Υπουργείο Δικαιοσύνης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• 13 Φεβρουαρίου 2013, 19:26 | ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΑΤΖΑΛΕΞΗΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η αναγνώριση ισότιμου ρόλου στον Δικηγόρο με τους λοιπούς συλλειτουργούς της Δικαιοσύνης έχει ως σκοπό να τον καταστήσει περισσότερο υπεύθυνο στην άσκηση του λειτουργήματός του και να τον κάνει να συνειδητοποιήσει ότι μετέχει ενεργά και ισότιμα με τους λοιπούς λειτουργούς της, κυρίως τους δικαστές, στο έργο απονομής της Δικαιοσύνης. Η θέση του στην δίκη πολιτική και ποινική με την συνειδητοποίηση του ρόλου αυτού θα είναι επιβοηθητική του δικαστή και όχι υπονομευτική, όπως πολλές φορές γίνεται στο όνομα μιας κακώς εννοούμενης άσκησης του καθήκοντος υπεράσπισης των συμφερόντων του εντολέως. Το καθήκον αυτό ασκείται αποτελεσματικά με την διαφώτιση όλων των πτυχών της υποθέσεως ακόμη και εκείνων που εκ πρώτης όψεως φαίνονται ότι δεν συμφέρουν στον εντολέα του. Τούτο θα επιτευχθεί με την μη ταύτιση του Δικηγόρου με την υπόθεση, αλλά την αποστασιοποίησή του από αυτή και το πρόσωπο του εντολέως, πράγμα το οποίο θα τον καταστήσει πλέον αντικειμενικό στην παρουσίαση και αξιολόγηση των πραγματικών περιστατικών των και ψύχραιμο στην αντιμετώπιση των καταστάσεων που δημιουργούνται κατά τον χειρισμό μιας υπόθεσης.

• 13 Φεβρουαρίου 2013, 18:55 | ΕΛΕΝΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Συμφωνώ με τον κ. Κ.Ν. ΚΑΡΛΗ ως προς τη διατύπωση της εν λόγω διάταξης.
  Θα ήθελα να επισημάνω ότι δε θεωρώ ότι έστω υπονοείται με το παρόν άρθρο οποιαδήποτε ισοτιμία με τους Δικαστές κτλ.
  Ας αφήσουμε τα συμπλέγματα μας στην άκρη.
  Είπαμε, άνθρωποι είμαστε όλοι, ουδείς ανώτερος ή κατώτερος.
  Σεβασμό και αξία στη θέση του Δικηγόρου στην απονομή Δικαιοσύνης νομίζω ότι προσπαθεί να επιτύχει, η οποία αναμφιβόλως έχει προ πολλού εξαλειφθεί και από ότι με θλίψη διαπιστώνω και από τους ίδιους τους συναδέλφους.
  Επομένως, πώς περιμένουμε να μας σεβαστούν οι άλλοι, εάν δε σεβόμαστε εμείς οι ίδιοι τους εαυτούς μας.

• 13 Φεβρουαρίου 2013, 16:29 | Κώστας Δημητρίου

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ωραία αναφορά, αλλά μόνο ευχολόγιο !

• 13 Φεβρουαρίου 2013, 12:06 | Αποστολοπούλου Ευγενική

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Όταν λέμε «ισότιμος» προφανώς δεν εννοούμε ότι συναποφασίζουμε με τους δικαστές!!! Ο προβληματισμός είναι αν οι τελευταίοι και οι εισαγγελείς οφείλουν σεβασμό κατά την αντιμετώπιση των δικηγόρων εντός (και εκτός αιθούσης) εφόσον αναγνωρίζεται ο ρόλος των δικηγόρων ως βασικός στην διεξαγωγή της δίκης. Αυτός ο σεβασμός στο ρόλο των δικηγόρων μπορεί να διασφαλισθεί με κάποιον τρόπο;

• 13 Φεβρουαρίου 2013, 12:33 | Αποστολοπούλου Ευγενική

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το ισότιμο της θέσης διασφαλίζεται ή απλά πρόκειται για ευχολόγιο ;

• 13 Φεβρουαρίου 2013, 10:38 | ΣΗΜΑΝΤΗΡΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΜΙΣΘΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ ΑΛΛΑ ΕΝΑΣ ΣΤΥΓΝΟΣ ΕΜΠΟΡΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΡΟΛΟ ΣΤΗΝ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
  ΑΛΛΑΩΣΤΕ ΦΡΟΝΤΙΣΑΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΜΕ ΔΟΤΟΥΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥΣ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΤΟ ΣτΕ ΕΚΡΙΝΕ ΝΟΜΙΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΦΡΟΝΤΙΣΑΤΕ ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΝΑ ΤΙΣ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ

• 13 Φεβρουαρίου 2013, 02:54 | Δημήτρης Λιάτας

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η νέα διάταξη (όπως και του άρθρου 1) είναι σαφώς προτιμότερη από το εντελώς άκυρο προηγούμενο άρθρο 1 του Κώδικά μας («Ο Δικηγόρος είναι άμισθος δημόσιος υπάλληλος, διοριζόμενος διά Β.Δ/τος και υπαγόμενος εις πειθαρχικήν εξουσίαν ασκουμένην κατά τας διατάξεις του παρόντος (!)»). Είναι επηρεασμένη από τον αντίστοιχο γερμανικό κώδικα («Bundesrechtsanwaltsordnung»), ο οποίος στο άρθρο 1 του με τον ίδιο τίτλο «Η θέση του δικηγόρου στην απονομή της Δικαιοσύνης» ορίζει πως «ο Δικηγόρος είναι ένα ανεξάρτητο όργανο στην απονομή της δικαιοσύνης» (γενικώς παρατηρώ πως το παρόν σχέδιο είναι αρκετά επηρεασμένο από τον γερμανικό κώδικα). Ως προς τα περί συλλειτουργού της δικαιοσύνης, η απόδοση αυτής της ιδιότητας στον Δικηγόρο υιοθετείται εδώ και χρόνια και σε αποφάσεις του ΕΔΔΑ. Και γενικώς, άλλο το ισχύον και άλλο το δέον, συνάδελφοι. Είμαστε εν δυνάμει συλλειτουργοί και δεν είναι κακό να διατυπώνεται αυτό και ως υπενθύμιση προς τρίτους/προτροπή προς ημετέρους. Εξάλλου αν διαβάσετε και τις αντίστοιχες διατάξεις των codes of conducts των αγγλικών ή αμερικανικών bars, θα δείτε φοβερές υπερβολές στη διατύπωση..
  Τα ίδια ισχύουν και για το επόμενο άρθρο, το οποίο επίσης τέθηκε κατ’ αντιγραφή του άρθρου 2 του γερμανικού («Η άσκηση του δικηγορικού λειτουργήματος δεν συνιστά εμπορική δραστηριότητα»)

• 11 Φεβρουαρίου 2013, 09:02 | Κώστας Δημητρίου

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  είστε σίγουροι με αυτό που λέτε ;

• 9 Φεβρουαρίου 2013, 22:30 | Ευάγγελος Ιωαννίδης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Οι χρησιμοποιούμενοι όροι συλλειτουργός και ισότιμος (προφανώς με τους δικαστές) είναι εκτός πραγματικότητας.
  Ο δικηγόρος κάνει ένα επάγγελμα με σκοπό κερδοσκοπίας και εξυπηρετεί τα συμφέροντα του πελάτη του. Εκτός τούτου, είναι και θεσμικά επιτρεπτό να λέγονται αναλήθειες στα δικαστήρια και τούτο δεν μας ενοχλεί καθόλου. Αντίθετα, ο δικαστής, δεοντολογικά τουλάχιστον, έχει στο νού του μόνο τη δικαιοσύνη και τίποτα άλλο. Άρα το χάσμα είναι τεράστιο. Ο δικηγόρος, λοιπόν, είναι αδύνατον να είναι ισότιμος με τους δικαστές, πρώτα πρώτα γιατί για τους παραπάνω λόγους δεν μπορεί και έπειτα γιατί δεν θέλει, αφού τις περισσότερες φορές θα προτιμήσει την οδό της αναλήθειας για να κερδίσει την υπόθεση. Εκτός τούτου, μια τέτοια θεσμική επιλογή δεν έχει κανένα νόημα, αφού η αποφασιστική αρμοδιότητα ανήκει στο δικαστήριο. Αν τούτο βέβαια καταργηθεί και συναποφασίζουν και οι δικηγόροι, τότε δεν θα υπήρχε καμία αντίρρηση. Αν όμως γινόταν κάτι τέτοιο, εκτός από παγκόσμια πρωτοτυπία (που δεν θα είναι η πρώτη στην Ελλάδα) θα κατέρρεε άμεσα ο θεσμός της δικαιοσύνης, που ούτως ή αλλως κλυδωνίζεται σήμερα από κάτι τέτοιες αποκοτιές. Με τη λέξη αποκοτιές εννοώ ότι ο καθένας προβάλλει τα συμφέροντά του και τα υποστηρίζει για να κερδίσει εξουσία και χρήματα, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το δημόσιο συμφέρον. Ο ελληνικός λαός, λοιπόν, κατά τη γνώμη μου δεν έχει τέτοιο συμφέρον, αλλά από ισχυρούς (και υγιείς βέβαια) θεσμούς.

• 8 Φεβρουαρίου 2013, 13:14 | Κ.Ν.ΚΑΡΛΗΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το άρθρο 2 αποτελεί εν μέρει επανάληψη του δευτέρου εδαφίου της παρ. 1 του άρθρου 1. Η αναφορά σε ισοτιμία με τους άλλους συλλειτουργούς της δικαιοσύνης είναι αντίθετη στο άρθρο 26 του Συντάγματος.Παρόλο που η θέση του είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με την λειτουργία της δικαιοσύνης και την δίκαιη δίκη, ο δικηγόρος δεν είναι μέλος της δικαστικής λειτουργίας κατά τα άρθρα 26 και 87 επ του Συντάγματος και κατά συνέπεια ο κοινός νομοθέτης δεν μπορεί να αποδώσει ισοτιμία μη προβλεπομένη από το Σύνταγμα. Θα ήταν προτιμότερο η διάταξη να διατυπωθεί ως εξής: «Η θέση του δικηγόρου στην απονομή της Δικαιοσύνης είναι θεμελιώδης και ανεξάρτητη.»