Άρθρο 36: Αναπροσαρμογή ποσών

. Το προβλεπόμενο στις διατάξεις: α) της παραγράφου 2 του άρθρου τρίτου του ν. 2803/2000 (A΄48), β) της περίπτωσης α΄ της παραγράφου 2 του άρθρου τέταρτου του ν. 2803/2000 (Α΄48), γ) της παραγράφου 2 του άρθρου δεύτερου του ν. 2656/1998 (Α΄ 265), δ) της παραγράφου 2 του άρθρου πέμπτου του ν. 3560/2007 (Α΄ 103), ε) του δευτέρου εδαφίου της παραγράφου 6 του άρθρου 22 του ν. 1599/1986 (Α΄ 75), ποσό των εβδομήντα τριών χιλιάδων (73.000) ευρώ αναπροσαρμόζεται στο ποσό των τριακοσίων χιλιάδων (300.000) ευρώ.
2. Το προβλεπόμενο στη διάταξη της περίπτωσης β΄ της παραγράφου 2 του άρθρου τέταρτου του ν. 2803/2000 (Α΄48) ποσό των εκατό πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ αναπροσαρμόζεται στο ποσό των πεντακοσίων χιλιάδων (500.000) ευρώ.
3. Το προβλεπόμενο στη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του ν. 1608/1950 (Α΄301) ποσό των εκατό πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ αναπροσαρμόζεται στο ποσό των πεντακοσίων χιλιάδων (500.000) ευρώ.

  • 23 Δεκεμβρίου 2011, 22:45 | Σπύρος Γεωργουλέας, Πρόεδρος Πρωτοδικών Αθηνών

    Θεωρώ εσφαλμένη την προτεινομένη αύξηση του χρηματικού ορίου. Σε πολύ δύσκολους καιρούς εκπέμπει λάθος μήνυμα προς την ελληνική κοινωνία. Ο νομοθέτης πρέπει να είναι ιδιαιτέρως αυστηρώς σε οικονομικής φύσεως εγκλήματα εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου κλπ. καί όχι να «πλημμεληματοποιεί» συμπεριφορές, οι οποίες έχει δυστυχώς συμβάλει στην εσχάτη κατάπτωση, στην οποία έχουμε σήμερα περιέλθει ως κράτος και ως κοινωνία. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης πρέπει να επανεξετάσει τη διάταξη.

  • 23 Δεκεμβρίου 2011, 20:41 | Π.Ν.

    Εδώ πια μιλάμε για πολιτικά αστειάκια! Σύμφωνα με την Αιτιολογική Έκθεση του πολυνομοσχεδίου, πρόκειται να τεθεί ρύθμιση που να ορίζει ότι η συγκεκριμένη αναπροσαρμογή των χρηματικών ορίων δεν καταλαμβάνει τις εκκρεμείς υποθέσεις, οι οποίες θα εκδικαστούν κανονικά με βάση το νόμο που ίσχυε κατά το χρόνο τελέσεως της πράξεως!
    Προφανώς οι συντάκτες του νομοσχεδίου είχαν κατά νου την (εύκολη) παράκαμψη του άρθρου 2 ΠΚ και αγνοούσαν (;) παντελώς τη διάταξη του άρθρου 15 παρ. 1 του ν. 2462/1997, με την οποία κυρώθηκε από τη χώρα μας το «Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, το Προαιρετικό Πρωτόκολλο στο Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα και το Δεύτερο Προαιρετικό Πρωτόκολλο στο Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα σχετικού με την κατάργηση της ποινής του θανάτου.
    Σύμφωνα, λοιπόν, με τη συγκεκριμένη -αυξημένης τυπικής ισχύος ρύθμιση (: αφού πρόκειται για κύρωση υπερνομοθετικής ισχύος κειμένων), «κανείς δεν καταδικάζεται για πράξεις ή παραλείψεις, οι οποίες δεν ήταν αξιόποινες κατά το εσωτερικό ή το διεθνές δίκαιο τη στιγμή της διάπραξής τους. Επίσης δεν επιβάλλεται βαρύτερη ποινή από εκείνην που προβλεπόταν κατά τη χρονική στιγμή της διάπραξης του ποινικού αδικήματος. Ε ά ν, μ ε τ ά τ η δ ι ά π ρ α ξ ή τ ο υ ο ν ό μ ο ς π ρ ο β λ έ π ε ι τ η ν ε π ι β ο λ ή ε λ α φ ρ ύ τ ε ρ η ς π ο ι ν ή ς, ο δ ρ ά σ τ η ς ε π ω φ ε λ ε ί τ α ι α π ό α υ τ ή ν».
    Κατόπιν τούτων, δυοίν θάτερον:
    Ή οι συντάκτες του νομοσχεδίου αγνοούσαν την τελευταία υπερνομοθετική επιταγή και ελαφρώς την … πάτησαν με τις ατυχείς εμπνεύσεις τους (επιεικής εκδοχή).
    Ή γνώριζαν πολύ καλά την ύπαρξη της συγκεκριμένης διατάξεως και, επιχειρώντας να διασώσουν κάποιους φίλους τους (βλ. παλαιότερα τον ωραίο νόμο Ε. Βενιζέλου 2408/1996), που είχαν την … ατυχία να υποπέσουν σε κάποια εγκληματικά … λάθη (π.χ. απάτη, πλαστογραφία, υπεξαίρεση, δωροδοκία και άλλα … ευαγή αδικήματα), προσπαθούν στην αιτιολογική έκθεση να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και παραβιάζουν ανοικτές θύρες (όπως αυτή του άρθρου 2 ΠΚ).
    ΚΑΛΟ ΤΟ ΔΟΥΛΕΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ…

  • 17 Δεκεμβρίου 2011, 15:59 | Γιώργος Κτιστάκης Αντεισαγγελέας Εφετών

    Επειδή υπάρχει και το άρθρο 2 ΠΚ για τον επιεικέστερο νόμο (που κατά σύμπτωση πάλι το ξεχάσαμε), τότε -παρόλο που η προτεινόμενη ρύθμιση δεν θα ισχύει για τις εισαχθείσες υποθέσεις- θα φτάσουμε με ευχέρεια στο να παραγραφούν πολλές υποθέσεις που εκκρεμούν στα δικαστήρια κακουργημάτων και -ως συνήθως συμβαίνει εξαιτίας των αλλεπάλληλων αναβολών, για την αντιμετώπιση των οποίων προτάθηκαν κάποιες ρυθμίσεις που στη διαβούλευση βρήκαν αντίθετους τους δικηγόρους και θα βρουν και τους δικαστικούς βέβαια- έχουν ξεπεράσει την οκταετία διότι βεβαίως όπως είναι γωνστό και στους φοιτητές νομικής θα χαρακτηριστούν από τα δικαστήρια ως πλημμελήματα. The game is over. Είναι βέβαιο πώς θέλουμε να αναπροσαρμόσουμε (ορθό κατά τα λοιπά) το ύψος των ποσών εξαιτίας του οποίου μια πράξη χαρακτηρίζεται κακούργημα, ή όχι;