Μετά το άρθρο 39 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας προστίθεται άρθρο 39 Α του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας ως εξής:
«39 Α
Ειδική δωσιδικία διατροφών
Διαφορές που αφορούν αξιώσεις διατροφής μπορούν να εισαχθούν και στο δικαστήριο του τόπου όπου έχει την κατοικία του ή τη διαμονή του ο δικαιούχος της διατροφής.»
|
Υπουργείο Δικαιοσύνης Μεσογείων 96, Τ.Κ. 11527 Τηλ: 213-1307000 email Υπευθύνου Προστασίας Δεδομένων (DPO): dpo@justice.gov.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
η διάταξη είναι στην ορθή κατεύθυνση και επιλύει ένα χρόνιο κοινωνικό πρόβλημα, κυρίως στις περιπτώσεις δικαιούχου διατροφής (ενηλίκου φοιτητή, ΑΜΕΑ, ανηλίκου με άνεργο γονεα που ασκεί την επιμέλεια και μοναδικό πόρο την διατροφή).
Ορθή η συγκεκριμένη διατύπωση και κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Ένα άλλο ζήτημα που θα έπρεπε να εξεταστεί σχετικά με την αξίωση της διατροφής (άσχετο με τη συγκεκριμένη διάταξη) είναι η επιβολή τελών απογράφου σε περίπτωση δικαστικής απόφασης έπειτα απο άσκηση τακτικής αγωγής. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο δικαιούχος της διατροφής δεν έχει τα χρήματα για να καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες του (ειδικά όταν έχει ανήλικα παιδιά). Πώς είναι δυνατόν να του ζητάμε να πληρώσει τέλη απογράφου (τα οποία δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητα) προκειμένου να πιέσει τον υπόχρεο της διατροφής για την καταβολή τους;
Εξαιρετική η έμπνευση! Το βρίσκω στην σωστή κατεύθυνση.
Ορθή τροποποίηση.
Βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση η ανωτέρω πρόταση.
Ο σύζυγος που αξιώνει διατροφή σε κάθε περίπτωση και εφ’όσον την καρπώνεται,αξιώνει και καρπώνεται επίσης κάθε δικαστικό έξοδο εις βάρος του εναγομένου συζύγου. Επειδή ο δεύτερος είναι ήδη στις πλείστες περιπτώσεις δικαίως ίσως αλλά και αδίκως πολλάκις βεβαρυμένος εξόδων ας μην εξουθενώνεται οικονομικά περαιτέρω και εκ του νόμου.Θεωρώ μερολιπτική και άδικη την τροποποίηση,εις βάρος του εναγομένου απο τον ενάγοντα σε εποχή που μιλάμε πια για ισότητα δικαιωμάτων μεταξύ συζύγων.
Ευχαριστώ
Όχι «και στον τόπο διαμονής», αλλά «μόνο στον τόπο διαμονής». Μην περιμένουμε από τον δικαιούχο διατροφής να υποβληθεί σε άσκοπες μετακινήσεις για να δικαστεί η υπόθεση στην κατοικία του υποχρέου της διατροφής. Δεν πρέπει να το αφήσουμε ως δυνατότητα. Αποκλειστική δωσιδικία, όχι συντρέχουσα.
Ενδιαφέρον μεν, αλλά άστοχο και μάλλον επικίνδυνο ως διάταξη. Ο λόγος είναι προφανής: Αν υποθέσουμε ότι έχουμε έγγαμους σε διάσταση με ένα ανήλικο παιδί και ο σύζυγος μαζί με το παιδί – που έχουν βάσιμη αξίωση για διατροφή- για τον όποιο λόγο μετοικήσουν σε ένα μέρος στην άλλη άκρη της Ελληνικής Επικράτειας, γιατί θα πρέπει να υποχρεωθεί ο εναγόμενος-και μάλλον βαρυνόμενος- να απομακρυνθεί εξ’ αιτίας της δίκης αυτής και να υπερασπισθεί τη θέση του ως διάδικος μακριά από το δικαστήριο το κατά τόπο αρμόδιο με βάση τα ισχύοντα;