Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚ

Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1520
Προσωπική επικοινωνία
1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
2. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου.
3. Τα σχετικά με την επικοινωνία ζητήματα καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η παρ. 4 του άρθρου 1511. Όταν συντρέχει περίπτωση κακής ή καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας, ο άλλος γονέας ή κάθε ένας από τους γονείς, αν πρόκειται για επικοινωνία με τρίτο, μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο τη μεταρρύθμιση της επικοινωνίας.».

Σχόλια 1 2 3 4 5 6 … 36
  • 25 Μαρτίου 2021, 17:23 | Βαγγέλης Τζανής

    Οι γονείς δεν επικοινωνούν με τα παιδιά τους.
    Τα ανατρέφουν.
    Άρα απο αυτό και μόνο πρέπει το ελάχιστο ποσοστό επικοινωνίας να είναι 50% με τον κάθε γονέα.
    Πρέπει να καταστεί σαφές ότι η Γονική Αποξένωση θα πρέπει να τιμωρείται ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ και με βαριές ποινές.
    Το ίδιο και οι ψευδείς κατηγορίες. Θα πρέπει και αυτές να συνιστούν κακή άσκηση γονικής μέριμνας και να αφαιρείται η μέριμνα απο τον γονέα που διαβάλλει, τρομοκρατεί και κακοποιεί ψυχολογικά το παιδί.

  • 25 Μαρτίου 2021, 16:45 | Χρήστος Μασσαράς

    Το άρθρο που αναφέρεται στο 1/3 είναι πολύ σύνθετο χωρίς να χρειάζεται.

    Απλά θα πρέπει να αναφέρει ότι το 1/3 είναι ο ελάχιστος χρόνος του συνολικού χρονου του παιδιού που μπορεί να περνά ως διαμονή στην οικία του τον γονέα με τον οποία δε διαμένει

  • 25 Μαρτίου 2021, 16:41 | Ant

    Στο άρθρο 13 η παράγραφος :

    “Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.”

    θα πρέπει να διαμορφωθεί ως εξής:

    “Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους ιδίως όταν ο δικαιούχος του δικαιώματος γονέας διαπράττει τα εγκλήματα της ενδοοικογενειακής βίας οιασδήποτε μορφής και εντάσεως ή τα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής. Για την απόδειξη των εγκλημάτων αυτών ενώπιον των πολιτικών δικαστηρίων ισχύουν όλα τα αποδεικτικά μέσα του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας προκειμένου να εκδοθούν οι αναγκαίες, για την ασφάλεια του ανηλίκου, δικαστικές αποφάσεις προσωρινών διαταγών, ασφαλιστικών μέτρων και τακτικής διαδικασίας. Η πρόοδος της ποινικής δίωξης είναι ανεξάρτητη και δεν εμποδίζεται από τις προηγούμενες διαδικασίες των πολιτικών δικαστηρίων.”.

    Εάν δεν διαμορφωθεί το χωρίο αυτό σύμφωνα με την προτεινόμενη διόρθωση μπορεί να αχρηστευθούν όλοι οι θεσμοί παιδικής προστασίας οι οποίοι σήμερα χωρίς την ύπαρξη αμετάκλητης ποινικής απόφασης παρεμβαίνουν, απομακρύνοντας με εισαγγελική εντολή τα παιδιά από τους κακοποιητές τους, με ένα απλό τηλεφώνημα ακόμη και των ίδιων των παιδιών.

    Η ίδια επίσης προσαρμογή ως προς τα αποδεικτικά μέσα απαιτείται και στο άρθρο 14.

  • 25 Μαρτίου 2021, 16:58 | Δημήτριος Πολίτης

    Προτείνω τη συγκεκριμένη διατύπωση:

    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με διαμονή στην οικία του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται κατ ελάχιστο στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου του τέκνου, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος.

    Αλοίμονο αν υπάρχει το περιθώριο να συνεχίσουν τα αναχρονιστικά τρίωρα επικοινωνίας γονέα-τέκνου που πληγώνουν βαθύτατα τις αθώες παιδικές ψυχές.

  • 25 Μαρτίου 2021, 15:19 | ΠΑΡΗΣ ΜΠΙΤΑΚΟΣ

    Είμαι πατέρας και διαζευγμένος.
    Μέχρι τώρα,αν η μάνα δεν ήθελε να δώσει το παιδί στο μπαμπά η του βαζε λόγια ,το παιδί δεν πήγαινε στο μπαμπά του.Αυτο πρέπει να αλλάξει. Όμως , θέλει μεγάλη προσοχή να προστατευτούν παιδιά από ακατάλληλο τυχόν γονέα . Κάθε υπόθεση να εξετάζεται μοναδικά.

  • 25 Μαρτίου 2021, 15:22 | Βασιλική Καραφυλλιά

    Ο χρόνος επικοινωνίας με τον γονέα που δε διαμένει το τέκνο θα πρέπει να αφορά χρόνο διαμονής στην οικία του άλλου γονέα και να τεκμαίρεται κατά το ελάχιστο στο 1/3. Επίσης θα πρέπει να θεωρείται δικαίωμα του παιδιού και του γονέα καθώς και υποχρέωση του γονέα.

    Το «του συνολικού χρόνου επικοινωνίας» θα πρέπει να γίνει του «συνολικού χρόνου».

  • 25 Μαρτίου 2021, 13:55 | ΓΟΝ.ΙΣ. ΑΘΗΝΩΝ -ΓΟΝΕΙΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ για τo ΠΑΙΔΙ Αθήνας

    Η φράση «Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας» δεν έχει νόημα, δημιουργεί σύγχυση και η λέξη «επικοινωνίας» μετά τη λέξη «συνολικού χρονου» πρέπει να απαλειφθεί άμεσα.

    Η επικοινωνία του γονέα με το τέκνο, σε περίπτωση που δεν υπάρχει εναλλασσόμενη κατοικία πρεπει να προβλέπεται στο ½ και τουλάχιστον 1/3 του χρονου και όχι λιγότερο από αυτό. Η καθιέρωση του μαχητού τεκμηρίου δεν είναι αρκετή, πρέπει να γίνει ρητή αναφορά σε υποχρεωτικό ποσοστό τουλάχιστον 1/3,ωστε να εξασφαλιζεται η σχεση γονέα -τεκνου και μετα τυχον διαζυγιο αλλα και αν προστατευεται η παιδική ηλικία ως οφειλει η πολιτεία.

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΟΝ.ΙΣ.Το άρθρο 1520 να τεθεί ως εξής:

    «Σε περίπτωση που το τέκνο διαμένει αποκλειστικά με έναν από τους γονείς, ο άλλος έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της επικοινωνίας με το τέκνο η οποία ρυθμίζεται με συμφωνία των γονέων, άλλως αποφασίζει το δικαστήριο, αφού προηγηθεί υποχρεωτικά δικαστική μεσολάβηση ή διαμεσολάβηση. Στην επικοινωνία περιλαμβάνεται τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο είναι τουλάχιστον το 1/3 του συνολικού χρόνου του ανηλίκου, δύναται όμως να αυξηθεί εως το ½ του συνολικού χρόνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία κατά του τέκνου ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

    Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου.

    Τα σχετικά με την επικοινωνία καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 1511.

    (ΕΑΝ οι γονεις δεν επιθυμουν να συναντηθουν (για όποιους εκατερωθεν) λογους) μπορουν να μην συναντηθούν ποτέ. Υπαρχουν διαφοροι τροποι που μπορεί αυτό να γίνει και εαν είναι τόσο απαραιτητο. Ενας απλός τρόπος είναι να εχουν ενα ξεκάθαρο πρόγραμμα και λεπτομερέστατο πρόγραμμα ανατροφής στο οποίο δεν θα συναντιωνται μεταξυ τους ποτε. Το παιδί όμως δεν μπορεί να μην εχει δύο γονείς.)

  • 25 Μαρτίου 2021, 12:24 | Γιώργος Β.

    «Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με
    τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας»!!! Το εδάφιο αυτό είναι αντικρουόμενο με την βούληση του νομοθέτη περί κοινής και εξίσου άσκησης της γονικής μέριμνας και πρέπει οπωσδήποτε να διορθωθεί. Επίσης ο όρος «γονέας με τον οποίο συνήθως διαμένει το τέκνο» είναι ατυχής και αποτελεί ρατσιστική διάκριση κατά του άλλου γονέα. Η προτεινόμενη ορθή διατύπωση είναι η εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον κάθε γονέα οφείλει να είναι το ένα δεύτερο (1/2) του συνολικού χρόνου διαβίωσης του τέκνου και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι λιγότερο από το ένα τρίτο (1/3). Βλέπε σχετικά ψήφισμα 2079/2015 του Συμβουλίου της Ευρώπης.

    Τι σημαίνει «δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου»; Πρόκειται για απαράδεκτο νομικισμό που έχει παρεισφρύσει αντίθετα στη βούληση του νομοθέτη και δίνει τη δυνατότητα στον «γονέα που με τον οποίο συνήθως διαμένει το τέκνο» να τον επικαλεστεί προσχηματικά για να εμποδίσει την επικοινωνία του παιδιού με τον άλλο γονέα και να τους αποξενώσει αποφεύγοντας κάθε νομική συνέπεια. Πρέπει οπωσδήποτε να αφαιρεθεί. Η ρύθμιση της επικοινωνίας καλύπτεται απόλυτα από τα εξής εδάφια: «Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους κτλ. κτλ.» και από «Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου κτλ. κτλ».

  • 25 Μαρτίου 2021, 11:16 | Αναμούρογλου Μαρία

    ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝ Ο ΟΡΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ. Ο ΓΟΝΕΑΣ ΔΕΝ ΕΠΚΟΙΝΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΤΟΥ, ΠΑΡΑ ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΕΊ, ΜΕ ΙΣΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΓΟΝΕΑ.
    Επικοινωνία, μπορεί να υπάρχει μόνο σε περιπτώσεις που έχει αφαιρεθεί , από τον έναν γονέα, για κάποιο λόγο, η επιμέλεια ή όπου συντρέχουν άλλοι λόγοι π.χ. διαφορετικός τόπο διαμονής κλπ και τότε
    Προτείνουμε αλλαγές:
    Παράγραφο 1. να αφαιρεθεί η φράση : «.. ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης και εφόσον σε κάθε περίπττωση δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. «, επειδή εδώ ο νομοθέτης με τις αόριστες και γενικές έννοιες ΄’συνθήκες διαβίωσης» και »καθημερινότητα», επί της ουσίας αφαιρεί χρόνο από τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια, ενώ το νόμιμο είναι να ΡΥΘΜΙΣΕΙ τον χρόνο έτσι ώστε να μην χαθεί χρόνος από τον ίδιο, καταπατώντας παράλληλα και το δικαίωμα του παιδιού σε φροντίδα από τους δύο γονείς.
    Στην ίδια παράγραφο (1) να αφαιρεθεί η φράση » ενδοοικογενειακή βία» και να αντικατασταθεί με τη φράση βία προς τον τέκνο, επειδή η φράση «ενδοοικογενειακή βία, περιλαμβάνει ακόμη και εξύβριση σε συγγενείς δευτέρου βαθμού του γονέα με αποτέλεσμα να χάνει κάποιος την επικοινωνία με το παιδί του, επειδή λόγου χάρη αποκάλεσε την πεθερά «ηλίθια» ή την πρώην σύζυγο ……κλπ. Σύμφωνα όμως πάντα και με την Οδηγία της Ευρώπης κακοποιητικός θεωρείται ο γονέας που κακοποιεί το παιδί και μόνο αυτό. Δεν επεκτείνεται και σε άλλα πρόσωπα.
    Παράγραφος 3. Να αφαιρεθεί η φράση «κακή ή καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος», επειδή είναι μία πολύ αόριστη έννοια, ενώ κατά ομολογία δικαστών και δικηγόρων δεν δύναται (η συγκεκριμένη έννοια), να αφορά επικοινωνία. Άλλως, ο νομοθέτης να διευκρινίσει ποια θεωρεί » κακή ή καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος¨, έτσι ώστε να μην αφήνει στην ευχέρεια ενός δικαστή να ερμηνεύει και να αποφασίζει κατά τη κρίση του.

  • 25 Μαρτίου 2021, 10:24 | Αναστάσιος Γιαμουρίδης

    Το Άρθρο 13 επιχειρεί να διασφαλίσει τη φυσική παρουσία και των δύο γονιών στη ζωή του παιδιού τους, όπως άλλωστε προτάσσουν τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα (ενδεικτικά, βλ. τις σχετικές εισηγήσεις του Συνηγόρου του Παιδιού, της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας, του Συλλόγου των Ελλήνων Ψυχολόγων, του Συλλόγου των Ελλήνων Κοινωνιολόγων κτλ.). Ως εκ τούτου κρίνεται ως θετικό και απαραίτητο. Ωστόσο, το Άρθρο χωλαίνει στα παρακάτω σημεία.

    Λόγω της ασάφειας του διεκδικούμενου χρόνο (βλ. παράγραφο 1, «τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας». Θα έπρεπε να αναφέρεται σε συνολικό χρόνο του παιδιού εν γένει.

    Λόγω της ασάφεια των εξαιρέσεων που θα δικαιολογούσαν απόκλιση από το ιδανικό της ισόχρονης ανατροφής (βλ. παράγραφο 1, «εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου). Θα πρέπει να αφαιρεθεί ή να εξειδικευτεί, έστω ενδεικτικά, ώστε οι ενδιαφερόμενοι γονείς να πράξουν τα κατάλληλα.

    Επειδή συνεπάγεται διαφορετικό βάρος απόδειξης μεταξύ των δύο γονέων, ήτοι ο γονέας με τον οποίο το τέκνο δεν διαμένει πρέπει να αποδείξει γιατί ο αιτούμενος χρόνος πάνω από το 1/3 είναι προς όφελος του παιδιού. Αντιθέτως, το βάρος της απόδειξης θα πρέπει να είναι σε οποιοδήποτε από τους δύο γονείς αιτείται χρόνο άνω του 1/2 (π.χ. αν ζητούν τα 2/3 με συνεπακόλουθο περιορισμό του άλλου γονέα στο 1/3) καθώς αυτό το αίτημα είναι που αποκλίνει από τις εισηγήσεις των ειδικών περί ισόχρονης ανατροφής αλλά και τις συνταγματικές διατάξεις περί ισότητας των Ελλήνων πολιτών.

    Πρόταση αλλαγής της παραγράφου 1 του Άρθρου 13:

    «Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα δεύτερο (1/2) του συνολικού χρόνου του τέκνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 25 Μαρτίου 2021, 08:56 | ΖΩΗ

    Το νομοσχέδιο αναφεροντας οτι οι γονείς δεν εχουν το δικαίωμα να εμποδιζουν την επικοινωνία του τεκνου με τριτους, αφηνει ανοιχτη κκερκοπορτα σε συγγενεις και παρεες των γονιων που σε καποιες περιπτωσεις μπορεί να ειναι παιδοφιλοι, κακοποιητες (λεκτικα και σωματικα), αλκοολοικοι κλπ να εχουν δικαιώματα πανω στα μικρά παιδιά και ο ετερος γονεας να μην μπορεί να προστατεψει το τεκνο, γιατί αυτα δεν γίνονται δημοσιως αλλα εν κρυπτω και δεν αποδεικνυονται ευκολα, ενω την ίδια στιγμή θα υποχρεουται να μην εμποδίζει την επικοινωνία του τεκνου με τους παιδοφιλους κλπ… Η κακοποίηση δεν θα αποδεικνυεται ενω η παρεμποδιση θα αποδεικνυεται και ο γονιος θα έχει συνεπειες. Αυτη η διάταξη μπορεί εν δυναμει να αποτελέσει και έκθεση ανηλικου σε κινδυνο. Ο στενος πυρηνας είναι παιδι-γονεις.

  • 25 Μαρτίου 2021, 01:26 | ΛΕΜ

    Τεράστια προβλήματα θα προκύψουν με τη συνεπιμέλεια στη ζωή και στην ψυχολογία των παιδιών αλλά και των γονέων.Κατ’ επέκταση και στην κοινωνία. Αναφέρεστε συνεχώς στο συμφέρον του παιδιού. Για ποιο συμφέρον μιλάτε όταν το παιδί είναι αναγκασμένο να είναι σε επικοινωνία με έναν γονέα που για οποιονδήποτε λόγο δεν επιθυμεί;;;

  • 24 Μαρτίου 2021, 23:53 | ΚΙΚΗ

    Όταν οι γονείς ενός τέκνου αποφαζίζουν ότι η επικοινωνία με τους ανιοντες ή τρίτους από το οικογενειακό περιβάλλον ειναι βλαπτική μπορει το δικαστήριο να τους υποχρεώσει σε αυτήν την επικοινωνία.Υπάρχει περίπτωση το δικαστήριο να γνωρίζει καλύτερα από τους γονείς ποιες συναναστροφές είναι καλύτερες για το παιδί τους.Θα παραδίδουν το παιδί τους σε κάποιον που προφανώς δεν έχουν και δεν θέλουν να έχουν καμία σχεση.Το μεγαλύτερο ποσοστό άσεμνων-βίαιων περιστατικών σε μικρα παιδιά προέρχεται απο το οικογενειακό περιβαλλόν σύμφωνα με έρευνες.Θα παραβρίσκονται σε κοινωνικές εκδηλώσεις(πάρτυ συμμαθητών τους,σχολικές εκδηλώσεις κτλ),δραστηριότητες με Τρίτους και όχι με τους γονείς τους για να εχει επικοινωνία με τους παππούδες-θείους που δεν εγκρίνουν οι γονείς του.Αυτό είναι προς συμφέρον του παιδιού.Αν φυγει της αντιληψης ενός 80χρονου το παιδί και έχει κάποιο ατύχημα.Μπορεί ένας ηλικιωμένος να προσέχει ένα ανήλικο τέκνο βρεφικής ή και μεγαλύτερης ηλικίας χωρίς την συνεχή παρουσία του γονέα.Δλδ σε μια οικογένεια μπορεί να παρέμβει το δικαστήριο και να τους επιβάλλει με δικαστική αποφαση με ποιους θα συναναστρέφεται το παιδί τους.Αυτό θεωρώ οτί πρέπει να γίνεται ΜΟΝΟ όταν οι γονείς παρουσιάζουν ψυχικά ή άλλα παρόμοια προβλήματα και δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες του παιδιού τους

  • 24 Μαρτίου 2021, 21:46 | ΜΙΣΟΚΕΦΑΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

    ΑΦΗΣΤΕ ΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ .
    ΡΕ ΤΙ ΖΟΥΜΕ !!!!
    ΟΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΑΜΑΔΕΣ!! ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ .

  • 24 Μαρτίου 2021, 20:43 | ΚΑΛΛΙΑ

    Οι τριτοι που αποκτουν ξαφνικά τοσα δικαιώματα εναντι των παιδιών, ποιοι είναι; Συγγενείς παιδοφιλοι, εφημερες παρεες που πίνουν ευκαιριακα καφεδες με τους γονείς και μετα απο μερικούς μηνες μπορεί να μην υπάρχουν, ερωμενες κ ερωμενοι; Αυτοι οι τριτοι που μπορεί να ειναι κακοποιητες, ψυχολογικα και σωματικα, μπορουν πλέον να αλωνιζουν στο ονομα του συμφέροντος του τεκνου, καλυπτομενοι απο το νόμο περισσότερο καο απο τους γονείς, αφού εχουν μονο δικαιώματα. Η χαρα του παιδεραστη και του ψυχοπαθη. Δεν χρειάζεται να εισαι νομικος για να καταλάβεις τη σκοπιμοτητα…

  • 24 Μαρτίου 2021, 19:44 | Κωνσταντίνος R

    «Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.»

    Το άρθρο 1520 να τεθεί ως εξής
    «Σε περίπτωση που το τέκνο διαμένει αποκλειστικά με έναν από τους γονείς, ο άλλος έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της επικοινωνίας με το τέκνο η οποία ρυθμίζεται με συμφωνία των γονέων, άλλως αποφασίζει το δικαστήριο, αφού προηγηθεί υποχρεωτικά δικαστική μεσολάβηση ή διαμεσολάβηση. Στην επικοινωνία περιλαμβάνεται τόσο η ΦΥΣΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ και επαφή αυτού με το τέκνο όσο και η ΔΙΑΜΟΝΗ του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο είναι ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ το 1/3 του συνολικού χρόνου του ανηλίκου, δύναται όμως να ΑΥΞΗΘΕΙ εως το ½ του συνολικού χρόνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας.

    ΝΑ προστεθεί ο όρος «κατ’ ελάχιστον» στο τεκμήριο του 1/3 και να μην δύναται να υπάρξει χρόνος διανυκτερεύσεων στον χρόνο λιγότερος από αυτόν.

    Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ΑΝΙΟΝΤΕΣ και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με ΤΡΙΤΟΥΣ που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου. Τα σχετικά με την επικοινωνία καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 1511.»

  • 24 Μαρτίου 2021, 19:57 | ΟΣΤΓ

    Ποια είναι η βάση υπολογισμού για το 1/3 του συνολικού χρόνου, ετήσια, μηνιαία, εβδομαδιαία, ημερήσια??? Ποιος χρόνος λαμβάνεται υπόψη ο ελεύθερος ή ο πραγματικός??? Θα αφαιρείται ο χρόνος ξεκούρασης του παιδιού, του σχολείου, του φροντιστηρίου, των δραστηριοτήτων??? Εφόσον η επικοινωνία με το παιδί ορίζεται ως δικαίωμα και υποχρέωση του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το παιδί, πως μπορεί ο γονέας αυτός να ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας?? Γιατί ο γονέας αυτός, που συνήθως είναι ο πατέρας, δεν έχει συνέπειες ενώ ο άλλος γονέας, η μητέρα απειλείται ακόμα και με αφαίρεση της γονικής μέριμνας όταν δεν προάγει την επικοινωνία σε καθημερινή βάση?
    Η προϋπόθεση που τίθεται για την έκδοση αμετάκλητης δικαστικής απόφασης σε βάρος του κακοποιητή γονέα, προκειμένου να αποκλειστεί ή να περιοριστεί το δικαίωμα επικοινωνίας με το τέκνο, αντιβαίνει Διεθνείς Συμβάσεις και κυρίως τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας. Πως προάγεται το συμφέρον του παιδιού όταν θα πρέπει να επικοινωνεί με τον κακοποιητή 8-10 χρόνια, όσο δηλαδή απαιτείται για να καταστεί μια απόφαση αμετάκλητη??? Γιατί ο νομοθέτης ζητά την απόφαση του ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας, του Αρείου Πάγου??? Δεν του αρκεί η κρίση των Δικαστών του Πρωτοδικείου και του Εφετείου ή δεν την εμπιστεύεται???
    Το ισχύον δίκαιο δίνει τη δυνατότητα στους ανιόντες του τέκνου (παππούδες, γιαγιάδες) να ζητήσουν αυτοτελώς από το Δικαστήριο τη ρύθμιση της επικοινωνίας τους με το παιδί, εάν θεωρούν ότι ο άλλος γονέας (όχι το παιδί τους δηλ) παρεμποδίζει την επικοινωνία τους με το εγγόνι τους. Με την προτεινόμενη διάταξη το δικαίωμα των ανιόντων στην ουσία μεταβάλλεται αυθαίρετα σε υποχρέωση των γονέων, που απειλούνται μάλιστα και με αφαίρεση της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας όπως προβλέπει το προτεινόμενο άρθρο 1532ΑΚ.

  • 24 Μαρτίου 2021, 19:39 | Θεμιστοκλης Φακιτσας

    Ειμαι γονιός, είμαι μπαμπας που ζει για τα παιδια του και πριν το διαζυγιο ζουσα και για την γυναίκα μου. Τα έφερε έτσι η ζωή κ χωρίσαμε. Χωρισα όμωςαπο τη μαμα, ηιατι να χωρίσω κ απ τα παιδια; γιατι μέχρι σήμερα τα δικαστηρια παίρνουν ένα κατηγορητηριο κατά του μπαμπα κ τα δίνουν όλα στη μαμα που ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝ ΑΠΟΔΕΊΞΕΙΣ ΓΙΑΒΤΑ ΟΣΑ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΤΟΤΝ μπαμπαμ ; γιατι αυτές οι μαμαδες (δεν είναι όλες ετσι) να μένουν ατοιμωρητες για το κακο που κάνουν στα παιδια μας; γιατι τα παιδια να στερούνται την αγάπη του πατερα;

  • 24 Μαρτίου 2021, 19:24 | Σταυρος

    Γιατι πατε να κανετε μεσοβεζικες δουλειες?

    Μην αφηνετε ερμηνειες. Πρεπει να ειναι ελαχιστο 1/3 του συνολικου χρονου, με διανυκτερευση. Μην μετραμε ωρες και σιγουρα να σταματησουν τα ΤΡΑΓΙΚΑ 3ΩΡΑ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ. ΕΛΕΟΣ – ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ 2021

  • 24 Μαρτίου 2021, 17:44 | Ant

    Γιατί δεν υιοθετήθηκαν οι απόψεις, του πλέον αρμόδιου επιστημονικού οργάνου που είναι η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΟΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ», όπως διατυπώθηκαν εγγράφως προς τον κ. Ι. Τέντε τον Πρόεδρο της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής για την Αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου με το 6/2021 έγγραφό της;;;

  • 24 Μαρτίου 2021, 16:53 | ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ – ΠΙΕΡΡΟΣ

    Σε περίπτωση που το τέκνο διαμένει αποκλειστικά με έναν από τους δυο γονείς, δηλαδή στην περίπτωση που δεν έχει προβλεφθεί συνεπιμέλεια και κατ’ αποτέλεσμα ούτε εναλλασσόμενη κατοικία, ο συνολικός χρόνος επικοινωνίας του έτερου γονέα με φυσική του παρουσία θα πρέπει να οριστεί ρητά εκ του νόμου στο ½ του συνολικού χρόνου επικοινωνίας και σε κάθε περίπτωση τουλάχιστον 1/3 του συνολικού χρόνου και όχι λιγότερο από αυτό, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου.
    Δεν αρκεί δηλαδή το μαχητό τεκμήριο του 1/3 του συνολικού χρόνου επικοινωνίας, πρέπει να γίνει σαφής πρόβλεψη και αναφορά σε υποχρεωτικό ποσοστό τουλάχιστον 1/3.
    Περαιτέρω, με βάση την κατά τα προαναφερθέντα κατανομή του χρόνου επικοινωνίας, θα πρέπει να γίνει σαφής μνεία στη διατροφή του ή των τέκνων αναλογικά μειούμενο καθώς πλέον το κόστος διαβίωσης θα είναι σημαντικά μοιρασμένο κατ’ ουσίαν.

  • 24 Μαρτίου 2021, 15:46 | Αρτεμις Μασσαλή

    Το άρθρο πρέπει να κάνει ξεκάθαρο ότι ο ελάχιστονς χρόνος επικοινωνίας του 1/3 αναφέρεται σε διαμονή/διανυκτέρευση του τέκνου με τον γονέα και όχι απλά φυσική παρουσία που παραπέμπει στα άκρως αναχρονιστικά τρίωρα επικοινωνίας που δίδονται πολύ συχνά.

  • 24 Μαρτίου 2021, 15:17 | ΧΡΗΣΤΟΣ Π. ΠΕΡΡΑΚΗΣ

    Κακός νόμος, λαθεμένος. ΔΕ νοείται καθιέρωση χρόνου. Όσο επιθυμεί ο ένας εκ των δύο γονιών και μόνο. Υπάρχουν περιπτώσεις ο ένας εκ των δύο γονιών να μην παίρνει ούτε τηλέφωνο (καθημερινά ή κάθε βδομάδα) το παιδί. Με ποιο νόμο και ποια αρχή θα υποχρεώσετε έναν αδιάφορο ή μη ένθερμο γονέα να παίρνει το παιδί; Καταλαβαίνετε με το ζόρι παντρειά δε γίνεται (διαζύγια), με το ζόρι γέννα δε γίνεται (αμβλώσεις). Σοβαρευτείτε. Κάνετε κακό στο παιδί. Ειδικά σε περίπτωση συναινετικού διαζυγίου, δεν πέφτει λόγος σε καμία δικαστική ή νομοθετική αρχή.

  • 24 Μαρτίου 2021, 15:23 | κουλις

    ΑΡΘΡΟ:»Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.»

    Δηλαδή… αν κάποιος σκοτώσει κάποιον μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερα ανάμεσα μας και να επικοινωνεί με την οικογένεια του θύματος μέχρι να καταδικαστεί ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ; Τι ζούμε!

  • 24 Μαρτίου 2021, 15:53 | Ντολ

    Τι δουλειά έχει το νομοσχέδιο να ρυθμίζει τις σχέσεις του παιδιού με τους ανιόντες δηλαδή πεθερικά και θείους; Μήπως δεν ξέρετε ότι οι κακοποιητές στο 90% των περιπτώσεων βρίσκονται στο άμεσο περιβάλλον του παιδιού; Από που προκύπτει ότι συμφέρον του παιδιού είναι η επικοινωνία του με τους ανιόντες; Τις οικογενειακές και κοινωνικές σχέσεις του παιδιού τις ρυθμίζουν οι γονείς και κανένας άλλος, αυτοί γνωρίζουν καλύτερα ποιοι μπορούν να βρίσκονται στον κύκλο επαφών του παιδιού και με ποιους είναι ωφέλιμο να επικοινωνεί το παιδί. Δεν μπορεί ένας νόμος να ρυθμίζει σχέσεις με ανιόντες μόνο έπειτα από χωρισμό των γονέων, αυτό συνιστά ευθεία παραβίαση του δικαιώματος των γονέων να αναθρέψουν το παιδί τους όπως αυτοί κρίνουν ως κατάλληλο.

  • 24 Μαρτίου 2021, 14:43 | Θεόφιλος Γιαννακίδης

    Πιο κάτω σημειώθηκε από νέο γονέα Α ο παρακάτω όρος «ΠΗΡΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΙ ΕΦΥΓΑ» Αυτά αντιμετωπίζει ο γονέας Β και θα εξακολουθήσει να αντιμετωπίζει με το νομοσχέδιο που έρχεται αν δεν βελτιωθούν ορισμένες διατάξεις. Αν δε θεωρείται αυτό κουλτούρα Γονεϊκής αποξένωσης τι θεωρείται; Ισόχρονη επικοινωνία και εναλλασόμενη κατοικία για τη ψυχούλα των παιδιών

  • 24 Μαρτίου 2021, 14:24 | Κωνσταντίνος Κοντουβάλης

    Οι γονείς δεν επικοινωνούν με τα παιδιά τους. Τα ανατρέφουν ! Άρα απο αυτό και μόνο πρέπει το ελάχιστο ποσοστό επικοινωνίας να είναι 50% με τον κάθε γονέα.

    Πρέπει να καταστεί σαφές ότι η Γονική Αποξένωση (η οπως αλλιώς θέλετε πείτε το) θα πρέπει να τιμωρείται ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ και με βαριές ποινές. Το ίδιο και οι ψευδείς κατηγορίες. θα πρέπει και αυτές να συνιστούν κακή άσκηση γονικής μέριμνας και να αφαιρείται η μέριμνα απο τον γονέα που διαβάλλει, τρομοκρατεί και κακοποιεί ψυχολογικά το παιδί.

  • 24 Μαρτίου 2021, 13:04 | nikos7

    Θα πρέπει να υπάρχει ο ο όρος ελάχιστος χρόνος επικοινωνίας που θα είναι το 1/3 του συνολικού χρόνου εννοείται με διαμονή αν και το πιο σωστό είναι ο ίσος χρόνος και με τους δύο γονείς.Μην αδικεέιται τον ένα γονέα.

  • 24 Μαρτίου 2021, 13:13 | Σωκράτης

    «Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας»

    «Οφείλει»??? ¨οχι υποχρεούται??? Αν δεν το κάνει τι γίνεται??

    ΟΡΙΣΤΕ επιτελους τι εννοειτε με το ένα τριτο του χρονου! Περιλαμβανονται διακοπες?? Ναι Όχι ? Μινιμουμ διανυκτερευσεων μεσα στο μηνα??

    Παλι δικες επί δικων!!!

    Μα Γιατι??
    Πατε να κανετε κατι καλο και θα τα κανετε χειροτερα!

  • 24 Μαρτίου 2021, 12:29 | Μαρία Λιανού

    Κύριε υπουργέ το συγκεκριμένο άρθρο χρήζει αμεσης διορθωσης κ επεξηγησης αφου υπαρχουν κ θα υπαρξουν στο μελλον πολλες παρερμηνιες κ διαμάχες για το μαχητο τεκμηριο του 1/3 χρονου επικοινωνιας.Αμεσα πριν την ψηφιση του απαιτειται να γινει σαφες γραπτως αυτο που επεξηγειτε κ προασπιζεστε σε ολες τις συνεντευξεις σας οτι δηλαδη καθε γονιος θα εχει σιγουρα απο 1/3 χρονου με διανυκτερευσεις κ το τριτο 1/3 θα το διεκδικουν αμφότεροι μετα.Ελπιζουμε σε αμεση αναδιατυπωση του εδαφιου για να ειναι ξεκαθαρο σε ολους οπως κ εσεις εχετε πει πολλακις.

  • 24 Μαρτίου 2021, 10:45 | Ευαγγελία

    Σύμφωνα με Έκθεση του Εθνικού Συμβουλίου της Σουηδίας για την Υγεία και την Ευημερία για το 2004, το διάταγμα κοινής επιμέλειας παιδιού είναι πολύ πιο απαιτητική διευθέτηση για τους γονείς, από ότι είναι η άσκηση του γονικού ρόλου, στην «πυρηνική οικογένεια». Σουηδοί γονείς ανέφεραν ότι, η συγκεκριμένη διευθέτηση απαιτεί, συνεχώς, την ανάγκη για επικοινωνία με τον άλλο γονιό, σε ότι αφορά την κατ’ οίκον εργασία, τις εξωσχολικές δραστηριότητες, τα προβλήματα με φίλους και το σχολείο. Αναφέρεται ότι, ακόμα και οι πιο υπεύθυνοι γονείς, οι οποίοι διατηρούν εξαιρετικές σχέσεις μετά το χωρισμό τους, παραδέχονται ότι υπήρξαν στιγμές που δοκιμάστηκαν, τόσο η υπομονή, όσο και οι δεξιότητες συνεργασίας τους (A. Newnham. (2011). Shared Residence: lessons from Sweden. Child & Family Law Quarterly. σελ. 251-267). Kάθε φορά που υπάρχει αίτημα για κοινή επιμέλεια παιδιού ενώπιον του Δικαστηρίου, θα πρέπει να τυγχάνει εξέτασης από ειδικό, ο οποίος να εισηγείται τον τύπο του προγράμματος που ανταποκρίνεται καλύτερα, στις εξατομικευμένες αναπτυξιακές και συναισθηματικές ανάγκες του κάθε παιδιού. Για παράδειγμα, το πρόγραμμα που πιθανόν να ενδείκνυται για ένα παιδί 18 μηνών, κατόπιν αξιολόγησης των αναγκών του, που αφορούν, μεταξύ άλλων, την ικανοποίηση των αναγκών του για ασφάλεια, συνοχή και σταθερές σχέσεις με τα αντικείμενα γύρω του, είναι διαφορετικό από αυτό που ίσως θα ήταν πιο κατάλληλο για ένα παιδί των 6 ετών. Επίσης, διαφορετικό πρόγραμμα θα έχει ένα παιδί του οποίου οι γονείς συνεργάζονται και άλλο ενός του οποίου οι γονείς βρίσκονται σε σύγκρουση.
    Η βιβλιογραφία και η έρευνα, διχάζεται σε ότι αφορά την αποτελεσματικότητα του συγκεκριμένου μέτρου, όταν επιβάλλεται από το Δικαστήριο, σε περιπτώσεις ισχυρής αντιδικίας και διαμάχης μεταξύ των γονιών. Είναι για το λόγο αυτό, που σε κάποιες χώρες, βάσει νόμου, δεν εγκρίνεται η έκδοση τέτοιου διατάγματος, εάν οι γονείς δεν συμφωνούν μεταξύ τους (πχ. Νορβηγία, Ισπανία) [βλ. Council of Europe Family Policy Database. Social Policy and Family Law: Marriage, Divorce and Parenthood. http://www.coe.int/familypolicy/database%5D.Συγκεκριμένα, η βιβλιογραφία αναφέρεται στον κίνδυνο, τα Δικαστήρια να αντιμετωπίσουν την αντιδικία των γονιών με υπέρμετρη αισιοδοξία, θεωρώντας ότι η χρήση ενός τέτοιου διατάγματος, θα επιλύσει τις όποιες διαφορές, αμβλύνοντας τη συγκρουσιακή τους σχέση. Σύμφωνα με την Έκθεση του Εθνικού Συμβουλίου για την Υγεία και Ευημερία της Σουηδίας για το 2004, αρχικά το διάταγμα αυτό, θεωρήθηκε ότι θα μπορούσε να αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο εκπαίδευσης των γονιών, ούτως ώστε να μάθουν να συνεργάζονται μεταξύ τους. Στην πράξη, όμως, το αποτέλεσμα έδειξε ότι η καλή άσκηση του γονικού ρόλου ήταν αντιστρόφως ανάλογη με τη χρήση διαταγμάτων κοινής επιμέλειας παιδιού. Και αυτό, γιατί το εν λόγω διάταγμα, είναι νομικό και όχι ψυχολογικό εργαλείο μιας νομικής και όχι ψυχολογικής προσέγγισης.
    Στην ίδια Έκθεση αναφέρεται, επίσης, ότι, σε περιπτώσεις όπου εκφράζονται κατηγορίες από τον ένα γονιό εναντίον του άλλου για χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών, ψυχιατρικές διαταραχές, ενδοοικογενειακή βία και παιδική κακοποίηση, και δεν τεκμηριώνονται στο Δικαστήριο, αντιμετωπίζονται από αυτό ως λιγότερο σημαντικές, έχοντας την αισιοδοξία ότι το διάταγμα κοινής επιμέλειας, θα λύσει τα μεταξύ τους προβλήματα. Στην πραγματικότητα, όμως, μια τέτοια απόφαση, εκθέτει τα παιδιά σε σοβαρούς κινδύνους. Παρότι, παιδιά που ερωτήθηκαν για τους σκοπούς της εν λόγω Έκθεσης, ήταν στην πλειοψηφία τους ευχαριστημένα με το διάταγμα κοινής επιμέλειας, αυτά που δεν ήταν, αισθάνονταν παγιδευμένα εν μέσω της συνεχιζόμενης διαμάχης των γονιών τους και βρίσκονταν σε κακή συναισθηματική κατάσταση, θεωρώντας ότι η απόφαση αυτή ικανοποιούσε μόνο τις επιθυμίες των γονιών τους.
    17. Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, όταν τα παιδιά βρίσκονται στη μέση της διαμάχης των γονιών τους, είτε κατά τη διάρκεια του γάμου τους είτε μετά το διαζύγιο, είναι δυνατόν να αναπτύξουν συμπεριφορικά και συναισθηματικά προβλήματα. Είναι γεγονός ότι, πολλά παιδιά των οποίων οι γονείς τσακώνονται συνεχώς, κατά τη διάρκεια του γάμου τους, δεν τα ενοχλεί το διαζύγιο, εάν αυτό σημαίνει ότι θα έχουν ηρεμία στη ζωή τους και την ευκαιρία να αγαπούν τους γονείς τους, χωρίς να αισθάνονται ενοχές (loyalty conflicts). Σε περίπτωση, όμως, που η διαμάχη των γονιών μετά το διαζύγιο χειροτερέψει, τα παιδιά αναπτύσσουν ανασφάλειες, γίνονται ευάλωτα, αισθάνονται ενοχές (loyalty conflicts) και φόβο να αγαπούν και τους δύο τους γονείς ή να εκφράζουν την αγάπη τους για τον ένα γονιό στην παρουσία του άλλου γονιού.
    18. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που πιθανόν να αποστασιοποιηθούν από τον ένα γονιό, καθώς αισθάνονται ότι αδυνατούν να διαχειριστούν το άγχος που τους δημιουργεί η πιο πάνω κατάσταση. Επιπλέον, μπορεί να τείνουν να επιρρίπτουν ευθύνες στον εαυτό τους για τη συγκρουσιακή σχέση των γονιών τους ή πιθανόν να αναγκάζονται να παίρνουν το μέρος του ενός γονιού και να τον υπερασπίζονται, κατά τη διάρκεια τσακωμών, με κίνδυνο τη δημιουργία «ψυχολογικής διάσπασης» («psychological splitting»), δηλαδή, την καταστροφική «εμπέδωση», μέσα τους, ότι, όντως, ο ένας ο γονιός είναι ο «κακός» και ο άλλος είναι ο «καλός».
    Η σημερινή βιβλιογραφία, αναγνωρίζοντας τη σημαντικότητα της ενεργού εμπλοκής και των δύο γονιών στη ζωή των παιδιών, στις περιπτώσεις όπου οι πρώτοι βρίσκονται σε έντονη διαμάχη μεταξύ τους, συστήνει την χρήση δύο εργαλείων, προκειμένου να εκδίδονται διατάγματα, που να ενθαρρύνουν την από κοινού άσκηση γονικών καθηκόντων. Αυτά αφορούν την συμμετοχή των γονιών σε εκπαιδευτικά προγράμματα «αποδέσμευσης» (disengagement programmes) και τη χρήση διαταγμάτων παράλληλης άσκησης γονικών καθηκόντων (Parallel Parenting).

    Το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο δεν είναι απαγορευτικό ως προς την δυνατότητα έκδοσης αποφάσεων κοινής επιμέλειας. Γιατί ν’ αλλάξει οριζόντια και να μην προβλεφθούν θεσμοί και μηχανισμοί για την κατά το δυνατό καλύτερης αξιολόγηση κάθε περίπτωσης;

  • 24 Μαρτίου 2021, 10:18 | Λευτέρης Χατζηγεωργίου

    To 1/3 θα πρέπει να είναι ελάχιστος χρόνος με τον ένα γονέα και να αφορά τη διαμονή στην οικία αυτού (overnight) και φυσικα να συνιστά υποχρέωση του κάθε γονέα.

    Προτείνω την εξής διατύπωση:

    «¨….Ο ελάχιστος χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με διαμονή στην οικιά του, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου του τέκνου…..

  • 24 Μαρτίου 2021, 09:28 | ΣΟΦΙΑ

    Σε ένα θέμα που ταλαιπωρεί τον σύγχρονο κόσμο , έρχεστε με αυτό το νομοσχέδιο να επιβάλλετε μια (πρακτικά ανεφάρμοστη) Σολομώντεια λύση, η οποία έχει χαρακτηριστικά ρομποτικού αυτοματισμού , ισοπεδώνοντας τους ανθρώπους και μετατρέποντας τους σε άβουλα αντικείμενα.
    Σε ένα παντρεμένο ζευγάρι με παιδιά , που αγαπιούνται ,δεν υπάρχει η έννοια του βιβλίου εσόδων-εξόδων στην καθημερινότητά του . Η μέριμνα προς τα παιδιά διαμορφώνεται ανάλογα με τις δυνατότητες, την φύση και την αυτοδιάθεση του καθενός , λαμβάνοντας υπ’όψιν τα τεράστια εμπόδια του κόσμου όπου ζούμε.Αν αυτό το νομοσχέδιο ήταν εφιαλτικό για ένα παντρεμένο ζευγάρι , πόσω μάλλον για ένα διαζευγμένο.
    Ισότητα δεν σημαίνει ίση ποσότητα . Με αυτήν την λογική θα έπρεπε να έχουμε ίσο αριθμό αντρών και γυναικών στον πλανήτη , κι όποιος περισσέυει να του παίρνουμε το κεφάλι .
    Δεν μπορούμε να χωρίσουμε ένα παιδί στα δύο και να το διαλύσουμε , ούτε να επιβαρύνουμε περαιτέρω τις ζωές των χωρισμένων γονέων . Πάταξη του κακού και της δυστυχιάς δεν μπορούμε να κάνουμε, μπορούμε όμως με σωστές κινήσεις να το περιορίσουμε.Η σωστή κίνηση για τα χωρισμένα ζευγάρια είναι να μελετάται από τους αρμόδιους δικαστές ξεχωριστά η κάθε περίπτωση , έχοντας στον νου ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι είναι άνθρωποι που έχουν δικαίωμα στο να ορίζουν και οι ίδιοι(εκτός άλλων) τη ζωή τους.
    Σταματήστε το παράλογο νομοσχέδιο . Είναι τόσο μη ανθρώπινο.

  • 24 Μαρτίου 2021, 08:05 | Ε.Σ.

    Επιπλέον, είναι φανερό, πως με την κατανομή αυτή του χρόνου στο τέλος θα καταλήξει ο ένας γονέας να περνά με το παιδί του τις καθημερινές με όλες τις υποχρεώσεις που ακολουθούν και τις δικές του και του παιδιού, με την μεγάλη πιθανότητα να χάσουν την ευκαιρία να περάσουν μαζί ποιοτικό χρόνο και ο άλλος γονέας θα περνά με το παιδί του τα Σαββατοκύριακα τις γιορτές κτλ. Άδικο το λιγότερο και για το παιδί και για τον έναν εκ των δυο γονέων.

  • 24 Μαρτίου 2021, 08:40 | Ε.Σ.

    Η συνεπιμελεια εφαρμόζεται μόνο σε 10 πολιτείες των ΗΠΑ και στην νότια Γαλλία πειραματικά. Όχι σε όλο τον κόσμο εκτός της Ελλάδος όπως έχει ειπωθει πολλάκις.

    ο νομοσχέδιο αυτό στην πράξη θα είναι καταστροφικό για την ψυχολογία και την ανάπτυξη του ίδιου του παιδιού, το οποίο θα γίνει δυστυχώς ένα βαλιτσάκι του οποίου η βούληση δεν θα εισακούγεται.Δεν θα έχει ένα σταθερό μέρος να ζει μα θα πηγαίνω/έρχεται ανάμεσα ίσως και σε δυο σπίτια και δυο ανθρώπους οι οποίοι θα έχουν εχθρικη διάθεση ανάμεσα τους.

    Εδω έχω μια ερωτηση: Εάν ο ένας από τους δυο γονείς πρέπει λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων να αλλάξει τόπο διαμονής και να εγκατασταθεί σε άλλη πόλη/νομο κτλ, πως θα γίνεται το παιδί να ταξιδεύει? Θα πηγαίνει και σε δυο σχολεία? Και σε δυο φροντιστήρια κτλ? Εάν ο πατέρας πρεπει να αλλάξει πόλη ώστε να βρει μια καλύτερη εργασία, τι θα σημαίνει αυτό? Εάν η μητέρα μετά το διαζύγιο για οικονομικούς λόγους η επειδή για παράδειγμα θα χρειάζεται κάποιον που θα προσέχει το παιδί της όσο αυτή θα δουλεύει, θελήσει να γυρίσει στο πατρικό της, το οποίο θα βρίσκεται σε άλλη περιοχή η πόλη, πως θα μπορεί να εφαρμοστεί ο νόμος στην πράξη? Θα πρέπει η μητέρα να μείνει στην πόλη όπου ζει και ο πρώην σύζυγος και να υποστεί τις συνέπειες? Η θα γίνει το παιδί βαλιτσάκι?

    Εάν ένας από τους δυο γονείς, πχ ο πατέρας λόγω εργασίας, δεν έχει τον απαιτούμενο χρόνο για να περασει με επίβλεψη το παιδί μαζί του, που θα πηγαίνει το παιδί?Υπάρχει κάποια πρόβλεψη?Διότι στην νότια Γαλλία όπου εφαρμόζεται πειραματικά η. συνεπιμελεια έφτιαξαν παιδικά χωριά.Ευχομαι να μην είναι αυτή η κατάληξη.

    Η ενδοοικογενειακή βία, η οποία έχει ήδη με την κρίση του κορονοϊού χειροτερέψει και η οποία είναι τις περισσότερες φορές δύσκολο να αποδειχθεί, θα εκτοξευθεί. Και δυστυχώς τα θύματα θα είναι αναγκασμένα να την υπομένουν. Αμερητοι επιστήμονες, παιδοψυχολόγοι έχουν αποφανθεί επι του θέματος και έχουν δηλώσει πως αυτού του είδους η συνεπιμελεια θα είναι καταστροφική για τον ψυχισμό του παιδιού. Η κυβέρνηση όμως επιλέγει να έχει ως παράδειγμα της για τον νόμο της συνεπιμελειας έναν κύριο, ο οποίος έχει δηλώσει πως οι γυναίκες κακώς καταγγέλουν ενδοοικογενειακή βία προς αυτές η τα παιδιά τους και πως δεν υπάρχει βιασμός σε έναν γάμο/ μια οικογένεια.

    Τέλος τα δικαστήρια θα γεμίσουν από αντιδίκους για το παραμικρό όσον αφορά την ζωή του παιδιού.

  • 24 Μαρτίου 2021, 07:17 | ΠΟΛΥΞΕΝΗ ΠΙΘΑΜΙΤΣΗ

    ΑΡΘΡΟ 1520 ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ.

    Δεν νοείται ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ γονέα/τέκνου. Ο γονέας ΔΕΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΤΕΚΝΟ ΤΟΥ, παρά ανατρέφει και το φροντίζει. Ο δε διαχωρισμός ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ ΚΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, αυτομάτως αναιρεί το άρθρο ….περί ισότητας γονέων και δικαιώματος παιδού να μεγαλώνει και με τους δύο γονείς.
    Το άρθρο 1520 θα έπρεπε να μιλάει για ΙΣΕΣ ΓΟΝΙΚΕΣ ΦΡΟΝΤΙΔΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ.

    Τουλάχιστον, και στην περίπτωση που αυτό δεν τροποποιηθεί, και σύμφωνα πάντα με την Οδηγία της Ευρώπης, αναγκαίο θεωρείται να διορθωθούν τα εξής:

    Παρ. 1: ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΘΕΙ Η ΦΡΑΣΗ: «……. ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης και εφόσον δεν διαταράσσεται η καθημερινότητά του». Εάν διατηρηθεί έτσι όπως είναι, τότε σίγουρα ο δικαστής θα κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλά: Να αποφασίζει σύμφωνα με την πάγια Νομολογία. Ο Δικαστής οφείλει να ΡΥΘΜΙΖΕΙ ΚΑΙ ΌΧΙ ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΙ.

    Να ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ η ΑΟΡΙΣΤΗ φράση » ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ’ σε ΒΙΑ ΤΟΥ ΓΟΝΕΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΚΝΟ. ΚΑΚΟΣ ΣΥΖΥΓΟΣ ΔΕΝ ΣΗΜΑΊΝΕΙ ΚΑΚΌΣ ΠΑΤΕΡΑΣ. Σε διαφορετική περίπτωση θα έχουμε πάλι τις εκατέρωθεν (των γονέων), μηνύσεις για εξύβριση ή απειλή προς τους ίδιους ή προς τους ανιόντες, για εύλογους λόγους.

    Παρ.3. Να αφαιρεθεί η φράση: » κακή ή καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος» ως μία πολύ ΑΟΡΙΣΤΗ ΕΝΝΟΙΑ, καθ’ ομολογία δικηγόρων και δικαστών.
    Ο Νομοθέτης οφείλει να νομοθετήσει με σαφείς ορισμούς, ώστε να προφυλάξει τον πολίτη, από αυθαιρεσίες δικαστών και ερμηνείες κατά την κρίση τους, λαμβάνοντας υπόψη το κακό προηγούμενο των 38 χρόνων.

  • 24 Μαρτίου 2021, 06:07 | Α. ΛΥΤΡΑ

    Η κάθε περίπτωση είναι μοναδική και έτσι πρέπει να κρίνεται , όπως κρίνεται μέχρι σήμερα. Είμαι μητέρα παιδιού με ειδικές ανάγκες και δεν είμαι η μόνη, γνωρίζετε τι σημαίνει μαμά παιδιού με ειδικές ανάγκες ή γνωρίζετε για το σταθερό περιβάλλον ,σταθερό πρόγραμμμα ή αγωγή που πρέπει να παίρνουν τα παιδιά αυτά? Εάν ένα παιδί πρέπει να έχει αγάπη , ασφάλεια και σταθερότητα για την ολόπλευρη σωματική και ψυχική του ανάπτυξη, τα δικά μας παιδιά επιβάλλεται να έχουν σταθερότητα, αγάπη και ασφάλεια. Γνωρίζετε τις καθημερινές δυσκολίες και τις καθημερινές συνεδρίες με ειδικούς ( λογοθεραπεία, εργοθεραπεία και παιδοψυχολόγο ) για μία ήρεμη και όσο πιο φυσιολογική ζωή γίνεται. Όταν περάσαμε πρώτη φορά από τα ΚΕΠΑ , ο πρώην σύζυγος είπε στην επιτροπή ´Η κυρία έχει την επιμέλεια όμως την γονική μέριμνα την έχουμε από κοινού κι εγώ δεν επιθυμώ να περάσει το παιδί μου από επιτροπή ´ Ευτυχώς δεν τον άκουσαν. Δεν έχει αποδεχτεί την καταστασή. Δεν γνωρίζω πότε θα την αποδεχτεί. Σε αυτές τις περιπτώσεις κ. Υπουργέ, τι θα γίνει? Θα πρέπει να τρέχουμε στα δικαστήρια για το εάν θα κάνει το παιδί τις συνεδρίες του ή στο σχολείο εάν θα δεχτεί την βοήθεια ή όχι του ειδικού παιδαγωγού? Σας παρακαλώ πολύ σκεφτείτε πολύ σοβαρά όλα αυτά . Φυσικά και τα Σαββατοκύριακα θα πάει στον πατέρα της όμως μην μου ζητάτε να περάσω άλλη μία σειρά δικαστηρίων για να αποδείξω ότι στη δική μου περίπτωση αυτό θα ήταν ιδιαίτερα επιζήμιο για το ίδιο μου το παιδί. Οι καθημερινές δυσκολίες που αντιμετωπίζει μια μαμά παιδιού με ειδικές ανάγκες είναι τεράστιες, και φυσικά θα ήθελα βοήθεια στα καθημερινά ΟΜΩΣ εάν γνώριζα ότι όντως θα πήγαινε καθημερινά το παιδί στις συνεδρίες , θα συνεργάζονταν με τον ειδικό παιδαγωγό και θα υπήρχε συνεννόηση και όχι με το παραμικρό να απειλεί με μηνύση, όπως έτυχε επειδή μία καθημερινή δεν μίλησε στο τηλέφωνο με το παιδί επειδή αποκοιμήθηκε στο αυτοκίνητο και δεν ήθελα να την ξυπνήσω .

  • 24 Μαρτίου 2021, 02:19 | ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

    Κάθε περίπτωση χωρισμένης οικογένειας είναι ξεχωριστή με διαφορετικές ιδιαιτερότητες η κάθε μια. Για το λόγο αυτό πρέπει το δικαστικό σώμα να ελέγχει και να κρίνει κατά περίπτωση και όχι οριζόντια.
    Θεωρώ ότι ο νόμος αυτός θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα σε γονείς και παιδιά
    και γι αυτό δεν πρέπει να ψηφιστεί.

  • 24 Μαρτίου 2021, 02:04 | Φακιτσα θεοδωρα

    ΕΙΝΑΙ ΕΓΓΛΗΜΑ ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ ΑΥΤΟ .
    ΕΙΜΑΙ ΔΙΑΖΕΥΓΜΕΝΗ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΕΝΝΑ.
    ΠΗΡΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΙ ΕΦΥΓΑ.

    ΚΡΥΒΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ.
    ΓΟΝΙΟΣ ΓΙΝΕΣΑΙ ….
    ΔΟΞΑΖΩ ΚΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΤΟΤΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΩ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΨΗΦΗΣΟΥΝ…
    ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΝΟΜΟΙ ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ..
    Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΝΑ ΦΥΛΑΞΕΙ.

  • 24 Μαρτίου 2021, 00:10 | Χ.Χρυσόπουλος

    Το συμφέρον του τέκνου πρωτίστως εξυπηρετείται από την ισόχρονη φυσική
    παρουσία και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του. Η ρύθμιση οφείλει να ισχύει καθολικά και υπέρ του τέκνου που γεννήθηκε εκτός γάμου.

  • 24 Μαρτίου 2021, 00:21 | Λ ΓΙΩΤΑ

    ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΙΔΙΕΣ !
    ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ Η ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΝΑ ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ !
    ΣΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΔΙΑΖΥΓΙΑ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΣΤΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ !!!!
    ….ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΛΥΘΕΙ ΜΕ ΕΝΑΝ ΝΟΜΟ ΠΟΥ ΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ !!!!
    ΚΑΙ ΜΗ ΤΡΕΛΑΘΟΥΜΕ ΤΩΡΑ, ΠΟΣΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ ΕΧΟΥΝ ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΙΣΕΙ ?????????????
    ….ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΓΓΕΛΘΕΙ ΚΑΝ !!!!!!!!!!!!
    ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ !!!!
    ΜΗ «ΔΈΣΕΤΕ» ΟΥΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΕΝΑΝ ΝΟΜΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ !!!!!

  • 24 Μαρτίου 2021, 00:53 | ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Χ. ΒΑΣΙΛΑΚΑΚΗΣ

    Πρόταση πρόσθεσης στο τέλος της παραγράφου 1 του άρθρου 1520:

    Όταν δεν υφίσταται οι παραπάνω εξαιρετικά σοβαροί λόγοι και εφόσον οι γονείς κατοικούν στο ίδιο γεωγραφικό διαμέρισμα και σε κοντινή απόσταση, ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα δεύτερο (1/2) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας.

    Σας ευχαριστώ.

  • 23 Μαρτίου 2021, 23:48 | Κωνσταντίνος Σφακιανάκης

    Εμμονική επιμονή σε αυτόν το νόμο που θα διαλύσει ολοκληρωτικά τον θεσμό της οικογένειας αλλά και τα ίδια τα παιδιά.

    Η ΝΔ καταστρέφει όχι μόνο τον εαυτό της αλλά και την ίδια την Ελλάδα.

  • 23 Μαρτίου 2021, 23:44 | ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΕΤΖΕΛΟΣ

    1.Να γίνει κανόνας η ισόχρονη άσκηση της γονικής μέριμνας από τους γονείς, με εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου στις οικίες αμφοτέρων

    2.Οι στενότεροι δεσμοί του τέκνου με ένα γονέα, εφόσον επιτεύχθηκαν με μεθόδους αποξένωσης και παραβίαση δικαστικών αποφάσεων, να μη δίδουν σ’ αυτόν την αποκλειστική επιμέλεια

    3.Να διασφαλισθεί το τεκμήριο 1/3 χρόνου επικοινωνίας γονέα – τέκνου, με αποκλεισμό των εξαιρέσεων «κακής και καταχρηστικής» άσκησης της (εφόσον δεν διασαφηνισθούν πλήρως ως έννοιες) και των «συνθηκών διαβίωσης και καθημερινότητας» του τέκνου

  • 23 Μαρτίου 2021, 23:33 | Ε.Ν.

    Στο όνομα της ισότητας βλέπω πολλοί πατεράδες το ρίχνουν ότι έχουν δικαίωμα να βλέπουν με ίσο χρόνο το παιδί τους, στα λόγια πολύ απλό,… δεν αντιλέγω να το δουν αν το θέλουν τόσο πολύ και μπορούν,… αν και ήδη με τον υπάρχοντα νόμο μπορούν να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους νομικά, εφόσον πιστεύουν πως πραγματικά αδικούνται…οπότε δεν υπάρχει ουσιαστικό πρόβλημα ιδίως όταν το ζεύγος χωρίζει χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και γενικά τα διακρίνει η μεταξύ τους συνεννόηση!
    Γιατί μέχρι τώρα όμως αυτοί που φωνάζουν ότι αδικούνται δεν το κατάφεραν;…μήπως δεν βρέθηκαν ικανοί και να πληρούν τις προϋποθέσεις; μήπως δεν τους ενημέρωσε κανείς για το πως μπορούν να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους;…εν πάση περιπτώσει μιας και αναφέρουν την ισότητα, θα υπενθυμίσω ότι 1ον άλλο ισότητα και άλλο ομοιότητα είμαστε ίσοι στα δικαιώματα αλλα όχι όμοιοι, η μάνα κυοφορεί στα σπλάχνα της το παιδί με κίνδυνο της ζωής της και μόλις γεννιέται το παιδί, ενστικτωδώς την μυρωδιά της μάνας του αποζητάει για την επιβίωσή του και αυτό ισχύει τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια της ζωής του όλοι το ξέρουμε αυτό ακόμη και οι ίδιοι…
    2ον στον εργασιακό τομέα μπορεί να έχουμε (φαινομενικά) ίσες ευκαιρίες αλλά ξέρουμε πολύ καλά ότι στις περισσότερες θέσεις βρίσκονται άντρες ακριβώς για αυτήν την ανόμοιότητα της φύσης που έχουμε…κακά τα ψέμματα η γυναίκα καλείται να παρευρίσκεται εκ φύσεως ιδίως τον πρώτο καιρό κοντά στο παιδί της με αποτέλεσμα πολλές φορές και να χάνει την εργασία της!
    3ον πόσοι πατεράδες λόγω της δικής τους εργασίας και τρόπου ζωής τους, λείπουν απ’το σπίτι και δεν μπορούν να παρευρίσκονται κοντά στο παιδί τους τόσο όσο η μητέρα;…Ας μην κρυβόμαστε είναι και από τις πιο συνηθισμένες αιτίες διαζυγίου…τί θα γίνεται τότε θα το πηγαίνει στην γιαγιά του;…μα το πρόβλημα είναι ότι δεν το βλέπει…έτσι δεν είναι;
    4ον φανταστείτε στην περίπτωση ενδοοικογενειακής βίας η οποία έχει σημειώσει δραματική αύξηση τον τελευταίο καιρό λόγω πανδημίας και επίσης ας μην κρυβόμαστε η πλειοψηφία είναι περιπτώσεις βίας ανδρών κατά των γυναικών τους αλλά και των παιδιών τους…πιστεύετε πως είναι σωστό οι αδύναμοι των καταστάσεων αυτών με μία αυτόματη συνεπιμέλεια που ισοδυναμεί με τακτή υποχρεωτική συνεύρεση των θυμάτων με τον θύτη, θα ήταν η λύση στο πρόβλημα;…Αυτό είναι τουλάχιστον ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΌ να μην το προσέξετε!!!
    ΠΡΟΣΟΧΉ αυτός ο νόμος κρύβει πολλές παγίδες που περνάνε στα ψιλά γράμματα…η απόφαση που θα πάρετε τώρα θα έχει ανάλογο αντίκτυπο κοινωνικά στο μέλλον, σκεφτείτε διπλά πριν ψηφίσετε το οτιδήποτε δείτε το θέμα από όλες τις απόψεις με πολύ σοβαρότητα…αφορά κυρίως την ζωή των παιδιών μας που είναι το μέλλον του τόπου μας αν αυτό ακόμη σας αγγίζει!
    Ευχαριστώ για την ευκαιρία έκφρασης των προβληματισμών μου και ελπίζω να εισακουστούν!

  • 23 Μαρτίου 2021, 23:19 | Ελενα Φωτίου

    Kαλησπέρα σας είμαι κάθετα αντίθετη στο θέμα της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας γιατί πιστεύω πως είναι ανεφάρμοστη στην πράξη. Δεν μπορείς να απαιτείς να έχει υποχρεωτικά το 1/3 του χρόνου του παιδιού ο ένας γονιός συνήθως ο πατέρας.Αυτά τα θέματα πρέπει να τα ρυθμίζει το χωρισμένο ζευγάρι μεταξύ του.Αν π.χ. ο πατέρας δεν μπορεί λόγω δουλειάς να έχει το 1/3 του χρόνου του παιδιού ετήσια, το παιδί με ποιον θα βρίσκεται με την νταντά του πατέρα ή την γαιγιά. Γιατί να μην είναι με την μητέρα του που θα το φροντίσει και καλύτερα?
    Επίσης κάποιοι πατεράδες ή σπάνια και μητέρες είναι κακοποιητικές απέναντι στα παιδιά τους για ποιον λόγο να έχουν συνεπιμέλεια αυτοί οι γονείς και ΟΧΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΤΟΝ ΓΟΝΙΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ.
    Γι’αυτούς και για πολλούς άλλους λόγους πιστεύω πως δεν πρέπει να θεσπιστεί η Υποχρεωτική Συνεπιμέλεια των διαζευμένων ζευγαριών….

  • 23 Μαρτίου 2021, 22:04 | ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΠΛΕΤΣΟΣ

    Ο χρόνος επικοινωνίας 1/3 δεν πρέπει να είναι μαχητο τεκμήριο, αλλά το 1/3 πρέπει να είναι το ελάχιστο υποχρεωτικό ποσοστό επικοινωνίας.
    Το άρθρο 1520 να τεθεί ως εξής «Σε περίπτωση που το τέκνο διαμένει αποκλειστικά με έναν από τους γονείς, ο άλλος έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της επικοινωνίας με το τέκνο η οποία ρυθμίζεται με συμφωνία των γονέων, άλλως αποφασίζει το δικαστήριο, αφού προηγηθεί υποχρεωτικά δικαστική μεσολάβηση ή διαμεσολάβηση. Στην επικοινωνία περιλαμβάνεται τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο είναι τουλάχιστον το 1/3 του συνολικού χρόνου του ανηλίκου, δύναται όμως να αυξηθεί εως το ½ του συνολικού χρόνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία κατά του τέκνου ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου. Τα σχετικά με την επικοινωνία καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 1511.»

  • 23 Μαρτίου 2021, 22:59 | ΜΠΕΡΤΟΣ Γ.

    επιτέλους να έχουμε δικαίωμα στην συνεπιμέλεια όπως σε όλη σχεδόν την Ευρώπη, δηλαδή ίσος χρόνος , ίσες υποχρεώσεις, μεταφερόμενη οικία . Ν α σταματήσει επιτέλους η εκμετάλλευση των παιδιών.Με την επικοινωνία μόνο στο 1/3 , και καμία ουσιαστική συμμετοχή στις αποφάσεις για τα παιδιά μας δεν υπάρχει ουσιαστική μεταρρύθμιση.

  • 23 Μαρτίου 2021, 22:44 | Σταύρος

    Με αυτό το νομοσχέδιο θα δημιουργήσετε αδιανόητα προβλήματα πρωτίστως στα παιδιά και ύστερα στις μητέρες.

    Το μείζων θέμα στον χωρισμό γονέων είναι τα παιδιά. Ο νόμος που ισχύει τώρα δίνει το δικαίωμα στους γονείς να ασκούν από κοινού επιμέλεια εφόσον το θέλουν. Το πρόβλημα εναπόκειται στην υποχρεωτική συνεπιμέλεια που θέλετε να φέρετε με αυτό το νομοσχέδιο. Το υποχρεωτικό δεν είναι καλό και ενέχει πολλούς κινδύνους.

    Είναι αδύνατον να ασκηθεί υποχρεωτικά η συνεπιμέλεια από δύο γονείς που χώρισαν κάτω από άσχημες συνθήκες και πόσο μάλλον όταν έχει υπάρξει και βία (ψυχολογική ή σωματική) ή ακόμα χειρότερα παράβαση της γενετήσιας πράξης.
    Δεν μπορεί ο νόμος να υποχρεώνει το θύμα να είναι σε συνεχή και καθημερινή επαφή με τον θύτη και μάλιστα αν προσπαθήσει να διαφύγει από την κόλαση που ζει, να υπάρχει η πιθανότητα να χάσει ακόμα και την επιμέλεια του παιδιού!! Το νομοσχέδιο αυτό δεν προστατεύει ούτε τα παιδιά, ούτε τις μητέρες.

    Σε ένα απόλυτα συγκρουσιακό περιβάλλον οι επιπτώσεις στην ψυχολογία του παιδιού είναι καταλυτικές για την ανάπτυξη του. Για ποιο λόγο το παιδί να πρέπει -ακόμα και μετά τον επώδυνο για αυτό χωρισμό των γονέων του- να πρέπει να συνεχίζει να ζει σε ένα τέτοιο περιβάλλον αφού η καθημερινή επαφή των χωρισμένων γονέων θα είναι γεμάτη εντάσεις;;;; Και αν οι συγκρούσεις και η βία αφορούν μόνο τους γονείς τι γίνεται όταν αφορά και το παιδί ;;;;;

    Παραθέτω μέρος του άρθρου 14 που εγείρει πολλά ερωτηματικά.

    Το δικαστήριο, στις περιπτώσεις του προηγούμενου εδαφίου, δύναται να αφαιρέσει από τον υπαίτιο γονέα την άσκηση της γονικής μέριμνας ή την επιμέλεια, ολικά ή μερικά, και να την αναθέσει αποκλειστικά στον άλλο γονέα, καθώς επίσης να διατάξει κάθε πρόσφορο μέτρο προς διασφάλιση του συμφέροντος του τέκνου. Αν συντρέχουν στο πρόσωπο και των δύο γονέων οι περιπτώσεις του δευτέρου εδαφίου, το δικαστήριο μπορεί να αναθέσει την πραγματική φροντίδα του τέκνου ή ακόμα και την επιμέλειά του ολικά ή μερικά σε τρίτο ή και να διορίσει επίτροπο.

    Γιατί η επιμέλεια δεν περνάει σε συγγενή πρώτου βαθμού;; Ποιοι είναι οι “τρίτοι” και ο “επίτροπος” που αναφέρουν οι νομοθέτες στο άρθρο ;;;;; Τα παιδιά τα ρωτήσατε αν θέλουν να έχουν την επιμέλεια τους άγνωστοι προς αυτούς ;;;;

    Επίσης την δήλωση του προέδρου Πρωτοδικών κ. Πλαγάκου πως μπαμπάδες με πολιτική επιρροή και οικονομική επιφάνεια προωθούν αυτό το νόμο φαίνεται πως δεν την έχετε καν λάβει υπόψην σας.

    Ο νόμος αυτός θα φέρει τεράστια δεινά στα παιδιά και στις μητέρες και θα αποθαρρύνει σε μέγιστο βαθμό τα νέα ζευγάρια να παντρευτούν και να κάνουν οικογένεια. Δυστυχώς αυτός ο νόμος είναι αντικίνητρο.

  • 23 Μαρτίου 2021, 22:07 | ΝΑΤΑΛΙΑ

    Το μόνο σίγουρο είναι ότι με αυτό τον νομοσχέδιο»έκτρωμα» οι μόνοι χαμένοι θα είναι τα παιδιά. Γιατί η συνεπιμέλεια να είναι υποχρεωτική? Πώς δύο γονείς που οι σχέσεις ανάμεσά τους είχαν φτάσει σε εφιαλτικό σημείο, με σωματική και ψυχολογική καθημερινή βία, που δεχόταν η μία ή η άλλη πλευρά, να κατορθώσουν να συνεργαστούν ομαλά για το καλό των παιδιών τους? Εύλογο ερώτημα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα παιδιά θα γίνουν «μπαλάκι» με σοβαρά ψυχολογικά τραύματα και αφού αποδειχθεί ότι τελικά οι γονείς για μια ακόμη φορά δεν μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους, τελικά ποιός θα αναλάβει την επιμέλεια του παιδιού; Μήπως τα κοινοβιακά ιδρύματα που «ανθίζουν» σαν τα μανιτάρια παγκοσμίως; Το νομοσχέδιο αυτό δεν πρέπει να ψηφιστεί.

Σχόλια 1 2 3 4 5 6 … 36