Αρχική Δίκαιη ΔίκηΆρθρο 93: Εκπαιδευτική άδεια

Άρθρο 93: Εκπαιδευτική άδεια

Το άρθρο 46 του ν. 1756/1988 αντικαθίσταται ως εξής:
«1. Επιτρέπεται η χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας απουσίας στην αλλοδαπή:
α) στους εισηγητές και παρέδρους του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Ελεγκτικού Συνεδρίου,
β) στους δικαστικούς λειτουργούς των πολιτικών και ποινικών δικαστηρίων από το βαθμό του ειρηνοδίκη, του πρωτοδίκη και του αντεισαγγελέα πρωτοδικών μέχρι του εφέτη και του αντεισαγγελέα εφετών,
γ) στους δικαστικούς λειτουργούς των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων από το βαθμό του πρωτοδίκη μέχρι του εφέτη.
Εκπαιδευτική άδεια δεν επιτρέπεται να χορηγηθεί μετά τη συμπλήρωση του πεντηκοστού πέμπτου (55ου) έτους της ηλικίας. Για να χορηγηθεί εκπαιδευτική άδεια απαιτείται ο δικαστικός λειτουργός να έχει πολύ καλή γνώση της γλώσσας της χώρας στην οποία πρόκειται να μεταβεί για εκπαίδευση, η οποία να αποδεικνύεται από αναγνωρισμένο δίπλωμα γλωσσομάθειας, και να έχει γίνει δεκτός σε αναγνωρισμένο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών σε πανεπιστήμιο της αλλοδαπής.
2. Ο αριθμός των δικαστικών λειτουργών που αποστέλλονται στην αλλοδαπή με εκπαιδευτική άδεια, κάθε εκπαιδευτικό έτος, ορίζεται με απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που εκδίδεται μέχρι τέλους Δεκεμβρίου του προηγούμενου έτους.
3. Οι άδειες χορηγούνται από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το αργότερο ως το τέλος Μαρτίου του έτους έναρξης της άδειας, ύστερα από αίτηση του ενδιαφερόμενου δικαστικού λειτουργού και απόφαση του αρμόδιου Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου. Το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο αποφαίνεται ύστερα από ερώτημα του Υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και μόνο μέχρι τον αριθμό των αναφερόμενων σ’ αυτό θέσεων. Στην αίτηση πρέπει να προσδιορίζονται τα θέματα με τα οποία πρόκειται να ασχοληθεί ο δικαστικός λειτουργός και να επισυνάπτονται τα τυχόν δικαιολογητικά. Ο Υπουργός έχει δικαίωμα να διαφωνήσει με την απόφαση του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου. Στην περίπτωση αυτή αποφαίνεται η ολομέλεια του οικείου ανώτατου δικαστηρίου.
4. Η εκπαιδευτική άδεια χορηγείται για ένα έτος και είναι δυνατό να παραταθεί, με την ίδια διαδικασία, για ένα ακόμη έτος, αν υπάρχει σπουδαίος λόγος, εφόσον ο δικαστικός λειτουργός καταθέτει βεβαίωση του πανεπιστημίου ότι έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει μέχρι εκείνη τη χρονική στιγμή και ότι μπορεί ακόμη να ολοκληρώσει το πρόγραμμα των μεταπτυχιακών του σπουδών. Στην περίπτωση αδικαιολόγητης υπέρβασης της εκπαιδευτικής άδειας εφαρμόζονται όσα ορίζονται στο άρθρο 44 παράγραφος 19.
5. Αυτός που πήρε εκπαιδευτική άδεια οφείλει να αναφέρει με δήλωσή του στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων την ημερομηνία αναχώρησης και εγκατάστασής του στην αλλοδαπή, την έναρξη της εκπαίδευσής του, καθώς και τον τόπο και τη διεύθυνση της διαμονής του. Οφείλει επίσης, στο τέλος κάθε εξαμήνου, να υποβάλλει στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και στον πρόεδρο του οικείου Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου λεπτομερή έκθεση για τη συντελεσθείσα εργασία και για την πορεία της εκπαίδευσής του, με τα αποδεικτικά των σπουδών του. Παράβαση της υποχρέωσης αυτής είναι δυνατό να επιφέρει την ανάκληση του υπολοίπου της εκπαιδευτικής άδειας.
6. Στο δικαστικό λειτουργό που αποστέλλεται με εκπαιδευτική άδεια παρέχονται στο διπλάσιο οι αποδοχές της οργανικής του θέσης καθώς και τα έξοδα μετάβασης και επιστροφής. Στο δικαστικό λειτουργό που πήρε υποτροφία από το ίδρυμα κρατικών υποτροφιών ή από οποιοδήποτε άλλο ημεδαπό οργανισμό, οι επί πλέον αποδοχές καταβάλλονται μειωμένες κατά το ποσό της υποτροφίας.
7. Η εκπαιδευτική άδεια διακόπτεται ύστερα από απόφαση του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου αν οι ανάγκες της υπηρεσίας το επιβάλλουν ή αν ο δικαστικός λειτουργός δεν παρουσιάζει την αναμενόμενη επίδοση ή υπέπεσε σε πειθαρχικό παράπτωμα.
8. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ή ο πρόεδρος του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου είναι δυνατό να αναθέσει σε δικαστικό λειτουργό, που βρίσκεται με εκπαιδευτική άδεια στην αλλοδαπή, τη μελέτη ή έρευνα ορισμένων ζητημάτων που αφορούν τη λειτουργία των δικαστηρίων ή των φυλακών και τη σχετική με τη δικαιοσύνη νομοθεσία ή άλλα ειδικά θέματα.
9. Οι δικαστικοί λειτουργοί που έλαβαν εκπαιδευτική άδεια είναι υποχρεωμένοι, μετά την επιστροφή τους, να υπηρετήσουν επί χρόνο τετραπλάσιο του χρόνου της άδειάς τους.
10. Αν οι δικαστικοί λειτουργοί αθετήσουν την υποχρέωσή τους αυτή, οφείλουν να επιστρέψουν στο δημόσιο, μέσα σε τρεις μήνες, τις επί πλέον αποδοχές που έλαβαν κατά το χρόνο της άδειας καθώς και τα έξοδα μετάβασης και επιστροφής, με το νόμιμο τόκο από τη λήψη τους. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζονται οι διατάξεις του κώδικα είσπραξης δημόσιων εσόδων.
11. Σε έκτακτες περιπτώσεις ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ύστερα από γνώμη του προέδρου του οικείου ανώτατου δικαστηρίου του κλάδου στον οποίο ανήκει ο δικαστικός λειτουργός ή, αν πρόκειται για μέλη της Γενικής Επιτροπείας, του γενικού επιτρόπου της Επικρατείας των τακτικών Διοικητικών δικαστηρίων, μπορεί να επιτρέπει την αποστολή στην Αλλοδαπή δικαστικών λειτουργών όλων των βαθμών, ανεξαρτήτως ηλικίας, για συμμετοχή σε συνέδρια ή παρακολούθηση βραχυχρονίων σεμιναρίων ή της οργάνωσης και λειτουργίας ξένων δικαστηρίων. Η απουσία του δικαστικού λειτουργού από τα καθήκοντά του δεν μπορεί να υπερβεί το μήνα».

Σχόλια
  • 23 Δεκεμβρίου 2011, 13:42 | ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΑΣ

    Άρθρο 93
    Η κατάργηση με το ανωτέρω άρθρο της δυνατότητας λήψης εκπαιδευτικής άδειας στο εσωτερικό, η οποία μάλιστα δεν επιβαρύνει οικονομικά το Δημόσιο σε αντίθεση με τις άδειες αλλοδαπής, στερεί το δικαστικό λειτουργό της δυνατότητας περαιτέρω επιμόρφωσης και εξειδίκευσης του, στο εσωτερικό μάλιστα δίκαιο που είναι και το κυρίως εφαρμοστέο, εναπόκειται δε στο νομοθέτη να θεσπίσει αυστηρές διατάξεις σε ότι αφορά τη χρήση του δικαιώματος της ανωτέρω άδειας, ανάκλησης της χορήγησης της σε περίπτωση παραβίασης των σχετικών διατάξεων ή και ακόμα και διαφοροποίησής της κατά βαθμίδα φοίτησης (μεταπτυχιακό – διδακτορικό), ενώ θα πρέπει μάλιστα να προβλεφθεί η συμμετοχή δικαστών σε ημεδαπά μεταπτυχιακά προγράμματα νομικών σχολών χωρίς εξετάσεις για το γνωστικό τους αντικείμενο.

  • 22 Δεκεμβρίου 2011, 17:29 | ΠΩΛΙΝΑ

    Με το νέο νόμο φαίνεται πως καταργείται (διά της μη ρητής πλέον ρυθμίσεως)η πρόβλεψη χορηγήσεως εκπαιδευτικής άδειας σε Α.Ε.Ι της ημεδαπής. Με αυτόν όμως τον τρόπο ο ίδιος ο νομοθέτης απαξιώνει τα προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών που λειτουργούν στα ελληνικά πανεπιστήμια έναντι αυτών της αλλοδαπής και τα οποία κατά γενική παραδοχή της πανεπιστημιακής κοινότητας δεν υπολείπονται ούτε κατ’ ελάχιστο των αντίστοιχων του εξωτερικού. Απεναντίας θα έπρεπε να ενθαρρύνονται οι δικαστικοί λειτουργοί που επιλέγουν τα ελληνικά πανεπιστήμια για την επιμόρφωσή τους, τη στιγμή μάλιστα που το ελληνικό κράτος δεν επιβαρύνεται με επιπλέον έξοδα για την επιμόρφωσή τους στην ημεδαπή (απεναντίας για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό επιβαρύνεται με επιπλέον αποδοχές), ενώ επιπλέον ο δικαστής παραμένει στην Ελλάδα,εξακολουθεί να ζει μέσα στην ελληνική κοινωνία και δεν αποκόπτεται από την ελληνική πραγματικότητα. Άλλωστε το πρόβλημα δεν είναι οι χιλιομετρικές αποστάσεις, που έχουν σήμερα εκμηδενιστεί ακόμη και για το εξωτερικό( π.χ η πρόσβαση σ’ ένα κεντρικό πανεπιστήμιο της Ευρώπης είναι συχνά ευκολότερη απ’ότι σ’ ένα πανεπιστήμιο της ελληνικής επαρχίας όπου δεν υπάρχει αεροπορική σύνδεση), αλλά η ανεύρεση χρόνου για αποκλειστική αφιέρωση. Ως εκ τούτου θα έπρεπε στο νέο νόμο να υπάρχει τουλάχιστον πρόβλεψη για χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας για εκπόνηση διδακτορικής διατριβής στην ημεδαπή , η οποία(διατριβή)δεν είναι δυνατόν να συνδυαστεί με την ταυτόχρονη άσκηση των υπηρεσιακών καθηκόντων του δικαστή, λαμβανομένου υπόψη ότι ένα διδακτορικό απαιτεί αποκλειστική ενασχόληση με το συγκεκριμένο αντικείμενο,σχολαστική έρευνα και άριστη μελέτη και γνώση όλης της γνωστής βιβλιογραφίας. Ας μην ξεχνάμε ότι ένα διδακτορικό αποτελεί ένα χρησιμότατο εφόδιο για τον σύγχρονο έλληνα, αλλά και ευρωπαίο ταυτόχρονα δικαστή,που του προσφέρει πολύτιμη γνώση και εμπειρία για την εξάσκηση του λειτουργήματός του. Η παράλληλη παρακολούθηση μεταπτυχιακού προγράμματος Β΄επιπέδου (διδακτορικό), με την πλήρη άσκηση των αυξημένων στα περισσότερα πρωτοδικεία της χώρας υπηρεσιακών καθηκόντων (όπως υπαινίσσεται η αιτιολογική έκθεση του νόμου)είναι ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΗ για τον δικαστή εκείνον που επιθυμεί ΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑ να ανταπεξέλθει και ΣΤΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ και ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΤΟΥ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ.Εξάλλου δεν είναι το ίδιο η μελέτη και συγγραφή ενός διδακτορικού, με την παράλληλη άσκηση διδακτικού έργου σε κάποιο ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα της χώρας, όπως η αιτιολογική έκθεση του νόμου επιχειρεί να τα παρουσιάσει. Ας υπάρξει λοιπόν στο νόμο σχετική πρόβλεψη τουλάχιστον για την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής στην ημεδαπή,θέτοντας ο νομοθέτης ορισμένα κριτήρια, όπως για παράδειγμα την προγενέστερη αποδοχή του υποψηφίου από το πανεπιστήμιο, την υποβολή εκθέσεων από τους επιβλέποντες καθηγητές για την πορεία της εργασίας του κατά το χρόνο της άδειάς του, κ.α. Ας βοηθήσει ο νομοθέτης τους δικαστές που οραματίζονται μια Δικαιοσύνη αντάξια των απαιτήσεων της σύγχρονης εποχής, μέσα από την σε βάθος επιμόρφωση και κατάρτισή τους.

  • 22 Δεκεμβρίου 2011, 12:23 | Έλενα Πέτρου

    ΑΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΕΙ ΧΡΟΝΙΚΑ Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΣΤΗΝ ΗΜΕΔΑΠΗ.ΟΧΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ!!!ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΩΣ ΘΑ ΔΙΕΥΡΥΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ?ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΞΙΟΛΟΓΑ!ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΛΛΟΔΑΠΗ

  • 20 Δεκεμβρίου 2011, 08:54 | Σπύρος Γεωργουλέας, Πρόεδρος Πρωτοδικών Αθηνών

    Δεν αντιλαμβάνομαι την κατάργηση ( δια της μη ρητής ρυθμίσεως ) της χορηγήσεως εκπαιδευτικής αδείας σε Α.Ε.Ι. της ημεδαπής. Είναι μια δυνατότητα απολύτως ανέξοδος για το Δημόσιο, διότι ο μετεπκπαιδευθείς δικαστής θα αξιοποιήσει τις ειδικές γνώσεις του κατά τη μετέπειτα άσκηση των καθηκόντων του, ενώ, υπό τις παρούσες συνθήκες οικονομικής κρίσεως, είναι μάλλον απαγορευτική η μετάβαση στο εξωτερικό για σπουδές. Η διατάξη πρέπει να επανεξετασθεί, με ρητή, μάλιστα, αναφορά και ρύθμιση του ζητήματος της εκπονήσεως διδακτορικής διατριβής.

  • 18 Δεκεμβρίου 2011, 22:24 | Αγάπη Κεπεσίδου

    Συνεχίζοντας λέω ότι σε κάθε περίπτωση ο δικαστής που επιθυμεί να κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελλάδα, πρέπει να διευκολύνεται, αν το επιθυμεί, στη μετάθεσή του στις πόλεις που είναι φοιτητής για να μπορεί να συνδυάζει υπηρεσία και σπουδές στην περίπτωση που ο φόρτος εργασίας δεν είναι μεγάλος ή το μεταπτυχιακό όχι ιδιαίτερα απαιτητικό. Η συμμετοχή εξάλλου του δικαστή σε προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών τονώνει και την επιστημονική έρευνα, επειδή η ζωντανή απονομή του δικαίου μπορεί να δώσει νέα ερεθίσματα στην επιστήμη και το αντίστροφο με συνέπεια να ικανοποιείται το αίτημα για ταχεία και ορθή απονομή του.

  • 18 Δεκεμβρίου 2011, 19:13 | Αγάπη Κεπεσίδου

    Ο δικαστής πρέπει να ενισχύεται, αν ενδιαφέρεται να επιμορφωθεί και με την παρακολούθηση μεταπτυχιακών προγραμμάτων σπουδών στην Ελλάδα και όχι να αποθαρρύνεται. Πρέπει συνεπώς να μην καταργηθεί η χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας σπουδών στην ημεδαπή, αλλά να χορηγείται με αυστηρές προυποθέσεις σε δικαστές που είναι αποδεδειγμένα συνεπείς στις υπηρεσιακές τους υποχρεώσεις και δεν επιδιώκουν εκπαιδευτική άδεια για να τις αποφύγουν, έστω και πρόσκαιρα. Ειδικά η γυναίκα- δικαστής που έχει και οικογένεια δεν μπορεί να μετακινηθεί στο εξωτερικό να σπουδάσει και η συγκεκριμένη ρύθμιση της στερεί τη δυνατότητα να βελτιωθεί επιστημονικά. Ετσι όμως πώς θα βρεθούν οι δικαστές «εξαιρετικών» προσόντων, οι οποίοι – όπως ορθά θέλει ο νομοθέτης – πρέπει να στελεχώνουν την ανώτατη βαθμίδα της δικαιοσύνης; Υπηρεσιακές υποχρεώσεις και μεταπτυχιακά δεν μπορούν να συμβαδίσουν αποτελεσματικά. Κάτι από τα δύο ή και τα δύο θα είναι πρόχειρα, όπως αποδείχθηκε με πολλούς που έλαβαν μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών από κεντρικό πανεπιστήμιο με την απλή προσκομιδή βουλευμάτων τους… Η ευθύνη όμως ανήκει στο συγκεκριμένο Πανεπιστημικαό τμήμα. Μερικοί έλληνες δικαστές σήμερα είναι μέλη Δ.Ε.Π. Πανεπιστημίων και μπράβο τους. Αν δεν είχαν λάβει εκπαιδευτική άδεια εσωτερικού, δεν θα είχαν καταφέρει τέτοια πρόοδο. Ο έλληνας δικαστής πρέπει να μορφώνεται για να έχει ανάστημα και στην ευρώπη. Πρέεπι να ενισχύονται οι νέοι κυρίως δικαστές σε μεταπτυχιακές σπουδές, επειδή ο 55άρης μάλλον ολοκλήρωσε τον επιστημονικό του κύκλο. Σημειώνω τέλος σε απάντηση των προηγουμένων δύο σχολίων ότι η νόμιμη ατομική διοικητική πράξη χορήγησης εκπαιδευτικών αδειών στην ημεδαπή δεν μπορεί να ανακληθεί ανακαλείται, εκτός από μία συγκεκριμένη περίπτωση που κατά κανόνα και πάντως εδώ δεν συντρέχει (ΣτΕ 825,826/2010).

  • 18 Δεκεμβρίου 2011, 16:56 | MAGDA

    Πρέπει να ληφθεί μέριμνα ώστε να μπεί μεταβατική διάταξη για τους δικαστές που έλαβαν εκπαιδευτική άδεια με το παλαιό καθεστώς και ήδη φοιτούν στο πρώτο έτος μεταπτυχιακού προγράμματος ημεδαπού πανεπιστημίου διάρκειας δύο ετών.Τι θα γίνει το δεύτερο έτος, που είναι και πιο απαιτητικό , καθόσον περιλαμβάνει ,εκτός από εργασίες και εξετάσεις, την εκπόνηση της μεταπτυχιακής διατριβής. Η δουλειά του δικαστή δεν μπορεί να συνδυαστεί εύκολα με τις απαιτήσεις των μεταπτυχιακών σπουδών σε συνδυασμό πάντα και με τις άλλες οικογενειακές του υποχρεώσεις.

  • 17 Δεκεμβρίου 2011, 16:44 | MARIA

    Με το νέο νόμο καταργείται δια της σιωπής του η εκπαιδευτική άδεια στην ημεδαπή, η οποία δεν είχε κανένα οικονομικό κόστος για το Ελληνικό Δημόσιο!Άραγε τόση εμπιστοσύνη έχει ο νομοθέτης για την ποιότητα των προγραμμάτων μεταπτυχιακών σπουδών των ελληνικών πανεπιστημίων? Δεν είναι άραγε αυτά ικανά να επιμορφώσουν επαρκώς τους δικαστές? Ανεξαρτητα όμως από τους λόγους που οδήγησαν το νομοθέτη στην κατάργηση του ως άνω θεσμού, σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να τεθεί μία μεταβατική διάταξη για όσους από τους δικαστές έχουν λάβει ήδη εκπαιδευτική άδεια με το παλαιό καθεστώς και παρακολουθούν μεταπτυχιακό πρόγραμμα τεσσάρων εξαμήνων (2 έτη)σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Εάν δεν προβλεφθεί ένα μεταβατικό στάδιο για την ως άνω περίπτωση, τότε ο δικαστής που έλαβε την άδεια για τον πρώτο χρόνο (γνωρίζοντας τη δυνατότητα που του έδινε το παλαιό νομοθετικό καθεστώς για λήψη άδειας και για το δεύτερο έτος) θα πρέπει ,είτε να διακόψει τις σπουδές του και να πάνε χαμένα τόσο ο κόπος του όσο και όλα τα έξοδα που έχει ήδη υποβληθεί(π.χ περίπτωση όπου το μεταπτυχιακό πρόγραμμα είναι πανεπιστημιακού ιδρύματος, που βρίσκεται εκτός της βάσης του δικαστηρίου όπου υπηρετεί), είτε να αναγκαστεί να εργάζεται σε εντατικούς ρυθμούς και ταυτόχρονα να ερευνά και να εκπονεί εργασίες καθώς και την μεταπτυχιακή του διατριβή στο τέλος του δευτέρου έτους. Τούτο όμως,ως γνωστόν, είναι εξαιρετικά επίπονο έως αδύνατο και ενδεχομένως θα έχει δυσμενείς συνέπειες στη δουλειά του, στην υγεία του καθώς και στις σπουδές του.

Σχόλια