Το δεύτερο εδάφιο του άρθρου 17Α του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (π.δ. 503/1985, Α’ 182) αντικαθίσταται και το άρθρο 17Α διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 17Α
Στην αρμοδιότητα των μονομελών πρωτοδικείων υπάγονται και οι εφέσεις κατά των αποφάσεων των ειρηνοδικείων της περιφέρειάς τους. Στην περίπτωση αυτή τα μονομελή πρωτοδικεία συγκροτούνται από πρόεδρο πρωτοδικών ή τον αρχαιότερο κατά διορισμό πρωτοδίκη και αν κωλύονται αυτοί από τον αμέσως επόμενο κατά σειρά αρχαιότητας πρωτοδίκη, που ορίζεται με πράξη του προϊσταμένου ή του εκτελούντος χρέη προϊσταμένου προέδρου πρωτοδικών.».
Στα επαρχιακά πρωτοδικεία είθισται οι εφέσεις να δικάζονται από τον αρχαιότερο κατά σειρά πρωτοδίκη και όχι από πρόεδρο πρωτοδικών, ιδίως μάλιστα αν υπηρετεί μόνο ένας πρόεδρος. Από τη διατύπωση της διάταξης δημιουργείται ασάφεια εάν μόνο ο αρχαιότερος πρωτοδίκης θα δικάζει το σύνολο των εφέσεων που προσδιορίζονται ή αν θα μπορεί να δικάζει παράλληλα με αυτόν και ο τυχόν ορισμένος αναπληρωτής του. Από τη γραμματική διατύπωση της διάταξης φαίνεται ότι επιτρέπεται η εκδίκαση των εφέσεων από τον επόμενο κατά σειρά αρχαιότητας πρωτοδίκη (αναπληρωτή) μόνο σε περίπτωση κωλύματος του αρχαιότερου. Συνεπώς δεν επιτρέπεται, κατά τη διάταξη, η εκδίκαση εφέσεων από τον αναπληρωτή του αρχαιότερου, όταν θα είναι παρών στο δικαστήριο ο αρχαιότερος και θα δικάζει άλλου είδους υποθέσεις (ή και εφέσεις ακόμα) ή θα ασκεί άλλου είδους καθήκοντα (π.χ. ανάκριση, αυτόφωρα κ.λπ.). Ορθότερο είναι να επαναδιατυπωθεί η διάταξη με της εξής μορφή: «τους αρχαιότερους κατά διορισμό πρωτοδίκες, που θα ορίσει ο προϊστάμενος ή εκτελών χρέη προϊσταμένου πρόεδρος πρωτοδικών», αφήνοντας στον προϊστάμενο την ευχέρεια να επιλέξει πόσους θα ορίσει (ανάλογα με τις ανάγκες και γραμμένες στο πινάκιο υποθέσεις), και να απαλειφθεί η φράση «και αν κωλύονται αυτοί από τον αμέσως επόμενο κατά σειρά αρχαιότητας πρωτοδίκη, που ορίζεται με πράξη του προϊσταμένου ή του εκτελούντος χρέη προϊσταμένου προέδρου πρωτοδικών». Δεν θα πρέπει να τίθεται το κώλυμα του αρχαιότερου ως δικονομική προϋπόθεση για τη χρέωση από τον προϊστάμενο σε άλλο πρωτοδίκη εφέσεων. Άλλωστε αυτό προκύπτει από τον ΚΟΔΔΛ. Διαφορετικά όλες οι εφέσεις θα πρέπει να δικάζονται, ιδίως στην επαρχία, από το ίδιο πρόσωπο, το οποίο σε όλα τα αναφύονται νομικά και εν γένει ζητήματα θα ακολουθεί τις δικές του θέσεις, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται (για παράδειγμα στο ζήτημα του δόλου στις υποθέσεις υπερχρεωμένων νοικοκυριών) και θα επιβαρύνεται ενδεχομένως με μεγαλύτερο αριθμό υποθέσεων, αν οι εφέσεις ξεπερνούν σε αριθμό τις άλλες υποθέσεις. Ειδικά σε διάστημα αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων, αν οι υπόλοιπες υποθέσεις ή οι πλειοψηφία από αυτές είναι στο πλαίσιο της αναστολής (λόγω εξέτασης μαρτύρων), ο αρχαιότερος δικαστής θα επιβαρύνεται με μεγαλύτερο αριθμό υποθέσεων και ενδεχομένως με πιο δύσκολο αντικείμενο σε σχέση με τους συναδέλφους του. Επίσης, με αυτήν τη διατύπωση σε περίπτωση που ο αρχαιότερος πρωτοδίκης λάβει κάποια άδεια (ανατροφής, αναρρωτική κ.λπ.), ο (μοναδικός) ορισθείς αναπληρωτής του θα είναι αυτός που θα δικάζει όλες τις εφέσεις.
Θετική η ρύθμιση. Σε όλα τα επαρχιακά πρωτοδικεία η υπάρχουσα ρύθμιση δημιουργεί πρόβλημα διότι συνήθως δεν υπάρχουν πρωτοδίκες με 5 έτη υπηρεσίας με αποτέλεσμα να επωμίζονται το βάρος έκδοσης 100-200 αποφάσεων επί εφέσεων ο ένας λήψη οι 2 πρόεδροι, που έχουν επιπλέον και τα ασφαλιστικά, το ΜΟΔ, τα τριμελή, είναι και πρόεδροι υπηρεσίας κ.ο.κ.
Με τη ρύθμιση αυτή στην ουσία οι εν λόγω υποθέσεις-με την επίκληση κωλύματος του Προέδρου του Πρωτοδικείου- θα δικάζονται από τον αρχαιότερο Πρωτοδίκη ο οποίος τις περισσότερες φορές στα Πρωτοδικεία επαρχιακών πόλεων στερείται ανάλογης εμπειρίας καθώς δεν έχει δικάσει πολλές υποθέσεις ούτε καν σε πρώτο βαθμό. Επωμίζεται λοιπόν ο ίδιος το ψυχικό φορτίο εξαιτίας της δυσανάλογης για την εμπειρία του δυσκολίας της σύνταξης αποφάσεων σε δεύτερο βαθμό και του κινδύνου της αναίρεσης των αποφάσεων του στην αρχή της σταδιοδρομίας του, οι δε διάδικοι και δικηγόροι την αυτονόητα συνεπαγόμενη ανασφάλεια δικαίου ..
Ορθότερη και ορθολογικότερη θα ήταν η εκδίκαση των εφέσεων κατά αποφάσεων των Ειρηνοδικείων να γίνεται από το Πολυμελές Πρωτοδικείο. Ειδικά στα Πρωτοδικεία μικρών επαρχιακών πόλεων συνηθίζεται οι αποφάσεις ενός Ειρηνοδίκη με εμπειρία κάποιων ετών να κρίνονται κατ’έφεση από τον «αρχαιότερο» Πρωτοδίκη (λόγω συχνού κωλύματος του Προέδρου Πρωτοδικών), ο οποίος όμως μόλις αποφοίτησε από την ΕΣΔΙ(!)
Πρέπει επιτέλους να οι νόμοι να μπουν σε ισχύ. Όποιος απο τους δυο γονεις εργαλειοποιει τα παιδιά θα πρέπει να εχει κυρωσεις. Απο τη στιγμή που ο γονιός πληρεί τις προϋποθέσεις κ η επικοινωνία δεν γίνεται με τον σωστό η προβλεπόμενο τρόπο θα πρέπει να υπάρχει τιμωρία. Τα παιδιά δεν είναι εργαλείο για εκδίκηση για διεκδίκηση χρηματων κ εγωισμού. Όποιος απο τους γονεις αποξενωνει το παιδί απο τον άλλον θα πρέπει να έχει και τις συνέπειες. Το ζευγάρι χωρίζει, οχι ο γονιός με τα παιδιά. Επιτέλους να αρχίσει η δικαιοσύνη να βλέπει κάποια πράγματα κ όχι να τα περναει στο πόδι τέτοιες υποθέσεις που αποτελούν καθοριστικό ρολο στη ζωη των παιδιών. Τα παιδιά χρειάζονται κ τους δύο γονείς!!!!