Αρχική Παρεμβάσεις στον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας για την επιτάχυνση και την ποιοτική αναβάθμιση της ποινικής δίκης - Εκσυγχρονισμός του νομοθετικού πλαισίου για την πρόληψη και τη...ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ’ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΌΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΎ ΠΛΑΙΣΊΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΌΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΈΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΉΣ ΒΊΑΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ Ν. 3500/2006

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ’ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΌΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΎ ΠΛΑΙΣΊΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΌΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΈΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΉΣ ΒΊΑΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ Ν. 3500/2006

Άρθρο 85

Ορισμοί – Τροποποίηση άρθρου 1 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 1 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) μετά από τις λέξεις «μέλους της οικογένειας» προστίθενται οι λέξεις «ή σε βάρος προσώπου που δέχεται τις υπηρεσίες φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας στον οποίο ο δράστης εργάζεται,», αβ) διαγράφεται η αναφορά στο άρθρο «8» και αγ) προστίθενται μετά από το άρθρο 311 αναφορά στα άρθρα 336 και 338, β) στην παρ. 2 βα) στην περ. α’ μετά από τη λέξη «οικογένεια» διαγράφεται το διαζευκτικό «ή» και προστίθενται οι λέξεις «, η», ββ) στην περ. β’ η λέξη «παραστάτης» αντικαθίσταται από τη λέξη «συμπαραστάτης», βγ) στην περ. γ’ η λέξη «τέως» αντικαθίσταται από τη λέξη «πρώην» σε δύο σημεία, γ) στην παρ. 3 γα) στο πρώτο εδάφιο διαγράφεται το άρθρο «8» και γβ) στο δεύτερο εδάφιο προστίθενται μετά από το άρθρο 311 αναφορά στα άρθρα 336 και 338 και το άρθρο 1 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 1

Ορισμοί

 Για τον παρόντα νόμο θεωρείται:

  1. ενδοοικογενειακή βία, η τέλεση αξιόποινης πράξης, σε βάρος μέλους της οικογένειας ή σε βάρος προσώπου που δέχεται τις υπηρεσίες φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας στον οποίο ο δράστης εργάζεται, σύμφωνα με τα άρθρα 6, 7 και 9 του παρόντος και τα άρθρα 299, 311, 336 και 338 του Ποινικού Κώδικα.
  2. α. οικογένεια, η κοινότητα που αποτελείται από συζύγους ή πρόσωπα που συνδέονται με σύμφωνο συμβίωση ή γονείς και συγγενείς πρώτου και δεύτερου βαθμού εξ αίματος ή εξ αγχιστείας και τα εξ υιοθεσίας τέκνα τους.

β. στην οικογένεια περιλαμβάνονται, εφόσον συνοικούν, συγγενείς εξ αίματος ή εξ αγχιστείας μέχρι τετάρτου βαθμού και πρόσωπα των οποίων επίτροπος, δικαστικός συμπαραστάτης ή ανάδοχος γονέας έχει ορισθεί μέλος της οικογένειας, καθώς και κάθε ανήλικο πρόσωπο που συνοικεί στην οικογένεια.

γ. οι διατάξεις του παρόντος νόμου εφαρμόζονται και στους μόνιμους συντρόφους και στα τέκνα, κοινά ή ενός εξ αυτών, στους πρώην συζύγους, στα μέρη συμφώνου συμβίωσης που έχει λυθεί, καθώς και στους πρώην μόνιμους συντρόφους.

  1. θύμα ενδοοικογενειακής βίας, κάθε πρόσωπο της προηγούμενης παραγράφου σε βάρος του οποίου τελείται αξιόποινη πράξη κατά τα άρθρα 6, 7, και 9 του παρόντος. Θύμα είναι και το μέλος, στην οικογένεια του οποίου τελέσθηκε αξιόποινη πράξη, κατά τα άρθρα 299, 311, 336 και 338 του Ποινικού Κώδικα, καθώς και ο ανήλικος κατά την παράγραφο 2, ενώπιον του οποίου τελείται μία από τις αξιόποινες πράξεις της παρούσας.».

Άρθρο 86

Σωματική και ψυχολογική βία σε βάρος ανηλίκων – Τροποποίηση άρθρου 4 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 4 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στον τίτλο του άρθρου μετά από τη λέξη «σωματική» προστίθενται οι λέξεις «και ψυχολογική» και β) στο πρώτο εδάφιο βα) μετά από τις λέξεις «επί ασκήσεως σωματικής» προστίθενται οι λέξεις «ή ψυχολογικής» και ββ) διαγράφονται οι λέξεις «ως μέσου σωφρονισμού» και το άρθρο 4 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 4

Σωματική και ψυχολογική βία σε βάρος ανηλίκων

 Επί ασκήσεως σωματικής ή ψυχολογικής βίας σε βάρος ανηλίκου, στο πλαίσιο της ανατροφής του, εφαρμόζεται το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα.

Η 30ή Απριλίου κάθε χρόνου ορίζεται ως ημέρα κατά της σωματικής τιμωρίας ανηλίκων.».

Άρθρο 87

Αύξηση του ελάχιστου ύψους του ποσού της χρηματικής ικανοποίησης – Τροποποίηση άρθρου 5 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 5 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) οι λέξεις «χιλίων (1.000)» αντικαθίστανται από τις λέξεις «δύο χιλιάδων (2.000)» και το άρθρο 5 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 5

Χρηματική ικανοποίηση

 Η κατά το άρθρο 932 του Αστικού Κώδικα Χρηματική ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης του παθόντος για μία από τις πράξεις του παρόντος νόμου, δεν μπορεί να είναι κατώτερη των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ, εκτός αν ο ίδιος ο παθών ζήτησε μικρότερο ποσό.».

Άρθρο 88

Διακεκριμένη περίπτωση τέλεσης της ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 6 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 6 του ν. 3500/2006 (Α΄ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 3 προστίθεται στις διακεκριμένες περιπτώσεις ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης που επισύρουν ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών και η περίπτωση τέλεσης της πράξης ενώπιον του ανηλίκου μέλους της οικογένειας και στην περίπτωση που φέρει τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών ετών, β) η παρ. 5 διαγράφεται και το άρθρο 6 διαμορφώνεται ως εξής:

 

«Άρθρο 6

Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη

  1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.
  2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.
  3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
  4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
  5. [Καταργείται]».

Άρθρο 89

Ενδοοικογενειακή παράνομη βία και απειλή και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 7 ν. 3500/2006

Στις παρ. 1 και 2 του άρθρου 7 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) προστίθεται δεύτερο εδάφιο αναφορικά με την ποινή της ενδοοικογενειακής παράνομης βίας και απειλής που τελείται ενώπιον ανηλίκου και οι παρ. 1 και 2 διαμορφώνονται ως εξής:

«Άρθρο 7

Ενδοοικογενειακή παράνομη βία και απειλή

  1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο εξαναγκάζει άλλο μέλος χρησιμοποιώντας βία ή απειλή με σπουδαίο και άμεσο κίνδυνο σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή χωρίς το θύμα να υποχρεούται προς τούτο τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών, ανεξάρτητα από το αν το απειλούμενο κακό στρέφεται εναντίον του ίδιου του θύματος ή κάποιου από τους οικείους του υπό την έννοια της περίπτωσης β΄ του άρθρου 13 του Ποινικού Κώδικα. Όποιος τελεί την αξιόποινη πράξη του πρώτου εδαφίου ενώπιον ανηλίκου τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός (1) έτους.
  2. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προκαλεί τρόμο ή ανησυχία σε άλλο μέλος της οικογένειας, απειλώντας το με βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, τιμωρείται με φυλάκιση. Όποιος τελεί την αξιόποινη πράξη του πρώτου εδαφίου ενώπιον ανηλίκου τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον έξι (6) μηνών.».

Άρθρο 90

Αύξηση του ορίου ποινής στην περίπτωση της τέλεσης ενδοοικογενειακής προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 9 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 9 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 2 αα) οι λέξεις «μέχρι τριών ετών» διαγράφονται, αβ) επέρχονται νομοτεχνικές βελτιώσεις και αγ) προστίθενται, μετά από τις λέξεις «αν ο παθών είναι ανήλικος», οι λέξεις «ή η πράξη τελείται ενώπιόν του», β) η παρ. 3 διαγράφεται και το άρθρο 9 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 9

Ενδοοικογενειακή προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας

  1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προσβάλλει την αξιοπρέπεια άλλου μέλους της, με ιδιαίτερα ταπεινωτικό λόγο ή έργο που ανάγεται στη γενετήσια ζωή του, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.
  2. Με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών τιμωρείται η πράξη της παρ. 1, αν ο παθών είναι ανήλικος ή η πράξη τελείται ενώπιόν του.
  3. [Καταργείται]».

Άρθρο 91

Προϋποθέσεις ποινικής διαμεσολάβησης – Τροποποίηση άρθρου 11 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 11 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 προστίθεται διαζευκτικά η αρμοδιότητα των ανακριτικών υπαλλήλων όταν ενεργούν στο πλαίσιο της παρ. 2 του άρθρου 245 ΚΠΔ να εξετάζουν τη δυνατότητα διαμεσολάβησης, β) στην παρ. 2 βα) στην περ. β’ προστίθεται και η συμμετοχή σε πρόγραμμα απεξάρτησης ως όρος ποινικής διαμεσολάβησης και προστίθεται στους φορείς που παρέχουν τα συμβουλευτικά/θεραπευτικά προγράμματα, καθώς και τα προγράμματα απεξάρτησης και κάθε ιδιωτικός φορέας που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, ββ) στην περ. γ’ προστίθενται δεύτερο, τρίτο, τέταρτο και πέμπτο εδάφιο, βγ) προστίθεται περ. δ’, γ) στην παρ. 5 το άρθρο «45Α» αντικαθίσταται από το άρθρο «46» και το άρθρο 11 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 11

Προϋποθέσεις

  1. Στα πλημμελήματα ενδοοικογενειακής βίας ο αρμόδιος για την άσκηση ποινικής δίωξης εισαγγελέας ή ο αρμόδιος ανακριτικός υπάλληλος, ενεργώντας στο πλαίσιο της παρ. 2 του άρθρου 245 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, διερευνούν τη δυνατότητα διαμεσολάβησης κατά τη Διαδικασία των επόμενων άρθρων.
  2. Προϋπόθεση για την έναρξη της Διαδικασίας ποινικής διαμεσολάβησης είναι υποβολή ανεπιφύλακτης δήλωσης εκ μέρους του προσώπου στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, ότι είναι πρόθυμο σωρευτικά:

α) να υποσχεθεί ότι δεν θα τελέσει στο μέλλον οποιαδήποτε πράξη ενδοοικογενειακής βίας (λόγος τιμής) και ότι, σε περίπτωση συνοίκησης, δέχεται να μείνει εκτός οικογενειακής κατοικίας για εύλογο χρονικό διάστημα, εάν το προτείνει το θύμα. Για την υπόσχεση αυτή συντάσσεται έκθεση κατά τα άρθρα 148 επ. του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

β) να παρακολουθήσει ειδικό συμβουλευτικό – θεραπευτικό πρόγραμμα ή πρόγραμμα απεξάρτησης για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας σε δημόσιο φορέα ή σε ιδιωτικό φορέα που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, σε όποιον τόπο και για όσο χρονικό διάστημα κρίνεται τούτο αναγκαίο από τους αρμόδιους θεραπευτές. Ο υπεύθυνος του προγράμματος πιστοποιεί την ολοκλήρωση της παρακολούθησής του. Το σχετικό πιστοποιητικό επισυνάπτεται στο φάκελο της δικογραφίας. Αναφέρονται δε σε αυτό, αναλυτικά, το αντικείμενο του συμβουλευτικού – θεραπευτικού προγράμματος ή του προγράμματος απεξάρτησης και ο αριθμός των συνεδριών που παρακολούθησε ο ενδιαφερόμενος.

Σε περίπτωση μη ολοκλήρωσης της παρακολούθησης του προγράμματος εφαρμόζεται η παράγραφος 3 του άρθρου 13.

γ) να άρει ή να αποκαταστήσει, εφόσον είναι δυνατόν, αμέσως τις συνέπειες που προκλήθηκαν από την πράξη και να καταβάλει εύλογη χρηματική ικανοποίηση στον παθόντα. Αν αποδεδειγμένα προκύπτει, πως τόσο το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, όσο και το θύμα βρίσκονται σε πρόδηλη οικονομική αδυναμία, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να αποζημιωθεί το θύμα σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο και υφίσταται η ανάγκη μετεγκατάστασης του θύματος και των ανήλικων τέκνων του σε ασφαλές περιβάλλον και κάλυψης βασικών βιοτικών αναγκών τους, προβλέπεται η καταβολή εφάπαξ ποσού αποζημίωσης προς το θύμα, η οποία καταβάλλεται δίχως καθυστέρηση από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης του άρθρου 1 του ν. 3811/2009 (Α’ 231) κατόπιν αίτησης του θύματος με αναλογική εφαρμογή του ανωτέρου νόμου. Η περ. δ’ του άρθρου 9 του ν. 3811/2009, περί κατάχρησης δικαιώματος, εφαρμόζεται αναλόγως. Το Ελληνικό Δημόσιο υποκαθίσταται στα δικαιώματα του αποζημιωθέντος θύματος σε βάρος του προσώπου στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, μέχρι το ύψος του καταβληθέντος ποσού, την είσπραξη του οποίου επιδιώκει σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ν. 4978/2022, Α΄ 190). Η αποζημίωση του θύματος από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης, σύμφωνα με το δεύτερο εδάφιο, δεν θίγει το δικαίωμα αποζημίωσής του από το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, σύμφωνα με τα άρθρα 914 και 932 του Αστικού Κώδικα.

δ) να προβεί σε κάθε άλλη ενέργεια αποκατάστασης ή μεταμέλειας που προτείνει το θύμα.

  1. Αν το θύμα της ενδοοικογενειακής βίας είναι ανήλικος, η ποινική διαμεσολάβηση ενεργείται υπέρ αυτού και από κοινού από τον κατά τόπον αρμόδιο εισαγγελέα ανηλίκων και τον ασκούντα την επιμέλεια, εφόσον αυτός δεν είναι το ίδιο πρόσωπο με τον φερόμενο ως δράστη του εγκλήματος. Αν δεν υπάρξει ομοφωνία, η διαμεσολάβηση δεν είναι δυνατή. Ο ανήλικος που έχει συμπληρώσει το δέκατο τέταρτο έτος της ηλικίας του μπορεί, εφόσον το επιθυμεί, να παρίσταται κατ` αυτήν και να ακούγεται. Τα πρόσωπα του πρώτου εδαφίου αντιπροσωπεύουν τον ανήλικο στη Διαδικασία της ποινικής διαμεσολάβησης και για τις αστικές αξιώσεις.
  2. Οι σχετικές με την ποινική διαμεσολάβηση διατάξεις του παρόντος νόμου δεν εφαρμόζονται, αν ο φερόμενος ως δράστης της πράξεως ενδοοικογενειακής βίας είναι επίτροπος, δικαστικός συμπαραστάτης ή ανάδοχος γονέας του ανηλίκου.
  3. Αν την πράξη ενδοοικογενειακής βίας σε βαθμό πλημμελήματος φέρεται να έχει τελέσει ανήλικος, εφαρμόζεται το άρθρο 46 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.».

Άρθρο 92

Διεύρυνση της δυνατότητας του δικαστηρίου για επιβολή περιοριστικών όρων και ποινικής διαμεσολάβησης – Τροποποίηση άρθρου 12 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 12 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) στο πρώτο εδάφιο αντικαθίσταται η αναφορά στο άρθρο «423» από το άρθρο «424», αβ) στο τρίτο εδάφιο αντικαθίστανται οι λέξεις «κατά το πρώτο εδάφιο» από τις λέξεις «για οποιαδήποτε αιτία», β) η παρ. 6 αντικαθίσταται, γ) η παρ. 7 τροποποιείται με την πρόβλεψη της δυνατότητας διαμεσολάβησης και κατά την ενδιάμεση διαδικασία, εντός προθεσμίας από την επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος, με την υποβολή πρακτικού από τους συνηγόρους των μερών και με την προσθήκη δεύτερου εδαφίου και το άρθρο 12 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 12

Διαδικασία

  1. Αν σε βάρος του υπαιτίου κινηθεί η Διαδικασία των άρθρων 417 επ. του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ποινική διαμεσολάβηση επιτρέπεται μόνον εφόσον το δικαστήριο αναβάλει την εκδίκαση της υπόθεσης κατά τις διατάξεις του άρθρου 424 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

 Στην περίπτωση αυτή, η σχετική Διαδικασία χωρεί κατά τις παραγράφους 3 έως 6 του παρόντος άρθρου. Το δικαστήριο που αναβάλλει την εκδίκαση της υπόθεσης, για οποιαδήποτε αιτία, εξετάζει αυτεπαγγέλτως αν συντρέχει περίπτωση να επιβληθούν στον υπαίτιο περιοριστικοί όροι κατά το άρθρο 18 του παρόντος νόμου.

  1. Αν σε βάρος του φερόμενου ως δράστη ενεργείται προκαταρκτική εξέταση, ο εισαγγελέας, πριν από κάθε άλλη ενέργεια:

α) μπορεί να διατάσσει τη διενέργεια ιατρικής πραγματογνωμοσύνης στο φερόμενο ως θύμα, προκειμένου να ερευνηθεί η βασιμότητα της καταγγελίας για την σε βάρος του τέλεση της πράξεως,

β) εξετάζει ο ίδιος κάθε μάρτυρα που προτείνεται, καθώς και τα πρόσωπα της οικογένειας ή παραγγέλλει την εξέταση αυτών από τους αρμόδιους ανακριτικούς υπαλλήλους, και

γ) καλεί το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση της πράξεως να παράσχει στον ίδιο ή στον αρμόδιο ανακριτικό υπάλληλο εξηγήσεις υπό τους όρους του άρθρου 31 παρ. 2 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

  1. Αν ο παρέχων εξηγήσεις δεν υποβάλει ο ίδιος, ή μέσω του συνηγόρου του, την κατά την παρ. 2 του άρθρου 11 δήλωση περί ποινικής διαμεσολάβησης, καλείται, προς τούτο, από τον αρμόδιο εισαγγελέα. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να λάβει προθεσμία τριών ημερών για να απαντήσει.
  2. Αν η απάντηση του παρέχοντος εξηγήσεις είναι αρνητική ή αυτός δεν απαντήσει, κινείται η ποινική Διαδικασία κατά τις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Αν η απάντηση του παρέχοντος εξηγήσεις είναι θετική, ο εισαγγελέας ενημερώνει τον παθόντα ή τον συνήγορό του για την κατά τα ανωτέρω δήλωση του ενδιαφερομένου και, αν υποβληθεί σχετικό αίτημα, παρέχεται στον παθόντα προθεσμία, το πολύ τριών ημερών, για να δηλώσει αν δέχεται τη διαμεσολάβηση.
  3. Αν η απάντηση του παθόντος είναι αρνητική ή αυτός δεν απαντήσει ή δεν επέλθει συμφωνία ως προς τους όρους της περίπτωσης α΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 11, κινείται η ποινική Διαδικασία κατά τις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Αν η απάντηση του παθόντος είναι θετική, ο εισαγγελέας με διάταξή του θέτει τη δικογραφία σε ειδικό αρχείο της εισαγγελίας. Κατά της διατάξεως αυτής δεν χωρεί προσφυγή.
  4. Αν τα πρόσωπα στα οποία αποδίδεται η τέλεση της πράξης είναι περισσότερα ή η φερόμενη ως τελεσθείσα πράξη αφορά περισσότερα θύματα, η δικογραφία χωρίζεται για τα μέρη που συναινούν και λαμβάνει αυτοτελή δικονομική πορεία σύμφωνα με τις επιμέρους διακρίσεις της παρ. 5. 
  5. Η συμφωνία των διαδίκων μερών για την κατά την παρ. 2 του άρθρου 11 του παρόντος έναρξη της διαδικασίας ποινικής διαμεσολάβησης μπορεί να υποβληθεί και με σχετικό πρακτικό εκ μέρους των συνηγόρων τους, στον αρμόδιο εισαγγελέα το αργότερο εντός προθεσμίας δεκαπέντε (15) ημερών από την επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος. Στην τελευταία περίπτωση ο αρμόδιος εισαγγελέας αποσύρει τη δικογραφία από το πινάκιο προκειμένου να λάβουν χώρα οι ενέργειες του δεύτερου εδαφίου της παρ. 5 του παρόντος.».

Άρθρο 93

Αστικές συνέπειες – Αντικατάσταση άρθρου 14 ν. 3500/2006

Το άρθρο 14 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) αντικαθίσταται ως εξής: 

«Άρθρο 14

Αστικές συνέπειες

  1. Η συμφωνία των διαδίκων για την έναρξη της διαδικασίας της ποινικής διαμεσολάβησης δεν εμποδίζει την άσκηση αγωγής διαζυγίου ή την υποβολή αιτήσεως συναινετικής λύσης του γάμου, την πρόοδο της δίκης και τη λύση του γάμου ή τη λύση του συμφώνου συμβίωσης. 
  2. Η μη συμμόρφωση του φερόμενου ως δράστη προς τους όρους της ποινικής διαμεσολάβησης και η μη ολοκλήρωση της διαδικασίας έχει ως αποτέλεσμα την ανατροπή της συμφωνίας, όσον αφορά στις χρηματικές αξιώσεις του θύματος, οι οποίες αναβιώνουν αναδρομικά και μπορούν να αναζητηθούν κατά τις διατάξεις περί αδικοπραξίας. Τα καταβληθέντα, λόγω της συμφωνίας, μπορούν να αναζητηθούν κατά τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού.
  3. Μετά την ολοκλήρωση της ποινικής διαμεσολάβησης και τη συμμόρφωση του φερόμενου ως δράστη στους όρους της συμφωνίας, όσον αφορά στις χρηματικές αξιώσεις του θύματος, αποκλείεται η ανατροπή αυτής, εξ οιουδήποτε λόγου και η αναζήτηση των καταβληθέντων σε συμμόρφωση αυτής.». 

Άρθρο 94

Εναρμόνιση της παραγραφής με τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα – Τροποποίηση άρθρου 16 ν. 3500/2006

Το άρθρο 16 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) τροποποιείται ως προς την έναρξη της προθεσμίας παραγραφής προς εναρμόνιση με την παρ. 4 του άρθρου 113 του Ποινικού Κώδικα και το άρθρο 16 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 16

Παραγραφή

Αν οι πράξεις των άρθρων 6, 7 και 9 του παρόντος στρέφονται κατά ανηλίκου, η έναρξη της προθεσμίας παραγραφής αναστέλλεται κατά τα οριζόμενα στην παρ. 4 του άρθρου 113 του Ποινικού Κώδικα.».

Άρθρο 95

Διεύρυνση των περιοριστικών όρων που επιβάλλουν τα δικαστικά όργανα και των φορέων που γνωμοδοτούν – Τροποποίηση άρθρου 18 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 18 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) στο πρώτο εδάφιο προστίθεται ο περιοριστικός όρος της συμμετοχής του δράστη σε θεραπευτικά ή συμβουλευτικά προγράμματα ή προγράμματα απεξάρτησης, αβ) προστίθενται νέα εδάφια, δεύτερο και τρίτο, β) στην παρ. 3 βα) γίνονται νομοτεχνικές βελτιώσεις, ββ) προστίθενται στους φορείς προέλευσης των επιστημόνων που γνωμοδοτούν και όλων των δημοσίων φορέων, καθώς και των φορέων του ιδιωτικού τομέα που εποπτεύονται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, και το άρθρο 18 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 18

Περιοριστικοί όροι

  1. Σε περίπτωση διαπράξεως εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας είναι δυνατόν, αν υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες κρίνεται απαραίτητο για την προστασία της σωματικής και ψυχικής υγείας του θύματος, να επιβληθούν στον κατηγορούμενο από το αρμόδιο ποινικό δικαστήριο στο οποίο παραπέμπεται να δικασθεί ή από τον αρμόδιο ανακριτή ή από το δικαστικό συμβούλιο ή από τον εισαγγελέα που έχει επιληφθεί της υπόθεσης με αιτιολογημένη διάταξή του, κατά της οποίας επιτρέπεται η άσκηση προσφυγής ενώπιον του συμβουλίου πλημμελειοδικών, και για όσο χρονικό διάστημα απαιτείται, περιοριστικοί όροι, όπως ιδίως η απομάκρυνσή του από την οικογενειακή κατοικία, η μετοίκησή του, η απαγόρευση να προσεγγίζει τους χώρους κατοικίας ή και εργασίας του θύματος, κατοικίες στενών συγγενών του, τα εκπαιδευτήρια των παιδιών και ξενώνες φιλοξενίας, η συμμετοχή του σε θεραπευτικά ή συμβουλευτικά προγράμματα ή προγράμματα απεξάρτησης. Για την επιβολή περιοριστικών όρων λαμβάνονται υπόψη ιδίως η βαρύτητα και η συχνότητα της πράξης, η επικινδυνότητα του δράστη και η υποτροπή. Απόσπασμα των ανωτέρω αποφάσεων, βουλευμάτων και διατάξεων, που επιβάλλουν περιοριστικούς όρους διαβιβάζεται αυθημερόν στον αρμόδιο για την εκτέλεσή τους Εισαγγελέα και κοινοποιείται αμελλητί στις διωκτικές αρχές. Όποιος παραβιάζει τον περιοριστικό όρο που του έχει επιβληθεί τιμωρείται με φυλάκιση.
  2. Ο περιοριστικός όρος που έχει επιβληθεί σύμφωνα με τις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου είναι δυνατόν να ανακληθεί, αντικατασταθεί ή τροποποιηθεί από το αρμόδιο δικαστικό όργανο που τον επέβαλε, με αίτηση αυτού στον οποίο επιβλήθηκε ή του θύματος, στην οποία αναφέρονται οι λόγοι για τους οποίους επιβάλλεται η ανάκληση, αντικατάσταση ή τροποποίησή του ή και αυτεπαγγέλτως αν εκλείψουν οι λόγοι επιβολής ή προκύψει λόγος αντικατάστασης του όρου. Το δικαστικό όργανο αποφαίνεται αφού ακούσει το θύμα και αυτόν στον οποίο επιβλήθηκε ο περιοριστικός όρος.
  3. Το δικαστικό όργανο που είναι αρμόδιο κατά την παρ. 1 για την επιβολή, ανάκληση, αντικατάσταση ή τροποποίηση των περιοριστικών όρων, μπορεί να ζητήσει, συμβουλευτικά, τη γνώμη ψυχιάτρων, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών και άλλων επιστημόνων με ειδικές γνώσεις σε θέματα ενδοοικογενειακής βίας, εφόσον τα πρόσωπα αυτά εργάζονται σε δημόσιο φορέα ή σε ιδιωτικό φορέα που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας.».

Άρθρο 96

Υποχρέωση τήρησης εχεμύθειας – Τροποποίηση άρθρου 20 ν. 3500/2006

Στην παρ. 1 του άρθρου 20 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) η αναφορά στο άρθρο «243» αντικαθίσταται από το άρθρο «245» και το άρθρο 20 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 20

Υποχρέωση τήρησης εχεμύθειας

  1. Σε περίπτωση διαπράξεως εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας, οι αρμόδιες αστυνομικές αρχές που διενεργούν προανάκριση, σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 245 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, απαγορεύεται να ανακοινώνουν με οποιονδήποτε τρόπο το ονοματεπώνυμο του θύματος και του κατηγορουμένου, τη διεύθυνση κατοικίας τους, καθώς και οποιαδήποτε άλλα στοιχεία είναι δυνατόν να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους.
  2. Οι παραβάτες της διατάξεως αυτής τιμωρούνται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.».

Άρθρο 97

Διεύρυνση των φορέων του δημοσίου τομέα που παρέχουν συνδρομή και άμεση ενημέρωση του θύματος και των φορέων από τις αρμόδιες αστυνομικές αρχές – Τροποποίηση άρθρου 21 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 21 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 διευρύνεται ο κύκλος των παρεχόντων την αναγκαία συνδρομή φορέων με τη συμπερίληψη των φορέων που εποπτεύονται από τα Υπουργεία Εσωτερικών και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, β) στην παρ. 2 βα) διαγράφονται οι λέξεις «, εφόσον το ζητήσει το θύμα,» και ββ) μετά από τη λέξη «ενημερώσουν» προστίθεται η λέξη «αμελλητί» και το άρθρο 21 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 21

Κοινωνική συμπαράσταση

  1. Τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας δικαιούνται ηθικής συμπαράστασης και της αναγκαίας υλικής συνδρομής από τα νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου που λειτουργούν ειδικά για τους σκοπούς αυτούς υπό την εποπτεία των Υπουργείων Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, και από κοινωνικές υπηρεσίες των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης.
  2. Οι αστυνομικές αρχές που επιλαμβάνονται, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, υποθέσεων ενδοοικογενειακής βίας υποχρεούνται να ενημερώσουν αμελλητί αυτό και τους παραπάνω φορείς, ώστε να παρασχεθεί αμέσως η απαραίτητη, κατά περίπτωση, αρωγή.».

Άρθρο 98

Υποχρεώσεις των επαγγελματιών – Αντικατάσταση άρθρου 23 ν. 3500/2006

Στο άρθρο 23 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στον τίτλο οι λέξεις «των εκπαιδευτικών» αντικαθίστανται από τις λέξεις «των επαγγελματιών» και β) οι παρ. 1 και 2 αντικαθίστανται, γ) προστίθεται παρ. 2Α και το άρθρο 23 διαμορφώνεται ως εξής: 

«Άρθρο 23

Υποχρεώσεις των επαγγελματιών

  1. Παιδαγωγός, εκπαιδευτικός, μέλος του ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού ή του ειδικού βοηθητικού προσωπικού της πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κοινωνικός λειτουργός, επιμελητής προπονητής ή γιατρός που παρέχει τις υπηρεσίες του σε ανήλικο, ο οποίος κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του πληροφορείται ή διαπιστώνει με οποιονδήποτε τρόπο, ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος ανηλίκου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας, υποχρεούται να το αναφέρει αμελλητί στις αρμόδιες κατά τον νόμο αρχές. Την ίδια υποχρέωση έχει ιατρός που με βάση σοβαρά αντικειμενικά ευρήματα της ιατρικής εξέτασης διαπιστώνει ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος ενηλίκου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας. 
  2. Τα πρόσωπα της παρ. 1, που προβαίνουν σε αναφορά εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας δεν εγκαλούνται, δεν ενάγονται, δεν διώκονται πειθαρχικά, δεν απολύονται, ούτε υφίστανται άλλου είδους κυρώσεις ή δυσμενή μεταχείριση, για το περιστατικό που ανέφεραν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, παρά μόνο εάν προέβησαν εν γνώσει τους σε αναληθή αναφορά.

2Α. Τα πρόσωπα της παρ. 1 καλούνται να εξετασθούν ως μάρτυρες κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο, μόνο αν το έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας δεν αποδεικνύεται με οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό μέσο.

  1. Οι διατάξεις του παρόντος εφαρμόζονται αναλόγως και για τα μέλη του προσωπικού και τους Προϊσταμένους των Κέντρων Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης (Κ.Ε.Σ.Υ.) του άρθρου 6 και της παρ. 3 του άρθρου 18 του ν. 4547/2018 (Α` 102).».

Άρθρο 99

Μέριμνα για τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας- Προσθήκη άρθρου 23Α στον ν. 3500/2006

Μετά το άρθρο 23 του ν. 3500/2006 (Α΄ 232) προστίθεται άρθρο 23 Α ως εξής:

«Άρθρο 23A

Ατομική αξιολόγηση των θυμάτων και διαχείριση του κινδύνου επανάληψης της βίας και δευτερογενούς θυματοποίησης

  1. Οι υπηρεσίες υποδοχής θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, όπως οι αστυνομικές αρχές, οι κοινωνικές υπηρεσίες, οι υπηρεσίες υγείας και οι εξειδικευμένες δομές για την υποστήριξη των γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, κατά τον λόγο αρμοδιότητάς τους και κατόπιν προηγούμενης ενημέρωσης και σύμφωνης γνώμης του θύματος, προβαίνουν σε:

α) ατομική αξιολόγηση του θύματος, με σκοπό την εκτίμηση του κινδύνου να υποστεί επανάληψη της βίας ή δευτερογενή θυματοποίηση και 

β) διαχείριση του κινδύνου, με τον προσδιορισμό των κατάλληλων μέτρων άμεσης προστασίας του θύματος, προκειμένου να αποτραπούν η επανάληψη της βίας και η δευτερογενής θυματοποίηση.  

  1. Η ατομική αξιολόγηση και διαχείριση του κινδύνου διενεργείται με τη συμμετοχή του θύματος, λαμβάνοντας κυρίως υπόψη:

α) τα προσωπικά χαρακτηριστικά του θύματος, όπως την ηλικία, τη φυλή, την θρησκεία, την εθνικότητα ή εθνοτική καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα ή τα χαρακτηριστικά φύλου ή την αναπηρία, το καθεστώς διαμονής ή κατοικία, τη σχέση συγγένειας και τον βαθμό οικονομικής ή άλλης εξάρτησης με τον δράστη, καθώς και το ιστορικό προηγούμενης θυματοποίησης,

β) τον βαθμό βλάβης του θύματος, το είδος, τη σοβαρότητα και τη συχνότητα της βίας. 

γ) παράγοντες επικινδυνότητας ή υποτροπής της βίας, που συντρέχουν στο πρόσωπο του δράστη, όπως ιδίως απειλές για τη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα του θύματος, την κατοχή πυροβόλου όπλου, προηγούμενες καταδίκες για ενδοοικογενειακή βία, εξακολουθητική παρακολούθηση, εξαρτήσεις από αλκοόλ ή άλλες ουσίες, εκδήλωση βίας ή απειλών ενώπιον ανηλίκου, 

δ) άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις που συντρέχουν είτε στο πρόσωπο του θύματος είτε στο πρόσωπο του δράστη.

  1. Οι διωκτικές, εισαγγελικές και δικαστικές αρχές, ενώπιον των οποίων εκκρεμεί υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας, όποτε κρίνεται αναγκαίο, ενημερώνουν και παραπέμπουν το θύμα, κατόπιν αίτησής του, σε κοινωνικές υπηρεσίες ή σε υπηρεσίες υγείας ή σε εξειδικευμένες δομές υποστήριξης γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, για τη διενέργεια ατομικής αξιολόγησης, με σκοπό να προσδιοριστούν τα κατάλληλα μέτρα άμεσης προστασίας του. 

Η ατομική αξιολόγηση επικαιροποιείται καθ’ όλη τη διάρκεια της εκκρεμούς ποινικής διαδικασίας, αν ουσιωδώς μεταβάλλονται οι περιστάσεις που αποτέλεσαν τη βάση της.

  1. Στο πλαίσιο διαχείρισης του κινδύνου, για τον προσδιορισμό των κατάλληλων μέτρων για την προστασία του θύματος, η υπηρεσία υποδοχής συνεργάζεται με άλλες αρμόδιες, κατά περίπτωση, υπηρεσίες και αρχές και μπορεί να διαβιβάζει προς αυτές ή να λαμβάνει από αυτές τις αναγκαίες πληροφορίες, κατόπιν σύμφωνης γνώμης του θύματος. 
  2. Ο τελικός προσδιορισμός και η λήψη των κατάλληλων μέτρων προστασίας του θύματος γίνονται με τη σύμφωνη γνώμη του. 
  3. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Εσωτερικών, Προστασίας του Πολίτη, Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Υγείας και Μετανάστευσης και Ασύλου καθορίζονται όλες οι αναγκαίες λεπτομέρειες και διαδικασίες σχετικά με τη μεθοδολογία και τον τρόπο συνεργασίας των υπηρεσιών και αρχών των προηγούμενων παραγράφων, καθώς και κάθε άλλο ζήτημα για την εφαρμογή του παρόντος.». 
Σχόλια 1 … 3 4 5 6 7 … 26
  • 9 Δεκεμβρίου 2023, 22:15 | Ντινα

    Η χειραφέτηση των γυναικών θα μπορούσε να δικαιολογήσει την αυξανόμενη βίαιη συμπεριφορά από μέρους τους: οι γυναίκες κινούνται όλο και περισσότερο στους κόσμους των ανδρών, κερδίζουν χρήματα, ανεξαρτητοποιούνται και ανταγωνίζονται με επιθετικότητα και σθένος, όπως ακριβώς και οι άνδρες συνάδελφοί τους.

    Η ενδοοικογενειακή βία κατά των ανδρών εξακολουθεί να αποτελεί ταμπού, αλλά παρατηρείται αύξηση των ανδρών αυτών που αναζητούν βοήθεια, όπως αναφέρει ο Mark Brooks, πρόεδρος μιας βρετανικής φιλανθρωπικής οργάνωσης για άνδρες – θύματα. Πιστεύεται πως τα χρήματα και η απιστία είναι οι δύο βασικοί λόγοι που μπορούν να οδηγήσουν σε γυναικεία ενδοοικογενειακή βία.

    Επειδή παραδοσιακά θεωρείται πως οι άνδρες είναι από τη φύση τους ισχυρότεροι από τις γυναίκες, είναι λιγότερο πιθανό να μιλήσουν ή να αναφέρουν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας στη σχέση τους εξαιτίας της αμηχανίας και του φόβου γελοιοποίησης. Μπορεί, επίσης, να ανησυχούν πως η κακοποίηση που υφίστανται δεν θα έχει τόση βαρύτητα λόγω του ότι είναι άνδρες. Επιπρόσθετα, αν αναζητήσουν βοήθεια, μπορεί να έρθουν αντιμέτωποι με την έλλειψη φορέων και οργανώσεων που ασχολούνται με άνδρες – θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Το προσωπικό που εργάζεται στις δομές παροχής υγειονομικής περίθαλψης δεν ρωτά αν οι τραυματισμοί προκλήθηκαν από ενδοοικογενειακή βία, γεγονός που καθιστά ακόμη πιο δύσκολο το «άνοιγμα» από την πλευρά του θύματος.

  • 9 Δεκεμβρίου 2023, 22:54 | Κωνσταντινος

    Αρθρο 99. Προσθήκη 23Α στον ν.3500/2006
    ——————————————————————————————
    Αυτή η προσθήκη, η οποία εξαφανίζει κάθε εννοια δικαίου και ισότητας, υπονοεί οτι η ενδοοικογενειακή βία εχει ως θύματα ΜΟΝΟ γυναικες και ΠΟΤΕ ανδρες εξ ου και καμμία αναφορά σε ανδρικές δομές.
    Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ !
    Η βία πρέπει να καταδικάζεται απο όπου και αν προέρχεται και να προστατεύονται οχι μονο οι γυναικες αλλα και οι ανδρες και τα παιδιά. Οι βίαιες επιθέσεις των γυναικων πρός τους ανδρες αυξάνονται ολοταχώς..
    ΟΧΙ σε άρθρα του νομοσχεδίου που ενισχύουν την εμφυλη διάκριση
    ΟΧΙ σε διχαστικές τακτικές.
    Αντισυνταγματικό, απαξιωτικό και προσβλητικό για το ανδρικό φύλο !

    ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ ΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ.

    Αρθρο 86
    ————————————–
    Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
    Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.

    αρθρο 98
    ————————————
    ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ αμεσα το ακαταδίωκτο των «Ειδικων Ψυχικής Υγείας» συμπερολαμβανομένων και των ψυχιάτρων, διότι ειναι πλήθος τά περιστατικά ψευδών και πληρωμένων γνωματεύσεων, παρά μόνο αν εχουν επιληφθεί κατόπιν εντολής Δικαστικής Αρχής.

  • 9 Δεκεμβρίου 2023, 21:05 | Γεωργιος

    ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 99. Προσθήκη 23Α στον ν.3500/2006

    Αυτή η προσθήκη, η οποία εξαφανίζει κάθε εννοια δικαίου και ισότητας, υπονοεί οτι η ενδοοικογενειακή βία εχει ως θύματα ΜΟΝΟ γυναικες και ΠΟΤΕ ανδρες εξ ου και καμμία αναφορά σε ανδρικές δομές.
    Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ !
    Η βία πρέπει να καταδικάζεται απο όπου και αν προέρχεται και να προστατεύονται οχι μονο οι γυναικες αλλα και οι ανδρες και τα παιδιά. Οι βίαιες επιθέσεις των γυναικων πρός τους ανδρες αυξάνονται ολοταχώς..
    ΟΧΙ σε άρθρα του νομοσχεδίου που ενισχύουν την εμφυλη διάκριση
    ΟΧΙ σε διχαστικές τακτικές.
    Αντισυνταγματικό, απαξιωτικό και προσβλητικό για το ανδρικό φύλο !

    ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ ΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ.

  • 9 Δεκεμβρίου 2023, 18:24 | ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΤΣΙΡΟΣ

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ):
    ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ
    Αναλυτικότερα:
    Να προστεθούν εδάφια β’, γ’, δ’ και ε’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 του Νόμου 3500/2006, ώστε το κείμενο αυτού να έχει ως εξής :
    Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη
    1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.
    Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).
    Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.
    Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι:
    [α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
    [β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως:
    1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
    2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
    3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
    4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
    5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
    6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
    7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
    8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
    και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
    1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
    2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
    3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
    4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
    5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
    6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
    7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
    8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
    9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα
    Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχίατρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων.
    2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.
    3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
    4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
    Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών: «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ.: «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ.: «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.
    Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.
    Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5: α) με κωδικό V995.51: ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20: προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29: παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.
    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ
    1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΛΗΝΙΚΑ
    Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
    Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
    Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
    Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση: Πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
    Κολαΐτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
    Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
    Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
    Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
    Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
    Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.
    2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ
    Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict: Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
    Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
    Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings: Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
    Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
    Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
    Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
    Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
    Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents: A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
    Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
    Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
    Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
    Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
    Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
    Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
    Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
    Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191.

  • 9 Δεκεμβρίου 2023, 18:18 | Ερατώ

    Είμαι θύμα ενδοοικογενειακής βίας, σε όλες τις μορφές της. Ψυχολογική, συναισθηματική, λεκτική και σωματική.
    Όταν ζήτησα βοήθεια, είχα μόλις γεννήσει την κόρη μου και απευθύνθηκα στο Κέντρο Κακοποιημένων γυναικών, αλλά και στο Χαμόγελο του παιδιού, ζητώντας να βρω ένα κατάλυμα για εμένα και το βρέφος μου, όμως στάθηκε αδύνατο. Επίσης από το Κέντρο Κακοποιημένων γυναικών, είχα ενημερωθεί ότι για να λάβω βοήθεια, έπρεπε να κάνω συνεδρίες δια ζώσης, πράγμα αδύνατο, αφού τα γραφεία απείχαν πολύ από τον τόπο διαμονής μου και είχα έναν ελεγκτικό σύζυγο, που δεν θα μπορούσα να αιτιολογήσω τόσων ωρών απουσία, οπότε και η βοήθεια αυτή, ποτέ δεν ελήφθη.
    Το 2020, κάλεσα την Αστυνομία στο σπίτι, μετά από ένα περιστατικό βίας. Οι αστυνομικοί, βλέποντας το απομονωμένο σημείο που ζούσαμε, έκαναν απλή σύσταση και δεν ενήργησαν αυτεπάγγελτα. Το περιστατικό κατεγράφη ως «φραστικό επεισόδιο».
    Τον Γενάρη του 2021, κατάφερα και έφυγα με το παιδί μου από το σπίτι, όταν εκείνο ήταν 20 μηνών. Χωρίς εργασία, με μια πενιχρή βοήθεια από την οικογένειά μου, αφού δεν είχαν άλλη δυνατότητα. Επίσης λάμβανα το επίδομα ενοικίου, τέκνου και ΚΕΑ, ποσά όμως, που δεν έφταναν για τις ανάγκες μας. Η βία συνεχίστηκε και μετά από τη μετακόμισή μου, καθώς επισκεπτόταν το παιδί, σε καθημερινή βάση, απειλώντας με διαρκώς, αν προσπαθούσα να αρνηθώ μια συνάντηση. Ξανακλήθηκε η Αστυνομία, μετά από παρενόχληση στην οικία μου. Δεν προχώρησα ποτέ σε μήνυση, ούτε και όταν παραλίγο να με παρασύρει με το αυτοκίνητό του, στο οποίο επέβαινε και το παιδί. Ο πρώην σύζυγος, έχει άδεια οπλοκατοχής για 5 καραμπίνες. Δεν θα μπορούσα να τον μηνύσω, αφού φοβόμουν και εξακολουθώ να φοβάμαι ότι μια μήνυση, μπορεί να πυροδοτήσει αισθήματα βίας ακραία και να γίνω άλλο ένα θύμα γυναικοκτονίας. Στο Δικαστήριο για την επιμέλεια του παιδιού, η Δικαστής ενώ ήταν ενήμερη για την άδεια οπλοκατοχής, ρώτησε την μάρτυά μου αν έχω καταθέσει ποτέ μήνυση και όταν έλαβε αρνητική απάντηση, αντέδρασε απαξιωτικά και ειρωνικά.
    Είμαστε πολλά τά θύματα ενδοοικογενειακής βίας, που δεν έχουμε καταγγείλει την βία, από φόβο για την ζωή μας. Ο νόμος της συνεπιμελειας, έχει δώσει ισχυρό βοήθημα στους κακοποιητές μας, ώστε να συνεχίσουν να ασκούν βία επάνω μας. Οι περισσότερες από εμάς, δεν έχουμε πόρους, δεν βρίσκουμε θέση εργασίας και δεν έχουμε υποστήριξη. Μέσα σε όλο αυτό, αντιμετωπίζουμε δικαστικές διαμάχες με τεράστια χρηματικά και ψυχικά κόστη, αφού η βία μεταφέρεται στην διεκδίκηση των παιδιών μας, αφού είναι η πιο άμεση βία που μπορούν να ασκήσουν! Οι περισσότερες γυναίκες εγκαταλείπουν τον γάμο τους, λόγω της βίας στην οποία εκτίθενται εκείνες και τα παιδιά τους. Ένα τέτοιο θύμα είμαι κι εγώ. Ένα θύμα που βρήκε δύναμη να προστατεύσει το παιδί του από την τοξικότητα, που παλεύει κάθε μέρα για την επιβίωση. Η ενδοοικογενειακή βία συνεχίζεται και μετά την λύση του γάμου, ο φόβος για ακραία βία δεν χάνεται επειδή φεύγεις,, το panic button δεν προλαβαίνεις να το πατήσεις στον αιφνιδιασμό και συνεχίζεις να είσαι θύμαβ βίας, με το παιδί όπλο εναντίον σου, αφού η συνεπιμελεια δίνει δύναμη στην έμμεση βία.

  • 9 Δεκεμβρίου 2023, 14:25 | Μάκης

    Διαφωνώ. Προάγεται η φυλλετικη διάκριση με τον εν λόγο νόμο. Η κοινωνία μας οφείλει να προστατεύει τους πάντες δίχως διακρίσεις φύλλου χρώματος κτλ… Η ΒΙΑ πρέπει να καταδικάζεται από πού κι αν προέρχεται! Προστασία λοιπόν σε όλους ! Παιδιά γυναίκες άνδρες !!! Εξ άλλου τα επίσημα στοιχεία του χαμόγελου του παιδιού περί καταγγελιών δείχνουν πως ο λογισμός δεν είναι σωστός

  • 9 Δεκεμβρίου 2023, 10:37 | Στέλλα Ζαρκαλη

    Να γίνει ποινικό αδίκημα η γονική αποξένωση!!!

  • 9 Δεκεμβρίου 2023, 08:45 | ΑΓΓΕΛΟΣ

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :

    ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ

    Να προστεθούν εδάφια β’, γ’, δ’ και ε’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 του Νόμου 3500/2006, ώστε το κείμενο αυτού να έχει ως εξής :

    Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη

    1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.

    Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).

    Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.

    Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
    [α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
    [β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
    1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
    2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
    3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
    4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
    5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
    6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
    7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
    8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
    και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
    1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
    2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
    3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
    4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
    5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
    6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
    7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
    8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
    9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα

    Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων.

    2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.

    3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.

    4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.

    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

    Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.

    Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.

    Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ

    1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

    Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
    Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
    Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
    Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
    Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
    Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
    Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
    Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
    Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
    Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.

    2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ

    Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
    Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
    Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
    Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
    Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
    Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
    Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
    Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
    Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
    Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
    Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
    Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
    Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
    Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
    Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
    Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191

  • 8 Δεκεμβρίου 2023, 21:33 | Γιωργος Π.

    Η διακοπή των δεσμών μεταξύ γονέα και παιδιού, όταν ο γονέας δεν συμμετέχει στη συνεπιμέλεια, αντιπροσωπεύει μια σοβαρή περίπτωση ψυχολογικής κακοποίησης του παιδιού. Κατά συνέπεια, αυτή η πρακτική αποτελεί μορφή ενδοοικογενειακής βίας, και σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα του 1532, οδηγεί στην αφαίρεση της γονικής μέριμνας. Ερωτώ λοιπόν, αν είναι δυνατόν να μην αντιμετωπίζεται αυτή η κατάσταση στο πλαίσιο του Ποινικού Κώδικα. Επιβάλλεται άμεση εναρμόνιση με το άρθρο 6 του νόμου 3500/2006 για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά αυτό το σοβαρό πρόβλημα. Αυτή η πρακτική οδηγεί σε ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ποινικό αδίκημα, συμφωνώντας πλήρως με το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα, το οποίο προβλέπει την αφαίρεση της γονικής μέριμνας από τον γονέα που προκαλεί τη διακοπή με διάφορες τεχνάσματα.

    Στο άρθρο 99 που προσθέτει άρθρο 23Α στο ν. 3500/2006 είναι απαραίτητο να αναιρεθούν οι παράγραφοι 1 και 3 ως αντισυνταγματικές, καθώς αναφέρονται μόνο σε «εξειδικευμένες δομές υποστήριξης» για γυναίκες, χωρίς καμία αναφορά σε άνδρες και παιδιά. Η προσέγγιση αυτή υπονοεί ότι η ενδοοικογενειακή βία εκδηλώνεται μόνο από άνδρες, ενώ υπάρχουν αρκετά καταγεγραμμένα περιστατικά βίας με αντίθετα χαρακτηριστικά. Συγκεκριμένα, τα αποτελέσματα έρευνας από το Χαμόγελο του Παιδιού δείχνουν ότι ο αριθμός των γυναικών που ασκούν κακοποίηση σε παιδιά είναι τριπλάσιος (203 γυναίκες έναντι 68 ανδρών). Επιπλέον, οι αυτοκτονίες ανδρών αγγίζουν το 78%, σε αντίθεση με το 22% των γυναικών. Αυτή η διάκριση αποτελεί σαφή παραβίαση του Συντάγματος (άρθρο 4), και είναι απαραίτητο να καταργηθεί, διότι η βία δεν διακρίνει φύλο.

    Τέλος , είναι αναγκαίο να διακοπεί άμεσα η πρακτική της αποδοχής γνωματεύσεων για παιδιά από «ειδικούς ψυχικής υγείας» που είναι ιδιώτες. Συχνά, αυτοί οι ειδικοί εκφέρουν γνώμες με ιδιοτέλεια , χωρίς τη συναίνεση του άλλου γονέα (σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα 1519) και πολλές φορές χωρίς καν να έχουν συναντήσει το παιδί. Αυτή η πρακτική θα πρέπει να επιτραπεί μόνο όταν υπάρχει συναίνεση και των δύο γονέων ή κατόπιν δικαστικής εντολής, ενώ προβλέπεται η διενέργεια εξέτασης από Δημόσιο Φορέα. Είναι αναγκαίο να εξασφαλιστεί η διαφάνεια και η συναίνεση και των δύο γονέων ή, εν προκειμένω, η ενέργεια να γίνεται υπό το πρίσμα της δικαστικής αρμοδιότητας, παρέχοντας τη δυνατότητα για εξέταση από Δημόσιο Φορέα.

  • 8 Δεκεμβρίου 2023, 21:24 | Νίκος

    ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΑΝΗΛΙΚΟ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΚΙΝΗΘΕΙ ΝΟΜΙΚΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΠΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟ ΚΑΙ ΕΞΙΣΟΥ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΕΚΕΙΝΟΥ και ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ (όταν ακόμα ήταν ανήλικος)…ΑΣΚΩΝΤΑΣ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΝ ΒΙΑ..

    Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε καθεστώς αποκλειστικής επιμέλειας ή απλά νομικής επιμέλειας (όχι φυσική), εκείνα τείνουν να εμφανίζουν σε μεγαλύτερο ποσοστό τα παρακάτω, (ενδεικτικά αναφερόμενα και όχι αποκλειστικά), προβλήματα (Α. Ποττάκης, κ.α. (2022), Από Κοινού και Εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο, εκδόσεις Gutenberg):

    i. Σωματική υγεία: κατά την ενηλικίωση σε μεγαλύτερο ποσοστό τείνουν να εμφανίζουν καρκίνο, μεταβολικές ασθένειες, πνευμονοπάθειες (Kiecolt-Glaser et al., 2011), υψηλότερα επίπεδα κορτιζόλης (Nicolson, 2004), αύξηση των επιπέδων της C αντιδραστικής πρωτεΐνης που σχετίζεται με στεφανιαία νόσο, διαβήτη τύπου I, φλεγμονώδεις νόσους κτλ (Lacey et al., 2013), ανάπτυξη ψυχιατρικών διαταραχών (Hartwell et al., 2013), χρόνια φλεγμονώδη νόσο του εντέρου (Dowlati et al., 2010), αυτοάνοσα νοσήματα (Hirohata & Kikuchi, 2012), χαμηλότερο ύψος – καθυστερημένη ήβη για τα αγόρια (Sheppard et al., 2015).

    ii. Ψυχολογική υγεία: υψηλότεροι δείκτες στρες (Turunen, 2017), χαμηλότεροι δείκτες ψυχικής ευεξίας (Bergstrom et al. 2013), κατάθλιψη (Bentley & Mtthewson, 2020), χαμηλή αυτοεκτίμηση (Bentley & Mtthewson, 2020), υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών (Ringsback-Weitoft et al., 2003), εμφάνιση σοβαρής ψυχιατρικής διαταραχής (Ringsback-Weitoft et al., 2003).

    iii. Γνωστική ανάπτυξη: περιορισμό ικανότητας διάσωσης νευρικών κυττάρων που πεθαίνουν στον εγκέφαλο και ειδικότερα στον ιππόκαμπο, περιοχή του εγκεφάλου που συνδέεται με θέματα μνήμης-μάθησης (Kafetzopoulos et al, 2018; Kokras et., 2019).

    iv. Προβλήματα συμπεριφοράς: κακής ποιότητας διαπροσωπικές σχέσεις (Braver & Lamb, 2018), αγχώδεις διαταραχές (Tyrka et al., 2003), διαταραχές πανικού (Battaglia et al., 2009).

    v. Ποιότητα σχέσεων με γονείς: μη ικανοποιητικής ποιότητας σχέσεις παιδιού με γονείς και ανιόντες (Bjarnason & Arnarsson, 2011), μη ικανοποιητική ποιότητα ζωής (Bergström et al., 2013).

    ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΠΑΙΤΗΣΗΣ ΑΠΟΖΗΜΕΙΩΣΗΣ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, ΚΑΙ ΟΤΙ ΚΡΙΝΕΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΤΕ..ΑΛΛΑ ΔΕ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΕΡΕΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ..ΔΗΛΆΔΗ διεκδίκηση αποζημίωσης για την ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΣΤΕΙ..

  • 8 Δεκεμβρίου 2023, 20:39 | Χρυσούλα

    Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΛΟ..

    Σε ημερίδα της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου και της Ένωση Ποινικολόγων και Μαχόμενων Δικηγόρων στις 21 Οκτωβρίου (πρότερο έτος) ημερίδα με θέμα «Ενδοοικογενειακή βία: κακοποιημένες γυναίκες και παιδιά» – ΑΚΥΡΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΙΔΑΣ, διαπιστώθηκαν τα εξής:

    Αν η ενδοοικογενειακή βία εναντίον γυναικών και ανηλίκων αποτελεί θέμα ταμπού, τότε η κακοποίηση των ανδρών από τις συζύγους τους μπορεί να θεωρηθεί ως και ανέκδοτο. Η εξέταση του φαινομένου από αυτή τη σκοπιά σίγουρα δεν είναι συνήθης και έρχεται κόντρα στα στερεότυπα περί αδύνατου και δυνατού φύλου. Ωστόσο, υφίσταται. «Υπάρχουν περιπτώσεις που τα θύματα είναι καταγγελλόμενοι κακοποιημένοι άντρες από γυναίκες, οι οποίες χρησιμοποιούν κάθε μορφή βίας (λεκτική, ψυχολογική και φυσική), είτε για λόγους οικονομικούς, είτε για λόγους αντεκδίκησης», εξήγησε η δικηγόρος κα Κατερίνα Μαυροειδή.

    Σύμφωνα με την έρευνα του καθηγητή κοινωνιολογίας κου Ευστράτιου Παπάνη, όπως παρουσιάστηκε στην ημερίδα από την δικηγόρο κα Μάγδα Πλεμένου, «το 34,7% των παντρεμένων, το 37,6% των διαζευγμένων και το 48,1% των σε διάσταση συζύγων έχουν πέσει θύματα σωματικής βίας από τις συζύγους τους». Επομένως, όχι μόνο παρουσιάζεται το φαινόμενο της βίας στο αντρικό φύλο, αλλά έρχεται και κόντρα στο στερεότυπο περί σωματικής τους υπεροχής. Παράλληλα, ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα αποτελέσματα σχετικά με την δικαστηριακή πρακτική περί επιμέλειας και επικοινωνίας των ανηλίκων τέκνων σε περίπτωση διαζυγίου όπου «η μητέρα αναλαμβάνει στο 87,1% των περιπτώσεων την επιμέλεια των παιδιών». Τι γίνεται όμως με τα δικαιώματα του πατέρα προς τα τέκνα; Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, «το 68,3% των κοριτσιών και το 38.1% των αγοριών παύουν να έχουν οποιαδήποτε επαφή με τον πατέρα, μετά το διαζύγιό των γονέων τους». Η γονική αποξένωση, λοιπόν, στις περισσότερες περιπτώσεις έχει αρνητικές επιπτώσεις στον άντρα-θύμα και αποτελεί μία από τις εκφάνσεις της ψυχολογικής βίας που δύναται να του ασκηθεί.

    Τέλος, τα κοινωνικά στερεότυπα του «ισχυρού» φύλου θα αποτρέψουν τον κακοποιημένο άνδρα από το να καταγγείλει το γεγονός, αναλογιζόμενος το σαρκασμό, τα πειράγματα και τη γελοιοποίηση που θα υποστεί. «Είναι καιρός η κοινωνία μας να απαγκιστρωθεί από τα στερεότυπα όσον αφορά τα δύο φύλα και να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο τους με πιο ορθολογικά κριτήρια και λιγότερες υστερικές φωνές», καταλήγει στην έρευνα του ο κ. Παπάνης, όπως την παρουσίασε η δικηγόρος.

    ΑΚΟΥΕΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ (αυτός τον επέλεξε ως τον καταλληλότερο μεταξύ των 10.000.000 Ελλήνων)

    Υστερόγραφο: Ο σημερινός Υπουργός Δικαιοσύνης είχε ψηφίσει αρνητικά στη Βουλή για την άρση της ασυλείας της Αποστολάκη, αλλά τον έστειλε αδιάβαστο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων..κρίνοντας πως ο σημερινός Υπουργός Δικαιοσύνης δεν το έχει σε θέματα δικαίου.

  • 8 Δεκεμβρίου 2023, 20:33 | ΝΙΚΟΣ

    Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΛΟ

    Είναι κάτι πρωτάκουστο κι όμως συμβαίνει. Πολλοί είναι οι άνδρες που δέχονται βίαιη συμπεριφορά από τις συζύγους τους κι όμως σιωπούν. Σε μια κοινωνία όπου οι ρόλοι των ανδρών και των γυναικών γίνονται όλο και πιο δυσδιάκριτοι, η ενδοοικογενειακή βία κατά των ανδρών έχει αυξηθεί ιδιαίτερα.
    Η χειραφέτηση των γυναικών θα μπορούσε να δικαιολογήσει την αυξανόμενη βίαιη συμπεριφορά από μέρους τους: οι γυναίκες κινούνται όλο και περισσότερο στους κόσμους των ανδρών, κερδίζουν χρήματα, ανεξαρτητοποιούνται και ανταγωνίζονται με επιθετικότητα και σθένος, όπως ακριβώς και οι άνδρες συνάδελφοί τους.

    Η ενδοοικογενειακή βία κατά των ανδρών εξακολουθεί να αποτελεί ταμπού, αλλά παρατηρείται αύξηση των ανδρών αυτών που αναζητούν βοήθεια, όπως αναφέρει ο Mark Brooks, πρόεδρος μιας βρετανικής φιλανθρωπικής οργάνωσης για άνδρες – θύματα. Πιστεύεται πως τα χρήματα και η απιστία είναι οι δύο βασικοί λόγοι που μπορούν να οδηγήσουν σε γυναικεία ενδοοικογενειακή βία.

    Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως οι περισσότεροι άνδρες παραμένουν σε αυτές τις καταχρηστικές σχέσεις για χρόνια όντας αδύναμοι να αποχωρίσουν.

    Η ενδοοικογενειακή βία συναντάται σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως εισοδήματος, μορφωτικού επιπέδου και ηλικίας.

    Ο λόγος για τον οποίο οι άνδρες σπανίως σπάνε τη σιωπή τους και μιλούν για τη βία που υφίστανται είναι γιατί αισθάνονται ντροπή, αφού η κοινωνία προσδοκά από τους άνδρες να είναι «σκληροί» και να έχουν τον έλεγχο.

    Πώς θα την αναγνωρίσουμε;
    Η ενδοοικογενειακή βία με θύματα άνδρες δεν είναι εύκολα αναγνωρίσιμη, αλλά αποτελεί μία σοβαρή απειλή.

    Η βία κατά των ανδρών μπορεί να λάβει ποικίλες μορφές, συμπεριλαμβανομένης της συναισθηματικής, σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης αλλά και απειλές για κακοποίηση. Πιο συγκεκριμένα, η σωματική κακοποίηση μπορεί να εκδηλωθεί με χαστούκια, χτυπήματα, κλοτσιές ή καταναγκαστικό σεξ, ενώ η μη σωματική κακοποίηση εκφράζεται με απειλές, υποτιμητικά σχόλια και ελεγκτική συμπεριφορά.

    Δεν είναι πάντα εύκολο να αναγνωριστεί η βία κατά των ανδρών. Στο ξεκίνημα της σχέσης, ο σύντροφος μπορεί να συμπεριφέρεται ευγενικά, γενναιόδωρα και προστατευτικά με τρόπο που στη συνέχεια γίνεται ελεγκτικός και τρομακτικός. Αρχικά, η κακοποίηση μπορεί να εμφανίζεται με μεμονωμένα περιστατικά. Ο σύντροφός σας μπορεί να ζητήσει συγγνώμη και να υποσχεθεί πως δεν θα επαναληφθεί το συμβάν.

    Σε ορισμένες σχέσεις, η ενδοοικογενειακή βία κατά των ανδρών μπορεί να είναι αμφίδρομη με τη χρήση σωματικής βίας και από τους δύο όταν θυμώνουν και κανένας από τους δύο συντρόφους δεν αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως κακοποιημένο ή ελεγχόμενο. Αυτό το είδος της βίας, ωστόσο, μπορεί να καταστρέψει τη σχέση, προκαλώντας σωματικές, συναισθηματικές και ψυχολογικές βλάβες.

    Ενδέχεται να βιώνετε ενδοοικογενειακή βία, εάν ο/η σύντροφός σας:
    · Χρησιμοποιεί υποτιμητικές και προσβλητικές λέξεις για να σας χαρακτηρίσει

    · Σας αποτρέπει από το να πηγαίνετε στην εργασία σας

    · Δεν σας επιτρέπει να βλέπετε φίλους ή συγγενείς

    · Προσπαθεί να ελέγξει πώς ξοδεύετε τα χρήματά σας, πού θα πάτε ή τι θα φορέσετε

    · Είναι ζηλιάρης, κτητικός ή συνεχώς σάς κατηγορεί ότι είστε άπιστος

    · Θυμώνει όταν πίνει αλκοόλ ή κάνει χρήση ναρκωτικών

    · Σας απειλεί με βία ή όπλο

    · Χτυπάει, κλοτσάει, σπρώχνει, σφαλιαρίζει, πνίγει ή με οποιοδήποτε τρόπο προκαλεί σωματικό πόνο σε εσάς, στα παιδιά σας ή στα κατοικίδια ζώα σας

    · Επιτίθεται ενώ κοιμάστε, έχετε πιει ή προσπαθείτε να τον αγνοήσετε

    · Σας εξαναγκάζει να έχετε σεξουαλικές επαφές παρά τη θέλησή σας

    · Κατηγορεί εσάς για τη βίαιη συμπεριφορά του ή λέει ότι το αξίζετε

    · Παρουσιάζει τη βία ως αμοιβαία και συναινετική

    Ψυχολογικές επιπτώσεις της ενδοοικογενειακής κακοποίησης στους άνδρες
    Η ενδοοικογενειακή βία συνδέεται με σοβαρές και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των ανδρών. Σύμφωνα με τον Dr. Reid, οι γυναίκες είναι πιθανό να βιώσουν πιο σοβαρή σωματική κακοποίηση σε σύγκριση με τους άνδρες, αλλά και η μη σωματική κακοποίηση μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά.

    – Οι άνδρες που κακοποιούνται από τις συντρόφους τους μπορεί να υποφέρουν από κατάθλιψη, παρουσιάζοντας διαταραγμένη σκέψη ή συγκέντρωση, συνεχή συναισθήματα θλίψης ή απελπισίας, αισθήματα αναξιότητας, μειωμένη λειτουργικότητα και κούραση, κοινωνική απόσυρση, ευερεθιστότητα και θυμό, αλλαγές στην όρεξη και στον ύπνο.

    – Η διαταραχή μετατραυματικού στρες είναι εξαιρετικά συνήθης στις περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας με θύματα τους άνδρες. Μπορεί να εκδηλωθεί με τα παρακάτω συμπτώματα: αναδρομές στο παρελθόν, ενοχλητικές εικόνες, εφιάλτες, άγχος, συναισθηματικό μούδιασμα, αϋπνία, υπερεπαγρύπνηση και αποφυγή των τραυματικών εφαλτηρίων.

    – Πολλοί κακοποιημένοι άνδρες καταφεύγουν στην κατάχρηση αλκοόλ, ναρκωτικών, τσιγάρου ή φαγητού για να αντιμετωπίσουν τη δύσκολη αυτή κατάσταση.

    – Δεν είναι λίγοι οι άνδρες που κάνουν σκέψεις αυτοκτονίας αλλά και απόπειρες.

    – Είναι καλό να μιλήσετε σε κάποιο γιατρό ή θεραπευτή για τα συμπτώματα αυτά. Αναζητήστε υγιείς τρόπους προκειμένου να ελαττώσετε το άγχος. Δοκιμάστε τη γυμναστική, βαθιές αναπνοές ή άλλες τεχνικές χαλάρωσης και επιδιώξετε να συναντηθείτε με φίλους, συγγενείς ή οργανώσεις που θα σάς υποστηρίξουν.

    Οι επιπτώσεις της ενδοοικογενειακής βίας στα παιδιά
    Αναμφίβολα, η ενδοοικογενειακή βία επηρεάζει ιδιαίτερα τα παιδιά, ακόμα κι αν είναι απλοί μάρτυρες. Εξαιτίας της ενδοοικογενειακής βίας τα παιδιά ενδέχεται να παρουσιάσουν αναπτυξιακά προβλήματα, ψυχιατρικές διαταραχές, προβλήματα στο σχολείο, επιθετική συμπεριφορά και χαμηλή αυτοεκτίμηση. Μπορεί να ανησυχείτε πως αν ζητήσετε βοήθεια, θα θέσετε σε κίνδυνο εσάς και τα παιδιά σας ή ότι θα μπορούσε να διαλυθεί η οικογένειά σας. Οι πατέρες που κακοποιούνται, φοβούνται πως οι καταχρηστικοί σύζυγοι τους θα πάρουν τα παιδιά μακριά τους. Ωστόσο, η αναζήτηση βοήθειας είναι ο καλύτερος τρόπος να προστατέψετε τόσο τα παιδιά όσο και τον εαυτό σας.

    Επειδή παραδοσιακά θεωρείται πως οι άνδρες είναι από τη φύση τους ισχυρότεροι από τις γυναίκες, είναι λιγότερο πιθανό να μιλήσουν ή να αναφέρουν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας στη σχέση τους εξαιτίας της αμηχανίας και του φόβου γελοιοποίησης. Μπορεί, επίσης, να ανησυχούν πως η κακοποίηση που υφίστανται δεν θα έχει τόση βαρύτητα λόγω του ότι είναι άνδρες. Επιπρόσθετα, αν αναζητήσουν βοήθεια, μπορεί να έρθουν αντιμέτωποι με την έλλειψη φορέων και οργανώσεων που ασχολούνται με άνδρες – θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Το προσωπικό που εργάζεται στις δομές παροχής υγειονομικής περίθαλψης δεν ρωτά αν οι τραυματισμοί προκλήθηκαν από ενδοοικογενειακή βία, γεγονός που καθιστά ακόμη πιο δύσκολο το «άνοιγμα» από την πλευρά του θύματος. Το σημαντικό, όμως, είναι να θυμάστε πως η βοήθεια είναι διαθέσιμη. Ξεκινήστε με το να μιλήσετε για την κακοποίηση σε κάποιον φίλο, συγγενή ή επαγγελματία ψυχικής υγείας. Στην αρχή, μπορεί να δυσκολευτείτε να μιλήσετε για το θέμα αυτό. Ωστόσο, θα σάς προσφέρει ανακούφιση και θα μπορέσετε να λάβετε την απαραίτητη φροντίδα και υποστήριξη.

    Θα πρέπει να σταματήσει η επιμονή του ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ και της ΝΔ πως Η ΒΙΑ ΕΧΕΙ ΦΥΛΛΟ

    Βιβλιογραφία:

    – Hoyle, A., (2013). Why are so many men becoming victims of domestic violence? It’s one of Britain’s last remaining taboos, but abuse against men in the home is on the rise. Διαθέσιμο: http://www.dailymail.co.uk/femail/article-2518434/Why-MEN-victims-domestic-violence-Its-Britains-remaining-taboos-abuse-men-home-rise.html (Τελευταία πρόσβαση στις 18/03/2013)
    – Nauert, R. (2008). Domestic Violence Affects Men. Psych Central. Διαθέσιμο: http://psychcentral.com/news/2008/05/19/domestic-violence-affects-men/2309.html (Τελευταία πρόσβαση: 18/03/2014)
    – Mayo Clinic Staff, (n.d.), Domestic violence against men: Know the signs. Διαθέσιμο: http://www.mayoclinic.org/healthy-living/adult-health/in-depth/domestic-violence-against-men/art-20045149 (Τελευταία πρόσβαση: 18/03/2014)
    – Vitanza, S., Vogel, L.C., & Marshall, L.L. (1995). Distress and Symptoms of Posttraumatic Stress Disorder in Abused Women. Violence and Victims, 10, 23-34.

  • 8 Δεκεμβρίου 2023, 19:55 | ΜΗΝΑΣ

    KΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΦΥΛΕΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ.ΕΛΕΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΑΜΕΛΑ.ΠΟΣΟΣΤΙΑΙΑ ΟΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΕΣ ΕΊΝΑΙ ΑΡΣΕΝΙΚΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΘΕΙ Η ΔΕΟΥΣΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΘΥΜΑΤΑ,ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ Ο ΝΟΜΟΣ ΔΕΝ ΚΑΛΎΠΤΕΙ ΚΙ ΕΝΑΝ ΑΝΤΡΑ ΘΥΜΑ,Ο ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟΣ,ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΤΕ.
    ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΘΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΣΤΙΑΣΟΥΜΕ.ΜΑ ΚΑΛΆ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΟΡΕΣ;ΔΕ ΦΟΒΑΣΤΕ;ΕΓΩ ΤΡΕΜΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΟΡΕΣ ΜΟΥ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ,ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΒΡΟΥΝ,ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΠΟΥ ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΝ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ,ΒΑΖΟΥΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΡΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ ΤΟΥΣ,ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙ’ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ.ΥΠΟΥΡΓΕ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΤΕ,ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΤΕ ΜΕ ΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑ.ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΦΟΒΟΥ ΚΙ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

  • 8 Δεκεμβρίου 2023, 15:38 | Κώστας

    ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 99. ΠΡΟΣΘΗΚΗ 23Α ΣΤΟΝ ν. 3500/2006
    ————————————————————————————————-
    Απαράδεκτο, Ρατσιστκκό, Διχαστικό, Αντισυνταγματικό, Απαξιωτικό για το ανδρικό φύλο.
    Καμμία αναφορά στούς ανδρες και τα παιδια !!
    Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ
    ΑΜΕΣΗ ΑΦΑΙΡΕΣΗ

    ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 86
    ————————————-
    Να προστεθει και ποινικοποιηθει ο ορος «Διάρρηξη σχέσεων» ως ψυχολογική βία των ανηλίκων, αρα ενδοοικογενειακή βια και να εναρμονιστει το αρθρο 6 του 3500/2006 με το 1532 ΑΚ που ορίζει οτι μπορει να εχει ως συνέπεια την αφαίρεση της γονικής μέριμνας απο τον γονιό που μεθοδευει τήν διάρηξη σχέσεων, καθόσον ειναι σύνηθες το φαινόμενο .

    ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ αρθρο 98
    ————————————
    ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ αμεσα το ακαταδίωκτο των επαγγελματιών ιδιαίτερα των Ιδιωτων Ψυχικης Υγείας διότι ειναι πλήθος τα περιστατικά ψευδών και πληρωμενων γνωματεύσεων παρα μονο εαν τις διατάζει Δικαστικη Αρχή ή υπάρχει εγκριση του «ειδικου» και απο τους 2 γονείς.

    ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β Αρθρο 26. Τροποποιηση του 169Α παρ. 3
    ————————————————————————————
    Με αυτην την τροποποιηση κάνετε αυτομάτως και επισήμως ΣΥΝΕΡΓΟΥΣ τούς οικείους του γονέα που παραβιάζει δικαστικές αποφάσεις.
    ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ.

  • 8 Δεκεμβρίου 2023, 13:31 | Ελενα

    Κύριε Υπουργέ προστάτεψε τις χωρισμένες μητέρες,όπως βλέπετε δεχόμαστε μια μαζική επίθεση με τη δήθεν «γονεϊκή αποξένωση»οι μητέρες σας χρειάζονται.Ας σταματήσει πια η κακοποίηση μας,βλέπετε πως γυναικοκτονιες συμβαίνουν.Προστατεψτε μας .Δεν μπορούμε να συνεργαστούμε με τον κακοποίητη μας.Οχι άλλες γυναικοκτονιες.Οποιος αποδεδειγμένα κακοποιεί την πρώην σύζυγό είτε σωματικά είτε προφορικά είτε με απειλές και ύβρεις πρέπει να τιμωρείται και να του αφαιρείτε και η γονική μέριμνα.Οχι αλλά θυματα

  • 8 Δεκεμβρίου 2023, 13:29 | Μαρία

    Να υπάρχει ο όρος γυναικοκτονία
    2. Να μην υπάρχει αναστολή ούτε να είναι εφέσιμη η ποινή και το αυτόφωρο να είναι διαρκές.
    3. Να αφαιρείται η γονική μέριμνα και το δικαίωμα επικοινωνίας από τον δράστη και όχι να πρέπει η γυναίκα να ξεκινάει νέο δικαστικό αγώνα προκειμένου να του αφαιρέσουν τα δικαιώματα για να προστατευτεί αυτή και τα παιδιά μετά από χρονοβόρες διαδικασίες.3. Να ανοίγεται το ποινικό μητρώο σε κάθε εμπλοκή με παιδιά είτε πρόκειται για εργασιακή σχέση είτε για συγγενική
    4. Με την χρήση του ιδεολογήματος περί γονεϊκής αποξένωσης ή της διάρρηξης σχέσεων, να ασκείται ποινική δίωξη σε όσους το επικαλούνται, αφού αποτελεί ψυχολογική βία και επαναθυματοποιει τα θύματα, αλλά και παρακωλύει την απονομή δικαιοσύνης όπως αναφέρεται στο άρθρο 10 του ν. 3500.
    5. Η οικονομική βία δεν συμπεριλαμβάνεται. Στην οικονομική βία να συμπεριληφθεί η μη καταβολή διατροφής και η αποζημίωση, τα οποία πρέπει να δίνονται από το κράτος και μετά να αναζητείται από τον υπόχρεο ή να μπαίνει στην φορολογία του
    6. Η αρχή αποζημιώσεων να συμπεριλαμβάνει και την ηθική βλάβη και όχι μόνο έξοδα ιατρικά και μετοίκησης.

  • 8 Δεκεμβρίου 2023, 10:04 | ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ

    1. Να υπάρχει ο όρος γυναικοκτονία
    2. Να μην υπάρχει αναστολή ούτε να είναι εφέσιμη η ποινή και το αυτόφωρο να είναι διαρκές.
    3. Να αφαιρείται η γονική μέριμνα και το δικαίωμα επικοινωνίας από τον δράστη και όχι να πρέπει η γυναίκα να ξεκινάει νέο δικαστικό αγώνα προκειμένου να του αφαιρέσουν τα δικαιώματα για να προστατευτεί αυτή και τα παιδιά μετά από χρονοβόρες διαδικασίες.3. Να ανοίγεται το ποινικό μητρώο σε κάθε εμπλοκή με παιδιά είτε πρόκειται για εργασιακή σχέση είτε για συγγενική
    4. Με την χρήση του ιδεολογήματος περί γονεϊκής αποξένωσης ή της διάρρηξης σχέσεων, να ασκείται ποινική δίωξη σε όσους το επικαλούνται, αφού αποτελεί ψυχολογική βία και επαναθυματοποιει τα θύματα, αλλά και παρακωλύει την απονομή δικαιοσύνης όπως αναφέρεται στο άρθρο 10 του ν. 3500.
    5. Η οικονομική βία δεν συμπεριλαμβάνεται. Στην οικονομική βία να συμπεριληφθεί η μη καταβολή διατροφής και η αποζημίωση, τα οποία πρέπει να δίνονται από το κράτος και μετά να αναζητείται από τον υπόχρεο ή να μπαίνει στην φορολογία του
    6. Η αρχή αποζημιώσεων να συμπεριλαμβάνει και την ηθική βλάβη και όχι μόνο έξοδα ιατρικά και μετοίκησης.

  • 8 Δεκεμβρίου 2023, 06:39 | Στέλιος

    Διαφωνώ με την φυλλετικη διάκριση που προάγεται με το εν λόγο νομοσχέδιο… Είναι κάτι το αντισυνταγματικό! Δράστες και θύτες δεν είναι μόνο οι άνδρες κι τα παιδιά ( αφού ως θύματα είναι μόνο οι γυναίκες κατά την κρίση σας ). Η ΒΙΑ δεν έχει φύλλο! Υπάρχουν επίσημα στοιχεία από καταγγελίες στο χαμόγελο του παιδιού που δείχνουν το ακιενως αντίθετο από αυτό που προωθείτε!
    Πλήρης προστασία όλων!
    Η ΒΙΑ δεν έχει φύλλο!!!
    Καταδικαστέα από όπου κι αν προέρχεται κι βαρύτατες ποινές στους θύτες!
    Βαρύτατες ποινές όμως και σε όσους προσπαθούν με ψευδης μηνύσεις να πλήξουν κάποιον…

  • 8 Δεκεμβρίου 2023, 01:02 | Ελένη Ζαφείρη

    Η ΔΙΑΡΡΗΞΗ ΣΧΕΣΕΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΓΟΝΕΑ, ΕΙΝΑΙ ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ ΒΑΡΙΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ.

  • 8 Δεκεμβρίου 2023, 00:41 | Μάνος

    Στη βάση των ακολούθων:

    _ 1 _______________________________________

    ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΚΟΠΟΙΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ:
    ___________________________________________

    ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ από Μεμονωμένους Γονείς ( συγκριτικό ποσοστό στο 100% )

            ███ Μεμονωμένες ΜΗΤΕΡΕΣ        ▒▒▒ Μεμονωμένοι ΠΑΤΕΡΕΣ

    2022
    ███████████████████████████████████████████████████████████████████████▌▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒ 71,56 / 28,44 %
    2022 Α’ Εξάμηνο
    ███████████████████████████████████████████████████████████████████████████▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒ 74,91 / 25,09 %
    2021
    ██████████████████████████████████████████████████████████████████▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒ 65,81 / 34,19 %
    2020
    ███████████████████████████████████████████████████████████████████▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒ 66,90 / 33,10 %
    2019
    ███████████████████████████████████████████████████████████████████▌▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒ 67,48 / 32,52 %
    2018
    ████████████████████████████████████████████████████████████████████▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒ 67,89 / 32,11 %
    2017
    ██████████████████████████████████████████████████████████████████▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒ 66,10 / 33,90 %
    2016
    ——— κλειδωμένα δεδομένα από Το Χαμόγελο του Παιδιού ———
    2015
    ██████████████████████████████████████████████████████████████████████▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒ 69,58 / 30,42 %
    2014
    ██████████████████████████████████████████████████████████████████████▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒ 69,78 / 30,22 %
    2013
    ███████████████████████████████████████████████████████████████████▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒ 67,11 / 32,89 %
    2012
    ██████████████████████████████████████████████████████████████████████▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒ 70,00 / 30,00 %
    2011
    ███████████████████████████████████████████████████████████████████▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒ 66,95 / 33,05 %

    Οι καταγραφές προέρχονται από το Χαμόγελο του Παιδιού
    Τα Στατιστικά Στοιχεία είναι διαθέσιμα online: https://www.hamogelo.gr/gr/el/press-kits/
    Παράδειγμα: https://www.hamogelo.gr/media/uploads_file/2022/07/11/p1g7mbl2ftuo2l1f1t7l1e9e1uauq.pdf

    Κακοποιήσεις Παιδιών από Μεμονωμένους Γονείς ( περιστατικά & συγκριτικό ποσοστό ) ανά έτος

    2022    Μητέρες  400 ( 71,56 % )    Πατέρες  159 ( 28,44 % )
    2022    Μητέρες  203 ( 74,91 % )    Πατέρες  _68 ( 25,09 % ) Α’ Εξάμηνο
    2021    Μητέρες  154 ( 65,81 % )    Πατέρες  _80 ( 34,19 % )
    2020    Μητέρες  386 ( 66,90 % )    Πατέρες  191 ( 33,10 % )
    2019    Μητέρες  305 ( 67,48 % )    Πατέρες  147 ( 32,52 % )
    2018    Μητέρες  260 ( 67,89 % )    Πατέρες  123 ( 32,11 % )
    2017    Μητέρες  312 ( 66,10 % )    Πατέρες  160 ( 33,90 % )
    2015    Μητέρες  167 ( 69,58 % )    Πατέρες  _73 ( 30,42 % )
    2014    Μητέρες  254 ( 69,78 % )    Πατέρες  110 ( 30,22 % )
    2013    Μητέρες  253 ( 67,11 % )    Πατέρες  124 ( 32,89 % )
    2012    Μητέρες  161 ( 70,00 % )    Πατέρες  _69 ( 30,00 % )
    2011    Μητέρες  156 ( 66,95 % )    Πατέρες  _77 ( 33,05 % )

    Στο γράφημα παρατηρούμε ΕΚΤΙΝΑΞΗ, ΤΟΥ ΠΟΣΟΣΤΟΥ των κακοποιήσεων παιδιών ΑΠΟ ΜΗΤΕΡΕΣ, στο τριπλάσιο από τους άνδρες, ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ την έναρξη ισχύος του ΝΟΜΟΥ για τη ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ (Ν. 4800/2021).

    _ 2 _______________________________________

    ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΝ ΨΕΥΔΩΣ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ
    ___________________________________________

    Στο Κέντρο της Αθήνας, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ,

    ● 50% ΤΩΝ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ για βιασμό τους από άνδρες ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΔΕΙΣ

    ● ΨΕΥΔΕΙΣ επίσης ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ, εμφανίζονται σε μεγάλο αριθμό ΑΠΟ ΜΗΤΕΡΕΣ, οι οποίες υποβάλλουν στο μαρτύριο της εξέτασης τα παιδιά τους ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ

    https://www.in.gr/2022/06/10/greece/fake-kataggelies-gia-kakopoiiseis-ti-lene-oi-astynomikoi-gia-fainomeno/

    _ 3 _______________________________________

    Η ΒΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ, ΕΙΝΑΙ ΙΣΟΠΟΣΗ
    ___________________________________________

    Επιστημονικές δημοσιεύσεις:

    ● ΙΣΟΠΟΣΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΦΥΛΑ: Μελέτη ενδοσυντροφικής βίας σε 6 ευρωπαϊκές χώρες, και στην Ελλάδα.
    https://www.researchgate.net/publication/272518443_Intimate_partner_violence_a_study_in_men_and_women_from_six_European_countries

    ● Βιβλιογραφία που περιγράφει 343 επιστημονικές έρευνες (270 εμπειρικές μελέτες και 73 συνόψεις βιβλιογραφίας) που αποδεικνύουν ότι ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΕΣ σωματικά ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ (ή και περισσότερο) στις σχέσεις τους με τους συζύγους τους ή τους συντρόφους αντίθετου φύλου. Το συνολικό ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΔΕΙΓΜΑΤΟΣ στις αναθεωρημένες μελέτες ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΙ ΤΑ 440.850 ΑΤΟΜΑ.
    https://link.springer.com/article/10.1007/s12119-013-9194-1

    ● Διαδικασίες που εξηγούν την ΑΠΟΚΡΥΨΗ ΚΑΙ τη ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ των ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ σχετικά με τη ΣΥΜΜΕΤΡΙΑ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ ΣΤΗ ΒΙΑ μεταξύ συντρόφων
    https://www.semanticscholar.org/paper/Processes-Explaining-the-Concealment-and-Distortion-Straus/2340449965781f85119d84121ca560e3813ddec4

    Ειδησεογραφία:

    ● Βίντεο με σειρά «αφανών» περιστατιών βίας από Γυναίκες
    https://www.youtube.com/watch?v=rpHoRRqrwEQ

    _ 4 _______________________________________

    ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΕΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΑΠΟ ΟΤΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
    ___________________________________________

    Για το έτος 2022, το παρατηρητήριο αυτοκτονιών στην Ελλάδα αναφέρει:

    ● Οι αυτόχειρες ήταν 78% ΑΝΤΡΕΣ και 22% ΓΥΝΑΙΚΕΣ

    ● Οι περισσότεροι αυτόχειρες ήταν ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ και ΕΝΤΟΣ ΓΑΜΟΥ

    https://www.klimaka.org.gr/stoixeia-autoktonion-etous-2022-paratiritirio-autoktonion-klimaka-org/

    Τον Οκτώβριο του 2023:

    ● Οι αυτόχειρες ήταν 90% ΑΝΤΡΕΣ και 10% ΓΥΝΑΙΚΕΣ

    https://www.newsbreak.gr/ellada/400260/epidimia-aytoktonion-530-episima-katagegrammenes/

    ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

    ΣΑΣ ΖΗΤΩ:

    _ (Α) _____________________________________

    ● Να ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ως ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΕΣ οι ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΙ 1 και 3 του ΑΡΘΡΟΥ 99 ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ Δ του παρόντος οι οποίες ΕΞΩΦΘΑΛΜΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΝ ΤΑ ΦΥΛΑ.

    Οι παράγραφοι αυτές αναφέρονται αποκλειστικά σε «εξειδικευμένες δομές για την υποστήριξη των γυναικών». Οι άνδρες και τα παιδιά δεν αναφέρονται καθόλου. ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ, ΑΝΑΛΗΘΩΣ, ΩΣ ΟΙ ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΑΣΚΟΥΝΤΕΣ ΤΗΝ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ.

    ● Να ΑΝΑΔΙΑΤΥΠΩΘΕΙ το ΑΡΘΡΟ 2 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ βα) του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ Α’ του παρόντος ώστε να ΑΠΑΛΕΙΦΘΕΙ επίσης η ΔΙΑΚΡΙΣΗ των ΦΥΛΩΝ:

    α) με αφαίρεση της ειδικής αναφοράς στις γυναίκες ως τα συνήθη θύματα ενδοοικογενειακής βίας και

    β) με προσθήκη της ιδιαίτερης ανάγκης προστασίας των ανηλίκων από την ψυχική κακοποίηση.

    Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.

    _ (Β) _____________________________________

    ● Να ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΤΕΙ το ΑΡΘΡΟ 6 ΤΟΥ Ν.3500/2006 με το ΑΡΘΡΟ 1532 ΑΚ περί ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ

    Μια συνήθης ΜΟΡΦΗ ΒΑΡΥΤΑΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ από τον γονέα που ασκεί αποκλειστική επιμέλεια είναι η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΙΑΤΑΡΑΞΗΣ και η ΔΙΑΡΡΗΞΗ των ΣΧΕΣΕΩΝ των παιδιών με τον γονέα στον οποίο δεν διαμένουν ή δεν τους συνασκεί συνεπιμέλεια.

    Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΗ ΕΔΡΑΙΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ.

    Το άρθρο 1532 ΑΚ επισύρει αφαίρεση της γονικής μέριμνας όταν συντρέχουν λόγοι όπως ο παραπάνω. ΟΦΕΙΛΕΙ να ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΤΕΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ο ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ώστε να υπάρχει ΕΝ ΤΟΙΣ ΠΡΑΓΜΑΣΙ ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΣΗ των αντίστοιχων ΠΡΑΞΕΩΝ ΒΙΑΣ από τους ασκούντες την επιμέλεια γονείς.

    _ (Γ) _____________________________________

    ● Να ΕΞΑΙΡΕΘΕΙ από ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ περιστατικών ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ προς ΠΑΙΔΙΑ.

    ● Να γίνονται ΔΕΚΤΑ τα αντίστοιχα ΜΕΣΑ ως ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ.

    _ (Δ) _____________________________________

    Να ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ από το ΑΚΑΤΑΔΙΩΚΤΟ οι ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ όταν οι ΕΚΘΕΣΕΙΣ τους ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΙ ΨΕΥΔΕΙΣ ή ΜΕΡΟΛΗΠΤΙΚΕΣ σε ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΤΕΡΑ του εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας που αναφέρουν (επί του άρθρου 98 παράγραφος 2 του κεφαλαίου Δ του παρόντος).

    _ (Ε) _____________________________________

    ● Να ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ το ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ για ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΠΟΙΝΩΝ και ΜΕΤΡΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ από ΟΙΚΕΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ, στο άρθρο 26 του Κεφαλαίου Β’ του παρόντος, καθώς ένα οικείο πρόσωπο θα μπορεί σύννομα να παραβιάζει δικαστικές αποφάσεις για λογαριασμό του οικείου του.

    Παράδειγμα: στέρηση δεδικασμένου δικαιώματος επικοινωνίας με τέκνα ενόσω τα τέκνα φιλοξενούνται από το οικείο πρόσωπο.

    ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

    Στα ζητούμενά μου (Α) (Β) (Δ) και (Ε) με συμπληρώνει το εκτενές των αντίστοιχων εισηγήσεων που αναπτύσσει στην παρούσα διαβούλευση η ΑΜΚΕ «ΕΝΕΡΓΟΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ».

  • 7 Δεκεμβρίου 2023, 22:38 | Ειρήνη

    “Άρθρο 98
    Υποχρεώσεις των επαγγελματιών – Αντικατάσταση άρθρου 23 ν. 3500/2006
    2Α. Τα πρόσωπα της παρ. 1 καλούνται να εξετασθούν ως μάρτυρες κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο, μόνο αν το έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας δεν αποδεικνύεται με οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό μέσο. “

    Η καταγγελία από τον επαγγελματία στις αρμόδιες αρχές γίνεται ακριβώς επειδή είναι μάρτυρας (έχει διαπιστώσει την κακοποίηση με τους τρόπους που αναφέρονται) και άρα εφόσον το έχει ήδη καταγράψει στην καταγγελία σε τι χρησιμεύει το να το επαναλάβει καλούμενος ως μάρτυρας; Σε αυτήν την περίπτωση σίγουρα θα αποκαλυφθεί η ταυτότητά του. Αφού υπάρχει το ακαταδίωκτο ποιος ο λόγος αποκάλυψης της ταυτότητας του καταγγέλλοντος; Η παράγραφος 2Α θα λειτουργήσει σαφώς ως τροχοπέδη στη διευκόλυνση της καταγγελίας που επιδιώκει το νομοσχέδιο μέσω του ακαταδίωκτου. Όχι μόνο θα πρέπει να αφαιρεθεί η παράγραφος αυτή, αλλά να προσδιορίζεται σαφώς ότι η ταυτότητα του καταγγέλλοντος δεν αποκαλύπτεται. Θα μπορούσε να γίνεται έγκληση του καταγγέλλοντος από τον Εισαγγελέα για περισσότερες πληροφορίες. Το ακαταδίωκτο ορθώς θεσπίζεται για να προστατέψει τους επαγγελματίες, όμως η περίπτωση αποκάλυψης της ταυτότητάς τους πρακτικά δεν τους προστατεύει.

  • 7 Δεκεμβρίου 2023, 22:42 | Διαμαντής

    Αν δώσετε βάση στα επίσημα στοιχεία που έχει δημοσιεύσει το χαμόγελο του παιδιού , θα δείτε τα ποσοστά βίας αλλά και από ποιον προέρχονται…
    Καθε μορφή βίας είναι ανεπιθύμητη κι καταδικαστέα!
    Επίσης με την πρόταση σας προωθείτε την φυλετική διάκριση μιας και μεριμνειτε ΜΟΝΟ για τις γυναίκες… Ούτε για παιδιά ούτε για ναδρες! Κάτι τέτοιο είναι αντισυνταγματικό!!!
    Άμεση πρόσληψη κι προστασία όλων! Κι βαριές ποινές σε όσους αποδεδειγμένα το πράττουν…

  • 7 Δεκεμβρίου 2023, 18:56 | Κατια Τζ.

    Υπουργέ μου,

    Είναι δυνατόν ποινική διαμεσολάβηση σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας;
    Διαμεσολάβηση με τον κακοποιητή τους τα θύματα;
    Κατ’αρχάς τα θύματα προστατεύονται από διεθνείς κυρωμένες συμβάσεις να μη συμμετέχουν σε καμμία διαμεσολάβηση.

    Είναι δυνατόν;;;;

    Και τι περιμένετε να πει ο κακοποιητής;
    Ναι θα το ξανακάνω;
    Οτιδήποτε θα πει να γλιτώσει τις ποινικές κυρώσεις.

    Καμμία εμπιστοσύνη σε κακοποιητή που σηκώνει χέρι.

    Συγγνώμη αλλά αυτό δεν είναι πρόληψη…

  • 7 Δεκεμβρίου 2023, 17:17 | Δ.Κ

    Ο γυναικοκτόνος της Σαλαμίνας είχε καταδικαστεί προ 10ετίας το 2013 για ενδοοικογενειακη βία σε αλλη γυναικα.Μετά από 10 έτη δολοφονει τη γυναικα που θρηνούμε σήμερα.Κυκλοφορούσε κανονικα μετα την καταδικη του.ΥΠΟΥΡΓΕ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ,ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ,Η ΠΡΟΛΗΨΗ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΛΟΓΟ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΘΥΤΗ.

  • 7 Δεκεμβρίου 2023, 16:16 | Μαρία Γεωργιάδου

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :

    ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ

    Να προστεθούν εδάφια β’, γ’, δ’ και ε’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 του Νόμου 3500/2006, ώστε το κείμενο αυτού να έχει ως εξής :

    Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη

    1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.

    Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).

    Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.

    Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
    [α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
    [β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
    1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
    2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
    3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
    4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
    5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
    6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
    7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
    8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
    και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
    1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
    2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
    3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
    4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
    5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
    6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
    7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
    8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
    9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα

    Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων.

    2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.

    3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.

    4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.

    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

    Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.

    Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.

    Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ

    1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

    Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
    Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
    Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
    Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
    Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
    Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
    Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
    Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
    Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
    Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.

    2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ

    Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
    Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
    Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
    Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
    Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
    Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
    Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
    Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
    Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
    Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
    Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
    Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
    Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
    Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
    Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
    Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191

  • 7 Δεκεμβρίου 2023, 16:46 | Θεόδωρος Δρ.

    Με τις εν λόγο προτάσεις προάγεται η φυλλετικη διάκριση πράγμα που είναι αντίθετο με αυτά που ορίζει το Σύνταγμα μας !!!
    Πρέπει να αλλάξει!!!
    Η ΒΙΑ πρέπει να καταδικάζεται από όπου κι αν προέρχεται! Προστασία λοιπόν σε όλους ! Παιδιά γυναίκες άνδρες κι όχι μόνο σε γυναίκες.
    Υπάρχουν επίσημα στοιχεία από έρευνες και επίσημες καταγγελίες από την ελληνική αστυνομία κι το χαμόγελο του παιδιού , που δείχνουν περίτρανα πως εν τέλη , οι γυναίκες είναι περισσότερο θύτες παρά θύματα !
    Η ΒΙΑ δεν έχει φύλλο!
    Βαριές ποινές σε όσους την πράττουν

  • 7 Δεκεμβρίου 2023, 14:19 | στελιοσ

    Ενα νομοσχέδιο για ενδοοικογενειακη βία από το 2006 με όλα αυτα που συμβαίνουν σιγουρα χρειάζεται ενίσχυση.Και πολυ συντηρητικά το πάτε με αυτα που γινονται.

    στελιοσ

  • 7 Δεκεμβρίου 2023, 13:52 | Μαρια Μαυροματη

    Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΟΥ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ:

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :

    ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ

    Να προστεθούν εδάφια β’, γ’, δ’ και ε’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 του Νόμου 3500/2006, ώστε το κείμενο αυτού να έχει ως εξής :

    Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη

    1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.

    Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).

    Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.

    Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
    [α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
    [β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
    1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
    2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
    3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
    4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
    5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
    6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
    7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
    8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
    και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
    1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
    2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
    3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
    4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
    5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
    6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
    7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
    8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
    9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα

    Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων.

    2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.

    3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.

    4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.

    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

    Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.

    Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.

    Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ

    1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

    Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
    Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
    Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
    Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
    Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
    Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
    Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
    Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
    Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
    Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.

    2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ

    Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
    Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
    Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
    Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
    Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
    Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
    Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
    Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
    Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
    Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
    Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
    Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
    Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
    Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
    Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
    Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191

  • 7 Δεκεμβρίου 2023, 10:33 | ΚΑΤΕΡΙΝΑ

    ΥΠΟΥΡΓΕ ΜΟΥ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΘΥΜΑ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΕΙ ,ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΟΤΙ ΒΙΩΝΕΙ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΝΑ ΤΗ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΝΕΚΡΗ.ΚΑΤΙ ΠΑΕΙ ΛΑΘΟΣ.

  • 7 Δεκεμβρίου 2023, 08:09 | Σουλίδης Κωστής

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :

    ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ

    Να προστεθούν εδάφια β’, γ’, δ’ και ε’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 του Νόμου 3500/2006, ώστε το κείμενο αυτού να έχει ως εξής :

    Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη

    1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.

    Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).

    Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.

    Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
    [α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
    [β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
    1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
    2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
    3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
    4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
    5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
    6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
    7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
    8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
    και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
    1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
    2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
    3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
    4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
    5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
    6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
    7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
    8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
    9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα

    Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων.

    2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.

    3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.

    4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.

    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

    Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.

    Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.

    Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ

    1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

    Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
    Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
    Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
    Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
    Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
    Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
    Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
    Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
    Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
    Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
    Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.

    2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ

    Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
    Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
    Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
    Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
    Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
    Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
    Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
    Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
    Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
    Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
    Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
    Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
    Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
    Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
    Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
    Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
    Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191

  • 7 Δεκεμβρίου 2023, 07:54 | Ελένη

    Στις περιπτώσεις επιμέλειας παιδιών να ισχύει η υποχρεωτική συνεπιμέλεια και η εναλλασσόμενη κατοικία ως προαπαιτούμενο ώστε οι γονείς πριν το χωρισμό τους να σκέφτονται πως θα ρυθμίσουν τις ημέρες που θα έχουν τα παιδιά τους. Με τις αντιδικίες απλά συντηρούνται τα δικηγορικά γραφεία. Οι οικογένειες που διαλύονται χρειάζονται υποστηρικτικές δομές από διεπιστημονικές ομάδες που θα βοηθήσουν και τους δύο γονείς για το μεγάλωμα των παιδιών τους. Ανεπίτρεπτο να δίνει χρήματα ο ένας γονέας για να έχει επικοινωνία. Ο κάθε γονέας να επωμίζεται τα έξοδα των 15 ημερών το μήνα που θα έχει τα παιδιά του Δικαίωμα και των δύο γονέων είναι η ενεργή παρουσία τους στις ζωές των παιδιών τους.

  • 7 Δεκεμβρίου 2023, 07:18 | Μιχαλης

    Η γονεϊκή αποξένωση είναι κακούργημα..τέλεια και παύλα..αν δεν εισαχθεί ως όρος στο νέο νομοσχέδιο..δεν έχει νόημα..άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου και εισαγωγή νέας διάταξης του όρου γονεϊκής αποξένωσης με ποινική μεταχείριση των δραστών ως κακούργημα..

  • 7 Δεκεμβρίου 2023, 04:54 | Παναγιώτης Μητρόπουλος

    Η διάρρηξη των σχέσεων τέκνου με τον γονέα που δεν διαμένει ή συνασκεί συνεπιμέλεια , συνιστά βαριά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού (πολλές φορές μη αναστρέψιμη) και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, η οποία κατά το 1532 ΑΚ επισύρει αφαίρεση της γονικής μέριμνας.
    Εφ όσον λοιπόν προβλέπεται στον Αστικό Κώδικα πως είναι δυνατόν να μην προβλέπεται στον Ποινικό Κώδικα;
    Χρειάζεται άμεση εναρμόνιση με το άρθρο 6 του ν.3500/2006 ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το τεράστιο αυτο πρόβλημα.

    Εναρμόνιση του άρθρου 6 του ν.3500/2006 με το άρθρο 1532 ΑΚ περι ενδοοικογενειακής βίας ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η διάρρηξη των σχέσεων γονέα-τέκνου η οποία δημιουργείται με διάφορες μεθοδεύσεις από τον έτερο γονέα,
    (Ψευδείς καταγγελίες, δημιουργία τεχνιτών εντάσεων, δημιουργία του συνδρόμου γονεϊκής αποξένωσης, δημιουργία πλαστών αναμνήσεων), κακοποιώντας ψυχολογικά το τέκνο.

    Η διάρρηξη των σχέσεων τέκνου-γονέα είναι μια μορφή βαρύτατης ψυχικής κακοποίησης (πολλές φορές ανεπανόρθωτη) και αποκοπής από τον ένα του γονέα, που συνήθως είναι ο πατέρας και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα, εναρμονιζόμενο απόλυτα με το άρθρο 1532 του ΑΚ το οποίο ορίζει ότι μπορεί να έχει ως συνέπεια την αφαίρεση της γονικής μέριμνας από τον γονέα που προκαλεί την διάρρηξη με διάφορες μεθοδεύσεις.

    Να καταργηθούν ως αντισυνταγματικές οι παρ.1 και 3 καθώς αναφέρονται μόνο σε «εξειδικευμένες δομές υποστήριξης γυναικών», χωρίς καμμία αναφορά στους άνδρες και τα παιδιά, λές και η ενδοοικογενειακή βία ασκείται μόνο απο άνδρες ενώ υπάρχουν καταγεγραμμένα και δημοσιευμένα πάρα πολλά περιστατικά βίας για το αντίθετο.
    Επίσης τα αποτελέσματα της έρευνας του Χαμόγελου του Παιδιού δινουν 3πλάσιο νούμερο ( 203 γυναικες, 68 άνδρες) κακοποίησης παιδιών απο μητέρες όπως και το τραγικό φαινόμενο των αυτοκτονιών των ανδρών που αγγίζουν το 78% ενάντι 22% των γυναικών. Αυτές οι 2 παράγραφοι συνιστούν εξώφθαλμη ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΦΥΛΩΝ (άρθρο 4 του Συντάγματος) και πρέπει οπωσδήποτε να αφαιρεθούν γιατί Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.

    Γιατί αυτή η αντισυνταγματική διάκριση στα φύλα για την ενδοοικογενειακή βία;

    Γιατί δεν προβλέπετε δομές και για άνδρες – πατεράδες;
    Αναρωτηθήκατε ποτέ που πηγαίνουν οταν βρίσκονται διωγμένοι,πολλές φορές κακοποιημένοι και χωρίς τα παιδιά τους, απο την οικία τους αφού τον χωρισμό κατά 70% τον επιδιώκει το αλλο φύλο; Η κακοποίηση προκαλείται και απο τα 2 φύλα και τα περιστατικά κακοποίησης ανδρων είναι πάμπολλα τα οποία ανακοινώνονται μεν αλλά περνούν στα ψιλά δε , προφανώς σκόπιμα λόγω του ότι δεν πουλάει ο κακοποιημένος άνδρας – πατέρας . Αυτό σημαίνει ότι και οι άντρες – πατεράδες έχουν ανάγκη απο φιλοξενία και ψυχολογική στήριξη και κυρίως έχουν ανάγκη απο δικαιοσύνη και πραγματική ισότητα.
    Να φτιαχτούν δομές και για τους άνδρες- πατεράδες στις οποίες θα μπορούν να έχουν μαζί και τα παιδιά και οχι μόνο για γυναικες γιατί μετα από ένα επεισόδιο ενδοοικογενειακής βίας ή απο εναν χωρισμό όλοι βγαίνουν λαβωμένοι και πολλές φορές κακοποιημένοι.
    Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.

    Να σταματήσουν άμεσα να γίνονται δεκτές οι γνωματεύσεις για παιδιά «ειδικών ψυχικής υγείας» ΙΔΙΩΤΩΝ , οι οποίοι πολλές φορές γνωματεύουν ιδιοτελώς, χωρις την συναίνεση του έτερου γονέα (1519 ΑΚ) και πολλές φορές χωρίς να έχουν δει καν το παιδί. Η μεθόδευση αυτή θα σταματήσει μόνο οταν συναινούν και οι δύο γονείς, ή κατόπιν εντολής δικαστικής αρχής και να διενεργηθεί η εξέταση απο Δημόσιο Φορέα ή από ειδικό ψυχικής υγείας διορισμένο από την δικαστική αρχή.

    Να καταργηθεί η τροποποίηση του άρθρου 169Α του ΠΚ παρ.3 που επιτρέπει σε κάποιον συγγενή (συνήθως της πεθεράς) να παραβιάζει δικαστικές αποφάσεις για λογαριασμό του γονέα , ως απαράδεκτη!!!

  • 7 Δεκεμβρίου 2023, 03:59 | Μάρδη

    Η διάρρηξη των σχέσεων τέκνου με τον γονέα που δεν διαμένει ή συνασκεί συνεπιμέλεια , συνιστά βαριά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού (πολλές φορές μη αναστρέψιμη) και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, η οποία κατά το 1532 ΑΚ επισύρει αφαίρεση της γονικής μέριμνας.
    Εφ όσον λοιπόν προβλέπεται στον Αστικό Κώδικα πως είναι δυνατόν να μην προβλέπεται στον Ποινικό Κώδικα;
    Χρειάζεται άμεση εναρμόνιση με το άρθρο 6 του ν.3500/2006 ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το τεράστιο αυτο πρόβλημα.

    Εναρμόνιση του άρθρου 6 του ν.3500/2006 με το άρθρο 1532 ΑΚ περι ενδοοικογενειακής βίας ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η διάρρηξη των σχέσεων γονέα-τέκνου η οποία δημιουργείται με διάφορες μεθοδεύσεις από τον έτερο γονέα,
    (Ψευδείς καταγγελίες, δημιουργία τεχνιτών εντάσεων, δημιουργία του συνδρόμου γονεϊκής αποξένωσης, δημιουργία πλαστών αναμνήσεων), κακοποιώντας ψυχολογικά το τέκνο.

    Η διάρρηξη των σχέσεων τέκνου-γονέα είναι μια μορφή βαρύτατης ψυχικής κακοποίησης (πολλές φορές ανεπανόρθωτη) και αποκοπής από τον ένα του γονέα, που συνήθως είναι ο πατέρας και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα, εναρμονιζόμενο απόλυτα με το άρθρο 1532 του ΑΚ το οποίο ορίζει ότι μπορεί να έχει ως συνέπεια την αφαίρεση της γονικής μέριμνας από τον γονέα που προκαλεί την διάρρηξη με διάφορες μεθοδεύσεις.

    Να καταργηθούν ως αντισυνταγματικές οι παρ.1 και 3 καθώς αναφέρονται μόνο σε «εξειδικευμένες δομές υποστήριξης γυναικών», χωρίς καμμία αναφορά στους άνδρες και τα παιδιά, λές και η ενδοοικογενειακή βία ασκείται μόνο απο άνδρες ενώ υπάρχουν καταγεγραμμένα και δημοσιευμένα πάρα πολλά περιστατικά βίας για το αντίθετο.
    Επίσης τα αποτελέσματα της έρευνας του Χαμόγελου του Παιδιού δινουν 3πλάσιο νούμερο ( 203 γυναικες, 68 άνδρες) κακοποίησης παιδιών απο μητέρες όπως και το τραγικό φαινόμενο των αυτοκτονιών των ανδρών που αγγίζουν το 78% ενάντι 22% των γυναικών. Αυτές οι 2 παράγραφοι συνιστούν εξώφθαλμη ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΦΥΛΩΝ (άρθρο 4 του Συντάγματος) και πρέπει οπωσδήποτε να αφαιρεθούν γιατί Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.

    Γιατί αυτή η αντισυνταγματική διάκριση στα φύλα για την ενδοοικογενειακή βία;

    Γιατί δεν προβλέπετε δομές και για άνδρες – πατεράδες;
    Αναρωτηθήκατε ποτέ που πηγαίνουν οταν βρίσκονται διωγμένοι,πολλές φορές κακοποιημένοι και χωρίς τα παιδιά τους, απο την οικία τους αφού τον χωρισμό κατά 70% τον επιδιώκει το αλλο φύλο; Η κακοποίηση προκαλείται και απο τα 2 φύλα και τα περιστατικά κακοποίησης ανδρων είναι πάμπολλα τα οποία ανακοινώνονται μεν αλλά περνούν στα ψιλά δε , προφανώς σκόπιμα λόγω του ότι δεν πουλάει ο κακοποιημένος άνδρας – πατέρας . Αυτό σημαίνει ότι και οι άντρες – πατεράδες έχουν ανάγκη απο φιλοξενία και ψυχολογική στήριξη και κυρίως έχουν ανάγκη απο δικαιοσύνη και πραγματική ισότητα.
    Να φτιαχτούν δομές και για τους άνδρες- πατεράδες στις οποίες θα μπορούν να έχουν μαζί και τα παιδιά και οχι μόνο για γυναικες γιατί μετα από ένα επεισόδιο ενδοοικογενειακής βίας ή απο εναν χωρισμό όλοι βγαίνουν λαβωμένοι και πολλές φορές κακοποιημένοι.
    Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.

    Να σταματήσουν άμεσα να γίνονται δεκτές οι γνωματεύσεις για παιδιά «ειδικών ψυχικής υγείας» ΙΔΙΩΤΩΝ , οι οποίοι πολλές φορές γνωματεύουν ιδιοτελώς, χωρις την συναίνεση του έτερου γονέα (1519 ΑΚ) και πολλές φορές χωρίς να έχουν δει καν το παιδί. Η μεθόδευση αυτή θα σταματήσει μόνο οταν συναινούν και οι δύο γονείς, ή κατόπιν εντολής δικαστικής αρχής και να διενεργηθεί η εξέταση απο Δημόσιο Φορέα ή από ειδικό ψυχικής υγείας διορισμένο από την δικαστική αρχή.

    Να καταργηθεί η τροποποίηση του άρθρου 169Α του ΠΚ παρ.3 που επιτρέπει σε κάποιον συγγενή (συνήθως της πεθεράς) να παραβιάζει δικαστικές αποφάσεις για λογαριασμό του γονέα , ως απαράδεκτη!!!

  • 6 Δεκεμβρίου 2023, 23:53 | Μάκης Μετόνομας

    Τροποποιείς που τροποποιείς το 14 του 3500/2006, δεν αλλάζεις και τη διατύπωση στην παράγραφο 1 που μιλάει για αίτηση συναινετικής λύσης γάμου, μιας και από το ’17 συναινετικό βγαίνει μόνο με έγγραφη συμφωνία και δεν μιλάει κανένας για αίτηση; Να σου θυμίσω τον 4509

  • 6 Δεκεμβρίου 2023, 22:34 | ΣΠΥΡΟΣ

    ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ
    Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα. Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
    [α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
    [β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
    1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
    2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
    3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
    4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
    5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
    6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
    7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
    8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
    και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
    1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
    2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
    3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
    4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
    5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
    6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
    7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
    8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
    9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας

  • 6 Δεκεμβρίου 2023, 22:55 | Βαρβαρα Β.

    Κύριε Υπουργέ ακόμα και τα σχόλια που διαβάζουμε εδώ,μαρτυρούν τα πάντα,δε χρειάζεται κάτι άλλο.
    Συνεχίστε το έργο σας όπως το ξεκινήσατε με πιο τολμηρές καινοτομίες και με περαιτέρω ενίσχυση.Τολμήστε το!Σαν νομικός ξέρετε.Σώστε τα θύματα.Σώστε τους αδύναμους.Χρειάζεται ένα νομικό πλαίσιο για την ενδοοικογενειακή βία πλήρως εναρμονισμένο με τις διεθνείς συμβάσεις,έτσι ώστε η χώρα μας να μη βρεθεί ποτέ υπόλογη.Βάλτε το λιθαράκι σας να σταματήσει η μάστιγα της εποχής.Τα θύματα σας χρειάζονται.Διαβάστε σχόλια και βγάλτε συμπέρασμα για το τι βιώνουν τα θύματα.

  • 6 Δεκεμβρίου 2023, 21:04 | Μαριος Β.

    ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β ΑΡΘΡΟ 26 ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ 169Α παραγραφος 1.
    αμεση τιμωρια χωρις χρονοτριβες και καθυστερησεις.
    ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β ΑΡΘΡΟ 26 ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ 169Α παραγραφος 3.
    Α Π Α Ρ Α Δ Ε Κ Τ Ο. η καλη μανουλα θα παραβιαζει δικαστικη αποφαση για επικοινωνια και θα κρυβει το ανηλικο τεκνο στο σπιτι της μαμας της ……και θα μενει ατιμωρητη η πεθερα?????????ΑΜΕΣΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ του αρθρου.μονο προβληματα θα φερει.
    ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β ΑΡΘΡΟ 33 ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ 265ΠΚ.
    οποιος ειναι εμπρηστης και καιει δαση να τιμωρειται ΠΙΟ αυστηρα.
    ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β ΑΡΘΡΟ 44 ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ 363ΠΚ.
    ΑΜΕΣΗ και ΠΙΟ ΑΥΣΤΗΡΗ ποινη χωρις χρονοτριβη και καθυστερησεις καθως η συκοφαντικη δυσφημηση επιφερει δεινα και δημιουργει αδιεξοδα,προκαταληψη και εμπαθεια,
    ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ ΑΡΘΡΟ 86.αρθρο 4 του ν 3500/2006 να προστεθει ο ορος ¨διαρρηξη σχεσεων ¨ως ψυχολογικη βια σε βαρος ανηλικου και να τιμωρειται ΑΜΕΣΑ και ΑΥΣΤΗΡΑ χωρις χρονοτριβες,συνεπικουρομενος απο τον 1532ΑΚ.τα παιδια μας μετα απο χωρισμο υποκεινται σε ενδοοικογενειακη,ψυχολογικη βια,διαρρυγνιεται η σχεση με τον απομακρυσμενο γονεα και ο ετερος γονεας μενει ατιμωρητος.
    ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ ΑΡΘΡΟ 98 ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 23 παραγραφος 2.
    Α Π Α Ρ Α Δ Ε Κ Τ Ο.ακαταδιωκτο για επαγγελματιες των κοινωνικων δομων και λειτουργων???????Συννεφο οι ψευδεις και πληρωμενες βεβαιωσεις και ετσι σιγουρη η καθειρξη….Αντε να αποδειξεις οτι δεν εισαι ελεφαντας.ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ.
    ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ ΑΡΘΡΟ 99 ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 23Α παραγραφος 1.
    ¨….υποστηριξη των γυναικων θυματων ενδοοικογενειακης βιας¨…ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ????ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ?????αυτη ειναι η ισοτητα που θελετε?????φυλετικη διακριση?????????
    Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ…….ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.

  • 6 Δεκεμβρίου 2023, 21:11 | Θοδωρής Δ

    Να καταργηθούν ως αντισυνταγματικές οι παράγραφοι 1& 3 καθώς αναφέρονται μόνο σε εξειδικευμένες δομές υποστήριξης γυναικών , χωρίς καμία αναφορά στους άνδρες και παιδιά ωσάν η ενδοοικογενειακή βία να ασκείται ΜΟΝΟ από άνδρες ενώ υπάρχουν καταγεγραμμένα και δημοσιευμεμα πάρα πολλά περιστατικά βίας που υποστηρίζουν ακριβώς το αντίθετο ! Δείτε τα αποτελέσματα ερευνών του χαμόγελου του παιδιού . Οι αριθμοί και τα ποσοστά βίας μιλάνε ξεκάθαρα !
    Αυτές οι δύο παράγραφοι αποτελούν εξοφθαλμη διάκριση μεταξύ των δύο φύλλων που είναι αντισυνταγματικό !
    Η ΒΙΑ δεν έχει φύλο και πρέπει να καταπολεμιστει από όπου κι αν προέρχεται!!!

  • 6 Δεκεμβρίου 2023, 18:59 | maria pitsouni

    Να σταματήσουν αμεσα να γίνονται δεκτές οι γνωματεύσεις για παιδια «ειδικών ψυχικής υγείας» ΙΔΙΩΤΩΝ , οι οποίοι πολλές φορές γνωματεύουν ιδιοτελώς, χωρις την συναινεση του ετερου γονέα (1519 ΑΚ) και πολλές φορές χωρίς να εχουν δει καν το παιδί. Η μεθοδευση αυτή θα σταματήσει μονο οταν συναινουν και οι δύο γονείς, ή κατόπιν εντολής δικαστικής αρχής και να διενεργηθεί η εξεταση απο Δημόσιο Φορέα.

  • 6 Δεκεμβρίου 2023, 18:21 | Σπύρος Δημητριαδης

    Διαφωνώ. Πολύ πρόχειρο νομοσχέδιο. Εισάγει την εμφυλη διάκριση διότι δεν αναφέρεται πουθενά στη βία κατά των αντρών και παιδιών. Μεγάλη ανισότητα. Ας καταλάβουμε επιτέλους ότι η βία δεν έχει φύλο ούτε ηλικία και είναι καταδικαστέα απο όπου και αν προέρχεται. Επιτέλους να ασχοληθεί κάποιος σοβαρά με τη μάστιγα των ψευδών καταγγελιών.

  • 6 Δεκεμβρίου 2023, 18:40 | giorgos sfinos

    Γιατι αυτη η αντισυνταγματική διάκριση στα φύλα για την ενδοοικογενειακή βία;;
    Γιατι δεν προβλέπετε δομές και για ανδρες- πατεράδες;;
    Αναρωτηθήκατε ποτε που πηγαίνουν οταν βρίσκονται διωγμένοι,πολλες φορες κακοποιημένοι και χωρίς τα παιδια τους, απο την οικία τους αφου τον χωρισμό κατά 70% τον επιδιώκει το αλλο φύλο; Η κακοποίηση προκαλειται και απο τα 2 φύλα και τα περιστατικα κακοποιησης ανδρων ειναι πάμπολλα τα οποία ανακοινώνονται μεν αλλα περνούν στα ψιλά δε ,προφανως σκόπιμα λόγω φεμινιστικης υστερίας και παραλογισμου . Αυτό σημαινει οτι και οι ανδρες εχουν αναγκη απο φιλοξενία και ψυχολογικη στήριξη και κυρίως εχουν αναγκη απο δικαιοσύνη και πραγματική ισότητα.
    Φιαξτε δομές και για τους ανδρες και για τα παιδια και οχι μονο για γυναικες γιατι μετα από ενα επεισόδιο ενδοοικογενειακής βίας ή απο εναν χωρισμο ολοι βγαίνουν λαβωμένοι και πολλες φορές κακοποιημένοι.
    Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.

  • 6 Δεκεμβρίου 2023, 18:39 | maria varsou

    Να καταργηθούν ως αντισυνταγματικές οι παρ.1 και 3 καθώς αναφέρονται μονο σε «εξιδεικευμένες δομές υποστήριξης) γυναικων», χωρίς καμμία αναφορά στούς ανδρες και τα παιδιά ωσάν η ενδοοικογενεική βία να ασκείται ΜΟΝΟ απο ανδρες ενω υπάρχουν καταγεγραμμένα και δημοσιευμένα πάρα πολλά περιστατικά βίας για το αντίθετο. Επίσης τα αποτελέσματα της ερευνας του Χαμόγελου του Παιδιού δινουν 3πλάσιο νούμερο ( 203 γυναικες, 68 ανδρες) κακοποίησης παιδιών απο μητέρες όπως και το τραγικό φαινόμενο των αυτοκτονιών των ανδρών που αγγίζουν το 78% εναντι 22% των γυναικών. Αυτές οι 2 παράγραφοι συνιστουν εξώφθαλμη ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΦΥΛΩΝ (αρθρο 4 του Συντάγματος) και πρέπει οπωσδήποτε να αφαιρεθούν γιατι η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.

  • 6 Δεκεμβρίου 2023, 18:54 | dimitris staikouras

    Η διαρρηξη των σχέσεων τέκνου-γονέα ειναι μια μορφή βαρύτατης ψυχικής κακοποίησης και αποκοπής από τον ενα του γονέα, που συνήθως ειναι ο πατέρας και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα, εναρμονιζόμενο απόλυτα με το αρθρο 1532 του ΑΚ το οποίο ορίζει οτι μπορεί να εχει ως συνέπεια τήν αφαιρεση της γονικής μέριμνας από τον γονέα που προκαλεί την διαρρηξη με διάφορες μεθοδευσεις..

  • 6 Δεκεμβρίου 2023, 18:05 | giannis sakelaris

    Εναρμόνηση του αρθρου 6 του ν.3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περι ενδοοικογενειακης βίας ωστε να αντιμετωπιστεί σποτελεσματικά η διάρρηξη των σχέσεων γονέα-τέκνου η οποία δημιουργείται με διάφορες μεθοδεύσεις από τον ετερο γονέα, κακοποιώντας ψυχολογικα το τέκνο..

  • 6 Δεκεμβρίου 2023, 18:59 | petros galanos

    Η διαρρηξη των σχέσεων τεκνου με τον γονέα που δεν διαμένει ή συνασκεί συνεπιμέλεια , συνιστά βαριά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, η οποία κατα το 1532 ΑΚ επισύρει αφαίρεση της γονικής μέριμνας.Εφ οσον λοιπόν προβλέπεται στον Αστικο Κώδικα πως είναι δυνατόν να μην προβλέπεται στον Ποινικό Κώδικα; Χρειάζεται αμεση εναρμόνηση με το αρθρο 6 του ν.3500/2006 ωστε να αντιμετωπιστει αποτελεσματικά το,τεράστιο αυτο προβλημα.

  • 6 Δεκεμβρίου 2023, 18:57 | amalia stoumpou

    Να καταργηθούν ως αντισυνταγματικές οι παρ.1 και 3 καθώς αναφέρονται μονο σε «εξιδεικευμένες δομές υποστήριξης) γυναικων», χωρίς καμμία αναφορά στούς ανδρες και τα παιδιά ωσάν η ενδοοικογενεική βία να ασκείται ΜΟΝΟ απο ανδρες ενω υπάρχουν καταγεγραμμένα και δημοσιευμένα πάρα πολλά περιστατικά βίας για το αντίθετο. Επίσης τα αποτελέσματα της ερευνας του Χαμόγελου του Παιδιού δινουν 3πλάσιο νούμερο ( 203 γυναικες, 68 ανδρες) κακοποίησης παιδιών απο μητέρες όπως και το τραγικό φαινόμενο των αυτοκτονιών των ανδρών που αγγίζουν το 78% εναντι 22% των γυναικών. Αυτές οι 2 παράγραφοι συνιστουν εξώφθαλμη ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΦΥΛΩΝ (αρθρο 4 του Συντάγματος) και πρέπει οπωσδήποτε να αφαιρεθούν γιατι η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.

  • 6 Δεκεμβρίου 2023, 18:46 | manos papadopoulos

    Γιατι αυτη η αντισυνταγματική διάκριση στα φύλα για την ενδοοικογενειακή βία;;
    Γιατι δεν προβλέπετε δομές και για ανδρες- πατεράδες;;
    Αναρωτηθήκατε ποτε που πηγαίνουν οταν βρίσκονται διωγμένοι,πολλες φορες κακοποιημένοι και χωρίς τα παιδια τους, απο την οικία τους αφου τον χωρισμό κατά 70% τον επιδιώκει το αλλο φύλο; Η κακοποίηση προκαλειται και απο τα 2 φύλα και τα περιστατικα κακοποιησης ανδρων ειναι πάμπολλα τα οποία ανακοινώνονται μεν αλλα περνούν στα ψιλά δε ,προφανως σκόπιμα λόγω φεμινιστικης υστερίας και παραλογισμου . Αυτό σημαινει οτι και οι ανδρες εχουν αναγκη απο φιλοξενία και ψυχολογικη στήριξη και κυρίως εχουν αναγκη απο δικαιοσύνη και πραγματική ισότητα.
    Φιαξτε δομές και για τους ανδρες και για τα παιδια και οχι μονο για γυναικες γιατι μετα από ενα επεισόδιο ενδοοικογενειακής βίας ή απο εναν χωρισμο ολοι βγαίνουν λαβωμένοι και πολλες φορές κακοποιημένοι.
    Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.

  • 6 Δεκεμβρίου 2023, 18:35 | Μάριος

    Διαφωνώ απόλυτα! Υπάρχει αντισυνταγματική συμπεριφορά μιας και υπάρχει σαφέστατη φυλλετικη διάκριση !
    Κάθε μορφή βίας είναι καταδικαστέα πόσο δε η ενδοοικογενειακή! Τα επίσημα όμως στοιχεία (σε ποσοστιαίο βαθμο) από το χαμόγελο του παιδιου και την ελληνική αστυνομία δείχνουν το άκρος αντίθετο! Πώς τα θύματα είναι τα παιδιά και οι άνδρες!
    Σταμάτηστε αυτή την κατάφορη αδικία!
    Πλήρης προστασία σε όλους δίχως διακρίσεις !
    Η ΒΙΑ δεν έχει φύλο!!!

  • 6 Δεκεμβρίου 2023, 18:12 | ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΡΟΥΧΑ

    Να καταργηθούν ως αντισυνταγματικές οι παρ.1 και 3 καθώς αναφέρονται μονο σε «εξιδεικευμένες δομές υποστήριξης) γυναικων», χωρίς καμμία αναφορά στούς ανδρες και τα παιδιά ωσάν η ενδοοικογενεική βία να ασκείται ΜΟΝΟ απο ανδρες ενω υπάρχουν καταγεγραμμένα και δημοσιευμένα πάρα πολλά περιστατικά βίας για το αντίθετο. Επίσης τα αποτελέσματα της ερευνας του Χαμόγελου του Παιδιού δινουν 3πλάσιο νούμερο ( 203 γυναικες, 68 ανδρες) κακοποίησης παιδιών απο μητέρες όπως και το τραγικό φαινόμενο των αυτοκτονιών των ανδρών που αγγίζουν το 78% εναντι 22% των γυναικών. Αυτές οι 2 παράγραφοι συνιστουν εξώφθαλμη ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΦΥΛΩΝ (αρθρο 4 του Συντάγματος) και πρέπει οπωσδήποτε να αφαιρεθούν γιατι η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.

    Γιατι αυτη η αντισυνταγματική διάκριση στα φύλα για την ενδοοικογενειακή βία;;
    Γιατι δεν προβλέπετε δομές και για ανδρες- πατεράδες;;
    Αναρωτηθήκατε ποτε που πηγαίνουν οταν βρίσκονται διωγμένοι,πολλες φορες κακοποιημένοι και χωρίς τα παιδια τους, απο την οικία τους αφου τον χωρισμό κατά 70% τον επιδιώκει το αλλο φύλο; Η κακοποίηση προκαλειται και απο τα 2 φύλα και τα περιστατικα κακοποιησης ανδρων ειναι πάμπολλα τα οποία ανακοινώνονται μεν αλλα περνούν στα ψιλά δε ,προφανως σκόπιμα λόγω φεμινιστικης υστερίας και παραλογισμου . Αυτό σημαινει οτι και οι ανδρες εχουν αναγκη απο φιλοξενία και ψυχολογικη στήριξη και κυρίως εχουν αναγκη απο δικαιοσύνη και πραγματική ισότητα.
    Φιαξτε δομές και για τους ανδρες και για τα παιδια και οχι μονο για γυναικες γιατι μετα από ενα επεισόδιο ενδοοικογενειακής βίας ή απο εναν χωρισμο ολοι βγαίνουν λαβωμένοι και πολλες φορές κακοποιημένοι.
    Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.

    ΌΣΑΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ:
    Να σταματήσουν αμεσα να γίνονται δεκτές οι γνωματεύσεις για παιδια «ειδικών ψυχικής υγείας» ΙΔΙΩΤΩΝ , οι οποίοι πολλές φορές γνωματεύουν ιδιοτελώς, χωρις την συναινεση του ετερου γονέα (1519 ΑΚ) και πολλές φορές χωρίς να εχουν δει καν το παιδί. Η μεθοδευση αυτή θα σταματήσει μονο οταν συναινουν και οι δύο γονείς, ή κατόπιν εντολής δικαστικής αρχής και να διενεργηθεί η εξεταση απο Δημόσιο Φορέα.

Σχόλια 1 … 3 4 5 6 7 … 26