1. Από το άρθρο 9 παρ. 2 εδάφιο τελευταίο του νόμου 3689/2008 διαγράφεται ο όρος «γραπτές».
2. Στο τέλος της περίπτωσης (ββ) του εδαφίου (α) της παρ. 1 του άρθρου 10 του νόμου 3689/2008 προστίθεται εδάφιο που έχει ως εξής: «Για τη συμπλήρωση του ανώτατου ορίου ηλικίας που προβλέπεται πιο πάνω δεν υπολογίζεται ο χρόνος εκπλήρωσης των στρατιωτικών υποχρεώσεων».
|
Υπουργείο Δικαιοσύνης Μεσογείων 96, Τ.Κ. 11527 Τηλ: 213-1307000 email Υπευθύνου Προστασίας Δεδομένων (DPO): dpo@justice.gov.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
1. Θεωρώ εξαιρετικά δυσχερή την όποια τροποποίηση του σχετικού Νόμου, χωρίς να έχει προηγηθεί ειδική μέτρηση, αξιολόγηση και ανάλυση του profile τόσο της Σχολής όσο και του μέσου/ης αποφοίτου της Σχολής αυτής.
2. Θεωρώ εξαιρετικά επείγουσα την τροποποίηση του προτεινόμενου άρθρου 8, καθώς και του άρθρου 9 του Ν. 3689/2008 σχετικά με τις ελάχιστες προυποθέσεις και προτείνω την προυπόθεση της προηγούμενης 8ετούς ή 10ετούς τουλάχιστον επαγγελματικής προυπηρεσίας ως Δικηγόρου και όχι την ελάχιστη των 2 ετών, που ουδόλως πραγματοποιείται (συνήθης πρακτική το «φροντιστήριο» για τη Σχολή Δικαστών).
3. Ουδόλως θα βελτιωθεί το φρόνημα των νέων Δικαστών με κάποια πρόσθετα σεμινάρια και διαλέξεις.
4. Αντί αυτών προτείνω ολοκληρωμένο πρόγραμμα «δια βίου μάθησης», εισαγωγή με στοιχειώδεις εμπειρίες ζωής και εναλλασσομένη πρακτική εκπαίδευση στη διάρκεια της φοίτησης.
Π. Δέγλερης
Δικηγόρος Πειραιά
Παρακολουθώντας τις ημέρες αυτές τη δημόσια διαβούλευση επί του προτεινόμενου σχεδίου νόμου θα ήθελα να επισημάνω τα ακόλουθα. Η πλειοψηφία των σχολιαστών τάσσεται υπέρ της διεύρυνσης των προϋποθέσεων εισαγωγής των υποψηφίων στην Εθνική Σχολή Δικαστών, άποψη που και θεμιτή είναι και απόλυτα συμβατή με την συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της ισότητας πρόσβασης στις δημόσιες θέσεις και της αξιοκρατίας.
Η θέσπιση περιορισμών, όπως η άσκηση διετούς δικηγορίας, δεν αποτελεί εγγύηση για την αποτελεσματικότητα των μελλοντικών δικαστικών λειτουργών, δεδομένου ότι δεν υφίσταται αξιόπιστο σύστημα ελέγχου για το αν πράγματι αυτή έχει διανυθεί. Η δε πρόταση για την προσκόμιση αποδεικτικών προεισπράξεων συμβολαίων ή παραστάσεων στα δικαστήρια, ως μέτρο για την απόδειξη της πραγματικής άσκησης της δικηγορίας, εισάγει νέες διακρίσεις, διότι πριμοδοτεί κυρίως νέους δικηγόρους-γόνους οικογενειών με δικηγορικά και συμβολαιογραφικά γραφεία, οι οποίοι στα πρώτα δύο χρόνια ενεργού δικηγορίας τους έχουν σαφώς καλύτερη τύχη στην αγορά εργασίας από έναν νέο δικηγόρο, δίχως το ανωτέρω υπόβαθρο. Άλλωστε η υπογραφή ενός ορισμένου αριθμού συμβολαίων ή η εξειδίκευση στον χειρισμό υποθέσεων ενός μόνο τομέα του δικαίου, π.χ. ποινικό δίκαιο, δεν εγγυάται και την άνευ όρων ικανότητα του υποψηφίου να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του δικαστικού λειτουργήματος.
Είναι επίσης πολύ ενδιαφέρουσα και καλό θα ήταν να γίνει αποδεκτή η πρόταση για ισότιμη συμμετοχή και των δημοσίων υπαλλήλων-κατόχων πτυχίου νομικής σχολής στην συγκεκριμένη διαγωνιστική διαδικασία. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι στην πλειοψηφία τους άτομα με αυξημένα προσόντα (π.χ. κάτοχοι μεταπτυχιακών διπλωμάτων, γνώστες ξένων γλωσσών), έχουν διέλθει από την διαδικασία επιλογής του ΑΣΕΠ και διορίστηκαν σε μία θέση του ευρύτερου δημόσιου τομέα, στερούμενοι λόγω ασυμβιβάστου τη δικηγορική τους ιδιότητα. Για ποιόν λόγο η πολιτεία θα πρέπει να τους στερεί, παρά την ύπαρξη όλων των τυπικών προσόντων, τη δυνατότητα να βελτιώσουν το επαγγελματικό τους μέλλον και να αξιοποιήσουν τις γνώσεις τους, μέσω της συμμετοχής τους στον ανωτέρω διαγωνισμό;
Όσον αφορά τους κατόχους μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων θα ήθελα να τονίσω ότι δεν είναι όλοι τους γόνοι πλούσιων οικογενειών που συνεχίζουν τις σπουδές τους, βασιζόμενοι στην καλή τους οικονομική κατάσταση, δίχως εμπειρία ζωής, αλλά υπάρχουν και άτομα με ισχυρή θέληση, τα οποία εργάζονται σκληρά, παραμένουν συνεπή στις επαγγελματικές και οικογενειακές τους υποχρεώσεις, ενώ φροντίζουν παράλληλα να ολοκληρώσουν και τις μεταπτυχιακές ή διδακτορικές σπουδές τους. Τέτοιου είδους άτομα έχει ανάγκη το δικαστικό Σώμα και αξίζει να τα προσελκύσει, επεκτείνοντας π.χ. το δικαίωμα συμμετοχής σε κατόχους διπλωμάτων μεταπτυχιακών σπουδών ή σε διδάκτορες καταργώντας την προϋπόθεση άσκησης δικηγορίας.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι η δημόσια διαβούλευση αποτελεί δημοκρατικό τρόπο έκφρασης των απόψεων και εύχομαι οι παρατηρήσεις των συμμετεχόντων να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν στην τελική διαμόρφωση του παρόντος σχεδίου νόμου. Αν η ίδια διαδικασία είχε εφαρμοστεί και κατά την ψήφιση του Ν.3689/2008, ενδεχομένως θα εξέλιπαν οι αδικίες που εντοπίζονται σήμερα, κυρίως στο σημείο (άρθ. 10 παρ. 1 εδ. α περ. αα΄ του Ν.3689/2008) που αφορά τις προϋποθέσεις εισαγωγής των υποψηφίων στο Δικαστικό Σώμα. Εξάλλου, διεύρυνση των προϋποθέσεων συμμετοχής στον συγκεκριμένο διαγωνισμό, σημαίνει αύξηση των πιθανοτήτων στελέχωσης των δικαστηρίων της χώρας με άξιους και ικανούς δικαστικούς λειτουργούς. Η Πολιτεία καλείται από την πλευρά της να προστατέψει το αδιάβλητο των εξετάσεων και να διαμορφώσει επαρκείς μηχανισμούς αξιολόγησης των υποψηφίων, για την επιλογή των καταλληλότερων να ανταποκριθούν στον θεσμικό τους ρόλο ως λειτουργοί της δικαιοσύνης.
Στο πλαίσιο των επικείμενων τροποποιήσεων του Ν.3689/2008 ,θα πρέπει να γίνουν ενέργειες και για την τροποποίηση του άρθρου 10 παρ.1 εδ. α περ. αα΄ του ανωτέρω νόμου.Από τη στιγμή που ο νομοθέτης κρίνει ότι οι δικαστικοί υπάλληλοι έχουν δικαίωμα να συμμετάσχουν στους διαγωνισμούς της Εθνικής Σχολής Δικαστών, με βασική προϋπόθεση την κατοχή πτυχίου νομικής και τη συμπλήρωση πέντε ετών υπηρεσίας στη θέση αυτή, είναι παράδοξο να απαιτεί από όλους τους άλλους δημόσιους υπαλλήλους ως πρόσθετη προϋπόθεση την ύπαρξη διετούς δικηγορίας. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα δεν είναι εφικτό δημόσιοι υπάλληλοι -απόφοιτοι νομικής να πληρούν την πρόσθετη αυτή προϋπόθεση,δεδομένου ότι διορίστηκαν στο δημόσιο μετά την ολοκλήρωση της 18μηνης πρακτικής για την απόκτηση της άδειας άσκησης του δικηγορικού επαγγέλματος και πριν ακόμα συμπληρώσουν διετία στο δικηγορικό επάγγελμα, με αποτέλεσμα να στερούνται εκ προοιμίου το δικαίωμα για ένα καλύτερο επαγγελματικό μέλλον. Η ανωτέρω ρύθμιση ,συνεπώς, δημιουργεί μια άνιση μεταχείριση εις βάρος όλων των υπόλοιπων δημόσιων υπαλλήλων-πτυχιούχων νομικής που είχαν την ατυχία (;) να διορισθούν (ύστερα από γραπτό διαγωνισμό ή με αντικειμενικά κριτήρια) ,σε άλλους φορείς του δημοσίου εκτός από τα δικαστήρια και οι οποίοι δεν αποκλείεται να απασχολούνται σε θέσεις με αντικείμενα καθαρά νομικής φύσης.
Σε κάθε περίπτωση πάντως η διετής άσκηση δικηγορίας δεν αποτελεί εχέγγυο για την ύπαρξη αντίστοιχης εμπειρίας και ούτε επομένως ασφαλές κριτήριο για την ικανότητα του μελλοντικού δικαστή.Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι σε μεγάλο ποσοστό οι νέοι δικηγόροι έχουν από ελάχιστη ως ανύπαρκτη παρουσία στις δικαστικές αίθουσες.
Για όλους τους ανωτέρω λόγους θεωρώ ότι θα πρέπει:
α) να επανεξεταστεί η σκοπιμότητα της ύπαρξης διετούς δικηγορίας
ως προϋπόθεσης για τη συμμετοχή στον εισαγωγικό διαγωνισμό της Εθνικής Σχολής Δικαστών
β) να έχουν δικαίωμα όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι -πτυχιούχοι νομικής να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό για την εισαγωγή στην Εθνική Σχολή Δικαστών με τις ίδιες προϋποθέσεις
Προς κ.Χονδρό
Ας μην υποτιμούμε την αξία της εργασιακής εμπειρίας. Αφενός όλα τα δικόγραφα που συντάσσονται από δικηγόρους δεν είναι αόριστα, αφετέρου το ήθος και η οξύνοια για τα οποία μιλάτε, ως «αόριστες νομικές έννοιες» δεν εξειδικεύονται μόνο μέσα από τη θεωρητική μελέτη αλλά και-κυρίως- από την πραγματική τριβή με τη δικαστηριακή πρακτική, τις αντιδικίες, τις ανθρώπινες σχέσεις, με δύο λόγια από την επαφή με την ίδια τη ζωή. Πώς θα έχουμε απαίτηση από ένα νέο άνθρωπο που έχει εργαστεί ελάχιστα να κατανοήσει τα προβλήματα που μπορεί να ανακύψουν από μία τεχνικώς άψογη απόφαση που θα εκδώσει, ουσιαστικώς όμως ανέφικτη;
Κατά τα λοιπά,θεωρώ λανθασμένη την επιχειρούμενη (στο όνομα ίσως κάποιας κακώς νοούμενης αποκέντρωσης) συγκέντρωση όλων των σχετικών με τη σχολή δικαστών εξετάσεων και εν γένει δραστηριοτήτων στη Θεσσαλονίκη,γιατί με αυτό τον τρόπο ουσιαστικά αποθαρρύνονται άτομα από άλλες περιοχές της χώρας να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό.Ειδικά σε μία τόσο κακή οικονομικά συγκυρία,όπου το κόστος των εξετάσεων και της μετέπειτα διαμονής στη Θεσ/κη για ενάμισι περίπου έτος είναι για πολλούς δυσβάσταχτο. Ας μην ξεχνάμε και τη δυνατότητα που ίσχυε μέχρι πρότινος περί πρακτικής άσκησης των εκ της νοτίου Ελλάδας προερχόμενων σπουδαστών στην Αθήνα, δυνατότητα η οποία μάλλον και κακώς εγκαταλείπεται,χωρίς να λαμβάνονται καν υπόψη στοιχειώδεις κοινωνικοί λόγοι. Όλα αυτά συνιστούν αντικίνητρα για τη συμμετοχή στο διαγωνισμό και σε συνδυασμό με την προτεινόμενη προσαύξηση για την εισαγωγή, των μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων, μάλλον φαίνεται να οδηγεί σε μία ακόμη πιο ελιτίστικη αντιμετώπιση των υποψηφίων δικαστών.
Πράγματι το προϊσχύον καθεστώς ήταν πολύ καλύτερο του τωρινού άρθρου 10 § 1 α του Ν. 3689/2008. Σκοπός της σχολής είναι να δεχθεί επιστήμονες που έχουν τη θεωρητική κατάρτιση και να τους βοηθήσει να την εφαρμόσουν κατά την κρίση των υποθέσεων και τη σύνταξη των αποφάσεων.
ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ (σύμφωνα με τα όσα ισχύουν τώρα)
Α) Το ότι κάποιος είναι Ειρηνοδίκης ενός έτους, δε σημαίνει ότι είναι καλύτερος από έναν απλό πτυχιούχο της Νομικής Σχολής (βλ. πόσες αποφάσεις Ειρηνοδικείων εξαφανίζονται κατ΄ έφεση και μάλιστα για λόγους ορισμένου ή νόμω βασίμου)
Β) Τα ίδια ισχύουν για την άσκηση δικηγορίας. Οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι η παράσταση σε υπογραφή συμβολαίων ή η σύνταξη δικογράφου δε σημαίνει επάρκεια για άσκηση δικαστικού λειτουργήματος. Στο ερώτημα: «πως ο δικαστής θα κρίνει δικόγραφα άλλων, όταν ο ίδιος δεν έχει συντάξει ποτέ του δικόγραφο», ανταπαντώ «πως ο δικαστής θα ξεχάσει τα όσα λανθασμένα έμαθε κατά τη δικηγορία, με τη σύνταξη αορίστων και μη νομίμων αγωγών». Συμπέρασμα: Ο δικαστής δε συντάσσει δικόγραφα, αλλά κρίνει την υπόθεση που δικάζει. Επομένως δε χρειάζεται να έχει εμπειρία δικηγορίας, αλλά μονάχα οξύνοια, οξυδέρκεια, θέληση να επιμορφώνεται διαρκώς, εργατικότητα και πάνω από όλα ΗΘΟΣ.
Σε διαφορετική περίπτωση και 400 χρόνια δικηγόρος να είναι, πάλι θα κρίνεται ως ανεπαρκής.
Γ) Για τους κατόχους διδακτορικού διπλώματος νομικού τμήματος, λίγο πολύ ισχύουν τ’ ανωτέρω.
Δ) Όσο για τους δικαστικούς υπάλληλους με πτυχίο νομικού τμήματος νομικής σχολής και πενταετή υπηρεσία στη θέση αυτή, δε μπορώ να κατανοήσω πως ένας υπάλληλος με πτυχίο νομικής, που επί πέντε έτη δέχεται αιτήσεις, εκδίδει πιστοποιητικά και συντάσσει πρακτικά, είναι καλύτερος από τους υπολοίπους πτυχιούχους της νομικής. Εκτός και αν ισχύει το ανέκδοτο :
« – Καλά είσαι φαρμακοποιός;
– Βεβαίως και είμαι. Στο στρατό ήμουν κουρέας και το κουρείο ήταν απέναντι από το φαρμακείο και όσο να ‘ ναι έβλεπα»
Συμφωνώ σχεδόν με όλες τις προηγούμενες απόψεις. Αύξηση των ορίων ηλικίας και δυνατότητα σε όλους τους πτυχιούχους νομικής να διαγωνισθούν. Η ηλικία πιστεύω ότι έχει να κάνει με εμπειρία ζωής. Και οι δικαστές μας έχουν ανάγκη από εμπειρία ζωής!
Συμφωνώ
Για όσους προτείνουν αύξηση του ανωτάτου ορίου ηλικίας, διευκρινίζω ότι με τη δεδομένη κατάσταση της επετηρίδας, για να προαχθεί ο Πρωτοδίκης Δ.Δ. σε Πρόεδρο Πρωτοδικών Δ.Δ. απαιτούνται 17 έτη υπηρεσίας. Άρα, ένας 45άρης δεν μπορεί να έχει προοπτικές δικαστικής εξέλιξης και κίνητρο ώστε να ανταπεξέλθει στις αντιξοότητες του δικαστικού λειτουργήματος στον πρώτο βαθμό.
Παναγιώτης Δανιάς
Πρωτοδίκης Δ.Δ.
Σχετικά με τα όσα, κατ’ αρχήν ορθά σημειώνει η Αλεξάνδρα Σ., θα ήθελα απλώς να προσθέσω ότι, κατά τη γνώμη δεν πρέπει η επέκταση του πεδίου εφαρμογής της ρύθμισης σωστό θα ήταν να καταλάβει δημοσίους και ιδιωτικούς υπαλλήλους.
Στη Γαλλία, ο 1ος διαγωνισμός (1er concours) αφορά σε πτυχιούχους Νομικής χωρίς έτερα επιπρόσθετα προσόντα, αλλά με χαμηλό ἀνω όριο ηλικίας (31 + προσαυξήσεις), και οι εισακτέοι την τελευταία 5ετία κυμαίνονταν από 80 έως 192, ο 2ος διαγωνισμός (2eme concours) αφορά σε δημοσίους υπαλλήλους με 4 έτη προϋπηρεσίας και με υψηλό άνω όριο ηλικίας (46.5 + προσαυξήσεις) και οι εισακτέοι την τελευταία 5ετία κυμαίνονται από 19 έως 45 (δηλ. περίπου στο 1/4 των εισακτέων του 1ου διαγωνισμού) και τέλος ο 30ς διαγωνισμός (3eme concours) αφορά σε ιδιωτικούς υπαλλήλους με 8 έτη επαγγελματικής εμπειρίας στον ιδιωτικό τομέα κ.λπ. επίσης με υψηλό άνω όριο ηλικίας (40+προσαυξήσεις) και με λίγους εισακτέους (6-13 την τελευταία 5ετία).
Σημειωτέον ισχύει η 1.1 αντί της 31.12 εκεί, οπότε ουσιαστικά τα όρια είναι κατά ένα έτος αυξημένα σε σχέση με τα δικά μας (47.5+προσαυξήσεις, 41+προσαυξήσεις αντίστοιχα).
Έτσι επιτυγχάνεται και το άνοιγμα στην κοινωνία.
http://www.enm.justice.fr//devenir-magistrat/recrutement-concours.php
Οι υφιστάμενες προυποθέσεις συμμετοχής στο διαγωνισμό είναι απολύτως ορθές.
Και αυτό γιατί κάποιος πριν γίνει δικαστής πρέπει να έχει διέλθει από το στάδιο της Δικηγορίας.
Διότι πως θα κρίνει δικόγραφα άλλων, όταν ο ίδιος δεν έχει συντάξει ποτέ του δικόγραφο.
θα πρέπει μάλιστα η υποχρεωτική άσκηση δικηγορίας να συνδυαστεί με προσκόμιση, ως προαπαιτούμενο συμμετοχής στο διαγωνισμό, επικυρωμένου αντιγράφου από το Δικηγορικό Σύλλογο των παραστάσεων στα Δικαστήρια και συμβόλαια που πραγματοποίησε ο υποψήφιος, ώστε να αποδεικνύεται η πραγματική άσκηση του δικηγορικού λειτουργήματος.
Θεωρώ γι’ αυτό ανεδαφική την άποψη ορισμένων σχολιαστών του παρόντος νομοσχεδίου που υποστηρίζουν, ότι θα πρέπει να δίνεται δικαίωμα συμμετοχής σε όλους ανεξαιρέτως.
afksiste to anotero oroi tis ilikias gia na dosoyn eksetaseis kai empeiroi dikigoroi. an ontos sas endiaferei i poiotita tis dikaiosinis
Κύριε Υπουργέ ,
Θα πρέπει να επανεξετάσετε τις προϋποθέσεις συμμετοχής στο διαγωνισμό για την Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών, σεβόμενος τη συνταγματική επιταγή της αρχής της ισότητας των ευκαιριών.
Συγκεκριμένα, στη διάταξη του άρθρου 10 παρ. 1 εδ. α΄ περ. αα΄ του Ν. 3689/2008 με τίτλο »Δικαίωμα και Αιτήσεις Συμμετοχής» ορίζεται ότι : «1. α. Στο διαγωνισμό γίνονται δεκτοί όσοι: αα. Έχουν την ιδιότητα του Ειρηνοδίκη ή έχουν ή είχαν διετή άσκηση δικηγορίας ή είναι κάτοχοι διδακτορικού διπλώματος νομικού τμήματος, με μονοετή άσκηση δικηγορίας, ή είναι δικαστικοί υπάλληλοι με πτυχίο νομικού τμήματος νομικής σχολής και πενταετή υπηρεσία στη θέση αυτή».
Οι προϋποθέσεις αυτές δεν είναι ισότιμες μεταξύ τους διότι:
1) Η διετής άσκηση δικηγορίας μπορεί να είναι εντελώς τυπική. Είναι σύνηθες φαινόμενο πολλοί δικηγόροι να είναι τυπικά εγγεγραμμένοι ως μέλη σε κάποιο δικηγορικό σύλλογο και ταυτόχρονα να συνεχίζουν τις σπουδές του ή να κάνουν οτιδήποτε άλλο και να μην έχουν καμία επαφή με την ενεργή δικηγορία, ιδίως στα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας τους. Ως ελάχιστη προϋπόθεση θα έπρεπε να τεθεί η υποχρέωση προσκόμισης από τους υποψηφίους επικυρωμένων από τον οικείο δικηγορικό σύλλογο φωτοαντιγράφων των ετήσιων «καταστάσεων παραστάσεων στα Δικαστήρια» και των «καταστάσεων προεισπράξεων συμβολαίων» μέχρι την ημέρα της αίτησης συμμετοχής τους στο διαγωνισμό. Είναι παράλογο η προϋπόθεση αυτή να απαιτείται για την απόδειξη της δικηγορικής εμπειρίας σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ για την πρόσληψη μονίμου προσωπικού στο δημόσιο τομέα και να μην απαιτείται για τη συμμετοχή στο διαγωνισμό της Εθνικής Σχολής Δικαστικών Λειτουργών. Διαφορετικά, η παραπάνω προϋπόθεση δεν δικαιολογείται και δεν αποδεικνύει από μόνη της την ύπαρξη πραγματικής δικηγορικής εμπειρίας, αν υποθέσουμε ότι αυτός είναι ο λόγος που τέθηκε η συγκεκριμένη προϋπόθεση.
2) Η διετής άσκηση δικηγορίας και η ιδιότητα του ειρηνοδίκη, χωρίς την προϋπόθεση της υπηρεσίας ορισμένου χρονικού διαστήματος στη θέση αυτή, δεν μπορεί να εξισώνεται με την κατοχή διδακτορικού διπλώματος . Η ολοκλήρωση μιας διδακτορικής διατριβής απαιτεί πολύ κόπο και χρόνο συνήθως και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να τίθεται ως ισότιμη προϋπόθεση με τη διετή άσκηση δικηγορίας. Και αν μη τι άλλο δεν θα έπρεπε να ζητείται επιπλέον και η μονοετής άσκηση δικηγορίας.
Οι προτάσεις μου ως προς τη διάταξη του άρθρου 10 παρ. 1 εδ. α΄ περ. αα΄είναι οι εξής :
1) Να επενέλθει το προϊσχύσαν του Ν. 3689/2008 καθεστώς, ήτοι η κατοχή πτυχίου νομικού τμήματος Α.Ε.Ι., ως προϋπόθεση συμμετοχής στις εξετάσεις, διότι ακολουθεί διαγωνιστική διαδικασία, βάσει της οποίας θα επιλεχθούν οι καλύτεροι. Δεν υπάρχει λόγος να περιορίζεται η δυνατότητα συμμετοχής στο διαγωνισμό, εφόσον τελικά θα επιλεχθούν οι καλύτεροι.
Αν, ωστόσο, κρίνεται απαραίτητος ο περιορισμός του κύκλου των υποψηφίων, τότε για να υπάρχει ισοτιμία στις προϋποθέσεις συμμετοχής θα πρέπει να γίνουν οι εξής διαφοροποιήσεις-τροποποιήσεις:
2)α) Απόδειξη της διετούς άσκησης δικηγορίας με την προσκόμιση από τους υποψηφίους επικυρωμένων από τον οικείο δικηγορικό σύλλογο φωτοαντιγράφων των ετήσιων «καταστάσεων παραστάσεων στα Δικαστήρια» και των «καταστάσεων προεισπράξεων συμβολαίων» μέχρι την ημέρα της αίτησης συμμετοχής τους στο διαγωνισμό.
β) Δυνατότητα συμμετοχής στο διαγωνισμό των κατόχων μεταπτυχιακού διπλώματος ειδίκευσης, με μονοετή άσκηση δικηγορίας και προσκόμιση των παραπάνω καταστάσεων.
γ) Απάλειψη της μονοετούς άσκησης δικηγορίας για τους κατόχους διδακτορικού διπλώματος.
δ) Κατ΄αναλογία με τους δικαστικούς υπαλλήλους, δυνατότητα συμμετοχής και υπαλλήλων με πτυχίο νομικού τμήματος νομικής σχολής και πενταετή υπηρεσία σε οποιαδήποτε άλλη θέση του δημοσίου τομέα.
Κύριε Υπουργέ,
με το νομοσχέδιο που θα καταθέσετε σας δίνετε η ευκαιρία να διορθώσετε την αδικία που δημιούργησε σε βάρος των υποψηφίων για συμμετοχή στο διαγωνισμό για την Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών ο Ν. 3689/2008 και εν τέλει όλοι οι υποψήφιοι θα διαγωνιστούν για να επιλεχθούν οι καλύτεροι. Για κάποιους από εμάς που υπηρετούμε στο δημόσιο τομέα και με μεταπτυχικά διπλώματα ειδίκευσης, είναι αντικειμενικά αδύνατο να αποκτήσουμε διετή άσκηση δικηγορίας. Εμένα προσωπικά μου λείπουν περίπου 5 μήνες δικηγορίας. Σκεφτείτε πως όταν κάναμε τις επαγγελματικές μας επιλογές είχαμε άλλα δεδομένα μπροστά μας. Σεβόμενος την αρχή της ισότητας των ευκαιριών και την προστασία της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης των διοικουμένων θα πρέπει να προβείτε στις αναγκαίες τροποποιήσεις της σχετικής διάταξης.
Κύριε Υπουργέ,
Θα πρέπει να επανεξετάσετε τις προϋποθέσεις συμμετοχής στο διαγωνισμό για την Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 10 παρ. 1 εδ. α΄ περ. αα΄ του Ν. 3689/2008 ορίζεται ότι «1. α. Στο διαγωνισμό γίνονται δεκτοί όσοι: αα. Έχουν την ιδιότητα του Ειρηνοδίκη ή έχουν ή είχαν διετή άσκηση δικηγορίας ή είναι κάτοχοι διδακτορικού διπλώματος νομικού τμήματος, με μονοετή άσκηση δικηγορίας ».
1. α. Στο διαγωνισμό γίνονται δεκτοί όσοι:
αα. Έχουν την ιδιότητα του Ειρηνοδίκη ή έχουν ή είχαν
διετή άσκηση δικηγορίας ή είναι κάτοχοι διδακτορικού
διπλώματος νομικού τμήματος, με μονοετή άσκηση δι−
κηγορίας
Έχω να κάνω δύο παρατηρήσεις, οι οποίες από ότι βλέπω έχουν προταχθεί και από άλλους.
Πρώτον, να δοθεί η δυνατότητα σε αυτούς που δεν μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν τα χρόνια του στρατού, κατά τις περιόδους 2009-2010 λόγω του νόμου 3689/2008 να μετέχουν στις εξετάσεις.
Δεύτερον, το όριο ηλικίας να υπολογίζεται στις 01/01 του έτους προκήρυξης και όχι στις 31/12.
Έτσι αυξάνεται έστω και λίγο το ανώτατο όριο ηλικίας.
Μία από τις διατάξεις που κατά την άποψή μου χρήζει τροποποίησης είναι και το άρθρο 10 παρ.1 εδ. α περ. αα΄ του Ν.3689/2008, με το οποίο χορηγείται δικαίωμα συμμετοχής στους διαγωνισμούς της Εθνικής Σχολής Δικαστών στους δικαστικούς υπαλλήλους, θέτοντας ως προϋπόθεση την κατοχή πτυχίου Νομικής Σχολής και τη συμπλήρωση πέντε ετών υπηρεσίας στη θέση αυτή. Με την εν λόγω ρύθμιση εισάγεται διάκριση σε βάρος των λοιπών δημοσίων υπαλλήλων, δεδομένου ότι εκ του Συντάγματος δεν θεσπίζεται διακριτή και ευνοϊκή μεταχείριση για τους δικαστικούς υπαλλήλους έναντι των λοιπών εργαζομένων του δημόσιου τομέα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι-κάτοχοι πτυχίου Νομικής Σχολής στερούνται, λόγω της ελλιπούς διατύπωσης της διάταξης αυτής, το δικαίωμα συμμετοχής τους στους διαγωνισμούς της Εθνικής Σχολής Δικαστών, παρά το γεγονός ότι μπορεί να διαθέτουν αυξημένα προσόντα. Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις δημοσίων υπαλλήλων που έχουν ολοκληρώσει την 18μηνη πρακτική άσκηση για την απόκτηση άδειας άσκησης δικηγορικού επαγγέλματος και έχουν ασκήσει δικηγορία πριν από την πρόσληψή τους στο δημόσιο τομέα, αλλά δεν έχουν συμπληρώσει, λόγω του διορισμού τους στο Δημόσιο, την προϋπόθεση της άσκησης διετούς δικηγορίας, που ρητά προβλέπει το άρθρο 10 παρ. 1 εδ. α περ. αα΄ Ν.3689/2008.
Περαιτέρω η προϋπόθεση περί ασκήσεως διετούς δικηγορίας δεν αποτελεί ασφαλές κριτήριο για την ικανότητα του υποψηφίου προς εισαγωγή στην Εθνική Σχολή Δικαστών, δεδομένου ότι αρκεί η προσκόμιση ενός απλού πιστοποιητικού από τους κατά τόπους Δικηγορικούς Συλλόγους, για τη συμμετοχή των υποψηφίων στις εξετάσεις, δίχως να ελέγχεται αν ο ενδιαφερόμενος έχει στην πραγματικότητα ασκήσει το Δικηγορικό λειτούργημα.
Το πλέον ασφαλές κριτήριο, προκειμένου να αξιολογηθεί η ικανότητα ενός υποψήφιου δικαστικού λειτουργού, είναι οι τίτλοι σπουδών που διαθέτει, η επιτυχής συμμετοχή του στις υψηλών απαιτήσεων εισαγωγικές εξετάσεις της Εθνικής Σχολής Δικαστών, καθώς και η συνεχής αξιολόγηση της προσωπικότητας και των επαγγελματικών του δυνατοτήτων κατά το διάστημα της φοίτησής του στη Σχολή Δικαστών.
Κατόπιν των ανωτέρω, παρακαλώ να λάβετε υπ’ όψιν σας τις ακόλουθες προτάσεις για την τροποποίηση του άρθρου 10 παρ. 1 εδ. α περ. αα΄ Ν.3689/2008:
1)Επέκταση του πεδίου εφαρμογής της εν λόγω ρύθμισης σε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, παρέχοντάς τους το δικαίωμα να συμμετέχουν στις εξετάσεις με την τήρηση ορισμένων προϋποθέσεων (πτυχίο Νομικής Σχολής και πενταετή υπηρεσία σε θέση δημοσίου υπαλλήλου), όπως ακριβώς έχει προβλεφθεί νομοθετικά για τους δικαστικούς υπαλλήλους. Μέσω της νομοθετικής αυτής ρύθμισης η Εθνική Σχολή Δικαστών θα πραγματοποιήσει ένα άνοιγμα προς την κοινωνία και δεν θα αποκλείονται πλέον από τη ισότιμη συμμετοχή τους στη διαγωνιστική διαδικασία όσοι επιστήμονες διορίστηκαν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και επιθυμούν να βελτιώσουν το επαγγελματικό τους μέλλον, λαμβάνοντας μέρος στον συγκεκριμένο διαγωνισμό.
2)Χορήγηση δικαιώματος συμμετοχής στον ανωτέρω διαγωνισμό και σε υποψήφιους που είναι κάτοχοι διπλωμάτων μεταπτυχιακών σπουδών, με μονοετή άσκηση δικηγορίας, όπως προβλέπεται ήδη νομοθετικά για τους κατόχους διδακτορικών τίτλων.
3)Κατάργηση της προϋπόθεσης άσκησης μονοετούς δικηγορίας για τους υποψήφιους που είναι κάτοχοι διδακτορικών τίτλων, δεδομένου ότι είναι ανακόλουθο να αναγνωρίζεται η επιστημονική αξία ενός υποψηφίου από την ευρύτερη πανεπιστημιακή κοινότητα και παράλληλα να τίθεται ως προαπαιτούμενο για αυτόν η άσκηση μονοετούς δικηγορίας, προκειμένου να επιτραπεί η συμμετοχή του στις εν λόγω εξετάσεις.
4)Κατάργηση της προϋπόθεσης του άρθρου 10 παρ. 1 εδ. α περ. αα΄ του Ν.3689/2008 περί διετούς δικηγορίας και επαναφορά στο καθεστώς του Ν.2236/1994, το οποίο προέβλεπε μόνο την κατοχή πτυχίου νομικού τμήματος Α.Ε.Ι., ως προϋπόθεση συμμετοχής στις εξετάσεις. Η ρύθμιση περί διετούς δικηγορίας θέτει κατά την άποψή μου ένα αυθαίρετο χρονικό περιορισμό, αποκλείοντας εξαρχής από τη διαγωνιστική διαδικασία τους υποψήφιους, οι οποίοι έχουν προβεί σε συγκεκριμένες επαγγελματικές επιλογές (π.χ. διορισμός σε δημόσια θέση), και είναι πλέον αδύνατον να τις ανατρέψουν, προκειμένου να επανέλθουν στην ενεργό δικηγορία.
Σε σχέση με την επαναφορά των χρόνων του στρατού, αυτοί που γεννήθηκαν το 69 και το 70 δεν είχαν την δυνατότητα να επωφεληθούν γιατί ίσχυε ο νόμος του 2008, δεν πρέπει να τους δώσετε το δικαίωμα συμμετοχής στις εξαιτάσεις;
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΟΡΙΟ ΗΛΙΚΙΑΣ;
ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟ ΒΑΛΤΕ ΤΗ ΗΛΙΚΙΑ ΝΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΣΤΙΣ 1/1/ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΠΡΟΚΥΡΗΞΗΣ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΙΣ 31/12/
Το όριο ηλικίας πρέπει να υπολογίζεται κατά το χρόνο που υπολογίζονται και οι υπόλοιπες προϋποθέσεις συμμετοχής στις εξετάσεις και όχι στις 31/12, δηλαδή να υπολογίζεται κατά το χρόνο διενέργειας των γραπτών ή έστω κατά το τέλος του δικαστικού έτουσς στις 30/06. Επίσης το ανώτατο όριο είναι υπερβολικά χαμηλό και πρέπει να αυξηθεί.
Νίκο,
Τα χρόνια δικηγορίας που αναφέρεις είναι το κριτήριο στο Αγγλοσαξωνικό σύστημα (που σε αντίθεση με το Γαλλικό που ακολουθούμε εμείς δεν έχει σχολή δικαστών).
Για παράδειγμα στην Κύπρο απαιτούνται 6 χρόνια δικηγορίας και στο Ontario του Καναδά 10 χρόνια δικηγορίας. Αν λοιπόν κάποιος θέλει να γίνει δικαστής π.χ. στο Τορόντο, θα πρέπει να βγάλει πρώτο πτυχίο (Ιστορία, Οικονομικά, Πολιτικές Επιστήμες, Βιολογία, οτιδήποτε) 3 ή 4 χρόνια, μετά να πάει Law School (3 χρόνια), άρα τελειώνει με σπουδές γύρω στα 25, μετά να κάνει 1 χρόνο άσκηση σε δικηγόρο (26) και μετά 10 χρόνια ενεργό δικηγορία, οπότε μπορεί να πάει για δικαστής από τα 36 και μετά. Η δε «αποστρατεία» γίνεται στα 65, 70 ή 75, αναλόγως του βαθμού του δικαστηρίου (π.χ. 75 στο Supreme Court).
Μάλιστα ήδη παρωχημένο το δικό μας Σύνταγμα (άρθρ. 88 παρ. 5) που προβλέπει όριο συνταξιοδότησης τα 65 ή 67 ανάλογα, τη στιγμή που στον διαδρομόντα από το 1975 χρόνο (τελευταία 35ετία) το προσδόκιμο ζωής έχει ανέβει αισθητά (πρβλ. ασφαλιστικό ζήτημα) και λόγω μεταπτυχιακών σπουδών πολλοί εισέρχονται σε μεγαλύτερη ηλικία στο δικαστικό κλάδο. Και αυτό τη στιγμή που ήδη το Σύνταγμα του 1911 (σε μια εποχή που το προσδόκιμο ζωής ήταν πολύ χαμηλότερο από το σημερινό) όριζε (άρθρ. 88, παρ. 2) το 75ο έτος για τους αρεοπαγίτες και το 70ο για τους λοιπούς δικαστές (Σ 1927, άρθρ. 95 παρ. 2: 70ο και 65ο αντίστοιχα – / Σ 1952, άρθρ. 88 παρ. 2: 70ο και 65ο αντίστοιχα)
ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ
* Οι Γερμανοί δεν απαιτούν δικηγορική εμπειρία per se. Όποιος γνωρίζει την Γερμανική μπορεί να πάει στο http://bundesrecht.juris.de/drig/BJNR016650961.html#BJNR016650961BJNG000300666 και να διαβάσει τις προϋπόθεσεις για την πρόσβαση στο δικαστικό αξίωμα. Μάλιστα οι Γερμανοί πάνε ακόμα πιο πέρα, και ορίζουν ότι για να γίνει κανείς δικηγόρος πρέπει να πληροί τις προϋποθέσεις για δικαστής! (Bundesrechtsanwaltsordnung, § 4 Zugang zum Beruf des Rechtsanwalts: «Zur Rechtsanwaltschaft kann nur zugelassen werden, wer die Befaehigung zum Richteramt nach dem Deutschen Richtergesetz erlangt hat […] http://bundesrecht.juris.de/brao/__4.html). Τώρα, όσον αφορά τις προϋποθέσεις για δικαστής, πέραν του πτυχίου νομικής, απαιτείται «υπηρεσία προετοιμασίας» και μια 2η κρατική εξέταση – η 1η αντιστοιχεί στο πτυχίο («einen anschliessenden Vorbereitungsdienst mit der zweiten Staatspruefung abschliesst»). Ο Vorbereitungsdienst κρατάει 2 χρόνια, μοιάζει με τη δική μας άσκηση, αλλά δεν είναι ακριβώς άσκηση, γιατί δεν απαιτείται άσκηση σε δικηγόρο, αλλά μπορεί κανείς να εξασκηθεί σε πολιτικό ή ποινικό δικαστήριο ή σε δημόσια υπηρεσία – όχι δηλ. απαραίτητα ως δικηγόρος, αλλά γενικότερα ως νομικός Οι Γερμανοί έχουν την έννοια του Volljurist.
* Οι Γάλλοι (των οποίων το σύστημα έχουμε ως πρότυπο) δεν απαιτούν δικηγορική εμπειρία. Η λογική τους εν πολλοίς του είναι ότι, «αφού έχουμε εθνική σχολή δικαστών, ότι είναι να μάθεις, θα το μάθεις στη σχολή». Αν η σχολή δεν ήταν σε θέση να πάρει πτυχιούχους νομικής και να δημιουργήσει νέους δικαστές τότε θα παρείλκε αυτή η ίδια η υπαρξή της!
* Οι Ιταλοί έχουν 11 κατηγορίες ατόμων που πληρούν τις προϋποθέσεις για δικαστής (http://www.giurdanella.it/8113 ) Π.χ. (και αυτό κολλάει στις μεταβατικές διατάξεις) όλοι οι προ του 1999 πτυχιούχοι Νομικής μπορούν να δώσουν άνευ άλλου τινός (προφανώς έως τότε αρκούσε αυτό – οι άνθρωποι αυτοί – παρότι ως Ιταλοί θα νόμιζε κανείς κατ’ αρχήν ότι μας μοιάζουν… – ορθά, έδωσαν σ’ αυτούς τους ανθρώπους το δικαίωμα να δίνουν εσαεί, δηλ. δεν τους αφαίρεσαν το κεκτημένο δικαίωμα). Αλλά βλέπω και ότι αρκεί και μεταπτυχιακό δίπλωμα 2 ετών. Ή διδακτορικό (όχι όπως εδώ που ζητείται δικηγορική εμπειρία πλέον ακόμη και από διδάκτορες νομικής). Επίσης ειρηνοδίκες για *6 χρόνια* όχι μία ημέρα όπως εδώ! Φυσικά και οι δικηγόροι. Αλλά και οι ΠΕ Νομικής με διευθυντική θέση στο δημόσιο. Και οι καθηγητές Νομικής (ομοίως και στη Γερμανία)
* Το Αυστριακό σύστημα είναι όμοιο με το Γερμανικό: ούτε εκεί απαιτείται δικηγορία («Μετά το πέρας των νομικών σπουδών ακολουθεί η πρακτική άσκηση αφού ολοκληρωθεί η δικαστική άσκηση στο πλαίσιο της δικαστικής προπαρασκευαστικής υπηρεσίας σε εξωπανεπιστημιακά ιδρύματα.» – http://ec.europa.eu/civiljustice/legal_prof/legal_prof_aus_el.htm)
* Στο Βέλγιο (αντί πολλών: http://www.senat.fr/lc/lc164/lc1643.html ) απαιτείται τριετής επαγγελματική εμπειρία εκ των οποίων 3 ετών το 1 νομική εμπειρία (όχι απαραίτητη δικηγορική – απλά νομική) και ηλικία *τουλάχιστον* 35 ετών για δικαστής (δεν υπάρχει άνω όριο). Δεν έχουν σχολή.
Δικηγορία θέλουν οπωδήποτε οι Αγγλοσάξωνες (π.χ. Κύπρος 6 χρόνια, Καναδάς 10 χρόνια, και αντίστοιχα σε Αγγλία, Σκωτία και Αμερική). Αλλά αυτό είναι άλλο σύστημα από το ηπειρωτικό και οι Αγγλοσάξωνες είναι κυρίως εμπειριστές.
Παρ’ ημίν, με τον ν. 3689/2008 δημιουργήθηκε ένα υβριδικό σύστημα ανάμεσα στο Γαλλικό (Σχολή Δικαστών με άνω όρια ηλικίας – σύστημα που εξ ὀσων γνωρίζουν ακολουθούμε εμείς και οι Ισπανοί) και στο Αγγλοσαξωνικό (προϋπόθεση δικηγορικής εμπειρίας), και μάλιστα πολύ πιο «στενό» από το Γαλλικό, καθώς επιβάλλουμε δικηγορική εμπειρία, ενώ οι Γάλλοι *όντως* κάνουν το άνοιγμα στην κοινωνία με θέσεις για έμπειρους δημοσίους και ιδιωτικούς υπαλλήλους (ενώ σε εμάς το περιβόητο αυτό άνοιγμα είναι απλή πομφόλυγα, καθώς περιοριζόμαστε στενά σε δικηγόρους, άντε και σε γραμματείς δικαστηρίων) αλλά και από το Αγγλοσαξωνικό γιατί εκεί δίνοντας έμφαση στο εμπειρικό κομμάτι *δεν* βάζουν άνω όριο ηλικίας με τη λογική «όσο πιο έμπειρος (δικηγόρος) τόσο (κατά τεκμήριο) πιο καλός δικαστής». Δηλ. με τον 3689/2008 πρωτοτυπήσαμε λοιπόν, με μια ακόμη νεοελληνική «πατέντα», και μάλιστα χωρίς ομαλή μετάβαση στο νέο σύστημα (άτομα που δεν είχαν κάνει άσκηση, π.χ. 27, 28 ή και 30 ετών που εργάζονται αλλού ή δεν είχαν έως τότε κάνει άσκηση γιατί είχαν στόχο αποκλειστικά το δικαστικό σώμα, βρέθηκαν να θέλουν 4 χρόνια για να ξαναπληρώσουν τις προϋποθέσεις για το διαγωνισμό της ΕΣΔι, πολλά δε όλως αδυνατούν πλέον να συμματάσχουν (δεν δύνανται να εγκατελείψουν τις αλλοειδείς θέσεις εργασίας του, ενώ – και εδώ είναι το σημαντικότερο, άτομα άνω των 35, που για τον οποιοδήποτε λόγο δεν είχαν κάνει άσκηση, βρέθηκαν εν μία νυκτί εκτός του διαγωνισμού, καθώς είναι και φύσει (χρόνω) αδύνατον να πληρώσουν τις προϋποθέσεις (36 ετών + 4 έτη άσκηση και δικηγορία = 40). Πόσω μάλλον οι ήδη τότε 4οάρηδες.
Θεωρώ ότι υπάρχουν δύο διακριτά ζητήματα – α) το ζήτημα του ορίου per se και β) το ζήτημα της θέσπισης, έστω και τώρα, των επαρκών μεταβατικών διατάξεων που έλειπαν από τον 3689/2008. Οδηγό ίσως θα μπορούσε να αποτελέσει η θέσπιση των άνω ορίου του 43ου έτους από το ΥΠΕΞ για την Ειδική Νομική Υπηρεσία του, μετά από προσφυγή στο Συνήγορο του Πολίτη (http://www.synigoros.gr/diakriseis/index.htm, προς το τέλος, και http://www.synigoros.gr/pdfs/_apantisi_30_01.pdf όπου το ΥΠΕΞ ρητά αναφέρει ότι «τα παραπάνω [εννοείται: παρατεθέντα επιχειρήματα υπέρ της εισαγωγής άνω ορίου 35ου έτους για εισαγωγή στη Διπλωματική Ακαδημία κ.λπ.], δεν ισχύουν […] για τον κλάδο της Ειδικής Νομικής Υπηρεσίας (Ε.Ν.Υ.) διότι δεν προβλέπεται [sic] για τον εν λόγω κλάδο οργανικές θέσεις στις αρχές της Εξωτερικής Υπηρεσίας». Έτσι, το ΥΠΕΞ, αναβίβασε το όριο για την ΕΝΥ από το 35ο θαρρώ, στο 43ο έτος. Για την ταυτότητα του λόγου, θα μπορούσε και για την ΕΣΔι να καθιερωθεί το 43ο έτος ως άνω όριο «across-the-board», με παράλληλη κατάργηση της προϋπόθεσης δικηγορικής εμπειρίας, αν μη τι άλλο, για όσους (π.χ. τους άνω των 30 ή 35 ετών είναι δυσχερές ή έως και αδύνατο πλέον να την αποκτήσουν). Μία λύση όπως η ανωτέρω θα ήταν επιεικής, σύμφωνα με την αρχή του κράτους δικαίου και με την ασφάλεια του δικαίου και την αποφυγή των αιφνιδιασμών και θα άνοιγε τη «δεξαμενή» των υποψηφίων δικαστών κατά δίκαιο τρόπο, σήμερα μάλιστα που οι ανάγκες της Ελληνικής Δικαιοσύνης σε νέο προσωπικό (και δη ποιοτικό) είναι τόσο οξυμένες.
Με εκτίμηση,
Παναγιώτης Βαρλάγκας
Η διεξαγωγή των εξετάσεων αποκλειστικά στην Θεσσαλονίκη θα αποθαρρύνει πολλούς από το να προσέλθουν σε αυτές, λόγω αυξημένων εξόδων για διαμονή και μετακίνηση, αν είναι κάτοικοι νότιας Ελλάδας. Ίσως θα ήταν καλύτερη λύση η δημιουργία δυο εξεταστικών κέντρων, ένα στην Θεσσαλονίκη και ένα στην Αθήνα, όπως γίνεται και στις εξετάσεις των συμβολαιογράφων.
ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΟΡΙΟ ΗΛΙΚΙΑΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΥΞΗΘΕΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΕΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΛΟΓΟ ΗΛΙΚΙΑΣ. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΙΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ? (ΔΙΚΑΙΟΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΠΗΚΟΤΙΤΑΣ) ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΠΙΟΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΕ 3 ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΓΝΩΣΕΙΣ ΗΘΟΣ ΚΑΙ ΕΜΠΗΡΙΑ.Η ΕΜΠΙΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ.ΠΡΩΚΗΤΕ ΓΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΙΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΗΛΙΚΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΕΠΗΔΡΑΣΗ.ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΝΑΤΩΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΚΗΓΟΡΙΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΛΟΓΟ ΗΛΙΚΙΑΣ.ΙΣΑ ΙΣΑ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΛΗΤΕΡΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ.
Ορθότερο θα ήταν να καταργηθεί η εισαχθείσα με τον ν. 3689/2008 προϋπόθεση 2ετούς ασκήσεως δικηγορίας (στην τυπική περίπτωση) για τη συμμετοχή στο διαγωνισμό, καθότι:
1.5 χρόνος άσκηση + εξετάσεις ΔΣ + εγγραφή στο ΔΣ + 2 χρόνια δικηγορία = περί τα 4 χρόνια
Στη Γαλλική Ecole Nationale de la Magistrature που αποτέλεσε το πρότυπο για την παρ’ ημίν Εθνική Σχολή Δικαστών δεν απαιτείται δικηγορική εμπειρία για συμμετοχή στoυς concours εισαγωγής. Στο δε Γερμανικό νομικό σύστημα (που ιδίως για την πολιτική και ποινική δικαιοσύνη από καταβολής Νεοελληνικού κράτους αποτελεί σημείο αναφοράς) δεν υπάρχει καν σχολή δικαστών – σε κάθε περίπτωση όμως πουθενά δεν απαιτείται και Σχολή και πρότερη εξάσκηση δικηγορίας. Στο Γαλλικό δε πρότυπο υπάρχουν 3 παράλληλοι διαγωνισμοί, ένας για νέους πτυχιούχους (μέχρι 31 ετών + προσαυξήσεις), ένας για δημοσίους υπαλλήλους (μέχρι 46 ετών + προσαυξήσεις) και ένας για άτομα με 8ετή εργασιακή εμπερία στον ιδιωτικό τομέα (μέχρι 40 ετών + προσαυξήσεις) http://www.enm.justice.fr//devenir-magistrat/recrutement-concours.php
Η λογική της ύπαρξης μιας Εθνικών Σχολής Δικαστών (αυτή τουλάχιστον που ακολουθείται στη αμιγή Γαλλική εκδοχή της, την οποία εμείς χρησιμοποιήσαμε σαν πρότυπο είναι «αφού θα πας στη Σχολή και θα σου μάθουν ότι είναι να μάθεις, γιατί και δικηγορία;»
Εξ όσων γνωρίζω, είμαστε η μοναδική χώρα που, μετά τον 3689/2008 (και για πρώτη φορά), εφαρμόζει αυτό το υβριδικό σύστημα, δηλ. και 4 χρόνια ασκούμενος/δικηγόρος και 2 χρόνια σχολή.
– Η Γαλλία, που έχει σχολή δικαστών, την οποία μάλιστα χρησιμοποιήσαμε ως πρότυπο, δεν απαιτεί άσκηση, έχει δε πολύ χαμηλά ανώτατα όρια ηλικίας για τη βασική κατηγορία υποψηφίων (31 + προσαυξήσεις), αν και παίρνει και άτομα με εμπειρία – όχι δικηγορική! – ως και τα 40 + προσαυξήσεις σε ειδική κατηγορία.
– Η Γερμανία έχει την έννοια του Volljurist, δηλ. όποιος κάνει άσκηση και περάσει το 2ο Staatsexamen, πληροί τις προϋποθέσεις τόσο για δικαστής όσο και δικηγόρος. Μάλιστα, ο νόμος τους το ορίζει αντίστροφα: δικηγόρος μπορεί να γίνει όποιος πληροί τα προσόντα για δικαστής! Και φυσικά δεν έχουν όρια ηλικίας.
– Οι δικαιοδοσίες του Αγγλοσαξωνικού νομικού συστήματος (Άγγλοι, Αμερικανοί, Καναδοί, Κύπριοι, κ.λπ.) αλλά και οι πιο πολλές χώρες του «δικού μας» ηπειρωτικού συστήματος (ενδεικτικά αναφέρω τους Αυστριακούς και τους Βέλγους), δεν έχουν σχολή και απαιτούν κάποια περίοδο άσκησης ή και δικηγορίας (π.χ. 10 χρόνια στον Καναδά) για να γίνει δικαστής – χωρίς όρια ηλικίας φυσικά.
Με βάση τα παραπάνω, και για να ξανα-ανοίξει η Εθνική Σχολή Δικαστών στην κοινωνία (δυνατότητα σε υπαλλήλους του δημόσιου τομέα, επιχειρηματίες, στελέχη του ιδιωτικού τομέα, καθώς και αιρετούς της τοπικής αυτοδιοίκησης να συμμετάσχουν, χωρίς να τους ζητείται το άτοπο, δηλ. να εγκατελείψουν τις επαγγελματικές τους θέσεις και να κάνουν 4 χρόνια τον ασκούμενο/δικηγόρο, καθώς και διατήρηση των παλαιών – αν όχι και αύξηση των άνω ορίων ηλικίας), προτείνω:
A. Να καταργηθεί η περ. αα’ τη παρ. 1 του άρθρ. 10, του ν. 3689/2008 σύμφωνα με την οποία:
«»1. α. Στο διαγωνισμό γίνονται δεκτοί όσοι: αα. Έχουν την ιδιότητα του Ειρηνοδίκη ή έχουν ή είχαν διετή άσκηση δικηγορίας ή είναι κάτοχοι διδακτορικού διπλώματος Νομικού Τμήματος, με μονοετή άσκηση δικηγορίας».
Αντιθέτως, η προϊσχύσασα διατάξη προέβλέπε απλώς ότι: «α. Στο διαγωνισμό γίνονται δεκτοί όσοι: αα) έχουν πτυχίο νομικού τμήματος ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος» (Άρθρο 2, παρ. 2, ν. 2236/1994, όπως είχε αντικατασταθεί και ίσχυε μέχρι τον 3689/2008)
Β. Να επανέλθουν οι προσαυξήσεις του ορίου ηλικίας για μεταπτυχιακό (1 έτος) και διδακτορικό (3 έτη).
Οι προσαυξήσεις αυτές στο άνω όριο ηλικίας, είχαν θεσπιστεί ήδη με το ν. 2236/1994 περί Εθνικής Σχολής Δικαστών και καταργήθηκαν με τον 3689, είχαν δε ως εξής:
«Το παραπάνω ανώτατο όριο ηλικίας παρατείνεται:
αα) για όσο διάστημα έχει διαρκέσει η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία του υποψηφίου και
ββ) για τρία (3) ακόμη έτη, αν ο υποψήφιος είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος, ή για ένα (1) έτος, αν είναι μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών.»