Άρθρο 85
Ορισμοί – Τροποποίηση άρθρου 1 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 1 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) μετά από τις λέξεις «μέλους της οικογένειας» προστίθενται οι λέξεις «ή σε βάρος προσώπου που δέχεται τις υπηρεσίες φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας στον οποίο ο δράστης εργάζεται,», αβ) διαγράφεται η αναφορά στο άρθρο «8» και αγ) προστίθενται μετά από το άρθρο 311 αναφορά στα άρθρα 336 και 338, β) στην παρ. 2 βα) στην περ. α’ μετά από τη λέξη «οικογένεια» διαγράφεται το διαζευκτικό «ή» και προστίθενται οι λέξεις «, η», ββ) στην περ. β’ η λέξη «παραστάτης» αντικαθίσταται από τη λέξη «συμπαραστάτης», βγ) στην περ. γ’ η λέξη «τέως» αντικαθίσταται από τη λέξη «πρώην» σε δύο σημεία, γ) στην παρ. 3 γα) στο πρώτο εδάφιο διαγράφεται το άρθρο «8» και γβ) στο δεύτερο εδάφιο προστίθενται μετά από το άρθρο 311 αναφορά στα άρθρα 336 και 338 και το άρθρο 1 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 1
Ορισμοί
Για τον παρόντα νόμο θεωρείται:
- ενδοοικογενειακή βία, η τέλεση αξιόποινης πράξης, σε βάρος μέλους της οικογένειας ή σε βάρος προσώπου που δέχεται τις υπηρεσίες φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας στον οποίο ο δράστης εργάζεται, σύμφωνα με τα άρθρα 6, 7 και 9 του παρόντος και τα άρθρα 299, 311, 336 και 338 του Ποινικού Κώδικα.
- α. οικογένεια, η κοινότητα που αποτελείται από συζύγους ή πρόσωπα που συνδέονται με σύμφωνο συμβίωση ή γονείς και συγγενείς πρώτου και δεύτερου βαθμού εξ αίματος ή εξ αγχιστείας και τα εξ υιοθεσίας τέκνα τους.
β. στην οικογένεια περιλαμβάνονται, εφόσον συνοικούν, συγγενείς εξ αίματος ή εξ αγχιστείας μέχρι τετάρτου βαθμού και πρόσωπα των οποίων επίτροπος, δικαστικός συμπαραστάτης ή ανάδοχος γονέας έχει ορισθεί μέλος της οικογένειας, καθώς και κάθε ανήλικο πρόσωπο που συνοικεί στην οικογένεια.
γ. οι διατάξεις του παρόντος νόμου εφαρμόζονται και στους μόνιμους συντρόφους και στα τέκνα, κοινά ή ενός εξ αυτών, στους πρώην συζύγους, στα μέρη συμφώνου συμβίωσης που έχει λυθεί, καθώς και στους πρώην μόνιμους συντρόφους.
- θύμα ενδοοικογενειακής βίας, κάθε πρόσωπο της προηγούμενης παραγράφου σε βάρος του οποίου τελείται αξιόποινη πράξη κατά τα άρθρα 6, 7, και 9 του παρόντος. Θύμα είναι και το μέλος, στην οικογένεια του οποίου τελέσθηκε αξιόποινη πράξη, κατά τα άρθρα 299, 311, 336 και 338 του Ποινικού Κώδικα, καθώς και ο ανήλικος κατά την παράγραφο 2, ενώπιον του οποίου τελείται μία από τις αξιόποινες πράξεις της παρούσας.».
Άρθρο 86
Σωματική και ψυχολογική βία σε βάρος ανηλίκων – Τροποποίηση άρθρου 4 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 4 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στον τίτλο του άρθρου μετά από τη λέξη «σωματική» προστίθενται οι λέξεις «και ψυχολογική» και β) στο πρώτο εδάφιο βα) μετά από τις λέξεις «επί ασκήσεως σωματικής» προστίθενται οι λέξεις «ή ψυχολογικής» και ββ) διαγράφονται οι λέξεις «ως μέσου σωφρονισμού» και το άρθρο 4 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 4
Σωματική και ψυχολογική βία σε βάρος ανηλίκων
Επί ασκήσεως σωματικής ή ψυχολογικής βίας σε βάρος ανηλίκου, στο πλαίσιο της ανατροφής του, εφαρμόζεται το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα.
Η 30ή Απριλίου κάθε χρόνου ορίζεται ως ημέρα κατά της σωματικής τιμωρίας ανηλίκων.».
Άρθρο 87
Αύξηση του ελάχιστου ύψους του ποσού της χρηματικής ικανοποίησης – Τροποποίηση άρθρου 5 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 5 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) οι λέξεις «χιλίων (1.000)» αντικαθίστανται από τις λέξεις «δύο χιλιάδων (2.000)» και το άρθρο 5 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 5
Χρηματική ικανοποίηση
Η κατά το άρθρο 932 του Αστικού Κώδικα Χρηματική ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης του παθόντος για μία από τις πράξεις του παρόντος νόμου, δεν μπορεί να είναι κατώτερη των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ, εκτός αν ο ίδιος ο παθών ζήτησε μικρότερο ποσό.».
Άρθρο 88
Διακεκριμένη περίπτωση τέλεσης της ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 6 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 6 του ν. 3500/2006 (Α΄ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 3 προστίθεται στις διακεκριμένες περιπτώσεις ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης που επισύρουν ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών και η περίπτωση τέλεσης της πράξης ενώπιον του ανηλίκου μέλους της οικογένειας και στην περίπτωση που φέρει τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών ετών, β) η παρ. 5 διαγράφεται και το άρθρο 6 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 6
Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη
- Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.
- Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.
- Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
- Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
- [Καταργείται]».
Άρθρο 89
Ενδοοικογενειακή παράνομη βία και απειλή και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 7 ν. 3500/2006
Στις παρ. 1 και 2 του άρθρου 7 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) προστίθεται δεύτερο εδάφιο αναφορικά με την ποινή της ενδοοικογενειακής παράνομης βίας και απειλής που τελείται ενώπιον ανηλίκου και οι παρ. 1 και 2 διαμορφώνονται ως εξής:
«Άρθρο 7
Ενδοοικογενειακή παράνομη βία και απειλή
- Το μέλος της οικογένειας το οποίο εξαναγκάζει άλλο μέλος χρησιμοποιώντας βία ή απειλή με σπουδαίο και άμεσο κίνδυνο σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή χωρίς το θύμα να υποχρεούται προς τούτο τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών, ανεξάρτητα από το αν το απειλούμενο κακό στρέφεται εναντίον του ίδιου του θύματος ή κάποιου από τους οικείους του υπό την έννοια της περίπτωσης β΄ του άρθρου 13 του Ποινικού Κώδικα. Όποιος τελεί την αξιόποινη πράξη του πρώτου εδαφίου ενώπιον ανηλίκου τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός (1) έτους.
- Το μέλος της οικογένειας το οποίο προκαλεί τρόμο ή ανησυχία σε άλλο μέλος της οικογένειας, απειλώντας το με βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, τιμωρείται με φυλάκιση. Όποιος τελεί την αξιόποινη πράξη του πρώτου εδαφίου ενώπιον ανηλίκου τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον έξι (6) μηνών.».
Άρθρο 90
Αύξηση του ορίου ποινής στην περίπτωση της τέλεσης ενδοοικογενειακής προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας και ενώπιον ανηλίκου – Τροποποίηση άρθρου 9 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 9 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 2 αα) οι λέξεις «μέχρι τριών ετών» διαγράφονται, αβ) επέρχονται νομοτεχνικές βελτιώσεις και αγ) προστίθενται, μετά από τις λέξεις «αν ο παθών είναι ανήλικος», οι λέξεις «ή η πράξη τελείται ενώπιόν του», β) η παρ. 3 διαγράφεται και το άρθρο 9 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 9
Ενδοοικογενειακή προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας
- Το μέλος της οικογένειας το οποίο προσβάλλει την αξιοπρέπεια άλλου μέλους της, με ιδιαίτερα ταπεινωτικό λόγο ή έργο που ανάγεται στη γενετήσια ζωή του, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.
- Με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών τιμωρείται η πράξη της παρ. 1, αν ο παθών είναι ανήλικος ή η πράξη τελείται ενώπιόν του.
- [Καταργείται]».
Άρθρο 91
Προϋποθέσεις ποινικής διαμεσολάβησης – Τροποποίηση άρθρου 11 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 11 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 προστίθεται διαζευκτικά η αρμοδιότητα των ανακριτικών υπαλλήλων όταν ενεργούν στο πλαίσιο της παρ. 2 του άρθρου 245 ΚΠΔ να εξετάζουν τη δυνατότητα διαμεσολάβησης, β) στην παρ. 2 βα) στην περ. β’ προστίθεται και η συμμετοχή σε πρόγραμμα απεξάρτησης ως όρος ποινικής διαμεσολάβησης και προστίθεται στους φορείς που παρέχουν τα συμβουλευτικά/θεραπευτικά προγράμματα, καθώς και τα προγράμματα απεξάρτησης και κάθε ιδιωτικός φορέας που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, ββ) στην περ. γ’ προστίθενται δεύτερο, τρίτο, τέταρτο και πέμπτο εδάφιο, βγ) προστίθεται περ. δ’, γ) στην παρ. 5 το άρθρο «45Α» αντικαθίσταται από το άρθρο «46» και το άρθρο 11 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 11
Προϋποθέσεις
- Στα πλημμελήματα ενδοοικογενειακής βίας ο αρμόδιος για την άσκηση ποινικής δίωξης εισαγγελέας ή ο αρμόδιος ανακριτικός υπάλληλος, ενεργώντας στο πλαίσιο της παρ. 2 του άρθρου 245 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, διερευνούν τη δυνατότητα διαμεσολάβησης κατά τη Διαδικασία των επόμενων άρθρων.
- Προϋπόθεση για την έναρξη της Διαδικασίας ποινικής διαμεσολάβησης είναι υποβολή ανεπιφύλακτης δήλωσης εκ μέρους του προσώπου στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, ότι είναι πρόθυμο σωρευτικά:
α) να υποσχεθεί ότι δεν θα τελέσει στο μέλλον οποιαδήποτε πράξη ενδοοικογενειακής βίας (λόγος τιμής) και ότι, σε περίπτωση συνοίκησης, δέχεται να μείνει εκτός οικογενειακής κατοικίας για εύλογο χρονικό διάστημα, εάν το προτείνει το θύμα. Για την υπόσχεση αυτή συντάσσεται έκθεση κατά τα άρθρα 148 επ. του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
β) να παρακολουθήσει ειδικό συμβουλευτικό – θεραπευτικό πρόγραμμα ή πρόγραμμα απεξάρτησης για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας σε δημόσιο φορέα ή σε ιδιωτικό φορέα που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, σε όποιον τόπο και για όσο χρονικό διάστημα κρίνεται τούτο αναγκαίο από τους αρμόδιους θεραπευτές. Ο υπεύθυνος του προγράμματος πιστοποιεί την ολοκλήρωση της παρακολούθησής του. Το σχετικό πιστοποιητικό επισυνάπτεται στο φάκελο της δικογραφίας. Αναφέρονται δε σε αυτό, αναλυτικά, το αντικείμενο του συμβουλευτικού – θεραπευτικού προγράμματος ή του προγράμματος απεξάρτησης και ο αριθμός των συνεδριών που παρακολούθησε ο ενδιαφερόμενος.
Σε περίπτωση μη ολοκλήρωσης της παρακολούθησης του προγράμματος εφαρμόζεται η παράγραφος 3 του άρθρου 13.
γ) να άρει ή να αποκαταστήσει, εφόσον είναι δυνατόν, αμέσως τις συνέπειες που προκλήθηκαν από την πράξη και να καταβάλει εύλογη χρηματική ικανοποίηση στον παθόντα. Αν αποδεδειγμένα προκύπτει, πως τόσο το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, όσο και το θύμα βρίσκονται σε πρόδηλη οικονομική αδυναμία, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να αποζημιωθεί το θύμα σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο και υφίσταται η ανάγκη μετεγκατάστασης του θύματος και των ανήλικων τέκνων του σε ασφαλές περιβάλλον και κάλυψης βασικών βιοτικών αναγκών τους, προβλέπεται η καταβολή εφάπαξ ποσού αποζημίωσης προς το θύμα, η οποία καταβάλλεται δίχως καθυστέρηση από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης του άρθρου 1 του ν. 3811/2009 (Α’ 231) κατόπιν αίτησης του θύματος με αναλογική εφαρμογή του ανωτέρου νόμου. Η περ. δ’ του άρθρου 9 του ν. 3811/2009, περί κατάχρησης δικαιώματος, εφαρμόζεται αναλόγως. Το Ελληνικό Δημόσιο υποκαθίσταται στα δικαιώματα του αποζημιωθέντος θύματος σε βάρος του προσώπου στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, μέχρι το ύψος του καταβληθέντος ποσού, την είσπραξη του οποίου επιδιώκει σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ν. 4978/2022, Α΄ 190). Η αποζημίωση του θύματος από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης, σύμφωνα με το δεύτερο εδάφιο, δεν θίγει το δικαίωμα αποζημίωσής του από το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, σύμφωνα με τα άρθρα 914 και 932 του Αστικού Κώδικα.
δ) να προβεί σε κάθε άλλη ενέργεια αποκατάστασης ή μεταμέλειας που προτείνει το θύμα.
- Αν το θύμα της ενδοοικογενειακής βίας είναι ανήλικος, η ποινική διαμεσολάβηση ενεργείται υπέρ αυτού και από κοινού από τον κατά τόπον αρμόδιο εισαγγελέα ανηλίκων και τον ασκούντα την επιμέλεια, εφόσον αυτός δεν είναι το ίδιο πρόσωπο με τον φερόμενο ως δράστη του εγκλήματος. Αν δεν υπάρξει ομοφωνία, η διαμεσολάβηση δεν είναι δυνατή. Ο ανήλικος που έχει συμπληρώσει το δέκατο τέταρτο έτος της ηλικίας του μπορεί, εφόσον το επιθυμεί, να παρίσταται κατ` αυτήν και να ακούγεται. Τα πρόσωπα του πρώτου εδαφίου αντιπροσωπεύουν τον ανήλικο στη Διαδικασία της ποινικής διαμεσολάβησης και για τις αστικές αξιώσεις.
- Οι σχετικές με την ποινική διαμεσολάβηση διατάξεις του παρόντος νόμου δεν εφαρμόζονται, αν ο φερόμενος ως δράστης της πράξεως ενδοοικογενειακής βίας είναι επίτροπος, δικαστικός συμπαραστάτης ή ανάδοχος γονέας του ανηλίκου.
- Αν την πράξη ενδοοικογενειακής βίας σε βαθμό πλημμελήματος φέρεται να έχει τελέσει ανήλικος, εφαρμόζεται το άρθρο 46 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.».
Άρθρο 92
Διεύρυνση της δυνατότητας του δικαστηρίου για επιβολή περιοριστικών όρων και ποινικής διαμεσολάβησης – Τροποποίηση άρθρου 12 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 12 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) στο πρώτο εδάφιο αντικαθίσταται η αναφορά στο άρθρο «423» από το άρθρο «424», αβ) στο τρίτο εδάφιο αντικαθίστανται οι λέξεις «κατά το πρώτο εδάφιο» από τις λέξεις «για οποιαδήποτε αιτία», β) η παρ. 6 αντικαθίσταται, γ) η παρ. 7 τροποποιείται με την πρόβλεψη της δυνατότητας διαμεσολάβησης και κατά την ενδιάμεση διαδικασία, εντός προθεσμίας από την επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος, με την υποβολή πρακτικού από τους συνηγόρους των μερών και με την προσθήκη δεύτερου εδαφίου και το άρθρο 12 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 12
Διαδικασία
- Αν σε βάρος του υπαιτίου κινηθεί η Διαδικασία των άρθρων 417 επ. του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ποινική διαμεσολάβηση επιτρέπεται μόνον εφόσον το δικαστήριο αναβάλει την εκδίκαση της υπόθεσης κατά τις διατάξεις του άρθρου 424 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
Στην περίπτωση αυτή, η σχετική Διαδικασία χωρεί κατά τις παραγράφους 3 έως 6 του παρόντος άρθρου. Το δικαστήριο που αναβάλλει την εκδίκαση της υπόθεσης, για οποιαδήποτε αιτία, εξετάζει αυτεπαγγέλτως αν συντρέχει περίπτωση να επιβληθούν στον υπαίτιο περιοριστικοί όροι κατά το άρθρο 18 του παρόντος νόμου.
- Αν σε βάρος του φερόμενου ως δράστη ενεργείται προκαταρκτική εξέταση, ο εισαγγελέας, πριν από κάθε άλλη ενέργεια:
α) μπορεί να διατάσσει τη διενέργεια ιατρικής πραγματογνωμοσύνης στο φερόμενο ως θύμα, προκειμένου να ερευνηθεί η βασιμότητα της καταγγελίας για την σε βάρος του τέλεση της πράξεως,
β) εξετάζει ο ίδιος κάθε μάρτυρα που προτείνεται, καθώς και τα πρόσωπα της οικογένειας ή παραγγέλλει την εξέταση αυτών από τους αρμόδιους ανακριτικούς υπαλλήλους, και
γ) καλεί το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση της πράξεως να παράσχει στον ίδιο ή στον αρμόδιο ανακριτικό υπάλληλο εξηγήσεις υπό τους όρους του άρθρου 31 παρ. 2 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
- Αν ο παρέχων εξηγήσεις δεν υποβάλει ο ίδιος, ή μέσω του συνηγόρου του, την κατά την παρ. 2 του άρθρου 11 δήλωση περί ποινικής διαμεσολάβησης, καλείται, προς τούτο, από τον αρμόδιο εισαγγελέα. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να λάβει προθεσμία τριών ημερών για να απαντήσει.
- Αν η απάντηση του παρέχοντος εξηγήσεις είναι αρνητική ή αυτός δεν απαντήσει, κινείται η ποινική Διαδικασία κατά τις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Αν η απάντηση του παρέχοντος εξηγήσεις είναι θετική, ο εισαγγελέας ενημερώνει τον παθόντα ή τον συνήγορό του για την κατά τα ανωτέρω δήλωση του ενδιαφερομένου και, αν υποβληθεί σχετικό αίτημα, παρέχεται στον παθόντα προθεσμία, το πολύ τριών ημερών, για να δηλώσει αν δέχεται τη διαμεσολάβηση.
- Αν η απάντηση του παθόντος είναι αρνητική ή αυτός δεν απαντήσει ή δεν επέλθει συμφωνία ως προς τους όρους της περίπτωσης α΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 11, κινείται η ποινική Διαδικασία κατά τις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Αν η απάντηση του παθόντος είναι θετική, ο εισαγγελέας με διάταξή του θέτει τη δικογραφία σε ειδικό αρχείο της εισαγγελίας. Κατά της διατάξεως αυτής δεν χωρεί προσφυγή.
- Αν τα πρόσωπα στα οποία αποδίδεται η τέλεση της πράξης είναι περισσότερα ή η φερόμενη ως τελεσθείσα πράξη αφορά περισσότερα θύματα, η δικογραφία χωρίζεται για τα μέρη που συναινούν και λαμβάνει αυτοτελή δικονομική πορεία σύμφωνα με τις επιμέρους διακρίσεις της παρ. 5.
- Η συμφωνία των διαδίκων μερών για την κατά την παρ. 2 του άρθρου 11 του παρόντος έναρξη της διαδικασίας ποινικής διαμεσολάβησης μπορεί να υποβληθεί και με σχετικό πρακτικό εκ μέρους των συνηγόρων τους, στον αρμόδιο εισαγγελέα το αργότερο εντός προθεσμίας δεκαπέντε (15) ημερών από την επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος. Στην τελευταία περίπτωση ο αρμόδιος εισαγγελέας αποσύρει τη δικογραφία από το πινάκιο προκειμένου να λάβουν χώρα οι ενέργειες του δεύτερου εδαφίου της παρ. 5 του παρόντος.».
Άρθρο 93
Αστικές συνέπειες – Αντικατάσταση άρθρου 14 ν. 3500/2006
Το άρθρο 14 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 14
Αστικές συνέπειες
- Η συμφωνία των διαδίκων για την έναρξη της διαδικασίας της ποινικής διαμεσολάβησης δεν εμποδίζει την άσκηση αγωγής διαζυγίου ή την υποβολή αιτήσεως συναινετικής λύσης του γάμου, την πρόοδο της δίκης και τη λύση του γάμου ή τη λύση του συμφώνου συμβίωσης.
- Η μη συμμόρφωση του φερόμενου ως δράστη προς τους όρους της ποινικής διαμεσολάβησης και η μη ολοκλήρωση της διαδικασίας έχει ως αποτέλεσμα την ανατροπή της συμφωνίας, όσον αφορά στις χρηματικές αξιώσεις του θύματος, οι οποίες αναβιώνουν αναδρομικά και μπορούν να αναζητηθούν κατά τις διατάξεις περί αδικοπραξίας. Τα καταβληθέντα, λόγω της συμφωνίας, μπορούν να αναζητηθούν κατά τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού.
- Μετά την ολοκλήρωση της ποινικής διαμεσολάβησης και τη συμμόρφωση του φερόμενου ως δράστη στους όρους της συμφωνίας, όσον αφορά στις χρηματικές αξιώσεις του θύματος, αποκλείεται η ανατροπή αυτής, εξ οιουδήποτε λόγου και η αναζήτηση των καταβληθέντων σε συμμόρφωση αυτής.».
Άρθρο 94
Εναρμόνιση της παραγραφής με τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα – Τροποποίηση άρθρου 16 ν. 3500/2006
Το άρθρο 16 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) τροποποιείται ως προς την έναρξη της προθεσμίας παραγραφής προς εναρμόνιση με την παρ. 4 του άρθρου 113 του Ποινικού Κώδικα και το άρθρο 16 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 16
Παραγραφή
Αν οι πράξεις των άρθρων 6, 7 και 9 του παρόντος στρέφονται κατά ανηλίκου, η έναρξη της προθεσμίας παραγραφής αναστέλλεται κατά τα οριζόμενα στην παρ. 4 του άρθρου 113 του Ποινικού Κώδικα.».
Άρθρο 95
Διεύρυνση των περιοριστικών όρων που επιβάλλουν τα δικαστικά όργανα και των φορέων που γνωμοδοτούν – Τροποποίηση άρθρου 18 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 18 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 αα) στο πρώτο εδάφιο προστίθεται ο περιοριστικός όρος της συμμετοχής του δράστη σε θεραπευτικά ή συμβουλευτικά προγράμματα ή προγράμματα απεξάρτησης, αβ) προστίθενται νέα εδάφια, δεύτερο και τρίτο, β) στην παρ. 3 βα) γίνονται νομοτεχνικές βελτιώσεις, ββ) προστίθενται στους φορείς προέλευσης των επιστημόνων που γνωμοδοτούν και όλων των δημοσίων φορέων, καθώς και των φορέων του ιδιωτικού τομέα που εποπτεύονται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, και το άρθρο 18 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 18
Περιοριστικοί όροι
- Σε περίπτωση διαπράξεως εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας είναι δυνατόν, αν υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες κρίνεται απαραίτητο για την προστασία της σωματικής και ψυχικής υγείας του θύματος, να επιβληθούν στον κατηγορούμενο από το αρμόδιο ποινικό δικαστήριο στο οποίο παραπέμπεται να δικασθεί ή από τον αρμόδιο ανακριτή ή από το δικαστικό συμβούλιο ή από τον εισαγγελέα που έχει επιληφθεί της υπόθεσης με αιτιολογημένη διάταξή του, κατά της οποίας επιτρέπεται η άσκηση προσφυγής ενώπιον του συμβουλίου πλημμελειοδικών, και για όσο χρονικό διάστημα απαιτείται, περιοριστικοί όροι, όπως ιδίως η απομάκρυνσή του από την οικογενειακή κατοικία, η μετοίκησή του, η απαγόρευση να προσεγγίζει τους χώρους κατοικίας ή και εργασίας του θύματος, κατοικίες στενών συγγενών του, τα εκπαιδευτήρια των παιδιών και ξενώνες φιλοξενίας, η συμμετοχή του σε θεραπευτικά ή συμβουλευτικά προγράμματα ή προγράμματα απεξάρτησης. Για την επιβολή περιοριστικών όρων λαμβάνονται υπόψη ιδίως η βαρύτητα και η συχνότητα της πράξης, η επικινδυνότητα του δράστη και η υποτροπή. Απόσπασμα των ανωτέρω αποφάσεων, βουλευμάτων και διατάξεων, που επιβάλλουν περιοριστικούς όρους διαβιβάζεται αυθημερόν στον αρμόδιο για την εκτέλεσή τους Εισαγγελέα και κοινοποιείται αμελλητί στις διωκτικές αρχές. Όποιος παραβιάζει τον περιοριστικό όρο που του έχει επιβληθεί τιμωρείται με φυλάκιση.
- Ο περιοριστικός όρος που έχει επιβληθεί σύμφωνα με τις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου είναι δυνατόν να ανακληθεί, αντικατασταθεί ή τροποποιηθεί από το αρμόδιο δικαστικό όργανο που τον επέβαλε, με αίτηση αυτού στον οποίο επιβλήθηκε ή του θύματος, στην οποία αναφέρονται οι λόγοι για τους οποίους επιβάλλεται η ανάκληση, αντικατάσταση ή τροποποίησή του ή και αυτεπαγγέλτως αν εκλείψουν οι λόγοι επιβολής ή προκύψει λόγος αντικατάστασης του όρου. Το δικαστικό όργανο αποφαίνεται αφού ακούσει το θύμα και αυτόν στον οποίο επιβλήθηκε ο περιοριστικός όρος.
- Το δικαστικό όργανο που είναι αρμόδιο κατά την παρ. 1 για την επιβολή, ανάκληση, αντικατάσταση ή τροποποίηση των περιοριστικών όρων, μπορεί να ζητήσει, συμβουλευτικά, τη γνώμη ψυχιάτρων, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών και άλλων επιστημόνων με ειδικές γνώσεις σε θέματα ενδοοικογενειακής βίας, εφόσον τα πρόσωπα αυτά εργάζονται σε δημόσιο φορέα ή σε ιδιωτικό φορέα που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας.».
Άρθρο 96
Υποχρέωση τήρησης εχεμύθειας – Τροποποίηση άρθρου 20 ν. 3500/2006
Στην παρ. 1 του άρθρου 20 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) η αναφορά στο άρθρο «243» αντικαθίσταται από το άρθρο «245» και το άρθρο 20 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 20
Υποχρέωση τήρησης εχεμύθειας
- Σε περίπτωση διαπράξεως εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας, οι αρμόδιες αστυνομικές αρχές που διενεργούν προανάκριση, σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 245 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, απαγορεύεται να ανακοινώνουν με οποιονδήποτε τρόπο το ονοματεπώνυμο του θύματος και του κατηγορουμένου, τη διεύθυνση κατοικίας τους, καθώς και οποιαδήποτε άλλα στοιχεία είναι δυνατόν να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους.
- Οι παραβάτες της διατάξεως αυτής τιμωρούνται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.».
Άρθρο 97
Διεύρυνση των φορέων του δημοσίου τομέα που παρέχουν συνδρομή και άμεση ενημέρωση του θύματος και των φορέων από τις αρμόδιες αστυνομικές αρχές – Τροποποίηση άρθρου 21 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 21 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στην παρ. 1 διευρύνεται ο κύκλος των παρεχόντων την αναγκαία συνδρομή φορέων με τη συμπερίληψη των φορέων που εποπτεύονται από τα Υπουργεία Εσωτερικών και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, β) στην παρ. 2 βα) διαγράφονται οι λέξεις «, εφόσον το ζητήσει το θύμα,» και ββ) μετά από τη λέξη «ενημερώσουν» προστίθεται η λέξη «αμελλητί» και το άρθρο 21 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 21
Κοινωνική συμπαράσταση
- Τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας δικαιούνται ηθικής συμπαράστασης και της αναγκαίας υλικής συνδρομής από τα νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου που λειτουργούν ειδικά για τους σκοπούς αυτούς υπό την εποπτεία των Υπουργείων Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, και από κοινωνικές υπηρεσίες των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης.
- Οι αστυνομικές αρχές που επιλαμβάνονται, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, υποθέσεων ενδοοικογενειακής βίας υποχρεούνται να ενημερώσουν αμελλητί αυτό και τους παραπάνω φορείς, ώστε να παρασχεθεί αμέσως η απαραίτητη, κατά περίπτωση, αρωγή.».
Άρθρο 98
Υποχρεώσεις των επαγγελματιών – Αντικατάσταση άρθρου 23 ν. 3500/2006
Στο άρθρο 23 του ν. 3500/2006 (Α’ 232) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στον τίτλο οι λέξεις «των εκπαιδευτικών» αντικαθίστανται από τις λέξεις «των επαγγελματιών» και β) οι παρ. 1 και 2 αντικαθίστανται, γ) προστίθεται παρ. 2Α και το άρθρο 23 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 23
Υποχρεώσεις των επαγγελματιών
- Παιδαγωγός, εκπαιδευτικός, μέλος του ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού ή του ειδικού βοηθητικού προσωπικού της πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κοινωνικός λειτουργός, επιμελητής προπονητής ή γιατρός που παρέχει τις υπηρεσίες του σε ανήλικο, ο οποίος κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του πληροφορείται ή διαπιστώνει με οποιονδήποτε τρόπο, ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος ανηλίκου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας, υποχρεούται να το αναφέρει αμελλητί στις αρμόδιες κατά τον νόμο αρχές. Την ίδια υποχρέωση έχει ιατρός που με βάση σοβαρά αντικειμενικά ευρήματα της ιατρικής εξέτασης διαπιστώνει ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος ενηλίκου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας.
- Τα πρόσωπα της παρ. 1, που προβαίνουν σε αναφορά εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας δεν εγκαλούνται, δεν ενάγονται, δεν διώκονται πειθαρχικά, δεν απολύονται, ούτε υφίστανται άλλου είδους κυρώσεις ή δυσμενή μεταχείριση, για το περιστατικό που ανέφεραν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, παρά μόνο εάν προέβησαν εν γνώσει τους σε αναληθή αναφορά.
2Α. Τα πρόσωπα της παρ. 1 καλούνται να εξετασθούν ως μάρτυρες κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο, μόνο αν το έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας δεν αποδεικνύεται με οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό μέσο.
- Οι διατάξεις του παρόντος εφαρμόζονται αναλόγως και για τα μέλη του προσωπικού και τους Προϊσταμένους των Κέντρων Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης (Κ.Ε.Σ.Υ.) του άρθρου 6 και της παρ. 3 του άρθρου 18 του ν. 4547/2018 (Α` 102).».
Άρθρο 99
Μέριμνα για τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας- Προσθήκη άρθρου 23Α στον ν. 3500/2006
Μετά το άρθρο 23 του ν. 3500/2006 (Α΄ 232) προστίθεται άρθρο 23 Α ως εξής:
«Άρθρο 23A
Ατομική αξιολόγηση των θυμάτων και διαχείριση του κινδύνου επανάληψης της βίας και δευτερογενούς θυματοποίησης
- Οι υπηρεσίες υποδοχής θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, όπως οι αστυνομικές αρχές, οι κοινωνικές υπηρεσίες, οι υπηρεσίες υγείας και οι εξειδικευμένες δομές για την υποστήριξη των γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, κατά τον λόγο αρμοδιότητάς τους και κατόπιν προηγούμενης ενημέρωσης και σύμφωνης γνώμης του θύματος, προβαίνουν σε:
α) ατομική αξιολόγηση του θύματος, με σκοπό την εκτίμηση του κινδύνου να υποστεί επανάληψη της βίας ή δευτερογενή θυματοποίηση και
β) διαχείριση του κινδύνου, με τον προσδιορισμό των κατάλληλων μέτρων άμεσης προστασίας του θύματος, προκειμένου να αποτραπούν η επανάληψη της βίας και η δευτερογενής θυματοποίηση.
- Η ατομική αξιολόγηση και διαχείριση του κινδύνου διενεργείται με τη συμμετοχή του θύματος, λαμβάνοντας κυρίως υπόψη:
α) τα προσωπικά χαρακτηριστικά του θύματος, όπως την ηλικία, τη φυλή, την θρησκεία, την εθνικότητα ή εθνοτική καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα ή τα χαρακτηριστικά φύλου ή την αναπηρία, το καθεστώς διαμονής ή κατοικία, τη σχέση συγγένειας και τον βαθμό οικονομικής ή άλλης εξάρτησης με τον δράστη, καθώς και το ιστορικό προηγούμενης θυματοποίησης,
β) τον βαθμό βλάβης του θύματος, το είδος, τη σοβαρότητα και τη συχνότητα της βίας.
γ) παράγοντες επικινδυνότητας ή υποτροπής της βίας, που συντρέχουν στο πρόσωπο του δράστη, όπως ιδίως απειλές για τη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα του θύματος, την κατοχή πυροβόλου όπλου, προηγούμενες καταδίκες για ενδοοικογενειακή βία, εξακολουθητική παρακολούθηση, εξαρτήσεις από αλκοόλ ή άλλες ουσίες, εκδήλωση βίας ή απειλών ενώπιον ανηλίκου,
δ) άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις που συντρέχουν είτε στο πρόσωπο του θύματος είτε στο πρόσωπο του δράστη.
- Οι διωκτικές, εισαγγελικές και δικαστικές αρχές, ενώπιον των οποίων εκκρεμεί υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας, όποτε κρίνεται αναγκαίο, ενημερώνουν και παραπέμπουν το θύμα, κατόπιν αίτησής του, σε κοινωνικές υπηρεσίες ή σε υπηρεσίες υγείας ή σε εξειδικευμένες δομές υποστήριξης γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, για τη διενέργεια ατομικής αξιολόγησης, με σκοπό να προσδιοριστούν τα κατάλληλα μέτρα άμεσης προστασίας του.
Η ατομική αξιολόγηση επικαιροποιείται καθ’ όλη τη διάρκεια της εκκρεμούς ποινικής διαδικασίας, αν ουσιωδώς μεταβάλλονται οι περιστάσεις που αποτέλεσαν τη βάση της.
- Στο πλαίσιο διαχείρισης του κινδύνου, για τον προσδιορισμό των κατάλληλων μέτρων για την προστασία του θύματος, η υπηρεσία υποδοχής συνεργάζεται με άλλες αρμόδιες, κατά περίπτωση, υπηρεσίες και αρχές και μπορεί να διαβιβάζει προς αυτές ή να λαμβάνει από αυτές τις αναγκαίες πληροφορίες, κατόπιν σύμφωνης γνώμης του θύματος.
- Ο τελικός προσδιορισμός και η λήψη των κατάλληλων μέτρων προστασίας του θύματος γίνονται με τη σύμφωνη γνώμη του.
- Με κοινή απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Εσωτερικών, Προστασίας του Πολίτη, Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Υγείας και Μετανάστευσης και Ασύλου καθορίζονται όλες οι αναγκαίες λεπτομέρειες και διαδικασίες σχετικά με τη μεθοδολογία και τον τρόπο συνεργασίας των υπηρεσιών και αρχών των προηγούμενων παραγράφων, καθώς και κάθε άλλο ζήτημα για την εφαρμογή του παρόντος.».
Η αποξένωση οφείλεται σε πλύση εγκεφάλου, συκοφαντική δυσφήμιση και δικομανία δικηγόρων και εισαγγελέων και γονέων που προβάλουν τον εαυτό τους.
Για μια ακόμη φορά βλέπουμε ότι δεν υπάρχει πρόβλεψη για την καταπολέμηση της ΓΟΝΕΪΚΉΣ ΑΠΟΞΈΝΩΣΗΣ.
Επίσης δεν προβλέπεται ποινή για όσες και όσους καταγγέλουν ΨΕΥΔΏΣ βιασμούς εις βάρος τους.
Είναι επειδή και στις δυο πιο πάνω περιπτώσεις οι θύτες και τα θύματα παράλληλα ανήκουν με συντριπτική πλειοψηφία σε συγκεκριμένο φύλο; Σας παρακαλούμε, μη συνεχίσετε να αγνοείτε τα παιδιά που έχουν χάσει τους μπαμπάδες τους εξαιτίας της ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΙΚΉΣ και ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΉΣ συμπεριφοράς των πρώην συζύγων τους, απέναντι στα ίδια τους τα παιδιά. Μη συνεχίσετε να αγνοείτε άνδρες θύματα κακόβουλων, ψευδών καταγγελιών εις βάρος τους για βιασμό ή κακοποίηση.
Σας παρακαλούμε, προχωρήστε άμεσα στην ποινικοποίηση της ΓΟΝΕΪΚΉΣ ΑΠΟΞΈΝΩΣΗΣ
ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ):
ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών: «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ.: «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης. Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.
Άρθρο 99 (Προσθήκη 23Α)
Αντισυνταγματική διάκριση στα φύλα για την ενδοοικογενειακή βία. Οι δομές αφορούν μόνο γυναίκες. Θα πρέπει οι δομές να δέχονται και γυναίκες και παιδιά και άντρες. Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ
Η βία πρέπει να καταδικάζεται από όπου και αν προέρχεται και να προστατεύονται όλοι (γυναίκες, άνδρες, παιδιά).
Η ενδοοικογενειακη βια είναι απαράδεκτο να συνδέεται μόνο με τη βία κατά των γυναικών. κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτου φύλου και ηλικίας θα πρέπει να προστατεύεται εξίσου από ένα σύγχρονο νομικό πλαίσιο που δε θα κάνει διακρίσεις. Όπως είναι προφανές και από την έρευνα που διεξάγει το χαμόγελο του παιδιού https://www.hamogelo.gr/media/uploads_file/2022/07/11/p1g7mbl2ftuo2l1f1t7l1e9e1uauq.pdf?fbclid=IwAR2B8O4XFJ5JOXZtBLyl4sFxrr4braPndnLsrVvqHgj7R_Ju_hNFxY6piSI
το γυναικείο φύλο κατέχει την πρωτιά στην ενδοοικογενειακή βια προς το παιδι, ενώ οι ψευδείς καταγγελίες κατά του αντρικού φύλου με βάση τα στοιχεία της Ελληνικής αστυνομίας αγγίζουν το 50%, χωρίς να προβλέπεται τιμωρία αρκετή να αναχαιτίσει τέτοια φαινόμενα.
https://www.in.gr/2022/06/10/greece/fake-kataggelies-gia-kakopoiiseis-ti-lene-oi-astynomikoi-gia-fainomeno/
Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να προασπίζονται πρωτίστως τα δικαιώματα του παιδιού με βάση τα οποία θεσπίστηκε και ο νόμος 4800/2021. Σε περίπτωση διαζυγίου είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί η θεμελιώδης συναισθηματική σχέση με τον άλλο γονέα καθώς και με την οικογένειά του παππούδες, γιαγιάδες κλπ. Η εκούσια διάρρηξη της σχέσης αυτής αποτελεί μέγιστη κακοποίηση στη ζωή του παιδιού αν αναλογιστεί κανείς πόσο άσχημο είναι να χάνει κάποιος από τη ζωή του δικούς του ανθρώπους με τους οποίους υπάρχει αμοιβαία αγάπη και στοργή εφ όρου ζωής.
Άρθρο 86 Να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα, η κάθε μορφή διάρρηξης τέκνου – γονέα. Η διαρρηξη των σχέσεων τέκνου-γονέα ειναι μια μορφή βαρύτατης ψυχικής κακοποίησης και αποκοπής από τον ενα του γονέα, που συνήθως ειναι ο πατέρας και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα, εναρμονιζόμενο απόλυτα με το αρθρο 1532 του ΑΚ το οποίο ορίζει οτι μπορεί να εχει ως συνέπεια τήν αφαιρεση της γονικής μέριμνας από τον γονέα που προκαλεί την διαρρηξη με διάφορες μεθοδευσεις.
Άρθρο 98 Να αποσυρθεί το ακαταδίωκτο των ειδικών ψυχικής υγείας, όταν γνωματεύουν ψευδής καταγγελίεςΝα σταματήσουν αμεσα να γίνονται δεκτές οι γνωματεύσεις για παιδια «ειδικών ψυχικής υγείας» ΙΔΙΩΤΩΝ , οι οποίοι πολλές φορές γνωματεύουν ιδιοτελώς, χωρις την συναινεση του ετερου γονέα (1519 ΑΚ) και πολλές φορές χωρίς να εχουν δει καν το παιδί. Η μεθοδευση αυτή θα σταματήσει μονο οταν συναινουν και οι δύο γονείς, ή κατόπιν εντολής δικαστικής αρχής και να διενεργηθεί η εξεταση απο Δημόσιο Φορέα.
Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΣΥΝΙΣΤΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ.
Είναι η πιο κλασική αντιμετώπιση από τον γονέα που νιώθει ότι έχει όλη τη δύναμη, λόγω του νομικού μας συστήματος και των αποφάσεων που διαχρονικά παίρνονται υπέρ του (συνήθως της μητέρας), έναντι του έτερου γονέα, προωθώντας συναισθηματικά το τέκνο στην απομάκρυνση του από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα και οι εκθέσεις από ειδικούς ψυχολόγους που αναφέρονται σε αποξένωση του ενός γονέα δεν υποχρεώνουν το νομικό μας σύστημα να αποφασίσει κατά αυτής της κατάστασης. Δηλαδή αποφάσεις βγαίνουν από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι ειδικοί για αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και παράλληλα οι εκθέσεις των ειδικών δεν λαμβάνονται υπόψη με κάποια αυξημένη υποχρεωτικότητα όσον αφορά στις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί αυτή η γονεϊκή αποξένωση προέρχεται μέσα από καταγραφές ηχητικές ή ενδεχομένως και βίντεο στοιχεία όμως που δεν μπορούν να περιληφθούν σαν αποδεικτικά σε μία ενδεχομένως δίκη προκειμένου να αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε ο νόμος να περιλαμβάνει προκειμένου να αποδειχθούν τέτοιες συμπεριφορές ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΣΤΟΙΧΕΙΟ μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη τέτοιου ενδεχόμενου. Επιτέλους πριν ένα δικαστήριο αποφασίσει να δώσει επιμέλεια στον οποιονδήποτε από τους δύο γονείς θα πρέπει να έχει γίνει έλεγχος και στους δύο από ειδικούς προκειμένου να φανεί αν μπορούν να ασκήσουν επιμέλεια και αν κριθούν ικανοί να συνεκτιμηθούν οι υπόλοιποι παράγοντες οι οποίοι θα προσδώσουν στον ένα από τους δύο εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να προκριθεί να ασκήσει την επιμέλεια έναντι του άλλου.
Η βία δεν έχει φύλο. Κακοποιητές μπορεί να υπάρχουν και από τα δύο φύλα.
Αυτό που βλέπουμε είναι μισανδρια. Δεν υπάρχουν δομές για άντρες μετά απο μια ενδοοικογενειακή βία και είναι ο πρώτος που θα πετάξουν απο την οικογενειακή εστία και ας μην έχει κάνει τίποτα.
Τα ελληνικά δικαστήρια μεροληπτούν πάντα υπέρ της γυναίκας και αυτό αντιβαίνει στην αρχή της ισότητας. Οι δικαστικές αποφάσεις είναι απάνθρωπες, ρατσιστικές και αντισυνταγματικές. Πως να προλάβεις να χτίσεις σχέση με το παιδί σου με τα εξευτελιστικά δίωρα-τρίωρα επικοινωνίας που δίνουν οι εγκληματίες δικαστές; Είναι κακοποιητές ανηλίκων και δολοφόνοι ψυχών. Παραβιάζουν οι ίδιοι δικαστες το σύνταγμα και τους νόμους του κράτους, με μόνο σκοπό την ευημερία του κλάδου τους, επειδή από τα αστικά δικαστήρια ζουν οι περισσότεροι δικηγόροι εις βάρος των πατεράδων. Άραγε στα δικά τους παιδιά θα τους άρεσε να έχουν την ίδια τύχη με τα δικά μας; Δε φοβούνται τη θεία δίκη; Είναι τα δικά μας παιδιά κατώτερα από τα δικά τους και βγάζουν αυτές τις απάνθρωπες αποφάσεις αποξένωσης από τους πατεράδες τους;
Αυτές οι αποφάσεις ελάχιστης επικοινωνίας τέκνου-πατέρα είναι εξευτελιστικές για την ανθρώπινη ύπαρξη των παιδιών μας. Ακόμα όμως και αυτές οι ελάχιστες ώρες επικοινωνίας, πάλι δεν τηρούνται από τις επίσης απάνθρωπες «μητέρες» που στερούν από το παιδί τους τον ιερό δεσμό με τον πατέρα του. Μετέπειτα, όταν μετά από χρόνια γίνουν οι δίκες παραβίασης επικοινωνίας, οι ίδιοι εγκληματίες δικαστές-δικηγόροι αθωώνουν τις μητέρες που παραβιάζουν την επικοινωνία πατέρα-τέκνου. Το κράτος σε όλη αυτή την εγκληματική δικαστική σπείρα κακοποίησης ανηλίκων όχι μόνο κωφεύει, αλλά έρχεται να επισφραγίσει με απάνθρωπες τροποποιήσεις, επειδή αποφέρει τεράστια κέρδη στους δικηγόρους. Ποιος θα πηγαινε σε δικηγόρο αν αμέσως μετά το χωρισμό τα παιδιά είχαν εξίσου και τους δύο γονείς; Ειναι πολλά τα λεφτά, Άρη…
Οι αποφάσεις δεν τηρούνται και δεν εφαρμόζονται. Μετά απο ένα περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας με ψευδείς κατηγορίες επέρχεται η γονεϊκή αποξενωση συνήθως των παιδιών και κυρίως κατά του ΠΑΤΕΡΑ και ο λόγος είναι ότι για να τελεσιδικισει ένα δικαστήριο απαιτούνται τουλάχιστον 6-7 χρόνια. Μετά το παιδί σου δεν θελει ποια να σου μιλάει. Είσαι ξένος για αυτό.
ΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΙΜΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΨΕΥΔΕΙΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ. ΕΠΙΣΠΕΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ. ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΕΡΕΣ!
Πρέπει να συμπεριληφθεί ως αδίκημα που εντάσσεται στο πλαίσιο ενδοοικογενειακής βίας, η διάρρηξη σχέσεων με τον γονέα που είτε συνασκεί την επιμέλεια, είτε διατηρεί δικαίωμα επικοινωνίας, ώστε το ποινικό σκέλος να εναρμονιστεί πληρως με το άρθρο 1532 του ΑΚ που ορίζει πως σε αυτή την περίπτωση αφαιρείται η γονική μέριμνα. Η γονική μέριμνα αφαιρείται ακριβώς επειδή συντελέστηκε έγκλημα στην ψυχολογία.του παιδιού πρωτίστως και του ετέρου γονέα δευτερευόντως. Είναι αδύνατον να είναι εφικτή η ανώτατη τιμωρία σε γονέα κατά τον Αστικο κώδικα που είναι η αφαίρεση γονικής μέριμνας όμως αυτή να μην έχει ουδεμία ποινική αναφορά και τιμωρία στον Ποινικό κώδικα.
Την πλειοψηφία στην γονική αποξένωση αποτελούν οι πατεράδες και είναι τραγικό να μην μπορούν να δούν τα παιδιά τους εξ αιτίας της ατιμωρησίας απο σωρεία παραβιάσεων δικαστικών αποφάσεων από τις αποξενώτριες μητέρες
Απαιτείται άμεση εναρμόνιση με το άρθρο 6 του ν.3500/2006 ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το τεράστιο πρόβλημα της διάρρηξης των σχέσεων τέκνου με τον γονέα που δεν διαμένει ή συνασκεί συνεπιμέλεια, το οποίο συνιστά βαριά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού (πολλές φορές μη αναστρέψιμη) και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, η οποία κατά το 1532 ΑΚ επισύρει αφαίρεση της γονικής μέριμνας. Πως είναι δυνατόν να προβλέπεται στον Αστικό Κώδικα μην προβλέπεται στον Ποινικό Κώδικα;
Εναρμόνιση του άρθρου 6 του ν.3500/2006 με το άρθρο 1532 ΑΚ περι ενδοοικογενειακής βίας ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η διάρρηξη των σχέσεων γονέα-τέκνου η οποία δημιουργείται με διάφορες μεθοδεύσεις από τον έτερο γονέα, (Ψευδείς καταγγελίες, δημιουργία τεχνητών εντάσεων, δημιουργία του συνδρόμου γονεϊκής αποξένωσης, δημιουργία πλαστών αναμνήσεων), κακοποιώντας ψυχολογικά το τέκνο. Η διάρρηξη των σχέσεων τέκνου-γονέα είναι μια μορφή βαρύτατης ψυχικής κακοποίησης (πολλές φορές ανεπανόρθωτη) και αποκοπής από τον ένα του γονέα, που συνήθως είναι ο πατέρας και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα, εναρμονιζόμενο απόλυτα με το άρθρο 1532 του ΑΚ το οποίο ορίζει ότι μπορεί να έχει ως συνέπεια την αφαίρεση της γονικής μέριμνας από τον γονέα που προκαλεί την διάρρηξη με διάφορες μεθοδεύσεις.
Να καταργηθούν ως αντισυνταγματικές οι παρ.1 και 3 καθώς αναφέρονται μόνο σε «εξειδικευμένες δομές υποστήριξης γυναικών», χωρίς καμμία αναφορά στους άνδρες και τα παιδιά, λες και η ενδοοικογενειακή βία ασκείται μόνο απο άνδρες, ενώ υπάρχουν καταγεγραμμένα και δημοσιευμένα πάρα πολλά περιστατικά βίας για το αντίθετο.
Επίσης τα αποτελέσματα της έρευνας του Χαμόγελου του Παιδιού δινουν 3πλάσιο νούμερο ( 203 γυναικες, 68 άνδρες) κακοποίησης παιδιών απο μητέρες όπως και το τραγικό φαινόμενο των αυτοκτονιών των ανδρών που αγγίζουν το 78% ενάντι 22% των γυναικών. Παρόμοια στοιχεία που δείχνουν δραματικά μεγαλύτερη κακοποίηση τεκνων από μητέρες, σε σχέση με τους πατέρες, έχουν καταγραφεί και σε έκθεση του Υπουργείου Δικαιοσύνης του Ηνωμένου βασιλείου. Τα παραπάνω συνιστούν εξώφθαλμη και ρατσιστική ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΦΥΛΩΝ (άρθρο 4 του Συντάγματος) και πρέπει οπωσδήποτε να αφαιρεθούν γιατί Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.Γιατί αυτή η αντισυνταγματική διάκριση στα φύλα για την ενδοοικογενειακή βία;Γιατί δεν προβλέπονται δομές και για άνδρες – πατεράδες;
Αναρωτηθήκατε ποτέ που πηγαίνουν οταν βρίσκονται διωγμένοι,πολλές φορές κακοποιημένοι και χωρίς τα παιδιά τους, απο την οικία τους αφού τον χωρισμό κατά 70% τον επιδιώκει το αλλο φύλο; Η κακοποίηση προκαλείται και απο τα 2 φύλα και τα περιστατικά κακοποίησης ανδρων είναι πάμπολλα τα οποία ανακοινώνονται μεν αλλά περνούν στα ψιλά δε, προφανώς σκόπιμα λόγω των στερεότυπων ότι ο ο άνδρας-πατέρας μπορεί να είναι μόνο κακοποιητής. Οι άντρες – πατεράδες έχουν και εκείνοι ανάγκη απο φιλοξενία και ψυχολογική στήριξη και κυρίως έχουν ανάγκη απο δικαιοσύνη και πραγματική ισότητα.
Να φτιαχτούν δομές και για τους άνδρες- πατεράδες στις οποίες θα μπορούν να έχουν μαζί και τα παιδιά και οχι μόνο για γυναικες γιατί μετα από ένα επεισόδιο ενδοοικογενειακής βίας ή απο εναν χωρισμό μπορεί να βγαίνουν λαβωμένοι και πολλές φορές κακοποιημένοι και οι άντρες.
Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.Να σταματήσουν άμεσα να γίνονται δεκτές οι γνωματεύσεις για παιδιά «ειδικών ψυχικής υγείας» ΙΔΙΩΤΩΝ , οι οποίοι πολλές φορές γνωματεύουν ιδιοτελώς, χωρις την συναίνεση του έτερου γονέα (1519 ΑΚ) και πολλές φορές χωρίς να έχουν δει καν το παιδί. Η μεθόδευση αυτή θα σταματήσει μόνο οταν συναινούν και οι δύο γονείς, ή κατόπιν εντολής δικαστικής αρχής και να διενεργηθεί η εξέταση απο Δημόσιο Φορέα ή από ειδικό ψυχικής υγείας διορισμένο από την δικαστική αρχή.Να καταργηθεί η τροποποίηση του άρθρου 169Α του ΠΚ παρ.3 που επιτρέπει σε κάποιον συγγενή (συνήθως της πεθεράς) να παραβιάζει δικαστικές αποφάσεις για λογαριασμό του γονέα, ως απαράδεκτη!!!
η GREVIO στην πρόσφατη Έκθεση της για την Ελλάδα, “ενθαρρύνει έντονα τις ελληνικές αρχές να εντείνουν τις διαβουλεύσεις με ένα φάσμα οργανώσεων για τα δικαιώματα των γυναικών, προκειμένου να συμπεριληφθούν οι απόψεις και οι εμπειρίες τους στο σχεδιασμό νόμων, πολιτικών και μέτρων για την πρόληψη και την καταπολέμηση όλων των μορφών βίας κατά των γυναικών. Οι αρχές θα πρέπει να αναγνωρίσουν πλήρως την αξία και την εμπειρογνωμοσύνη που προσφέρουν μέσω της έμφυλης προσέγγισης της βίας κατά των γυναικών με επίκεντρο τα δικαιώματα και τις ανάγκες των θυμάτων”. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης δεν προχώρησε σε κανέναν διάλογο με τις γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις παρά τις συστηματικές προσπάθειες των οργανώσεων με αίτημα τον διάλογο με τον Υπουργό και γραπτώς υποβληθέν και με αλλεπάλληλα τηλέφωνα εις τα οποία δεν λαμβάναμε καμία απάντηση.
ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΙΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ-ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ-ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ.
ΜΕΡΙΚΈΣ ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΊΑ.
-Είναι γνωστές σε όλους, – και στους κρατικούς φορείς -, εκατοντάδες μελέτες από επίσημους ανά τον κόσμο κυβερνητικούς φορείς, που δείχνουν ότι η ενδοοικογενειακή βία είναι ΤΟΥΛΆΧΙΣΤΟΝ ισόποση μεταξύ των δύο φύλων. Γιατί τις αγνοεί ο νομοθέτης; Γιατί η κοινωνία συνεχίζει τον μύθο της «έμφυλης βίας» που αφορά σχεδόν αποκλειστικά τις γυναίκες;
-Είναι γνωστό σε όλους, – και στους κρατικούς φορείς -, το πόσο εργαλειοποιούνται τα παιδιά από τις μητέρες, με σκοπό την εκδίκηση/εκμετάλλευση/αποξένωση του πατέρα. Γιατί το αγνοεί ο νομοθέτης;
-Είναι γνωστό σε όλους μας – και στους κρατικούς φορείς -, ότι τα ποσοστά βίας απέναντι στα παιδιά είναι πολύ μεγαλύτερα στις μητέρες απ’ό,τι στους πατεράδες. Τα στατιστικά του Χαμόγελου του παιδιού είναι κατατοπιστικότατα. Γιατί το αγνοεί αυτό ο νομοθέτης;
-Είναι γνωστό σε όλους μας, – και στους κρατικούς φορείς -, ότι γύρω μας υπάρχουν χιλιάδες αποξενωμένοι πατεράδες, δυστυχισμένοι που δεν βλέπουν τα παιδιά τους παρά μόνο πληρώνουν, με ένα δικαστικό σύστημα που ευνοεί – και εδώ – τις γυναίκες. Γιατί το αγνοεί ο νομοθέτης;
– Είναι γνωστό σε όλους μας – και στους κρατικούς φορείς -, έχει βουήξει ο τόπος αλλά όλοι κωφεύουν, για «βιομηχανίες ψευδών καταγγελιών» από τις αδίστακτες μητέρες, οι οποίες προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα ευτελή συμφέροντά τους, δε διστάζουν να σπιλώνουν υπολήψεις αθώων ανδρών, και να τους σέρνουν στα δικαστήρια με σκοπό να τους κλείσουν φυλακή και να τους καταστρέψουν. Γιατί το αγνοεί αυτό ο νομοθέτης;
– Είναι γνωστή επίσης σε όλους – και στους κρατικούς φορείς -, η ατιμωρησία που απολαμβάνουν οι γυναίκες για τις ψευδείς καταγγελίες, ως ένα ακόμη από τα χιλιάδες περισσότερα προνόμια που έχουν εις βάρος του άντρα στην σύγχρονη φεμινιστική γυναικοκεντρική κοινωνία. Ενώ θα έπρεπε να τιμωρούνται παραδειγματικά. Γιατί το αγνοεί ο νομοθέτης;
-Είναι γνωστό σε όλους μας, – και στους κρατικούς φορείς -, το ότι πολλοί πατεράδες φτάνοντας στην απόγνωση με όλα τα παραπάνω, επιχειρούν να αυτοκτονήσουν, και μερικοί δυστυχώς το καταφέρνουν. Γιατί το αγνοεί ο νομοθέτης;
– Είναι γνωστό σε όλους μας – και στους κρατικούς φορείς -, ότι ο άνδρας γενικότερα αντιμετωπίζεται ως πολίτης τρίτης κατηγορίας από την κοινωνία: δίνεται βαρύτατη έκταση σε οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο έγκλημα εις βάρος των γυναικών, ενώ αποκρύπτονται συστηματικά από τα Μέσα και την δημοσιότητα τα αντίστοιχα εγκλήματα εις βάρος των ανδρών. Γιατί το αγνοεί αυτό ο νομοθέτης;
-Και δεν είναι μόνο τα εγκλήματα: το σύνολο του μαρτυρίου του άντρα, όπου πρωτοστατεί στις αυτοκτονίες, στους θανάτους εξαιτίας επικίνδυνων επαγγελμάτων, στους άστεγους, στις χιλιάδες ψευδείς καταγγελίες από γυναίκες που θέλουν να τον καταστρέψουν και να τον εκμεταλλευτούν ποικιλοτρόπως, και πόσα ακόμη, αποκρύπτεται συστηματικά, ή περνάει στα «ψιλά γράμματα». Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο όταν κάποιος στον δρόμο ρίξει ένα βλέμμα σε κάποιαν, οπότε «την παρενόχλησε/κακοποίησε/βίασε», ή ό,τι άλλο φανταστεί να δηλώσει ψευδώς. Εκεί γίνεται πρωτοσέλιδο για μέρες και όλοι αναθεματίζουν την «πατριαρχία». Γιατί αγνοεί ο νομοθέτης αυτή την υποκρισία, αυτά τα δύο μέτρα και σταθμά;
-Είναι γνωστό σε όλους μας – και στους κρατικούς φορείς -, ότι ενώ υπάρχουν δεκάδες δομές υποστήριξης και αρωγής για την γυναίκα, δεν υπάρχει ΟΎΤΕ ΜΊΑ για τον άνδρα. Πού θα απευθυνθεί ο άνδρας που σηκώνει τέτοια απίστευτα βάρη στην ζωή του αν συνεχίσει να τον αγνοεί ο νομοθέτης;
-Είχαμε εδώ μέσα μέχρι και βαρύτατη επώνυμη καταγγελία, ότι σε ένα, προσέξτε, ΣΕ ΈΝΑ, νοσοκομείο μίας ΜΙΚΡΉΣ επαρχιακής πόλης, έλαβαν χώρα 1302 αιτήσεις από γυναίκες προς τον διευθυντή, να τους δοθούν ψευδείς γνωματεύσεις για να εμποδίσουν την επικοινωνία με τον πατέρα! Φανταστείτε τι συμβαίνει στο σύνολο της επικράτειας! Θα επιληφθεί δικαστικός του θέματος;
ΩΣ ΠΌΤΕ Ή ΚΟΙΝΩΝΊΑ ΜΑΣ ΘΑ ΥΠΟΤΆΣΣΕΤΑΙ ΣΤΑ ΨΕΎΔΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΆΛΟΓΕΣ ΑΠΑΙΤΉΣΕΙΣ ΤΟΥ ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΎ; ΩΣ ΠΌΤΕ Ο ΆΝΔΡΑΣ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΕΊ ΤΟ ΧΡΉΣΙΜΟ ΚΟΡΌΙΔΟ, ΤΟΝ ΑΠΟΔΙΟΠΟΜΠΑΊΟ ΤΡΆΓΟ ΤΟΥ ΣΥΣΤΉΜΑΤΟΣ, ΤΟΝ ΤΡΊΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΊΑΣ ΠΟΛΊΤΗ; ΩΣ ΠΌΤΕ ΘΑ ΑΓΝΟΕΊ ΌΛΑ ΑΥΤΆ Ο ΝΟΜΟΘΈΤΗΣ;
ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ αρθρο 98
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ αμεσα το ακαταδίωκτο των «Ειδικων Ψυχικής Υγείας» συμπερολαμβανομένων και των ψυχιάτρων, διότι ειναι πλήθος τά περιστατικά ψευδών και πληρωμένων γνωματεύσεων, παρά μόνο αν εχουν επιληφθεί κατόπιν εντολής Δικαστικής Αρχής.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 86
Η παρεμπόδιση της σχέσης παιδιού-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) σε περιπτώσεις χωρισμένων ζευγαριών αποτελεί πλέον μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας και συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό. Η αποξένωση του παιδιού από τον γονέα (κυρίως τον πατέρα) συνιστά ενδοοικογενειακη βία, πρέπει να νομοθετηθεί και να τιμωρείται αναλόγως.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 99. Προσθήκη 23Α στον ν.3500/2006
Αυτή η προσθήκη, αντίκειται σε κάθε εννοια δικαίου και ισότητας, δηλώνει οτι η ενδοοικογενειακή βία εχει ως θύματα ΜΟΝΟ γυναικες και ΠΟΤΕ ανδρες εξ ου και καμμία αναφορά σε ανδρικές δομές.Ωστόσο, έρευνες αποδεικνύουν ότι τα περισσότερα θύματα είναι άνδρες.
Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ !
Η βία πρέπει να καταδικάζεται απο όπου και αν προέρχεται και να προστατεύονται οχι μονο οι γυναικες αλλα και οι ανδρες και ΚΥΡΙΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ. Οι βίαιες επιθέσεις των γυναικων πρός τους ανδρες αυξάνονται ολοταχώς..
Το παρόν άρθρο του νομοσχεδίου ενισχύει την εμφυλη διάκριση και οδηγεί σε διχασμό.
Είναι άκρως
Αντισυνταγματικό, απαξιωτικό και προσβλητικό για το ανδρικό φύλο !
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ ΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ.
Η γονική αποξένωση θεωρείται μια μορφή ναρκισσισμού. Πρέπει να ποινικοποιηθεί.
Ένας γονέας που αποξενώνει το παιδί του από τον άλλο γονιό συχνά εμφανίζει ναρκισσιστικές ή οριακές τάσεις. Είναι δυνατόν ο ένας γονέας να μην αφήνει τον άλλο να επικοινωνεί με το παιδί του; Σίγουρα κάποια διαταραχή προσωπικότητας θα έχει και μάλιστα σε επικινδυνο βαθμό
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 99. Προσθήκη 23Α στον ν.3500/2006
Η προσθήκη υπονοεί οτι η ενδοοικογενειακή βία εχει ως θύματα μόνο γυναικες και οχι ανδρες αφού δεν υπάρχει καμμία αναφορά σε ανδρικές δομές.
Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ!
Η βία πρέπει να καταδικάζεται απο όπου και αν προέρχεται και να προστατεύονται οχι μονο οι γυναικες αλλα και οι ανδρες και τα παιδιά. Οι βίαιες επιθέσεις των γυναικων πρός τους ανδρες αυξάνονται συνεχώς.
ΟΧΙ σε άρθρα του νομοσχεδίου που ενισχύουν την εμφυλη διάκριση
ΟΧΙ σε διχαστικές τακτικές.
Αντισυνταγματικό, απαξιωτικό και προσβλητικό για το ανδρικό φύλο!
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ ΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 86
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ αρθρο 98
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ αμεσα το ακαταδίωκτο των «Ειδικων Ψυχικής Υγείας» συμπερολαμβανομένων και των ψυχιάτρων. Ειναι πλήθος τά περιστατικά ψευδών και πληρωμένων γνωματεύσεων.
Η Γονεική αποξένωση είναι έγκλημα
Η ψυχολογική βλάβη σε ένα παιδί που εκπαιδεύεται από τον έναν γονέα να απορρίπτει έναν άλλο γονέα έχει σοβαρές και βαθιές αρνητικές επιπτώσεις στην ικανότητα αυτού του παιδιού να σχηματίσει οποιοδήποτε είδος υγιούς οικείου δεσμού στην ενήλικη ζωή.
Προφανώς, είναι σημαντικό να διακόψουμε τη διαδικασία αποξένωσης κατά την παιδική ηλικία απομακρύνοντας το παιδί από τον αποξενωμένο γονέα και επιβραβεύοντας το παιδί για συμπεριφορές που ενισχύουν την προσκόλληση προς τον απορριφθέντα γονέα, πριν να είναι πολύ αργά.
Αφαιρέστε την επιμέλεια από τις μητέρες (ή τους πατέρες) που προκαλούν γονεική αποξένωση, πριν να είναι πολύ αργά!
Σας παρακαλούμε νομοθετήσετε τη γονεική αποξένωση. Είναι παιδική κακοποίηση.
Σε ένα αισιόδοξο σενάριο, καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, η αποξένωση θα μπορούσε να αντιστραφεί με την κατάλληλη ψυχολογική φροντίδα. Ωστόσο, δε θα λειτουργήσει εάν ο αποξενωμένος γονέας δεν αρχίσει να συμμετέχει ενεργά στην ανατροφή με την απόκτηση της επιμέλειας του παιδιού. Ο γονέας που προκαλεί την αποξένωση (συνήθως η μητέρα) πρέπει να απομακρυνθεί όσο το δυνατόν περισσότερο από τη ζωή του παιδιού για να μπορέσει να αντιστραφεί η αποξένωση του παιδιού.
Κακοποιητικές μητέρες: Η ανείπωτη πλευρά της ενδοοικογενειακής βίας.
Σας παρακαλούμε δείτε και αυτή την πλευρά και κάνετε ότι μπορείτε για να τη σταματήσετε. Τα νομοσχέδια που έχετε συντάξει δεν τη λαμβάνουν καθόλου υπόψη, με αποτέλεσμα να κακοποιούνται καθημερινά χιλιάδες παιδιά και η δικαιοσύνη, με τις δικές σας ευλογίες, να ακολουθεί ακόμη την πρακτική της ανάθεσης αποκλειστικής επιμέλειας στη μητέρα για την ανατροφή των παιδιων.Σταματήστε τη μητρική κακοποιητική πλευρά που αφορά σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Σταματήστε να κωφεύετε! Σταματήστε τη γονική αποξένωση! Δημιουργήστε δομές που αφορούν όλους τους ανθρώπους και τα παιδιά και όχι μόνο γυναίκες. Τιμωρήστε όποιο γνωρίζει για κακοποίηση τέκνου και δε μιλάει. Σταματήστε τους δικαστές που δίνουν ακόμη αποκλειστική επιμέλεια σε μητέρες. Σταματήστε όποιο θεωρεί τους πατέρες ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας για την ανατροφή των παιδιών. Σταματήστε τους δικαστες που λένε ότι οι μητέρες έχουν βιοκοινωνική υπεροχή, γιατί απλά δεν ισχύει κάτι τέτοιο ούτε επιστημονικά ούτε ηθικά.
Οι γυναίκες είναι στατιστικά πιο πιθανό να βλάψουν τα παιδιά τους, μέσω της σκληρότητας ή της παραμέλησης.
Αυτό εμφανίζεται σε έκθεση του Υπουργείου Δικαιοσύνης του Ηνωμένου Βασιλείου όπου αναφέρεται ότι η σκληρότητα ή η παραμέληση παιδιών αντιπροσωπεύει περίπου το 13% των εγκλημάτων «βίας κατά του ατόμου» που διαπράττονται από γυναίκες και το 1% περίπου της ίδιας κατηγορίας εγκλημάτων που διαπράττονται από άνδρες. Το Χαμόγελο του Παιδιού, επίσης, έχει καταγράψει τριπλάσιο ποσοστό κακοποίησης παιδιών από μητέρες, σε σχέση με πατέρες.
Παρά τα παραπάνω, δεν υπάρχει καμία δομή για τα παιδιά ή για τους πατέρες. Υπάρχει μόνο για τις γυναίκες!! Πως είναι δυνατόν στα νομοσχέδια που γράφετε να εμφανίζεται έμφυλη διάκριση υπέρ των γυναικών; Πως επιτρέπετε να γίνεται αυτό; Είναι μία ρατσιστική και αντισυνταγματική πρακτική που έχει οδηγήσει σε δυστυχισμενα και κακοποιημένα, από τις μητέρες τους, παιδιά.
Άρθρο 99. Προσθήκη 23Α στον ν.3500/2006
Η βία δεν έχει φύλο
Η απλή παρατήρηση της πραγματικότητας αποκαλύπτει μια τελείως διαφορετική εικόνα της θηλυκότητας/μητρότητας και στοιχεία απόκλισης 180 μοιρών από το καθησυχαστικό γλυκό-μητρικό στερεότυπο (που λέει ότι μία μητέρα δεν είναι ποτέ κακοποιητική, αλλά πάντα γλυκιά και τρυφερή, ενώ τοποθετεί υπεύθυνο για οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης τον πατέρα). Η συσχέτιση μεταξύ μητέρων και βίας εμφανίζεται σε μια αυξανόμενη ποικιλία αναφορών στα μέσα ενημέρωσης. Εκτός από τα «παραδοσιακά» σενάρια, όπου οι γυναίκες τοποθετούνται στο τέλος επεισοδίων επιθετικότητας (οικογενειακές κακοποιήσεις, παρενοχλήσεις, σεξουαλικά εγκλήματα, ακόμη και δολοφονίες), τα πολλά καθημερινά περιστατικά γυναικείας βίας διεκδικούν μια ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΡΙΑ. Δηλαδή, η γυναίκα —συχνά μητέρα— πολλές φορές είναι η ίδια υπεύθυνη για την πρόκληση βλάβης και την κακοποίηση παιδιών και αντρών-συνήθως πατέρων.
Μια παρόμοια άρθρωση αυτής της πτυχής της γυναικείας συμπεριφοράς βρίσκεται στην ιστορική γραφή και στις τηλεοπτικές αφηγήσεις. Αληθινές ιστορίες με χαρακτήρες «μητέρων που βλάπτουν» – μέσω μορφών κακοποίησης ή παραμέλησης που πηγαίνουν από ήσσονος σημασίας σε σοβαρές – αντανακλούν την αυξανόμενη κοινή ανησυχία για δυναμικές ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΗΣ συμπεριφοράς που θεωρούνται παγκοσμίως ως μη καταγεγραμμένες, όμως, είναι δυσλειτουργικές και βαθιά ανησυχητικές που, δυστυχώς, δε λαμβάνουν την πρέπουσα σημασία από τις κυβερνητικές πρακτικές εξαιτίας των «φεμιστικών» οργανώσεων που όχι μόνο έχουν παρωπίδες, αλλά επιμένουν στο να αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη, μάλιστα χρησιποιώντας κρατικά κονδύλια με σκοπό να εμφανίσουν τους άντρες-πατέρες ως κακοποιητές. Εμφανίζουν παντού τους άντρες ως κακοποιητές, αποσιωπώντας με δόλο οποιοδήποτε περιστατικό αφορά γυνακεία βία έναντι παιδιού ή άντρα. Σε διαφημίσεις/εκδηλώσεις/προγράμματα που πληρώνονται είτε από την εκάστοτε κυβέρνηση είτε από την ευρωπαική ένωση, αναφέρουν ευθαρσώς ότι μονο οι άντρες μπορεί να είναι κακοποιητικοί, ενώ οι γυναίκες είναι πάντα θύματα βίας των αντρών, κωφεύοντας με δόλο σε οποιαδήποτε άλλη λογική φωνή που αναφέρει τις στατιστικές μελέτες λέγοντας ότι Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.
Οι γυναίκες παροτρύνουν τον κόσμο (με κρατικά χρήματα) να αγοράζει προιόντα για να στηρίξει τις κακοποιημένες γυναίκες (για κακοποιημένους άντρες, φυσικά, ούτε λόγος αφού δεν υπάρχει ούτε μία δομή για να τους υποστηρίζει, ενώ δεν καταγράφονται καν τα στατιστικά κακοποίησης αντρών σαν να μην υπάρχουν), να ψηφίζει γυναίκες (απλά και μόνο επειδή είναι γυναίκες), να υπάρχει ποσόστοση στην εργασία (δε θα επιλέγεται ο καλύτερος, αλλά θα επιλέγεται γυναίκα), να μην πηγαίνουν οι γυναίκες στο στρατό (δεν υπάρχει τίποτα στον ελληνικό στρατό που να μην μπορεί να γίνει εξίσου και από γυναίκα και από άντρα), να μην ανατρέφονται τα παιδιά από τον πατέρα (αρκετοί δικαστές αναγράφουν ρατσιστικά σε δικαστικές αποφάσεις ότι η μητέρα έχει βιοκοινωνική υπεροχή στην ανατροφή των τέκνων και πάλι παραμένουν στις θέσεις τους αφού κανένας υπουργός δικαιοσύνης δεν τους καθαιρεί, αλλά τους κρατάει στις θέσεις τους για να συνεχίζουν να καταστρέφουν παιδιά) κτλ.
Η χρόνια πατριαρχική κοινωνία ανά τους αιώνες, δυστυχώς, έδωσε τα τελευταία 20 και παραπάνω χρόνια, τη σειρά της σε παράλογες «φεμινιστικές» οργανώσεις που έχουν φτάσει την κοινωνία μας στο σημείο να θεωρείται ο πατέρας κατώτερος άνθρωπος έναντι της μητέρας και μη ικανός να συμμετέχει ενεργά στην ανατροφή του παιδιού του, ενω το σύνηθες δικαστικό σώμα δίνει αποκλειστική επιμέλεια ακόμα και σε περιπτώσεις κακοποιητικών μητέρων, παραβιάζοντας κάθε αρχή δικαίου και ισότητας (αφού ισότητα στις μέρες μας θεωρείται η γυναικεία υπεροχή σε κάθε πτυχή της ζωής). Σας παρακαλούμε, βάλτε ένα τέλος σε αυτό τον παραλογισμό. Εφαρμόστε πλήρη ισότητα σε όλους, ανεξάρτητα από φύλο, θρησκεία, καταγωγή κτλ.
ΟΤΑΝ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ,ΕΝΑΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΝΑ ΔΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΑ ΘΡΗΝΟΥΜΕ ΘΥΜΑΤΑ.ΓΙΑ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ.ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΑ ΖΩΑΚΙΑ ΑΛΛΑ ΠΛΕΟΝ Η ΖΩΗ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΔΙΕΣΤΕΡΗ ΚΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΖΩΑΚΙ.ΔΕΙΤΕ ΝΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΝΤΑΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ ,ΑΛΛΑ ΘΕΩΡΩ ΠΩΣ ΚΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΘΥΜΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΑΔΥΝΑΜΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙΑ ΤΑ ΖΩΑΚΙΑ ΜΑΣ.ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕ ΤΟ ΣΥΖΗΤΟ ΚΑΝ,ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΩΣ ΤΟ ΚΟΚΚΑΛΟ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ
1. Να διερευνηθεί από τον αρμόδιο εισαγγελέα αν και εφόσον εμπίπτουν στις διατάξεις του άρθρου 184 ΠΚ οι διάφορες ομάδες του διαδικτύου, καθώς και τα μέλη αυτών (πολλοί εκ των οποίων γράφουν σχόλια copy paste και στην παρούσα διαβούλευση) υποστηρίζοντας τις διάφορες ψευδοθεωρίες περί δήθεν γονεϊκής αποξένωσης, ενώ στην πραγματικότητα προκαλούν και διεγείρουν τα μέλη τους
σε διάπραξη πλημμελημάτων ή και κακουργημάτων εναντίον γυναικών.
2. Το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο. Θα μπορούσε επίσης να νομοθετηθεί ως ιδιώνυμο αδίκημα η «βία κατά γυναικών» και » η γυναικοκτονία» με βαρύτατες συνέπειες και να καταργηθεί η αναστολή γι’ αυτά.
3. Να καταργηθεί πάραυτα ο εκτρωματικός νόμος 4800/2021, διότι έχει αποτελέσει αφορμή για νέο κύκλο αίματος και βίας κατά γυναικών και παιδιών.
Στη λαϊκή κουλτούρα υπερισχύει ό μύθος ότι οι γυναίκες είναι πιο ήπιες από τη φύση τους, ως φροντίστριες, ενώ η φυσιολογική προδιάθεση να φροντίζουν τους άλλους είναι προγενέστερη κάθε εξωτερικής παρέμβασης πολιτισμικών κανόνων και πρακτικών που τις διαμορφώνουν σε αυτό το σχήμα.
Η φανταστική και λανθασμένη αυτή άποψη περί γυναικείας συμπεριφοράς, πιστεύεται ότι βρίσκει το υψηλότερο δυνατό επίπεδο έκφρασής της στη μητρότητα. Η μητρότητα είναι μια κατάσταση ύπαρξης στην οποία αποδίδεται ένα σύνολο ρυθμιστικών χαρακτηριστικών που περιλαμβάνει άνευ όρων αγάπη, άρνηση, ανιδιοτέλεια και αυτοθυσία, στο όνομα των παιδιών και της οικογένειας. Όμως, τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι, αφού η άποψη αυτή αποτελεί ένα στερεότυπο που θέτει τη μητέρα υπεράνω κάθε υποψίας για οποιοδήποτε θέμα βίας απέναντι στα παιδιά ή στον πατέρα. Δεν μπορούμε να παίρνουμε ως δεδομένη την άποψη ότι η μητέρα είναι πάντα γλυκιά και τρυφερή και ότι ο πατέρας είναι κακοποιητικός. Αυτή η άποψη αμφισβητείται από πολλές πλευρές επειδή θεωρείται περιοριστική και αντανακλά την συσωρευτική καταπίεση και τον έλεγχο που έχει ασκηθεί διαχρονικά στις γυναίκες από την πατριαρχική τάξη. Όμως, παρόλο που δεν υφίσταται πλέον καμία διαφορά ανάμεσα σε γυναίκες και άντρες, σε θέματα εργασίας και οικογενειακά, συνεχίζει ωστόσο, δυστυχώς, η άποψη περί «κακών αντρών και καλών γυναικών» να ενισχύεται και να χρηματοδοτείται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις στα πλαίσια περί ισότητας των δύο φύλων. Μάλιστα, θεωρείται δεδομένο ότι μόνο οι γυναίκες μπορούν να υποστούν βία, ενώ δεν υπάρχει καμία δομή στην οποία μπορεί να απευθυνθεί ένας άντρας για να αναφέρει την κακοποίηση του ή την κακοποίηση του παιδιού του. Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.
Δεν υπάρχουν μητέρες που κακοποποιούν τα παιδιά τους; Φυσικά και υπάρχουν, μάλιστα, σε τριπλάσιο ποσοστό από τους πατέρες, σύμφωνα με το χαμόγελο του παιδιού. Δεν υπάρχουν μητέρες διαταραγμένες; Φυσικά και υπάρχουν, μάλιστα σε μεγαλύτερο ποσοστό από τους πατέρες, σύμφωνα με τις στατιστικές. Δεν υπάρχουν μητέρες που ασκούν ψυχολογική βία; Φυσικά και υπάρχουν, μάλιστα, σε μεγαλύτερο ποσοστό από τους πατέρες, σύμφωνα με τις στατιστικές. Δεν υπάρχουν μητέρες που λένε ψέμματα; Φυσικά και υπάρχουν. Δεν υπάρχουν μητέρες που δεν αφήνουν τους πατέρες να δουν τα παιδιά τους; Φυσικά και υπάρχουν. Δεν υπάρχουν μητέρες που επιθυμούν να βλάψουν τους πατέρες χωρίς να ενδιαφέρονται αν συγχρόνως βλάψουν και τα ίδια τους τα παιδιά; Φυσικά και υπάρχουν. Δεν υπάρχουν μητέρες τέρατα χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης; Φυσικά και υπάρχουν. Όμως, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΔΟΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΗΤΕΡΕΣ!!! Μάλιστα, συνεχίζει το δικαστικό σύστημα να δίνει αποκλειστική επιμέλεια σε αυτές τις μητέρες, παραβιάζοντας όχι μόνο τους νόμους, αλλά και κάθε αίσθημα δικαίου και ηθικής.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 99. Προσθήκη 23Α στον ν.3500/2006
Σε αυτή την προσθήκη εξαφανίζεται κάθε εννοια δικαίου και ισότητας. Υπονοείται ευθέως και ευθαρσώς οτι η ενδοοικογενειακή βία εχει ως θύματα ΜΟΝΟ γυναικες και ΠΟΤΕ ανδρες εξ ου και καμμία αναφορά σε ανδρικές δομές.
Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ!
Η βία πρέπει να καταδικάζεται απο όπου και αν προέρχεται. Πρέπει να προστατεύονται οχι μονο οι γυναικες αλλα και οι ανδρες και τα παιδιά. Οι βίαιες επιθέσεις των γυναικων πρός τους ανδρες αυξάνονται συνεχώς.
ΟΧΙ σε άρθρα του νομοσχεδίου που ενισχύουν την εμφυλη διάκριση.
ΟΧΙ σε ρατσιστικές και διχαστικές τακτικές.
Αντισυνταγματικό, απαξιωτικό και προσβλητικό για το ανδρικό φύλο!
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ ΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 86
Η διαρρηξη των σχέσεων τέκνου-γονέα ειναι μια μορφή βαρύτατης ψυχικής κακοποίησης και αποκοπής από τον ενα του γονέα, που συνήθως ειναι ο πατέρας. Πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα, εναρμονιζόμενο απόλυτα με το αρθρο 1532 του ΑΚ, το οποίο ορίζει οτι μπορεί να εχει ως συνέπεια την αφαιρεση της γονικής μέριμνας από τον γονέα που προκαλεί τη διαρρηξη με διάφορες μεθοδευσεις.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ αρθρο 98
Να σταματήσουν άμεσα να γίνονται δεκτές οι γνωματεύσεις για παιδια «ειδικών ψυχικής υγείας» ΙΔΙΩΤΩΝ, οι οποίοι πολλές φορές γνωματεύουν ιδιοτελώς, χωρις την συναίνεση του ετερου γονέα (1519 ΑΚ) και πολλές φορές χωρίς να εχουν δει καν το παιδί. Η μεθοδευση αυτή θα σταματήσει μονο οταν συναινουν και οι δύο γονείς, ή κατόπιν εντολής δικαστικής αρχής, να διενεργηθεί η εξεταση απο Δημόσιο Φορέα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 99. Προσθήκη 23Α στον ν.3500/2006
Υπάρχει αντισυνταγματική διάκριση στα δύο φύλα για την ενδοοικογενειακή βία.
Δεν υπάρχουν δομές για άνδρες- πατέρες. Γιατί;
Δεν μπορούν να απευθυνθούν ΠΟΥΘΕΝΑ οταν βρίσκονται διωκόμενοι και πολλές φορες κακοποιημένοι και χωρίς τα παιδια τους, από την οικία τους, αφού τον χωρισμό κατά 70% τον επιδιώκει το αλλο φύλο; Η κακοποίηση προκαλείται και απο τα 2 φύλα. Τα περιστατικα κακοποιησης ανδρων ειναι πάρα πολλα τα οποία ανακοινώνονται ελάχιστες φορές, ενώ όσα ανακοινώνονται περνούν στα ψιλά. Προφανως υπάρχει σκόπιμα εξαιτίας μίας «φεμινιστικης» υστερίας και παραλογισμου που λέει, χωρίς κανένα ενδοιασμό, ότι κακοποιητές είναι μονο οι άνδρες. Όμως και οι ανδρες κακοποιούνται και τα παιδιά. Έχουν αναγκη απο φιλοξενία και ψυχολογικη στήριξη και κυρίως εχουν αναγκη απο δικαιοσύνη και πραγματική ισότητα.
Επιτακτικό να φτιαχτούν δομές και για τους ανδρες και για τα παιδια! Όχι μονο για γυναικες. Μετα από ενα επεισόδιο ενδοοικογενειακής βίας ή απο εναν χωρισμο βγαίνουν λαβωμένοι και οι άνδρες, ενώ πολλες φορές έχουν κακοποιηθεί.
Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ. Η ψυχασθένεια δεν έχει φύλο. Η επικινδυνότητα δεν έχει φύλο. Σταματήστε να γελάτε όταν σας αναφέρεται ένα περιστατικό βίας από γυναίκα σε άντρα. Δεν είναι αστείο. Ούτε είναι τρελός αυτό που το αναφέρει. Σκεφτήκατε ποτέ το ενδεχόμενο αυτός ο άντρας να λέει αλήθεια; Γιατί πιστεύετε αμέσως τις γυναίκες, ενώ αμφισβητείτε αν ένας άντρας σας λέει ότι έχει κακοποιηθεί;
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 99. Προσθήκη 23Α στον ν.3500/2006
Πρέπει να καταργηθούν ως αντισυνταγματικές οι παρ.1 και 3, αφού αναφέρονται μονο σε «εξιδεικευμένες δομές υποστήριξης) γυναικών», χωρίς να γίνεται καμμία αναφορά στούς ανδρες και τα παιδιά. Παίρνεται ως δεδομένο ότι η ενδοοικογενεική βία ασκείται ΜΟΝΟ απο ανδρες, παρόλο που υπάρχουν καταγεγραμμένα και δημοσιευμένα πάρα πολλά περιστατικά βίας που ασκούνται από τις γυναίκες. Μάλιστα, τα αποτελέσματα της ερευνας του Χαμόγελου του Παιδιού δινουν τριπλάσιο νούμερο (203 γυναικες και 68 ανδρες) κακοποίησης παιδιών απο μητέρες. Επίσης, υπάρχει και το τραγικό φαινόμενο των αυτοκτονιών των ανδρών (συνήθως όταν τους εμποδίζουν να επικοινωνούν με τα παιδιά τους) που αγγίζουν το 78% εναντι 22% των γυναικών. Αυτές οι 2 παράγραφοι συνιστουν εξώφθαλμη ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΦΥΛΩΝ (αρθρο 4 του Συντάγματος) και πρέπει οπωσδήποτε να αφαιρεθούν γιατι η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ. Βια ασκούν και οι γυναίκες. Όχι μόνο οι άντρες. Επίσης, υπάρχουν περιπτώσεις επικίνδυνων διαταραχών προσωπικότητας που αφορούν και άντρες και γυναίκες. Που μπορεί να πάει ένας άντρας όταν κακοποιείται; ΠΟΥΘΕΝΑ. Κανένας δεν τον πιστεύει. Που θα πάει ένας πατέρας να πει ότι το παιδί του κακοποιείται από τη μητέρα του. Πουθενά. Κανένας δεν τον πιστεύει. Η μητέρα απλά πατάει ένα κουμπί και ενεργοποιούνται όλοι οι μηχανισμοί, ενώ, αν η κατηγορία, για παράδειγμα ότι ο πατέρας κακοποιεί το παιδί, αποδειχτεί ψευδής (κάτι που παίρνει πολλά χρόνια), εκείνη δεν τιμωρείται, ενώ ο πατέρας έχει ήδη υποστεί ηθικό και οικονομικό θάνατο και το παιδί έχει αποξενωθεί από τον πατέρα του με τεράστιες αρνητικές συνέπειες στην ψυχοσωματική ανάπτυξη του.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 86
Η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα και η διάρρηξη σχέσεων τέκνου-γονέα, μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως της μητέρας), εχει εξελιχθεί σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας. Συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας, ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ αρθρο 98
Πρεπει ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ αμεσα το ακαταδίωκτο των «Ειδικων Ψυχικής Υγείας» συμπεριλαμβανομένων και των ψυχιάτρων. Ειναι πλήθος τά περιστατικά ψευδών γνωματεύσεων, παρά μόνο αν εχουν επιληφθεί κατόπιν εντολής Δικαστικής Αρχής.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 99. Προσθήκη 23Α στον ν.3500/2006
Η προσθήκη αυτή υπονοεί οτι η ενδοοικογενειακή βία εχει ως θύματα μόνο γυναικες και οχι ανδρες, αφού δεν υπάρχει καμμία αναφορά σε ανδρικές δομές.
Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ!
Η βία πρέπει να καταδικάζεται απο όπου και αν προέρχεται και να προστατεύονται οχι μονο οι γυναικες αλλα και οι ανδρες και τα παιδιά. Οι βίαιες επιθέσεις των γυναικων πρός τους ανδρες αυξάνονται συνεχώς.
ΟΧΙ σε άρθρα του νομοσχεδίου που ενισχύουν την έμφυλη διάκριση.
ΟΧΙ σε διχαστικές τακτικές.
Ρατσιστικό, αντισυνταγματικό, απαξιωτικό και προσβλητικό για το ανδρικό φύλο! ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ ΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 86
Η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα και η διάρρηξη σχέσεων τέκνου-γονέα, μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας), εχει εξελιχθεί σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας. Συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας, ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ αρθρο 98
Πρεπει ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ αμεσα το ακαταδίωκτο των «Ειδικων Ψυχικής Υγείας» συμπερολαμβανομένων και των ψυχιάτρων. Ειναι πλήθος τά περιστατικά ψευδών και πληρωμένων γνωματεύσεων, παρά μόνο αν εχουν επιληφθεί κατόπιν εντολής Δικαστικής Αρχής.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ αρθρο 98
Πρέπει ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ αμεσα το ακαταδίωκτο των «Ειδικων Ψυχικής Υγείας» συμπεριλαμβανομένων και των ψυχιάτρων. Ειναι πλήθος τά περιστατικά ψευδών και πληρωμένων γνωματεύσεων, παρά μόνο αν εχουν επιληφθεί κατόπιν εντολής Δικαστικής Αρχής.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 86
Η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα και η διάρρηξη σχέσεων μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως της μητέρας), εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας. Αυτό συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση τέκνου. Πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 99. Προσθήκη 23Α στον ν.3500/2006
Η προσθήκη αυτή εξαφανίζει κάθε εννοια δικαίου και ισότητας, υπονοώντας οτι η ενδοοικογενειακή βία εχει ως θύματα μόνο γυναικες και όχι ανδρες, αφού δεν υπάρχει καμμία ανδρική δομή.
Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ!
Η βία πρέπει να καταδικάζεται απο όπου και αν προέρχεται. Πρέπει να προστατεύονται οχι μονο οι γυναικες αλλα και οι ανδρες και, φυσικά, τα παιδιά. Οι βίαιες επιθέσεις των γυναικων προς τους ανδρες αυξάνονται συνεχώς.
ΟΧΙ σε άρθρα του νομοσχεδίου που ενισχύουν την εμφυλη διάκριση!
ΟΧΙ σε διχαστικές τακτικές!
Αντισυνταγματικό, ρατσιστικό, απαξιωτικό και προσβλητικό για το ανδρικό φύλο!
ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ.
Η πολιτεία οφείλει να προστατεύσει την εκούσια διάρρηξη σχέσεων και την εσκεμμένη αποκοπή του παιδιού από ένα γονέα που προέρχεται απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα. Αυτό δυστυχώς συμβαίνει κατά κόρον από την πλευρά της μητέρας που στην συντριπτική πλειψηφία έχει την επιμέλεια του παιδιού. Όλο αυτό ζημιώνει σε τετράστιο βαθμό πρωτίστως το παιδί που θα στερηθεί τον έναν από τους 2 γονείς του και φυσικά συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση και επιβάλλεται να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα, οπως επίσης και τον έτερο γονέα που θα αποκοπει βίαια από το ίδιο του το παιδί κάτι που θα αποτελέσει τραυματικό γεγονός για το υπόλοιπο της ζωής του.
Η πολιτεία θα πρέπει να φροντίσει να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
Είναι απαράδεκτο να υπάρχει ακαταδίωκτο στους Ειδικούς Ψυχικής Υγείας και ψυχιάτρους. Όταν σε καθημερινή βάση εμφανίζονται περιστατικά ψευδών και πληρωμένων γνωματεύσεων, αντιλαμβάνεστε ότι αυτά θα πληθύνουν και θα χρησιμοποιούνται ακόμα περισσότερο για την παραγωγή ψευδών γνωματεύσεων πράμα που θα έχει τραγικές συνέπειες σε όλα τα επίπεδα
ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :
ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ
Να προστεθούν εδάφια β’, γ’, δ’ και ε’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 6 του Νόμου 3500/2006, ώστε το κείμενο αυτού να έχει ως εξής :
Άρθρο 6 – Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη
1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους.
Βλάβη – ειδικότερα δε της ψυχικής – υγείας, με την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, αποτελεί και η πρόκληση από τον ένα γονέα (αποξενωτή), με πρόθεση, δια πράξεων ή παραλείψεων, γονεϊκής αποξένωσης του ανήλικου τέκνου από τον άλλο γονέα (αποξενωμένο).
Γονεϊκή αποξένωση ορίζεται ως η ψυχική κατάσταση, κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει, χωρίς βάσιμο λόγο, τη σχέση με τον αποξενωμένο γονέα.
Κριτήρια διάγνωσης της γονεϊκής αποξένωσης είναι :
[α] απουσία παραμέλησης και κακοποίησης – σωματικής ή ψυχικής – του τέκνου από τον αποξενωμένο γονέα
[β] άρνηση επαφής και αποφυγή σχέσης εκ μέρους του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα, με συμπεριφορικές εκδηλώσεις όπως :
1. η επανάληψη επικρίσεων για τον αποξενωμένο γονέα σε τρίτους,
2. επιπόλαιες και παράλογες εκλογικεύσεις για δήθεν απόρριψη του αποξενωμένου γονέα,
3. έλλειψη αμφιθυμίας για τους γονείς, θεωρώντας πάντοτε τον ένα γονέα καλό και τον άλλο κακό,
4. έντονες δηλώσεις, ότι είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση να διακόψει τις επαφές με τον αποξενωμένο γονέα,
5. απουσία ενοχής για την προσβλητική μεταχείριση του αποξενωμένου γονέα,
6. αντανακλαστική υποστήριξη στον αποξενωτή γονέα σε γονεϊκή σύγκρουση,
7. υιοθέτηση κατηγοριών του ενός γονέα για τον άλλο γονέα και
8. απόρριψη της ευρύτερης οικογένειας του άλλου γονέα
και [γ] γονικές συμπεριφορές αλλοτρίωσης από τον αποξενωτή γονέα που επηρεάζουν αρνητικά την αντίληψη του τέκνου για τον αποξενωμένο γονέα, ιδίως :
1. συκοφαντικοί ισχυρισμοί,
2. ψευδείς καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης,
3. παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον αποξενωμένο γονέα,
4. αποθάρρυνση του παιδικού ενδιαφέροντος για τον αποξενωμένο γονέα,
5. εξαναγκασμός του τέκνου να απορρίψει τον αποξενωμένο γονέα,
6. θέση διλήμματος στο παιδί για επιλογή γονέα,
7. πρόκληση ψευδών εντυπώσεων στο τέκνο για δήθεν επικινδυνότητα του αποξενωμένου γονέα,
8. εμφάνιση τρίτου προσώπου ως δήθεν πατέρα ή μητέρας,
9. απόκρυψη ιατρικών, κοινωνικών ή εκπαιδευτικών πληροφοριών για το τέκνο από τον αποξενωμένο γονέα
Η διάγνωση της γονεϊκής αποξένωσης γίνεται με κάθε αποδεικτικό μέσο, ιδίως δε με παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που παραγγέλλει η αρμόδια δικαστική ή εισαγγελική αρχή, αποκλειστικά σε δημόσιο φορέα ψυχικής υγείας, και η οποία διεξάγεται μόνον από απασχολούμενους σε αυτόν παιδοψυχιάτρους, εξειδικευμένους στη γονεϊκή αποξένωση με πιστοποιημένες στο εν λόγω αντικείμενο θεωρητική κατάρτιση και κλινική εμπειρία αποξενωμένων τέκνων.
2. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου είναι δυνατόν να προκαλέσει στο θύμα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Αν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε ή γνώριζε και αποδέχθηκε το αποτέλεσμα της πράξης του, τιμωρείται με κάθειρξη.
3. Αν η πράξη της παρ. 1 τελέσθηκε σε βάρος εγκύου ή σε βάρος μέλους της οικογένειας το οποίο, από οποιαδήποτε αιτία, είναι ανίκανο να αντισταθεί ή αν η πράξη τελέσθηκε ενώπιον ανήλικου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο (2) ετών και αν φέρει και τα χαρακτηριστικά του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
4. Αν η πράξη της πρώτης παραγράφου συνιστά μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης, επικίνδυνης για την υγεία, ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ιδίως με την παρατεταμένη απομόνωση του θύματος, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν το θύμα είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.
Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.
Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ
1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Αναστασοπούλου Σ., “Ενδοοικογενειακή βία”, μελέτη δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα «ΓΟΝΙΣ», 2022
Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση στη δικαστηριακή πρακτική”, ΕλλΔνη τ. 5, Σεπτέμβριος 2022
Βαλμαντώνης Ι., “Η γονική αποξένωση ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας”, 2022
Βαλτούδης Α., “Συνεπιμέλεια και εναλλασσόμενη κατοικία στο νέο οικογενειακό δίκαιο”, ΕλλΔνη, τ. 4, Ιούλιος 2021
Θέμελη O., “Τα παιδία καταθέτει – Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», εκδ. Τόπος, 2014, σ. 273-278
Καπερώνη Μ., “Γονική αποξένωση”, στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
Κατσικερός Π., “Γονεϊκή αποξένωση : πρόβλημα και λύσεις’’ άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα «dikastiko.gr», 2022
Κολαϊτης, “Συγκρουσιακά διαζύγια και σχετιζόμενες καταστάσεις” στο συλλογικό έργο “Σύγχρονη ψυχιατρική παιδιού και εφήβου”, 2022, ιδίως σελ. 398 επ.
Μαργαρώνη Α. & Γιαννοπούλου Ι., “Ισχυρισμοί σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων”, Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου, vol. 10, τ. 1ο, έτος 2022
Μπέκα Α., “Διάσπαση της γονεϊκής συμβίωσης και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Αληθείς και ψευδείς καταγγελίες και η αξιολόγησή τους”, Παιδί & Έφηβος, 2004 / τ. 6, σ. 21-40
Μπέκα Α., “Η διαταραγμένη επικοινωνία με το παιδί μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων, ως παράγοντας κινδύνου για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη – Συμβολή σε θέματα δικαστικής παιδοψυχιατρικής”, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ιατρικής Α.Π.Θ., 2005
Παντελαίου Χ., “Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας του τέκνου”, διπλωματική εργασία στη Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α., 2018
Πενταράκη Α., “Νέες τάσεις στην επιμέλεια των παιδιών και η σχέση τους με την παιδική κακοποίηση”, Συνήγορος, 2018, σ. 40 επ.
2. ΔΙΕΘΝΗΣ / ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ
Baker A.J.L. & Chambers J., Adult recall of childhood exposure to parental conflict : Unpacking the black box of parental alienation, Journal of Divorce & Remarriage, 2011 / 52, p. 55-76
Baker A.J.L., Burkhard B. & Kelly J., Differentiating alienated from not alienated children : A pilot study, Journal of Divorce & Remarriage, 2012 / 53, p. 178-193
Bantekas I., Discrimination against Fathers in Greek Child Custody Proceedings : Failing the Child’s Best Interests, International Journal of Children s Rights, 2016 / 24, σ. 330-357
Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187
Bernet W., Parental alienation and misinformation proliferation, Family Court Review, 2020
Bernet W., Rohner R. & Reay K.M., Rejecting the rejection of parental alienation : Comment on Mercer (2021), Journal of Family Trauma, Child Custody & Child Development, 2020
Bernet W. & Greenhill L., The Five-Factor Model for the Diagnosis of Parental Alienation, Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2022, Vol. 61 / No 5, p. 591-594
Bjarnason, T. & Arnarsson, A.M., Joint physical custody and communication with parents : A cross-national study of children in 36 Western countries, Journal of Comparative Family Studies 2011, 42 / 6, p. 871-890
Gardner R., Recent trends in divorce and custody litigation, Academy Forum, 1985 / 29, 3-7
Gardner R., The Parental Alienation Syndrome : A Guide for Mental Health and Legal Professionals, Cresskill, NJ : Creative Therapeutics, 1992, p. 63-92
Harman J.J., Kruk E. & Hines D.A., Parental Alienating Behaviors : An Unacknowledged Form of Family Violence, Psychological Bulletin, 2018, 144 (12), p. 1275-1299
Koukoulis A.N., Tsellou M., Rougkala V., Bacopoulou F. & Papadodima S., Decisions of Greek Courts Securing the Right of Parent–Child Communication and Their Determinants, Healthcare 2022, 10(12), 2522
Lorandos D. Parental alienation and North American Law (in Lorandos D. & Sauber S.R., Parental alienation : The handbook for mental health and legal professionals, 2013, σ. 348-424, Charles C. Thomas Publisher)
Lorandos D. (2020), Parental alienation in U.S. Courts, 1985 to 2018, Family Court Review, 58[2], 2020, σ. 322 – 339)
Nielsen L., Joint Versus Sole Physical Custody : Children’s Outcomes Independent of Parent. Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies, Journal of Divorce & Remarriage, 2018 / 59, p. 247-281
Saunders L. – Harman J., “Κοινή ανατροφή και γονική αποξένωση – Σκέψεις βελτίωσης” (μτφρ. Γιώργος Καραμανώλης), στο συλλογικό έργο “Από κοινού και εξίσου – Η κοινή ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο”, Gutenberg, 2022, σελ. 81 – 135
Vassiliou D. & Cartwright G., The Lost Parents’ Perspective on Parental Alienation Syndrome, The American Journal of Family Therapy, 2001 / 29, p. 181-191
Σελίδα 1 από 6
OSO H ENDOOIKOGENIAKI VIA EINAI PLHMELLHMA DE THA ALLAKSEI TIPOTA
Καλημερα .Καμια ανοχη στους κακοποιητικους ΓΟΝΕΙΣ . Η βια δεν εχει φυλο οπως και δεν ειναι μονο σωματικη αλλα και ψυχολογικη . Κυριε υπουργε μην δειξετε καμια ανοχη σε κακοποιητικους γονεις που ασκουν λεκτικη σωματικη και ψυχολογικη βια . Διακρισεις ομως δεν πρεπει να υπαρχουν αναμεσα στα φυλα . Την δυναμη που εχει η μανα μονο εμεις ως χωρισμενοι πατεραδες μπορουμε να την νιωσουμε. Ο ορος γονεικη αποξενωση ειναι στην καθημερινοτητα μας πλεον με πληθος παραγειγματων . Μην τιμωρειτε ολους εμας τους πατεραδες που προσπαθουμε να ειμαστε κοντα στα παιδια μας και δεν μας αφηνουν και τωρα τους δινετε περισσοτερη δυναμη να το κανουν . Καθε μερα η ιδια ψυχολογικη βια και η απομακρυνση απο τα παιδια μας χωρις λογω και αιτια επειδη αποφασισαμε οτι με αυτες τις μητερες / συζυγους δεν μπορουμε να συνυπαρχουμε . Μην ποινικοποιειται το διαζυγιο .
Η εσκεμμένη παραπλάνηση τησ διαβούλευσησ σε ασχετα θεματα από επαναλαμβανόμενα ιδια σχολια θα επρεπε να σας προβληματισει.καποια ατομα προφανως πορωμενα και οδηγουμενα απο προσωπικα συμφεροντα και λογουσ εκδικησησ διοτι δε δεχονται οτι το θυμα τουσ σηκωσε αναστημα και προτιμησε μια καλη ζωη για εκεινη και τουσ απογονουσ τησ και δεν εκατσε να συνεχισει στη βια που δεχοταν,θα επρεπε να σας προβληματισει ως υπουργειο,εδω προσπαθουν να πεισουν οτι δεν υπαρχει εμφυλη βια,κατι ευρεως αποδεκτο παγκοσμιωσ και να μειωσουν το ιδιο το αδικημα τησ ενδοοικογενειακησ βιας αυτονοητο το γιατι.ολα αυτα ειναι ανησυχητικα και θα επρεπε να σας προβληματισουν περισσοτερο για την κοινωνια μασ που πασχει.και προσ θεου προσοχη στα ανηλικα,υπαρχει σοβαρο θεμα.τα ρωτησε κανεισ αν θελουν να βιωνουν τετοιεσ καταστασεισ;΄δυστυχωσ αν δε γινουν οι ποινεσ πιο αυστηρεσ και βλεπω το πατε πολυ συντηρητικα δε θα αλλαξει τιποτα.με εκτιμηση
Καλημερα .Καμια ανοχη στους κακοποιητικους ΓΟΝΕΙΣ . Η βια δεν εχει φυλο οπως και δεν ειναι μονο σωματικη αλλα και ψυχολογικη . Κυριε υπουργε μην δειξετε καμια ανοχη σε κακοποιητικους γονεις που ασκουν λεκτικη σωματικη και ψυχολογικη βια . Διακρισεις ομως δεν πρεπει να υπαρχουν αναμεσα στα φυλα . Την δυναμη που εχει η μανα μονο εμεις ως χωρισμενοι πατεραδες μπορουμε να την νιωσουμε. Ο ορος γονεικη αποξενωση ειναι στην καθημερινοτητα μας πλεον με πληθος παραγειγματων . Μην τιμωρειτε ολους εμας τους πατεραδες που προσπαθουμε να ειμαστε κοντα στα παιδια μας και δεν μας αφηνουν και τωρα τους δινετε περισσοτερη δυναμη να το κανουν . Καθε μερα η ιδια ψυχολογικη βια και η απομακρυνση απο τα παιδια μας χωρις λογω και αιτια επειδη αποφασισαμε οτι με «τρελές» μητερες / συζυγους δεν μπορουμε να συνυπαρχουμε . Μην ποινικοποιειται το διαζυγιο .
Οι καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία έχουν γίνει ρουτίνα από την πλευρά των γυναικών οι οποίες γνωρίζουν την εύνοια των δικαστικών αρχών προς το φύλο τους. Παράλληλα, η αργοπορία της εκδίκασης επιτρέπει στην εκάστοτε καταγγέλλουσα να «κάνει σημαία» την καταγγελία της σε κάθε άλλη αντιδικία προσπαθώντας να επηρεάσει την έκβασή της υπέρ αυτής. Ειδικά σε περιπτώσεις όπου διακυβεύεται η αποξένωση των πατέρα από το τέκνο του λόγω διαζυγίου ή διάστασης των γονέων εντός ή εκτός γάμου, τα παραπάνω αποτελούν κοινή πρακτική.
1. Θα πρέπει να προβλεφθεί η απαγόρευση επίκλησης των καταγγελιών ενδοοικογενειακής βίας εφόσον δεν έχουν τελεσιδικήσει.
2. Επίσης, σε περίπτωση αθώωσης του καταγγελθέντος να υπάρχει γενναία αποκατάσταση προς όφελός του, λαμβανομένου υπόψη ότι συχνά η παρέλευση του χρόνου συνεπάγεται βαριές και δυσαναπλήρωτες απώλειες. Όπως συμβαίνει στην περίπτωση της επικοινωνίας γονέα – πατέρα με το τέκνο του όταν η επικοινωνία ατονεί και είναι πολύ δύσκολο να αντισταθμιστεί ο χαμένος χρόνος λόγω αλλαγής στην ηλικία του τέκνου, η οποία αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στο ρόλο της επικοινωνίας του με τον γονέα.
3. Η επιτάχυνση και προτεραιότητα της εκδίκασης τέτοιων υποθέσεων καθίσταται για τους παραπάνω λόγους επιτακτική.
Άρθρο 86
Η μεθοδευμένη διάρρηξη των σχέσεων του ενός γονέα από το παιδί του συνιστά ψυχολογική βία και κακοποίηση. Να γίνει και αυτό ποινικό αδίκημα. Τα παιδιά χρειάζονται και τους δυο γονείς τους ισότιμα στη ζωή και την ανατροφή τους και οποιος το εμποδίζει αυτό ασκεί ψυχολογική βία στα παιδιά αυτά.
Άρθρο 98
Απαράδεκτο να έχουν το ακαταδίωκτο «ειδικοι ψυχικής υγείας» από τη στιγμή που έχουν βγει στο φως μαρτυρίες για κατά παραγγελία ψευδείς γνωματεύσεις. Αυτό θα αυξήσει τα περιστατικά και όποιος γονιός έχει συμφέρον θα «παραγγέλνει» μια γνωμάτευση ενάντια στον άλλο.
Άρθρο 99
Αυτή η τελευταία προσθήκη αποσκοπεί στο να φωτογραφίσει ότι η ενοδοικογενειακή βία έχει μόνο ως θύματα τις γυναίκες; Ποιά στοιχεία το τεκμηριώνουν αυτό;
Η βια δεν έχει φύλλο και η κρατική μέριμνα θα πρέπει να γίνεται για όλους, χωρίς έμφυλες διακρίσεις.
Η έμφυλη διάκριση είναι αντισυνταγματική και απαξιωτική για το ανδρικό φύλο που καταδικάζεται εκ των προτέρων ως θύτης.
Τώρα το ονομάζουν διάρρηξη σχέσεων ….Σοβαρά μα με τη διάρρηξη ήρθε το τέλος του γάμου…Δεν μπορεί κανένας να καλλιεργήσει άσχημα συναισθήματα σε κάποιον όταν ο άλλος φέρεται με αγάπη.Απλα προσπαθεί να δικαιολογήσει την αποτυχία του να εκδηλώσει συναισθήματα ή και να μεταδώσει..Αφαίρεση υποχρεωτικής συνεπιμέλειας.Πατερες που δεν έβλεπαν με δική τους επιλογή τα παιδιά μέσω αυτού του νόμου εμφανίστηκαν μετά από χρόνια για άλλους λόγους και τα χρησιμοποιούν .Κάντε μία έρευνα πόσο αυξήθηκαν τα δικαστήρια.Δεν υπάρχει υποχρέωση αλλά θα μπορούσε να υπάρχει συναίνεση που είναι δικαίωμα.Τα παιδιά χρειάζονται σταθερότητα .Στο κρεββάτι τους στο φαγητό τους στη καθημερινότητα τους.Και αν βλέπετε εδώ στα σχόλια να υπερισχύουν άντρες ένας είναι ο λόγος..Έχουν κατακρεουργηθει οι γυναίκες φοβούνται απειλούνται .Αυτό επιδιώκουμε μαζικά ενετει 2024 για τη κοινωνία μας??
Διαβάζω ,ακούω στατιστικά ,τάχα πληρωμένες γνωμοδοτήσεις..Όταν πηγαίνει ένας άνθρωπος χωρισμένος κυριεύεται από πολλά συναισθήματα.Αυτα αντικατροπιζονται σε έναν σύμβουλο ,αυτά τα γράψει.Οταν όμως οδηγείται σε μια συμβουλευτική παιδοψυχιατρική για να βοηθήσει το παιδί θα αναφερθεί σε γεγονότα που προβληματίζουν για να πάρει σωστή καθοδήγηση.Θεωρω ότι ως γονείς οφείλουμε να το πράξουμε οικειοθελώς για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας.Σε καμμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι είναι ψευδείς.Εχει δοθεί ένα ανελέητο δικαίωμα δικαστηρίων άνευ λόγου για να δικαιολογήσει αντιπαιδαγωγικες συμπεριφορές γονέων.Ενας παιδοψυχιατρος θέλει να βοηθήσει και μόνο.Αφαιρεση γονικής αποξένωσης είναι η αρχική λύση και πρόταση συμβουλευτικής.Μηπως και αποσυμπιεστει αυτή η έχθρα.Δςν υπάρχει αυτό το ψευδοσύνδρομο είναι εργαλείο μεθοδευμένη για να δικαιολογήσει απαράδεκτες συμπεριφορές που ελοχευουν καταδίωξη.Αναγνωριση της γυναικοκτονιες.Τοσες γυναίκες χάθηκαν άδικα .Τι είναι αυτό ;Απλή δολοφονία ή επίδειξη πατριαρχίας και δύναμης ,αφού όλες κρύβουν μέσα τους την επιθυμία μιας γυναίκας να σωθεί από το δυσμενές και κακοποιητικό περιβάλλον που ζει.Δικαστηρια για σχολείο κ.Υπουργε???Ρωτήστε πόσα παιδιά έμειναν εκτός με αυτό τον νόμο..Βοηθήστε να δημιουργήσουμε ελεύθερα παιδιά με άποψη μη τα φιμωνεται..
Η βία δεν έχει φύλο! Σταματήστε άμεσα την διάκριση που κάνετε , μη δίνοντας σημασία στα επίσημα στοιχεία που υπάρχουν κι έχουν δημοσιευτεί από το χαμόγελο του παιδιού! Πλήρης προστασία όλων και ειδικότερα των ο;ίδιων κι αυστηρές ποινές σε όσους πράττουν βία , αλλά κι άμεση εκδίκαση αυτών!!!
2023. Άλλο ένα βήμα προόδου εναντίων της υγείας των παιδιών και κατά επέκταση των πατεράδων. Ναι υπάρχουν και πατεράδες που δεν θα έπρεπε να είναι πατεράδες. Αλλά αγνοούμε ότι υπάρχουν και οι αντίστοιχες μαμάδες.
Ίσα δικαιώματα και για τους δυο. Χρόνος μοιρασμένος ισότιμα, στοπ και ποινική δίωξη σε οποιαδήποτε ψευδή κατηγορία ανεξαρτήτως φίλου. Και επιτέλους σώμα προστασίας παιδιών (και των δυο φίλων) που να μην χρηματίζεται να μην κάνει τη δουλειά του (έλεος και να αυτό σε αυτή τη χώρα). Τέλος στην ψυχική κακοποίηση και αρνητική επίδραση γνώμης του παιδιού για τον γονέα από τον άλλο γονέα. Τέλος στον σεξισμό (και εναντίον των ανδρών). Και πριν κάνεις αναρωτηθεί για τα κίνητρα μου, είμαι παιδί χωρισμένων γονιών στα 46 μου και βλέπω ακόμα τραγικές διακρίσεις από τον πλείστων εναντίον των ανδρών.
Δεν είναι δυνατόν να έχουμε ίσα δικαιώματα αλλά να μην μπορεί ο ένας γονιός (άνδρας) να παλέψει για τα παιδιά του, να του κάνουν μυθοπλαστικες καταγγελίες και ο στόχος να είναι τα παιδιά να είναι ΑΤΜ και ο άντρας να παίζει χωρίς να βλέπει παιδιά και να είναι κατηγορούμενος. Συνεπιμέλεια αλλά μόνο ο άντρας δείνει χρήματα στη γυναίκα και ακόμα είναι αδικημένες… Κύριοι βουλευτές και οι άνδρες είναι ψηφοφόροι… Προστατέψτε νομικά και τα δύο φύλα επιτέλους αλλιώς είστε άχρηστοι.
Άμεση ποινικοποίηση ως κακούργημα της γονεϊκής αποξένωσης για το καλό και το συμφέρον των παιδιών που κακοποιούνται ψυχικά από τον έναν γονέα με χαλιναγώγηση της ψυχής τους, με στόχο την αποκοπή επικοινωνίας του από τον έτερο γονέα. Είναι έγκλημα η στοχευμένη γονεϊκή αποξένωση και πρέπει αμεσα να ποινικοποιηθεί από το υπουργείο δικαιοσύνης για προστασία των παιδιών.
Η ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΓΕΝΑ ΘΥΤΕΣ!Η ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΕΥΝΟΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΕΣ!Η ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΕΙ ΤΟ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΟ! Η ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ
Να συμπεριληφθει στις τροποποιησεις του Ποινικου Κωδικα η διαρρηξη σχεσεων γονεα-παιδιων.Βοηθηστε τα παιδια.
Να τιμωρούνται σκληρά και παραδειγματικά οι μητέρες που κάνουν ψευδείς καταγγελίες κακοποίησης για να αποξενώσουν τον πατέρα από τα παιδία τους. Ένα άτομο που έχει φτάσει σε τόσο τοξικό επίπεδο ώστε να καταστρώσει τέτοιο σχέδιο και να το φέρει εις πέρας για μήνεςμέ λάδωμα ψυχολόγων με δικαστήρια κτλ είναι προφανώς ψυχικά διαταραγμένο και πλήρως ακατάλληλο να μεγαλώσει ένα υγιές παιδί. Χιλιάδες γυναίκες εφαρμόζουν αυτη τη πρακτική γιατί ξέρουν ότι θα τους περάσει το δικό τους και ακόμα και αν τις πιάσουν θα μείνουν ατιμώρητες. ΣΚΛΗΡΟΤΑΤΕΣ τιμωρίες για αυτές.
Υπάρχουν εκατοντάδες επιστημονικές μελέτες που δείχνουν ότι η ενδοοικογενειακή βία είναι συμμετρική ανάμεσα στα δύο φύλα και ότι οι γυναίκες είναι εξίσου κακοποιητικές με τους άντρες και ότι μάλιστα είναι πρωταθλήτριες στη ψυχολογική βία. (Murray Straus, Christophrer Murphy, Christopher Eckhardt) Κάθε διάταξη που αναπαράγει το στερεότυπο ότι οι άντρες συστηματικά και μονόπλευρα κακοποιούν τις γυναίκες τους είναι ρατσισμός εναντίων των αντρών σε κρατικό επίπεδο.
Ακούστε επιτέλους τον παλμό της κοινωνίας και της επιστήμης και σταματήστε να υποκείπτετε στη χειραγώγηση και τα ψέματα των φεμινιστικών ομάδων. Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν σε πόσο μεγάλο βαθμό οι γυναίκες επιχειρούν να κατηγορήσουν ΨΕΥΔΩΣ τους άντρες τους για κακοποίηση προκειμένου να τους αποξενώσουν από τα παιδιά τους για λόγους εκδίκησης.
Έχετε καταστρέψει τη θέση του άντρα στην κοινωνία με τις ρατσιστικές ρυθμίσεις και τις άδικες και μονόπλευρες εφαρμογές τους. Επιτέλους δείξτε λίγη συνσυναίσθηση για το αντρικό φύλο και κάντε αυτό που ειναι ΔΙΚΑΙΟ για όλους όχι μόνο για τις γυναίκες.
Καμία αποξένωση πατέρα-παιδιού δε μπορεί να ενθαρρύνεται από το νόμο χωρίς ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ και ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ. Προστατέψτε τους πατέρες όσο και τις μητέρες.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 99. Προσθήκη 23Α στον ν.3500/2006
Αυτή η προσθήκη υπονοεί οτι η ενδοοικογενειακή βία εχει ως θύματα ΜΟΝΟ γυναικες και οχι ανδρες εξ ου και καμμία αναφορά σε ανδρικές δομές.
Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ !
Η βία πρέπει να καταδικάζεται απο όπου και αν προέρχεται και να προστατεύονται οχι μονο οι γυναικες αλλα και οι ανδρες και τα παιδιά. Οι βίαιες επιθέσεις των γυναικων πρός τους ανδρες αυξάνονται ολοταχώς..
ΟΧΙ σε άρθρα του νομοσχεδίου που ενισχύουν την εμφυλη διάκριση
ΟΧΙ σε διχαστικές τακτικές.
Αντισυνταγματικό, απαξιωτικό και προσβλητικό για το ανδρικό φύλο !
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ ΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 86
Η διάρρηξη σχέσεων και η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά απο μεθοδεύσεις του έτερου γονέα (συνήθως τής μητέρας) η οποία εχει εξελιχθεί πλέον σε μεγάλη πληγή της κοινωνίας μας συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα.
Ειναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το αρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το αρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα ατομα που χρησιμοποιουν τέτοιες μεθόδους που πλήττουν βάναυσα το τέκνο καταδικάζοντάς το να ζει χωρίς τον ενα του γονιό.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ αρθρο 98
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ αμεσα το ακαταδίωκτο των «Ειδικων Ψυχικής Υγείας» συμπερολαμβανομένων και των ψυχιάτρων, διότι ειναι πλήθος τά περιστατικά ψευδών και πληρωμένων γνωματεύσεων, παρά μόνο αν εχουν επιληφθεί κατόπιν εντολής Δικαστικής Αρχής.