Αρχική Δίκαιη ΔίκηΆρθρο 33: Τροποποιήσεις στα άρθρα 111, 273, 322, 340, 349, 408, 474 και 489 ΚΠΔ

Άρθρο 33: Τροποποιήσεις στα άρθρα 111, 273, 322, 340, 349, 408, 474 και 489 ΚΠΔ

1. Το προβλεπόμενο στις παραγράφους 1, 2 και 3 του άρθρου 111 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας ποσό των εκατό πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ αναπροσαρμόζεται σε πεντακόσιες χιλιάδες (500.000) ευρώ.
2. Στο τέλος της παραγράφου 1 του άρθρου 273 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, προστίθενται εδάφια ως εξής:
«Στην έκθεση απολογίας αναγράφεται υποχρεωτικά ο αριθμός φορολογικού μητρώου (ΑΦΜ) και η αρμόδια ΔΟΥ του κατηγορουμένου. Στην περίπτωση που αυτός δεν έχει ΑΦΜ, αναγράφονται υποχρεωτικά το επώνυμο και το όνομα του πατέρα του, το πατρικό επώνυμο και το όνομα της μητέρας του, η ημερομηνία και ο τόπος γέννησης στην Ελλάδα ή η χώρα γέννησης στο εξωτερικό».
3. Στο τέλος της παραγράφου 1 του άρθρου 322 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, προστίθενται εδάφια ως εξής:
«Ο προσφεύγων υποχρεούται να καταθέσει παράβολο υπέρ του Δημοσίου ποσού τριακοσίων (300) ευρώ. Το ύψος του ποσού αναπροσαρμόζεται με κοινή απόφαση των υπουργών Οικονομικών και Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Σε περίπτωση μη κατάθεσης του παραβόλου η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη από τον εισαγγελέα εφετών».
4. Στην παράγραφο 1 του άρθρου 340 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, τα εδάφια τέταρτο και πέμπτο αντικαθίστανται με τα εξής εδάφια:
«Αν ο κατηγορούμενος αρνηθεί την υπεράσπισή του από τον διορισμένο συνήγορο, ο πρόεδρος του δικαστηρίου διορίζει σε αυτόν άλλον συνήγορο από τον ίδιο πίνακα. Σε περίπτωση νέας άρνησης του κατηγορουμένου, το δικαστήριο προβαίνει στην εκδίκαση της υπόθεσης του κακουργήματος χωρίς διορισμό συνηγόρου. Ο κατηγορούμενος που κρατείται, υποχρεούται δέκα τουλάχιστον ημέρες πριν τη συνεδρίαση να ειδοποιήσει, δια του διευθυντή του καταστήματος κράτησης, τον εισαγγελέα του δικαστηρίου στο οποίο θα γίνει η δίκη για κακούργημα ότι δεν έχει συνήγορο υπεράσπισης. Την ίδια υποχρέωση έχει και ο κατηγορούμενος που δεν κρατείται. Ο εισαγγελέας διορίζει συνήγορο από τον πίνακα και θέτει στη διάθεσή του τη δικογραφία. Οι διευθυντές των καταστημάτων κράτησης οφείλουν να γνωστοποιούν στους κρατούμενους αυτή την υποχρέωση».
5. Οι παράγραφοι 3 και 4 του άρθρου 349 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας αντικαθίστανται ως εξής:
«3. Οι κατά τις ως άνω παραγράφους αναβολή γίνεται σε δικάσιμο στην οποία προεδρεύει ο ίδιος δικαστής που προήδρευε του δικαστηρίου που χορήγησε την αναβολή. Οι δικάσιμοι αυτοί είναι ιδιαίτερες και απαγορεύεται να προσδιορισθούν σε αυτές άλλες υποθέσεις. Οι διατάξεις των προηγούμενων εδαφίων δεν αναφέρονται στις μονομελείς συνθέσεις των δικαστηρίων του πρώτου βαθμού. Το δικαστήριο πριν διατάξει την αναβολή, υποχρεούται να ερευνήσει τη δυνατότητα διακοπής της δίκης για δεκαπέντε το πολύ ημέρες, αιτιολογώντας εμπεριστατωμένα ότι δεν μπορεί ο λόγος της αναβολής να αντιμετωπισθεί με διακοπή.
4. Δεύτερη αναβολή μπορεί αν δοθεί για τους ίδιους ως άνω λόγους και σύμφωνα με τους ως άνω όρους. Κάθε άλλη αναβολή απαγορεύεται και το δικαστήριο μπορεί μόνο να διατάξει τη διακοπή της δίκης ή της συνεδρίασης για δέκαπέντε το πολύ ημέρες και μέχρι τρεις φορές. Κατά τη διακοπή της συνεδρίασης, ο Πρόεδρος κατανέμει τις μη εκδικασθείσες υποθέσεις του πινακίου στις επόμενες μετά διακοπή συνεδριάσεις».
6. Στο άρθρο 349 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας προστίθεται παράγραφος 8 ως εξής:
«8. Εάν ο λόγος της αναβολής αναφανεί πριν από την δικάσιμο, ο διάδικος ή ο συνήγορός του υποχρεούται, με ποινή το απαράδεκτο της προβολής του λόγου αυτού ενώπιον του επ’ ακροατηρίω συνεδριάζοντος δικαστηρίου, να γνωστοποιήσει αυτόν εγγράφως στον αρμόδιο εισαγγελέα, μαζί με τα έγγραφα που τον αποδεικνύουν. Για την αναβολή αποφασίζει το δικαστήριο σε συμβούλιο, αφού ακούσει τη γνώμη του εισαγγελέα χωρίς την παρουσία διαδίκων, προκειμένου δε για δίκη ενώπιον των μικτών ορκωτών δικαστηρίων το συμβούλιο των εφετών. Ο γραμματέας της αρμόδιας εισαγγελίας ενημερώνει τους μάρτυρες και τους νομιμοποιηθέντες διαδίκους για τη νέα δικάσιμο».
7. Στο άρθρο 408 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, το υπάρχον κείμενο αριθμείται ως παράγραφος 1 και προστίθεται παράγραφος 2 ως εξής:
«2. Σε περίπτωση που το μικτό ορκωτό δικαστήριο καταδικάσει τον κατηγορούμενο για πλημμέλημα, η έφεση του κατηγορουμένου κατά της απόφασης αυτής δικάζεται από το εκ τακτικών δικαστών δικαστήριο του μεικτού ορκωτού εφετείου πριν την συγκρότηση του τελευταίου».
8. Στο άρθρο 474 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας προστίθεται παράγραφος 3 ως εξής:
«3. Στην έκθεση αναγράφεται υποχρεωτικά ο αριθμός φορολογικού μητρώου (ΑΦΜ) και η αρμόδια ΔΟΥ του προσώπου που ασκεί το ένδικο μέσο. Στην περίπτωση που ο ασκών το ένδικο μέσο δεν έχει ΑΦΜ, αναγράφονται υποχρεωτικά το επώνυμο και το όνομα του πατέρα του, το πατρικό επώνυμο και το όνομα της μητέρας του, η ημερομηνία και ο τόπος γέννησης στην Ελλάδα ή η χώρα γέννησης στο εξωτερικό».
9. Η περίπτωση α΄, η πρώτη περίοδος της περίπτωσης β΄και η πρώτη περίοδος της περίπτωσης γ΄ του άρθρου 489 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας αντικαθίστανται ως εξής:
«α) κατά της απόφασης του πταισματοδικείου και του ειρηνοδικείου (άρθρο 116), αν με αυτήν ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε σε κράτηση περισσότερο από σαράντα (40) ημέρες ή σε πρόστιμο πάνω από χίλια (1000) ευρώ ή σε αποζημίωση ή σε χρηματική ικανοποίηση προς τον πολιτικώς ενάγοντα πάνω από εκατό ευρώ συνολικά.
β) κατά της απόφασης του μονομελούς πλημμελειοδικείου εάν με αυτήν καταδικάστηκε ο κατηγορούμενος σε φυλάκιση πάνω από τρεις (3) μήνες ή σε χρηματική ποινή πάνω από δύο χιλιάδες (2.000) ευρώ.
γ) κατά της απόφασης του τριμελούς πλημμελειοδικείου και της απόφασης του εφετείου για πλημμελήματα (άρθρα 111 παρ.6 και 116) αν με αυτή καταδικάστηκε ο κατηγορούμενος σε ποινή φυλάκισης πάνω από πεντε (5) μήνες ή σε χρηματική ποινή πάνω από τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ».

Σχόλια
  • 27 Δεκεμβρίου 2011, 00:01 | Λεωνίδας Χατζησταύρου Εφέτης

    Η πρόβλεψη για υποχρέωση του διαδίκου να ειδοποιήσει για το λόγο της αναβολής ,εφόσον αυτός ανακύψει πριν από την εκδίκαση της υπόθεσης, δημιουργεί πρακτικά προβλήματα,όπως για παράδειγμα όταν προκύψει το προηγούμενο βράδυ της δικασίμου.Πότε θα γίνει η ειδοποίηση,πότε θα γνωμοδοτήσει ο εισαγγελέας και θα αποφασίσει το συμβούλιο και πότε θα ειδοποιηθούν οι μάρτυρες και οι διάδικοι; Γενικώς,πότε θεωρείται ότι ο λόγος της αναβολής «αναφαίνεται πριν από τη δικάσιμο»;Επιπλέον΄, δημιουργείται μία ακόμη σημαντική επιβάρυνση για εισαγγελείς και δικαστές με την έκδοση μεγάλου αριθμού βουλευμάτων.Εξάλλου,η οιονεί ποινή που επιβάλλεται στον προεδρεύοντα,ο οποίος υποχρεώνεται πλέον να εκδικάσει την αναβληθείσα υπόθεση σε μελλοντική δικάσιμο,δεν είναι εύλογη,αφού δεν αποφασίζει μόνος για την αναβολή,προσθέτως δε ενδέχεται να έχει διαφωνήσει.Επιπλέον, κατά τα προτεινόμενα, οι αναβολές κατά βάση θα χορηγούνται από το δικαστικό συμβούλιο(θα μπορεί άραγε να συμμετέχει σ’αυτό μέλος της σύνθεσης του δικαστηρίου για το οποίο θα αποφασίσει;).Προσθέτως βέβαια υπάρχει και το πλήθος των πρακτικών προβλημάτων από τη θεσμοθέτηση της προτεινόμενης πρόβλεψης για ορισμό ιδιαίτερων δικασίμων ως προς τον προεδρεύοντα.

  • 26 Δεκεμβρίου 2011, 14:53 | ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ

    Ουσιαστική επιτάχυνση της ποινικής δίκης είναι η εξής:
    Α.
    1)»Σπάσιμο» του πινακίου σε 3 ενότητες. 9:00-11:00 / 11:30-13:30 / 14:00-16:00.
    2)Σε κάθε ενότητα θα περιλαμβάνονται υπό παραγραφή (ή με πολλές αναβολές) υποθέσεις, πρωτοείσακτες υποθέσεις, εφέσεις κλπ. Θα σχηματίζονται δηλαδή 3 αντίστοιχης βαρύτητας πινάκια.
    3)Το Δικαστήριο θα δικάζει μέχρι τις 11:00 τις υποθέσεις της πρώτης ενότητας και θα αναβάλλει τις υπόλοιπες, θα έχει δε 30 λεπτά για σύσκεψη.Η ίδια διαδικασία θα ακολουθείται και στις άλλες δύο ενότητες.
    Αποτέλεσμα.
    1)Όλες οι υπο παραγραφή υποθέσεις θα εκδικάζονται.
    2)Θα υπάρχει πιθανότητα να εκιδκασθούν και κάποιες πρωτοείσακτες, που με το σημερινό σύστημα είναι απίθανο.
    3)Δεν θα χάνουν οι δικηγόροι, οι διάδικοι και οι μάρτυρες όλη την ημέρα περιμένοντας το ωράριο.
    4)Δεν θα υπάρχει ο συνοστισμός τόσων ανθρώπων στην αίθουσα του δικαστηρίου.

  • 24 Δεκεμβρίου 2011, 23:42 | Άννα Σ.

    Βάσιμες οι σκέψεις του συναδέλφου περί τροποποίησης του Νόμου 3226/04 για την νομική βοήθεια. Κύριοι του Υπουργείου, αν κάνατε τον κόπο να πάτε μία, έστω, φορά στο Εφετείο Αθηνών θα βλέπατε την κατάσταση: Γερασμένοι δικηγόροι (θα ήθελαν να είχαν πάρει σύνταξη, απλά για χρόνια δεν έχουν πληρώσει τα ταμεία τους) με έναν παλαιό Ποινικό Κώδικα στο χέρι (καλύτερα μην τους ρωτήσετε τι εστί η ΕΣΔΑ)…, νεαροί συνάδελφοι που μόλις χτες βγήκαν από το Πανεπιστήμιο και δεν έχουν ιδέα από την διαδικασία …., δικηγόροι που καλούνται από το δικαστήριο να διοριστούν και έρχονται στο τέλος της διαδικασίας διότι τότε μπορούσαν να φύγουν από την τράπεζα που δουλεύουν …., άλλοι πάλι συνάδελφοι οι οποίοι μόλις τους ανακοινωθεί από το δικαστήριο ότι διορίζονται σε υπόθεση με βαριές κατηγορίες, όπως π.χ. εμπόριο ναρκωτικών αρνούνται να αναλάβουν την υπόθεση κ.λπ. Τον δυστυχή κατηγορούμενο δεν τον σκέπτεται και δεν τον λυπάται κανένας; Πότε θα γίνει ένα ξεκαθάρισμα του πίνακα των δικηγόρων, ώστε να περιλαμβάνονται σε αυτόν μόνοι εκείνοι οι οποίοι αποδεδειγμένα διαθέτουν κάποια εξειδίκευση στο ποινικό δίκαιο; Μήπως πρέπει να συσταθεί μια επιτροπή από τον Δικηγορικό Σύλλογο, ο οποίος να καλεί τους ενδιαφερόμενους δικηγόρους να τεκμηριώσουν την εξειδίκευσή τους στην ποινική δικηγορία (μεταπτυχιακές σπουδές, πρακτική εμπειρία από τον χειρισμό ποινικών υποθέσεων). Ώρες-ώρες έχω την εντύπωση ότι η νομική βοήθεια έχει θεσπισθεί για να βοηθούνται κάποιοι υποαπασχολούμενοι δικηγόροι και όχι οι άποροι κατηγορούμενοι!

  • 24 Δεκεμβρίου 2011, 00:31 | Γεωργία Σταμάτη

    Με το άρθρο 33 του σχεδίου νόμου «για τη δίκαιη δίκη και την αντιμετώπιση φαινομένων αρνησιδικίας» τροποποιούνται τα άρθρα 273 και 474 του ΚΠΔ με την προσθήκη σ’ αυτά εδαφίου και παραγράφου αντίστοιχα με το εξής περιεχόμενο « Στην έκθεση ………. αναγράφεται υποχρεωτικά ο ΑΦΜ και η αρμόδια ΔΟΥ του ………… Στην περίπτωση που αυτός δεν έχει ΑΦΜ αναγράφονται υποχρεωτικά το επώνυμο και το όνομα του πατέρα του, το πατρικό και το όνομα της μητέρας του, η ημερομηνία και ο τόπος γέννησης στην Ελλάδα ή τη χώρα γέννησης στο εξωτερικό». Προτείνω η αυτή τροποποίηση να γίνει και στο άρθρο 151 του ΚΠΔ (η καλύτερη ταυτοποίηση γίνεται με τον ΑΦΜ και όχι με το ΔΑΤ το οποίο εύκολα αντικαθίσταται) βάσει του οποίου συντάσσονται όλες οι εκθέσεις που απαιτούνται από αρκετά άλλα άρθρα του ΚΠΔ (όπως τα 40, 41, 42 , 217 ΚΠΔ), ώστε να είναι δυνατή η βεβαίωση των δικαστικών εξόδων και των χρηματικών ποινών βάσει των άρθρων 588 και 553 του ΚΠΔ και στις περιπτώσεις που οι σχετικές αποφάσεις αφορούν λιπομάρτυρες και πολιτικώς ενάγοντες, ίσως και σε κάθε άλλη περίπτωση που δεν γνωρίζω.
    Η χρησιμότητα των παραπάνω τροποποιήσεων δεν θα έχουν ουδόλως το επιθυμητό αποτέλεσμα εάν με συγκεκριμένη παράγραφο άρθρου του ΚΠΔ, ίσως του 144, δεν οριστούν με τρόπο σαφή όλα τα στοιχεία (μεταξύ των οποίων και τα παραπάνω που προστίθενται στα άρθρα 273 και 474 ΚΠΔ) , τα οποία θα είναι υποχρεωμένοι οι γραμματείς των ποινικών δικαστηρίων να αναγράφουν στα αποσπάσματα των ποινικών αποφάσεων (και στα βουλεύματα ;) που αφορούν τους ερήμην καταδικασθέντες σε ποινή φυλάκισης, χρηματική ποινή και στα δικαστικά έξοδα. Σημειώνεται ότι το τμήμα εκτέλεσης ποινών και το αρμόδιο τμήμα κατά το άρθρο 553 ΚΠΔ για την «απότιση της ποινής σε χρήμα», στην πράξη ενεργούν μόνο με τα αποσπάσματα αποφάσεων (δεν έχουν όλη τη δικογραφία για να πάρουν τα απαραίτητα στοιχεία). Επιπλέον η παρ. 2 του άρθρου 552 ΚΠΔ δεν υλοποιείται από το γραμματέα έδρας.

    Εάν τροποποιηθεί η παράγραφος 2 του άρθρου 473 ΚΠΔ και η επίδοση της δήλωσης αναίρεσης γίνεται όχι στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου που αναφέρει, αλλά στο γραμματέα του Δικαστηρίου που εξέδωσε την καταδικαστική ποινική απόφαση, τότε καταργούνται 4.000 περίπου ετησίως πιστοποιητικά που εκδίδονται από το Γραμματέα της Εισαγγελίας του Αρείου, περί ασκήσεως (επιδόσεως) με την παραπάνω διαδικασία δήλωσης αναίρεσης. Έτσι επιτυγχάνεται η απλούστευση της διαδικασίας βάση της οποίας κρίνεται το αμετάκλητο των καταδικαστικών ποινικών αποφάσεων, διότι απαιτείται πλέον σε όλες τις περιπτώσεις ένα πιστοποιητικό περί ασκήσεως ή μη ενδίκων μέσων και μόνο από τον Γραμματέα του οικείου Δικαστηρίου. Επιπλέον δεν καταφθάνουν στην Εισαγγελία ΑΠ, από όλη τη χώρα, έγγραφα Δικαστικών και Δημοσίων υπηρεσιών, αλλά και συνήγοροι και διάδικοι, προκειμένου να τους χορηγηθούν τα παραπάνω χιλιάδες πιστοποιητικά.

  • 22 Δεκεμβρίου 2011, 16:54 | ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΛΕΙΔΩΝΑΡΗΣ

    Στο πνεύμα του προηγούμενου σχολίου μου, θα ήθελα να προσθέσω και το άρθρο 214 Κ.Π.Δ. «Εξέταση μελών Βασιλικής Οικογένειας»…

  • 21 Δεκεμβρίου 2011, 23:56 | Δρακούλης Δρακουλόγκωνας

    § 6: Ακόμη πιο ωραία διάταξη !!!
    Ιδίως αυτό το «… αναφανεί πριν τη δικάσιμο …» με αποτέλειωσε … και πάνω που νόμιζα ότι τα έχω δεί όλα …

    Ερώτημα, προς τον Τριβωνιανό που το κατέβασε στον φωτεινό εγκέφαλό του: Έχεις δεί πολλούς λόγους αναβολής να «αναφύονται» ΚΑΤΑ τη δικάσιμο ? δηλαδή από την 00:01′ ως την 09:00′ ???
    Κι αν η υπόθεσή μου στο Κακούργημα του Πειραιά διακοπεί στις 15:00′ για την επόμενη μέρα ΠΟΤΕ θα συνεδριάσει το συμβούλιο για να αναβάλλει το Μονομελές μου στην Ευελπίδων ?
    Κι αν, με πατήσει τρόλεϊ (προτιμάω το 8) Σάββατο βράδυ, το Συμβούλιο για να αναβάλλει το τριμελές μου της Δευτέρας θα συνεδριάσει την Κυριακή πριν ή μετά τον εκκλησιασμό ???

    Ζητάω συγνώμη απ’ τους λοιπούς συμμετέχοντες για την ειρωνεία, αλλά, Κύριοι, είναι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπισθούν τέτοια εκτρωματικά «σχέδια» …

  • 21 Δεκεμβρίου 2011, 23:07 | Δρακούλης Δρακουλόγκωνας

    § 3: Ωραία διάταξη !! Ακούς εκεί να θέλουν να κάνουν και προσφυγή όσοι παίρνουν επίδομα ανεργίας (550 €), βασικό μισθό (840 €), υποαπασχολούμενοι (300 και το λουρί της μάνας), φαντάροι, αλλοδαποί, ζητιάνοι, φοιτητές, φυλακισμένοι, μητέρες με δυό-τρία παιδιά σε διάσταση (να μη χώριζε, τί παναπεί της έδερνε ?) κι άλλοι, ών ούκ έστι αριθμός, οι οποίοι έχουν να πληρώσουν και τα αγγλικά του παιδιού …

    Ού παντώς πλείν ες Κόρινθον, κύριοι !

    Ή έχεις φραγκάκια ή δε δε πας πουθενά ! (τόπα και σ’ άλλη θέση: ο δίκο-μανής, ώς εκ της μανίας του ΔΕΝ αποτρέπεται με τέτοια μέτρα, δεν θα φάει αλλά στο δικαστήριο θα πάει … ο φουκαράς εμποδίζεται να βρεί το δίκιο του (ή αυτό που ο ίδιος, όπως έχει αναφέρετο δικαίωμα, νομίζει ως δίκιο του) …

  • 20 Δεκεμβρίου 2011, 15:44 | K.Γ. Δικηγόρος – Διδάκτωρ Νομικής ΕΚΠΑ

    Τα προβλεπόμενα στο άρθρο 33 παρ. 4, με το οποίο αντικαθίστανται τα εδάφια τέταρτο και πέμπτο της παρ. 1 του άρθρου 340 ΚΠΔ κινούνται στην σωστή κατεύθυνση ειδικά όσον αφορά στην υποχρέωση του κατηγορουμένου να γνωστοποιήσει έγκαιρα ότι δεν έχει συνήγορο. Στην πράξη, βέβαια, οι περισσότεροι κατηγορούμενοι οι οποίοι δεν κρατούνται δεν θα ανταποκριθούν στην υποχρέωση αυτή είτε επειδή δεν θα την αντιληφθούν ως τέτοια είτε επειδή δεν θα είναι πρόθυμοι να μεταβούν στα δικαστικά μέγαρα και να αντιμετωπίζουν εκεί τα όποια γραφειοκρατικά εμπόδια (ανεύρεση αρμόδιου γραφείου, υπαλλήλου κ.λπ.).
    Πέραν της ανωτέρω ρύθμισης, προς άρση προβλημάτων που έχουν εμφανισθεί στην πράξη σχετικά με τον πίνακα των δικηγόρων που διορίζονται αυτεπάγγελτα, σκόπιμη θα ήταν η τροποποίηση των όρων εγγραφής σε αυτών και ο διαχωρισμός των εγγραφέντων σε ομάδες ανάλογα με την επαγγελματική εμπειρία τους. Συγκεκριμένα παρατηρείται δικηγόροι μεγάλης ηλικίας να μην είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις δυσκολίες που παρουσιάζουν κατά περίπτωση ποινικές υποθέσεις, αλλά και το αντίστροφο ότι δηλαδή νέοι δικηγόροι να μην διαθέτουν την ανάλογη δικαστηριακή εμπειρία ώστε να πληρούνται οι προϋποθέσεις αξιοπρεπούς υπεράσπισης. Προς εξασφάλιση της ποιότητας των προσφερόμενων υπηρεσιών εκ μέρος των αυτεπάγγελτα διορισμένων δικηγόρων, θα πρέπει, επομένως, να προβλέπεται, κατά τροποποίηση του άρθρου 3 παρ. 1 του Ν. 3226/2004, αφενός ότι στον πίνακα εγγράφονται με αίτησή τους δικηγόροι εφόσον δεν έχουν συμπληρώσει το 65ο έτος ηλικίας τους, αφετέρου δε ότι καταρτίζεται πίνακας με δικηγόρους παρά Πρωτοδίκαις, ο οποίος αποστέλλεται στα Πρωτοδικεία, πίνακας με δικηγόρος παρ’ Εφέταις ή παρ’ Αρείω Πάγω, ο οποίος αποστέλλεται στα Εφετεία και πίνακας με δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω ο οποίος αποστέλλεται στον Άρειο Πάγο.

  • 20 Δεκεμβρίου 2011, 03:45 | Παύλος

    ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ (Πλήρες κείμενο)
    Η πρόληψη είναι πάντοτε πολυτιμότερη της θεραπείας.
    1) Ένα πολύ κρίσιμο ζήτημα που συμβάλλει καθοριστικά στην συσσώρευση δικαστηριακής ύλης είναι και η διαδικασία υποβολής εγκλήσεων. Στο θέμα αυτό πέραν της από καιρό απαιτούμενης προσεκτικότερης εξέτασης των εγκλήσεων, θα ήθελα να επικεντρωθώ σε μια όλως ειδική πτυχή:
    Η μεγάλη πλειοψηφία των «κατ’ έγκληση» διωκόμενων αδικημάτων και δη αυτών που αποτελούν συνήθεις αντιδικίες, υποβάλλονται στις Εισαγγελίες «πονηρά» στο όριο της λήξης της παραγραφής (3μηνο), προκειμένου να μην παρέχεται «δικαίωμα» στον μηνυόμενο να «απαντήσει» με αντίθετη μήνυση. Δηλαδή, αυτή η πρακτική που μετέρχονται πολύ συχνά οι «δικομανείς» και με την αρωγή των συνηγόρων τους, φέρνει στα Δικαστήρια κατηγορούμενους που σε διαφορετική περίπτωση, θα ήταν και οι ίδιοι μηνυτές.
    Αν για παράδειγμα σημειωθεί κάποιο επεισόδιο με εκατέρωθεν ποινικές παραβάσεις, η μια πλευρά (βλ. «δικομανής») θα προχωρήσει σε έγκληση, η δε άλλη πλευρά (βλ. άνθρωπος χαμηλών τόνων) θα πράξει το αντίθετο «δίνοντας τόπο στην οργή». Όμως, η πλευρά των δεύτερων είναι αυτή που θα υποστεί τις χειρότερες συνέπειες κι αυτό δεν είναι και τόσο δίκαιο.
    Ο κακόβουλος «δικομανής» δεν πρόκειται να αποτραπεί μόνο και μόνο από την αύξηση του κόστους μιας έγκλησης, αλλά απαιτείται κάτι ισχυρότερο.
    > Πρότασή μου λοιπόν, να κοινοποιείται άμεσα σε κάθε μηνυόμενο και πριν τη διενέργεια οποιασδήποτε ποινικής επεξεργασίας, η υποβολή έγκλησης, να του παρέχεται ταυτόχρονα εύλογη προθεσμία ώστε να «απαντήσει» με αντίθετη μήνυση και μάλιστα με παρέκταση της ισχύουσας προθεσμίας. Εν συντομία, να εξασφαλιστεί ένα δικαίωμα του μηνυόμενου που δεν είχε ως σήμερα, αλλά που κρίνεται απολύτως αναγκαίο, αφενός για την αποτροπή των «δικομανών» και αφετέρου για την προστασία των μηνυόμενων (τεκμήριο αθωώτητας).
    Με τον τρόπο λοιπόν αυτό, εφόσον θα είναι εκ των προτέρων γνωστός ο «κίνδυνος» του «δικομανή» να αντιμετωπίσει κι αυτός τυχόν αντίθετη έγκληση σε βάρος του, θα καταστεί όντως αποτρεπτική η προσφυγή του στο Δικαστήριο, την οποία όμως θα πραγματοποιήσει κάποιος μόνον εάν πράγματι υφίσταται ζήτημα προστασίας των δικαιωμάτων του, δηλαδή η περίπτωση της «καλώς νοούμενης» και «επαρκώς εύλογης» έγκλησης εκείνων που είναι «καθαροί» και δεν πτοούνται από το ενδεχόμενο να καταστούν και οι ίδιοι κατηγορούμενοι.
    2) Ένα πολύ ενδεικτικό παράδειγμα της ατελέσφορης διαδικασίας που επιβάλλει η Πολιτεία στα ποινικά Δικαστήρια είναι και αυτό της εκδίκασης τροχαίων παραβάσεων, ιδίως δε αυτό της οδήγησης χωρίς άδεια. Μια παράβαση που θα μπορούσε να αντιμετωπίζεται αποκλειστικά και μόνο με διοικητικά μέτρα (στέρηση δικαιώματος έκδοσης άδειας οδήγησης, πρόστιμο κλπ), απασχολούσε δύο (2) βαθμούς Δικαστηρίων (πρωτόδικα, με ένδικα μέσα, …κατ’ έφεση) και μάλιστα με τεράστιο πλήθος αναβολών, ώσπου τελικά μετά από δεκάδες «παρακάλια» της «έδρας», ο «κανακάρης» έβγαζε το πολυπόθητο δίπλωμα οδήγησης και …αθωωνόταν (!) για ήδη βεβαιωμένη και συνομολογούμενη ποινική παράβαση. Το σπουδαιότερο στην περίπτωση αυτή είναι ότι «διδάσκονται» όλοι οι νεαροί κυρίως επίδοξοι οδηγοί οχημάτων ότι «δεν βαριέσαι βρε αδερφέ» και να μην έχεις δίπλωμα μπορείς να οδηγείς, αφού και στα Δικαστήρια να σε πάνε, στο τέλος θα αθωωθείς… και μετά αναρωτιόμαστε γιατί η Ελλάδα φιγουράρει πάντα στην πρώτη θέση των τροχαίων οδικών ατυχημάτων…
    Ανάλογη ταλαιπωρία των Δικαστηρίων αποτελεί και η ποινική δίωξη όσων οφείλουν ατομικές (αποκλειστικά προσωπικές) εισφορές σε ασφαλιστικά ταμεία (βλ. ΙΚΑ, ΤΕΒΕ). Αντί να επιβάλλονται κι εδώ διοικητικές κυρώσεις (επιπτώσεις στο δικαίωμα ασφαλιστικής κάλυψης ή και συνταξιοδότησης), σύρονται στα Δικαστήρια χιλιάδες κόσμου και πάλι με «παρακάλια» ώστε να ρυθμίσουν τις οφειλές τους κλπ., μόνο και μόνο επειδή χωλαίνουν σε βαθμό πλήρους ανικανότητας οι εισπρακτικοί μηχανισμοί των εν λόγω ταμείων.
    3) Από διοικητικής άποψης, τα περισσότερα Δικαστήρια της Χώρας δεν έχουν ούτε μία εφαρμογή λογισμικού, ώστε να χειριστούν τα αντικείμενα με τα οποία ασχολούνται… Χάνονται χιλιάδες εργατοώρες σε ανούσια και κουραστικά επαναλαμβανόμενη καταχώρηση σε δεκάδες βιβλία και έντυπα, αντί να εφαρμόζονται τα αυτονόητα…
    Γενικότερα, απαιτείται «εκ βάθρων» αναδιάρθρωση ολόκληρου του φάσματος της σχετικής νομοθεσίας, με κύριο στόχο την απλούστευση των διαδικασιών, την αξιοποίηση (επιτέλους) της σύγχρονης τεχνολογίας και τη δημιουργία ανθρώπινων συνθηκών απασχόλησης Δικαστικών Λειτουργών και Υπαλλήλων. Εξάλλου, στη σημερινή τραγική οικονομική κατάσταση που σχεδόν όλοι έχουμε υποστεί τρομακτικές μειώσεις αποδοχών σε σημείο που να κρίνεται η δυνατότητα στοιχειώδους επιβίωσης, δεν χωρούν άλλα ημίμετρα και σκοπιμότητες. Δεν είναι και πολύ μακριά η εποχή που θα παρατηρούμε μόνιμους (Λειτουργούς και Υπαλλήλους), εκτός του να «μπαίνουν σε εφεδρεία» ή κοινώς να απολύονται, ακόμη και να παραιτούνται αυτοβούλως, πριν την ώρα τους… ίσως και για να μετοικήσουν σε ένα πιο αξιόπιστο Κράτος…

  • 19 Δεκεμβρίου 2011, 22:02 | ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΛΕΙΔΩΝΑΡΗΣ

    Πέρα από πολύ εύστοχες παρατηρήσεις που έχουν γίνει ήδη και με έχουν καλύψει, θα ήθελα να προτείνω την αναδιατύπωση των άρθρων 13, 33, 157, 254, 255 και 549 Κ.Π.Δ. τουλάχιστο στο μέρος που κάνουν λόγο ακόμα για χωροφυλακή και αστυνομία πόλεων, 27 ολόκληρα έτη μετά την κατάργηση των ιστορικών αυτών Σωμάτων και την ίδρυση της Ελληνικής Αστυνομίας!

    Μήπως ήλθε η ώρα ο αναχρονισμός αυτός, απότοκος προφανούς αδιαφορίας, να εκλείψει;

  • 19 Δεκεμβρίου 2011, 21:55 | ΣΤΑΘΗΣ ΒΕΡΓΩΝΗΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ

    Το δεύτερο μισό του τίτλου του συνολικού νομοσχεδίου ‘’αντιμετώπιση των φαινομένων αρνησιδικίας’’ σε συνδυασμό με την προτεινόμενη τροποποίηση της § 3 του άρθρου 349 ΚΠΔ, καταδεικνύουν την αποδοχή μιας άποψης, κατά την οποία η καθυστέρηση απονομής στης δικαιοσύνης οφείλεται κατά κύριο λόγο, αν όχι αποκλειστικά, στην απροθυμία των δικαστών και των εισαγγελέων, για διάφορους, μη κατονομαζόμενους, λόγους, να προχωρήσουν στην ταχεία εκδίκαση των υποθέσεων, αποφεύγοντας έτσι τον κόπο να δικάζουν τις υποθέσεις κάθε δικασίμου, ώστε να ‘’απαλλαγούν’’ από αυτές, η καθυστέρηση δηλαδή έχει ως κύριο λόγο την δικαστική οκνηρία και φυγοπονία, η οποία θα καταπολεμηθεί από τον νομοθέτη με τον ορισμό ως ‘’φυσικού δικαστή’’ μιας υπόθεσης, αυτού που ορίσθηκε το πρώτον να προεδρεύσει του δικαστηρίου που θα την δικάσει, αφού και αν την αναβάλει και πάλι αυτός θα την δικάσει. Κρίμα όμως που έτσι την πληρώνει μόνο ο προεδρεύων, ενώ οι ‘’οκνηροί’’ και ‘’φυγόπονοι’’ αρνησιδικούντες σύνεδροι και εισαγγελείς, την γλυτώνουν οι πονηροί. Ακόμη δε και αν μειοψηφήσει ο πρόεδρος και πάλι ο ίδιος θα δικάσει ως ‘’φυσικός δικαστής’’, των άλλων καθιστάμενων ‘’αφύσικων’’.
    Ας σοβαρευτούμε όμως και μάλιστα όλοι. Η άποψη αυτή που αναφέρθηκε πιο πάνω και είναι η μοναδική δογματική στήριξη της προτεινόμενης αλλαγής θα μπορούσε να γίνει δεκτή μόνο αν στηρίζονταν σε σοβαρά στατιστικά στοιχεία που θα αναφέρονταν βεβαίως και στην εισηγητική έκθεση, όπως θα έπρεπε να συμβαίνει σε ένα ευνομούμενο κράτος δικαίου, ευρωπαϊκού τύπου. Από όσα γνωρίζω, το μοναδικό περιστατικό, που κατηγορούσε τους δικαστές για τέτοια φυγοπονία, εκφραζόμενη δια της αναβολής κατ’ άρθρο 349, αναφέρθηκε από ανώτατο δικαστή, προ δεκαπενταετίας περίπου, και αφορούσε σε μια δικάσιμο συγκεκριμένου δευτεροβαθμίου δικαστηρίου, ενώ ποτέ δεν θεμελιώθηκε με στατιστικά στοιχεία. Μια και η πολιτεία μας εξακολουθεί να αγνοεί την στατιστική, προκειμένου να νομοθετήσει, εφευρίσκοντας φαντάσματα, ας χρησιμοποιήσει ο καθένας την προσωπική του εμπειρία. Λοιπόν στα δικαστήρια που έχω υπηρετήσει μέχρι τώρα το συντριπτικό ποσοστό, άνω του 95%, των χορηγούμενων αναβολών οφείλεται σε δύο λόγους, πρώτον στο ωράριο, που κατ’ ερμηνεία μόνο υπάγεται στην ανωτέρα βία της § 1 του άρθρου 349 ΚΠΔ, και δεύτερον στην αποχή των δικηγόρων της § 7.
    Το ‘’υπέρτατο έννομο αγαθό’’ του ωραρίου, είναι μάλλον από τους λίγους θεσμούς του ‘’common law’’ στο δικαιϊκό μας σύστημα, μια και δεν αναφέρεται σε κανένα γραπτό κανόνα δικαίου, από τα λίγα που γνωρίζω, αλλά μόνο σε αποφάσεις συνδικαλιστικών οργάνων και εφαρμόζεται απαρεγκλίτως. Πρώτη πρότασή μου επομένως είναι η θεσμοθέτηση του ωραρίου των γραμματέων ως λόγου αναβολής σε συνδυασμό με τον νομοθετικό καθορισμό του ωραρίου αυτού. Εκφράζω βέβαια εδώ την απορία μου γιατί κανένας παράγων του δημοσίου προνομοθετικού διαλόγου δεν έχει θέσει ποτέ θέμα νομοθέτησης του ωραρίου και, άπαγε της βλασφημίας, υποψιάζομαι ότι έτσι βολεύονται όλοι και μπορούν να ‘’πυροβολούν’’ τους οκνηρούς και φυγόπονους δικαστές και εισαγγελείς, όπως και τους αξίζει, αφού αρνησιδικούν. Δεύτερη πρότασή μου η νομοθετική οριοθέτηση της δικηγορικής αποχής και των επιπτώσεών της.

    Ευστάθιος Κων. Βεργώνης
    Εισαγγελεύς Πρωτοδικών

  • 19 Δεκεμβρίου 2011, 17:32 | Σπύρος Γεωργουλέας, Πρόεδρος Πρωτοδικών Αθηνών

    Αναφορικώς με την προτεινομένη τροποποίηση των παρ. 3 και 4 του άρθρου 349 ΚΠΔ, θα ήθελα να σημειώσω τα ακόλουθα : Είναι πραγματικά λυπηρή η διαπίστωση ότι πίσω από την πρόβλεψη «ιδιαιτέρων δικασίμων», στις οποίες θα προεδρεύει ο αυτός δικαστής ( επί πολυμελών μόνο συνθέσεων ) μετά βίας κρύβεται η «εκδικητική» διάθεση της Πολιτείας έναντι του χορηγούντος την αναβολή δικαστού. Κατ’ αρχάς σημειώνω ότι η αναβολή του άρθρου 349 ΚΠΔ ( σε αντίθεση με την αναβολή του άρθρου 352 ΚΠΔ )δεν χορηγείται οίκοθεν από το Δικαστήριο, αλλά, για τους γνωρίζοντες τη δικαστηριακή πράξη, πάντοτε κατόπιν αιτήματος του διαδίκου ή του συνηγόρου του, οι οποίοι για τους δικούς τους λόγους ( θεμιτούς ή αθεμίτους )δεν επιθυμούν την εκδίκαση της υποθέσεως τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Ακόμη, η θέση ποσοτικών περιορισμών στην αναβολή του άρθρου 349 ΚΠΔ δημιουργεί συχνότατα σοβαρά προβλήματα στη δικαστηριακή πράξη, διότι οι προκαλούντες την υποβολή βασίμου αιτήματος αναβολής λόγοι απλούστατα δεν μπορούν να περιορισθούν με μαθηματικά – ποσοτικά κριτήρια. Τέλος, θα ήθελα πραγματικά να μου εξηγηθεί πώς θα ευρίσκονται ανά μήνα «ιδιαίτερες» δικάσιμοι δι’ έκαστο προεδρεύουντα σε πολυμελές ποινικό Δικαστήριο στα μεγάλα Δικαστήρια της χώρας ( ιδίως στο Πρωτοδικείο και στο Εφετείο Αθηνών ). Εάν δεν κάνω λάθος, μόνο στο Πρωτοδικείο Αθηνών υπηρετούν περίπου 140 Πρόεδροι Πρωτοδικών. Είναι απολύτως βέβαιο ότι είναι πρακτικώς αδύνατον να προβλεφθούν για όλους αυτούς τους δικαστές ιδιαίτερες δικάσιμοι ανά μήνα, πέραν των τακτικών μηνιαίων υπηρεσιών τους. Εξάλλου, με την πρόβλεψη «ιδιαιτέρων» δικασίμων φαλκιδεύεται το σύστημα των κληρώσεων, διότι ο δικαζόμενος γνωρίζει εκ των προτέρων ποιός δικαστής θα τον δικάσει τη μετ’ αναβολή δίκη. Πιστεύω ότι είναι πλέον καιρός η Πολιτεία να εμπιστευθεί τους δικαστές της. Δεν είναι όλοι ή οι περισσότεροι φυγόπονοι ή ανίκανοι να χειριστούν σοβαρές δικογραφίες, ούτε ο δικαστής είναι η μόνη ή κύρια αιτία της καθυστερήσεως στην απονομή της δικαιοσύνης. Το πρόβλημα των αναβολών και των χρονιζουσών δικογραφιών, τόσο στις αστικές, όσο και στις ποινικές υποθέσεις, μπορεί και πρέπει να αντιμετωπισθεί, όχι με ανεδαφικά παραγγέλματα και αφοριστικές απαγορεύσεις, αλλά μόνο με ριζικά διαρθρωτικά μέτρα : διάσπαση του τερατώδους Πρωτοδικείου Αθηνών σε τρία μικρότερα Πρωτοδικεία, συγχώνευση μικρού μεγέθους Πρωτοδικείων, λελογισμένη αύξηση της δικαστικής δαπάνης, ώστε να καταπολεμηθούν φαινόμενα δικομανίας, κάλυψη των κενών οργανικών θέσεων δικαστών και δικαστικών υπαλλήλων, αξιοποίηση της σύγχρονης τεχνολογίας στις δικαστικές υπηρεσίες, δραστική και εκτεταμένη αποποινικοποίηση ήσσονος σημασίας αδικημάτων και αναγωγή τους σε διοικητικές παραβάσεις και, για να μη θεωρηθεί ότι σκοπίμως αποσιωπούνται οι ευθύνες κάποιων δικαστών για το πρόβλημα, ενίσχυση του θεσμού της επιθεωρήσεως των Δικαστηρίων και επιβολή πειθαρχικών μέτρων όπου δει. Πρέπει, επιτέλους, όλοι μας ( Υπουργείο Δικαιοσύνης, δικαστές και δικηγόροι ) να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν.

  • 19 Δεκεμβρίου 2011, 16:39 | ΘΕΟΔ. ΜΑΝΤΟΥΒΑΛΟΣ

    Σχόλιο επί της εν σχεδίω διατάξεως «Ο κατηγορούμενος που κρατείται, υποχρεούται δέκα τουλάχιστον ημέρες πριν τη συνεδρίαση να ειδοποιήσει, δια του διευθυντή του καταστήματος κράτησης, τον εισαγγελέα του δικαστηρίου στο οποίο θα γίνει η δίκη για κακούργημα ότι δεν έχει συνήγορο υπεράσπισης. Την ίδια υποχρέωση έχει και ο κατηγορούμενος που δεν κρατείται».
    Προς τη σωστή (επιδιωκόμενη) κτεύθυνση η διάταξη αλλά ατελής. Εφόσον δεν προβλεφθούν κυρώσεις για τους αμελούντες, απλώς και η διάταξη αυτή θα αυξάνει την ύλη του ΚΠοινΔ.

  • 19 Δεκεμβρίου 2011, 00:01 | ΣΙΝΤΟΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

    Συμφωνω με τους συμμετέχοντες ότι οι προτάσεις αυτές είναι ανεδαφικές και ανεφάρμοστες, πέραν δε που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Αν φιλοδοξούν δε να είναι ρηξικέλευθες φυσικά δεν μπορούν ούτε να οσμωθούν τέτοιο τίτλο! Πως είναι δυνατόν στην δικάσιμο της αναβολής να υπάρχει γνωστή σύνθεση όταν οι υπηρεσίες βγαίνουν κάθε μήνα; Και η αρχή του φυσικού δικαστή δεν παραβιάζεταιμε τον τρόπο αυτό; Επίσης τι εφεύρημα είναι αυτό με την πρόταση της αναβολής πριν την δίκη; Πως θα διαιρεθεί το αίτημα από την όλη δίκη; Και πως θα εφαρμοστεί στην πράξη; Δέστε τι γράφει ένας δικαστής στην διαβούλευση για την πρακτικη΄της πρότασης! Προς θεού αποσύρτε τα!

  • 18 Δεκεμβρίου 2011, 15:49 | Τάσος Χ.

    Στο άρθρο 349 να συνυπολογίζονται για την απαγόρευση αναβολής και οι αναβολές που δόθηκαν λόγω απεργίας των δικηγόρων. Επίσης στις περιπτώσεις που το αίτιο της αναβολής είναι παρουσία του συνηγόρου σε άλλο δικαστήριο, αίτιο δηλαδή γνωστό εκ των προτέρων, να κατατίθενται τα σχετικά έγγραφα σε κοινή και για τα δύο δικαστήρια αρχή που θα κρίνει σε ποιό δικαστήριο θα παρασταθεί ο συνήγορος και ποιό θα χορηγήσει αναβολή. Αλλιώς ο δικηγόρος γίνεται ρυθμιστής του ποιά δίκη θα προχωρήσει και ποιά όχι χωρίς έλεγχο ούτε του εάν παρέστη έστω στην μία από αυτές, αφού μπορεί να ζητήσει αναβολή και από τα δύο ταυτοχρόνως συνεδριάζοντα δικαστήρια γιατί δήθεν βρίσκεται στο άλλο.

  • 18 Δεκεμβρίου 2011, 05:17 | Κολιντζίκης Δημήτριος

    επαναλμβάνεται στο ορθό:

    Για το άρθρο 349 ΚΠΔ: Διαβάζοντας τις απόψεις εισαγγελέων και δικαστών διαπιστώνω, για άλλη μια φορά, τον ισχύοντα, σε κάθε τομέα αυτής της χώρας, όταν επιχειρείται κάποια αλλαγή, κανόνα της αποκαλούμενης «διαχείρισης της μιζέριας»! Η μερικότητα στην σκέψη, η μεγιστοποίηση του ελάσσονος και η αδυναμία αντίληψης και κατανόησης του μείζονος( βλέπουμε τα δέντρα δεν βλέπουμε το δάσος!) είναι περισσότερο από εμφανή! Επιπροσθέτως, όσοι, έστω και αν απλώς «συχνάζουν» στις αίθουσες των ποινικών δικαστηρίων, γνωρίζουν ότι οι υποθέσεις, στην μεγάλη τους πλειοψηφία( σχεδόν οι μισές, κατά μέσο όρο, από τις αναγραφόμενες στο «πινάκιο»), τελικώς, αναβάλλονται, γιατί δεν προλαβαίνουν να τις δικάσουν οι δικαστές, διότι οι εισαγγελείς, σαν να είναι εκτός τόπου και χρόνου, γεμίζουν, στα μεγάλα Πρωτοδικεία και Εφετεία, τα «πινάκια» με 40 και πλέον υποθέσεις στα Τριμελή Πλημ/κεία και Εφετεία, ακόμη και στα Τριμελή Εφετεία Κακουργημάτων, και μόνο 3-4, αναβάλλονται, λόγω ασθένειας διαδίκου, όπως και άλλες 3-4 αναβάλλονται, λόγω «κωλύματος στο πρόσωπο των συνηγόρων», είτε διότι τυχαίνει να ασθενούν( σπανιότατα), είτε διότι τυχαίνει να παρευρίσκονται και να υπερασπίζονται άλλους πολίτες, την ίδια μέρα, σε άλλα δικαστήρια( ομοειδή ή ανώτερα)! Αρα, το να προσπαθούμε να αποδώσουμε την καθυστέρηση της απονομής της ποινικής δικαιοσύνης στα περί «δικονομικών ασθενειών» είναι εσφαλμένο, όπως εσφαλμένες είναι και οι απόψεις που θέλουν να συνεχίζονται οι συνεδριάσεις των ποινικών δικαστηρίων, χωρίς περιορισμούς ωρών και ημερών, μέχρι να εκδικαστούν όλες οι αναγραφόμενες στο πινάκιο! Ο ιστορικός ερευνητής θα καταλογίσει μεγάλες ευθύνες για την υπάρχουσα κατάσταση στην αδυναμία αντίληψης του Υπουργείου και των Συμβούλων του, αλλά και των συνδικαλιστικών φορέων των δικαστών, των εισαγγελέων και των δικηγόρων, που δεν είχαν την δημιουργική σκέψη, την ενάργεια και την διορατικότητα να αντιληφθούν, ήδη από την δεκαετία του 1990, να προτείνουν και σθεναρά να υποστηρίξουν, συνεκτιμώντας, ορθά, τις οικονομικοκοινωνικές συνθήκες της χώρας, αλλά και την νοοτροπία του λαού μας, αφενός θεσμούς «ποινικής διαμεσολάβησης» ανάμεσα στους εμπλεκομένους σε ένα ποινικό αδίκημα( θύμα-δράστης), τους δικηγόρους τους και τους εισαγγελείς, πριν φτάσει η υπόθεση στο ακροατήριο, με δυνατότητα επίλυσης της διαφοράς στο στάδιο αυτό, με διάταξη του Εισαγγελέα, στα πλαίσια συμφωνίας για το αδίκημα κα την ποινή, μεταφέροντας, δημιουργικά, ισχύοντες θεσμούς σε άλλα κράτη και δίκαια, είτε την «αποενοχοποίηση» δραστών διαφόρων εγκλημάτων, με την δήλωση του παθόντος ότι έχει ικανοποιηθεί, δικαστικώς ή εξωδίκως, και δεν επιθυμεί, πλέον, την ποινική δίωξη του δράστη και ως τέτοια, ενδεικτικά, θα μπορούσαν να υπαχθούν όλα τα εγκλήματα περί την ιδιοκτησία, την περιουσία, την σωματική ακεραιότητα, την τιμή, τον γάμο, την γενετήσια ελευθερία, την προσωπική ελευθερία, ή στα κοινώς επικίνδυνα εγκλήματα, καθώς και μια σειρά άλλων, στα οποία ουσιαστικός παθών είναι φυσικό ή νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, καθώς και η κατανομή της υλικής αρμοδιότητας, με προσανατολισμό την εκδίκαση σε πρώτο βαθμό από μονομελή, κυρίως, δικαστήρια, όπως κατά βάση, είχε προτείνει ήδη από τα έτη 1998-2000, ο Δικηγορικός Σύλλογος Σερρών.
    Οι προτεινόμενες τροποποιήσεις είναι εκτός τόπου και χρόνου, τόσο της παρ.3, όσο και της παρ.8, όπως σωστά έχει επισημανθεί από άλλους μετόχους της διαβούλευσης. Ειδικά, θα ήθελα να σκεφτεί ο καθένας τι «πανικός» θα επιπέσει στο Πρωτοδικείο ή στο Εφετείο, αν η πραγματική ( και όχι δικονομική!) ασθένεια εκδηλωθεί την προηγουμένη της δίκης και προλάβει ο ασθενών διάδικος ή ο συνήγορός του να υποβάλλει το αίτημα της αναβολής και τα «δικαιολογητικά» στον αρμόδιο Εισαγγελέα, πότε θα συνέλθει το Συμβούλιο, πότε και πως θα ειδοποιηθούν οι μάρτυρες και οι άλλοι παράγοντες της δίκης,για τη νέα δικάσιμο, αλλά και τι θα συμβεί αν ο ασθενών διάδικος δεν έχει συνήγορο και δεν μπορέσει να ειδοποιήσει τον αρμόδιο εισαγγελέα, τί θα συμβεί, τότε, δεν θα αναβληθεί η υπόθεση και θα δικαστεί ερήμην ο ασθενών και ανήμπορος πολίτης και πόσο σύμφωνο θα είναι αυτό με το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ; Δεν θέλω να χαρακτηρίσω ούτε αυτούς που πρότειναν τέτοιες αλλαγές, ούτε αυτόν που τις αποδέχτηκε! Ας αφεθεί το «πολύπαθο» άρθρο 349 ΚΠΔ, ως έχει, λαμβάνοντας, σιγά-σιγά, την μορφή και το περιεχόμενό του, μάσα από την ίδια την πρακτική των δικαστηρίων, και ας στραφεί η προσοχή όσων πραγματικά ενδιαφέρονται για την σύντμηση του χρόνου απονομής της ποινικής δικαιοσύνης, στο ουσιαστικό, πρωτίστως, δίκαιο, με καινοτόμες ιδέες και προτάσεις, ώστε να εξευρεθούν λύσεις, ίσως και σαν αυτές που προανέφερα, που τουλάχιστον θα υπηρετούν αρχές και αξίες, έστω και αν κάποιος διαφωνεί με αυτές, παρά νε ενεργούμε εντελώς αποσπασματικά και ανεδαφικά έως τυχοδιωκτικά και αντισυνταγματικά, και προπαντός να μη ξεχνάμε ούτε μία στιγμή, ότι η σύντμηση του χρόνου απονομής της ποινικής δικαιοσύνης συναρτάται άμεσα με το αντίστοιχο θέμα της αστικής- τακτικής δικαιοσύνης, καθόσον οι ίδιοι δικαστές μετέχον και των δύο δικαιοδοσιών, οπότε όσο περισσότερο απασχολούνται στον ένα κλάδο δικαιοδοσίας, τόσο λιγότερο μπορούν να απασχολούνται στον άλλο, γι’ αυτό και τα θέματα χρήζουν ενιαίας μελέτης, εξέτασης, αντιμετώπισης και λύσης!

  • 17 Δεκεμβρίου 2011, 14:29 | Γιώργος Κτιστάκης Αντεισαγγελέας Εφετών

    Με τη σειρά, αλλά χωρίς τήρηση της αρίθμησης του σχεδίου: 1)περί του ΑΦΜ του κατηγορουμένου. Ορθό. Υπάρχει τεράστιο πρόβλημα και ίσως πρέπει να έχει μαζί του βεβαίωση της ΔΟΥ περί του ΑΦΜ, Α.Δ.Τ. Ή ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ. ΑΛΛΙΩΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΣΎΝΔΕΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΜΕ ΤΗ Γ.Γ.Π.Σ., ώστε να λαμβάνεται αυτόματα και αν δεν έχει ΑΦΜ να καταγράφεται την ίδια στιγμή. Διαφορετικά υπάρχει αδυναμία λειτουργίας του συστήματος ως προς τις χρηματικές ποινές και τα έξοδα. 2)Οι αναπροσαρμογές των δικαστικών εξόδων και τελών είναι αξιέπαινες. Τα δικαστήρια βασανίζονται από δικομανείς και προσφυγές-αιτήσεις κλπ κωλυσιεργίας. Οι οιμωγές περί καταπάτησης των δικαιωμάτων είναι χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο. 3)Τα δικαστήρια επίσης ταλαιπωρούνται από άρνηση των κατηγορουμένων να δεχτούν τους δικηγόρους που τους ορίζει το δικαστήριο (με προφανή στόχο την αναβολή της εκδίκασης), ή να προσπαθεί το Δικαστήριο Κακουργημάτων να εκδικάσει κάποια υπόθεση, αλλά οι κατηγορούμενοι να μην έχουν δικηγόρο. Θα πρέπει στις κλήσεις κλητήρια κλπ να υπάρχει εμφανής εγγραφή ότι αν δεν έχει ήδη δικηγόρο και δεν μπορεί να ορίσει να ζητήσει πριν τη δίκη τον ορισμό του. Διαφορετικά είναι αδύνατο να βρεθούν τόσοι δικηγόροι εντός ελάχιστης ώρας από το δικαστήριο που συνεδριάζει. Καλό θα είναι όμως, για να αποφευχθούν τα αιτήματα ορισμού δικηγόρων από το Δημόσιο που θα πληρώνει περισσότερους αυτεπαγγέλτως οριζόμενους δικηγόρους, αυτός που θα ζητάει ορισμό δικηγόρου λόγω ανέχειας να την αποδεικνύει με προσκόμιση της φορολογικής του δήλωσης και του εκκαθαριστικού. 4)ΑΝΑΒΟΛΕΣ. Είναι κακό να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο: οι »δικαστικές ασθένειες», όπως οσφυαλγία, οξεία εμπύρετη γαστρεντερίτιδα και γενικών καρδιακά προβλήματα, αλλά και οι εισαγωγές σε κλινικές ή νοσοκομεία με τέτοια συμπτώματα (διότι οι γιατροί φοβούνται τις ελάχιστες αληθινές περιπτώσεις, μη τυχόν και βρεθούν κατηγορούμενοι) έχουν ως στοχο την αναβολή του δικαστηρίου, διότι οι κατηγορούμενοι ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΙΚΑΣΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΡΟΕΔΡΟ. Άρα πρέπει να υπάρξει μια λύση και η παρούσα είναι η μόνη ορθή. Άλλωστε εφαρμόζεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μας αρέσει ή όχι-ακόμα και αν δικηγόροι που γνωρίζουν ότι αυτό συμβαίνει αλλού δεν θέλουν να εφαρμοστεί στην Ελλάδα, διότι εδώ είναι Βαλκάνια. Επίσης και οι δικαστικοί γενικά, δικαστές και εισαγγελείς, που δεν θέλουν για όποιο λόγο να εκδικάσουν μια συγκεκριμένη υπόθεση βρίσκουν την εύκολη λύση, ή την υιοθέτηση του προβαλλόμενου αιτήματος αναβολής. Έτσι, με την προτεινόμενη λύση, θα σταματήσουν οι αναβολές, αλλά στις ελάχιστες περιπτώσεις που θα πρέπει να δοθεί μια αναβολή καλό θα είναι να τεθεί ως όρος ότι, για παράδειγμα: τον επόμενο μήνα τον Μάρτιο, που κάποιος δικαστικός έχει δικαστήριο τον παρόντα τον Φεβρουάριο, δεν θα κληρώνεται τις Δευτέρες, ώστε να μπορούν οι αναβολές να προσδιορίζονται αυτήν την ημέρα. Δηλαδή να αφήνονται εκτός κλήρωσης μια συγκεκριμένη ημέρα από τον επόμενο μήνα. επειδή δεν διεκδικώ το αλάθητο, κάποιο άλλο και ίσως καλύτερο σύστημα μπορεί να βρεθεί, αν θελήσουμε να το σκεφθούμε και να υλοποιήσουμε την ΟΡΘΗ πρόταση. Μόνη επιφύλαξη αυτό περί Δ.Σ. που το θεωρώ δυσεφάρμοστο. Καλύτερα θα ήταν να δικάζονται εκπροσωπούμενοι από το δικηγόρο τους. 5)εφέσεις. Η γνωστή αέναη νομοθέτηση. Ας βρούμε επιτέλους έναν σοβαρό τρόπο νομοθέτησης, ο προτεινόμενος τρόπος είναι ορθός, αλλά όπως είπα και σε προηγούμενο άρθρο δεν υπάρχει πρόβλεψη για τη δυνατότητα άσκησης έφεσης από τον εισαγγελέα στα Μονομελή Κακουργήματα.

  • 17 Δεκεμβρίου 2011, 03:46 | Αγγελακος Δημητρης

    Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πως είναι δυνατόν να μην έχει σχέση με την πραγματικότητα όποιος προτείνει αυτές τις αλλαγές.

    Πρακτικά είναι ανεφάρμοστες οι όποιες αλλαγές προτείνονται εδώ για το 349, όπως και αυτές που έγιναν πέρσι και ισχύουν έως και σήμερα.
    Ας βρεθεί έστω κι ένας συνάδελφος να μας πει ότι ανέβαλε και ότι του προσδιορίστηκε ξανά η υπόθεση εντός τριμήνου. Προσωπικά έχω βρεθεί ουκ ολίγες φορές σε ανάλογη περίπτωση αιτήματος αναβολής, όπου ο Εισαγγελέας προσπαθούσε να βρει δικάσιμο εντός τριμήνου και να μην έχει, κι ο πρόεδρος να απαιτεί να βρεθεί ….. δίχως τελικά κανένα αποτέλεσμα.
    Ειδικά η περίπτωση 5 είναι η πλέον ανέφικτη κατ’ εμέ, δεδομένου ότι χρειάζεται προγραμματισμός για αρκετούς μήνες μπροστά, κάτι σχετικά δύσκολο με τις σημερινές συνθήκες λειτουργίας των δικαστηρίων.

    Σε ότι αφορά την περίπτωση 3, πιστεύω πως η επιβολή χρηματικού ποσού για την άσκηση της προσφυγής είναι αν μη τι άλλο άδικη, αν όχι αντισυνταγματική και αντίθετη προς το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ. Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για όσους αδυνατούν να καταβάλουν το ποσό αυτό. Θεωρώ ότι είναι καθαρά εισπρακτικό μέτρο και κακώς έχει προταθεί. Προτείνω την κατάργηση του, η δικαιοσύνη –και η απονομή αυτής- δεν είναι και δεν θα πρέπει να γίνει ποτέ μέσο είσπραξης χρημάτων, ασχέτως αν σε πολλές περιπτώσεις αυτό ακριβώς συμβαίνει στη χώρα μας.
    Τέλος σε ότι αφορά την περίπτωση 4, θεωρώ ότι βαδίζει στη σωστή κατεύθυνση, αφού έχει καταντήσει κοροϊδία το να διορίζεται ένας δικηγόρος κατά την ίδια ημέρα της εκδικάσεως της υπόθεσης, και να προσπαθεί να διαβάσει και να μάθει την δικογραφία μέσα σε μερικά λεπτά για να δικάσει, δίχως την απαιτούμενη, ανάλογα με την υπόθεση, προετοιμασία (υπερασπιστικά έγγραφα, μάρτυρες κτλπ). Όμως το γεγονός ότι, αν αρνηθεί ο κατηγορούμενος την υπεράσπιση του από διοριζόμενους δικηγόρους, τουλάχιστον 2 φορές, θα δικάζεται δίχως υπερασπιστή, είναι επικίνδυνο και άδικο.
    Θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη για ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή την υποχρεωτική υπεράσπιση του από δικηγόρο της αρεσκείας του, αφού καθήκον της υπεράσπισης είναι η προάσπιση των δικαιωμάτων του κατηγορουμένου και είναι δικαίωμα του να επιλέξει ελεύθερα αυτόν που θέλει για να τον εκπροσωπήσει, έστω κι αν αυτός είναι από τον πίνακα, αφού έτσι εφαρμόζεται σωστά το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ.

  • 17 Δεκεμβρίου 2011, 01:59 | Μαριάννα

    Δεν μας έφτανε η ανεδαφική πρόταση για προσδιορισμούς «ειδικών» δικασίμων, η οποία είναι αυτονόητο ότι δεν θα εφαρμοστεί διότι είναι αντικειμενικά αδύνατο να συμβεί κάτι τέτοιο, ήρθε και προστέθηκε η ευφυεστάτη (!!!) λύση της αναβολής της υπόθεσης πριν την εκδίκασή της με ΒΟΥΛΕΥΜΑ του Συμβουλίου!!! Λοιπόν, συνάδελφοι, αν ο κατηγορούμενος εισαχθεί στο νοσοκομείο το πρωί της Δευτέρας και την Τρίτη έχει το δικαστήριό του, θα πρέπει να φέρει κάποιος τα ιατρικά έγγραφα του στην Εισαγγελία μέχρι το μεσημέρι της Δευτέρας, να γράψω εγώ την πρόταση αμέσως, να συνεδριάσει το Συμβούλιο, να βγει βούλευμα πάραυατα και να ειδοποιηθούν όλοι οι παράγοντες της δίκης από τη Γραμματέα για την καινούρια δικάσιμο!!!! Κι αν τυχόν τη συγκεκριμένη Δευτέρα εισαχθούν στο νοσοκομείο 50 ή 100 κατηγορούμενοι, οι οποίοι ενδεχομένως δικάζονται την Τρίτη, την Τετάρτη, Πέμπτη κλπ, εγώ πρέπει να γράψω αντίστοιχα 50 ή 100 προτάσεις και να βγουν 50 ή 100 βουλεύματα και να ειδοποιηθούν εκατοντάδες διάδικοι για τις νέες δικασίμους!!!! Μάλλον έπρεπε να λέγεται «ΑΝΕΚΔΟΤΟ» προς διαβούλευση, διότι ΝΟΜΟΣ δεν είναι σίγουρα όλο αυτό το πανηγύρι…

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 21:43 | Σ.Μ.

    Θα έπρεπε να διευκρινιστεί με ρητή νομοθετική πρόβλεψη στην παρ. 1 του άρθρου 349 ΚΠΔ τι γίνεται σε περίπτωση πολλών διαδίκων π.χ. πολλών κατηγορουμένων με διαφορετική υπεράσπιση και με παρουσία και πολιτικώς ενάγοντος ; Μπορεί να υποβληθεί παραπάνω από δύο φορές αίτημα αναβολής αν το υποβάλει διαφορετικός κατηγορούμενος ή ο πολιτικώς ενάγων ; Επίσης, θα μπορούσε να αυστηροποιηθεί η διάταξη με δυνατότητα χορήγησης μόνο μίας (1) αναβολής για σοβαρούς λόγους υγείας ή για λόγους ανώτερης βίας, καθώς και να συμπεριληφθεί στην παρ. 7 του ίδιου άρθρου και η αναβολή λόγω ωραρίου του γραμματέα, μαζί, δηλαδή, με την αποχή των δικηγόρων, αφού αυτή δεν οφείλεται σε αίτημα διαδίκου.

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 20:50 | Σ.Μ.

    Ως προς την τροποποίηση της παρ. 3 του άρθρου 349 : Ερωτάται αν π.χ. αναβληθεί υπόθεση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου για άλλη ιδιαίτερη δικάσιμο, ο Πρόεδρος του δικαστηρίου αυτού, ο οποίος θα πρέπει να προεδρεύει και στη μετ’ αναβολή δικάσιμο, χωρίς τέτοια υποχρέωση και των λοιπών συνέδρων, με ποιους συνέδρους θα δικάσει κατά τη δικάσιμο αυτή στα μεγάλα Πρωτοδικεία, όπου γίνονται κληρώσεις στις αρχές του μήνα και το αν θα αναβληθεί κάποια υπόθεση σε αυτές τις δικασίμους δεν είναι εκ των προτέρων γνωστό; Θα ανέβουν στην έδρα κάποιοι από τους αναπληρωματικούς, αφού οι λοιποί δικαστές ή θα έχουν κληρωθεί σε άλλες συνθέσεις ή δεν θα έχουν υπηρεσία ; Επίσης, εφόσον οι δικαστές είναι και πολιτικοί και ποινικοί, οι ιδιαίτερες αυτές δικάσιμοι θα πρέπει να διαφέρουν ανάλογα με το σε ποιο πολιτικό τμήμα υπηρετεί ο προεδρεύων ; Δηλαδή, αν ο Χ Πρόεδρος του Χ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών υπηρετεί στο Εμπράγματο, θα πρέπει να του δίνονται ιδιαίτερες δικάσιμοι εκτός ημέρας Τρίτης ή αν υπηρετεί στο Εμπορικό θα πρέπει να του δίνονται δικάσιμοι εκτός ημέρας Τετάρτης ; Και αν η αναβολή δοθεί για το επόμενο δικαστικό έτος και ο προεδρεύων τοποθετηθεί σε άλλο τμήμα, δηλαδή, όντας εκείνος π.χ. στο Εμπορικό αναβάλει για άλλη δικάσιμο π.χ. σε ημέρα Πέμπτη και του χρόνου εκείνος τοποθετηθεί στο Ενοχικό και την ίδια ημέρα θα έχει Πολυμελές τι θα γίνει;

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 17:12 | ΑΝΔΡΕΑΣ Ζ.

    Να προστεθεί στην §7 του άρθρου 349 εδ. β΄ που να προβλέπει: «η ρύθμιση του προηγούμενου εδαφίου δεν εφαρμόζεται για την περίπτωση της αποχής των δικηγόρων από την άσκηση των καθηκόντων τους στη μετά διακοπή συνεδρίαση των ποινικών δικαστηριών».
    Αναφορικά δε με τις προτεινόμενες τροποποιήσεις των §§3-4 του άρθρου 349 ΚΠΔ, αυτές εκ των πραγμάτων θα μείνουν ανεφάρμοστες, αν τελικά ψηφιστούν.

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 13:54 | Π. Ν. Εισαγγελέας Πρωτοδικών

    Είναι αμφίβολο πλέον αν κανείς στην πράξη γνωρίζει επακριβώς τι προβλέπει σήμερα το άρθρο 349 ΚΠΔ για τις αναβολές της δίκης και έρχεται το νέο πολυνομοσχέδιο να προβεί σε νέα τροποποίηση της διατάξεως… Κύριοι του Υπουργείου πρέπει να συνειδητοποιήσετε κάτι προφανές που το γνωρίζουν όλοι οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ: Όσες φορές κι αν τροποποιήσετε το άρθρο 349 ΚΠΔ και σε όποια κατεύθυνση ή έκταση το επιχειρήσετε, στην πράξη τα δικαστήρια θα χορηγούν απλόχερα τις αναβολές γιατί απλά σήμερα κανείς σχεδόν δεν έχει όρεξη (με τις υπάρχουσες συνθήκες απονομής της δικαιοσύνης, τους χαμηλούς μισθούς κλπ) να τραβιέται με τις μέρες και να δικάζει δύσκολες δικογραφίες. Κάθε φορά που εμφανίζεται ιατρική βεβαίωση για κώλυμα κάποιου διαδίκου, ακόμη κι αν όλοι αντιλαμβάνονται ότι μπορεί να μην ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αναβολή χορηγείται γιατί αποτελεί διέξοδο για το Δικαστή. Και όποιος πιστεύει ότι πρόκειται ποτέ να εφαρμοστεί η εξωγήινη πρόβλεψη για αναβολή σε ιδιαίτερες δικασίσους, ας διαβάσει τη σωστή παρατήρηση του κ. Χρήστου Παπακώστα πιο κάτω. Καλοί οι νόμοι για την επιτάχυνση, αλλά και μία επαφή με τη δικαστηριακή πραγματικότητα δεν βλάπτει καμιά φορά…

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 12:07 | Χρήστος Παπακώστας

    Δεν καταλαβαίνω γιατί επιχειρείται ξανά (μόλις πριν από ένα χρόνο είχε αποσυρθεί από προηγούμενο νομοσχέδιο) να νομοθετηθεί ένα μέτρο τελείως ανεφάρμοστο, ήτοι η πρόβλεψη για εκδίκαση μετ’ αναβολήν της υπόθεσης από τον ίδιο Προεδρεύοντα Δικαστή.Δηλαδή για μια ακόμα φορά θεωρούμε ότι η τεμπελιά των δικαστών ευθύνεται για τις αναβολές και πρέπει να τους τιμωρούμε (ακόμα και αν η αναβολή δίδεται λόγω ωραρίου ή αποχής δικηγόρων κλπ). Αλήθεια, αν ο Πρόεδρος έχει την άποψη να απορριφθεί το αίτημα αναβολής και πλειοψηφίσουν τα άλλα μέλη της σύνθεσης, γιατί να υποχρεωθεί να δικάσει την υπόθεση σε ιδιαίτερη δικάσιμο; Πάντως,έχετε σκεφθεί ότι από μία μόνο ημέρα, που συνεδριάζουν 13 Τριμελή Πλημμελειοδικεία και ένα ΜΟΔ στο Πρωτοδικείο Αθηνών, αν χορηγηθούν – έστω 3- αναβολές από το καθένα, θα δημιουργηθούν 52 ιδιαίτερες δικάσιμοι (και άρα ενδεχομένως 1.000! ιδιαίτερες δικάσιμες για ένα μήνα) για τις οποίες πρέπει να βρεθούν οι αντίστοιχες αίθουσες, να γίνουν οι κληρώσεις των άλλων 2 μελών της συνθέσεως και του εισαγγελέα και να βρεθεί και γραμματέας, εκτός από τα καθημερινά Δικαστήρια. Λυπάμαι που για μια άλλη ακόμα φορά αποδεικνύεται η πλήρης απόσταση από την πραγματικότητα των συντακτών ενός ακόμα νομοσχεδίου «επιτάχυνσης» της δικαιοσύνης (περίπου 50 κατά τη μεταπολίτευση)

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 00:27 | Θεοδόσιος Μούγιος

    Στο αρθ. 349 ΚΠΔ να προστεθεί παράγραφος ως εξής :

    Ο αιτών την αναβολή υποβάλλει παράβολο 100 Ευρώ για μονομελή δικαστήρια α΄ βαθμού και 150 Ευρώ για πολυμελή δικαστήρια στον Γραμματέα της έδρας του δικαστηρίου εντός τριών ημερών, εφόσον η αιτούμενη αναβολή χορηγηθεί. Σε περίπτωση που χορηγήθηκε αναβολή και δεν υπεβλήθη παράβολο μέσα στην προθεσμία του προηγούμενου εδαφίου, καταλογίζεται υποχρεωτικά με την έκδοση της απόφασης ποσό διπλάσιο του παραβόλου σε βάρος του αιτούντα ανεξάρτητα από την ιδιότητά του στη δίκη (διάδικος ή μάρτυρας. Το ποσό των παραβολών αναπροσαρμόζεται με Υπουργική Απόφαση ανά διετία.

Σχόλια