1. Στο άρθρο 3 του ν. 4640/2019 (Α’ 190), περί των διαφορών που υπάγονται στη διαδικασία της διαμεσολάβησης και περί της υποχρέωσης ενημέρωσης του εντολέα από τον πληρεξούσιο δικηγόρο, προστίθεται παρ. 3 και το άρθρο 3 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 3
Υπαγόμενες διαφορές – Υποχρέωση ενημέρωσης από τον πληρεξούσιο δικηγόρο
1. Στη διαδικασία της διαμεσολάβησης μπορούν να υπαχθούν αστικές και εμπορικές διαφορές, εθνικού ή διασυνοριακού χαρακτήρα, υφιστάμενες ή μέλλουσες, εφόσον τα μέρη έχουν την εξουσία να διαθέτουν το αντικείμενο της διαφοράς, σύμφωνα με τις διατάξεις του ουσιαστικού δικαίου.
2. Πριν από την προσφυγή στο Δικαστήριο, ο πληρεξούσιος δικηγόρος οφείλει να ενημερώσει τον εντολέα του εγγράφως για τη δυνατότητα διαμεσολαβητικής διευθέτησης της διαφοράς ή μέρους αυτής σύμφωνα με την παρ. 1, καθώς και για την υποχρέωση προσφυγής στην υποχρεωτική αρχική συνεδρία και τη διαδικασία αυτής των άρθρων 6 και 7 του παρόντος. Το ενημερωτικό έγγραφο συμπληρώνεται και υπογράφεται από τον εντολέα και τον πληρεξούσιο δικηγόρο του και κατατίθεται με το εισαγωγικό δικόγραφο της αγωγής που τυχόν ασκηθεί ή με τις προτάσεις το αργότερο μέχρι τη συζήτησή της, επί ποινή απαραδέκτου της συζήτησης της αγωγής. Η διάταξη αυτή εφαρμόζεται και για τις αγωγές που έχουν κατατεθεί από 30.11.2019 έως σήμερα.
3. Η παρ. 2 δεν εφαρμόζεται στις διαφορές με διάδικο μέρος το Δημόσιο, τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου.».
2. Η παρ. 1 εφαρμόζεται και στις εκκρεμείς, κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος, δίκες.
Congratsulations
Αυτή η ανοησία που είναι η «υποχρεωτική διαμεσολάβηση» πρέπει να καταργηθεί! Όλοι γνωρίζουμε ότι έχει καταστεί «νεκρό» γράμμα & το μόνο που κάνει είναι να προσθέτει επιπλέον έξοδα για όποιον επιθυμεί να αναζητήσει δικαστική προστασία. Είναι παντελώς αποτυχημένος θεσμός, ιδίως για όλες τις διαφορές που αφορούν καθ’ ύλη αρμοδιότητα Μονομελούς Πρωτοδικείου .
Πώς να περιμένει κανείς οι πολίτες να εμπιστευτούν και να στραφούν προς εναλλακτικές (εξωδικαστικές) διαδικασίες επίλυσης των διαφορών τους, όταν το ίδιο το Κράτος που θεσπίζει τις διαδικασίες αυτές, συγχρόνως τις υπονομεύει; Γιατί να εξαιρείται το Δημόσιο, οι ΟΤΑ και τα ΝΠΔΔ από την υποχρέωση ενημέρωσης για τη δυνατότητα διαμεσολαβητικής διευθέτησης σε δίκες στις οποίες
είναι διάδικοι; Γιατί να εξαιρείται το Δημόσιο, οι ΟΤΑ και τα ΝΠΔΔ από την Υποχρεωτική Αρχική Συνεδρία Διαμεσολάβησης; Έτσι, το ίδιο το Κράτος που θεσπίζει τις διαδικασίες αυτές και καλεί τους πολίτες να τις εμπιστευτούν, εξαιρώντας τον εαυτό του από αυτές, τις απαξιώνει και τις υπονομεύει. Είναι κοροϊδία σαν Κράτος να θέτεις σε συζήτηση ένα νομοσχέδιο που υποτίθεται ότι αποσκοπεί στην επιτάχυνση της δικαιοσύνης και συγχρόνως να περιέχονται σε αυτό διατάξεις που αντί να κινούνται προς την κατεύθυνση της αποσυμφόρησης των δικαστηρίων και της ενθάρρυνσης της προσφυγής σε εναλλακτικές (εξωδικαστικές) διαδικασίες επίλυσης των διαφορών, κάνουν το ακριβώς αντίθετο.
Εφόσον η διαφορά δεν υπάγεται σε υποχρεωτική συνεδρία δεν έχει κανένα νόημα η έγγραφη ενημέρωση στον εντολέα είτε αφορά το Δημόσιο είτε όχι. Η διάταξη είναι ημιτελής και να καταλάβει όλες τις διαφορές που δεν υπάγονται σε ΥΑΣ.
Να προβλεφθεί απαλλαγή από το παράβολο των 100 ευρώ , η υποβολή εγκλήσεων από άμισθους δημόσιους λειτουργούς και όχι μόνο από δημοσίους υπαλλήλους. Οι Δικηγόροι είναι συνλειτουργοί στην απονομή δικαιοσύνης και δεν είναι λίγες οι φορές που απειλούνται και υβρίζονται. Το ίδιο και οι δικαστικοί επιμελητές. Είναι παράλογο να ζητούμε να πληρώνουν επαγγελματίες νομικοί το δυσανάλογο και αντισυνταγματικό παράβολο των 100 ευρώ για να προστατεύσουν τα συνταγματικώς κατωχυρωμένα δικαιώματά τους… Δεν έχει παρατηρηθεί να γεμίζουν τα πινάκια των ποινικών δικαστηρίων από υποθέσεις αμίσθων…