Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1511
Άσκηση – ανάθεση γονικής μέριμνας κατά το συμφέρον του τέκνου
1. Κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον του τέκνου.
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς, πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο άσκησής της. Η απόφαση του δικαστηρίου λαμβάνει ιδίως υπόψη την ικανότητα και πρόθεση καθενός εκ των γονέων να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου, τη συμπεριφορά κάθε γονέα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα και τη συμμόρφωσή του με δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές διατάξεις και με προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν το τέκνο.
3. Η απόφαση του δικαστηρίου πρέπει επίσης να σέβεται την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξαιτίας ιδίως του φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού, της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσίας.
4. Ανάλογα με την ωριμότητα του τέκνου πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται η γνώμη του, πριν από κάθε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα και τα συμφέροντά του, εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής.».
ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ – ΙΣΟΣ ΧΡΟΝΟΣ – ΕΝΑΛΛΑΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ.
Τα παιδιά δεν είναι ιδιοκτησία κανενός .
Ντρέπομαι για τις γυναίκες που ψάχνουν αφορμές και δικαιολογίες…
και για να εκδικηθούν τους πρώην άντρες τους, τους στερούν τα ίδια τους τα παιδιά.
«Οι προτάσεις της εταιρείας μας επί των άρθρων του Σχεδίου Νόμου»
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’
ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ-ΚΑΤΟΙΚΙΑ, ΣΧΕΣΕΙΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΤΕΚΝΩΝ
Άρθρο 3 – Κατοικία Ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 56 ΑΚ
Το άρθρο 56 ΑΚ τροποποιείται ως εξής:
Ο ανήλικος που τελεί υπό γονική μέριμνα έχει κατοικία την κατοικία των γονέων του ή του γονέα που ασκεί μόνος του την γονική μέριμνα. Αν τη γονική μέριμνα ασκούν και οι δύο γονείς χωρίς να έχουν την ίδια κατοικία, Ο ΑΝΗΛΙΚΟΣ ΕΧΕΙ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΓΟΝΕΩΝ ΤΟΥ. ΩΣ ΤΟΠΟΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟΥ ΟΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΣ ΤΟΠΟΣ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΚΟΙΝΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΤΟΥΣ.
Η επίδοση εγγράφων που αφορούν το τέκνο γίνεται στην κατοικία οποιουδήποτε εκ των γονέων ή σε τρίτο που ασκεί τη γονική μέριμνα.
Ο ανήλικος που τελεί υπό επιτροπεία ή όποιος τελεί υπό πλήρη στερητική δικαστική συμπαράσταση, έχει κατοικία την κατοικία του επιτρόπου ή του δικαστικού συμπαραστάτη του.
Άρθρο 4 – Συναινετικό Διαζύγιο-Αντικατάσταση άρθρου 1441 Α.Κ.
Η παράγραφος 2 του άρθρου 1441 αντικαθίσταται ως εξής:
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ
Στις παραγράφους 2 και 3 του άρθρου 1441 Α.Κ. πρέπει να προβλεφθεί η χρήση σχεδίων ανατροφής του τέκνου. Με τα σχέδια αυτά που θα εκδίδονται από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, θα ρυθμίζονται τα βασικά τουλάχιστον ζητήματα που αφορούν την ανατροφή των τέκνων όπως ενδεικτικά (ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ιδιωτική ή δημόσια εκπαίδευση, εξωσχολικές δραστηριότητες, επιλογή θρησκεύματος και αρχές ανατροφής του τέκνου). Τα σχέδια αυτά θα αξιοποιούνται προκειμένου να οδηγήσουν τους γονείς στην συναινετική διευθέτηση και την χρήση του θεσμού της διαμεσολάβησης ή σε περίπτωση διαφωνίας, θα προσδιορίζουν το περιεχόμενο αυτής (της διαφωνίας) προς δικαστική επίλυση.
Άρθρο 5 – Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ
Η 2η παράγραφος του άρθρου 1511 τροποποιείται ως εξής:
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ΙΣΟΧΡΟΝΗ και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΔΙΑΜΟΝΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΑΜΦΟΤΕΡΩΝ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεων του με καθένα από αυτούς, πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου όταν αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο άσκησης της. Η απόφαση του δικαστηρίου λαμβάνει ιδίως υπόψη την ικανότητα και πρόθεση καθενός εκ των γονέων να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου, τη συμπεριφορά κάθε γονέα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα και τη συμμόρφωση του με δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές διατάξεις και με προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν το τέκνο.
Άρθρο 7 – Από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας σε περίπτωση διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου και διάστασης των συζύγων –Αντικατάσταση τίτλου και άρθρου 1513 Α.Κ.
Το άρθρο 1513 Α.Κ. αντικαθίσταται ως εξής:
Διαζύγιο ή ακύρωση του γάμου-διάσταση των συζύγων
Στις περιπτώσεις διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου ή λύσης του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης ή διακοπής της συμβίωσης των συζύγων και εφόσον ζουν και οι δύο γονείς, εξακολουθούν να ασκούν από κοινού και εξίσου τη γονική μέριμνας. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο, ΕΚ ΠΕΡΙΤΡΟΠΗΣ Η ΕΝΑΛΛΑΞ, επιχειρεί τις πράξεις που προβλέπονται στο πρώτο εδάφιο του άρθρου 1516 του Αστικού Κώδικα, κατόπιν προηγούμενης ενημέρωσης του άλλου γονέα.
Άρθρο 8 – Παρέκκλιση από την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας – Αντικατάσταση τίτλου και άρθρου 1514 ΑΚ
Η παρ. 2 του άρθρου 1514 Α.Κ. αντικαθίσταται ως εξής:
2. Αν δεν είναι δυνατή η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας, ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ ΛΟΓΟΥ, και ιδίως αν ο ένας γονέας ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ ΓΙΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ Ν. 3500/2006 Η ΓΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΗΣΙΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Η ΓΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΗΣΙΑΣ ΖΩΗΣ Η ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟΥ, καθένας από τους γονείς μπορεί να προσφύγει στο δικαστήριο.
Άρθρο 12 – Από κοινού άσκηση της επιμέλειας του τέκνου σε σημαντικά ζητήματα – Αντικατάσταση τίτλου και άρθρου 1519 Α.Κ.
Ο τίτλος και το άρθρο 1519 Α.Κ. αντικαθίστανται ως εξής:
Άρθρο 1519 ΑΚ Σημαντικά ζητήματα επιμέλειας τέκνου
Όταν η ΓΟΝΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ασκείται από τον ένα γονέα ή έχει γίνει κατανομή της μεταξύ των γονέων, οι αποφάσεις για την ονοματοδοσία του τέκνου, για το θρήσκευμα, για τα ζητήματα της υγείας του, εκτός από τα επείγοντα και τα εντελώς τρέχοντα, καθώς και για τα ζητήματα εκπαίδευσης που επιδρούν αποφασιστικά στο μέλλον του, λαμβάνονται από τους δύο γονείς από κοινού. Τα δύο τελευταία εδάφια του άρθρου 1510 και το άρθρο 1512 του Α.Κ. εφαρμόζονται αναλόγως.
Για τη μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου που επιδρά ουσιωδώς στο δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, απαιτείται προηγούμενη έγγραφη συμφωνία των γονέων ή προηγούμενη ΟΡΙΣΤΙΚΗ δικαστική απόφαση που εκδίδεται μετά από αίτηση ενός από τους γονείς. Το δικαστήριο μπορεί να διατάξει κάθε πρόσφορο μέτρο, ΙΔΙΩΣ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΤΟΥ.
Ο γονέας στον οποίο δεν έχει ανατεθεί η άσκηση της ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ έχει το δικαίωμα να ζητά από τον άλλο πληροφορίες για το πρόσωπο και την περιουσία του τέκνου.
Άρθρο 1520 Α.Κ. (Άρθρο 13) Δικαίωμα Επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚ
Η παρ. 1 του άρθρου 1520 ΑΚ πρέπει να τροποποιηθεί ως εξής:
Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΣΚΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ, έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο ΣΥΝΟΛΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΤΕΚΝΟ ΘΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται ΚΑΤ΄ ΕΛΑΧΙΣΤΟΝ στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας, ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΜΕΝΟΣ ΕΙΤΕ ΣΕ ΕΤΗΣΙΑ, ΕΙΤΕ ΣΕ ΜΗΝΙΑΙΑ Η ΣΕ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΒΑΣΗ, εκτός αν ο γονέας που δεν διαμένει με το τέκνο επιθυμεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για τα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
Άρθρο 14 – Συνέπειες κακής άσκησης-Αντικατάσταση άρθρου 1532 Α.Κ.
Η παρ. 2 του άρθρου 1532 ΑΚ πρέπει να τροποποιηθεί ως εξής:
Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως: α. η υπαίτια μη συμμόρφωση προς αποφάσεις και διατάξεις δικαστικών και εισαγγελικών αρχών που αφορούν το τέκνο ή προς την υπάρχουσα συμφωνία των γονέων για την άσκηση της γονικής μέριμνας β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένεια του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς γ. η υπαίτια παράβαση των όρων της συμφωνίας των γονέων ή της δικαστικής απόφασης για την επικοινωνία του τέκνου με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει και η με κάθε άλλο τρόπο παρεμπόδιση της επικοινωνίας, δ. η κακή άσκηση και η υπαίτια παράλειψη της άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας από τον δικαιούχο γονέα, ε. η αδικαιολόγητη άρνηση του γονέα να καταβάλλει τη διατροφή που επιδικάστηκε στο τέκνο από το δικαστήριο ή συμφωνήθηκε μεταξύ των γονέων, ζ. η αμετάκλητη καταδίκη του γονέα για ενδοοικογενειακής βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή για εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, η. ΟΙ ΑΒΑΣΙΜΕΣ, ΨΕΥΔΕΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΓΟΝΕΑ.
Πηγές
1 https://www.synigoros.gr/?i=kdet.el.news.691823
2 https://elpse.com/wp-content/uploads/2020/07/ELPSE-KEIMENO-GIA-TH-SYNEPIMELEIA.pdf
Εντελώς απροσδιόριστη έννοια το συμφέρον του τέκνου.Η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή,δεν μπορεί να ισχύει για όλα τα παιδιά το ίδιο.Σίγουρα πάντως δεν είναι ως πρός το συμφέρον του τέκνου να μεγαλώνει με έναν κακοποιητικό γονέα ή παιδόφιλο μέχρι να τελεσιδικήσουν οι πρωτόδικες αποφάσεις.ΟΧΙ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΕΣ.Απόσυρση.
Πως ορίζεται η ΄΄ουσιαστική΄΄ συμμετοχή των γονέων στην ανατροφή του τέκνου και πως θα την κρίνει το δικαστήριο?
θα πρέπει να αναφέρεται σαφώς ότι
΄΄Το συμφέρον του τέκνου εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη ανατροφή και φροντίδα του τέκνου από τους δύο γονείς του΄΄
Σαν παιδί χωρισμένων γονιών θα μπορούσα να πω πως το να μεγαλώνει ένα παιδί και με τους δυο γονείς θα ήταν το ιδανικό!Παντα όμως με τις κατάλληλες προϋποθέσεις!στις περισσότερες περιπτώσεις τα διαζύγια δεν είναι φιλικά και οι γονείς διαφωνούν για πολλά ζητήματα,δεν έχουν καλές σχέσεις μεταξύ τους και δεν μπορούν να συνεννοηθούν (άλλωστε και γι αυτό χώρισαν)!αυτο που πρέπει να ενδιαφέρει και τους δυο γονείς είναι η ψυχολογία των παιδιών και πρέπει να αφήνουν έξω τους εγωισμούς τους!καθε παιδί,κάθε γονιός θα πρέπει να αξιολογείται διαφορετικά με την βοήθεια ειδικών και να υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση και λύση για κάθε οικογένεια!τι γίνεται στις περιπτώσεις που υπάρχει βίαιη συμπεριφορά,ψυχολογική και σωματική,τόσο στα παιδιά όσο και στις μητέρες!;Τι γίνεται όταν χρησιμοποιείται το παιδί για να εκδικηθούν την πρώην σύζυγο;
το συγκεκριμένο ν/σ μετατοπίζει το ενδιαφέρον απο το παδί στους γονείς. Φαίνεται ότι μια αόριστη νομική έννοια, το συμφέρον του τέκνου, που πρέπει να κρίνεται κατά περίπτωση, επειδή κάθε παιδί διαφέρει, εξειδικεύεται ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ από τη συμμετοχή και των δύο γονέων. Συνεπώς δεν αφήνεται μεγάλο περιθώριο εξειδίκευσης της νομικής έννοιας. Παρακάτω στη ίδια παράγραφο αναφέρεται ότι το δικαστήριο πρέπει να λάβει ΙΔΙΩΣ υπόψη την πρόθεση του γονέα να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου. Σοβαρά τωρα??!! Σε ένα άρθρο που υποτίθεται μιλάει για το συμφέρον του παιδιού, βλέπουμε να γίνεται αναφορά κυρίως στους γονείς. Οι ανάγκες του παιδιού δεν υπάρχουν πουθενά. Στην παράγραφο 4 βλέπουμε το εξής άτοπο. Αντί να δίνεται μεγαλύτερη βάση σε αυτό που θέλει το παιδί, εφόσον εχει την απαραίτητη ωριμότητα, τίθενται επιπλέον προυποθέσεις στο να εισακουσθεί η άποψή του. Αντί να εκσυγχρονιστεί το οικογενειακό δίκαιο, πάει 100 χρόνια πίσω.
«Οι προτάσεις της εταιρείας μας επί των άρθρων του Σχεδίου Νόμου»
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’
ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ-ΚΑΤΟΙΚΙΑ, ΣΧΕΣΕΙΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΤΕΚΝΩΝ
Άρθρο 3 – Κατοικία Ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 56 ΑΚ
Το άρθρο 56 ΑΚ τροποποιείται ως εξής:
Ο ανήλικος που τελεί υπό γονική μέριμνα έχει κατοικία την κατοικία των γονέων του ή του γονέα που ασκεί μόνος του την γονική μέριμνα. Αν τη γονική μέριμνα ασκούν και οι δύο γονείς χωρίς να έχουν την ίδια κατοικία, Ο ΑΝΗΛΙΚΟΣ ΕΧΕΙ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΓΟΝΕΩΝ ΤΟΥ. ΩΣ ΤΟΠΟΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟΥ ΟΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΣ ΤΟΠΟΣ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΚΟΙΝΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΤΟΥΣ.
Η επίδοση εγγράφων που αφορούν το τέκνο γίνεται στην κατοικία οποιουδήποτε εκ των γονέων ή σε τρίτο που ασκεί τη γονική μέριμνα.
Ο ανήλικος που τελεί υπό επιτροπεία ή όποιος τελεί υπό πλήρη στερητική δικαστική συμπαράσταση, έχει κατοικία την κατοικία του επιτρόπου ή του δικαστικού συμπαραστάτη του.
Άρθρο 4 – Συναινετικό Διαζύγιο-Αντικατάσταση άρθρου 1441 Α.Κ.
Η παράγραφος 2 του άρθρου 1441 αντικαθίσταται ως εξής:
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ
Στις παραγράφους 2 και 3 του άρθρου 1441 Α.Κ. πρέπει να προβλεφθεί η χρήση σχεδίων ανατροφής του τέκνου. Με τα σχέδια αυτά που θα εκδίδονται από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, θα ρυθμίζονται τα βασικά τουλάχιστον ζητήματα που αφορούν την ανατροφή των τέκνων όπως ενδεικτικά (ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ιδιωτική ή δημόσια εκπαίδευση, εξωσχολικές δραστηριότητες, επιλογή θρησκεύματος και αρχές ανατροφής του τέκνου). Τα σχέδια αυτά θα αξιοποιούνται προκειμένου να οδηγήσουν τους γονείς στην συναινετική διευθέτηση και την χρήση του θεσμού της διαμεσολάβησης ή σε περίπτωση διαφωνίας, θα προσδιορίζουν το περιεχόμενο αυτής (της διαφωνίας) προς δικαστική επίλυση.
Άρθρο 5 – Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ
Η 2η παράγραφος του άρθρου 1511 τροποποιείται ως εξής:
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ΙΣΟΧΡΟΝΗ και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΔΙΑΜΟΝΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΑΜΦΟΤΕΡΩΝ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεων του με καθένα από αυτούς, πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου όταν αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο άσκησης της. Η απόφαση του δικαστηρίου λαμβάνει ιδίως υπόψη την ικανότητα και πρόθεση καθενός εκ των γονέων να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου, τη συμπεριφορά κάθε γονέα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα και τη συμμόρφωση του με δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές διατάξεις και με προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν το τέκνο.
Άρθρο 7 – Από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας σε περίπτωση διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου και διάστασης των συζύγων –Αντικατάσταση τίτλου και άρθρου 1513 Α.Κ.
Το άρθρο 1513 Α.Κ. αντικαθίσταται ως εξής:
Διαζύγιο ή ακύρωση του γάμου-διάσταση των συζύγων
Στις περιπτώσεις διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου ή λύσης του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης ή διακοπής της συμβίωσης των συζύγων και εφόσον ζουν και οι δύο γονείς, εξακολουθούν να ασκούν από κοινού και εξίσου τη γονική μέριμνας. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο, ΕΚ ΠΕΡΙΤΡΟΠΗΣ Η ΕΝΑΛΛΑΞ, επιχειρεί τις πράξεις που προβλέπονται στο πρώτο εδάφιο του άρθρου 1516 του Αστικού Κώδικα, κατόπιν προηγούμενης ενημέρωσης του άλλου γονέα.
Άρθρο 8 – Παρέκκλιση από την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας – Αντικατάσταση τίτλου και άρθρου 1514 ΑΚ
Η παρ. 2 του άρθρου 1514 Α.Κ. αντικαθίσταται ως εξής:
2. Αν δεν είναι δυνατή η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας, ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ ΛΟΓΟΥ, και ιδίως αν ο ένας γονέας ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ ΓΙΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ Ν. 3500/2006 Η ΓΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΗΣΙΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Η ΓΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΗΣΙΑΣ ΖΩΗΣ Η ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟΥ, καθένας από τους γονείς μπορεί να προσφύγει στο δικαστήριο.
Άρθρο 12 – Από κοινού άσκηση της επιμέλειας του τέκνου σε σημαντικά ζητήματα – Αντικατάσταση τίτλου και άρθρου 1519 Α.Κ.
Ο τίτλος και το άρθρο 1519 Α.Κ. αντικαθίστανται ως εξής:
Άρθρο 1519 ΑΚ Σημαντικά ζητήματα επιμέλειας τέκνου
Όταν η ΓΟΝΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ασκείται από τον ένα γονέα ή έχει γίνει κατανομή της μεταξύ των γονέων, οι αποφάσεις για την ονοματοδοσία του τέκνου, για το θρήσκευμα, για τα ζητήματα της υγείας του, εκτός από τα επείγοντα και τα εντελώς τρέχοντα, καθώς και για τα ζητήματα εκπαίδευσης που επιδρούν αποφασιστικά στο μέλλον του, λαμβάνονται από τους δύο γονείς από κοινού. Τα δύο τελευταία εδάφια του άρθρου 1510 και το άρθρο 1512 του Α.Κ. εφαρμόζονται αναλόγως.
Για τη μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου που επιδρά ουσιωδώς στο δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, απαιτείται προηγούμενη έγγραφη συμφωνία των γονέων ή προηγούμενη ΟΡΙΣΤΙΚΗ δικαστική απόφαση που εκδίδεται μετά από αίτηση ενός από τους γονείς. Το δικαστήριο μπορεί να διατάξει κάθε πρόσφορο μέτρο, ΙΔΙΩΣ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΤΟΥ.
Ο γονέας στον οποίο δεν έχει ανατεθεί η άσκηση της ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ έχει το δικαίωμα να ζητά από τον άλλο πληροφορίες για το πρόσωπο και την περιουσία του τέκνου.
Άρθρο 1520 Α.Κ. (Άρθρο 13) Δικαίωμα Επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚ
Η παρ. 1 του άρθρου 1520 ΑΚ πρέπει να τροποποιηθεί ως εξής:
Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΣΚΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ, έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο ΣΥΝΟΛΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΤΕΚΝΟ ΘΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται ΚΑΤ΄ ΕΛΑΧΙΣΤΟΝ στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας, ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΜΕΝΟΣ ΕΙΤΕ ΣΕ ΕΤΗΣΙΑ, ΕΙΤΕ ΣΕ ΜΗΝΙΑΙΑ Η ΣΕ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΒΑΣΗ, εκτός αν ο γονέας που δεν διαμένει με το τέκνο επιθυμεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για τα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
Άρθρο 14 – Συνέπειες κακής άσκησης-Αντικατάσταση άρθρου 1532 Α.Κ.
Η παρ. 2 του άρθρου 1532 ΑΚ πρέπει να τροποποιηθεί ως εξής:
Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως: α. η υπαίτια μη συμμόρφωση προς αποφάσεις και διατάξεις δικαστικών και εισαγγελικών αρχών που αφορούν το τέκνο ή προς την υπάρχουσα συμφωνία των γονέων για την άσκηση της γονικής μέριμνας β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένεια του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς γ. η υπαίτια παράβαση των όρων της συμφωνίας των γονέων ή της δικαστικής απόφασης για την επικοινωνία του τέκνου με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει και η με κάθε άλλο τρόπο παρεμπόδιση της επικοινωνίας, δ. η κακή άσκηση και η υπαίτια παράλειψη της άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας από τον δικαιούχο γονέα, ε. η αδικαιολόγητη άρνηση του γονέα να καταβάλλει τη διατροφή που επιδικάστηκε στο τέκνο από το δικαστήριο ή συμφωνήθηκε μεταξύ των γονέων, ζ. η αμετάκλητη καταδίκη του γονέα για ενδοοικογενειακής βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή για εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, η. ΟΙ ΑΒΑΣΙΜΕΣ, ΨΕΥΔΕΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΓΟΝΕΑ.
Πηγές
1 https://www.synigoros.gr/?i=kdet.el.news.691823
2 https://elpse.com/wp-content/uploads/2020/07/ELPSE-KEIMENO-GIA-TH-SYNEPIMELEIA.pdf
Το παιδί έχει ανάγκη να γνωρίζει και να μεγαλώνει και από τους γονείς. Το κάθε σπίτι είναι και σπίτι του. Τροποποιήστε σας παρακαλώ το Άρθρο 1511 (ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων)
Πολύ σωστά αναφέρετε ότι πρέπει το εκάστοτε παιδί να συμμετέχει ενεργά σε αυτή τη διαδικασία ανάλογα με την ηλικία του και την ψυχοσυναισθηματική του κατάσταση. Για να εφαρμοστεί αυτό με βάση το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, θα έπρεπε πριν από αυτό το νομοσχέδιο να είναι σε εφαρμογή οι κατάλληλες υπηρεσίες(κατάλληλος χώρος, επαγγελματίες που θα εμπλακούν και θα αξιολογήσουν)
Αρθρο 1511
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων
Κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον του τέκνου ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ , ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΙΣΟΧΡΟΝΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΓΟΝΕΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ.
Η απόφαση του δικαστηρίου πρέπει επίσης να σέβεται την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξαιτίας ιδίως του φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού, της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσίας.4. Ανάλογα με την ωριμότητα του τέκνου πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται η γνώμη του, πριν από κάθε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα και τα συμφέροντά του, εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής. ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΕΙΔΙΚΟΥ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟΥ.
Τα παιδιά έχουν δύο γονείς ..δώστε ισότητα στου γονείς μετά το διαζύγιο για να μην στερούνται αναίτια τον ένα γονέα που τα τελευταία σαράντα χρόνια ήταν κατά ενενήντα της εκατό ο πατέρας … φανταστείτε ένα παιδί που μεγαλώνει και με τους δύο γονείς του μετά να χάνει τον πατέρα του και να τον βλέπει πέντε μέρες το μήνα. Ακόμα και αυτό να γίνεται κατά γράμμα με τον καιρό το παιδί χάνει τον ένα γονιό του .
Επικοινωνία γονέα – τέκνου
Άρθρο 1511 Ενώ το άρθρο μνημονεύει το συμφέρον του τέκνου, το οποίο εξυπηρετείται πρωτίστως από την ουσιαστική συμμετοχή των δύο γονέων στην ανατροφή και την φροντίδα καθώς και στην αποτροπή αποξένωσης του τέκνου με καθένα από τους γονείς του, επί της ουσίας παραμένει γράμμα κενό αφού δεν γίνεται ουσιαστική θεσμοθετημένη βελτίωση στις συνθήκες επικοινωνίας και συμμετοχής του ενός γονέα στην ανατροφή του παιδιού και πάλι δηλαδή, όπως και με την προηγούμενη νομολογία, παραμένει σε θεωρητικό επίπεδο και στην κρίση του εκάστοτε δικαστή.
Ανισότητα φύλλων – Τιμωρητική προδιάθεση δικαστών
Η μέχρι στιγμής πρακτική των δικαστών, η οποία έχει δημιουργήσει και νομική κουλτούρα, θέλει να μην σέβεται την ισότητα των δύο φύλλων και να δίνει προβάδισμα συνήθως στον ένα γονέα κατά κύριο λόγο στην μητέρα αδικαιολόγητα αφού μετά την παρέλευση των πρώτων 12-24 μηνών της ζωής του που σαφέστατα η μητέρα υπερέχει βιολογικά δεν συντρέχει κανένας τέτοιος λόγος. Κάθε πιθανότητα διαφορετικής απόφασης μέχρι τώρα προσέκρουε είτε σε συντεχνιακά κωλύματα (κατεστημένο αποφάσεων) είτε στον φόβο των τοπικών αντιδράσεων ή ακόμα και στην δημιουργία νέων δεδικασμένων. Επίσης, ακόμη και στην περίπτωση που η σύζυγος αποφασίσει μονομερώς για την διάλυση του γάμου τότε έρχεται η δικαστική απόφαση ανάθεσης της επιμέλειας στην γυναίκα να ολοκληρώσει την τραγωδία που υφίσταται ο άντρας σύζυγος. Δεν μπορεί μια απόφαση δικαστηρίου να έχει αναίτια τιμωρητικό χαρακτήρα.
Γνώμη τέκνου
Η γνώμη του παιδιού είναι απαραίτητη για τη λήψη της ορθής απόφασης από τον δικαστή. Πρέπει όμως να εξασφαλιστεί ότι η γνώμη του δεν έχει τύχει επηρεασμού, υποβολής ή ακόμα και εκφοβισμού. Για το λόγο αυτό είναι απολύτως απαραίτητη η σύσταση ομάδας ή υπηρεσίας πραγματικά ειδικών οι οποίοι να δύναται να γνωμοδοτούν επί της αντικειμενικότητας της απόφασης του παιδιού. Οι ειδικοί να προέρχονται από την επιστημονική κοινότητα που ασχολείται με την παιδοψυχολογία και τις ψυχοκοινωνικές επιστήμες. Η σύσταση τέτοιου σώματος είχε προβλεφθεί από το μακρινό 1996 (681 Γ του ΚΠολΔ στην παρ. 2), ουδέποτε συστάθηκε ενώ το 2015 (4335/2015) καταργήθηκε και η πρόβλεψη σύστασής του.
Ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα των παιδιών μας. Κανένα παιδί να μην μεγαλώσει ¨ορφανό¨ από μπαμπά όπως εγώ. Ο μπαμπάς μου ΚΥΡΙΟΣ και έχασα όλα τα παιδικά χρόνια χωρίς λόγο. Η 2πλη κατοικία δεν είναι θέμα!
Είμαι χωρισμένη γυναίκα και μεγάλωσα τις δύο κόρες μου έτσι ώστε να μην στερηθούν ούτε στο παραμικρό τον πατέρα τους και τώρα είναι και οι δύο δασκάλες και καλά στη ζωή τους.
Δύο άνθρωποι και να χωρίσουν , παραμένουν για πάντα γονείς και τα παιδιά τους χρειάζονται και τους αγαπάνε και τους δύο.
Κανένας πατέρας δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον ρόλο της μάνας και καμία μάνα τον ρόλο του πατέρα.
ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ είναι ότι καλύτερο για τα παιδιά χωρισμένων γονιών.
Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:
1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.
2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.
3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.
4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).
5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.
6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.
7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.
8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.
9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.
10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
αποξένωσης.
Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.
Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.
Επειδη μερες τώρα διαβάζουμε μηνύματα της λογικής του copy paste, από όλο το κίνημα των «Ενεργών», άφησαν τις διαφημίσεις και τα σποτ με τηλεπερσονες, παρουσιαστές,ποδοσφαιριστές κλπ, εγώ δεν θα κάνω κανένα copy paste! Ομολογώ πως σωματική βία δεν έχω υποστεί. Στον έγγαμο βίο μου αλλά και πέντε χρόνια μετά βιώνω ακατάπαυστα λεκτική,ψυχολογική βία,απειλες για τη ζωή μου,μπολιάζει το παιδί μας με μίσος για μένα συνεχώς,ναι-ο πατέρας και έχω εγώ η μάνα-κι όμως! Αυτός είναι ο λόγος που οι δικαστικές αποφάσεις κάνουν λόγο για τον «εκρηκτικό, ασταθή, οξύθυμο» χαρακτήρα του πατέρα του παιδιού μου! Να μην παίζετε με τον πόνο και τα δάκρυα όσων βιώσαμε και βιώνουμε τη βία! Να μας προστατεύετε και όχι να μας εκθέτετε περισσότερο στον κίνδυνο!!!
Άραγε αυτό το σχόλιο μου θα δημοσιευτεί;
Αναμένω!
Το συμφέρον του παιδιού πρέπει να εξετάζεται εξατομικευμενα για το κάθε παιδί ξεχωριστά από το δικαστήριο. Μην καταδικάζετε κάποια παιδιά να μεγαλώνουν σε κακοποιητικο περιβάλλον.
Έχουμε 2 γονείς. Τα παιδιά μας έχουν 2 γονείς. Έχουν δικαίωμα να ζουν και να διαμορφώνουν σχέσεις με κάθε τρόπο και μέσο με τους γονείς τους. Ένα κτίσμα δεν αποτελεί μέτρο σύγκρισης της αγάπης. Ούτε μπορεί να την περιορίζει. Με νόμο η ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα των παιδιών τους με εναλλασσόμενη διαμονή και διανυκτέρευση και στα σπίτια. Είναι σπίτια και των παιδιών
Είμαι χωρισμένη γυναίκα και μεγάλωσα τις δύο κόρες μου έτσι ώστε να μην στερηθούν ούτε στο παραμικρό τον πατέρα τους και τώρα είναι και οι δύο δασκάλες και καλά στη ζωή τους.
Δύο άνθρωποι και να χωρίσουν , παραμένουν για πάντα γονείς και τα παιδιά τους χρειάζονται και τους αγαπάνε και τους δύο.
Κανένας πατέρας δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον ρόλο της μάνας και καμία μάνα τον ρόλο του πατέρα.
ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ είναι ότι καλύτερο για τα παιδιά χωρισμένων γονιών.
Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:
1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.
2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.
3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.
4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).
5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.
6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.
7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.
8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.
9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.
10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
αποξένωσης.
Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.
Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.
Τα παιδιά δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται με βάση το σπίτι που μένουν, αλλά με την αγάπη που τρέφουν και οι 2 γονείς τους. Ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα τους, εναλλασσόμενη διαμονή και στα 2 σπίτια τους.
Όταν αναφερόμαστε στα συμφέροντα των παιδιών , δεν μπορούμε να βγάζουμε γενικές αποφάσεις! Κάθε περίπτωση, κάθε οικογένεια, κάθε παιδί, κάθε γονιός θα έπρεπε να αξιολογείται διαφορετικά με την βοήθεια ειδικών ( ψυχολόγων για παιδιά και για γονείς ) και να οδηγούμαστε σε διαφορετική «λυση» με στόχο το συμφέρον των παιδιών. Τα ερωτηματα λοιπόν που τιθονται είναι: ποιανού συμφέροντα θέλουμε να εξυπηρετήσουμε; των παιδιών Ή των γονιών;
Τι γίνεται για τις περιπτώσεις όπου η ισοχρονη επιμέλεια είναι επιβλαβής για το παιδί, είτε ψυχολογικά είτε σωματικά; τι γίνεται για τις περιπτώσεις όπου το παιδί χρησιμοποιείται ως μέσο εκδίκησης των πρώην και άλλοτε αγαπημένων συζύγων ή ακόμη χειρότερα τι γίνεται για τις περιπτώσεις που το παιδι κακοποιειται ;
Αρνούμαι να δεχτώ ότι στην Ελλάδα της Δημοκρατίας το 2021 θα υπάρχει απόφαση από το δικαστήριο που να αναγκαζει το τέκνο να υποστεί την παρουσία ενός βίαιου Ή χειριστικου γονέα Για το υπόλοιπο της ανήλικης ζωής του. Καθε περίπτωση είναι διαφορετική, για κάθε περίπτωση θα πρέπει η λύση που δίνεται να έχει στο επίκεντρο τα παιδιά μας , τους μελλοντικούς ενήλικες!!
Άρθρο 1511
Συμφέρον του τέκνου
1 .Το συμφέρον του τέκνου πρωτίστως εξυπηρετείται από την ισόχρονη φυσική
παρουσία και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του καθώς και στην αποτροπή αποξένωσης του τέκνου με καθένα από του γονείς.
2 .Κάθε απόφαση των γονέων ή του δικαστηρίου σχετικά με την τη γονική μέριμνα,επιμέλεια και φροντίδα του τέκνου, πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον αυτού.
3 . Όταν το δικαστήριο αποφασίζει σχετικά με τα ζητήματα της προηγούμενης
παραγράφου, λαμβάνει ιδίως υπόψη την ικανότητα και πρόθεση κάθε γονέα να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου, την συμπεριφορά κάθε γονέα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα και την συμμόρφωσή του με δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές διατάξεις και προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν το τέκνο. Η απόφαση του δικαστηρίου πρέπει επίσης να σέβεται την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μη κάνει διακρίσεις εξαιτίας ιδίως του φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού, της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης ή της
περιουσίας.
Το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη τους έως τότε δεσμούς του τέκνου με τους γονείς και τους αδελφούς του, καθώς και τις τυχόν συμφωνίες που έκαναν οι γονείς του τέκνου σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας.
4 Ανάλογα με την ικανότητα διάκρισης του τέκνου πρέπει να ζητείται και να
συνεκτιμάται η γνώμη του πριν από κάθε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα ή την επιμέλεια ή τη φροντίδα υπό την προϋπόθεση ότι η γνώμη του έχει ληφθεί κατάλληλα και δεν αποτελεί προϊόν επηρεασμού ή υποβολής.
Κύριε Τσιάρα διασφαλίστε την φροντίδα, το μεγάλωμα και την υγιή ανάπτυξη σωματική και ψυχική των παιδιών, όταν οι γονείς τους αποφασίζουν να ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους στην προσωπική τους ζωή μέσα από το πρίσμα της ΙΣΟΝΟΜΙΑΣ, της ΙΣΟΤΗΤΑΣ και της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Μετά τον χωρισμό του, το ζευγάρι, οι ΓΟΝΕΙΣ, θα γνωρίζουν και θα πρέπει να αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις και τις κοινές τους ευθύνες απέναντι στα παιδιά τους και δεν θα δυστροπούν ελπίζοντας και περιμένοντας μήπως ο Δικαστής δώσει κάτι παραπάνω η κάτι λιγότερο αντίστοιχα, στον δε ενδιάμεσο χρόνο, τον χρόνο της δημοσίευσης της απόφασης, η γονεϊκή αποξένωση θα καλπάζει… Ο Δικαστής να είναι αυτός που θα δώσει κάτι παραπάνω η κάτι λιγότερο, όταν οι γονείς δεν είναι ικανοί, δεν θέλουν η δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα γονεϊκά τους καθηκοντα.
Κύριε Τσιάρα αφουγκραστείτε την κοινωνία, την επιστημονική κοινότητα, τους Ψυχολόγους, τους Κοινωνικούς Λειτουργούς τον Συνήγορο του Πολίτη, την Ευρωπαϊκή Ένωση, με το ΥΠ. ΑΡ. 2079/2015 ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ το οποίο, όπως γνωρίζεται και η χωρά μας έχει συνυπογράψει, όλοι τους συνηγορούν με την ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ, τον ΙΣΟ ΧΡΟΝΟ και την ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ, διασφαλίζοντας με το τρίπτυχο αυτό το ΣΥΜΦΕΡΟΝ των ΠΑΙΔΙΩΝ, τους αυριανούς ενήλικες της χώρας μας.
Σας εφιστώ την προσοχή και Σας υπενθυμίζω το ΥΠ. ΑΡ. 2079/2015 ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Άρθρο 5
Ενόψει των ανωτέρω, η Συνέλευση καλεί τα κράτη μέλη :
5.3. για να εξασφαλιστεί η αποτελεσματική ισότητα των γονέων έναντι των παιδιών τους, τόσο στη νομοθεσία τους όσο και στις διοικητικές πρακτικές προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι κάθε γονέας έχει το δικαίωμα να ενημερώνεται και να συμμετέχει στη λήψη σημαντικών αποφάσεων για την ζωή και την ανάπτυξη των παιδιών τους, προς το βέλτιστο συμφέρον τους
5.4. να εξαλείψουν από τις νομοθεσίες κάθε διαφορά μεταξύ των γονέων που έχουν αναγνωρίσει το παιδί τους που βασίζεται στο εάν έχουν τελέσει γάμο ή όχι.
5.5. να εισαγάγουν στη νομοθεσία τους την αρχή της εναλλασσόμενης κατοικίας των παιδιών μετά το χωρισμό, περιορίζοντας τις εξαιρέσεις στην περίπτωση της κακοποίησης ή της παραμέλησης ενός παιδιού ή της ενδοοικογενειακής βίας, και ρυθμίζοντας το χρόνο εναλλαγής με βάση τις ανάγκες και το συμφέρον των παιδιών.
5.6. να σέβονται το δικαίωμα του παιδιού να ακουστεί για όλα τα θέματα που το αφορούν αφού κριθεί ότι έχει την ικανότητα και την διάκριση όσον αφορά τις εν λόγω υποθέσεις.
5.9. να ενθαρρύνουν κατά περίπτωση, την ανάπτυξη της διαμεσολάβησης στο πλαίσιο των οικογενειακών υποθέσεων που αφορούν τα παιδιά, ιδίως με τη θέσπιση υποχρεωτικής ενημερωτικής συνάντησης με εντολή του δικαστή, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει τους γονείς για το γεγονός ότι η εναλλασσόμενη κατοικία μπορεί να είναι η καλύτερη επιλογή σύμφωνα με το βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, και να εργαστούν προς την κατεύθυνση μιας τέτοιας λύσης, εξασφαλίζοντας ότι οι διαμεσολαβητές λαμβάνουν την κατάλληλη εκπαίδευση και ενθαρρύνουν την πολύ – επιστημονική συνεργασία
Σύμφωνα με το Σύνταγμα
‘Αρθρο 4: (Ισότητα των Ελλήνων)
1. Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. 2. Oι Έλληνες και οι Eλληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Η Ελλάδα έχει δεσμευτεί με το ψήφισμα 2079/2015 του Συμβουλίου της Ευρώπης για την ισότητα των γονέων , κοινή επιμέλεια τέκνων , εναλλασσόμενη κατοικία.
Όταν δύο γονείς χωρίζουν γιατί ΠΡΕΠΕΙ ο ένας να είναι γονέας και ο άλλος επισκέπτης;;;;;;
Το παιδί γίνεται από δύο γονείς και σύμφωνα με όλες τις επιστημονικές έρευνες χρειάζεται δύο γονείς στη ζωή του για να μεγαλώσει σωστά.
Όταν ξεκινάς μία διαμεσολάβηση για οποιδήποτε θέμα και ό ένας από τους δύο βρίσκεται σε θέση ισχύως , τότε θα έχει το πάνω χέρι και δεν θα κάνει πίσω σε τίποτα και έτσι , δεν θα υπάρχει διαμεσολάβηση.
Μόνο όταν δύο άνθρωποι-γονείς έχουν τα ίδια δικαιώματα και φυσικά τις ίδιες υποχρεώσεις θα μπορέσουν να καθήσουν στο ίδιο τραπέζι προς συμφέρον του παιδιού.
Άρα η βάση μετά το διαζύγιο ΠΡΕΠΕΙ να είναι η ισότητα 50/50 το οποίο θα είναι ο κανόνας και από και πέρα όλα τα υπόλοιπα να είναι εξαιρέσεις οι οποίες θα γράφονται έτσι ώστε να μην παρερμηνεύονται…!!!
Το μοντέλο της αποκλειστικής επιμέλειας έχει εφαρμοστεί για 40 χρόνια και έχει αποτύχει γιαυτό και φτάσαμε ως εδώ…!!!
‘Ηρθε η ώρα να πάμε μπροστά και να εφαρμόσουμε την Συνεπιμέλεια η οποία έχει εφαρμοστεί με τεράστια εποτυχία σχεδόν σε όλο τον δυτικό κόσμο.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ.
ΕΝΙΑΙΑ ΑΔΙΑΣΠΑΣΤΗ ΚΑΙ ΙΣΟΧΡΟΝΗ ΓΟΝΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΡΙΘΕΙ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΙ ΓΟΝΕΙΣ.
ΚΑΤΑ ΝΟΜΙΚΟ ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ(ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ)-ΚΟΙΝΕΣ ΓΟΝΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ-ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ-ΙΣΟΤΙΜΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΤΡΟΦΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ…!!!
Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:
1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.
2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.
3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.
4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).
5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.
6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.
7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.
8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.
9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.
10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
αποξένωσης.
Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.
Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.
με την νέα διάταξη το συμφέρον του παιδιού πάει στην άκρη και έρχονται στην επιφάνεια εμμονικά τα δικαιώματα και οι επιδιώξεις των γονέων. Η διάταξη και όλο το νομοσχέδιο είναι σε αντίθεση με τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού και τη Σύμβαση της Κωνσνταντινούπολης για την εξάλειψη της έμφυλης βίας.
Το άρθρο αναφέρεται στο συμφέρον του τέκνου την ίδια στιγμή που του επιβάλει συνεπιμέλεια. Συνεπιμέλεια πρέπει να υπάρχει μόνο όταν κι οι δύο γονείς είναι κατάλληλοι. Αλλα τα περισσότερα διαζύγια, δυστυχώς δεν γίνονται σε πλαίσιο υγιής για την οικογένεια συνενόησης, αλλά σε κακοποιητικά/βίαια πλαίσια. Οπότε πρέπει το νομοσχέδιο να αποσυρθεί για το συμφέρον του τέκνου. Και προς τους συμπολίτες μου που τονίζουν την σημασία των δύο γονέων έχω να πω «καλύτερα με έναν γονιό, παρά σε μια οικογένεια κακοποιητική».
Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων…
ισότητα παντού. Καμία ανοχή εις βάρος ανηλίκων
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων
ισότητα παντού. Καμία ανοχή εις βάρος ανηλίκων
➢ ‘Αρθρο 5
Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚ
Το άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα προτείνω να αντικατασταθεί ως εξής:
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και εξίσου συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων (…)
Ο νόμος οφείλει να ορίζει τον κανόνα και όχι την εξαίρεση. Την εξαίρεση θα την αντιμετωπίσει το δικαστήριο ειδικά δε εάν είναι παραβατική(ισχύει και για τα 2 φύλα). Το γεγονός ενός χωρισμού δεν θα πρέπει να χωρίζει τον ένα γονέα από τα παιδιά του καθιστώντας τον επισκέπτη με πενιχρή επικοινωνία. Η ιδιότητα των γονέων παραμένει και θα παραμένει για πάντα .Χωρίζουμε ως σύζηγοι και όχι ως γονείς!!!!
Γίνεται λόγος για συμφέρον του παιδιού που «εξυπηρετείται πρωτίστως από την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς»
Υπάρχουν όμως περιπτώσεις όπου το συμφέρον εξυπηρετείται πρωτίστως από τη διασφάλιση της σωματικής ακεραιότητας, της ψυχικής ηρεμίας και της οικιακής ειρήνης , και δυστυχώς , υπάρχουν περιπτώσεις που ένας από τους γονείς είναι αυτός που αποτελεί παραγοντα κινδύνου και διατάραξης της ηρεμίας και της ψυχικής ισορροπίας του παιδιού. Σύμφωνα με το άρθρο 5 οι περιπτώσεις αυτές αποσιωπούνται, αν και είναι ακριβώς εκείνες οι περιπτώσεις για τις οποίες ο νόμος θα πρέπει πρωτίστως να μεριμνά, διασφαλίζοντας την προστασία και το συμφέρον του παιδιού. Το συμφέρον όλων των παιδιών πρέπει να είναι το κύριο μέλημα του νόμου, αλλά δεν είναι για όλα τα παιδιά πανομοιότυπο, δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες…
Είμαι δασκάλα στο επάγγελμα και έχω και μία πιο μικρή ξαδέρφη από τον θείο μου.Η μητέρα της δεν την αφήνει ούτε τηλέφωνο να μας πάρει.Ο θείος έχει χαλάσει μία μικρή περιουσία για να την βλέπει ελάχιστα και μόνο τότε την βλέπω και εγώ. Στη δουλειά μου αυτά τα παιδιά έχουν πάρα πολλά προβλήματα μάθησης και συμπεριφοράς σε τεράστια αντίθεση με παιδιά χωρισμένων γονιών που ζουν όμως σχεδόν το μισό χρόνο και με τους δύο του γονείς.Η ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ είναι το καλύτερο για τα παιδιά…!!!
Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:
1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.
2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.
3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.
4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).
5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.
6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.
7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.
8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.
9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.
10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
αποξένωσης.
Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.
Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.
Αν οι γονείς δεν μπορούν να εξασφαλίσουν εντός της εις γάμον κοινωνία ένα περιβάλλον κατάλληλο για την ανατροφή του τέκνου τους, τότε δεν μπορούν να το κάνουν εκτός γάμου. Όχι σε αυτό το άρθρο που ξηλώνει τον θεσμό της μονογονεϊκής οικογένειας και υποχρεώνει το παιδί να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον ζοφερό.
Τα παιδια δικαιούνται να απολαμβάνουν και τους δυο γονείς ισόποσα . Η συνεπειμέλεια είναι η μόνη λύση. Οι γονεις είναι υποχρεωμένοι να επικοινωνούν μεταξύ τους για το καλό του τέκνου τους είτε μέσα στο γάμο είτε έξω από αυτόν. Το συγκρουσιακό διαζύγιο δεν είναι δικαιολογία για να δίνεται η επιμέλεια στον ένα γονέα. Το δικαστήριο μπορεί ν αποφασίσει ποιος γονέας είναι δυσλειτουργικός στην επικοινωνία μεταξύ γονέων και μη ευέλικτος στη βοήθεια ειδικών της ψυχικής υγείας με σκοπό την επικοινωνία με τον άλλο γονέα.
Όποιος γονέας δεν μπορεί να επικοινωνήσει, δηλαδή φέρει προσκόμματα, αναίτιες συμπεριφορές, να κρίνετε ως ακατάλληλος.
Άμεση νομοθέτηση της Συνεπιμέλειας – Ίσου Χρόνου 50/50 και Εναλλασσόμενης Κατοικίας με κατοικία του παιδιού την κατοικία και των δύο γονέων του, για όλα τα παιδιά εντός και εκτός γάμου ,σε διάσταση , διαζύγιο κλπ με ή χωρίς αποφάσεις.
Είμαι γιαγιά και έχω να δω το εγγόνι μου πάνω από 3 χρόνια…!!!
Πέραν των άλλων μόνο αυτό θα σας πω. Επειδή ο άντρας μου είναι ιερέας η πρώην νύφη μας για το έτσι θέλω , ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΒΑΦΤΙΣΕΙ ακόμη την εγγονούλα μας.
Κύριε υπουργέ θέλω να υπάρχει ισότητα στα ζευγάρια και αν ατυχήσουν και χωρίσουν και μετά τον γάμο , ώστε να μην μπορεί ο ένας να χρησιμοποιεί το παιδί ενάντια στον άλλον. Τα παιδάκια χρειάζονται και τους δύο γονείς τους.
ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΩΡΑ…!!!
Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:
1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.
2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.
3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.
4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).
5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.
6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.
7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.
8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.
9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.
10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
αποξένωσης.
Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.
Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.
Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:
1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.
2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.
3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.
4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).
5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.
6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.
7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.
8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/ επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.
9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.
10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής αποξένωσης. Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα. Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΓΙΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΣΤΟ ΝΟΜΟΘΕΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ 2075/2015 ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΕΚΝΩΝ.
Τα παιδιά έχουν δύο γονείς ..δώστε ισότητα στου γονείς μετά το διαζύγιο για να μην στερούνται αναίτια τον ένα γονέα που τα τελευταία σαράντα χρόνια ήταν κατά ενενήντα της εκατό ο πατέρας … φανταστείτε ένα παιδί που μεγαλώνει και με τους δύο γονείς του μετά να χάνει τον πατέρα του και να τον βλέπει πέντε μέρες το μήνα. Ακόμα και αυτό να γίνεται κατά γράμμα με τον καιρό το παιδί χάνει τον ένα γονιό του . Γίνεται ο μακρινός συγγενής του σαββατοκύριακου. Αν είναι δυνατόν .
Ξεκάθαρα στο νομοσχέδιο 1/2 στον κάθε γονέα και όχι 1/3 και μετά στην διαμεσολάβηση αφού και οι δύο γονείς έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις μόνη τους θα βρίσκουν την λύση. Για αυτό λοιπόν 50-50 συνεπιμελεια και εναλλασσόμενη κατοικία
Να σταματήσουν να υπάρχουν παιδιά χωρισμένων γονιών ακόμα και αν αυτοί έχουν χωρίσει .
Χώρισα και από τότε άρχισε ο γολγοθάς μου.
Να αποδείξω ότι δεν είμαι εγκληματίας.
Χάλασα μία μικρή περιουσία ( που έπρεπε να πάει για την ανατροφή της κόρης μου ) για να βλέπω το παιδί μου το ίδιο και η πρώην άλλα τόσα , με την διαφορά όμως , για να μην βλέπω την κόρη μου.
Ευτυχώς μένουμε στην ίδια πόλη και πάρα πολύ κοντά και με την υπομονή μου και την επιμονή μου (δικαστήρια , χαμένα χρήματα , ψεύτικες κατηγορίες που αθωώθηκα , πόνο , θλίψη κλπ) κατάφερα μετά από 8 χρόνια να μπορώ με δικαστική απόφαση φυσικά να έχω την κόρη μου πέρα των διακοπών , δύο Παρασκευοσαββατοκύριακα τον μήνα και άλλες 8 καθημερινές μέρες από τις 13:00 έως τις 20:00.
Στην απόφαση γράφει πέραν των άλλων , ότι πρέπει να την πηγαίνω σε ότι εξωσχολικό έχει και να την προετοιμάζω για το σχολείο για την άλλη μέρα.
Όλα τα κάνω κατά γράμμα και φυσικά όλα αυτά τα 8 χρόνια πληρώνω και την διατροφή κανονικά.
Καταλαβαίνετε πως είναι για το παιδί μέσα στην νύχτα όταν τελειώνει το διάβασμα ή ότι άλλο κάνει να του λες ντύσου να σε πάω στο άλλο σπίτι που είναι στο 1 χιλιόμετρο για να πας αύριο σχολείο.
Τις διακοπές και τα Παρασκευοσαββατοκύριακα επιτρέπεται να κοιμάται μαζί μου , αλλά τις καθημερινές όχι.
Και φυσικά επειδή η πρώην μου δουλεύει από τις 07:30 έως τις 14:30 , είναι «προτιμότερο» να το πάει η γιαγιά στο σχολείο και όχι ο μπαμπάς…!!!
Εγώ φυσικά έχω επειδή βρίσκομαι στην διαδικασία σύνταξης έχω όλο τον χρόνο μου να αφιερωθώ στην ανατροφή της κόρης μου.
Το νέο νομοσχέδιο είναι σε καλό δρόμο , όμως θα μου επιτρέψετε να πω και εγώ κάποιες τροποποιήσεις-πινελιές που πρέπει να γίνουν…γατί αν δεν γίνουν , θα έχουμε πάλι πολλά προβλήματα που όλα αυτά είναι σε βάρος των παιδιών…!!!
Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:
1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.
2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.
3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.
4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).
5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.
6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.
7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.
8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.
9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.
10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
αποξένωσης.
Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.
Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.
Η παράγραφος 2 να τεθεί ως εξής
«Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη, ισότιμη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς, πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν κατά τις διατάξεις του νόμου, το δικαστήριο αποφασίζει σχετικά με τον τρόπο άσκησής της γονικής μέριμνας. Η απόφαση του δικαστηρίου λαμβάνει ιδίως υπόψη την ικανότητα και πρόθεση καθενός εκ των γονέων να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου, την συμπεριφορά κάθε γονέα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα και την συμμόρφωσή του με δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές διατάξεις και με προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν το τέκνο.»
Η παραγραφος 4 να τεθεί ως εξής
“Ανάλογα με την ωριμότητα του τέκνου πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται η γνώμη του, αφού εξασφαλιστούν κατάλληλες συνθηκες για την ομαλή ψυχοσυναισθηματική του κατάσταση και χωρις να εξαναγκαζεται σε επιλογή γονέα πριν από κάθε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα και τα συμφέροντά του, εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής.»
πίσω από την επιμονή στο αίτημα για ισόχρονη διαμονή και εναλλασσόμενη κατοικία, λανθάνουν κίνητρα οικονομικά, δεδομένου ότι η ρύθμιση αυτή θα μειώσει το ύψος των καταβαλλόμενων διατροφών.
Παρόμοια με το Άρ. 1, το Αρ. 5 θεωρεί τα παιδιά παθητικούς δέκτες άσκησης γονεϊκών δικαιωμάτων και όχι φορείς δικαιωμάτων: για αυτό η παρ. 2, συνδέει ΆΜΕΣΑ και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ το συμφέρον ΚΑΘΕ παιδιού με την «ενεργή παρουσία και των δύο γονέων κατά την ανατροφή», φτάνοντας μέχρι του σημείου να ορίσει και την άποψη που πρέπει να έχει ΚΑΘΕ δικαστής για το συμφέρον ΚΑΘΕ τέκνου: ότι, δηλαδή, «εξυπηρετείται πρωτίστως από την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς» και σε αυτά «πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση» του ΚΑΘΕ δικαστηρίου, «όταν αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο άσκησής της». Και η συνέχεια της παρ.2 αγνοεί το συμφέρον του παιδιού καθώς στοχεύει στο να περιορίσει τις παραμέτρους που θα εξετάσει ο/η δικαστής σε ζητήματα που σχετίζονται αποκλειστικά με τα δικαιώματα των γονέων.
Η παρ.4 είναι η μοναδική φορά που το Νομοσχέδιο προβλέπει να ζητηθεί η γνώμη του παιδιού (υπάρχει ήδη στο ισχύον Άρ. 1511 ΑΚ) , «πριν από κάθε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα και τα συμφέροντά του», τα οποία (συμφέροντα τέκνου) όμως τα έχει απολύτως (περι)ορίσει το άρθρο 5, παρ.2. Ταυτόχρονα, σπεύδει να διορθώσει την ισχύουσα διάταξη έτσι ώστε να μπορεί να αγνοηθεί η γνώμη του παιδιού σε περίπτωση που αυτή αντιτίθεται στην άσκηση γονεϊκών δικαιωμάτων, προσθέτοντας τη φράση: «εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής». Διατύπωση που είναι τουλάχιστον προσβλητική για παιδιά, γονείς με τις/τους οποίες/-ους διαμένουν τα τέκνα και δικαστές)
Το συμφέρον του τέκνου, σύμφωνα με το παρόν άρθρο, δεν περιλαμβάνει το δικαίωμά του να ζει σε περιβάλλον απαλλαγμένο από κάθε μορφής κακοποίηση.
Η «γονεϊκή αποξένωση», παρότι απαλείφθηκε ως όρος στο κείμενο προς διαβούλευση παραμένει ως έννοια μετονομαζόμενη σε «διάρρηξη των σχέσεων», γεγονός που γίνεται εμφανές και στη σελ.2 του συνοδευτικού εγγράφου «Ανάλυση Συνεπειών Ρύθμισης.pdf» .
Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:
1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.
2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.
3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.
4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).
5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.
6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.
7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.
8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.
9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.
10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
αποξένωσης.
Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.
Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.
Απόσυρση του νομοσχεδίου τώρα.
Ο υπάρχων νόμος 1329/1983 του Α.Δ., από τους πλέον προοδευτικούς της Ευρώπης, είναι αυτός που εισήγαγε την κοινή γονική μέριμνα και την έννοια της συναινετικής συνεπιμέλειας και αφαιρούσε την έννοια του αρχηγού της οικογένειας που παραπέμπει στην πατριαρχία. Ήταν προϊόν μακροχρόνιων γυναικείων αγώνων, μας μετέφερε από το μεσαίωνα στη σύγχρονη εποχή και είχε σαν γνώμονα το συμφέρον του παιδιού. Οι νόμοι δεν παλιώνουν, ανανεώνονται και συμπληρώνονται. Το δίκαιο μας, όπως και το ευρωπαϊκό, στηρίζεται μέχρι σήμερα στο ρωμαϊκό, στον ιουστινιάνειο κώδικα και στην Γ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας.
Το κατατεθέν νομοσχέδιο δεν θεραπεύει το συμφέρον του παιδιού, αντ΄ αυτού δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα στην ήδη δυσχερή κατάσταση για τα παιδιά και τις μητέρες, στην περίπτωση των συγκρουσιακών διαζυγίων ή χωρισμών, που στην Ελλάδα είναι η πλειοψηφία.
Χρειάζεται να κινητοποιηθούμε όλες, ώστε να δώσουμε φωνή στις γυναίκες που δεν έχουν. Σε όλες αυτές τις γυναίκες που περιμένουν μάταια τις αποφάσεις των δικαστηρίων, που ζουν στην ένδεια και τη φτώχια αυτές και τα παιδιά τους. Σε αυτές τις γυναίκες που πέφτουν κατά κόρον θύματα ενδοοικογενειακής βίας, από την οποία δε γλιτώνουν ούτε μετά το διαζύγιο.
Εισάγει ακραίες συντηρητικές ρυθμίσεις που στην πράξη θα εφαρμοστούν σε βάρος των παιδιών και των γυναικών. Οι διατάξεις προσκρούουν ευθέως σε διεθνείς συμβάσεις και αν τυχόν ψηφιστεί θα καταδικαστεί η Χώρα από τα διεθνή δικαστήρια. Συγκεκριμένα :
α) Ο κακοποιητικός γονέας μόνο με αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου δεν ασκεί δικαιώματα επικοινωνίας και τη γονική μέριμνα το οποίο πρακτικά σημαίνει 8-10 έτη κακοποίησης (αντιβαίνει στη σύμβαση της Κωσταντινούπολης για τη βία κατά των γυναικών και την ενδοοικογενειακή βία και στη Χάρτα για τα Δικαιώματα του Παιδιού).
β) Εισάγεται αυθαίρετα ως ελάχιστη επικοινωνία 1/3 του χρόνου του παιδιού αφαιρώντας την υποχρέωση αξιολόγησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, χωρίς να προκύπτει αν αφορά στον ελεύθερο ή στον πραγματικό χρόνο. Στη περίπτωση που αφορά στον πραγματικό χρόνο είναι άτοπο καθώς πρόκειται για 8 ώρες την ημέρα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των διατροφών ή την κατάργηση των διατροφών των παιδιών. Άλλωστε μόνο η αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής θα ποινικοποιείται, γεγονός που, με τις υπάρχουσες συνθήκες θα διευκολύνει τη μη καταβολή της.
γ) Εισάγονται αυθαίρετα υποχρεώσεις των γονέων έναντι των παππούδων και των γιαγιάδων, τις οποίες συνδέει ο νομοθέτης με λόγο αφαίρεσης της γονικής μέριμνας.
δ) Εισάγονται αόριστες και δυσαπόδεικτες έννοιες στηριζόμενες σε ανυπόστατα ψυχολογικά κριτήρια και καταστάσεις όπως “διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης, και πρόκληση διάρρηξης σχέσεων” τις οποίες τις καθιστά λόγους αφαίρεσης της γονικής μέριμνας. Με άλλα λόγια ενώ το νομοσχέδιο επιβάλλει την επικοινωνία του παιδιού με τους γονείς, στην πράξη προβλέπει την αυθαίρετη αφαίρεση της άσκησης της γονικής μέριμνας.
ε) Το γεγονός ότι το νομοσχέδιο απαιτεί τη συμφωνία των γονέων σε κεφαλαιώδη ζητήματα της γονικής μέριμνας, όπως εκπαίδευση του παιδιού και υγεία, καθόλου δεν επιλύει τις αντιδικίες των γονέων αντίθετα τις γιγαντώνει, καθώς είναι βέβαιο ότι τα ζητήματα αυτά θα αποτελούν πεδίο μάχης.
στ) Ο νομοθέτης δεν προβλέπει καμία μέριμνα για την ίδρυση οικογενειακών δικαστηρίων.
ζ) Η αναδρομική ισχύς του νομοσχεδίου, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, για τις οικογένειες που έχουν ήδη ρυθμίσει τις σχέσεις τους, με προφανείς συνέπειες για μικρά και μεγαλύτερα παιδιά.
Γι αυτό:
1. Ζητάμε την άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου.
2.Να συσταθούν άμεσα οικογενειακά δικαστήρια, που θα συνεπικουρούνται από τις κατάλληλες ψυχοκοινωνικές δομές, στελεχωμένες με εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό, ψυχιάτρους παιδιού και εφήβου, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς.3. Όταν υπάρχει καταγγελία για ενδοοικογενειακή βία, να αναστέλλεται το δικαίωμα στη γονική μέριμνα και την επικοινωνία, όπως ψηφίστηκε πρόσφατα (Ιούλιος ’20) από τη Γαλλική Βουλή.4. Να προβλεφθεί από την πολιτεία ειδική μηνιαία οικονομική στήριξη των ανέργων ή χαμηλού εισοδήματος χωρισμένων γονέων που έχουν την επιμέλεια παιδιού, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 21 παρ. 1 του Συντάγματος, -όπως εξ άλλου αναφέρεται και στη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού-, στα πλαίσια της προστασίας των ανηλίκων από τη φτώχια (μακροχρόνια οικονομική κρίση, χαμηλοί μισθοί, μεγάλη καθυστέρηση και μη εκτέλεση αποφάσεων για διατροφή), όπως συμβαίνει εδώ και δεκαετίες στις χώρες της Ευρώπης και της ΕΕ. Για πραγματική άσκηση δημογραφικής πολιτικής
Το προτεινόμενο άρθρο επιχειρεί και πάλι να εξειδικεύσει την αόριστη νομική
έννοια του συμφέροντος του τέκνου, η οποία είναι έννοια νομική, με αξιολογικό
περιεχόμενο, που εξειδικεύεται κάθε φορά από το δικαστήριο. Γι' αυτό η κρίση του
δικαστηρίου ως προς το αν, ενόψει των περιστάσεων που δέχθηκε και για την ύπαρξη των
οποίων κρίνει ανέλεγκτα, εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου, υπόκειται στον αναιρετικό
έλεγχο (ΑΠ 1976/2008). Σύμφωνα με πάγια νομολογία των εθνικών μας δικαστηρίων, το
1
συμφέρον του τέκνου λαμβάνεται υπό ευρεία έννοια, προς διαπίστωση δε της συνδρομής
του εξετάζονται πάντα τα επωφελή και πρόσφορα για τον ανήλικο στοιχεία και περιστάσεις.
Ουσιώδους σημασίας είναι και η επισημαινόμενη στο νόμο ύπαρξη ιδιαίτερου δεσμού του
τέκνου προς τον ένα από τους γονείς του και η περί αυτού ρητώς εκφραζόμενη προτίμησή
του, την οποία συνεκτιμά το δικαστήριο ύστερα και από τη στάθμιση του βαθμού της
ωριμότητάς του. Δηλαδή σύμφωνα με την πάγια νομολογία για την εκτίμηση του
συμφέροντος του τέκνου λαμβάνονται υπόψη όλες οι περιστάσεις της κάθε περίπτωσης που
ποικίλουν και είναι, ενδεικτικά και όχι περιοριστικά, ο δεσμός του τέκνου με τους γονείς και
τους αδελφούς/τις αδελφές του, ενδεχομένως και με πρόσωπα του ευρύτερου
περιβάλλοντος, το μέχρι και την διάσπαση ή το διαζύγιο σταθερά διαμορφωμένο
περιβάλλον και οι συνήθειες του παιδιού, ο χρόνος που μπορεί κάθε γονέας να διαθέσει, η
καλή ψυχική και σωματική υγεία του γονέα κ.α. Στον βαθμό που στο νομοσχέδιο
επιλέγονται περιοριστικά κάποια από τα ενδεικτικά κριτήρια η διάταξη καθίσταται στενή και
εξόχως προβληματική κατά την εφαρμογή της.
Οπωσδήποτε, κατά πάγια νομολογία, για τη λήψη της απόφασης προς το συμφέρον του
τέκνου δεν εξετάζεται ο λόγος του διαζυγίου ή της διακοπής της έγγαμης συμβίωσης ή ιδίως
ποιος από τους δύο ευθύνεται για την λύση του γάμου εκτός και εάν η συμπεριφορά του
υπαιτίου γονέα έχει επιδράσει στην άσκηση της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας με
τρόπο που αντιτίθεται στο συμφέρον του τέκνου και αναμένεται και έναντι του τέκνου η
τήρηση ανάλογης συμπεριφοράς. Ωστόσο η αναφορά στο παρόν άρθρο–στο δεύτερο
προστιθέμενο εδάφιο–, της φράσης «της συμπεριφοράς κάΚε γονέα κατά το προηγούμενο
χρονικό διάστημα» χωρίς σύνδεση της συμπεριφοράς με δυσμενείς συνέπειες για το τέκνο
και πρόκλησης βλάβης σε αυτό, κινδυνεύει να εισαγάγει το στοιχείο της υπαιτιότητας στις
σχέσεις των πρώην συζύγων ως καίριο για την ανάθεση της επιμέλειας του τέκνου. Από
μόνη της δε, η αδόκιμη και αόριστη φράση «κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα» θα
οδηγήσει νομοτελειακά σε δικόγραφα 100άδων σελίδων που θα αναλύουν λεπτομερειακά
όλη τη συμπεριφορά των γονέων από τη γέννηση του παιδιού και κατ' αποτέλεσμα θα
επιτείνει την αντιδικία μεταξύ των γονέων. Τέλος, δεν μπορεί να ανάγεται ως κριτήριο για
τον προσδιορισμό του συμφέροντος του τέκνου η τήρηση από τον γονέα τυχόν
προγενέστερων συμφωνιών (ακόμη και εξωδικαστικών), οι οποίες άθ ίαιοΐο ενδέχεται να
αποδείχθηκαν αντίθετες με το συμφέρον του τέκνου.
Αναφορικά με την πρόβλεψη ότι «για την ανάΚεση της άσκησης της γονικής μέριμνας Κα
λαμβάνεται υπ' όψιν η συμμόρφωση του γονέα με δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές
διατάξεις και με προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν
το τέκνο» τίθεται το ζήτημα στην μεν μη συμμόρφωση με δικαστικές αποφάσεις εάν έχει
κριθεί δικαστικώς στα ποινικά δικαστήρια η μη συμμόρφωση με το διατακτικό αυτών
(άρθρο 169 Α Ποινικού Κώδικα) και αν υπάρχουν σοβαροί λόγοι που επιβάλλουν στον γονέα,
για την προστασία του συμφέροντος του τέκνου του, να μην συμμορφωθεί με τις δικαστικές
αποφάσεις οι οποίοι υπήρχαν κατά την έκδοσή τους ή προέκυψαν μετά. (κακοποίηση του
τέκνου κατά την διάρκεια της επικοινωνίας, ασέλγεια κ.α.), δηλαδή αν έχουν τελεστεί σε
βάρος του τέκνου ή του άλλου γονέα ποινικά αδικήματα που βρίσκονται στο στάδιο της
διερεύνησης. Είναι γνωστό πόσο χρονοβόρα μπορεί να είναι η σχετική ποινική διαδικασία,
ιδίως μάλιστα όσον αφορά κακουργηματικές πράξεις, ώστε στον χρόνο που εκδικάζεται σε
επίπεδο ασφαλιστικών μέτρων ή κυρίας δίκης η ανάθεση της άσκησης της γονικής μέριμνας
να μην έχει προλάβει εκδοθεί ποινική απόφαση κατά του υπαιτίου γονέα. Συνεπώς, δεν
μπορεί να τίθεται το ανελαστικό κριτήριο της μη συμμόρφωσης με δικαστικές αποφάσεις ή
εισαγγελικές διατάξεις ως καθοδηγητικός και καθοριστικός παράγοντας για την ανάθεση της
άσκησης της γονικής μέριμνας.
Περαιτέρω, το εδάφιο 4 προβλέπει: «Ανάλογα με την ωριμότητα του τέκνου πρέπει να
ζητείται και να συνεκτιμάται η γνώμη του, πριν από κάΚε απόφαση σχετική με τη γονική
1
μέριμνα και τα συμφέροντά του, εφόσον η γνώμη του τέκνου κριΚεί από το δικαστήριο ότι
δεν αποτελεί προϊόν καΚοδήγησης ή υποβολής.» Η προϋπόθεση «εφόσον η γνώμη του
τέκνου κριΚεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καΚοδήγησης ή υποβολής»
ενυπήρχε μέχρι τώρα ως σιωπηρή παραδοχή σε όλες τις εκτιμήσεις της γνώμης του τέκνου
από τα δικαστήρια. Στις περιπτώσεις όπου η γνώμη του τέκνου δεν λαμβανόταν υπόψη,
ήταν λόγω έλλειψης ωριμότητας ή ένδειξης επηρεασμού της από τον άλλο γονέα και η
σχετική αξιολόγηση του δικαστηρίου περιλαμβανόταν ρητά και αιτιολογημένα στο σκεπτικό
της απόφασης. Ωστόσο, η ρητή εισαγωγή της πρόβλεψης αυτής υποδεικνύει την αρνητική
στόχευση του νομοσχεδίου σε σχέση με το συμφέρον του τέκνου και απηχεί την διαδομένη
προκατάληψη ότι το παιδί δεν έχει ελεύθερη βούληση, παραβιάζοντας έτσι διεθνείς
κανόνες και συμβάσεις για την προστασία των δικαιωμάτων και της προσωπικότητας του
παιδιού, το οποίο θεωρείται αυτοτελής προσωπικότητα με δική του βούληση και αυτοτελώς
προστατευτέα δικαιώματα. Ιδίως η πρόβλεψη αυτή παραβιάζει την διάταξη του άρθρου 12
της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, σύμφωνα με την οποία λαμβάνεται
υπόψη η γνώμη του παιδιού αναλόγως με την ηλικία και την ωριμότητά του χωρίς άλλα
κριτήρια.
«’Αρθρο 1511
(…)
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων (…)
Το κατατεθέν νομοσχέδιο δεν θεραπεύει το συμφέρον του παιδιού, αντ΄ αυτού δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα στην ήδη δυσχερή κατάσταση για τα παιδιά και τις μητέρες, στην περίπτωση των συγκρουσιακών διαζυγίων ή χωρισμών, που στην Ελλάδα είναι η πλειοψηφία.
Ο υπάρχων νόμος 1329/1983 είναι αυτός που εισήγαγε την κοινή γονική μέριμνα και την έννοια της συναινετικής συνεπιμέλειας και αφαιρούσε την έννοια του αρχηγού της οικογένειας που παραπέμπει στην πατριαρχία.
Το νομοσχέδιο εισάγει στην πραγματικότητα ακραίες συντηρητικές ρυθμίσεις που στην πράξη θα εφαρμοστούν σε βάρος των παιδιών και των γυναικών. Οι διατάξεις προσκρούουν ευθέως σε διεθνείς συμβάσεις και αν τυχόν ψηφιστεί πιθανώς θα καταδικαστεί η Χώρα από τα διεθνή δικαστήρια. Συγκεκριμένα :
α) Ο κακοποιητικός γονέας μόνο με αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου δεν ασκεί δικαιώματα επικοινωνίας και τη γονική μέριμνα το οποίο πρακτικά σημαίνει 8-10 έτη κακοποίησης (αντιβαίνει στη σύμβαση της Κωσταντινούπολης για τη βία κατά των γυναικών και την ενδοοικογενειακή βία και στη Χάρτα για τα Δικαιώματα του Παιδιού).
β) Εισάγεται αυθαίρετα ως ελάχιστη επικοινωνία 1/3 του χρόνου του παιδιού αφαιρώντας την υποχρέωση αξιολόγησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, χωρίς να προκύπτει αν αφορά στον ελεύθερο ή στον πραγματικό χρόνο. Στη περίπτωση που αφορά στον πραγματικό χρόνο είναι άτοπο καθώς πρόκειται για 8 ώρες την ημέρα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των διατροφών ή την κατάργηση των διατροφών των παιδιών. Άλλωστε μόνο η αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής θα ποινικοποιείται, γεγονός που, με τις υπάρχουσες συνθήκες και συνή θα διευκολύνει τη μη καταβολή της.
γ) Εισάγονται αυθαίρετα υποχρεώσεις των γονέων έναντι των παππούδων και των γιαγιάδων, τις οποίες συνδέει ο νομοθέτης με λόγο αφαίρεσης της γονικής μέριμνας.
δ) Εισάγονται αόριστες και δυσαπόδεικτες έννοιες στηριζόμενες σε ανυπόστατα ψυχολογικά κριτήρια και καταστάσεις όπως “διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης, και πρόκληση διάρρηξης σχέσεων” τις οποίες τις καθιστά λόγους αφαίρεσης της γονικής μέριμνας. Με άλλα λόγια ενώ το νομοσχέδιο επιβάλλει την επικοινωνία του παιδιού με τους γονείς, στην πράξη προβλέπει την αυθαίρετη αφαίρεση της άσκησης της γονικής μέριμνας.
ε) Το γεγονός ότι το νομοσχέδιο απαιτεί τη συμφωνία των γονέων σε κεφαλαιώδη ζητήματα της γονικής μέριμνας, όπως εκπαίδευση του παιδιού και υγεία, καθόλου δεν επιλύει τις αντιδικίες των γονέων αντίθετα τις γιγαντώνει, καθώς είναι βέβαιο ότι τα ζητήματα αυτά θα αποτελούν πεδίο μάχης.
στ) Ο νομοθέτης δεν προβλέπει καμία μέριμνα για την ίδρυση οικογενειακών δικαστηρίων και την δημιουργία κατάλληλων ψυχοκοινωνικών δομών.
ζ) Η αναδρομική ισχύς του νομοσχεδίου, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, για τις οικογένειες που έχουν ήδη ρυθμίσει τις σχέσεις τους, με προφανείς συνέπειες για μικρά και μεγαλύτερα παιδιά.
Ζητάω την απόσυρση του νομοσχεδίου.
Το Άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
»Άρθρο 1511
(…)
2. Στο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται πρωτίστως από την ισόχρονη και ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, με εναλλασσόμενη διαμονή στις κατοικίες αμφοτέρων
(…)
Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
αποξένωσης.Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.
Το συμφέρον των παιδιών είναι να έχουν σχέση και με τους δύο γονείς εφόσον δεν συντρέχουν παράγοντες που σχετίζονται με ενδοοικογενειακή βία ή άλλες σοβαρά αρνητικές συμπεριφορές του άλλου γονέα που επιβάλλουν περιορισμούς στη σχέση αυτή. Στην Ελλαδα του σημερα με τα ποσοστα ενδοοικογενειακης και εμφυλης βιας σε τετοια υψη το συμφερον του παιδιου ειναι να βρισκεται πρωταρχικως σε ενα περιβαλλον ασφαλειας για την ζωη του και την ψυχικη του υγεια.
Το συμφέρον του τέκνου αποτελεί μία έννοια νομικά αόριστη. Με το ισχύον
οικογενειακό δίκαιο εναπόκειται στη κρίση του Δικαστή να εξειδικεύσει πως
εξυπηρετείται καλύτερα το συμφέρον του εκτιμώντας τα εξατομικευμένα στοιχεία
της κάθε υπόθεσης. Η προσπάθεια οριοθέτησης και περιγραφής αυτής της έννοιας,
όπως επιχειρείται στην παρ.2, αφενός περιορίζει ανεπίτρεπτα την κρίση του
Δικαστή, αφετέρου έρχεται σε αντίθεση με Διεθνείς Συμβάσεις που δεσμεύουν τη
χώρα μας, σύμφωνα με τις οποίες το συμφέρον του παιδιού κρίνεται ατομικά στην
κάθε περίπτωση και υπερτερεί έναντι οποιουδήποτε άλλου δικαιώματος των
γονέων του.
Το συμφέρον του τέκνου αποτελεί μία έννοια νομικά αόριστη. Με το ισχύον οικογενειακό δίκαιο εναπόκειται στη κρίση του Δικαστή να εξειδικεύσει πως εξυπηρετείται καλύτερα το συμφέρον του εκτιμώντας τα εξατομικευμένα στοιχεία της κάθε υπόθεσης. Η προσπάθεια οριοθέτησης και περιγραφής αυτής της έννοιας, όπως επιχειρείται στην παρ.2, αφενός περιορίζει ανεπίτρεπτα την κρίση του Δικαστή, αφετέρου έρχεται σε αντίθεση με Διεθνείς Συμβάσεις που δεσμεύουν τη χώρα μας, σύμφωνα με τις οποίες το συμφέρον του παιδιού κρίνεται ατομικά στην κάθε περίπτωση και υπερτερεί έναντι οποιουδήποτε άλλου δικαιώματος των γονέων του.