ΜΕΡΟΣ Α΄ ΣΚΟΠΟΣ – ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ Άρθρο 1 Σκοπός
- Σκοπός του Μέρους Β’ είναι ο εκσυγχρονισμός και ο εξορθολογισμός της διαδικασίας εκδίκασης των υποθέσεων ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, καθώς και η εξάλειψη των δικονομικών δυσλειτουργιών που έχουν διαπιστωθεί στην πράξη. Μέσω ευρέων δικονομικών παρεμβάσεων που αφορούν κυρίως στην ενίσχυση του σταδίου της προδικασίας, στην επέκταση και διεύρυνση της διαδικασίας σε συμβούλιο και στην αναβάθμιση του ρόλου του εισηγητή στη διαδικασία σε συμβούλιο, επιδιώκονται η ταχύτερη και αποτελεσματικότερη εκδίκαση των υποθέσεων και η ορθολογική κατανομή της εργασίας μεταξύ των δικαστών.
- Σκοπός του Μέρους Γ’ είναι η ορθολογικότερη κατανομή της δικαστηριακής ύλης εντός της διοικητικής δικαιοσύνης και η επιτάχυνση στην απονομή της δικαιοσύνης, μέσω της μεταφοράς κατηγοριών διαφορών από το Συμβούλιο της Επικρατείας στα Τακτικά Διοικητικά Δικαστήρια, καθώς και η αποτελεσματικότερη εφαρμογή του θεσμού της πρότυπης δίκης ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας.
- Σκοπός του Μέρους Δ’ είναι η ποιοτική και ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης σε υποθέσεις αρμοδιότητας του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου, καθώς και του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Πλοήγηση στη Διαβούλευση
- ΜΕΡΟΣ Α΄ ΣΚΟΠΟΣ – ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ Άρθρο 1 Σκοπός
Αποσπασματικές ρυθμίσεις. Θα οδηγήσουν σε επιτάχυνση ή σε απαράδεκτα; Κωδικοποίηση πότε θα γίνει;
Όχι άλλες σκόρπιες, αποσπασματικές και πρόχειρες αλλαγές σε θεσμικά νομοθετήματα λειτουργίας της δικαιοσύνης. Αυτό το πράγμα που γίνεται τα τελευταία χρόνια με τους βασικούς Κώδικες (Αστικός, Πολιτικής Δικονομίας, Ποινικός/Ποινικής Δικονομίας κλπ) δεν έχει προηγούμενο. Φτάνει. Δε νομοθετεί έτσι κανένα σοβαρό κράτος. Η ποιότητα νομοθέτησης στη Χώρα είναι επιπέδου Υποσαχάριας Αφρικής. Αποσύρετε το νομοσχέδιο. Αντ’ αυτού επιτέλους προετοιμασία και εισαγωγή ενιαίου κώδικα διοικητικής δικονομίας για την ακυρωτική διαδικασία και τις διαφορές ουσίας μετά από ουσιαστική νομοπαρασκευαστική διαδικασία με την συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων (Διοικητικών Δικαστών, Δικηγόρων, Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Διοίκησης κλπ).
Δεν μπορώ να μην σχολιάσω αρνητικά την πλήρη αγνόηση των κανόνων της καλής νομοθέτησης. Το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί για να ληφθούν υπ’ όψιν οι απόψεις του Δικηγορικού Σώματος και εάν είναι να επανέλθουν οι τροποποιήσεις να γίνουν με την μορφή κώδικα ακυρωτικής διαδικασίας που θα ισχύει τόσο για το ΣτΕ όσο και για τα Διοικητικά Εφετεία και Διοικητικά Πρωτοδικεία κατά την άσκηση της ακυρωτικής αρμοδιότητας τους. Απουσιάζει, τέλος, από το νομοσχέδιο κάθε πρόβλεψη για την εξασφάλιση της άμεσης εφαρμογής των ακυρωτικών αποφάσεων από την Διοίκηση, όπου το φαινόμενο οι αποφάσεις να μην εκτελούνται επί της ουσίας ή να εκτελούνται με τέτοια χρονοκαθυστέρηση (και αφού έχει ξαναπροσφύγει ο διάδικος στο αρμόδιο Δικαστικό Σχηματισμό παραπονούμενος σχετικά) ώστε συχνά να αποβαίνει ανώφελη η προσφυγή στον Ακυρωτικό Δικαστή.
Παρά τις προσπάθειες ακόμη και σήμερα δεν υπάρχει ενιαία κωδικοποίηση της διοικητικής δικονομίας. Ακυρωτική διαδικασία στο ΔΕφ; εφαρμόζεται το -συχνά αποσπασματικό- ΠΔ 18/89. Διαδικασία διαφορών ουσίας στο ΔΕφ; εφαρμόζεται ο Κώδικας Διοικητικής Δικονομίας.
Πρέπει να συνταχθεί ένα ενιαίο νομοθετικό κείμενο και, όπου χρειάζεται, να εισαχθούν ειδικοί κανόνες εντός αυτού, πχ για τις ακυρωτικές διαφορές με αντικείμενο το κύρος κανονιστικών πράξεων. Αυτές οι ειδικές ρυθμίσεις και οι διαφοροποιήσεις θα αξιολογηθούν στην πορεία αν όντως είναι σκόπιμες (σαφώς κάποιες είναι, π.χ. στην εκδίκαση ανακοπών κατά εκτέλεσης).
Στον ίδιο Κώδικα θα ήταν ευχής έργο να ενταχθούν οι διάσπαρτες ρυθμίσεις που προβλέπουν τον χαρακτήρα της διαφοράς (ουσίας/ακυρωτική) και τυχόν ειδικές αρμοδιότητες π.χ. του ΔΕφ σε πρώτο και τελευταίο βαθμό ως δικαστηρίου ουσίας.
Κάθε χρόνο, δικαστές, δικηγόροι, φοιτητές είμαστε αναγκασμένοι να προμηθευόμαστε νέους δικονομικούς κώδικες και να σπαταλούμε πολύτιμο χρόνο για τον προσδιορισμό του εφαρμοστέου δικονομικού δικαίου.
Έχετε δημιουργήσει μία » διοικητική δικονομία» σχεδόν ακατάλληπτη.
Υπό αυτούς τους όρους, οι εξαγγελόμενοι (εδώ και χρόνια) σκοποί του «εκσυχρονισμού», «εξορθολογισμού» κλπ της πάσχουσας δ. δικαιοσύνης είναι καταδικασμένοι να αποτύχουν.
Επιτέλους, σχηματίστε μία αντιπροσωπευτική νομοπαρασκευαστική επιτροπή, δώστε της όσο χρόνο χρειαστεί και παρουσιάστε μία ΑΠΛΗ δικονομία, που θα μπορεί να την εφαρμόσει ο μέσος δικαστής & δικηγόρος.
Το προτεινόμενο σχέδιο νόμου είναι αποσπασματικό. Δεν θα οδηγήσει στον να δούμε επιτέλους μια διοικητική δικαιοσύνη που να λειτουργεί απρόσκοπτα κλπ
Αν θέλουμε πράγματι να δούμε μια εξέλιξη πρέπει να σταματήσει η ύπαρξη τόσο πολλών ακυρωτικών διαφορών .
Να παραμείνουν ως ακυρωτικές διαφορές μόνο όσες σχετίζονται με έλεγχο κανονιστικών διοικητικών πράξεων. Όλα τα άλλα να γίνουν διοικητικές διαφορές ουσίες.
Είναι ιδιαίτερα προβληματικό να γίνεται πχ δεκτή μια αίτηση ακυρώσεως & να αναμένουμε την διοίκηση να προβεί σε νέα πράξη συμμορφούμενη σε αυτή, που πολλές φορές μπορεί να οδηγήσει σε νέα αίτηση ακυρώσεως.
Πχ στις διαφορές για προσλήψεις ή επιλογές για κάποιες θέσεις ή για προαγωγές ή για μεταθέσεις ή για πειθαρχικές αποφάσεις ή για αποφάσεις υπηρεσιακών συμβουλίων κλπ το να έχουμε ακυρωτική δίκη είναι μεγάλο πρόβλημα. Αν ήταν διοικητική διαφορά ουσίας θα είχαμε επιτέλους & αυθεντική διάγνωση της διαφοράς καθώς ο δικαστής θα μας έλεγε στην απόφασή του & τι πρέπει να γίνει αν έκανε δεκτό το ένδικο βοήθημα.