Αρχική Σύμφωνο ΣυμβίωσηςΆρθρο 01: Σύσταση

Άρθρο 01: Σύσταση

Η συμφωνία δύο ενήλικων προσώπων, ανεξάρτητα από το φύλο τους, με την οποία ρυθμίζουν τη συμβίωσή τους (σύμφωνο συμβίωσης) καταρτίζεται αυτοπροσώπως με συμβολαιογραφικό έγγραφο. Η ισχύς της συμφωνίας αρχίζει από την κατάθεση αντιγράφου του συμβολαιογραφικού εγγράφου στο ληξίαρχο του τόπου κατοικίας τους, το οποίο καταχωρίζεται σε ειδικό βιβλίο του Ληξιαρχείου.

Σχόλια 1 … 43 44 45 46 47 … 50
  • 22 Νοεμβρίου 2015, 19:53 | ΒΑΪΑ Σ.

    ΔΙΑΦΩΝΩ ΚΑΘΕΤΑ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ Η ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ!

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 19:50 | ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣ

    ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ ΡΙΖΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΝΟΣΧΕΔΙΟΥ ΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ ΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ. ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 19:03 | ΣΟΦΙΑ Κ

    ΔΙΑΦΩΝΩ ΚΑΘΕΤΑ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ.ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ.ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 19:15 | Δημήτριος

    Θεωρώ απαράδεκτη την ψήφιση νόμου για το «Σύμφωνο Συμβίωσης» στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 18:33 | ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ

    Είμαι κάθετα αντίθετος με το σύμφωνο συμβίωσης.
    Δεν είναι δυνατό κάτι τέτοιο να γίνει νόμος του κράτους.
    Να αποσυρθεί άμεσα!

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 18:51 | Γαβριήλ Παπαδόπουλος

    1. Διαφωνώ. Τορπιλίζεται η οικογένεια, η ομαλή ανάπτυξη παιδιών, η παράδοση, η φύση, εν ονόματι των δικαιωμάτων. Θεσπίζονται εταιρείες και συμφωνητικά. Δεν τα χρειαζόμαστε.Επισημοποιείται η εξαίρεση, χωρίς κρατική δαπάνη. Είναι νωρίς για τέτοιους πειραματισμούς. Εχουμε τόσα άλλα προβλήματα και οι δεξαμενές σκέψεις δαπανώνται για τα τριτεύοντα. Αντί να προχωρήσουν τα της πλειοψηφίας, δίνεται προτεραιότητα στα της μειοψηφίας.

    2. Αν προχωρήσει, κατά τον τίτλο του Υπουργείου, ορθόν είναι να επιτρέπεται και μεταξύ περισσοτέρων, εφόσον βούλονται ελεύθερα. Αλλως δεν έχουμε ισονομία.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 18:15 | ΣΤΑΥΡΟΣ

    ΔΙΑΦΩΝΩ

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 18:40 | Βασιλική

    ΔΙΑΦΩΝΩ με το σύμφωνο συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών.Είμαστε μια ορθόδοξη χριστιανική χώρα, ακολουθώντας τους κανόνες της πίστεώς μας.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 17:10 | ΜΑΡΙΑ

    ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 17:10 | ΚΥΡΙΑΚΗ

    ΔΙΑΦΩΝΩ με το σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 17:46 | Πέτρος-Αθανασία

    ΔΙΑΦΩΝΩ με το σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών.
    Ως Έλληνας πολίτης το σέβομαι-ανέχομαι ως κοινωνικό φαινόμαινο, ΔΙΑΦΩΝΩ κάθετα με την κατοχύρωσή του με νόμο του κράτους

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 16:36 | Γιάννης Aρκάς

    επιτέλους καιρός ήταν να έχουν όλοι ίσα δικαιώματα σ’ αυτήν την χώρα! Θα μπορούσε να ηταν και καλύτερο το νομοσχέδιο αλλά πάλι καλά να λέμε. Γι αρχή καλό είναι μέσα στο τόσο σκοτάδι που επικρατεί απο μια μειοψηφία βυζαντινιστών και μεσαιωνιστών φανατικών θρησκόληπτων γεμάτων μίσος που μας δείχνουν τι πραγματικά εστί… χριστιανική αγάπη αυτό το νομοσχέδιο φαίρνει μια ακτίδα φωτός και μας πάει ένα βήμα πιό κοντά στο κοσμικό κράτος.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 16:19 | Αντιγονη

    Διαφωνώ με το σύμφωνο συμβίωσης. Είναι απαρεδεκτο.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 16:51 | ΝΙΚΟΣ

    Δεν συμφωνω με το συμφωνο συμβιωσης, να μην ψηφηστεί.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 15:51 | Φωτεινή

    Ο θεός έφτιαξε δύο φύλα . Τον άνδρα και την γυναίκα.
    Δεν συμφωνώ με την κατάθεση προς ψήφιση του νομοσχεδίου αυτού.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 15:44 | Αθανάσιος Τόλης

    Τελείως απαράδεκτο το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης διότι με προσβάλει ως άνθρωπο. Αισθάνομαι ότι ακόμα και με την υποβολή του ως πιθανό νομοσχέδιο προς ψήφιση καταπατείται με τρόπο προκλητικό το 1ο άρθρο του συντάγματος.-

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 15:56 | Νίκος

    Παρακολουθώντας τα σχόλια της διαβούλευσης, έχω την αίσθηση ότι πολλά από αυτά βρίσκονται εκτός θέματος.
    Το ερώτημα που τίθεται στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου δεν είναι το αν οι ομοφυλόφιλοι θα έχουν ανθρώπινα δικαιώματα ή όχι.

    Οι ομοφυλόφιλοι έχουν ήδη αναμφισβήτητα κατοχυρωμένα όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πιστεύει κανείς ότι υπάρχουν ομοφυλόφιλοι στη χώρα μας οι οποίοι στερούνται εξαιτίας του σεξουαλικού του προσανατολισμού, το δικαίωμα στη ζωή, το δικαίωμα στην ελευθερία, το δικαίωμα στο λόγο και την έκφραση, το δικαίωμα στην ιδιοκτησία, το δικαίωμα στη μόρφωση, το δικαίωμα στο εκλέγειν και εκλέγεσθαι κλπ; Αντιθέτως διαπιστώνει εύκολα κανείς ότι έχουν ιδιαίτερα ενεργή δημόσια παρουσία.

    Τα θέματα που ουσιαστικά θέτει το παρόν σχέδιο νόμου είναι τα εξής:
    1) το αν η ομοφυλοφιλική σχέση θα θεσμοθετηθεί από το κράτος και θα γίνει κοινωνικά αποδεκτή ως φυσιολογική και ισότιμη με την ετεροφυλοφιλική
    2) το αν τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια θα αποκτήσουν τη δυνατότητα – σε δεύτερο χρόνο με επόμενο νομοσχέδιο, έχοντας πλέον αποκτήσει τη θεσμική μορφή του παρόντος νομοσχεδίου – να υιοθετούν παιδιά.

    Επ’ αυτών των δύο ερωτημάτων οφείλουμε ως Έλληνες πολίτες να τοποθετηθούμε για το τι θέλουμε να ισχύσει στην ΔΙΚΗ ΜΑΣ κοινωνία.

    Προσωπικά πιστεύω ότι το παρόν νομοσχέδιο πρέπει να ΑΠΟΡΡΙΦΘΕΙ διότι ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ:
    1) Δεν ενισχύει τα ανθρώπινα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, διότι αυτά είναι ήδη κατοχυρωμένα, όπως αναφέρω παραπάνω.
    2) Δεν αντικατοπτρίζει το κοινό λαϊκό αίσθημα της ελληνικής κοινωνίας στο θέμα της ομοφυλοφιλίας.
    3) Αντιθέτως προσπαθεί να χειραγωγήσει το ελληνικό λαϊκό αίσθημα προς συγκεκριμένη κατεύθυνση η οποία μας υποδεικνύεται από τους λαούς της δυτικής Ευρώπης.
    4) Εθελοτυφλούμε αν επιμένουμε να θεωρούμε την ομοφυλοφιλία ως κάτι φυσιολογικό και υγιές διότι η ίδια η φύση το διαψεύδει.
    5) Η ομοφυλοφιλία ως τρόπος ζωής οδηγεί σε ψυχοσωματικά αδιέξοδα από τα οποία οφείλουμε να προφυλάξουμε τις μελλοντικές γενιές, σεβόμενοι απόλυτα την αξία των ανθρώπων που βιώνουν αυτή την κατάσταση είτε είναι επιλογή τους είτε όχι.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 13:56 | Αγγελική

    ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ. Ο ΘΕΟΣ ΕΠΛΑΣΕ 2 ΦΥΛΑ, ΟΧΙ 3. ΕΥΛΟΓΗΣΕ ΤΟ ΓΑΜΟ ΑΝΔΡΟΣ ΜΕ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΟΧΙ ΑΝΔΡΟΣ ΜΕ ΑΝΔΡΑ ΟΥΤΕ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΓΥΝΑΙΚΑ. ΕΚΤΟΣ ΑΥΤΟΥ, ΟΛΗ Η ΦΥΣΗ ΕΤΣΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ. ΤΑ ΑΡΣΕΝΙΚΑ ΠΑΝΕ ΜΕ ΤΑ ΘΗΛΥΚΑ, ΟΧΙ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΦΥΛΟΥ

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 13:23 | Εμμέλεια

    ΔΙΑΦΩΝΩ! Δικαίωμα κάθε ανθρώπου να επιλέγει κάποιο τρόπο ζωής αλλά δεν είναι υποχρέωση του κράτους να θεσμοθετεί αλλά αντίθετα οφείλει να προστατεύει την κοινωνία από καταστάσεις που οδηγούν σε ηθικά και κοινωνικά προβλήματα!!

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 13:33 | Βασίλειος

    Σε μία χώρα που το σύνταγμα της αρχζει με την επίκληση στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίου Τράδος,στο όνομα της ελευθερίας προσπαθητε να νομιμοποιήσετε κάτι που δέν υπάρχει πουθενά στο ζωικό βασίλειο.
    Δικαίωμα των συνανθρωπων μας να ζησουν στην προσωπική τους ζωη οπως θέλουν,αλλα οχι και να το νομιμοποιησουμε και να το επιβραβεύσουμε.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 13:28 | Χριστίνα

    Διαφωνώ με το σύμφωνο συμβίωσης. Να μην ψηφιστεί.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 13:40 | Χαρίκλεια

    ΟΧΙ στο σύμφωνο συμβίωσης.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 13:18 | μακκαβαίος

    Μετά τη μεγάλη λαϊκή αποδοκιμασία της νομικής αναγνώρισης της ομοφυλοφιλικής «οικογένειας» οφείλετε να αποσύρετε αυτό το νομοσχέδιο κ. Παρασκευόπουλε. Αν είστε δημοκράτης. Στην Ελλάδα είμαστε ακόμα Ορθόδοξοι όσο και αν ενοχλούνται κάποιοι και παρά τη προπαγάνδα που μας ταΐζουν τα ΜΜΕ

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 13:12 | ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΣΤΡΑΒΟΔΗΜΟΥ

    Το σχέδιο νόμου «σύμφωνο συμβίωσης και άλλες διατάξεις» και συγκεκριμένα το κεφάλαιο πρώτο του σχεδίου, που έχει τίτλο «σύμφωνο συμβίωσης», επιχειρεί να νομιμοποιήσει μία παρά φύσιν σχέση μεταξύ ανθρώπων, εφ΄όσον τα άτομα αυτά επιτρέπεται σύμφωνα με το σχέδιο νόμου να έχουν το ίδιο φύλο. Η ίδια η φύση, καθορίζει ανέκαθεν τα όρια του φυσιολογικού (κατά φύσιν) μεταξύ των ανθρωπίνων σχέσεων, που είναι η συμβίωση ετεροφύλων. Κάθε λοιπόν παραβίαση των φυσιολογικών αυτών ορίων, αντιτίθεται στο νόμο της φύσεως, που είναι έμφυτος και σύμφωνος με τον άγραφο νόμο της συνειδήσεως κάθε ανθρώπου. Η φύση, εκδικείται όταν παραβιάζεται. Τα αποτελέσματα της παράβασης των ορίων της φύσεως, τα ζούμε όλοι: π.χ. το κοτόπουλο που το μεγαλώνουμε παρά φύσιν με ορμόνες και άλλες χημικές ουσίες στις 40 ημέρες αντί για τις 180 ημέρες, την αγελάδα που την κάνουμε να παράγει 12 τόνους γάλα ετησίως αντί για 700 κιλά, κλπ, θα μας εκδικηθούν και πράγματι μας εκδικούνται όταν τα καταναλώσουμε, με τις γνωστές σε όλους μας ολέθριες συνέπειες. Έτσι και η παραβίαση της κατά φύσιν ετεροφυλικής σχέσης των ανθρώπων, με την μετατροπή της σε παρά φύσιν ομοφυλικής, θα εκδικηθεί όσους την εφαρμόσουν και θα έχει ολέθριες συνέπειες για αυτούς.Το Δημοκρατικό Κράτος, έχει θεσπισθεί για να προασπίζει το δίκαιο, το κατά φύσιν, το κοινό συμφέρον, τιμωρώντας το άδικο, το παρά φύσιν και ό,τι αντιτίθενται στο κοινό συμφέρον. Εάν το Δημοκρατικό Κράτος, προασπίσει διά νόμου την παρά φύσιν ομοφυλική σχέση, αφενός δρά ενάντια στον σκοπό ύπαρξής του, αφετέρου επεκτείνει τις ολέθριες συνέπειες αυτής της παρά φύσιν συμβίωσης του ομοφύλου «ζευγαριού»,στην ευρύτερη κοινωνία, στους υπόλοιπους πολίτες, οι οποίοι δεν φταίνε για να υποστούν τις συνέπειες αυτές. (Με την ίδια λογική, το «Δημοκρατικό» Κράτος, θα αναμένουμε να συντάξει στο μέλλον σχέδιο νόμου για τη νομιμοποίηση μιάς άλλης παρά φύσιν καταστάσεως του ανθρώπου, όπως αλκοολισμός, κλοπή, χαρτοπαιξία, πρόκληση σωματικών βλαβών σε τρίτους, πρόκληση ψυχικών βλαβών σε τρίτους, κλπ). Εάν κάποιος άνθρωπος, επιθυμεί την ομοφυλική σχέση, είναι βεβαίως ελεύθερος να το πράττει, αλλά ιδιωτικά, χωρίς να προσβάλλει τη δημόσια αιδώ, χωρίς να δημοσιοποιεί το πάθος του. Το εν λόγω «σύμφωνο συμβίωσης», εάν ψηφισθεί, δίνει από το νόμο το δικαίωμα στον άνθρωπο αυτό να κυκλοφορεί ελεύθερος μετά του συντρόφου του ως «ζευγάρι», δημοσιοποιώντας το πάθος του, την αδυναμία του, που σε κάθε περίπτωση αποτελεί αρνητικό πρότυπο και παράδειγμα προς αποφυγή για την (υγιή) κοινωνία ανθρώπων. Περαιτέρω, το επόμενο βήμα, θα είναι η επέκταση υιοθέτησης τέκνων από τα ομόφυλα «ζευγάρια», τα οποία και θα είναι τα κατ΄εξοχήν θύματα, τα πιο αθώα μάλιστα θύματα της παρά φύσιν συμβίωσης.
    Ζούμε στην Ελλάδα που ανέκαθεν αγκάλιαζε με σεβασμό την ετεροφυλική σχέση, την οικογένεια και την συνέχιση της ζωής που αυτή συνεπάγεται. Ποτέ η Χώρα μας δεν πήγε κόντρα στη φύση, κόντρα στο νόμο του Θεού που τα έπλασε όλα τέλεια και φυσιολογικά. Ποτέ στην Χώρα μας δε νομοθετήθηκε κάτι που να διασαλεύει την τάξη της φύσεως και να προβάλλει τα ανθρώπινα πάθη όπως είναι η ομοφυλοφιλία, ως δήθεν ομαλές και φυσιολογικές σχέσεις. Η ευθύνη της επιλογής οποιουδήποτε επιθυμεί ομοφυλοφιλική σχέση, οφείλει να παραμείνει (και με την νομοθεσία της Πολιτείας) άκρως ιδιωτική και απόρρητη θα λέγαμε υπόθεση, που δεν θα γίνεται κάν αντιληπτή στον γείτονα, στον συνάνθρωπο, διότι είναι πάθος του οποίου η δημοσιότητα – όπως και κάθε άλλου πάθους – προκαλεί ζημιά στην προσωπικότητα του πλησίον, στα ήθη της κοινωνίας. Πόσο μάλλον, όταν αυτή η δημοσιότητα, έχει και την «σφραγίδα» της Πολιτείας.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 13:10 | Κωνσταντίνος

    θα σας παρακαλέσω θερμά να αποσύρετε το «Σύμφωνο Συμβίωσης» γιατί είναι ενάντιο στην Ιστορία και την Αγία Παράδοση της Εκκλησίας μας,του Έθνους μας και του τόπου μας.
    Δε συμφωνώ με τη δια νόμου κατωχύρωση συμβίωση ομόφυλων ζευγαριών.

    Με εκτίμηση
    Κωνσταντίνος

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 12:07 | ΚΟΥΣ .ΙΩΑΝΝΑ

    ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ.
    ΑΙΣΧΟΣ. ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΩΣ.
    Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 12:32 | Κ.ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ

    Όχι να αποσυρθεί αμέσως.
    ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 12:58 | Κ. ΕΛΛΗ

    ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ.
    ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 12:12 | ΑΛΕΞΙΑ Κ.

    ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ. ΔΗΛΩΝΩ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΖΗΤΩ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 11:29 | Στέφανος

    ΟΧΙ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΌΜΟΡΑ Η ΕΛΛΑΔΑ!
    ΑΣ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΟΥΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΤΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ!
    ΤΩΡΑ ΚΥΡΙΟΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΑΥΤΟ ΕΠΕΙΓΕΙ;
    Η ΕΛΛΑΔΑ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣΕΦΑΡΜΟΖΕΤΕ ΕΝΤΟΛΕΣ!
    Η ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ ΧΡΕΙΆΖΕΤΕ ΣΤΗΡΗΞΗ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΤΗΝ ΣΚΟΤΏΝΕΤΕ ΜΕ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΣΦΑΙΡΑ ΑΠΌ ΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ!
    ΑΓΙΕ ΠΑΙΣΙΕ ΚΑΙ ΑΓΙΕ ΠΟΡΦΎΡΙΕ ΔΕΗΘΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΌ ΜΑΣ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ!
    ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.
    ΣΤΕΦΑΝΟΣ

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 09:41 | αλέξης αλεξόπουλος

    Μιας και (απο ότι φαίνεται) φτάνουμε στο τέλος της διαβούλευσης, αποφάσισα να κάνω ένα πόστ με πλούσιο επιστημονικό υλικό όσον αφορά τον σεξουαλικό προσανατολισμό, το κοινωνικό φύλο και την ομοφυλοφιλια στην φύση. (σε όποιον δεν αρέσει η αλήθεια, ξυδάκι), αφού η σχέση κάποιων με την πρόσφατη επιστημονική γνώση είναι… απαρχαιωμένη, θα τους κάνουμε την χάρη να τους μορφώσουμε εδώ ( η τουλάχιστον να κάνουμε την προσπάθεια αυτή)

    Σεξουαλικός προσανατολισμός και ομοσεξουαλικότητα

    https://www.youtube.com/playlist?list=PL60FE149F5B0B2517

    ταυτότητα φύλου και κοινωνικό φύλο

    https://www.youtube.com/playlist?list=PL60FE149F5B0B2517

    Η ομοφυλοφιλια στην Φύση και στο ζωικό βασίλειο (και γενικά όλο το φάσμα της σεξουαλικότητας). αυτό το προτείνω ανεπιφύλακτα σε μια υποτιθεμένη βιολόγο εδώ μέσα που προφανώς πρέπει να σκίσει τα πτυχία της και την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος της. Ο νοών νοήτω

    https://www.youtube.com/playlist?list=PL284C02DB2EE9F06C

    Ομοφοβία: αποδεδειγμένα Ψυχική διαταραχή

    google τον ορισμό του absexual disorder

    Επίσης:

    https://www.youtube.com/watch?v=4c3Ull0yC88

    Gay parenting (τα καημένα τα παιδάκια, που απο οτι φαινεται ζούνε πιο ευτυχισμένα απο οτι παιδιά των πιο πολλών παιδιών στρειτ ζευγαριών)

    https://www.youtube.com/playlist?list=PLC02C712DBAFB892A (μονο δυο σε αυτήν την λίστα, εκατοντάδες στο youtube που τα ίδια τα παιδιά που αναθραφήκανε απο γκει ζευγάρια υπερασπίζονται τους γονείς τους αλλα και σας τα χώνουνε. βλέπετε τα καημένα υποφέρουνε)

    α και η αμερικάνικη εταιρεία ψυχολόγων: http://www.apa.org/topics/lgbt/orientation.aspx

    Can lesbians and gay men be good parents?
    Many lesbians and gay men are parents; others wish to be parents. In the 2000 U.S. Census, 33 percent of female same-sex couple households and 22 percent of male same-sex couple households reported at least one child under the age of 18 living in the home. Although comparable data are not available, many single lesbians and gay men are also parents, and many same-sex couples are part-time parents to children whose primary residence is elsewhere.
    As the social visibility and legal status of lesbian and gay parents have increased, some people have raised concerns about the well-being of children in these families. Most of these questions are based on negative stereotypes about lesbians and gay men. The majority of research on this topic asks whether children raised by lesbian and gay parents are at a disadvantage when compared to children raised by heterosexual parents. These are the most common questions and answers:
    1. Do children of lesbian and gay parents have more problems with sexual identity than do children of heterosexual parents?
    For instance, do these children develop problems in gender identity and/or in gender role behavior? The answer from research is clear: sexual and gender identities (including gender identity, gender-role behavior and sexual orientation) develop in much the same way among children of lesbian mothers as they do among children of heterosexual parents. Few studies are available regarding children of gay fathers.
    2. Do children raised by lesbian or gay parents have problems in personal development in areas other than sexual identity?
    For example, are the children of lesbian or gay parents more vulnerable to mental breakdown, do they have more behavior problems, or are they less psychologically healthy than other children? Again, studies of personality, self-concept, and behavior problems show few differences between children of lesbian mothers and children of heterosexual parents. Few studies are available regarding children of gay fathers.
    3. Are children of lesbian and gay parents likely to have problems with social relationships?
    For example, will they be teased or otherwise mistreated by their peers? Once more, evidence indicates that children of lesbian and gay parents have normal social relationships with their peers and adults. The picture that emerges from this research shows that children of gay and lesbian parents enjoy a social life that is typical of their age group in terms of involvement with peers, parents, family members and friends.
    4. Are these children more likely to be sexually abused by a parent or by a parent’s friends or acquaintances?
    There is no scientific support for fears about children of lesbian or gay parents being sexually abused by their parents or their parents’ gay, lesbian or bisexual friends or acquaintances.
    In summary, social science has shown that the concerns often raised about children of lesbian and gay parents, concerns that are generally grounded in prejudice against and stereotypes about gay people, are unfounded. Overall, the research indicates that the children of lesbian and gay parents do not differ markedly from the children of heterosexual parents in their development, adjustment or overall well-being.

    Αυτά προς το παρόν. Αν συνεχιστεί η ‘διαβούλευση’ και μείνει το νήμα ανοικτό θα το ξαναποστάρω και θα φέρω κι άλλα μέσα.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 06:50 | Ιωάννης Αβρανάς

    Παρατηρώ, ήδη από την αρχή της ευρύτερης συζήτησης περί του ζητήματος του «συμφώνου συμβίωσης», πως το σύνολο των ανταλλασσομένων απόψεων μοιάζει να εξαντλείται στα εξής δύο ζητήματα: το πρακτικότερο της ρύθμισης των ζητημάτων που ανακύπτουν στο πλαίσιο της συμβίωσης ενός ζεύγους, ως προς τις απαιτούμενες διατυπώσεις και διαδικασίες, και το θεμιτό ή μη/ μεμπτό ή μη της επίσημης αποδοχής συμβίωσης ζεύγους ομοφυλοφίλων.

    Η επιχειρηματολογία που προβάλλεται υπέρ της αναγκαιότητας θεσμοθέτησης αυτής της νομικής βάσης επικαλείται, κατ’ αντιστοιχία με την ανωτέρω θεματική: αφενός το αναγκαίο της κατά το δυνατόν ταχύρυθμης και απλής διαδικασίας διατυπώσεων, προκειμένου να αναγνωριστεί επίσημα η συμβίωση ενός ζεύγους, με την υποστήριξη όλων των απαιτούμενων ρυθμίσεων για την άρτια κατά το δυνατόν διαφύλαξη των ατομικών δικαιωμάτων εκατέρωθεν, και αφετέρου τις Αρχές της ισοτιμίας- ισονομίας/ μη διάκρισης εις βάρος των ομοφυλοφίλων, που, ελλείψει μιας σχετικής νομοθεσίας, αδυνατούν να κάνουν χρήση των όποιων δικαιωμάτων η Πολιτεία εκχωρεί στις οικογένειες, οι οποίες μέχρι σήμερα επίσημα αναγνωρίζονται μόνο κατόπιν θρησκευτικής ή πολιτικής τέλεσης γάμου.

    Χωρίς να επιθυμώ να αποπροσανατολίσω από τη συγκεκριμένη οπτική, οφείλω να επισημάνω πως εάν εκ της ανωτέρω βάσης ορμώμενη, η Πολιτεία σπεύδει στη θεσμοθέτηση όσων εισηγείται το προτεινόμενο σχέδιο νόμου και εάν σε αυτή τη βάση εξαντληθεί και η δημόσια συζήτηση επί του θέματος, τότε, αφενός (α) αγνοείται/ αποσιωπάται το σπουδαιότερο μέρος των κοινωνικών αλλαγών που αυτή σηματοδοτεί, αφετέρου δε (β) απουσιάζει οποιοσδήποτε λόγος ουσίας για την πραγμάτωση αυτής, και εξηγούμαι:

    α) Η οποιαδήποτε παρέμβαση σε ένα υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο, τη στιγμή μάλιστα που αφορά σε ζητήματα κοινωνικής οργάνωσης και λειτουργίας, δέον είναι όπως στοχεύει στην αντιμετώπιση διαγνωσμένων προβλημάτων ή στην περαιτέρω βελτίωση της λειτουργίας των όποιων επιμέρους πεδίων, πάντοτε σε συμφωνία με το ευρύτερο πνεύμα Δικαίου, όπως αυτό απορρέει από τις γενικές Αρχές του Συντάγματος, και στην κατεύθυνση της ενίσχυσης των θεσμών που συγκροτούν την Πολιτεία και λειτουργούν συνθετικά ως προς τον κοινωνικό ιστό. Απαραίτητα εργαλεία, ως προς τον εντοπισμό και τον ορθό προσανατολισμό της σκέψης του νομοθέτη σε αυτή την προσπάθεια αποτελούν ο εντοπισμός των σημείων που χρήζουν διόρθωσης, αντικατάστασης ή και διαγραφής από το εγχώριο Δίκαιο, ως προβληματικών στην παραπάνω κατεύθυνση, η διάγνωση των πραγματικών αιτιών των προβλημάτων και η εξεύρεση δόκιμων λύσεων.

    Αν δεν κάνω λάθος, συμπτώματα μιας μείζονος κοινωνικής ασθένειας της σύγχρονης εποχής, η οποία εμφανίζεται εντεινόμενη κατά τις τελευταίες δεκαετίες, ασφαλώς περισσότερο διαδεδομένη στις “αναπτυγμένες” κοινωνίες του δυτικού “πολιτισμού”, αλλά εκκολαπτόμενη κατά τις τελευταίες δεκαετίες, με σαφή δείγματα γραφής πλέον και στη χώρα μας, είναι αυτά της χαλάρωσης των κοινωνικών δεσμών, της απαξίωσης των θεσμών και της τάσης ιδιωτικοποίησης του ανθρώπου, με μια σειρά από δυσμενέστατες κοινωνικές συνέπειες, μεταξύ των οποίων η υπονόμευση της ιδιότητας του πολίτη κατά την ουσιαστική της έννοια, η παρακμή του πολιτεύματος της Δημοκρατίας και εν τέλει η προοδεύουσα κοινωνική αποσύνθεση. Η οπτική που υιοθετεί η Πολιτεία προκειμένου να αντεπεξέλθει σε αυτές τις κοινωνικές προκλήσεις, οφείλει να επικεντρώνει σε αυτά ακριβώς τα κύτταρα που συνθέτουν τον κοινωνικό ιστό και να ενεργεί με τρόπο που να ωφελεί τη συνοχή και την ευρωστία του κοινωνικού σώματος. Η θεσμοθέτηση νέων, πιο χαλαρών και ευέλικτων κοινωνικών μορφωμάτων, όπως αυτού της συμβίωσης, συνιστούν εκ των πραγμάτων θεσμική έκπτωση – στην προκειμένη περίπτωση από το θεσμό της οικογένειας – καθώς καλούνται να λειτουργήσουν ως “υποκατάστατα” αυτών, ενώ το προσδοκώμενο αποτέλεσμα στο συλλογικό- κοινωνικό επίπεδο προδιαγράφεται σαφώς ζημιογόνο.

    Προβλήματα και ανησυχίες που καταγράφονται διαχρονικά από την επιστημονική κοινότητα και αφορούν ιδίως στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα και στις τάσεις που ενισχύονται κατά την τρέχουσα περίοδο στη χώρα μας, όπως η παιδική παραβατικότητα, η ανεπαρκής προστασία των πολιτών και δη των παιδιών υπό την υπέρμετρα ογκώδη και ταχύτατα μεταδιδόμενη πληροφορία σε συνδυασμό με την παροχή ποιοτικά υποβαθμισμένης παιδείας, η αδυναμία επαρκούς υποστήριξης των οικονομικά αδύναμων και δη πολυμελών οικογενειών, η γήρανση του πληθυσμού, το εθνικό, δημογραφικό πρόβλημα κ.ά. συνηγορούν υπέρ της αδήριτης ανάγκης ανάδειξης και προβολής του ρόλου που καλείται να διαδραματίσει η οικογένεια στη σύγχρονη κοινωνία και πολύπλευρης υποστήριξης αυτού του θεσμού από την επίσημη Πολιτεία. Ο λόγος ανάδειξης και υποστήριξης του θεσμού της οικογένειας δεν είναι άλλος από την ανάγκη διατήρησης και ισχυροποίησης της κοινωνικής συνοχής, καθώς, επιπρόσθετα στις σημαντικές, αυτονόητες λειτουργίες που απορρέουν από τον παραδοσιακό της ρόλο, στη σύγχρονη συγκυρία της τεχνητής κατάρρευσης της οικονομίας, η οικογένεια, στην ευρύτερη μάλιστα εκδοχή της, έχει αναδειχθεί μέχρι στιγμής στο ύστατο προπύργιο διάσωσης του ατόμου, καθώς και της ίδιας της κοινωνίας από την πλήρη κατάρρευση και εξαθλίωση.

    Στον αντίποδα των ανωτέρω, η προτεινόμενη νομοθετική ρύθμιση μοιάζει να αγνοεί παντελώς την εν λόγω ανάγκη και αντ’ αυτής προκρίνει το επιτακτικό της ανάπτυξης “εύκολων” εναλλακτικών στη δημιουργία οικογένειας, περισσότερο προσαρμοσμένων στο αφιλόξενο, σύγχρονο κοινωνικό περιβάλλον, στις απαιτήσεις δηλαδή άμεσης σύστασης και διάλυσης “οιονεί νοικοκυριών”. Ως πλήρως ενταγμένο στο πνεύμα της αγοράς, αυτό το “έξυπνο πακέτο γάμου σε οικονομική συσκευασία” παρουσιάζεται ως η πλέον συμφέρουσα λύση, ενώ αν θελήσει κανείς να το εξετάσει δυνητικά από κοινωνικής σκοπιάς, διαπιστώνει πως υπονομεύει ανεξήγητα την υπόσταση του θεσμού της οικογένειας, ως ευτελές υποκατάστατο, το οποίο αδυνατεί να την αντικαταστήσει ως λειτουργικό κύτταρο της κοινωνίας. Σε ατομικό επίπεδο, βέβαια, φαντάζει ιδιαίτερα θελκτικό, ιδίως στο μέρος εκείνο του πληθυσμού που – έχοντας, παράλληλα, αποκοπεί βίαια από τη συλλογική μνήμη του τόπου – στερείται ολοκληρωμένης παιδείας ή/ και σχετικής εμπειρίας, δηλαδή στο πιο ευαίσθητο και νευραλγικό κομμάτι αυτής, στους νέους. Με λύπη διαπιστώνει κανείς πως είτε πρόκειται για αφελές εγχείρημα, είτε για πλάνο κατάλληλα στοχευμένο, ο απόηχος των προτεινόμενων ρυθμίσεων σε κοινωνικό επίπεδο αναμένεται να λειτουργήσει άκρως αποπροσανατολιστικά σε σχέση με την κατεύθυνση διάσωσης και ενίσχυσης της συνοχής του κοινωνικού ιστού.

    β) Περαιτέρω, επανερχόμενος στο αρχικό δίλημμα ως προς τη στόχευση και τις αφετηρίες της συγκεκριμένης νομοθετικής πρωτοβουλίας, ιδιαιτέρως στην επιχειρηματολογική βάση όπου τοποθετείται στο πλαίσιο του δημόσιου διαλόγου μέχρι σήμερα, θεωρώ σημαντικό να επισημανθούν δύο σημεία: Η ισότιμη αντιμετώπιση των πολιτών, στη βάση ισονομίας και αποφυγής διακρίσεων μεταξύ αυτών, αποτελούν κατοχυρωμένες Αρχές, που οφείλει να σέβεται το εγχώριο Δίκαιο, τόσο σε επίπεδο θεσμοθετημένου νομοθετικού πλαισίου, όσο και κατά την εφαρμογή του στην πράξη. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο στην περίπτωση κατά την οποία θα επικρατούσε η αρετή της διάκρισης και όχι κάποια ισοπεδωτική λογική. Και αυτό αφορά στη σκέψη και στην πράξη όλων των πολιτών, πολλώ δε μάλλον του νομοθέτη.

    Συγκεκριμένα, αναφέρομαι στην απαιτούμενη διάκριση μεταξύ των ατομικών δικαιωμάτων, ως κεκτημένου του συνόλου των πολιτών, η ισονομία στην απόλαυση των οποίων θα πρέπει να τελεί υπό την εγγύηση της Πολιτείας, και των συλλογικών θεσμών, εν προκειμένω του θεσμού της οικογένειας, ως μοναδικής, καταστατικής και δομικής μονάδας του κοινωνικού σώματος, ο πολυδιάστατος ρόλος της οποίας θα πρέπει επιτέλους να γίνει αντιληπτός και να διαφυλαχθεί ως ο πλέον αναντικατάστατος. Επικαλούμαι την αρετή της διάκρισης, καθώς η υπόσταση και η λειτουργία καθενός εκ των δύο ανωτέρω, δομικών κεκτημένων της κοινωνίας δρουν συμπληρωματικά στην κατεύθυνση της υγιούς ανάπτυξης του σώματος, στη βάση ενός δημοκρατικού πολιτεύματος. Η διασάλευση της ισορροπίας μεταξύ αυτών, μέσω της προτεινόμενης μετάλλαξης του ενός, εντασσόμενης στην προοπτική της διασφάλισης της φαινομενικά πλήρους εφαρμογής του άλλου, είναι άκρως επικίνδυνη. Η λογική της προκρούστειας κλίνης, ακόμη κι αν αυτός ο ρόλος θεωρηθεί ότι αποδίδεται εκ του ασφαλούς στα κεκτημένα ατομικά δικαιώματα, δεν μπορεί παρά να λειτουργεί αφοριστικά και δε λαμβάνει υπόψη της το σύνθετο ρόλο και την πολύπλευρη αποστολή του θεσμού που επιχειρεί να κολοβώσει. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο δε διασφαλίζεται η διατήρηση του κοινωνικού ιστού, αλλά αποδυναμώνεται η όποια διατηρηθείσα συνοχή του σώματος της κοινωνίας μέχρι σήμερα, εισάγοντας πρόσθετες δικλείδες ατομικής διαφυγής από το συλλογικό και το πολιτικό επίπεδο. Εκούσια ή ακούσια, δηλαδή, δυναμιτίζεται εκ των έσω η διαμορφωθείσα μέχρι σήμερα δομή και οι όποιες εναπομένουσες εγγυήσεις συνεκτικής αντίστασης της κοινωνίας.

    Όπως αναφέρθηκε στη συνοπτική ανάλυση της πρώτης παραγράφου, οι λόγοι που οφείλουν να αξιοποιούνται στην κατεύθυνση της συμπλήρωσης και βελτιστοποίησης του νομοθετικού πλαισίου της χώρας δεν μπορεί να αποκλίνουν από τις γενικές Αρχές του Συντάγματος και φυσικά δεν μπορεί παρά να στοχεύουν στην περαιτέρω εξυγίανση και ενδυνάμωση της κοινωνίας εν συνόλω. Η αναγνώριση της οικογένειας εκ του λειτουργικού της ρόλου, ως του μόνου υγιούς, δομικού κυττάρου του κοινωνικού ιστού, που ως τέτοιο τοποθετείται στο επίκεντρο της κοινωνικής και προνοιακής πολιτικής του Κράτους και χαίρει των όποιων προβλέψεων και παροχών περιλαμβάνονται στις εφαρμοζόμενες πολιτικές, δεν αποτελεί προνομιακή μεταχείριση ενός τμήματος της κοινωνίας εις βάρος ετέρων. Αντιθέτως, οι λόγοι που ανάγουν τη συλλογική αυτή οντότητα σε μονάδα αναφοράς του σχετικού νομοθετικού πλαισίου και της αναπτυσσόμενης κάθε φορά κρατικής πολιτικής είναι καθαρά λειτουργικοί και απορρέουν, αν μη τι άλλο, από τη νομοτέλεια που ορίζει τη βιολογική, κοινωνική και εθνική ισορροπία, και σ’ αυτούς δεν υπεισέρχεται καμία θεμιτή ή μη διάκριση μεταξύ υφιστάμενων συλλογικών σχημάτων ή άλλων που θα μπορούσαν δυνητικά να αναπτυχθούν. Επαναλαμβάνω, προκειμένου να καταστεί απολύτως σαφές, πως πρόκειται για μια καθαρά λειτουργική μονάδα, απολύτως απαραίτητη για τη σύνθεση και υγιή λειτουργία του σώματος της κοινωνίας, η οποία δεν αντικαθίσταται κατά το δοκούν, χάριν αποκαταστάσεως της οποιασδήποτε επικαλούμενης “τάξης” σε επίπεδο ατομικών δικαιωμάτων. Η αναγνώριση εκ μέρους της Πολιτείας μιας εναλλακτικής συλλογικής μονάδας, όπως αυτής της συμβίωσης, εισάγει στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας μια τεχνητή έννοια, κατά την πρακτική των μεταλλαγμένων- γενετικά τροποποιημένων τροφών, και υποβαθμίζει συνειδητά την ποιότητα του σώματος, καθώς και την προσδοκώμενη συνοχή, ευρωστία και ανθεκτικότητά του, σε πλήρη ταύτιση με τις επιταγές του σύγχρονου, δυτικού προτύπου, μιας αποστεωμένης και στερημένης αντανακλαστικών ατομικιστικής κοινωνίας.

    Ως γνωστό, η ομοφυλοφιλία δεν αντιμετωπίζεται ως αδίκημα στη χώρα μας και ως εκ τούτου συμπεριλαμβάνεται ως δικαίωμα στην έννοια της ελευθερίας αυτοδιάθεσης του ανθρώπου, όπως αυτή αναγνωρίζεται από το Σύνταγμα και διαφυλάσσεται από το εγχώριο Δίκαιο. Θα ήταν ατόπημα και μάλιστα καταστρεπτικό, πρώτα απ’ όλα για τον προσανατολισμό και την υγιή ανάπτυξη της νομικής σκέψης και πράξης, εάν η θεσμοθέτηση πλαισίου προστασίας και κατοχύρωσης συγκεκριμένων δικαιωμάτων της οικογένειας ή ακόμη χειρότερα εάν η ίδια η έννοια του μοναδικού συλλογικού κυττάρου της κοινωνίας μας, αναγνωριζόταν ως περιοριστική διάκριση κατά των ομοφυλοφίλων ή οποιουδήποτε άλλου κοινωνικού υποσυνόλου. Στην περίπτωση αυτή, ο νομοθέτης παρασύρεται σε ένα ολίσθημα που δεν έχει τέλος, καθώς κάθε συλλογικότητα που δύναται να μιμείται τον τύπο της οικογένειας θα αξιώνει δυνητικά να αναγνωρίζεται ως τέτοια και να χαίρει των κεκτημένων δικαιωμάτων αυτής ή να διευρύνει τον ορισμό της, διαστρεβλώνοντας την έννοια και τον λειτουργικό χαρακτήρα του δομικού της ρόλου. Μα δεν είναι αυτονόητο ότι ο λόγος που ανά τους αιώνες η οικογένεια καταξιώνεται ως συλλογική οντότητα στο επίκεντρο της κοινωνικής και όποιας άλλης κρατικής πολιτικής δεν μπορεί να ιδωθεί αποκομμένη από τη δυναμική που αυτή φύσει εμπεριέχει και αφορά στη συντήρηση, ανανέωση και διαιώνιση της ίδιας της κοινωνίας, του ίδιου του Κράτους, της ίδιας της ζωής; Πώς θα μπορούσε ποτέ αυτή η αυτο-επιβεβαιούμενη αλήθεια να συρθεί στο άρμα των ατομικών δικαιωμάτων και να χαθεί, δίχως να στερηθεί η κοινωνία τα μόνα συλλογικά, δομικά της στοιχεία, τα οποία μεταφορικά και κυριολεκτικά εμπεριέχουν στον γενετικό τους κώδικα την αυτοσυντήρηση του κοινωνικού σώματος;

    Συνοψίζοντας, επαναλαμβάνω τους βασικούς λόγους για τους οποίους η προτεινόμενη νομοθετική ρύθμιση είναι άστοχη, στερούμενη ουσιαστικού προσδοκώμενου οφέλους, ενώ, αντιθέτως, κυοφορεί καταστροφικές συνέπειες, όσον αφορά στη συνοχή και λειτουργία του πολύπαθου κοινωνικού σώματος:

    Διαχρονικά, αλλά με ιδιαίτερη βαρύτητα στις μέρες μας, ο θεσμός της οικογένειας πλήττεται ποικιλοτρόπως, τόσο υπό το βάρος της τρέχουσας οικονομικής αβελτηρίας, όσο και υπό τη σταθερή έλλειψη πολύπλευρης υποστήριξης και ουσιαστικής Παιδείας. Η αναντικατάστατη αξία της, ως κυττάρου του συλλογικού ιστού της κοινωνίας, είναι αυταπόδεικτη και επιβεβαιώνεται τόσο ιστορικά σε αυτόν τον τόπο, όσο και νομοτελειακά από τις αυτονόητες λειτουργίες της και τη δυναμική της στις ποικίλες πτυχές της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Αντί της περαιτέρω ενίσχυσης του θεσμού και παροχής κινήτρων για τη διατήρηση του θεσμού της οικογένειας και ως εκ τούτου της Ελληνικής κοινωνίας και Κράτους, ο παρών νόμος εισηγείται, υπό το πρόσχημα της τήρησης των Αρχών της ισονομίας και της ίσης μεταχείρισης σε επίπεδο ατομικών δικαιωμάτων, την ανάπτυξη ενός συλλογικού μορφώματος που ενώ στερείται της δυναμικής και λειτουργικής δομής του θεσμού της οικογένειας, εν τούτοις διαθέτει χαρακτηριστικά που το καθιστούν θελκτικό σε άτομα που για οποιονδήποτε λόγο αποπροσανατολίζονται από την προοπτική αυτής. Με τον τρόπο όμως αυτόν, υποπίπτει σε εμφανέστατο λογικό σφάλμα, διαστρέφοντας τα χαρακτηριστικά της μοναδικής συλλογικής μονάδας, που λειτουργεί ως σημείο αναφοράς της κρατικής πολιτικής και κοινωνικής αυτο-αναφοράς, με ανυπολόγιστες συνέπειες και καταστροφικές προοπτικές για το άμεσο και μακροπρόθεσμο μέλλον της Ελληνικής κοινωνίας.

    Έχοντας συνείδηση της ευθύνης που κάθε πολίτης φέρει, ιδιαίτερα σε αυτόν τον καιρό που χαρακτηρίζεται εξόχως από τη μεθοδευμένη και συνεχή κατάπτωση των αξιών, τη συστηματική φθορά των ηθών και την ποικιλότροπη υπονόμευση της υπόστασης του Έθνους, απευθύνω έκκληση προς κάθε αρμόδιο, προκειμένου να ανακληθεί ο προτεινόμενος προς ψήφιση νόμος και να διαφυλαχθεί η ιερότητα του θεσμού της οικογένειας, κατά το δυνατόν όπως μας παραδόθηκε από τους πατέρες μας.

    Ευχόμενος ο λόγος τόσων συμπολιτών μας ενάντια στις προαποφασισμένες παρεμβάσεις με στόχο τη βίαια προσαρμογή στα πρότυπα μιας αλλοτριωμένης και απονευρωμένης κοινωνίας να βρει ευήκοα ώτα, ευχαριστώ για την ευκαιρία έκφρασης.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 05:57 | Κώστας

    Καλή προσπάθεια ένα βήμα πιο κοντά στην ισότητα όλων των πολιτών. Όμως για μια ακόμα φορά το υπουργείο και η ελληνική κυβέρνηση κάνει και πάλι διάκριση εις βάρος μιας μειονότητας λόγο του σεξουαλικού προσανατολισμού της. Θα πρέπει να σας αναφέρω ότι οι πιο απαισιόδοξες έρευνες δείχνουν ότι στις κοινωνίες ο μέσος όρος των ομοφυλόφιλων πολιτών είναι το 10%, δηλαδή σημαίνει ότι στα 11 εκατομμύρια Ελλήνων πολιτών υπάρχουν τουλάχιστον 1.100.000 ομοφυλόφιλοι Έλληνες πολίτες, στους οποίους κάνετε διάκριση και τους στερείται το δικαίωμα της δημιουργίας πλήρης οικογένειας. Το να στερείται το δικαίωμα της υιοθεσίας/ τεκνοθεσίας είναι απαράδεχτο. Το σύμφωνο συμβίωσης με αυτό το τρόπο θα είναι ένα ρατσιστικό σύμφωνο εις βάρος μειονότητας. Σήμερα υπάρχουν στην Ευρώπη 15 χώρες από τις οποίες 12 ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι οποίες δίνουν το δικαίωμα της πλήρης υιοθεσίας/τεκνοθεσίας στους ομοφυλόφιλους πολίτες τους, με το σύμφωνο συμβίωσης ή ακόμα και με το πολιτικό γάμο. Κάποιες από αυτές είναι νότιες ή βαθιά θρησκευτικές ή μεσογειακές ή νησιωτικές ή όλα μαζί τα παραπάνω όπως η Ισπανία, η Μάλτα, η Γαλλία και πριν λίγες μέρες και η Πορτογαλία, χώρες με πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την Ελλάδα και την Κύπρο. Θα ήθελα να σκεφτείτε σοβαρά στο υπουργείο τις περιπτώσεις όπου υπάρχουν ήδη ομοφυλόφιλες οικογένειες με παιδιά όπως οι οικογένειες ουράνιο τόξο. Αυτές εκ των πραγμάτων δε θα μπορούν να συνάψουν το σύμφωνο συμβίωσης διότι θα αναγνωρίζεται το ζευγάρι αλλά τα παιδιά τους όχι δηλαδή νόμιμοι γονείς με παράνομα παιδιά! Θα πρέπει να σκεφτείτε ακόμα ότι οι ομοφυλόφιλοι Έλληνες πολίτες έχουν γεννηθεί ή υιοθετηθεί από ετεροφυλόφιλους Έλληνες γονείς. Το να συμπεριλάβετε και την πλήρη υιοθεσία/ τεκνοθεσία βοηθάτε στην ορατότητα, στην ισότητα, στην αποδοχή των ομοφυλόφιλων Ελλήνων πολιτών και μπορεί να μειωθεί και να σταματήσει στο μέλλον η λεκτική και σωματική αρνητική συμπεριφορά εις βάρος τους. Εν έτη 2015 η ελληνική πολιτεία, η κυβέρνηση και το υπουργείο θα πρέπει να δείξει την αληθινή δημοκρατία.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 03:48 | Ιωάννης Μ.

    Αφού είδα λίγα από τα στοχευμένα σχόλια ομοφοβίας, μισανθρωπίας, ρατσισμού και θρησκευτικού φονταμεταλισμού συνειδητοποίησα ότι δεν αξίζει καν να μπω στον κόπο να συνεχίσω την ανάγνωση των σχολίων.

    Είναι προφανές ότι κανείς δεν είναι σε θέση να αποφασίζει για τη στέρηση δικαιωμάτων συνανθρώπων του, αν θέλει να θεωρεί ότι όλοι είναι ισάξιοι. Συνεπώς η ρητορική μίσους που εκδηλώνεται σε μεγάλη μερίδα σχολίων χρησιμοποιείται από ανθρώπους που ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι ανήκουν οι ίδιοι σε μία κοινωνία.

    Γιατί κοινωνία χωρίς ισονομία είναι κατά κανώνα καταπιεστική για κάποιους, και ηγεμονική για άλλους· ας θυμηθούμε την αποικιοκρατία, τις σταυροφορίες, τις εθνοκαθάρσεις και όλες εκείνες τις «μεθόδους» που θεώρησαν a priori ότι κάποιες ομάδες ανθρώπων είναι ανάξιες να απολαμβάνουν τα δικαιώματα των υπολοίπων.

    Το τι είδους κοινωνικές παθογένειες επιτρέπουν την εκδήλωση των παραπάνω ρητορικών και στάσεων απέναντι σε (σεξουαλικές ή μή) μειονότητες πληθυσμών, δεν είναι του παρόντος.

    Φυσικά και το σύμφωνο συμβίωσης είναι ένα πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, αφού με καμία λογική δεν μπορεί κανείς να στηρίξει επιχειρήματα κατά του.

    Και φυσικά θα πρέπει η τεκνοθεσία και όλα τα υπόλοιπα δικαιώματα και κρατικές απολαβές και διευκολύνσεις που απολαμβάνουν τα ζευγάρια διαφορετικού φύλου, να επεκταθούν άμεσα στα ζευγάρια του ίδιου φύλου.

    Κοινωνία με πληθυσμιακές ομάδες που απολαμβάνουν λιγότερα δικαιώματα από άλλες δεν έχει θέση στον πλανήτη γη τον 21ο αιώνα.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 00:46 | Κωνσταντίνα

    Ασφαλώς και πρέπει να προχωρήσει (τουλάχιστον) το σύμφωνο συμβίωσης για όλα τα ζευγάρια. Δε νοείται καν το κράτος να προχωρά σε τέτοιες διακρίσεις.

  • 21 Νοεμβρίου 2015, 23:33 | ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΒΟΥΜΠΑΡΗΣ

    αφου πλεον βγαλαμε το θεο απο τη ζωη μας η καταντια μας ειναι να φερνουμε τετοιους νομους…….
    ΟΧΙ
    ΣΑΦΩΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΜΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΗΨΗ ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΕΟΥΝ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ

  • 21 Νοεμβρίου 2015, 21:20 | ελενα

    Δεν συμφωνώ με την ψήφιση του νόμου της συμβίωσης ομόφυλλων ζευγαριών γιατί το θεωρώ ανήθικο και αντιανθρώπινο.Ο ξεπεσμός της καθ΄ομοίωσιν φύση του ανθρώπου προς τον Θεό.

  • 21 Νοεμβρίου 2015, 21:28 | ΒΑΣΙΛΙΚΗ Χ#ΓΕΩΡΓΙΟΥ

    ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΙ ΕΝΘΕΡΜΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΜΟΦΥΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ.

    Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ, ΩΣ Η ΠΛΕΟΝ ΕΣΧΑΤΗ ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ(<ΑΝΩ+ΘΡΩΣΚΩ), ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΑ ΘΑΨΕΙ ΟΛΟΣΚΕΡΩΣ ΤΟΝ ΘΕΣΜΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ, ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΑΠ' ΑΡΧΑΙΟΤΑΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ.

    ΚΑΤΟΠΙΝ ΑΥΤΟΥ,
    ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, Η ΥΙΟΘΕΤΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ, Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ "ΤΟΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ"…

    ΜΟΝΟ ΠΟΥ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΤΥΓΧΑΝΕΙ Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ, ΑΠΕΧΕΙ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΕΛΟΥΣΙΑ ΑΠΟΔΟΧΗ ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΟΤΗΣΗ ΜΙΑΣ ΜΟΡΦΗΣ, ΨΥΧΑΣΘΕΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑ ΒΑΣΙΝ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΒΕΒΗΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΕΚ ΘΕΟΥ ΠΛΑΣΜΑΤΟΣ.

    Η ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΕΝΟΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΑΥΤΟΤΕΛΟΥΣ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΜΕ ΟΜΟΦΥΛΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΑΞΗ ΣΥΝΗΔΕΙΤΑ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΙΣΧΥΝΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ.

    ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΟΤΙ
    ΑΠΟ ΤΙΣ 17 ΜΑΪΟΥ 1990, Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΥΓΕΙΑΣ ΠΡΟΣΔΙΔΕΙ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟ "ΥΓΙΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ", ΔΙΧΩΣ ΑΥΤΗ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΟΡΦΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΑΥΤΗ ΩΣ "ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΟΜΟΦΟΒΙΑΣ".
    ΠΑΡΑΥΤΑ,
    ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΑΝΑΓΡΑΦΟΥΝ ΟΤΙ Η "ΙΑΤΡΙΚΟΠΟΙΗΣΗ" ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΚΩΝ ΤΑΣΕΩΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗΣ ΤΟΥ ΣΤΙΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΙΑΤΡΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ. ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟ, ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ, ΟΤΙ Η ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΦΥΛΟΥ ΔΕΝ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΟΡΜΟΝΙΚΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΗΝ ΕΝΘΑΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΟΥΣ, ΚΑΤΑ ΠΡΩΤΕΥΟΝΤΑ ΡΟΛΟ ΑΠΟ ΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ.

    ΣΥΝΕΠΩΣ, Ο ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ. ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΑΡΚΙΚΕΣ ΟΡΜΕΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΥΤΕΣ, ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΚΑΘΙΣΤΑΝΤΑΙ ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ ΕΝΣΩΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ.

    ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ,
    Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΘΑΝΑΣΙΜΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΩΣ ΟΡΟΣ ΜΙΑΣ ΑΚΡΑΙΑΣ ΚΑΙ ΑΣΕΛΓΟΥΣ ΠΡΑΞΕΩΣ ΠΟΥ ΕΥΤΕΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΓΥΜΝΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΗΣ.

    ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ,
    ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΚΤΡΩΜΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΠΤΩΣΕΩΣ ΠΟΥ ΕΝΩ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΞΑΝΑΣΗΚΩΝΕΤΑΙ, ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΕΦΤΕΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ. Η ΣΜΙΞΗ ΔΥΟ ΑΤΟΜΩΝ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΦΥΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΚΟΡΟΝ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΦΘΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΡΙΖΑ.

    ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ,
    ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΘΕΙ ΣΑΦΗΣ ΘΕΣΗ.
    Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ, ΟΜΩΣ, ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΦΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΕΠΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ, ΕΠΙΦΕΡΕΙ ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΝΑ ΙΣΟΡΡΟΠΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΥΓΙΕΙΣ ΓΟΝΕΙΚΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ "ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ" ΜΕ ΤΑ ΕΥΤΕΛΗ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΑ "ΓΟΝΕΑΣ 1 ΚΑΙ ΓΟΝΕΑΣ 2".

    ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ,
    Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΙΣΩΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΜΑΤΑΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ.

  • 21 Νοεμβρίου 2015, 20:53 | Αλεξάνδρα

    Διαφωνώ!

  • 21 Νοεμβρίου 2015, 20:10 | ΘΕΟΛΟΓΙΑ

    ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΜΟΦΙΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ.ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΓΚΡΙΝΕΙ Η ΦΥΣΗ (Η ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ ΦΥΛΩΝ)

  • 21 Νοεμβρίου 2015, 20:34 | Mαρία

    ΟΧΙ στη νομιμοποίηση της παρανόμου σύζευξης.

  • 21 Νοεμβρίου 2015, 19:08 | Μπ.Θ

    ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ. ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΣΕ ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΩΡΑ!!!
    ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ.

  • 21 Νοεμβρίου 2015, 19:00 | ΦΙΛΟΘΕΗ

    Αν και δεν πρόκειται να μας ακούσει κανενας απο τους υπολογους της χωρας αυτης.θα μας ακουσει ομως ο Θεος που κυνηγανε.ΟΧΙ στο συμφωνο συνβιωσης.Αγάπη καισυμπαθεια αδελφικη στους ιδιους τους αρρωστους,γιατι και εμεις αρρωστοι ημαστε.

  • 21 Νοεμβρίου 2015, 17:00 | Thanassis

    είναι αίσχος για την πατρίδα μας, ρατσιστικό εις βάρος της πλειοψηφίας που είναι φυσιολογικοί και όχι που…. ούτε τα ζώα δεν κάνουν τέτοια !

  • 21 Νοεμβρίου 2015, 17:50 | Μαρία Σούλη

    Συμφωνώ με το νομοσχέδιο και δεν είμαι ομοφυλόφιλη.
    Δεν είναι αλλόκοτο, ούτε αμαρτία, ούτε και πρόκειται να μας κάψει ο Θεός.
    Αν ο Θεός αγάπη εστί όπως είπε ο Ιησούς, τότε δεν θα μας κάψει επειδή θα επιτρέψουμε σε δύο ανθρώπους που αγαπιούνται να ολοκληρώσουν την σχέση τους σύμφωνα με το νομικό πλαίσιο.
    Αν ο Θεός ήθελε να μας κάψει, μπορώ να σας παραθέσω μια σειρά από άλλους πολύ πιο σοβαρούς λόγους για να κάνει κάτι τέτοιο, και θα είχε και όλα τα δίκια με το μέρος Του. Το γεγονός ότι μας αφήνει να συνεχίζουμε να καταστρέφουμε τον πλανήτη μας αλλά και τους εαυτούς μας, αποδεικνυει ότι ο Θεός δεν είναι τόσο κακός όσο μας Τον έχουν παρουσιάσει. Ευτυχώς!
    Όσοι πιστεύουν ότι ο Θεός θα θυμώσει αν η Ελλάδα περάσει αυτό το νομοσχέδιο, θα τους συμβούλευα να βγουν από την γυάλα τους, η Ελλάδα δεν είναι το κέντρο του κόσμου, και οι Έλληνες δεν είμαστε ο περιούσιος λαός. Μην ξεχνάτε ότι και οι Ισραηλινοί την ίδια υπεροπτική ιδέα έχουν για τους εαυτούς τους.

  • 21 Νοεμβρίου 2015, 16:27 | MAΡΙΑ ΑΡΑΠΚΟΥΛΕ

    Διαφωνώ,ΟΧΙ στο ψήφισμα αυτό.
    Ο Θεός έδωσε την εντολή όχι αφήσετε την ομοφυλοφιλία ελεύθερη… Αν επιτραπούν όλα στο τέλος δε θα υπάρξει οικογένεια, καμιά ανθρώπινη ύπαρξη.

  • 21 Νοεμβρίου 2015, 16:57 | Ν. Παπαθανασίου

    Αυτή η διαβούλευση είναι περιττή, κανένα ανθρώπινο δικαίωμα δεν πρέπει να γίνεται αντικείμενο συζήτησης. Ακόμη κι αν μόνο ένας πολίτης αδικείται, δεν έχει σημασία πόσο θόρυβο κάνουν κάποιοι, η αδικία πρέπει να διορθωθεί -τουλάχιστον σε μια δημοκρατία.
    Το Σύμφωνο Συμβίωσης είναι το απολύτως ελάχιστο που οφείλει μια κυβέρνηση ευρωπαϊκής χώρας για την εξασφάλιση της ισονομίας των πολιτών. Το επόμενο βήμα είναι η ισότητα, σε όλα. Ιδιες υποχρεώσεις, ίδια δικαιώματα.

  • 21 Νοεμβρίου 2015, 15:00 | Παντούλης Θ. Δημήτριος

    Η υπό ψήφιση πρόταση νόμου περί συμφώνου συμβιώσεως που θα περιλαμβάνει και άτομα του ιδίου φύλου,έρχεται σε ευθεία αντίθεση με:
    Α΄.την σχετική ελληνική νομοθεσία που ορίζει ρητώς ότι γάμος υφίσταται μόνο μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας, απ’ όπου πηγάζουν τα σχετικά με αυτό δικαιώματα(με κυριότερα αυτά που αφορούν την υιοθεσία παιδιών και την κληρονομιά).Αυτό αναφέρεται διότι αυτό το σύμφωνο θα είναι ισόνομο με τον πραγματικό γάμο μεταξύ άνδρα και γυναίκας δυναμιτίζοντας έτσι τα θεμέλια αυτού του ζωτικής σημασίας θεσμού.
    Β΄.Τα ελληνικά χρηστά ήθη.Από την αρχαιότητα εώς σήμερα,η ομοφυλοφιλία σε κοινωνικό επίπεδο ήταν ανέκαθεν ΑΠΟΛΥΤΩΣ καταδικαστέα.Στην νομοθεσία της αρχαίας Αθήνας ο ομοφυλόφιλος εστερήτο όλων των πολιτικών δικαιωμάτων(δεν μπορούσε να καταλάβει κανένα δημόσιο αξίωμα,δεν μπορούσε να παραστεί ως μάρτυρας σε δίκη,δεν επιτρέπετο να εκφράσει την γνώμη του στην εκκλησία του δήμου,κ.λ.π.)και του απαγόρευαν να πλησιάζει σε χώρους που σύχναζαν νέοι.Παραβίαση αυτού του τελευταίου όρου επέσειρε την ποινή του Θανάτου(τον έχτιζαν ζωντανό!).Αυτά αφορούσαν την δημοκρατική Αθήνα.Περαιτέρω αναφορά στην νομοθεσία της πολύ λιγότερο ανεκτικής Σπάρτης θεωρώ ότι είναι περιττή… Στην σύγχρονη Ελλάδα δεν υπάρχει πλέον αυστηρή νομοθεσία αλλά παραμένει η καθολική κοινωνική απόρριψη σε θέματα παραχωρήσεως απαράδεκτων κοινωνικών και πολιτικών προνομίων σε αυτήν την κατηγορία ανθρώπων.Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η επιβολή και η καθιέρωση «δικαιωμάτων» αυτών των ανθρώπων στον κοινωνικό ιστό,γίνεται μόνο άνωθεν με πολιτικά μέσα και ποτέ με δημοκρατικά μέσα(π.χ. δημοψήφισμα).
    Γ’.Το Σύνταγμα και το θρησκευτικό αίσθημα εκατομμυρίων Ελλήνων. Όσον αφορά το Σύνταγμα,στο άρθρο 16 παρ.2,ορίζεται ρητώς ότι βασική αποστολή του Κράτους είναι η καλλιέργεια εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης στους ελληνοπαίδες και κατ’ επέκτασιν στους αυριανούς πολίτες.Η άνωθεν καθιέρωση τέτοιων «δικαιωμάτων» κινήται σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση διαβρώνοντας σε βάθος τον κοινωνικό ιστό και επιταχύνει τα μέγιστα την ήδη υφέρπουσα παρακμή της ελληνικής κοινωνίας που οφείλεται σε παρόμοιες πολιτικές παρεμβάσεις και συμπεριφορές του παρελθόντος.Επίσης στην προμετωπίδα του Συντάγματος,το οποίο παραβιάζεται από τέτοια «σύμφωνα»,αναφέρεται: «Εις το όνομα της Αγίας,Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος».Αυτή η επισήμανση θέλει να καταδείξει ότι όλοι οι θεμελιώδεις νόμοι του κράτους είναι σύμφωνοι με την ορθόδοξη Πίστη η οποία και είναι η επίσημη θρησκεία του ελληνικού κράτους όπως αποσαφηνίζεται στο ίδιο το Σύνταγμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται γιά τον οποιονδήποτε νομοθέτη.
    Όσον αφορά το θρησκευτικό αίσθημα του ελληνικού έθνους,αυτό συνεχίζει να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ζωή εκατομμυριων Ελλήνων σύμφωνα με όλες τις σχετικές δημοσκοπήσεις που έχουν γίνει στο παρελθόν.Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι τέτοιες «πρωτοβουλίες» είναι καταδικαστέες από το σύνολο των ορθοδόξων Ελλήνων,ακόμη και των λιγότερο θρησκευόντων.
    Όλα τα παραπάνω επιχειρήματα είναι σύμφωνα με την κοινή λογική και παρατίθενται με σεβασμό προς κάθε άνθρωπο και κάθε πολίτη ανεξαρτήτως απόψεων.Θεωρώ ότι για τους παραπάνω λόγους και μάλιστα σε καιρούς εξαιρετικά δύσκολους για τον ελληνικό λαό,μία τέτοια πολιτική πρωτοβουλία είναι τελείως άστοχη και απολύτως ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ.

  • 21 Νοεμβρίου 2015, 15:26 | Δημήτρης

    ΑΡΑΓΕ ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΤΕΙΝΕΤΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ?
    ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΤΕ ΚΥΡΙΕ ΥΠΟΥΡΓΕ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΤΟΥ, ΟΤΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΔΕΝ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΕΣ?
    ΕΧΕΤΕ ΔΙΛΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΕΠΤΕΣΤΕ ΑΚΟΜΗ?
    ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΟΤΙ ΧΤΥΠΑΤΕ ΕΥΑΙΣΘΗΤΕΣ ΧΟΡΔΕΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΝ?
    ΔΕΙΞΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΟΓΗ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΛΕΣΤΕ!

  • 21 Νοεμβρίου 2015, 15:34 | Γεώργιος

    Κύριοι λύστε ποιό ουσιώδει προβλήματα,αυτός είναι ο καυμός σας.έλεος ποιά.

Σχόλια 1 … 43 44 45 46 47 … 50