Αρχική Ένταξη των περιοχών ισχύος του κτηματολογικού κανονισμού Δωδεκανήσου στο εθνικό κτηματολόγιο, εφαρμογή σε αυτές της κοινής εθνικής νομοθεσίας...Άρθρο 6 – Συλλογή αναγκαίων για τις εγγραφές στοιχείων

Άρθρο 6 – Συλλογή αναγκαίων για τις εγγραφές στοιχείων

  1. Για την εκπόνηση των εργασιών της προσαρμογής λαμβάνονται υπόψη τα στοιχεία από τα αρχεία των τίτλων και διαγραμμάτων που τηρούν τα Κτηματολογικά Γραφεία Ρόδου και Κω-Λέρου, καθώς και πρόσθετα στοιχεία και πληροφορίες που συλλέγονται από άλλες δημόσιες υπηρεσίες από τους αναδόχους για λογαριασμό του Φορέα.
  2. Στο κτηματολογικό φύλλο καταχωρίζεται ως δικαιούχος το πρόσωπο που εμφανίζεται ως τέτοιο στην οικεία μερίδα του ακινήτου, ακόμη και αν κατά τη συλλογή και επεξεργασία των στοιχείων διαπιστώνεται ο θάνατός του.
  3. Ακίνητα, για τα οποία δεν υπάρχει καμία πληροφορία ως προς τον δικαιούχο τους από την έναρξη ισχύος του Κτηματολογικού Κανονισμού, ιδίως συνεπεία της διαδικασίας τεχνικής προσαρμογής και μεταπτώσεως, καταγράφονται ως αγνώστου ιδιοκτήτη.
Σχόλια
  • 7 Απριλίου 2022, 19:30 | Ιωάννης Κουμπιάδηςικ

    ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ –ΣΧΟΛΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ «6»
    ΣΧΟΛΙΑ στο άρθρο 6 και ειδικά για τα προβλεπόμενα για τα ατομικά διαγράμματα και τα αγνώστου ιδιοκτήτη.
    ΣΧΟΛΙΟ 1 στο άρθρο 6: Θα το επαναλάβω ότι αν ήσαν μέλη οι Δ/ντές των Κτηματολογίων Ρόδου και Κω , δεν θα παρεισέφρυε αυτό το άτοπο και ανεδαφικό τελευταίο εδάφιο για ακίνητα αγνώστου ιδιοκτησίας , τα οποία θα περιέλθουν στο Ελληνικό Δημόσιο σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 9. Απλούστατα, διότι στα κτηματολόγια της Δωδεκανήσου όλα τα ακίνητα του Δημοσίου ευθύς εξαρχής ο Ιταλός κατακτητής κατέγραψε στο Ελληνικό Δημόσιο , με πιέσεις αλλά και πολλές αδικίες ακίνητα από την αρχική εγγραφή ,οι οποίες κατά ένα μέρος αποκαταστάθηκαν με τη ψήφιση του ν. 719/78 και πολλά ακίνητα απεδόθησαν από το Δημόσιο στους τέως ιδιοκτήτες. Επομένως δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξουν ακίνητα αγνώστων ιδιοκτητών ,και στη συνέχεια να περιέλθουν στο Ελληνικό Δημόσιο όπως προβλέπεται στο εν συνεχεία άρθρο 9 του παρόντος και αυτό θα συμβεί μόνο ελλείψει κληρονόμων του τιτλούχου μέχρι την τάξη εκείνη, μετά την οποία υπεισέρχεται ως κληρονόμος το δημόσιο και αυτό μόνο κατόπιν δικών του αιτημάτων και ενεργειών( του ελληνικού δημοσίου) μπορεί να γίνει , αφού πρώτα ερευνήσει και ελέγξει σε ποιες περιπτώσεις μπορεί να υπεισέλθει , αλλά μόνο στη κληρονομική διαδοχή και αυστηρά τηρουμένων των διατάξεων του κληρονομικού δικαίου και της διαδικασίας ( μη υπαρξη κληρονόμων ή αποποιήσεις΄ όλων των προηγουμένων τάξεων). Ανευ λόγου και άνευ αντικειμένου θεωρώ τη διάταξη αυτή , όπως είναι διατυπωμένη , από την στιγμή που υπάρχει κατ΄ αμάχητο τεκμήριο η αρχική ( θεμελιώδης) καταγραφή και σύμφωνα με το αρθρο 10 με τίτλο « Μετάπτωση στο Εθνικό Κτηματολόγιο » στη παράγραφο 4 τελευταίο εδάφιο , πολύ ορθά και ξεκάθαρα ορίζεται ότι στις περιπτώσεις που η ενεργή μεταφερόμενη εγγραφή είναι η αρχική οριστική καταχώριση στη μερίδα του ακινήτου, σύμφωνα με το άρθρο 39 του Κτηματολογικού Κανονισμού Δωδεκανήσου, δεν χωρεί διόρθωσή της με κανέναν τρόπο και μεταφέρεται αυτούσια. Από τη στιγμή που ο αρχικός τιτλούχος με το αμάχητο τεκμήριο παραμένει εγγεγραμμένος ο ίδιος χωρίς καμιά άλλη μεταγενέστερη κτηματ. μεταβολή και σύμφωνα με τη διάταξη αυτή μεταφέρεται απλά αυτούσιο το όνομα του αρχικού τιτλούχου στο ηλεκτρονικό κτηματολογικό φύλλο , είτε είναι εν ζωή είτε έχει αποθάνει, το συνήθως συμβαίνον είναι το ακίνητο του αυτό να είναι νεμόμενο με τα προσόντα της χρησικτησίας από κάποιο απόγονο ( γιο, εγγονό , δισέγγονο ή ακόμη και τρισέγγονο) ή τρίτο , στους οποίους να μεταβιβάστηκε άτυπα με τα προσόντα της χρησικτησίας. Το σοβαρότερο στις περιπτώσεις αυτές είναι η μεγάλη δυσκολία και τα πολλά έξοδα , λόγω των πολλών κληρονόμων πολλών θανάτων μέχρι σήμερα , κυρίως στα μικρότερα χωριά , που οι περισσότεροι έχουν τα ακίνητα των αποθανόντων προγονών δικαιοπαρόχων τους -αρχικών τιτλούχων από το 1930 , χωρίς καμιά μεταγενέστερη κτηματολογική μεταβολή και λόγω υπερόγκων εξόδων δεν προχώρησαν στην δικαστική αναγνώριση τους με χρησικτησία και μακάρι να μπορούσε να βρεθεί μια καλύτερη ανέξοδη λύση για τους τωρινούς νομείς και κατόχους αυτών.

    ΣΧΟΛΙΟ 2 στο άρθρο 6 :Δεν θα παύσω να το επαναλαμβάνω : Συμπληρώστε με μια διάταξη με την οποία πρώτα και πάνω απ΄ όλα να δοθεί το δικαίωμα στους Δ/ντές των Κτηματολογίων να μπορούν με προγραμματικές συμβάσεις ή συμβάσεις έργου να ενισχύσουν με τον απαιτούμενο αριθμό νομικών το τμήμα μεταγραφών και τεχνικών το τεχνικό τμήμα , για να επαναληφθεί αυτό που έγινε στο δικό μας Κτηματολόγιο προ εικοσαετίας, που με αυτό τον τρόπο καταχωρίστηκαν από τις 100.000 εκκρεμείς πράξεις οι 80.000 .Μην ξεχνά η Πολιτεία ότι δόθηκαν χρήματα για τις μεταγραφές , πληρώθηκαν και με το παραπάνω και θα μπορούσαν να ζητούνται συνεχώς αποζημιώσεις από το Δημόσιο για τις απαράδεκτες εκκρεμότητες αυτές πολλών ετών. Η ισχύς του παρόντος πρέπει να μετατεθεί σε χρόνο που θα συνδέεται με την ολοκλήρωση των εκκρεμών πράξεων μέχρι που να μείνουν μόνο οι εκκρεμείς του τρέχοντα μήνα, οι οποίες με το απαραίτητο προσωπικό που θα προσληφθεί θα πρέπει να μεταγράφονται σε ηλεκτρονική πλέον μορφή καθημερινά και τότε πλέον θα μπορούμε να συζητούμε για την λεγομένη μετάπτωση ( άλλος ένας ευφυής νέος νομικός όρος)..

  • 6 Απριλίου 2022, 18:32 | Πελλός Μ.

    Η Κατάργηση του άρθρου 3 του Κανονισμού απο την ημέρα ισχύος του παρόντος νομοσχεδίου θα δώσει την ευκαιρία στο Εθνικό Κτηματολόγιο να καταγράψει τις αμφισβητούμενες εκτάσεις της παράκτιας ζώνης ως αγνώστου Ιδιοκτήτη που επι της ουσίας δεν κτηματογραφήθηκαν ποτέ. Την ΠΟΑ την έχετε, το νομικό πλαίσιο του Κτηματολογίου ΑΕ το προβλέπει, στα υπόλοιπα νησιά του νομού που δεν είχαν κτηματολόγιο έγινε το ίδιο πράγμα οπότε γιατί να μην ενταχθεί και στη Ρόδο Κω Λέρο. Οι διακρίσεις πρέπει να τελειώνουν το θέμα καταντάει γραφικό Φτάνει έχουμε διαλυθεί.

  • 6 Απριλίου 2022, 18:49 | Στυλιανού Χριστίνα

    Το εθνικό κτηματολόγιο όταν έκανε στην λοιπή Ελλάδα την κτηματογράφηση χάραξε την Προκαταρκτική Οριογραμμή Αιγιαλού (ΠΟΑ) και άρχισε την κτηματογράφηση από τα όρια της και μετά. Σημεία τα οποία ήταν αμφισβητούμενα τα καταχωρούσε ως» αγνώστου ιδιοκτήτη». Στη Ρόδο πέραν της παράκτιας ζώνης που δεν έχει κτηματογραφηθεί δεν υπάρχουν αγνώστου Ιδιοκτήτη. Είναι επιτακτικτική ανάγκη εντός του σχεδίου νόμου αυτού να προβλεφθεί η Κατάργηση του άρθρου 3 του Κτηματολογικού Κανονισμού σε ένα άρθρο και το κτηματολόγιο ΑΕ να με την ίδια μέθοδο, να ορίσει δηλαδή την ΠΟΑ, και να εγγράψει ως αγνώστου ιδιοκτήτη τις αμφισβητούμενες εκτάσεις της παράκτιας ζώνης ανοίγοντας το δρόμο και στην σαφή οριοθέτηση των κοινόχρηστων χώρων αλλά και στους ιδιοκτήτες που εξαιρέθηκαν της κτηματογράφησης που θα βρίσκονται εκτός των ορίων των κοινόχρηστων να απευθυνθούν στην δικαιοσύνη για να αποδείξουν την Νομή και Κατοχή επι των Ιδιοκτησιών του

  • 4 Απριλίου 2022, 16:11 | Διαμαντογλου Β.

    Θεωρείτε αυτονόητο πως η κτηματογράφηση κατακτημένων πολιτών από κατοχικές
    δυνάμεις σημαίνει, πως ένας κατακτητής θέτει τους όρους και τις προϋποθέσεις σε
    κατακτημένους, για το ΠΩΣ και κυρίως το ΑΝ θα κτηματογραφηθούν. Αν για
    παράδειγμα ένας ιδιοκτήτης αντιτάσσονταν των κατακτητών καταλαβαίνουμε πως
    δεν κτηματογραφούνταν ή αν οι κατακτητές θεωρούσαν την ιδιοκτησία κάποιου
    στρατηγικής σημασίας επίσης δεν είχε δικαίωμα εγγραφής στους κτηματολογικούς
    τόμους (ενώ πχ ένας προσκείμενος στις ιταλικές δυνάμεις γείτονας σε απόσταση 4
    μέτρων κτηματογραφούνταν).
    Με τέτοια έκνομα κριτήρια και για παρόμοιους λόγους, με χιλιάδες περιπτώσεις
    Ελλήνων πολιτών να εξαιρέθηκαν της κτηματογράφησης, δημιουργήθηκαν τα
    αρχεία των Κτηματολογικών γραφείων με τις κτηματομερίδες που κατέγραψαν οι
    δυνάμεις της ιταλικής κατοχής. Το μετέπειτα Ελληνικό κράτος δεν έδωσε καμία εντολή ολοκλήρωσης της διαδικασίας εγγραφών στους κτηματολογικούς τόμους,
    ούτε των εξαιρουμένων ιδιοκτητών, αλλά ούτε και των υπολοίπων νησιών που θα
    σήμαινε και την ολοκλήρωση του Κτηματολογίου Δωδεκανήσου.
    Αντιθέτως το μετέπειτα ελληνικό κράτος, υιοθετώντας ΜΟΝΟ τα Ιταλικά δεδομένα
    χωρίς καμία διαδικασία ολοκλήρωσης βάση των διατάξεων του άρθρου 3 όρισε τον
    αιγιαλό, τα όρια της οριογραμμής του Αιγιαλού προσαύξησε κατά Δώδεκα μέτρα,
    όπως ορίζουν οι διατάξεις του για τις εκτός αστικών κέντρων περιοχές και τα όρια
    των θαλάσσιων παραλιών από τα όρια της δωδεκάμετρης λωρίδας μέχρι τα όρια
    πάσης άλλης ιδιοκτησίας δημόσιας η ιδιωτικής (ως τις καταγεγραμμένες
    κτηματομερίδες που κατέγραψαν οι Ιταλοί δηλαδή).
    Έτσι προέκυψε η ανυπόστατη, με βάση τους σημερινούς ισχύοντες νόμους του
    κράτους αλλά και των Ευρωπαϊκών Οδηγιών για την προστασία του περιβάλλοντος,
    οριογραμμή της Παραλίας, που έχει ως σήμερα αποτέλεσμα ιδιοκτήτες ακινήτων
    που κατείχαν νόμιμα ιδιοκτησίες που εξαιρέθηκαν της κτηματογράφησης να
    θεωρούνται από τις διατάξεις του ΚΔ 132/1929 πως βρίσκονται στον κοινόχρηστο
    χώρο της παραλίας ενώ κάτι τέτοιο με τις ισχύουσες διατάξεις των επαρκέστατων
    νόμων (ν.2971/2001) που αφορούν τον αιγιαλό και την παραλία δεν ΙΣΧΥΕΙ.
    Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες να θεωρούνται μετά από σχεδόν έναν αιώνα
    κατοχής μιας ιδιοκτησίας, ως καταπατητές και να διώκονται με διοικητικές πράξης
    κατεδάφισης και υπέρογκων προστίμων που τους έχουν εξαθλιώσει οικονομικά και
    ψυχικά. Αξίζει να σημειώσουμε πως με το εν λόγο άρθρο χαρακτηρίζονται ως
    αυθαίρετα τα οποία δεν έχουν δικαίωμα χρηματοδότησης από το ΕΣΠΑ δημοτικά
    και κρατικά ακίνητα ακόμα και ιστορικής σημασίας όπως πχ μνημείο Πηγών
    Καλλιθέας, Έλλη κ.α τα οποία με βάση την Ιταλική κτηματογράφηση κείνται εκτός
    κτηματολογικών μερίδων( αν και δημιουργήθηκαν από τις κατοχικές δυνάμεις
    πράγμα που αποδεικνύει περίτρανα πως και οι κατακτητές είχαν ως αρχή την
    αξιοποίηση των παράκτιων περιοχών των νησιών η οποία εξαιτίας του πολέμου δεν
    ολοκληρώθηκε όπως και η κτηματογράφηση τους) που μαζί με τις μικρές και
    μεσαίες επιχειρήσεις που πλήττονται από το πρόβλημα συνετέλεσαν στην
    τουριστική ανάπτυξη των νησιών και στην αύξηση του τουριστικού ΑΕΠ.
    Με την μη πρόβλεψη της ενιαίας οριοθέτησης του αιγιαλού και την κατάργηση του άρθρου 3 του κτηματολογικού κανονισμού παραμένει σε ισχύ το καθεστώς και η καταγραφή των κοινόχρηστων χώρων θα παραμείνει εσφαλμένη όπως για σχεδόν έναν αιώνα, άρα δεν κάναμε τίποτα.

  • 3 Απριλίου 2022, 23:17 | Γεώργιος Λαμπαδάκης

    Η παράγραφος 2 του συγκεκριμένου άρθρου που αναφέρεται στην καταχώριση ως δικαιούχου ακόμη και ατόμου που κατά την συλλογή και επεξεργασία στοιχείων διαπιστώνεται ο θάνατος του είναι εξόχως προβληματική, ειδικά για τα ακίνητα που φέρονται να ανήκουν μέχρι σήμερα σε άτομα εξ αρχικής ιταλικής εγγραφής (το αργότερο 1930-1932). Οι συγκεκριμένοι ιδιοκτήτες, που αναφέρονται στους κτηματολογικούς τόμους με ιταλική γραφή χωρίς να έχει υπάρξει κάποια μεταγενέστερη εγγραφή μέχρι σήμερα, είναι προφανές 100% ότι έχουν έχουν αποβιώσει, καθώς εάν ληφθεί υπόψη ότι το 1932 το άτομο που εγγράφηκε από τους Ιταλούς ως ιδιοκτήτης έπρεπε να ήταν τουλάχιστον 18 ετών, σήμερα θα έπρεπε να είναι 108 ετών, γεγονός αδύνατο, θα έπρεπε να γραφθεί στο ρεκόρ Γκίνες. Τα συγκεκριμένα ακίνητα πλέον, παρ’ ότι τα νέμονται άτυπα άλλοι, είτε μακρινοί κληρονόμοι των αρχικών τιτλούχων είτε άσχετοι με αυτόν, δεν μπορούν να τύχουν νόμιμης εκμετάλλευσης και, ουσιαστικά, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα εγκαταλείπονται. Καθ’ ότι οι συγκεκριμένοι αποβιώσαντες έχουν εκατοντάδες πλέον κληρονόμους, δεν είναι δυνατή η απόκτηση των ακινήτων ούτε με έκδοση κληρονομητηρίων αλλά ούτε και με τη μέθοδο της χρησικτησίας. Για πολλούς από αυτούς τους αρχικούς τιτλούχους ή για τους νόμιμους κληρονόμους τους που πέθαναν πριν από την προσάρτηση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα (1947) δεν υπάρχουν επίσημες ληξιαρχικές πράξεις θανάτου (ιταλικές ή μη), με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά δυσχερής η απόδειξη της κληρονομικής διαδοχής. Επίσης, πολλοί κληρονόμοι/κληρονόμων μετανάστευσαν πριν τον β’ παγκόσμιο πόλεμο στο εξωτερικό και έχουν χαθεί τα ίχνη τους. Για τις περιπτώσεις, λοιπόν, της αυτούσιας μεταφοράς των αρχικών ιταλικών εγγραφών στο Εθνικό Κτηματολόγιο και, μάλιστα χωρίς τη δυνατότητα διόρθωσης, όπως προβλέπεται στο άρθρο 10 παρ. 4 του ίδιου υπό διαβούλευση νομοσχεδίου (Άρθρο 10 παρ. 4: «Στις περιπτώσεις που η ενεργή μεταφερόμενη εγγραφή είναι η αρχική οριστική καταχώριση στη μερίδα του ακινήτου, σύμφωνα με το άρθρο 39 του Κτηματολογικού Κανονισμού Δωδεκανήσου, δεν χωρεί διόρθωσή της με κανέναν τρόπο») είναι δεδομένο ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ οποιαδήποτε εκμετάλλευση με νόμιμο τρόπο από τον οποιονδήποτε και, αργά ή γρήγορα, θα καταληφθούν από το Δημόσιο. Με τη μετάβαση στο Εθνικό Κτηματολόγιο είναι «χρυσή» ευκαιρία να λυθεί αυτό το πρόβλημα που ταλανίζει πλέον πολλούς από τους νομείς των εν λόγω ακινήτων που ανήκουν σε ιδιοκτήτες-αρχικού τιτλούχους εξ ιταλικής καταγραφής.
    Για την παραπάνω περίπτωση, για όσες δηλαδή κτηματολογικές μερίδες ανήκουν μέχρι σήμερα στους αρχικούς εξ ιταλικής εγγραφής τιτλούχους που είναι πλέον 100% βέβαιο ότι έχουν αποβιώσει, προτείνω να προβλεφθεί με νομοθετική ρύθμιση ότι θα είναι δυνατή η δήλωση ιδιοκτησίας από νομείς κλπ. με τον ίδιο τρόπο που ισχύει με τη μετάβαση από τα Υποθηκοφυλακεία στο Εθνικό Κτηματολόγιο και φυσικά η δυνατότητα υποβολής ενστάσεων αργότερα από όσους έχουν αντιρρήσεις. Μόνο και εφόσον δεν υποβληθεί δήλωση ιδιοκτησίας από όποιον έχει έννομο συμφέρον, τότε αυτή η εγγραφή (εξ αρχικής ιταλικής εγγραφής) να μεταφέρεται αυτούσια στο κτηματολογικό φύλλο.
    Επίσης, καλό θα είναι, προς αποφυγή ανάλογων προβλημάτων στο μέλλον, η ίδια πρόβλεψη να επεκταθεί, δοθείσας της ευκαιρίας που δίνεται με τη μετάβαση στο Εθνικό Κτηματολόγιο, και σε όσους ιδιοκτήτες μερίδων, ακόμη και μεταγενέστερων τιτλούχων των αρχικών εγγραφών, αποδεικνύεται με επίσημο έγγραφο ότι έχουν αποβιώσει,εφόσον πάλι υπάρξει δήλωση ιδιοκτησίας από οποιονδήποτε θεμελιώνει έννομο συμφέρον βάσει των όσων ισχύουν σχετικά με τη μετάβαση από τα Υποθηκοφυλακεία στο Εθνικό Κτηματολόγιο.

  • 29 Μαρτίου 2022, 14:16 | Πιτ

    Η παράγραφος 3 που χαρακτηρίζονται ως αγνώστου ιδιοκτήτη ακίνητα θα πρέπει να δοθεί μία σωστή παράταση να μπορέσει ο ιδιοκτήτης που δεν έχει τίτλους να αποδείξει ότι το κατέχει πολλά χρόνια. Ακόμα και να μην είναι εγγραπτέων κτηματολογικη μερίδα θα πρέπει να δοθεί και να ενημερωθεί το κοινό για τις ενέργειες που πρέπει να κάνουμε ώστε να αποδειχθεί ιδιοκτησία μας και ένα πάρουμε ιδιοκτησιακό καθεστώς ακόμα και αν χαρακτηριστεί αγνώστου ιδιοκτήτη να μπορεί να το εξαγοράζει με πολύ χαμηλό μίσθωμα από το ελληνικό δημόσιο

Σχόλια