δικά τους συμφέροντα και ουδόλως των παιδιών!
Κάθε περίπτωση πρέπει να αξιολογείται εξατομικευμένα και αρμόδια να αποφανθούν θα πρέπει να είναι τα ελληνικά δικαστήρια και δη, οικογενειακά δικαστήρια με εξειδικευμένη γνώση και εμπειρία επί του οικογενειακού δικαίου.
Το οικογενειακό δίκαιο που βρίσκεται σε ισχύ από το 1983 είναι ένα από τα πιο προοδευτικά της Ευρώπης, καθόλου δεν αποστερεί κανέναν γονέα από τα δικαιώματά του να συμμετέχει στην ανατροφή του παιδιού, αντιθέτως έχει ως γνώμονα την προστασία του παιδιού, καθώς δίνει αυξημένη αρμοδιότητα απόφασης στο δικαστήριο. Τώρα, με αυτό το νομοσχέδιο, που έρχεται με απόλυτο και κάθετο τρόπο να επιβάλλει τη συν-ανατροφή, ανοίγει ο δρόμος για ακατάλληλους και κακοποιητικούς γονείς να περνούν χρόνο με τα τέκνα τους. Κανένας γονέας, ο οποίος θέλει και είναι σε θέση να προσφέρει στο παιδί του, δεν το αποστερείται με το ισχύον οικογενειακό δίκαιο. Η εξυπηρέτηση συγκεκριμένων λόμπι είναι ο στόχος του εν λόγω νομοσχεδίου. Τέλος, ενώ το νομοσχέδιο προωθεί τη δήθεν ισότητα των φύλων, το σκεπτικό του είναι βαθιά μισογυνικό. Υπονοεί σε αρκετά σημεία ότι οι μητέρες είναι υπεύθυνες για την «καθοδήγηση» και «υποβολή» της γνώμης του τέκνου, ενώ για την ιδεολογική προπαγάνδα υπέρ του νομοσχεδίου εφευρέθηκαν αστείοι και αμφιλεγόμενοι όροι όπως αυτός της «γονεϊκής αποξένωσης». Σε μια χώρα, που κατέχει μια από τις τελευταίες θέσεις στην Ευρώπη στους δείκτες ισότητας των φύλων, έρχεται αυτό το νομοσχέδιο να συμπιέσει ακόμη περισσότερο τις γυναίκες-μητέρες, εξωθώντας τις στο να μη χωρίζουν ποτέ και να ανέχονται κακοποιητικούς συζύγους, προκειμένου να μπορούν να βλέπουν τα παιδιά τους και να μην χάσουν μια περιουσία, εάν την έχουν, σε δικηγόρους. Σε μια χώρα, όπου η ενδοοικογενειακή βία ανθεί, εσείς θέλετε να δώσετε 1/3 επικοινωνία τουλάχιστον, με δυνατότητα μάλιστα να διεκδικήσει άλλο 1/3, σε έναν κακοποιητικό γονέα για τον οποίο η υπόθεση θα τελεσιδικήσει μετά από 10 χρόνια. Ασφαλώς όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες. Και ασφαλώς σημαντικός αριθμός διαζευγμένων πατεράδων δεν είναι κακοποιητικοί. Είναι δυνατόν όμως ένας νόμος να αποφασίζει για όλους το ίδιο, για τόσα λεπτά και ευαίσθητα θέματα; Μήπως επίσης το διακύβευμα, αυτό που «πονάει» τόσους μπαμπάδες είναι και η μηνιαία διατροφή των 200 ευρώ, που νομίζουν δήθεν ότι πληρώνουν τη μάνα; Αν ποτέ πάρουν την ισόχρονη ανατροφή, αυτά τα 200 ευρώ ούτε για μια εβδομάδα δεν αρκούν για να καλύψουν τα έξοδα διαβίωσης ενός παιδιού. Και εάν βέβαι μιλήσουμε για την αφρόκρεμα του λόμπι, οι διατροφές που καλείται να καταβάλει βέβαια είναι υπερπολλαπλάσιες των 200 ευρώ, οπότε ίσως εκεί βρίσκεται το πραγματικό διακύβευμα και όχι στην έγνοια για τα παιδιά…Ως γνωστόν, money makes the world go round…
Κλείνοντας επαναλαμβάνω ότι :
1. το ισχύον δίκαιο είναι επαρκέστατο,
2. οι βελτιώσεις θα έπρεπε να γίνουν σε επίπεδο επιμόρφωσης των δικαστηρίων και οργάνωσης/υποστήριξης κοινωνικών υπηρεσιών που θα συνεπικουρούν την οικογένεια και
3. η στόχευση του Υπουργείου είναι η ικανοποίηση συγκεκριμένων σκοπιμοτήτων.
Το νομοσχέδιο βάζει σε κινδυνο παιδιά και μητέρες που έχουν υποστεί ενδοοικογενειακή Βία.Υπάρχει η συναινετική επιμέλεια και έτσι πρέπει να μείνει. ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ!
ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΑΠΑΙΤΕΙ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ/ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ
ΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΔΙΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΣ ΑΡΧΕΣ:
1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.
2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.
3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.
4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ. κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).
5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.
6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.
7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.
8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική παιδεία θα έχει, ονοματοδοσία ,σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.
9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.
10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής αποξένωσης.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ:
1.ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ
2.ΕΠΙΜΟΡΦΩΜΕΝΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΣΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
3.ΕΠΙΜΟΡΦΩΜΕΝΟΙ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ ΣΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
4. ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΟΝΑΔΩΝ ΜΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ , ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ ΚΛΠ.
ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ:
Η ΑΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΝ ΕΝΑ ΤΟΥ ΓΟΝΙΟ (Γιατί όπως είπε η Κύπρια Μάνα Ελένη Γιασεμίδου: «Είναι αδιανόητο στις μέρες μας παιδιά να μεγαλώνουν σαν νάναι ορφανά και γονείς να θρηνούν παιδιά που ζουν!»)
ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ :
Α. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ
Β. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ , ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ,ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΤΑΓΩΝ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
Γ. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ
Δ. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
Ε. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΗΤΑΝ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ ! ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΞΗ ΤΩΡΑ!
➢ ‘Αρθρο 5
Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ
Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«’Αρθρο 1511
(…)
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων (…)
➢ ‘Αρθρο 8
Παρέκκλιση από την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας- Αντικατάσταση άρθρου 1514 ΑΚ
Το άρθρο 1514 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«’Αρθρο 1514
Παρέκκλιση από την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας
(…)
2. Αν δεν είναι δυνατή η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας, εξαιτίας συνδρομής σπουδαίου λόγου, και ιδίως αν ο ένας γονέας έχει καταδικαστεί για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή αδιαφορεί συστηματικά για τις υποχρεώσεις του σχετικά με την ανατροφή του τέκνο (…).
3. Το δικαστήριο μπορεί ανάλογα με την περίπτωση:
α) να κατανείμει την άσκηση της γονικής μέριμνας μεταξύ των γονέων, καθορίζοντας εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου στις κατοικίες αυτών, για χρόνο που δεν επιτρέπεται για οποιονδήποτε γονέα, να είναι κατώτερος από το 1/3 του συνολικού χρόνου διαβίωσης του τέκνου, ή να εξειδικεύσει τον τρόπο άσκησής της στα κατ΄ ιδίαν θέματα (..)
➢ Άρθρο 9
«Άρθρο 1515 Τέκνα γεννημένα χωρίς γάμο των γονέων τους.
(..) Όταν το τέκνο αναγνωρίζεται εκούσια ή δικαστικά με αγωγή που άσκησε ο πατέρας, αποκτά γονική μέριμνα και ο πατέρας, την οποία ασκεί από κοινού και εξίσου με τη μητέρα (…)
➢ ‘Αρθρο 10
«’Αρθρο 1519 Σημαντικά ζητήματα επιμέλειας τέκνου
Για τη μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου που επιδρά ουσιωδώς στο δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, απαιτείται προηγούμενη έγγραφη συμφωνία των γονέων ή προηγούμενη οριστική δικαστική απόφαση που εκδίδεται μετά από αίτηση ενός από τους γονείς. Μονομερής από τον ένα γονέα μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου, δίχως να συντρέχουν οι προϋποθέσεις του παρόντος, συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας.
➢ ‘Αρθρο 14
Συνέπειες κακής άσκησης – Αντικατάσταση άρθρου 1532 ΑΚ
Το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«’Αρθρο 1532 Συνέπειες κακής άσκησης
(…)
Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως: 1. η υπαίτια μη συμμόρφωση προς αποφάσεις και διατάξεις δικαστικών και εισαγγελικών αρχών που αφορούν το τέκνο ή προς την τυχόν υπάρχουσα συμφωνία των γονέων για την άσκηση της γονικής μέριμνας, 2. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς, 3. η υπαίτια παράβαση των όρων της συμφωνίας των γονέων ή της δικαστικής απόφασης για την επικοινωνία του τέκνου με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει και η με κάθε άλλο τρόπο παρεμπόδιση της επικοινωνίας, 4. η κακή άσκηση και η υπαίτια παράλειψη της άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας από τον δικαιούχο γονέα, 5. η αδικαιολόγητη άρνηση του γονέα να καταβάλλει τη διατροφή που επιδικάστηκε στο τέκνο από το δικαστήριο ή συμφωνήθηκε μεταξύ των γονέων, 6. η αμετάκλητη καταδίκη του γονέα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, 7. οι αβάσιμες / ψευδείς κατηγορίες και ισχυρισμοί εις βάρος του άλλου γονέα
➢ ‘Αρθρο 5
Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ
Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«’Αρθρο 1511
(…)
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων (…)
➢ ‘Αρθρο 8
Παρέκκλιση από την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας- Αντικατάσταση άρθρου 1514 ΑΚ
Το άρθρο 1514 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«’Αρθρο 1514
Παρέκκλιση από την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας
(…)
2. Αν δεν είναι δυνατή η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας, εξαιτίας συνδρομής σπουδαίου λόγου, και ιδίως αν ο ένας γονέας έχει καταδικαστεί για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή αδιαφορεί συστηματικά για τις υποχρεώσεις του σχετικά με την ανατροφή του τέκνο (…).
3. Το δικαστήριο μπορεί ανάλογα με την περίπτωση:
α) να κατανείμει την άσκηση της γονικής μέριμνας μεταξύ των γονέων, καθορίζοντας εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου στις κατοικίες αυτών, για χρόνο που δεν επιτρέπεται για οποιονδήποτε γονέα, να είναι κατώτερος από το 1/3 του συνολικού χρόνου διαβίωσης του τέκνου, ή να εξειδικεύσει τον τρόπο άσκησής της στα κατ΄ ιδίαν θέματα (..)
➢ Άρθρο 9
«Άρθρο 1515 Τέκνα γεννημένα χωρίς γάμο των γονέων τους.
(..) Όταν το τέκνο αναγνωρίζεται εκούσια ή δικαστικά με αγωγή που άσκησε ο πατέρας, αποκτά γονική μέριμνα και ο πατέρας, την οποία ασκεί από κοινού και εξίσου με τη μητέρα (…)
➢ ‘Αρθρο 10
«’Αρθρο 1519 Σημαντικά ζητήματα επιμέλειας τέκνου
Για τη μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου που επιδρά ουσιωδώς στο δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, απαιτείται προηγούμενη έγγραφη συμφωνία των γονέων ή προηγούμενη οριστική δικαστική απόφαση που εκδίδεται μετά από αίτηση ενός από τους γονείς. Μονομερής από τον ένα γονέα μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου, δίχως να συντρέχουν οι προϋποθέσεις του παρόντος, συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας.
➢ ‘Αρθρο 14
Συνέπειες κακής άσκησης – Αντικατάσταση άρθρου 1532 ΑΚ
Το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«’Αρθρο 1532 Συνέπειες κακής άσκησης
(…)
Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως: 1. η υπαίτια μη συμμόρφωση προς αποφάσεις και διατάξεις δικαστικών και εισαγγελικών αρχών που αφορούν το τέκνο ή προς την τυχόν υπάρχουσα συμφωνία των γονέων για την άσκηση της γονικής μέριμνας, 2. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς, 3. η υπαίτια παράβαση των όρων της συμφωνίας των γονέων ή της δικαστικής απόφασης για την επικοινωνία του τέκνου με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει και η με κάθε άλλο τρόπο παρεμπόδιση της επικοινωνίας, 4. η κακή άσκηση και η υπαίτια παράλειψη της άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας από τον δικαιούχο γονέα, 5. η αδικαιολόγητη άρνηση του γονέα να καταβάλλει τη διατροφή που επιδικάστηκε στο τέκνο από το δικαστήριο ή συμφωνήθηκε μεταξύ των γονέων, 6. η αμετάκλητη καταδίκη του γονέα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, 7. οι αβάσιμες / ψευδείς κατηγορίες και ισχυρισμοί εις βάρος του άλλου γονέα
➢ ‘Αρθρο 5
Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ
Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«’Αρθρο 1511
(…)
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων (…)
➢ ‘Αρθρο 8
Παρέκκλιση από την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας- Αντικατάσταση άρθρου 1514 ΑΚ
Το άρθρο 1514 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«’Αρθρο 1514
Παρέκκλιση από την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας
(…)
2. Αν δεν είναι δυνατή η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας, εξαιτίας συνδρομής σπουδαίου λόγου, και ιδίως αν ο ένας γονέας έχει καταδικαστεί για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή αδιαφορεί συστηματικά για τις υποχρεώσεις του σχετικά με την ανατροφή του τέκνο (…).
3. Το δικαστήριο μπορεί ανάλογα με την περίπτωση:
α) να κατανείμει την άσκηση της γονικής μέριμνας μεταξύ των γονέων, καθορίζοντας εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου στις κατοικίες αυτών, για χρόνο που δεν επιτρέπεται για οποιονδήποτε γονέα, να είναι κατώτερος από το 1/3 του συνολικού χρόνου διαβίωσης του τέκνου, ή να εξειδικεύσει τον τρόπο άσκησής της στα κατ΄ ιδίαν θέματα (..)
➢ Άρθρο 9
«Άρθρο 1515 Τέκνα γεννημένα χωρίς γάμο των γονέων τους.
(..) Όταν το τέκνο αναγνωρίζεται εκούσια ή δικαστικά με αγωγή που άσκησε ο πατέρας, αποκτά γονική μέριμνα και ο πατέρας, την οποία ασκεί από κοινού και εξίσου με τη μητέρα (…)
➢ ‘Αρθρο 10
«’Αρθρο 1519 Σημαντικά ζητήματα επιμέλειας τέκνου
Για τη μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου που επιδρά ουσιωδώς στο δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, απαιτείται προηγούμενη έγγραφη συμφωνία των γονέων ή προηγούμενη οριστική δικαστική απόφαση που εκδίδεται μετά από αίτηση ενός από τους γονείς. Μονομερής από τον ένα γονέα μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου, δίχως να συντρέχουν οι προϋποθέσεις του παρόντος, συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας.
➢ ‘Αρθρο 14
Συνέπειες κακής άσκησης – Αντικατάσταση άρθρου 1532 ΑΚ
Το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«’Αρθρο 1532 Συνέπειες κακής άσκησης
(…)
Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως: 1. η υπαίτια μη συμμόρφωση προς αποφάσεις και διατάξεις δικαστικών και εισαγγελικών αρχών που αφορούν το τέκνο ή προς την τυχόν υπάρχουσα συμφωνία των γονέων για την άσκηση της γονικής μέριμνας, 2. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς, 3. η υπαίτια παράβαση των όρων της συμφωνίας των γονέων ή της δικαστικής απόφασης για την επικοινωνία του τέκνου με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει και η με κάθε άλλο τρόπο παρεμπόδιση της επικοινωνίας, 4. η κακή άσκηση και η υπαίτια παράλειψη της άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας από τον δικαιούχο γονέα, 5. η αδικαιολόγητη άρνηση του γονέα να καταβάλλει τη διατροφή που επιδικάστηκε στο τέκνο από το δικαστήριο ή συμφωνήθηκε μεταξύ των γονέων, 6. η αμετάκλητη καταδίκη του γονέα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, 7. οι αβάσιμες / ψευδείς κατηγορίες και ισχυρισμοί εις βάρος του άλλου γονέα