Το άρθρο 50 του ν. 1756/1988 αντικαθίσταται ως εξής:
«1. Το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο όσον αφορά προαγωγές και μεταθέσεις δικαστικών λειτουργών συνεδριάζει μια φορά το χρόνο, κατά το από 20 Ιουνίου έως 10 Ιουλίου χρονικό διάστημα. Οι προαγόμενοι και μετατιθέμενοι δικαστικοί λειτουργοί είναι υποχρεωμένοι να εμφανισθούν στις θέσεις του έως την 15η Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους. Αν εμφανισθεί απρόβλεπτη υπηρεσιακή ανάγκη ή σε όλως εξαιρετικές περιπτώσεις κατά τη διάρκεια του δικαστικού έτους, επιτρέπεται μόνο απόσπαση δικαστικού λειτουργού, σύμφωνα με όσα ορίζονται στο άρθρο 51.
2. Μετάθεση δικαστικού λειτουργού δεν επιτρέπεται πριν από τη συμπλήρωση υπηρεσίας δύο (2) δικαστικών ετών στον τόπο όπου τοποθετήθηκε, λόγω διορισμού, προαγωγής ή μετάθεσης. Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται μετάθεση και πριν την παρέλευση του ανωτέρω χρονικού διαστήματος, για υπηρεσιακούς ή σοβαρούς προσωπικούς λόγους, οι οποίοι πρέπει να βεβαιώνονται ειδικά στην απόφαση ή αν υποβληθούν αιτήσεις αμοιβαίας μετάθεσης.
3. Μετάθεση δικαστικού λειτουργού μπορεί να γίνει είτε ύστερα από αίτηση αυτού είτε αυτεπαγγέλτως προκειμένου να αντιμετωπισθεί υπηρεσιακή ανάγκη, η οποία πρέπει να εκτίθεται αναλυτικά στην απόφαση. Απαγορεύεται όμως να αποφασισθεί μετάθεση που έχει σχέση με την άσκηση των δικαιοδοτικών και εν γένει υπηρεσιακών καθηκόντων του δικαστικού λειτουργού.
4. Η μετάθεση είναι υποχρεωτική αν ο δικαστικός λειτουργός: α) υπέπεσε σε βαρύ πειθαρχικό παράπτωμα, β) εμφανίζει αδικαιολόγητη και σοβαρή, κατά την κρίση του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου, καθυστέρηση στην εκτέλεση των καθηκόντων του.
5. Με την επιφύλαξη της προηγούμενης παραγράφου, δεν επιτρέπεται μετάθεση εάν ο δικαστικός λειτουργός δεν έχει παραδώσει όλες τις εκκρεμείς υποθέσεις και δικογραφίες που του έχουν ανατεθεί.
6. Δικαστικός λειτουργός σύζυγος δικαστικού λειτουργού μετατίθεται ύστερα από αίτησή του στην περιφέρεια που υπηρετεί ο άλλος σύζυγος, εφόσον δεν υπάρχει κώλυμα συνυπηρέτησης. Δημόσιος υπάλληλος και υπάλληλος νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου σύζυγος δικαστικού λειτουργού μπορεί να μετατίθεται ύστερα από αίτησή του στην περιφέρεια όπου υπηρετεί ο σύζυγός του, εφόσον υπάρχει κενή θέση σε αντίστοιχη υπηρεσία».
Πέραν των λόγων που έχουν ήδη επισημανθεί ευστόχως από τους προηγούμενους σχολιαστές, η διάταξη αυτή καθίσταται προβληματική και για έναν ακόμη λόγο: η τυχόν εφαρμογή της θα μπλοκάρει ένα Πρωτοδικείο, το οποίο αντιμετώπιζει πρόβλημα κενών θέσεων από άδειες. Αν μάλιστα πρόκειται για άδειες κυήσεως, το πρόβλημα των κενών θα παραμένει στο ίδιο Πρωτοδικείο, τουλάχιστον για μια διετία, ανατρέποντας πλήρως την εύρυθμη λειτουργία του, αλλά και τη δυνατότητα να αντιμετωπισθεί κατά το επόμενο δικαστικό έτος, με την τοποθέτηση άλλων δικαστικών λειτουργών, καθόσον οι θέσεις των αδειούχων δικαστών, θα παραμένουν δεσμευμένες από αυτούς αλλά κενές!
Άρθρο 95
Παρ. 2
Η διάταξη αυτή προβλέπει ότι καταρχήν δεν επιτρέπεται μετάθεση δικαστικού λειτουργού πριν από τη συμπλήρωση υπηρεσίας δύο (2) δικαστικών ετών στον τόπο όπου τοποθετήθηκε, λόγω διορισμού, προαγωγής ή μετάθεσης. Η διάταξη αυτή αδικεί τους αρχαιότερους δικαστές, οι οποίοι μετατίθενται σε άλλο τόπο από αυτόν της μόνιμης κατοικίας τους, σε σχέση με νεότερους συναδέλφους τους, οι οποίος τοποθετούνται ή μετατίθενται στον ίδιο τόπο. Επίσης, η μετάθεση αυτή μπορεί να διαταράξει και την ομαλή οικογενειακή ζωή του δικαστικού λειτουργού. Για το λόγο αυτό προτείνεται η διάταξη να προβλέπει ότι επιτρέπεται η μετάθεση δικαστικού λειτουργού μετά τη συμπλήρωση ενός (1) δικαστικού έτους στον τόπο όπου τοποθετήθηκε, λόγω διορισμού, προαγωγής ή μετάθεσης και ότι, στην περίπτωση αυτή, μετατίθεται υποχρεωτικά στη θέση του νεότερος στην επετηρίδα δικαστικός λειτουργός με απόφαση του αρμόδιου ανώτατου δικαστικού συμβουλίου, διαφορετικά σε συνδυασμό με τη ρύθμιση της παραγράφου 1 η διετία γίνεται τριετία.
Παρ. 5
Η διάταξη αυτή θα καταστεί πρακτικά ανεφάρμοστη, όπως είναι διατυπωμένη, καθότι, όταν αποφασίζεται η μετάθεση δικαστικού λειτουργού από το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο (τέλος Ιουνίου-αρχές Ιουλίου του οικείου δικαστικού έτους), όλοι οι δικαστικοί λειτουργοί είναι χρεωμένοι με δικογραφίες και ειδικότερα με δικογραφίες, που έχουν χρεωθεί κατά το μήνα της συνεδρίασης του δικαστικού συμβουλίου, ήτοι πολύ πρόσφατα, ενδεχομένως και μετά από αυτήν, με συνέπεια να καθίσταται εκ των πραγμάτων αδύνατη η επεξεργασία τους και η έκδοση σχετικής απόφασης έως τη λήψη της απόφασης του δικαστικού συμβουλίου. Περαιτέρω, το διάστημα, που μεσολαβεί μεταξύ της απόφασης του δικαστικού συμβουλίου και του χρόνου, στον οποίο ο μετατιθέμενος υποχρεούται να αναλάβει υπηρεσία στον τόπο, στον οποίο μετατέθηκε, δεν υπερβαίνει τους δύο μήνες και συμπίπτει εκ των πραγμάτων με το χρόνο των δικαστικών διακοπών, όπου επίσης ο δικαστικός λειτουργός χρεώνεται υποθέσεις εντός μάλιστα και του μηνός Σεπτεμβρίου κατά τον οποίο εκτελούνται οι μεταθέσεις και οι προαγωγές, οπότε δεν θα μπορούσε να μην εμφανίζεται χρεωμένος με δικογραφίες. Για τους λόγους αυτούς, η προτεινόμενη διάταξη της παρ. αυτής πρέπει να απαλειφθεί, καθότι είναι νομοθετικά άστοχη.
Η υποχρεωτική διετή παραμονή σε κάθε μετάθεση, όχι μόνο δεν έχει τίποτα να συνεισφέρει στον επιδιωκόμενο από το νομοθέτη σκοπό της επιτάχυνσης, αλλά ταυτόχρονα καταδεικνύει ότι επί μακρόν φημολογούμενες και άσχετες επί του αντικειμένου ρυθμίσεις παρεισφρύουν εκ του πονηρού σε νομοσχεδια, με σκοπό … ποιος γνωρίζει άλλωστε. Εκτός και αν θέλουν το Δικαστικό Σώμα να γίνει σαν τις Ένοπλες Δυνάμεις όπου ισχύει μέγιστο χρονικό όριο διαρκείας παραμονής για κάθε μεταθεση και υποχρέωση μετάθεσης άνευ αιτήσεως των στελεχών!!! Ας αντιληφθούν οι νομοθετουντες την διαφορετικότητα των δύο θεσμών.
Κάποιοι επισκέπτες της σελίδας δίνουν αρνητικές ψήφους στα σχόλια που προηγήθηκαν… Προφανώς δεν είναι δικαστές… Παρακαλούμε κ. επισκέπτες γράψτε και εσείς το σχόλιό σας για να καταλάβουμε και οι υπόλοιποι γιατί ο δικαστής πρέπει να εγκλωβίζεται δύο χρόνια σε δικαστήριο που βρίσκεται μακριά από το σπίτι του και την οικογένειά του, με δικές του δαπάνες φυσικά (αλίμονό μας αν περιμέναμε κάτι άλλο!), αλλά και να μην μπορει ποτε να φύγει γιατί βέβαια οι καινούριες δικογραφίες δεν θα σταματήσουν ποτέ να έρχονται…
Σύγκριση ανάμεσα στις παρ. 4 και 5. Δηλαδή, ο έχων σοβαρή και αδικαιολόγητη καθυστέρηση, τελικά μετατίθεται, έστω και υποχρεωτικά, και αυτός που δεν έχει σοβαρή και αδικαιολόγητη καθυστέρηση, αλλά απλά δεν έχει περατώσει το σύνολο των υποθέσεων που του έχουν ανατεθεί δε μετατίθεται (δηλαδή, ενίοτε φαίνεται «προνομιούχος» ο πρώτος έναντι του δεύτερου.
Προβληματική η διάταξη και για άλλους λόγους, πέραν αυτών που έχουν ήδη ευστόχως επισημανθεί από τους προηγουμένους σχολιαστές. Είναι βεβαίον ότι η εφαρμογή της διατάξεως θα προκαλέσει έμμεση ανατροπή της αρχαιότητας, διότι με τις τακτικές κρίσεις του Ιουνίου ο προηγούμενος κατ’ αρχαιότητα δικαστικός λειτουργός θα τοποθετηθεί λ.χ. στο Εφετείο Κρήτης, ενώ ο προαγόμενος σε έκτακτο συμβούλιο μόλις μετά από δύο ή τρεις μήνες νεότερος ( της αυτής ή νεότερης σειράς )συνάδελφος θα τοποθετηθεί απ’ ευθείας στο Εφετείο Αθηνών ή στο Εφετείο Πειραιώς, χωρίς μάλιστα να υπάρχει δικαίωμα του αρχαιοτέρου να ζητήσει μετάθεση στο έκτακτο συμβούλιο, λόγω ισχύος της διετίας. Περαιτέρω, η διετής υποχρεωτική παραμονή και την απονομή της δικαιοσύνης δεν εξυπηρετεί ( οι δικαστές θα παραμείνουν «ιπτάμενοι», «εν πλω» κλπ. ) και εξουθενώνει προσωπικά και οικονομικά τους δικαστές. Τέλος, ακατανόητη η εισαγωγή της υποχρεώσεως «τακτοποιήσεως» όλων των εκκρεμών δικογραφιών προ της υλοποιήσεως της μεταθέσεως. Ο δικαστής έχει, ούτως ή άλλως, υποχρέωση να δημοσιεύει τις αποφάσεις του, σε όποιο δικαστήριο και αν υπηρετεί ή πρόκειται να υπηρετήσει. Οι χρεωθείσες σ’ αυτόν δικογραφίες είναι δικές του και τον ακολουθούν παντού.
Ας σκεφτούν λίγο οι νομοθέτες το εξής: Αν κάποιος πάει σε ένα νησί με τοποθέτηση μετά από την παρεδρία, θα πρέπει να παραμείνει εκεί για 2 έτη. Κτά συνέπεια η επόμενη σειρά δεν θα χρειαστεί να πάει ομοίως σε κάποιο νησί καθώς οι θέσεις θα είναι καλλυμένες και θα μπορέσει να τοποθετηθεί σε Πρωτοδικείο εντός της ηπειρωτικής Ελλάδας, οπότε όταν έρθει πλέον η σειρά των «νησιωτών», δεν θα έχουν και πολλές επιλογές, αφού οι προηγούμενοι δεν θα φύγουν τόσο εύκολα. Είναι ένα μέτρο άδικο και χωρίς ουσία. Θα εξουθενώσει οικονομικά από την αρχή τους νέους δικαστές, θα τους εμποδίσει να ζήσουν σαν οικογένεια – φανταστείτε κάποιον να έχει παντρευτεί και να έχει και παιδιά και να τον υποχρεώνουν για 2 χρόνια να πάει σε νησί-. Η αντίστοιχη διετία στους διοικητικούς Δικαστές δεν μπορεί να αποτελέσει μέτρο σύγκρισης. Τα Διοικητικά Δικαστήρια έχουν το 1/5 των συνεδριάσεων ενός Πολιτικού Πρωτοδικείου και οι Διοικητικοί Δικαστές, σε ποσοστό 90% ειδικά στην επαρχία, δεν μένουν μόνιμα αλλά πηγαινοέρχονται. Δεν είναι όλοι οι τομείς της δικαιοσύνης όμοιοι, υπάρχουν ιδιαιτερότητας και διαφορές. Πρέπει πολλές διατάξεις του παρόντος νομοσχεδίου, να επανεξεταστούν. Δεν αποτελεί άλλοθι για καθυστέρηση, αλλά ουσιαστικό ζήτημα, τα μέτρα που τελικά θα περάσουν να φέρουν αποτέλεσμα. Όχι όλα στο βωμό της δήθεν επιτάχυνσης. Χρειάζεται ουσιαστικός διάλογος με τους εμπλεκόμενους στη δικαισύνη και κατά τη γνώμη μου όλοι μας και όχι μόνο η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων και ο Αρειος Πάγος, μπορούμε να συνεισφέρουμε με ουσιαστικές ιδέες. Ποτέ μέχρι σήμερα δεν μας ζητήθηκε, ίσως τώρα να ήρθε η ώρα.
Ο κ.υπουργός πρέπει να πάρει πίσω το νομοσχέδιο και να το ξανασυζητήσει με όλους τους εμπλεκόμενους φορείας από την αρχή…
«…. δεν επιτρέπεται μετάθεση εάν ο δικαστικός λειτουργός δεν έχει παραδώσει όλες τις εκκρεμείς υποθέσεις και δικογραφίες που του έχουν ανατεθεί» : Στα εύστοχα προηγούμενα σχόλια να προσθέσω μόνο το εξής παράδειγμα: Έστω ότι η Λίτσα Κουρασμενίδου υπηρετεί στο Πρωτοδικείο Καλαμάτας και 20 Αυγούστου-15 Σεπτεμβρίου υπηρετεί στο τρίτο τμήμα διακοπών. Στις 10 Σεπτεμβρίου δικάζει 3 υποθέσεις επείγουσες στο πολυμελές και 5 στο μονομελές. Επειδή, είναι ιδιαίτερα επιμελής καταφέρνει και τελειώνει μέσα σε 5 ημέρες τις υποθέσεις του μονομελούς της, αλλά στο πολυμελές ο Πρόεδρος Πρωτοδικών, έχει ήδη πάρει μετάθεση για Θεσσαλονίκη και βρίσκεται από 15 Σεπτεμβρίου στο νέο του Πρωτοδικείο (επειδή και αυτός ήταν επιμελής…). Μέχρι όμως να γίνει η διάσκεψη και να δημοσιευθεί η απόφαση, η Λίτσα δε μπορεί να παρουσιαστεί στο Πρωτοδικείο της Λάρισας όπου έχει πάρει μετάθεση… Στο μεταξύ, στις 17 Σεπτεμβρίου ανεβαίνει στο Πολυμελές Καλαμάτας της νέας χρονιάς και παίρνει 10 υποθέσεις, ενώ στις 24 Σεπτεμβρίου χρεώνεται στην ειδική 15 υποθέσεις…Ακόμα και αν υποθέσουμε λοιπόν, ότι τηρήσει την προθεσμία των είκοσι ημερών, δε θα παρουσιαστεί στη Λάρισα πριν από τις 15 Οκτωβρίου…Αν τώρα στη Λάρισα περιμένουν 4-5 μεταθέσεις σαν της Λίτσας Κουρασμενίδου καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει….
Αναρωτιέμαι με ποιο τρόπο εξυπηρετείται η ταχύτητα απονομής της δικαιοσύνης στην οποία αποσκοπεί το νομοσχέδιο με την υποχρεωτική παραμονή του δικαστή για δύο τουλάχιστον χρόνια στον τόπο όπου διορίστηκε, μετατέθηκε κ.λπ.. Γιατί ο δικαστής να στερείται του δικαιώματος μετάθεσης και ιδίως σε περίπτωση προαγωγής, εάν τοποθετήθηκε κάπου όπου δεν είχε καν ζητήσει να τοποθετηθεί; Το γεγονός ότι θα είναι υποχρεωμένος να παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα μακριά από την οικογένεια του και να υφίσταται την πολύ σοβαρή οικονομική επιβάρυνση (με δεδομένη και τη μείωση των αποδοχών που ήδη έχει υποστεί)που συνεπάγεται η τοποθέτηση του μακράν του τόπου κατοικίας του, δεν νομίζω ότι θα τον κάνει πιο αποδοτικό στο έργο του αλλά μάλλον αντίθετα αποτελέσματα θα έχει.
Αλήθεια, τί θα συμβεί αν από τον Σεπτέμβριο έως τον Νοέμβριο έχουν υποβληθεί πέντε ή δέκα παραιτήσεις; Θα απαοσπασθούν ισάριθμοι δικαστικοί στις θέσεις των παραιτηθέντων, οι υπηρεσίες τους θα στενάξουν και αντί για αντίστοιχες προαγωγές το Α.Δ.Σ. θα συνεδριάζει μόνο για τις αποσπάσεις; Δεν συμφωνώ ούτε για την υποχρεωτική διετή παραμονή πριν να ζητήσει κάποιος μετάθεση.
Είναι σαφές ότι η αδυναμία μετάθεσης πριν την παρέλευση δύο ετών από την προηγούμενη μετάθεση δεν εξυπηρετεί σε τίποτα την επιτάχυνση της δικαιοσύνης, εκτός και αν μου διαφεύγει κάτι. Μόνο τα προβλήματα που εντόπισαν οι προηγούμενοι σχολιαστές είναι δυνατό να δημιουργήσει. Νομίζω ότι το μέτρο αντικατοπτρίζει το πνεύμα του συνόλου του νομοσχεδίου, που είναι ότι για την όποια καθυστέρηση στη δικαιοσύνη ευθύνονται οι δικαστές (βλ. τον τίτλο για αντιμετώπιση της αρνησιδικίας), οι οποίοι πρέπει να τιμωρηθούν ακόμα και με στέρηση της οικογένειάς τους και με την οικονομική τους εξαθλίωση. Η μεγάλη όμως πλειονότητα των δικαστικών λειτουργών επιθυμούν την επιτάχυνση της δικαιοσύνης, με μέτρα ρεαλιστικά, που να τους επιτρέπουν να χειρίζονται ένα λογικό όγκο υποθέσεων και όχι να αναγκάζονται να διακόπτουν τους μάρτυρες, διαδίκους, δικηγόρους κλπ., προκειμένου να προλάβουν να δικάσουν όσο το δυνατόν περισσότερες υποθέσεις γίνεται. Πόσοι συνάδελφοι δεν αναγκάζονται να πράξουν με τον τρόπο αυτό παρά τη θέλησή τους και πόσοι δικηγόροι και πολίτες γίνονται καθημερινά μάρτυρες αυτού του φαινομένου, που μαρτυρά την επιθυμία του δικαστή να περαιωθούν οι υποθέσεις;
Πέραν αυτών που ήδη ορθώς παρατηρήθηκαν, θα ήθελα να επισημάνω και το εξής: πώς ακριβώς επιδιώκεται/επιτυγχάνεται η ταχύτητα και ο εξορθολογισμός στη δικαιοσύνη, όταν ο δικαστής αναγκάζεται να διαμένει υποχρεωτικά για 2 τουλάχιστον χρόνια (και μετά βλέπουμε…) μακριά από την οικογένειά του? Είναι αποδοτικότερος ένας δικαστής που το μυαλό του είναι στο πώς μεγαλώνουν τα παιδιά του χωρίς αυτόν ή στο πόσο ακόμη θα αντέξει ο/η σύζυγος να ζει ως διαζευγμένος/-η χωρις να είναι ή στο πώς θα ανταπεξέλθει στο να συντηρεί 2 σπίτια?
Εντελώς άδικη η υποχρεωτική παραμονή επί διετία στο ίδιο δικαστήριο. Μέχρι να συμπληρώσει ο αρχαιότερος δικαστής τη διετία του στο δικαστήριο που υπηρετεί, ο νεότερος δικαστής που θα τύχει να συμπληρώσει τη δική του διετία νωρίτερα θα εξασφαλίσει τη μετάθεσή του στο δικαστήριο που επιθυμεί αποκλείοντας τον αρχαιότερό του. Και γιατί πρέπει ο δικαστής να παραμένει υποχρεωτικά επί διετία στο δικαστήριο που τοποθετήθηκε κατόπιν λ.χ. προαγωγής του, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είναι πλησίον της μόνιμης κατοικίας του, καταβάλλοντας για δύο ολόκληρα χρόνια από την τσέπη του τις δαπάνες για τη στέγαση, την τροφή και τη μετακίνησή του εκτός έδρας;
Απαράδεκτη και αναχρονιστική ρύθμιση! Πιστεύω ότι θα καταστρέψει οικογένειες και εν τέλει θα απορρυθμίσει πολλά δικαστήρια. Πρέπει οπωσδήποτε να απαλοιφθεί ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!
Συμφωνώ με όλους τους προλαλήσαντες: απαράδεκτες οι ρυθμίσεις, διότι καταργούν την αρχαιότητα και εξουθενώνουν οικονομικά τους δικαστές. Τουλάχιστον αστεία η διάταξη περί περάτωσης της εκκρεμότητας πριν τη μετάθεση. Είναι γνωστό ότι όλοι γράφουμε κατά τη διάρκεια των «δικαστικών διακοπών» και πολλές φορές πάλι ο χρόνος δεν φθάνει. Αλλά και το άλλο: «μετάθεση αυτεπαγγέλτως για να αντιμετωπιστεί υπηρεσιακή ανάγκη;». Στρατιωτικός νόμος δηλαδή…
Συμφωνώ απόλυτα με τα ανωτέρω σχόλια. Όσον αφορά τη δυνατότητα μετάθεσης των συζύγων δικαστικών λειτουργών που υπηρετούν στο δημόσιο, θα πρέπει να παραμείνει υποχρεωτική, εφόσον υπάρχει κενή οργανική θέση στην υπηρεσία υποδοχής, άλλως να προβλεφθεί υποχρεωτική απόσπαση, όπως συμβαίνει με άλλες κατηγορίες υπαλλήλων, π.χ. δάσκαλοι ή σύζυγοι στρατιωτικών που υπηρετούν στο δημόσιο, όπου προβλέπεται απόσπαση κατ’ απόλυτη προτεραιότητα, προκειμένου να μη χωρίζεται η οικογένεια του δικαστικού λειτουργού και να τελεί απερίσπαστος τα καθήκοντά του.
Συμφωνώ απολύτως με τους συναδέλφους Ανδρέα Ζ και Δημήτρη Ιωαννίδη. Είναι μεγάλο κρίμα να διαβάζω διατάξεις σαν και αυτή, η οποία τιμωρεί τις οικογένειες που έχουν την ατυχία να είναι δικαστής και δημόσιος υπάλληλος. Δηλαδή ο ένας θα γυρνάει όλη την Ελλάδα και ο άλλος θα παρακολουθεί. Έτσι οραματίζονται την οικογένεια οι Έλληνες νομοθέτες; Η λογική δεν θα έπρεπε να λέει ότι αφού σε υποχρεώνω αγαπητέ Δικαστή να πας σε ένα νησί, τουλάχιστον για το χρόνο που θα υπηρετείς εκεί να μπορεί και ο/η σύζυγος να έρθει εκεί; Δηλαδή η υποχρεωτικότητα αυτής της προσωρινής μετάθεσης ποιόν ακριβώς θα έβλαπτε. Επί 6,5 χρόνια, η σύζυγός μου παίρνει απόσπαση και παράταση και πάλι απόσπαση, γιατί – όπως κρίνουν εσφαλμένα κατ’ εμέ κάποιοι – στις Νομαρχίες δεν ισχύει πλέον (από το 1997) η μετάθεση αλλά η μετάταξη, οπότε δεν μας πιάνει εμάς σαν Νομαρχίες λένε. Μέχρι που κάποια στιγμή θα της πουν όχι άλλο. Και τότε τα 3 μου παιδιά θα τα μοιράσουμε σαν τα ζευγάρια που παίρνουν διαζύγιο και θα μεγαλώνουν χώρια γιατί έτσι κρίνει ο σοφός νομοθέτης. Αντί να θεσπίσει υποχρεωτική συνυπηρέτηση όλων των αμοιβόμενων από το Ελληνικό Δημόσιο με τους συζύγους Δικαστες, αφαιρεί από τη διάταξη ακόμα και την υποχρεωτικότητα αποδοχής από τη διοίκηση, τη στιγμή μάλιστα που καταργήθηκαν όλες οι κενές οργανικές θέσεις παντού! Δηλαδή μας κοροϊδεύει κανονικά ή – το ελπίζω – δεν έχει μελετήσει καλά το λόγο θέσπισης του άρθρου 50 του ισχύοντος κανονισμού, το οποίο μάλιστα είναι και λιψό.
Με την §2 καταργείται η αρχαιότητα στις μεταθέσεις και στις τοποθετήσεις λόγω προαγωγών. Απαράδεκτο αν ισχύσει.
Η §5 είναι από τα ευχάριστα σημεία του νομοσχεδίου, γιατί μας πρόσφερε το χαμόγελο που τόσο λείπει τις μέρες της κρίσης από το πρόσωπό μας. Απορώ ποιος σκέφτηκε τη ρύθμιση αυτή. Δηλαδή για να καταλάβω: Θα αποφασίζεται η μετάθεσή μου τον Ιούνιο. Μέχρι 15 Σεπτεμβρίου θα πρέπει να έχω παραδώσει όλες τις δικογραφίες που μου έχουν χρεωθεί. Ωραία… έστω, ότι δεν προλαβαίνω, παραμένω στο προηγούμενο Πρωτοδικείο, π.χ. Τρίπολης, εξακολουθώ να χρεώνομαι δικογραφίες μέχρι να παραδώσω τις προηγούμενες κ.ο.κ. Άρα η μετάθεση δεν υλοποιείται ποτέ… Αλλά ξέχασα, η διάταξη αυτή δεν θα εφαρμοστεί γιατί όλοι οι Δικαστές θα δημοσιεύουν τις αποφάσεις τους εντός 48 ωρών, οπότε θα καταργηθεί στην πράξη.
«5. Με την επιφύλαξη της προηγούμενης παραγράφου, δεν επιτρέπεται μετάθεση εάν ο δικαστικός λειτουργός δεν έχει παραδώσει όλες τις εκκρεμείς υποθέσεις και δικογραφίες που του έχουν ανατεθεί.» Λαμβανομένων υπόψη των πραγματικών συνθηκών άσκησης του λειτουργήματος η διάταξη είναι ανεφάρμοστη και πρέπει να απαλειφθεί.
Από την παραγραφο 6 που αφορά στην μετάθεση των συζύγων(Δ.Υ.)των Δικαστικών «… στην περιφέρεια όπου υπηρετεί ο σύζυγός του, εφόσον υπάρχει κενή θέση σε αντίστοιχη υπηρεσία» θα πρέπει να απαλειφθεί ο περιορισμός αυτός που τίθεται αναφορικά με την ύπαρξη κενής οργανικής θέσης. Και αυτό διότι με την γενικότερη αναδιαρθρωση των Δημ.Υπηρεσιών, όλες οι κενες οργανικες θέσεις καταργούνται. Συνεπώς ετσι οπως είναι διατυπωμένη η ρύθμιση είναι ουσιαστικά δώρο-άδωρο. Συνυπολογιζόμενων των μειωσεων των μισθων (μεσω της εφαρμογης του ενιαιου μισθολογιου) του συνεχούς αυξανόμενου κόστους ζωης, εχω την αποψη οτι ειναι δυνατο οι συζυγοι των δικαστικων να μετατιθενται κατ΄εξαιρεση ή άλλως να αποσπούνται, για το αντίστοιχο χρονικό διάστημα. Πιστευω οτι θα αποτελεσει ενα μεγαλο βοηθημα για τις οικογενειες αυτες και οτι το Υπουργειο Δικαιοσυνης θα το αντιμετωπισει θετικά.
Εντελώς άδικη η υποχρεωτική παραμονή επί διετία στο ίδιο δικαστήριο. Μέχρι να συμπληρώσει ο αρχαιότερος δικαστής τη διετία του στο δικαστήριο που υπηρετεί, ο νεότερος δικαστής που θα τύχει να συμπληρώσει τη δική του διετία νωρίτερα θα εξασφαλίσει τη μετάθεσή του στο δικαστήριο που επιθυμεί αποκλείοντας τον αρχαιότερό του. Και γιατί πρέπει ο δικαστής να παραμένει υποχρεωτικά επί διετία στο δικαστήριο που τοποθετήθηκε κατόπιν λ.χ. προαγωγής του, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είναι πλησίον της μόνιμης κατοικίας του, καταβάλλοντας για δύο ολόκληρα χρόνια από την τσέπη του τις δαπάνες για τη στέγαση, την τροφή και τη μετακίνησή του εκτός έδρας;
«Δεν επιτρέπεται μετάθεση εάν ο δικαστικός λειτουργός δεν έχει παραδώσει όλες τις εκκρεμείς υποθέσεις και δικογραφίες που του έχουν ανατεθεί»: Μάλλον δεν θα μετατεθεί κανείς δικαστής ποτέ – ποιος δικαστής παραδίδει όλες τις δικογραφίες του τον Ιούνιο που συνεδριάζει το ΑΔΣ ή ακόμα και στις αρχές του Σεπτέμβρη που υλοποιούνται οι μεταθέσεις;
Εκτός πραγματικότητας η ρύθμιση.
Επειδή, τα Ανώτατα Δικαστικά Συμβούλια αργούν και η διετία που εμπνεύστηκαν οι Δικαστές του ΣτΕ, οι οποίοι, επειδή δεν μετατίθενται, είναι πιο φανατικοί στο θέμα αυτό από τους Αρεοπαγίτες, θα ήταν καλό να μειωθεί ο χρόνος στο ένα (1) πλήρες δικαστικό έτος, ώστε να υπηρετεί ο δικαστής έως δύο (2) το πολύ χρόνια στην επαρχία, η οποία, αν είναι κανείς άγαμος, δεν αντέχεται με τίποτε…