Αρχική Κώδικας περί ΔικηγόρωνΆρθρο 3: Το επάγγελμα του δικηγόρου.

Άρθρο 3: Το επάγγελμα του δικηγόρου.

1. Ο δικηγόρος ασκεί ελεύθερο επάγγελμα στο οποίο προέχει το στοιχείο της εμπιστοσύνης του εντολέα του προς αυτόν.
2. Για τις υπηρεσίες του αμείβεται από τους εντολείς του είτε κατ’ αποκοπή ανά υπόθεση είτε με πάγια αμοιβή ή με μισθό.
3. Η άσκηση του δικηγορικού λειτουργήματος δεν συνιστά εμπορική δραστηριότητα.

Σχόλια
  • 16 Φεβρουαρίου 2013, 01:01 | Ν.Μ.

    Η παράγραφος 3 αναφέρει ότι το δικηγορικό λειτούργημα δε συνιστά εμπορική δραστηριότητα. Τότε γιατί έχει επιβληθεί στον άμισθο δημόσιο λειτουργό (ΤΟ ΤΟΝΙΖΩ) ΦΠΑ 23%,όπως σε ένα ελεύθερο επαγγελματία(π.χ. έμπορο)? Αναφερόμεθα ως ελεύθεροι επαγγελματίες στην παρά.1, πλην όμως εισπράττουμε από τους πελάτες μας ΦΠΑ 23% και το αποδίδουμε στο κράτος ως καλοί άμισθοι δημόσιοι λειτουργοί ανά τρίμηνο. Τελικά τί είμαστε? Αυτοί που μπάινουν στα γραφεία μας, επίσης τί είναι? Πελάτες, κατά την κλασική έννοια της λέξης ή πολίτες που απευθύνονται σε ένα δημόσιο λειτουργό, όπως π.χ. σε έναν υπάλληλο δημόσιας υπηρεσίας, ζητώντας τις υπηρεσίες του? Διότι στη μία περόπτωση πληρώνουν ως πελάτες, ενώ στη δεύτερη οφείλει να μεριμνήσει η πολιτεία για την πληρωμή μας(βλ. δεν είμαστε άμισθοι)?
    Η εμπορική δραστηριότητα από την άλλη του φέροντα τον τιμητικό τίτλο δικηγόρος δεν του επιτρέπεται, άλλως πάμε στις διατάξεις περί αυτοδίκαιας απώλειας και αποβολής της δικηγορικής ιδιότητος, βάσει του άρθ.7. Δεν είμαι όμως και έμπορος όταν μου επιβάλλετε να επιβάλλω στον πελάτη ΦΠΑ 23%, τον οποίο ως φοροεισπράκτορας θα λάβω και θα τον αποδώσω στην πολιτεία που δε διευκρινίζει τί είμαι? Ο πελάτης από την άλλη, που εκτός από το ΦΠΑ, έχει να αντιμετωπίσει αυξήσεις στα παράβολα, στα δικαστικά ένσημα, στα πάντα που έχουν να κάνουν με μια υπόθεσή του, και δε γνωρίζουν ότι αυτά δεν πάνε στην τσέπη του δικηγόρου, αλλά υπέρ πολλών άλλων, δεν έχει δίκιο να τρομάζει και να ψάχνει το γρηγορότερο τρόπο να φύγει από τη θέα μας φοβούμενος ότι τον κλέβουμε? Τί αμοιβή μας επιτρέπετε πλέον να ζητάμε, όταν τα πάγια έχουν εκτοξευθεί?Πως θα κρατήσουμε τον κόσμο μας, για να μπορέσουμε να αποδώσουμε μετά και στην πολιτεία?
    Επίσης, ανήκουμε στο Ενιαίο Ταμείο Ανεξάρτητα Απασχολουμένων ομού με γιατρούς και μηχανικούς. Όλοι οι επιστήμονες μαζί. Από την άλλη, υπάρχει και ο Οργανισμός Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών, στον οποίο υπάρχουν επίσης επιστήμονες που ασκούν άλλες δραστηριότητες. Θα παρακαλούσα να μου γνωρίσετε τις διαφορές μεταξύ των»επιστημόνων», καθώς επίσης(λαμβάνοντας υπόψιν ότι με την τρέχουσα αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών μας είμαστε στα ίδια επίπεδα με αυτά του ΟΑΕΕ), γιατί δε μπορούμε ως ελεύθεροι επαγγελματίες, ως χαρακτηριζόμαστε στην παρά.1 του παρόντος άρθρου να ασκήσουμε παράλληλα με τη δικηγορία οποιοδήποτε άλλο ελεύθερο επάγγελμα, αφού πλέον οι υποχρεώσεις μας είναι αυτές των ασφαλισμένων στον ΟΑΕΕ, τα δε δικαιώματά μας υπό επιτήρηση? Ελπίζω να μην τίθεται το θέμα «κύρους» της δικηγορικής ιδιότητας, διότι για το κύρος μας έχουν φροντίσει οι προηγούμενες γενιές δικηγόρων, οι οποίοι έχουν λύσει τα βιοποριστικά τους θέματα, σε αντίθεση με τις νεώτερες γενιές δικηγόρων που δε μπορούν τοις πράγμασι να επιβιώσουν(δε συζητάμε καν για να δημιουργήσουν) μόνο μέσα από το δικηγορικό επάγγελμα/λειτούργημα και ζητούν αξιοπρεπώς να τους δοθεί η ευκαιρία να ρισκάρουν ενδεχομένως σε μια εμπορική δραστηριότητα παράλληλα με τη δικηγορική, δεσμευόμενοι να τηρήσουν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στην πολιτεία, χωρίς όμως να βασίζονται στην αρωγή της, ει μη μόνον στις ιδέες, τον κόπο και το χρόνο τους, φτάνει να τους δοθεί η άδεια(που σημαίνει ολική αλλαγή του άρθ.8 του παρόντος)?
    Αποφασίζετε για μας. Αποφασίστε υπεύθυνα.

  • 13 Φεβρουαρίου 2013, 16:40 | Κώστας Δημητρίου

    Το προτεινόμενο άρθρο έχει αντιφατικότητα στην διαμόρφωσή του:
    Αναφέρει
    «Άρθρο 3: Το επάγγελμα του δικηγόρου.»
    -> Απορία : τι είναι επάγγελμα ή λειτούργημα ; δεν μπορεί να είναι και το ένα και το άλλο !

    «1. Ο δικηγόρος ασκεί ελεύθερο επάγγελμα στο οποίο προέχει το στοιχείο της εμπιστοσύνης του εντολέα του προς αυτόν.»
    -> Η απορία η ίδια: τι είναι επάγγελμα ή λειτούργημα ; δεν μπορεί να είναι και το ένα και το άλλο !

    2. Για τις υπηρεσίες του αμείβεται από τους εντολείς του είτε κατ’ αποκοπή ανά υπόθεση είτε με πάγια αμοιβή ή με μισθό.

    -> Η έννοια «μισθός» είναι απαράδεκτη για την όλη περιγραφή της έννοιας δικηγόρος.
    Καλό είναι να αλλάξει με τον όρο «αντιμισθία»
    είναι δε επικίνδυνο, γιατί αφήνει το νομικό παράθυρο (που δυστυχώς για κάποιους υφίσταται ήδη) να ιδρύει κάποιος εταιρία ή να συστήνει επιχείρηση χωρίς να είναι δικηγόρος ή πτυχιούχος νομικής και να απασχολεί δικηγόρους με μισθό !

    3. Η άσκηση του δικηγορικού λειτουργήματος δεν συνιστά εμπορική δραστηριότητα.

    -> Αν δεν είναι εμπορική δραστηριότητα, τότε υφίσταται ήδη θέμα με το φπα και είναι δυνατό να δημιουργηθεί νομικό θέμα με ό,τι αυτό συνεπάγεται με έρεισμα την αναφορά αυτή.
    Η πρόταση είναι να συμπληρωθεί :
    3. Η άσκηση του δικηγορικού λειτουργήματος δεν είναι από μόνη της εμπορική δραστηριότητα.
    Ο δικηγόρος δύναται υπό όρους του παρόντος να ασκεί είτε ως φυσικό πρόσωπο , είτε ως εταίρος σε προσωπική ή κεφαλαιουχική εταιρία εμπορική δραστηριότητα η οποία είναι πλήρως διαφορετική ως αντικείμενο με την ιδιότητα και το έργο του δικηγόρου, δεν έχει σχέση με νομικά επαγγέλματα και είναι συμβατή με τους κανόνες δεοντολογίας που διέπουν την δικηγορική ιδιότητα.
    (Σε άλλο άρθρο μπόρούν να τεθούν όροι.)

  • 13 Φεβρουαρίου 2013, 16:25 | Χ.Θ.Θ.

    Και μόνο το γεγονός ότι διαχρονικά αναπτύσσεται μεγάλης έκτασης προβληματική σε ό,τι αφορά στη φύση του δικηγόρου αρκεί, ώστε να καταρριφθούν ως επιδερμικές και επιπόλαιες οι προσεγγίσεις του τύπου «ο δικηγόρος είναι έμπορος», ο δικηγόρος είναι ελεύθερος επαγγελματίας», «οι δικηγορικές υπηρεσίες επιβαρύνονται με Φ.Π.Α. και επομένως είναι εμπορικές». Επικίνδυνες επίσης είναι οι προσεγγίσεις τύπου «ο δικηγόρος μπορεί να δημιουργήσει ανώνυμες εταιρείες νομικών συμβουλών», διότι προκαλούν εντυπώσεις μη ανταποκρινόμενες στην πραγματικότητα, εντυπώσεις που εξυπηρετούν πρόσωπα και συμφέροντα που δεν σχετίζονται με τη δικηγορία και τη νομική επιστήμη, αλλά εποφθαλμιούν το αντικείμενο της, προκειμένου να διευρύνουν τα επιχειρηματικά τους πεδία. Παιδαριώδεις είναι επίσης οι «κραυγές» ότι συλλήβδην οι δικηγόροι τυγχάνουν «διεφθαρμένοι», «υποτελείς του συστήματος» κλπ, δεδομένου ότι οι «κραυγές» αυτές σιωπούν και αντικαθίστανται από «ευχαριστίες» και «δοξασίες» στο δικηγόρο, που τίμια προστάτευσε τα δικαιώματα εκείνου που μέχρι να «αδικηθεί» σπίλωνε το δικηγόρο.
    Ο δικηγόρος είναι πρωτίστως επιστήμονας. Η ένταξη του στη μία κατηγορία ή στην άλλη (ελεύθερος επαγγελματίας, έμπορος, μισθωτός κ.ο.κ.) δεν είναι απαραίτητη και κυρίως δεν είναι εφικτή. Η όποια προσπάθεια στην αντίθετη κατεύθυνση είναι σύλληψη εκ του πονηρού.
    Ένα είναι βέβαιο, ότι σε καμία περίπτωση δεν νοείται η νομική επιστήμη, όπως εφαρμόζεται από το δικηγόρο για την διεξαγωγή της εξωδικαστικής ή και δικαστικής υποθέσεως του εντολέα του, έναντι βιοποριστικής αμοιβής, να αποτελεί αντικείμενο «εμπορίας». Και τούτο διότι κατά τη διεξαγωγή της υποθέσεως του εντολέα του, ο εντολοδόχος δικηγόρος, δεν είναι εκ των πραγμάτων σε θέση να «εμπορευτεί», «μεταποιήσει» κλπ το ο,τιδήποτε. Ο δικηγόρος θα εφαρμόσει τις συλλήψεις της επιστήμης του, ώστε να διεξάγει την υπόθεση του εντολέα και ακόμη καλύτερα με την πρωτότυπη επιστημονική του σκέψη στο πλαίσιο διεξαγωγής της, ίσως συμβάλλει με νέες συλλήψεις στην πρόοδο της επιστήμης του.
    Είναι αλήθεια, ωστόσο, ότι η δικηγορία διακρίνεται από στρεβλώσεις, που οφείλονται σε πολλούς παράγοντες, με σημαντικότερο αυτών τους ίδιους του δικηγόρους, αφού λόγω της επαφής τους με επιχειρηματίες- εμπόρους εντολείς τους, μαγεύονται από το «επιχειρείν» και φαντασιώνονται τη δικηγορία ως «εμπορικό» πεδίο ευκαιριών.
    Ουδείς απαγορεύει το «επιχειρείν» στον οποιοδήποτε. Αυτό όμως που θα πρέπει να αποκλείεται είναι η δικηγορία στον «έμπορο – επιχειρηματία» ή στον «επιχειρηματία δικηγόρο», διότι απλά ο δικηγόρος δεν είναι εκ των πραγμάτων σε θέση να διεξάγει την υπόθεση του εντολέα ορθά και τίμια και συγχρόνως να καταπιάνεται με μη συναφείς δραστηριότητες ή και να διεξάγει τις υποθέσεις των εντολέων του, ως εάν πρόκειται, για «τυποποιημένες εμπορικές παραγγελίες». Σε αυτές τις περιπτώσεις ο «δικηγόρος» (πλέον σε εισαγωγικά) είναι επικίνδυνος !!!
    Εν κατακλείδι για τους θιασώτες της «επιχειρηματικής σύμπραξης» του δικηγόρου με άλλους «κλάδους» φοβούμαι ότι δεν θα είναι σε θέση να απαντήσουν στο παρακάτω ερώτημα;
    Δικηγόρος και Φοροτεχνικός, συστήσουν την εταιρεία Χ. Η εταιρεία Χ αναλαμβάνει να παρέχει «νομικές και φοροτεχνικές υπηρεσίες» στον επιχειρηματία Β. Το σκέλος των νομικών υπηρεσιών αναλαμβάνει ο δικηγόρος και των φοροτεχνικών ο φοροτεχνικός. Ο Β απολαμβάνει τις «υπηρεσίες» της Χ και έτσι ο Β εμπιστεύεται στη Χ επιχειρηματικά, οικονομικά και άλλα εμπιστευτικού χαρακτήρα στοιχεία της επιχειρήσεως του και έτσι κοινωνοί των στοιχείων αυτών γίνονται ο δικηγόρος και ο φοροτεχνικός. Ο Β είναι εξαιρετικά ικανοποιημένος με τις νομικές υπηρεσίες της Χ και ιδιαίτερα με το δικηγόρο. Όλα βαίνουν ομαλά μέχρι που ο φοροτεχνικός που έχει αναλάβει το σκέλος των φοροτεχνικών υπηρεσιών, που παρέχει η Χ, από βαρεία του αμέλεια στο πλαίσιο της παροχής των φοροτεχνικών υπηρεσιών στον Β προκαλεί για τον Ψ λόγο σημαντική οικονομική ζημία στον επιχειρηματία Β. Ο Β προφανώς επιθυμεί την αποκατάσταση της ζημίας του τόσο από τον φοροτεχνικό όσο και από την Χ με την οποία έχει συνάψει τη σύμβαση παροχής των πιο πάνω υπηρεσιών. Ποιος θα είναι ο νομικός σύμβουλος – δικηγόρος του Β προκειμένου να στραφεί δικαστικά κατά της Χ ? Η ίδια η Χ ? Ο δικηγόρος εταίρος της Χ, που μέχρι εκείνο το ζημιογόνο σημείο «κάλυπτε νομικά» (όπως είθισται να λέγεται) σε όλες τους τις υποθέσεις των Β ? Ποια θα πρέπει να είναι η συμπεριφορά του δικηγόρου απέναντι στο συνέταιρο του φοροτεχνικού ? Ποια θα πρέπει να είναι η συμπεριφορά του δικηγόρου απέναντι στο Β ? Ποια θα πρέπει να είναι η συμπεριφορά του δικηγόρου απέναντι στη Χ ?

  • 13 Φεβρουαρίου 2013, 14:12 | Θ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

    Το γεγονός πως οι έμμισθοι δικηγόροι τελούν σε σχέση-δεσμό εξάρτησης με τον εντολέα τους έίναι αυταπόδεικτο (περίπου «γεωμετρικό αξίωμα») όσο και το αρνούνται πολλοί υποκριτικά για λόγους σκοπιμότητας. Άλλωστε έχει αποφανθεί περί αυτού κατ’ επανάληψη και το ΔΕΚ. Δεν είναι τραγικό να το αναγνωρίσουμε. Άλλωστε η ύπαρξη σχέσης και δεσμών εξάρτησης δεν συνεπάγονται αναγκαστικά και πλήρη σχέση εξαρτημένης εργασίας.
    Θα σας δώσω μια αντίστροφη παραδειγματική διάσταση. Οι δικαστές όταν ασκούν τα καθήκοντα τους δικάζουν είναι πολύ πιο ανεξάρτητοι ως προς την διατύπωση απόψεων, σκέψεων και κρίσεων π.χ. από τους έμμισθους δικηγόρους, που πρέπει οπωσδήποτε να υπερασπίσουν τις θέσεις και τα συμφέροντα των πελατών με τους οποίους τους συνδέει οικονομική (τουλάχιστον) εξάρτηση. Παρόλα αυτά υπάρχει κανένας που, λόγω της ως άνω δεδομένης ανεξαρτησίας του δικαστή, μπορεί να τον χαρακτηρίσει ελεύθερο επαγγελματία, αφού άλλα βασικά πράγματα (όπως η προαγωγή και μισθοδοσία του) εξαρτώνται από το κράτος; Όπως η δεδομένη ανεξαρτησία του δικαστή κατά την άσκηση των καθηκόντων του δεν αρκεί να τον μετατρέψει σε ελεύθερο επαγγελματία, έτσι και η δεδομένη σχέση εξάρτησης του έμμισθου δεν αρκεί για να τον μετατρέψει σε συνηθισμένο μισθωτό ιδιωτικό υπάλληλο. Αρκεί όμως για να αποκλείσει κάθε σκέψη για επιβολή ΦΠΑ σε έμμισθους. Σε συμφωνούν η κοινοτική νομοθεσία περί ΦΠΑ, η νομολογία του ΔΕΚ, αλλά και η ομόφωνη πρακτική περί εμμίσθων σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., πείσμα κάποιων μ που δείχνουν να μην γνωρίζουν τα υπάρχοντα δεδομένα, ακόμη και τα αυτονόητα, ή να αδιαφορούν γι αυτά.

  • 12 Φεβρουαρίου 2013, 21:28 | ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΑΛΛΗΣ

    Το στοιχείο της εμπιστοσύνης υπάρχει σε κάθε εντολή προς κάθε επαγγελματία. προτιμότερο είναι να οριστεί ως εμπορική δραστηριότητα και να ασκείται και με κεφαλαιουχικές ή προσωπικές εταιρίες και με σύμπραξη με άλλα επαγγέλματα. Ας είμαστε τίμιοι με το τι ακριβώς κάνουμε (τιμολογούμε υποθέσεις με ποσοστά επί του αντικειμένου – δεν είναι εμπόριο αυτό;).

  • 11 Φεβρουαρίου 2013, 20:45 | ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ

    ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ,ΑΦΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ.
    ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΝΑ ΔΕΧΤΕΙ Η ΝΑ ΜΗΝ ΔΕΧΤΕΙ ΜΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ
    ΦΟΡΕΑ ,ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ.
    ΟΜΩΣ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΟΚΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΠΑ ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΕΝΤΟΛΕΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΤΕ ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΔΕΝ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΛΟΓΙΣΤΗ.
    ΤΟ ΦΠΑ ΕΙΝΑΙ ΥΨΗΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΡΟΛΟΓΗΤΑΙ
    ΜΕ ΔΙΚΑΙΟ ΤΡΟΠΟ ΟΧΙ ΝΑ ΕΞΑΛΗΨΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ.
    ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΑΤΟΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΧΕΡΙΑ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΟΧΙ ΝΑ ΑΠΟΘΗΚΕΥΕΤΑΙ.

  • 11 Φεβρουαρίου 2013, 09:32 | Γεώργιος Κ.

    3. Η άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος συνιστά εμπορική δραστηριότητα.

    Τεκμηρίωση:
    Είναι ένας ελεύθερος επαγγελματίας όπως όλοι, ο οποίος μπορεί να δημιουργεί μέχρι και ανώνυμες εταιρείες παροχής νομικών συμβουλών με έσοδα που θα ζήλευαν πολλές Α.Ε.Β.Ε.
    Οι όροι «λειτούργημα» (= η δημόσια υπηρεσία που ασκείται υπέρ του κοινού συμφέροντος και της πολιτείας) & «λειτουργός» (=πρόσωπο που προσφέρει εργασία κοινωνικά ωφέλιμη), είναι ενάντια στην κοινή λογική και αποτελούν προσβολή προς το έργο των υπολοίπων επαγγελματιών και δημοσίων υπαλλήλων. Επίσης είναι αναχρονιστικοί, διότι στις μέρες μας το επάγγελμα του δικηγόρου έχει ευτελιστεί από τους ίδιους τους δικηγόρους σε τέτοιο βαθμό, ώστε να υποβιβαστεί στη συνείδηση του κόσμου ως ένα από τα πιο διεφθαρμένα επαγγέλματα (μαζί με αυτά του γιατρού/πολιτικού/δημοσιογράφου). Η προσκόλληση σε πομπώδεις όρους όπως «λειτουργός», «αντιμισθία», κ.τ.λ., μόνο φαιδρότητα ή οργή προκαλούν πλέον.

  • 11 Φεβρουαρίου 2013, 09:46 | Κώστας Δημητρίου

    απαράδεκτο !

    ο δικηγόρος δεν είναι και το ένα και το άλλο, άρα ή είναι δημόσιος λειτουργός ή ασκεί ελεύθερο επάγγελμα.

    δεν χρειαζόταν τέτοια ανόητη (έως … ηλ’–α) διευκρίνιση.

    και βέβαια είναι επικίνδυνο ότι αναφέρετε «μισθό», γιατί αυτό σημαίνει ότι : α) αναιρείται η προηγούμενη αναφορά περί ελεύθερου και β) οδηγεί το δικηγόρο να είναι εξαρτώμενος και φυσικά να γίνεται έρμαιο του κάθε εργοδότη (είτε δημόσιο, είτε νπδδ, είτε νπιδ, είτε όποιος άλλος) -> ο όρος «αντιμισθία» ήταν και είναι καλύτερος !

  • 10 Φεβρουαρίου 2013, 22:48 | ELIAS

    Γιατί πρέπει οι δικηγόροι να παρίστανται ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ κατά την σύναψη Συμβολαίων Αγοράς Κατοικίας ?? Ας γίνει προαιρετικό !
    Περισσότερο απαραίτητοι θα ήταν οι μηχανικοί, που γνωρίζουν και τα τεχνικά θέματα της οικοδομής !

  • 9 Φεβρουαρίου 2013, 21:35 | Βασίλης Λουζιώτης

    Ο δικηγόρος είναι ένας επαγγελματίας που προσφέρει υπηρεσ΄΄ιες στους πελάτες του και αμοίβεται για τις υπηρεσίες αυτές. Τελεία. Δεν καταλαβαίνω (και πολλοί άλλοι μαζί μου), γιατί αυτό το επάγγελμα χρειάζεται τόση προστασία και καθορισμό τιμών (υποχρεωτικών)…
    Υπάρχουν πολλοί άλλοι επαγγελματίες που προσφέρουν υπηρεσίες χωρίς να χρειάζονται ‘προστασία’ από το νόμο.
    ¨ολα αυτά τα νομικά σχήματα περί ‘άμισθου δημοσίου υπαλλήλου’, αντιμισθίας αντί μισθού, είναι εκ του πονηρού. Ή μήπως υπάρχουν επειδή ‘έτυχε’ οι πιό πολλοί βουλευτές να είναι παραδοσιακά δικηγόροι;
    Αυτό το νομοσχέδιο οδηγεί στο ‘άνοιγμα’ του επαγγέλματος;
    Νομίζω ότι επαναλαμβάνει σε μεγάλο βαθμό τα ισχύοντα.
    Νομίζω ότι όλοι αυτοί οι νόμοι και διατάξεις που προστατεύουν κα΄ποια κατηγορία εργαζομένων/επαγγελματιών (από ποιούς, άραγε;) πρέπει απλά να καταργηθούν

  • 9 Φεβρουαρίου 2013, 16:33 | Mark

    O Δικηγόρος πρέπει να είναι σε θέση να ερμηνέυει τους νόμους και οχι τις εγκυκλίους.

  • 9 Φεβρουαρίου 2013, 10:20 | Κ.Σακελλαριάδης

    Σωστά! ο όρος «μισθός » είναι λάθος. Μόνον «αντιμισθία»

  • 8 Φεβρουαρίου 2013, 18:51 | Δημήτρης

    Η διατύπωση επάγγελμα, αποστερεί από το δικηγόρο το χαρακτήρα του άμισθου δημόσιου λειτουργού και κατά τη γνώμη μου αποσκοπεί στον υποβιβασμό του καθώς και στην παροχή της δυνατότητας στο μέλλον να παράσχει και άλλος νομικές υπηρεσίες αφού θα είναι «επαγγελματίας».

    Είναι ιδιαιτέρως προβληματική, ύποπτη και εξωνομικής προέλευσης ο χαρακτηρισμός ενός παράγοντα της δίκης (όπως διατείνεται σε άλλο άρθρο ο κώδικας) ως επαγγελματία.

    Όποιος νοιώθει επαγγελματίας ας το λέει στους πελάτες του. Οι υπόλοιποι έχουμε μεγάλη ανάγκη και προσωπικά νοιώθω μεγάλο βάρος όταν και τυπικά αναγνωρίζομαι ως άμισθος δημόσιος συλλειτουργός της δικαιοσύνης. Αυτή είναι η δικηγορία.

    Η διατύπωση πρέπει να αποσυρθεί άμεσα, υποβιβάζει το χαρακτήρα της δικηγορίας και προσπαθεί με εξώφθαλμο τρόπο να την εξομοιώσει με άλλες.

  • 8 Φεβρουαρίου 2013, 17:26 | ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΑΓΓΕΛΙΔΗ

    Πρέπει να απαλειφθεί η λέξη μισθός διότι ο δικηγόρος ανεξάρτητα από τη μορφή απασχόλησής του είναι δημόσιος λειτουργός και όχι υπάλληλος για να αμοίβεται με μισθό. Ο δικηγόρος δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιτρέπεται να γίνεται υπάλληλος διατηρώντας ταυτόχρονα και την ιδιότητα του Δικηγόρου. Επομένως μόνο στις περιπτώσεις παραίτησης ή αναστολής μπορεί να αμοίβεται με μισθό εφόσον δεν έχει πλεον την ιδιότητα του Δικηγόρου. Εξάλλου στο άρθρο 7 παρ. 1 περ. γ αναφέρεται ρητά ότι όποιος δικηγόρος έχει έμμισθη θέση (άρα αμοίβεται με μισθό) αποβάλει αυτοδίκαια την ιδιότητα του δικηγόρου. Υπαρχει αντίφαση στις διατάξεις, δημιουργούν σύγχιση και θέλουν αλλαγή.

  • 8 Φεβρουαρίου 2013, 16:08 | Νίκος Ζ.

    Μεταξύ των άρθρ. 1 και 3 υπάρχουν σημεία αντιφατικά, το άρθρ. 1 έχει σαφώς διακηρυκτικό χαρακτήρα (δημόσιος λειτουργός, συλλειτουργός της δικαιοσύνης), ενώ το άρθρ. 3 απειχεί τη συναλλακτική-φορολογική πραγματικότητα (ελεύθερο επάγγελμα ακσούμενο έναντι αμοιβής, στοιχείο εμπιστοσύνης δικηγόρου-εντολέως).
    Πρόταση:
    Μια ενιαία ρύθμιση σε ένα άρθρο, που θα εναρμονίζει τα άρθρ. 1 και 3. Θα αποφεύγονταν και οι «λυρικές εξάρσεις». Όλα τα υπόλοιπα είναι δουλειά των πειθαρχικών οργάνων των δικηγορικών συλλόγων.

  • 8 Φεβρουαρίου 2013, 14:37 | Δημητριος Κυριακαράκος

    Εάν δε συνιστά ‘εμπορική δραστηριότητα’ να επανακαταργηθεί ο Φ.Π.Α.

  • 8 Φεβρουαρίου 2013, 13:13 | Κ.Ν.ΚΑΡΛΗΣ

    Η χρήση του όρου «μισθός» στην παράγραφο 2 είναι αδόκιμη, δημιουργεί πιθανόν σύγχυση με την σχέση εξαρτημένης εργασίας και ασύμβατη με ορολογιά που χρησιμοποιείται σε άλλα άρθρα, όπως π.χ. στα άρθρα 44 και 49. Σκόπιμο θα ήταν να διατυπωθεί η παράγραφος 2 ως εξής: «Για τις υπηρεσίες του αμείβεται από τους εντολείς του είτε κατ’ αποκοπή ανά υπόθεση είτε με πάγια αμοιβή είτε με ετήσια ή περιοδική αμοιβή».

  • 8 Φεβρουαρίου 2013, 10:32 | Chris

    1. Ο δικηγόρος ασκεί επάγγελμα στο οποίο προέχει το στοιχείο της εμπιστοσύνης του εντολέα του προς αυτόν.

    3. Η άσκηση του δικηγορικού λειτουργήματος δεν συνιστά εμπορική δραστηριότητα. (Αυτό είναι αντιφατικό, από τη στιγμή που κάποιος κάνει κάτι για αμοιβή, αυτό τότε είναι εμπορική συναλαγη και κατά συνέπια εμπορική δραστηριότητα.)

  • 8 Φεβρουαρίου 2013, 10:06 | Chris

    Ο δικηγόρος ασκεί επάγγελμα στο οποίο προέχει το στοιχείο της εμπιστοσύνης του εντολέα του προς αυτόν.

  • 7 Φεβρουαρίου 2013, 23:42 | ilias

    Τώρα είναι επάγγελμα; Ξεχάστηκε το λειτούργημα; Ξεχάστηκε το άμισθος δημόσιος υπάλληλος;

  • 7 Φεβρουαρίου 2013, 15:59 | Αλεξάνδρα Σταυροπούλου

    Οπου «μισθός» θα πρέπει να αντικατασταθεί από τη λέξη «αντιμισθία». Με «μισθό» αμείβονται οι τελούντες σε υπαλληλική σχέση με τον εργοδότη τους και όχι οι δικηγόροι για τους οποίους η υπαλληλική ιδιότητα είναι ασυμβίβαστη με το λειτούργημά τους. Ο όρος «αντιμισθία» είναι ούτως ή άλλως ο επικρατών για τον χαρακτηρισμό της αμοιβής των εμμίσθων δικηγόρων

Σχόλια