Αρχική Ενέχυρο ποινική συνδιαλλαγήΆρθρο 51:

Άρθρο 51:

Α. Το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 και η παράγραφος 7 του άρθρου 82 του ν. 2812/2000 (Α’ 67), αντικαθίστανται ως εξής:
«1. Επιτρέπεται η απόσπαση μονίμου δικαστικού υπαλλήλου αποκλειστικά στη γραμματεία άλλου δικαστηρίου ή εισαγγελίας ή σε υπηρεσία του Ελεγκτικού Συνεδρίου ή της Γενικής Επιτροπείας της Επικρατείας του Ελεγκτικού Συνεδρίου ή στη Γενική Επιτροπεία της Επικρατείας στα τακτικά διοικητικά δικαστήρια, καθώς και στα υποθηκοφυλακεία και κτηματολογικά γραφεία της Χώρας για την κάλυψη εξαιρετικών υπηρεσιακών αναγκών.
7. Διατάξεις που προβλέπουν την απόσπαση στην Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών ή σε παραμεθόριες περιοχές για λόγους συνυπηρέτησης συζύγων διατηρούνται σε ισχύ.»
Β. Η διάταξη του άρθρου 24 του ν. 2521/1997 καταργείται.
Γ. Δεν επιτρέπεται η απόσπαση του επιστημονικού και λοιπού προσωπικού των Ανεξάρτητων Αρχών που προβλέπονται από το άρθρο 101 Α του Συντάγματος, καθώς και των αρχών που χαρακτηρίζονται με νόμο ως ανεξάρτητες ή ρυθμιστικές.

Σχόλια
  • 10 Απριλίου 2013, 15:33 | Kostas

    Στο πλαίσιο της διαφάνειας της δημόσιας διοίκησης, μπορείτε παρακαλούμε να δημοσιεύσετε το όνομα(τα) του υπαλλήλου(ων) που πρότειναν τη διάταξη της παραγράφου Γ? Να μας ενημερώσουν για τα κριτήρια διαμόρφωσης της συγκεκριμένης διάταξης και την λογική στην οποία στηρίζεται.

  • 10 Απριλίου 2013, 12:06 | ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΑΡΧΩΝ

    Η διάταξη του άρθρου 51, παρ. Γ:

    1. Επιφυλάσσει άνιση και δυσμενή διακριτική μεταχείριση σε βάρος του προσωπικού των ανεξάρτητων αρχών σε σχέση με το σύνολο του προσωπικού του Δημοσίου.

    2. Δεν είναι συμβατή με το Σύνταγμα και ειδικότερα με την αρχή της ίσης μεταχείρισης (άρθρο 4 παρ. 1) και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας (άρθρο 5 παρ. 1).

    3. Η σκοπιμότητά της δεν είναι κατανοητή κατά το μέτρο που η κείμενη νομοθεσία διασφαλίζει τη μη αποψίλωση των ανεξάρτητων αρχών από το προσωπικό τους ορίζοντας τις προϋποθέσεις (ανώτατο επιτρεπόμενο ποσοστό 4%, υπάλληλος που δεν κατέχει θέση προϊσταμένου, που δεν είναι ο μοναδικός της ειδικότητάς του κλπ) με βάση τις οποίες εγκρίνονται οι αποσπάσεις μελών του προσωπικού των αρχών.

    4. Ήδη με τη διάταξη του άρθρου 284, παρ. 4 του ν. 3852/2010 διασφαλίζεται, τουλάχιστον όσον αφορά τις συνταγματικά κατοχυρωμένες ανεξάρτητες αρχές, ότι η απόσπαση προσωπικού τους σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες γίνεται μόνο υπό την προϋπόθεση της σύμφωνης γνώμης των διοικήσεών τους.

    5. Αφαιρώντας, μέσω μιας γενικής και απόλυτης απαγόρευσης των αποσπάσεων από τις διοικήσεις των ανεξάρτητων αρχών αυτή τη δυνατότητα που παρέχει ο Ν.3852/2010, η επίμαχη διάταξη πλήττει κατά έμμεσο τρόπο την ίδια την ανεξαρτησία των αρχών.

    6. Αποστερεί από τις αρχές τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν την εμπειρία που αποκτά προσωπικό τους που αποσπάται σε καίριες θέσεις σε ευρωπαϊκά όργανα ή άλλες καίριας σημασίας θέσεις στη δημόσια διοίκηση κατά τρόπο που θα συμβάλει στη γενικότερη αναβάθμιση της λειτουργίας και του κύρους των αρχών.

    7. Αποστερεί από τις υπόλοιπες υπηρεσίες του δημοσίου τη δυνατότητα να επωφεληθούν από αποσπώμενο από τις αρχές προσωπικό υψηλών προσόντων.

    8. Αφαιρεί από τη χώρα τη δυνατότητα να εκπροσωπείται στα Ευρωπαϊκά όργανα και στους διεθνείς οργανισμούς από προσωπικό υψηλών προσόντων που αποσπάται από τις αρχές.

    Επισημαίνουμε ότι η επίμαχη διάταξη περιέχεται σε σχέδιο νόμου που καμία σχέση δεν έχει με θέματα ανεξάρτητων αρχών.

    Για τους ανωτέρω λόγους είναι προφανές ότι η επίμαχη διάταξη, δεν εξυπηρετεί κανένα απολύτως σκοπό και κατά συνέπεια πρέπει να αποσυρθεί άμεσα από το νομοσχέδιο.

  • 10 Απριλίου 2013, 11:42 | Γ. Μπατζαλέξης

    Ως προς το στοιχείο Γ΄της διάταξης, που κινείται προς την σωστή κατεύθυνση, κατά την άποψή μου, πρέπει να προφλεφθεί η κατωτέρω εξαίρεση: » Κατ εξαιρέση επιτρέπεται η απόσπαση του Επιστημονικού Προσωπικού σε Ευρωπαϊκούς ή Διεθνείς Οργανισμούς ως και Κρατικές Αρχές που αναπτύσσουν δραστηριότητα στενά συνδεδεμένη με εκείνη της ανεξάρτητης Αρχής στην οποία υπηρετούν.» Φρονώ ότι με τον τρόπο αυτό θα παρασχεθεί η δυνατότητα στα μέλη του Επιστημονικού Προσωπικού να ικανοποιήσουν την εύλογη και θεμιτή επιδίωξή τους, το μεν να επιμορφωθούν, το δε να αποκτήσουν μεγαλύτερη εμπειρία και να αξιοποίησουν επωφελώς τις ικανότητες και γνώσεις τους, πράγμα που αποτελεί τον αυτονόητο σκοπό κάθε απόσπασης.

  • 10 Απριλίου 2013, 10:33 | Έκτορας

    Η διάταξη είναι άκρως προβληματική και δημιουργεί θέμα ίσης μεταχείρισης των υπαλλήλων. Δεν εισάγεται κανένας χρονικός ορίζοντας (απαγορεύονται οι αποσπάσεις μέχρι νεωτέρας;), ούτε διαφαίνεται ο λόγος απαγόρευσης (λόγω ελλιπούς στελέχωσης; επειδή απαγορεύεται γενικώς;)

    Γιατί μόνο οι Ανεξάρτητες Αρχές; Αυτοί είναι οι μόνοι φορείς του Δημοσίου που έχουν πρόβλημα στελέχωσης, άλλοι φορείς δεν έχουν τέτοιο πρόβλημα;

    Πόσους αποσπασμένους έχουν οι ΑΔΑ, όλες είναι στην ίδια θέση; Ή κάποιες ΑΔΑ «κρύβονται» πίσω από τέτοιου είδους οριζόντιες διατάξεις;

    Στα μισθολογικά θέματα οι ΑΔΑ θέλουν να είνα ανεξάρτητες, σε διοικητικά θέματα κρύβονται πίσω από τα Υπουργεία. Γιατί δεν βγαίνουν τώρα οι ΑΔΑ να μιλήσουν περί ανεξαρτησίας;

    Τέτοιες αδιαφανείς και αντισυνταγματικές διατάξεις είναι ντροπή για το ελληνικό δίκαιο, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει η ελληνική δήμοσια διοίκηση του δημοσίους υπαλλήλους.

  • 9 Απριλίου 2013, 23:37 | ΙΩΑΝΝΗΣ

    ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ Γ.)
    ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑΣ ΜΟΡΦΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ;
    ΕΑΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΟΤΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΘΩΡΑΚΙΖΕΙ ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ ΤΙΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΡΧΕΣ – ΑΠΛΩΣ – ΤΙΣ ΚΑΘΙΣΤΑ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΓΚΕΤΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ.
    ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ.
    ΑΛΛΩΣΤΕ Η ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΣΕ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ, ΑΛΛΑ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΗ Η ΠΟΡΤΑ ΣΕ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΑΡΧΩΝ – ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ – ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗ ΘΕΣΗ Η ΦΟΡΕΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ.
    ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΝΑ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΕ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ Η ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΑΡΧΩΝ.
    ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΚΑΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΜΕΤΚΙΝΗΣΕΙΣ-ΑΠΟΣΠΑΣΕΙΣ.
    ΚΑΙ ΑΝ ΤΙΘΕΤΑΙ ΘΕΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΟΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΡΧΕΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΑΠΟΣΠΑΣΕΩΝ…. Ε ΤΟΤΕ ΑΣ ΜΠΕΙ ΕΝΑ ΠΛΑΦΟΝ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΣΠΑΤΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ 10% ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΑΡΧΗΣ.
    ΑΥΤΟ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΠΟΣΠΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΑΛΛΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΜΑΛΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΑΡΧΩΝ.
    ΟΜΩΣ ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΥΤΟ ΑΣ ΕΡΘΕΙ ΜΕ ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΣΕ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΑΡΧΩΝ.

  • 9 Απριλίου 2013, 17:34 | Άννα

    Ως προς το Γ’:

    Η συγκεκριμένη διάταξη κατ’αρχάς αντιβαίνει στην αρχή της ισότητας. Ως γνωστόν, Ειδικό Επιστημονικό Προσωπικό υπηρετεί όχι μόνο στις Ανεξάρτητες Αρχές, αλλά και σε άλλες υπηρεσίες του δημοσίου (π.χ. Υπουργεία). Το γεγονός ότι κάποιος υπηρετεί σε Ανεξάρτητη Αρχή δεν αποτελεί από μόνο του ικανή συνθήκη που να δικαιολογεί έναν τέτοιο περιορισμό για το προσωπικό αυτών των αρχών, σε αντίθεση με το προσωπικό όλου του υπόλοιπου δημοσίου για το οποίο επιτρέπεται η απόσπαση. Αν ήταν τόσο κρίσιμης σημασίας η διασφλάλιση του προσωπικού στις ανωτέρω αρχές, αφενός θα ανέμενε κανείς να προβλέπεται αυτό ήδη από τους ιδρυτικούς τους νόμους, αφετέρου το αίσθημα δικαίου θα οδηγούσε στη θέσπιση κάποιου αντισταθμίσματος. Διότι, ως προς άλλα θέματα (π.χ. ενιαίο μισθολόγιο, περιορισμός των προσλήψεων ….) έχουν υπαχθεί και οι ανεξάρτητες αρχές στο γενικό θεσμικό πλαίσιο που ισχύει για όλο το δημόσιο. Γιατί λοιπόν να επιβάλλεται ένας τέτοιος περιορισμός στο προσωπικό αυτών των αρχών, όταν για όλο το λοιπό προσωπικό του δημοσίου ισχύουν οι αποσπάσεις?

    Συμφωνώ κι επαυξάνω στα παραπάνω σχόλια που αφορούν, τόσο στους λόγους για τους οποίους ένας υπάλληλος μπορεί να θέλει να απσπασθεί (επαγγελματικοί λόγοι, οικογενειακοί λόγοι..) όσο και στα οφέλη που προκύπτουν από την -κατά τα άλλα διακηρυττόμενη- «κινητικότητα» για την ίδια τη διοίκηση.

    Επίσης, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και οι αποσπάσεις του εν λόγω προσωπικού σε θέσεις εθνικών εμπειρογνωμόνων. Πρόκειται για θέσεις που απαιτούν αυξημένα προσόντα και εξειδικευμένη εμπειρία και είναι πραγματικά κρίμα να στερήσει κανείς αυτή τη δυνατότητα για μια κατηγορία προσωπικού που εκ προοιμίου διαθέτει αυτά τα προσόντα. Συγχρόνως δε, οδηγεί σε σταδιακή απόσυρση της εθνικής μας εκπροσώπησης στα κοινοτικά όργανα. Το θέλουμε κι αυτό?

  • 9 Απριλίου 2013, 17:54 | ΒΑΓΓΕΛΗΣ

    Η απαγόρευση αποσπάσεων προσωπικού των ΑΔΑ, που προωθείται με την παραπάνω διάταξη, είναι τυπικά προβληματική και ουσιαστικά άστοχη:

    Κατά πρώτον, εγείρει πλείστα ζητήματα άνισης μεταχείρισης εις βάρος του εν λόγω προσωπικού των ΑΔΑ. Επίσης, η διάταξη, όπως γενικά και αόριστα διατυπώνεται, στερείται ικανής αιτιολόγησης και με βάση τα κατωτέρω εγείρει ομοίως σοβαρά ζητήματα άνισης μεταχείρισης εις βάρος των ίδιων των ΑΔΑ, συγκριτικά με άλλους δημόσιους φορείς.

    Κατά δεύτερον, βρίσκεται σε αντίθεση με τους στόχους του προγράμματος κινητικότητας, για το οποίο τόσος λόγος και προσπάθειες γίνονται μέχρι σήμερα.

    Κατά τρίτον, θα πλήξει την στελέχωση των ΑΔΑ, οι οποίες πλέον δεν θα μπορούν να προσελκύουν το ίδιο υπαλλήλους από άλλες υπηρεσίες (εφόσον οι υπάλληλοι αυτοί θα σταθμίζουν ως ιδιαίτερα αρνητικό στοιχείο την απαγόρευση απόσπασης που πλέον θα τους αφορά αν μετακινηθούν σε μια ΑΔΑ.

    Κατά τέταρτον, βρίσκεται σε πλήρη ρήξη με την θεμέλιο λίθο των ΑΔΑ που είναι η διοικητική ανεξαρτησία τους, εφόσον οι ΑΔΑ, με την εν λόγω ρύθμιση, θα βρεθούν πλέον στην »παράλογη» θέση να έχουν λιγότερη αυτονομία σε σχέση με άλλες »μη-διοικητικά ανεξάρτητες» υπηρεσίες, στο να παίρνουν αποφάσεις που αφορούν το προσωπικό τους!

    Κατά πέμπτον, υπάρχουν διάφορες μορφές αποσπάσεων που δίδουν ιδιαίτερη εμειρία και τεχνογνωσία στον αποσπώμενο, την οποία, όπως άλλες υπηρεσίες, έτσι και οι ΑΔΑ καρπώνονται με την επιστροφή του αποσπασμένου υπαλλήλου τους. Για ποιό λόγο να αποστερηθούν αυτού του πλεονεκτήματος τώρα?

    Κατά έκτον, η ως άνω (γενικευμένη) απαγόρευση αποσπάσεων προσωπικού των ΑΔΑ δεν συμβαδίζει με το ισχύον Κοινοτικό δίκαιο. Συγκεκριμένα, η Απόφαση της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 12ης Νοεμβρίου 2008 «Απόφαση της Επιτροπής σχετικά με το καθεστώς των Εθνικών Εμπειρογνωμόνων σε απόσπαση ή επαγγελματική κατάρτιση στις υπηρεσίες της Επιτροπής» (C (2008) 6866), προβλέπει τις προυποθέσεις και τα κριτήρια απόσπασης στελεχών της εθνικής δημόσιας διοίκησης στην Ευρωπαική Επιτροπή, για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και τα στελέχη των ΑΔΑ καλύπτονται από την εν λόγω ρύθμιση, αν συγκεντρώνουν στο πρόσωπό τους αυτά τα κριτήρια. Βεβαίως, μια γενική ρύθμιση στο εθνικό επίπεδο η οποία απαγορεύει αδιακρίτως τις αποσπάσεις προσωπικού των ΑΔΑ, δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί ότι αλλοιώνει ή ακυρώνει την παραπάνω Κοινοτική ρύθμιση, ακόμη χειρότερα όμως θέτει ζητήματα παραβατικότητάς της έναντι της σχετικής Κοινοτικής ρύθμισης.

  • 9 Απριλίου 2013, 16:03 | ΜΑΞΙΜΟΣ ΓΡΙΒΑΣ

    Ασχέτως αν η αυτή η ρύθμιση προωθείται ίσως από κάποιον φωστήρα νομικό (πιθανόν μεγάλης ηλικίας κι ενδεχομένως σχετιζόμενο άμεσα με κάποια ανεξάρτητη αρχή), νομίζω ότι απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα «γιατί προωθείται αυτή η διάταξη με το συγκεκριμένο περιεχόμενο σε αυτό μάλιστα το νομοσχέδιο» μπορεί να δώσει μόνο η ψυχιατρική επιστήμη, αφού τα χαρακτηριστικά που διέπουν την εν λόγω ρύθμιση είναι αμιγώς συμπλεγματικά και καθόλου νομικά.
    Κατά τα λοιπά, συμφωνώ με τα παραπάνω σχόλια.

  • 9 Απριλίου 2013, 12:27 | pede

    Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 17Α του ν.2523/1997 , ως προστέθηκε με το άρθρο 2 του ν.2523/1997 , ως προστέθηκε με το άρθρο 2 του ν. 3943/2011 , σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 21 παρ.1 περ. γ , 23 παρ.3 και 82 παρ.1 και 2 του ν.2812/2000 «κύρωση του κώδικα Δικαστικών υπαλλήλων » όπως αυτός ισχύει , σε συνέχεια του με το υπ’ αριθμ. πρωτ. 102371 οικ/23.11.2012 έγγραφο υπουργείου Δικαιοσύνης , Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων:
    α. το με αριθμό ΔΙΑ 1105878 ΕΞ 2011/22.7.2011 έγγραφο του Υπουργείου Οικονομικών με θέμα την «Στελέχωση Γραφείου Εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος »
    β. το με αριθμό 39/30.8.2011 έγγραφο του Εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος καθώς και το από 17.10.2012 έγγραφο του ιδίου , που διαβιβάστηκε στο ως άνω Υπουργείο με το με αριθμό 4200/29.10.2012 έγγραφο του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και
    γ. η με αριθμό 436/2011 γνωμοδότηση του Ε’ Τμήματος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους , η οποία εκδόθηκε κατόπιν του με αριθμό 82193/19.9.2011 εγγράφου του Υπουργείου Δικαιοσύνης , Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις 17.12.2011 σύμφωνα με την οποία είναι επιτρεπτή η απόσπαση δικαστικών υπαλλήλων στο Γραφείο Εισαγγελέα Οικονομικού εγκλήματος μια και αναμφισβήτητα συνιστά δικαστική αρχή ,ασκών μέρος των αρμοδιοτήτων των εισαγγελέων που υπηρετούν σε εισαγγελίες .Εξ όλων των ανωτέρω προκύπτει ότι στο άρθρο 51 του προς ψήφιση νομοσχεδίου πρέπει να συμπεριληφθεί ότι « επιτρέπεται η απόσπαση μονίμου δικαστικού υπαλλήλου και στο Γραφείο του Εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος ». Και με δεδομένο ότι με την 103/2012 απόφαση του Πενταμελούς Υπηρεσιακού Συμβουλίου του Εφετείου Αθηνών έχουν είδη αποσπαστεί Δικαστικοί Υπάλληλοι στο Γραφείο του Εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος.

  • 9 Απριλίου 2013, 07:52 | Ferentinos D.

    Πρέπει να υπάρχει μέριμνα για την περίπτωση των αποσπάσεων των Εθνικών Εμπειρογνωμόνων στην ΕΕ που απαιτούν εξειδικευμένο προσωπικό και εκπροσωπούν την τεχνογνωσία της χώρας.

  • 8 Απριλίου 2013, 21:54 | Ιστοριοδίφης

    Ήδη από τριετίας (άρθρο 284 παρ. 4 ν. 3852/2010) ισχύει ότι «Για την απόσπαση προσωπικού από συνταγματικά κατοχυρωμένη ανεξάρτητη αρχή σε οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία, σε ΝΠΔΔ και σε νομικά πρόσωπα του ευρύτερου δημόσιου τομέα, απαιτείται πάντοτε η προηγούμενη σύμφωνη γνώμη της οικείας ανεξάρτητης αρχής».

    Η οικεία αιυιολογική έκθεση είχε ως εξής: Η απόσπαση προσωπικού από συνταγματικά κατοχυρωμένες ανεξάρτητες αρχές σε άλλες θέσεις του δημόσιου τομέα, είναι κατ’ αρχήν επιθυμητή και εποικοδομητική στο πλαίσιο της γενικότερης επιδίωξης κινητικότητας. Είναι, ωστόσο, αναγκαίο να γίνεται μόνο με τη συναίνεση των ίδιων των αρχών, καθώς το αντίθετο θα έπληττε την ανεξαρτησία τους. Εκτός από το αυτονόητο ζήτημα συνταγματικότητας, η επιλεκτική αποψίλωση στελεχών ερήμην της βούλησης κάθε αρχής θα μπορούσε να προκαλέσει πρακτικά προσκόμματα στο αντίστοιχο έργο της. Ζήτημα ανεξαρτησίας των αρχών τίθεται κυρίως από όσες διατάξεις κάνουν λόγο για απόσπαση με μόνη την υπογραφή του αποσπώντος (άρθρο 33 παρ. 1 και άρθρο 81 παρ. 3 Κώδικα Νομοθεσίας για την Κυβέρνηση και τα Κυβερνητικά Όργανα – π.δ. 63/2005, άρθρο 1 παρ. 7 ν. 3074/2002) «κατά παρέκκλιση από κάθε άλλη διάταξη». Εκείνες, μάλιστα, εξ αυτών οι οποίες αφορούν στελέχωση πολιτικών γραφείων, πλήττουν ακόμη και μακροπρόθεσμα το κύρος των ανεξάρτητων αρχών, τη δημόσια εικόνα τους και την έξωθεν καλή μαρτυρία, καθόσον εμφανίζουν μέρος του προσωπικού τους να μετακινείται πρόσκαιρα σε θέσεις σαφώς πολιτικού αντικειμένου (χωρίς καν οι ίδιες να ερωτώνται), και αργότερα να επιστρέφει. Οι ανεξάρτητες αρχές, παρά τη συνταγματική τους κατοχύρωση, υστερούν έτσι ακόμη και σε σύγκριση με τα ΑΕΙ, των οποίων η συναίνεση ρητώς απαιτείται (άρθρο 56 παρ. 11 π.δ. 63/2005) για την απόσπαση μελών ΔΕΠ. Σε άλλες περιπτώσεις, η κείμενη νομοθεσία (λ.χ. άρθρο 55 παρ. 3, 13, 14 & 17, άρθρο 56 παρ. 11 και άρθρο 87 παρ. 1 π.δ. 63/2005, άρθρο 30 παρ. 5 και άρθρο 79 παρ. 4 Κώδικα Οργανώσεως του Προσωπικού της Βουλής – απόφαση Ολομέλειας 1737/10.4.97) προβλέπει ή υπονοεί ως πρόσθετη προϋπόθεση τη συγκατάθεση ή προσυπογραφή του «αρμόδιου» (ή του «εποπτεύοντος την υπηρεσία του αποσπωμένου») Υπουργού, πέραν της υπογραφής του αποσπώντος. Αυτή η εκδοχή, ωστόσο, όχι μόνο δεν θεραπεύει το πρόβλημα αλλ’ αντιθέτως το επιτείνει, καθ’ όσον, προκειμένου περί συνταγματικά κατοχυρωμένων ανεξάρτητων αρχών, η υπουργική αρμοδιότητα θα έπρεπε να περιορίζεται στη νομοθετική πρωτοβουλία και δεν είναι δυνατό να συνιστά εποπτεία ή να συνεπιφέρει αποφασιστικό λόγο επί θεμάτων κατάστασης προσωπικού. Είναι, συνεπώς, αναγκαία η εισαγωγή ρητής διάταξης, σύμφωνα με την οποίαν η απόσπαση από ανεξάρτητη αρχή προϋποθέτει σύμφωνη γνώμη της ίδιας.

    Διερωτώμαι τί έχει αλλάξει από τότε ή γιατί έπαψε να θεωρείται αρκετή, για την προστασία του κύρους και του έργου των αρχών, η παραπάνω ρύθμιση.

  • 8 Απριλίου 2013, 14:29 | Καχύποπτος

    Ίσως επειδή το Διοικητικής Μεταρρύθμισης ευνοεί την κινητικότητα!

  • 8 Απριλίου 2013, 14:07 | Διαπορών

    Ρύθμιση για το προσωπικό των ανεξάρτητων αρχών, τί γυρεύει σε νομοσχέδιο του Δικαιοσύνης;;;

  • 8 Απριλίου 2013, 14:53 | Γιάννης Μπούτσελης

    Η πλήρης απαγόρευση απόσπασης του προσωπικού των ανεξάρτητων αρχών προς άλλες υπηρεσίες (περίπτωση Γ) δεν είναι μόνο αδικαιολόγητη και άστοχη, είναι και λάθος. Δημιουργεί δε προβλήματα σε όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές. Επιπλέον, φαίνεται να απαγορεύει αυθαίρετα και αδικαιολόγητα, ειδικά στους υπαλλήλους ανεξάρτητων αρχών, όχι μόνο να αποσπαστούν σε κάποια υπηρεσία που τους έχει ανάγκη αλλά και να τοποθετηθούν προσωρινά ως εθνικοί εμπειρογνώμονες σε υπηρεσίες διεθνών ή υπερεθνικών οργανισμών. Σε μια περίοδο που η πολιτεία ισχυρίζεται ότι αναζητά τρόπους να δημιουργήσει έναν ευέλικτο, χρήσιμο και αποτελεσματικό δημόσιο τομέα με υπαλλήλους έμπειρους και καταρτισμένους, η προτεινόμενη απαγόρευση εμφανίζεται να κινείται ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αντί, δηλαδή να δώσει κίνητρα και δυνατότητες ακόμα μεγαλύτερης και πιο διαφανούς κινητικότητας υπαλλήλων μεταξύ υπηρεσιών, εισάγει εμπόδια και δημιουργεί στεγανά. Πρόκειται για μια απαγόρευση από την οποία δεν φαίνεται να κερδίζει κανείς – αντιθέτως, εάν θεσπιστεί, το πιο πιθανό είναι να χάσουν όλοι.

    Διοίκηση:
    Σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο όπου οι πόροι είναι περιορισμένοι, η απαγόρευση αποσπάσεων από τις ανεξάρτητες αρχές δεν επιτρέπει στο κράτος να χρησιμοποιήσει, έστω και για περιορισμένο χρονικό διάστημα, ειδικευμένο προσωπικό με το οποίο θα μπορούσε να καλύψει έκτακτες και επείγουσες ανάγκες. Επιπλέον, το προσωπικό αυτό (όπως άλλωστε κάθε υπάλληλος που μετακινείται μεταξύ υπηρεσιών) φέρνει μαζί του εμπειρία και τεχνογνωσία η οποία είναι κατά κανόνα χρήσιμη στην υπηρεσία στην οποία αποσπάται. Αυτή η δυνατότητα εμπλουτισμού της γνώσης και βελτίωσης των διαδικασιών σε υπηρεσίες που υποδέχονται σήμερα αποσπασμένους υπαλλήλους ανεξάρτητων αρχών, θα χαθεί με την προτεινόμενη απαγόρευση.

    Ανεξάρτητες αρχές:
    Δεν είναι, όμως, μόνο οι δημόσιες υπηρεσίες που ωφελούνται από την προσωρινή αξιοποίηση έμπειρων υπαλλήλων ανεξάρτητων αρχών. Και οι ανεξάρτητες αρχές ωφελούνται εξίσου από την εμπειρία και την τεχνογνωσία που οι αποσπασμένοι υπάλληλοί τους αποκτούν σε άλλες υπηρεσίες. Με το τέλος της απόσπασης και την επιστροφή του υπαλλήλου στην αρχική του θέση αυτή η εμπειρία και γνώση μεταφέρεται στην ανεξάρτητη αρχή και τη βοηθά να κατανοήσει καλύτερα τις δυνατότητες και τις αδυναμίες υπηρεσιών τις οποίες ελέγχει. Η ανεξάρτητη αρχή μπορεί έτσι να ασκήσει τα καθήκοντά της με τρόπο πιο αποτελεσματικό. Επιπλέον, οι ανεξάρτητες αρχές αλλά και εν γένει η διοίκηση ωφελούνται ιδιαιτέρως από την εμπειρία (και τις προσωπικές γνωριμίες) που φέρνουν επιστρέφοντας οι υπάλληλοί τους που είχαν αποσπαστεί ως εθνικοί εμπειρογνώμονες σε υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του ΟΗΕ κλπ. Και αυτή η δυνατότητα θα χαθεί με την προτεινόμενη απαγόρευση.

    Υπάλληλοι:
    Η κινητικότητα βοηθά γενικώς τον υπάλληλο να βελτιωθεί στη δουλειά του αποκτώντας εμπειρίες και δεξιότητες. Η οικειοθελής προσωρινή αλλαγή εργασιακού περιβάλλοντος βοηθά επιπλέον τον υπάλληλο να αποφύγει την αίσθηση ρουτίνας ή επαγγελματικού τέλματος. Κάποιες φορές λύνει και πιο προσωπικά προβλήματα: οικογένειες που πρέπει να αλλάξουν τόπο εργασίας και κατοικίας λόγω μετακίνησης του ενός, προβλήματα υγείας ή φροντίδας οικείων προσώπων κλπ. Επιπλέον, σε ορισμένες περιπτώσεις, η δυνατότητα απόσπασης μπορεί να βοηθήσει τον υπάλληλο να γνωρίσει καλύτερα μια υπηρεσία στην οποία θα επιθυμούσε στη συνέχεια να επιδιώξει πιο σταθερή τοποθέτηση. Η προτεινόμενη απαγόρευση όχι μόνο θα στερήσει από τον υπάλληλο αυτές τις δυνατότητες αλλά επιπλέον θα εξαναγκάσει κάποιον υπάλληλο να παραμείνει σε συνθήκες και περιβάλλον εργασίας τα οποία θα προτιμούσε να αλλάξει για περιορισμένο έστω χρονικό διάστημα. Κι όλα αυτά μάλιστα χωρίς καμμία προφανή αιτία.

    Με λίγα λόγια, η προτεινόμενη απαγόρευση δεν εξυπηρετεί κανέναν προφανή σκοπό και βλάπτει το ίδιο τόσο τη διοίκηση γενικά όσο και τις ανεξάρτητες αρχές και το προσωπικό τους ειδικά.

  • 8 Απριλίου 2013, 09:03 | ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

    Ως προς το Γ’:
    Με ποιά αιτιολογική βάση τίθεται μια τόσο γενική – καθολική απαγόρευση των αποσπάσεων του προσωπικού των ανεξάρτητων αρχών; Τη στιγμή μάλιστα που δυνατότητα απόσπασης υφίσταται σε όλο το Δημόσιο, στο οποίο, κατά τα λοιπά, προωθείται η «κινητικότητα» των υπαλλήλων; Θεωρώ καταχρηστική και αδικαιολόγητη αυτή την «προωθούμενη» διάταξη.

Σχόλια