Αρχική Δίκαιη ΔίκηΆρθρο 90: Κωλύματα εντοπιότητας

Άρθρο 90: Κωλύματα εντοπιότητας

1. Η παράγραφος 4 του άρθρου 42 του ν. 1756/1988 αντικαθίσταται ως εξής:
«4. Από τις διατάξεις των προηγούμενων παραγράφων εξαιρούνται οι δικαστικοί λειτουργοί που υπηρετούν σε δικαστήρια των πόλεων Αθηνών, Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Πατρών, Λάρισας και Ηρακλείου».
2. Οι παράγραφοι 20, 21, 22 και 23 του άρθρου 44 του ν. 1756/1988 αντικαθίστανται και προστίθενται παράγραφοι 24, 25 και 26, ως εξής:
«20. Η δικαστική λειτουργός που κυοφορεί έχει δικαίωμα άδειας πριν και μετά τον τοκετό, κατά τις διατάξεις που ισχύουν για τους πολιτικούς διοικητικούς υπαλλήλους του κράτους.
21. Στο γονέα δικαστικό λειτουργό χορηγείται, με απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ύστερα από αίτησή του, άδεια πέντε (5) μηνών με αποδοχές για ανατροφή παιδιού. Η ημερομηνία έναρξής της ορίζεται: α) από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης, σε όσα Δικαστήρια διευθύνονται από Τριμελές Συμβούλιο, β) από τον προϊστάμενο του Δικαστηρίου ή της Εισαγγελίας ή της Γενικής Επιτροπείας της Επικρατείας των Τακτικών Διοικητικών Δικαστηρίων σε κάθε άλλη περίπτωση, και πρέπει να προσδιορίζεται, όταν το σχετικό αίτημα υποβάλλεται από μητέρα δικαστική λειτουργό, το συντομότερο δυνατόν, οπωσδήποτε, όμως, μέσα σε δύο (2) μήνες από το πέρας της άδειας μητρότητας που έλαβε η ίδια δικαστική λειτουργός. Η αίτηση για τη χορήγηση της πιο πάνω άδειας σε πατέρα δικαστικό λειτουργό για την ανατροφή του παιδιού του πρέπει να υποβάλλεται το συντομότερο δυνατό μετά τη λήξη της χορηγηθείσας στην εργαζομένη μητέρα του παιδιού του άδειας μητρότητας. Σε περίπτωση που η σύζυγος του δικαστικού λειτουργού δεν έχει πάρει άδεια μητρότητας, η αίτηση πρέπει να υποβάλλεται το συντομότερο δυνατό μετά την ημερομηνία κατά την οποία θα έληγε η άδεια μητρότητας, την οποία, με βάση το χρόνο τοκετού, θα ελάμβανε μητέρα δικαστική λειτουργός.
22. Στoυς ειρηνοδίκες και πταισματοδίκες η άδεια της προηγούμενης παραγράφου χορηγείται: 1) από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης για το Ειρηνοδικείο Αθηνών, 2) από τον διευθύνοντα το δικαστήριο, αν υπηρετούν πέντε (5) τουλάχιστον ειρηνοδίκες ή πταισματοδίκες σε αυτό, και 3) από τον Πρόεδρο του οικείου Πρωτοδικείου στις λοιπές περιπτώσεις. Οι παραπάνω ορίζουν και την ημερομηνία έναρξης της άδειας.
23.Αν και οι δύο γονείς είναι δικαστικοί λειτουργοί, με κοινή τους δήλωση που κατατίθεται στις υπηρεσίες τους καθορίζουν ποιος από τους δύο θα κάνει χρήση της ως άνω άδειας ανατροφής παιδιού.
24. Αν o σύζυγος δικαστικού λειτουργού δεν εργάζεται ή δεν ασκεί οποιοδήποτε επάγγελμα, ο δικαστικός λειτουργός δεν δικαιούται να κάνει χρήση της ως άνω άδειας ανατροφής παιδιού εκτός αν λόγω σοβαρής πάθησης ή βλάβης κριθεί ο σύζυγος του δικαστικού λειτουργού ανίκανος να αντιμετωπίζει τις ανάγκες ανατροφής του παιδιού, σύμφωνα με βεβαίωση της Δευτεροβάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής στην αρμοδιότητα της οποίας υπάγεται ο δικαστικός λειτουργός.
25. Αν ο σύζυγος δικαστικού λειτουργού εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και δικαιούται αντίστοιχης της παραγράφου 21 άδειας ανατροφής παιδιού, ο δικαστικός λειτουργός δικαιούται να κάνει χρήση της ως άνω άδειας ανατροφής παιδιού κατά το μέρος που ο σύζυγος αυτού δεν κάνει χρήση των δικών του δικαιωμάτων, ή κατά το μέρος που αυτά υπολείπονται της ως άνω άδειας ανατροφής παιδιού.
26. Σε περίπτωση διάστασης, διαζυγίου, χηρείας ή γέννησης παιδιού χωρίς γάμο των γονέων του, την ως άνω άδεια ανατροφής παιδιού δικαιούται ο γονέας που ασκεί την επιμέλεια του παιδιού».

Σχόλια
  • 26 Δεκεμβρίου 2011, 18:07 | άγγελος

    Ποιός φωτεινός νους σκέφτηκε ότι με τη μείωση της άδειας ανατροφής τέκνου θα υπάρξει επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης? Δεν έχουν ακούσει για τη συνταγματική- και όχι μόνο- προστασία της οικογένειας, της μητρότητας, καθώς και για την αρχή της ισότητας? Οι δικαστικοί λειτουργοί είναι πολίτες δεύτερης και τρίτης κατηγορίας σε σχέση με όλους τους δημοσίους υπαλλήλους (συμπεριλαμβανομένων και των στρατιωτικών) ή θεωρούν ότι όλοι στο δημόσιο δουλεύουν ταχύτατα και μόνο στα δικαστήρια υπάρχει καθυστέρηση λόγω των συγκεκριμένων αδειών των δικαστών? (Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω ποιός μπορεί να είναι ο δικαιολογητικός λόγος της εν λόγω διαφοροποίησης, ο οποίος θα μπορούσε να ευσταθεί.) Τι θα απαντήσουν στις μητέρες δικαστίνες όταν θα διεκδικήσουν με αιτήσεις ακυρώσεως το δικαίωμά τους στο θηλασμό και μετά τον 8ο μήνα, δηλαδή και μετά το όριο που αποφάσισε να θέσει ο «σοφός» νομοθέτης ερχόμενος σε αντίθεση με όσα ορίζει η – καθ’ ύλην αρμόδια – ιατρική επιστήμη?

  • 26 Δεκεμβρίου 2011, 01:11 | ΣΤΑΘΗΣ ΒΕΡΓΩΝΗΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ

    Μετά από διάφορες συζητήσεις με συγγενείς και φίλους εκτός του νομικού χώρου, λόγω των ημερών, διαπίστωσα ότι κυριαρχεί η εντύπωση πως η ΄»καλή» κυβερνητική (ενσωμάτωση της νομοθετικής στην εκτελεστική λειτουργία) εξουσία, επιθυμεί να επιταχύνει την απελπιστικά αργή δικαιοσύνη και η »αντιδραστική» δικαστική εξουσία, συνεπικουρούμενη από τους »ωφελούμενους από την βραδύτητα» δικηγόρους, επιθυμούν την συνέχιση της καθυστέρησης της απονομής της δικαιοσύνης. Χωρίς να παραγνωρίζω τις αναλογούσες στους λειτουργούς της δικαιοσύνης ευθύνες, τοποθετώντας τες όμως στην πραγματική τους διάσταση, πιστεύω, όπως και η συντριπτική πλειονότητα των επαγγελματιών του χώρου, ότι οι καθυστερήσεις οφείλονται σε παθολογίες, α) των κεντρικών κωδίκων διοικητικού και ουσιαστικού δικαίου, σε όλους τους κλάδους, λόγω των αλλεπάλληλων συγκυριακών τροποποιήσεων, χωρίς επιστημονική αποτίμηση της λειτουργίας μιας ρύθμισης μέσα στον χρόνο, και χωρίς πρόταση για την άρση δυσλειτουργιών και την αποτελεσματικότητα της δικαιοδοτικής λειτουργίας, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της κεντρικής κατεύθυνσης και στόχευσης των νομοθετημάτων αυτών, β)της ανικανότητας ή της έλλειψης πολιτικής βούλησης για διοικητική εκτέλεση με σκοπό την άρση των διοικητικών παθολογιών, οπότε αυτές ποινικοποιούνται ή αποφάσεις διοικητικού χαρακτήρα ανατίθενται στα δικαστήρια (κλασσικό παράδειγμα η επαναφορά της πλημμεληματοποίησης υγειονομικής διάταξης, ή η πρόβλεψη για σύλληψη των υπαιτίων των πταισματικών παραβάσεων, που περιέχονται στο παρόν σχέδιο νόμου), γ)της κατανομής των δικαστηρίων που είναι η ίδια για 50 περίπου χρόνια, σε ένα πληθυσμό με εντελώς διαφορετικές ανάγκες και σε μια χώρα με πολύ λιγότερες οικονομικές δυνατότητες, που δεν μπορεί πια να συντηρεί δικαστήρια τριών-τεσσάρων δικαστών και ειρηνοδικεία των δέκα ή είκοσι αποφάσεων, ούτε δικαστήρια-υδροκέφαλα και δ)της μη θέσης μέχρι στιγμής ενός χρονοδιαγράμματος για την πλήρη ψηφιοποίηση της δικαιοσύνης, ώστε μετά π.χ. το 2015 να μην υπάρχει εισαγωγικό δικόγραφο, επιδοτήριο έγγραφο, εκτελεστικό έγγραφο κ.ά. παρά μόνο σε ψηφιακή μορφή και με ψηφιακή υπογραφή, όταν μάλιστα η συντριπτική πλειοψηφία των δικαστών δημιουργεί και αρχειοθετεί ψηφιακά τα έγγραφα.
    Το γεγονός της λανθασμένης κοινωνικής αντίληψης οφείλεται μάλλον σε αδυναμία των επαγγελματιών του χώρου, δια των συνδικαλιστικών τους φορέων, να πείσουν την κοινωνία για το που οφείλονται πραγματικά τα προβλήματα της καθυστέρησης, και για το που πάσχει στ’ αλήθεια η δικαιοσύνη, περιοριζόμενοι σε οικονομικά και συντεχνιακά αιτήματα. Και πέρα από την εξεύρεση των προτάσεων που θα προσπαθούν ειλικρινώς να απαντήσουν στο πρόβλημα και να επαναφέρουν την δικαιοσύνη στον συνταγματικό της ρόλο, θα πρέπει να ειπωθούν και οι σκληρές αλήθειες σε σχέση με τις αποσπασματικές παρεμβάσεις.
    Με τον ν. 3904/10 καταργήθηκε η διαδικασία της απ’ ευθείας κλήσης για μεγάλο αριθμό κακουργημάτων και επαναφέρθηκε η διαδικασία του συμβουλίου για την παραπομπή, με επιβράδυνση της διαδικασίας κατά εξι μέσο όρο μήνες. επιταχύνεται έτσι η διαδικασία;
    Διατηρείται πάντα η έγγραφη διαδικασία στο ενδιάμεσο στάδιο της κύριας ανάκρισης με πλήρως αιτιολογημένες διατάξεις του ανακριτή και πλήρως αιτιολογημένα βουλεύματα, με αποτέλεσμα οι δικογραφίες να εκκρεμούν εκτός του ανακριτικού γραφείου για μήνες.επιταχύνεται έτσι η διαδικασία;
    Διατηρείται η παράταση του χρόνου της ανάκρισης με βούλευμα του συμβουλίου, επίσης αιτιολογημένο.επιταχύνεται έτσι η διαδικασία;
    Με την κατάργηση της προκαταρκτικής για τα πλημμελήματα και την διατήρηση της απαγόρευσης της προανάκρισης για τα πλημμελήματα του Μονομελούς, υποχρεωτικά κάθε μήνυση θα εισάγεται στο ακροατήριο με αποτέλεσμα την δημιουργία υπερτροφικών πινακίων. επιταχύνεται έτσι η διαδικασία;
    Θα μπορούσε κανείς να συνεχίσει την ενδεικτική απαρίθμηση για πολύ προβλέποντας το αποτέλεσμα των παρεμβάσεων και την πραγματική καθυστέρηση που θα προκαλέσουν. Το ερώτημα είναι γιατί το σχόλιο αυτό στο άρθρο 90. Αφ’ ενός γιατί αυτό έχει συγκεντρώσει τα περισσότερα σχόλια και θα ήθελα πολύ να δω κατά πόσο αυτά θα επηρεάσουν τις θέσεις των δικαστικών ενώσεων και των δικηγορικών συλλόγων καθώς και το τελικό κείμενο του νομοσχεδίου. Και αφ’ ετέρου γιατί δεν κατανοώ πως η επαναφορά του κωλύματος σε 4 πόλεις θα επιταχύνει την απονομή της δικαιοσύνης, όταν, όπως αναφέρεται και σε άλλα σχόλια, η εφαρμογή του θα αποδυναμώσει τα πρωτοδικεία και τις εισαγγελίες. Γιατί όταν όλα τα κρούσματα της δικαστικής διαφθοράς έχουν διαπιστωθεί στα τεράστια δικαστήρια της πρωτεύουσας, όπου βέβαια δεν μπορεί να καθιερωθεί κώλυμα, δεν μπορώ να πιστέψω ότι η επαναφορά γίνεται για λόγους πρόληψης μιας μη διαπιστωθείσας την τελευταία εικοσαετία μεροληψίας ή και διαφθοράς.

  • 24 Δεκεμβρίου 2011, 09:45 | Dikasths

    Από το γεγονός ότι η συγκεκριμένη προτεινόμενη διάταξη του άρθρου 90 του νομοσχεδίου με τίτλο «Για τη δίκαιη δίκη και την αντιμετώπιση των φαινόμενων αρνησιδικίας» που ουσιαστικά έχει ως πρωτεύοντα σκοπό την καταπολέμηση της καθυστέρησης στην απονομή της δικαιοσύνης, έχει συγκεντρώσει τον μεγαλύτερο αριθμό αρνητικών σχολίων, καθίσταται σαφές ότι δημιουργεί σοβαρά προβλήματα σε πλήθος υπηρετούντων δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών και κατ’ επέκταση στην ίδια την λειτουργία των δικαστηρίων. Ειδικότερα:
    Ως προς μεν την παράγραφο 2 για την μείωση του χρόνου της άδειας ανατροφής τέκνων είναι αυτονόητη η αντίθεση της συγκεκριμένης διάταξης στις αρχές της προστασίας της μητρότητας και της οικογένειας αλλά και της ισότητας σε σχέση με τους δημοσίους υπαλλήλους.
    Ως προς την παράγραφο 1 που αφορά την επαναφορά σε ισχύ κωλυμάτων εντοπιότητας που είχαν καταργηθεί στο εγγύς παρελθόν σε συγκεκριμένες μόνο πόλεις, χωρίς να παρατίθενται γενικά και αντικειμενικά κριτήρια για την επιλογή τους, πρέπει να σημειωθούν τα εξής:
    Α) Δεν εξυπηρετεί το σκοπό του συγκεκριμένου νόμου, δηλαδή την καταπολέμηση της καθυστέρησης στην απονομή της δικαιοσύνης, δεδομένου ότι απογυμνώνει τα περιφερειακά δικαστήρια, ειδικά εκείνα που είναι γεωγραφικά απομονωμένα, από τους εκεί υπηρετούντες δικαστές και υποχρεώνει σε στελέχωση αυτών από δικαστές και εισαγγελικούς λειτουργούς που κατ’ ανάγκη είναι εγκατεστημένοι οι ίδιοι και οι οικογένειες τους σε άλλες δικαστικές περιφέρειες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται από άποψη μετακινήσεως, εξόδων, χρόνου και σωματικής κόπωσης και κατ’ επέκταση υπηρεσιακής απόδοσης.
    Αντίθετα, ο σκοπός του συγκεκριμένου νομοσχεδίου θα επέτασσε την πλήρη κατάργηση των κωλυμάτων εντοπιότητας, ενόψει άλλωστε και του ανοίγματος του επαγγέλματος των δικηγόρων, με τη δυνατότητα αυτών να είναι κατ’ επιλογή τους εγγεγραμμένοι σε οποιοδήποτε δικηγορικό σύλλογο της χώρας και να παρίστανται ενώπιον οποιουδήποτε δικαστηρίου, επομένως ενώπιον και του δικαστηρίου στο οποίο τυχόν υπηρετεί ο/η σύζυγος ή συγγενής β’ βαθμού δικαστικός ή εισαγγελικός λειτουργός (επισημαίνεται ότι στους Κώδικες Οργανισμού Δικαστηρίων άλλων ευρωπαϊκών κρατών, ενδεικτικά δείτε DEUTSCHES RICHTERGESETZ στη Γερμανία και TRIBUNALS, COURTS AND ENFORCEMENT ACT 2007 για το Ηνωμένο Βασίλειο, δεν απαντάται καμία τέτοια ή παρόμοια διάταξη, οι οποίοι (κώδικες) αρκούνται στην διασφάλιση της αμεροληψίας με χρήση μόνο των θεσμών αποχής και εξαίρεσης).
    Β) Αντίκειται στην αρχή της ισότητας θέτοντας σε δυσμενέστερη θέση τους δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς της περιφέρειας ως προς τους δικαστικούς λειτουργούς των εξαιρούμενων από τα κωλύματα πόλεων, με κριτήριο αμφίβολης αποτελεσματικότητας αν όχι αντίστροφης κατεύθυνσης, δηλαδή το πληθυσμιακό κριτήριο, με την έννοια ότι τα ελάχιστα φαινόμενα διαπλοκής που παρατηρήθηκαν στο παρελθόν αφορούσαν μεγάλες πληθυσμιακά πόλεις, στις οποίες είναι δυσκολότερη η ανίχνευση τυχόν «υπόγειων διαδρομών».
    Γ) Προσβάλλει το δικαίωμα στην οικογένεια και γενικά την αρχή της προσωπικότητας, δεδομένου ότι η πληθώρα των ποικίλων κωλυμάτων (τόπος γέννησης, τόπος εγκατάστασης, τόπος προγενέστερης εγκατάστασης επί τριετία, τόπος άσκησης δικηγορικού επαγγέλματος τόσο του ιδίου όσο και συγγενών) δημιουργεί ασφυκτική στενότητα επιλογής τόπου υπηρέτησης με αναγκαστική επιλογή διαφορετικού τόπου εγκατάστασης της οικογένειας, δηλαδή στην ουσία οδηγεί στη διάσπαση της οικογενειακής συνοχής των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών.

  • 23 Δεκεμβρίου 2011, 23:59 | ΜΑΡΙΑ Κ.

    Καταρχην συμφωνω με όλους τους εκλεκτους και αξιότιμους συναδέλφους, δικαστές και εισαγγελείς ,για τις ρηξικέλευθες απόψεις τους περί αναχρονιστικότητας της συγκεκριμένης ρυθμίσεως. Δεχομαστε κατάφωρη καταστρατηγηση συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων μας και απλά …διαβουλευόμαστε… Ειλικρινά, χωρίς να θέλω να γίνω γραφική νιώθω θλίψη για το πως αντιμετωπίζεται η δικαιοσύνη… Εξακολουθώ να είμαι περήφανη που είμαι στον κλάδο και θα δουλεύω κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες μας επιβάλλει μια ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΗ κατά τ’ άλλα κυβέρνηση, που υποτίθεται έχει διορισθεί για συγκεκριμένο – άλλο- σκοπό… Άλλοι επαγγελματικοί κλάδοι παλεύουν για την οικογενειακή συνένωση και για εμάς θέλουν απλά να μην έχουμε καν οικογένεια και μόνο να δουλεύουμε…. Μέσα στο έτος 2012 ετοιμάζομαι να έρθω εις γάμου κοινωνία με τον σύντροφό μου, που είναι δίπλα μου και κατανοεί τις συνθήκες εργασίας μας, αλλά αντί «κοινωνίας» θα διαχωριστούμε καθώς θα πρέπει να πηγαινοέρχομαι, επειδή ο σύζυγός μου γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη (που βρίσκεται 30 χιλιόμετρα από το Πρωτοδικείο του Νομού), ενώ δεν έχει καμία σχέση με τον χώρο της δικαιοσύνης…
    Τέλος, αναρωτιέμαι ποιες σκοπιμότητες υπηρετεί στο σύνολό του αυτό το νομοσχέδιο, πολλώ δε μάλλον η συγκεκριμενη διάταξη…

  • 23 Δεκεμβρίου 2011, 13:07 | ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΑΣ

    Άρθρο 90
    Παρ. 1
    Οι διατάξεις περί κωλύματος εντοπιότητας είναι αναχρονιστικές και πρέπει να καταργηθούν, τη στιγμή μάλιστα που καταργούνται και οι περιορισμοί άσκησης του δικηγορικού λειτουργήματος, δημιουργούν δε πολλά προβλήματα στην συνοχή των οικογενειών των δικαστικών λειτουργών, οι οποίοι κατάγονται από την επαρχία. Με τις ισχύουσες διατάξεις, που προβλέπουν την υποχρέωση αποχής και εξαίρεσης δικαστικών λειτουργών από την εκδίκαση υποθέσεων, για τις οποίες συντρέχουν λόγοι αποκλεισμού αυτών, καθώς και εκείνες, που αφορούν στην επιθεώρηση των δικαστών, αντιμετωπίζονται επαρκώς τα προβλήματα, που ενδεχομένως να ανακύπτουν εξαιτίας εκ της πραγματοποίησης υπηρεσίας δικαστικών λειτουργών στην περιφέρεια καταγωγής ή πρόσφατης μόνιμης εγκατάστασης των ίδιων ή των συζύγων τους.
    Παρ. 2
    Με αυτή την παράγραφο περιορίζεται το δικαίωμα της άδειας ανατροφής τέκνου του Δικαστικού Λειτουργού. Έτσι, σε αντίθεση με τα ισχύοντα στον Υπαλληλικό Κώδικα, όπου ο γονέας υπάλληλος λαμβάνει άδεια ανατροφής τέκνου εννέα (9) μηνών (άρθρο 53 του ν. 3528/2007), ο Δικαστής γονέας δικαιούται μόνο πέντε (5) μήνες. Το γεγονός αυτής της διαφοροποίησης δημιουργεί πρόδηλο ζήτημα αντισυνταγματικότητας της σχετικής ρύθμισης, εφόσον δεν νοείται να τίθεται ο Δικαστικός Λειτουργός σε δυσμενέστερο καθεστώς από τον δημόσιο υπάλληλο, ενώ και θα δημιουργήσει επιπλέον δικαστική ύλη στο Συμβούλιο της Επικρατείας από τη σωρεία των αιτήσεων ακυρώσεως που θα ασκηθούν.

  • 23 Δεκεμβρίου 2011, 13:52 | ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΙΧΟΣ

    Αντί να προστίθενται κωλύματα εντοπιότητας, πρέπει να αρθούν και αυτά που υπάρχουν και είναι ευκαιρία να γίνει αυτό στα πλαίσια του υπό συζήτηση νομοσχεδίου. Απορώ, μάλιστα, που δεν έχει γίνει καμμία σχετική ενέργεια από την Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων.
    Ιδίως μετά την κατάργηση και στα πολιτικά Δικαστήρια όλων των εδαφικών περιορισμών στην άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος, τί νόημα έχει η διατήρηση των κωλυμάτων εντοπιότητας για συζύγους και συγγενείς δικηγόρους ;
    Πρέπει, επίσης, να γίνει κατανοητό ότι είναι πολύ πιο εύκολη η έκδοση διαβλητών αποφάσεων στις μεγάλες πόλεις, όπου δεν ισχύουν τα κωλύματα, καθώς σε αυτές είναι πρακτικά αδύνατος ο έλεγχος της σχέσης διαδίκου ή δικηγόρου με Δικαστή, σε αντίθεση με τις μικρότερες πόλεις, όπου και ο κύκλος είναι πολύ μικρότερος με αποτέλεσμα να μην μένει τίποτε κρυφό, αλλά και ο έλεγχος είναι σαφώς πιο ευχερής.

  • 23 Δεκεμβρίου 2011, 01:17 | ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΙΧ. ΜΑΡΚΑΚΗΣ ΑΝΤΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΕΦΕΤΩΝ

    Μαμά, μαμά, μαμά….., κάτσε λίγο ακόμη……. Μα πρέπει παιδί μου να φύγω, να προλάβω το λεωφορείο. Έτσι αγάπη μου; Θα έλθω πάλι το Σάββατο, να φτιάξουμε ζωγραφιές, να πάμε στην παιδική χαρά, στις κούνιες, στα ζωάκια. Γεια σου αγάπη μου…..Τα φιλιά της μάνας Δικαστή χαϊδεύουν απαλά τα μαγουλάκια του σπλάχνου της και τα δάκρυα με το βουβό κλάμα της αλλάζουν τη φυσιογνωμία του προσώπου της. Πρέπει να φύγει. Να πάει σε άλλη πόλη όπου υπηρετεί ως Πρωτοδίκης. Δεν μπορεί να υπηρετήσει στην πόλη που διαμένει με τον εκεί και επαγγελματικά εγκατεστημένο σύζυγό της. Το κώλυμα εντοπιότητος βλέπετε. Πρέπει να υπηρετεί σε άλλη πόλη για να μην πουν πώς δεν θα ασκεί ευσυνείδητα το λειτούργημά της στον τόπο διαμονής της οικογένειάς της, όπου θα μπορούσε άλλως να το πράξει. Για να τηρηθεί το ρηθέν: «Η γυναίκα το Καίσαρα πρέπει να είναι και να φαίνεται τίμια». Γιατί άραγε διαχρονικά ο Δικαστής πρέπει να τίθεται a priori εν αμφιβόλω; Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ. Όχι ο Περιπτεράς της οικείας και συμπαθεστάτης επαγγελματικής τάξης. Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ. Αυτός δηλαδή πού με την ψήφο του στο οικείο δικαστήριο θα στείλει τον κατηγορούμενο στη φυλακή φορτωμένο με την ποινή της ισόβιας κάθειρξης. Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ. Το καταφύγιο του πολίτη, πλούσιου ή φτωχού, κατατρεγμένου ή μη και όχι μόνο. Γιατί όμως; Πιο μεγάλη «ζημιά» μπορεί να κάνει αυτός από τον αστυνομικό πού υπηρετεί επί χρόνια στον τόπο καταγωγής του, από τον εφοριακό, τον τελωνειακό και τον κάθε δημόσιο υπάλληλο; Ο Δικαστής στην «τελική» -κατά την διαχρονικά κακοποιούμενη Ελληνική γλώσσα- θα γράψει και πέντε κουβέντες στο χαρτί πού λέγεται απόφαση. Δηλαδή θα την αιτιολογήσει, για έτσι επιβάλει η Δικαιοσύνη και η Δημοκρατία. Θα αναφέρει δηλαδή με πειστικότητα πανταχόθεν ελεγχόμενη γιατί απεφάσισε έτσι και όχι αλλιώς, πράγμα πού δεν απαιτείται να πράξουν οι προηγούμενοι, η τουλάχιστον δεν απαιτείται στο βαθμό και τον τύπο πού απαιτείται γι’ αυτόν. Ας αφεθούν λοιπόν οι Δικαστές απερίσπαστοι στο έργο τους. Στο δύσκολο έργο τους. Να μην καταντούν «ραλίστες» των τρισάθλιων ενίοτε και πολλαπλώς επικίνδυνων ελληνικών δρόμων και «κυνηγοί» κάθε λογής χερσαίου, πλωτού και εναερίου μεταφορικού μέσου. Ας μην καταξοδεύονται, ιδίως στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς. Άς απολαμβάνουν και αυτοί την οικογενειακή θαλπωρή. Άς αφεθούν να πορεύονται «Εν ειρήνη». Ας αφεθούν απερίσπαστοι να «βουτήξουν» στη δικογραφία. Πιο καλά θα αποδώσουν έτσι. Για να βρουν το «τέλος» της, κατά τη ρήση του αείμνηστου Προέδρου του Αρείου Πάγου Στέφανου Ματθία, ο οποίος έλεγε ότι η δικογραφία είναι «εντελεχής», όχι ενδελεχής. Μέσα δηλαδή αυτήν υπάρχει το «τέλος, ο σκοπός, η λύση». Αρκεί να ερευνηθεί, να μελετηθεί. Αν ένας Δικαστής έχει «το μικρόβιο» θα το καλλιεργήσει όπου και αν υπηρετήσει. Με ένα τηλεφώνημα του γνωστού του από την άλλη άκρη της χώρας, με ένα μήνυμα. Εξ άλλου τα ελεγκτικά «φίλτρα» της επαρχίας για τους εκεί υπηρετούντες Δικαστές είναι και πολλά και αυστηρά. Και οι τελευταίοι και σθένος έχουν και αξιοπρέπεια. Και τούτο όχι για να φαίνονται τίμιοι και δίκαιοι. Αλλά γιατί έτσι το αισθάνονται. Αλήθεια υπάρχουν στατιστικά δεδομένα από τα οποία να προκύπτει ποια και πόσα προβλήματα δημιούργησαν Δικαστές υπηρετούντες στον τόπο καταγωγής τους; Ή μήπως, απεναντίας, αυτοί είναι εκείνοι πού «βαστούν» τις κάθε λογής δικαστικές υπηρεσίες. Πού είναι το αποκούμπι του κάθε Προϊσταμένου, γιατί αν δεν είναι κάθε μέρα σχεδόν στο Δικαστήριο, θα είναι στα σπίτια τους, δηλαδή σε απόσταση βολής από την υπηρεσία τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τα προβλήματα της Δικαιοσύνης δεν είναι το κώλυμα εντοπιότητος. Είναι άλλα για την επίλυση των οποίων όλοι αγωνιζόμαστε. Ο καθένας από την «πολεμίστρα» πού τον έταξε η Πολιτεία.

  • 22 Δεκεμβρίου 2011, 12:48 | Έλενα Πέτρου

    ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ Η ΜΟΝΟ 5ΜΗΝΗ ΑΔΕΙΑ!ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΜΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΝΩΡΙΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΟΚΕΤΟ ΘΑ ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΩΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ!ΔΙΟΡΙΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΝΕΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΙΝΗΤΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ!ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ ΣΥΡΡΙΚΝΩΝΕΤΑΙ!

  • 22 Δεκεμβρίου 2011, 00:39 | Δ.Λ.

    Η Ελληνική Πολιτεία ΑΥΞΆΝΕΙ τα κωλύματα εντοπιότητας για τους δικαστες, όταν εδώ και αρκετά χρόνια τα έχει καταργήσει για τους αστυνομικούς οι οποίοι αποτελούν την αιχμή του δόρατος της ποινικής δικαιοσύνης. Είναι τουλάχιστον προσβλητικό και σε κάθε περίπτωση δεν συνάδει με την θεσμική θέση του δικαστικού σώματος να θεωρείται ο δικαστής εν δυναμει ύποπτος για διαφθορά και ο αστυνομικός υπεράνω υποψίας. Οι νομοθετουντες να δείξουν εμπιστοσύνη στον Έλληνα δικαστή καταργώντας όλα τα κωλύματα εντοπιότητας

  • 21 Δεκεμβρίου 2011, 22:42 | Ειρήνη

    Ελπίζω να αποσυρθεί αυτή η καταφανώς αντισυνταγματική διάταξη, που αφορά στην άδεια ανατροφής. Είναι κάτι που έχει ήδη κριθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας και φαντάζομαι ότι οι νέες προσφυγές τελικά σε βάρος της «προσπάθειας» ταχείας απονομής της Δικαιοσύνης θα αποβούν.

  • 21 Δεκεμβρίου 2011, 12:52 | katerina

    Λυπάμαι αφάνταστα για τους εμπνευστές της ρύθμισης που αφορά στον περιορισμό της άδειας ανατροφής τέκνου. Πιστεύω όμως πολύ στα Ελληνικά Διακαστήρια στο ακροατήριο των οποίων θα καταπέσει αυτή η προδήλως αντίθετη προς το Σύνταγμα αλλά και σε διεθνείς συμβάσεις διάταξη. Ντροπή πια. Από όλο το νομοσχέδιο αισθάνομαι πως με τιμωρούν γιατί έγινα δικαστής.Λες και μου χαρίστηκε κάτι… Δεν ξέρω τι άλλο θα περιμένω…

  • 21 Δεκεμβρίου 2011, 11:36 | ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΟΡΓΙΛΗΣ

    Εν πάση περιπτώσει, η θέσπιση των κωλυμάτων εντοπιότητας δεν επιβάλλεται ούτε από το Σύνταγμα, ούτε από το Κοινοτικό Δίκαιο. Άλλως, η συνταγματική αναφορά σε δικαστές που απολαμβάνουν λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία χάνει το ουσιαστικό νόημά της. Ο Έλληνας δικαστής δεν είναι δυνατόν να θεωρείται ανεξάρτητος υπό προϋποθέσεις. Σε διαφορετική περίπτωση, υιοθετούμε το δόγμα «ΑΓΑΜΟΣ – ΑΤΕΚΝΟΣ – ΑΦΙΛΟΣ – ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΣ = ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ». Αυτό είναι το όνειρό μας για τη Δικαιοσύνη και τον εαυτό μας, κύριοι συνάδελφοι…;

  • 20 Δεκεμβρίου 2011, 12:16 | Σπύρος Γεωργουλέας, Πρόεδρος Πρωτοδικών Αθηνών

    Επαναλαμβάνω σχόλιό μου σε άλλο άρθρο του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου : Η Πολιτεία πρέπει επιτέλους να εμπιστευθεί τους δικαστές της και να λάβει υπόψη ότι πολλοί από αυτούς δεν είναι μόνιμοι κάτοικοι Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Πιστεύω ότι ουδείς δύναται να αρνηθεί ότι αθέμιτες σχέσεις δικαστικών λειτουργών με τρίτους για οποιονδήποτε λόγο μπορούν να δημιουργηθούν σε οποιοδήποτε δικαστήριο της χώρας, και όχι μόνο στα λεγόμενα «μικρά» δικαστήρια. Πάντως,προς αντιμετώπιση του προβλήματος, που πράγματι μπορεί να ανακύψει, προτείνω θέσπιση κωλυμάτων με ποσοτικό πληθυσμιακό κριτήριο ( λ.χ. να μην υπάρχει κώλυμα σε «μεγάλες» πόλεις με πληθυσμό άνω των 50.000 κατοίκων, ακόμη και αν σε δικηγορικό σύλλογο των πόλεων αυτών υπηρετεί ως δικηγόρος σύζυγος, αδελφός κλπ. ), αναπροσαρμοζόμενο ανά δεκαετία παραλλήλως με την απογραφή του πληθυσμού και διατήρηση των ήδη υφισταμένων κωλυμάτων μόνο σε πόλεις με μικρό συγκριτικά πληθυσμό. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα τεθεί ένα γενικό, αντικειμενικό και ευέλικτο κριτήριο και θα αποσυνδεθεί το ζήτημα των κωλυμάτων από τις ιδιαιτερότητες εκάστης πόλεως, αλλά και την «αντιπαλότητα» αυτής με όμορες πόλεις, για τις οποίες ενδεχομένως δεν προβλέπεται – για οποιονδήποτε λόγο – όμοιο κώλυμα.

  • 20 Δεκεμβρίου 2011, 09:59 | ΣΤΑΘΗΣ ΒΕΡΓΩΝΗΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ

    Το γεγονός ότι η συγκεκριμένη προτεινόμενη τροποποίηση για την επαναφορά του κωλύματος εντοπιότητας σε τέσσερις πόλεις, έχει συγκεντρώσει τα περισσότερα σχόλια, τα οποία στην συντριπτική πλειοψηφία είναι αρνητικά, είναι απόδειξη ότι η εντελώς αναιτιολόγητη, γιατί η μοναδική πρόταση στην αιτιολογική έκθεση είναι απλή επανάληψη της ρύθμισης, νομοθετική πρωτοβουλία θεωρήθηκε από το σύνολο του νομικού κόσμου και ιδιαίτερα των δικαστών και εισαγγελέων, ως βάναυση επίθεση τόσο στην λειτουργία των δικαστηρίων αυτών, όσο και στο προσωπικό επίπεδο διαβίωσης σειράς δικαστικών λειτουργών και των οικογενειών τους, σε μια εποχή πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης και ανάδειξής της πια ως προβλήματος διαβίωσης, γεγονός που σχολιάσθηκε επιτυχώς από πολλούς. Είναι όμως και βάναυση επίθεση στην λογική και στον ορθολογικό τρόπο νομοθέτησης, που περιλαμβάνει τόσο την εκτίμηση της μέχρι τώρα πραγματικότητας, όπως διαμορφώθηκε από το υφιστάμενο πλαίσιο και την διαπίστωση τυχόν προβλημάτων που δημιούργησε, όσο και την πρόταση για την εξάλειψη των δυσλειτουργιών που οφείλονται σε αυτά. Λοιπόν, η άρση των κωλυμάτων αυτών έγινε προ εικοσαετίας περίπου, για τον λόγο ότι τα συγκεκριμένα δικαστήρια υπολειτουργούσαν, επειδή δεν μπορούσαν να καλυφθούν οι οργανικές θέσεις, παράλληλα δε κάθε τοποθέτηση ή χωρίς αίτηση μετάθεση δικαστών δεν είχε αποτελέσματα, αφού οι μετατιθέμενοι και τοποθετούμενοι στα δικαστήρια αυτά, μετετίθεντο όσο νωρίτερα γινόταν. Οι εισαγγελείς καταλαβαίνουν γιατί η πρακτική αυτή λειτουργεί ως παράγων υπέρμετρης αύξησης της εκκρεμότητας. Η άρση των κωλυμάτων είχε ως αποτέλεσμα την ικανοποιητική στελέχωση των δικαστικών σχηματισμών των πόλεων αυτών και την επίτευξη του στόχου της επιτάχυνσης της απονομής της δικαιοσύνης στις συγκεκριμένες περιοχές. Κατά την εικοσαετή λειτουργία των δικαστηρίων αυτών δεν παρατηρήθηκαν προβλήματα οφειλόμενα στην υπηρέτηση δικαστών που είχαν κώλυμα εντοπιότητας, ενώ κάθε αναφυόμενο πρόβλημα επιλύονταν κατά περίπτωση και άμεσα. Άλλωστε δε με την ισχύουσα ρύθμιση της § 5 του άρθρου 42, υπάρχει κώλυμα στα περισσότερα δικαστήρια της χώρας, συμπεριλαμβανομένων και των τεσσάρων, όταν υπάρχει στενός συγγενής υπηρετών ως δικηγόρος, ρύθμιση που αποτρέπει την δημιουργία πραγματικών προβλημάτων. Αντίθετα αν ισχύσει η προτεινόμενη ρύθμιση θα αποχωρήσουν άμεσα από τα δικαστήρια αυτά τουλάχιστον είκοσι δικαστές και εισαγγελείς, μόνο από τα Πρωτοδικεία και τις Εισαγγελίες Πρωτοδικών, συμπεριλαμβάνονται όλοι οι προϊστάμενοι των Εισαγγελιών και οι τρεις από τους τέσσερις προϊσταμένους Πρωτοδικείων, ενώ δεν έχει υπολογιστεί πόσοι αποχωρούν από τα Ειρηνοδικεία, των οποίων η ύλη με τις άλλες προτεινόμενες ρυθμίσεις θα αυξηθεί σημαντικά, και από τα Εφετεία.
    Προτείνω λοιπόν να μην τροποποιηθεί η § 4 του άρθρου 42 του Οργανισμού και να παραμείνει ως έχει.
    Είναι όμως ευκαιρία να ανοίξει και η συζήτηση για τον επανασχεδιασμό του δικαστικού χάρτη της χώρας, με την λειτουργία λιγότερων και σημαντικά μεγαλύτερων δικαστικών σχηματισμών, που θα οδηγούσε σε πλήρη κατάργηση των αναχρονιστικών κωλυμάτων εντοπιότητας. Ακόμη όμως και υπό το παρόν καθεστώς υπάρχει ανάγκη επαναπροσδιορισμού του κωλύματος, για τον λόγο αυτό προτείνω τα πιο κάτω:
    Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΩΛΥΜΑΤΟΣ
    Ο ορισμός του κωλύματος εντοπιότητας δίδεται στο άρθρο 42 §§ 1 και 2 του ν. 1756/1988, μάλιστα είναι αμετάβλητος από την κύρωση του Κώδικα το 1988, 23 έτη πριν, ενώ οι λοιπές ρυθμίσεις του άρθρου έχουν υποστεί αλλεπάλληλες τροποποιήσεις.
    Με τις άνω διατάξεις κώλυμα εντοπιότητας δημιουργείται όταν συντρέξει διαζευκτικά είτε ο τόπος γέννησης του δικαστικού λειτουργού ή του συζύγου είτε ο τόπος μόνιμης εγκατάστασης κατά την τελευταία δεκαετία πριν την μετάθεση του ιδίου και της οικογένειάς του ή του συζύγου. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έστω και ενδεικτικά αντικειμενικά κριτήρια για την συνδρομή του όρου της μόνιμης εγκατάστασης, στην ουσία ποτέ δεν εξετάζεται η συνδρομή του δευτέρου όρου ύπαρξης του κωλύματος εντοπιότητας. Αποτέλεσμα είναι να ερευνάται μόνον ο τόπος γέννησης, ως αντικειμενικό γεγονός, το οποίο όμως δημιουργεί κωλύματα που οφείλονται σε εντελώς τυχαία γεγονότα. Εξηγούμενος αναφέρω ότι σε πολλές περιπτώσεις, λόγω της μετακίνησης υπαλλήλων και στρατιωτικών σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας κατά τις δεκαετίες του 1960 και 1970 (οπότε ίσχυε κώλυμα εντοπιότητας για πολλούς κρατικούς υπαλλήλους και λειτουργούς), πολλοί σημερινοί δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί, ιδιαίτερα του πρώτου βαθμού, έχουν γεννηθεί εκτός του τόπου καταγωγής και μόνιμης εγκατάστασης της οικογένειάς τους, με αποτέλεσμα ικανός αριθμός να έχει κώλυμα εντοπιότητας σε δικαστικές περιφέρειες με τις οποίες δεν υπάρχει καμία σχέση τους, είτε εγκατάστασης είτε συγγένειας. Αν μάλιστα η ισχύς του κωλύματος εντοπιότητας επεκταθεί στις τέσσερις μεγάλες δικαστικές περιφέρειες, στις οποίες κατοικούν περισσότερο από ένα εκατομμύριο πληθυσμού, είναι προφανές ότι μεγάλος αριθμός θα αποκλειστεί από την υπηρεσία στις περιφέρειες αυτές. Παράλληλα η ουσιώδης προϋπόθεση της μόνιμης εγκατάστασης δεν ερευνάται ποτέ, αφού και ως έννοια είναι ασαφής.
    Εν όψει των ανωτέρω θα πρέπει να επανακαθορισθεί το κώλυμα εντοπιότητας με τροποποίηση των §§ 1 και 2 του άρθρου 42, ώστε για την δημιουργία κωλύματος εντοπιότητας να απαιτείται η σωρευτική συνδρομή των δύο όρων, δηλ. τόσο του τόπου γέννησης όσο και του τόπου μόνιμης εγκατάστασης, ενώ θα πρέπει να τεθούν ενδεικτικά αντικειμενικά κριτήρια για την μόνιμη εγκατάσταση, όπως ο τόπος κτήσης απολυτηρίου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Περαιτέρω θα πρέπει να μην ισχύει το κώλυμα εντοπιότητας στον 2ο βαθμό, αφού και το σημερινό όπως είναι διατυπωμένο δημιουργεί εντελώς στρεβλές καταστάσεις, αφού αν έχει γεννηθεί κάποιος μέσα στην πόλη που εδρεύει το Εφετείο έχει κώλυμα, ενώ αν έχει γεννηθεί σε διαφορετικό ΟΤΑ, απόστασης π.χ. 5 χλμ. δεν έχει.
    ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ §§ 1 ΚΑΙ 2 ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 42 Ν. 1756/1988
    Καταργείται η παράγραφος 1 του άρθρου 42 του ν. 1756/1988 και η παράγραφος 2 αναριθμείται ως παράγραφος 1 και αντικαθίσταται ως εξής:
    1. Οι πρόεδροι πρωτοδικών, πρωτοδίκες και πάρεδροι πρωτοδικείου των πολιτικών- ποινικών και των διοικητικών δικαστηρίων, οι εισαγγελείς, αντεισαγγελείς και πάρεδροι εισαγγελίας, καθώς και οι ειρηνοδίκες και πταισματοδίκες δεν επιτρέπεται να υπηρετούν σε δικαστήρια ή εισαγγελίες, στην περιφέρεια των οποίων αυτοί ή οι σύζυγοί τους γεννήθηκαν και ήταν μόνιμα εγκατεστημένοι καθ’ όλη την τελευταία δεκαετία πριν από το διορισμό τους και ήταν ή εξακολουθούν να είναι εγκαταστημένοι αυτοί ή οι σύζυγοί τους. Για τους ειρηνοδίκες και πταισματοδίκες τα κωλύματα αυτά ισχύουν για ολόκληρη την περιφέρεια του πρωτοδικείου, στο οποίο υπάγεται το ειρηνοδικείο ή πταισματοδικείο. Ως μόνιμη εγκατάσταση νοείται ιδίως η ολοκλήρωση των εγκυκλίων σπουδών στην περιφέρεια, η επαγγελματική δραστηριότητα και η εκλογή σε αιρετή θέση ΟΤΑ. Σε καμία περίπτωση η δημόσια υπηρεσία ή η εν γένει μισθωτή απασχόληση δεν μπορεί να θεμελιώσει μόνιμη εγκατάσταση.

  • 19 Δεκεμβρίου 2011, 21:11 | Maria

    Και να σκεφτεί κανείς, ότι ότι μπορεί κάποιος να έχει συγκυριακά γεννηθεί σε μια εκ των ανωτέρω 4 πόλεων και να μην έχει καν μεγαλώσει εκεί, ανεξαρτήτως τούτου όμως, συμφωνώ με όσους κάνουν λόγο για «φωτογραφικη» ρύθμιση» (και ικανοποίηση του αιτήματος ενός τουλάχιστον εκ των ανωτέρω δικηγορικών συλλόγων, που πριν από κάποια χρόνια ζήτησε την επαναφορά του κωλύματος, ενώ τότε δεν υπηρετούσε κανένας ντόπιος δικαστής ή εισαγγελέας στη συγκεκριμένη πόλη……)!

  • 19 Δεκεμβρίου 2011, 18:11 | ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΣ

    Επιτέλους να τεθεί άμεσα τέρμα στο αναχρονιστικό κώλυμα εντοπιότητας !! Κώλυμα εντοπιότητας θα έπρεπε να υπάρχει μόνον αν σύζυγος ή συγγενείς ασκούν επάγγελμα δικηγόρου στον ίδιο τόπο. Δεν καταγόμαστε όλοι από την Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ούτε υπηρετούμε στον τόπο όπου διαμένουν οι γονείς μας, πλησίον δηλαδή της πατρικής οικίας. Πολλοί αξιόλογοι δικαστές εντάχθηκαν στο σώμα έχοντας γεννηθεί και ανατραφεί στην επαρχία. Δεν ξεκίνησαν όλοι από αστικά κέντρα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Στην επαρχία έχουν δημιουργήσει οικογένεια, σύζυγο και παιδιά !! Δυστυχώς, όμως στις περισσότερες επαρχίες προκύπτει κώλυμα εντοπιότητας και οι συνάδελφοι αυτοί δεν μπορούν να υπηρετούν ποτέ στα Πρωτοδικεία αυτά και πρέπει πάντα εφόρου ζωής να υπηρετούν σε Δικαστήρια μακριά από τον τόπο μόνιμης κατοικίας τους στον οποίο διαμένουν τα παιδιά και ο/η σύζυγος τους. Έτσι καταλήγουν να συντηρούν δύο κατοικίες, μία στην πόλη όπου υπηρετούν και μία στην πόλη όπου δημιούργησαν οικογένεια κι΄αυτό μπορεί να διαρκέσει μία ολόκληρη ζωή. Οι συνάδελφοι αυτοί δεν βρίσκονται στην ίδια μοίρα με τους υπόλοιπους που ζουν στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη, κατάγονται από εκεί και ζουν με την οικογένεια τους επίσης εκεί όπου ζουν και εργάζονται σωρεία δικηγόροι γόνοι ή συγγενείς υπηρετούντων δικαστών και εισαγγελέων. Υπάρχει ανισότητα μεταξύ συναδέλφων που έχουν κώλυμα εντοπιότητας και αυτών που υπηρετούν ελεύθερα στα Δικαστήρια του τόπου καταγωγής τους. Και ο μισθός των 2.500 ευρώ ή των 3.000 ευρώ την περίοδο αυτή οικονομικής κρίσης δεν αποτελεί για αυτούς εισόδημα πολυτελούς διαβίωσης αλλά εισόδημα κάλυψης στοιχειωδών αναγκών συνισταμένων σε δαπάνες κοινοχρήστων, μισθωμάτων, εξόδων μετακίνησης!!. Αντί να ληφθεί μέριμνα για αυτήν την ομάδα συναδέλφων και να καταργηθεί το κώλυμα εντοπιότητας στο σχέδιο νόμου προβλέπεται η επαναφορά του κωλύματος σε τέσσερις πόλεις!! Η Ελλάδα δεν βρίσκεται στην εποχή του 1960, ας απεμπλακούμε από σύνδρομα, φοβίες και τα κόμπλεξ του παρελθόντος. Είναι προσβλητικό και άδικο να θεωρείται ότι συνάδελφος που η σύζυγός του είναι από τη Ρόδο, ότι δεν μπορεί να υπηρετήσει στα Δικαστήρια της Ρόδου, γιατί υφέρπει η υπόνοια μεροληψίας, ενώ ο συνάδελφος από τη Λάρισα να υπηρετεί στα Δικαστήρια της Λάρισας. Αλήθεια με ποια λογική επαναφέρεται κώλυμα για 4 πόλεις ενώ παραμένει ως εξαίρεση για άλλες και πως η απομάκρυνση μας από αυτές θα επιταχύνει και θα καταστήσει ποιοτικότερη την απονομή της δικαιοσύνης. Τι εξυπηρετεί η επαναφορά του κωλύματος εντοπιότητας για τα Χανιά π.χ. και όχι για το Ηράκλειο. Γιατί να υποστηρίζεται ότι η παραμονή των δικαστών στις 4 παραπάνω πόλεις ενέχει τον κίνδυνο να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι οι δικαστές αυτοί δεν είναι αντικειμενικοί και αμερόληπτοι; Γιατί τόση καχυποψία και υποκρισία; Πολλοί συνάδελφοι υπηρέτησαν στα Πρωτοδικεία Ρόδου, Κω και στο Εφετείο Δωδεκανήσου όπου δημιούργησαν οικογένεια και σήμερα είναι καταξιωμένοι ανώτατοι δικαστές !! Να μην ξεχνάμε ότι στις μικρές κοινωνίες αντιμετωπίζουμε αυστηρό κοινωνικό έλεγχο από την τοπική κοινωνία και ελέγχεται καθημερινά η ζωή μας σε όλες τις δραστηριότητες της. Το παραμικρό αρνητικό αν συμβεί θα ακουσθεί αμέσως. Δεν είναι σωστό να εξισώνουμε τον επαρχιώτη δικαστή με <>. Άλλωστε όποιος θέλει να δημιουργήσει διασυνδέσεις με πρόσωπα και καταστάσεις δε νομίζω ότι μπορεί να το κάνει μόνο στο τόπο καταγωγής του. Το θέμα δεν είναι τοπικιστικό, αλλά αφορά το χαρακτήρα κάθε δικαστή και το πόσο σέβεται τη δουλειά του και τον εαυτό του. Για ενδεχόμενες πλημμέλειες ή τυχόν μεροληπτικές συμπεριφορές μας όλοι κρινόμαστε καθημερινά στις έδρες των ακροατηρίων από τους αρμόδιους τοπικούς θεσμικούς φορείς, δικηγόρους, γραμματείς, δημοσιογράφους του δικαστικού και πολιτικού ρεπορτάζ αλλά και ελεγχόμαστε κάθε χρόνο από διαφορετικό επιθεωρητή. Υπάρχουν λοιπόν ελεγκτικοί μηχανισμοί και προβλέπονται διαδικασίες αποκλεισμού και εξαίρεσης του δικαστή. Κάθε λειτουργός έχει ευθύνη ο ίδιος να προασπίσει το κύρος του, την θέση του και το ανεπηρέαστο της κρίσης του! Εξάλλου ουδέποτε προέκυψαν στο παρελθόν στοιχεία επιβαρυντικά και ενοχοποιητικά για δικαστές υπηρετούντες στις πόλεις αυτές για διασυνδέσεις με τοπικούς παράγοντες . Όλοι θυμόμαστε ότι ύστερα από τις εξονυχιστικές έρευνες της Επιθεώρησης Δικαστηρίων στο Εφετείο Κρήτης στα Χανιά το έτος 2008 για απαλλακτικές αποφάσεις σε υποθέσεις με κατηγορούμενους από τα Ζωνιανά της τελευταίας δεκαετίας δεν προέκυψε καμία ευθύνη δικαστών όσο και για την άδεια ανατροφής τέκνου μιας και η μητέρα δικαστής δικαιούται κι αυτή να απολαμβάνει των προνομίων που απολαμβάνουν οι μητέρες στον δημόσιο τομέα χωρίς διάκριση. Βασίλειος Παπανικόλας, Εφέτης.

  • 19 Δεκεμβρίου 2011, 13:25 | Ιπποκράτης

    Από τα σχόλια που διαβάζει κανείς σ’ αυτό το φόρουμ καταλαβαίνει ότι το νομοσχέδιο αυτό πρέπει να αποσυρθεί και να ξανασυζητηθεί από το μηδέν με όλους τους συλλόγους (δικηγόρων, δικαστών, συμβολαιογράφων, δικαστικών επιμελητών κ.λ.π.).

  • 19 Δεκεμβρίου 2011, 10:44 | Γεώργιος Μ.

    Τα κωλύματα εντοπιότητας είναι αναχρονιστικά κατάλοιπα σε μια χώρα, όπου βασιλεύει η καχυποψία και απουσιάζουν οι ουσιαστικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί.

    Οι κώδικες προβλέπουν διαδικασίες αποκλεισμού και εξαίρεσης του δικαστή, οι οποίες επαρκούν αλλά δυστυχώς νομοθετούμε περισσότερο για να φαινόμαστε τίμιοι παρά για να είμαστε.

  • 19 Δεκεμβρίου 2011, 09:34 | ΛΑΓΚΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

    Θα πρέπει να έχει υπόψιν του ο έλληνας νομοθέτης ότι η επαναφορά των κωλυμάτων εντοπιότητας μετά περίπου 20 χρόνια απο την κατάργησή τους, ουδόλως συμβάλλει στην ταχεία απονομή της δικαιοσύνης μιας και υποχρεώνει τον δικαστή σε συνεχή και εξοντωτική μετακίνηση, προκειμένου να είναι κοντά στην οικογένειά του, ουδόλως παρέχει εχέγγυα για απρόσκοπτη απονομή της δικαιοσύνης, η οποία κατά κύριο λόγο συναρτάται απο την αμερόληπτη κρίση του δικαστή, για την οποία έχουμε δώσει όρκο, παρά μόνο καθιστά το δικαστή έρμαιο των συνθηκών ζωής του, κατατρεγμένο τελικά απο μια Πολιτεία που δεν εμπιστεύεται το δικαιοδοτικό του ρόλο αλλά συναρτά την ορθότητα αυτού απο τον τόπο γέννησής του, ο οποίος μπορεί να είναι και τυχαίος, να μην συνδέεται δηλαδή με τον τόπο καταγωγής του.θα πρέπει να επανεξεταστεί στο συνολό της η παραπάνω διάταξη τόσο για την επαναφορά του κωλύματος εντοπιότητας και σε τι πραγματικά συνίσταται αυτό, όσο και για την άδεια ανατροφής τέκνου μιας και η μητέρα δικαστής δικαιούται κι αυτή να απολαμβάνει των προνομίων που απολαμβάνουν οι μητέρες στον δημόσιο τομέα χωρίς διάκριση.

  • 19 Δεκεμβρίου 2011, 00:55 | ΣΙΝΤΟΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

    Αν έπρεπε να υπάρχει κώλυμα θα έπρεπε να είναι γενικευμένο . Δηλαδή το κώλυμα θα έπρεπε κυρίως να υπάρχει στην Αθήνα, όπου ζούν και εργάζονται σωρεία δικηγόροι γόνοι ή συτγγενεις υπηρετούντων δικαστών και εισαγγελέων. Αφού εκεί δεν μπορεί να υπάρχει τότε ας μην υπάρχει πουθενά. κάθε λειτουργός έχει ευθύνη ο ίδιος να προασπίσει το κύρος του, την θέση του και το ανεπηρέαστο της κρίσης του! Ας μην είμαστε υποκριτές και ας εμπιστευτούμε αναβαθμίζοντάς τον τον Ελληνα δικαστή, παράλλλα ας είμαστε καταπέλτες στον επίορκο!

  • 18 Δεκεμβρίου 2011, 20:56 | Γιάννης

    Όχι ότι έχει μεγάλη σημασία, αλλά για την ιστορία, η κατάργηση του κωλύματος εντοπιότητας στο Βόλο έγινε το έτος 1989 και όχι το 1991 με το άρθρο 7 παρ. 3 του Ν. 1868/1989.Κατά τ’ άλλα συμφωνώ απολύτως με τον αξιότιμο κύριο Αντεισαγγελέα Εφετών.

  • 18 Δεκεμβρίου 2011, 18:23 | Γιώργος Κτιστάκης Αντεισαγγελέας Εφετών

    1)Διαφωνώ ριζικά με τον όποιο περιορισμό των, αναγνωρισμένων σε όλους, κοινωνικών δικαιωμάτων της άδειας ανατροφής για τις γυναίκες δικαστικούς. Ενδεχόμενη θέσπιση Θα προκαλέσει και άλλες καταδίκες της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο. 2)Διαφωνώ ριζικά και με την επαναφορά των κωλυμάτων εντοπιότητας για τις τέσσερις πόλεις. α)Ενεπλάκησαν στο κύκλωμα διαφθοράς (παραδικαστικό) δικαστικοί από μεγάλες πόλεις και όχι από μικρές. β)ορισμένες παρατηρήσεις, όπως του κ. Ντόστα, είναι σωστές. Το γενικό κριτήριο της γέννησης δεν είναι ορθό, ενώ θα ήταν ορθότερο κάποιο ειδικότερο, για παράδειγμα η ιδιότητα στενού συγγενή ως συλλειτουργού της δικαιοσύνης. γ)είναι δυσχερέστερο για δικαστικό στην επαρχία να αποκτήσει σχέσεις που θα τον εμποδίσουν στο λειτούργημά του, παρά για δικαστικό σε μεγάλη πόλη, όπου, σύμφωνα με όσα είχαν γραφτεί την εποχή του λεγόμενου »παραδικαστικού» κυκλώματος, πολλοί δικαστικοί λειτουργοί υπηρέτησαν στην ίδια πόλη για μεγάλο διάστημα. δ)τώρα που οι οριζόντιες περικοπές μισθών έχουν μειώσει το εισόδημά μας και καθημερινά γίνεται λόγος για περικοπές στα ειδικά μισθολόγια η ενδεχόμενη θέσπιση της προτεινόμενης διάταξης θα τσακίσει οικονομικά τους δικαστικούς. Ας σκεφθούμε λίγο ότι εδώ πρόκειται για ένα δεύτερο σπίστι (σε εποχές ιδιαίτερα δυσχερείς οικονομικά), αν και για ορισμένους δικαστικούς θα πρόκειται για ένα τρίτο σπίτι. Εκτός και αν κανένας δεν σκέφθηκε την πιθανότητα το δεύτερο σπίτι να είναι για παιδί-φοιτητή, άρα να πρόκειται πράγματι για τρίτο σπίτι αυτό που θα δημιουργηθεί εξαιτίας της επαναφοράς του κωλύματος εντοπιότητας για τις τέσσερις πόλεις. Θα είναι άδικο. ε)είναι δε άξιο απορίας η κατάργηση του κωλύματος στην άλλη Ελλάδα του 1991 για Ρόδο, Χανιά, Βόλο και Ιωάννινα (το 1989, υππενθυμίζω είχε καταργηθεί μόνο για το Ηράκλειο) και η επαναφορά του ύστερα από είκοσι (20) χρόνια και μάλιστα στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης. στ)τέλος. Όσο και αν θέλουμε να το παραβλέπουμε οι δικαστικοί που υπηρετούν σε επαρχιακές πόλεις -επειδή οι κοινωνικές συνθήκες μπορεί να καταστούν προβληματικές- είναι πιο προσεκτικοί στις σχέσεις τους. Σε κάθε περίπτωση ας μη μηδενίζουμε το πόσο ανεπηρέαστοι και αδιάφθοροι είναι. Αντίθετα, αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με συγκεκριμένους δικαστικούς που για όποιον λόγο θα έπρεπε να μετακινηθούν από την επαρχιακή πόλη όπου υπηρετούν, τότε ας ενεργοποιηθούν οι διατάξεις του ν. 1756/88 και ας αποφασιστεί η μετακίνησή του από εκεί όπου υπηρετεί σήμερα.

  • 18 Δεκεμβρίου 2011, 16:12 | foteini

    Μόνο σε περίπτωση που αλλάξουν και οι αντίστοιχες διατάξεις για την άδεια ανατροφής των δημοσίων υπαλλήλων μπορεί να έχει οποιαδήποτε τύχη αυτή η διάταξη.

  • 18 Δεκεμβρίου 2011, 15:53 | Αγάπη Κεπεσίδου

    Ελπίζω να μην ισχύει, αλλά θεωρώ ότι η αιτία για τη ρύθμιση αυτή είναι η – κατ’ αρχήν εσφαλμένη – πεποίθηση του δικαστή ότι οι άδειες που δικαιωματικά λαμβάνει οποιοσδήποτε συνάδελφός του (μητρότητας, κυήσεως, αναρρωτική, εκπαιδευτική, κανονική κ.λ.π.)αποκαλύπτουν τη φυγοπονία του ! Οταν ο ίδιος δικαστής έχει εκ προοιμίου επιφύλαξη για την ανάγκη του συναδέλφου του να δημιουργήσει και οικογένεια και όχι ίσως να γίνει «συγκρίσιμος», να αντιμετωπίσει περαιτέρω κάποιο πρόβλημα υγείας που μπορεί και να μη θέλει καν να το επικαλείται ή να βελτιώσει με περαιτέρω σπουδές την επιστημονική του κατάρτιση, τότε τέτοια νομοθετικά μέτρα δεν πρέπει να εκπλήσσουν…Η γυναίκα συνεπώς δικαστής πρέπει να συνεχίζει να παίρνει την άδεια (κυήσεως, μητρότητας) που λαμβάνει έως σήμερα και να πληρώνεται έστω με το βασικό της μόνο μισθό και όχι και με τα επιδόματα ταχείας διεκπεραίωσης υποθέσεων (ποιών υποθέσεων ; ), βιβλιοθήκης, παραγωγικότητας, μηνιαίας αποζημίωσης (για ποιό λόγο, όταν έχει άδεια ;) κ.λ.π. Με τον τρόπο αυτό μόνο η δικαστής με πραγματική ανάγκη θα κάνει χρήση όλου αυτού του πραγματικά μεγάλου χρονικού διαστήματος της άδειας. Υπάρχει και η λύση η δικαστής να λαμβάνει με πλήρεις αποδοχές την άδεια που παίρνει και η μητέρα, η οποία εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα, επειδή καμιά μας δεν είναι περισσότερο μάνα από την άλλη.

  • 17 Δεκεμβρίου 2011, 23:11 | Α.Ν.-Κ.

    Δεν νομίζω ότι είναι τυχαία το άρθρο με τα περισσότερα σχόλια. Η ρύθμιση αυτή προκαλεί δυστυχώς από θλίψη έως και οργή. Αφορά όλους (όχι μόνο όσες συναδέλφους διανύουν περίοδο κύησης αυτούς τους μήνες). Είναι αντισυνταγματική και αναχρονιστική ρύθμιση, η οποία σε καμιά βάση δεν μπορεί να υιοθετηθεί. Έτσι θα καταπολεμήσουμε την υπογεννητικότητα στη χώρα μας ; Ελπίζω να μην αναγκαστούμε να πούμε κρίμα που θα πρέπει να περιμένουμε τις προσφυγές για το θέμα αυτό.. Σας επισυνάπτω απόσπασμα ενός άρθρου που διάβαζα χθες τυχαία στα Νέα με τίτλο : «Η μαμά μου η ευρωβουλευτής» :
    «Χθες το πρωί η μικρή Βικτόρια πήρε τα κραγιόνια της, πήρε και το αρκουδάκι της και κίνησε για τη δουλειά. Όπου επέδειξε υποδειγματική συμπεριφορά, αυτοαπασχολούμενη όση ώρα χρειαζόταν για να κάνουν οι μεγάλοι τη δουλειά τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που κάθεται στα έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου. Η μαμά της, η (εικονιζόμενη) Λίτσια Ροντσούλι, την είχε πάρει μαζί της και τον Σεπτέμβριο του 2010, όταν ήταν μόλις έξι εβδομάδων. Η φωτογραφία της ιταλίδας ευρωβουλευτού να ψηφίζει με το μωρό στην αγκαλιά είχε κάνει τότε τον γύρο του κόσμου, για να γίνει σύμβολο των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην προσπάθεια να συμφιλιώσουν επαγγελματική και οικογενειακή ζωή. Αυτός ήταν άλλωστε εξαρχής και ο στόχος της Ροντσούλι: «καλύτεροι όροι εργασίας για τις μητέρες». Τώρα ή ο στόχος χρειάζεται ακόμη δουλειά και διαφήμιση ή η Βικτόρια νανουρίζεται ωραία στο Ευρωκοινοβούλιο γι’ αυτό την ξαναπήρε μαζί η μαμά της – ή και τα δύο».
    (δημοσιεύθηκε 15/12/2011, http://www.tanea.gr/kosmos/article/?aid=4680426)

  • 17 Δεκεμβρίου 2011, 18:29 | Φαίδων

    Οσοι υπηρετησαν ή έχουν εμπειρία μικρής ή μεσαίας πόλης δεν μπορούν να μην συμφωνήσουν με την επαναφορά του κωλύματος, η κατάχρηση της σχέσης δικαστή και συζύγου δικηγόρου και ο αθέμιτος ανταγωνισμός εις βάρος άλλων δικηγόρων είναι πασίδηλο

  • 17 Δεκεμβρίου 2011, 13:26 | Κατερίνα

    Είναι πράγματι θλιβερό να μειώνεται η άδεια ανατροφής μόνο για τους δικαστικούς λειτουργούς στο όνομα της επιτάχυνσης της δικαιοσύνης. Όπως σχολίασε εύστοχα ο κ. Μποροδήμος, φαίνεται ότι τα παιδιά των δικαστών αναπτύσσονται γρηγορότερα από τα άλλα. Υποτίθεται ότι ζούμε σε ένα κοινωνικό κράτος που θέλει να ενισχύσει τη μητρότητα και να καταπολεμήσει την υπογεννητικότητα. Ας μη σχολιάσω το ότι εάν ο πατέρας είναι άνεργος, η μητέρα δικαστικός λειτουργός δεν δικαιούται καθόλου άδειας ανατροφής: μάλλον ο θηλασμός του παιδιού δεν θεωρείται αναγκαίος για το κράτος, σε αντίθεση με όσα συμβουλεύει η ιατρική. Είναι προφανής η μελλοντική άσκηση προσφυγών για το θέμα αυτό, που, όπως και στο παρελθόν, θα γίνουν δεκτές, και απλώς θα μεταθέσουν τις άδειες χρονικά, όταν δεν θα είναι τόσο ουσιαστικές για τις μητέρες όσο στη βρεφική ηλικία του παιδιού τους. Τελικά φαίνεται ότι οι δικαστές πρέπει να τιμωρηθούν για όλα…

  • 17 Δεκεμβρίου 2011, 13:28 | ΚΩΣΤΑΣ Μ

    Απαράδεκτη η αναχρονιστική διάταξη των κωλυμάτων εντοπιότητας!

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 22:54 | Κώστας Π

    Πράγματι τα κωλύματα είναι από τις πλέον αναχρονιστικές διατάξεις. Αντί να καταργηθούν όμως ενισχύονται στο όνομα της διαφάνειας. Στα πλαίσια της ρήσης «η γυναίκα του Καίσαρα…», θεωρείται «ύποπτο» ένας Δικαστής να υπηρετεί στο Πρωτοδικείο στην περιφέρεια του οποίου υπάγεται το χωριό ή η μικρή πόλη στην οποία γεννήθηκε, ακόμα δε περισσότερο στην περίπτωση που είναι Εφέτης. Αγαπητέ νομοθέτη. Διασφάλισε πρώτα τον τρόπο απονομής της Δικαιοσύνης, την πραγματική απόδοση δικαίου, δώσε ουσιαστικές λύσεις στην καθυστέρηση απονομής δικαίου. Και μετά ψάξε λίγο. Οι Δικαστές που κρίθηκαν ή χαρακτηρίστηκαν διαπλεκόμενοι, υπηρετούσαν σε Πρωτοδικεία με κώλυμμα εντοπιότητας ή στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη και στον Πειραιά. Η ηθική ακεραιότητα του Δικαστή, όταν υπάρχει, διασφαλίζει την αντικειμενική του κρίση. Αντίθετα αυτός που θέλει να κάνει «εκπτώσεις» στο λειτούργημα αυτό, δεν επηρεάζεται από το αν γεννήθηκε κάπου. Οι φωτογραφικές διατάξεις δεν πρέπει να έχουν θέση στη Δικαιοσύνη. Σας παρακαλώ πολύ: Αν θέλετε να ισχύσουν στην Ελλάδα, ρυθμίσεις άλλων Ευρωπαϊκών κρατών, δεν μπορείται να πάρετε μόνο κάποιες εξ αυτών. Η Δικαιοσύνη είναι σύνολο. Όλα πρέπει να είναι αλληλένδετα. Γιατί δεν απευθύνεται ο Ελληνας νομοθέτης σε δικαστές άλλων χωρών για να πάρει συνολικές ιδέες; Αγαπητοί, δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Το ότι προτείνεται η συγκεκριμένη διάταξη, ή ότι υπάρχουν πολίτες, μεταξύ αυτών και θεσμικά όργανα, οι οποίοι συμφωνούν με την αναγκαιότητά της;

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 21:30 | Ελευθερία Σπανομήτρου

    Σε μία ακόμη νομοθετική παρέμβαση για την επιτάχυνση της δικοιοσύνης(η τρίτη μέσα σ ένα χρόνο, προηγήθηκε ο νόμος 3.904/23.12.2010 για τον εξοθρολογισμό της ποινικής δικαιοσύνης και ο νόμος 3.994/25.7.2011 για τον εξοθρολογισμό της πολιτικής δικαιοσύνης) η θέσπιση κωλυμάτων εντοποιότητας απηχούν άλλες αναχρονιστικές εποχές, αν σκεφθεί κανείς ότι το κώλυμα εντοπιότητας ειδικά για την πόλη του Βόλου, καταργήθηκε με σκετική τροποποίηση του Κώδικα οργανισμού Δικαστηρίων από το έτος 1989. Αναριωτιέμαι λοιπόν, γιατί 22 χρόνια μετά να υπάρχει τέτοιο κώλυμα σε μία πόλη που αναμφισβήτητα πληθυσμιακά έχει αυξηθεί, η δε διαφοροποίησή της από την πόλη της Λάρισας είναι ελάχιστη, μόλις 18.000 κάτοικοι. Αναριωτιέμαι, οι εμπνευστές αυτής της διάταξης θεωρούν ότι είναι εύκολη η ζωή για ένα δικαστή να υπηρετεί στο τόπο που γεννήθηκε? Προσωπικά σας βεβαιώνω ότι έχω υποβάλλει τον εαυτό μου και ολα τα μελη της οικογένειάς μου, ακόμη και τους πιο μάκρινούς συγγενείς μου σε περιορισμούς. Έπαψα από την πρώτη στιγμή που άρχισα να δικάζω στην πόλη του γεννήθηκα να βγαίνω με φίλους, να κυκλοφορώ όπως θα ήθελα, να ντύνομαι πάντοτε ακόμη και για να ψωνίσω στο σούεπρ μάρκετ με σεμνή περιβολή, να μη μιλώ σε γείτονες, για μη μάθουν τι δουλειά κάνω και να αποφεύγω να κυκλοφορώ σε μέρη, που γνωρίζω ότι συχνάζουν δικηγόροι. Έχω κάνει τη ζωή τη δικη μου και των δικών μου πολύ δύσκολη και πιστεψε με ότι αν δεν είχα σπίτι ιδιόκτητο στο Βόλο, ουδόλως θα με ενδιέφερε να παραμείνω στην πόλη του Βόλου, όπου είναι γνωστό σε όλους ότι πρόκειται για ένα Πρωτοδικείο με πολλή δουλειά, περίπου τη διπλάσια από αυτή που έχει το Πρωτοδικείο της Λάρισας ή τα όμορα Πρωτοδικεία της Θεσσαλίας. Νομίζετε ότι αν κάποιος δικαστής θέλει να γίνει εμπλεκόμενος δεν μπορεί να το κάνει σε κάποιο άλλο Πρωτοδικείο, όπου ζει και εργάζεται για πολλά χρόνια, αλλά είχε την τύχη να γεννηθεί κάπου αλλού? Αρκεί να το θέλει κάποιος. Επομένως, το θέμα δεν είναι τοπικιστικο, αλλά αφορά το χαρακτήρα κάθε δικαστή και το πόσο σέβεται τη δουλειά του και τον εαυτό του. Αλλωστε, αν τίθεται ζητημα αμεροληψίας, για το λόγο αυτό υπάρχει και η δικονομική πρόβλεψη να ζητήσει κάποιος την εξαίρεση του φυσικού του δικαστή. Το σχόλιο της δικηγόρου Χρυσούλας Μανογιαννάκη, όπως και του Γιάννη Ευαγγελάτου με καλύπτουν απόλυτα. Τέλος πάντων ας καταλήξουμε τι θελουμε, γρήγορους και απερίσπαστους από άλλα προβλήματα δικαστές ή δικαστές αργούς και τουρίστες? Και εν πάσει περιπτώσει, τι μας φταίνε και τα παιδιά μας να αλλάζουν συνέχεια σχολεία και φρονστιστήρια, γιατί για φίλους δεν το συζητώ. Το έχουμε απαγορευμένο. Και κάτι τελευταίο, κουράστηκα, να ακούω για διαφθορά και για διεφθαρμένους και μόνο οι δικαστές να πλήττονται από νομοθετικές παρεμβάσεις. Μήπως η διαφθορά βρίσκεται αλλού και όχι στο χώρο της δικαιοσύνης, που μάταια κάποιοι τη ψάχνουν.

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 20:14 | ΝΟΡΑ

    ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΤΙΚΗ ΡΥΘΜΙΣΗ

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 18:56 | lamargos

    +1 για τις απόψεις του κυρίου Ντόστα και του κυρίου Μποροδήμου. Από ασφαλείς πληροφορίες κύριε Μποροδήμε το Υπουργείο Δικαιοσύνης αποφάσισε το επόμενο νομοσχέδιο να περιέχει ρύθμιση με τη οποία θεσπίζεται νέο πειθαρχικό παράπτωμα για τις Ελληνίδες δικαστές: Ο θηλασμός πέραν του 5μήνου!! Μάλλον για τους επόμενους μήνες το έργο αυτό θα το αναλαμβάνει ο σύζυγος για να μην παραπεμφθεί πειθαρχικά η γυναίκα του.

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 18:30 | Αντώνιος Σβύνος

    Με ποια λογική σε ένα χρονικό σημείο, που το ζητούμενο είναι η ταχύτερη και ποιοτικότερη (??)απονομή της δικαιοσύνης, αναβιώνουν πρακτικές συντήρησης και καχυποψίας σε βάρος του δικαστή, οι οποίες τον θέλουν να διάγει νομαδική ζωή, με την επαναφορά των ανωτέρω κωλυμάτων αντί να καταργηθούν και τα ήδη υπάρχοντα?? εφόσον εντοπίζονται συμπτώματα «ιδιαίτερων σχέσεων» δικαστών με τοπικούς παράγοντες ας αντιμετωπίζονται εξατομικευμένα ή τουλάχιστον ας οριστεί ένα πλαφόν χρόνου υπηρέτησης σε επαρχιακά πρωτοδικεία ( 4-8 έτη ανάλογα με την πληθυσμιακή κάλυψη του πρωτοδικείου) ώστε να μπορεί και ο κάθε δικαστής να κάνει έναν στοιχειώδη οικογενειακό προγραμματισμό. Να θυμήσω ότι την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον η συντριπτική πλειοψηφία των ελάχιστων πλην όμως υπαρκτών επιλήψιμων συμπεριφορών συναδέλφων έχουν καταγραφεί στα μεγάλα Πρωτοδικεία Αθηνών, Πειραιώς και Θεσσαλονίκης εκεί δηλαδή που η ανωνυμία δύναται να λειτουργήσει ως μοχλός χαλάρωσης αντιστάσεων και πολλαπλασιασμού «διευκολύνσεων». Δεν θα επαναλάβω το αυτονόητα επαχθές αποτέλεσμα που θα έχει το ανωτέρω μέτρο στον ήδη επιβαρυμένο οικογενειακό προϋπολογισμό (είναι γνωστό ότι ατέλειες, οδοιπορικά κ.λ.π αποτελούν άγνωστες λέξεις για εμάς…)όσων από εμάς καταλαμβάνει η συγκεκριμένη πρόταση και που κατά σύμπτωση διαμένουμε στις επίμαχες πόλεις για οικογενειακούς κατά το πλείστον λόγους.Ελπίζω ότι οι εμπνευστές της εν λόγω πρότασης δεν φαντάζονται το δικαστή ως «ένα ψάρι μέσα σε γυάλα» που απλά ζεί μέσα σ΄αυτήν και μεταφέρεται μαζί με αυτήν. Αυτού του τύπου ο δικαστής δεν πρόκειται να αναβιώσει. Κατά τα άλλα σ΄ότι αφορά την ασύμβατη συμβατότητα του συγκεκριμένου μέτρου με την επιτάχυνση στην απονομή της δικαιοσύνης, συμφωνώ με την πλειοψηφία των άνω συναδέλφων και ιδιαίτερα με τον Γ.Ευαγγελάτο. Αντώνης Σβύνος

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 17:20 | ΑΝΔΡΕΑΣ Ζ.

    ΑΜΕΣΗ κατάργηση όλων των αναχρονιστικών κωλυμάτων εντοπιότητας τώρα. Αν παρ’ όλα αυτά ψηφιστεί η παρούσα διάταξη ως έχει, να προβλεφθεί οπωσδήποτε μεταβατική διάταξη ή ειδική ρύθμιση για τους δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς που ήδη υπηρετούν σε Βόλο, Ιωάννινα, Ρόδο και Χανιά: «οι υπηρετούντες κατά τη θέση σε ισχύ του παρόντος νόμου στα πρωτοδικεια, τις εισαγγελίες και τα ειρηνοδικεία Βόλου, Ιωαννίνων, Ρόδου και Χανίων μετατίθενται κατ’ απόλυτη προτεραιότητα κατόπιν αιτήσεώς τους σε πρωτοδικείο, εισαγγελία ή ειρηνοδικείο της επιλογής τους, εφόσον υφίσταται κενή οργανική θέση. Η μετάθεση δε αυτών καθίσταται υποχρεωτική και χωρίς αίτησή τους αν εντός διαστήματος δύο(2)ετών δεν υλοποιηθεί κατά τη διάταξη του προηγούμενου εδαφίου». Για να προλάβω ενδεχόμενα σχόλια, στο πρόσωπό μου δεν συντρέχει κάποιο από τα κωλύματα εντοπιότητας

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 16:55 | ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΟΡΓΙΛΗΣ

    Τα κωλύματα εντοπιότητας πρέπει να καταργηθούν, διότι: α) Αποβάλλουν τον Έλληνα δικαστή από το κοινωνικό περιβάλλον, εντός του οποίου καλείται να κρίνει, β)Αποτελούν επιπρόσθετο εμπόδιο είτε στη δημιουργία οικογένειας είτε στην ομαλή λειτουργία της, ιδιαίτερα υπό τις παρούσες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, γ) Θίγουν, συνεπώς, τους θεσμούς της οικογένειας και του γάμου, οι οποίοι τελούν υπό την προστασία του Κράτους, δ) Αντιτίθενται ευθέως προς την συνταγματικώς κατοχυρωμένη ελευθερία συμμετοχής στην κοινωνική ζωή, ε) Αντιστρατεύονται, επομένως, την ανθρώπινη φύση του δικαστή – συζύγου ή γονέα, στ) Εκφράζουν δυσεξήγητη έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους δικαστικούς λειτουργούς, ζ)Θέτουν στο περιθώριο τους θεσμούς της αποχής των δικαστών και της αίτησης εξαίρεσής τους, μέσω των οποίων δύνανται σε κάθε περίπτωση να επιλυθούν τυχόν σχετικά προβλήματα κατά την άσκηση του δικαστικού έργου, η) Αποτελούν μία επιπλέον αιτία για την αποδυνάμωση των δικαστηρίων της Ελληνικής Περιφέρειας, θ) Στερούνται νοήματος μετά την απελευθέρωση του δικηγορικού επαγγέλματος και τη δυνατότητα των δικηγόρων να ασκούν χωρίς περιορισμούς το επάγγελμά τους παντού ανά την Ελληνική Επικράτεια (άρθρο 5 παρ. 2 του Ν. 3919/2011).

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 15:53 | Παπαδημητρίου

    Είμαι δικαστής και διανύω τον 7ο μήνα πολύδυμης κύησης.Με θλίψη διάβασα τη ρύθμιση σχετικά με τη μείωση της άδειας ανατροφής.Προφανώς και τα βρέφη των δικαστών ευθύνονται για τη βραδυκίνητη απονομή της δικαισύνης…Μήπως θα έπρεπε να ρυθμισθεί και η διάρκεια ανατροφής σε περίπτωση γέννησης δύο ή περισσότερων τέκνων?

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 13:14 | Χρήστος Παπακώστας

    Επιτέλους, βρέθηκαν οι λύσεις για την επιτάχυνση της δικαιοσύνης: Α) μείωση μισθών δικαστών κατά 38%, Β) μείωση μισθών και εφεδρεία για τους δικαστικούς υπαλλήλους, Γ)υποχρεωτική παραμονή στην επαρχία των δικαστών για 2 έτη και φυσικά όχι στον τόπο καταγωγής τους, προκειμένου να σπαταληθεί και το λοιπό μέρος του μισθού στις μετακινήσεις, Δ)Ο Δικαστής που θα πηγαινοέρχεται στην επαρχία θα μπορεί εντός του τρένου ή του ΚΤΕΛ να συγγράφει τις αποφάσεις των ειδικών διαδικασιών που θα πρέπει να δημοσιεύονται εντός 48 ωρών, Ε)ακροατήρια μέχρι τις 5μ.μ. (για να χάνεται η δυνατότητα δουλειάς μετά από αυτά) και ιδιαίτερες επιπλέον πολιτικές και ποινικές δικάσιμοι (για την εξέταση μαρτύρων και τις μετ’αναβολή υποθέσεις), ΣΤ) κατάργηση δικαστικών «διακοπών», Ζ) Περιορισμός άδειας ανατροφής τέκνου (οι πολύτεκνοι Δικαστές ευθύνονταν για την καθυστέρηση)…Ζ) μη ίδρυση δικαστικής αστυνομίας, Η) Μη ίδρυση νέων Πρωτοδικείων στην Αττικής των 5 εκατ.κατοίκων. Συγχαρητήρια!

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 12:46 | Ευτέρπη Αναγνωστοπούλου

    Ναι στα κωλύματα εντοπιότητας σε όλες τις πόλεις, εκτός από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πειραιά που είναι μεγάλες. Ο δικαστής επίσης δεν πρέπει να υπηρετεί για μεγάλο χρονικό διάστημα στην ίδια πόλη, επειδή αναπόφευκτα δημιουργεί προσωπικές, κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις που μπορεί να θέτουν σε αμφισβήτηση την απροσωποληψία του. Φανταστείτε – το παράδειγμα δεν είναι υποθετικό – δικαστής να κατάγεται από την επαρχιακή πόλη Χ, ο συζυγός της και όλοι οι συγγενείς της να είναι μόνιμα εγκατεστημένοι εκεί και να υπηρετεί από πάρεδρος πρωτοδικείου έως σήμερα που είναι εφέτης (με εξαίρεση ελάχιστο χρονικό διάστημα) στην ίδια πόλη. Δεν συμφωνώ με τη συνάδελφο των Χανίων ότι σήμερα με τις συχνές μεταθέσεις των δικαστών δεν έχει κάποιος τη δυνατότητα να τους συναντήσει. Ο δικαστής βρίσκεται πάντα στο δικαστήριο, όταν έχει υπηρεσία, πάντοτε υπάρχει πρόεδρος υπηρεσίας για τις επείγουσες περιπτώσεις και σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχει κανένας λόγος να συζητά κανείς τις υποθέσεις του με το δικαστή είτε πριν, είτε – κυρίως – μετά την εκδίκασή τους. Ο δικαστής βεβαίως πρέπει να ζει σε γυάλινο σπίτι και να αποτελεί πρότυπο ήθους και κοινωνικής συμπεριφοράς, ειδικά σε μικρές κοινωνίες. Δεν αναφέρομαι βέβαια στην προσωπική τους ζωή, η οποία είναι απαραβίαστη και, εφόσον δεν θίγεται κανείς, ούτε αφορά ούτε ενδιαφέρει κανέναν.

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 09:39 | Μαρία Καλλίνη

    Η πρόταση για μείωση της άδειας ανατροφης τέκνου για τη μητέρα δικαστικό λειτουργό στους 5 μήνες είναι αναχρονιστική και σε κάθε περίπτωση φανερώνει κοινωνική αναλγησία και έλλειψη σεβασμού στο δικαίωμα του βρέφους και της μητέρας του στο θηλασμό, δικαίωμα που έχει αναγνωρισθεί ήδη από το 1959 με τη Διακήρυξη των Δικαιωματών του Παιδιού του Ο.Η.Ε. Επίσης, δεν λαμβάνονται υπόψη οι συνθηκές άσκησης του λειτουργήματος όπου ο τόπος άσκησης των υπηρεσιακών καθηκόντων κατά κανόνα δεν συμπίπτει με αυτόν της οικογενειακής στέγης, στην περιπτώση αυτή λοιπόν θα αναγκασθεί εκ των πραγμάτων ένα βρέφος οκτώ μηνών είτε να αποχωρισθεί τη μητέρα του προκειμένου να επιστρέψει στην υπηρεσία της είτε να αποχωρισθεί τον πατέρα του και την οικογενειακή του στέγη με όσες επιπτώσεις έχει αυτό στην ψυχική του υγεία και την ομαλή ανάπτυξή του.Τουλαχιστον να καταργηθεί η πρόβλεψη να ορίζεται η έναρξη άδειας ανατροφής τέκνου από τον προιστάμενο της υπηρεσίας εντός 2 μηνών και να δίδεται η άδεια αμέσως μετά τη λήξη της άδειας λόγω τοκετού καθώς επίσης προσβάλει το δικαίωμα στο θηλασμό και το αναφαίρετο δικαίωμα του βρέφους στην ηλικία των τριών μηνών να έχει συνεχώς δίπλα του τη μητέρα του.

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 09:30 | ΜΑΝΟΓΙΑΝΝΑΚΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

    Κώλυμα εντοπιότητας των δικαστών γιατί να υπάρχει και ειδικότερα στα Χανιά; Οι μισοί δικαστές θα φύγουν από τις πόλεις όπου υπηρετούν και δυστυχώς φοβάμαι ότι θα επιταθούν τα φαινόμενα των «ιπτάμενων δικαστών», που έρχονται με τις βαλίτσες τους λίγο πριν την έναρξη της δικασίμου.
    Πρώτον, αυτό δημιουργεί και για εμάς τους δικηγόρους ιδιαίτερα προβλήματα, καθώς δεν μπορούμε να βρούμε τους δικαστές που χειρίζονται την υπόθεσή μας, δεδομένου ότι κατά πάγια τακτική μεν διαβιούν μόνιμα σε άλλη πόλη και δεν εμφανίζονται στα δικαστήρια, η τηλεφωνική δε επικοινωνία μας μαζί τους καθίσταται απρόσφορη και αδύνατη. Το πρόβλημα για τους δικηγόρους Χανίων είναι ακόμη πιο έντονο από άλλες πόλεις, αφού στο Νομό Χανίων λειτουργεί ένας ικανοποιητικός αριθμός δικαστηρίων, με σημαντικό έργο, περιλαμβανομένων των Εφετείων (Διοικητικού και Πολιτικού) και του Στρατοδικείου- Ναυτοδικείου- Αεροδικείου Κρήτης.
    Δεύτερον, τίθεται σημαντικό ζήτημα υποβάθμισης των πόλεων που εμπίπτουν στο κώλυμα, καθώς δεν υπάρχει λόγος να συντρέχει το κώλυμα για τα Χανιά π.χ. και να εξαιρούνται από αυτό άλλες πόλεις, όπως η Αθήνα, η Πάτρα, η Θεσσαλονίκη ή το Ηράκλειο! Επιπρόσθετα, είναι προβληματικό, στον κανόνα που θεμελιώνεται από το νόμο για το κώλυμα εντοπιότητας να εξαιρούνται οι περισσότερες πόλεις όπου λειτουργούν δικαστήρια και ο κανόνας να εφαρμόζεται μόνο για ελάχιστες (όπως για Ιωάννινα, Χανιά, Βόλο και Ρόδο)!!! Κυρίως, όμως, δεν υπάρχει δικαιολογημένη ratio του νομοθέτη να θεσπίσει αυτό το κώλυμα, να θέσει δε αυθαίρετες εξαιρέσεις από αυτό χωρίς να δικαιολογεί το λόγο της αδιάκριτης και δυσμενούς για κάποιες πόλεις και συνακόλουθα για τους πολίτες της μεταχείρισης. Υπογραμμίζω ότι, γενικά για το κώλυμα, ο επηρεασμός των «ντόπιων δικαστών» από τυχόν γνωριμίες ή συγγένειες δεν θα μπορούσε να αποτελεί τέτοιο λόγο, καθώς θα υποβάθμιζε υπερβολικά και αθέμιτα το δικαστικό λειτούργημα και την ανεξαρτησία των δικαστών, υπάρχει δε η πρόβλεψη από τον ΚΠολΔ για την εξαίρεση δικαστών.
    Τέλος, με την ψήφιση του νομοσχεδίου αυτού, στα δικαστήρια θα δικάζουν αποκλειστικά δικαστές που κατάγονται και κατά κανόνα ζουν μόνιμα σε άλλη πόλη. Η πρακτική που θα εδραιωθεί, με τους δικαστές που δεν θα μένουν Χανιά π.χ. άλλα θα έρχονται λίγες ώρες για να ανεβούν μόνο στην έδρα, είναι τουλάχιστον απαράδεκτη για τη λειτουργία της δικαιοσύνης, καθώς ο δικαστής δεν πρέπει «να ζει μέσα σε μία διάφανη γυάλα», (κατά δήλωση εθνικών δικαστών στο ΕΔΔΑ), αλλά πρέπει να γνωρίζει την κοινωνία της οποίας τις διαφορές τέμνει και κυρίως να διαμένει σε αυτήν για την εύρυθμη και ουσιαστική λειτουργία της δικαιοσύνης (ώστε να μπορούμε κι εμείς οι Δικηγόροι να βρίσκουμε τους δικαστές για τις υποθέσεις μας, να τους ενημερώνουμε για τυχόν εξελίξεις και να διασφαλίζουμε ότι θα οδηγηθούν σε σωστή κρίση). Διαφορετικά, φοβάμαι ότι η Δικαιοσύνη δεν θα λειτουργεί με τη σοβαρότητα που της αρμόζει!
    Για τους λόγους αυτούς, θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να τροποποιηθεί το άρθρο 90, ώστε να αρθεί απολύτως το κώλυμα εντοπιότητας για όλους τους δικαστές της χώρας, επικουρικώς να συμπεριληφθούν στις εξαιρέσεις και τα Χανιά, κυρίως ενόψει της λειτουργίας των Εφετείων (Πολιτικών και Διοικητικών) και των Στρατιωτικών Δικαστηρίων στην πόλη μας, ομοίως και άλλες πόλεις με τα ίδια χαρακτηριστικά.

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 01:36 | Astor

    Τα κωλύματα εντοπιότητας πρεπει να καταργηθουν.
    Πως θα φαινόταν στους 300 της βουλής μια διάταξη που θα τους απαγορεύει να θέτουν υποψηφιότητα στο τόπο καταγωγής τους ???
    Τα κωλύματα εντοπιότητας εμποδίζουν τον δικαστή να ζήσει μια φυσιολογική και οικογενειακή ζωη. Δεν μπορεί ο δικαστής να ξενιτευεται για να ασκήσει το λειτούργημα του χιλιόμετρα μακριά και να σέρνει κάθε τόσο και την οικογένεια του…..έλεος πια !!!

  • 15 Δεκεμβρίου 2011, 22:11 | Παντελής Μποροδήμος

    Η άδεια πριν τον τοκετό θα είναι ίδια με των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά μειώνεται η άδεια ανατροφής για τους δικαστές στους 5 μήνες. Μήπως έχετε υπόψη καμία έρευνα, που να λέει ότι τα παιδιά των δικαστών αναπτύσσονται γρηγορότερα από τα άλλα; Ή μήπως η κατάργηση για τους δικαστές ενός σημαντικού κοινωνικού μέτρου, που την αξία του όλοι αντιλαμβανόμαστε μόνο όταν μας αφορά, θα αποτελέσει το όχημα για την επέκτασή του και στον τομέα των δημοσίων υπαλλήλων; Βλέποντας το νομοσχέδιο ως σύνολο, αναρωτιέμαι τι δεν έχει ισοπεδωθεί στο όνομα της ταχύτητας, ενώ ο επιμερισμός της ευθύνης για την αργή απονομή της δικαιοσύνης, έγινε σαφέστατα από το Υπουργείο, με την επιλογή του τίτλο του νομοσχεδίου. Φαινόμενα αρνησιδικίας…Το νομοσχέδιο χτίζει και την τιμωρία των αποδιοπομπαίων τράγων: όποιος δεν παραδίδει τις αποφάσεις «έγκαιρα» δεν παίρνει μετάθεση, δεν πάει διακοπές, δεν πληρώνεται.. Μάλλον λείπει από το νομοσχέδιο, και μια πειθαρχική ποινή για τη δικαστή που θα θέλει να θηλάσει το βρέφος της μετά το 5μηνο.Αλλά μη δίνω και ιδέες..

  • 15 Δεκεμβρίου 2011, 18:35 | Μιχάλης Ντόστας

    Ο τόπος γέννησης είναι τελείως αναχρονιστικό κριτήριο ως κώλυμα εντοπιότητας. Λ.χ. εγώ έχω κώλυμα εντοπιότητας στο Πρωτοδικείο Κω, επειδή γεννήθηκα στην Κάλυμνο, από όπου έφυγα 1,5 έτους και δεν ξαναπήγα. Αντιθέτως, δεν έχω στον τόπο καταγωγής μου, όπου ζουν και οι περισσότεροι συγγενείς μου. Το ορθό θα ήταν να ισχύει τέτοιο κώλυμα μόνο για στενούς συγγενείς δικηγόρων και αιρετών δημόσιων αξιωματούχων (βουλευτών, δημάρχων κλπ.). Επίσης, να προβλέπεται ανώτατο όριο υπηρεσίας για όλα τα επαρχιακά δικαστήρια (λ.χ. τρία ή πέντε έτη για τα μικρά Πρωτοδικεία, 7 – 8 έτη για τα μεγαλύτερα κ.ο.κ), ώστε κάποιοι να μην «παραγνωρίζονται» με τους τόπους όπου ασκούν τα καθήκοντα τους και τους τοπικούς «παράγοντες». Η επιχειρούμενη τροποποίηση μάλλον είναι φωτογραφική, επειδή πιθανόν κάποιοι δικαστές υπηρετούντες στις συγκεκριμένες πόλεις έγιναν δυσάρεστοι σε κάποιους συνδικαλιστές δικηγόρους ή σε τοπικούς πολιτευτές.

  • 15 Δεκεμβρίου 2011, 18:36 | Βαγγέλης Φωτιαδης

    «Με την παρ. 2 αναπροσαρμόζονται και στοιχούνται προς τις διατάξεις που ισχύουν για τους πολιτικούς διοικητικούς υπαλλήλους του κράτους οι διατάξεις που αναφέρονται στην άδεια πριν και μετά τον τοκετό, καθώς και της άδειας για ανατροφή παιδιού.»

    Ποιος πολιτικος διοικητικος υπαλληλος του κράτους παίρνει 5 μήνες άδεια ανατροφής για να πάρει και η μητέρα δικαστικός τόσους;;;;;
    Έκτος αν βέβαια έχουν στο μυαλό τους το πεντάμηνο να πάει και στο υπόλοιπο δημόσιο.

  • 15 Δεκεμβρίου 2011, 17:41 | ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΓΑΣ

    Αφού η υπηρεσία εξαναγκάζει τον Δικαστή να υπηρετεί μακριά από τον τόπο του, μήπως θα έπρεπε να του παρέχεται και κάποιο επίδομα για έξοδα μετάβασης/επιστροφής ή/και για έξοδα ενοικίου; Θυμίζω ότι οι Βουλευτές έχουν ατέλεια π.χ. σε αεροπορικά εισιτήρια, διόδια κλπ.

  • 15 Δεκεμβρίου 2011, 16:33 | Χρύσανθος Κετίκογλου

    Κώλυμα εντοπιότητας δεν θα έπρεπε να υπάρχει για κοινωνικούς λόγους (παιδιά κ.λ.π.), ίσως μόνον αν συγγενείς μέχρι β’ ή γ’ βαθμού ασκούν επάγγελμα συλλειτουργού της δικαιοσύνης στον ίδιο τόπο, για προστασία της ίδιας της Δικαιοσύνης. Για τους ίδιους λόγους που στα συμβόλαια δηλώνουν οι συμβαλλόμενοι αν συγγενεύουν με δικαστικό λειτουργό ή εισαγγελέα.

  • 15 Δεκεμβρίου 2011, 16:23 | ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ

    Με την παρ. 1 επαναφέρονται τα κωλύματα εντοπιότητας των δικαστικών
    λειτουργών που υπηρετούν σε δικαστήρια των πόλεων Βόλου, Ρόδου, Χανίων και Ιωαννίνων, διότι, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του νόμου, κρίνεται ότι συντρέχουν και για τους δικαστές που υπηρετούν στις πόλεις αυτές οι προϋποθέσεις που επιβάλλουν την ύπαρξη των συγκεκριμένων κωλυμάτων. Το έτος 2012, λοιπόν, κρίνεται ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις, αλλά το 1989 όταν εξαιρέθηκαν δεν συνέτρεχαν! Για να κατανοήσουμε το άτοπο αρκεί να αναφέρουμε το παράδειγμα του Βόλου: Το 1989 ο Βόλος εξαιρέθηκε από τα κωλύματα εντοπιότητας. Ο πληθυσμός τότε του Ν. Μαγνησίας ήταν 182.222 άτομα,ενώ σήμερα ο πληθυσμός ΜΟΝΟ του Δήμου Βόλου αγγίζει τις 145.000 κατοίκους, δηλαδή 18.000 λιγότερους από το Δήμο Λαρισαίων που εξαιρείται από τα κωλύματα εντοπιότητας(βλ.http://el.wikipedia.org/wiki/Ελληνική_απογραφή_2011)….Βέβαια, το άτοπο ενισχύεται αν σκεφτούμε ότι ο νέος νόμος θεσπίζεται για την αποφυγή φαινομένων αρνησιδικίας. Δηλαδή, ο νομοθέτης θεωρεί ότι όσοι δικαστές αναγκαστούν να μετακομίσουν σε άλλη πόλη και υποχρεωθούν να μετακινούνται συνεχώς για να βλέπουν τους οικείους τους, θα βγάζουν και πιο γρήγορα τις αποφάσεις!

  • 15 Δεκεμβρίου 2011, 15:28 | Παναγιώτης Πετρίδης

    Κώλυμα εντοπιότητας δεν πρέπει να υπάρχει μόνο στην Αθήνα, τον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη. Ολες οι άλλες πόλεις είναι μικρές. Ακόμη και η Πάτρα, η Λάρισα ή το Ηράκλειο Κρήτης. Η πολυετής μάλιστα υπηρεσία στις πόλεις αυτές δεν είναι ενδεδειγμένη, πολύ περισσότερο, αν ο δικαστής ή μέλος της οικογένειάς του κατάγεται από αυτές και έχει δημιουργήσει εκεί τον κοινωνικό του κύκλο.

  • 15 Δεκεμβρίου 2011, 03:31 | Παναγιώτης Δανιάς

    Με όλες τις περικοπές που μας έχετε κάνει, θα περίμενε κανείς να έχετε περισσότερη ευαισθησία στο θέμα αυτό. Γιατί άραγε να πρέπει να ξενιτευτούν τόσοι δικαστικοί λειτουργοί, σε τόσες πόλεις, όταν ούτε καν οι τοπικοί δικηγορικοί σύλλογοι δεν το ζητούν? Ή μήπως έχει «ενοχλήσει» κανένας ντόπιος δικαστής τα ντόπια συμφέροντα στις πόλεις που αφορά (Χανιά, Ιωάννινα, Βόλος, Ρόδος) και σπεύδει το Υπουργείο να απαλλαγεί από αυτόν? Θα φανεί στην πορεία…

Σχόλια