1. Οι παράγραφοι 3 και 4 του άρθρου 43 του ν. 1756/1988 αντικαθίστανται ως εξής:
«3. Δεν οφείλεται μισθός για το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο δικαστικός λειτουργός από δική του υπαιτιότητα δεν παρέχει υπηρεσία. Ως μη παροχή υπηρεσίας νοείται και η, κατά την κρίση των οργάνων που αναφέρονται στην επόμενη παράγραφο, συζήτηση μη ικανού αριθμού υποθέσεων, η αδικαιολόγητη καθυστέρηση παραδόσεως σχεδίων αποφάσεων και δικογραφιών που του ανατίθενται προς επεξεργασία, καθώς και η μη συμμετοχή στις συνεδριάσεις των οργάνων του δικαστηρίου ή η μη εκτέλεση υπηρεσίας που του ανατέθηκε αρμοδίως.
4. Στην περίπτωση της προηγούμενης παραγράφου ο μισθός περικόπτεται με πράξη του δικαστικού λειτουργού που διευθύνει το δικαστήριο ή την εισαγγελία ή τη Γενική Επιτροπεία της Επικρατείας των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, ή με πράξη του προϊσταμένου του αμέσως ανώτερου δικαστηρίου ή εισαγγελίας. Για την περικοπή του μισθού του εκκαθαριστή- δικαστικού λειτουργού, αρμόδιος είναι ο προϊστάμενος του αμέσως ανώτερου δικαστηρίου ή εισαγγελίας. Η πράξη της περικοπής τίθεται στον ατομικό φάκελο του δικαστικού λειτουργού και συνιστά δυσμενές στοιχείο για την προαγωγή του. Κατά της πράξης αυτής επιτρέπεται προσφυγή ενώπιον του οικείου Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου μέσα σε προθεσμία δέκα ημερών από την επίδοσή της στον ενδιαφερόμενο δικαστικό λειτουργό, χωρίς να αναστέλλεται για οποιοδήποτε λόγο η εκτέλεσή της. Το συμβούλιο αποφαίνεται αμετάκλητα και σε περίπτωση εξαφάνισης της πράξης περικοπής αυτή δεν λαμβάνεται υπόψη για την προαγωγή».
2. Η παράγραφος 11 του άρθρου 44 του ν. 1756/1988 αντικαθίστανται ως εξής:
«11. Δικαστικός λειτουργός δεν έχει δικαίωμα να κάνει χρήση δικαστικών διακοπών ή κανονικής άδειας, εφόσον κατά την κρίση του οικείου προϊσταμένου υπάρχει κίνδυνος ουσιώδους καθυστέρησης στην έκδοση απόφασης ή βουλεύματος σε επείγουσα υπόθεση ή σε άλλη επείγουσα δικαστική ενέργεια. Αν ο δικαστικός λειτουργός καθυστερεί να παραδώσει σημαντικό αριθμό σχεδίων αποφάσεων υποθέσεων που έχουν συζητηθεί ή καθυστερεί να επεξεργασθεί τις δικογραφίες που του έχουν ανατεθεί κατά τους όρους που καθορίζει ο νόμος, ο κανονισμός ή η ολομέλεια του δικαστηρίου ή της εισαγγελίας, μπορεί να υποχρεωθεί, με πράξη του προϊσταμένου του οικείου δικαστηρίου ή με πράξη του προϊσταμένου του αμέσως ανώτερου δικαστηρίου ή εισαγγελίας, να προσκομίσει τον οριζόμενο από αυτούς αριθμό σχεδίων ή δικογραφιών μέσα στην περίοδο των δικαστικών διακοπών. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, μπορεί με πράξη των παραπάνω οργάνων να στερηθεί του δικαιώματος να κάνει χρήση των δικαστικών διακοπών μέχρι να παραδώσει τον ορισθέντα αριθμό σχεδίων αποφάσεων ή δικογραφιών».
Η ως άνω προτεινόμενη ρύθμιση είναι εντελώς απαράδεκτη και δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να βρίσκεται σε ένα νομοσχέδιο,που αφορά μάλιστα δικαστές.Καταρχήν,τα αναφερόμενα περί δικαστικών διακοπών και στερήσεως του δικαιώματος χρήσεώς τους σε περίπτωση μη παραδόσεως του ορισθέντος αριθμού σχεδίων ή δικογραφιών δεν είναι σοβαρά πράγματα.Περαιτέρω, η πρόβλεψη για την περικοπή του μισθού αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση κακοποίησης μιας αρχής,που θα μπορούσε να θεωρηθεί εύλογη,ότι δηλαδή σε περίπτωση μη παροχής εργασίας δεν οφείλεται αμοιβή.Το ζήτημα όμως με τους συντάκτες της ρύθμισης αυτής είναι ότι επιχειρούν να χαρακτηρίσουν μη παροχή εργασίας τη μειωμένη παροχή εργασίας,για την οποία βέβαια κατά το σύνταγμα δεν επιτρέπεται πλήρης στέρηση της αμοιβής.Πράγματι,ένας δικαστής ακόμη και αν δεν δημοσιεύσει αποφάσεις κατά τη διάρκεια ενός μήνα,σίγουρα θα έχει κάποια άλλη συνεισφορά π.χ συμμετοχή σε ποινικές συνθέσεις,σε συμβούλια,εκδίκαση πολιτικών υποθέσεων κ.λ.π.Επανερχόμενος όμως στη σοβαρότητα και στην υπαρκτή ανάγκη αντιμετώπισης ορισμένων περιστατικών υπαίτιας ή και ανυπαίτιας καθυστέρησης στην έκδοση αποφάσεων σε συνάρτηση με τις αποδοχές,θα πρότεινα τα ακόλουθα,που νομίζω ότι χαρακτηρίζονται από απλότητα,αντικειμενικότητα και δικαιοσύνη:Εφόσον υπάρχει καθυστέρηση στην έκδοση αποφάσεων πέραν ενός ορισμένου χρονικού διαστήματος,με πράξη του προισταμένου του ανώτερου δικαστηρίου αφαιρούνται οι δικογραφίες και συγχρόνως περικόπτεται από το συγκεκριμένο δικαστή ποσό ίσο με τον αριθμό των δικογραφιών επί ένα ποσό που εκάστοτε ορίζεται από τον Υπουργό για κάθε δικογραφία και αντιστοιχεί στην «αξία»της αποφάσεως λαμβάνοντας υπόψη τη μέση αμοιβή του δικαστή της συγκεκριμένης βαθμίδας και το μέσο όρο των εκδιδόμενων από τους δικαστές της κατηγορίας αυτής αποφάσεων,συνυπολογίζοντας βέβαια και τις υπόλοιπες εργασίες του.Ακολούθως,χρεώνονται τις δικογραφίες αυτές άλλοι δικαστές,οι οποίοι λαμβάνουν αναλογικά την αμοιβή,που περικόπηκε από τον προηγούμενο δικαστή.Κατ’αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται ένας στοιχειώδης εξορθολογισμός και γίνεται ένα βήμα για την αύξηση της παραγωγικότητας στο χώρο της δικαιοσύνης.
Τα μέτρα της περικοπής του μισθού και της στέρησης χρήσης των δικαστικών διακοπών ισοδυναμούν με πειθαρχικές ποινές, έτσι, πρέπει να επιβάλλονται με τις εγγυήσεις της τακτικής πειθαρχικής διαδικασίας (απόφαση πειθαρχικού συμβουλίου κλπ) και όχι από το Διευθύνοντα τη σχετική Δικαστική Υπηρεσία. Κατά συνέπεια καθίσταται περιττή η σχετική ρύθμιση, καθόσον ήδη προβλέπεται η δυνατότητα επιβολής πειθαρχικών ποινών για την αδικαιολόγητη καθυστέρηση στη δημοσίευση των αποφάσεων κλπ .
Εδώ ο νομοθέτης έχει κέφια! Αφενός αποδεικνύει ότι δεν τον ενδιαφέρει το περιεχόμενο των αποφάσεων, αρκεί αυτές να βγαίνουν γρήγορα. Αφετέρου θυμάται πόσο καλά περνάει αυτός στις διακοπές του και γουστάρει να κόψει τις (ήδη κομμένες) διακοπές των δικαστών που δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στο περιεχόμενο των αποφάσεών τους.
(ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΥ 11)- ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΔΕΝ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ Η ΟΛΙΓΩΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ!ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΛΕΙΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΖΗΤΕΙΤΑΙ Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΟΥΣ! ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΟΥΜΕ ΒΙΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ !
ΑΣ ΠΡΟΣΛΑΒΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΙΣΤΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ!!!
ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΟΣΤΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕΙ Η ΧΩΡΑ ΣΤΗΝ Ε.Ε. ΠΑΡΑ ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΔΟΘΟΥΝ!
Και πως θα εφαρμοστεί αυτό? Θα υποχρεωθεί άραγε ο δικαστής που έχει εκκρεμότητα να πηγαίνει στο γραφείο κάθε μέρα το καλοκαίρι για να το ανοίγει? Δαπανηρό για το Δημόσιο μου ακούγεται. Πολύ χρήση κλιματιστικών…Πιο λογικό θα ήταν να «κάνει χρήση των δικαστικών διακοπών», μπας και βγάλει και καμμία απόφαση…
Το νομικό οπλοστάσιο τιμωρίας των επιλησμόνων των καθηκόντων τους δικαστικών λειτουργών υπάρχει και τα αρμόδια για τον έλεγχό τους όργανα της δικαιοσύνης οφείλουν να μην ολιγωρούν.Αρκετές από τις διατάξεις του Ε μέρους του σχεδίου νόμου ,όπως η προαναφερόμενη, διαπνέονται από ένα πνεύμα τιμωρητικό ,εκδικητικό για τους δικαστές.Εκφράζουν μια έντονη δυσπιστία για το ρόλο τους και τους θεωρούν εκ προοιμίου φυγόπονους.Θεωρώ ότι είναι ήσσονος σημασίας αν μ’αυτές πλήττονται επαγγελματικά οι δικαστές ως κλάδος.Το μείζον διακύβευμα είναι ότι πλήττεται αυτή καθεαυτή η απονομή της δικαιοσύνης καίρια.Ειδικά στη σημερινή συγκυρία, ο έλληνας δικαστής σηκώνει βαρύ φορτίο.Εχει καθήκον να παρέχει στον πολίτη μια δίκαιη και σύμφωνη με τις αρχές του κράτους δικαίου δίκαιη δίκη σε εύλογο χρόνο,εξοπλισμένος με επάρκεια ,ανθρωπιά και κυρίως σθένος.Φοβάμαι ότι τέτοιες ρυθμίσεις επιδιώκουν να καταστήσουν τους δικαστές φοβισμένους ,τρομοκρατημένους και εν τέλει απλώς διεκπεραιωτές.
Το άρθρο αυτό του νομοσχεδίου αποτελεί επίθεση προς τη δικαστική εξουσία. Εμμέσως αμφισβητείται ότι οι δικαστές δουλεύουν αρκετά και ενδιαφέρονται για τις υποθέσεις τις οποίες χειρίζονται, με αποτέλεσμα να προβλέπονται διάφορα μέτρα εξαναγκασμού, προκειμένου αυτοί να «ενδιαφερθούν» για τη δουλειά τους, ενώ, ταυτόχρονα, οι προθεσμίες στενεύουν. Δημιουργούνται μεγάλα ερωτηματικά ως προς την προέλευση της αμφισβήτησης του έργου των δικαστών (ποιότητα και ταχύτητα απονομής της δικαιοσύνης), όταν το ουσιαστικό πρόβλημα δεν είναι το πόσο αυτοί εργάζονται, αλλά το πόσες υποθέσεις εισάγονται προς επίλυση στα Δικαστήρια και ποιός ευθύνεται για τούτο. Η λύση δεν είναι σίγουρα η εκκρεμότητα του κάθε Δικαστηρίου να μοιραστεί στους υπηρετούντες σ’ αυτό δικαστές και αυτοί να εξαναγκάζονται, με στέρηση μισθού, κλπ., να ανταποκριθούν όπως – όπως εντός σύντομου διαστήματος, επιλύοντας πάραυτα ακόμη και υποθέσεις που απαιτούν ικανό χρόνο μελέτης (χωρίς βεβαίως να τις πολυμελετούν). Μήπως αυτό κάποιους συμφέρει; Γιατί, βέβαια, ταυτόχρονα με την ψήφιση του νόμου οι δικαστές δεν θα αποκτήσουν υπεράνθρωπη νοημοσύνη ούτε θα έχουν υπεράνθρωπη απόδοση. Άρα, μάλλον θα οδηγηθούμε σε μείωση της ποιότητας των δικαστικών αποφάσεων, με τρομερές επιπτώσεις για το κοινωνικό σύνολο, εντός του οποίου, μάλλον, θεωρούνε ότι δεν συγκαταλέγονται οι υπέρμαχοι τέτοιου είδους επιτάχυνσης της δικαιοσύνης. Γιατί οι δικαστές δουλεύουν ήδη αρκετά, στην πραγματικότητα δουλεύουν πάρα πολύ. Προς ενημέρωση, μόνον για ένα μήνα το έτος δεν χρεώνονται. Ο θεσμός των δικαστικών διακοπών που διαρκούν από 1-7 έως 15-9 δεν σημαίνει ότι οι δικαστές κατά το διάστημα αυτό δεν χρεώνονται, αλλά έχει την έννοια ότι αναστέλλονται οι προθεσμίες κατάθεσης ενδίκων βοηθημάτων, κλπ. Αντίθετα και το Σεπτέμβριο υπάρχουν δικάσιμοι και τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο. Επίσης, οι δικαστές χρεώνεται κανονικά (ούτε μία υπόθεση λιγότερο) και τους μήνες των Χριστουγέννων και του Πάσχα και, δεδομένου ότι, συνήθως, χρεώνονται περισσότερες υποθέσεις από όσες δύνανται να δημοσιεύσουν, αποδίδοντας δικαιοσύνη, ακόμη και κατά το μοναδικό μήνα των διακοπών τους επεξεργάζονται τις υποθέσεις που τους περίσσεψαν από τους προηγούμενους μήνες του έτους. Γιατί κατά κανόνα ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ ΠΟΛΥ.
Υπάρχει βέβαια και ο σωματικός κολασμός….Για κάθε καθυστέρηση 20 βουρδουλιές…
Αξιότιμοι προτείνοντες τις ανωτέρω αλλαγές να σας ενημερώσουμε ότι είναι τουλάχιστον ατυχής ο χαρακτηρισμός «δικαστικές διακοπές»…Δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν και «βουλευτικές διακοπές». Υπάρχουν θερινά τμήματα ή τμήματα καταχρηστικά ονομαζομένων διακοπών, εξαιτίας του περιορισμού των δημοσίων τακτικών ποινικών και αστικών συνεδριάσεων, πρωτίστως προς διευκόλυνση των δικαστικών λειτουργών για να διεκπεραιώσουν με μεταλύτερη συγκέντρωση και χρονική άνεση (συνήθως κατ΄οίκον) τις υπό επεξεργασία δικογραφίες που εκκρεμούν σ΄αυτούς από την προηγηθείσα δικαστική σεζόν. Το ότι μπορεί να υπάρχουν κάποιοι λειτουργοί – πολύ μικρή μειοψηφία είναι η αλήθεια – που, εργαζόμενοι συνειδητά ελάχιστα χωρίς να αντιμετωπίζουν κάποιο οικογενειακό-πρσωπικό πρόβλημα ή πρόβλημα υγείας (γιατί υπάρχουν και συνάδελφοι με σοβαρά προβλήματα υγείας), καταχρώνται την προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία τους και την κατευθύνουν σε βάρος της ανεξαρτησίας της μεγάλης πλειοψηφίας που προσπαθεί να κάνει σωστά τη δουλειά της (φορτώνοντάς την με επιπλέον όγκο εργασίας, ήτοι της δικής τους), δεν δικαιώνει τη λήψη γενικών «αστυνομικών μέτρων» σε βάρος του συνόλου των συναδέλφων. Υπάρχει επαρκέστατη πειθαρχική νομοθεσία για την αντιμετώπιση των μεμονωμένων ως άνω περιπτώσεων.Το μοντέλο του δικαστή που αντιστοιχούσε σε έναν κατηφή, αντικοινωνικό, μονίμως αγχωμένο και εκνευρισμένο τύπο δεν μπορεί και ούτε πρέπει να επανέλθει. Αντώνης Σ. Πρωτοδίκης
Και αυτή η διάταξη είναι ενδεικτική της αντιλήψεως και της νοοτροπίας πολλών εκ των συντακτών του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου, κυρίως – θέλω να πιστεύω – εκ των μη προερχομένων από το δικαστικό σώμα και τη μάχιμη δικηγορία. Ποιος Έλλήνας δικαστής κάνει διακοπές από 30 Ιουνίου έως 15 Σεπτεμβρίου; Η απάντηση είναι γνωστή στους γνωρίζοντες τα σήμερα ισχύοντα στο χώρο της Δικαιοσύνης. Η έννοια «κανονική άδεια» είναι άγνωστη στους Έλληνες δικαστές. Το καλοκαίρι για τους περισσοτέρους συναδέλφους είναι μια, θα έλεγα, εφιαλτική περίοδος. Είναι αντιμέτωποι με όγκους δικογραφιών, τις οποίες πασχίζουν να επεξεργασθούν με προσωπικό και οικογενειακό κόστος ( για τα υπόλοιπα, τα φυσιολογικά, μέλη της οικογένειας, το καλοκαίρι παραμένει περίοδος διακοπών ) και είναι γεγονός ότι κατά κανόνα ανταποκρίνονται, όπως δείχνει ο αυξημένος αριθμός δημοσιεύσεως αποφάσεων κατά τους μήνες Ιούλιο – Σεπτέμβριο. Το πρόβλημα τυχόν καθυστερήσεων αντιμετώπιζεται επαρκώς μέσω της πειθαρχικής διαδικασίας, η οποία είναι αναγκαίο να εφαρμόζεται όπου πρέπει. Η περικοπή, όμως, μισθού τίθεται εκφοβιστικώς και είναι οριακής συνταγματικότητος, καθ’ όσον τίθεται ζήτημα παραβιάσεως της διατάξεως του άρθρου 87 παρ. 1 του Συντάγματος ( κατοχύρωση προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας ).
Δεν ξέρω γιατί πρέπει να φοβόμαστε την αποκέντρωση του πειθαρχικού ελέγχου προς όφελος της περιφερειακής πειθαρχικής διαδικασίας, γιατί δηλαδή έχει εγγυήσεις το ανώτατο πειθαρχικό συμβούλιο και δεν έχουν εγγυήσεις τα περιφεριακά πειθαρχικά όργανα, ποιος είναι κοντύτερα στο πρόβλημα και έχει καλλίτερη γνώση? σε ολους μας έχει συμβεί να γράφουμε αποφάσεις συναδέλφων που χωρίς να έχουν ουσιαστικό πρόβλημα πράγμα το οποίο γνωρίζαμε πάρα πολυ καλά αυτοί συνέχιζαν να κάνουν τις διακοπές τους, να απολαμβάνουν των αδειών και των μισθών τους και οι συνεπείς να χρεώνονται τις αποφάσεις των, απολογούμενοι μονο σε ένα πειθαρχικό συμβούλιο το οποίο εκ των πραγμάτων ήταν αδιάφορο και εκτός κλίματος του εκάστοτε Πρωτοδικείου ή Εφετείου.. και στο οποίο κυριαρχούσαν ενίοτε άλλες λογικές ή η πραγματικότητα δεν έφθανε ποτέ εκεί όπως την βίωναν τα άμεσα θύματα αυτών των συμπεριφορών. Θετικότατη λοιπόν η νέα ρύθμιση που θα αποκεντρώσει στην πράξη την ευθύνη της λειτουργίας του εκάστοτε πρωτοδικείου στα θεσμοθετημένα άμεσα όργανά του
Ρύθμιση ευθέως αντισυνταγματική. Θα την έλεγα: απρόσφορη απόπειρα τρομοκράτησης του δικαστή,ώστε να γίνει (;) πρόθυμος για έκδοση όχι δίκαιων και ΣΩΣΤΩΝ αλλά «αρεστών» αποφάσεων. Αν κάποιος δικαστής εσκεμμένα καθυστερεί τις αποφάσεις του, υπάρχει ήδη το πειθαρχικό. Για όσους δεν γνωρίζουν, να διευκρινίσω περαιτέρω ότι οι δικαστές συρρικνώνουν μόνοι τους τις διακοπές τους, προκειμένου να περαιώσουν ΣΩΣΤΑ την εκκρεμότητά τους, αφού και οι διάδικοι για σωστές αποφάσεις ενδιαφέρονται (άλλο το ζήτημα ότι το «σωστό» το θεωρούν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους).
Συμφωνώ με τις τοποθετήσεις του «Μιχάλη» και των άλλων σχολιαστών, εκφράζω δε μια απορία μου: Σε υποθέσεις κυρίως ενοχικού και εμπορικού δικαίου που διέπονται και από διεθνείς διατάξεις, κυρίως σχετικές με το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για το οποίο στο παρελθόν μάς είχε ζητηθεί να υποβάλλουμε προδικαστικά διευκρινιστικές ερωτήσεις στην τότε ΕΟΚ λόγω της πολυπλοκότητάς του, τι θα γίνεται αν παραστεί και τώρα τέτοια ανάγκη, η δε «ταχύτητα» έκδοσης της απόφασης θα φτάνει τουλάχιστον τα δύο χρόνια, υπολογίζοντας και τον χρόνο διαβίβασης της απάντησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Θα θεωρείται «δικαιολογημένη» η καθυστέρηση, ή θα μας πουν ότι τόσα χρόνια έπρεπε να έχουμε μάθει τέλεια το δίκαιο της τελευταίας; Πάντως σας βεβαιώνω ότι οι δικαστές δεν τρομοκρατούνται με τίποτα, γιατί απλούστατα, αν δεν έχουν σθένος δεν αξίζουν ούτε τη θέση ούτε τον τίτλο του Δικαστή.
1)Οι αποφάσεις δεν προσκομίζονται, αλλά δημοσιεύονται.
2)»Χρήση των δικαστικών διακοπών ή κανονικής άδειας»….Μα σε ποιο κόσμο ζούνε; Ποιός δικαστής παίρνει κανονική άδεια; Ποιος δικαστής δε γράφει στις δικαστικές διακοπές;
3)Ο πρόεδρος εφετών θα κόβει το μισθό του προέδρου πρωτοδικών και ο τελευταίος του πρωτοδίκη. Άρα σε λίγο καιρό ή δε θα έχουμε καθυστέρηση στη δικαιοσύνη ή θα έχουμε περισσότερα χρήματα στο κρατικό ταμείο…Προτείνω για κάθε μέρα καθυστέρησης να θεσπίσετε και ρήτρα 50 ευρώ…
Ελέγχεται η συνταγματικότητα της διάταξης…
Τα φαινόμενα δικαστών, που αδιαφορούν για τις υπηρεσιακές τους υποχρεώσεις ή είναι ανεπαρκείς, πρέπει να αντιμετωπίζονται με την προβλεπόμενη πειθαρχική διαδικασία βάσει των ορισμών του άρθρου 91 του Συντάγματος, που δίνει τη δυνατότητα πειθαρχικής αγωγής και στον Υπουργό Δικαιοσύνης, ώστε αυτός να επεμβαίνει, όταν διαπιστώνει ενδεχόμενη αδράνεια της ιεραρχίας της Δικαιοσύνης. Αυτό άλλωστε είναι και μία σημαντική εγγύηση της προσωπικής ανεξαρτησίας του δικαστή (άρθρο 87 παρ.1 Σ). Η θέσπιση ιδιότυπων κυρώσεων (στέρηση μισθού, μη υλοποίηση μετάθεσης) και μάλιστα επιβαλλόμενων όχι από Πειθαρχικό Συμβούλιο αποτελούμενο από ανώτατους δικαστές, όπως συμβαίνει βάσει του Συντάγματος, αλλά από τον άμεσο Προϊστάμενο του δικαστή (Πρόεδρο Πρωτοδικών ή Πρόεδρο Εφετών) είναι ευθέως αντισυνταγματική ενόψει των ανωτέρω διατάξεων. Εξάλλου, τους ίδιους τους προϊστάμενους των δικαστηρίων ποιος θα τους ελέγχει αν εκτελούν τα καθήκοντά τους; Υπάρχουν ορισμένα επαρχιακά Πρωτοδικεία ή Εισαγγελίες Πρωτοδικών, όπου οι προϊστάμενοι τους δεν εμφανίζονται παρά ελάχιστες φορές το μήνα και αναθέτουν τα καθήκοντά τους είτε στους υφιστάμενους δικαστές (λ.χ. εκδίκαση ασφαλιστικών από Πρωτοδίκες, Πρωτοδίκες με υπηρεσία δύο – τριών ετών να προεδρεύουν σε Τριμελή Πλημ/κεια) είτε στους προϊσταμένους των γραμματειών (που αναλαμβάνουν ουσιαστικά τη διεύθυνση της υπηρεσίας) και κανείς δεν επιλαμβάνεται αυτού. Ωστόσο, θα έπρεπε αυτό να αντιμετωπιστεί νομοθετικά (ρητή υποχρέωση τακτικής παρουσίας των διευθυνόντων τα δικαστήρια, απαγόρευση ανάθεσης καθηκόντων Προέδρου σε πρωτοδίκες, όταν δεν υπάρχουν οργανικά κενά σε θέσεις Προέδρων κλπ.), αφού είναι υπαρκτό πρόβλημα (αν και όχι γενικευμένο). Άρα σκοπός των νέων ρυθμίσεων δεν φαίνεται να είναι η επίλυση υπαρκτών προβλημάτων και δυσλειτουργιών αλλά ο εντυπωσιασμός των αδαών. Εξάλλου, ρυθμίσεις του τύπου «αν δεν φέρεις τις αποφάσεις, θα σου κόψω το μισθό ή δεν έχει μετάθεση» δεν μπορεί να απευθύνονται στην Ελληνική Δικαιοσύνη. Εκτός αν οι «φωτισμένοι» εμπνευστές των ρυθμίσεων αυτών, την έχουν μπερδέψει με κινέζικη φάμπρικα
Μαλλόν θέλουν ένα δικαστή φοβισμένο, που θα είναι απλά τυπικός στις προθεσμίες. Πουθενά δε γίνεται λόγος για την ποιότητα των αποφάσεων.
Με καταναγκαστική εργασία, στέρηση μισθού και ανάλογα τιμωρητικά μέτρα δεν επιλύονται τα προβλήματα. Το αίτημα είναι ο δικαστής να μπορεί ήρεμα να εκδίδει τις αποφάσεις του και να έχει και κάποιο χρόνο αναψυχής. Η καθυστέρηση στην έκδοση των αποφάσεων πρέπει να τον οδηγεί σε άνευ ετέρου παράλειψη προαγωγής. Τα υπόλοιπα είναι άγονα…
Μέχρι τώρα όλοι (ή έστω οι περισσότεροι)δικαστές εκμεταλλεύονται τις δικαστικές διακοπές που δεν έχουν υπηρεσίες, για να βγάλουν την εκκρεμότητα. Τι θ΄αλλάξει δηλαδή; Μήπως το διάστημα των δικαστικών διακοπών είναι όπως νομίζουν πολλοί για λόγους αναψυχής και μόνο; Εξάλλου στα μικρά δικαστήρια που δεν υπάρχει η δυνατότητα για πολλά τμήματα διακοπών, το διάστημα που δεν υπηρετεί κάποιος δεν είναι πολύ μεγαλύτερο από μια κανονική άδεια τριάντα ημερών.
Φαίνεται ενδιαφέρον η αλλαγή που έγινε στις παραγράφους αλλά δεν ξέρουμε τι ίσχυε πριν.
«Δικαστικός λειτουργός δεν έχει δικαίωμα να κάνει χρήση δικαστικών διακοπών…»
«Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, μπορεί με πράξη των παραπάνω οργάνων να στερηθεί του δικαιώματος να κάνει χρήση των δικαστικών διακοπών μέχρι να παραδώσει τον ορισθέντα αριθμό σχεδίων αποφάσεων ή δικογραφιών»
ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ «ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ». ΔΗΛΑΔΗ, Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ (ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ή ΕΦΕΤΩΝ) ΘΑ ΤΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΠΑΝΙΟ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ή ΝΑ ΠΑΕΙ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ???
ΑΝ ΠΑΛΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ, ΩΣ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, ΘΑ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ, ΔΗΛΑΔΗ ΟΛΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ Π.Χ. ΘΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ, ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΑ ΑΥΤΟΦΩΡΑ ΘΑ ΧΡΕΩΝΕΤΑΙ ΒΟΥΛΕΥΜΑΤΑ, ΘΑ ΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΚΑΣΙΜΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΧΡΕΩΝΕΤΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ, Ε, ΤΟΤΕ, ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ???…
ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ…
«Αν ο δικαστικός λειτουργός καθυστερεί να παραδώσει σημαντικό αριθμό σχεδίων αποφάσεων υποθέσεων που έχουν συζητηθεί ή καθυστερεί να επεξεργασθεί τις δικογραφίες που του έχουν ανατεθεί κατά τους όρους που καθορίζει ο νόμος, ο κανονισμός ή η ολομέλεια του δικαστηρίου ή της εισαγγελίας, μπορεί να υποχρεωθεί, με πράξη του προϊσταμένου του οικείου δικαστηρίου ή με πράξη του προϊσταμένου του αμέσως ανώτερου δικαστηρίου ή εισαγγελίας, να ΠΡΟΣΚΟΜΙΣΕΙ τον οριζόμενο από αυτούς αριθμό σχεδίων ή δικογραφιών μέσα στην περίοδο των δικαστικών διακοπών». Η φράση αυτή αποτελεί λυδία λίθο για τη λογική όλου του νόμου! Οι αποφάσεις «ΠΡΟΣΚΟΜΙΖΟΝΤΑΙ»….Η δικαστική απόφαση κατάντησε ένα χαρτί που το μόνο που ενδιαφέρει πάνω του είναι η ημερομηνία δημοσίευσης…