Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚ

Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1520
Προσωπική επικοινωνία
1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
2. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου.
3. Τα σχετικά με την επικοινωνία ζητήματα καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η παρ. 4 του άρθρου 1511. Όταν συντρέχει περίπτωση κακής ή καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας, ο άλλος γονέας ή κάθε ένας από τους γονείς, αν πρόκειται για επικοινωνία με τρίτο, μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο τη μεταρρύθμιση της επικοινωνίας.».

Σχόλια 1 … 6 7 8 9 10 … 36
  • 29 Μαρτίου 2021, 11:11 | Dam

    Εναρμονιστε την νομοθεσια με αυτην της Ευρωπαικης ενωσης μεχρι κεραιας. Χωρα μελος ειναι η Ελλαδα. Θα γινουν προσφυγες στα Ευρωπαικα δικαστηρια κατα κυματα, το θεμα ειναι εξαιρετικα ευαισθητο και σοβαρο για μπαλωματα, κλεισιμο ματιου και χατηρια. Οτι αλλο περασει εκτος της Ευρωπαικης νομοθεσιας θα ειναι απλα κοροιδια.

    Ισος χρονος, εναλλασσομενη κατοικια, δυο ισοι γονεις που ανατρεφουν.

  • 29 Μαρτίου 2021, 11:51 | ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΤΑΣΩΣ

    Άρθρο 13
    Προσωπική επικοινωνία

    1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    2.
    Προτείνω να φύγουν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς. Προτείνω να γίνει ως εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511). Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 11:42 | Μάριος

    Βάζετε ως προϋπόθεση για την απώλεια της επικοινωνίας την αμετάκλητη καταδίκη. Έχετε σκεφτεί ότι ιδίως μητέρες χαμηλού εισοδήματος αδυνατούν ακόμα και να κάνουν απλή μήνυση λόγω κόστους; Μια πχ μητέρα με μηνιαίο εισόδημα 600 ευρώ θα τρέχει τον πατέρα του παιδιού στα δικαστήρια επί 15ετια πληρώνοντας δικηγόρους και παράβολα με λεφτά που δεν έχει; Στην ουσία παραδίδετε ιδίως τα παιδιά φτωχών οικογενειών στην κακοποίηση.

  • 29 Μαρτίου 2021, 11:07 | Αλέξανδρος Χριστοπουλος

    Άρθρο 13
    Προσωπική επικοινωνία

    1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    2.
    Προτείνω να φύγουν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς. Προτείνω να γίνει ως εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511). Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 11:19 | Κωσταντίνος

    Σύμφωνα με τις προβλέψεις αν ένας γονιός έχει καταδικαστεί πρωτόδικα, αλλά και στο εφετείο για κακομεταχείριση ή ακόμα και σεξουαλική εκμετάλλευση του παιδιού του, ο δικαστής έχει την δυνατότητα αλλά «ιδίως» και την υποχρέωση να συνεχίσει να του δίνει το παιδί. Η διάταξη είναι μεσαιωνικού χαρακτήρα οπού τα παιδιά και τα μουλάρια είχαν ακριβώς την ίδια αξία για τον άνδρα ιδιοκτήτη τους.

  • 29 Μαρτίου 2021, 11:19 | Βαρσος Μαριος

    Ισοχρονη παρουσια κ των δυο γονειων με ισες ευθυνες κ ισα δικαιωματα
    εν αλλαξ διαμονη στις κατοικιες των γονιων τους εφ οσον η χιλιομετρικη αποσταση ειναι κατω των 30χλμ
    Να μην αλλαζει η κατοικια των παιδιων μονομερως,αναιτιως κ με προσωρινες αποφασεις.
    Ποινικοποιηση κ ΑΜΕΣΕΣ κυρωσεις στον γονειο που διαταρασει την σχεση τεκνου-γονειου απομακρυνοντας το με ψευδεις κατηγοριες,συκοφαντιες κ διαμορφωσης λανθασμενης συνειδησης…
    Σωστε τα παιδια μας…ζηταμε τα αυτονοητα..Να συνεχισουμε να προσφερουμε στα παιδια μας οπως πριν το διαζυγιο…Δεν παυουμε να ειμαστε γονεις ποτε…
    η ψυχολογικη κακοποιηση των παιδιων μας,ειναι το αποτελεσμα των νομων του 1983 που διαιωνιζει αυτη την στρεβλη κατασταση..

  • 29 Μαρτίου 2021, 11:55 | Αλέξανδρος Χατζηπαναγιωτης

    Άρθρο 13
    Προσωπική επικοινωνία

    1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    2.
    Προτείνω να φύγουν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς. Προτείνω να γίνει ως εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511). Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 11:49 | ΚΑΣΙΩΤΑΚΗΣ ΜΑΝΟΣ

    ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌ ΣΥΜΦΈΡΟΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΎ ΕΊΝΑΙ Η ΚΟΙΝΉ ΑΝΑΤΡΟΦΉ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΎΟ ΓΟΝΕΊΣ ΤΟΥ!!

    Η ΑΝΑΜΌΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΎ ΔΙΚΑΊΟΥ ΔΊΝΕΙ ΠΆΛΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΊΑ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΌ ΣΏΜΑ ΧΩΡΊΣ ΝΑ ΜΠΟΡΕΊ Ο ΓΟΝΕΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΜΈΛΕΙΑ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΉΣΕΙ ΤΟ 50 50 ΤΟΥ ΧΡΌΝΟΥ ΑΝΑΤΡΟΦΉΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΎ ΤΟΥ.

    ΑΓΑΠΗΤΟΊ ΝΟΜΟΘΈΤΕΣ ΖΥΓΊΣΤΕ ΤΑ 40 ΧΡΌΝΙΑ ΠΌΣΑ ΠΑΙΔΙΆ ΑΠΟΞΕΝΩΘΗΚΑΝ ΑΠΌ ΤΟΝ ΕΝΑΝ ΓΟΝΕΑ ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΆΝΕΤΕ ΠΑΙΔΙΆ ΤΟΥ ΕΝΌΣ ΓΟΝΈΑ!!!
    ΊΣΟΣ ΧΡΌΝΟΣ ΑΝΑΤΡΟΦΉΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΎΟ ΓΟΝΕΊΣ ΜΕ ΊΣΕΣ ΥΠΟΧΡΕΏΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΑΛΛΑΣΣΌΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΊΑ!!!!

  • 29 Μαρτίου 2021, 11:08 | Αλέξανδρος Κτιστακης

    Άρθρο 13
    Προσωπική επικοινωνία

    1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    2.
    Προτείνω να φύγουν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς. Προτείνω να γίνει ως εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511). Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 11:20 | ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΙΜΩΝ

    Άρθρο 13
    Προσωπική επικοινωνία

    1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    2.
    Προτείνω να φύγουν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς. Προτείνω να γίνει ως εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511). Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:09 | Ακης Μαυρακης

    Άρθρο 13
    Προσωπική επικοινωνία

    1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    2.
    Προτείνω να φύγουν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς. Προτείνω να γίνει ως εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511). Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:54 | Ελένη Ιατρίδου

    Κύριε Τσιάρα
    Ως μητέρα θεωρώ απαράδεκτο εν έτη 2021
    Τα παιδιά να ανατρέφονται αποκλειστικά από τον ένα γονέα.
    Έως σήμερα ο πατέρας αντιμετώπιζεται ως επισκέπτης στη ζωη του παιδιου του.
    Έχω ένα γιο και δεν θα ήθελα κάποια στιγμή ως γιαγιά να μην έχω καμία επαφή από τα εγγόνια μου και να ζουν αποξενωμενα.

    Ισότητα και στα δύο φύλα και μεταξύ των γονέων.

    Ισο χρόνο και για τους δύο γονείς
    Κοινή επιμέλεια
    Εναλλασσόμενη κατοικια
    Αυστηρές ποινές για την αποξένωση.
    Βγάλτε ένα νομό χωρίς ασάφειες για το καλό των παιδιών και για τις επόμενες γενιές.

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:16 | ΣΟΦΙΑ ΜΠΑΡΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

    Κύριε υπουργέ είμαι μητέρα δύο υπέροχων αγοριών. Με το σύζυγό μου έχουμε χωρίσει εδώ και ενάμιση χρόνο. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν καθόλου υπέρ της συνεπιμέλειας στην αρχή. Όμως μετά από ένα διάστημα κατάλαβα ότι είναι το καλύτερο. Και δεν μιλάω για εμάς. Αλλά για τα παιδιά. Δεν μπορείτε να φανταστείτε την ηρεμία στην ψυχούλα τους. Ξέρουν ότι θα έχουν επαφή και με τους δύο γονείς.Τα παιδιά δεν μπορούν να καταλάβουν τους λόγους που χωρίζει ένα ζευγάρι.αυτό που μπορούν όμως να καταλάβουν είναι ότι δεν χάνουν κανέναν από τους δύο.φυσικά θα πρέπει να υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας για τους κακοποιητικος γονείς. Όμως αν και οι δύο είναι ικανοί,τότε δεν θεωρώ καθόλου σωστό να υπερτερεί ο ένας έναντι του άλλου. Με λίγη μόνο προσπάθεια εμείς τα έχουμε καταφέρει. Φτιάξτε σωστά το νομοσχέδιο για να τα καταφέρουν και οι υπόλοιποι.Αναλογιστείτε μόνο αν ήσασταν εσείς στη θέση του γονέα (είτε του πατέρα είτε της μητέρας) που δεν θα έχει ουσιαστικό ρόλο στη ζωή του παιδιού του,πόσο δύσκολα θα νιώθατε.Πιστεύω σε εσάς και στις καλές προθέσεις σας όμως δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι αυτά που θεωρείται σωστά θα έρθουν ως νομος.για αυτό σας λέω βάλτε πλάτη για ένα καλύτερο κόσμο μία καλύτερη Ελλάδα και παιδιά γεμάτα υγεία και χαρά.

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:12 | Κωνσταντίνα – γιαγιά

    Βασικοί άξονες:

    1. Ως τόπος μόνιμης και νόμιμης κατοικίας των παιδιών να αναφέρεται ρητά στο νόμο Ο ΤΌΠΟΣ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΚΟΙΝΗΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ.

    2. Ίσος χρόνος των παιδιών με τον καθένα από τους γονείς (συμπεριλαμβανομένων οπωσδήποτε των αντίστοιχων διανυκτερεύσεων). Αν επιμείνετε στη λογική του 1/3, να διασφαλίζεται ότι ο χρόνος αυτός αφενός είναι ο ελάχιστος που μπορεί να πάρει ο γονιός αυτός (περισσότερος ίσως γίνει, λιγότερος αποκλείεται), αφετέρου να εμπεριέχονται οπωσδήποτε διανυκτερεύσεις (π.χ. για το 1/3 του χρόνου, 10 διανυκτερεύσεις μηνιαίως ή 120 διανυκτερεύσεις σε ετήσια βάση). Ας σταματήσει επιτέλους να εμφανίζεται ως δήθεν κανόνας το στερεότυπο της μητέρας ως μόνης ενδιαφερόμενης για τα παιδιά και του πατέρα ως κακοποιητή. Ο νόμος πρέπει να προστατέψει τη συντριπτική πλειοψηφία των καλών γονιών και όχι να βασίζεται σε περιορισμένο αριθμό εξαιρέσεων.

    3. Εξαφάνιση από το νόμο οποιασδήποτε αναφοράς σε διατροφή. Όποιος γονιός έχει το παιδί, αυτός καλύπτει στο σύνολό του τα έξοδα του παιδιού κατά τη διαμονή μαζί του. Κανένα οικονομικό κίνητρο σε μητέρες αν αποφασίσουν να χωρίσουν. Μπορούν ελεύθερα να το κάνουν, αναλαμβάνοντας πλήρως τα οικονομικά βάρη των παιδιών όσο είναι μαζί τους, όχι φορτώνοντάς τα στο μεγαλύτερο βαθμό σε πατεράδες που τα στερούνται και λαχταρούν να τα δουν (ακόμη και από εμάς τους παππούδες που μας τα στερούν ζητούν οικονομική ενίσχυση μέσα στα δικαστήρια).

    4. Άμεση αφαίρεση επιμέλειας από γονείς που με το έτσι θέλω απομάκρυναν τα παιδιά σε μεγάλες αποστάσεις από τον άλλο γονέα (αποξενώνοντάς τα από τον άλλο γονιό και τους εξ αυτών παππούδες). Ο χρόνος επικοινωνίας των αποξενωτών γονιών να μην υπερβαίνει σε καμία περίπτωση το 1/3, πλην της περίπτωσης που ο αποξενωτής γονιός αποφασίζει να επιστρέψει στον τόπο μόνιμης και νόμιμης κατοικίας των παιδιών.

    ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΟΜΕΑ ΙΣΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΥΟ ΓΟΝΕΩΝ (και κατ’ επέκταση, των εξ αυτών παππούδων). ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΩΝ, τα οποία πρέπει επιτέλους να προστατευθούν.

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:17 | ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΥΛΟΣ

    Άρθρο 13
    Προσωπική επικοινωνία

    1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    2.
    Προτείνω να φύγουν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς. Προτείνω να γίνει ως εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511). Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:18 | ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΚΟΥΛΑ

    Άρθρο 13
    Προσωπική επικοινωνία

    1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    2.
    Προτείνω να φύγουν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς. Προτείνω να γίνει ως εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511). Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:53 | Αστέριος Τακίρης

    Το συμφέρον του παιδιού, όπως αυτό διατυπώνεται στο ψήφισμα 2079/2015 του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, είναι να ανατρέφεται το ίδιο, ΙΣΟΧΡΟΝΑ και με τους δύο γονείς του.
    Αυτό δεν πρέπει να σταματά όταν υπάρχει διαζύγιο των δυο γονέων. Οι γονείς σταματούν να είναι σύζυγοι, δεν σταματούν όμως να είναι γονείς του παιδιού ποτέ.
    Η βίαιη αποδέσμευση του ενός γονέα από την ζωή του παιδιού, αποτελεί το κυρίαρχο αίτιο δημιουργίας της γονεϊκής αποξένωσης. Τα παιδιά «υποχρεώνονται» και «αναγκάζονται» να ζουν, να αγαπούν και να μεγαλώνουν με τον έναν γονιό.
    Η γονεϊκή αποξένωση είναι παιδική κακοποίηση.

    Όταν δεν συντρέχουν λόγοι απομάκρυνσης του ενός γονέα από την ζωή του παιδιού (βία, σεξουαλική κακοποίηση κτλ) δεν θα πρέπει να υπάρχει αποξένωση του γονέα από το παιδί.

    Οι παραβατικοί γονείς δεν γίνεται να καθορίσουν το νέο νομοσχέδιο, αφού η Συνεπιμέλεια δεν αφορά τους παραβατικούς γονείς.

    Όταν ο γονέας θέλει και μπορεί να συμμετέχει στην ανατροφή του παιδιού του, θα πρέπει να του επιτρέπεται να είναι κανονικός γονιός με ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. και όχι ένας απλός επισκέπτης.

    Η εποχή που ο πατέρας εργαζόταν και η μητέρα καθόταν στο σπίτι, δεν υπάρχει πια. Οι δυο γονείς συμμετέχουν πλέον ενεργά στην εργασία και στο σπιτικό τους.

    Ο παλιός νόμος που σε περίπτωση «ασυμφωνίας» έδινε απλόχερα τα πάντα στην μητέρα, θα πρέπει να αλλάξει αφού μόνο κακό έφερε στην κοινωνία, αλλά κυρίως στην ψυχική υγεία του παιδιού.

    Οι δυο γονείς θα πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα αλλά και τις ίδιες υποχρεώσεις στην ανατροφή (μέριμνα και επιμέλεια) του παιδιού.

    Αν οι δυο γονείς «υποχρεωθούν» να καθίσουν και να συνεργαστούν για το καλό του παιδιού χωρίς η μια πλευρά να γνωρίζει ότι τα παίρνει όλα σε περίπτωση ασυμφωνίας, τότε θα έχουμε κάνει το σημαντικότερο καλό στη ζωή του παιδιού.

    Συνεπιμέλεια σημαίνει ότι οι δυο γονείς έχουν λόγο 50-50 για όλα τα θέματα που αφορούν το παιδί.

    Συνεπιμέλεια σημαίνει ότι οι δυο γονείς είναι ίσοι χωρίς να υπερτερεί ο ένας έναντι του άλλου.

    Συνεπιμέλεια σημαίνει ίσα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις για τους δυο γονείς.

    Αν ο ένας γονέας εσκεμμένα δεν θέλει συνεργασία, γιατί τα θέλει όλα σύμφωνα με το παλιό νόμο, την στιγμή που ο άλλος γονιός είναι πρόθυμος να συνεργαστεί και να προσφέρει στην ανατροφή του παιδιού, τότε να ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΤΑΙ να συνεργαστεί. Αν η «τεχνιτή ασυμφωνία» συνεχίζεται, αυτό να αποτελεί κακή άσκηση μέριμνας και επιμέλειας του παιδιού.

    Η Ελλάδα θα πρέπει να ακολουθήσει το Ευρωπαϊκό Ψήφισμα που αναγνωρίζει το δικαίωμα του παιδιού να ανατρέφεται το ίδιο από τους δυο γονείς του.

    Η Συνεπιμέλεια (ή η ίση μέριμνα όπως ανέλυσε ο Υπουργός κος Τσιάρας, αν η επιμέλεια ενσωματωθεί στην μέριμνα και δεν υπάρχει διαχωρισμός τους) θα φέρει την ψυχική ηρεμία στο παιδί.
    Με την Συνεπιμέλεια θα σταματήσει να αποτελεί το παιδί λάφυρο και μέσο αντεκδίκησης μεταξύ των γονιών και κυρίως θα σταματήσει να εργαλειοποιείται.

    Το κύριο συστατικό της Συνεπιμέλειας είναι η Συν-απόφαση και η Συν-εργασία σε όλα τα θέματα που αφορούν το παιδί.

    Για την πλήρη εναρμόνιση της Ελλάδας με το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα πρέπει να έχει το παιδί την δυνατότητα να ανατρέφεται ισόχρονα, όσο αυτό είναι δυνατόν, και από τους δυο γονείς του.

    Θα πρέπει να δίνεται η δυνατότητα στον γονιό που επιθυμεί να συμμετέχει στην ανατροφή του παιδιού να μπορεί να είναι όσο γίνεται περισσότερο κοντά στο παιδί του.
    Θα πρέπει να διευκολύνονται περιπτώσεις δημοσίων υπαλλήλων που ζητούν μετάθεση ώστε να βρεθούν κοντά στο παιδί τους και να συμμετέχουν ενεργά στην ανατροφή του.

    Ίσος Χρόνος Επικοινωνίας και Εναλλασσόμενη Κατοικία
    Η ίση ανατροφή του παιδιού από τους δυο γονείς προϋποθέτει ίσο χρόνο επικοινωνίας αλλά και εναλλασσόμενη κατοικία.

    Όταν αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί λόγω της απόστασης θα πρέπει να δίνεται ο ανάλογος χρόνος σε διακοπές και αργίες στον γονιό που ζει μακριά, ώστε να καλυφθεί το ισόχρονο και να σταματήσει ο γονιός αυτός να είναι επισκέπτης στη ζωή του παιδιού του.

    Οι τρεις “αγχωμένες” ώρες δυο φορές την εβδομάδα και οι 2 διανυκτερεύσεις τον μήνα δεν αποτελούν επικοινωνία γονέα με το παιδί του, αλλά τον καθιστούν επισκέπτη.

    Δεν γίνεται να συντηρηθούν ή να αναπτυχθούν σχέσεις γονέα και παιδιού με αυτές τις πρακτικές.

    Ο Ίσος Χρόνος Επικοινωνίας και η Εναλλασσόμενη Κατοικία θα φέρει ισορροπία στο παιδί και θα του δώσει όλα τα απαραίτητα ψυχικά εχέγγυα για να έρθει ολοκληρωμένο στην κοινωνία ως ενήλικος αργότερα.

    Το παιδί μπορεί να εναλλάσσεται ομαλά στις δυο κατοικίες που θα είναι στον ίδιο δήμο ή σε κοντινή απόσταση. Δεν γίνεται “μπαλάκι”. Αντίθετα μπαλάκι μπορεί κάλλιστα να γίνεται όταν αναγκάζεται να πάει επίσκεψη για λίγες ώρες και να επιστρέψει, όπως συμβαίνει σήμερα.

    Ο τρόπος που θα κατανεμηθεί ο ίσος χρόνος θα γίνεται μέσα από την συνεργασία των δυο γονέων, πχ τρεις μέρες στο ένα σπίτι, τρεις μέρες στο άλλο ή μια εβδομάδα στο ένα σπίτι, μια εβδομάδα στο άλλο.

    Η Συνεπιμέλεια σημαίνει δυο ίσοι γονείς. Δεν σημαίνει ένας γονιός και ένας επισκέπτης.
    Ο χρόνος επικοινωνίας θα καθορίζεται από το 1/3 του συνολικού χρόνου για τον κάθε γονιό με βάση να πάνε και οι δυο προς το 1/2, εφόσον ο κάθε γονιός θέλει να συμμετέχει.
    Δεν θα αποφασίζει ο ένας γονιός αν θέλει τον άλλον γονιό στην ζωή του παιδιού.
    Αν η απόσταση δεν επιτρέπει το απόλυτο 50-50 στον χρόνο, αυτός να μοιράζεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, δίνοντας περισσότερο χρόνο στον γονέα που βρίσκεται μακριά σε διακοπές και αργίες.

    Όλες οι επιστημονικές μελέτες συνηγορούν ότι η Συνεπιμέλεια με ίσο χρόνο επικοινωνίας και εναλλασσόμενη κατοικία, είναι αυτό που απαιτείται για την άρτια ανάπτυξη του παιδιού.
    Δεν υπάρχει καμιά μελέτη που να λέει ότι κάνει καλό να αποκόπτεται το παιδί από τον ένα γονιό του μετά το διαζύγιο. Οι εξαιρέσεις των παραβατικών γονέων που φυσικά και δεν πρέπει να επιζητούν συνεπιμέλεια, δεν γίνεται να καθορίσουν την τύχη όλων των γονέων που θέλουν, μπορούν και είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν για το καλό του παιδιού τους.

    Οι μόνες αντιδράσεις για την σωστή αλλαγή του οικογενειακού δικαίου προέρχονται μόνο από συγκεκριμένες οργανώσεις που το προεδρείο τους δεν εκπροσωπεί την άποψη ούτε των μελών τους. Χαρακτηριστικό είναι πως ενώ γυναικείες οργανώσεις είναι κατά τις συνεπιμέλειας, υπάρχουν χιλιάδες μαμάδες, γιαγιάδες, θείες, αδερφές κτλ που είναι υπέρ της συνεπιμέλειας.

    Έχει δημιουργηθεί μια ατέλειωτη γενιά χωρισμένων γυναικών που στοχεύουν απλά στα χρήματα της διατροφής ενώ πολλές φορές αυτήν δεν την προσφέρουν για την ανατροφή του παιδιού για την οποία προορίζεται.

    Να μην αφεθεί κανένα παραθυράκι στην μητέρα που θέλει να επωφεληθεί της διατροφής και δημιουργεί σενάρια ασυμφωνίας για να μην συνεργαστεί.

    Τα παιδιά καταλαβαίνουν και όπως λέει ο λαός μας, όλα εδώ πληρώνονται. Όμως είναι πραγματικά άδικο για τα παιδιά να εργαλειοποιούνται με την βοήθεια του νόμου και να χάνουν ουσιαστικά χρόνια της ζωής τους, ζώντας μια συνεχόμενη πίεση.

    Όταν οι δυο γονείς με ίσους όρους βρεθούν σε ένα τραπέζι με την υποχρέωση να τα βρουν για το καλό του παιδιού, τότε θα καταφέρουμε να πετύχουμε την καλύτερη κοινωνία που ονειρευόμαστε για τα παιδιά μας.

    Στην αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου το παιδί να είναι το κέντρο και όχι το συμφέρον του ενός γονέα.

    Τα παιδιά καταλαβαίνουν αλλά περιμένουν από εμάς τους μεγάλους να πλάσουμε ένα καλύτερο κόσμο για να ζουν χωρίς πίεση, χωρίς να εργαλειοποιούνται, χωρίς να αποτελούν λάφυρο.

    Τα παιδιά θέλουν αγάπη και να νιώσουν ξανά παιδιά!!!

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:13 | ΑΓΓΕΛΙΔΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

    Άρθρο 13
    Προσωπική επικοινωνία

    1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    2.
    Προτείνω να φύγουν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς. Προτείνω να γίνει ως εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511). Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:05 | Γιάννης Φαής

    Άρθρο 13
    Προσωπική επικοινωνία

    1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    2.
    Προτείνω να φύγουν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς. Προτείνω να γίνει ως εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511). Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:10 | ΑΠΟΞΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ

    Η βάση ενός δίκαιου νόμου πρέπει να είναι απλά η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΟΜΕΑ ΙΣΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΥΟ ΓΟΝΕΩΝ (και κατ’ επέκταση, των εξ αυτών παππούδων). ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΩΝ, τα οποία πρέπει επιτέλους να προστατευθούν.

    Βασικοί άξονες:

    1. Ως τόπος μόνιμης και νόμιμης κατοικίας των παιδιών να αναφέρεται ρητά στο νόμο Ο ΤΌΠΟΣ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΚΟΙΝΗΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ.

    2. Ίσος χρόνος των παιδιών με τον καθένα από τους γονείς (συμπεριλαμβανομένων οπωσδήποτε των αντίστοιχων διανυκτερεύσεων). Αν επιμείνετε στη λογική του 1/3, να διασφαλίζεται ότι ο χρόνος αυτός αφενός είναι ο ελάχιστος που μπορεί να πάρει ο γονιός αυτός (περισσότερος ίσως γίνει, λιγότερος αποκλείεται), αφετέρου να εμπεριέχονται οπωσδήποτε διανυκτερεύσεις (π.χ. για το 1/3 του χρόνου, 10 διανυκτερεύσεις μηνιαίως ή 120 διανυκτερεύσεις σε ετήσια βάση). Ας σταματήσει επιτέλους να εμφανίζεται ως δήθεν κανόνας το στερεότυπο της μητέρας ως μόνης ενδιαφερόμενης για τα παιδιά και του πατέρα ως κακοποιητή. Ο νόμος πρέπει να προστατέψει τη συντριπτική πλειοψηφία των καλών γονιών και όχι να βασίζεται σε περιορισμένο αριθμό εξαιρέσεων.

    3. Εξαφάνιση από το νόμο οποιασδήποτε αναφοράς σε διατροφή. Όποιος γονιός έχει το παιδί, αυτός καλύπτει στο σύνολό του τα έξοδα του παιδιού κατά τη διαμονή μαζί του. Κανένα οικονομικό κίνητρο σε μητέρες αν αποφασίσουν να χωρίσουν. Μπορούν ελεύθερα να το κάνουν, αναλαμβάνοντας πλήρως τα οικονομικά βάρη των παιδιών όσο είναι μαζί τους, όχι φορτώνοντάς τα στο μεγαλύτερο βαθμό σε πατεράδες που τα στερούνται και λαχταρούν να τα δουν (ακόμη και από εμάς τους παππούδες που μας τα στερούν ζητούν οικονομική ενίσχυση μέσα στα δικαστήρια).

    4. Άμεση αφαίρεση επιμέλειας από γονείς που με το έτσι θέλω απομάκρυναν τα παιδιά σε μεγάλες αποστάσεις από τον άλλο γονέα (αποξενώνοντάς τα από τον άλλο γονιό και τους εξ αυτών παππούδες). Ο χρόνος επικοινωνίας των αποξενωτών γονιών να μην υπερβαίνει σε καμία περίπτωση το 1/3, πλην της περίπτωσης που ο αποξενωτής γονιός αποφασίζει να επιστρέψει στον τόπο μόνιμης και νόμιμης κατοικίας των παιδιών.

    Τόσο απλά είναι τα πράγματα… Έχετε τα κουράγια να πάτε την Ελλάδα του 2021 στη σύγχρονη εποχή ή θα μείνει η χώρα μας στο να υπογράφει διεθνείς συμβάσεις χωρίς την παραμικρή διάθεση συμμόρφωσης στην ίδια της την υπογραφή;

    Όλη η κοινωνία αναμένει με ενδιαφέρον την τελική σας επιλογή, ώστε να κάνει αργότερα και αυτή τις δικές της…

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:44 | Μαρία Τ.

    Παρακαλώ πολύ, πριν ψηφιστεί το νομοσχέδιο, θέλω κι εγώ να πω την γνώμη μου και διαβάστε την με προσοχή. Το σωστό είναι όταν υπάρχουν παιδιά και χωρισμένοι γονείς να υπάρχει ένα ειρηνικό κλίμα μεταξύ των γονιών για να είναι ισορροπημένη η ψυχολογία των παιδιών και να μην έχουν ένα «γιατί» για όλη τους τη ζωή. Όταν όμως ένα παιδί βιώνει βία, ξυλοδαρμούς, ύβρεις, απειλές από έναν εκ των δύο γονιών τραυματίζεται ψυχολογικά και δυστυχώς αυτό το ακολουθεί σε όλη του τη ζωή. Προσέξτε πόσοι από αυτούς που ασκούν βία παίρνουν ψυχοφάρμακα. Πόσοι από αυτούς που τρομοκρατούν μάνες και παιδιά δεν έχουν προσφέρει τίποτα για το μεγάλωμα των παιδιών και το χειρότερο δεν τα ήθελαν από την κοιλιά της μάνας. Ήθελαν να τα σκοτώσουν.!!! Και τώρα που μεγαλώνουν και τα βλέπουν τα θέλουν χωρίς να έχουν προσφέρει ούτε ένα πόντο στο ανάστημα αυτού του παιδιού. Προσέξτε πριν ψηφίσετε το νομοσχέδιο πόσα εγκλήματα έχουν γίνει εξ αιτίας αυτών των ψυχοπαθών!!! Μην το ψηφίσετε αυτό το νομοσχέδιο ώστε να μην θρηνήσουμε παιδιά, γυναίκες, παππούδες και γιαγιάδες. Αφήστε τα παιδιά όταν μεγαλώσουν να αποφασίζουν τα ίδια. Αρκετή ταλαιπωρία έχουν υποστεί.

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:39 | Χριστοδουλακης Μιχάλης

    Άρθρο 13
    Προσωπική επικοινωνία

    1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    2.
    Προτείνω να φύγουν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς. Προτείνω να γίνει ως εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511). Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:08 | Ν.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ

    50-50 ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ ΕΝΤΟΣ ΝΟΜΟΥ. 1/3 Ο ΓΟΝΕΑΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΟΙΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ. Ο ΓΟΝΕΑΣ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ ΩΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΝΑ ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ ΤΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΩΟ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΙ ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΜΟΡΦΗ ΒΙΑΣ

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:36 | Σταύρος Ζεμπίλης

    Άρθρο 13
    Προσωπική επικοινωνία

    1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    2.
    Προτείνω να φύγουν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς. Προτείνω να γίνει ως εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511). Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:15 | Μαθιουδάκης Παντελής

    Άρθρο 13
    Προσωπική επικοινωνία

    1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    2.
    Προτείνω να φύγουν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς. Προτείνω να γίνει ως εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511). Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:48 | Αλέξανδρος

    Άρθρο 1520

    1. Προσωπική επικοινωνία:
    Η άσκηση κοινής γονικής μέριμνας και ανατροφής ισότιμα και από τους δύο γονείς προς το συμφέρον του τέκνου ( πλην των περιπτώσεων που ορίζει ρητά ο νόμος), εξυπηρετείται πρωτίστως και από την ισόχρονη παρουσία και των δύο γονέων.
    Εναλλακτικά, ο χρόνος τεκμαίρεται στο 35% του σχολικού χρόνου και στο 50% στην περίοδο των διακοπών.

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:28 | Κλειώ

    Δεν μπορούμε να μιλάμε για ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ συνεπιμέλεια, δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες, σημασία έχει το συμφέρον του παιδιού και μόνο, όχι οι ορέξεις των γονέων.

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:56 | Αναστασία Τζατζαρά

    Αν γραφτεί στο νόμο το 1/3 θα πρέπει να αναφέρεται στον ελάχιστο χρόνο διαμονής με τον ένα γονέα κυρίως λόγω γεωγραφικών περιορισμών.

    Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις τίποτα λιγότερο από το 1/2 με τον κάθε γονέα δε θα θεωρείται δίκαιο και δεν θα μπορεί να αιτιολογηθεί από τη στιγμή που εξασφαλίζεται το σταθερό σχολικό περιβάλλον και οι καθημερινές δραστηριότητές τους.

    Κάντε ένα ολόκληρο βήμα μπροστά και όχι δειλές τροποποιήσεις της αναχρονιστικής υπάρχουσας κατάστασης. Η κοινωνία είναι μαζί σας, μη μένετε σε μικρές μειοψηφίες συντεχνιών.

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:24 | Mιχαλης Παγκαλακης

    Άρθρο 13
    Προσωπική επικοινωνία

    1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    2.
    Προτείνω να φύγουν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς. Προτείνω να γίνει ως εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511). Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:26 | Τάνια Χατζή

    Το επικοινωνία θα πρέπει να αντικατάσταθεί με τη λέξη ανατροφή. Οι γονείς ανατρέφουν τα παιδιά τους δεν επικοινωνούν μαζί τους.

    Επίσης, δεν βρίσκω κανένα λόγο σε περίπτωση που τα σπίτια των δύο γονιών είναι κοντά και εξασφαλίζεται το κοινό σχολικό περιβάλλον να μην υπάρχει ξεκάθαρη διατύπωση για ισόχρονη παρουσία και των δύο γονέων με εναλλασσόμενη διαμονή χωρίς παραθυράκια. 1/2 διαμονη με τον κάθε γονέα.

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:59 | Άννα Σβάρνα

    Το 1/2 (ισόχρονο) με κάθε γονέα θα πρέπει να αποτελεί την εκκίνηση για το δικαστή και να καταλήγει όπου δεν είναι εφικτό στο 1/3. Ας αφήσουμε τη γονεική αγάπη να εκφραστεί όπως της αρμόζει. Πολύ σωστή η αρχική διατύπωση για υποχρέωση του γονέα και όχι μόνο δικαίωμα της επικοινωνίας.

    Τέλος, η λέξη επικοινωνία απο μόνη της είναι απαράδεκτη για τη σχέση γονέα-παιδιού. Θα πρεπει να αντικατασταθεί με τη λέξη χρόνος ανατροφής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:12 | Μανώλης Χατζηδακης

    Άρθρο 13
    Προσωπική επικοινωνία

    1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    2.
    Προτείνω να φύγουν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς. Προτείνω να γίνει ως εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511). Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 10:46 | Αικατερίνη Φλώρου

    Θα πρέπει ρητα να γραφτεί στο νόμο ότο το 1/3 είναι το ελάχιστο δυνατό με τον κάθε γονέα. Επίσης το «του συνολικού χρόνου επικοινωνίας» αφήνει ανοικτό το παράθυρο στην υιοθέτηση της αναχρονιστικής νομολογίας των τριώρων επικοινωνίας γονέα-παιδιου σε παιδοτόπους, λουνα παρκ και καφετέριες.

    Ξεκάθαρη διατύπωση για 1/2 με ελάχιστο 1/3 χρόνο διαμονής του κάθε γονέα με το παιδί εάν είναι κατάλληλος και δεν υπάρχουν γεωγραφικοί περιορισμοί.

  • 29 Μαρτίου 2021, 09:57 | Άννα Γεωργίου

    Άρθρο 13
    Προσωπική επικοινωνία

    1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    2.
    Προτείνω να φύγουν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς. Προτείνω να γίνει ως εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511). Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 09:19 | Κώστας Πολίτης

    Το 1/3 θα πρέπει να είναι ο ελάχιστος χρόνος διαμονής με τον κάθε γονέα και να αφορά φυσικά το συνολικό χρόνο του παιδιού στην περίπτωση φυσικά που οι κατοικίες των γονιών εξασφαλίζουν το σταθερό σχολικό περιβάλλον.

  • 29 Μαρτίου 2021, 09:08 | Αλεξανδρα

    ΑΥΤΌ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΈΔΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΌ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΊ. Η ΣΥΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΩΣΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ .ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΕΣ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΙ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΑ.ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΑΚΈΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΒΙΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΑ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΜΕ ΑΣΧΗΜΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΤΟΥΣ ΥΓΕΙΑ.ΣΤΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΝΑΙ, ΜΕ ΣΤΕΛΕΧΩΣΗ ΑΠΟ ΕΙΔΙΚΌΤΗΤΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ ,ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ.ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΔΥΝΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ.ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΘΥΜΑΤΩΝ ΟΧΙ ΤΟΥ ΘΥΤΗ.ΠΡΩΤΑ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ.ΝΑ ΤΗΡΕΙΤΑΙ Ο ΙΣΧΥΟΝ ΝΟΜΟΣ ΣΩΣΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.
    ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΕΝ ΜΈΣΩ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ ΛΟΓΩ Covid 19 ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ.ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΊΖΟΥΝ ΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ Ή ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΎΝ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΝ ΟΠΩΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ ,ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΑΥΤΟΣ ΉΤΑΝ Ο ΣΤΟΧΟΣ.ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΊΟΥ ΤΩΡΑ.ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ,ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ.

  • 29 Μαρτίου 2021, 09:57 | Δασκουλίδης Γιάννης

    Άρθρο 13
    Προσωπική επικοινωνία

    1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    2.
    Προτείνω να φύγουν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς. Προτείνω να γίνει ως εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511). Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 09:00 | ΤΖΕΝΗ ΦΑΊΣ Ιω

    Άρθρο 13
    Προσωπική επικοινωνία

    1. Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    2.
    Προτείνω να φύγουν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς. Προτείνω να γίνει ως εξής: Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511). Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 09:58 | Αικατερίνη Σορολή

    Αλλαγές στο Άρθρο 13
    Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚ
    Προσωπική επικοινωνία

    1.Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση.
    2. Προτείνω να εξαφανιστούν τελείως οι εξαιρέσεις περί διατάραξης της καθημερινότητας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν διασφαλίζεται το δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς και προτείνω να γίνει ως εξής:
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, δεν επιτρέπεται να είναι μικρότερος από το ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511), εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου. Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.
    Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (ανά έτος), εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου (σύμφωνα με τον ΑΚ 1511). Ο χρόνος επικοινωνίας οφείλει να διασφαλίζεται από τη δικαστική αρχή στο 1/3 του συνολικού, εκτός εάν ο δικαιούχος γονέας ζητεί μικρότερο χρόνο επικοινωνίας ή οι συνθήκες διαβίωσης του δικαιούχου γονέα δεν το επιτρέπουν. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

  • 29 Μαρτίου 2021, 09:21 | Ματίνα Βασιλειου

    Ως χωρισμένη μητέρα και υποστηρίκτρια της Συνεπιμέλειας διαφωνώ με την διατύπωση πως το παιδί έχει γονέα με τον οποίο επικοινωνεί και γονέα με τον οποίο διαμένει.

    Κάθε παιδί εντός γάμου έχει 2 γονείς που νοιάζονται και το ανατρέφουν ισοποσα και ισόχρονα( τις περισσότερες φορές). Έτσι λοιπόν και σε ένα διαζύγιο πρέπει αυτό να παραμένει το ίδιο. Είναι νομίζω το σωστότερο και το δικαιότερο για όλους, γονείς και παιδί εξίσου.

    Είναι άδικο και σεξιστικό για τις μητέρες να μην μπορούν και αυτές να συνεχίσουν τη ζωή τους και να μπορούν να ανελιχθούν στην εργασία τους αν το βάρος της αποκλειστικής επιμέλειας πέφτει στις πλάτες τους. Δεν νομίζετε πως είναι καλύτερο για ενα παιδί να ανατρέφεται απο τον γονέα του και να μην καταλήγει μπαλάκι και να παρκάρεται σε γιαγιάδες, θείες αλλά και νταντάδες ;

    Έτσι λοιπόν η επιμέλεια πρέπει να ασκειται εξισου και απο κοινού όπως προτείνει το νομοσχεδιο αλλα και να υπαρχει ο θεσμος της εναλλασσομενης κατοικιας για τα παιδιά. Αυτο βεβαια σε περιπτώσεις που οι γονείς ζουν σε σχετικα κοντινες αποστασεις. Με αυτον τον τρόπο δεν διαταράσσεται και η καθημερινότητα του παιδιού αφου θα μπορεί και αυτό κανονικά να συνεχισει να πηγαίνει στις δραστηριότητες του αλλα και να βλέπει και τους δύο γονείς του. Θα ήταν προτιμότερο να αξιολογείται και η γνώμη του παιδιού ακόμα και σε καθημερινή βάση απο τους γονείς. Ο ένας γονέας μπορει πχ να το βοηθά περισσότερο στα Αγγλικά και ο άλλος στα διαβάσματα του σχολείου. Ή να κάνουν αθλητικές δραστηριότητες ή μπαλέτο ανάλογα.

    Ελπίζουμε όλοι οι διαζευγμένοι γονείς να βρεθεί μια λύση για τα παιδιά που είναι ότι σημαντικότερο έχουμε σαν χώρα.

  • 29 Μαρτίου 2021, 09:09 | Ηλίας Σορολής

    Ο συνολικός χρόνος που το τέκνο θα επικοινωνεί με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει, δεν επιτρέπεται να είναι μικρότερος από το 35%, όταν δεν δύναται η ισόχρονη παρουσία με εναλλασσόμενη κατοικία

  • 29 Μαρτίου 2021, 09:05 | Εμμανουηλ Κ

    Δυστυχώς, με τις προτεινόμενες διατάξεις του σχεδίου νόμου παραγκωνίζεται το συμφέρον του τέκνου που μέχρι σήμερα ήταν ακρογωνιαίος λίθος του οικογενειακού μας δικαίου το οποίο αξιολογείτο από τον αρμόδιο φυσικό δικαστή κατά περίπτωση και καθιστούσε το οικογενειακό μας δίκαιο το πλέον προοδευτικό της Ευρώπης. Επίσης επιχειρούνται φωτογραφικού τύπου ρυθμίσεις, για την εξυπηρέτηση του σκοπού των οποίων στο σχέδιο περιλαμβάνονται ψυχολογικές, αόριστες και δυσαπόδεικτες έννοιες όπως η συναισθηματική διατάραξη σχέσεων γονέων και τέκνων. Περαιτέρω, παραβιάζονται θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών και των γυναικών όπως αυτά έχουν εκφραστεί μέχρι τώρα από διεθνείς συμβάσεις (ενδεικτικά αποκλεισμός/περιορισμός επικοινωνίας με το τέκνο μόνο σε περίπτωση αμετάκλητης δικαστικής απόφασης για εγκλήματα σε βάρος του τέκνου). Επιπλέον, εισάγεται μαθηματικό τεκμήριο του 1/3 του χρόνου του παιδιού (όχι στη διατροφή όπως θα περίμενε κανείς) το οποίο δεσμεύει καταλυτικά τη κρίση του φυσικού δικαστή να κρίνει εξατομικευμένα.
    Το νομοσχέδιο έρχεται σε ευθεία αντίθεση με σωρεία διατάξεων της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, τη Διεθνή Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και τη καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, την ΕΣΔΑ και την Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεως κατά των γυναικών κτλ.
    Το Υπουργείο Δικαιοσύνης παρέκαμψε το πόρισμα της ειδικής νομοπαρασκευαστικής επιτροπής υπό την προεδρία του κ. Ιωάννη Τέντε (Επίτιμου Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου), δεν διαβουλεύτηκε με δικαστές, δικηγόρους ψυχιάτρους και λοιπούς επιστημονικούς φορείς.
    Η οριζόντια επέμβαση του νομοθέτη στην οικογενειακή ζωή των πολιτών θα ωθεί τους πολίτες να προσφεύγουν μαζικά στα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα για τους λόγους που εξηγήσαμε ανωτέρω.

  • 29 Μαρτίου 2021, 09:29 | Γεωργιος

    Έχοντας τηρήσει τα: 1. Συνεπειμέλια, 2. Την κατοικία του παιδιού στο τόπο που γεννήθηκε. Τότε ο όρος (χρόνος επικοινονίας) δεν υφήστατε. Θα πρέπει ΡΗΤΑ να δοθεί 1/3 ανά γονέα, (κι αυτό λόγω των συνθηκων εργασίας των γονέων), και όχι μαχητό αλλά υποχρεωτικό το 50/50 όπου δεν υπάρχουν άλου είδους (κολήματα).
    ΠΡΟΣΟΧΗ!! Τα παιδιά δεν είναι όπλα στα χέρια ΚΑΝΕΝΟΣ. Όταν φέρνουμε στον κόσμο ένα παιδί ΠΡΕΠΕΙ να ζούμε μόνο και γύρο από το, τα παιδιά μας.

  • 29 Μαρτίου 2021, 09:13 | Εμμανουηλ Κ

    Δυστυχώς, με τις προτεινόμενες διατάξεις του σχεδίου νόμου παραγκωνίζεται το συμφέρον του τέκνου που μέχρι σήμερα ήταν ακρογωνιαίος λίθος του οικογενειακού μας δικαίου το οποίο αξιολογείτο από τον αρμόδιο φυσικό δικαστή κατά περίπτωση και καθιστούσε το οικογενειακό μας δίκαιο το πλέον προοδευτικό της Ευρώπης. Επίσης επιχειρούνται φωτογραφικού τύπου ρυθμίσεις, για την εξυπηρέτηση του σκοπού των οποίων στο σχέδιο περιλαμβάνονται ψυχολογικές, αόριστες και δυσαπόδεικτες έννοιες όπως η συναισθηματική διατάραξη σχέσεων γονέων και τέκνων. Περαιτέρω, παραβιάζονται θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών και των γυναικών όπως αυτά έχουν εκφραστεί μέχρι τώρα από διεθνείς συμβάσεις (ενδεικτικά αποκλεισμός/περιορισμός επικοινωνίας με το τέκνο μόνο σε περίπτωση αμετάκλητης δικαστικής απόφασης για εγκλήματα σε βάρος του τέκνου). Επιπλέον, εισάγεται μαθηματικό τεκμήριο του 1/3 του χρόνου του παιδιού (όχι στη διατροφή όπως θα περίμενε κανείς) το οποίο δεσμεύει καταλυτικά τη κρίση του φυσικού δικαστή να κρίνει εξατομικευμένα.
    Το νομοσχέδιο έρχεται σε ευθεία αντίθεση με σωρεία διατάξεων της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, τη Διεθνή Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και τη καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, την ΕΣΔΑ και την Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεως κατά των γυναικών κτλ.
    Το Υπουργείο Δικαιοσύνης παρέκαμψε το πόρισμα της ειδικής νομοπαρασκευαστικής επιτροπής υπό την προεδρία του κ. Ιωάννη Τέντε (Επίτιμου Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου), δεν διαβουλεύτηκε με δικαστές, δικηγόρους ψυχιάτρους και λοιπούς επιστημονικούς φορείς.
    Η οριζόντια επέμβαση του νομοθέτη στην οικογενειακή ζωή των πολιτών θα ωθεί τους πολίτες να προσφεύγουν μαζικά στα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα για τους λόγους που εξηγήσαμε ανωτέρω.

  • 29 Μαρτίου 2021, 09:29 | Φανή Γιωτάκη

    Γαλλία : Βία κατά των γυναικών – Συνεπιμέλεια

    Μετά από είκοσι χρόνια εφαρμογής της Coparentalité (υποχρεωτικής συνεπιμέλειας), στη Γαλλία, τον Ιανουάριο του 2020, επιτροπή γυναικείων οργανώσεων κατέθεσαν στην Βουλή έκθεση με θέμα τη βία κατά των γυναικών, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων τα εξής :

    1. Η υποχρεωτική συνεπιμέλεια είναι συχνά για τον πρώην σύντροφο το μέσο άσκησης εξουσίας και συνιστά νέα μορφή άσκησης βίας στο θύμα του.

    2. Το δικαίωμα επίσκεψης και φιλοξενίας των πατεράδων, συχνά αποτελεί για τις γυναίκες και τα παιδιά μεγάλο ρίσκο.

    3. Η εναλλασσόμενη άσκηση της γονεϊκότητας, θέτει τις γυναίκες θύματα βίας σε συστηματική επαφή με τον κακοποιητή τους και κάποιες φορές τις εκθέτει σε αυτόν χωρίς καμία απολύτως ασφάλεια.

    4. Μια μελέτη του 2009 από το Παρατηρητήριο Βίας του περιφερειακού συμβουλίου του διαμερίσματος Seine-Saint-Denis που αφορούσε 24 γυναικοκτονίες που έγιναν τη περίοδο 2005 έως 2008, έδειξε ότι «οι μισές γυναικοκτονίες έγιναν μπροστά σε μικρά παιδιά και με αφορμή τη τακτική επίσκεψη και φιλοξενία του πατέρα».

    Στις 30 Ιουλίου 2020 η Γαλλική Βουλή ψηφίζει το Ν. 2020-936 με σκοπό την προστασία των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας.
    Οι αιτιάσεις περί του σκοπού βελτίωσης του υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου αποτυπώθηκαν με την εξής φράση «Στη Γαλλία, κάθε χρόνο συμβαίνουν 120-150 γυναικοκτονίες. Στη Γαλλία περισσότερες από 220.000 γυναίκες είναι θύματα βίας και 170.000 παιδιά είναι παρόντα σε αυτή τη βία».

    Οι διατάξεις εκείνες που αφορούν την γονική μέριμνα στην περίπτωση της συζυγικής βίας είναι οι ακόλουθες :

    I – Η ρύθμιση για το κατά προτεραιότητα δικαίωμα του θύματος να μείνει στη συζυγική κατοικία

    Ο δικαστής του οικογενειακού δικαστηρίου όταν αποφασίζει για τη χωριστή κατοικία των συζύγων, πρέπει να αποδώσει το δικαίωμα διαμονής στη συζυγική στέγη στον σύζυγο που δεν είναι ο δράστης της άσκησης βίας, ακόμη κι αν έχει φιλοξενηθεί προσωρινά σε άλλη κατοικία, όπως σε καταφύγιο. Σε αυτήν την περίπτωση, η ανάληψη ευθύνης για τα έξοδα που σχετίζονται με αυτό το κατάλυμα μπορεί να επιβαρύνουν τον βίαιο σύζυγο.

    Τα ίδια ισχύουν για συντρόφους που συγκατοικούσαν με σύμφωνο συμβίωσης ή χωρίς σύμφωνο.

    Με αυτή την ρύθμιση η κατοικία δίνεται εκ του νόμου στο θύμα, δίχως να πρέπει να τη ζητήσει, εκτός από ιδιαίτερες περιπτώσεις στις οποίες πρέπει ο δικαστής να δικαιολογήσει διεξοδικά με βάση τα πραγματικά στοιχεία που προκύπτουν από τη διαδικασία και τη νόμιμη βάση τους. Επίσης, δεν μπορεί να κατηγορηθεί για εγκατάλειψη συζυγικής στέγης, και παύει να είναι αποτρεπτικός λόγος ως προς την απόφαση καταγγελίας της βίας.

    II – Αναστολή του δικαιώματος επικοινωνίας και διαμονής

    Εκ του νόμου αναστέλλεται προσωρινά η άσκηση της γονικής μέριμνας και το δικαίωμα επικοινωνίας και στέγασης του τέκνου σε περίπτωση εγκλήματος από γονέα που διαπράχθηκε κατά του προσώπου του άλλου γονέα από την άσκηση ποινικής δίωξης μέχρι και την έκδοση καταδικαστικής απόφασης, χωρίς να χρειάζεται ειδική μνεία του ανακριτή ή του δικαστή για την αναστολή.

    III – Επιτηρούμενη απαγόρευση προσέγγισης του θύματος

    Έτσι, εφόσον έχει εκδοθεί απαγόρευση, ο δικαστής του οικογενειακού δικαστηρίου μπορεί να διατάξει την απαγόρευση προσέγγισης της ενάγουσας σε απόσταση μικρότερη από μια καθορισμένη απόσταση και, ως εκ τούτου, να διατάξει, αφού λάβει τη συναίνεση και των δύο μερών, το να φορέσουν ο καθένας μία κινητή ηλεκτρονική συσκευή που θα μπορεί να ενημερώνει ότι ο εναγόμενος βρίσκεται σε μια ορισμένη απόσταση από την ενάγουσα, μικρότερη από αυτή που καθορίζεται από την εντολή. Σε περίπτωση άρνησης του εναγομένου, που σημαίνει ότι δεν μπορεί να επιβληθεί αυτό το μέτρο, ο δικαστής οικογενειακών υποθέσεων ειδοποιεί αμέσως τον εισαγγελέα.

    IV – Αναστολή δικαιωμάτων επικοινωνίας και στέγασης του τέκνου στο πλαίσιο ανάκρισης

    Ο ανακριτής ή το δικαστικό συμβούλιο αποφασίζουν, με αιτιολογημένη απόφαση, σχετικά με την αναστολή του δικαιώματος που έχει το υπό εξέταση άτομο ως προς την επικοινωνία και διαμονή με το ανήλικο παιδί του. Πράγματι, η άσκηση των δικαιωμάτων επίσκεψης και διαμονής δεν πρέπει να αποτελεί ευκαιρία για τον παραβάτη γονέα να ασκήσει περαιτέρω βία στο γονέα -θύμα.
    Η Ελλάδα νομοθετεί τη συνεπιμελεια χωρίς καμία πρόνοια για τη προστασία των παιδιών και των γυναικών.

  • 29 Μαρτίου 2021, 08:46 | Π.ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ

    ΙΣΟΧΡΟΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΣΜΕΝΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΝΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΤΕΙ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ. ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΝΟΜΟ ΚΑΙ ΣΕ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ 50 ΧΛΜ, ΝΑ ΕΧΟΥΝ 50-50 ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ. Ο ΓΟΝΕΑΣ ΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥΣ ΖΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΟΙΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΓΓΑΜΟΥ ΒΙΟΥ ΤΟΥ, ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΤΟ 1/3. ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΡΠΑΓΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΟΝ ΠΟΥ ΖΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ. ΦΥΣΙΚΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ‘ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΥΣ’ ΓΟΝΕΙΣ

  • 29 Μαρτίου 2021, 03:11 | Γολεγού Μαρία

    Θα ήθελα να επισημάνω κατι πολύ σημαντικό στο αρ. 1520. Αγγίζει τα ορια της έκθεσης ανηλικου σε κινδυνο, αφήνοντας διαφορους τριτους να αλωνιζουν στη ζωη μικρών παιδιων. Αυτοι οι τριτοι μπορεί να είναι συγγενείς/φιλοι παιδεραστες, συγγενεις/φιλοι ψυχοπαθεις, αλκοολικοι, κακοποιητές κλπ απο τους οποίους δεν θα μπορει ο γονεας να προστατεψει το ανηλικο παιδι, γιατί αυτα δεν αποδεικνυονται ενω η αλλη πλευρα θα αποδεικνυει οτι ο γονέας εμποδίζει την επικοινωνία του παιδιου με ΤΡΙΤΟΥΣ. Μεσα σε κυμα καταγγελιων για παιδοφιλια ,η Κυβέρνηση αντί να προστατέψει τα παιδιά, τα αφήνει εκτεθειμενα. Και σε τελική ανάλυση υποβιβαζει το ρολο των γονέων εναντι τριτων. Τρίτοι, ανιόντες και λοιποί συγγενείς και φίλοι δεν έχουν θεση σε ένα νομοσχέδιο που ρυθμίζει τις σχεσεις γονεων τέκνων.ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ.Χώρια τις ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΕΣ αποφάσεις κι εως τότε δίνετε στα χέρια του κακοποιητή γυναίκα και παιδί!

  • 29 Μαρτίου 2021, 03:59 | ΚΑΣΑΜΠΑΛΙΔΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

    Άρθρο 13

    Δικαίωμα επικοινωνίας

    Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:

    «Άρθρο 1520

    Προσωπική επικοινωνία

    1.Οι γονείς έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με το τέκνο τους, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή τους με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία τους. Οι γονείς οφείλουν να διευκολύνουν και να προωθούν την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τους γονείς του, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας έκαστος, εκτός αν κάποιος εκ των δύο ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου.

  • 29 Μαρτίου 2021, 03:18 | ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ ΚΟΥΤΣΙΑΥΤΗΣ

    Άρθρο 13

    Δικαίωμα επικοινωνίας

    Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:

    «Άρθρο 1520

    Προσωπική επικοινωνία

    1.Οι γονείς έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με το τέκνο τους, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή τους με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία τους. Οι γονείς οφείλουν να διευκολύνουν και να προωθούν την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τους γονείς του, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας έκαστος, εκτός αν κάποιος εκ των δύο ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου.

  • 29 Μαρτίου 2021, 03:53 | ΟΡΚΑΣ ΣΤΕΡΓΙΟΣ

    Άρθρο 13

    Δικαίωμα επικοινωνίας

    Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:

    «Άρθρο 1520

    Προσωπική επικοινωνία

    1.Οι γονείς έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με το τέκνο τους, στην οποία περιλαμβάνονται, τόσο η φυσική παρουσία και επαφή τους με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία τους. Οι γονείς οφείλουν να διευκολύνουν και να προωθούν την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τους γονείς του, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας έκαστος, εκτός αν κάποιος εκ των δύο ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο συμφέρον του τέκνου, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου.

Σχόλια 1 … 6 7 8 9 10 … 36