ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ’ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΌΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΎ ΠΛΑΙΣΊΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΌΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΈΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΉΣ ΒΊΑΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ Ν. 3500/2006

Άρθρο 85

Ορισμοί – Τροποποίηση άρθρου 1 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 1 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) μετά από τις λέξεις «μέλους της οικογένειας» προστίθενται οι λέξεις «ή σε βάρος προσώπου που δέχεται τις υπηρεσίες φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας στον οποίο ο δράστης εργάζεται,», αβ) διαγράφεται η αναφορά στο άρθρο «8» και αγ) προστίθενται μετά από το άρθρο 311 αναφορά στα άρθρα 336 και 338, β) στην παρ. 2 βα) στην περ. α’ μετά από τη λέξη «οικογένεια» διαγράφεται το διαζευκτικό «ή» και προστίθενται οι λέξεις «, η», ββ) στην περ. β’ η λέξη «παραστάτης» αντικαθίσταται από τη λέξη «συμπαραστάτης», βγ) στην περ. γ’ η λέξη «τέως» αντικαθίσταται από τη λέξη «πρώην» σε δύο σημεία, γ) στην παρ. 3 γα) στο πρώτο εδάφιο διαγράφεται το άρθρο «8» και γβ) στο δεύτερο εδάφιο προστίθενται μετά από το άρθρο 311 αναφορά στα άρθρα 336 και 338 και το άρθρο 1 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 1

Ορισμοί

Για τον παρόντα νόμο θεωρείται:

ενδοοικογενειακή βία, η τέλεση αξιόποινης πράξης, σε βάρος μέλους της οικογένειας ή σε βάρος προσώπου που δέχεται τις υπηρεσίες φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας στον οποίο ο δράστης εργάζεται, σύμφωνα με τα άρθρα 6, 7 και 9 του παρόντος και τα άρθρα 299, 311, 336 και 338 του Ποινικού Κώδικα.
α. οικογένεια, η κοινότητα που αποτελείται από συζύγους ή πρόσωπα που συνδέονται με σύμφωνο συμβίωση ή γονείς και συγγενείς πρώτου και δεύτερου βαθμού εξ αίματος ή εξ αγχιστείας και τα εξ υιοθεσίας τέκνα τους.

β. στην οικογένεια περιλαμβάνονται, εφόσον συνοικούν, συγγενείς εξ αίματος ή εξ αγχιστείας μέχρι τετάρτου βαθμού και πρόσωπα των οποίων επίτροπος, δικαστικός συμπαραστάτης ή ανάδοχος γονέας έχει ορισθεί μέλος της οικογένειας, καθώς και κάθε ανήλικο πρόσωπο που συνοικεί στην οικογένεια.

γ. οι διατάξεις του παρόντος νόμου εφαρμόζονται και στους μόνιμους συντρόφους και στα τέκνα, κοινά ή ενός εξ αυτών, στους πρώην συζύγους, στα μέρη συμφώνου συμβίωσης που έχει λυθεί, καθώς και στους πρώην μόνιμους συντρόφους.

θύμα ενδοοικογενειακής βίας, κάθε πρόσωπο της προηγούμενης παραγράφου σε βάρος του οποίου τελείται αξιόποινη πράξη κατά τα άρθρα 6, 7, και 9 του παρόντος. Θύμα είναι και το μέλος, στην οικογένεια του οποίου τελέσθηκε αξιόποινη πράξη, κατά τα άρθρα 299, 311, 336 και 338 του Ποινικού Κώδικα, καθώς και ο ανήλικος κατά την παράγραφο 2, ενώπιον του οποίου τελείται μία από τις αξιόποινες πράξεις της παρούσας.».

Άρθρο 86

Σωματική και ψυχολογική βία σε βάρος ανηλίκων – Τροποποίηση άρθρου 4 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 4 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στον τίτλο του άρθρου μετά από τη λέξη «σωματική» προστίθενται οι λέξεις «και ψυχολογική» και β) στο πρώτο εδάφιο βα) μετά από τις λέξεις «επί ασκήσεως σωματικής» προστίθενται οι λέξεις «ή ψυχολογικής» και ββ) διαγράφονται οι λέξεις «ως μέσου σωφρονισμού» και το άρθρο 4 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 4

Σωματική και ψυχολογική βία σε βάρος ανηλίκων

Επί ασκήσεως σωματικής ή ψυχολογικής βίας σε βάρος ανηλίκου, στο πλαίσιο της ανατροφής του, εφαρμόζεται το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα.

Η 30ή Απριλίου κάθε χρόνου ορίζεται ως ημέρα κατά της σωματικής τιμωρίας ανηλίκων.».

Άρθρο 87

Αύξηση του ελάχιστου ύψους του ποσού της χρηματικής ικανοποίησης – Τροποποίηση άρθρου 5 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 5 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) οι λέξεις «χιλίων (1.000)» αντικαθίστανται από τις λέξεις «δύο χιλιάδων (2.000)» και το άρθρο 5 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 5

Χρηματική ικανοποίηση

Η κατά το άρθρο 932 του Αστικού Κώδικα Χρηματική ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης του παθόντος για μία από τις πράξεις του παρόντος νόμου, δεν μπορεί να είναι κατώτερη των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ, εκτός αν ο ίδιος ο παθών ζήτησε μικρότερο ποσό.».

Άρθρο 88

Διακεκριμένη περίπτωση τέλεσης της ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 6 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 6 του ν. 3500/2006 (Α΄ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 3 προστίθεται στις διακεκριμένες περιπτώσεις ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης που επισύρουν ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών και η περίπτωση τέλεσης της πράξης ενώπιον του ανηλίκου μέλους της οικογένειας και στην περίπτωση που φέρει τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών ετών, β) η παρ. 5 διαγράφεται και το άρθρο 6 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 6

Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη

Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.
Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.
Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
[Καταργείται]».

Άρθρο 89

Ενδοοικογενειακή παράνομη βία και απειλή και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 7 ν. 3500/2006

Στις παρ. 1 και 2 του άρθρου 7 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) προστίθεται δεύτερο εδάφιο αναφορικά με την ποινή της ενδοοικογενειακής παράνομης βίας και απειλής που τελείται ενώπιον ανηλίκου και οι παρ. 1 και 2 διαμορφώνονται ως εξής:

«Άρθρο 7

Ενδοοικογενειακή παράνομη βία και απειλή

Το μέλος της οικογένειας το οποίο εξαναγκάζει άλλο μέλος χρησιμοποιώντας βία ή απειλή με σπουδαίο και άμεσο κίνδυνο σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή χωρίς το θύμα να υποχρεούται προς τούτο τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών, ανεξάρτητα από το αν το απειλούμενο κακό στρέφεται εναντίον του ίδιου του θύματος ή κάποιου από τους οικείους του υπό την έννοια της περίπτωσης β΄ του άρθρου 13 του Ποινικού Κώδικα. Όποιος τελεί την αξιόποινη πράξη του πρώτου εδαφίου ενώπιον ανηλίκου τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός (1) έτους.
Το μέλος της οικογένειας το οποίο προκαλεί τρόμο ή ανησυχία σε άλλο μέλος της οικογένειας, απειλώντας το με βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, τιμωρείται με φυλάκιση. Όποιος τελεί την αξιόποινη πράξη του πρώτου εδαφίου ενώπιον ανηλίκου τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον έξι (6) μηνών.».

Άρθρο 90

Αύξηση του ορίου ποινής στην περίπτωση της τέλεσης ενδοοικογενειακής προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 9 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 9 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 2 αα) οι λέξεις «μέχρι τριών ετών» διαγράφονται, αβ) επέρχονται νομοτεχνικές βελτιώσεις και αγ) προστίθενται, μετά από τις λέξεις «αν ο παθών είναι ανήλικος», οι λέξεις «ή η πράξη τελείται ενώπιόν του», β) η παρ. 3 διαγράφεται και το άρθρο 9 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 9

Ενδοοικογενειακή προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας

Το μέλος της οικογένειας το οποίο προσβάλλει την αξιοπρέπεια άλλου μέλους της, με ιδιαίτερα ταπεινωτικό λόγο ή έργο που ανάγεται στη γενετήσια ζωή του, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.
Με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών τιμωρείται η πράξη της παρ. 1, αν ο παθών είναι ανήλικος ή η πράξη τελείται ενώπιόν του.
[Καταργείται]».

Άρθρο 91

Προϋποθέσεις ποινικής διαμεσολάβησης – Τροποποίηση άρθρου 11 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 11 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 προστίθεται διαζευκτικά η αρμοδιότητα των ανακριτικών υπαλλήλων όταν ενεργούν στο πλαίσιο της παρ. 2 του άρθρου 245 ΚΠΔ να εξετάζουν τη δυνατότητα διαμεσολάβησης, β) στην παρ. 2 βα) στην περ. β’ προστίθεται και η συμμετοχή σε πρόγραμμα απεξάρτησης ως όρος ποινικής διαμεσολάβησης και προστίθεται στους φορείς που παρέχουν τα συμβουλευτικά/θεραπευτικά προγράμματα, καθώς και τα προγράμματα απεξάρτησης και κάθε ιδιωτικός φορέας που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, ββ) στην περ. γ’ προστίθενται δεύτερο, τρίτο, τέταρτο και πέμπτο εδάφιο, βγ) προστίθεται περ. δ’, γ) στην παρ. 5 το άρθρο «45Α» αντικαθίσταται από το άρθρο «46» και το άρθρο 11 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 11

Προϋποθέσεις

Στα πλημμελήματα ενδοοικογενειακής βίας ο αρμόδιος για την άσκηση ποινικής δίωξης εισαγγελέας ή ο αρμόδιος ανακριτικός υπάλληλος, ενεργώντας στο πλαίσιο της παρ. 2 του άρθρου 245 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, διερευνούν τη δυνατότητα διαμεσολάβησης κατά τη Διαδικασία των επόμενων άρθρων.
Προϋπόθεση για την έναρξη της Διαδικασίας ποινικής διαμεσολάβησης είναι υποβολή ανεπιφύλακτης δήλωσης εκ μέρους του προσώπου στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, ότι είναι πρόθυμο σωρευτικά:

α) να υποσχεθεί ότι δεν θα τελέσει στο μέλλον οποιαδήποτε πράξη ενδοοικογενειακής βίας (λόγος τιμής) και ότι, σε περίπτωση συνοίκησης, δέχεται να μείνει εκτός οικογενειακής κατοικίας για εύλογο χρονικό διάστημα, εάν το προτείνει το θύμα. Για την υπόσχεση αυτή συντάσσεται έκθεση κατά τα άρθρα 148 επ. του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

β) να παρακολουθήσει ειδικό συμβουλευτικό – θεραπευτικό πρόγραμμα ή πρόγραμμα απεξάρτησης για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας σε δημόσιο φορέα ή σε ιδιωτικό φορέα που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, σε όποιον τόπο και για όσο χρονικό διάστημα κρίνεται τούτο αναγκαίο από τους αρμόδιους θεραπευτές. Ο υπεύθυνος του προγράμματος πιστοποιεί την ολοκλήρωση της παρακολούθησής του. Το σχετικό πιστοποιητικό επισυνάπτεται στο φάκελο της δικογραφίας. Αναφέρονται δε σε αυτό, αναλυτικά, το αντικείμενο του συμβουλευτικού – θεραπευτικού προγράμματος ή του προγράμματος απεξάρτησης και ο αριθμός των συνεδριών που παρακολούθησε ο ενδιαφερόμενος.

Σε περίπτωση μη ολοκλήρωσης της παρακολούθησης του προγράμματος εφαρμόζεται η παράγραφος 3 του άρθρου 13.

γ) να άρει ή να αποκαταστήσει, εφόσον είναι δυνατόν, αμέσως τις συνέπειες που προκλήθηκαν από την πράξη και να καταβάλει εύλογη χρηματική ικανοποίηση στον παθόντα. Αν αποδεδειγμένα προκύπτει, πως τόσο το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, όσο και το θύμα βρίσκονται σε πρόδηλη οικονομική αδυναμία, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να αποζημιωθεί το θύμα σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο και υφίσταται η ανάγκη μετεγκατάστασης του θύματος και των ανήλικων τέκνων του σε ασφαλές περιβάλλον και κάλυψης βασικών βιοτικών αναγκών τους, προβλέπεται η καταβολή εφάπαξ ποσού αποζημίωσης προς το θύμα, η οποία καταβάλλεται δίχως καθυστέρηση από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης του άρθρου 1 του ν. 3811/2009 (Α’ 231) κατόπιν αίτησης του θύματος με αναλογική εφαρμογή του ανωτέρου νόμου. Η περ. δ’ του άρθρου 9 του ν. 3811/2009, περί κατάχρησης δικαιώματος, εφαρμόζεται αναλόγως. Το Ελληνικό Δημόσιο υποκαθίσταται στα δικαιώματα του αποζημιωθέντος θύματος σε βάρος του προσώπου στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, μέχρι το ύψος του καταβληθέντος ποσού, την είσπραξη του οποίου επιδιώκει σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ν. 4978/2022, Α΄ 190). Η αποζημίωση του θύματος από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης, σύμφωνα με το δεύτερο εδάφιο, δεν θίγει το δικαίωμα αποζημίωσής του από το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, σύμφωνα με τα άρθρα 914 και 932 του Αστικού Κώδικα.

δ) να προβεί σε κάθε άλλη ενέργεια αποκατάστασης ή μεταμέλειας που προτείνει το θύμα.

Αν το θύμα της ενδοοικογενειακής βίας είναι ανήλικος, η ποινική διαμεσολάβηση ενεργείται υπέρ αυτού και από κοινού από τον κατά τόπον αρμόδιο εισαγγελέα ανηλίκων και τον ασκούντα την επιμέλεια, εφόσον αυτός δεν είναι το ίδιο πρόσωπο με τον φερόμενο ως δράστη του εγκλήματος. Αν δεν υπάρξει ομοφωνία, η διαμεσολάβηση δεν είναι δυνατή. Ο ανήλικος που έχει συμπληρώσει το δέκατο τέταρτο έτος της ηλικίας του μπορεί, εφόσον το επιθυμεί, να παρίσταται κατ` αυτήν και να ακούγεται. Τα πρόσωπα του πρώτου εδαφίου αντιπροσωπεύουν τον ανήλικο στη Διαδικασία της ποινικής διαμεσολάβησης και για τις αστικές αξιώσεις.
Οι σχετικές με την ποινική διαμεσολάβηση διατάξεις του παρόντος νόμου δεν εφαρμόζονται, αν ο φερόμενος ως δράστης της πράξεως ενδοοικογενειακής βίας είναι επίτροπος, δικαστικός συμπαραστάτης ή ανάδοχος γονέας του ανηλίκου.
Αν την πράξη ενδοοικογενειακής βίας σε βαθμό πλημμελήματος φέρεται να έχει τελέσει ανήλικος, εφαρμόζεται το άρθρο 46 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.».

Άρθρο 92

Διεύρυνση της δυνατότητας του δικαστηρίου για επιβολή περιοριστικών όρων και ποινικής διαμεσολάβησης – Τροποποίηση άρθρου 12 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 12 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) στο πρώτο εδάφιο αντικαθίσταται η αναφορά στο άρθρο «423» από το άρθρο «424», αβ) στο τρίτο εδάφιο αντικαθίστανται οι λέξεις «κατά το πρώτο εδάφιο» από τις λέξεις «για οποιαδήποτε αιτία», β) η παρ. 6 αντικαθίσταται, γ) η παρ. 7 τροποποιείται με την πρόβλεψη της δυνατότητας διαμεσολάβησης και κατά την ενδιάμεση διαδικασία, εντός προθεσμίας από την επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος, με την υποβολή πρακτικού από τους συνηγόρους των μερών και με την προσθήκη δεύτερου εδαφίου και το άρθρο 12 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 12

Διαδικασία

Αν σε βάρος του υπαιτίου κινηθεί η Διαδικασία των άρθρων 417 επ. του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ποινική διαμεσολάβηση επιτρέπεται μόνον εφόσον το δικαστήριο αναβάλει την εκδίκαση της υπόθεσης κατά τις διατάξεις του άρθρου 424 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

Στην περίπτωση αυτή, η σχετική Διαδικασία χωρεί κατά τις παραγράφους 3 έως 6 του παρόντος άρθρου. Το δικαστήριο που αναβάλλει την εκδίκαση της υπόθεσης, για οποιαδήποτε αιτία, εξετάζει αυτεπαγγέλτως αν συντρέχει περίπτωση να επιβληθούν στον υπαίτιο περιοριστικοί όροι κατά το άρθρο 18 του παρόντος νόμου.

Αν σε βάρος του φερόμενου ως δράστη ενεργείται προκαταρκτική εξέταση, ο εισαγγελέας, πριν από κάθε άλλη ενέργεια:

α) μπορεί να διατάσσει τη διενέργεια ιατρικής πραγματογνωμοσύνης στο φερόμενο ως θύμα, προκειμένου να ερευνηθεί η βασιμότητα της καταγγελίας για την σε βάρος του τέλεση της πράξεως,

β) εξετάζει ο ίδιος κάθε μάρτυρα που προτείνεται, καθώς και τα πρόσωπα της οικογένειας ή παραγγέλλει την εξέταση αυτών από τους αρμόδιους ανακριτικούς υπαλλήλους, και

γ) καλεί το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση της πράξεως να παράσχει στον ίδιο ή στον αρμόδιο ανακριτικό υπάλληλο εξηγήσεις υπό τους όρους του άρθρου 31 παρ. 2 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

Αν ο παρέχων εξηγήσεις δεν υποβάλει ο ίδιος, ή μέσω του συνηγόρου του, την κατά την παρ. 2 του άρθρου 11 δήλωση περί ποινικής διαμεσολάβησης, καλείται, προς τούτο, από τον αρμόδιο εισαγγελέα. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να λάβει προθεσμία τριών ημερών για να απαντήσει.
Αν η απάντηση του παρέχοντος εξηγήσεις είναι αρνητική ή αυτός δεν απαντήσει, κινείται η ποινική Διαδικασία κατά τις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Αν η απάντηση του παρέχοντος εξηγήσεις είναι θετική, ο εισαγγελέας ενημερώνει τον παθόντα ή τον συνήγορό του για την κατά τα ανωτέρω δήλωση του ενδιαφερομένου και, αν υποβληθεί σχετικό αίτημα, παρέχεται στον παθόντα προθεσμία, το πολύ τριών ημερών, για να δηλώσει αν δέχεται τη διαμεσολάβηση.
Αν η απάντηση του παθόντος είναι αρνητική ή αυτός δεν απαντήσει ή δεν επέλθει συμφωνία ως προς τους όρους της περίπτωσης α΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 11, κινείται η ποινική Διαδικασία κατά τις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Αν η απάντηση του παθόντος είναι θετική, ο εισαγγελέας με διάταξή του θέτει τη δικογραφία σε ειδικό αρχείο της εισαγγελίας. Κατά της διατάξεως αυτής δεν χωρεί προσφυγή.
Αν τα πρόσωπα στα οποία αποδίδεται η τέλεση της πράξης είναι περισσότερα ή η φερόμενη ως τελεσθείσα πράξη αφορά περισσότερα θύματα, η δικογραφία χωρίζεται για τα μέρη που συναινούν και λαμβάνει αυτοτελή δικονομική πορεία σύμφωνα με τις επιμέρους διακρίσεις της παρ. 5.
Η συμφωνία των διαδίκων μερών για την κατά την παρ. 2 του άρθρου 11 του παρόντος έναρξη της διαδικασίας ποινικής διαμεσολάβησης μπορεί να υποβληθεί και με σχετικό πρακτικό εκ μέρους των συνηγόρων τους, στον αρμόδιο εισαγγελέα το αργότερο εντός προθεσμίας δεκαπέντε (15) ημερών από την επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος. Στην τελευταία περίπτωση ο αρμόδιος εισαγγελέας αποσύρει τη δικογραφία από το πινάκιο προκειμένου να λάβουν χώρα οι ενέργειες του δεύτερου εδαφίου της παρ. 5 του παρόντος.».

Άρθρο 93

Αστικές συνέπειες – Αντικατάσταση άρθρου 14 ν. 3500/2006

Το άρθρο 14 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) αντικαθίσταται ως εξής:

«Άρθρο 14

Αστικές συνέπειες

Η συμφωνία των διαδίκων για την έναρξη της διαδικασίας της ποινικής διαμεσολάβησης δεν εμποδίζει την άσκηση αγωγής διαζυγίου ή την υποβολή αιτήσεως συναινετικής λύσης του γάμου, την πρόοδο της δίκης και τη λύση του γάμου ή τη λύση του συμφώνου συμβίωσης.
Η μη συμμόρφωση του φερόμενου ως δράστη προς τους όρους της ποινικής διαμεσολάβησης και η μη ολοκλήρωση της διαδικασίας έχει ως αποτέλεσμα την ανατροπή της συμφωνίας, όσον αφορά στις χρηματικές αξιώσεις του θύματος, οι οποίες αναβιώνουν αναδρομικά και μπορούν να αναζητηθούν κατά τις διατάξεις περί αδικοπραξίας. Τα καταβληθέντα, λόγω της συμφωνίας, μπορούν να αναζητηθούν κατά τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού.
Μετά την ολοκλήρωση της ποινικής διαμεσολάβησης και τη συμμόρφωση του φερόμενου ως δράστη στους όρους της συμφωνίας, όσον αφορά στις χρηματικές αξιώσεις του θύματος, αποκλείεται η ανατροπή αυτής, εξ οιουδήποτε λόγου και η αναζήτηση των καταβληθέντων σε συμμόρφωση αυτής.».

Άρθρο 94

Εναρμόνιση της παραγραφής με τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα – Τροποποίηση άρθρου 16 ν. 3500/2006

Το άρθρο 16 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) τροποποιείται ως προς την έναρξη της προθεσμίας παραγραφής προς εναρμόνιση με την παρ. 4 του άρθρου 113 του Ποινικού Κώδικα και το άρθρο 16 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 16

Παραγραφή

Αν οι πράξεις των άρθρων 6, 7 και 9 του παρόντος στρέφονται κατά ανηλίκου, η έναρξη της προθεσμίας παραγραφής αναστέλλεται κατά τα οριζόμενα στην παρ. 4 του άρθρου 113 του Ποινικού Κώδικα.».

Άρθρο 95

Διεύρυνση των περιοριστικών όρων που επιβάλλουν τα δικαστικά όργανα και των φορέων που γνωμοδοτούν – Τροποποίηση άρθρου 18 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 18 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) στο πρώτο εδάφιο προστίθεται ο περιοριστικός όρος της συμμετοχής του δράστη σε θεραπευτικά ή συμβουλευτικά προγράμματα ή προγράμματα απεξάρτησης, αβ) προστίθενται νέα εδάφια, δεύτερο και τρίτο, β) στην παρ. 3 βα) γίνονται νομοτεχνικές βελτιώσεις, ββ) προστίθενται στους φορείς προέλευσης των επιστημόνων που γνωμοδοτούν και όλων των δημοσίων φορέων, καθώς και των φορέων του ιδιωτικού τομέα που εποπτεύονται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, και το άρθρο 18 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 18

Περιοριστικοί όροι

Σε περίπτωση διαπράξεως εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας είναι δυνατόν, αν υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες κρίνεται απαραίτητο για την προστασία της σωματικής και ψυχικής υγείας του θύματος, να επιβληθούν στον κατηγορούμενο από το αρμόδιο ποινικό δικαστήριο στο οποίο παραπέμπεται να δικασθεί ή από τον αρμόδιο ανακριτή ή από το δικαστικό συμβούλιο ή από τον εισαγγελέα που έχει επιληφθεί της υπόθεσης με αιτιολογημένη διάταξή του, κατά της οποίας επιτρέπεται η άσκηση προσφυγής ενώπιον του συμβουλίου πλημμελειοδικών, και για όσο χρονικό διάστημα απαιτείται, περιοριστικοί όροι, όπως ιδίως η απομάκρυνσή του από την οικογενειακή κατοικία, η μετοίκησή του, η απαγόρευση να προσεγγίζει τους χώρους κατοικίας ή και εργασίας του θύματος, κατοικίες στενών συγγενών του, τα εκπαιδευτήρια των παιδιών και ξενώνες φιλοξενίας, η συμμετοχή του σε θεραπευτικά ή συμβουλευτικά προγράμματα ή προγράμματα απεξάρτησης. Για την επιβολή περιοριστικών όρων λαμβάνονται υπόψη ιδίως η βαρύτητα και η συχνότητα της πράξης, η επικινδυνότητα του δράστη και η υποτροπή. Απόσπασμα των ανωτέρω αποφάσεων, βουλευμάτων και διατάξεων, που επιβάλλουν περιοριστικούς όρους διαβιβάζεται αυθημερόν στον αρμόδιο για την εκτέλεσή τους Εισαγγελέα και κοινοποιείται αμελλητί στις διωκτικές αρχές. Όποιος παραβιάζει τον περιοριστικό όρο που του έχει επιβληθεί τιμωρείται με φυλάκιση.
Ο περιοριστικός όρος που έχει επιβληθεί σύμφωνα με τις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου είναι δυνατόν να ανακληθεί, αντικατασταθεί ή τροποποιηθεί από το αρμόδιο δικαστικό όργανο που τον επέβαλε, με αίτηση αυτού στον οποίο επιβλήθηκε ή του θύματος, στην οποία αναφέρονται οι λόγοι για τους οποίους επιβάλλεται η ανάκληση, αντικατάσταση ή τροποποίησή του ή και αυτεπαγγέλτως αν εκλείψουν οι λόγοι επιβολής ή προκύψει λόγος αντικατάστασης του όρου. Το δικαστικό όργανο αποφαίνεται αφού ακούσει το θύμα και αυτόν στον οποίο επιβλήθηκε ο περιοριστικός όρος.
Το δικαστικό όργανο που είναι αρμόδιο κατά την παρ. 1 για την επιβολή, ανάκληση, αντικατάσταση ή τροποποίηση των περιοριστικών όρων, μπορεί να ζητήσει, συμβουλευτικά, τη γνώμη ψυχιάτρων, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών και άλλων επιστημόνων με ειδικές γνώσεις σε θέματα ενδοοικογενειακής βίας, εφόσον τα πρόσωπα αυτά εργάζονται σε δημόσιο φορέα ή σε ιδιωτικό φορέα που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας.».

Άρθρο 96

Υποχρέωση τήρησης εχεμύθειας – Τροποποίηση άρθρου 20 ν. 3500/2006

Στην παρ. 1 του άρθρου 20 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) η αναφορά στο άρθρο «243» αντικαθίσταται από το άρθρο «245» και το άρθρο 20 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 20

Υποχρέωση τήρησης εχεμύθειας

Σε περίπτωση διαπράξεως εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας, οι αρμόδιες αστυνομικές αρχές που διενεργούν προανάκριση, σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 245 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, απαγορεύεται να ανακοινώνουν με οποιονδήποτε τρόπο το ονοματεπώνυμο του θύματος και του κατηγορουμένου, τη διεύθυνση κατοικίας τους, καθώς και οποιαδήποτε άλλα στοιχεία είναι δυνατόν να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους.
Οι παραβάτες της διατάξεως αυτής τιμωρούνται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.».

Άρθρο 97

Διεύρυνση των φορέων του δημοσίου τομέα που παρέχουν συνδρομή και άμεση ενημέρωση του θύματος και των φορέων από τις αρμόδιες αστυνομικές αρχές – Τροποποίηση άρθρου 21 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 21 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 διευρύνεται ο κύκλος των παρεχόντων την αναγκαία συνδρομή φορέων με τη συμπερίληψη των φορέων που εποπτεύονται από τα Υπουργεία Εσωτερικών και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, β) στην παρ. 2 βα) διαγράφονται οι λέξεις «, εφόσον το ζητήσει το θύμα,» και ββ) μετά από τη λέξη «ενημερώσουν» προστίθεται η λέξη «αμελλητί» και το άρθρο 21 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 21

Κοινωνική συμπαράσταση

Τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας δικαιούνται ηθικής συμπαράστασης και της αναγκαίας υλικής συνδρομής από τα νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου που λειτουργούν ειδικά για τους σκοπούς αυτούς υπό την εποπτεία των Υπουργείων Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, και από κοινωνικές υπηρεσίες των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης.
Οι αστυνομικές αρχές που επιλαμβάνονται, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, υποθέσεων ενδοοικογενειακής βίας υποχρεούνται να ενημερώσουν αμελλητί αυτό και τους παραπάνω φορείς, ώστε να παρασχεθεί αμέσως η απαραίτητη, κατά περίπτωση, αρωγή.».

Άρθρο 98

Υποχρεώσεις των επαγγελματιών – Αντικατάσταση άρθρου 23 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 23 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στον τίτλο οι λέξεις «των εκπαιδευτικών» αντικαθίστανται από τις λέξεις «των επαγγελματιών» και β) οι παρ. 1 και 2 αντικαθίστανται, γ) προστίθεται παρ. 2Α και το άρθρο 23 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 23

Υποχρεώσεις των επαγγελματιών

Παιδαγωγός, εκπαιδευτικός, μέλος του ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού ή του ειδικού βοηθητικού προσωπικού της πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κοινωνικός λειτουργός, επιμελητής προπονητής ή γιατρός που παρέχει τις υπηρεσίες του σε ανήλικο, ο οποίος κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του πληροφορείται ή διαπιστώνει με οποιονδήποτε τρόπο, ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος ανηλίκου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας, υποχρεούται να το αναφέρει αμελλητί στις αρμόδιες κατά τον νόμο αρχές. Την ίδια υποχρέωση έχει ιατρός που με βάση σοβαρά αντικειμενικά ευρήματα της ιατρικής εξέτασης διαπιστώνει ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος ενηλίκου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας.
Τα πρόσωπα της παρ. 1, που προβαίνουν σε αναφορά εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας δεν εγκαλούνται, δεν ενάγονται, δεν διώκονται πειθαρχικά, δεν απολύονται, ούτε υφίστανται άλλου είδους κυρώσεις ή δυσμενή μεταχείριση, για το περιστατικό που ανέφεραν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, παρά μόνο εάν προέβησαν εν γνώσει τους σε αναληθή αναφορά.

2Α. Τα πρόσωπα της παρ. 1 καλούνται να εξετασθούν ως μάρτυρες κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο, μόνο αν το έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας δεν αποδεικνύεται με οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό μέσο.

Οι διατάξεις του παρόντος εφαρμόζονται αναλόγως και για τα μέλη του προσωπικού και τους Προϊσταμένους των Κέντρων Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης (Κ.Ε.Σ.Υ.) του άρθρου 6 και της παρ. 3 του άρθρου 18 του ν. 4547/2018 (Α` 102).».

Άρθρο 99

Μέριμνα για τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας- Προσθήκη άρθρου 23Α στον ν. 3500/2006

Μετά το άρθρο 23 του ν. 3500/2006 (Α΄ 232) προστίθεται άρθρο 23 Α ως εξής:

«Άρθρο 23A

Ατομική αξιολόγηση των θυμάτων και διαχείριση του κινδύνου επανάληψης της βίας και δευτερογενούς θυματοποίησης

Οι υπηρεσίες υποδοχής θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, όπως οι αστυνομικές αρχές, οι κοινωνικές υπηρεσίες, οι υπηρεσίες υγείας και οι εξειδικευμένες δομές για την υποστήριξη των γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, κατά τον λόγο αρμοδιότητάς τους και κατόπιν προηγούμενης ενημέρωσης και σύμφωνης γνώμης του θύματος, προβαίνουν σε:

α) ατομική αξιολόγηση του θύματος, με σκοπό την εκτίμηση του κινδύνου να υποστεί επανάληψη της βίας ή δευτερογενή θυματοποίηση και

β) διαχείριση του κινδύνου, με τον προσδιορισμό των κατάλληλων μέτρων άμεσης προστασίας του θύματος, προκειμένου να αποτραπούν η επανάληψη της βίας και η δευτερογενής θυματοποίηση.

Η ατομική αξιολόγηση και διαχείριση του κινδύνου διενεργείται με τη συμμετοχή του θύματος, λαμβάνοντας κυρίως υπόψη:

α) τα προσωπικά χαρακτηριστικά του θύματος, όπως την ηλικία, τη φυλή, την θρησκεία, την εθνικότητα ή εθνοτική καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα ή τα χαρακτηριστικά φύλου ή την αναπηρία, το καθεστώς διαμονής ή κατοικία, τη σχέση συγγένειας και τον βαθμό οικονομικής ή άλλης εξάρτησης με τον δράστη, καθώς και το ιστορικό προηγούμενης θυματοποίησης,

β) τον βαθμό βλάβης του θύματος, το είδος, τη σοβαρότητα και τη συχνότητα της βίας.

γ) παράγοντες επικινδυνότητας ή υποτροπής της βίας, που συντρέχουν στο πρόσωπο του δράστη, όπως ιδίως απειλές για τη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα του θύματος, την κατοχή πυροβόλου όπλου, προηγούμενες καταδίκες για ενδοοικογενειακή βία, εξακολουθητική παρακολούθηση, εξαρτήσεις από αλκοόλ ή άλλες ουσίες, εκδήλωση βίας ή απειλών ενώπιον ανηλίκου,

δ) άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις που συντρέχουν είτε στο πρόσωπο του θύματος είτε στο πρόσωπο του δράστη.

Οι διωκτικές, εισαγγελικές και δικαστικές αρχές, ενώπιον των οποίων εκκρεμεί υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας, όποτε κρίνεται αναγκαίο, ενημερώνουν και παραπέμπουν το θύμα, κατόπιν αίτησής του, σε κοινωνικές υπηρεσίες ή σε υπηρεσίες υγείας ή σε εξειδικευμένες δομές υποστήριξης γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, για τη διενέργεια ατομικής αξιολόγησης, με σκοπό να προσδιοριστούν τα κατάλληλα μέτρα άμεσης προστασίας του.

Η ατομική αξιολόγηση επικαιροποιείται καθ’ όλη τη διάρκεια της εκκρεμούς ποινικής διαδικασίας, αν ουσιωδώς μεταβάλλονται οι περιστάσεις που αποτέλεσαν τη βάση της.

Στο πλαίσιο διαχείρισης του κινδύνου, για τον προσδιορισμό των κατάλληλων μέτρων για την προστασία του θύματος, η υπηρεσία υποδοχής συνεργάζεται με άλλες αρμόδιες, κατά περίπτωση, υπηρεσίες και αρχές και μπορεί να διαβιβάζει προς αυτές ή να λαμβάνει από αυτές τις αναγκαίες πληροφορίες, κατόπιν σύμφωνης γνώμης του θύματος.
Ο τελικός προσδιορισμός και η λήψη των κατάλληλων μέτρων προστασίας του θύματος γίνονται με τη σύμφωνη γνώμη του.
Με κοινή απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Εσωτερικών, Προστασίας του Πολίτη, Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Υγείας και Μετανάστευσης και Ασύλου καθορίζονται όλες οι αναγκαίες λεπτομέρειες και διαδικασίες σχετικά με τη μεθοδολογία και τον τρόπο συνεργασίας των υπηρεσιών και αρχών των προηγούμενων παραγράφων, καθώς και κάθε άλλο ζήτημα για την εφαρμογή του παρόντος.».

Πλοήγηση στη Διαβούλευση

92 ΣχόλιαΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ ΣΚΟΠΟΣ – ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ
480 ΣχόλιαΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ Ν. 4619/2019
87 ΣχόλιαΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ Ν. 4620/2019
1.271 ΣχόλιαΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ’ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΌΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΎ ΠΛΑΙΣΊΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΌΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΈΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΉΣ ΒΊΑΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ Ν. 3500/2006
2 ΣχόλιαΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε’ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΕΣΟΔΩΝ ΑΠΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ Ν. 4557/2018
9 ΣχόλιαΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ’ ΚΑΤΑΡΓΟΥΜΕΝΕΣ – ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
7 ΣχόλιαΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ’ ΕΝΑΡΞΗ ΙΣΧΥΟΣ

Σχόλια « 1 2 3 4 5 … 26 »

3 Δεκεμβρίου 2023, 22:06 | Dimitris Dedes

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ
Να προστεθούν εδάφια β’, γ’, δ’ και ε’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 του Νόμου 3500/2006, ώστε το κείμενο αυτού να έχει ως εξής :
Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη
1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.
Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).
Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.
Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
[α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
[β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα
Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων.
2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.
3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.
Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.
Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ
1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΛΗΝΙΚΑ
Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.
2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ
Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191
3 Δεκεμβρίου 2023, 20:41 | Μελινα

Μόνιμος Σύνδεσμος

Η γονεϊκή αποξένωση είναι ψευδοθεωρία, ένα νομικό τέχνασμα που χρησιμοποιούν οι συνήγοροι υπεράσπισης φερόμενων δραστών παιδικής κακοποίησης και οι τεχνικοί τους σύμβουλοι. Δεν έχει καμία θέση ούτε στη νομοθεσία, ούτε σε δικόγραφα και δικαστικές αποφάσεις και, φυσικά, ούτε σε γνωματεύσεις. Τη χρήση της γονεϊκής αποξένωσης σε δικαστικές υποθέσεις επιμέλειας έχουν καταγγείλει ο ΟΗΕ και το Συμβούλιο της Ευρώπης (μεταξύ πολλών άλλων εμπειρογνωμόνων), καταδεικνύοντας τις βλαβερές συνέπειες αυτής της ψευδοθεωρίας για την προστασία των παιδιών.

‼ Μία μόλις εβδομάδα μετά τη δημοσιοποίηση της αξιολόγησης του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα μέτρα που έχει πάρει η Ελλάδα ως προς την εφαρμογή της Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, στην οποία της ασκεί σκληρή κριτική, ειδικά σε ό,τι αφορά το ζήτημα της προστασίας των παιδιών, μαθαίνουμε από ανεπίσημες πηγές ότι την ερχόμενη Δευτέρα θα μπει σε διαβούλευση νομοσχέδιο για την ενδοοικογενειακή βία το οποίο θα περιέχει αναφορά στη γονεϊκή αποξένωση.

Η επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης που επιτηρεί τη συμμόρφωση των κρατών-μελών με τη σύμβαση της Κωνσταντινούπολης αναφέρεται ειδικά στα προβλήματα που έχει δημιουργήσει στην Ελλάδα ως προς την παιδική προστασία η αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου, ο νόμος 4800/2021, γνωστός και ως νόμος Τσιάρα ή νόμος για την «υποχρεωτική συνεπιμέλεια». Ασκεί δριμεία κριτική στην κυβέρνηση σχετικά με τη χρήση της ψευδοθεωρίας της γονεϊκής αποξένωσης σε υποθέσεις επιμέλειας (καθώς και στην έμμεση αναφορά της στον 4800/2021, ως «διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του παιδιού με τον άλλο γονέα»).

🚫 Εμείς από τη θέση μας διαμηνύουμε, καμία σκέψη για νομοθέτηση της ψευδοθεωρίας – κατάργηση τώρα του νόμου για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια – πλήρη συμμόρφωση της χώρας στις διεθνείς συμβάσεις που η ίδια έχει υπογράψει!
Κάτω τα χέρια από τα παιδιά! Πλήρης προστασία των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας.

#τα_παιδιά_έχουν_φωνή #stopchildabuse #αμετάκλητα_ΟΧΙ
3 Δεκεμβρίου 2023, 20:33 | Τινα

Μόνιμος Σύνδεσμος

Γαλλία: 41χρονος ομολόγησε ότι σκότωσε τις τρεις κόρες του
Κυριακή, 26 Νοεμβρίου 2023 20:24

Η εισαγγελία επιβεβαίωσε τον θάνατο «τριών μικρών κοριτσιών, 4, 10 και 11 ετών».

Ένας άνδρας ηλικίας 41 ετών, γνωστός στις αρχές για υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας, παραδόθηκε σήμερα στην αστυνομία και ομολόγησε ότι σκότωσε τις τρεις κόρες του, ηλικίας 4, 10 και 11 ετών, μέσα στο σπίτι τους στο Αλφορτβίλ, στα προάστια του Παρισιού.

Η εισαγγελία του Κρετέιγ επιβεβαίωσε τον θάνατο «τριών μικρών κοριτσιών, 4, 10 και 11 ετών».

Ο πατέρας πήγε το απόγευμα σήμερα στο αστυνομικό τμήμα της Διέππης, στη Νορμανδία και δήλωσε ότι σκότωσε τα παιδιά του. Αστυνομικοί πήγαν τότε στο σπίτι του στο Αλφορτβίλ και βρήκαν νεκρά τα τρία κορίτσια. Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία της έρευνας, τα δύο παιδιά σκοτώθηκαν με μαχαίρι και τα πτώματά τους ήταν καλυμμένα με μια κουβέρτα. Το τρίτο παιδί βρισκόταν σε έναν καναπέ.

Ο κατ’ ομολογίαν δράστης είχε καταδικαστεί στο παρελθόν πολλές φορές για βιαιοπραγίες σε βάρος της συζύγου του και των παιδιών του.

Μια πηγή προσκείμενη στην έρευνα είπε ότι οι δύο γονείς είχαν εναλλασσόμενη επιμέλεια των παιδιών τους. Ο 41χρονος υποστήριξε ότι δεν γνωρίζει πού βρίσκεται η μητέρα των παιδιών και η αστυνομία δεν είχε καταφέρει να την εντοπίσει μέχρι αργά απόψε.

Ο εισαγγελέας του Κρετέιγ θα παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου για την υπόθεση αύριο το μεσημέρι.

Οι αστυνομικές αρχές κατέγραψαν το 2021 64.300 θύματα (αύξηση 16% σε σύγκριση με το 2020) ενδοοικογενειακής, μη συζυγικής, βίας. Στο 80% των περιπτώσεων τα θύματα ήταν ανήλικα και περισσότερα από τα μισά (59%) ήταν γυναίκες. Πριν από περίπου έναν μήνα, στις 29 Οκτωβρίου, ένας χωροφύλακας σκότωσε τις τρεις κόρες του μέσα στο σπίτι τους στο Βεμάρ, κοντά στο Παρίσι.
3 Δεκεμβρίου 2023, 16:10 | Μαριζα

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΣΤΑ ΧΈΡΙΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΗ

Η ΨΕΥΔΟΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΘΕΝ «ΓΟΝΕΙΚΗΣ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ» ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΕΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΎ ΚΡΆΤΟΥΣ

#τα_παιδια_εχουν_φωνη
3 Δεκεμβρίου 2023, 16:14 | Σοφία παπαδοπουλου

Μόνιμος Σύνδεσμος

Η γονεϊκή αποξένωση είναι ψευδοεπιστημονικός όρος.
Επιστήμονες εξηγούν γιατί.

Ακατάλληλοι και παραπλανητικοί οι όροι “σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης (PAS)” – “γονεϊκή αποξένωση (PA)”, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ψυχοθεραπείας EAP.

Εφιστούν την προσοχή, καθώς οι όροι αυτοί μπορούν να χρησιμοποιηθούν καταχρηστικά για να αποκρυφτεί η βία κατά παιδιών και γυναικών, εφόσον δεν εξετάζουν και δεν περιλαμβάνουν τα ουσιώδη δικαιώματα των παιδιών και δεν λαμβάνονται υπόψη τα κριτήρια της έμφυλης βίας. Εξηγούν ότι μία από τις βασικές παραδοχές του PAS είναι ότι σε περιπτώσεις διαζυγίου, οι ισχυρισμοί για κακοποίηση είναι ψευδείς. Έτσι προκαλείται δευτερογενής θυματοποίηση των παιδιών και των γυναικών που έχουν επιβιώσει από την ενδοοικογενειακή βία. Επιπλέον, επισημαίνεται ότι ούτε το PAS ούτε το PA συμπεριλαμβάνονται σε διεθνείς ταξινομήσεις ψυχικών διαταραχών (DSM και ICD) και επομένως οι ψυχοθεραπευτές δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούν αυτούς τους όρους.

Συνιστούν, οι Ευρωπαίοι ψυχοθεραπευτές, να εξετάζουν την κάθε περίπτωση ξεχωριστά, διακρίνοντας τις διαφορές μεταξύ συγκρουσιακών διαζυγίων και διαζυγίων όπου υπάρχει υπόνοια ενδοοικογενειακής βίας και να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη κάθε αναφορά σε ενδοοικογενειακή βία. Τονίζουν πως είναι σημαντικό να γίνεται η διαδικασία σε συνεργασία με επαγγελματίες ψυχοκοινωνικής υγείας και νομικούς, με βάση τα διεθνή πρότυπα για το συμφέρον του παιδιού αλλά και τα νομικά έγγραφα αναφορικά με την προστασία των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας.
3 Δεκεμβρίου 2023, 16:39 | Πεννυ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Οι κακοποιητικοί σύζυγοι και πατεράδες κερδίζουν χρόνο με τα παιδιά και πρόσβαση στην κακοποιημένη γυναίκα, κατηγορώντας τη μητέρα για γονεϊκή αποξένωση, σύμφωνα με τα αποτελέσματα 20ετούς έρευνας.

Πρόσφατο δημοσίευμα της Καθημερινής για την επικείμενη αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου αναφέρει πως το νομοσχέδιο που πρόκειται να κατατεθεί σε δημόσια διαβούλευση θα περιλαμβάνει αναφορά στη γονεϊκή αποξένωση, καθιερώνοντας την για πρώτη φορά ως έννοια σε νομοθετικό κείμενο. Με αυτόν τον τρόπο, ικανοποιεί τα πιεστικά αιτήματα συγκεκριμένων ομάδων που ανυπομονούν να χρησιμοποιήσουν το ισχυρό αυτό χαρτί στις προσωπικές τους αντιδικίες για την επιμέλεια.

Η βιβλιογραφία σε σχέση με τους λόγους που η γονεϊκή αποξένωση θεωρείται junk science (ψευδο-επιστήμη) είναι άφθονη.

Σήμερα θα σταθούμε σε μια έρευνα του Παν/μιου Brunel (Λονδίνο) στην Αγγλία και την Ουαλία για μια περίοδο 19 ετών από το 2000 ως το 2019. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της εικοσαετούς έρευνας:

✔ η γονεϊκή αποξένωση χρησιμοποιείται στην εκδίκαση υποθέσεων Οικογενειακού Δικαίου κυρίως ως μέθοδος για να αποδυναμωθούν οι καταγγελίες γυναικών και παιδιών για ενδοοικογενειακή βία και
✔ όταν στο δικαστήριο υπάρχει καταγγελία για γονεϊκή αποξένωση, η άρνηση του παιδιού να έρθει σε επαφή με τον κακοποιητικό γονέα δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, αντιθέτως ερμηνεύεται ως αποτέλεσμα της χειριστικής συμπεριφοράς του γονέα που έχει την επιμέλεια και δεν εξετάζεται σε βάθος.

Σύμφωνα με την έρευνα, αυτό έχει ως αποτέλεσμα αρκετές φορές το παιδί να απομακρύνεται από την μητέρα και να υποχρεώνεται να ζήσει με τον κακοποιητικό πατέρα (εφόσον σε συντριπτική πλειοψηφία, είναι οι πατέρες που κάνουν καταγγελίες για γονεϊκή αποξένωση).

Η Δρ. Adrienne Barnett σημειώνει πως από το 2016 έχει αυξηθεί δραματικά ο αριθμός των υποθέσεων στις οποίες χρησιμοποιείται η γονεϊκή αποξένωση, παρά το γεγονός ότι εδώ και 30 χρόνια επισημαίνεται ότι δεν έχει καμία επιστημονική βάση, και μάλιστα η χρήση της αποτρέπεται από επίσημους φορείς ως ιδιαίτερα επιβλαβής για την ψυχική υγεία των παιδιών και των γυναικών. Οι λόγοι για αυτήν την αυξητική τάση είναι διάφοροι. Η γονεϊκή αποξένωση έχει γίνει ένας ιδιαίτερα επικερδής τομέας τόσο για τους διάφορους παιδοψυχολόγους που αυτοπροβάλλονται ως ειδικοί και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους όσο και για τους δικηγόρους που επιδιώκουν να εκπροσωπήσουν γονείς που θέλουν να κάνουν καταγγελία για γονεϊκή αποξένωση. Επιπλέον, αποκτά και πολιτική διάσταση, ως αντίδραση στον φεμινισμό και σε κινήματα όπως το #metoo με κοινό παρονομαστή την απόπειρα να αποδυναμωθούν / διαψευσθούν καταγγελίες για σωματική και ψυχολεκτική βία.

Η έρευνα κάνει επίσης την υπόθεση ότι η αυξανόμενη χρήση της γονεϊκής αποξένωσης στα δικαστήρια, παρά την επιστημονική της απαξίωση, σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με την προσπάθεια που κάνουν τα διάφορα κινήματα πατεράδων όπως οι Fathers4Justice (στην Ελλάδα έχουμε τους “Ενεργούς Μπαμπάδες”) να καλλιεργήσουν την εικόνα της “κακής, εχθρικής” μάνας, της μάνας μέγαιρας.

Καμία σκέψη για την καθιέρωση του όρου γονεϊκή αποξένωση!
Καμία σκέψη για υποχρεωτική συνεπιμέλεια!
Δεν έχουμε σκοπό να αφήσουμε τα παιδιά μας στα χέρια κακοποιητικών γονέων.
3 Δεκεμβρίου 2023, 15:59 | Αναστάσιος

Μόνιμος Σύνδεσμος

Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΟΥ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΑΝΤΙΓΡΆΦΕΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΕΛΝΕΤΕ ΕΚΕΊ ΩΣ ΣΧΟΛΙΟ

προθεσμία έως 28 Δεκέμβρη 2023 – ακολουθεί το πλήρες κείμενο :

ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :

ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ

Να προστεθούν εδάφια β’, γ’, δ’ και ε’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 του Νόμου 3500/2006, ώστε το κείμενο αυτού να έχει ως εξής :

Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη

1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.

Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).

Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.

Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
[α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
[β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα

Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων.

2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.

3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.

4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.

Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.

Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.
3 Δεκεμβρίου 2023, 14:15 | Βασιλης

Μόνιμος Σύνδεσμος

«Γονεϊκή Αποξένωσ»: μία αμφισβητούμενη θεωρία με πολύ σοβαρές συνέπειες για τα παιδιά
24/08/2023|
Διεθνείς Επιστημονικοί Οργανισμοί, Φορείς & Εμπειρογνώμονες όπως ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, η Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση, το Εθνικό Δικαστικό Συμβούλιο Ανηλίκων και Οικογενειακού Δικαίου στις ΗΠΑ κ.α. επισημαίνουν ότι η γονεϊκή αποξένωση είναι ψευδοθεωρία χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση. Ωστόσο, είναι πολύ διαδεδομένη στις αντιδικίες για την επιμέλεια. Συναντάται όλο και πιο συχνά σε δικόγραφα και δικαστικές αποφάσεις κυρίως όταν υπάρχουν καταγγελίες ενδοοικογενειακής βίας και σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών. Είναι μια τακτική με βάση την οποία ο κατηγορούμενος για κακοποίηση αποστρέφει την προσοχή του δικαστηρίου από τις πολύ σοβαρές καταγγελίες εναντίον του προς τα πρόσωπα που καταγγέλλουν, συνήθως μητέρες και παιδιά. Το αποτέλεσμα είναι να μην εξετάζονται πολύ σοβαρές και αξιόπιστες καταγγελίες για κακοποίηση
3 Δεκεμβρίου 2023, 14:23 | Δαναη

Μόνιμος Σύνδεσμος

Ο φαύλος κύκλος δευτερογενούς και επαναλαμβανόμενης θυματοποίησης μητέρων και παιδιών που υφίστανται ενδοοικογενειακή βία και ο ρόλος της Πατριαρχίας στην διατήρηση και την ενίσχυσή του

Άρθρο της Κικής Πετρουλάκη
Ημερομηνία: 26/02/2023
Πηγή: Ευρωπαϊκό Δίκτυο Κατά της Βίας
Σύνδεσμος: https://antiviolence-net.eu/eavn/%ce%bf-%cf%86%ce%b1%cf%8d%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%ba%cf%8d%ce%ba%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b4%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%bf%cf%8d%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%cf%80%ce%b1/

Το κείμενο που ακολουθεί βασίζεται στην ομιλία της Κικής Πετρουλάκη (Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας), στην Εκδήλωση με τίτλο: “Ενδοοικογενειακή Βία και Δικαιώματα Επιμέλειας: Η προστασία των γυναικών και παιδιών από την βία, υπό το πρίσμα της νέας πρότασης της Κομισιόν για μια Ευρωπαϊκή Οδηγία” που διοργάνωσε η Ευρωβουλεύτρια, Έλενα Κουντουρά, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στις 24.1.2023.
Στις πατριαρχικά δομημένες κοινωνίες, όπως είναι και η Ελλάδα, οι γυναίκες βρίσκονται σε υποδεέστερη θέση και τα παιδιά σε ακόμα κατώτερη. Και αυτό συμβαίνει by default (εξ ορισμού-αξιωματικά). Ανάμεσα στα άλλα ΠΟΛΛΑ καθήκοντα που ανατίθενται σε εμάς τις γυναίκες, κι εμείς τα αναλαμβάνουμε, είναι και αυτό της οικοδόμησης καλής σχέσης πατέρα-παιδιού (και αυτό το κάνουν για πολλά χρόνια, πολλές γυναίκες-επιζώσες…). Το κάνουμε για το καλό του παιδιού μας, πιστεύουμε… για να μην χαλάσουμε την οικογένειά μας… το κάνουμε γιατί έτσι μας έμαθαν… και επειδή δεν ξέρουμε τι άλλο να κάνουμε… Κι έτσι, καταλήγουμε να απαιτούν από εμάς να συνεχίσουμε να το κάνουμε ακόμα και μετά τη διάσταση, μετά το διαζύγιο… αλλιώς κινδυνεύουμε πλέον (από την έναρξη ισχύος του Ν.4800/2021) να κατηγορηθούμε ως αποξενώτριες, ότι ΕΜΕΙΣ κακοποιούμε το παιδί μας… άρα ακατάλληλες για να ασκούμε την γονική μέριμνα.

Αυτά τα έμφυλα στερεότυπα διατρέχουν την κοινωνία οριζόντια και, επομένως, δεν μας εκπλήσσει που τα συναντάμε ΚΑΙ σε δικαστές/-ριες, αστυνομικούς αλλά ακόμα και κοινωνικές/-ούς λειτουργούς και ειδικούς ψυχικής υγείας… στις/τους οποίους όμως μπορεί να ανατίθενται από την Δικαιοσύνη πραγματογνωμοσύνες και κοινωνικές έρευνες.

Δεν μας εκπλήσσει όταν παρεισφρέουν στους Νόμους και στις διαδικασίες που υποτίθεται ότι χαράσσονται για να προστατεύσουν και να υποστηρίξουν τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας και να μειώσουν τις διακρίσεις… Δεν μας εκπλήσσει επειδή κατανοούμε γιατί συμβαίνει, όμως αυτό δεν σημαίνει πως το αποδεχόμαστε – σημαίνει το ακριβώς αντίθετο… ΔΕΝ ΤΟ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕεπειδή ξέρουμε ότι δεν συμβαίνει κατά λάθος… αλλά με συγκεκριμένη σκοπιμότητα… Σε αυτές τις πατριαρχικά δομημένες κοινωνίες, έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη τις Διεθνείς Συμβάσεις, τις Οδηγίες, γιατί όχι και έναν Κανονισμό; Όμως χρειαζόμαστε την εφαρμογή τους και όχι την απλή ύπαρξή τους στο χαρτί… Τις έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη επειδή στις πατριαρχικά δομημένες κοινωνίες συμβαίνουν πράγματα όπως τα παρακάτω:

Κάποιες από τις πιο συχνές (και επώδυνες) μορφές ενδοοικογενειακής βίας ΔΕΝ αποτελούν ποινικό αδίκημα ή αποτελούν ποινικό αδίκημα αλλά δεν διώκονται ή δεν διώκονται ως ενδοοικογενειακή βία:

ακραίος έλεγχος (coercive control) –ψυχολογική κακοποίηση
εξύβριση
οικονομική βία
έκθεση των παιδιών στην κακοποίηση της μητέρας τους
Φτιάχνουμε –το 2021- νόμους που φροντίζουν για την διατήρηση της πατρικής εξουσίας πάσει θυσία, δίνοντας by default συνεπιμέλεια και δικαιώματα επικοινωνίας και φυσικής επαφής σε ΟΛΟΥΣ τους γονείς για τουλάχιστον το 1/3 του χρόνου του παιδιού (εκτός κι αν δεν θέλει ο γονιός), αδιαφορώντας για το συμφέρον του ίδιου του παιδιού – και αυτό επειδή στην πατριαρχικά δομημένη κοινωνία μας:

τα παιδιά θεωρούνται κτήμα και όχι φορείς δικαιωμάτων…
την ενδοοικογενειακή βία την θεωρούμε έγκλημα μόνο μετά την γυναικοκτονία… αλλά και σε αυτή την περίπτωση,
σχεδόν ποτέ δεν αφαιρείται η γονική μέριμνα από τον γυναικοκτόνο…
και ποτέ δεν ασκήθηκε δίωξη στον γυναικοκτόνο για την κακοποίηση του ίδιου του παιδιού- που θεωρείται θύμα ενδοοικογενειακής βίας στον νόμο μας (Ν.3500/2006)… ούτε στην υπόθεση της Κάρολάιν, όπου ο δολοφόνος της τοποθέτησε το 11μηνο βρέφος της επάνω στη νεκρή μητέρα μέχρι την άφιξη της Αστυνομίας
πραγματικά φαίνεται πως πιστεύουμε πως ένας άντρας που κακοποιεί την γυναίκα του μπορεί να είναι καλός πατέρας… και έχουμε φτάσει πλέον σε σημείο δικαστικές αποφάσεις να δίνουν παιδιά σε κακοποιητές…
Στις πατριαρχικά δομημένες κοινωνίες, όπως είναι η Ελληνική, ΔΕΝ ΈΧΟΥΜΕ Διακριτό Σύστημα προστασίας παιδιών (CPS–Child ProtectionServices) – το υπάρχον σύστημα αφορά μόνο στα παιδιά που ζουν σε ιδρύματα και όχι στο γενικό πληθυσμό των παιδιών, την τύχη των οποίων θα διαχειριστεί ένας/μία Εισαγγελέας… ίσως… αν ενημερωθεί… αν ενημερωθεί εγκαίρως… και εάν η ίδια η μητέρα έχει καταφέρει να τεκμηριώσει επαρκώς την κακοποίηση που έχει υποστεί το κάθε παιδί και/ή τον κίνδυνο που διατρέχει…

Φυσικά δεν έχουμε τον θεσμό των εποπτευόμενων επισκέψεων… όταν κρίνεται ότι απαιτείται, ανατίθεται κι αυτό στην μητέρα…

Στις πατριαρχικά δομημένες κοινωνίες, όπως η Ελληνική, προσεγγίζουμε την επιζώσα με δυσπιστία, υποπτευόμαστε ψευδείς καταγγελίες, την ενοχοποιούμε αναζητώντας την δική της ευθύνη στην κακοποίησή της… ΚΑΙστην κακοποίηση των παιδιών της… για αυτό την υποχρεώνουμε να συμμετέχει σε διαδικασίες διαμεσολάβησης (αστικές και ποινικές): επειδή την θεωρούμε συνυπεύθυνη, θεωρούμε την ενδοοικογενειακή βία ένα καβγά στο ζευγάρι, και αποτυγχάνουμε να αντιληφθούμε την ανισορροπία ισχύος και τον κίνδυνο στον οποίο εκθέτουμε μητέρες και παιδιά…

Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τους δράστες, δεν τους αντιμετωπίζουμε με την ίδια δυσπιστία παρόλο που εργαλειοποιούν το δικαστικό σύστημα εναντίον της επιζώσας ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ:

Ποινικό Δίκαιο: μετά την έγκληση της επιζώσας για ενδοοικογενειακή βία, οι δράστες υποβάλλουν αντι-μηνύσεις για ενδοοικογενειακή βία, για συκοφαντική δυσφήμιση, ψευδή καταμήνυση, αρπαγή παιδιών και έκθεσή τους σε κίνδυνο. Επιπρόσθετα, υποβάλλουν εγκλήσεις και κατά μελών της οικογένειάς της και μαρτύρων που προσπαθούν να την βοηθήσουν. Η τακτική αυτή παρουσιάζει τόσο ραγδαία αύξηση που μοιάζει με SLAPP (Strategic lawsuit against public participation) και, για αυτό απαιτείται η λήψη μέτρων όπως το να διερευνώνται και να τιμωρούνται οι ψευδείς καταγγελίες
Αστικό/ Οικογενειακό Δίκαιο. Η συστηματική χρήση του όρου «γονεϊκή αποξένωση» και άλλων συναφών όρων συνδυάζεται με κατηγορίες για υποβολή ψευδούς καταγγελίας ενδοοικογενειακής βίας σε δικόγραφα και δικαστικές αποφάσεις. Η «γονεϊκή αποξένωση» αποτελεί έναεννοιολογικό κατασκεύασμα που επίτηδες συνδέεται με την καταγγελία ενδοοικογενειακής βίας γιατί, τα δύο μαζί, δημιουργούν το τέλειο κυκλικό επιχείρημα… μια λογική πλάνη, η οποία δεν μπορεί να διαψευσθεί, και λειτουργεί ως εξής: Καταγγέλω ενδοοικογενειακή βία την οποία υφίσταμαιεγώ και/ή το παιδί μου
αν ζητήσω διακοπή ή περιορισμό της επικοινωνίας, με θεωρούν αποξενώτρια και συμπεραίνουν ότι η καταγγελία μου είναι ψευδής
αν συνεχίσω να δίνω το παιδί στον πατέρα (by default είμαι υποχρεωμένη πλέον, από τον Ν.4800/2021, για να μην κατηγορηθώ για κακή άσκηση γονικής μέριμνας), θεωρούν ότι δεν κακοποιείται (αλλιώς δεν θα το έδινα, τι μάνα θα ήμουν διαφορετικά;) και, επομένως, η καταγγελία μου είναι ψευδής, και την έκανα επειδή εγώ είμαι αποξενώτρια… και έχω υποβάλλει στο παιδί μου τις πληροφορίες ότι ο πατέρας του είναι κακοποιητής
Προτείνεται στις υποθέσεις όπου υπάρχει ενδοοικογενειακή βία (ακόμα και υποψία) να απαγορευτεί:

η χρήση στις αίθουσες δικαστηρίων, τα δικόγραφα και πρωτίστως στην ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ, του όρου «γονεϊκή αποξένωση» και όλων των συναφών – «διάρρηξη των σχέσεων» τέκνου-γονέα και «διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του» το λέμε πλέον στην Ελλάδα, στον Ν.4800/2021.
η έκδοση δικαστικών αποφάσεων συνεπιμέλειας και/ή εναλλασσόμενης κατοικίας
Στις πατριαρχικά δομημένες κοινωνίες, για να αποκτήσει η επιζώσα πρόσβαση στην (όποια ανεπαρκή) υποστήριξη θέτουμε αυστηρές προϋποθέσεις –ειδικά για την υποστήριξη που κοστίζει (αξιοπρεπής διαβίωση και έξοδα πρόσβασης στη δικαιοσύνη). Επιπλέον:

ΔΕΝ επιτηρούμε την ασφάλεια των θυμάτων [ΟΥΤΕ των παιδιών]
ΔΕΝ λαμβάνουμε άμεσα μέτρα προστασίας (μείωση κινδύνου)
ΔΕΝ υπάρχει καμία κάλυψη επειγουσών αναγκών των επιζωσών και παιδιών
ΔΕΝ υπάρχει καμία κάλυψη μακροπρόθεσμων αναγκών των επιζωσών και παιδιών
Αν όλα τα παραπάνω δεν λειτουργούν άμεσα και ποιοτικά, συντελείται δευτερογενής θυματοποίηση και παρεμπόδιση της πρόσβασης των επιζωσών στην Δικαιοσύνη, καθώς δεν πρόκειται να καταγγείλουν αν δεν υπάρχει προστασία και υποστήριξη στα πρακτικά ζητήματα στέγης, διαβίωσηςκαι νομικής εκπροσώπησης. Αυτή η δευτερογενής θυματοποίηση, εκτός από την κακοποίηση των θυμάτων, διευκολύνει τον δράστη ενδοοικογενειακής βίας «να συνεχίσει ανενόχλητος την δουλειά του», καθώς πράγματι υλοποιούνται στην πράξη οι απειλές του, πως εκείνη δεν μπορεί να του κάνει τίποτα και πως κανείς δεν θα την βοηθήσει.

Και ο φαύλος κύκλος θα συνεχιστεί, πράγματι, επειδή τα εργαλεία που χρησιμοποιούν οι δράστες Ε.Β. για να διατηρήσουν τον έλεγχο της ζωής των θυμάτων τους είναι τα παιδιά τους (γονεϊκή τους ιδιότητα), η ανισορροπία ισχύος με την οποία εκφοβίζουν τις επιζώσες (χρήματα, διασυνδέσεις, κοινωνική θέση τους) και, δυστυχώς, η Δικαιοσύνη.

Αν τους τα αφαιρέσουμε όλα αυτά, καμία γυναίκα και κανένα παιδί δεν θα αναγκάζονται να συνεχίσουν να ζουν σε ένα σπίτι με ενδοοικογενειακή βία επειδή δεν έχουν χρήματα για να ζήσουν, για να προσλάβουν δικηγόρο που θα προστατεύσει τα δικαιώματά τους, τη ζωή και την ευημερία τους ή/και επειδή φοβούνται –και δυστυχώς έχουν δίκιο να φοβούνται- πως, αν τολμήσουν να προσπαθήσουν να φύγουν, η κατάσταση θα χειροτερεύσει – δεν θα έχουν καμία προστασία, και ο δράστης θα καταφέρει να πραγματοποιήσει όλες τις απειλές του –που είναι να της πάρει τα παιδιά και/ή τη ζωή της ή τη ζωή των παιδιών. Αυτό ακριβώς είναι η δευτερογενής θυματοποίηση:

να μην τολμάς να ζητήσεις βοήθεια από φόβο…
ή, ακόμα χειρότερα… να σου λένε «Μίλα, μη φοβάσαι!», δηλαδή να σου επιρρίπτουν την ευθύνη πως εσύ φταις που συνεχίζεται η ενδοοικογενειακή βία –και την υφίστανται και τα παιδιά σου- και όταν σε πείσουν και μιλήσεις, να μην υπάρχει σχεδόν τίποτα εκεί έξω… τίποτα συστηματικό που να σε βοηθήσει βήμα-βήμα να αποδράσεις…
Οι δράστες το γνωρίζουν αυτό, και το χρησιμοποιούν υπέρ τους!!! Και είναι δική μας ευθύνη να μην τους το επιτρέπουμε!

Διατομεακή ανταπόκριση στην ενδοοικογενειακή βία

Ο μόνος τρόπος για να αρχίσουμε να αφαιρούμε από τους δράστες τα εργαλεία ελέγχου και να μειώνουμε την δευτερογενή θυματοποίηση γυναικών και παιδιών, προκειμένου κάποτε να την εξαλείψουμε, είναι να ξεκινήσουμε να χτίζουμε στιβαρή διατομεακή συνεργασία ΟΛΩΝ των εμπλεκόμενων συστημάτων [Άρ. 7 της Σύμβασης]: δηλαδή ταυτόχρονη ενεργοποίησηΑστυνομίας-Δικαιοσύνης-Υπηρεσιών Υποστήριξης (ειδικών ΚΑΙ γενικών) προκειμένου να ανταποκρίνονται ΑΜΕΣΑ & ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΑ με βασικό στόχο την Προστασία των θυμάτων – και αυτό συμπεριλαμβάνει και την κάλυψη των αναγκών των θυμάτων Ε.Β. (παιδιών και μητέρων).

Η διατομεακή συνεργασία, εκτός από Πρωτόκολλα, χρειάζεται και μία επαγγελματία-πρόσωπο αναφοράς της επιζώσας (το Άρ. 55.2 της Σύμβασης προβλέπει κάτι παρόμοιο), που θα ενεργοποιεί και θα συντονίζει την διατομεακή συνεργασία και θα έχει αμφίδρομη επικοινωνία με την επιζώσα. Από τον Φεβρουάριο 2022 το Ε.Δ.κ.Β. επιχειρεί να σχεδιάσει και να θέσει σε πιλοτική λειτουργία διατομεακή συνεργασία μεταξύ των τεσσάρων εμπλεκόμενων Τομέων (Αστυνομία – Δικαιοσύνη – Εξειδικευμένες & Γενικές Υπηρεσίες Υποστήριξης), εντούτοις η πρόοδος είναι πολύ αργή και προσκρούει σε σθεναρές αντιστάσεις των Κρατικών Φορέων.

Η αυτεπάγγελτη δίωξη της ενδοοικογενειακής βίας να είναι πράγματι αυτεπάγγελτη – δηλαδή να σχηματίζεται δικογραφία με όποιο τρόπο κι αν πληροφορηθούν οι Αρχές… Στην τελευταία γυναικοκτονία, τα ΜΜΕ έσπευσαν να επιρρίψουν ευθύνες στο θύμα που «δεν επιθυμούσε την ποινική του δίωξη». Μήπως επειδή εκείνη γνώριζε πως κινδύνευε να την σκοτώσει εάν έλεγε ότι την επιθυμεί; Και δεν ήταν δουλειά ούτε της Αστυνομίας, ούτε της Δικαιοσύνης, να ανιχνεύσει τους φόβους της και να της παρέχει κάποια προστασία…

Χρειάζεται να είναι ορατά τα παιδιά ΠΑΝΤΑ

Να σχηματίζεται δικογραφία ΚΑΙ για την κακοποίηση του παιδιού που έχει εκτεθεί σε ενδοοικογενειακή βία οποιασδήποτε μορφής, ακόμα και όταν το ίδιο δεν έχει κακοποιηθεί σωματικά ή σεξουαλικά
Τα παιδιά, θύματα και μάρτυρες, να καταθέτουν ΜΟΝΟ στο Σπίτι του Παιδιού (Barnahus model) και ΜΟΝΟ μια φορά
Να διατάσσονται επείγοντα μέτρα προστασίας ΆΜΕΣΑ μετά την καταγγελία (δηλαδή, περιοριστικοί όροι όπως αυτοί των Άρ. 52 & 53 της Σύμβασης)

απομάκρυνση του δράστη από την οικογενειακή εστία (ώστε να μην αναγκάζονται τα παιδιά να αλλάξουν όλες τις συνήθειές τους για να τρέξουν να κρυφτούν) και
απαγόρευση προσέγγισης του σπιτιού, της επιζώσας, των παιδιών κλπ.
Το αίτημα για έκδοση περιοριστικών όρων να μπορεί να υποβληθεί όχι μόνο από την επιζώσα αλλά και από:

μέλη της οικογένειας ή άλλα κοντινά της άτομα
υπηρεσίες προστασίας παιδιών
εξειδικευμένες υπηρεσίες υποστήριξης (ΜΚΟ ή κρατικές)
κοινωνικές υπηρεσίες
Αστυνομία και Εισαγγελέα (ακόμα και χωρίς συγκατάθεση επιζώσαςόταν υπάρχει υποψία πως εκείνη δεν θα υποβάλει αίτημα επειδή φοβάται τον δράστη ή αδυνατεί για άλλον λόγο (π.χ. Ν.4800/2021 περί υποχρεωτικής συνεπιμέλειας)
Επιτήρηση των παραβιάσεων περιοριστικών όρων, ασφαλιστικών μέτρων και δικαστικών αποφάσεων

Ψηφιακή καταγραφή των αναφερόμενων παραβιάσεων: από την επιζώσα ΚΑΙ/ή από το πρόσωπο αναφοράς της
Τεκμηρίωση των αναφερόμενων παραβιάσεων από την Αστυνομία (π.χ. γεωεντοπισμός του δράστη από στίγμα τηλεφώνου, κουμπί SOS, βραχιολάκι) και τις υπηρεσίες υποστήριξης (επικοινωνία με σύμβουλο-πρόσωπο αναφοράς και/ή επαγγελματία που εποπτεύει την επικοινωνία των παιδιών ή τον δράστη)
Κυρώσεις: να επιβάλλονται άμεσα – μέσω διασύνδεσης με την αρμόδια δικαστική αρχή

Να προβλεφθούν αυστηρές προθεσμίες για την εφαρμογή όλων των παραπάνω και να εφαρμόζονται καθολικά (δηλαδή, σε όλες τις υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας όταν υπάρχουν παιδιά), ειδικά στις χώρες που:

εφαρμόζουνby default συνεπιμέλεια σε ΟΛΑ τα παιδιά και/ή
ΔΕΝ διαθέτουν Διακριτό Σύστημα Προστασίας Παιδιών
Τα Πολιτικά Δικαστήρια να υποχρεωθούν να εφαρμόζουν τις προβλέψεις του Άρ. 31 της Σύμβασης, προκειμένου να διασφαλίζεται πως:

κατά τον καθορισμό της επιμέλειας και των δικαιωμάτων επίσκεψηςτων παιδιών, να λαμβάνονται υποχρεωτικά υπόψη τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας
η άσκηση δικαιωμάτων επίσκεψης ή επιμέλειας δεν θίγει τα δικαιώματα και την ασφάλεια του θύματος ή των παιδιών
Απαραίτητες προϋποθέσεις για την απαρέγκλιτη εφαρμογή του Άρ. 31 είναι

να θεσπιστούν ευέλικτες και ταχείες διαδικασίες ελέγχου και λογοδοσίας Δικαστών/-τριών που δεν θα εξαρτώνται αποκλειστικά από την δυνατότητα της επιζώσας να υποβάλλει αναφορά
να δημιουργηθούν ασφαλείς χώροι για εποπτευόμενη επικοινωνίαπαιδιού με τον γονέα-δράστη/ύποπτο ενδοοικογενειακής βίας. Την εποπτεία να αναλαμβάνουν ειδικά εκπαιδευμένοι/-ες επαγγελματίες, οι οποίες/-οι επιτηρούν την ασφάλεια παιδιού και κακοποιημένης μητέρας και, έχοντας άμεση διασύνδεση με δικαστική αρχή, διατυπώνουν προτάσεις τροποποίησης της επικοινωνίας και/ή επιβολή κυρώσεων (όπως αυτές που περιλαμβάνει το Άρ. 45 της Σύμβασης) στον δράστη,οποτεδήποτε έχουν λόγους να πιστεύουν ότι δεν εξυπηρετείται το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού ή ότι υπάρχει κάποιος κίνδυνος για το παιδί ή/και την μητέρα.
Επιπλέον, εάν πράγματι σκοπεύουμε να αφαιρέσουμε τα εργαλεία ελέγχουτων δραστών, προτείνουμε:

Διορισμό δικηγόρου σε όλα τα θύματα ενδοοικογενειακής και σεξουαλικής βίας, με το κόστος καλύπτεται από το Κράτος, το οποίο δύναται να το καταλογίζει στον δράστη μετά την καταδίκη του
το ίδιο να ισχύει και για την καταβολή διατροφής και,ενδεχομένως, για την καταβολή Αποζημίωσης: να καταβάλλονται από το Κράτος και να καταλογίζονται στον υπόχρεο μέσω της Δ.Ο.Υ.
Απαγόρευση κάθε είδους διαμεσολάβησης όταν υπάρχει ενδοοικογενειακή βία,καθώς ακόμη και η προτροπή της επιζώσας να συμμετέχει σε διαδικασίες συμβιβασμού ή διαμεσολάβησης, αγνοεί την υπάρχουσα ανισορροπία ισχύος των δύο μερών, εκθέτει το ανίσχυρο μέρος σε μεγαλύτερο κίνδυνο και μάλιστα, χωρίς καμία μέριμνα για την επιτήρηση της ασφάλειας των θυμάτων και/ή της παραβίασης των όρων της διαμεσολάβησης από το ισχυρό μέρος. Για αυτό προτείνεται:
να καταργηθεί η ποινική διαμεσολάβηση από τον Ν.3500/2006
να καταργηθεί η υποχρεωτική συμμετοχή σε διαμεσολάβηση στις υποθέσεις οικογενειακού δικαίου που αφορούν γονική μέριμνα, επιμέλεια, επικοινωνία, διατροφή παιδιών – η κατάργηση περιλαμβάνει και την ΥΑΣΔ (Υποχρεωτική Αρχική Συνεδρία Διαμεσολάβησης)
Αποσύνδεση της παροχής υποστήριξης και τεκμηρίωσης από την καταγγελία (με προεξάρχουσα την ιατροδικαστική εξέταση)
Μέριμνα ώστε να αναζητώνται και να συσχετίζονται ΟΛΕΣ οι υποθέσεις(ποινικές και αστικές) με τον ίδιο καταγγελόμενο/εναγόμενο (ίδια ή διαφορετικά θύματα) – η ενδοοικογενειακή και η σεξουαλική βία είναι ΠΑΝΤΑ επαναλαμβανόμενες – ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να το αντιλαμβανόμαστε αυτό ΜΟΝΟ μετά από κάθε γυναικοκτονία… μετά από την δολοφονία ενός παιδιού… μετά τον βιασμό ενός παιδιού –Μόνο μέσω συσχετισμού των υποθέσεων θα μπορούσαν να βρουν αποτελεσματική εφαρμογή οι επιβαρυντικές περιστάσεις του Άρ. 46 της Σύμβασης
Το πρόβλημα με τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες και τις Συμβάσεις είναι πως, όταν δεν υπάρχει πολιτική βούληση, παραμένουν χάρτινες ασπίδες προστασίας…

Για παράδειγμα:

η Οδηγία 29/2012, για την προστασία των θυμάτων, μεταγράφηκε στο Ελληνικό Δίκαιο με μεγάλη καθυστέρηση (2017) και σήμερα – 6 χρόνια αργότερα δηλαδή- σχεδόν καμία από τις προβλέψεις της δεν εφαρμόζεται χωρίς αυτό να επιφέρει κυρώσεις για την Ελλάδα…
η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης τέθηκε σε ισχύ στην Ελλάδα πριν από 4,5 χρόνια αλλά στην πράξη δεν έχει επιφέρει καμία βελτίωση στην καθημερινή ζωή των θυμάτων, χωρίς αυτό να επιφέρει κυρώσεις για την Ελλάδα… Έχουμε μεγάλες προσδοκίες από την επίσκεψη της GREVIO…
Αυτό μας δημιουργεί κι εμάς (επαγγελματίες και φορείς) μεγάλα διλήμματα στην πληροφόρηση του γενικού πληθυσμού… Τι νόημα έχει να ενημερώσουμε τις επιζώσες ενδοοικογενειακής βίας για τα δικαιώματα που τους δίνει ο νόμος εάν δεν μπορούν να τα διεκδικήσουν στην καθημερινή ζωή τους; Η δημιουργία προσδοκιών, που στην πράξη ματαιώνονται, δεν είναι μια μορφή δευτερογενούς θυματοποίησης;
3 Δεκεμβρίου 2023, 11:09 | Αγγελικη

Μόνιμος Σύνδεσμος

Η Ειδική Εισηγήτρια για τη βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών, Reem Alsalem, υπέβαλε στις 13 Απριλίου 2023 έκθεση στο Συμβούλιο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με την οποία καταδικάζει τη χρήση της ψευδοεπιστημονικής έννοιας της “γονεϊκής αποξένωσης”, και συναφών εννοιών, σε δικαστικές υποθέσεις για την επιμέλεια, καταδεικνύοντας τους κινδύνους που αυτή επιφέρει ως προς την προστασία των ανήλικων θυμάτων και των μητέρων τους, ιδίως σε περιπτώσεις που υπάρχουν καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία και σεξουαλική κακοποίηση.

Η Ειδική Εισηγήτρια, μαζί με τα άλλα μέλη της Πλατφόρμας Μηχανισμών Ανεξάρτητων Εμπειρογνωμόνων για την Εξάλειψη των Διακρίσεων και της Βίας κατά των Γυναικών, εκφράζει έντονη ανησυχία για το ότι οι δικαστικές αρχές συστηματικά αγνοούν το ιστορικό και τις καταγγελίες ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης κατά τη λήψη αποφάσεων για την επιμέλεια των παιδιών, ακόμα και σε περιπτώσεις όπου οι ίδιες οι μητέρες ή/και τα ίδια τα παιδιά έχουν προβάλει αξιόπιστους ισχυρισμούς για σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση. Σε αρκετές χώρες οι δικαστικές αρχές αντιμετωπίζουν τα θύματα με δυσπιστία και κρίνουν τους ισχυρισμούς των παιδιών για κακοποίηση ως προϊόν υποβολής, δηλαδή, ως σκόπιμη προσπάθεια των μητέρων να χειραγωγήσουν τα παιδιά τους και να τα χωρίσουν από τους πατέρες τους. Αυτή η υποτιθέμενη προσπάθεια χειραγώγησης του παιδιού από τον γονέα συχνά αποκαλείται “γονεϊκή αποξένωση”.

Για την προετοιμασία της έκθεσης, η Ειδική Εισηγήτρια ζήτησε την συμμετοχή των Κρατών Μελών, διεθνών και περιφερειακών οργανισμών, μη κυβερνητικών οργανώσεων, ακαδημαϊκών φορέων και θυμάτων, και πραγματοποίησε σειρά διαδικτυακών διαβουλεύσεων με ενδιαφερόμενους φορείς και εμπειρογνώμονες/νισσες. Η Ειδική Εισηγήτρια έλαβε πάνω από χίλιες υποβληθείσες αναφορές, εκ των οποίων μεγάλος αριθμός ήταν αντιγραμμένες ατομικές αναφορές, κυρίως από οργανώσεις για τα δικαιώματα των πατέρων.

Παραθέτουμε ένα ενδεικτικό απόσπασμα από την αναφορά (σύνδεσμος για το πλήρες κείμενο στο τέλος του άρθρου):

Γονεϊκή αποξένωση και η σχέση της με την ενδοοικογενειακή βία.

Η ενδοοικογενειακή βία είναι μια από τις σοβαρότερες και πιο διαδεδομένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδίως όσον αφορά γυναίκες και κορίτσια. Αν και οι άνδρες μπορούν επίσης να πέσουν θύματα ενδοοικογενειακής βίας, οι γυναίκες διατρέχουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο και η δυναμική της κακοποίησης διαφέρει στους άνδρες.

Δεδομένης της συχνότητας της ενδοοικογενειακής βίας στις συντροφικές σχέσεις, ο χωρισμός από τον δράστη μπορεί επίσης να είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη περίοδος για το θύμα. Οι ισχυρισμοί για ενδοοικογενειακή βία τείνουν να μην ελέγχονται επαρκώς από τα δικαστήρια και να προκαλούν προβληματικές υποθέσεις, για παράδειγμα ότι η βία προκαλεί μικρή βλάβη στη μητέρα ή το παιδί και ότι παύει με τον χωρισμό. Οι δικαστές, επίσης, που τείνουν να θέτουν σε προτεραιότητα και να επιτρέπουν την επικοινωνία με τους πατέρες, έχουν εσφαλμένη κατανόηση σχετικά με τις συνέπειες της ενδοοικογενειακής βίας και τις επιπτώσεις της στα παιδιά και τις υποτιμούν. Με αυτόν τον τρόπο, οι δικαστές αποτυγχάνουν στο καθήκον τους να προστατεύσουν τα παιδιά από τη βία, δίνοντας σε κακοποιητικούς πατέρες πρόσβαση στα παιδιά τους χωρίς επίβλεψη, συμπεριλαμβανομένων περιπτώσεων όπου οι δικαστές έχουν διαπιστώσει ότι έχει ασκηθεί σωματική και/ή σεξουαλική βία.

Όταν οι δικαστές αναγνωρίζουν την ύπαρξη ενδοοικογενειακής βίας, μπορεί να τη θεωρήσουν περασμένο γεγονός, υποθέτοντας ότι ανήκει στο παρελθόν. Έρευνες και οι αναφορές που ελήφθησαν δείχνουν ότι οι δράστες ενδοοικογενειακής βίας μπορεί επίσης να χρησιμοποιούν καταχρηστικά τις διαδικασίες οικογενειακού δικαίου για να συνεχίσουν να ασκούν βία στα θύματα τους, με αποτέλεσμα τον δευτερογενή τραυματισμό τους. Σε αυτό το πλαίσιο, η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μια χρήσιμη τακτική. Μια εμπειρική ανάλυση των υποθέσεων γονεϊκής αποξένωσης στον Καναδά που διεξήχθη το 2018 διαπίστωσε ότι από τις 357 περιπτώσεις, το 41,5% αφορούσαν ισχυρισμούς ενδοοικογενειακής κακοποίησης ή κακοποίησης παιδιού, εκ των οποίων το 76,8% περιελάμβαναν ισχυρισμούς αποξένωσης που υποστηρίζονταν από τον φερόμενο ως δράστη. Σε άλλη μελέτη, η γονεϊκή αποξένωση αναφέρθηκε και στις 20 περιπτώσεις που μελετήθηκαν στο πλαίσιο καταναγκαστικού ελέγχου και σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών, και ακόμα και και όταν δεν χρησιμοποιούνταν ρητά, οι υποκείμενες ιδέες εξακολουθούσαν να είναι παρούσες.

Η χρήση της γονεϊκής αποξένωσης είναι ιδιαίτερα έμφυλη και χρησιμοποιείται συχνά εναντίον των μητέρων. Μια μελέτη στη Βραζιλία διαπίστωσε ότι οι γυναίκες κατηγορούνταν για γονεϊκή αποξένωση στο 66% των περιπτώσεων, σε αντίθεση με το 17% των περιπτώσεων όπου κατηγορήθηκε άνδρας και ότι οι άνδρες προέβαιναν σε περισσότερες αβάσιμες κατηγορίες από τις γυναίκες. Στην Ιταλία, αυτή η κατηγορία χρησιμοποιούνταν επίσης σε συντριπτική πλειοψηφία κατά των μητέρων.

Κοινό στοιχείο της έμφυλης χρήσης της γονικής αποξένωσης είναι η απεικόνιση των μητέρων από τους συντρόφους τους, τα δικαστήρια και τους πραγματογνώμονες, ως εκδικητικές και παραληρηματικές. Οι μητέρες που αντιτίθενται ή προσπαθούν να περιορίσουν την επαφή ή που εγείρουν ανησυχίες θεωρούνται ευρέως από τους αξιολογητές ως παρεμποδιστικές ή κακόβουλες, γεγονός που αντικατοπτρίζει το διαδεδομένο μοτίβο της ενοχοποίησης της μητέρας.

Ισχυρισμοί ότι η μητέρα αποξενώνει το παιδί χρησιμοποιούνται συχνά για να δείξουν ότι η ανάθεση της επιμέλειας στη μητέρα δεν είναι προς το συμφέρον του παιδιού, καθώς αυτή δεν θα διευκολύνει την επαφή με τον πατέρα. Όπως σημειώνεται σε πολλές υποβληθείσες αναφορές, η ενδοοικογενειακή βία και η γονεϊκή αποξένωση αναμειγνύονται συχνά στα συστήματα οικογενειακού δικαίου, εις βάρος των θυμάτων βίας. Προστατευτικές μητέρες τοποθετούνται σε δυσμενή θέση, στην οποία η επιμονή στην προσκόμιση αποδεικτικών στοιχείων για την ενδοοικογενειακή βία ή την κακοποίηση παιδιών μπορεί να θεωρηθεί ως προσπάθεια αποξένωσης των παιδιών από τον άλλο γονέα, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια της κύριας φροντίδας ή της επικοινωνίας με τα παιδιά τους.

Η χρήση της γονεϊκης αποξἐνωσης τείνει να γίνεται αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Από την στιγμή που οι γονείς κρίνονται ως «αποξενωτικοί», «αδιάλλακτοι» ή «ανίκανοι να ακούσουν», οι πράξεις τους ή η αδράνειά τους μπορεί να προσεγγίζονται με προκατάληψη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, ισχυρισμοί οικογενειακής βίας να παραμερίζονται ως μεμονωμένο περιστατικό. Αυτό υποβαθμίζει την ενδοοικογενειακή βία σε μια ασήμαντη σύγκρουση και στιγματίζει και παθολογικοποιεί τις γυναίκες και τα παιδιά.

Οι συνέπειες των μεροληπτικών αποφάσεων επιμέλειας μπορεί να είναι καταστροφικές με αποτέλεσμα, σε συγκεκριμένα περιστατικά όπου είχε επιδικαστεί επικοινωνία σε πατέρες με βίαιο ιστορικό, τον θάνατο παιδιών ή γυναικών και παιδιά που απειλούνται με όπλο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, γυναίκες έχουν φυλακιστεί για παραβίαση των δικαιωμάτων επιμέλειας και έχουν ακυρωθεί περιοριστικοί όροι προστασίας.

Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στις αποφάσεις για την επιμέλεια. Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, τα στοιχεία δείχνουν ότι τα ποσοστά απώλειας της επιμέλειας μεταξύ μητέρων και πατέρων διαφέρουν σημαντικά, ανάλογα με το ποιος γονέας ισχυρίζεται την αποξένωση. Όταν ένας πατέρας ισχυριζόταν ότι αποξενώνεται από τη μητέρα, τα δικαιώματα επιμέλειας αφαιρούνταν από την μητέρα στο 44% των περιπτώσεων. Όταν η κατάσταση ήταν αντεστραμμένη, οι μητέρες κέρδιζαν την επιμέλεια από τους πατέρες μόνο στο 28% των περιπτώσεων. Επομένως, όταν υπήρχε κατηγορία για αποξένωση, οι μητέρες είχαν διπλάσιες πιθανότητες να χάσουν την επιμέλεια σε σύγκριση με τους πατέρες. Αυτό οδήγησε σε μια ετήσια εκτίμηση ότι 58.000 παιδιά στις Ηνωμένες Πολιτείες τοποθετούνται σε επικίνδυνα οικογενειακά πλαίσια. Στη Νέα Ζηλανδία, μια έρευνα έδειξε ότι το 55 έως 62% των μητέρων ανέφεραν ότι κατηγορήθηκαν για γονεϊκή αποξένωση, συχνά εκτρέποντας την προσοχή των δικαστηρίων από τις νόμιμες καταγγελίες κακοποίησης.

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έκθεσης:

Η “γονεϊκή αποξένωση” χρησιμοποιείται στις διαδικασίες οικογενειακού δικαίου από τους κακοποιητές ως εργαλείο για να συνεχίσουν την κακοποίηση και τον εξαναγκασμό τους και να υπονομεύσουν και να απαξιώσουν τους ισχυρισμούς για ενδοοικογενειακή βία που διατυπώνονται από μητέρες που προσπαθούν να κρατήσουν τα παιδιά τους ασφαλή.

Το πρότυπο του βέλτιστου συμφέροντος του παιδιού παραβιάζεται με την επιβολή επικοινωνίας μεταξύ του παιδιού και του ενός ή και των δύο γονέων και με την προτεραιοποίηση της, ακόμη και όταν υπάρχουν ενδείξεις ενδοοικογενειακής βίας.

Κυρίως λόγω της έλλειψης κατάρτισης και της έμφυλης μεροληψίας και της έλλειψης πρόσβασης σε νομική υποστήριξη, η επιμέλεια των παιδιών μπορεί να ανατεθεί σε δράστες βίας, παρά τα αποδεικτικά στοιχεία για ιστορικό ενδοοικογενειακής ή/και σεξουαλικής κακοποίησης.

Οι δικαστές και οι αξιολογητές πρέπει να σταματήσουν να εστιάζουν στην προσπάθεια να αναγνωρίσουν συμπεριφορές που αμφισβητούνται εντός του κλάδου της ψυχολογίας (όπως η ψευδοεπιστημονική έννοια της γονεϊκής αποξένωσης) και να αρχίσουν να εστιάζουν στα συγκεκριμένα γεγονότα και τα πλαίσια κάθε υπόθεσης
3 Δεκεμβρίου 2023, 11:58 | Δημητρα

Μόνιμος Σύνδεσμος

Η μητροτητα ειναι ιερη. Μην αντιμετωπιζετε τις μαναδες σαν παρενθετες μητερες στα παιδια τους. Μην επιτρεψετε τα παιδια να γινονται εργαλεια στα χερια των κακοποιητων πατεραδων για οικονομικους και ψυχολογικους λογους. Βοηθηστε τις κακοποιημενες γυναικες. Ο νομος πρεπει να βοηθα τους αδυνατους και οχι μεσω εγκυκλιων και παραθυρων να αυτοαναιρειται. Να εργαλειοποιειται ο νομος στα χερια των κακοποιητων για την συνεχιση της κακοποιησης. Οι μαναδες με τα παιδια τους αξιζουν αξιοπρεπεια και ποιοτητα ζωης. Σας παρακαλω βοηθηστε μας.
3 Δεκεμβρίου 2023, 10:36 | Αλέξανδρος

Μόνιμος Σύνδεσμος

Στην Ελλάδα του 2023 δεν τηρείται το δικαίωμα της ισότητας των 2 φύλων και η «από κοινού και εξίσου» συμμετοχή των γονέων στην ανατροφή των παιδιών τους. Ο όρος «αποκλειστική επιμέλεια» και «μονογονεϊκή οικογένεια» είναι ρατσιστικός και επικίνδυνος. Ομάδες διαζευγμένων γυναικών στο διαδίκτυο προκρίνουν το μοντέλο «δεν εργάζομαι για να μεγαλώσω τα παιδιά μου, δικαιούμαι νομική βοήθεια για να πηγαίνω τον πατέρα στα δικαστήρια μέχρι να πετύχω την απόφαση της αρεσκείας μου. Εξασφαλίζω μια καλή διατροφή, εισπράττω επιδόματα (παιδιού, μονογονεϊκής οικογένειας, ενοικίου ή πετάω έξω από το σπίτι τον πατέρα), καταθέτω ψευδή έγγραφα από ψυχολόγο, έγγραφα για σεξουαλική κακοποίηση ή παρενόχληση από τον πατέρα και τον βγάζω από τη ζωή του. Είμαι εξασφαλισμένη μέχρι να ενηλικιωθούν τα παιδιά μου ότι δεν θα εργαστώ. Έτσι είμαι πλέον περήφανη που μεγαλώνω μόνη μου τα παιδιά μου με τους οικείους μου (όσο τοξικό και αν είναι το περιβάλλον, ποιος θα το ελέγξει άλλωστε). Σκέφτηκε ποτέ κανείς τα ψυχολογικά και συμπεριφορικά προβλήματα που θα έχουν τα παιδιά αυτά που μεγαλώνουν χωρίς την παρουσία του πατρικού πρότυπου στη ζωή τους; Τα παιδιά δεν είναι κτήμα κανενός ,έχουν δυο γονείς. Υποχρεωτική συνεπιμέλεια λοιπόν για το καλό των παιδιών και της κοινωνίας.
3 Δεκεμβρίου 2023, 10:25 | Ιωάννης Βιδάκης

Μόνιμος Σύνδεσμος

Αξιότιμες κυρίες, Αξιότιμοι κύριοι,

1. Για τη διασφάλιση των συμφερόντων όλων των μερών, σε περιπτώσεις καταγγελιών θα πρότεινα την διαμόρφωση ενός πρωτοκόλλου/προτύπου ενεργειών από τους αρμόδιους φορείς, μεταξύ των οποίων θα περιλαμβάνονται:

α. Μετά την υποβολή της καταγγελίας, υποχρεωτική εξέταση σε Ψυχιατρικό Τμήμα Δημόσιου Νοσοκομείου και των δύο συζύγων/συντρόφων, πρώην συζύγων/συντρόφων, θύματος και θύτη.Το Νοσοκομείο θα προβαίνει σε έκδοση σχετικής έκθεσης.
β. Υποχρεωτική εμπλοκή δύο πιστοποιημένων Διαμεσολαβητών στην υπόθεση [ένας από κάθε φύλο], οι οποίοι θα συντάξουν από κοινού σχετική έκθεση για ενδεχόμενη υποβοήθηση της Δικαιοσύνης, εάν η κατάσταση οδηγηθεί σε δικαστήρια, μετά την υλοποίηση των εξετάσεων κατωτέρω παραγρ. δ και ε.
γ. Υποχρεωτική εξέταση σε Δημόσιο [μόνο] Φορέα για την διαπίστωση τυχόν κακώσεων, κλπ, χωρίς να γίνονται αποδεκτές απ΄ αυτόν γνωματεύσεις ιδιωτών ιατρών και ιδιωτικών κλινικών.
δ. Στην περίπτωση που υπάρχουν ανήλικα και ενήλικα τέκνα, θα ισχύουν όλα τα ανωτέρω με την προσθήκη υποχρεωτικής εξέτασης των ανήλικων τέκνων σε Παιδοψυχιατρικό Τμήμα Δημόσιου Νοσοκομείου και των ενηλίκων τέκνων σε Ψυχιατρικό Τμήμα Δημόσιου Νοσοκομείου. Το Νοσοκομείο θα προβαίνει σε έκδοση σχετικής έκθεσης, καλύπτοντας και τυχόν ερωτήματα που θα του έχουν θέσει οι δύο Διαμεσολαβητές.
ε. Στην περίπτωση που υπάρχουν τέκνα, θα ισχύουν όλα τα ανωτέρω με την προσθήκη υποχρεωτικής εξέτασης των τέκνων σε τεστ DNA, σε Δημόσιο Φορέα, για την επιβεβαίωση της μητρότητας και της πατρότητας [αποφυγή ιδιαζουσών περιπτώσεων, όπου και οι δύο γονείς πιθανόν έχουν συμφέρον να αποκρύψουν την ταυτότητα τέκνου, ανήλικα από την αλλοδαπή με γονείς κατά δήλωσή τους, κ.α.].
στ. Τυχόν γνωματεύσεις κ.α., ιδιωτών ψυχολόγων, ψυχιάτρων, παιδοψυχιάτρων και άλλων ειδικών, οι οποίες βασίζονται μόνο στην εξέταση του ενός μέρους/γονέα να μην έχουν εγκυρότητα. [Έχει παρουσιαστεί το φαινόμενο ο ένας γονέας να παρουσιάζεται π.χ. σε ιδιώτη ψυχολόγο, να ισχυρίζεται ψευδώς ότι ο άλλος γονέας δεν επιθυμεί να παρουσιαστεί και ο ειδικός να χορηγεί γνωματεύσεις σε αυτόν τον γονέα, χωρίς να εξετάσει – τεκμηριώσει ο ίδιος προσωπικά, τον λόγο απουσίας του άλλου γονέα, απλά έστω και με μια τηλεφωνική επαφή].
ζ. Στην περίπτωση που υπάρχει Δικαστική Απόφαση επικοινωνίας του γονέα α΄με το ανήλικο τέκνο του και ο γονέας β΄ που έχει την επιμέλεια του παιδιού δεν επιθυμεί να την τηρήσει με διάφορες προφάσεις [το παιδί δεν θέλει, το παιδί είναι άρρωστο, δεν έχω προετοιμάσει το παιδί, κλπ.], να προβλέπεται στην εν λόγω δικαστική απόφαση η υποχρέωση εναλλακτικής ημερομηνίας επικοινωνίας, ώστε να μην χάνεται η επαφή ανήλικου-γονέα α΄.
Στην περίπτωση που συμβεί αυτό πάνω από δύο συνεχείς φορές με την παρουσία αστυνομικού οργάνου, ο γονέας β΄θα διώκεται αυτεπάγγελτα για μη-τήρηση της δικαστικής απόφασης, με την υποβολή αναφοράς σε αστυνομικό τμήμα από τον γονέα α΄.
η. Θα πρέπει επίσης να καλυφθούν νομοθετικά εκκρεμείς περιπτώσεις όπου οι δύο γονείς βρίσκονται σε δικαστικές διαμάχες, υπάρχει μεγάλος χρόνος έλλειψης επικοινωνίας του ενός γονέα με το ανήλικο τέκνο του.
Προτείνεται η διαμόρφωση διάταξης με υποχρέωση επικοινωνίας αυτού του γονέα με το ανήλικο τέκνο του τουλάχιστον μια φορά τον μήνα, παρουσία Δημόσιου Λειτουργού.

2. Συνοπτικά, επειδή μπορεί να υπάρξουν περιπτώσεις δόλιων σκέψεων, φθονερών σχεδίων, κακόβουλης συμπεριφοράς, από κάθε μέρος ή και από τα δύο μαζί, θα πρέπει να νομοθετηθεί κατάλληλα η αποφυγή ορισμένων καταστάσεων, μεταξύ των οποίων είναι:
η αποξένωση των ανήλικων από τον ένα γονέα τους.
Η απομόνωση των ανήλικων από την πατρική οικογένεια του ενός γονέα τους.
Οι ψευδείς καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία, απειλή, εξύβριση, κλπ., προκειμένου να στηριχθούν ζητήματα αποκλειστικής γονικής επιμέλειας και αποκλεισμού του ενός γονέα από την επικοινωνία με τα ανήλικα τέκνα του.
Η ενδεχόμενη αναζήτηση συζύγου/συντρόφου, με μοναδικό σκοπό την απόκτηση τέκνου, νόμιμα αναγνωρισμένου, από τον ένα γονέα.

3. Επιπλέον θα πρότεινα να εξεταστούν και να υιοθετηθούν οι συναφείς εισηγήσεις του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, πρωτοπόρου φορέα στην χώρα μας για τα
δικαιώματα προστασίας του παιδιού.

4. Επίσης θα πρότεινα την επανασύσταση του ΚΕΣΑΘΕΑ (Κεντρικό Επιστημονικό Συμβούλιο για την αντιμετώπιση της θυματοποίησης και της εγκληματικότητας των ανηλίκων.

Επικουρικά θα συμφωνούσα κατ΄ αρχήν στην εξής εισήγηση:
ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΣΘΕΣΗΣ ΑΡΘΡΟΥ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΑΠΟ ΓΟΝΙΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ/ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΩΣ ΕΞΗΣ:

Γονική αποξένωση/απομόνωση

1. Ο γονέας που από πρόθεση με πράξεις ή παραλείψεις ή απειλές ή ψυχολογική βία ή εκβιασμό ή σχόλια δυσμενή και ψευδείς κατηγορίες για τον άλλο γονέα ή άλλου είδους συμπεριφορές που αποκλείουν ή παρεμποδίζουν ή δυσχεράνουν την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα, καθώς και την πατρική του οικογένεια προκαλεί ρήξη του συναισθηματικού δεσμού του ανηλίκου τέκνου ή αποξένωσή του από τον άλλο γονέα του, καθώς και την πατρική του οικογένεια, τιμωρείται με φυλάκιση.

2. Αν η πράξη της παρ. 1 τελείται από τον γονέα που έχει τη επιμέλεια του τέκνου ή άλλο πρόσωπο που ασκεί την επιμέλεια αυτού, επιβάλλεται ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών.

3. Αν η πράξη της παρ. 1 έχει ως αποτέλεσμα την οριστική αποξένωση του άλλου γονέα ή την βλάβη της ψυχικής υγείας του τέκνου, επιβάλλεται ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών ετών.

ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
3 Δεκεμβρίου 2023, 03:04 | Μιχαλης

Μόνιμος Σύνδεσμος

Η γονεϊκή αποξένωση είναι κακούργημα..τέλεια και παύλα..αν προχωρήσουν στη θεσμοθέτηση αυτών των διατάξεων χωρίς να συμπεριλάβουν τη γονεική αποξένωση..θα κάνουμε τα πάντα για να κριθεί ο νόμος αντισυνταγματικός..κάτι μυστήριο συμβαίνει στην Ελλάδα και δεν προχωράει το συγκεκριμένο θέμα..αφού δεν υπάρχει άλλη λύση..θα το δημοσιοποιήσουμε στα διεθνή φόρα..ΤΕΛΟΣ..
2 Δεκεμβρίου 2023, 23:49 | Τασος

Μόνιμος Σύνδεσμος

Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες από τα ΜΜΕ για βίαιες πράξεις γυναίκα προς συζύγους προς άλλες γυναίκες ακόμα και των παιδιών τους…οι νόμοι αυτή την στιγμή έτσι όπως είναι αυτή την στιγμή δίνουν ένα όπλο στα χέρια των γυναικων προς ικανοποίηση του εγωισμού τους και όχι προς την αγάπη των παιδιών τους όπως θέλουν να ισχυρίζονται αφού εξίσου είναι και η αγάπη του πατέρα προς τα παιδιά του… πολλάκις το τελευταίο διάστημα γεγονότα δείχνουν ότι η ενδοοικογενειακη βία εχει εξίσου έδαφος και από τις γυναίκες ακόμα περισσότερο δε προς τα ίδια τους τα παιδιά είτε σωματικά είτε ψυχικά όπου με δολια μέσα εσκεμμένα αποκόπτουν την παρουσία του πατέρα από την ζωή των παιδιών τους ακόμα και με την βοήθεια ψυχολόγων (χωρίς καταρτηση στην παιδική ψυχολογία)όπου γίνεται εμφανές ότι επιδιώκουν το οικονομικό όφελος δημιουργόντας παιδιά με ψυχικά τραυματα …..ας γίνει αποδεκτό πλέων ότι η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ…..
2 Δεκεμβρίου 2023, 23:06 | Αθανάσιος Γεωργιάδης

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ

Να προστεθούν εδάφια β’, γ’, δ’ και ε’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 του Νόμου 3500/2006, ώστε το κείμενο αυτού να έχει ως εξής :

Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη

1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.

Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).

Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.

Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
[α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
[β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα

Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων.

2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.

3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.

4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.

Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.

Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων
2 Δεκεμβρίου 2023, 23:35 | Τασος

Μόνιμος Σύνδεσμος

Γίνεται όλο ένα και περισσότερο γνωστό πλέων ότι η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ
2 Δεκεμβρίου 2023, 22:00 | ΔΙΟΝΥΣΗΣ

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΠΟΛΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ Η ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΓΙΑ ΘΥΜΑΤΑ ΑΝΔΡΕΣ
ΚΑΙ ΑΓΟΡΙΑ ΑΝΩ ΤΩΝ 15 ΕΤΩΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
ΕΠΙΣΗΣ ΠΟΛΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΟΤΙ ΟΙ ΔΟΜΕΣ ΘΑ ΥΠΟΒΑΛΟΥΝ ΑΝΑΦΟΡΑ.
ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΠΟΛΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟ ΩΣ ΚΑΙ ΜΙΣΑΝΔΡΙΚΟ ΚΑΙ ΣΕΞΙΣΤΙΚΟ Ο ΤΡΟΠΟΣ
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΦΥΛΟΥ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΣΤΟ ΝΟΜΟ. ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΕΝ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΤΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΟΠΟ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΙΣΟΤΗΜΑ ΤΑ
2 ΦΥΛΛΑ, ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ
ΜΕ ΚΑΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΙ ΒΙΑΙΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ. ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΘΕΛΕΙ ΑΛΛΑΓΕΣ Ο ΝΟΜΟΣ
ΑΛΛΑ ΘΕΛΕΙ ΕΠΙ ΙΣΟΙΣ ΟΡΟΙΣ ΤΗ ΣΥΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΦΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΘΕΙ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΜΙΣΑΝΔΡΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΤΑ
ΣΤΟ ΘΕΣΜΟ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ, ΑΛΛΑ ΤΟΣΟ ΑΠΟ ΤΑ ΜΜΕ(ΣΕΙΡΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ), ΜΚΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΚΡΑΙΑ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΦΡΑΣΕΟΛΟΓΙΑ, ΜΗ ΟΡΘΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΓΙΑ ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΟΡΙΑ. ΜΗ ΥΠΑΡΞΗ ΔΟΜΩΝ ΓΙΑ ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΑΣΧΗΜΟ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΟΝ
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΑΘΩΩΟΤΗΤΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ Η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΑΠΟΦΥΓΗ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΨΕΥΔΟΡΚΙΑΣ

https://www.newsbomb.gr/ellada/dikaiosynh/story/1434237/reportaz-newsbomb-gr-orgi-gia-tis-psevdeis-gnomateyseis-kata-pateradon-oi-psyxologoi-sto-kadro
2 Δεκεμβρίου 2023, 21:56 | Δρ Κουτσούκος Αναστάσιος

Μόνιμος Σύνδεσμος

Οι περιπέτειες της ψευδούς καταμηνυσης κλπ
Βάσει αυτού ασκούν αυτεπάγγελτα μήνυση για ψευδή καταμηνυση κλπ .
Αν αποδειχθεί ότι ο μηνυομενος έχει δίκιο τότε θα ασκηθεί και αυτεπαγγέλτως και μήνυση εναντίον του αρμόδιου οργάνου είτε πολίτη που άσκησε τη μήνυση για ψευδή καταμηνυση;
Αν μια μήνυση μπορεί να μπει στο αρχείο συνεχώς και τελικά ο μηνυτής είχε δίκιο τελικά ποιος φταίει αυτός που έκανε τη μήνυση είτε αυτός που την έβαλε στο αρχείο με το αρμόδιο γραμματέα του- είτε ο γραμματέας δεν έχει ποτέ πρόβλημα και είναι χωρίς καμία ευθύνη ρωτάνε πολλοί άλλοι πλέον ρωτάνε πολλοί άλλοι πλέον
Τελικά ποιος ευθύνεται ο ενδιαφερόμενος είτε τελικά ο αρμόδιος
εισαγγελέας που άσκησε την αυτεπάγγελτη μήνυση για ψευδή καταμηνυση και
εναντίον του πολίτη που τελικά είχε δίκιο;
Έρχονται Ευρωεκλογές στην Ελλάδα.
Πρέπει να θεσπίσει προσωρινό αρχείο για τις μηνύσεις…
2 Δεκεμβρίου 2023, 20:44 | Χριστινα Μυτουλα

Μόνιμος Σύνδεσμος

Ενας κακος πατερας καλυτερα να μην υπαρχει και δυστυχως ειναι γεγονος.Ευκολα μπορει να εξακριβωθει μεσω social media αλλα και με αλλες μαρτυριες
2 Δεκεμβρίου 2023, 20:15 | Ευαγγελία

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :
ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ
Να προστεθούν εδάφια β’, γ’, δ’ και ε’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 του Νόμου 3500/2006, ώστε το κείμενο αυτού να έχει ως εξής :
Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη
1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.
Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).
Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.
Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
[α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
[β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα
Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων.
2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.
3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.
Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.
Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ
1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΛΗΝΙΚΑ
Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.
2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ
Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family 2001 / 29, p. 181-191
2 Δεκεμβρίου 2023, 19:08 | ΡΟΜΠΕΡΤ ΖΑΧΑΡΩΒ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Ζητώ την τροποποιήσει του άρθρο 169Α του Π.Κ Παραβίαση Δικαστικών Αποφάσεων Τροποποίηση άρθρου 169Α Ποινικού Κώδικα και συγκεκραμένα από πλημμέλημα σε κακούργημα.. και Συγκεκραμένα στο άρθρο 169Α του Ποινικού Κώδικα να επέρχονται οι εξής αλλαγές: το άρθρο 169Α να διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 169Α
Παραβίαση Δικαστικών Αποφάσεων και Συμφωνιών που Επικυρώθηκαν από Διαμεσολαβητή και έλαβαν Απόγραφο η Συμφωνιών που Επικυρώθηκαν Συμβολαιογράφο.

1. Όποιος δεν θα συμμορφωθεί σε προσωρινή διαταγή ή διάταξη δικαστικής απόφασης πολιτικού δικαστηρίου ή σε εισαγγελική διάταξη, που θα αφορούν τη ρύθμιση της νομής ή της κατοχής, την άσκηση της γονικής μέριμνας, και ειδικότερα την επικοινωνία με το τέκνο, και τη ρύθμιση της χρήσης της οικογενειακής στέγης και της κατανομής των κινητών μεταξύ συζύγων ή την απαγόρευση προσέγγισης και επικοινωνίας μεταξύ προσώπων, να τιμωρείται τουλάχιστον με κάθειρξη πέντε (5) έτη και χρηματική ποινή ως 15000 ευρώ, και τυχόν έφεση να μην έχει ανατέλλουσα δύναμη για την εκτέλεση της ποινής. Με την ίδια ποινή να τιμωρείται και όποιος δεν συμμορφώθηκε σε συμφωνία που επικυρώθηκε από συμβολαιογράφο κατά το άρθρο 1441 του Αστικού Κώδικα και αφορά στην επικοινωνία των ανήλικων τέκνων.

2. Όποιος εν γνώσει ματαιώνει την εκτέλεση της ποινής ή του μέτρου ασφαλείας που επιβλήθηκε σε άλλον να τιμωρείται με κάθειρξη πέντε (5) έτη και χρηματική ποινή ως 15000 ευρώ, και τυχόν έφεση να μην έχει ανατέλλουσα δύναμη για την εκτέλεση της ποινής. Η άνω πράξη να ατιμώρητε και όταν υπαίτιος την τέλεσε υπέρ κάποιου οικείου του.».

3. Σε περίπτωση καταδίκης της / του καταδικασθέντα και εκτελεστή ποινές της / του καταδικασθέντα, αυτεπάγγελτος να του αφαιρεθεί η επιμέλεια τέκνου και να ανατεθεί στο γονέα που στερήθηκε την επικοινωνία με τέκνου του, και απόφαση αυτή να είναι αμετάκλητη χωρίς δικαίωμα της έφεσης.
2 Δεκεμβρίου 2023, 14:40 | Χαρά μαρκου

Μόνιμος Σύνδεσμος

Ισχυρισμοί περί γονεϊκής αποξένωσης δεν υποστηρίζονται μόνο σε υποθέσεις όπου υπάρχει κακοποίηση. Όταν όμως συνυπάρχουν, τότε οι υποθέσεις εξελίσσονται σε ιδιαίτερα επικίνδυνες και δυνητικά επιβλαβείς. Η κατάχρηση της έννοιας της “γονεϊκής αποξένωσης” ως στρατηγικής, προκειμένου να αντικρουστούν καταγγελίες για κακοποίηση έχει περιγραφεί εκτενώς στην βιβλιογραφία (Hunter, Burton and Trinder 2020; Meier 2009; Milchman 2017; Silberg and Dallam 2019). Ωστόσο, εκτός από την κριτική που σχετίζεται με την κακοποίηση είναι αναγκαίο να εξετάσουμε με λεπτομέρεια τις έρευνες, οι οποίες αναφέρονται συστηματικά στην σχετική βιβλιογραφία προκειμένου να υποστηριχθεί η επιστημονική εγκυρότητα της θεωρίας της γονεϊκής αποξένωσης.Η “γονεϊκή αποξένωση” ως όπλο στις δικαστικές υποθέσεις για την επιμέλεια
Έχουν περάσει 40 χρόνια από τότε που η θεωρία της “γονεϊκής αποξένωσης” έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή της στις ΗΠΑ, με τον Richard Gardner, ωστόσο δεν υπάρχει ακόμα ενιαίος κλινικός ή επιστημονικός ορισμός (Johnston and Sullivan 2020). Ο τρόπος με τον οποίο περιγράφεται πολύ γενικά στη βιβλιογραφία είναι η ιδέα ότι ο φόβος και η απόρριψη προς τον έναν γονέα (συνήθως εκείνον που δεν έχει την επιμέλεια) προέρχεται από την κακόβουλη επιρροή του προτιμώμενου γονέα (που συνήθως έχει την επιμέλεια). Οι περισσότεροι μελετητές της θεωρίας αυτής αναγνωρίζουν ότι η υπόθεση της “γονεϊκής αποξένωσης” θα πρέπει να εξετάζεται μόνο εάν η αποφευκτική συμπεριφορά του παιδιού δεν έχει εύλογη αιτία, συμπεριλαμβανομένης, μεταξύ άλλων και της κακοποίησης (Bernet et al. 2018).Στη βάση της θεωρίας της “γονεϊκής αποξένωσης” υπάρχει μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια: οι γονείς, πράγματι, προσπαθούν ορισμένες φορές να στρέψουν τα παιδιά εναντίον του άλλου γονέα, ιδίως σε συνθήκες χωρισμού. Όσο όμως η έννοια της “αποξένωσης” δεν περιβάλλονταν από μία επίφαση επιστημονικότητας, αυτή η συνηθισμένη ανθρώπινη συμπεριφορά δεν θεωρούνταν ότι συνεπάγεται των “καταστροφικών” συνεπειών που περιγράφονται στην θεωρία της “γονεϊκής αποξένωσης”. Η θεώρηση ότι τα παιδιά που υπόκεινται σε τέτοιου τύπου συμπεριφορές σημαδεύονται οριστικά και αμετάκλητα και απολλύουν, ενδεχομένως οριστικά, τη σχέση τους με τον “αποξενωμένο” γονέα έγινε κοινός τόπος στις δικαστικές αίθουσες μόνον αφότου ξεκίνησε να γίνεται ευρύτερα λόγος για το σύνδρομο “γονεϊκής αποξένωσης” και την “γονεϊκή αποξένωση” ως “επιστημονικές” έννοιες (Meier 2021).Πριν από την ψυχιατρικοποίηση της ανεπιθύμητης γονεϊκής συμπεριφοράς (Milchman, Geffner & Meier 2020) οι καταγγελίες γονέων και παιδιών για ενδοοικογενειακή βία δεν θεωρούνταν αυτομάτως αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη γονεϊκής αποξένωσης, όπως γίνεται σήμερα (Kansas City Star Editorial Board 2020; Meier 2020). Επίσης, το γεγονός ότι μερικές φορές οι γονείς χρησιμοποιούν τα παιδιά τους για να βλάψουν τον άλλο γονέα δεν συνεπάγεται ότι ένας “ειδικός” μπορεί αντικειμενικά να γνωρίζει πότε οι αρνητικές απόψεις του ενός για τον άλλο είναι θεμιτές ή αθέμιτες, ούτε να γνωρίζει αν και σε ποιο βαθμό οι απόψεις αυτές μπορεί να έχουν προκαλέσει την “αποξένωση” ενός παιδιού από τον άλλο γονέα. Τέτοιοι τολμηροί ισχυρισμοί θα πρέπει να θεωρούνται αληθοφανείς μόνο εάν επιβεβαιώνονται από αξιόπιστες επιστημονικές έρευνες (Μeier 2021).Απορρίπτοντας την “γονεϊκή αποξένωση” ως έγκυρη επιστημονική θεωρία, δεν σημαίνει ότι στις δικαστικές υποθέσεις για την επιμέλεια δεν θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι προσπάθειες ενός γονέα να στρέψει τα παιδιά εναντίον του άλλου γονέα. Σημαίνει, ωστόσο, ότι θα πρέπει οι δικαστές να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί όταν αξιολογούν τον αντίκτυπο τέτοιων συμπεριφορών, όταν εξετάζουν τους λόγους για τους οποίους τα παιδιά παρουσιάζουν αποφευκτική συμπεριφορά προς τον μη προτιμώμενο γονέα, και ιδίως σχετικά με την ικανότητα οποιουδήποτε τρίτου προσώπου να αξιολογήσει με ακρίβεια αυτές τις καταστάσεις. Και, τέλος, σημαίνει ότι καμία θεραπεία για τη “γονεϊκή αποξένωση” δεν μπορεί να θεωρηθεί επιστημονικά έγκυρη και αιτιολογημένη (Meier 2021).H απόπειρα επιστημονικής τεκμηρίωσης της θέσης ότι τα κακοποιημένα παιδιά δεν απορρίπτουν τον κακοποιητικό γονέα από την Amy Baker
Όταν οι ειδικοί της “γονεϊκής αποξένωσης” καλούνται να απαντήσουν πώς διαχωρίζουν τα “αποξενωμένα” από τα κακοποιημένα παιδιά, αναφέρουν μια σειρά αυθαίρετων κριτηρίων. Ένα από αυτά είναι ότι τα κακοποιημένα παιδιά έχουν την τάση να μην απορρίπτουν τον κακοποιητή τους και να επιθυμούν να διατηρήσουν τη σχέση τους μαζί του, ενώ τα “αποξενωμένα” παιδιά κάνουν το αντίθετο, δηλαδή, απορρίπτουν τον κακοποιητή τους και ευθυγραμμίζονται με τον ασφαλή γονέα.Η Amy Baker (2020) στην προσπάθεια της να υποστηρίξει την ιδέα ότι τα κακοποιημένα παιδιά επιθυμούν να διατηρήσουν τη σχέση τους με τον κακοποιητή γονέα παραπέμπει σε μία έρευνα των Rosenblum & Harlow (1963).Κατά την Baker, αυτή η έρευνα – στην οποία συμμετείχαν μωρά πιθηκάκια που, αν και είχαν ανατραφεί από κακοποιητικές μητέρες, είχαν την τάση να αγκιστρώνονται σε αυτές περισσότερο από ότι τα μη κακοποιημένα πιθηκάκια – αποδεικνύει την υπόθεση ότι τα παιδιά που απορρίπτουν έναν γονέα δεν το κάνουν επειδή αυτός ο γονέας έχει υπάρξει κακοποιητικός.Ακόμα κι αν αφήσουμε για λίγο στην άκρη το ότι οι πρωταγωνιστές αυτού του πειράματος δεν ήταν ανθρώπινα παιδιά, η Baker δεν αναφέρει στο άρθρο της ότι τον ρόλο της μητέρας στο συγκεκριμένο πείραμα διαδραμάτιζαν λούτρινα υποκατάστατα, με ενσωματωμένα μπιμπερό, στα οποία αγκιστρώνονταν τα πιθηκάκια όταν υποβάλλονταν σε κακοποίηση από τους ελεγκτές του πειράματος. Τόσο η συγκεκριμένη έρευνα όσο και ένας μικρός ακόμα αριθμός εμπειρικών ερευνών που αναφέρει η Baker (2020) για να υποστηρίξει τη θεωρία της “γονεϊκής αποξένωσης”, έχουν σοβαρά λάθη, τόσο στον σχεδιασμό όσο και στην υλοποίηση τους (Mercer, 2021).Εικονογράφηση του πειράματος των Rosenblum & Harlow (1963) με τα πιθηκάκια, που χρησιμοποιεί η Amy Baker (2020) για να υποστηρίξει τη θέση ότι τα κακοποιημένα παιδιά δεν απορρίπτουν τον κακοποιητή τους.Ή έρευνα των Rowen & Emery για την γονεϊκή αποξένωση ως μονομερή συμπεριφορά με αποτέλεσμα τη διάρρηξη των σχέσεων με τον έναν γονέα.
O Robert Emery, ψυχολόγος, ερευνητής και πρώην συντάκτης κοινωνικών επιστημών του Journal of the Association of Family & Conciliation Courts (AFCC)[1] μαζί με την συνάδελφο του την Jenna Rowen, επιδίωξαν να ελέγξουν ερευνητικά την βασική υπόθεση της θεωρίας της “γονεϊκής αποξένωσης”: ότι ο “αποξενωτής” γονέας επιτυγχάνει να στρέψει το παιδί εναντίον του άλλου γονέα, ως αποτέλεσμα μιας μονομερούς εκστρατείας δυσφήμισης (Rowen and Emery 2018).Τα ευρήματα της έρευνας ήταν εντυπωσιακά καθώς δεν υποστήριξαν τη βασική υπόθεση της “γονεϊκής αποξένωσης” περί μονομερούς διάρρηξης της σχέσης του παιδιού με τον “αποξενωμένο” γονέα. Αυτό που έδειξαν τα αποτελέσματα, ήταν ότι όταν ο ένας γονέας δυσφημεί τον άλλον, πρόκειται σχεδόν πάντα για μία αμοιβαία – και όχι μονομερή – συμπεριφορά, που λειτουργεί εις βάρος του γονέα που έχει την πιο επιθετική συμπεριφορά. Το παιδί δεν στρέφεται κατά του γονέα που υφίσταται δυσφήμιση, αλλά κατά του γονέα που δυσφημεί πιο συχνά και με μεγαλύτερη ένταση (Rowen and Emery 2018).☞ Όπως αναφέρουν οι Rowan & Emery:Προκειμένου να θεωρήσουμε ότι η έννοια της “γονεϊκής αποξένωσης” αποδεικνύεται με βάση τα αυστηρά κριτήρια της επιστήμης, είναι επιτακτική η ανάγκη να υπάρξει εμπειρική θεμελίωση των ισχυρισμών που την υποστηρίζουν. Η αρχική εργασία που ολοκληρώσαμε σχετικά με τη “γονεϊκή αποξένωση” θέτει υπό αμφισβήτηση θεμελιώδεις υποθέσεις της “γονεϊκής αποξένωσης” ιδίως την υποτιθέμενη μονόπλευρη φύση της όπως και την διάρρηξη της σχέσης με τον γονέα που υφίσταται δυσφήμιση σε αντίθεση με τον γονέα που δυσφημεί. (Rowen & Emery 2019, 207)Τα αποτελέσματα της έρευνας των Rowan & Emery, που διαψεύδουν μια βασική υπόθεση της θεωρίας της “γονεϊκής αποξένωσης”, δεν έχουν τύχει, ακόμα, σχολιασμού στη βιβλιογραφία υπέρ της θεωρίας.Η έρευνα τωv Fortin, Hunt & Scanlan και το παιδί ως ανεξάρτητος στοχαστής.
Η έρευνα, των Fortin, Hunt and Scanlan (2012) επιβεβαιώνει ότι οι λόγοι για τους οποίους ένα παιδί αντιστέκεται στην επικοινωνία με τον έναν γονέα δεν μπορούν ποτέ να εξηγηθούν ως αποτέλεσμα μονομερούς χειραγώγησης του γονέα με τον οποίο διαμένει το παιδί (πιο συχνά αναφέρεται η μητέρα ως υποκείμενο που χειραγωγεί στη θεωρία της “γονεϊκής αποξένωσης”).Τα ευρήματα της έρευνας έδειξαν ότι όταν τα παιδιά αντιστέκονται στην επικοινωνία με τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια έχουν βάσιμους λόγους, τους οποίους έχουν διαμορφώσει τα ίδια, ανεξάρτητα από την αμοιβαία εκστρατεία δυσφήμισης στην οποία επιδίδονται μεταξύ τους οι γονείς (Fortin et al, 2012). Οι αιτίες που αναφέρουν τα παιδιά μπορεί να σχετίζονται με την αδιαφορία του γονέα, την απόρριψη από έναν νέο σύντροφο, ή ακόμα και με πρακτικούς παράγοντες όπως η απόσταση ή οι επαγγελματικές υποχρεώσεις του γονέα.Οι Fortin et al στην έρευνα τους κατέγραψαν προσπάθειες χειραγώγησης από τον γονέα που είχε την επιμέλεια μόνο σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις και σε πολύ μικρά παιδιά. Τα ευρήματα της έρευνας δεν δικαιολογούν την αμφισβήτηση της επιθυμίας του παιδιού σε μια δικαστική υπόθεση, χωρίς να έχει προηγηθεί πολύ προσεκτική διερεύνηση των υποκείμενων λόγων για τους οποίους αυτό αντιστέκεται στην επικοινωνία, ώστε να διασφαλιστεί ότι δεν έχουν παραβλεφθεί σημαντικοί παράγοντες της σχέσης του παιδιού με τον γονέα
2 Δεκεμβρίου 2023, 12:54 | Κοροξενίδης Χαράλαμπος

Μόνιμος Σύνδεσμος

Καλημέρα σας. Υπάρχει στη κοινωνία μας ένα σημαντικό πρόβλημα για το οποίο η κοινωνία και το κράτος αδιαφορεί. Αυτό είναι η γονεϊκή αποξένωση.δεκαδες χιλιάδες γονείς αλλά και οι οικογένειές τους, οπότε μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, δεν μπορούν, γιατί τους έχει απαγορευτεί, να βλέπουν τα παιδιά τους.
Δυστυχώς οι γνωστοί φεμινιστικοι κύκλοι τσουβαλιαζουν όλους αυτούς τους ανθρώπους ως κακοποιητές ξεχνώντας πως ανάμεσα τους υπάρχουν και γυναίκες είτε ώντας γονείς ή γιαγιάδες ή θείες αυτών των παιδιών.
Η πρόταση μου είναι η γονεϊκή αποξένωση να θεωρηθεί πλέον και από τον νόμο ως κακοποίηση πρώτα εις βάρος των παιδιών και στη συνέχεια εις βάρος των αποξενωμένων γονέων.
Τελειώνοντας θα ήθελα να σημειώσω πως πολλοί γονείς καταστρέφονται οικονομικά και κοινωνικά κατά τη διάρκεια και μετά τις δικαστικές διαδικασίες και αντιμετωπίζουν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα που τους οδηγούν μέχρι και στην αυτοκτονία. Και ενώ ευτυχώς υπάρχουν δομές για κακοποιημένες γυναίκες δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο για τους άντρες. Οπότε μια ακόμη πρόταση μου είναι να δημιουργηθεί μια γραμμή στήριξης για τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας που είναι άντρες αλλά και δομές στήριξης των.
Σας ευχαριστώ και έχω την ελπίδα πως δε θα επηρεαστειτε από αρνητικές φωνές και θα πράξετε το σωστό για τα παιδιά και τους γονείς τους.
2 Δεκεμβρίου 2023, 10:59 | Χρυσόστομος Μαλακόζης

Μόνιμος Σύνδεσμος

Τα διαζύγια όπως είναι γνωστό έχουν πλυθύνει τα τελευταία χρόνια στην κοινωνία που ζούμε. Όλα αυτά τα χρόνια στα διαζύγια, η επιμέλεια των τέκνων πήγαινε στη μητέρα κατά 95% πιθανόν,λόγω της φύσης των φύλλων και των παλαιών παραδόσεων της Χώρας(π.χ ο άντρας δούλευε και η γυναίκα κρατούσε τα παιδιά στο σπίτι). Στην εποχή που ζούμε, έχει θεσπιστεί η ισότητα των δύο φύλλων σε όλους τους τομείς και φαίνεται από την καθημερινή μας ζωή όπου και τα δύο φύλλα εργάζονται για να ανταπεξέλθουν στην καθημερινότητα. (Αναφέρομαι συγκεκριμένα για την εργασία καθότι αποτελεί το 1/3 της μέρας και δεν θέλω να μακρυγορήσω σε συνέχεια της ισότητας) Η ίδια λοιπόν ισότητα έχει έρθει, τουλάχιστον νομικά, με τον Ν. 4800/21 όπου ψηφίστηκε η συνεπιμελεια μεταξύ των γονέων.

Τώρα στο θέμα του εκσυγχρονισμού για πρόληψη και καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βιας έχω να προσθέσω οτι πρεπει να συμπεριληφθεί και η γονεϊκή αποξένωση καθότι αποτελεί μάστιγα της σημερινής κοινωνίας. Η βια έχει πολλές μορφές,δεν εχει φύλλο και θα ήθελα να εστιάσω στο ότι δυστυχώς, πολλές μητέρες χρησιμοποιούν τα παιδιά ως όπλο κατά του πατέρα γνωρίζοντας ότι μετά το διαζύγιο το δικαστήριο θα αναθέσει σε αυτές την επιμέλεια. Χρησιμοποιούν απειλές ή ψυχολογική βία ή εκβιασμό, δυσμενή σχόλια και ψευδείς κατηγορίες συμπεριφορές που αποκλείουν ή παρεμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τον πατέρα. Προκαλούν ρήξη των συναισθηματικων δεσμών. Αυτό είναι η μεγαλύτερη μορφή βίας που αντιμετωπίζει η σημερινή κοινωνία.
Να αποκόπτεται ένας από τους δύο γονείς από τα παιδιά του. Να αποκόπτονται τα παιδιά από τους γονείς. Αυτό αποτελεί βία κατά των παιδιών, αλλά και κατά του ενός απο τους δύο γονείς. Συνοψίζοντας θα πω ότι πρέπει να εφαρμοστεί ο Ν.4800/21 σε μεγαλύτερο ποσοστό, να δίνεται μεγαλύτερη βάση στα στοιχεία των διαζυγίων και να αναγνωριστεί ή γονεϊκή αποξένωση ως μορφή βίας κατά των παιδιών και κατά του ενός γονέα ή όποια να τιμωρείται εφόσον αποδειχθεί με αφαίρεση της επιμέλειας. Η Βία δεν έχει φύλλο
2 Δεκεμβρίου 2023, 00:15 | Ευγενία Παπαδοπούλου

Μόνιμος Σύνδεσμος

Α. Επί του Άρθρου 86 «Σωματική και ψυχολογική βία σε βάρος ανηλίκων Τροποποίηση του άρθρου 4 ν. 3500/2006»
Προτείνεται να προστεθεί ο ορισμός της ψυχολογικής βίας όπως αναγνωρίζεται από:

α)το άρθρο 19 της ΔΣΔΠ, το οποίο ορίζει μεταξύ άλλων ότι, «……προκειμένου να προστατευτεί το παιδί από κάθε μορφή βίας, προσβολής ή βιαιοπραγιών, σωματικών ή πνευματικών, εγκατάλειψης ή παραμέλησης…..»

β) την διεθνή βιβλιογραφία σύμφωνα με την οποία «συναισθηματική κακοποίηση- βία είναι κάθε είδους κακοποίηση που έχει συναισθηματικό και όχι σωματικό χαρακτήρα». Το γεγονός δε ότι η συναισθηματική-ψυχολογική βία δεν αφήνει φυσικό αποτύπωμα, δεν σημαίνει ότι η κακοποίηση δεν είναι πραγματική. Αντιθέτως η παιδική συναισθηματική- ψυχολογική κακοποίηση-βία, μπορεί να αφήσει ανεξίτηλες ουλές, συγκρίσιμες με αυτές της σωματικής κακοποίησης. «Η ψυχολογική βία περιλαμβάνει αλλά δεν περιορίζεται μια σειρά από σκόπιμες ενέργειες όπως: την πρόκληση φόβου μέσω εκφοβισμού, απειλητική σωματική βλάβη στον εαυτό, τον σύντροφο, τα παιδιά ή την οικογένεια ή τους φίλους του συντρόφου, καταστροφή περιουσίας, εξαναγκασμός στην απομόνωση από την οικογένεια, τους φίλους ή το σχολείο, με κυρίαρχη την χειραγώγηση, που δημιουργούν φόβο, ενοχή, ανασφάλεια, απόρριψη κ.α σε ένα παιδί και βλάπτουν την αξιοπρέπεια και την ψυχολογική του ακεραιότητα».

Β. Επί του Άρθρου Άρθρο 88 «Διακεκριμένη περίπτωση τέλεσης της ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 6 ν. 3500/2006»

Προτείνεται να θεσπιστεί η Γονική Αποξένωση ως ποινικό αδίκημα.

Άρθρο 6 Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη

Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, ενός έτους.

Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και το παιδικό τραύμα από κακομεταχείριση και βία.
Οι Benner et al., 2018; Frick, 2012, 2016; Kearney, Wechsler, Kaur, & Lemos-Miller, 2010; Latimer et al., 2012, αναφέρουν ότι στην ανάπτυξη ψυχολογικών διαταραχών, συμβάλλουν παράγοντες όπως, η ανεπαρκής παιδική φροντίδα, η αναποτελεσματική οικογενειακή πειθαρχία, η οικογενειακή αναστάτωση, η διάλυση της οικογένειας και το παιδικό τραύμα από κακομεταχείριση και βία. Σύμφωνα δε με το Center on the developing child του πανεπιστημίου Harvard η «παρατεταμένη έκθεση σε τραύμα και βιολογική απόκριση στρες, επηρεάζει την πρώιμη ανάπτυξη του εγκεφάλου και τη μετέπειτα εγκεφαλική λειτουργία, συμπεριλαμβανομένων εκτελεστικών λειτουργιών όπως ο έλεγχος των συναισθημάτων και των παρορμήσεων» και « η επιστήμη δείχνει ότι η πρώιμη έκθεση σε κακομεταχείριση ή παραμέληση μπορεί να έχει δια βίου συνέπειες στην υγεία». https://developingchild.harvard.edu/science/deep-dives/neglect/

Ειδικότερα η χειραγώγηση ενός παιδιού από τον γονέα του αποτελεί συναισθηματική κακοποίηση-βία και επιτυγχάνεται με διάφορους τρόπους ένας από αυτούς προσδιορίζεται με τον όρο Γονική Αποξένωση. Η Γονική Αποξένωση σύμφωνα με την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία (APA) περιγράφει την εμπειρία ενός παιδιού να χειραγωγείται από τον έναν γονέα (προτιμώμενου- αποξενωτή), για να στραφεί εναντίον του άλλου (στοχευμένου- αποξενομένου) γονέα και να αντισταθεί στην επαφή μαζί του.

Αυτή η ευθυγράμμιση με τον έναν γονέα και η αναιτιολόγητη απόρριψη του άλλου προκύπτει συχνότερα κατά τη διάρκεια διαφωνιών για την επιμέλεια των παιδιών μετά από διαδικασίες διαζυγίου ή χωρισμού, ιδιαίτερα όταν η δικαστική διαμάχη παρατείνεται ή περιλαμβάνει σημαντικό ανταγωνισμό μεταξύ των μερών και αποτελεί μια μορφή ψυχολογικής κακοποίησης, καθώς το παιδί χειραγωγείται από τον αποξενωτή γονέα και μια μορφή παραμέλησης, διότι συνεπεία της χειραγώγησης στερείται τη βασική συναισθηματική υποστήριξη του ενός γονέα του, που είναι αναγκαία για τη φυσιολογική ψυχοσωματική του ανάπτυξη και εξέλιξη και κατά συνέπεια το αποξενωμένο παιδί εκτίθεται σε παρατεταμένο τραύμα.

Το αποξενωμένο- χειραγωγημένο παιδί γίνεται εργαλείο το οποίο, χρησιμοποιεί ο χειραγωγός γονέας και οι συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς στην ψυχική υγεία (του παιδιού) είναι ανυπολόγιστες διότι, η συναισθηματική κακοποίηση συνίσταται στη χειραγώγηση των συναισθημάτων του, τα οποία αποτελούν θεμέλιο λίθο της ψυχοσωματικής του ευημερίας και εξέλιξης. Όπως η έρευνα αναδεικνύει, διάφοροι τύποι πολύπλοκων κλινικών διαταραχών μπορεί να προκύψουν, όπως σύνθετη μετατραυματική διαταραχή στρες (PTSD), αποσυνδετική κατάθλιψη, διαταραχή διαχωριστικής ταυτότητας (DID) και φαινόμενα «οριακά». The Many Faces of Dissociation: Opportunities for Innovative Research in Psychiatry – PMC (nih.gov)

Η διάγνωση της γονικής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους ή και παιδοψυχολόγους, εξειδικευμένους στη γονική αποξένωση.

Σημειώνεται οτι, σε καμία περίπτωση πρέπει να συγχέεται η επιβεβλημένη φυσική και συναισηματική αποξένωση ενός παιδιού από ένα γονέα που αποδειγμένα είναι κακοποιητικός και άρα επικίνδυνος για την ψυχοσωματική υγεία του παιδιού, με την Γονική Αποξένωση που αφορά στην διαταραχή της σχέσης παιδιού και γονέα που δεν έχει επιδείξει τέτοια παραβατική συμπεριφορά.

Περαιτέρω σύμφωνα με διεθνείς επιστημονικές έρευνες οι αποξενωμένοι γονείς ( στην συντριπτική πλειοψηφία πατέρες), που έχουν χάσει αναιτιολόγητα μέρος ή όλη την επαφή με τα παιδιά τους για μήνες ή χρόνια μετά τον χωρισμό ή το διαζύγιο, αντιμετωπίζουν πολλά και σοβαρά προβλήματα στην ψυχοσωματική τους υγεία, μπορεί να παρουσιάσουν κατάθλιψη ή και να αυτοκτονήσουν.

Γ. Επί του Άρθρου Άρθρο 88 Ενδοοικογενειακή παράνομη βία και απειλή Τροποποίηση άρθρου 7 ν. 3500/2006

Προτείνεται να προστεθεί παράγραφος 3 με κείμενο « Το μέλος της οικογένειας το οποίο προβαίνει σε ψευδή καταγγελία για ενδοοικογενειακή βία και αυτό αποδεικνύεται με δικαστική απόφαση, τιμωρείται αυτεπάγγελτα με την ποινή που επιβάλλεται στην πράξη που ψευδώς καταγγέλλει »
1 Δεκεμβρίου 2023, 23:06 | Πάνος

Μόνιμος Σύνδεσμος

Η γονεϊκή αποξένωση είναι το μεγαλύτερο έγκλημα κατά των παιδιών της πατρίδας μας. Υπεύθυνοι σε αυτό το ατιμώρητο και διαρκές έγκλημα είναι ο φεμινισμός καθώς και η νομοθεσία του οικογενειακού δικαίου που αντιμετωπίζει τον πατέρα ως επισκέπτη και την μάνα ως μονοπωλητή με ένα παιδί βαλιτσάκι…Δεκάδες πατεράδες κάθε χρόνο αυτοκτονούν από τα έργα και τις ημέρες των κακοποιητριών που τα νομοσχέδια σας, τους δίνουν αποκλειστική επιμέλεια και χιλιάδες παιδιά μεγαλώνουν δίχως πατρικό πρότυπο,με αποδεδειγμένα ψυχολογικά προβλήματα. Προσέξτε γιατί αντί να προφυλάξετε τα θύματα,θα καταντήσετε να προφυλάσσετε τους θύτες και τους κακοποιητές .
1 Δεκεμβρίου 2023, 21:01 | Γιαννης Κολιός

Μόνιμος Σύνδεσμος

Στο άρθρο 99 που τροποποιεί το 23Α υπάρχει μια φωτογραφική και πασιφανή διάκριση φύλων αφού αναφέρεται πως οι αξιολογήσεις θα γίνονται με κριτήρια μεταξύ άλλων και του φύλου του θύματος όπως και άλλα κριτήρια που κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι κριτήρια όπως η φυλή, την θρησκεία, εθνοτική καταγωγή, ο σεξουαλικός προσανατολισμό κλπ . Επίσης τις αξιολογήσεις αυτές θα τις διενεργούν μεταξύ άλλων και “εξειδικευμένες δομές για την υποστήριξη των γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας” . Κάνοντας με αυτό το τρόπο έμμεσα δεκτό ότι θύματα ενδοοικογενειακής είναι μόνο οι γυναίκες. Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ . Αυτές οι αξιολογήσεις θα μπορούνε εξωδικαστικά να επιβάλουν ενδεχομένως μέτρα δυσμενή για τον κατηγορούμενο προτού ολοκληρωθεί η ποινική διαδικασία και μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την επιμέλεια και την σχέση που έχει με τα παιδιά . Και όλα αυτά θα καθορίζονται από φορείς που προστατεύουν αποκλειστικά τις γυναίκες . Στην Ελλάδα υπάρχει εκθετική αύξηση των μηνύσεων για ενδοοικογενειακή βία και θεωρούμε ότι η βία αυξήθηκε ενώ δεν βλέπουμε ότι στο 90% των υποθέσεων υπάρχει αθώωση επειδή είναι πάγια τακτική των γυναικών να καταγγέλλουν πριν την αγωγή διαζυγίου τον άνδρα για ενδοοικογενειακή βία ώστε να κερδίσουν την επιμέλεια των τέκνων ή να βγει το διαζύγιο υπέρ τους . Και μόλις υπάρξει αθώωση είναι πολύ αργά αφού έχουν περάσει χρόνια δικαστικής ταλαιπωρίας , απώλεια της επιμέλειας τους τέκνου και αποξένωση .

Για να προστατευτούν τα πραγματικά θύματα της ενδοοικογενειακής βίας θα πρέπει να μειωθούν οι ψευδείς καταγγελίες και αυτό θα γίνει αν υπάρχει πρόβλεψη και για την σοβαρή ποινική τιμωρία αυτών που με δόλο έκαναν ψευδή καταμήνυση για ενδοοικογενειακή βία (πέραν από τη γενική πρόβλεψη του ΠΚ) και μια ταχύτερη απόδοση της δικαιοσύνης γιατί η γονική αποξένωση αν γίνει πολύ δύσκολα αναστρέφεται .

Συμφωνώ επίσης με την άποψη που διατυπώνουν πολλοί εδώ μέσα ότι πρέπει να υπάρξει επιπλέον άρθρο για την προστασία των ανηλίκων από την γονική αποξένωση . Είναι μια πολύ σημαντική μορφή ενδοοικογενειακής βίας με θύμα πρωτίστως το παιδί . Οι πατεράδες που το έχουν βιώσει αισθάνονται εντελώς αδύναμοι να κάνουν οτιδήποτε για να το σταματήσουν . Απομακρύνονται από τα παιδιά τους , τους σχολιάζουν δυσμενώς , δέχονται απειλές και εκβιασμούς , ψευδείς κατηγορίες , παρεμποδίζεται η επικοινωνία και τελικά καταλήγουν απλά να μην ειναι γονείς άλλα μακρινοί συγγενείς .

Η ενδοοικογενειακή βία είναι καταδικαστέα άλλα οι νομοθετικές ρυθμίσεις θα πρέπει να γίνονται με βάση όχι τη στατιστική αύξηση των καταγγελιών και ορισμένων μεμονωμένων ειδήσεων άλλα με μια ουσιαστική έρευνα που διαπιστώνει όλα τα κίνητρα πίσω από τις καταγγελίες , το ποσοστό τελικής καταδίκης άλλα και όλα τις παράπλευρες συνέπειες μιας ποινικής διαδικασίας στην τύχη των παιδιών τα οποία είναι στην πραγματικότητα τα πιο απροστάτευτα της υπόθεσης.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ
1 Δεκεμβρίου 2023, 21:47 | Χαρά Παγουρτζή

Μόνιμος Σύνδεσμος

Θύματα σε πολλές υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας δεν είναι μόνο η γυναίκα αλλά και τα παιδιά, που είναι αποδέκτες βίας προερχόμενης από πρόσωπο που ο ρόλος του είναι να τα διδάξει το σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή, στα ανθρώπινα δικαιώματα και τον αυτοσεβασμό.
Για πρώτη φορά ακούμε να θίγεται και το ψυχολογικό αντίκτυπο.
Συνεχίστε Υπουργέ ,μπράβο σας!
Τολμήστε και καλύτερα!
1 Δεκεμβρίου 2023, 20:12 | ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΚΗΣ

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :
ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ
Να προστεθούν εδάφια β’, γ’, δ’ και ε’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 του Νόμου 3500/2006, ώστε το κείμενο αυτού να έχει ως εξής :
Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη
1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.
Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).
Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.
Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
[α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
[β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα
Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων.
2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.
3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.
Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.
Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ
1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΛΗΝΙΚΑ
Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.
2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ
Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191
1 Δεκεμβρίου 2023, 16:55 | Στέλλα παπαιωαννου

Μόνιμος Σύνδεσμος

Α ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΦΩΝΗ
Γονική Αποξένωση: μία αμφισβητούμενη θεωρία με πολύ σοβαρές συνέπειες για τα παιδιά
24/08/2023| ΨΕΥΔΟΟΡΟΣ γονεϊκή Αποξένωση
Σύνοψη
Διεθνείς Επιστημονικοί Οργανισμοί, Φορείς & Εμπειρογνώμονες όπως ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, η Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση, το Εθνικό Δικαστικό Συμβούλιο Ανηλίκων και Οικογενειακού Δικαίου στις ΗΠΑ κ.α. επισημαίνουν ότι η γονεϊκή αποξένωση είναι ψευδοθεωρία χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση. Ωστόσο, είναι πολύ διαδεδομένη στις αντιδικίες για την επιμέλεια. Συναντάται όλο και πιο συχνά σε δικόγραφα και δικαστικές αποφάσεις κυρίως όταν υπάρχουν καταγγελίες ενδοοικογενειακής βίας και σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών. Είναι μια τακτική με βάση την οποία ο κατηγορούμενος για κακοποίηση αποστρέφει την προσοχή του δικαστηρίου από τις πολύ σοβαρές καταγγελίες εναντίον του προς τα πρόσωπα που καταγγέλλουν, συνήθως μητέρες και παιδιά. Το αποτέλεσμα είναι να μην εξετάζονται πολύ σοβαρές και αξιόπιστες καταγγελίες για κακοποίηση
1 Δεκεμβρίου 2023, 16:26 | Κωνσταντίνος παππας

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΦΩΝΗ
Ο αμφιλεγόμενος ρόλος της Jennifer Harman ως επιστημονικής συμβούλου για την γονεϊκή αποξένωση σε αντιδικίες για την επιμέλεια
22/08/2023| Γονεϊκή Αποξένωση
Σύνοψη
Η Jennifer Harman είναι καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο και βασική υποστηρίκτρια της ψευδοθεωρίας της γονεϊκής αποξένωσης στις ΗΠΑ. Έχει καταθέσει ως επιστημονική σύμβουλος σε πολλές αντιδικίες για την επιμέλεια. Κατέθεσε πρώτη φορά το 2016 στην υπόθεση της Katherine (ψευδώνυμο) η οποία είχε καταγγείλει τον σύζυγο της για ενδοοικογενειακή βία και παιδική σεξουαλική κακοποίηση. Η Harman, χωρίς ουδέποτε να έχει μιλήσει με την Katherine ή με τα παιδιά της, πρότεινε στον δικαστή να αναθέσει την επιμέλεια των παιδιών στον πατέρα, για να καταπολεμηθεί η, κατά τη γνώμη της, επιθετική προσπάθεια δυσφήμισης του πατέρα εκ μέρους της Katherine. Η Δικαστής απέρριψε την κατάθεση της Harman επισημαίνοντας τα λογικά άλματα στην σκέψη της και το έλλειμμα τεκμηρίωσης. Από τότε έως σήμερα η Harman έχει φτάσει να θεωρείται από τις πιο επιδραστικές υποστηρίκτριες της ψευδοθεωρίας της γονεϊκής αποξένωσης, και συνεχίστρια της σκληρής γραμμής του Richard Gardner. Προτείνει την πλήρη αποκοπή επικοινωνίας των παιδιών από τον προτιμώμενο γονέα, τουλάχιστον για 90 μέρες, με στόχο την αποκατάσταση της σχέσης με τον γονέα με τον οποίο τα παιδιά ΔΕΝ θέλουν να επικοινωνούν μέσω “επαναπρογραμματισμού” τους με πανάκριβες “θεραπείες” σε στρατόπεδα επανένωσης. Το έργο της Harman έχει δεχθεί πολύ σοβαρή κριτική από επιστημονικούς φορείς και οργανισμούς που υποστηρίζουν με στοιχεία ότι η γονική αποξένωση επιβραβεύει τους κακοποιητικούς γονείς παρέχοντας τους πρόσβαση στα παιδιά-θύματα ενδοοικογενειακής βίας ενώ απαξιώνει πλήρως τη φωνή των παιδιών
1 Δεκεμβρίου 2023, 15:20 | Χριστίνα τ.

Μόνιμος Σύνδεσμος

Η ΑΠΑΤΗ της «γονεϊκής αποξένωσης»

Η τετράχρονη Keira Kagan που ΔΟΛΟΦΟΝΉΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΈΡΑ ΤΗΣ με τον οποίο η μητέρα της βρισκόταν σε δικαστική διαμάχη για την επιμέλεια.Η θεωρία ότι στο πλαίσιο συγκρουσιακών διαζυγίων τα παιδιά προβαίνουν σε ψευδείς καταγγελίες κακοποίησης εναντίον των μπαμπάδων τους, τις οποίες τους έχουν υποβάλει οι μαμάδες τους για να τα «αποξενώσουν», είναι ανυπόστατη. Και η υιοθέτησή της από τα δικαστήρια οδηγεί σε κατάφωρη καταπάτηση των δικαιωμάτων των παιδιών.
Ελλάδα

Το κείμενο αυτό έχει στόχο να εξηγήσει με όσο το δυνατόν πιο απλό τρόπο τους λόγους για τους οποίους η «γονεϊκή αποξένωση» είναι μια ανυπόστατη ψευδο-θεωρία και τους κινδύνους που γεννά η χρήση της για τα παιδιά. Όποια και όποιος θέλει να προχωρήσει πιο βαθιά στα ζητήματα που θίγονται, θα βρει στο τέλος του κειμένου χρήσιμους συνδέσμους προς σχετικές μελέτες και βιβλιογραφία.Στις 13 Απριλίου 2023, η Ειδική Εισηγήτρια του ΟΗΕ για τη Βία κατά των Γυναικών και των Κοριτσιών υπέβαλε στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών την έκθεσή της με τίτλο «Επιμέλεια, βία κατά των γυναικών και βία κατά των παιδιών». Η πρώτη από τις καταληκτικές συστάσεις της έκθεσης είναι η εξής: «Τα Κράτη να νομοθετήσουν την απαγόρευση της χρήσης της γονεϊκής αποξένωσης ή συναφών ψευδο-εννοιών σε υποθέσεις οικογενειακού δικαίου και τη χρήση των υποτιθέμενων εμπειρογνωμόνων σε θέματα γονεϊκής αποξένωσης και συναφών ψευδο-εννοιών.»Η έκθεση είναι μόνο η πιο πρόσφατη από μια σειρά δημοσιεύσεων που προέρχονται από διεθνείς οργανώσεις, οι οποίες καλούν σε εγρήγορση απέναντι στη χρήση της «γονεϊκής αποξένωσης» σε δικαστικές διαμάχες.Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των υποστηρικτών της, η «γονεϊκή αποξένωση» προκύπτει, κατά τη διάρκεια συγκρουσιακών διαζυγίων, όταν ο γονέας που είναι μαζί με το παιδί (στην πράξη, σχεδόν πάντα η μητέρα) στρέφει το παιδί «εναντίον» του άλλου γονέα (στην πράξη, σχεδόν πάντα τον πατέρα).

Στην πραγματικότητα, καμιά και κανείς δεν αμφισβητεί ότι στα συγκρουσιακά διαζύγια εμφανίζεται συχνά το φαινόμενο τα παιδιά να γίνονται αποδέκτες παραπόνων από τον έναν γονέα για τον άλλον — τόσο από μητέρες εναντίον πατεράδων όσο, βέβαια, και αντίστροφα. Να βρίσκονται δηλαδή, όπως συνηθίζουμε να λέμε, «στη μέση».Όμως, οι υποστηρικτές της θεωρίας της «γονεϊκής αποξένωσης» δεν σταματούν εκεί. Αυτό που υποστηρίζουν είναι ότι ο «αποξενωτής» γονέας (κατά συντριπτική πλειοψηφία η μητέρα) χειραγωγεί το παιδί ή/και του υποβάλλει «ψευδείς αναμνήσεις», έτσι ώστε αυτό να καταγγείλει τον «αποξενωμένο» γονέα (κατά συντριπτική πλειοψηφία τον πατέρα) για ενδοοικογενειακή βία ή και σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού. Οι υποβολιμαίες αυτές καταγγελίες, οι οποίες συχνά, ισχυρίζονται, υποβοηθούνται από ψυχολόγους που προσλαμβάνουν οι «αποξενωτές γονείς», έχουν ως αποτέλεσμα την αποξένωση του έτερου γονέα από τα παιδιά του, γεγονός που συνιστά ανεπανόρθωτη ζημιά ακόμη και αν αυτός τελικά απαλλαγεί από τις κατηγορίες.Είναι λοιπόν κρίσιμο να κατανοήσουμε ότι η θεωρία της «γονεϊκής αποξένωσης» στοχεύει ευθέως τις περιπτώσεις εκείνες όπου γονείς (κατά συντριπτική πλειοψηφία άνδρες) κατηγορούνται για ενδοοικογενειακή βία ή και παιδική σεξουαλική κακοποίηση — και επιστρατεύεται για την υπεράσπισή τους.Τα ψεύδη και οι καταγγελίες
Γιατί, όμως, η πλειονότητα των ειδικών ανά τον κόσμο συμφωνεί ότι πρόκειται για μια ψευδοεπιστημονική κατασκευή;Οι λόγοι, συνοπτικά, είναι οι εξής:Πρώτον, στη βάση της υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων και έλλειμμα αντικειμενικότητας: η θεωρία της «γονεϊκής αποξένωσης» δημιουργήθηκε από τον Richard A. Gardner, ο οποίος ήταν άμισθος, μερικής απασχόλησης καθηγητής κλινικής παιδοψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Columbia. Βιοποριζόταν, όμως, ως δικαστικός εμπειρογνώμονας, συχνά προς υπεράσπιση ανδρών που αντιμετώπιζαν κατηγορίες σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών τους.Δεύτερον, η θεωρία δεν έχει ελεγχθεί επιστημονικά: όπως κάθε θεωρία, έτσι και η «γονεϊκή αποξένωση» βασίζεται σε μια σειρά υποθέσεων, οι οποίες στη συνέχεια πρέπει να επαληθευτούν μέσω συγκεκριμένων μελετών. Ο Gardner, ωστόσο, βάσισε τη θεωρία του στις προσωπικές του παρατηρήσεις από την εμπειρία του ως δικαστικού πραγματογνώμονα που αμειβόταν για να υπερασπίζεται κατηγορούμενους άνδρες, και ουδέποτε διεξήγαγε ουδεμία επιστημονική μελέτη για να επαληθεύσει τις υποθέσεις του. Δημοσίευσε τα περισσότερα από 250 βιβλία και άρθρα του στις προσωπικής του ιδιοκτησίας εκδόσεις Creative Therapeutics και όχι σε επιστημονικά περιοδικά ή εκδοτικούς οίκους που ακολουθούν διαδικασίες peer review. Την ίδια στιγμή, επιστήμονες που έχουν δημοσιεύσει σε επιστημονικά περιοδικά για τη θεωρία του Gardner, την έχουν στην συντριπτική τους πλειονότητα αποδομήσει και απορρίψει.Τρίτον, οι υποθέσεις στη βάση της θεωρίας του Gardner έχει αποδειχθεί ότι δεν ευσταθούν βάσει μελετών που έχουν διεξαγάγει άλλοι επιστήμονες. Συγκεκριμένα:Δεν αληθεύει ότι υπάρχει κάποιο αξιοσημείωτο πλήθος καταγγελιών για σεξουαλική κακοποίηση στο πλαίσιο διαζυγίων. Έτσι κι αλλιώς, τα περισσότερα διαζύγια είναι συναινετικά. (Στην Ελλάδα λιγότερο από 30% των διαζυγίων είναι κατ’ αντιδικία — κατά κάποιες πηγές ίσως και μόλις 14%.) Από τα συγκρουσιακά διαζύγια, τα περισσότερα αφορούν άλλους λόγους αντιδικίας και όχι καταγγελίες κακοποίησης. Εντέλει, οι καταγγελίες κακοποίησης αφορούν ένα μικρό ποσοστό συγκρουσιακών διαζυγίων. Αν αναλογιστεί κανείς την έκταση της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης γενικά στην κοινωνία, η οποία σύμφωνα με το Συμβούλιο της Ευρώπης μπορεί να αφορά ένα στα πέντε παιδιά, τότε είναι λογικότερο να συμπεράνει ότι οι καταγγελίες στο πλαίσιο διαζυγίων είναι λιγότερες από ό,τι θα έπρεπε.Δεν αληθεύει ότι καταγγελίες από παιδιά που γίνονται στο πλαίσιο συγκρουσιακών διαζυγίων είναι κατά πλειοψηφία ψευδείς. Tα διαθέσιμα στοιχεία δεν δείχνουν σημαντική απόκλιση ανάμεσα στις καταγγελίες που γίνονται στο πλαίσιο διαζυγίων και στις υπόλοιπες καταγγελίες. Σε όσες μελέτες εμφανίζεται απόκλιση αυτή απέχει πάρα πολύ από τον ισχυρισμό ότι είναι η πλειοψηφία και, γενικά, το ποσοστό καταγγελιών που κρίνεται ανυπόστατο είναι πολύ μικρό, όπως άλλωστε και στο σύνολο των καταγγελιών (εκτός διαζυγίων).Ωστόσο, για το θέμα των καλούμενων «ψευδών» καταγγελιών, οι έγκυροι ειδικοί συστήνουν προσοχή στη διαφορά ανάμεσα στις μη αποδεδειγμένες καταγγελίες, αυτές δηλαδή για τις οποίες τελικά δεν προέκυψαν αρκετά στοιχεία για την καταδίκη του καταγγελλόμενου, και τις ψευδείς, αυτές δηλαδή όπου προκύπτουν ενδείξεις ότι το παιδί ή κάποιος εκ μέρους του παιδιού είπε ψέματα. Η διάκριση αυτή σε πολλές πηγές δεν υπάρχει, διότι οι αρμόδιες υπηρεσίες (αστυνομία, κοινωνικοί λειτουργοί, δικαστικές αρχές) δεν την καταγράφουν.Επίσης, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι και οι περιπτώσεις όπου λόγω πλημμελούς εξέτασης του παιδιού από τις αρχές ή μη εφαρμογής των ορθών πρωτοκόλλων δικανικής εξέτασης, η καταγγελία δεν προχωράει δικαστικά, καταγράφονται και αυτές ως ψευδείς, ενώ άλλες μελέτες σημειώνουν ότι οι αρχές συχνά εμφανίζουν την προκατάληψη ότι τα παιδιά είναι περισσότερο πιθανό να πουν ψέματα.Η σύγχυση γύρω από το τι συνιστά στην πραγματικότητα ψευδή καταγγελία επιτρέπει στους υποστηρικτές της «γονεϊκής αποξένωσης» να διογκώνουν αυθαίρετα τους αριθμούς.Σε κάθε περίπτωση, ανάλογα με τη μελέτη, τη στόχευση, τις πηγές των στοιχείων και τη μεθοδολογία, με πολύ μεγάλη επιφύλαξη μπορούμε να μιλήσουμε για ένα ποσοστό ανυπόστατων καταγγελιών ανάμεσα στο 1% και στο 10%, με συνηθέστερη μια διακύμανση ανάμεσα στο 2% και στο 5%. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, ωστόσο, ακόμη και αυτά τα χαμηλά νούμερα είναι μάλλον υψηλότερα από τα πραγματικά. Μία πρόσφατη μελέτη από τις ΗΠΑ, η οποία εξετάζει πληθώρα άλλων μελετών και τη μεθοδολογία τους, συμπεραίνει ότι το ποσοστό ανυπόστατων καταγγελιών είναι μικρό αλλά δεν μπορεί να προσδιοριστεί με τα διαθέσιμα στοιχεία.Τέλος, πρέπει να λάβει κανείς υπόψη ότι η ανάκληση της καταγγελίας ενός παιδιού μπορεί να οφείλεται σε πίεση από το οικογενειακό περιβάλλον (λόγω ντροπής ή φόβου στιγματισμού), από τις διερευνώσες αρχές (λόγω ελλειμματικής εκπαίδευσης, μη εφαρμογής ορθών διαδικασιών δικανικής εξέτασης ή κοινωνικών προκαταλήψεων) ή και από τον ίδιο τον καταγγελλόμενο ως κακοποιητή, ειδικά όταν δικαστήρια του δίνουν δικαίωμα επικοινωνίας με το παιδί του κατά τη διάρκεια της διερεύνησης.Έχει τεκμηριωθεί ότι τα παιδιά-θύματα σεξουαλικής κακοποίησης τείνουν να απωθούν την τραυματική εμπειρία τους και, όταν μιλούν γι’ αυτήν, να την παρουσιάζουν λιγότερο σοβαρή από όσο είναι — και όχι να υπερβάλλουν και να τη διογκώνουν. Την ίδια στιγμή, οι σχετικές μελέτες δεν έχουν βρει στοιχεία ότι είναι δυνατόν να υποβληθεί σε ένα παιδί μια τόσο βαθιά τραυματική εμπειρία, όπως η σεξουαλική κακοποίηση, όταν αυτή δεν του έχει συμβεί, ενώ οι υποτιθέμενες δυνατότητες να κατασκευαστούν «ψευδείς αναμνήσεις» έχουν πλήρως αποδομηθεί.Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει ότι γυναίκες κατασκευάζουν ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών για να εκδικηθούν τους πρώην συζύγους τους και να τους στερήσουν επικοινωνία με τα παιδιά τους. Μολονότι οι γυναίκες προβαίνουν γενικώς σε περισσότερες καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών από ό,τι οι άνδρες, αυτό συμβαίνει διότι στο συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό κακοποιήσεων τόσο κατά αγοριών όσο και κατά κοριτσιών, οι δράστες είναι άνδρες.Ενδιαφέρον είναι πάντως ότι, βάσει μελετών δικαστικών αποφάσεων στον Καναδά, σε εκείνες τις περιπτώσεις όπου προέκυψαν ανυπόστατες καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, το μεγαλύτερο ποσοστό είχε υποστηριχθεί από άνδρες και όχι από γυναίκες.Τέταρτον, η θεωρία του Gardner βασίζεται στις περιθωριακές απόψεις του για την παιδοφιλία, τους άνδρες και τις γυναίκες. Σύμφωνα με τα κείμενά του, ο Gardner πίστευε ότι «υπάρχει λίγη παιδοφιλία σε όλους μας», ότι «η ενδοοικογενειακή παιδοφιλία είναι διαδεδομένη και μια αρχαία παράδοση» και ότι «η κοινωνία υπεραντιδρά στην παιδοφιλία και γι’ αυτό υποφέρουν τα παιδιά». Με βάση αυτές του τις πεποιθήσεις, ο Gardner θεωρούσε πως στις περιπτώσεις όπου υπάρχει κρούσμα σεξουαλικής κακοποίησης από τον πατέρα προς το παιδί, αυτό θα έπρεπε να οδηγήσει στα εξής μέτρα: η μητέρα να μην απομακρύνει το παιδί από τον πατέρα αλλά να ενθαρρύνει την επαφή μαζί του, να προσπαθήσει να γίνει η ίδια πιο ελκυστική στον άνδρα της, να εξηγηθεί στο παιδί ότι οι γονείς δεν είναι τέλειοι και ότι οι σχέσεις ενηλίκου-ανηλίκου είναι φυσιολογικές, και να προστατευτεί ο πατέρας από τις «δρακόντειες τιμωρίες» που επιφυλάσσονται γι’ αυτούς που ενδίδουν στις παιδοφιλικές παρορμήσεις τους.Είναι προφανές ότι οι απόψεις αυτές είναι απορριπτέες τόσο από την πλειονότητα της επιστημονικής κοινότητας όσο και από την πλειονότητα της κοινωνίας. Παρόλα αυτά, μια ισχνή μειονότητα παρέλαβε τη σκυτάλη από τον Gardner, ο οποίος αυτοκτόνησε το 2003, και συνέχισε το «έργο» του.Επικερδή στρατόπεδα
Βασικός συνεχιστής της θεωρίας του Gardner είναι ο Richard Warshak, ο οποίος θεωρείται διάδοχός του, έχοντας κληρονομήσει τα αδημοσίευτα εκπαιδευτικά βίντεο και ηχητικές κασέτες από την οικογένειά του. Ο Warshak ήταν καθηγητής κλινικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας αλλά και δημοφιλής εκλαϊκευτής των θεωριών του Gardner, με το μπεστ-σέλερ του, Divorce Poison (Δηλητήριο διαζυγίου).Ο Warshak υλοποίησε μία από τις πλέον αμφιλεγόμενες προτάσεις του Gardner. Ενώ, όπως είδαμε, στην περίπτωση ενός παιδόφιλου πατέρα ο Gardner πρότεινε ότι το παιδί έπρεπε να παραμείνει σε επαφή μαζί του, για την περίπτωση μιας μητέρας που ο ίδιος έκρινε ως «αποξενώτρια» πρότεινε την άμεση απομάκρυνση του παιδιού από κοντά της και την υποχρεωτική επανένωσή του με τον πατέρα. Έφτανε μάλιστα ως το σημείο να προτείνει τον εγκλεισμό του παιδιού σε αναμορφωτήριο, αν δεν δεχόταν να αφήσει τη μητέρα του και να πάει στον πατέρα του.Ο Warshak συνέλαβε την εφαρμοσμένη εκδοχή των ιδεών του Gardner ως επιχείρηση, η οποία ονομάζεται Family Bridges, με τον ίδιο να κατέχει ρόλο επιστημονικού συμβούλου.Τα Family Bridges αποκαλούνται συχνά από τους επικριτές τους «στρατόπεδα επανένωσης». Είναι εργαστήρια που δηλώνουν ότι έχουν στόχο να θεραπεύσουν τη «γονεϊκή αποξένωση» και να επιδιορθώσουν τη σχέση και με τους δύο γονείς. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με μια σειρά από ρεπορτάζ σε ΜΜΕ όπως το Atlantic, το NBC και το Reveal, πολλαπλές μαρτυρίες παιδιών που πέρασαν από αυτές τις δομές λένε μια διαφορετική ιστορία, κατηγορώντας το πρόγραμμα ότι τα χειραγωγούσε, τραυματίζοντας τη σχέση τους με τον γονέα που είχε την επιμέλεια. Ένας ειδικός, όπως αναφέρθηκε στο Atlantic, αποκάλεσε τα Family Bridges «στρατόπεδα βασανιστηρίων για παιδιά». Και επειδή αυτά τα εργαστήρια είναι αρκετά ακριβά και επιβάλλονται από δικαστικές εντολές, ένας δικηγόρος που συμμετείχε σε μια νομική μάχη κατά των Family Bridges είπε στη Washington Post το 2017 ότι «τα προγράμματα είναι κατά βάση πλαστά. Ήταν ξεκάθαρο για μένα αυτό που έκαναν ήταν να καρπωθούν τεράστιες αμοιβές πουλώντας μια αλλαγή επιμέλειας».Πέραν του Warshak, οι υποστηρικτές της θεωρίας της «γονεϊκής αποξένωσης» παγκοσμίως είναι πολύ λίγοι. Αν δει κανείς τις δημοσιεύσεις τους μάλιστα, ανακαλύπτει μια ολοφάνερη κυκλικότητα, με τον έναν να παραπέμπει στον άλλον ξανά και ξανά, μπρος-πίσω, και με όλες τις παραπομπές να καταλήγουν στον Warshak και εντέλει στον Gardner.Το ίδιο ακριβώς φαινόμενο παρατηρείται και στην Ελλάδα. Ελάχιστοι ψυχίατροι και ψυχολόγοι, κάποιοι μάλιστα με ολωσδιόλου διαφορετικό ερευνητικό αντικείμενο, παραπέμπουν ξανά και ξανά ο ένας στον άλλον, και όλοι μαζί στους ξένους συναδέλφους τους, καταλήγοντας αναπόδραστα στον Warshak και στον Gardner.Κεντρικό ζήτημα στη δραστηριότητά τους αποτελεί ασφαλώς το ότι διάφοροι ανάμεσά τους είναι και οι ίδιοι, όπως και ο εμπνευστής της θεωρίας τους, δικαστικοί πραγματογνώμονες, οι οποίοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως «τεχνικοί σύμβουλοι» σε άνδρες που καταγγέλλονται από τα παιδιά τους ότι τα έχουν κακοποιήσει σεξουαλικά.Η αποτυχία του συστήματος
Παρά την έλλειψη επιστημονικής βάσης, ωστόσο, παρατηρείται δυστυχώς το φαινόμενο οι εισαγγελικές αρχές και τα δικαστήρια να λαμβάνουν υπόψη τους την ψευδοθεωρία της «γονεϊκής αποξένωσης», η οποία εμφανίζεται συχνά σε πραγματογνωμοσύνες που εισάγει η υπεράσπιση των καταγγελλόμενων.Πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Πώς μπορεί οι αρχές που είναι επιφορτισμένες με την προστασία των παιδιών και την απόδοση της δικαιοσύνης να αφήνονται να επηρεαστούν από μια θεωρία δίχως καμία επιστημονική βάση;Η απάντηση είναι πολυπαραγοντική:Καταρχάς, ο κατακερματισμός και η δυσλειτουργία του συστήματος παιδικής προστασίας. Στη χώρα μας δεν υπάρχει ένας ενιαίος τρόπος διαχείρισης των καταγγελιών για παιδική σεξουαλική κακοποίηση, ο οποίος να ενσωματώνει έγκυρες και σύγχρονες μεθόδους εξέτασης των παιδιών που καταγγέλλουν. Ανάλογα με το πού και πώς γίνεται μια καταγγελία — αν γίνεται, λόγου χάρη, στην Υποδιεύθυνση Ανηλίκων της ΓΑΔΑ, ή σε εισαγγελία ανηλίκων, όπου υπάρχει, ή σε γενική εισαγγελία κάπου στην περιφέρεια, ή σε ένα τυχαίο αστυνομικό τμήμα, ή σε γιατρό, σε ψυχολόγο ή σε δάσκαλο — η πορεία της μπορεί να είναι πολύ διαφορετική και κάποιες φορές εντελώς τυχαία. Μπορεί, ας πούμε, το παιδί να εξεταστεί από ειδικευμένο ψυχολόγο της αστυνομίας, μπορεί και όχι. Μπορεί να εξεταστεί στο καθ’ ύλην αρμόδιο Σπίτι του Παιδιού, μπορεί και όχι. Μπορεί να του πάρει κατάθεση οποιοσδήποτε μη εκπαιδευμένος αστυνομικός, μπορεί και όχι. Μπορεί να διαταχθεί δημόσια πραγματογνωμοσύνη, μπορεί και όχι. Η δημόσια πραγματογνωμοσύνη μπορεί να διεξαχθεί σε οποιοδήποτε «Κέντρο Ψυχικής Υγείας» από ψυχολόγους ή και άλλες ειδικότητες, όπως παιδαγωγούς, οι οποίοι δεν έχουν ειδική εκπαίδευση. Και όλα αυτά μπορεί να γίνουν με μεγάλες καθυστερήσεις, συχνά ένα ή δύο χρόνια μετά την αρχική καταγγελία.Αποτέλεσμα αυτής της δυσλειτουργίας είναι ότι σε διάφορα στάδια της δικαστικής διαδικασίας και συχνότατα στο αστικό σκέλος, που περιλαμβάνει λόγου χάρη τον προσδιορισμό της επικοινωνίας με τον καταγγελλόμενο γονέα, οι δικαστικές αρχές βασίζονται σε πραγματογνωμοσύνες ιδιωτών τεχνικών συμβούλων, τους οποίους προσλαμβάνουν οι διάδικοι, όπως έχουν νόμιμο δικαίωμα. Αυτή είναι μια συνηθισμένη οδός μέσω της οποίας συγκεκριμένοι τεχνικοί σύμβουλοι εισάγουν τη θεωρία της «γονεϊκής αποξένωσης» στη δικαστική κρίση.Ταυτόχρονα, οι δικαστικές αρχές δεν έχουν καμία πλαισίωση για την αξιολόγηση επιστημονικών ή επιστημονικοφανών εισηγήσεων. Αν δει κανείς πραγματογνωμοσύνες που επικαλούνται τη «γονεϊκή αποξένωση» προς υπεράσπιση ενός καταγγελόμενου γονέα, θα διαπιστώσει ότι είναι γεμάτες παραπομπές σε μελέτες και άρθρα, τα οποία ακολουθούν την κυκλικότητα που περιγράψαμε πιο πάνω, καταλήγοντας στον Warshak και στον Gardner. Οι δικαστές, όμως, δεν ξέρουν ποιοι είναι αυτοί που τα έχουν γράψει και ακόμη και αν οι συνήγοροι της καταγγέλλουσας πλευράς αμφισβητήσουν την εγκυρότητα της θεωρίας, στα μάτια του δικαστηρίου πρόκειται απλώς για δύο αντίπαλες επιστημονικές απόψεις. Θα χρειαζόταν ο δικαστής ή η δικαστίνα να έχει ειδική γνώση — που κατά τεκμήριο οι δικαστές δεν έχουν — για να ξέρει ότι δεν πρόκειται για δύο επιστημονικές απόψεις αλλά ότι η μία εκ των δύο είναι σκέτος τσαρλατανισμός. Όπως έχουν τα πράγματα, δεν υπάρχει καμία θεσμικά ενδεδειγμένη και ταυτοχρόνως επιστημονικά έγκυρη πηγή, που θα μπορούσε να προφυλάξει τους δικαστές από την παραπλάνηση.Την ίδια στιγμή, μάλιστα, που παραμένουν απληροφόρητοι σχετικά με τη μη εγκυρότητα της θεωρίας, οι δικαστές ανακαλύπτουν στη «γονεϊκή αποξένωση» μια περιγραφή της συμπεριφοράς γυναικών και παιδιών που ταυτίζεται με τα πιο διαδεδομένα κοινωνικά στερεότυπα, αυτά δηλαδή που στατιστικά ένα μεγάλο μέρος των δικαστικών αρχών δεν μπορεί παρά και το ίδιο να πιστεύει. Στερεότυπα όπως ότι οι γυναίκες είναι «υπερβολικές», «υστερικές» ή «εκδικητικές» ή ότι τα παιδιά «λένε ψέματα για να τραβήξουν την προσοχή» ή είναι «εύπειστα και δεκτικά σε υποβολιμαίες πληροφορίες». Αν το εκάστοτε δικαστήριο ανήκει στο κομμάτι εκείνο του πληθυσμού που δεν γνωρίζει ότι τα στερεότυπα αυτά δεν αληθεύουν και ότι υπάρχουν συγκεκριμένες μελέτες που τα διαψεύδουν, τότε η «γονεϊκή αποξένωση» επιβεβαιώνει με τον πιο βολικό τρόπο τις κοινωνικές προκαταλήψεις του δικαστηρίου.Επικοινωνία με κάθε κόστος;
Καθώς, όμως, η θεωρία της «γονεϊκής αποξένωσης» βρίσκει τον δρόμο της στις αίθουσες των δικαστηρίων μέσω των εκθέσεων πραγματογνωμόνων, υπάρχει και μια άλλη πλευρά του ζητήματος που εκτυλίσσεται ανοιχτά, στη δημοσιότητα: η «γονεϊκή αποξένωση» είναι μία από τις κεντρικές ιδέες από τις οποίες εμφορούνται τα «κινήματα ανδρικών δικαιωμάτων» που βρίσκονται σε άνοδο σε διάφορες χώρες τα τελευταία χρόνια. Στη χώρα μας, τη θεωρία της «γονεϊκής αποξένωσης» διέδωσαν διάφορες ανδρικές ομάδες που πίεζαν για τη μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου, η οποία κωδικοποιήθηκε στον δημόσιο διάλογο ως «υποχρεωτική συνεπιμέλεια». Έχουμε χαρτογραφήσει τη δράση αυτών των ομάδων με ρεπορτάζ μας και έχουμε δείξει την εγγύτητά τους στην πολιτική εξουσία, όπως φάνηκε με την συμμετοχή εκπροσώπων τους στη νομοπαρασκευαστική επιτροπή για το οικογενειακό δίκαιο, και την επιδραστικότητα της εκστρατείας τους, όπως φάνηκε από τη νόθευση της δημόσιας διαβούλευσης.Η τάση στο οικογενειακό δίκαιο που στην Ελλάδα οι ομάδες αυτές πέτυχαν να αποτυπωθεί με τον «Νόμο Τσιάρα» του 2021, είναι να θεωρείται ότι η «επικοινωνία με κάθε κόστος» και με τους δύο γονείς, ή αλλιώς η «συνεπιμέλεια», θα πρέπει να είναι ο βασικός στόχος της δικαστικής επίλυσης των συγκρουσιακών διαζυγίων. Μολονότι, γενικά μιλώντας, ουδείς αμφισβητεί ότι το παιδί έχει δικαίωμα στην ανατροφή του και από τους δύο γονείς, στην πράξη η «επικοινωνία με κάθε κόστος» ενδέχεται να συσκοτίζει ποιο είναι το συμφέρον του παιδιού σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση. Η θεωρία της «γονεϊκής αποξένωσης» δίνει διέξοδο στη νομική πίεση που νιώθουν πλέον τα δικαστήρια να αποφασίσουν υπέρ της «επικοινωνίας με κάθε κόστος», διότι δίνει την ευκαιρία να υποβαθμιστεί η βαρύτητα των καταγγελιών περί κακοποίησης ως επινόημα της μητέρας, η οποία το υπέβαλε στο παιδί.Στις 14 Νοεμβρίου 2023, η GREVIO, δηλαδή η αρμόδια επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης που επιτηρεί τη συμμόρφωση των κρατών-μελών με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης κατά της ενδοοικογενειακής βίας και της βίας κατά των γυναικών, δημοσίευσε την πρώτη της έκθεση-αξιολόγηση για τα πεπραγμένα της Ελλάδας.Η επιτροπή επισήμανε ότι στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου που κατέληξε στον «Νόμο Τσιάρα» υπήρχε ο όρος «γονεϊκή αποξένωση». Παρότι ο όρος δεν αναφέρεται με ρητό τρόπο στο τελικό κείμενο του νόμου, η GREVIO εκφράζει «βαθιά ανησυχία» για το ότι οι ελληνικές αρχές νομιμοποιούν την ύποπτη θεωρία της «γονεϊκής αποξένωσης», η οποία «μπορεί να ενισχύσει την επίμονη εικασία εκ μέρους των δικαστών ότι παιδιά που εκφράζουν φόβο για τον πατέρα τους επειδή έχουν γίνει μάρτυρες βίας κατά της μητέρας τους, έχουν χειραγωγηθεί».Ο νόμος προβλέπει, επίσης, ότι η «διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του παιδιού με τον άλλο γονέα» αποτελεί δείγμα κακής άσκησης της γονικής μέριμνας από τον γονέα με τον οποίο διαμένει το παιδί, μια πρόβλεψη που σύμφωνα με την επιτροπή μπορεί να δώσει έδαφος σε «προβληματικές δικαστικές πρακτικές βασισμένες στη γονεϊκή αποξένωση», εξαιτίας της γενικόλογης διατύπωσης του νόμου και της απουσίας ρητής αναφοράς στην ενδοοικογενειακή βία. Σ’ αυτό το πλαίσιο, η GREVIO αναφέρει ακόμη ότι έμαθε με «απόγνωση» ότι υπάρχουν δημόσια εκπαιδευτικά προγράμματα για δικαστές που περιλαμβάνουν τη «γονεϊκή αποξένωση».Η επιτροπή εντόπισε, επιπλέον, σειρά δικαστικών αποφάσεων στις οποίες οι ισχυρισμοί των θυμάτων ότι είχαν υποστεί βία από τους συντρόφους τους απορρίφθηκαν με την «ύποπτη» αιτιολογία του «συνδρόμου γονεϊκής αποξένωσης» και σχετικών εννοιών, και διαπίστωσε ότι οι δικαστές δεν απαγορεύουν με συνέπεια αυτό το υπερασπιστικό επιχείρημα.Η GREVIO θεωρεί ότι η υποστήριξη της θεωρίας της «γονεϊκής αποξένωσης» ενέχει τον κίνδυνο μη διάγνωσης ή/και άρνησης της βίας κατά των γυναικών και των παιδιών τους. Ως εκ τούτου, συστήνει ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να γίνει συνείδηση στους αρμόδιους πως για πολλές γυναίκες-θύματα βίας και τα παιδιά τους το να συμμορφωθούν με διαταγές επικοινωνίας με τους πρώην συντρόφους τους αποτελεί σοβαρό κίνδυνο, επειδή «σημαίνει να συναντήσουν τον δράστη πρόσωπο με πρόσωπο, που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά περιστατικά βίας, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας της γυναίκας ή/και των παιδιών».Η επικοινωνία με κάθε κόστος έχει ήδη κοστίσει ζωές. Ζωές παιδιών. Στις 25 Μαΐου 2012, αυστριακός πατέρας ο οποίος έχει καταγγελθεί από την σύζυγό του για ενδοοικογενειακή βία και βρίσκονται σε διάσταση, επισκέπτεται το σχολείο των παιδιών, προφασιζόμενος στη δασκάλα ότι θέλει να δώσει κάποια χρήματα στον 8χρονο γιο του. Η δασκάλα πείθεται και τον φέρνει σε επαφή με το παιδί. Όταν συνειδητοποιεί ότι το παιδί δεν επέστρεψε στην τάξη, το αναζητά. Το εντοπίζει στο υπόγειο του σχολείου νεκρό. Ο πατέρας του το είχε πυροβολήσει στο κεφάλι μπροστά στην αδελφή του.Τον Απρίλιο του 2017 ο 5χρονος αμερικανός Piqui ή αλλιώς Aramazd Andressian Jr. δηλώνεται ως αγνοούμενος από την μητέρα του, καθώς δεν επιστρέφει από εκδρομή με τον πατέρα του στην Disneyland. Οι γονείς βρίσκονται σε δικαστική διαμάχη για την επιμέλεια του παιδιού και η Ana, η μητέρα του Piqui, παλεύει για την προστασία του από τον πατέρα τον οποίο φοβάται. Η αστυνομία αρχίζει να αναζητά πατέρα και γιο. Εντοπίζει λίγο αργότερα τον πατέρα αναίσθητο σε κάποιο πάρκο και τον μεταφέρει στο νοσοκομείο. Για δέκα εβδομάδες αστυνομία, εθελοντές και μέλη της οικογένειας αναζητούν τον Piqui. Τον Ιούνιο του 2017, δύο ντετέκτιβ ενημερώνουν την Ana ότι ο πρώην σύζυγός της, Ara Andressian, υπέδειξε επιτέλους στις αρχές το σημείο όπου έθαψε το παιδί. Έκτοτε στην Καλιφόρνια αγωνίστηκαν να περάσουν νόμο για την προστασία των παιδιών σε δικαστικές διαμάχες επιμέλειας από τους κακοποιητές γονείς τους, απαιτώντας να προκρίνεται η ασφάλεια των παιδιών. Βρίσκεται σε διαδικασία ψήφισης ο νόμος «Piqui’s law», στη μνήμη του 5χρονου.Στις 9 Φεβρουαρίου 2020 η 4χρονη Κίρα βρίσκεται νεκρή μαζί με τον πατέρα της σε έναν λόφο στον Καναδά. Οι γονείς της τα τελευταία τρία χρόνια βρίσκονταν σε δικαστική διαμάχη για την επιμέλειά της. Μόλις 12 ημέρες νωρίτερα, η μητέρα της Κίρα είχε καταθέσει επείγον αίτημα στο δικαστήριο να μειωθεί η επικοινωνία του πατέρα γιατί παρατηρούσε ανησυχητικές αλλαγές στην συμπεριφορά της μικρής. Ο δικαστής παρέπεμψε την συζήτηση του αιτήματος της μητέρας για δύο εβδομάδες αργότερα. Η συζήτηση δεν έγινε ποτέ γιατί ενδιαμέσως η Κίρα δολοφονήθηκε από τον πατέρα της. Αυτή η υπόθεση έγινε η αφορμή για νέα νομοθέτηση από την γερουσία με στόχο την προστασία των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας. Ονομάστηκε «Keira’s Law» στη μνήμη της 4χρονης.Στις 8 Ιανουαρίου 2023 ο 8χρονος σουηδός Constantin Rad βρίσκεται νεκρός κατά τη διάρκεια μη εποπτευόμενης επικοινωνίας στο σπίτι του πατέρα του. Οι γονείς του βρίσκονταν σε δικαστική διαμάχη τα τελευταία επτά χρόνια. Η μητέρα του είχε καταγγείλει τον πατέρα του για την ψυχολογική βία που ασκούσε τόσο στην ίδια όσο και στο παιδί και πάλευε να πείσει τις αρχές αν όχι να αποκλείσουν την επικοινωνία του πατέρα, τουλάχιστον να ορίσουν εποπτεία. Ο μικρός είχε εκφράσει ακόμα και στο σχολείο τον φόβο του για τον πατέρα του αλλά δεν τον βοήθησε κανείς. Στη Σουηδία έχει ξεσηκωθεί κύμα αντιδράσεων με το σύνθημα «Κανένα άλλο παιδί δολοφονημένο», ενάντια στις δικαστικές αποφάσεις που προωθούν την επικοινωνία με κάθε κόστος στις αντιδικίες για την επιμέλεια. Ανησυχία εκφράζει και η Συνήγορος του Παιδιού της χώρας ενώ ζητείται η δημιουργία του ασφαλέστερου νόμου για τα παιδιά με την ονομασία «Lex Tintin» και πάλι στη μνήμη του 8χρονου.Ίσως, όμως, το πιο ξεκάθαρο στοιχείο που αποδεικνύει ότι η θεωρία της «γονεϊκής αποξένωσης» είναι ανυπόστατη, βρίσκεται στην προφανή λήψη του ζητουμένου στην οποία προβαίνει: υποστηρίζει ότι οι παιδικές καταγγελίες είναι προϊόν της «αποξένωσης» επειδή είναι ψευδείς, ισχυρισμό που επιχειρεί να αποδείξει υποστηρίζοντας ότι οι καταγγελίες είναι ψευδείς επειδή αποτελούν προϊόν «αποξένωσης». Το κυκλικό αυτό επιχείρημα, λογικό σφάλμα σύμφυτο με τον κυκλικό τρόπο με τον οποίο οι θιασώτες της θεωρίας παραπέμπουν ο ένας στον άλλον, επιστρατεύεται από τους καταγγελλόμενους για κακοποίηση και τους υπερασπιστές τους για να αδρανοποιήσει δύο κρίσιμες παραδοχές που όλοι οι έγκυροι ειδικοί δέχονται και που θα έπρεπε να κυριαρχούν στη δικαστική διερεύνηση:Πρώτον: ανάμεσα στο δικαίωμα του παιδιού να προστατεύεται από την κακοποίηση και στο δικαίωμά του να έχει επικοινωνία και με τους δύο γονείς του (πόσο μάλλον στο δικαίωμα του ενός γονέα να έχει επικοινωνία με το παιδί του), το πρώτο ιεραρχείται ως υπέρτερο.Δεύτερον και σημαντικότερο: όταν ένα παιδί καταγγέλλει τη σεξουαλική κακοποίησή του, η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι λέει την αλήθεια.ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ:
Μια διεξοδική αποδόμηση της θεωρίας και παράθεση πολλών επιστημονικών μελετών που ανατρέπουν επιμέρους υποθέσεις, από όπου και το παρόν κείμενο άντλησε πολλά στοιχεία, περιλαμβάνει το άρθρο της Stephanie J. Dallam, Parental Alienation Syndrome: Is it scientific?. Στο τέλος του άρθρου παρατίθεται εκτενής επιστημονική βιβλιογραφία.Για μια πιο πλήρη παρουσίαση των απόψεων του Richard Gardner για την παιδοφιλία, την παιδική σεξουαλική κακοποίηση και την προτεινόμενη αντιμετώπισή τους, δείτε το άρθρο Overview of Dr. Richard Gardner’s Opinions on Pedophilia and Child Sexual Abuse.Για το ζήτημα των «ψευδών» καταγγελιών, δείτε ενδεικτικά: How often do children’s reports of abuse turn out to be false? και Are allegations of sexual abuse that arise during custody disputes less likely to be valid?Για το ζήτημα της διάκρισης μεταξύ μη αποδεδειγμένων και ψευδών καταγγελιών (σε υποθέσεις κακοποίησης γενικώς, όχι συγκεκριμένα για παιδιά) δείτε το άρθρο του Michael Flood, False allegations of sexual and domestic violence: the facts.Για μια πρόσφατη (2018) αξιολόγηση πολλών μελετών για το ζήτημα των «ψευδών» καταγγελιών, δείτε το άρθρο των William O’Donohue, Caroline Cummings & Brendan Willis, The Frequency of False Allegations of Child Sexual Abuse: A Critical Review.Για το ζήτημα της «υποβολής ψευδών αναμνήσεων» και τη σχέση του με την υπεράσπιση κατηγορούμενων για παιδική σεξουαλική κακοποίηση, δείτε το άρθρο των Kate McMaugh και Warwick Middleton, The Rise and Fall of the False Memory Syndrome Foundation.Πολλά στοιχεία για τη χρήση της θεωρίας της «γονεϊκής αποξένωσης» σε διάφορες χώρες περιλαμβάνονται στην έκθεση της Ειδικής Εισηγήτριας του ΟΗΕ για τη Βία κατά των Γυναικών και των Κοριτσιών, Custody, violence against women and violence against children
1 Δεκεμβρίου 2023, 12:06 | Συκιά κ.

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΦΩΝΗ
Η άνοδος και η πτώση του Ιδρύματος για το Σύνδρομο Ψευδών Αναμνήσεων – False Memory Syndrome Foundation (FMSF)
23/07/2023| Ψευδείς καταγγελίες|
Σύνοψη
Το Ίδρυμα του Συνδρόμου Ψευδών Αναμνήσεων δημιούργησαν οι Pamela και Peter Freyd αφού ο τελευταίος κατηγορήθηκε από την κόρη τους, Jennifer, ότι την είχε κακοποιήσει σεξουαλικά όταν ήταν παιδί. Οι γονείς της Jennifer συγκρότησαν μια παράδοξη ομάδα από ιεροκήρυκες, ψυχολόγους και άτομα άλλων ειδικοτήτων (η ομάδα τους συμπεριλάμβανε μέχρι και έναν “μάγο” περφόρμερ) και στόχος τους ήταν το lobbying της ψευδοθεωρίας ότι τα παιδιά που καταγγέλλουν κακοποίηση έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου και ότι οι αναμνήσεις τους για κακοποίηση είναι ψευδείς και κατασκευασμένες (η υποτιθέμενη υποβολιμότητα πάνω στην οποία βασίζεται η ψευδοθεωρία της γονεϊκής αποξένωσης). Στην πραγματικότητα, προσέφεραν επιχειρήματα για τη νομική υπεράσπιση δραστών σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών, όπως ακριβώς και η γονεϊκή αποξένωση.

Το Ίδρυμα ανακοίνωσε ότι παύει τις δραστηριότητες του τον Δεκέμβριο του 2019, μετά από σειρά σκανδάλων και αφού το υποτιθέμενο σύνδρομο ποτέ δεν υποστηρίχθηκε επιστημονικά, αντιθέτως χαρακτηρίζεται έως και σήμερα ως ψευδοθεωρία, εφάμιλλη με τη “μαύρη μαγεία” και τη “μαζική ύπνωση”
1 Δεκεμβρίου 2023, 11:00 | Κωνσταντίνος Παπαϊωάννου

Μόνιμος Σύνδεσμος

Κατά την προσωπική μου άποψη πρέπει να απαλειφθεί η φράση «παρά μόνο εάν προέβησαν εν γνώσει τους σε αναληθή αναφορά» στο άρθρο 98 (τροποποίηση άρθρου 23 παρ.2 του νομοσχεδίου περί υποχρεώσεων επαγγελματιών» , διότι στην πράξη ο φερόμενος δράστης αμυνόμενος θα μηνύσει τους επαγγελματίες που τον «εξέθεσαν» με την αναφορά τους, υποβάλλοντας εις βάρος τους έγκληση για συκοφαντική δυσφήμιση και ψευδή καταμήνυση, καταλογίζοντάς τους το στοιχείο του δόλου. Επομένως κατ’ ουσίαν οι εν λόγω επαγγελματίες δεν προστατεύονται από κακόβουλες και ψευδείς μηνύσεις, αγωγές κ.τ.λ.
1 Δεκεμβρίου 2023, 11:25 | ΔΟΜΝΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΤΕΛΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΕΣ!ΟΙ ΑΥΣΤΗΡΕΣ ΠΟΙΝΕΣ ΘΕΩΡΩ ΘΑ ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΣΤΗΝ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΜΑΣΤΙΓΑΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ,ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΥΤΕΣ!ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΥΠΟΥΡΓΕ,ΔΕ ΞΕΡΩ ΠΟΣΟ ΕΦΙΚΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ,ΟΜΩΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ Η ΜΕΙΩΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΑΣ ΝΙΚΗ!ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ,ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΚΟΥΜΕ ΚΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΣΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΟΥΝ ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΤΩΡΙΝΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ.ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΟΧΙ ΤΙΜΩΡΗΤΙΚΟ,ΣΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ ΟΜΩΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΚΙ ΟΧΙ «ΕΛΑ ΜΩΡΕ ΕΞΩ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΑΚΑΘΕΚΤΟΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΗ ΣΤΕΙΛΩ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ»,ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΕΝΑΣ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΗΣ ΘΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΙ,ΑΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΝΟΜΙΚΑ, ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ.
ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ
1 Δεκεμβρίου 2023, 11:14 | Χριστινα κ.

Μόνιμος Σύνδεσμος

Σε όσες χώρες έχει νομοθετηθεί ως ποινικό αδίκημα η γονεϊκή αποξένωση, έχει οδηγήσει σε σημαντική υποχώρηση στα δικαιώματα παιδιών και γυναικών. Στην Βραζιλία ψηφίστηκε το 2010 και οι τραγικές επιπτώσεις στις ζωές των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, την επόμενη δεκαετία, προκάλεσαν την παρέμβαση του Συμβουλίου του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

‼ Στις 04 Νοεμβρίου 2022 οι εμπειρογνώμονες του Συμβουλίου απηύθυναν έκκληση στη νέα κυβέρνηση της Βραζιλίας να αποσύρει τον νόμο που ποινικοποιεί τη “γονεϊκή αποξένωση”, επισημαίνοντας ότι οδηγεί σε διακρίσεις εις βάρος των γυναικών και των κοριτσιών, ιδίως σε δικαστικές υποθέσεις για την επιμέλεια.

Όπως αναφέρει η επιτροπή:

“Τονίζουμε τις πολύ ανησυχητικές συνέπειες από την εφαρμογή του νόμου για τις μητέρες, πολλές από τις οποίες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αποσιωπήσουν την κακοποίηση των παιδιών τους από τον σύντροφο ή τον πρώην σύντροφό τους, από φόβο μήπως κατηγορηθούν για “γονεϊκή αποξένωση” και χάσουν την επιμέλεια.”

👉 Πέντε χρόνια νωρίτερα, το 2017, μια Κοινοβουλευτική Εξεταστική Επιτροπή στη Βραζιλία διαπίστωσε συσχέτιση μεταξύ της γονεϊκής αποξένωσης, της ενδοοικογενειακής βίας και της σεξουαλικής κακοποίησης. Ωστόσο, δικηγόροι και εμπειρογνώμονες που υπερασπίζονται την γονεϊκή αποξένωση άσκησαν πιέσεις προκειμένου να διασφαλίσουν ότι δε θα ληφθούν μέτρα για την προστασία των θυμάτων.

Περισσότερα στον ιστότοπο της Ενημερωτικής Καμπάνιας για τη Γονεϊκή Αποξένωση (link στα σχόλια).

#τα_παιδιά_έχουν_φωνή
1 Δεκεμβρίου 2023, 11:55 | Ζωγραφάκη

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ:

ΠΡΟΣΘΗΚΗΣ ΑΡΘΡΟΥ ΣΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΟΝΕΙΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ:

Θέμα: Σύμπτωμα Γονεικής αποξένωσης τέκνων με δόλο

1. Ο γονέας που από πρόθεση με πράξεις ή παραλείψεις ή απειλές ή ψυχολογική βία ή εκβιασμό ή σχόλια δυσμενή και ψευδείς κατηγορίες για τον άλλο γονέα ή άλλου είδους συμπεριφορές που αποκλείουν ή παρεμποδίζουν ή δυσχεράνουν την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα προκαλεί ρήξη του συναισθηματικού δεσμού του ανηλίκου τέκνου ή αποξένωσή του από τον άλλο γονέα του, τιμωρείται με φυλάκιση.

2. Αν η πράξη της παρ. 1 τελείται από τον γονέα που έχει τη επιμέλεια του τέκνου ή άλλο πρόσωπο που ασκεί την επιμέλεια αυτού, επιβάλλεται ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών.

3. Αν η πράξη της παρ. 1 έχει ως αποτέλεσμα την οριστική αποξένωση του άλλου γονέα ή την βλάβη της ψυχικής υγείας του τέκνου, επιβάλλεται ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών ετών.

Παιδοψυχολόγος
Ζωγραφάκη Βασιλική
1 Δεκεμβρίου 2023, 10:24 | Άρτεμις παππα

Μόνιμος Σύνδεσμος

Η γονεϊκή αποξένωση είναι ψευδοθεωρία, ένα νομικό τέχνασμα που χρησιμοποιούν οι συνήγοροι υπεράσπισης φερόμενων δραστών παιδικής κακοποίησης και οι τεχνικοί τους σύμβουλοι. Δεν έχει καμία θέση ούτε στη νομοθεσία, ούτε σε δικόγραφα και δικαστικές αποφάσεις και, φυσικά, ούτε σε γνωματεύσεις. Τη χρήση της γονεϊκής αποξένωσης σε δικαστικές υποθέσεις επιμέλειας έχουν καταγγείλει ο ΟΗΕ και το Συμβούλιο της Ευρώπης (μεταξύ πολλών άλλων εμπειρογνωμόνων), καταδεικνύοντας τις βλαβερές συνέπειες αυτής της ψευδοθεωρίας για την προστασία των παιδιών.

‼ Μία μόλις εβδομάδα μετά τη δημοσιοποίηση της αξιολόγησης του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα μέτρα που έχει πάρει η Ελλάδα ως προς την εφαρμογή της Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, στην οποία της ασκεί σκληρή κριτική, ειδικά σε ό,τι αφορά το ζήτημα της προστασίας των παιδιών, μαθαίνουμε από ανεπίσημες πηγές ότι την ερχόμενη Δευτέρα θα μπει σε διαβούλευση νομοσχέδιο για την ενδοοικογενειακή βία το οποίο θα περιέχει αναφορά στη γονεϊκή αποξένωση.

Η επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης που επιτηρεί τη συμμόρφωση των κρατών-μελών με τη σύμβαση της Κωνσταντινούπολης αναφέρεται ειδικά στα προβλήματα που έχει δημιουργήσει στην Ελλάδα ως προς την παιδική προστασία η αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου, ο νόμος 4800/2021, γνωστός και ως νόμος Τσιάρα ή νόμος για την «υποχρεωτική συνεπιμέλεια». Ασκεί δριμεία κριτική στην κυβέρνηση σχετικά με τη χρήση της ψευδοθεωρίας της γονεϊκής αποξένωσης σε υποθέσεις επιμέλειας (καθώς και στην έμμεση αναφορά της στον 4800/2021, ως «διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του παιδιού με τον άλλο γονέα»).

🚫 Εμείς από τη θέση μας διαμηνύουμε, καμία σκέψη για νομοθέτηση της ψευδοθεωρίας – κατάργηση τώρα του νόμου για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια – πλήρη συμμόρφωση της χώρας στις διεθνείς συμβάσεις που η ίδια έχει υπογράψει!

Κάτω τα χέρια από τα παιδιά! Πλήρης προστασία των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας.

🔗 Σχετικοί σύνδεσμοι στα σχόλια.

#τα_παιδιά_έχουν_φωνή #stopchildabuse #αμετάκλητα_ΟΧΙ
1 Δεκεμβρίου 2023, 07:08 | Ελευθέριος Κ

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :
ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ
Να προστεθούν εδάφια β’, γ’, δ’ και ε’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 του Νόμου 3500/2006, ώστε το κείμενο αυτού να έχει ως εξής :
Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη
1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.
Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).
Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.
Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
[α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
[β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα
Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων.
2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.
3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.
Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.
Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ
1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΛΗΝΙΚΑ
Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.
2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ
Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-19
1 Δεκεμβρίου 2023, 01:31 | ταμπακης Μαφιος

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΡΝΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΦΕΥΓΩ.Η ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΙς ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ.φρασεις που ακουμε συνήθως απο μια πλευρα γονεων ΜΗΤΕΡΕΣ..Να προστεθει στις τροποποιησεις του Ποινικου Κωδικα η ΔΙΑΡΡΗΞΗ ΣΧΕΣΕΩΝ παιδιου-γονεα απο τον αλλον γονεα!
ΕΠΙΣΗς δεν ΥΠΆΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΔΟΜΗ ΓΙΑ ΑΝΔΡΕΣ,αληθεια πως θα προστατευτει ενας ανδρας ενας ΠΑΤΕΡΑΣ οταν πετιέται εξω απο το σπιτι του;
1 Δεκεμβρίου 2023, 01:04 | Χατζηβελουδος Κυριάκος

Μόνιμος Σύνδεσμος

Όσο αφορά τις παραβιάσεις δικαστικών αποφάσεων παρακαλώ να γίνουν ποίο αυστηρές όι ποινές και άμεσα οι δίκες διότι μετά από 3 4 χρόνια χωρίς επαφήε τα παιδιά σου η διάρρηξη σχέσεων είναι μη αναστρέψιμη……. ΣΏΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΜΑΣ
1 Δεκεμβρίου 2023, 01:01 | Παναγιώτης Δρικάκης

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :
ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ
Να προστεθούν εδάφια β’, γ’, δ’ και ε’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 του Νόμου 3500/2006, ώστε το κείμενο αυτού να έχει ως εξής :
Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη
1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.
Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).
Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.
Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
[α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
[β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα
Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων.
2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.
3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.
Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.
Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ
1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΛΗΝΙΚΑ
Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.
2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ
Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191
30 Νοεμβρίου 2023, 22:54 | ΓΙΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΣΘΕΣΗΣ ΑΡΘΡΟΥ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΑΠΟ ΓΟΝΙΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΕΞΗΣ:

Γονική αποξένωση

1. Ο γονέας που από πρόθεση με πράξεις ή παραλείψεις ή απειλές ή ψυχολογική βία ή εκβιασμό ή σχόλια δυσμενή και ψευδείς κατηγορίες για τον άλλο γονέα ή άλλου είδους συμπεριφορές που αποκλείουν ή παρεμποδίζουν ή δυσχεράνουν την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα προκαλεί ρήξη του συναισθηματικού δεσμού του ανηλίκου τέκνου ή αποξένωσή του από τον άλλο γονέα του, τιμωρείται με φυλάκιση.

2. Αν η πράξη της παρ. 1 τελείται από τον γονέα που έχει τη επιμέλεια του τέκνου ή άλλο πρόσωπο που ασκεί την επιμέλεια αυτού, επιβάλλεται ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών.

3. Αν η πράξη της παρ. 1 έχει ως αποτέλεσμα την οριστική αποξένωση του άλλου γονέα ή την βλάβη της ψυχικής υγείας του τέκνου, επιβάλλεται ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών ετών.

ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΙΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΚΑΒΑΛΑΣ
30 Νοεμβρίου 2023, 21:23 | Θοδωρής Μπαρτζούμας

Μόνιμος Σύνδεσμος

Πρέπει να συμπεριληφθεί ως αδίκημα που εντάσσεται στο πλαίσιο ενδοοικογενειακης βιας, η διάρρηξη σχέσεων με τον γονέα που είτε συνασκεί την επιμέλεια, είτε διατηρεί δικαίωμα επικοινωνίας, ώστε το ποινικό σκέλος να εναρμονιστεί πληρως με το άρθρο 1532 του ΑΚ που ορίζει πως σε αυτή την περίπτωση αφαιρείται η γονική μέριμνα. Η γονική μέριμνα αφαιρείται ακριβώς επειδή συντελέστηκε έγκλημα στην ψυχολογία.του παιδιού πρωτίστως και του ετέρου γονέα δευτερευόντως. Είναι αδύνατον να είναι εφικτή η ανώτατη τιμωρία σε γονέα κατα τον Αστικο κώδικα που είναι η αφαίρεση γονικής μέριμνας όμως αυτή να μην έχει ουδεμία ποινικη αναφορα και τιμωρια στον Ποινικό κώδικα.
30 Νοεμβρίου 2023, 20:52 | PVIDOS

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥΝα προστεθούν εδάφια β’, γ’, δ’ και ε’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 του Νόμου 3500/2006, ώστε το κείμενο αυτού να έχει ως εξής :Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
[α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
[β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέαΗ διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων.2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗΜε το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΛΗΝΙΚΑΑναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗBaker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191
30 Νοεμβρίου 2023, 19:17 | νίκος

Μόνιμος Σύνδεσμος

Ποινικοποίηση του συνδρόμου κακόβουλου γονέα ή σύνδρομο κακόβουλης μητέρας (Malicious Mother Syndrome, MMS), που εμφανίζεται ιδίως όταν, ο γονέας που διαμένει με το τέκνο ακόμα κι αν δεν πετύχει τη συμμόρφωση αυτού, ασκεί επιβλαβή συμπεριφορά μετά το χωρισμό προς τον άλλο γονέα, με σκοπό κυρίως να τον εμποδίσει να έχει μια φυσιολογική και στοργική σχέση με το παιδί.

Η συμπεριφορά της κακόβουλης μητέρας, έχει οριστεί στη ψυχολογία ως το ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΤΗΣ ΜΗΔΕΙΑΣ: οι μητέρες, αντί να σκοτώνουν τα παιδιά τους σε εκδίκηση εναντίον των συζύγων τους, όπως συμβαίνει στην τραγωδία του Ευριπίδη, προσπαθούν να καταστρέψουν το δεσμό πατέρα-τέκνου.

Το σύνδρομο του κακόβουλου γονέα όμως είναι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΟ ΕΝΟΣ ΓΟΝΕΑ, διότι και οι πατέρες εμφανίζουν ενίοτε το ρόλο του κακόβουλου γονέα.

Η καταχρηστική εκ μέρους συνήθως της μητέρας καταγγελία περί κακοποίησης των παιδιών, που χρησιμοποιείται ως μέσο εκβίασης, θεωρείται το ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΟΠΛΟ εναντίον ιδίως του συζύγου πατέρα. Δεδομένου ότι συχνά μια τέτοια πράξη συνιστά κακούργημα, οι σχετικές κατηγορίες προκαλούν μακροχρόνιες δικαστικές ποινικές διαδικασίες και με το παρόν νομοσχέδιο ο κ. Υπουργός Δικαιοσύνης και η ΝΔ θα μείνουν στην ιστορία, ως αυτοί που κατέστρεψαν τις σχέσεις γονέα – παιδιού, καθώς προσφέρουν το ακαταδίωκτό σε ψυχολόγους κτλ, αν εκείνοι διαπιστώσουν ενδοοικογενειακή βία, ακόμα και αν αποδειχτούν αυτές οι κατηγορίες ψευδείς στο μέλλον.

Ούτε καν σε δεύτερο χρόνο δε θα τιμωρούνται ψευδείς γνωματεύσεις, όπως προτείνει ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.

Από την ντροπιαστική θέση 47/147 που κατέχει η δικαιοσύνη στη χώρα μας σήμερα σύμφωνα με τον οργανισμό WORLD JUSTICE PROJECT:

https://worldjusticeproject.org/rule-of-law-index/country/Greece

Θα κατρακυλήσει και άλλες θέσεις το Υπουργείο Δικαιοσύνης στη παγκόσμια κατάταξη, μετά τη θέσπιση πως Η ΒΙΑ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Σήμερα είναι κάτω από την Ναμίμπια και την Ρουάντα, προσεχώς και κάτω από την Ουγκάντα.
30 Νοεμβρίου 2023, 19:49 | Βασια

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΤΟ ΒΈΛΤΙΣΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΗ

Σύνοψη
Στα οικογενειακά δικαστήρια κυριαρχεί η απαξιωμένη ψευδοθεωρία της γονεϊκής αποξένωσης, η οποία σχεδιάστηκε πολύ συγκεκριμένα για να προσφέρει νομική προστασία σε κακοποιητικούς άνδρες και η οποία θέτει σε κίνδυνο τις ζωές των παιδιών σε αντιδικίες για την επιμέλεια. Σύμφωνα με την ψευδοθεωρία της γονεϊκής αποξένωσης η μη επικοινωνία του παιδιού με τον πατέρα είναι πάντοτε χειρότερη ακόμα και από την σωματική και ψυχική βλάβη που μπορεί ο ίδιος πατέρας να προκαλέσει στο παιδί. Ο Grant Wyeth είναι ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης και αρθρογράφος στο The Diplomat, έκδοση για τις διπλωματικές σχέσεις Ασίας-Ειρηνικού. Ασχολείται ερευνητικά με το πρόβλημα της ανδρικής βίας κατά των γυναικών με ιδιαίτερη έμφαση σε θέματα οικογενειακού δικαίου. Μελετά πώς οι οργανώσεις για τα δικαιώματα των ανδρών εργαλειοποιούν την δήθεν θυματοποίηση τους στα πλαίσια του οικογενειακού δικαίου για να πετύχουν σημαντική υποχώρηση στα δικαιώματα γυναικών και παιδιών.

“Σε ένα τέτοιο Οικογενειακό Δικαστήριο η αγάπη τιμωρείται. Όση περισσότερη αγάπη δείχνεις προς το παιδί σου τόσο περισσότερο σε υποπτεύεται η δικαστική αρχή
30 Νοεμβρίου 2023, 19:26 | Μαρινα

Μόνιμος Σύνδεσμος

ΓΕΝΕΥΗ (4 Νοεμβρίου 2022) — Οι εμπειρογνώμονες του Συμβουλίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ απηύθυναν έκκληση στη νέα κυβέρνηση της Βραζιλίας να αποσύρει τον νόμο που ποινικοποιεί τη “γονεϊκή αποξένωση” (ψηφίστηκε το 2010), ο οποίος οδηγεί σε διακρίσεις εις βάρος των γυναικών και των κοριτσιών, ιδίως σε δικαστικές υποθέσεις για την επιμέλεια.

Μετά την ολοκλήρωση των προεδρικών εκλογών της χώρας, οι εμπειρογνώμονες για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα εξέδωσαν την ακόλουθη δήλωση:

Σήμερα καλούμε τη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση της Βραζιλίας να λάβει αποφασιστικά μέτρα για τον τερματισμό της βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών. Απευθύνουμε έκκληση ώστε να παύσει η μακρόχρονη νομική χρήση της έννοιας της γονεϊκής αποξένωσης και συναφών παραλλαγών της στη Βραζιλία, με τις οποίες τιμωρούνται ποινικά μητέρες και παιδιά, σε υποθέσεις όπου υπάρχουν καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία και κακοποίηση [1].

Σε νόμο που ψηφίστηκε το 2010 η “γονεϊκή αποξένωση” ορίζεται ως “η παρέμβαση στην ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού ή του εφήβου, που προωθείται ή προκαλείται από έναν από τους γονείς, από τους παππούδες και τις γιαγιάδες ή από εκείνους που έχουν το παιδί ή τον έφηβο υπό την εξουσία, την επιμέλεια ή την εποπτεία τους με σκοπό να αποκλείσουν έναν γονέα ή να βλάψουν τη δημιουργία ή τη διατήρηση δεσμών του παιδιού με τον γονέα” [2].

Ο νόμος αυτός οδήγησε στην εξάπλωση της χρήσης της θεωρίας της “γονεϊκής αποξένωσης” στα Οικογενειακά Δικαστήρια – παρά την έλλειψη κλινικής ή επιστημονικής θεμελίωσης [3]. Ο νόμος διευκόλυνε, επίσης, τους πατέρες που κατηγορούνται για ενδοοικογενειακή βία και κακοποίηση να εγείρουν με επιτυχία ψευδείς ισχυρισμούς κατά των μητέρων με τις οποίες βρίσκονται σε αντιδικία για την επιμέλεια [4].

Τα Οικογενειακά Δικαστήρια απορρίπτουν πολύ συχνά τις καταγγελίες των μητέρων για σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών τους από τους πατέρες ή τους πατριούς τους. Εκφράζουν δυσπιστία ως προς τις μητέρες και τις τιμωρούν, μεταξύ άλλων, με την απώλεια της γονικής μέριμνας των παιδιών τους.

Εκφράζουμε την έντονη ανησυχία μας για τα εδραιωμένα έμφυλα στερεότυπα που συμβάλλουν στη νομιμοποίηση της έννοιας της “γονεϊκής αποξένωσης” και στην επίκληση της, κυρίως κατά των γυναικών, σε δικαστικές αποφάσεις που αφορούν την επιμέλεια ή τη γονική μέριμνα. Αυτά τα έμφυλα στερεότυπα είναι η αιτία σημαντικών διακρίσεων κατά των γυναικών, καθώς οι μαρτυρίες τους σχετικά με την κακοποίηση των παιδιών τους απορρίπτονται ή θεωρούνται αναξιόπιστες. Αυτές οι διακρίσεις παραβιάζουν τις αρχές της δίκαιης δίκης και εκθέτουν μητέρες και παιδιά στην κακοποίηση, σε απειλητικές για τη ζωή τους καταστάσεις και σε άλλες παραβιάσεις των θεμελιωδών ελευθεριών τους.

Τονίζουμε τις πολύ ανησυχητικές συνέπειες από την εφαρμογή του νόμου για τις μητέρες, πολλές από τις οποίες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αποσιωπήσουν την κακοποίηση των παιδιών τους από τον σύντροφο ή τον πρώην σύντροφό τους, από φόβο μήπως κατηγορηθούν για “γονεϊκή αποξένωση” και χάσουν την επιμέλεια.

Η χρήση της “γονεϊκής αποξένωσης” και συναφών θεωριών συμβάλλει στην υποβάθμιση της σημασίας της βίας κατά των γυναικών και κοριτσιών στη Βραζιλία, μία χώρα στην οποία είναι εξαιρετικά υψηλά τα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας κατά των παιδιών, ιδίως των κοριτσιών, στον απόηχο ενός ιδιαίτερα υψηλού και ολοένα αυξανόμενου ποσοστού γυναικοκτονιών την τελευταία δεκαετία.

Η Βραζιλία έχει έναν από τους υψηλότερους δείκτες γυναικοκτονιών στον κόσμο. Τα αποτελέσματα μιας εθνικής έρευνας (2017) έδειξαν ότι ένα στα τρία κορίτσια και μία στις τρεις γυναίκες, στη Βραζιλία, είχαν υποστεί βία κατά το προηγούμενο έτος – βία που κυμαινόταν από απειλές και ξυλοδαρμούς έως την απόπειρα δολοφονίας. Περισσότεροι από τους μισούς δράστες ήταν νυν ή πρώην σύντροφοι.

Τα Εθνικά Στατιστικά Στοιχεία για την Εγκληματικότητα το 2021 αποκαλύπτουν ότι μία γυναίκα βιάζεται κάθε 10 λεπτά στη Βραζιλία και ότι μία γυναικοκτονία συμβαίνει κάθε επτά ώρες. Τα επίπεδα βίας κατά των γυναικών διατηρούνται υψηλά, επίσης, από άλλους μη κρατικούς φορείς, συμπεριλαμβανομένων των ιδιωτικών επιχειρήσεων και των θεσμών που συνδέονται με το κράτος, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών επιβολής του νόμου. Είναι ζωτικής σημασίας η κυβέρνηση της Βραζιλίας να μη φείδεται προσπαθειών για να ανακόψει το κύμα βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών της και να τερματίσει την ανεξέλεγκτη ατιμωρησία που υπάρχει για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν εις βάρος τους.

Καλούμε το κράτος της Βραζιλίας να αποσύρει το νόμο περί “γονεϊκής αποξένωσης” και να αποκαταστήσει την πρόσβαση των γυναικών και των κοριτσιών στα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά τους δικαιώματα – να προσφέρει αποτελεσματική νομική πρόσβαση στη διακοπή της εγκυμοσύνης – να άρει τις περικοπές στον ομοσπονδιακό κρατικό προϋπολογισμό για εκείνες τις δραστηριότητες και τα προγράμματα που στόχευαν στον τερματισμό της βίας κατά των γυναικών, και, να διπλασιάσει τις προσπάθειες για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών, ιδίως εκείνων που έχουν εκτεθεί σε βία για λόγους πολλαπλών καταπιέσεων (intersectional), συμπεριλαμβανομένων των γυναικών στην πολιτική, των γυναικών που υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, των ιθαγενών γυναικών και κοριτσιών, των αφροβραζιλιάνων γυναικών, των μεταναστριών και των τρανς γυναικών
30 Νοεμβρίου 2023, 18:11 | Babis

Μόνιμος Σύνδεσμος

Όσο αναφορά τις Υποχρεώσεις των επαγγελματιών – Αντικατάσταση άρθρου 23 ν. 3500/2006 είναι σωστό αυτό που αναφέρετε. Πρέπει όχι μόνο οι δάσκαλοι, ιατροί, κ.τ.λ. να καταγγέλλουν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας εάν υπάρχουν για να εξαλειφθεί αυτό το φαινόμενο. Επίσης προτείνω και οι γείτονες να είναι υποχρεωμένοι να όχι μόνο να καταγγείλουν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας αλλά και να πάνε να βοηθήσουν τα θύματα. Έτσι θα γίνει μία κοινωνία καλύτερη

Σχόλια « 1 2 3 4 5 … 26 »

Υπουργείο Δικαιοσύνης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων