Αρχική Σχέδιο Νόμου για την Προστασία Δεδομένων Προσωπικού ΧαρακτήραΆρθρο 32 Πληροφορίες που παρέχονται εάν τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα δεν έχουν συλλεγεί από το υποκείμενο των δεδομένων

Άρθρο 32 Πληροφορίες που παρέχονται εάν τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα δεν έχουν συλλεγεί από το υποκείμενο των δεδομένων

1. Η υποχρέωση ενημέρωσης του υποκειμένου των δεδομένων σύμφωνα με το άρθρο 14 παράγραφοι 1, 2 και 4 του ΓΚΠΔ δεν υφίσταται, όταν η παροχή των πληροφοριών:
α) στην περίπτωση δημοσίων φορέων:
αα) θα έθετε σε κίνδυνο την ορθή εκτέλεση των καθηκόντων του υπεύθυνου επεξεργασίας, με την έννοια του άρθρου 23 παράγραφος 1 στοιχεία α) έως ε) του ΓΚΠΔ, ή
ββ) θα έθετε σε κίνδυνο την εθνική ή τη δημόσια ασφάλεια,
και συνεπώς, το συμφέρον του υποκειμένου των δεδομένων για τη χορήγηση των πληροφοριών υποχωρεί•
β) στην περίπτωση ιδιωτικών φορέων:
αα) θα έβλαπτε τη θεμελίωση, άσκηση ή υποστήριξη νομικών αξιώσεων ή η επεξεργασία περιλαμβάνει δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα από συμβάσεις που έχουν καταρτιστεί κατά το ιδιωτικό δίκαιο και αποσκοπεί στην πρόληψη ζημιών από την τέλεση ποινικών αδικημάτων, εκτός εάν το υποκείμενο των δεδομένων έχει υπέρτερο έννομο συμφέρον για την παροχή πληροφοριών• ή
ββ) ο αρμόδιος δημόσιος φορέας έχει προσδιορίσει στον υπεύθυνο επεξεργασίας, ότι η δημοσιοποίηση των δεδομένων θα έθετε σε κίνδυνο την εθνική άμυνα, την εθνική ασφάλεια και τη δημόσια ασφάλεια• στην περίπτωση της επεξεργασίας δεδομένων για σκοπούς επιβολής του νόμου, δεν απαιτείται προσδιορισμός σύμφωνα με το πρώτο εδάφιο.
2. Εφόσον δεν παρέχονται πληροφορίες στο υποκείμενο των δεδομένων σύμφωνα με την παράγραφο 1, ο υπεύθυνος επεξεργασίας λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία των έννομων συμφερόντων του υποκειμένου των δεδομένων, συμπεριλαμβανομένης της παροχής στο κοινό των πληροφοριών που αναφέρονται στο άρθρο 14 παράγραφοι 1 και 2 του ΓΚΠΔ σε ακριβή, διαφανή, κατανοητή και ευχερώς προσβάσιμη μορφή, σε σαφή και απλή γλώσσα. Ο υπεύθυνος επεξεργασίας δηλώνει γραπτώς τους λόγους για τους οποίους απέφυγε να παράσχει πληροφορίες.
3. Η υποχρέωση ενημέρωσης του υποκειμένου των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα σύμφωνα με το άρθρο 14 παράγραφοι 1 έως 4 του ΓΚΠΔ, εκτός από τις αναφερόμενες στο άρθρο 14 παράγραφος 5 του ΓΚΠΔ εξαιρέσεις, δεν ισχύει στο βαθμό που μέσω της εκπλήρωσής της θα αποκαλύπτονταν πληροφορίες, οι οποίες λόγω της φύσης τους, ιδίως λόγω των υπέρτερων έννομων συμφερόντων τρίτου, πρέπει να παραμείνουν απόρρητες.

Σχόλια
  • 20 Αυγούστου 2019, 01:25 | Μαίρη Δεληγιάννη

    Θεωρώ ότι ο περιορισμός του δικαιώματος ενημέρωσης και πρόσβασης για λόγους παρεμπόδισης της θεμελίωσης, άσκησης και υποστήριξης νομικών υποθέσεων θα πρέπει να τεθεί υπό προυποθέσεις, καθώς η εξαίρεση αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί καταχρηστικά από τους υπεύθυνους επεξεργασίας με σκοπό την άρνηση ικανοποίησης των δικαιωμάτων ατυών.

  • 19 Αυγούστου 2019, 19:38 | Χλωμούδης Γιώργος, ICAP

    Στο άρθρο 32 για την ενημέρωση του υποκειμένου δεν επιλύεται θεσμοθετικά το ζήτημα των προτεινόμενων μέσων για την επαρκή και ορθή ενημέρωση του υποκείμενου, ιδίως ως προς τα δεδομένα που δεν συλλέγονται απευθείας από το υποκείμενο (άρθρο 14 του Κανονισμού). Ο Κανονισμός δηλαδή αναγνωρίζει την αναγκαιότητα ενημέρωσης των υποκειμένων στις περιπτώσεις αυτές, ωστόσο στον υπό διαβούλευση νόμο, δεν παρέχεται σαφής κατευθυντήρια γραμμή για το πως ο υπεύθυνος επεξεργασίας θα ικανοποιήσει το δικαίωμα ενημέρωσης του υποκειμένου, που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει την ενημέρωση για τη νόμιμη βάση της επεξεργασίας των δεδομένων του, όπως λόγου χάρη μέσω της ανάρτησης της πολιτικής απορρήτου στο site του, μέσω της δημοσίευσης σε εφημερίδες ευρείας κυκλοφορίας, μέσω του αποδέκτη των δεδομένων, ιδίως για τις περιπτώσεις όπου υφίστανται κανονιστικές αποφάσεις της Αρχής που επιτάσσουν συνδυαστική ενημέρωση με διάφορα μέσα.

    Συνεπώς, σε συνδυασμό με το άρθρο Άρθρο 83 Μεταβατικές διατάξεις παράγραφος 2 όπου ορίζεται ότι : «Οι οδηγίες και κανονιστικές πράξεις της Αρχής διατηρούνται σε ισχύ, εφόσον δεν προσκρούουν στον ΓΚΠΔ και στις ρυθμίσεις του παρόντος» θα πρέπει να επικαιροποιηθούν οι κανονιστικές πράξεις και οδηγίες της Αρχής ή να αποσαφηνιστεί η έκταση εφαρμογής τους

  • 19 Αυγούστου 2019, 18:44 | Homo Digitalis

    Το άρθρο 32 είναι προβληματικό.
    Σε αρκετές περιπτώσεις υπερβαίνει τους επιτρεπόμενους από τον Κανονισμό (άρθρο 23) περιορισμούς, εισάγοντας νέους που δεν έχουν έρεισμα στον Κανονισμό.
    Προτείνεται η αναδιατύπωσή του άρθρου 32 στην κατεύθυνση των προτάσεων που είχαν περιληφθεί στο σχέδιο της α’ νομοπαρασκευαστικής.

  • 17 Αυγούστου 2019, 10:06 | Παναγιώτης

    Εξαιρετικά ευρείες, δυσανάλογες και κόντρα στο πνεύμα του ΓενΚαν οι εξαιρέσεις που προωθούνται με την εν λόγω διάταξη. Το άρθρο 14 του Κανονισμού 2016/679 προβλέπει ήδη τους περιορισμούς του (βλ. 14 παρ. 5). Η παραπομπή εν προκειμένω στις διατάξεις του άρθρου 23 του Κανονισμού 2016/679 είναι εσφαλμένη καθώς αν ο ενωσιακός νομοθέτης ήθελε να περιορισεί το δικαιώμα του άρθρου 14 του ΓενΚαν κατ’ αυτό τον τρόπο, θα το είχε πράξει ρητώς. Εξάλλου, ο σκοπός του άρθρου 23 του ΓενΚαν συνίσταται στη θέσπιση συγκεκριμένων νομοθετικών μέτρων περιορισμού των δικαιωμάτων που θα αφορούν συγκεκριμένους σκοπούς επεξεργασίας, και οι οποίοι επιδιώκονται από συγκεκριμένους υπεύθυνους επεξεργασίας. Επίσης, οι διατάξεις του άρθρου 23 ΓενΚαν προβλέπουν μια ευρεία σειρά απο προϋποθέσεις, οι οποίες πρέπει να πληρούνται για την κατάρτιση του όποιου περιοριστικού των δικαιωμάτων μέτρου, οι οποίες, δεν πληρούνται εν προκειμένω. Συνεπώς, δεν είναι ορθή τόσο η ευρύτητα των περιορισμών όσο και η χρήση του άρθρου 23 ΓενΚαν ως νομιμοποιητική βάση για την επιβολή τους

Σχόλια