Έμμισθος δικηγόρος είναι αυτός που προσφέρει αποκλειστικά νομικές υπηρεσίες είτε ως δικαστικός, είτε ως νομικός σύμβουλος, είτε ως δικηγόρος σε συγκεκριμένο εντολέα σταθερά και μόνιμα, αμειβόμενος με πάγια ετήσια ή μηνιαία αμοιβή. Ο ίδιος μπορεί επίσης να αναλαμβάνει ταυτόχρονα υποθέσεις από οποιονδήποτε άλλον, αμειβόμενος είτε ανά υπόθεση, είτε με ετήσια ή περιοδική αμοιβή.
Το ακόλουθο εδάφιο αφαιρείται από το άρθρο 44:
«Οι διατάξεις του παρόντος Κώδικα που αφορούν την έμμισθη εντολή, δεν εφαρμόζονται στους δικηγόρους εκείνους που έχουν προσληφθεί ή πρόκειται να προσληφθούν με οποιοδήποτε τρόπο στους φορείς της παραγράφου 1 του άρθρου 4 του ν. 4024/2011 (ΦΕΚ Α’ 226) ή σε ανεξάρτητες αρχές, ως ειδικοί επιστήμονες, οι οποίοι αποδέχονται και προσχωρούν στον εσωτερικό κανονισμό του εντολέα τους, υποκείμενοι σε ορισμένο ωράριο, καθώς και σε εποπτεία του από τον κανονισμό αρμοδίου προϊσταμένου δικηγόρου. Οι δικηγόροι αυτοί βρίσκονται σε αναστολή άσκησης δικηγορικού λειτουργήματος για όσο χρονικό διάστημα παρέχουν τις ανωτέρω υπηρεσίες τους. Με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται με πρόταση των Υπουργών Δικαιοσύνης και Οικονομικών καθορίζεται εκάστοτε η μηνιαία αμοιβή των δικηγόρων αυτών, η οποία πρέπει να αντιστοιχεί με τις μηνιαίες αποδοχές του προσωπικού του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.»
Οι διατάξεις της δεύτερης παραγράφου δεν έχουν θέση στον Κώδικα περί Δικηγόρων εν γένει, και επομένως ορθώς αφαιρέθηκαν. Ο Κώδικας περί Δικηγόρων θα πρέπει να αντιμετωπίζει ισότιμα όλους τους δικηγόρους, χωρίς να εισάγει έμμεσες ή άμεσες διακρίσεις, οι οποίες αυθαίρετα δημιουργούν «τύπους» δικηγόρων. Σκοπός του Κώδικα θα πρέπει να είναι η ποιοτικότερη παροχή υπηρεσιών από τον δικηγόρο, με όποια σχέση και εάν αυτές παρέχονται. Συνεπώς δεν νοείται ο Κώδικας περί Δικηγόρων να προβαίνει, έμμεσα ή άμεσα, σε κατανομή της δικηγορικής ύλης. Θα ήταν, δε, χρήσιμο στο πλαίσιο της διαβούλευσης να δημοσιοποιείται και η δικαιοπολιτική προσέγγιση των προτεινομένων διατάξεων.
ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ, ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΗΘΩΡΑ ΑΡΙΣΤΑ ΚΑΤΑΡΤΙΣΜΕΝΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ, ΝΑ ΔΙΝΕΤΑΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΑ ΣΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ … ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΣΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ. ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ, ΚΟΒΕΙ.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ
Στο πλαίσιο επανεξέτασης και εκσυχρονισμού του Δικηγορικού Κώδικα, είναι αναγκαίο να επιλυθεί το πρόβλημα των διαφοροποιήσεων στην αντιμετώπιση των δικηγόρων,που προσελήφθησαν σε θέσεις ειδικών επιστημόνων, από το δημόσιο και τις ανεξάρτητες διοικητικές αρχές, ειδικότερα.
Στο νέο κώδικα, πρέπει να αντιμετωπισθεί με ενιαίο και κατηγορηματικό τρόπο η κατοχύρωση της επαγγελματικής ελευθερίας, ενώ η θέσπιση περιορισμών πρέπει να σέβεται τις αρχές της αναλογικότητας και της ισότητας.
Υπό αυτό το πρίσμα, η πλήρης αναστολή δικηγορίας, που ισχύει για τους δικηγόρους μερικών ανεξάρτητων αρχών είναι άδικη και αντισυνταγματική και δεν πρέπει να παραμείνει ανεκτή από τον Κώδικα.
Οι δικηγόροι των ανεξάρτητων αρχών είναι μέλη των δικηγορικών συλλόγων της χώρας, ασκούν αμιγώς νομικό (γνωμοδοτικό) έργο, με αυξημένη ευθύνη, λόγω αυτής τους της ιδιότητας και χρειάζονται απόλυτα την ανεξαρτησία και τις εγγυήσεις που τους εξασφαλίζει ο Κώδικας για την άσκηση των καθηκόντων τους.
Επιπρόσθετα, οι λόγοι που συνήθως προβάλλονται υπέρ της διατήρησης της πλήρους αναστολής της δικηγορίας, συνήθως,προβάλλονται αορίστως, υπό τη μορφή κινδυνολογίας και αφορούν, είτε στη διαφύλαξη της δικηγορικής ύλης υπέρ των μάχιμων δικηγόρων, είτε στη δήθεν εύρυθμη λειτουργία της υπηρεσίας στην οποία εργάζονται. Και οι δύο λόγοι, κατά την εκτίμησή μου, είναι κενοί περιεχομένου. Αφενός, διότι η δικηγορική ύλη που αναλογεί σήμερα στους μάχιμους δικηγόρους κάθε Δ.Σ. ουδόλως εξαρτάται ή περιορίζεται από τους ελάχιστους, αναλογικά, δικηγόρους-ειδικούς επιστήμονες που εργάζονται σε ανεξάρτητες αρχές, οι οποίοι και επιφορτισμένοι με ποικίλα καθήκοντα είναι(γνωμοδοτήσεις, εκθέσεις κ.ο.κ.)και σε καμία περίπτωση, δεν ονειρεύονται γραφεία,σε τέτοιους καιρούς. Ο έλεγχος δε, της ποιότητας και ποσότητας του έργου που παρέχουν ελέγχεται από τις υπηρεσίες τους με άλλους πρόσφορους τρόπους, καθώς υπάρχει πάντοτε, πλήρης, η ευθύνη τους για την προσήκουσα άσκηση των καθηκόντων τους.
Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι πρέπει να αρθεί η αναστολή δικηγορίας, για τους δικηγόρους-ειδικούς επιστήμονες των ανεξάρτητων αρχών. Σε κάθε δε περίπτωση, να ρυθμιστεί το ζήτημα της δικής τους εκπροσώπησης καθώς και των συγγενικών τους προσώπων στα δικαστήρια κ.λπ.
Υπό τις σημερινές συνθήκες απόκτησης πτυχίου νομικής, άσκησης και επαγγελματικών εξετάσεων δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για στεγανοποίηση των αρμοδιοτήτων μεταξύ άμισθων και έμμισθων δικηγόρων. Ιδανικά και με τον κατακλυσμό από νόμους που καλείται να διαχειριστεί σήμερα ένας δικηγόρος, θα έπρεπε να υπάρχουν δύο κατηγορίες δικηγόρων: αυτοί που παρίστανται στα δικαστήρια και αυτοί που ασκουν συμβουλευτική δικηγορία. Έτσι η αναβάθμιση του επαγγέλματος θα ερχόταν σαν ώριμο φρούτο.
Υπό τις κρατούσες συνθήκες (της αέναης ελλαδο-μιζέριας) οι έμμισθοι πρέπει να συνεχίσουν να μπορούν να ασκούν και ελεύθερη δικηγορία, όσο κι αν αυτό μπορεί στην πράξη να καταντά ανέφικτο.
Μια εξήγηση απο τον διαχειριστή για την απόσυρση της παρ.2 του άρθρου θα έχουμε?Αποσύρεται εντελώς ή θα επανέλθει με διαφορετική διατύπωση.Νομίζω πριν το τέλος της διαβούλευσης πρέπει να δοθούν διευκρινήσεις.
Νομίζω ότι εισάγεται, άνευ λόγου, για πρώτη φορά (ο μέχρι σήμερα ισχύων, και απρόσκοπτα εφαρμοζόμενος, Κώδικας Δικηγόρων, ουδόλως αναφέρει τον όρο έμμισθος δικηγόρος), η έννοια «ΕΜΜΙΣΘΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ».
Η νομοθετική πρόβλεψη της παραπάνω έννοιας –κατηγορίας δικηγόρου, σε συνδυασμό με τα, στην ίδια διάταξη, αναφερόμενα περί αμοιβής «ανά υπόθεση, είτε με ετήσια ή περιοδική αμοιβή», δημιουργούν, ανεπίτρεπτα, σύγχυση, και την βάσιμη υποψία ότι, έτσι, έμμεσα και εν κρυπτώ, μπορεί να οδηγηθούμε στον «διαχωρισμό» των δικηγόρων. Γιατί, αλλιώς, δεν μπορεί να εξηγηθεί η χρησιμότητα τέτοιου άρθρου στον Κώδικα Δικηγόρων (πρβλ. σχόλιό μου υπό άρθρο 8).
Η αφαίρεση της δεύτερης παραγράφου του άρθρου 44 – αν δεν επανέλθει- δείχνει πως ίσως δεν χάθηκε η λογική ακόμα και πως κάτι άξιζε η διαβούλευση …
Διαβάζω ότι η επίμαχη δεύτερη παράγραφος του άρθρου 44 του σχεδίου αποσύρεται, αυτό σημαίνει ότι οι παρατηρήσεις και οι κριτικές όλων μας έπιασαν τόπο. Αυτό είναι πολύ θετικό, γιατί επιτέλους οι υπεύθυνοι αρχίσαουν να ακούν. Ελπίζω να μην επανέλθει με διαφορετική διατύπωση αργότερα.
Ο συνάδελφος Χρήστος Παπαδημητρίου, μεταξύ άλλων σημαντικών, καταγγέλλει: «… ΠΟΛΥ ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΑΝ ΕΝΤΕΛΟΔΟΧΟΙ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ. ΠΟΛΥ ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑΤΑ ΣΕ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΖΗΤΟΥΝ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΟΥΝ ΔΗΘΕΝ ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΣ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΕΜΜΙΣΘΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΣΚΟΥΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΑ!!!…».
Η καταγγελία του αξίζει εκτός από ενδελεχή έρευνα και την άμεση και απερίφραστη καταδίκη όλου του δικηγορικού σώματος.
Διότι, όποιος από τους συναδέλφους (έμμισθος ή μη) δεν το έχει συνειδητοποιήσει «αδικία, γενομένη σε βάρος ενός, αποτελεί απειλή για όλους» (Ντιντερό).
Διότι, η ρύθμιση αυτή θα είναι μόνον η αρχή …
Πως είναι δυνατόν να ζητά ο Νομοθέτης υπηρεσίες Δικηγόρου από κάποιον που του αφαιρεί το δικαίωμα να είναι Δικηγόρος ???
Με ποιά λογική υπαλληλοποιεί και ευτελίζει τους Δικηγόρους-Συλλειτουργούς της Δικαιοσύνης, οι οποίοι μπορούν να είναι χρήσιμοι στον όποιον Φορέα υπηρετούν, αλλά και στο Δημόσιο Συμφέρον μ ό ν ον όταν διατηρούν πλήρη την ελευθερία της νομικής Σκέψης και Έκφρασής τους ???
Το άρθρο αυτό πρέπει να απαλειφθεί πλήρως.
Επιπλέον, θα έπρεπε να προβλεφθεί ότι η «σύμβαση των Δικηγόρων που παρέχουν νομικές υπηρεσίες σε οποιονδήποτε εντολέα, δημόσιο ή μη, θεωρείται σύμβαση έμμισθης εντολής, όπως και εάν έχει αυτή χαρακτηρισθεί από τον εντολέα».
Με την παρ. 2 του σχολιαζόμενου άρθρου 44 δημιουργούνται δύο κατηγορίες δικηγόρων: αυτοί που απασχολούνται στο Δημόσιο, τους ΟΤΑ, ΝΠΔΔ και τις Ανεξάρτητες Αρχές και αυτοί που απασχολούνται σε άλλους φορείς (Τράπεζες, ΔΕΚΟ, κλπ). Οι πρώτοι τίθενται σε αναστολή και υπαλληλοποιούνται πλήρως, οι δε εξακολουθούν να μπορούν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους και σε άλλους εντολείς.
Η υποχρεωτική αναστολή της άσκησης του δικηγορικού επαγγέλματος έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την ιδιωτικού δικαίου σχέση που συνδέει το δικηγόρο με τον εργοδότη του αλλά και την ίδια τη φύση του δικηγορικού λειτουργήματος.
Δεν νοείται παροχή δικηγορικών υπηρεσιών από δικηγόρο που τελεί σε αναστολή, δηλαδή από δικηγόρο που δεν του επιτρέπεται να παρέχει νομικές υπηρεσίες. Πώς θα είναι δυνατή η εκπροσώπηση του φορέα ενώπιον των Δικαστηρίων από Δικηγόρο που τελεί σε αναστολή;
Η παρουσία του δικηγόρου στο χώρο εργασίας και ο έλεγχος της απόδοσής του μπορούν να επιτευχθούν με άλλα μέσα, λιγότερο επικίνδυνα για τη φύση του λειτουργήματος του δικηγόρου. Εάν ζητούμενο είναι η προσήκουσα παροχή δικηγορικών υπηρεσιών στους ανωτέρω φορείς, αυτή διασφαλίζεται με την συνεχή και συστηματική αξιολόγηση του έργου των δικηγόρων και όχι με μέτρα που αντιβαίνουν στη φύση και το ρόλο του δικηγόρου στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και της δικαιοσύνης.
Η θέσπιση αναχρονιστικών ασυμβίβαστων απαγορεύσεων λειτουργεί σε βάρος της ποιότητας των νομικών υπηρεσιών και της προαγωγής του δικηγορικού λειτουργήματος και υποκρύπτει την επιδίωξη άλλων τελικά στόχων: Την εκχώρηση και αυτής της δικηγορικής «ύλης» σε δεύτερο χρόνο στα μεγάλα δικηγορικά σχήματα, υπάρχοντα και επιγενόμενα…
Αποτελεί δε εμπαιγμό των δικηγόρων η απόσυρση από τη διαβούλευση στην ιστοσελίδα του ΔΣΑ της σχετικής παραγράφου και η επαναφορά της αυτούσια στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Θεωρώ ατυχή τη διατύπωση του άρθρου 44. Εφόσον σε ορισμένες ανεξάρτητες αρχές υπάρχει ανάγκη για αναστολή δικηγορίας, η σχετική πρόβλεψη να γίνεται με τον οικείο ειδικό νόμο. Η προτεινόμενη διατύπωση δεν έχει, κατά τη γνώμη μου, θέση στον Κώδικα περί Δικηγόρων.
Σε κάθε περίπτωση η αναστολή δικηγορίας επιφέρει πρακτικά προβλήματα ως προς την εκπροσώπηση των ανεξάρτητων αρχών στα δικαστήρια.
Είμαι δικηγόρος συνταγματικά κατοχυρωμένης Ανεξάρτητης Αρχής.
Εχω προσληφθεί με νόμο, που προέβλεψε την πρόσληψη δικηγόρων σε Ανεξάρτητες Αρχές, με σύμβαση ιδ.δικαίου αορ.χρόνου, ως ειδικών επιστημόνων, υποχρεούμενοι, εκ του νόμου, σε αναστολή, με κριτήριο πρόσληψης και τη δικηγορική εμπειρία.
Η απασχόλησή μου δεν αποτελεί ασυμβίβαστο. Αλλωστε μία εκ των βασικών αρμοδιοτήτων της αρχής είναι ο έλεγχος νομιμότητας και η διαμεσολάβηση.
Εκτιμώ επίσης, εκφράζοντας προσωπική άποψη, ότι, ενόψει της εξέλιξης των μορφών απασχόλησης και της ίδρυσης νέων δομών και φορέων, αλλά και της παρούσης δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας, δεν μπορεί να καθίσταται απαγορευτικό το γεγονός της-συμβατής-απασχόλησης δικηγόρου υπό συνθήκες εξάρτησης,είτε στον ιδιωτικό, είτε στο δημόσιο τομέα, ιδία μάλιστα ενόψει των συνθηκών γενικότερης και πολύπλευρης αστάθειας, όπου η σταθερότητα της ιδιότητας και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, που απορρέουν από αυτή, καθίσταται αναγκαία.
Ως εκ τούτου θεωρώ ότι πρέπει να περιληφθεί στις ρυθμίσεις και στην προστασία του νέου Κώδικα Δικηγόρων και η παρούσα κατηγορία δικηγόρων, που έχουν προσληφθεί ως ειδικοί επιστήμονες σε Ανεξάρτητη Αρχή.
Εκφράζω επίσης την προσωπική εκτίμηση ότι η πλήρης αναστολή δεν πρέπει να υφίσταται άνευ άλλου και μάλιστα ακόμη και για προσωπικές υποθέσεις (αν μη τι άλλο αποτελεί απαξία, να θεωρείται ο δικηγόρος μόνο, από όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες, επιρρεπής σε ατασθαλίες και να στερείται εκ του λόγου αυτού, ακόμη και τη δυνατότητα υπεράσπισης του εαυτού του). Κατά την άποψή μου, τίθεται ζήτημα συνταγματικότητας διότι θίγεται η αρχή της αναλογικότητας και της επαγγελματικής ελευθερίας, αφού θα μπορούσαν να προβλεφθούν άλλα μέτρα, ηπιότερα, ώστε να αποφευχθούν τυχόν παρατυπίες. Ενδεχομένως η πλήρης αναστολή να είναι και αντίθετη στην αρχή της ισότητας, όταν διαπιστώνεται ότι ορισμένες κατηγορίες δικηγόρων, που δεν είναι έμμισθοι, μπορούν να απασχολούνται σε φορείς του δημοσίου είτε με σχέση εξάρτησης, είτε ασκούντες δημόσιο λειτούργημα.
Εν κατακλείδι, εστιάζοντας στο άρθρο 44 του υπό διαβούλευση Κώδικα, θέτω την άποψή μου, ως εξής: Απαιτώντας ο νόμος, για την υπαγωγή σε αυτό, οι δικηγόροι να ευρίσκονται υπό την εποπτεία προΪσταμένου δικηγόρου, δεν έχει προβλέψει την πιθανότητα να μην υφίσταται, είτε λόγω αλλαγής προσώπου είτε βάσει άλλων αιτιών, μη αρμόδιος προϊστάμενος νομικός ή δικηγόρος στο φορέα απασχόλησης, υφισταμένης διάκρισης μεταξύ της ίδιας κατηγορίας δικηγόρων, ανάλογα με την ιδιότητα του προϊσταμένου.
Η διάταξη θα μπορούσε να διατυπωθεί ως εξής:
«Οι διατάξεις του παρόντος Κώδικα, που αφορούν την έμμισθη εντολή, δεν εφαρμόζονται στους δικηγόρους εκείνους που έχουν προσληφθεί ή πρόκειται να προσληφθούν με οποιοδήποτε τρόπο στους φορείς της παρ.1 του άρθρου 4024/2011 (ΦΕΚ Α΄226) ή σε ανεξάρτητες αρχές, ως ειδικοί επιστήμονες, οι οποίοι αποδέχονται και προσχωρούν στον εσωτερικό κανονισμό του εντολέα τους».
Τα τελευταία 3 εδάφια πρέπει να απαλειφθούν. Δίδουν την εντύπωση ότι πρόκειται για «φωτογραφικές διατάξεις» και αντίκειται στις αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας.
Το ζήτημα του εργασιακού καθεστώτος ΟΛΩΝ των εμμίσθων δικηγόρων του ευρύτερου δημόσιου τομέα οφείλει να είναι ξεκάθαρο στο νέο κώδικα, να μην υποβαθμίζει τις παρεχόμενες υπηρεσίες αλλά και να μην παραβλέπει (=βλάπτει)τα όποια εναπομείναντα ασφαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα. Είναι ορθό ότι αρκετοί από τους συναδέλφους αυτής της κατηγορίας, ιδίως οι υπηρετούντες αρκετά έως πολλά χρόνια έχουν αφήσει προ πολλού κατ’ουσίαν «στην άκρη» τα ιδιωτικά γραφεία λόγω του υπερβολικού φόρτου εργασίας για την εξυπηρέτηση του εντολέα τους. Όμως η υπαλληλοποίηση που επιχειρεί η προτεινόμενη διάταξη (ουδείς πείθεται αγαπητέ Παναγιώτη Δημητρόπουλε ότι η & 2 δεν αφορά εμμίσθους δικηγόρους αλλά μόνο ειδικούς επιστήμονες, έννοια που άλλωστε δεν υπήρχε μέχρι τώρα στο σχέδιο κώδικα)μόνα αρνητικά δημιουργεί.
Προτεινόμενη λύση:ΕΠΙΛΟΓΗ όπως ήδη προτάθηκε από τους προηγούμενους συναδέλφους,ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ δηλαδή σαφής διατύπωση των μισθολογικών και άλλων ρυθμίσεων,ΣΑΦΗΝΕΙΑ στο εργασιακό καθεστώς γενικώτερα.
ΣΧΕΔΙΟ-προταση ΑΡΘΡΟΥ 44&2 ΚΩΔΙΚΑ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ
Οι διατάξεις του παρόντος Κώδικα που αφορούν την έμμισθη εντολή, δεν εφαρμόζονται στους δικηγόρους εκείνους που έχουν προσληφθεί ή πρόκειται να προσληφθούν με οποιοδήποτε τρόπο στους φορείς της παραγράφου 1 του άρθρου 4 του ν. 4024/2011 (ΦΕΚ Α’ 226) ή σε ανεξάρτητες αρχές οι οποίοι εκπροσωπούν ενώπιον των αρμοδίων δικαστηρίων μόνο τον εντολέα τους,τον εαυτό τους σε προσωπικές υποθέσεις καθώς και υποθέσεις συγγενών τους έως β’ βαθμού, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην έδρα του εντολέα τους όλες τις εργάσιμες ημέρες και ώρες, εκτός του αναγκαίου χρονικού διαστήματος που απασχολούνται ενώπιον των Δικαστηρίων και λοιπών αρχών για την εξυπηρέτηση των υποθέσεων του εντολέα, υπάγονται δε σε εποπτεία του από τον κανονισμό του εντολέα αρμοδίου προϊσταμένου δικηγόρου. Οι δικηγόροι αυτοί βρίσκονται σε αναστολή άσκησης δικηγορικού λειτουργήματος,εκτός των παραπάνω αναφερόμενων περιπτώσεων εκπροσώπησης, για όσο χρονικό διάστημα παρέχουν τις ανωτέρω υπηρεσίες τους. Με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται με πρόταση των Υπουργών Δικαιοσύνης και Οικονομικών καθορίζεται εκάστοτε η μηνιαία αμοιβή των δικηγόρων αυτών, η οποία αντιστοιχεί με τις συνολικές μηνιαίες αποδοχές,βασικός μισθό και επιδόματα, του κύριου προσωπικού του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους ως εξής: ο δικηγόρος Παρά Πρωτοδίκαις έχει όμοιες αποδοχές με τον Δικαστικό Αντιπρόσωπο Α’ Τάξης του Ν.Σ.Κ., ο δικηγόρος Παρ’ Εφέταις με τον Πάρεδρο Ν.Σ.Κ. και ο δικηγόρος Παρ’ Αρείω με το Νομικό Σύμβουλο Ν.Σ.Κ. Τα μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα δεν θίγονται, οι παραπάνω δικηγόροι παραμένουν ασφαλισμένοι στα ταμεία υποχρεωτικής ασφάλισης του κλάδου, στα οποία ο εντολέας τους καταβάλλει κατ’ έτος ή κατά μήνα το σύνολο των ασφαλιστικών εισφορών,τακτικών ή εκτάκτων, όπως κάθε φορά ισχύουν. Τυχόν ασφάλιση των εμμίσθων δικηγόρων και σε ασφαλιστικούς φορείς στους οποίους υπάγεται το προσωπικό του εντολέα εξακολουθεί να ισχύει. Δικηγόροι με έμμισθη εντολή που υπηρετούν στους παραπάνω φορείς κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος και επιθυμούν να μην ενταχθούν στο παραπάνω καθεστώς οφείλουν να το δηλώσουν εγγράφως στον εντολέα τους, εντός εξαμήνου από την έναρξη ισχύος του παρόντος και παραμένουν στην υπηρεσία του εντολέα τους διατηρώντας τα κάθε είδους δικαίωματα και υποχρεώσεις που ίσχυαν για τους εμμίσθους δικηγόρους πριν την έναρξη ισχύος του παρόντος.
12 Φεβρουαρίου 2013, 19:29 | Νίκος Αγγελής
Μόνιμος Σύνδεσμος
Με την παρ. 2 του σχολιαζόμενου άρθρου 44 δημιουργούνται δύο κατηγορίες δικηγόρων: αυτοί που απασχολούνται στο Δημόσιο, τους ΟΤΑ, ΝΠΔΔ και τις Ανεξάρτητες Αρχές και αυτοί που απασχολούνται σε άλλους φορείς (Τράπεζες, ΔΕΚΟ, κλπ). Οι πρώτοι τίθενται σε αναστολή και υπαλληλοποιούνται πλήρως, οι δε εξακολουθούν να μπορούν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους και σε άλλους εντολείς.
Η υποχρεωτική αναστολή της άσκησης του δικηγορικού επαγγέλματος έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την ιδιωτικού δικαίου σχέση που συνδέει το δικηγόρο με τον εργοδότη του αλλά και την ίδια τη φύση του δικηγορικού λειτουργήματος.
Δεν νοείται παροχή δικηγορικών υπηρεσιών από δικηγόρο που τελεί σε αναστολή, δηλαδή από δικηγόρο που δεν του επιτρέπεται να παρέχει νομικές υπηρεσίες. Πώς θα είναι δυνατή η εκπροσώπηση του φορέα ενώπιον των Δικαστηρίων από Δικηγόρο που τελεί σε αναστολή;
Η παρουσία του δικηγόρου στο χώρο εργασίας και ο έλεγχος της απόδοσής του μπορούν να επιτευχθούν με άλλα μέσα, λιγότερο επικίνδυνα για τη φύση του λειτουργήματος του δικηγόρου. Εάν ζητούμενο είναι η προσήκουσα παροχή δικηγορικών υπηρεσιών στους ανωτέρω φορείς, αυτή διασφαλίζεται με την συνεχή και συστηματική αξιολόγηση του έργου των δικηγόρων και όχι με μέτρα που αντιβαίνουν στη φύση και το ρόλο του δικηγόρου στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και της δικαιοσύνης.
Η θέσπιση αναχρονιστικών ασυμβίβαστων απαγορεύσεων λειτουργεί σε βάρος της ποιότητας των νομικών υπηρεσιών και της προαγωγής του δικηγορικού λειτουργήματος και υποκρύπτει την επιδίωξη άλλων τελικά στόχων: Την εκχώρηση και αυτής της δικηγορικής «ύλης» σε δεύτερο χρόνο στα μεγάλα δικηγορικά σχήματα, υπάρχοντα και επιγενόμενα…
Αποτελεί δε εμπαιγμό των δικηγόρων η απόσυρση από τη διαβούλευση στην ιστοσελίδα του ΔΣΑ της σχετικής παραγράφου και η επαναφορά της αυτούσια στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Και αυτό μετά την καταιγίδα μέτρων κατά των Δικηγόρων, που κάποιοι μας «πάτησαν στο λαιμό» για να τα περάσουν…
Το Σχόλιο σας θα δημοσιευθεί μόλις ελεγχθεί απο τον διαχειριστή.
Αναφερόμενος στα άρθρα 33 και 44 του νομοσχεδίοι, πιστεύω ότι θα πρέπει να απαλειφθεί η ρύθμιση περί αναστολής των δικηγόρων – ειδικών επιστημόνων. Δεν είναι συνταγματικά θεμιτό να εξαιρούνται ευρέως της αναστολής δικηγορίας οι βουλευτές και όχι οι δικηγόροι – ειδικοί επιστήμονες των Ανεξαρτήτων Αρχών. Επίσης δεν είναι δίκαιο και σύμφωνο με την αρχή της ισότητας να έχουν αναστολή δικηγορίας οι ειδικοί επιστήμονες – δικηγόροι σε κάποιες ανεξάρτητες αρχές (π.χ. στον Συνήγορο του Πολίτη και στην ΑΠΔΠΧ) και να μην έχουν αναστολή δικηγορίας οι προϊστάμενοι στις Νομικές Υπηρεσίες των ανεξαρτήτων αρχών, οι ειδικοί επιστήμονες – δικηγόροι σε κάποιες άλλες ανεξάρτητες αρχές (π.χ. ΕΕΤΤ, ΡΑΕ. ΕΣΡ, ΑΔΑΕ), οι δικηγόροι της Τράπεζας της Ελλάδος και των κρατικών τραπεζών, οι επιστημονικοί συνεργάτες υπουργών ή βουλευτών, οι επιστημονικοί συνεργάτες αλλά και τα μέλη της επιστημονικής υπηρεσίας της Βουλής. Αυτό είναι παντελώς άδικο, ανορθολογικό, συντεχνιακό και κατάλοιπο πελατειακών σχέσεων. Πρέπει να αλλάξει άμεσα. Και να αλλάξει στην κατεύθυνση της γενικής άρσης της αναστολής. Δεν είναι ορθό ενόψει του νέου κώδικα να υπάρχουν νησίδες ευνοιοκρατίας. Το θέμα πρέπει να ρυθμιστεί γενικά με γνώμονα την αρχή της ισότητας, θεσμικά και πέρα από συγκεκριμένα πρόσωπα και συμφέροντα. Το δίκαιο, το διαφανές, το φιλελεύθερο και το παραγωγικό είναι όλοι όσοι δικηγόροι (είτε με έμμισθη εντολή είτε δικηγόροι – ειδικοί επιστήμονες, καθώς θα μπορούσαν να ενιαιοποιηθούν αυτές οι δύο κατηγορίες) δεν έχουν αποφασιστική εκτελεστική ή νομοθετική αρμοδιότητα να μην έχουν αναστολή δικηγορίας. Συνελόντι ειπείν, προτείνω προς τον κύριο Υπουργό Δικαιοσύνης που δείχνει διαχρονικά ευαισθησία σε θέματα ισονομίας και διαφάνειας, μια ρύθμιση ως κατωτέρω (είτε στο άρθρο 33 είτε στο άρθρο 44) με ταυτόχρονη απάλειψη της ρύθμισης περί αναστολής: «Δεν τελούν σε αναστολή δικηγορίας οι δικηγόροι με έμμισθη εντολή και οι δικηγόροι – ειδικοί επιστήμονες του στενού, ευρύτερου δημοσίου τομέα και των ανεξαρτήτων αρχών, που δεν ασκούν αποφασιστική διοικητική αρμοδιότητα, δηλαδή δεν εκδίδουν εκτελεστές διοικητικές πράξεις.»
ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ ΔΕΝ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΝ ΟΙ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝΤΕΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΤΩΝ ΝΠΔΔ ΥΠΑΓΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΡΥΘΜΙΣΗ
ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΙΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΝΠΔΔ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ ΤΗΡΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΣΩΡΕΥΤΙΚΩΣ ΤΟΤΕ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΘΑ ΘΕΩΡΟΥΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΑΤΑΞΗ ΟΡΘΗ
ΟΜΩΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΚΛΕΦΤΗ ΚΑΙ ΨΕΥΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΨΗΦΙΧΕΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΥΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΟΥΔΕΜΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΠΑΡΕΧΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ, ΣΕ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΙΑΤΡΟ 800 ΕΥΡΩ ΜΗΝΙΑΙΩΣ, ΕΝΩ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΔΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΕΙΔΙΚΕΥΟΜΕΝΟ 2.500 ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΙΑΤΡΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΣΤΗΣΕΙ ΜΑΓΑΖΙ Η ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ, ΟΥΔΕΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΤΗΡΗΘΕΙ Η ΔΙΑΤΑΞΗ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΔΟΘΕΙ ΜΙΑ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΥΠΟΥ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΤΑΞΕΙ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝΤΕΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ
ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΞΕΚΑΘΑΡΟΙ ΟΤΙ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΔΙΟΡΙΣΤΕΙ Η ΘΑ ΔΙΟΡΙΣΤΟΥΝ ΩΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ Η ΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΚΑΙ ΑΣΚΟΥΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ Η ΝΟΜΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑΣ ΟΥΤΕ ΘΑ ΛΑΒΟΥΝ ΑΜΟΙΒΕΣ ΤΟΥ ΝΣΚ ΑΛΛΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΕΦΟΣΟΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΣΚΟΥΝ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΙΚΗΓΟΡΙΑ
ΟΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΙΟΡΙΤΟΥΡΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΜΙΧΛΩΔΕΙΣ ΔΙΑΤΥΠΩΣΕΙΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΤΑΞΗ ΠΡΟΟΔΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ
Η διάταξη του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 44 είναι τουλάχιστον ατυχής. Δεν πρόκειται για σύναψη έμμισθης εντολής αλλά ουσιαστικά για συναψη σύμβασης εξαρτημένης εργασίας. Άν αυτό θέλει ο νομοθέτης, τότε πρόκειται σαφέστατα για «υπαλληλοποίηση» του» δικηγόρου» αυτού και συνακόλουθα για αλλοίωση της ουσίας του δικηγορικού επαγγέλματος.
Φρονώ ότι, καθιερώνεται μια άλλη «ειδική σχέση» με τον φορέα απασχόλησης του νομικού αυτού -και σε αναστολή δικηγόρου – που πάντως εσφαλμένα χαρακτηρίζεται «έμμισθη εντολή» Ίσως ο όρος «σύμβαση αορίστου χρόνου νομικών υπηρεσιών» να απέδιδε καλύτερα την ουσία της σχέσης .
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να επιλέξουμε τι πραγματικά θέλουμε. Η έμμισθη σχέση στον Ιδιωτικό Τομέα ,δεν μπορεί πλέον να ταυτίζεται εννοιολογικά, νομικά και πραγματικά ,με την σε σταθερή αορίστου χρόνου απασχόληση ενός νομικού σε φορέα του Δημοσίου Τομέα ή ΟΤΑ ή σε νομικά πρόσωπα του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα που δεν μπορεί να παρίσταται στα δικαστήρια. Στα δικαστήρια για λογαριασμό των φορέων αυτών δεν μπορεί να παρίσταται κανείς άλλος παρά μόνον δικηγόρος εγγεγραμένος στον οικείο Δικηγορικό Σύλλογο.Η σχέση του δικηγόρου αυτού με τον φορέα όπου απασχολείται και τον εκπροσωπεί δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτή της έμμισθης εντολής. Τί είδους ελεγχόμενο ωράριο μπορεί να έχει ένας δικηγόρος πού «δικάζει» στά ακροατήρια; Ο συντάκτης του σχεδίου του άρθρου αυτού, μάλλον αγνοεί ή συγχέει το νομικό επιστήμονα συνεργάτη «στο γραφείο»του Φορέα με το δικηγόρο «του παρίστασθαι» στα ακροατήρια της Θέμιδας. Άλλωστε δε νοείται «παρα Πρωτοδίκαις»,»παρ’ Εφέταις» και «παρ’Αρείω Πάγω»με…ωράριο στο γραφείο, σε κάποιο όροφο μιας υπηρεσίας και όχι στα αντίστοιχα του Πρωτοδικείου, του Εφετείου ή του Αρείου Πάγου ακροατήρια…
Με την παρ. 2 του σχολιαζόμενου άρθρου 44 δημιουργούνται δύο κατηγορίες δικηγόρων: αυτοί που απασχολούνται στο Δημόσιο, τους ΟΤΑ, ΝΠΔΔ και τις Ανεξάρτητες Αρχές και αυτοί που απασχολούνται σε άλλους φορείς (Τράπεζες, ΔΕΚΟ, κλπ). Οι πρώτοι τίθενται σε αναστολή και υπαλληλοποιούνται πλήρως, οι δε εξακολουθούν να μπορούν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους και σε άλλους εντολείς.
Η υποχρεωτική αναστολή της άσκησης του δικηγορικού επαγγέλματος έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την ιδιωτικού δικαίου σχέση που συνδέει το δικηγόρο με τον εργοδότη του αλλά και την ίδια τη φύση του δικηγορικού λειτουργήματος.
Δεν νοείται παροχή δικηγορικών υπηρεσιών από δικηγόρο που τελεί σε αναστολή, δηλαδή από δικηγόρο που δεν του επιτρέπεται να παρέχει νομικές υπηρεσίες. Πώς θα είναι δυνατή η εκπροσώπηση του φορέα ενώπιον των Δικαστηρίων από Δικηγόρο που τελεί σε αναστολή;
Η παρουσία του δικηγόρου στο χώρο εργασίας και ο έλεγχος της απόδοσής του μπορούν να επιτευχθούν με άλλα μέσα, λιγότερο επικίνδυνα για τη φύση του λειτουργήματος του δικηγόρου. Εάν ζητούμενο είναι η προσήκουσα παροχή δικηγορικών υπηρεσιών στους ανωτέρω φορείς, αυτή διασφαλίζεται με την συνεχή και συστηματική αξιολόγηση του έργου των δικηγόρων και όχι με μέτρα που αντιβαίνουν στη φύση και το ρόλο του δικηγόρου στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και της δικαιοσύνης.
Η θέσπιση αναχρονιστικών ασυμβίβαστων απαγορεύσεων λειτουργεί σε βάρος της ποιότητας των νομικών υπηρεσιών και της προαγωγής του δικηγορικού λειτουργήματος και υποκρύπτει την επιδίωξη άλλων τελικά στόχων: Την εκχώρηση και αυτής της δικηγορικής «ύλης» σε δεύτερο χρόνο στα μεγάλα δικηγορικά σχήματα, υπάρχοντα και επιγενόμενα…
Αποτελεί δε εμπαιγμό των δικηγόρων η απόσυρση από τη διαβούλευση στην ιστοσελίδα του ΔΣΑ της σχετικής παραγράφου και η επαναφορά της αυτούσια στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Και αυτό μετά την καταιγίδα μέτρων κατά των Δικηγόρων, που κάποιοι μας «πάτησαν στο λαιμό» για να τα περάσουν…
κ. Συνάδελφε, Χρίστε Χαρλαύτη,
απαντώντας ευγενικά στο σχόλιο σας, θα σας έλεγα ότι δεν υπάρχει χρόνος για απόκτηση ιδιωτικής πελατείας με τον συνδυασμό ελεύθερης δικηγορίας και εμμίσθου εντολής, τουλάχιστον στον ιδιωτικό τομέα -εξ’ όσων γνωρίζω όμως και στο Δημόσιο. Οι περισσότεροι συνάδελφοι -μεταξύ αυτών κι εγώ- αναγκάζονται και κλείνουν τα γραφεία τους πολύ πρώϊμα διότι ακριβώς οι εταιρείας απαιτούν την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση. Δεν το λένε ξεκάθαρα κατά την στιγμή τησ πρόσληψης, επιφορτίζοντας σε όμως με ένα τεράστιο όγκο δουλειάς και προθεσμιών, εν τοις πράγμασι σε αναγκάζουν. Μιλώ και εκ μέρους συναδέλφων.
Ένας άλλος συνάδελφος, λυπάμαι αλλά δεν συγκράτησα το όνομά του, αναφέρεται στο παράδειγμα της Γαλλίας. Δεν ξέρω εάν είναι πράγματι το σωστό, πάντως ίσως να ήταν μια λύση, διότι τώρα η κατάσταση ασφαλιστικά, φορολογικά αλλά και επί της ουσίας είναι φύρδην μίγδην. Εάν θέλουν πράγματι να μας «υπαλληλοποιήσουν» εξισώνοντάς μας είτε με το Ν.Σ.Κ. είτε με τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα, ας το πουν ξεκάθαρα και ας μας δώσουν και τα αντίστοιχα δικαιώματα. Και ο καθένας, ας αποφασίσει έπειτα την πορεία του, στο μέτρο πάντα που η εποχή επιτρέπει αποφάσεις.
1. Ο ΔΣΑ, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του Προέδρου του, δεν φαίνεται να έλαβε υπόψη τις παρατηρήσεις των συναδέλφων για τα ζητήματα έμμισθης εντολής κατά την προηγηθείσα διαβούλευση. Ως αποτέλεσμα, η Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή του Υπουργείου Δικαιοσύνης υιοθετεί ομοίως ρυθμίσεις που απολήγουν στη δημιουργία δικηγόρων τριών ταχυτήτων (μάχιμοι, έμμισθοι άνευ αναστολής και έμμισθοι με υποχρεωτική αναστολή). Έτσι, οι έμμισθοι δικηγόροι φαίνεται να αποτελούν την αιχμή του δόρατος στην προσπάθεια σιωπηρής υπαλληλοποίησης τμήματος του δικηγορικού σώματος.
2. Ως προς τους έμμισθους δικηγόρους των Ανεξάρτητων Αρχών η υποχρεωτική και μάλιστα αναδρομική (για τους ήδη απασχολούμενους) θέση σε αναστολή δημιουργεί σωρεία ερωτημάτων. Οι περισσότεροι από αυτούς προσλήφθησαν μέσω ΑΣΕΠ κατόπιν προκήρυξης που έθετε ως απαραίτητα προσόντα άδεια άσκησης επαγγέλματος, μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών, αλλά και πρακτική εμπειρία στο οικείο αντικείμενο. Με την προτεινόμενη ρύθμιση οι ήδη απασχολούμενοι δικηγόροι απαξιώνονται αναδρομικώς, εφόσον αιφνιδιαστικά και μονομερώς η ενασχόλησή τους εξομοιώνεται ως προς τα απαιτούμενα προσόντα με εκείνη του απλού αποφοίτου Νομικής Σχολής. Αντιθέτως, αναστολή δεν προβλέπεται για άλλες κατηγορίες ειδικών επιστημόνων των Ανεξάρτητων Αρχών με ειδικότητες για τις οποίες απαιτείται ομοίως άδεια άσκησης επαγγέλματος (οικονομολόγοι, μηχανολόγοι μηχανικοί, ηλεκτρολόγοι μηχανικοί κλπ), καίτοι ορισμένοι από αυτούς ασκούν επίσης γνωμοδοτικά καθήκοντα.
3. Η εισαγωγή του θεσμού των Ανεξάρτητων Αρχών αποτέλεσε πολιτική επιλογή σύμπλευσης με την πρακτική άλλων κοινοτικών χωρών και λειτουργεί ως μαχητό τεκμήριο εξυγίανσης του δημόσιου τομέα μέσω της απαλλαγής του από κομματικές εξαρτήσεις. Ωστόσο, η επιλογή των μελών των Ανεξάρτητων Αρχών πραγματοποιείται από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής με κριτήρια εν πολλοίς πολιτικής φύσεως. Επομένως, στην πραγματικότητα μοναδικό μαχητό τεκμήριο της ανεξαρτησίας των Αρχών αυτών παρέμενε (έως σήμερα) η απασχόληση επιστημόνων μη υπαγόμενων στο διευθυντικό δικαίωμα ή την πειθαρχική εξουσία των μελών αυτής. Η προτεινόμενη ρύθμιση οδηγεί χωρίς αμφιβολία όχι μόνο στη υπαλληλοποίηση των ειδικών επιστημόνων, αλλά και στη διακύβευση του όποιου κύρους απολαμβάνουν ακόμη οι Αρχές αυτές. Ερωτάται, επομένως, εάν μέσω της οδού της αναστολής επιχειρείται εν κρυπτώ η εκ νέου πρόσδεση των Ανεξάρτητων Αρχών στο άρμα του στενού δημόσιου τομέα από τον οποίο υποτίθεται ότι έχουν αποσπασθεί.
4. Περαιτέρω, επισημαίνεται ότι, ενώ απαιτείται αναστολή άσκησης επαγγέλματος για τους δικηγόρους των Ανεξάρτητων Αρχών, οι οποίοι απλώς γνωμοδοτούν χωρίς να διαθέτουν αποφασιστική αρμοδιότητα, η ίδια προϋπόθεση ΔΕΝ απαιτείται για τα μέλη αυτών, παρά μόνο για τον εκάστοτε Πρόεδρο (άρθρο 33 παρ. 1 ε). Έτσι, εν ενεργεία δικηγόροι μπορούν να τοποθετούνται ως μέλη και να αποφασίζουν για τα θέματα της αρμοδιότητάς τους χωρίς αυτό να προσκρούει σε οποιαδήποτε διάταξη νόμου ή κανόνα επαγγελματικής δεοντολογίας!!
5. Οι δικηγόροι των Ανεξάρτητων Αρχών σε αντίξοες συνθήκες και με μονίμως ελλειμματική υλικοτεχνική υποδομή επεξεργάζονται ετησίως μεγάλο όγκο υποθέσεων, εκ των οποίων πολλές πολύκροτες, καταθέτοντας εισηγήσεις που συχνά λειτουργούν ως πρόκριμα για την πορεία των υποθέσεων αυτών στα πολιτικά ή διοικητικά δικαστήρια. Παράλληλα, όπως πολλοί από τους λοιπούς έμμισθους συναδέλφους τους, λειτουργούν σε κατακερματισμένο νομοθετικό πλαίσιο με απαρχαιωμένες διατάξεις που παραπέμπουν την επίλυση των εργασιακών τους ζητημάτων (άδειες ασθένειας, λοχείας, εκπαιδευτικές κλπ) στον Κώδικα Δημοσίων Υπαλλήλων. Επομένως, η αναθεώρηση του Κώδικα περί Δικηγόρων (ήτοι του Επαγγελματικού Συλλόγου προάσπισης και προαγωγής των δικαιωμάτων των μελών του) θα εκπληρώσει το σκοπό της εάν και εφόσον επιτύχει να δημιουργήσει ενιαίο και σύγχρονο πλαίσιο ρύθμισης όλων των ζητημάτων που απασχολούν τους έμμισθους δικηγόρους με σεβασμό στη δικηγορική τους ιδιότητα και εμμονή στην κατοχύρωση της επαγγελματικής τους ανεξαρτησίας.
12 Φεβρουαρίου 2013, 11:35 | ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Μόνιμος Σύνδεσμος ΠΟΛΥ ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΙΝΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΑΝ ΕΝΤΕΛΟΔΟΧΟΙ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ. ΠΟΛΥ ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑΤΑ ΣΕ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΖΗΤΟΥΝ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΟΥΝ ΔΗΘΕΝ ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΣ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΕΜΜΙΣΘΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΣΚΟΥΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΑ!!! ΝΤΡΟΠΗ!!! ΞΕΣΚΙΣΑΤΕ ΤΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟΛΥΣΗΣ. ΞΕΣΚΙΣΑΤΕ ΤΗ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΑΝΕΧΟΜΕΝΟΙ ΤΗΝ ΥΠΑΛΛΗΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΟΔΙΚΗΓΟΡΙΚΑ ΓΡΑΦΕΙΑ (ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΝ ΒΕΒΑΙΑ ΣΕ ΕΣΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ). ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΣΑΣ ΟΥΤΕ ΔΟΥΛΟΙ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ. ΝΤΡΟΠΗ ΝΑ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΤΕ ΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ. ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ.
Η φύση του δικηγορικού λειτουργήματος δεν επιτρέπει περιορισμούς στην άσκηση του,όπως αυτή της δεύτερης παραγράφου. Συνεπώς θα πρέπει να εξαλειφθεί και να ισχύει ότι και τώρα.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, κρίσιμα κριτήρια για το χαρακτηρισμό μίας σύμβασης ως εξαρτημένης εργασίας είναι, μεταξύ άλλων, α) η υποχρέωση του εργαζόμενου να ακολουθεί τις οδηγίες του εργοδότη του και να συμμορφώνεται προς αυτές και β) ο καθορισμός από τον εργοδότη του χρόνου και του τόπου παροχής εργασίας. Εν όψει αυτών, είναι προφανές ότι η προτεινόμενη ρύθμιση για τους δικηγόρους των ΟΤΑ, ΝΠΔΔ κλπ., η οποία κάνει λόγο για προσχώρηση στον κανονισμό του φορέα, εποπτεία από προϊστάμενο και ωράριο, οδηγεί σε πλήρη υπαλληλοποίηση του δικηγόρου. Η ρύθμιση έρχεται σε αντίθεση με θεμελιώδη χαρακτηριστικά του δικηγορικού λειτουργήματος και συνακόλουθα δημιουργεί σωρεία προβλημάτων. Ενδεικτικά, εάν ο «δικηγόρος» δεν ακολουθεί τις υποδείξεις του προϊσταμένου του, θα μπορεί να παυθεί; Θα διαπράττει πειθαρχικό αδίκημα; Σε καταφατική περίπτωση, από ποιόν θα ελέγχεται πειθαρχικά; Από τον οικείο Σύλλογο ή από τα πειθαρχικά Συμβούλια των υπαλλήλων; Εάν έχει διαφορετική νομική άποψη από τον προϊστάμενό του, θα είναι υποχρεωμένος να συμμορφωθεί; Σημειωτέον ότι η θέση του προϊσταμένου της νομικής υπηρεσίας των εν λόγω φορέων εξαιρείται από τις διαγωνιστικές διαδικασίες πρόσληψης των εμμίσθων δικηγόρων του ευρύτερου δημόσιου τομέα και αποτελεί επιλογή της εκάστοτε Διοίκησης του φορέα. Πώς, λοιπόν, εξασφαλίζεται η ανεξαρτησία και αμεροληψία του «δικηγόρου» κατά τη σύνταξη μίας γνωμοδότησης, όταν η Διοίκηση του φορέα θα μπορεί, δια του προϊσταμένου που έχει διορίσει, να τον εποπτεύσει-ελέγξει; Ολόκληρη η σχετική ρύθμιση πάσχει από όποια πλευρά και αν την εξετάσει κανείς και θα πρέπει να απαλειφθεί. Σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει τουλάχιστον να παρέχεται ρητά η δυνατότητα επιλογής του δικηγόρου να υπαχθεί στις εν λόγω ρυθμίσεις ή να διατηρήσει το υπάρχον καθεστώς.
Είναι πράγματι εξαιρετικά ατυχής επιλογή τόσο η δυνατότητα υπαλληλοποίησης των δικηγόρων όσοκαι η δημιουργία δικηγόρων δύο ταχυτήτων.
Τα νπδδ μπορεί να προσλαμβάνουν υπαλλήλους. Όταν όμως προσλαμβάνουν δικηγόρους, θα πρέπει αυτοί να έχουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των λοιπών συναδέλφων.
Δεν χρειάζεται να τονισθεί ότι η αναστολή θα έχει άμεση ενέργεια, ενώ η μισθολογική εξομοίωση με τους λειτουργούς του ΝΣΚ θα παραπεμφθεί στις καλένδες!
Κατ’ αρχάς, είναι προκλητικό η αποσυρθείσα κατά την διαβούλευση στον ιστότοπο του ΔΣΑ διάταξη της δευτέρας παραγράφου να επανέρχεται στην ζωή κατά την διαβούλευση στο opengov. Ο εμπαιγμός απέναντι στο σώμα των δικηγόρων είναι προφανής.
Ηλίου φαεινότερη όμως είναι η πραγματική στόχευση της διάταξης. Δικαίως αναρωτιέται ο καλός σύνάδελφος από την Θεσσαλονίκη:
«Την ίδια στιγμή που ρυθμίζει (εντός της αυτής διατάξεως) ξένες μεταξύ τους έννομες σχέσεις (έμμισθοι δικηγόροι – επιστημονικοί συνεργάτες), περιγράφει ένα είδος δικηγόρου, ο οποίος, αν και υποχρεούται να ασκεί μάχιμη δικηγορία στην πράξη, εντούτοις βρίσκεται σε αναστολή δικηγορίας (absurdum)! Ειναι απορίας άξιο πώς ο σε αναστολή ευρισκόμενος έμμισθος δικηγόρος θα μπορεί να εκπροσωπεί ενώπιον των δικαστηρίων τον εντολέα του;»
Είναι απλό: outscourcing! Καθ’ ην στιγμή η ελληνική οικονομία ολοένα και συρρικνώνεται, αντιστοίχως συρρικνώνεται και η ύλη για τις μεγάλες δικηγορικές εταιρείες. Στόχος είναι πλέον το ελληνικό δημόσιο, το οποίο ήδη έχει αρχίσει την ανάθεση σε δικηγορικά γραφεάα είσπραξης φόρων. Προφανώς στο βάθος προετοιμάζεται και αντίστοιχη επίθεση στο ΝΣΚ, ώστε να επιτευχθεί η πλήρης «απελευθέρωση» της παροχής νομικών υπηρεσιών προς το Δημόσιο.
Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, ότι η όλη συζήτηση γίνεται αποκλειστικώς και μόνο για τον Δημόσιο τομέα, ωσάν η σχέση εμμίσθου εντολής με παγία αντιμισθία να είναι φαινόμενο μόνον του Δημοσίου, και όλο το πρόβλημα είναι αν 1000 – 2000 δικηγόροι σε όλοι την Ελλάδα θα τελούν σε αναστολή ή όχι. Οι συνάδελφοι που υπηρετούν σε Τράπεζες λ.χ. ή άλλα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους υπό συνθήκες οι οποίες απάδουν όχι απλώς του δικηγορικού κλάδου αλλά ακόμη και ανειδίκευτου εργάτη, για να μην σχολιάσω τον ηρωϊκό «συνεργάτη» δικηγορικού γραφείου ή δικηγορικής εταιρείας ο οποίος προσφέρει τις υπηρεσίες του υπό συνθήκες κουλάκου. Για την εξασφάλιση της αξιοπρέπειας γενικώς των συναδέλφων που τελούν υπό καθεστώς «εξάρτησης» το παρόν σχέδιο απαξιοί να τοποθετηθεί – ακριβώς γιατί εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα.
Με την παρ. 2 του άρθρου 44 εισάγεται δυσμενής διάκριση εις βάρος των δικηγόρων που απασχολούνται στο Δημόσιο, τους ΟΤΑ, ΝΠΔΔ και τις Ανεξάρτητες Αρχές και οι οποίοι έχουν προσληφθεί ως ειδικοί επιστήμονες έναντι εκείνων που απασχολούνται σε άλλους φορείς (Τράπεζες, ΔΕΚΟ, κλπ).
Από το περιεχόμενο της διατάξεως καθίσταται σαφές ότι πρόκειται για δικηγόρους που παρέχουν νομικές και όχι άλλου είδους υπηρεσίες στο φορέα της απασχόλησης. Με αυτό ως δεδομένο, η προτεινόμενη διάταξη στηρίζεται σε εσφαλμένη βάση, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με άλλες διατάξεις του Κώδικα Δικηγόρων και δεν εξυπηρετεί τον υποτιθέμενο σκοπό της.
Συγκεκριμένα βάση για την προτεινόμενη «υπαλληλοποίηση» των δικηγόρων που απασχολούνται στο Δημόσιο, ΟΤΑ, ΝΠΔΔ και τις Ανεξάρτητες Αρχές αποτελεί το γεγονός ότι προσχωρούν στον Κανονισμό Λειτουργίας του εντολέα τους, υποκείμενοι σε ωράριο απασχόλησης και στην εποπτεία αρμοδίου προϊσταμένου δικηγόρου. Ωστόσο κανονισμό λειτουγίας έχουν και οι ιδιωτικοί φορείς και επιβάλουν ανάλογες υποχρεώσεις στους εκεί απασχολούμενους δικηγόρους.
Η επιβαλλόμενη δια της διατάξεως υποχρεωτική αναστολήτου της άσκησης του δικηγορικού επαγγέλματος έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την ιδιωτικού δικαίου σχέση που συνδέει το δικηγόρο με τον εργοδότη του αλλα΄και την ίδια τη φύση και τον χαρακτήρα του δικηγορικού λειτουργήματος. Δεν νοείται παροχή δικηγορικών υπηρεσιών από δικηγόρο που τελεί σε αναστολή, δηλαδή από δικηγόρο που δεν του επιτρέπεται να παρέχει νομικές υπηρεσίες.
Περαιτέρω, αποτελεί θεμελιώδη υποχρέωση του δικηγόρου (άρθρο 2.3 του κώδικα) να παρέχει τις υπηρεσίες του με οδηγό την συνειδήσή του και το νόμο. Εξ άλλου, κατ’ άρθρο 63 του κώδικα «είναι ασυμβίβαστη προς το λειτούργημα του δικηγόρου καθε εν γένει εργασία ή απασχόληση απάδουσα στη αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία αυτού». Με την προτεινόμενη διάταξη οι απασχολούμενοι στο Δημόσιο κπλ δικηγόροι παρέχουν τις δικηγορικές τους υπηρεσίες «υποκείμενοι στην εποπτεία του από τον κανονισμό προϊσταμένου δικηγόρου». Ακόμα και εάν ήθελε υποτεθεί ότι με την διάταξη αυτή οι εν λόγω δικηγόροι δεν στερούνται την ελευθερία να παρέχουν κατά συνείδηση τις υπηρεσίες τους, η διάταξη δεν αντιμετωπίζει την πιθανότητα να μην έχει συστασθεί νομική υπηρεσία στο φορέα απασχόλησης και να μην υπάρχει προϊστάμενος δικηγόρος. Υπάρχει δηλαδή κίνδυνος να τεθούν οι απασχολούμενοι σε αυτόν δικηγόροι υπό την εποπτεία διοικητικού υπαλλήλου γεγονός που από μόνο του αποτελεί λόγο διαγραφής, κατ’ άρθρο 33 του κώδικα, από τα μητρώα του οικείο Συλλόγου.
Η προτεινόμενη διάταξη προκαλεί απορία σε σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό που εάν είναι η φυσική παρουσία του δικηγόρου στο χώρο εργασίας μπορεί να επιτευχθεί με άλλα μέσα – λιγότερο επικίνδυνα για τη φύση του λειτουργήματος του δικηγόρου. Το αυτό ισχύει σε σχέση με τον έλεγχο της απόδοσης του δικηγόρου, την οποία μόνη η φυσική παρουσία στο χώρο απασχόλησης δεν διασφάλίζει. Εάν ζητούμενο είναι η προσήκουσα παροχή δικηγορικών υπηρεσιών στους ανωτέρω φορείς, αυτή διασφαλίζεται με την συνεχή και συστηματική αξιολόγηση του έργου των δικηγόρων και όχι με μέτρα που αντιβαίνουν στη φύση και το ρόλο του δικηγόρου στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και της δικαιοσύνης.
Η θέσπιση αναχρονιστικών ασυμβίβαστων απαγορεύσεων και περιορισμών – και δεν είναι η μοναδική περίπτωση η προτεινόμενη διάταξη – λειτουργεί εις βάρος της ποιότητας των νομικών υπηρεσιών και της προαγωγής του δικηγορικού λειτουργήματος και καταδεικνύει περιορισμένη αντίληψη όσων συμβαίνουν στην Ευρώπη και διεθνώς σε σχέση με την παροχή νομικών υπηρεσιών.
Πρώτα από όλα, προβλέπεται μία νομικά επισφαλής και ουσιαστικά ριψοκίνδυνη αναδρομική ρύθμιση της σχέσης των ειδικών επιστημόνων των ανεξάρτητων αρχών, καθώς αυτοί συλλήβδην υποχρεώνονται σε αναστολή άσκησης του δικηγορικού λειτουργήματος και στην τήρηση ορισμένου ωραρίου.
Για μία ακόμη φορά στην Ελλάδα, ο Νόμος προσπαθεί να επιβάλει (ή τουλάχιστον να φανεί ότι επιβάλει…) τυπικές προδιαγραφές «επαγγελματικής αφοσίωσης και απόδοσης», παραβλέποντας το ουσιαστικό, το οποίο είναι η εξατομικευμένη αξιολόγηση εκάστου δημοσίου υπαλλήλου / λειτουργού με βάση την πραγματική απόδοση και το επαγγελματικό ήθος του.
Βεβαίως και οι ειδικοί επιστήμονες πρέπει να προσφέρουν καθημερινά και σταθερά τις υπηρεσίες των (ακόμη και με τη θέσπιση ενδεικτικού ωραρίου)και βεβαίως πρέπει να τηρούν πραγματικές και ολοφάνερες αποστάσεις από οποιαδήποτε επαγγελματική δραστηριότητα θέτει εν αμφιβόλω την προσήκουσα εκτέλεση των καθηκόντων τους προς τον φορέα, τον οποίον υπηρετούν (ιδίως σε θέματα σύγκρουσης συμφερόντων).
Αντί όμως να προβλέπεται (και, επιτέλους, να εφαρμόζεται!) ταχεία και αντικειμενική διαδικασία ελέγχου τυχόν παραβάσεων των ουσιαστικών υποχρεώσεων αυτών (με συμβούλια που δεν χαρίζονται στους συναδέλφους / φίλους / ψηφοφόρους), προωθείται μία a priori απαγόρευση που, στο κάτω-κάτω, πιθανότατα θα έχει ως αποτέλεσμα την φυγή των παλαιότερων ειδικών επιστημόνων (οι οποίοι συχνά είναι αυτοί που «έστησαν» τους φορείς) καθώς αυτοί δεν θα δύνανται να καλύψουν τις οικονομικές ανάγκες τους με μόνο έσοδο την ολοένα μειούμενη αντιμισθία των.
Δεν προσπαθώ να καλύψω (γνωστές) καταστάσεις όπου κάποιος ειδικός επιστήμονας έχει βολευτεί με μία αντιμισθία που «πέφτει» ανεξάρτητα από την παρουσία και απόδοσή του ενώ αυτός λειτουργεί το γραφείο του και απλά περνάει πότε-πότε από τον φορέα του. Αυτά πρέπει να εξαφανιστουν – κάτι όμως που θα επιτευχθεί με αξιολόγηση και όχι με τυπική (και εύκολα παρακαμπτόμενη) απαγόρευση άσκησης δικηγορίας.
ΕΦΟΣΟΝ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΝΟΜΙΚΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΡΙΣΕΙ ΡΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΤΟΥΣ; ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΥΤΗ ΓΙΑΤΙ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ Π.Δ. ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΚΥΑ ΓΙΑ ΝΑ ΡΥΘΜΙΣΤΕΙ Η ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΣΗ ΤΩΝ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΩΝ ΖΗΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΑ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΝΣΚ;
ΤΕΛΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΣΑΦΕΣ ΕΑΝ ΑΥΤΟ ΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΠΙΔ – ΔΕΚΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝΤΕΣ ΕΑΝ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ Η ΟΧΙ; ΓΙΑΤΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΠΑΡΟΤΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 4 ΠΑΡ. 1 ΤΟΥ Ν.4024/2011 ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΣΤΕΝΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ , Η ΜΙΣΣΘΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΣΟ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΤΟΥ ΣΤΕΝΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΠΙΔ ΚΑΙ ΔΕΚΟ ΕΧΟΥΝ ΕΞΟΜΟΙΩΘΕΙ ΜΕ ΕΚΔΟΣΗ ΚΥΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΣΗ.
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΤΕΙ ΠΟΥ ΘΑ ΙΣΧΥΕΙ Η ΥΠΑΛΛΗΛΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΥ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΙΣΧΥΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝΤΕΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ ΤΩΝ ΝΠΙΔ ΚΑΙ ΔΕΚΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΡΑΠΕΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΟΥΤΕ ΔΥΟ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ .
ΠΡΕΠΕΙ ΣΤΟ ΑΕΘΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΜΙΣΘΗ ΕΝΤΟΛΗ ΝΑ ΡΥΘΜΙΖΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ ΕΙΤΕ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ.
ΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΠΟΥ ΘΑΛΟΥΝ ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΟΥΝ Ως ΝΟΜΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ Ως ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΣΤΟ ΣΤΕΝΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΑ ΠΑΥΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΜΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΑΔΕΙΑΣ ΟΠΟΤΕ ΝΑ ΑΜΟΙΒΟΝΤΑΙ ΜΕ ΜΙΣΘΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΣΚΗΣΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑΝ ΕΡΓΟΔΟΤΗ. Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ , ΤΟΥ ΕΡΓΟΔΟΤΗ ΤΟΥ ΩΡΑΡΙΟΥ Κ.Λ.Π. ΔΕΝ ΣΥΝΑΔΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑΥΤΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΕΝΝΟΙΕΣ ΤΟΥ ΝΟΜΙΚΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ ΜΕ ΤΟΥ ΕΜΜΙΣΘΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ .
ΕΠΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΡΥΘΜΙΣΤΕΙ ΕΥΘΕΩΣ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΤΗΤΑ ΣΥΝΑΨΗΣ ΕΜΜΙΣΘΗΣ ΕΝΤΟΛΗΣ ΣΤΑ ΝΠΙΔ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙς ΝΟΜΟΥ ΕΙΔΙΚΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΜΙΣΣΘΟΛΟΓΙΚΑ Η’ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΑΛΛΑ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΡΥΘΜΙΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΝΥΧΤΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΘΙΓΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΝΤΙΛΗΠΤΕΣ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΟΡΤΗΣ ΟΠΩΣ ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΤΩΝ Ν.Π.Ι.Δ.
Για τους δικηγόρους τους οποίους αφορά η δεύτερη (χωρίς όμως αρίθμηση) παράγραφος ( απασχολούμενους σε φορείς του ν. 4024/2011 κλπ) θεσπίζεται αναστολή που δεν περιλαμβάνεται στα άρθρα 33 και 34. Νομοτεχνικά και πάλι παρατηρείται διάσπαση της ρύθμισης ενός ζητήματος σε περισσότερα του ενός άρθρα. Τέλος η εξουσιοδότηση για την ρύθμιση των αμοιβών τους με ΠΔ ουσιαστικά εισάγει ρυθμίσεις διαφορετικές από αυτές του πρόσφατου ν. 4093/2012, όπως εν τω μεταξύ τροποποιήθηκαν.
Αυτό που δεν ξεκαθαρίζεται – πιστεύω εντέχνως – είναι ο προσδιορισμός των μισθολογικών απολαβών των εμμίσθων υπό το νέο καθεστώς – εφόσον το επιλέξουν. Σε αυτό τον προσδιορισμό καλό θα ήταν να μην υπάρξουν έμμισθοι δυο ταχυτήτων, όπως μέχρι τώρα έχει συμβεί με τους εμμίσθους των Α.Δ.Α. και όλους τους άλλους, αλλά κυρίως να ληφθεί υπόψη ο όγκος εργασίας που έχει ένας έμμισθος ιδίως σε ΟΤΑ με εκατοντάδες δικαστικές υποθέσεις και άλλες τόσες γνωμοδοτήσεις ανά έτος.
Η δίκαιη μισθολογική βάση είναι η πλήρης εξομοίωση των απολαβών με τις πλήρεις (κύριες και επιδόματα) απολαβές του κύριου προσωπικού του ΝΣΚ (αντιπρόσωποι, πάρεδροι, σύμβουλοι), όπως διαμορφώνεται με το σύστημα προαγωγών τους και λαμβάνοντας υπόψη τα έτη δικηγορίας ως προϋπηρεσία για τους υπολογισμούς αυτούς. Ταυτόχρονα, με την ένταξη σε αυτό το καθεστώς, όλα τα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα πρέπει να διατηρηθούν στο ακέραιο και να συνυπολογίζονται για τις μισθολογικές και βαθμολογικές εξελίξεις των εμμίσθων.
Δεν μπορεί σήμερα σε Δήμους με 100.000 κατοίκους να υπάρχει ένας νομικός σύμβουλος και αυτός να αμείβεται λιγότερα από έναν προϊστάμενο ΔΕ με 20 έτη υπηρεσίας.
Σε λίγο θα μας ζητάνε να πληρώνουμε και κάτι για να είμαστε νομικοί σύμβουλοι σε φορείς του Δημοσίου.
Φτάνει πια αυτή η κοροϊδία…
Εργάζομαι σε ανώνυμη εταιρεία εισηγμένη στο ΧΑΑ τα τελευταία δέκα χρόνια με σχέση εμμίσθου εντολής.
Στην διατύπωση του άρθρου 44 παρ. δεν αντιλαμβάνομαι την φράση «αποκλειστικά νομικές υπηρεσίες» Τι άλλου είδους υπηρεσίες θα μπορούσαμε να προσφέρουμε? Με φοβίζει δηλαδή ότι σιγά σιγά προχωρά η εξομοίωση μας με τους απλούς υπαλλήλους.
Η πραγματικότητα έχει ως εξής: Οι έμμισθοι δικηγόροι αντιμετωπίζουν έναν τεράστιο όγκο δουλειάς -υποθέσεων και δικαστικών και εξωδίκων- όπως σημειώνει και ο συνάδελφος ανωτέρω. Ιδίως όσοι από εμάς εργάζονται σε Ομίλους, πολλές φορές αισθάνονται θύματα της κατάστασης καθόσον υποχρεώνονται να εργαστούν με έναν μισθό για πολλές εταιρείες πολλές φορές διαφορετικής εθνικότητας και δικαιοδοσίας.
Την ίδια στιγμή κατά την διάρκεια της λοχείας ο ΔΣΑ δεν έχει πάρει ξεκάθαρη θέση-παρά τις πολλές γνωμοδοτήσεις και απαντήσεις σε γράμματα- το εάν οι γυναίκες έμμισθοι δικαιούνται κατ’ αναλογία τα δικαιώματα μητρότητας και λοχείας των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, με αποτέλεσμα εγώ να επιστρέψω στο γραφείο μου την 7η βδομάδα μετά τον τοκετό και την ίδια στιγμή που, ακόμα χειρότερο, ο νόμος ορίζει ότι ο εντολέας υποχρεούται να ασφαλίσει τον δικηγόρο σε όποια ασφαλιστική κατηγορία επιθυμεί ο δικηγόρος, όμως δεν ορίζει καμία ποινή σε περίπτωση αντιθέτου, με αποτέλεσμα να μας ασφαλίζουν όλους σωρηδόν στην πρώτη ασφαλιστική κατηγορία.
Θα πρότεινα λοιπόν -αναφορικά με την πρώτη παράγραφο- να γίνει μια ρητή διάστιξη ανάμεσα στον εντολέα και στον όμιλο επιχειρήσεων. Η έννοια του Ομίλου είναι οικονομική έννοια και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση ένας Όμιλος να αποτελεί έναν εντολέα -γεγονός που ακολουθείται κατά κόρον στην πράξη σε όλες τις ΑΕ του ιδιωτικού τομέα χωρίς καμία αντίδρασή από τον ΔΣΑ.
Η «αποκλειστικότητα» να αναφέρεται στον έναν εντολέα. Όταν ο δικηγόρος προσφέρει υπηρεσίες σε περισσότερο από έναν εντολέα, όπως συμβαίνει με έναν Όμιλο επιχειρήσεων, τότε η αμοιβή θα πρέπει να συμφωνείται ελεύθερα -όπως στα συμβόλαια- με μίνιμουμ όμως το ποσό την πάγιας για την δεύτερη απασχόληση. Διότι η εξίσωση με το 15ο μισθολογικό κλιμάκιο των δημοσίων υπαλλήλων αντιλαμβάνεστε ότι οδηγεί σε καθεστώς εκμετάλλευσης ιδίως των νέων δικηγόρων αλλά και των παλαιών που επένδυσαν πολλά χρόνια ως έμμισθοι με αποτέλεσμα να μην δύνανται πλέον να αποκτήσουν ιδιωτική πελατεία. Με τον τρόπο αυτόν και θα διασφαλιστεί ένα μίνιμουμ για εμάς αξιοπρέπειας αλλά θα δοθεί και ένα κίνητρο στις εταιρείας να προσλάβουν κι άλλους συναδέλφους δηλαδή όσες εταιρείες του Ομίλου τόσοι δικηγόροι.
Θα πρέπει κάποια στιγμή ο ΔΣΑ να αντιληφθεί ότι οι έμμισθοι δικηγόροι δίνουν δουλειά σε πολλούς εξωτερικούς -άμισθους – δικηγόρους, συμβολαιογράφους και δικαστικούς επιμελητές. Διευκολύνουν κατά πολύ το έργο της διοίκησης και προσφέρουν στην εθνική οικονομία και νομιμότητα.
Δεν είναι μόνο ο μεγάλος όγκος της δουλειάς τους που δεν αμοίβεται καθόσον ουδείς υποχρέωσε νομοθετικά τους εντολείς προς τούτο, είναι και η μεγάλη ευθύνη που φέρουν.
Ευχαριστώ
Άρθρο 44.
Θα πρέπει να οριστεί ότι οι έμμισθοι δικηγόροι δεν θα έχουν το δικαίωμα να ασκούν και ελεύθερη δικηγορία, έτσι ώστε να είναι σε θέση να κρίνουν, αν η μηνιαία αμοιβή τους, την οποία θα συμφωνήσουν με τον υποψήφιο εργοδότη τους, θα είναι απολύτως ικανοποιητική για την αντιμετώπιση των βιοτικών αναγκών τους.
Δεν είναι δίκαιο άλλωστε οι έμμισθοι δικηγόρο να έχουν πλεονέκτημα, έναντι των μη εμμίσθων συναδέλφων τους και να ανταγωνίζονται αυτούς άνισα, (απόκτηση πελατείας με την εκμετάλλευση της θέσης τους, καταβολή εισφορών από τον εργοδότη τους, χρήση γραφείου χωρίς έξοδα, διπλή σύνταξη κλπ.).
Η διάταξη πρέπει να γίνει ξεκάθαρη και ειλικρινής. Αφορά ή όχι τους έμμισθους δικηγόρους-νομικούς συμβούλους του δημόσιου τομέα, ή , όπως είναι διατυπωμένη, αφορά μόνο «ειδικούς επιστήμονες» και ποιοι είναι αυτοί ; Αν αφορούσε τους έμμισθους δικηγόρους-νομικούς συμβούλους του δημόσιου τομέα, δεν θα ήταν κραυγαλέα άνισο-αντισυνταγματικό σε σχέση με τους έμμισθους του ιδιωτικού τομέα, οι τελευταίοι να μην τελούν σε αναστολή και οι του δημόσιου τομέα να επιβάλλεται να τελούν; Αυτό δεν αντίκειται και στη απελευθέρωση των επαγγελμάτων; Αν από την άλλη , αν κάποιος έμμισθος του δημόσιου τομέα απασχολείται αποκλειστικά στον φορέα και δεν διατηρεί γραφείο, δεν πρέπει αυτός ή αυτή να αντιμετωπισθεί , εφόσον το επιθυμεί, ευθέως κατά μισθολογική εξομοίωση με το κυρίως προσωπικό του Ν.Σ.Κ.; Συνεπώς η διάταξη πρέπει να αναδιατυπωθεί ως εξής:
« Έμμισθος δικηγόρος είναι αυτός που προσφέρει αποκλειστικά νομικές υπηρεσίες είτε ως δικαστικός, είτε ως νομικός σύμβουλος, είτε ως δικηγόρος σε συγκεκριμένο εντολέα σταθερά και μόνιμα, αμειβόμενος με πάγια ετήσια ή μηνιαία αμοιβή. Ο ίδιος μπορεί επίσης να αναλαμβάνει ταυτόχρονα υποθέσεις από οποιονδήποτε άλλον, αμειβόμενος είτε ανά υπόθεση, είτε με ετήσια ή περιοδική αμοιβή.
Οι διατάξεις του παρόντος Κώδικα που αφορούν την έμμισθη εντολή, δεν εφαρμόζονται στους δικηγόρους εκείνους που έχουν προσληφθεί ή πρόκειται να προσληφθούν με οποιοδήποτε τρόπο στους φορείς της παραγράφου 1 του άρθρου 4 του ν. 4024/2011 (ΦΕΚ Α’ 226) ή σε ανεξάρτητες αρχές, ως ειδικοί επιστήμονες, οι οποίοι αποδέχονται και προσχωρούν στον εσωτερικό κανονισμό του εντολέα τους, υποκείμενοι σε ορισμένο ωράριο, καθώς και σε εποπτεία του από τον κανονισμό αρμοδίου προϊσταμένου δικηγόρου. Επίσης δεν εφαρμόζονται στους δικηγόρους εκείνους που έχουν προσληφθεί ή πρόκειται να προσληφθούν με οποιοδήποτε τρόπο στους φορείς της παραγράφου 1 του άρθρου 4 του ν. 4024/2011 (ΦΕΚ Α’ 226) ή σε ανεξάρτητες αρχές, ως έμμισθοι πληρεξούσιοι δικηγόροι-νομικοί σύμβουλοι ,οι οποίοι με έγγραφη δήλωση τους τόσο προς τον φορέα όσο και προς τον οικείο Δικηγορικό Σύλλογο, επιλέγουν την αποκλειστική απασχόληση στον φορέα και τη μη άσκηση ιδιωτικού επαγγέλματος και διατήρηση ιδιωτικού γραφείου, και δηλώνουν ότι προσχωρούν στον εσωτερικό κανονισμό του εντολέα τους, υποκείμενοι σε ορισμένο ωράριο, καθώς και σε εποπτεία του από τον κανονισμό αρμοδίου προϊσταμένου δικηγόρου. Οι δικηγόροι αυτοί βρίσκονται σε αναστολή άσκησης δικηγορικού λειτουργήματος για όσο χρονικό διάστημα παρέχουν τις ανωτέρω υπηρεσίες τους. Η μηνιαία αμοιβή των δικηγόρων αυτών, αντιστοιχεί με τις μηνιαίες αποδοχές του κυρίως προσωπικού του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους ως εξής :Παρά Πρωτοδίκαις με των Δικαστικών Αντιπροσώπων Α, Παρ΄ Εφέταις με των Παρέδρων και Παρ΄Αρείω Πάγω με των Νομικών Συμβούλων, με ανάλογη ισχύ των διατάξεων των άρθρων 27 επομ. του Ν.3086/2002, όπως εκάστοτε ισχύουν.»
Γιατί απαγορεύεται στο δημόσιο η πρόσληψη δικηγόρου με εμμισθη εντολή;
Γιατί δια χωρίζονται αυτοί οι δικηγόροι και με τη νομοθετική σφραγίδα του Κώδικα Δικηγόρων
υπάλληλοποιούνται και στην ουσία καταλυεται και με το νόμο η έννοια του λειτουργού.
Δεν πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός και δυο ταχυτήτων δικηγόροι.
Πραγματικά η δεύτερη παράγραφος του άρθρου 44 (έτσι κανονικά πρέπει να είναι) δεν έχει καμία σχέση με τους έμμισθους δικηγόρους, όπως αυτοί ορίζονται στην πρώτη παράγραφο του ίδιου άρθρου. Οι προσλαμβανόμενοι ως ειδικοί επιστήμονες είναι καθαρά υπάλληλοι των φορέων που τους προσλαμβάνει και η πρόσληψή τους αποτελεί ασυμβίβαστο, με ότι αυτό συνεπάγεται. Εξαίρεση αποτελούν οι προσλαμβανόμενοι από τους ΟΤΑ ως ειδικοί συνεργάτες, όπου προβλέπεται με απόφαση του οικείου Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης να εξακολουθούν αν ασκούν τα καθήκοντα του δικηγόρου. Η διάταξη αυτή όπως έχει πρέπει να εξαλειφθεί γιατί προφανώς δημιουργεί σύγχυση για τους έμμισθους δικηγόρους. Πάντως σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι η διάταξη αυτή αφορά και τους έμμισθους δικηγόρους και μάλιστα αυτούς που ήδη έχουν προσληφθεί νόμιμα.
Με την ευκαιρία πρέπει να τονίσουμε την ανισότητα ως προς τις αποδοχές που υπάρχει μεταξύ των έμμισθων δικηγόροων του Δημοσίου, ΝΠΔΔ και ΟΤΑ από τη μιά πλευρά και των εμμίσθων δικηγόρων των ανεξάρτητων ή ρυθμιστικών αρχών, της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και της Επιτροπής Λογιστικής Τυποποίησης και Ελέγχων από την άλλη, καθόσον οι τελευταίοι αμείβονται με το μισθό του βαθμού Α΄ (2.097 ευρώ), με όλα τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων και ερπιπλέον με χρονομεπίδομα 2% επί του βασικού μισθού που χορηγείται αυτοδικαίως ανά δύο έτη, ενώ οι έμμισθοι δικηγόροι του Δημοσίου, ΝΠΔΔ και ΟΤΑ αμείβονται οι παρ΄ Αρείω Πάγω με το μισθό του Β΄ βαθμού (1.906 ευρώ), οι παρ΄ Εφέταις με το μισθό του 2ου μισθολογικού κλιμακίου του Γ΄ βαθμού (1.652 ευρώ) και οι παρά Πρωτοδίκαις με το μισθό του 2ου μισθολογικού κλιμακίου του Ε΄ βαθμού (1.250 ευρώ), χωρίς κανένα επίδομα, εκτός από το οικογενειακό, αφού το χρονοεπίδομα και τα επιδόματα εορτών και αδείας καταργήθηκαν με το ν. 4093/2012. Κάτι πρέπει να γίνει.
Η δεύτερη παράγραφος του προτεινόμενου άρθρου 44 είναι εντελώς αντίθετη, και υπό την έννοια αυτή νομικά και δικαιοπολιτικά τουλάχιστον αδικαιολόγητη, προς το δόγμα και τις θεμελιώδεις αρχές που διέπουν το δικηγορικό λειτούργημα ως άμισθο δημόσιο λειτούργημα (βλ. ιδίως άρθρο 1 του παρόντος Σχεδίου του νέου Κώδικα). Μια διάταξη που αποδομεί ό,τι θετικό κατοχυρώθηκε εδώ και 60 χρόνια με τον ισχύοντα Κώδικα. Την ίδια στιγμή που ρυθμίζει (εντός της αυτής διατάξεως) ξένες μεταξύ τους έννομες σχέσεις (έμμισθοι δικηγόροι – επιστημονικοί συνεργάτες), περιγράφει ένα είδος δικηγόρου, ο οποίος, αν και υποχρεούται να ασκεί μάχιμη δικηγορία στην πράξη, εντούτοις βρίσκεται σε αναστολή δικηγορίας (absurdum)! Ειναι απορίας άξιο πώς ο σε αναστολή ευρισκόμενος έμμισθος δικηγόρος θα μπορεί να εκπροσωπεί ενώπιον των δικαστηρίων τον εντολέα του;
Προφανής η απώτερη στόχευση: υπαλληλοποίηση και πλήρης ποδηγέτηση αυτών των δικηγόρων, που έχοντας υπαχθεί άπαξ ( χωρίς καμία εγγυημένη και εκ των προτέρων γνωστή οικονομική ανταμοιβή) στον εσωτερικό κανονισμό του Εντολέα τους δεν θα είναι δυνατή η επάνοδός τους στην εξωτερική ελεύθερη δικηγορία.
Χρήζει επομένως συνολικής αναδιατυπώσεως.
Σε κάθε περίπτωση, προς αποφυγή περιττών παρεξηγήσεων, θα πρέπει να προστεθεί εδάφιο σύμφωνα με το οποίο θα ορίζεται ρητά, ότι η μη υποβολή δήλωσης αποδοχής και προσχώρησης στον εσωτερικό κανονισμό δεν επιφέρει καμία μεταβολή στη σχέση έμμισθης εντολής που συνδέει το δικηγόρο με το φορέα του.
Φαίνεται ότι το σχέδιο αντιμετωπίζει με την ιδια ασάφεια όπως και ο παρόν κώδικας το φαινόμενο της παροχής υπηρεσιών με σύμβαση. Πολλοί δικηγόροι όπως και η δικηγορική μας εταιρεία προτιμά να παρέχει τις υπηρεσίες της σε πελάτες, επιχειρηματίες και εταιρείες, σε μόνιμη βάση έναντι μηνιαίας αμοιβής, χωρίς όμως αυτή να έχει τα στοιχεία της «πάγιας αντιμισθίας» ή «έμμισθης εντολής». Η έννοια της πάγιας αντιμισθίας ή έμμισθης εντολήςείχει εντοπισθεί στην κατά κύριο λόγο παροχή των υπηρεσιών σε ένα πελάτη. Δεν ισχύει όμως πλέον αυτό. Ενα δικηγορικό γραφείο θα πρέπει να έχει την ελευθερία να προτείνει ή αποδέχεται συνεργασία παροχής νομικών υπηρεσιών σε ένα επιχειρηματία ή εταιρεία αλλά όχι σε κύρια αποκλειστική βάση. Αυτή η δυνατότητα δεν φαίνεται να είναι στο νού του συντάκτη. Ομως είναι μία παρούσα μορφή παροχής νομικών υπηρεσιών και είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη της παροχής νομικών υπηρεσιών χωρίς τους περιορισμούς της έμμισθης εντολής. Η δυνατότητα αυτή οποία μάλιστα δεν μπορεί να υπαχθεί σε κανόνα ότι μπορεί να παρέχεται μόνο σε ένα πελάτη. Οι σύγχρονες υποδομές κυρίως συνεργαζόμενων δικηγόρων ή δικηγορικών γραφείων η δικηγορικών εταιρειών επιτρέπουν και επιβάλλουν κάτι τέτοιο. Κατά την άποψη μου λοιπόν θα πρέπεινα γίνει διάκριση μεταξύ της έμμισθης εντολής (όπου ο δικηγόρος παρέχει σταθερά και μόνιμα τις υπηρεσίες του σε ένα μόνο εντολέα)και της παροχής υπηρεσιών έναντι μηνιαίας ή άλλης περιοδικής αμοιβής που δεν είναι έμμισθη με την έννοια που τώρα της προσδίδει το σχέδιο. Επίσης θα πρέπει να είναι σαφές ότι η έμμισθη εντολή δεν προσιδιάζει σε παροχή υπηρεσιών από δικηγορικές εταιρίες και η παροχή των υπηρεσιών από τις τελευταίες δεν υπάγεται στους περιορισμούς της εμμισθης εντολής.
Επανεισάγεται άρθρο που ασχολείται με τους εμμίσθους Δικηγόρους μεταξύ άλλων και των ΝΠΔΔ. Ως νομικός σύμβουλος μεγάλου Νοσοκομείου παρέχω τις υπηρεσίες στον εντολέα μου, έχοντας τεράστιο καθημερινό φόρτο εργασίας με παραστάσεις στα Ανώτατα Δικαστήρια, γνωμοδοτήσεις επί όλου του φάσματος του Δικαίου, παρουσία στα Διοικ. Συμβούλια του εντολέα κλπ., με μηνιαίες απολαβές που ελαχιστοποιήθηκαν μετά από αλλεπάλληλες μειώσεις (κατάργηση χρονοεπιδόματος)και απαράδεκτες μη ανταποδοτικές κρατήσεις (υπέρ ΜΤΠΥ). Η παρ. 2 του άρθ. 44 είναι αόριστη, ασαφέστατη και δεκτική σε παρερμηνείες για τους εμμίσθους Δικηγόρους. Θεωρεί υποχρεωτική ή προαιρετική την αποδοχή και προσχώρηση στον κανονισμό του εντολέα τους; Πως είναι δυνατό να υπόκειται σε ορισμένο ωράριο, όταν ο περισσότερος χρόνος του Δικηγόρου αναλώνεται στις δικαστικές αίθουσες εντός και εκτός της έδρας του εντολέα του; (σ.σ. τα εκτός έδρας έξοδα των Δικηγόρων δεν προκαταβάλλονται κατά νόμο, αλλά τα καταβάλλουμε εξ ιδίων!)Δεν ρυθμίζεται σαφώς ποιες θα είναι οι μηνιαίες απολαβές που θα αντιστοιχούν με το προσωπικό (;;;)του ΝΣΚ. Τέλος, δεν ρυθμίζεται το θέμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εμμίσθων πριν και μετά το χρόνο αναστολής δικηγορίας.
ΠΡΟΤΕΙΝΩ να επαναδιατυπωθεί η παρ. 2 άρθ. 44 ως εξής: «Οι διατάξεις του παρόντος Κώδικα που αφορούν την έμμισθη εντολή, δεν εφαρμόζονται στους Δικηγόρους εκείνους που έχουν προσληφθεί ή πρόκειται να προσληφθούν με οποιονδήποτε τρόπο στους φορείς της παραγράφου 1 του άρθρου 4 του Ν. 4024/2011 (ΦΕΚ Α΄226), ή σε ανεξάρτητες αρχές, ως ειδικοί επιστήμονες, οι οποίοι δύνανται να δηλώσουν ότι αποδέχονται και προσχωρούν στον εσωτερικό κανονισμό του εντολέα τους, καθώς και σε εποπτεία του από τον κανονισμό αρμοδίου προϊσταμένου Δικηγόρου. Οι Δικηγόροι αυτοί θα βρίσκονται σε αναστολή άσκησης δικηγορικού λειτουργήματος για όσο χρονικό διάστημα παρέχουν τις ανωτέρω υπηρεσίες τους, χωρίς να θίγονται τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Ορίζεται ότι η μηνιαία αμοιβή των Δικηγόρων αυτών, θα αντιστοιχεί στις πλήρεις μηνιαίες απολαβές των Νομικών Συμβούλων του Κράτους, λαμβανομένων προς τούτο υπ΄όψιν για την μισθολογική εξέλιξή τους, τόσο του χρόνου εγγραφής τους στον οικείο Δικηγορικό Σύλλογο όσο και του βαθμού τους ως παρά Πρωτοδίκαις, παρ΄Εφέταις και παρ΄Αρείω Παγω.»
Κακή διατύπωση. Ενώ κοιτάζοντας πίσω από τις λέξεις κατανοεί κανείς ότι η δεύτερη παράγραφος αφορά τους συναδέλφους που έχουν ενταχθεί στο Συνήγορο του Πολίτη και σε συναφείς αρχές, δεν βλέπω το λόγο να υπονοείται αυτό και να μην είναι σαφές. Επίσης δεν κατανοώ γιατί θα πρέπει οι αποδοχές των συναδέλφων αυτών να είναι αυτές του ΝΣΚ και οι λοιποί συνάδελφοι που έχουν προσληφθεί με έμμισθη εντολή να αμείβονται μόνο με το βασικό (ένεκα και της πρόσφατης κατάργησης του χρονοεπιδόματος).
Θα πρέπει να διαχωριστεί ξεκάθαρα ο ρόλος του έμμισθου νομικού συμβούλου επιχείρησης από εκείνον του ελεύθερου επαγγελματία-δικηγορου.
Και θα πρέπει αυτό να γίνει με τρόπο ξεκάθαρο, σαφή που δεν θα επιδέχεται διαφορετικές ερμηνέιες, όπως ισχύει σε τόσες χώρες του κόσμου. Στη Γαλλία, φερ’ειπείν, ο δικηγόρος που επέχει έμμισθη θέση νομικου συμβούλου, παραδίδει την δικηγορική του ταυτότητα στον οικείο σύλλογο και δεν μπορεί να παρίσταται σε δικαστήρια και να ασκεί ελεύθερη δικηγορία. Υπάρχει διαχωρισμός avocat-conseil και avocat-plaidant. Ο νομικός της εταιρίας θεωρείται εκεί μισθωτος, και ειναι μισθωτος. Στη Γαλλία και στη Γερμανια δεν ανησυχουν λοιπον για την «ανεξαρτησια του έμμισθου δικηγορου», ενώ στην Ελλάδα είμαστε ευαίσθητοι? Ας το εξηγήσει κάποιος αυτο.
Έτσι θα αρθούν και μια σειρά στρεβλώσεων, συμπεριλαμβανομένων των φορολογικών. Τι είναι ο αποκλειστικά έμμισθος δικηγορος σημερα? Για την εταιρια που τον απασχολεί, ειναι μισθωτός και του παρακρατεί φορο συμφωνα με την κλιμακα των μισθωτών. Ο μισθωτος δεν κόβει ΑΠΥ στην εταιρία, λαμβάνει φύλλο μισθοδοσίας. Δεν μπορει να υπόκειται η αντιμισθια του σε ΦΠΑ. Για το Υπ.Οικ, οταν ερχεται η ώρα των εκτακτων εισφορων, ειναι ΚΑΙ μισθωτός, ΚΑΙ ελευθερος επαγγελματιας (ασχετως εάν έχει μηδενικο εισόδημα απο ελεύθερο επάγγεγμα). Απλά, μπαχαλο.
Με τα σημερινα δεδομενα, δεν γινεται να ειναι καποιος και τα 2 μαζι. Και έμμισθος συμβουλος, και ελεύθερος επαγγεγματιας δικηγορος. Δεν υπάρχει στην ουσία ούτε καν ο χρόνος για κατι τετοιο. Ας γινει λοιπόν σαφής και τίμιος διαχωρισμός μια και καλή. «Ή με τον αστυφυλαξ, ή με τον χωροφυλαξ».
Η παράγραφος 2 του άρθρου 44 θα πρέπει να απαλειφθεί πλήρως από το άρθρο αυτό διότι ρυθμίζει δύο διαφορετικά καθεστώτα τα οποία δεν μπορούν να μπουν υπό τον ίδιο τίτλο της έμμισθης εντολής.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ: Δεν μπορεί στην ρύθμιση της έμμισθης εντολής στην οποία ο δικηγόρος έχει και απολαμβάνει της πλήρους ιδιότητας του δικηγόρου σύμφωνα με τον Κώδικα περί Δικηγόρων και διατηρεί την ανεξαρτησία του δημόσιου λειτουργού αμειβόμενος με πάγια έμμισθη εντολή , να περιλαμβάνεται ταυτόχρονα και εξαιρετική ρύθμιση για άλλου είδους απασχόληση των Δικηγόρων που υποχρεούνται σε αναστολή του λειτουργήματος και της ιδιότητας του Δικηγόρου με όρους μισθωτής εργασίας διότι είναι εντελώς ανόμοια πράγματα και δημιουργεί σύγχυση.
Η διάταξη αυτή εάν πρέπει να προβλεφθεί ούτως ή άλλως θα πρέπει να περιληφθεί στο άρθρο 33 ως ξεχωριστή περίπτωση αναστολής με την παρακάτω δυνητική διατύπωση :
(ζ) Σε όσους δικηγόρους προσληφθούν με οποιονδήποτε άλλο τρόπο από αυτόν που προβλέπεται στις διατάξεις του Κώδικα περί Δικηγόρων όπως εκάστοτε ισχύει , ή άλλης αντίστοιχης ειδικά προβλεπομένης κατά νόμο διαδικασίας πρόσληψης στους φορείς της παραγράφου 1 του άρθρου 4 του ν.4024/2011 (ΦΕΚ Α’ 226) , ή σε ανεξάρτητες αρχές , με αποδοχή και προσχώρησή τους στον εσωτερικό κανονισμό του εντολέα τους , καθώς και σε εποπτεία του από τον κανονισμό αρμοδίου προϊσταμένου δικηγόρου με αμοιβή που καθορίζεται με προεδρικό διάταγμα μετά από πρόταση των Υπουργών Δικαιοσύνης και Οικονομικών η οποία πρέπει να αντιστοιχεί με τις μηνιαίες αποδοχές του προσωπικού του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Ο Νομοθέτης θα πρέπει να λύσει το θέμα των εμμίσθων δικηγόρων μιά και καλή με τίμιες και ξεκάθαρες κουβέντες και χωρίς πονηριές και να μας εξομοιώσει επιτέλους με τους δικαστικούς αντιπροσώπους του ΝΣΚ.Την ίδια δουλειά κάνουμε και μάλιστα πολύ περισσότερη. Προσωπικά υπηρετώ σε Δήμο με πληθυσμό 65.000 ως μοναδικός δικηγόρος.Απο τότε που προσλήφθηκα (1997) έπαψα να διατηρώ προσωπικό γραφείο με ιδιωτική πελατεία και προσφέρω αποκλειστικές υπηρεσίες στο κατάστημα του εντολέα μου καθημερινά και με ωράριο, εκπροσωπώντας αυτόν εξωδίκως και δικαστικώς.Ο όγκος δουλειάς μου είναι τεράστιος και δεν μπορεί να συγκριθεί με την δουλειά κανενός δικαστικού αντιπροσώπου του ΝΣΚ.Επομένως οι κουβέντες θα πρέπει να είναι ειλικρινείς,ξεκάθαρες,σε ένα σταθερό εργασιακό περιβάλλον. Διακρίσεις και μισθολογικά βολέματα μειοψηφιών σε διάφορες ΑΔΑ,Επιτροπές ή ό,που αλλού θα πρέπει να τελειώνουν.Όχι άλλες εξυπνάδες τύπου Σαχινίδη με δικηγόρους πρώτης και δεύτερης κατηγορίας.Και βεβαίως ρητή και ξεκάθαρη διατύπωση στο άρθρο σχετικά με το μισθολογικό καθεστώς των εμμίσθων και όχι παραπομπές σε προεδρικά διάταγματα που πρόκειται να εκδοθούν και ποτέ δεν εκδί-δονται,με αμφίβολες διατυπώσεις (τι ακριβώς εννοεί ο Νομοθέτης λέγοντας ότι οι αμοιβές των δικηγόρων πρέπει να είναι-αλλά μπορεί και να μην είναι- αντί-στοιχες με τις αμοιβές του προσωπικού του ΝΣΚ… δηλ.ποιού προσωπικού ….των καθαριστριών ή των διοικητικών υπαλλήλων?…),που τις ερμηνεύει όπως θέλει ο εκάστοτε ΥΠΟΙΚ.
Συνεπώς Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΟΥ είναι ότι η παράγραφος 2 του άρθρου 44 θα πρέπει ΤΙΜΙΑ,ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΚΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ,να διατυπωθεί ως εξής:
2. Οι διατάξεις του παρόντος Κώδικα που αφορούν την έμμισθη εντολή δεν εφαρμόζονται στους δικηγόρους εκείνους που έχουν προσληφθεί,εφόσον δηλώσουν ότι επιθυμούν την ένταξή τους στο ειδικό καθεστώς της έμμισθης εντολής της παρούσας παραγράφου,ή πρόκειται να προσληφθούν σύμφωνα με την διαδικασία του άρθρου 45 παρ.2 του παρόντος στους φορείς της παραγράφου 1 του άρθρου 4 του Ν. 4024/2011 (ΦΕΚ Α’ 226) ή σε ανεξάρτητες αρχές και Επιτροπές που λειτουργούν ως ΝΠΔΔ,οι οποίοι αποδέχονται και προσχωρούν στον εσωτερικό κανονισμό του εντολέα τους.Οι δικηγόροι αυτοί για όσο χρονικό διάστημα παρέχουν τις ανωτέρω υπηρεσίες τους, δικαιούνται να παρίστανται στα αρμόδια δικαστήρια μόνον για προσωπικές υποθέσεις (αυτοπροσώπως) και να εκπροσωπούν ενώπιον αυτών μόνον συγγενείς τους μέχρι του β΄βαθμού.Η μηνιαία αμοιβή των δικηγόρων αυτών διαμορφώνεται, λαμβάνοντας υπόψιν τον συνολικό χρόνο άσκησης δικηγορίας, συμπερι-λαμβανομένου και του χρόνου άσκησης και αντιστοιχεί πλήρως με το σύνολο των μηνιαίων αποδοχών του κύριου προσωπικού του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, όπως αυτές διαμορφώνονται κάθε φορά σύμφωνα με το σύστημα προαγωγών και μισθολογικής εξέλιξης με βάση τον χρόνο υπηρεσίας, που προβλέ-πεται από τον Οργανισμό του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.Ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα των παραπάνω δικηγόρων μέχρι την ένταξή τους στο καθεστώς της παρούσας παραγράφου δεν θίγονται.
Τι σχέση έχει η έμμισθη εντολή με τους επιστημονικούς συνεργάτες και γιατί σε ένα άρθρο που ρυθμίζει την έμμισθη εντολή περιλαμβάνονται οι επιστημονικοί συνεργάτες: Αυτοί έχουν άλλους κανόνες που ρυθμίζουν και την πρόσληψη και την σχέση τους. Επίσης τι ρόλο παίζει η αναδρομικότητα θέτοντας το όσοι έχουν προσληφθεί: Αλλάζετε με τον Κώδικα τη σχέση εργασίας με απώτερο σκοπό να την επεκτείνετε και στους δικηγόρους με έμμισθη εντολή ίσως με πράξη Νομοθετικού περιεχομένου: Τι κώδικας παρωδία είναι αυτός: Ο Κώδικας αναμενόταν από τους δικηγόρους για εκσυγχρονισμό του επαγγέλματος όντας παρωχημένος γιατί βασιζόταν σε νόμο του έτους 1954 και βρισκόμαστε μπροστά σε έναν νόμο που επαναλαμβάνοντας το Νόμο του 1954 απλώς καταστρατηγεί δικαιώματα με τεράστια προχειρότητα.
Το δεύτερο εδάφιο του άρθρου 44 αν αφορά στους δικηγόρους που προσλαμβάνονται στο Δημόσιο και στις ανεξάρτητες αρχές ως ειδικοί επιστήμονες, δηλαδή ως υπάλληλοι με σχέση εξαρτημένης εργασίας αορίστου ή ορισμένου χρόνου, δεν έχει θέση στο άρθρο περί έμμισθης εντολής καθώς οι εν λόγω δικηγόροι δεν συνάπτουν με τους ανωτέρω φορείς σύμβαση έμμισθης εντολής, οι δε φορείς που τους προσλαμβάνουν δεν είναι «εντολείς» τους, όπως αναφέρει εσφαλμένα η διάταξη.
Αν όμως με τη διάταξη θεσπίζεται αναστολή δικηγορίας τόσο για τους ειδικούς επιστήμονες των ανεξάρτητων αρχών όσο και για τους δικηγόρους με έμμισθη εντολή των φορέων του δημοσίου-κάτι που πρέπει να αποσαφηνισθεί πλήρως- τότε οδηγεί τους δικηγόρους τους Δημοσίου σε πλήρη «υπαλληλοποίηση», και αλλοιώνει με τρόπο αντισυνταγματικό τη σύμβαση έμμισθης εντολής που έχουν συνάψει.
Η δεύτερη παράγραφος θέτει περιορισμούς σε εμμίσθους που εργάζονται σε ΟΤΑ και ΝΠΔΔ. Γιατί οι περιορισμοί αναφέρονται μόνο στους εμμίσθους που εργάζονται σε ΟΤΑ και ΝΠΔΔ; Κάτι απίθανες μονομετοχικές εταιρίες του Δημοσίου γιατί εξαιρούνται; Κανονικά σε αναστολή θα έπρεπε να μπαίνουν όλοι οι έμμισθοι. Διότι όλοι είναι μη ανεξάρτητοι. Αυτό ισχύει στη Γερμανία.