Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1520
Προσωπική επικοινωνία
1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
2. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου.
3. Τα σχετικά με την επικοινωνία ζητήματα καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η παρ. 4 του άρθρου 1511. Όταν συντρέχει περίπτωση κακής ή καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας, ο άλλος γονέας ή κάθε ένας από τους γονείς, αν πρόκειται για επικοινωνία με τρίτο, μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο τη μεταρρύθμιση της επικοινωνίας.».
Το Άρθρο 13 επιχειρεί να διασφαλίσει τη φυσική παρουσία και των δύο γονιών στη ζωή του παιδιού τους, όπως άλλωστε προτάσσουν τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα (ενδεικτικά, βλ. τις σχετικές εισηγήσεις του Συνηγόρου του Παιδιού, της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας, του Συλλόγου των Ελλήνων Ψυχολόγων, του Συλλόγου των Ελλήνων Κοινωνιολόγων κτλ.). Ως εκ τούτου κρίνεται ως θετικό και απαραίτητο. Ωστόσο, το Άρθρο χωλαίνει στα παρακάτω σημεία.
• Λόγω της ασάφειας του διεκδικούμενου χρόνο (βλ. παράγραφο 1, «τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας». Θα έπρεπε να αναφέρεται σε συνολικό χρόνο του παιδιού εν γένει.
• Λόγω της ασάφεια των εξαιρέσεων που θα δικαιολογούσαν απόκλιση από το ιδανικό της ισόχρονης ανατροφής (βλ. παράγραφο 1, «εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου). Θα πρέπει να αφαιρεθεί ή να εξειδικευτεί, έστω ενδεικτικά, ώστε οι ενδιαφερόμενοι γονείς να πράξουν τα κατάλληλα.
• Επειδή συνεπάγεται διαφορετικό βάρος απόδειξης μεταξύ των δύο γονέων, ήτοι ο γονέας με τον οποίο το τέκνο δεν διαμένει πρέπει να αποδείξει γιατί ο αιτούμενος χρόνος πάνω από το 1/3 είναι προς όφελος του παιδιού. Αντιθέτως, το βάρος της απόδειξης θα πρέπει να είναι σε οποιοδήποτε από τους δύο γονείς αιτείται χρόνο άνω του 1/2 (π.χ. αν ζητούν τα 2/3 με συνεπακόλουθο περιορισμό του άλλου γονέα στο 1/3) καθώς αυτό το αίτημα είναι που αποκλίνει από τις εισηγήσεις των ειδικών περί ισόχρονης ανατροφής αλλά και τις συνταγματικές διατάξεις περί ισότητας των Ελλήνων πολιτών.
Πρόταση αλλαγής της παραγράφου 1 του Άρθρου 13:
• «Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα δεύτερο (1/2) του συνολικού χρόνου του τέκνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
Το Άρθρο 13 επιχειρεί να διασφαλίσει τη φυσική παρουσία και των δύο γονιών στη ζωή του παιδιού τους, όπως άλλωστε προτάσσουν τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα (ενδεικτικά, βλ. τις σχετικές εισηγήσεις του Συνηγόρου του Παιδιού, της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας, του Συλλόγου των Ελλήνων Ψυχολόγων, του Συλλόγου των Ελλήνων Κοινωνιολόγων κτλ.). Ως εκ τούτου κρίνεται ως θετικό και απαραίτητο. Ωστόσο, το Άρθρο χωλαίνει στα παρακάτω σημεία.
• Λόγω της ασάφειας του διεκδικούμενου χρόνο (βλ. παράγραφο 1, «τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας». Θα έπρεπε να αναφέρεται σε συνολικό χρόνο του παιδιού εν γένει.
• Λόγω της ασάφεια των εξαιρέσεων που θα δικαιολογούσαν απόκλιση από το ιδανικό της ισόχρονης ανατροφής (βλ. παράγραφο 1, «εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου). Θα πρέπει να αφαιρεθεί ή να εξειδικευτεί, έστω ενδεικτικά, ώστε οι ενδιαφερόμενοι γονείς να πράξουν τα κατάλληλα.
• Επειδή συνεπάγεται διαφορετικό βάρος απόδειξης μεταξύ των δύο γονέων, ήτοι ο γονέας με τον οποίο το τέκνο δεν διαμένει πρέπει να αποδείξει γιατί ο αιτούμενος χρόνος πάνω από το 1/3 είναι προς όφελος του παιδιού. Αντιθέτως, το βάρος της απόδειξης θα πρέπει να είναι σε οποιοδήποτε από τους δύο γονείς αιτείται χρόνο άνω του 1/2 (π.χ. αν ζητούν τα 2/3 με συνεπακόλουθο περιορισμό του άλλου γονέα στο 1/3) καθώς αυτό το αίτημα είναι που αποκλίνει από τις εισηγήσεις των ειδικών περί ισόχρονης ανατροφής αλλά και τις συνταγματικές διατάξεις περί ισότητας των Ελλήνων πολιτών.
Πρόταση αλλαγής της παραγράφου 1 του Άρθρου 13:
• «Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα δεύτερο (1/2) του συνολικού χρόνου του τέκνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
Προσπαθώντας να καταλάβω τι ακριβώς γίνεται με το νομοσχέδιο έπεσα πάνω σε ανάρτηση για διαδυκτιακή εκδήλωση των «ενεργών μπαμπαδων», ανάμεσα στους ομιλητές είδα κ το όνομα του Α. Λοβέρδου και θυμήθηκα τις οροθετικές..
Λυπάμαι που τα παιδιά γίνονται αντικείμενο εκλογικής πελατείας! 😢
Καλημέρα σας, Ευχαριστώ πολύ για την δυνατότητα να μπορούμε να παραθέσουμε σκέψεις και προτάσεις για το καλό των παιδιών των γονιών και συγγενων.
Το νομοσχέδιο έτσι πως παρουσιάζεται έχει κατά την γνώμη μου τεθεί σε μια σωστή βάση αν και δεν είναι ακόμη σε πλήρη εναρμόνιση με άλλα σε άλλες χώρες που έχει εφαρμοστεί η κοινή άσκηση της γονικής μέριμνας.
Παραδείγματος χάρη η κοινή συναναστροφή με εναλλασσόμενη κατοικία όπου είναι εφικτό με τεκμήριο στον νόμο.
Επίσης ενώ διατυπώνει ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει διάκριση μεταξύ φύλων για την άσκηση της γονικής μέριμνας εντούτοις κάνει διάκριση μεταξύ του γονέα που διαμένει και του γονέα που δεν διαμένει για να τεκμηριωθεί το 1/3 τουλάχιστον της επικοινωνίας και αναφέρεται σε κακή άσκηση της γονικής μέριμνας που είναι η παρεμπόδιση της επικοινωνίας και η μη καταβολή διατροφής.
Άρα είναι σαν να λέει ότι ο γονέας που δεν διαμένει το παιδί έχει δικαίωμα επικοινωνίας και ο άλλος γονέας που διαμένει έχει δικαίωμα διατροφής και για να μην συντρέχουν λόγοι κακής άσκησης της γονικής μέριμνας θα πρέπει ο μεν να δίνει διατροφή στον δε και ο δε να επιτρέπει την επικοινωνία στον δε.
Αυτό κατεμέ δεν διευκολύνει την ομαλή συναναστροφή γιατί είναι ένα μοτίβο που έχει δοκιμαστεί εδώ και 37 χρόνια με εντάσεις.
Θα πρέπει να αναρτηθεί πίνακας που να μοιράζονται και οι δύο γονείς τις οικονομικές υποχρεώσεις τους έναντι του παιδιού ανάλογα με τα οικονομικά τους εισοδήματα και να καλύπτουν στην εκάστοτε «πυγη» την οικονομική υποχρέωση που απορρέει από τα εκάστοτε έξοδα του παιδιού.
Ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση αυτού του κειμένου μου.
Ποιοι είναι οι τρίτοι που επικοινωνεί το παιδί?
Το παιδί δεν μπορεί να κοπεί στη μέση, ούτε όλοι οι γονείς να μένουν, και μόνιμα μάλιστα, στο ίδιο τετράγωνο. Κατά τα άλλα η επικοινωνία, ανάλογα με την περίπτωση, πρέπει να ορίζεται ανάλογα.
ο χρόνος δια ζώσης επικοινωνίας θα πρέπει να τεκμαίρεται στο 1/2 του συνολικού χρόνου,αλλος πως θα δύναται ο άλλος γονέας να ασκεί ισόποσα την γονική μέριμνα.
Θα πρέπει να θεσπιστεί ελάχιστος χρόνος τηλεφωνικής(φωνιτικά και βιντεοκλήση) επικοινωνίας κατα τις μέρες που το τέκνο δεν διαμένει με τον γονέα που ασκεί την επικοινωνία.
Όχι στην υποχρεωτική συνεπειμέλια με γονείς θύτες ενδοοικογενειακής βίας!Δεν χρειάζεται η αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου για να αφαιρεθεί η υποχρεωτική συνεπειμέλια και μέχρι τότε να υποχρεώνουμε το παιδί να ζει με έναν κακοποιητή!Αν και οι δύο γονείς είναι σωστοί τότε, ανά περίπτωση και όχι εκ των προτέρων, να δίνεται συνεπειμέλια.
Το ζήτημα της τροποποίησης του οικογενειακού δικαίου έχει ανοίξει τους τελευταίους μήνες, σε μία περίοδο που εξαιτίας της πανδημίας και των δύσκολων οικονομικών συνθηκών που βιώνουμε το οικογενειακό εισόδημα έχει πληγεί βαθειά, τα δικαιώματα παιδιών και γυναικών βάλλονται: τόσο με την κατακόρυφη αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας λόγω του εγκλεισμού όσο και σε επίπεδο εργασίας με τις γυναίκες να φορτώνονται σε μεγάλο βαθμό τα βάρη της τηλεργασίας και της αύξησης της ανεργίας, τα βάρη της φροντίδας των παιδιών με κλειστά σχολεία και την φροντίδα των ευπαθών μελών της οικογένειας εν μέσω κρίσης του συστήματος υγείας.(Μάλιστα σε καιρο πανδημίας όπου οι πολίτες φοβούνται να κινητοποιηθούν ΛΟΓΩ covid 19 άλλα και των προστίμων)
Η πολιτεία θα πρέπει να προβεί στη στήριξη του οικογενειακού εισοδήματος κι ειδικά της μονογονεϊκής οικογένειας,σε συνολικές μεταρρυθμίσεις για την γυναικεία ανισοτιμία στους χώρους δουλειάς και συνολικά στην κοινωνία. Η αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου σήμερα χρειάζεται να προβλέπει πρώτα και κύρια τη στήριξη της ευάλωτης γονεϊκότητας, τη ολόπλευρη νομική, οικονομική, ψυχοκοινωνική στήριξη των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, γυναικών και παιδιών.
Η αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου σήμερα δε μπορεί παρά να στηρίζει και να προωθεί τη συναινετική συνεπιμέλεια και όχι τα οριζόντια και υποχρεωτικά μέτρα επιβαλλόμενης συνεπιμέλειας. Δε μπορεί παρά να προβλέπει τη συγκρότηση ψυχοκοινωνικών υπηρεσιών που θα στηρίζουν τους γονείς και τα παιδιά, θα προβλέπει την δημόσια και δωρεάν διαμεσολάβηση που δε θα βάζει ταξικούς κι οικονομικούς φραγμούς και θα προωθεί την εξωδικαστική επίλυση τυχόν διαφορών. Δε μπορεί παρά να προβλέπει τη συγκρότηση οικογενειακών δικαστηρίων με εμπειρογνώμονες και κατάλληλους λειτουργούς που θα προσβλέπουν στην πραγματική επίλυση κι όχι την απλή διευθέτηση των διαφορών σύμφωνα με το γράμμα του νόμου.
Δεν είναι δυνατόν να αναγκάζεις ένα παιδί να μένει με το ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΗ ΓΟΝΕΑ.Δεν είναι δυνατόν ο γονέας που θα προσπαθεί να προστατευσει το ΠΑΙΔΙ του να φαίνεται ως ο κακος γονέας που δεν προωθεί την καθημερινή επαφή με τον άλλο γονέα που κακοποιεί με παντός τύπου βία το ΠΑΙΔΙ τους και για αυτό τον λόγο να είναι έκπτωτος γονικής μέριμνας.Βαρυ το τίμημα για ένα γονέα που θέλει να προστατεύσει το ΠΑΙΔΙ του.
Αυτο το νομοσχέδιο για το οικογενειακό δίκαιο γυρίζει το ρολόι 40 χρόνια πίσω.Γι’ αυτό πρέπει να μείνει στα χαρτιά.
Αθήνα, 26 Φεβρουαρίου 2021
ΑΠ: 6/2021
Προς: κ. Ι. Τέντε
Πρόεδρο Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής για την Αναμόρφωση του
Οικογενειακού Δικαίου
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ 2019-2021
Πρόεδρος: Αικ. Χάρη
Αντιπρόεδρος:
Ι. Γιαννοπούλου
Γραμματέας:
Κ. Κώτσης
Ταμίας:
Γ. Ξυλούρης
Μέλη:
Π. Βουτυράκος
Ε. Γεράση
Β. Νταφούλης
EXECUTIVE COMMITTEE
2019-2021
President: Aik. Chari
Vice President:
I. Giannopoulou
Secretary:
K. Kotsis
Treasurer:
G. Xylouris
Members:
P. Voutyrakos
E. Gerasi
V. Dafoulis
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ /
ETHICS COMMITEE 2017-2021
Δ. Γεωργιάδης/ D. Georgiadis
Γ. Καραντάνος/ G. Karantanos
Κ. Λαδοπούλου/ K. Ladopoulou
Μ. Λιακοπούλου/ M. Liakopoulou
Α. Μπέκα/ A. Mpeka
Πρόεδρο Εταιρείας Οικογενειακού Δικαίου
Αξιότιμε κύριε Ι. Τέντε,
Ενόψει της εξαγγελθείσας αναμόρφωσης του Οικογενειακού Δικαίου και της έντονης δημόσιας συζήτησης, ιδίως σε σχέση με το θέμα της συν-επιμέλειας, η Π.Ε.Ε.-Ενω.Ψυ.Π.Ε., επίσημος επιστημονικός φορέας των Ψυχιάτρων Παιδιού και Εφήβου, επεξεργάστηκε τα θέματα που αφορούν τις επιπτώσεις του χωρισμού/ διαζυγίου των γονέων και της διάσπασης της οικογενειακής ενότητας στην ψυχική υγεία των παιδιών, και παραθέτει τις απόψεις της σχετικά.
Ι. H εδραιωμένη επιστημονική γνώση, η σύγχρονη βιβλιογραφία*, και η κλινική πρακτική, επιβεβαιώνουν ότι για την ψυχική υγεία και ευεξία των παιδιών και για την ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους, είναι απαραίτητη η ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή τους, και η μεταξύ τους συνεργασία με γνώμονα πάντοτε το συμφέρον των παιδιών.
ΙΙ. Σύμφωνα με το ισχύον νομικό σύστημα, οι γονείς είναι από κοινού υπεύθυνοι για την ανατροφή των παιδιών τους, στις δε περιπτώσεις διάσπασης του οικογενειακού δεσμού, εφόσον οι γονείς δεν συμφωνούν μεταξύ τους, το δικαστήριο αποφασίζει την ανάθεση της επιμέλειας του παιδιού, είτε στον έναν γονέα, είτε και στους δύο, σε διάφορους χρονικούς ή λειτουργικούς συνδυασμούς συν-επιμέλειας, είτε σε τρίτο άτομο, με βασικό κριτήριο τη διασφάλιση του συμφέροντος του παιδιού.
ΙΙΙ. Εξαιρετικά σημαντικά σημεία σε σχέση με το συμφέρον του παιδιού είναι η αξιολόγηση της επάρκειας / καταλληλότητας κάθε γονέα στην άσκηση του ρόλου του και της δυνατότητας ανταπόκρισής του στις υποχρεώσεις και ευθύνες που απορρέουν από αυτόν, όπως επίσης και η εκτίμηση των σχέσεων του παιδιού με τον κάθε γονέα. Και για μεν τη γονική επάρκεια, τονίζεται ότι δεν θα πρέπει να θεωρείται εκ των προτέρων αυτονόητη η δυνατότητα των γονέων να αναλάβουν τη φροντίδα των παιδιών τους, οι δε σχέσεις του παιδιού με τον κάθε γονέα, δεν διαμορφώνονται «εν κενώ» μετά το χωρισμό τους αλλά αποτελούν συνέχεια της προηγούμενης φάσης ζωής της οικογένειας. Ο κύριος παράγοντας που επηρεάζει την ψυχική υγεία και την κοινωνική προσαρμογή των παιδιών μετά το χωρισμό των γονέων τους, είναι η συνεργασία των γονέων πριν, στη διάρκεια, και μετά το χωρισμό τους.
Στη διεθνή βιβλιογραφία τα παιδιά των έντονα συγκρουσιακών διαζυγίων αναφέρονται ως τα «παιδιά του Αρμαγεδδώνα», οι δε επιπτώσεις των συνεχιζόμενων συγκρούσεων και της αντιδικίας των γονέων στην ψυχική τους υγεία είναι ολέθριες. Επομένως, κρίσιμος παράγοντας για την ομαλή
ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών είναι η εξασφάλιση ενός
περιβάλλοντος ελεύθερου συγκρούσεων.
ΙV. Εξαιρετικής σημασίας για τη ρύθμιση της επιμέλειας είναι επίσης η ηλικία του παιδιού, δεδομένου ότι οι ανάγκες του παιδιού και η δυνατότητα προσαρμογής του διαφοροποιούνται ανάλογα με την ηλικία, το αναπτυξιακό στάδιο, ατομικά χαρακτηριστικά, και ενδεχόμενες συναισθηματικές και αναπτυξιακές δυσκολίες. Επιπρόσθετα είναι απαραίτητο, να εξασφαλίζεται σταθερότητα στο εξωτερικό περιβάλλον (π.χ. σχολείο, εξωσχολικές δραστηριότητες, κύκλος συνομηλίκων, κ.λπ.) και στις συνθήκες ανατροφής. Ιδίως τα βρέφη και νήπια, έχουν ανάγκη από σταθερά σημεία αναφοράς καθώς σε περιπτώσεις συνεχόμενων μεταβολών στο περιβάλλον τους εκδηλώνουν συμπτώματα άγχους και συναισθηματικές δυσκολίες, αλλά και τα μεγαλύτερα παιδιά και οι έφηβοι, έχουν ανάγκη από σταθερό περιβάλλον, για την ανάπτυξη και διατήρηση σχέσεων με συνομηλίκους, και από σταθερότητα στον τρόπο ανατροφής.
V. Όσον αφορά τις μελέτες σχετικά με τις επιπτώσεις της συν-επιμέλειας, και επομένως της εναλλασσόμενης διαμονής των παιδιών, στην ψυχική υγεία παιδιών και γονέων, τα συμπεράσματα είναι αντικρουόμενα και θα πρέπει να αντιμετωπισθούν, προς το παρόν τουλάχιστον, με επιφύλαξη. Οι περισσότερες μελέτες είναι συγχρονικές, λόγω και της πρόσφατης σχετικά εφαρμογής της χρονικής συν-επιμέλειας, τα δείγματα είναι μικρά, και δεν υπάρχουν διαμήκεις μελέτες που να επιβεβαιώνουν τις όποιες επιπτώσεις σε βάθος χρόνου. Επιπρόσθετα, μελέτες που αναφέρουν θετικά αποτελέσματα, προέρχονται από χώρες με διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες όπου η επιλογή της συν-επιμέλειας έχει γίνει από τους ίδιους τους γονείς με έγκριση και υποστήριξη των δικαστικών ή/και κοινωνικών υπηρεσιών. Επομένως, δεν αντανακλούν το ποσοστό του χρόνου που μοιράζονται τα παιδιά με καθένα από τους δύο γονείς, αλλά τη θετική μάλλον επίδραση της συνεννόησης και συνεργασίας μεταξύ των γονέων. Αντίθετα, στα συγκρουσιακά διαζύγια οι γονείς αναλώνονται στην επίλυση των δικών τους ενδοψυχικών και διαπροσωπικών προβλημάτων και δεν είναι σε θέση να θέσουν σε προτεραιότητα τις ανάγκες των παιδιών, με αρνητικές συνέπειες στον ψυχισμό και την εξέλιξή τους. Τα αίτια των γονικών συγκρούσεων συχνά είναι πολύ βαθύτερα, και δεν αναμένεται να λυθούν απλά με το ισόχρονο μοίρασμα της επιμέλειας, αλλά με κατάλληλη υποστήριξη των γονέων, όπως προτείνεται παρακάτω.
VI. Συμπερασματικά, προκειμένου τα παιδιά να δομήσουν υγιή ψυχισμό και να εξελιχθούν προσωπικά και κοινωνικά, έχουν απόλυτη ανάγκη από γονείς επαρκείς και συνεργαζόμενους στην φροντίδα και ανατροφή τους, και από σταθερή και προβλέψιμη καθημερινότητα, σύμφωνα πάντοτε με τις αναπτυξιακές και ατομικές τους ανάγκες.
Η ρύθμιση της επιμέλειας, είτε συναινετικά είτε με απόφαση Δικαστηρίου, πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα παραπάνω και να αποφασίζεται με κριτήριο το συμφέρον του συγκεκριμένου κάθε φορά παιδιού. Και προκειμένου να διασφαλίζεται το συμφέρον του παιδιού η ουσία των αποφάσεων πρέπει να εκπληρώνει τις βασικές συναισθηματικές και αναπτυξιακές του ανάγκες. Σε ό,τι αφορά τη συνεκτίμηση της γνώμης του παιδιού, η αξιολόγηση πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή από ψυχιάτρους παιδιού και εφήβου, και άλλους εξειδικευμένους επαγγελματίες ψυχικής υγείας.
VII. Η άποψη της Π.Ε.Ε.-Ενω.Ψυ.Π.Ε. είναι ότι πρέπει να προβλέπονται όλες οι μορφές επιμέλειας και επικοινωνίας παιδιών-γονέων, και κάθε φορά να επιλέγεται η καταλληλότερη για το συγκεκριμένο παιδί, χωρίς να επιβάλλεται υποχρεωτική νομοθετική ρύθμιση συν-επιμέλειας ούτε υποχρεωτικός χρόνος διαμονής των παιδιών με καθένα από τους δύο γονείς.
Στις περιπτώσεις όπου οι γονείς διαφωνούν έντονα και δεν μπορούν να καταλήξουν σε συμφωνία για την επιμέλεια των παιδιών τους, επιβάλλεται να προβλεφθεί μια σειρά μέτρων για την προστασία των παιδιών και την διασφάλιση της κατά το δυνατόν βέλτιστης επαφής και επικοινωνίας και με τους δύο γονείς.
Ως τέτοια μέτρα προτείνονται:
1. Η υποχρέωση των αντιδικούντων γονέων να παρακολουθήσουν, πριν την προσφυγή στο δικαστήριο, συνεδρίες οικογενειακής διαμεσολάβησης από ειδικά εκπαιδευμένους και διαπιστευμένους διαμεσολαβητές ειδικούς ψυχικής υγείας. Στόχος της διαμεσολάβησης θα είναι η προαγωγή της λειτουργικής επικοινωνίας μεταξύ των γονέων και η δημιουργία ενός σχεδίου ανατροφής των παιδιών, το οποίο θα αναγνωρίζει και θα ανταποκρίνεται στις εξατομικευμένες ανάγκες τους. Η συμφωνία των γονέων για τη ρύθμιση της επιμέλειας, της επικοινωνίας, και της διατροφής, και το σχέδιο ανατροφής, θα υποβάλλονται προς κρίση στο δικαστήριο.
2. Από τη διαδικασία της διαμεσολάβησης μπορεί να προκύψει ότι ενδείκνυται ή/και επιβάλλεται η συμβουλευτική γονέων από ειδικούς ψυχικής υγείας, με στόχο, μέσω της ουσιαστικής κατανόησης των αναγκών, των συναισθημάτων, και της συμπεριφοράς των παιδιών μετά το χωρισμό, να προωθηθεί η κατάλληλη ανταπόκριση κάθε γονέα στις ανάγκες των παιδιών, και να υποστηριχθούν οι γονείς στο ρόλο τους και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Θεωρούμε ότι οι αλλαγές που συμβαίνουν μετά το χωρισμό των γονέων και τη διάσπαση της οικογενειακής ενότητας επηρεάζουν τη ψυχοσυναισθηματική υγεία και ανάπτυξη των παιδιών, επομένως ο θεσμός της συμβουλευτικής γονέων σε κάθε περίπτωση διαζυγίου, θα μπορούσε να αποδειχθεί εξαιρετικά χρήσιμος.
3. Επιπλέον, η Πολιτεία θα πρέπει να θεσμοθετήσει το Οικογενειακό δικαστήριο, στο οποίο οπωσδήποτε θα προβλέπεται η δημιουργία διεπιστημονικής ομάδας με θέσεις ψυχιάτρων παιδιού και εφήβου, ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών, με εξειδίκευση στο πεδίο αυτό, που θα εκτιμούν την κάθε περίπτωση και θα επικουρούν τον δικαστή στην απόφασή του. Την έλλειψη αυτή «υποκαθιστούν» σήμερα οι αντίδικοι γονείς, προσκομίζοντας γνωματεύσεις από ειδικούς ψυχικής υγείας, συνήθως αντικρουόμενες, τις οποίες λαμβάνουν κατά περίπτωση υπόψη οι δικαστές, αναλώνοντας έτσι πολύτιμο χρόνο από τη ζωή των παιδιών, αλλά και των ιδίων, δαπανώντας μεγάλα ποσά, και επιβαρύνοντας την απονομή της δικαιοσύνης. Για τους παραπάνω λόγους, αλλά κυρίως γιατί η ανάπτυξη των παιδιών δεν μπορεί να περιμένει, θεωρούμε εξαιρετικά σημαντική την ταχεία διεκπεραίωση αυτών των οικογενειακών υποθέσεων.
Οι Ψυχίατροι Παιδιού και Εφήβου, πιστεύουμε πως με αυτή την τριπλή θεσμική πλαισίωση, υποχρεωτική διαμεσολάβηση από ειδικούς ψυχικής υγείας – συμβουλευτική γονέων – οικογενειακό δικαστήριο, θα υποστηριχθούν οι γονείς στην άσκηση του γονεϊκού τους ρόλου, με στόχο το όφελος του παιδιού και την διασφάλιση μιας αρμονικής και ισότιμης σχέσης του και με τους δύο γονείς.
Ειδικά για την πρόταση νομοθετικής ρύθμισης της συν-επιμέλειας ως «υποχρεωτικής», που όπως εξαγγέλθηκε έχει σκοπό να προστατεύσει τα παιδιά από την εργαλειοποίησή τους εν μέσω συγκρουσιακών διαζυγίων αλλά και να διασφαλίσει τα δικαιώματα των γονέων στο να μοιράζονται τη ζωή των παιδιών τους, επειδή κάθε περίπτωση παιδιού και γονέων είναι διαφορετική, και ιδίως επειδή στα συγκρουσιακά διαζύγια υπάρχουν όλα τα προαναφερόμενα πολύπλοκα θέματα της ψυχικής ζωής των γονέων και των παιδιών, θεωρούμε ότι “σολομώντειες λύσεις” δεν είναι προς το συμφέρον του παιδιού, γι’ αυτό και η μορφή της επιμέλειας δεν πρέπει να ρυθμίζεται άκαμπτα και οριζόντια.
Τέλος, ιδιαίτερα σημαντική θεωρούμε τη νομοθετική πρόβλεψη της παρακολούθησης, σε προκαθορισμένα χρονικά διαστήματα, της εφαρμογής των αποφάσεων ανάθεσης επιμέλειας και του ελέγχου των αποτελεσμάτων τους, όπως επίσης και της αναθεώρησης των αποφάσεων, όποτε προκύπτει ανάγκη.
Η Παιδοψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδος – Ένωση Ψυχιάτρων Παιδιού και Εφήβου παραμένει στη διάθεση της Πολιτείας για οποιαδήποτε περαιτέρω συμβολή στο συγκεκριμένο έργο, εφόσον της ζητηθεί.
Για το Δ.Σ. της Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας Ελλάδος-Ένωσης Ψυχιάτρων Παιδιών & Εφήβων
* Η σχετική βιβλιογραφία θα είναι στη διάθεσή σας εφόσον ζητηθεί.
H ΔIAPHΞH TΩN ΣXEΣEΩN ΠAIΔIOY ΓONEA ΠPOKAΛEITAI AΠO THN AΣXHMH, BIAIH, ΣYMΠEPIΦOPA TOY ΓONEA ΠPOΣ TO ΠAIΔI TOY KAI KANENAΣ ΔEN EXEI TO ΔIKAIΩMA NA YΠOXPEΩNEI TO ΠAIΔI NA EXEI EΠIKOINΩNIA, ΠAPA THN ΘEΛHΣH TOY, ME ENAN TETOIO ΓONEA. AΛΛΩΣTE OI ΣXEΣEIΣ METAΞY ΠAIΔIΩN KAI ΓONEΩN ΔENONTAI AΠO TIΣ ΣYMΠEPIΦOPEΣ TOYΣ ΠPOΣ TA ΠAIΔIA KAI TON ΠOIOTIKO XPONO KAI OXI AΠO THN ΠOΣOTHTA TOY XPONOY ΠOY ΠEPNOYΝ MAZI.
AΠOΣYPATE AMEΣA TO ΠPOΣ ΨHΦIΣH NOMOΣXEΔIO ΓIA TO OIKOΓENEIAKO ΔIKAIO TA APΘPA TOY OΠOIOY ΔEN EΞYΠHPETOYN TH ΔIEYΘETHΣH TΩN ΣXEΣEΩN TΩN XΩPIΣMENΩN ΓONEΩN ME TO ΠAIΔI TOYΣ ,THN IΣOTHTA TΩN ΦYΛΩN, THΣ KAΛYTEPHΣ AΠOΔΩΣHΣ ΔIKAIΩΣYNHΣ KAI ΔEN ΠPOΩΘEI TO ΣYMΦEPON TOY ΠAIΔIOY TEΛIKA AΛΛA TO ΣYMΦEPON TOY ΓONEA ΠOY ΔEN EXEI THN EΠIMEΛEIA. ΓIA ΠPΩTH ΦOPA TA ΠAIΔIA KAΛOYNTAI NA EINAI ME THN BAΛITΣA TOYΣ ANA XEIPAΣ KAI ΩΣ NOMAΔEΣ NA MOIPAZONTAI TH ZΩH TOYΣ ΣE ΔYO ΣΠITIA! AΠO ΠOTE TO ΣYMΦEPON TOY ΠAIΔIOY EINAI NA ANTIMETOΠIZETAI EΞ APXHΣ ME ΔYΣΠIΣTIA OTAN TOY ZHTHΘEI H ΓNΩMH TOY? ΣE ΠOIA ΠPOHΓMENH KOINΩNIA O KAKOΠOIHTIKOΣ ΓONEAΣ ΔIKAIOYTAI EΠIKOINΩNIA ME TO TEKNO TOY MEXPI NA TEΛEΣIΔIKHΣEI AMETAKΛHTA H KATAΔIKH TOY?
ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ : ΒΡΕΦΗ
Σύμφωνα με όσα εφαρμόζονται σήμερα στην Ελλάδα αλλά και σύμφωνα με τις συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, τα βρέφη θηλάζουν συνήθως από 6-24 μήνες .
ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ: ΕΦΗΒΟΙ ΑΝΩ ΤΩΝ 13-15 ΕΤΩΝ
Μια μέση κατάσταση περιλαμβάνει 5-6 ώρες σχολείο, 5-6 ώρες συγκεκριμένα φροντιστήρια εντός ή εκτός σπιτιού (ή/και αθλητισμό) και 3-5 ώρες διάβασμα στο σπίτι χωρίς να υπολογίζεται ο αναγκαίος χρόνος για ψυχαγωγικές ενασχολήσεις με τους φίλους του/της κάθε εφήβου.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πως θα εφαρμοσθεί η φυσική παρουσία του γονέα “στο 1/3 του χρόνου της επικοινωνίας”στα βρέφη και στους εφήβους και ιδίως όταν οι γονείς διαμένουν σε διαφορετικούς Δήμους ή και σε διαφορετικές Περιφερειακές Ενότητες? Μάλλον αναμένονται αντιδικίες πάρα πολλές για την επίτευξη ή μη του τεκμηρίου αυτού.
Μετά το διαζυγιο – κοινή επιμελεια- ισος χρόνος και με τους δυο γονεις – ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Κάλυψη εξόδων παιδιων 50% 50%. Η καλυτερη και ωφελιμοτερη λυση για τα παιδιά. Αυτή πρεπει να είναι η αφετηρία. —— Όσες γυναίκες θέλουν την απολυτη εξουσία πανω στα παιδια για να εκβιάζουν και αποκλειστική επιμελεια και ο μπαμπάς να είναι επισκέπτης δυο σαββατοκυριακων το μήνα, να έχουν και την υποχρεωση να καλυπτουν κατά αναλογία των ημερών του μήνα που έχουν τα παιδια , τα έξοδα των παιδιων . Δηλαδή να καλυπτουν τα 26/30 των εξόδων και ο πατερας τα 4/30 των εξόδων. Δεν γίνεται να αποξενώνεται τον πατερα , αλλά η διατροφή, διατροφή. Οχι κυρίες μου.
Τα παιδια μαζί τα φέραμε στο κόσμο, δεν είναι ιδιοκτησία σας, να εκβιάζετε, να τιμωρειτε ή να ανταμείβεται τον πατερα με αυτά. Ντροπή σας. Ντροπή στο δικαστικό σώμα. Ντροπή σε όλους, όσους συντηρουν αυτή την αδικία δεκαετίες τώρα. Τα παιδια είναι η ψυχή μας. Κάθε μέρα ποταμια δακρυων χυνονται για αυτά. Ο πονος είναι φοβερός. Των παιδιων και των πατερων. Ελεος. Νομοθετειστε σωστά. Ακόμα υπαρχει χρόνος κ. Υπουργέ της Κυβέρνησης, για να εκπληρωσετε τις αρχικές σας αναγγελιες. Μην υποχωρείτε. ΙΣΟΣ ΧΡΟΝΟΣ, ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΙΣΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ… ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ… Αυτή πρςπει να είναι η αφετηρια και αν συντρέχουν λογοι, για κάτι διαφορετικο, θα κρίνουν οι δικαστές… ΕΛΕΟΣ… Τα παιδια ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ. Οι πατερες και οι συγγενείς από την πατρικη γραμμή υποφερουν….
Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία του γονέα και διαμονή του τέκνου στην οικία του πρέπει να είναι ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ το 1/2 και μόνο ΚΑΤΕΞΑΙΡΕΣΗ (εφόσον συντρέχουν ιδιαίτερες συνθήκες διαβίωσης) να τεκμαίρεται στο 1/3 του συνολικού χρόνου επικοινωνίας.
Καλησπέρα σας
Η επικοινωνία των παιδιών μετά τη διάσπαση του έγγαμου βίου των γονέων τους πρέπει να είναι ισοχρονη και με εναλλασσόμενη κατοικία για να είναι τα παιδιά αυτά στην κοινωνία μας ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΈΝΑ και ΣΩΣΤΟΊ πολίτες της χώρας μας.
Το 1/3 που γράφει ο νομοθέτης απλά επιβεβαιώνει την προηγούμενη κατάσταση με μόνο σκοπό ο γονέας που έχει την αποκλειστική επιμέλεια να είναι ο ΑΠΌΛΥΤΟΣ αρχον πάνω στο παιδί και ο άλλος γονέας απλός Επισκέπτης – Θείος/α, Ακριβώς ότι ισχύει τα τελευταία 40 χρόνια.
Κύριε υπουργέ και κύριε Υφυπουργέ ξέρετε τι κάνετε, ότι λέει ο λαός: ΈΒΓΑΛΕ Ο ΜΑΝΩΛΙΌΣ ΤΑ ΡΟΎΧΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΈΒΑΛΕ ΑΛΛΙΩΣ!!!
Η ΕΡΓΑΛΟΠΟΙΗΣΗ των παιδιών μας θα συνεχιστεί με μεγαλύτερη σφοδρότητα μέσα και έξω από τα δικαστήρια, ΔΥΣΤΥΧΩΣ 😪😪😪
Δώστε στα ελληνόπουλα το δικαίωμα τους να έχουν δύο γονείς με εναλλασσόμενη κατοικία με μόνο σκοπό το πραγματικό ΣΥΜΦΈΡΟΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΎ!!!
Αφήνετε την εξουσία των δικαστών στα χέρια τους…. Έχετε ποτέ διαβάσει πόσες άδικες αποφάσεις έχουν εκδοθεί από τους δικαστικούς λειτουργούς, οι οποίοι πληρώνονται από εμάς όλους και απλά ΜΑΚΡΟΣΚΟΠΙΚΆ εκδίδουν αποφάσεις copy paste!!!!
Επιτέλους κε Υπουργέ και κε Υφυπουργέ βάλτε το μαχαίρι στο κόκκαλο και ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΌ ΣΥΜΦΈΡΟΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΎ, χωρίς να υπάρχουν παραθυράκια στην αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου.
Αν δεν αλλάξετε της παραπάνω διατάξεις με ΣΑΦΉΣ ΚΑΙ ΞΕΚΆΘΑΡΕΣ ΛΈΞΕΙΣ, ΔΥΣΤΥΧΏΣ θα μείνετε στην ιστορία ως οι υπουργοί που δημιούργησαν ένα νομοσχέδιο το οποίο το ψάρι το βάφτισαν κρέας!!!!!
Το δικαίωμα του κάθε παιδιού είναι να έχει και τους δύο γονείς του , εντός ή εκτός γάμου!!!
ΒΟΗΘΕΙΣΤΕ αυτές τις αθώες ψυχές που είναι οι αυριανοι πολίτες της Ελλάδας μας!!!
Σε ποιά βάση θα υπολογίζεται το 1/3 του συνολικού χρόνου, ετήσια, μηνιαία
εβδομαδιαία ημερήσια ?
Εφόσον η επικοινωνία με το παιδί ορίζεται ως δικαίωμα και υποχρέωση του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το παιδί, πως μπορεί ο γονέας αυτός να ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας?
Η προυπόθεση της έκδοσης αμετακλήτου δικαστικής απόφασης σε βάρος του κακοποιητή γονέα, προκειμένου να αποκλειστεί ή να περιοριστεί το δικαίωμα επικοινωνίας με το τέκνο αντιβαίνει Διεθνείς Συμβάσεις και κυρίως τη Σύμβαση της Κωσταντινούπολης για την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας.
Είναι προς το συμφέρον του παιδιού να επικοινωνεί με τον κακαποιητή 8-10
όσα απαιτείται για να καταστεί μια απόφαση αμετάκλητη?
Γιατί ο νομοθέτης ζητά απόφαση Ανώτατου Δικαστηρίου/
Δεν έχετε λάβει υπόψη σας καθόλου τις ψευδείς κατηγορίες πράγμα καθημερινό και σύνηθες.
το οποίο συμπεριλαμβάνεται στις χώρες που έχει εφαρμοστεί συνεπιμέλεια όπως π.χ. Σουηδία Δανία,Γαλλία
ας εναρμονιστούμε και εμείς με το ευρωπαικό δίκαιο
Είναι δικαίωμα και συμφέρον του παιδιού να μεγαλώνει και με τους δύο γονείς του σε ίσο χρόνο και εναλλασσόμενη κατοικία
Παρακαλώ πολύ, πριν ψηφιστεί το νομοσχέδιο, θέλω κι εγώ να πω την γνώμη μου και διαβάστε την με προσοχή. Το σωστό είναι όταν υπάρχουν παιδιά και χωρισμένοι γονείς να υπάρχει ένα ειρηνικό κλίμα μεταξύ των γονιών για να είναι ισορροπημένη η ψυχολογία των παιδιών και να μην έχουν ένα «γιατί» για όλη τους τη ζωή. Όταν όμως ένα παιδί βιώνει βία, ξυλοδαρμούς, ύβρεις, απειλές από έναν εκ των δύο γονιών τραυματίζεται ψυχολογικά και δυστυχώς αυτό το ακολουθεί σε όλη του τη ζωή. Προσέξτε πόσοι από αυτούς που ασκούν βία παίρνουν ψυχοφάρμακα. Πόσοι από αυτούς που τρομοκρατούν μάνες και παιδιά δεν έχουν προσφέρει τίποτα για το μεγάλωμα των παιδιών και το χειρότερο δεν τα ήθελαν από την κοιλιά της μάνας. Ήθελαν να τα σκοτώσουν.!!! Και τώρα που μεγαλώνουν και τα βλέπουν τα θέλουν χωρίς να έχουν προσφέρει ούτε ένα πόντο στο ανάστημα αυτού του παιδιού. Προσέξτε πριν ψηφίσετε το νομοσχέδιο πόσα εγκλήματα έχουν γίνει εξ αιτίας αυτών των ψυχοπαθών!!! Μην το ψηφίσετε αυτό το νομοσχέδιο ώστε να μην θρηνήσουμε παιδιά, γυναίκες, παππούδες και γιαγιάδες. Αφήστε τα παιδιά όταν μεγαλώσουν να αποφασίζουν τα ίδια. Αρκετή ταλαιπωρία έχουν υποστεί.
Προτείνω να φύγουν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς. Προτείνω να γίνει ως εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
Να αφαιρεθει η καθημερινοτητα του τεκνου και να προστεθει ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ αναμεσα στα 2 σπιτια των δυο γονιων. Και οι δυο γονεις μπορουν να πηγαινουν το παιδι σε καθε δραστηριοτητα οπως μεσα σε ενα γαμο.
Βαλτε και ορους ποτε μπορει να παει στο 1/2 και ποτε στο 1/3. Δλδ αν εχουν αποσταση 10 χλμ να δινετε σε ολους το 1/2.
Να θεσπιστει οικονομικο προστικο ,υψους 900 ανα περιπτωση,στην περιπτωση αρνησης ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ στο γονιο εχων την επιμελεια.
Η αφετηρια ΠΡΕΠΕΙ να ειναι το 50-50 και αναλογα τις συνθηκες να πεφτει στο 1/3 και για τους δυο γονεις.
Προσοχη στους ανιοντες!Στους ανιοντες ομως και των 2 γονεων του τεκνου.Μεχρι τωρα συνηθως τα παιδια μεγαλωνουν με τους ανιοντες της μητερας! Αποκοβονται δηλαδη απο την μια γραμμη αιματος ακομα και λογω περιορισμενου χρονου επικοινωνιας με τον πατερα.Ειμαι γιαγια που βλεπω ελαχιστα το εγγονι μου και θεωρω οτι δικαιουμαι να γραψω για την ιερη αυτη σχεση η οποια επιτρεπεται να παραγκωνιζεται καταφωρα εδω και πολλα χρονια! Το συναισθημα που εισπραττει ενα παιδι απο τον παππου και την γιαγια καμμια αλλη σχεση δεν μπορει να του την προσφερει! Το σπιτι τους για το εγγονι τους ειναι τοσο χρησιμο οσο ενα σχολειο!Του διδασκουν τις αξιες της ζωης,του μεταδιδουν τις εμπειριες και τις παραδοσεις διοτι ειναι ο θεμελιος λιθος της οικογενειας ο οποιος μονο ασφαλεια και αγαπη μπορει να προσφερει σε αυτη την ευεργετικη σχεση με το εγγονι τους.Μην υποτιματε λοιπον αυτη την μοναδικη σχεση και ψηφιστε δικαια ωστε τα παιδια να ανατρεφονται ισοχρονα και απο τους δυο γονεις τους ωστε να απολαμβανουν εξισου την αγαπη των ανιοντων.Τα παιδια εχουν αναγκη και τις δυο ριζες τους ισοχρονα,ισονομα και ισοτιμα για να μεγαλωσουν με ψυχικη ισορροπια και να την μεταδωσουν στις οικογενειες που θα δημιουργησουν στο μελλον!Δυο γονεις για τα παιδια! Δυο οικογενειες! Οχι παιδια των κλασματων! 50-50
Στο περί δικαιώματος επικοινωνίας, μεταξύ τέκνου και γονέα, άρθρο 1520, όπου σημειώνεται το τεκμήριο ελάχιστου χρόνου επικοινωνίας, θα πρέπει το δικαίωμα επικοινωνίας να προσδιοριστεί πρωτίστως ως δικαίωμα του τέκνου (βλ. Διεθνής Σύμβαση Δικαιωμάτων του Παιδιού) και να είναι υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό. Επιπρόσθετα, το τεκμήριο του 1/3 του συνολικού χρόνου θα πρέπει να ενισχυθεί και να καθίσταται μαχητό μόνο σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας του γονέα, όπως για παράδειγμα, κακοποίηση ή παραμέληση τέκνου, διατηρώντας τις προβλεπόμενες εξαιρέσεις του άρθρου, ήτοι αν ο ένας γονέας ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας για τον ίδιο ή αν κάποιος εκ των δύο γονέων έχει καταδικαστεί για τα ποινικά αδικήματα που προσδιορίζονται.
Ως συμβολική αξία, η νομική αρχή της κοινής επιμέλειας (νομικής και φυσικής), της κοινής λήψης / διαμοιρασμού σημαντικών αποφάσεων για τη ζωή του παιδιού επικοινωνεί στο παιδί, στον άλλον γονέα, στο σχολείο και στις αρχές – στον κόσμο – ότι και οι δύο γονείς έχουν την ευθύνη για την διαμόρφωση της προσωπικότητάς του σε έναν λειτουργικό ενήλικα, ότι και οι δύο γονείς είναι εξίσου σημαντικοί στην ζωή του παιδιού, ότι και οι δύο είναι αναγκαίοι για την ευημερία του παιδιού και ότι κανένας δεν πρέπει να απορριφθεί ή να μειωθεί έχοντας δευτερεύοντα ρόλο.
ΙΣΟΧΡΟΝΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΓΟΝΕΑ. ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΕΞΙΣΟΥ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥΣ. Ο ΓΟΝΕΑΣ ΠΟΥ ΔΙΑΜΕΝΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΚΝΟ ΤΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ 1/3 ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΧΡΟΝΟ ΑΔΙΑΣΠΑΣΤΟ.ΑΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ 50-50 ΜΕ ΤΟΝ ΕΤΕΡΟ ΓΟΝΕΑ. ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΑΡΠΑΞΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΦΥΓΑΝ ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΓΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΟΙΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΓΓΑΜΟΥ ΒΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΓΟΝΕΑΣ ΠΟΥ ΔΙΑΜΕΝΕΙ ΕΚΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ 2/3 ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ 1/3 Ο ΓΟΝΕΑΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΑΚΡΙΑ
Θα ήθελα σε αυτό το κομμάτι να προσθέσω ξεκάθαρη θέση του νομού πάνω στην επικοινωνία, η αστυνομία να προβεί σε αυτόφωρη διαδικασία και ο εισαγγελέας να μην λέει αστην δεν πειράζει. Να καθιερωθεί με νόμο η επικοινωνία με μέσα κοινωνικής δικτύωσης για ανήλικα τέκνα που θα έχει σταθερή ώρα και αν υπάρχει από δόλο η αποφυγή πάνω από 3 φορές λόγο εργασίας η διασκέδασης να πληρώνει πρόστιμο συν ότι μετά από 10 φορές που δυσχεραίνει την επικοινωνία να σταματάει η επιμέλεια από την μάνα.
Να καθαρίσει επίσης τα δίσεκτα έτη η μέρες 5των εβδομάδων και πλέον λόγο των λοιμώξεων να μην μπορούν να αποκόψουν το παιδί από τον πατέρα λόγο καραντίνας ούτε από κρούσμα ιού και σε κάθε περίπτωση αν διαγνωσθεί ένας από τους γονείς θετικός σε ιό να δίνει το παιδί στον άλλο και αν ακολουθεί όλη την νόμιμη διαδικασία διαφορετικα να χάνεται πάλι η επιμέλεια
Να θεσπιστει οικονομικο προστικο ,υψους 900 ανα περιπτωση,στην περιπτωση αρνησης παραδοσης τεκνου ,απο γονιο εχων την επιμελεια ,αποκλειστικη η οχι,στον γονεα που ειναι να παραλαβει το τεκνο ,βαση της συμφωνιας επικοινωνιας η επιμελειας που θα εχουν υππγραψει.
1/2 ΓΙΑ ΔΥΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ, ΕΦΟΣΟΝ ΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΝΟΜΟ ΚΑΙ ΣΕ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΚΟΝΤΙΝΗ. Ο ΓΟΝΕΑΣ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΟΙΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΓΓΑΜΟΥ ΒΙΟΥ ΤΟΥ, ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΕΙ 1/3 ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΤΟ ΤΕΚΝΟ
εφοσον οι γονεις ζουν στον ιδιο νομο και σε χιλιομετρικη αποσταση κατω 50χλμ το/α παιδι/α να ζουν ισοχρονα και με τους 2 γονεις. Μιλαμε για τον κανονα σε φυσιολογικες συνθηκες. Οποιος γονεας ειναι παραβατικος να ειναι αντιμετωπος με τις συνεπειες του νομοσχεδιου. Ο γονεας που εφυγε μακρια απο την κατοικια του εγγαμου βιου του, να διατηρει ποσοστο με το τεκνο 1/3 του συνολικου χρονου ΤΟ ΤΕΚΝΟ ΝΑ ΜΗΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟΠΟ ΔΙΑΜΟΝΗΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΥΝΤΡΕΧΟΥΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΛΟΓΟΙ ΔΙΟΤΙ ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΔΙΑΡΡΗΞΗ ΣΧΕΣΕΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΓΟΝΕΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΒΛΕΠΕΙ
Αξιότιμοι Κύριοι του Υπουργείου,
Τι γίνεται όταν οποίο κάποια μητέρα απομακρύνει σε απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων τα παιδιά, σε προορισμό που πρακτικά απαιτεί πολυδάπανα αεροπορικά ταξίδια για το μπαμπά και τους παππούδες για να τα δουν έστω και για ένα Σαββατοκύριακο (ισχυριζόμενη, μάλιστα, ότι κάποιο παιδί δήθεν φοβάται να ταξιδέψει ασυνόδευτο, ώστε είτε να προκαλέσει πλήρη αποξένωση είτε να αυξήσει σε δυσθεώρητα ύψη το κόστος επικοινωνίας); Στην επίλυση αυτού του ζητήματος, το οποίο γνωρίζετε και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ταλανίζει πολλές οικογένειες, θα θέλαμε να αναφερθούμε.
1. Άραγε η καθημερινότητα των παιδιών δεν διαταράσσεται όταν οι μαμάδες τους τα απομακρύνουν εν μία νυκτί εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τους μπαμπάδες τους και τη μέχρι τότε ζωή τους; Μήπως αυτές οι συμπεριφορές θα πρέπει να συνιστούν αιτίες αφαίρεσης της επιμέλειας και αυτό να αναφέρεται ρητά και ξεκάθαρα στο νέο νόμο;
2. Ορισμός τόπου τελευταίας κοινής διαμονής γονιών ως τόπου διαμονής του παιδιού. Το δικαστήριο θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να διατάσσει την άμεση επιστροφή του παιδιού σε αυτόν, σε περιπτώσεις απομάκρυνσης παιδιών από μονομερείς αποφάσεις κάποιου γονιού (συνήθως αυτή είναι η μητέρα). Αν η μητέρα αποφασίσει να επιστρέψει άμεσα σε αυτόν, ο χρόνος επικοινωνίας του παιδιού με τον κάθε γονιό θα είναι 1/2, αν η ίδια επιθυμεί να παραμείνει στον τόπο νέας διαμονής της θα περιοριστεί η επικοινωνία της στο 1/3 του συνολικού χρόνου.
3. Θεωρούμε αυτονόητη την απομάκρυνση από το νομοσχέδιο κάθε είδους προϋποθέσεων για τον ελάχιστο χρόνο επικοινωνίας (εξακολουθώντας να διαφωνούμε σε ο,τιδήποτε μικρότερο του 1/2 για κάθε γονιό), με μόνη εξαίρεση ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ παραπτώματα ενδοοικογενειακής βίας προς τα ίδια τα παιδιά. Εφόσον, όμως, επιμείνετε στην ύπαρξη ελάχιστου χρόνου επικοινωνίας (πχ 1/3, ΩΣΤΟΣΟ ΜΕ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΟΤΙ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟ 1/3 ΤΩΝ ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΣΕΩΝ), τότε αυτός θα πρέπει να ισχύει χωρίς καμία απολύτως άλλη διάκριση, συμπεριλαμβανομένων των περιπτώσεων μεγάλης χιλιομετρικής απόστασης που δημιουργεί μονομερώς ο ένας γονιός ανάμεσα στο παιδί και τον άλλο γονιό, όποτε και αν τη δημιούργησε (πολλές μαμάδες το έχουν ήδη πράξει, εν αναμονή ψήφισης του νέου οικογενειακού δικαίου και φοβούμενες σχετικές προστατευτικές για τα παιδιά και τους μπαμπάδες διατάξεις του).
Αντικατασταση νομου σε συνεπιμελεια, δεν σημαινει οτι οι γονεις που δεν τα εβρισκαν,υποχρεωνονται να τα βρουν.Αντιθετα.Ο νομος που θα επιβαλει σαν πρωτη επιλογη,την συνεπιμελεια,δινει το σημα οτι κανεις δεν εχει παραπανω η λιγοτερα δικαιωματα η,υποχρεωσεις κατα συνεπεια,δεν μπορει να κανει οτι θελει κ οι υποχρεωσεις μοιραζονται αναγκαστικα απο το νομο,οπως και τα δικαιωματα.Εφοσον η συνεπιμελεια θα εχει ως προυποθεση την διαμονη ,κοντα στα σχολεια των παιδιων,η επιλογη των δραστηριοτητων ,φροντιστηριων, κλπ ειναι λιγο πολυ, συγκεκριμενη καθως κ τα εξοδα,τα οποια μοιραζονται αυτοματα στην μεση ,λογο συνεπιμελειας και ισου χρονου με τον καθε γονεα.Εαν ενας απο τους 2 γονεις δεν συμετεχει κατα 50% στα εξοδα του παιδιου,εχει δικαιωμα ο αλλος γονεας,μετα το εξαμηνο συνεχισης της ασυνεπειας,να καυαθεσει αλλαγη στο καθεστως της επιμελειας.
Αντικατασταση του υπαρχοντος νομου με 3 βασικα βηματα.Για νεα η παλια διαζυγια η πρωτη επιλογη,σε συνεναιτικο η οχι διαζυγιο(μετα απο αναλογο δικαστηριο)η συνεπιμελεια.Γι αυτη την πρωτη περιπτωση θα πρεπει να υπαρχουν οι εξης βασικες προυποθεσεις.Οι γονεις να διαμενουν κοντα στα σχολεια των παιδιων.Να μην υπαρχουν καταδικαστικες αποφασεις δικαστηριων για κακοποιηση προσωπων.Για παλια διαζυγια,να εχουν καταβληθει, εως την καταθεση προτασης αλλαγης της επικοινωνιας των παιδιων με τους γονεις,τα χρηματα της διατροφης.Τελος ,προυποθεση θα ειναι η διαμονη του γονιου ,που δεν ειχε την επιμελεια ως σημερα,κατοικια απο 50τμ κ ανω.Οταν ισχυουν τα παραπανω,δεν υπαρχει δικαιωμα ενστασης η διαμαρτηριας του γονιου που ειχε την αποκλειστικη επιμελεια.
Τα παιδιά θέλουν δύο γονείς και πάντα μα πάντα να κοιτάνε το πραγματικό ενδιαφέρον του παιδιού.50-50 ίσος χρόνος και για τους δύο! Φυσικά με γνώμονα του καλού για του παιδιού.ακαταλληλες μάνες η ακατάλληλοι πατεράδες απομάκρυνση.
Η εποικηνωνια του τέκνου με τους δύο γονείς θα πρέπει να ξεκινά από το 50-50.
Φυσικά η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.
Αν κάποιος από τους δύο γονείς δεν μπορεί λόγο επαγγέλματος να ανταπεξέλθει να μειώνετε και ο χρόνος σε κάποιους που μενουν κοντά και θέλουν να ειναι παρόν στη καθημερινότητα του παιδιού τους το 50-50 θα πρέπει να είναι στάνταρ.
Τώρα οποίος γονέας έφυγε μακριά και εμποδίζει ακόμα και το 1/3 από τον άλλο γονέα θα πρέπει να θεωρείται υπεύθυνος και να περνει αυτός το 1/3.
Παρ1. Να απαλειφθεί το τεκμήριο του 1/3 επικοινωνίας.
Ο δικαστής έχει την πείρα να καθορίζει την επικοινωνία ανά περίπτωση και ηλικία τέκνου. Πρέπει να συνυπολογίζεται και η σχέση/χρόνος του γονέα με το τέκνο και εντός γάμου.
Στα πολεμικά διαζύγια θα γίνονται διαρκείς καταγγελίες από κακοβουλία του μη έχοντος την επιμέλεια (πατέρα συνήθως) για κακή άσκηση γονικής μέριμνας για παραβίαση έστω και λίγων λεπτών (ακόμη και αν το ίδιο το τέκνο δε επιθυμεί την επικοινωνία), με τις επιπτώσεις από το ΑΚ1532.
Να αποσύρετε την λέξη «αμετάκλητα» στην Παρ1. ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΗ.
Παρ 2 τελευταία πρόταση. Ποιοί είναι αυτοί «οι τρίτοι»? Να απαλειφθεί η πρόταση.
Οι γονείς δεν επικοινωνούν με τα παιδιά τους.
Τα ανατρέφουν !
Άρα απο αυτό και μόνο πρέπει το ελάχιστο ποσοστό επικοινωνίας να είναι 50% με τον κάθε γονέα.
Πρέπει να καταστεί σαφές ότι η Γονική Αποξένωση (η οπως αλλιώς θέλετε πείτε το) θα πρέπει να τιμωρείται ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ και με βαριές ποινές.
Το ίδιο και οι ψευδείς κατηγορίες.
Θα πρέπει και αυτές να συνιστούν κακή άσκηση γονικής μέριμνας και να αφαιρείται η μέριμνα απο τον γονέα που διαβάλλει, τρομοκρατεί και κακοποιεί ψυχολογικά το παιδί.
Άρθρο 13
5. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο είναι ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ το 1/3 του συνολικού χρόνου του ανηλίκου με ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΣΕΙΣ, δύναται όμως να ΑΥΞΗΘΕΙ έως το 1 /2 του συνολικού χρόνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας. Η βάση, η αρχή να είναι το 1/ 2 εφόσον οι γονείς ζουν σε σχετικά κοντινή απόσταση. Οι γονείς δεν επικοινωνούν με τα παιδιά τους, τα ανατρέφουν! Να οριστεί κατά νομικό τεκμήριο, ΙΣΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΤΡΟΦΗΣ, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, ΜΕ ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ. Η ανατροφή των παιδιών και από τους δύο γονείς η οποία είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι έχει πολλαπλά θετικά αποτελέσματα ενώ η ασύμμετρη συμμετοχή των γονέων στην καθημερινή ανατροφή του παιδιού το φτωχοποιεί σε πολλά επίπεδα και συνιστά σοβαρό τραύμα στον ψυχισμό του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση και σε περίπτωση που δεν το κάνει να υπάρχουν κυρώσεις!
Εξηγείστε μου Π Ω Σ πατέρες ΑΠΟΝΤΕΣ έμπρακτα χρόνια , ξαφνικά μέσα σε λίγους μόνο ΜΗΝΕΣ αποφασίζουν ότι θέλουν συνεπιμελεια;;; Υπάρχει λογική;;; Ή μόνο μένος και εκδικητικότητα; Πως προστατεύει το «νομοσχέδιο» αυτά τα παιδιά και αυτές τις μανάδες;;;
Συνέλθετε!!!
Η ανατροφή του παιδιού απαραίτητα πρέπει πλέον να αποτελεί προϊόν συναπόφασης και από τους δύο γονείς. Το συμφέρον του ανήλικου, το οποίο αποτελεί τον απώτατο σκοπό κάθε ρύθμισης επιβάλλει, στην κρίσιμη και ευαίσθητη ηλικία που βρίσκεται, να συμβιώνει και με τους δύο γονείς του, ώστε, με αυτόν τον τρόπο, να προκαλείται η μικρότερη δυνατή διατάραξη του τρόπου ζωής του. Η εναλλασσόμενη άσκηση της επιμέλειας εξασφαλίζει τη συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή του παιδιού και ενισχύει τους δεσμούς του ανηλίκου με αμφότερους τους γονείς του. Πρόσφατες ιατρικές και ψυχολογικές έρευνες έχουν δείξει ότι η από κοινού, κατά ισομερή τρόπο, εναλλασσόμενη ανατροφή του παιδιού, όχι μόνο δεν έχει καμία αρνητική συνέπεια, αλλά αντιθέτως, η ύπαρξη διπλής κατοικίας θεωρείται ευεργετική και απαραίτητη για την προστασία της ισόρροπης ανάπτυξης του παιδιού. Πρακτικά, μειώνεται η αντιδικία μεταξύ των γονέων και τυχόν καταχρηστικές συμπεριφορές, καθώς, πλέον, κανείς δεν αισθάνεται να έχει περισσότερη ή λιγότερη εξουσία από τον άλλο, ως προς την ανατροφή του παιδιού. Οι γονείς, κατ’ αυτόν τον τρόπο, αποξενωμένοι από έριδες τέτοιου χαρακτήρα, αφοσιώνονται στην ανατροφή των παιδιών.
ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΤΡΟΦΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗΣ του παιδιού πρέπει να είναι από το 1/3 του μήνα και πάνω!!!!
Όχι χρόνος επικοινωνίας!! Ο πατέρας δεν είναι ξένος ούτε επισκέπτης!!! Ο πατέρας δεν επικοινωνεί με το παιδί του!! Το διαπαιδαγωγεί και το φροντίζει!
Απαραίτητο να διαβαστεί https://www.energoimpampades.gr/paremvasi-57-gynaikon/ και να ληφθεί υπόψιν !
KE YΠOYPΓE ΔEN EINAI ΛOΓIKO KAI KAΘOΛOY ANΘPΩΠINO AYTO TO NOMOΣXEΔIO ΠOY ΘEΛETE NA ΨHΦIΣETE ΠOY ΔEN EXEI KANENA AIΣΘHMA ΔIKAIOY ΓIA TO KAΘE ΠAIΔI ΔIAΣΠAΣMENHΣ OIKOΓENEIAΣ KAI ΓIA KAMMIA EΛΛHNIΔA MANA.ΠΩΣ EINAI ΔYNATON NA ΣYΓKPINETE THN KAKH AΣKHΣH ΓONIKHΣ MEPIMNAΣ(ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΧΑΝΕΙ) ΓIA TΟΝ ΓΟΝΕΑ ΠOY ΔEN ΘA ΠPOΩΘEI THN KAΘHMEPINH EΠAΦH TOY ΠAIΔIOY ME TON ΑΛΛΟ ΓΟΝΕΑ ΣE KAΘHMEPINH BAΣH ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ KATA ΤΟ 1/3 KAI ΣTON ANTIΠOΔA NA EINAI ΔIKAIΩMA KAI YΠOXPEΩΣH TOY KAKOΠOIHTIKOY ΓΟΝΕΑ NA EXEI ΤΟ 1/3 THΣ EΠIKOINΩNIAΣ MEXPI AMETAKΛHTOY AΠOΦAΣEΩΣ ΠOINIKOY ΔIKAΣTHPIOY.ANTI NA YΠAPXEI AYΣTHPO ΠEPIOPIΣTIKO ΠΛAIΣIO ΣTIΣ EΠIKOINΩNIEΣ TOY KAKOΠOIHTH ΓONEA KAI NA BΛEΠEI TO ΠAIΔI TOY ME ΠΑΡΟΥΣΊΑ TOY AΛΛOY ΓONEA Ή AKOMH KAΛYTEPA ΠAPOYΣIA KOINΩNIKOY ΛEITOYPΓOY.ΣTA EΓKΛHMATA ENΔOIKOΓENEIAKHΣ BIAΣ NA ΛAMΒANONTAI YΠOΨH OΛEΣ OI MOPΦEΣ BIAΣ,ΛEKTIKHΣ ,ΨYXIKHΣ ΠOY ΔHMIOYPΓEI MEΛANIEΣ ΣTHN ΨYXH ENOΣ ΠAIΔIOY ΠOY ΔEN EINAI AMEΣA OPATEΣ
Προτάσεις αλλαγών στο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚ
1. Ο γονέας ο οποίος συν ασκεί την γονική μέριμνα έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία με ισόχρονη επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η ισόχρονη διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο κάθε γονέας οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που ορίζονται στο 1532ΑΚ. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
(Οι λόγοι <>, <>, <> θα πρέπει να διαγραφούν καθώς δεν αποτελούν σαφείς έννοιες και δεν αποτελούν νομικούς όρους.
Τουλάχιστον του 1/3 του χρόνου επικοινωνίας με διανυκτέρευση στην οικία του γονέα που δεν διαμένει συνήθως το τέκνο, καθημερινή επικοινωνία με φυσική παρουσία και ανάλογη μείωση διατροφής σύμφωνα με τον χρόνο του καθενός στην ανατροφή. Επίσης, η διατροφή να καταβάλλεται σε καταθετικό λογαριασμό του τέκνου και οι δοσοληψίες να γίνονται μόνο ηλεκτρονικά.
Η συναινετική συνεπιμελεια ριθμιζεται από τους γονείς που έχουν χωρίσει γίνεται με δική τους επιλογή για το καλύτερο των παιδιών αυτό ίσχυε ως πρότινος.
Τα πράγματα δυσχεραινον αν προχωρήσει η υποχρεωτική γιατί οι λόγοι για τους οποίους χωρίζει ένα ζευγάρι είναι αρκετοί για να σταματήσει η συμβίωση παρά δείγματα ενδοοικογενειακης βίας γενετική παρενόχληση και πράξη στα παιδιά.
Η εξέλιξη έχει ακόμα πιο καταστροφικές συνέπειες για την ιδιοσυγκρασία του χαρακτήρα των παιδιών στερούμενα μια σταθερή βάση ένα σπίτι.
Όλος αυτός ο αριθμός των παιδιών που δεν είναι μικρός έχει κατάληξη τα ιδρύματα.Η χώρα έχει ανάγκη τα παιδιά και δεν πρέπει αυτά να στερηθούν τους γονείς τους ή τουλάχιστον τον ένα από τους δύο προτιμότερο της μάνας.
Έτσι λοιπόν όταν υπάρχει επικινδυνότητα εντός της οικογενειας η λανθασμένη ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ δεν διασφαλίζει την οικογένεια αλλά την διαταράσσει περισσοτερο.
Είμαι πατέρας τριών παιδιών.
15, 13 και 3ων. Είχα ζητήσει συνεπιμελεια πρίν δύο χρόνια όταν βγήκε το διαζύγιο και η πρώην σύζυγός μου το δέχτηκε επειδή κατανοεί ότι είναι το καλύτερο και για τα παιδιά μας ( πόσο μάλλον για τον μικρούλη μας ) και για εμάς.
Είμαστε δίπλα τους, ανά πάσα στιγμή. Έχουμε τις οικίες μας 15λεπτα απόσταση με τα πόδια και τα παιδιά κοιμούνται εναλλάξ μια σε εμένα, μια στη μητέρα τους ανά εβδομάδα.
Το ΙΔΑΝΙΚΟΤΕΡΟ! Συνεπιμελεια με εναλλασσόμενη κατοικία. Μεγαλώνουν τα παιδιά εξίσου και με τους δύο μας.
Υπουργέ μου προσπαθήστε το. Αξίζει για τις ψυχές των παιδιών μας!
Όταν η καθημερινότητα του τέκνου ορίζεται και από τους δυο γονείς το μόνο σίγουρο ότι δεν διαταράσσεται από την επικοινωνία με τον γονέα που συνήθως δεν διαμένει, οπότε θα πρέπει να διαφυλαχθεί ότι ΚΑΙ οι δυο γονείς διαμορφώνουν την καθημερινότητα του τέκνου τους.
Αξιότιμε υπουργέ της Δικαιοσύνης, είμαι ένας παππούς 62 ετών, με έναν γιό 38 και μία εγγονή 2 ετών. Η σύζυγος μου δυστυχώς (που φέρει και η εγγονή μου το όνομα της) απεβίωσε πρίν ένα έτος, όταν ξεκίνησε και ο δικαστικός αγώνας του γιού μου με την πρώην γυναίκα του. Είχε προβλήματα υγείας και η κατάσταση της επιδεινώθηκε έπειτα από την πίκρα που πήρε με την απόφαση του δικαστηρίου να έχει την επιμέλεια η μητέρα της εγγονής μας και ο γιός μας να την έχει ένα βράδυ το μήνα διανυκτέρευση σπίτι του.
Από παιδί κύριε Υπουργέ, μεγάλωσα με αρχές και με την πίστη ότι η ΝΔ είναι το κόμμα που πραγματικά νοιάζεται για την οικογένεια και τα παιδιά μας.
Δεν σας κουράζω. Κλείνω λέγοντας ότι διάβασα με προσοχή το νομοσχέδιο που κατεβάζετε προς ψήφιση.
Όμως το δίκαιο, δίκαιο και το δίκαιο αρμόζει ισοχρονη παρουσία και των δύο, συνεπιμελεια με εναλλασσόμενη κατοικία.
Επειδή και οι δύο γονείς έχουν τα ίδια δικαιώματα.
Το παλεύω για την εγγονή μου, το γιό μου και τη Ψυχή της γυναίκας μου, κύριε υπουργέ.
http://my.aegean.gr/web/article2951.html
Παρακαλω οπως οι του Υπουργειου που θα ανλυσετε τα σχολια διαβαστε το παραπανω αρθρο απο το ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ!!!
Στην παρ.1 μετα την λέξη «..καθημερινοτητα του τεκνου..» να προστεθει «..καθημερινότητα του τέκνου ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν..»
Κύριε Υπουργέ, συγχαρητήρια για το εγχείρημα να αλλάξετε το νομοσχέδιο. Καιρός ήταν πραγματικά, μίας και η ίδια έχω εγώ και χρόνια συνεπιμελεια με τον πρώην σύζυγό μου και βλέπω πραγματικά το όφελος για τα παιδιά.
Έχω δύο τέκνα, ένα γιό και μια κόρη, σήμερα 18 και 15 αντίστοιχα. Όταν χώρισα ο γιός μου ήταν 4 και η κόρη ενός έτους. Ενώ με τον πρώην σύζυγό μου δεν συμφωνούσαμε ποτέ σε τίποτα και μάλιστα μεγαλωμένοι και οι δύο με τελείως διαφορετική κουλτούρα, επέμενα και ευτυχώς συμφώνησε τότε να έχουμε κοινή επιμέλεια με ισοχρονη παρουσία και των δύο μας στη ζωή τους.
Έτσι και έγινε. Μέναμε σχετικά κοντά ( 7 λεπτά με το αυτοκίνητο) και τα παιδιά μας εκ περιτροπής μένανε σε εμένα μία εβδομάδα και μια στον πατέρα τους, έχοντας πάντα κοινό σχολείο, κοινές παρέες. Παρά το νεαρό της ηλικίας των τέκνων μας τότε, τα πήγε θαυμάσια στις υποχρεώσεις του και συνεχίζει να τα πηγαίνει.
Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε και οι δύο άριστες σχέσεις με τα παιδιά μας και εκείνα με εμάς. Έχουν την άνεση να μιλάμε για οποίο θέμα έχουν, να προσεγγίζουμε τα προβλήματα τους από διαφορετικές σκοπιές και να προτείνουμε λύσεις.
Είναι ότι καλύτερο για τα παιδιά.
Ακόμη και μετά το δεύτερο γάμο μου και τον ερχομό ακόμη ενός κοριτσιού στη ζωή μας, ακόμη και με την παρουσία μιας καινούργιας συντρόφου στη ζωή του πρώην συζύγου μου, εδώ και χρόνια, είμαστε πρότυπα για τα παιδιά μας.
Δώστε 50-50 κύριε Υπουργέ, επειδή αυτό είναι ότι καλύτερο για τα παιδιά και παράλληλα υποχρεώνει τους γονείς να αρχίσουν να κάνουν εποικοδομητικό διάλογο. Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από το 50-50. Καλή συνέχεια στο έργο σας!
Οι δικαστηριακές πρακτικές όπως εφαρμόζονται ως σήμερα βοήθησαν εμμέσως εμένα και τον πρώην συζηγό μου να καταλήξουμε πιο σύντομα άρα και πιο αποτελεσματικά σε σχέση με την ισορροπία και την ψυχική υγεία του παιδιού μας σε ένα εξωδικαστικό συναινετικό διαζύγιο στο οποίο ορίσαμε με κοινή συμφωνία την επιμέλεια και την επικοινωνία όπως συνηθίζεται να προσδιορίζεται με συγκεκριμένες μέρες την εβδομάδα τα δυο σαββατοκύριακα τους μήνες του καλοκαιριού και τις διακοπές.. Η εισαγωγή της εφαρμογής 1/3 επικοινωνίας του χρόνου του παιδιού με τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια είμαι σίγουρη ο τι δεν θα βοηθήσει καθόλου τα ζευγάρια που θέλουν να χωρίσουν συναινετικά γιατί αναιρεί όποια χρήσιμη συγκεκριμενοποίηση υπήρχε μέχρι τώρα και δημιουργεί πολλές ασάφειες που θα πυροδοτούν εντάσεις στις ήδη διαταραγμένες σχέσεις των μελών.