1. Τα ελληνικά δικαστήρια έχουν δικαιοδοσία, για τα εγκλήματα του νόμου αυτού, που τελέστηκαν:
α) στα εσωτερικά ύδατα κράτους μέλους ή τρίτης χώρας, στα οποία περιλαμβάνονται και οι λιμένες, εκτός αν πρόκειται για πλοία με ξένη σημαία, οπότε περιλαμβάνονται μόνο οι ελληνικοί λιμένες, στους οποίους τα πλοία αυτά καταπλέουν,
β) στην αιγιαλίτιδα ζώνη κράτους μέλους ή τρίτης χώρας,
γ) στα στενά που χρησιμοποιούνται για τη διεθνή ναυσιπλοΐα και υπόκεινται στο καθεστώς του πλου διέλευσης, όπως ορίζεται από το μέρος III τμήμα 2 της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας (κυρωτικός νόμος 2321/95), εφόσον τα στενά αυτά τελούν υπό τη δικαιοδοσία κράτους μέλους,
δ) στην αποκλειστική οικονομική ζώνη ή σε αντίστοιχη ζώνη κράτους μέλους, που έχει καθοριστεί σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και
ε) στην ανοικτή θάλασσα.
2. Τα προβλεπόμενα από τον παρόντα νόμο εγκλήματα διώκονται αυτεπαγγέλτως, οπουδήποτε και αν τελέστηκαν.
3. Εφόσον δεν θεμελιώνεται τοπική αρμοδιότητα άλλου ελληνικού δικαστηρίου, τοπικώς αρμόδια είναι τα δικαστήρια του Πειραιά.