Αρχική Δίκαιη ΔίκηΆρθρο 46: Δικαστική δαπάνη

Άρθρο 46: Δικαστική δαπάνη

Στην παράγραφο 1 του άρθρου 39 του π.δ. 18/1989 προστίθεται εδάφιο ως εξής:
«Σε περίπτωση κατά την οποία ο ηττηθείς διάδικος συνέβαλε με τη δικονομική συμπεριφορά του στην καθυστέρηση εκδίκασης της υπόθεσης, το δικαστήριο μπορεί να του επιβάλει δικαστική δαπάνη έως τριπλάσια της εκάστοτε οριζομένης. Ειδικά ως προς το Δημόσιο και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου για την επιβολή της ανωτέρω δικαστικής δαπάνης λαμβάνεται υπόψη και η τήρηση των υποχρεώσεων των άρθρων 23 και 24 του παρόντος διατάγματος».

Σχόλια
  • 23 Δεκεμβρίου 2011, 22:13 | Ιωάννης Πίκουλας

    Η προτεινόμενη διάταξη πάσχει σοβαρή αοριστία. Πότε θα υπάρχει συμβολή του διαδίκου στην καθυστέρηση απονομής της δικαιοσύνης; Ορθότερο νομίζω ότι είναι, όπως επισημαίνω και σε σχόλιό μου στο άρθρο 14 του νομοσχεδίου, να τροποποιηθούν οι διατάξεις περί δικαστικής δαπάνης εις τρόπον ώστε κατ΄απόκλιση από την αρχή της καταδίκης του ηττωμένου στην δικαστική δαπάνη του νικητού διαδίκου, η δικαστική δαπάνη να επιβάλλεται κατ΄εξαίρεση εις βάρος του νικητή διαδίκου αν επί διαφορών με χρηματικώς αποτιμήσιμο αντικείμενο ο νικήσας διάδικος νίκησε κατά ποσοστό μικρότερο από ορισμένο όριο, λ.χ. από 25%. Έτσι, αν κάποιος ζητεί τερατώδη ποσά και τελικώς το δικαστήριο κρίνει ότι δικαιούται ψίχουλα, αυτός, καίτοι τυπικώς νικήσας διάδικος, πρέπει να καταδικασθεί στα δικαστικά έξοδα. Έχω την εντύπωση ότι αυτό συμβαίνει στην Αγγλία. Έτσι όποιος σκοπίμως «φουσκώνει» τα αγωγικά κονδύλια θα πρέπει να υπολογίζει ότι ακόμη και αν γίνει δεκτή η αγωγή του, εφ΄όσον γίνει δεκτή κατά μικρό ποσοστό θα πρέπει αυτός να καταβάλει την δικαστική δαπάνη την οποία θα ορίσει το δικαστήριο.

  • 22 Δεκεμβρίου 2011, 09:13 | Αντώνης Μπιλίσης

    ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

    Συμπλήρωση : Δικαστική δαπάνη επιβάλλεται με διάταξη του δικαστηρίου που καταχωρελίται στα πρακτικά και στην περίπτωση παραίτησης του ενάγοντα από το δικόγραφο ή το δικαίωμα της αγωγής στο ακροατήριο, αν ο αντίδικος κατέθεσε προτάσεις κι επιθυμεί με δήλωσή του την εκκαθάριση δικαστικής δαπάνης.
    Με τη συμπλήρωση αυτή : α) όλες οι παραιτήσεις θα γίνονται πριν τη δίκη και δεν θα κάθεται ο δικαστής να διαβάζει τις σχετικές υποθέσεις και β) αποκαθίσταται μιά συνήθης αδικία σε βάρος του εναγόμενου που ταλαιπωρείται και δαπανά χρήματα για την προετοιμασία της δίκης και στο τέλος υφίσταται τον αιφνιδιασμό της παραίτησης στο ακροατήριο.

  • 17 Δεκεμβρίου 2011, 18:50 | Φαίδων

    Η εξάρτηση του άρθρου απο την κρίση περι της καθυστέρησης στην εκδίκαση της υπόθεσης μονο αντικειμενικό κριτήριο και πρόσφορο δεν είναι για τον υπολογισμό της δικαστικής δαπάνης ούτε έχει αυτό το νοημα η δικαστική δ απάνη, η στρεψοδικία ή η αναληθεια ισχυρισμών αντιμετπωίζεται καλλίτερα με το 205 ΚΠοΛΔ. οταν λεμε δικαστική δαπάνη εννοούμε δικαστική δαπάνη του ανυπαίτιου διαδίκου τίποτε άλλο η οποία πρέπει να είναι αναλογη της δαπάνης στην οποία υποβλήθηκε και για την οποία δαπάνη θα εκδίδει παραστατικά ο δικηγόρος ούτως ώστε να αντιμετωπίζεται και το θε΄μα της φοροδιαφυγής

  • 15 Δεκεμβρίου 2011, 21:29 | Γιάννης Ανδριανόπουλος

    Γενικά δεν μπορώ να καταλάβω σε αυτή τη χώρα γιατί η αποζημίωση της δικαστικής δαπάνης να περιορίζεται στα ευτελή ποσά που ορίζουν τα δικαστήρια. Αν κερδίσω μια πολυετή δικαστική μάχη και έχω ξοδέψει π.χ. 3000 ευρώ με αποδείξεις, γιατί αυτά τα 3000 ευρώ να μην τα πάρω πίσω ακέραια ; Γιατί να με περιορίζει το δικαστήριο στα 1000 ή 1500 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση ; Γιατί να βγαίνω οικονομικά ζημιωμένος από την προσφυγή μου στη δικαιοσύνη ;
    Ας αλλάξει επιτέλους αυτή η απολιθωμένη νοοτροπία.
    Όσα ξοδεύεις, τόσα παίρνεις πίσω.
    Με εξαίρεση βέβαια τις εξωπραγματικές δαπάνες που κάποιοι εύποροι πολίτες μπορούν να κάνουν για να προσλάβουν διάσημους δικηγόρους.

Σχόλια