1. Η παράγραφος 1 του άρθρου 933 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αντικαθίσταται ως εξής:
«Αντιρρήσεις εκείνου κατά του οποίου στρέφεται η εκτέλεση και κάθε δανειστή του που έχει έννομο συμφέρον, οι οποίες αφορούν την εγκυρότητα του εκτελεστού τίτλου, τη διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης ή την απαίτηση, ασκούνται μόνο με ανακοπή που εισάγεται στο ειρηνοδικείο, αν ο εκτελεστός τίτλος έχει εκδοθεί από το δικαστήριο αυτό, και στο Μονομελές Πρωτοδικείο σε κάθε άλλη περίπτωση».
2. Το άρθρο 935 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αντικαθίσταται ως εξής:
«Λόγοι ανακοπής που είναι ήδη γεννημένοι και μπορούν να προταθούν στη δίκη της ανακοπής σύμφωνα με το άρθρο 933 είναι απαράδεκτοι όταν προταθούν σε οποιαδήποτε μεταγενέστερη δίκη όπου ανακύπτει ζήτημα κύρους της αυτής ή άλλης πράξης της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης.
3. Η παράγραφος 3 του άρθρου 937 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αντικαθίσταται ως εξής:
«Στις δίκες σχετικά με την εκτέλεση για την εκδίκαση των ανακοπών εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 643 και 591 παρ. 1β’ ΚΠολΔ».
4. Το άρθρο 938 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αντικαθίσταται ως εξής:
«Η άσκηση της ανακοπής του άρθρου 933 ΚΠολΔ, η συζήτηση της οποίας υποχρεωτικά προσδιορίζεται εντός εξήντα (60) ημερών, αναστέλλει την αναγκαστική εκτέλεση. Το δικαστήριο που συζητεί την ανακοπή μπορεί να διατηρήσει την αναστολή της αναγκαστικής εκτέλεσης με εγγύηση ή χωρίς εγγύηση, ώσπου να εκδοθεί οριστική απόφαση για την ανακοπή.»
5. Στην παράγραφο 1 του άρθρου 941 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας προστίθεται δεύτερο εδάφιο ως εξής:
«Η παράγραφος 5 του άρθρου 943 εφαρμόζεται και στην αναγκαστική εκτέλεση για αφαίρεση κινητού»
6. Η παράγραφος 1 του άρθρου 1023 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αντικαθίσταται ως εξής:
«Την κατάσχεση δικαιωμάτων του άρθρου 1022 διατάζει ύστερα από αίτηση εκείνου υπέρ του οποίου γίνεται η εκτέλεση, το ειρηνοδικείο, κατά τη διαδικασία των άρθρων 741 επ.».
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Αποκλείεται οι ανακοπές να ζηζητούνται εντός 60 ημερών. Και στο παρελθόν υπήρχαν τέτοιες περιοριστικές προθεσμίες που ουδέποτε τηρήθηκαν. Αυτό που θα συμβεί θα είναι τα δικαστήρια λόγω του φόρτου, (διότι πλέον κάθε οφειλέτης θ’ ασκεί οπωσδήποτε ανακοπή αφού η αυτή συνεπάγεται αναστολή εκτέλεσης), να προσδιορίζουν πολύ αργότερα τη συζήτηση της ανακοπής κι έτσι θα επιμηκύνεται υποχρεωτικά η εκ του νόμου αναστολή, με βλάβη των συμφερόντων των κατόχων εκτελεστών τίτλων και την εξάλειψη κάθε αξιοπιστίας ΄του συστήματος απονομής της πολιτικής δικαιοσύνης.
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΠΡΟΤΑΣΗ
Καίριο κτύπημα στις συμπαιγνίες μεταξύ επισπεύδοντα και οφειλέτη, στο χώρο της εκτελεστικής διαδικασίας, θ’ αποτελέσει η θεσμοθέτηση διάταξης που θα επιτρέπει τη συνέχιση του πλειστηριασμού ( με υποβολή δήλωσης συνέχισης) από έτερο δανειστή που διαθέτει εκτελεστό τίτλο, στην περίπτωση που εκδοθεί απόφαση αναστολής εκτέλεσης λόγω ασκήσεως ανακοπής από τον οφειλέτη. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα χρειάζεται ο τρίτος να περιμένει τη εκκαθάριση της διαφοράς (που πολλές φορές είναι προϊόν συμπαιγνίας) που άνοιξε με ανακοπή του οφειλέτη, ο οποία διαρκεί συνήθως χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της τριετίας.
Ορθές οι προτεινόμενες ρυθμίσεις στα άρθρα 933 παρ.1,935,941 παρ.1 ΚΠολΔ.Για τα άρθρα937 παρ.3 και938 ισχύουν αναλόγως οι επιφυλάξεις μου που διατύπωσα στα άρθρα 15 και 14.Τέλος,σε σχέση με το άρθρο 1023 παρ.1 νομίζω ότι πρέπει να διατηρηθεί η αρμοδιότητα του μονομελούς πρωτοδικείου,διότι συχνά τα αντικείμενα της δίκης αυτής είναι πολύ σημαντικά.
– Ορθά καταργείται η δίκη της αναστολής, αφού για να ευδοκιμήσει πρέπει να πιθανολογηθεί ευδοκίμηση της ανακοπής, οπότε αποφεύγεται η διπλή συζήτησης της ανακοπής.
Ενστάσεις:
– Δεν προσδιορίζονται τέλος του 2015 οι ανακοπές, όπως είπε ο Υπουργός στο ενημερωτικό του σημείωμα. Αυτό γίνεται μόνο στην Αθήνα και η λύση είναι η δημιουργία περισσότερων πρωτοδικείων. Άρα δεν υπάρχει δικαιολογητικός λόγος για τη μεταφορά στα ειρηνοδικεία.
– Απαράδεκτη καθυστέρηση στην εκτέλεση. Όλοι οι οφειλέτες θα ασκούν προσχηματικές ανακοπές για να καθυστερήσουν την εκτέλεση.
– Σε περίπτωση αναβολής που είναι δεδομένη λόγω της πληθώρας των Δικαστηρίων και της άρσης του γεωγραφικού περιορισμού, θα υπάρχει περαιτέρω καθυστέρηση αφού ο δικαστής μόνο μετά τη συζήτηση θα μπορεί να αποφασίσει για την άρση της αναστολής.
– Παραβίαση δικαιώματος διάθεσης(106 Κ.Πολ.Δ)
– Δημιουργία παρελκυστικών υποθέσεων. Άσκοπη επιβάρυνση Δικαστών. Επιβράβευση του οφειλέτη.
Πρόταση:
– Αντικειμενοποίηση αναστολής. Σε περιπτώσεις που είναι δυνατή η επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση (πχ απόδοση χρημάτων, απόδοση μισθίου κλπ) η ανακοπή να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα μέχρι την δικάσιμο. Αν αναβληθεί με ευθύνη του ανακόπτοντος, θα αίρεται αυτοδικαίως. Αν αναβληθεί με ευθύνη του καθ’ ου η ανακοπή θα διατηρείται αυτοδικαίως μέχρι την επόμενη συζήτηση.
– Σε περιπτώσεις που δεν είναι δυνατή η επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση, τότε η ανακοπή θα έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα μέχρι την έκδοση της απόφαση επί της ανακοπής, εκτός να ζητήσει αναβολή ο ανακόπτων, οπότε θα αίρεται αυτοδικαίως. Αν η ανακοπή απορριφθεί ως ανεπίδεκτη δικαστικής εκτιμήσεως, απαράδεκτη ή προφανώς αβάσιμη θα επιδικάζεται και αποζημίωση στον καθ’ ου η ανακοπή, ίση με μέρος της αξίας του αντικειμένου (ενδεικτικά 1/4), εφόσον το ζητήσει ο καθ΄ ου με τις προτάσεις του επί της ανακοπής και εφόσον αποδείξει βλάβη από την καθυστέρηση της εκτέλεσης λόγω της άσκησης ανακοπής. Το ίδιο δικαίωμα και με τις ίδιες προϋποθέσεις θα ισχύει και για την περίπτωση αναβολής από τον ανακόπτοντα.
Η διάταξη 19παρ4 οδηγεί αναπόφευκτα σε αυτό που θέλει να αποτρέψει δηλαδή στην αύξηση των δικογράφων που θα ασκούνται με τακτική διαδικασία παρελκυστικά σωρηδόν. Αν πάντως θεσπισθεί ,εσφαλμένα,θα πρέπει τουλάχιστον να μην έχει πιθανότητα παρερμηνείας λόγω της υπό αίρεση διατύπωσης και οπωσδήποτε πρέπει να προστεθεί ως εξαίρεση στο 1019 η αφαίρεση του χρόνου
Ορθός κατά βάσιν ο περιορισμός της προβολής λόγων ανακοπής. Ωστόσο, η υπαγωγή και αυτής της κατηγορίας υποθέσεων στην «ταχυτάτη» διαδικασία του νέου άρθρου 643 παρ. 1 ΚΠολΔ θα προκαλέσει τα προβλήματα που έχω ήδη επισημάνει κατά το σχολιασμό άλλων διατάξεων του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου. Πολύπλοκα ζητήματα αναγκαστικής εκτελέσεως δεν είναι είναι δυνατόν να αντιμετωπίζονται επί τόπου ή εντός 48 ωρών κλπ. Ζητούμενο η ταχεία απονομή της δικαιοσύνης, μείζον όμως αγαθό η δικαία, ορθή και ασφαλής δικαστική κρίση. Σε αντίθετη περίπτωση, η ταχύτητα δεν έχει απολύτως καμία σημασία και λειτουργεί εις βάρος του δικαζομένου πολίτη.
Ορθή, κατά βάση, η ρύθμιση, παρά την δεδομένη αφαίρεση κι άλλης ύλης( αναστολή εκτέλεσης) από τους δικηγόρους!
Με τα προτεινόμενα άρθρ. 632 παρ. 3 και 937 παρ. 3 ΚΠολΔ γεννάται μια νέα «ειδική διαδικασία ανακοπών» με επιλεκτική εφαρμογή ρυθμίσεων των πιστωτικών τίτλων;
Ή μήπως θα συνεχίσει το δικαστήριο να εφαρμόζει την προσήκουσα διαδικασία, άρα και την τακτική (π.χ. επί απαίτησης από δάνειο), με ολίγη από πιστωτικούς τίτλους;
Το 2012 τα δικαστήρια και οι δικηγόροι με τέτοια υπαρξιακά ερωτήματα θα πρέπει να ασχολούνται;
Η κατάργηση της αιτήσεως αναστολής αποτελεί ακόμη ένα παράδειγμα κατάργησης δικηγορικής ύλης.