Αρχική Κώδικας περί Δικηγόρων‘Αρθρο 4: Απόκτηση της δικηγορικής ιδιότητας.

‘Αρθρο 4: Απόκτηση της δικηγορικής ιδιότητας.

Τη δικηγορική ιδιότητα αποκτά εκείνος:
(α) ο οποίος έχει επαρκείς γνώσεις για να ασκεί το λειτούργημά του μετά από επιτυχή συμμετοχή του σε πανελλήνιες εξετάσεις και αφού προηγηθεί άσκηση όπως παρακάτω ορίζεται
(β) για τον οποίο έχει εκδοθεί απόφαση διορισμού από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (στο εξής Υπουργός Δικαιοσύνης), η οποία έχει δημοσιευθεί στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβέρνησης,
(γ) έχει δώσει τον προβλεπόμενο στον παρόντα Κώδικα νόμιμο όρκο ενώπιον του Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του δικηγορικού συλλόγου, στον οποίο προτίθεται να εγγραφεί, και εν συνεχεία εγγραφεί στο μητρώο του συλλόγου αυτού.

Σχόλια
  • 13 Φεβρουαρίου 2013, 23:40 | ΗΛΙΑΣ-ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ

    Τα όσα αναφέρονται στο άρθρο 4 θεωρώ ότι πρέπει να έπονται σε σχέση με τις προϋποθέσεις απόκτησης της δικηγορικής ιδιότητας. Επίσης το άρθρο 11 τιτλοφορείται «Άπόκτηση δικηγορικής ιδιότητας…»: τελικά που θα ανατρέχει κανείς για να δει πως αποκτάται αυτή χωρίς παλινδρομίσεις;
    Η ορκομωσία ενώπιον του Προέδρου του οικείου δικηγορικού συλλόγου, ίσως αφαιρεί κάτι από το ανεξάρτητο του δικηγόρου και κάνει την υπόθεση πιο συντεχνιακή. Κατά τη γνώμη μου η ορκωμοσία (αφού συνεχίζει να παραμένει στον νέο κώδικα) πρέπει να πραγματοποιείται σε όσο το δυνατό ανώτερο δικαστήριο και ίσως ομαδικά.

    Η πρότασή μου για το άρθρο 4, με την επιφύλαξη των ανωτέρω παρατηρήσεων, είναι η ακόλουθη:

    «Άρθρο 4 Απόκτηση της δικηγορικής ιδιότητας.
    Τη δικηγορική ιδιότητα αποκτά εκείνος που σωρευτικά:
    (α) έχει επιτύχει σε εξετάσεις, όπως εκάστοτε ορίζονται στον παρόντα κώδικα,
    (β) έχει λάβει απόφαση διορισμού από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (στο εξής χάριν συντομίας ο «Υπουργός Δικαιοσύνης»),
    (γ) έχει νομίμως ορκιστεί ενώπιον του Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του δικηγορικού συλλόγου, στον οποίο προτίθεται να εγγραφεί και
    (δ) έχει εγγραφεί στο μητρώο του δικηγορικού συλλόγου.

    Η απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης περί διορισμού του δικηγόρου δημοσιεύεται στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβέρνησης,»

  • 13 Φεβρουαρίου 2013, 17:05 | Κώστας Δημητρίου

    Για το συγκεκριμένο άρθρο οι παρατηρήσεις-προτάσεις είναι οι εξής :

    Αρθρο 4: Απόκτηση της δικηγορικής ιδιότητας.

    -> Καλύτερος όρος είναι :
    Λήψη δικηγορικής ιδιότητας. Όχι «απόκτηση» και αντίστοιχη αλλαγή .

    Τη δικηγορική ιδιότητα αποκτά εκείνος:
    (α) ο οποίος έχει επαρκείς γνώσεις για να ασκεί το λειτούργημά του μετά από επιτυχή συμμετοχή του σε πανελλήνιες εξετάσεις και αφού προηγηθεί άσκηση όπως παρακάτω ορίζεται
    Τι εννοείται «επαρκείς γνώσεις»;
    Δηλαδή μπορεί να μην έχει πτυχίο νομικού τμήματος και να γίνει δικηγόρος ….

    (β) για τον οποίο έχει εκδοθεί απόφαση διορισμού από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (στο εξής Υπουργός Δικαιοσύνης), η οποία έχει δημοσιευθεί στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβέρνησης,

    Καλύτερο είναι την απόφαση για διορισμό να μην την εκδίδει ο Υπουργός Δικαιοσύνης και στην θέση του ή ο πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου ή ο πρόεδρος της επιτροπής εξετάσεων ή ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου .

    (γ) έχει δώσει τον προβλεπόμενο στον παρόντα Κώδικα νόμιμο όρκο ενώπιον του Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του δικηγορικού συλλόγου, στον οποίο προτίθεται να εγγραφεί, και εν συνεχεία εγγραφεί στο μητρώο του συλλόγου αυτού.

    Ο όρκος πρέπει να δίδεται ενώπιον Δικαστηρίου σε δημόσια συνεδρίαση, γιατί είναι παράδοση , είναι και τιμή. Κατά τη γνώμη μας η ορκομωσία ενώπιον Δικαστηρίου όπως το ισχύον καθεστώς είναι το καλύτερο και καταξιώνει τον δικηγόρο .

  • 13 Φεβρουαρίου 2013, 12:51 | Αναστασία Γιογλή

    Η ορκοδοσία ενώπιον του Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου αντί ενώπιον συνεδριάζοντος Δικαστηρίου, σε συμβολικό επίπεδο, απομειώνει την σημασία του γεγονότος αυτού, “πριονίζει” ένα από τα βάθρα της δικαστηριακής οργάνωσης του Δικηγορικού Σώματος και “αποκόπτει” τον Δικηγόρο από τις “ρίζες” του, που ανάγονται στον πρώτο οργανισμό Δικαστηρίων και διακόπτει μια παράδοση, χωρίς αποχρώντα λόγο.

  • 13 Φεβρουαρίου 2013, 10:04 | ΣΗΜΑΝΤΗΡΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ

    ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΣΕ ΕΝΑ ΕΥΝΟΜΟΥΜΕΝΟ ΚΡΑΤΟΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΣΕΣ ΑΔΕΙΕΣ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΚΟΜΑΝΙΑΣ ΤΟΥΣ Η ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥΣ Η ΤΗΣ ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
    ΑΝ ΠΡΟΤΙΘΕΣΘΕ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΤΕ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΣΕΤΕ ΟΡΙΟ ΣΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΑΔΕΙΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΕΤΗΣΙΩΣ
    ΑΛΛΑ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΡΣ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΚΑΘΕ ΠΙΚΡΑΜΕΝΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΩΕΘΙΤΕ ΟΣΟΥΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙΤΑ ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΩΝ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΙΑΚΝΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥΣ

  • 8 Φεβρουαρίου 2013, 16:49 | Κ.Ν.ΚΑΡΛΗΣ

    Αν και προκύπτει έμμεσα είναι σκόπιμο να ορίζεται σαφώς ότι οι προϋποθέσεις πρέπει να συντρέχουν αθροιστικά. Η αναφορά στην άσκηση φαίνεται περιττή δεδομένου ότι αυτή αποτελεί προϋπόθεση συμμετοχής στις εξετάσεις. Η περίπτωση (α) είναι σκόπιμο να αναδιατυπωθεί ως εξής: «ο οποίος έχει επαρκείς γνώσεις για να ασκεί το λειτούργημά του μετά από επιτυχή συμμετοχή του σε εξετάσεις που διενεργούνται σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος». Η περίπτωση (β) είναι σκόπιμο να διαγραφεί γιατί δεν υπάρχει λόγος ανάμειξης του Υπουργείου. Μπορεί να διατηρηθεί μόνον αν το Υπουργείο προβαίνει σε έλεγχο της πληρότητας και νομιμότητας των προϋποθέσων, οπότε βέβαια θα πρέπει να τροποποιηθεί η παράγραφος 3 του άρθρου 25. Με την σημερινή μορφή της η παρ. 3 του άρθρου 25 προβλέπει την έκδοση διαπιστωτικής πράξεως, με αποτέλεσμα να είναι απλή γραφειοκρατική διαδικασία. Η περίπτωση (γ) αποτελεί περιληπτική επανάληψη άλλων διατάξεων.
    Με την μορφή που έχει το άρθρο σε συνδυασμό με το άρθρο 167 φαίνεται να καταργεί άλλες διατάξεις που αφορούν την άσκση δικηγορίας από πρόσωπα που ασκούν το επάγγελμα του δικηγόρου σε άλλη χώρα, οι οποίες ρυθμίζονται σε άλλα νομοθετήματα, με τα οποία γίνεται προσαρμογή σε Οδηγίες της ΕΕ. Εφόσον επελέγη να μην ενσωματωθούν στον παρόντα Κώδικα, είναι σκόπιμο είτε στο άρθρο 4 είτε στο άρθρο 167 να περιληφθείπου να ορίζει ρητά ότι οι διατάξεις αυτές δεν θίγονται από τον παρόντα Κώδικα.

  • 8 Φεβρουαρίου 2013, 10:19 | Chris

    (α) ο οποίος έχει επαρκείς γνώσεις για να ασκεί το λειτούργημά του μετά από επιτυχή συμμετοχή του σε πανελλήνιες εξετάσεις (ή ισότιμες και αντίστοιχες εξετάσεις άλλης EE χώρας) και αφού προηγηθεί άσκηση όπως παρακάτω ορίζεται

    δεν υπάρχει λόγος κάποιος που ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου στην Γαλλία για παραδειγμα να μην μπορεί να ασκεί το ίδιο επάγγελμα στην Ελλάδα!

  • 8 Φεβρουαρίου 2013, 09:59 | ΜΑΡΙΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ

    Θα πρέπει να είναι σαφές από τη διατύπωση του άρθρου ότι οι τρεις προϋποθέσεις που αναγράφονται συντρέχουν σωρευτικά και όχι διαζευκτικά.

Σχόλια