1.Η υποχρέωση ενημέρωσης του υποκειμένου των δεδομένων σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 3 του ΓΚΠΔ δεν υφίσταται εκτός από την αναφερόμενη στο άρθρο 13 παράγραφος 4 του ΓΚΠΔ εξαίρεση τότε , όταν η παροχή των πληροφοριών σχετικά με τη σκοπούμενη περαιτέρω επεξεργασία :
α) αφορά μια περαιτέρω επεξεργασία αποθηκευμένων με αναλογικό τρόπο δεδομένων, στην οποία ο υπεύθυνος επεξεργασίας απευθύνεται άμεσα στο υποκείμενο των δεδομένων , ο σκοπός είναι συμβατός με τον αρχικό σκοπό συλλογής σύμφωνα με το ΓΚΠΔ, η επικοινωνία με το υποκείμενο των δεδομένων δεν γίνεται σε ψηφιακή μορφή και το συμφέρον του υποκειμένου των δεδομένων για την παροχή πληροφοριών κατά τις περιστάσεις της συγκεκριμένης περίπτωσης, ιδίως όσον αφορά το πλαίσιο εντός του οποίου συλλέχθησαν τα δεδομένα θεωρείται ότι είναι χαμηλό.
β) στην περίπτωση του δημόσιου φορέα, θα έθετε σε κίνδυνο την ορθή εκτέλεση των καθηκόντων του υπεύθυνου επεξεργασίας με την έννοια του άρθρου 23 παράγραφος 1 στοιχεία α) έως ε) του ΓΚΠΔ, και το συμφέρον του υπεύθυνου επεξεργασίας να μην παράσχει τις πληροφορίες υπερτερεί του συμφέροντος του υποκειμένου των δεδομένων•
γ) θα έθετε σε κίνδυνο την εθνική ή τη δημόσια ασφάλεια και το συμφέρον του υπεύθυνου επεξεργασίας να μην παράσχει τις πληροφορίες υπερτερεί του συμφέροντος του υποκειμένου των δεδομένων•
δ) θα παρεμπόδιζε τη θεμελίωση, άσκηση ή υποστήριξη νομικών αξιώσεων και το συμφέρον του υπεύθυνου επεξεργασίας να μην παράσχει πληροφορίες υπερτερεί του συμφέροντος του υποκειμένου των δεδομένων•
ε) θα έθετε σε κίνδυνο την εμπιστευτική διαβίβαση δεδομένων σε δημόσιους φορείς.
2. Εφόσον δεν παρέχονται πληροφορίες στο υποκείμενο των δεδομένων σύμφωνα με την παράγραφο 1, ο υπεύθυνος επεξεργασίας λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία των έννομων συμφερόντων του υποκειμένου των δεδομένων, συμπεριλαμβανομένης της παροχής στο κοινό των πληροφοριών που αναφέρονται στο άρθρο 13 παράγραφοι 1 και 2 του ΓΚΠΔ σε ακριβή, διαφανή, κατανοητή και ευχερώς προσβάσιμη μορφή, σε σαφή και απλή γλώσσα. Ο υπεύθυνος επεξεργασίας δηλώνει γραπτώς τους λόγους για τους οποίους απέφυγε να παράσχει πληροφορίες. Τα ανωτέρω εδάφια δεν εφαρμόζονται στις περιπτώσεις δ΄ και ε΄ της προηγούμενης παραγράφου.
3. Εφόσον δεν παρέχεται γνωστοποίηση στις περιπτώσεις της παραγράφου 1 λόγω ύπαρξης προσωρινού εμποδίου, ο υπεύθυνος επεξεργασίας, λαμβανομένων υπόψη των ειδικών συνθηκών της επεξεργασίας, πρέπει να συμμορφώνεται στην υποχρέωση πληροφόρησης εντός εύλογης προθεσμίας μετά την απομάκρυνση του εμποδίου, αλλά όχι αργότερα από το χρονικό διάστημα των δύο ( 2) εβδομάδων.
4. Αν κατά τη διάρκεια της έναρξης της εντολής ή στο πλαίσιο σχέσης εντολής διαβιβάσθηκαν από τον πελάτη σε έναν φορέα επαγγελματικού απορρήτου δεδομένα τρίτων, ο διαβιβάζων αυτός φορέας δεν έχει υποχρέωση ενημέρωσης του υποκειμένου των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 3 του ΓΚΠΔ, εκτός εάν το συμφέρον του υποκειμένου των δεδομένων για την παροχή πληροφοριών είναι υπέρτερο.
Τα άρθρα 31-36 είναι προβληματικά και ακατανόητα. Πρέπει να διαγραφουν.
Θεωρώ ότι ο περιορισμός του δικαιώματος ενημέρωσης και πρόσβασης για λόγους παρεμπόδισης της θεμελίωσης, άσκησης και υποστήριξης νομικών υποθέσεων θα πρέπει να τεθεί υπό προυποθέσεις, καθώς η εξαίρεση αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί καταχρηστικά από τους υπεύθυνους επεξεργασίας με σκοπό την άρνηση ικανοποίησης των δικαιωμάτων ατυών.
Το άρθρο 31 είναι προβληματικό. Σε αρκετές περιπτώσεις υπερβαίνει τους επιτρεπόμενους από τον Κανονισμό (άρθρο 23) περιορισμούς, εισάγοντας νέους που δεν έχουν έρεισμα στον Κανονισμό.
Προτείνεται η αναδιατύπωσή του στην κατεύθυνση των προτάσεων που είχαν περιληφθεί στο σχέδιο της α’ νομοπαρασκευαστικής.
Η διατύπωση της παρ. 1 είναι ελλιπής. Το γενικό πνεύμα του άρθρου είναι ο περιορισμός της υποχρέωσης ενημέρωσης με την επίκληση γενικών όρων όπως «σημαντική βλάβη», «κοινό καλό» κλπ.
Ελληνική Ένωση Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και Ιδιωτικότητας (HADPP)
Δυσκολεύομαι να κατανοήσω την περίπτωση 1α). Η αιτιολογική έκθεση δεν βοηθεί. Κάποια παραδείγματα θα ήταν χρήσιμα. Επίσης, η χρήση του όρου «χαμηλό συμφέρον» ξενίζει (προφανώς σε μετάφραση του «gering» από το γερμανικό νόμο). Στην αιτιολογική χρησιμοποιείται ο όρος «χαμηλό ενδιαφέρον». Σκόπιμο θα ήταν αν υπάρχει ενιαία ορολογία.
Τυχόν επιβαλλόμενοι περιορισμοί πρέπει να πληρούν τις προυποθέσεις του άρθρου 23 του Γενικού Κανονισμού 2016/679, μια εκ των οποίων αποτελεί ο σαφής και ρητός προσδιορισμός του σκοπού της επεξεργασίας που επιδιώκεται εντός της νομοθετικής διάταξης. Εν προκειμένω, δεν καθίσταται σαφές ποιος είναι ο σκοπός της επεξεργασίας, ώστε ο περιρισμός του δικαίωματος στην ενημέρωση να πληροί τόσο τις προϋποθέσεις του άρθρου 23 του Κανονισμού 2016/679 όσο και τα νομολογιακά κριτήρια του ΔΕΕ και ΕΔΔΑ. Το νομοθετικό μέτρο, το οποίο περιορίζει τα δικαιώματα των υποκειμένων των δεδομένων, πλέον του επιδιωκόμενου σκοπού της επεξεργασίας, πρέπει να πληροί, επιπροσθέτως, μια σειρά κριτηρίων, τα οποία δεν έχουν προσδιορισθεί στο πλαίσιο της παρούσης διάταξης.
Άρθρα 31 – 36
Θεωρώ ότι η συνολική προσέγγιση είναι λάθος. Γίνεται προσπάθεια εισαγωγής περιορισμών δικαιωμάτων, σύμφωνα με το αρ. 23 ΓΚΠΔ. Αυτοί οι περιορισμοί όμως θα πρέπει να εφαρμόζονται και να αφορούν σε συγκεκριμένο νομοθετικό μέτρο κι όχι να αναφέρονται γενικά στον εφαρμοστικό νόμο. Τα κριτήρια για το αποδεκτό ενός περιορισμού ήδη περιλαμβάνονται στο ΓΚΠΔ, αλλά ο ακριβής προσδιορισμός του πότε περιορίζεται ένα δικαίωμα πρέπει να γίνεται σε σχέση με συγκεκριμένη διάταξη, με συγκεκριμένο σκοπό και με βάση τα χαρακτηριστικά του αρ. 23 παρ. 2.
Οι περιορισμοί δικαιωμάτων όπως περιγράφονται στο ΣχΝ είναι προβληματικοί και σε πολλές περιπτώσεις υπερβολικά ασαφείς.
Στην παραγραφο α) σναφερει:
η επικοινωνία με το υποκείμενο των δεδομένων δεν γίνεται σε ψηφιακή μορφή
Αυτό με βάση ότι όλα τα μέσα επικοινωνίας σήμερα είναι ψηφιακά υπονοεί είτε χρήση ταχυδρομίου που αυτόματα επιτρέπει την όχληση του υποκειμένου με υλικό σε χαρτί από διάφορες εταιρείες πχ direct marketing πράγμα επίσης μη οικολογικό, είτε δια ζώσης (πόρτα πόρτα).
Νομίζω ότι χρειάζεται το λιγότερο
ευχαριστώ.