Υπουργείο Δικαιοσύνης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• 28 Μαρτίου 2014, 06:15 | Σίμος Ι. Σαμαράς

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  — Γενικά

  Κάθε νόμος διακρίνεται από ορισμένη συλλογιστική. Ο ισχύων ΚΠολΔ διακρίνεται από τη συλλογιστική της αμιγώς κατ’ αντιδικίαν επίλυσης διαφορών με αναλογικά μέσα: ευλόγως, διότι αυτό επικρατούσε κατά το χρόνο εισαγωγής του, η απόπειρα συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς πολεμήθηκε από τους δικηγορικούς συλλόγους μέχρι την κατάργησή της, ο δε εκσυγχρονισμός των υποδομών της πολιτικής δικαιοσύνης παρμένει κάτι πολύ πρόσφατο και μη ευρέως διαδεδομένο. Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι ακόμα στο Ειρηνοδικείο Αθηνών γίνονται καταθέσεις δικογράφων με χρήση σφραγίδων εκθέσεων και βιβλίων κατάθεσης. Μια τέτοια πραγματικότητα, όμως, δεν μπορεί να διαιωνίζεται.

  — Ελλείψεις

  Πέραν του γεγονότος ότι έχουν ήδη προβλεφθεί η ηλεκτρονική κατάθεση δικογράφων και η ηλεκτρονική διεξαγωγή της δίκης, σε κάποιο βαθμό μέσω της τηλεδιάσκεψης, η χώρα μας έχει εισαγάγει τη διαμεσολάβηση ως μορφή εναλλακτικής επίλυσης διαφορών κατ’ επιταγή της Οδ. 2008/52/ΕΚ. Ένας νέος, λοιπόν, ένας σύγχρονος ΚΠολΔ πρέπει να λαμβάνει υπόψη αυτές τις εξελίξεις και να τις ενσωματώνει στο κείμενό του. Διότι τι άλλο είναι ο κώδικας παρά η συστηματική οργάνωση όλων των σχετικών νομοθετικών ρυθμίσεων σε ένα κείμενο. Και πώς μπορεί να χαρακτηρισθεί επί της ουσίας ένα κείμενο ως κώδικας, όταν σημαντικό τμήμα των ρυθμίσεών του βρίσκεται εκτός του σώματός του; Άλλωστε, πόσο επίκαιρο μπορεί να είναι ένα κείμενο, όταν δεν ενσωματώνει πρόσφατες εξελίξεις; Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και οι ρυθμίσεις για το ευεργέτημα πενίας ακολουθούν το εν πολλοίς παρωχημένο στο εξωτερικό πρότυπο του προτύπου της παθητικής συμμετοχής, κι όχι της ενεργητικής που υφίσταται μεν στην ελληνική έννομη τάξη, αλλά εξακολουθεί να βρίσκεται εκτός του ΚΠολΔ. Εκτός, επίσης, του ΚΠολΔ βρίσκονται διάφορες διατάξεις για την καθ’ ύλην αρμοδιότητα, ιδίως του ειρηνοδικείου, εντός του σε άλλα σημεία βρίσκονται διάσπαρτες διατάξεις για την καθ’ ύλην αρμοδιότητα, ενώ εκτός βρίσκεται και μια ολόκληρη διαδικασία, η σχετική με τον προσωρινό και οριστικό καθορισμό τιμής μονάδας απαλλοτρίωσης, και τα θέματα της αποζημίωσης λόγω παραβίασης του εύλογου χρόνου της.
  Στις διαδικασίες που ήδη προβλέπονται θα έπρεπε να προστεθεί μία ακόμα για τις καταναλωτικές διαφορές, όσες δηλ. αναφύονται μεταξύ επαγγελματία και καταναλωτή στο πλαίσιο αυτών των ιδιοτήτων τους. Στις διαφορές αυτές δεν είναι πρόσφορη η εφαρμογή των διατάξεων της τακτικής διαδικασίας λόγω αναγκαίων διαδικαστικών αποκλίσεων: αυτεπάγγελτη προστασία από το δικαστήριο των δικαιωμάτων κατά το νόμο περί καταναλωτή, ακόμα και χωρίς προβολή ειδικού αιτήματος ή ένστασης, όπως έχει κρίνει κατά πάγια νομολογία του το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ)· αντιστροφή του βάρους απόδειξης υπέρ του καταναλωτή, ομοίως κατά πάγια νομολογία ΔΕΕ· αδυναμία παραίτησης του καταναλωτή από τα δικαιώματά του λόγω διατάξεων αναγκαστικού δικαίου· ύπαρξη ειδικώς προβλεπόμενης αγωγής συλλογικών φορέων υπέρ των συμφερόντων των καταναλωτών. Οι αποκλίσεις αυτές, ικανές στον αριθμό και το αντικείμενο, δικαιολογούν την εισαγωγή σχετικής ειδικής διαδικασίας, που θα αποδείκνυε κι έμπρακτα το ενδιαφέρον για την προστασία των καταναλωτών. Σε όσα αναφέρθηκαν αξίζει να προστεθεί ότι η πρόβλεψη μιας ειδικής αγωγής αναγνώρισης της ακυρότητας καταχρηστικών όρων και αναπροσαρμογής της οφειλής, στο πλαίσιο μιας καταναλωτικής διαδικασίας, θα οδηγούσε σε αποσυμφόρηση τα πινάκια της ρύθμισης χρεών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων, που κι αυτή με τις ιδιαιτερότητές της αποτελεί ξεχωριστή διαδικασία που θα μπορούσε να αφομοιωθεί από μια γενικότερη καταναλωτική.
  Πρέπει να επισημανθεί ότι το κρίσιμο δεν πρέπει να είναι η διατήρηση της αρίθμησης των άρθρων. Αν αυτή τη συλλογιστική είχε ασπαστεί ο νομοθέτης του ΚΠολΔ το σίγουρο είναι ότι θα βρισκόμασταν ακόμα με την ΠολΔ/1834 αναθεωρημένη. Επίσης, δεν πρέπει να διατηρούνται δάνειοι δογματισμοί, όπως της απουσίας τίτλων από τα άρθρο, κακέκτυπο του γερμανικού ΚΠολΔ (ZPO), που δεν συμφωνεί με την κρατούσα πρακτική, που αποδεικνύεται ιδιαίτερα ωφέλιμη στο χρήστη και τον ερμηνευτή. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, η συντριπτική πλειονότητα των εκδοθεισών ιδιωτικών κωδικοποιήσεων του ΚΠολΔ φέρουν τίτλους στα άρθρα, ενώ ορισμένα οτυς διαθέτουν από το νομοθετικό κείμενο.

  — Αναγκαίες προσθήκες

  Ενόψει όλων αυτών ένας πραγματικά νέος, κι όχι ένας απλώς αναθεωρημένος ισχύων όπως είναι το υπό διαβούλευση προσχέδιο νόμου, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να αλλάξει συλλογιστική και να στραφεί στην επίλυση της διαφοράς, αντί της κατ’ αντιδικίαν επίλυσής της. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ενσωματωθούν στο νομοθετικό κείμενο – στο βιβλίο της διαιτησίας με αναπροσαρμογή του τίτλου του – οι ρυθμίσεις για την ιδιωτική διαμεσολάβηση και να μεταφερθούν εκεί οι ρυθμίσεις για τη δικαστική διαμεσολάβηση, και μάλιστα κατά τρόπο που να καθιστά υποχρεωτική ε κάποιες προϋποθέσεις την προσφυγή σε μία από αυτές. Έπειτα, η ψηφιοποίηση της δικαιοσύνης θα πρέπει να περάσει στο νομοθετικό κείμενο με αναφορά σε ψηφιακά μέσα και τις ήδη ρυθμισμένες διαδικασίες με τη χρήση τους πρωτίστως κι επικουρικώς εκείνες των αναλογικών μέσων, όπως και τα ζητήματα της νομικής βοήθειας. Τα θέματα των απαλλοτριώσεων, διαδικασίας κάθε άλλο παρά περιθωριακής, όπως και της ρύθμισης χρεών και εν γγένει των καταναλωτικών διαφορών ως ειδικής διαδικασίας θα πρέπει να ενσωματωθούν στον ΚΠολΔ και να εναρμονιστούν με αυτόν, όπως και της αποζημίωσης λόγω παραβίασης του εύλογου χρόνου της δίκης. Περαιτέρω, όλες οι ρυθμίσεις για την καθ’ ύλην και την κατά τόπο αμοδιότητα θα πρέπει να συγκεντρωθούν στο σχετικό, τρίτο κεφάλαιο. Τελευταίο αλλά όχι έσχατο σε σημασία είναι η προσθήκη τίτλων ή παρατίτλων στα άρθρα, που θα καταστήσει το κείμενο λειτουργικό και η μέριμνα για τη συντομότερη, όπου δυνατόν, διατύπωση μακροσκελώς τεθέντων νοημάτων σε συνδυασμό με τις απαιτούμενες διευκρινίσεις.

  ΣΙΜΟΣ Ι. ΣΑΜΑΡΑΣ – Δικηγόρος
  Διαπ. Διαμεσολαβητής ADRg Ηνωμένου Βασιλείου
  Υπ. Διδάκτορας Νομικής Πανεπιστημίου Αθηνών
  http://www.nomologio.wordpress.com

• 27 Μαρτίου 2014, 21:29 | Αλαπάντας Αντώνιος Πρωτοδικης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το νομοσχέδιο αυτό είναι γενικά πολύ καλό, διατηρεί επιτυχημένες ρυθμίσεις του ισχύοντος ΚΠολΔ (και ορθά με την ίδια αρίθμηση) και επιχειρεί να διορθώσει κάποιες ατέλειες, με σκοπό την απλοποίηση και την ταχύτητα, χωρίς όμως να δημιουργείται πρόβλημα στην ουσία. Ορθή η κατάργηση των Μονομελών Εφετείων , το τεκμήριο ομολογίας επί ερημοδικίας, η δυνατ.χρήσης νέων τεχνολογιών, η απλοποίηση των ειδικών διαδικασιών και της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης. Παραμένει βέβαια ο αναχρονισμός της έφεσης στα ασφαλιστικά μέτρα νομής που δεν εξυπηρετεί κάποια πρακτική ανάγκη και δεν συμβιβάζεται με τη φύση των ασφαλ. μέτρων. Γίνεται προσπάθεια για ταχύτητα στο Πολυμελές, όμως δεν είναι αυτό θέμα τόσο νομοθετικό, όσο θέμα υποδομών, δηλ. χρειάζονται περισσότεροι πρωτοδίκες και διάσπαση του υπερτροφικού Πρωτοδ. Αθηνών με την τεράστια δικ.περιφέρεια. Η επίσπευση της διαδικασίας στην τακτική τις πρώτες ημέρες από την κατάθεση της αγωγής, πρακτικά δεν μπορεί να γίνει στα μεγάλα δικαστήρια που προσδιορίζουν τις υποθέσεις αναγκαστικά σε βάθος χρόνου (πόσες άλλωστε υποθέσεις ιδίως του πολυμελούς μπορεί αντικειμενικά να χειριστεί ένας εισηγητής ανά δικάσιμο;), ενώ η εξέταση μαρτύρων στο ακροατήριο από εξαίρεση προβλέπεται να γίνει κανόνας , διότι δυσκολα πρακτικά μπορεί να περιοριστεί το δικαίωμα του διαδίκου στην απόδειξη και με το αποδ.μέσο αυτό.

• 27 Μαρτίου 2014, 17:13 | Α.ΜΠΙΛΙΣΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αρ. 972
  Η αναγγελία 15 μέρες μετά τον πλειστηριασμό. Δεν υπάρχει λόγος μείωσης της προθεσμίας.

  Αρ. 973
  Το πότε θα διενεργηθεί νέος πλειστηριασμός αν ματαιώθηκε δεν είναι δουλειά του νόμου αλλά του επισπεύδοντα. Δεν χρειάζεται προθεσμία και γι’ αυτό δεν υπήρχε μέχρι τώρα καθώς ισχύει η γενική διάταξη του αρ. 959 παρ. 4 . Όπως δεν είναι δουλειά του συμβολαιογράφου να αναρτά τη γνωστοποίηση της δήλωσης συνέχισης για τη νέα ημέρα του πλειστηριασμού Αυτή είναι δουλειά του δικαστικού επιμελητή, ο οποίος πρέπει να έχει την ευθύνη της ανάρτησης και να λαμβάνει και σχετική εκτύπωση κατά τον χρόνο διενέργειάς της. .
  Η τριήμερη προθεσμία επίδοσης στον αρχικό επισπεύδοντα της δήλωσης συνέχισης δεν έχει λόγο. Αν πάντως πρέπει να μπεί προθεσμία αυτή δεν μπορεί να είναι μικρότερη των 8 εργασίμων ημερών, αλλιώς λόγω της μικρής προθεσμίας διακυβεύεται αδικαιολόγητα το κύρος της δήλωσης συνέχισης.
  Στην παρ. 4 πρέπει να μπει ότι υποκατάσταση χωρεί και στην περίπτωση 2ης συναινετικής αναβολής. Επίσης πρέπει να προβλεφθεί η έκδοση από τον δικαστικό επιμελητή περίληψης δήλωσης συνέχισης, (για τους λόγους που προαναφέρθηκαν ότι επιβάλλουν την έκδοση περίληψης), όπως ακριβώς συνέβαινε μέχρι σήμερα.

  Αρ. 975
  Η είσπραξη του Φ.Π.Α. πρέπει να κατατάσσεται μαζί με τις άλλες απαιτήσεις του Δημοσίου. Το υπερπρονόμιο που θεσπίστηκε με το αρ. 33 παρ. 2 του Ν 4141/2013 πρέπει να καταργηθεί, καθώς δεν είναι λογικό ούτε και συνταγματικά επιτρεπτό, ο συγκεκριμένος φόρος να αντιμετωπίζεται διαφορετικά από τους άλλους φόρους, σε βάρος των συμφερόντων των ιδιωτών.

  Το σύστημα της παρ. 3 με το οποίο επιχειρείται η απόδοση κάποιου τμήματος του εκπλειστηριάσματος στους δανειστές που δεν διαθέτουν προνομιούχες απαιτήσεις είναι εξαιρετικά δυσνόητο και είναι προφανές ότι θα γίνονται λάθη στους υπολογισμούς και θα δημιουργούνται αδικαιολόγητα δίκες. Προτείνουμε το εξής απλό. Από το εκπλειστηρίασμα που απομένει μετά την αφαίρεση των εξόδων αφαιρείται το 15% το οποίο διατίθεται για την πληρωμή των δανειστών προνομιούχων και μη που δεν κατατάσσονται λόγω ανεπάρκειας του εκπλειστηριάσματος. Στην είσπραξη του ποσού αυτού συμμετέχουν όλοι αυτοί ανάλογα με το ύψος της αναγγελθείσας απαίτησής τους. Στην περίπτωση δε που κάποιος από τους προνομιούχους κατατάσσεται με βάση το προνόμιό του, για οποιονδήποτε λόγο, σε ποσό μικρότερα από αυτό που θα ελάμβανε αν συμμετείχε στη διανομή του 15 %, η διαφορά αφαιρείται από το ποσοστό αυτό και του αποδίδεται και το υπόλοιπο διανέμεται στους λοιπούς που δεν κατατάσσονται προνομιούχους και μη.

  Αρ. 983
  H επίδοση του κατασχετηρίου πρέπει να γίνεται σε οποιοδήποτε υποκατάστημα Τράπεζας όπως στο παρελθόν. Ο δανειστής δεν γνωρίζει σε ποιο κατάστημα τηρείται ο λογαριασμός του οφειλέτη του και οι τράπεζες διαθέτουν ενοποιημένα πληροφορικά συστήματα με αποτέλεσμα να είναι δυνατή η άμεση ενημέρωση της αρμόδιας υπηρεσίας τους.

  Αρ. 995
  Εντός 8 ημερών η προθεσμία για την επίδοση της κατασχετήριας έκθεσης, όπως μέχρι σήμερα. Εντός 15 ημερών η κατάθεση των εγγράφων στο συμβολαιογράφο, όπως μέχρι σήμερα. Δεν εξυπηρετεί καμία αναγκαιότητα η ελαχιστοποίηση των προθεσμιών.
  Η ανάρτηση της κατασχετήριας έκθεσης στην ιστοσελίδα δημοσιεύσεων του Δελτίου Δικαστικών Δημοσιεύσεων του τομέα ασφάλισης νομικών του ΕΤΑΑ πρέπει να αποτελεί μέριμνα του δικαστικού επιμελητή και όχι του συμβολαιογράφου Δεν διευκρινίζεται ο τρόπος ανάρτησης. Προτιμότερο ωστόσο είναι ο δικαστικός επιμελητής να επιδίδει την περίληψη κατασχετήριας έκθεσης για το νέο πλειστηριασμό στο Δ.Δ.Δ και η ανάρτηση να γίνεται με ευθύνη ης υπηρεσίας του.
  Η ανάρτηση έως 15 ημέρες από την κατάσχεση και όχι την 15η ημέρα. Η ημέρα αυτήν μπορεί να έιναι εξαιρετέα.

  Αρ. 997
  Όχι στις πολλαπλές κατασχέσεις για τους προαναφερθέντες λόγους.

  Αρ. 1000
  Η προθεσμία πρέπει να παραμείνει στις 5 εργάσιμες ημέρες πριν. Είναι παρόμοια δίκη με αυτήν της διόρθωσης του αρ. 954 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ. όπου η προθεσμία παραμένει στις 5 εργάσιμες πριν. Δεν υπάρχει λόγος διαφοροποίησης και θα δημιουργείται αδικαιολόγητα σύγχυση στους δικηγόρους.
  Η απόφαση επί της αναστολής του 1000 πρέπει να εκδίδεται μέχρι τις 12 το μεσημέρι της Τετάρτης στην οποία έχει οριστεί για να γίνει ο πλειστηριασμός. Δεν υπάρχει λόγος να πιέζονται οι Δικαστές να την εκδώσουν την Δευτέρα όπως ισχύει σήμερα . Το ίδιο πρέπει να ισχύσει και στην περίπτωση της απόφασης επί της ανακοπής του αρ. 954 παρ. 4, όπου σήμερα προβλέπεται να εκδίδεται κατά το δυνατόν μέχρι τις 12 το μεσημέρι της προηγούμενης του πλειστηριασμού ημέρας.
  Εσφαλμένα τίθενται στο συγκεκριμένο άρθρο τα δύο (2) τελευταία εδάφια περί τμηματικής πώλησης ακινήτου . Είναι αντιφατική τέτοια διάταξη με το πνεύμα του 1000 που αφορά αναστολή εκτέλεσης. Τα αδύο εδάφια μορούν να προστεθούν στο 966 που ρυθμίζει τη μείωση του τιμήματος και την ελεύθερη εκποίηση.

  Αρ. 1009
  Η προτεινόμενη τροποποίηση για αποβολή του μισθωτή είναι εντελώς εσφαλμένη. Δίνει το δικαίωμα στον υπερθεματιστή να διαρρήξει εμπορική μίσθωση, κατά παράβαση της γενικής αρχής ότι μεταβολή στο πρόσωπο του εκμισθωτή δεν λύει τη μισθωτική σύμβαση εφόσον αυτή προκύπτει από έγγραφο βέβαιης χρονολογίας ( αρ. 614 Α.Κ.) και ο νέος κτήτορας του μισθίου υπεισέρχεται στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της μίσθωσης. Επιπλέον αντίκειται και στη διάταξη του αρ. 1005 παρ. 2 από την προκύπτει ότι η περίληψη κατακυρωτικής έκθεσης είναι τίτλος εκτελεστός για την αποβολή του καθ’ ού η εκτέλεση και των διαδόχων του και σε περίπτωση διαδοχής δυνάμει ενοχικής σχέσης (και άρα και μίσθωσης) εφόσον η διαδοχή επέλθει μετά την εγγραφή της κατάσχεσης στο βιβλίο κατασχέσεων αδιάφορο.
  Αν ο λόγος της διάταξης είναι να αντιμετωπιστούν οι συμπαιγνίες υπάρχει άλλος τρόπος αντιμετώπισης και όχι η συλλήβδην «επί δικαίους και αδίκους» ακύρωση επαγγελματικών μισθώσεων που οδηγεί στην οικονομική καταστροφή των πράγματι μισθωτών.
  Η λύση είναι η εξής :
  Το δικαστήριο της εκτέλεσης δικάζων με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων μετά από αίτηση του υπερθεματιστή ελέγχει την επικαλούμενη από αυτόν εικονικότητα της μίσθωσης και στην περίπτωση παραδοχής της αίτησης πέραν της άμεσης αποβολής του φερόμενου ως μισθωτή, επιβάλλεται σε αυτόν η χρηματική ποινή που προβλέπεται από το αρ. 946 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ.

  Αρ. 1007
  Το εν λόγω άρθρο δεν αλλάζει. Πρέπει όμως να συμπληρωθεί ότι με ποινή απαραδέκτου, το δικόγραφο για την επιδίκαση της απαίτησης που κατατάχθηκε τυχαία κατατίθεται εντός 30 ημερών από την επίδοση της πρόσκλησης αναγγελθέντων δανειστών και η εκδίκαση της σχετικής υπόθεσης προσδιορίζεται κατά προτίμηση. Έτσι θα τακτοποιείται η εκκρεμότητα στον απαραίτητο χρόνο.
  —————————————————–

  Όλες οι καταχωρήσεις στο σύστημα στο όνομα Α.ΜΠΙΛΙΣΗΣ αποτελούν το προϊόν της εργασίας των δικηγόρων Θεσσαλονίκης Αντωνίου Μπιλίση-Χρήστου Αθανασίου- Μαρούσας Πρωτοπαπαδάκης -Σαρακενίδη Ηλία – Μπλατσούκα Κωνσταντίνου –Σταύρου Καραμπάσογλου, μελών της κίνησης «ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΡΑΞΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ»

• 27 Μαρτίου 2014, 17:14 | Α.ΜΠΙΛΙΣΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αρ. 955 .
  Στην παρ. 1 πρέπει να διατηρηθεί η προθεσμία των 8 ημερών για την επίδοση της έκθ. κατάσχεσης στον καθ’ ού που δεν κατοικεί στην περιφέρεια του Δήμου που έγινε η κατάσχεση. Δημιουργείται πρόβλημα στους δικαστικούς επιμελητές με την προτεινόμενη τριήμερη προθεσμία, οι οποίοι πιέζονται υπερβολικά να διενεργήσουν σε ελάχιστο χρόνο επίδοση σε χώρο εκτός της εποπτείας τους με αποτέλεσμα να απειλείται αδικαιολόγητα η εγκυρότητα της κατάσχεσης. [Θα υπάρχει σίγουρα πρόβλημα στις επιδώσεις στη νησιωτική Ελλάδα]. Ο περιορισμός της προθεσμίας δεν ωφελεί τη διαδικασία με κανένα τρόπο. Η περίπτωση εντός του 8ημέρου, ο πληροφορηθείς ατύπως την κατάσχεση ( απών κατ’ αυτήν) οφειλέτης να μεταβιβάσει συμπαικτικά ή πραγματικά τα κατασχεμένα κινητά, αντιμετωπίζεται με την εξάρτηση της απαγόρευσης διάθεσης του αρ. 958 από την επίδοση της κατασχετήριας έκθεσης στον Ειρηνοδίκη η οποία πρέπει να γίνεται το αργότερο εντός τριημέρου. Με την επίδοση αυτή η κατάσχεση προκύπτει από δημόσιο βιβλίο.

  Άρα το 3ο εδάφιο του 955 πρέπει να εισάγεται με τη φράση « Εντός τριών εργασίμων ημερών η έκθεση επιδίδεται …» .
  Στην παρ. 2 πρέπει να παραμείνει η 10 ήμερη προθεσμία για την κατάθεση των εγγράφων στον υπάλληλο του πλειστηριασμού. Είναι ελάχιστος ο χρόνο των 5 ημερών και εισάγεται αδικαιολόγητα παράγοντας ακυρότητας, χωρίς να οφελείται η διαδικασία.
  Στην παρ. 2 εδάφιο 1 πρέπει να αντικατασταθεί η φράση «συντάσσοντας έκθεση» με τη φράση, ο αρμόδιος υπάλληλος του πλειστηριασμού συντάσσει σχετική έκθεση.

  Πρέπει να διευκρινιστεί ότι οι προθεσμίες εκκινούν από την ολοκλήρωση της κατάσχεσης δεδομένου ότι σε πολλές περιππτώσεις η κατάσχεση διαρκεί περισσότερο από μία ημέρα .
  ____________________________________

  Αρ. 958

  Κεφαλαιώδες λάθος η διάσπαση της αρχής της μιάς κατασχέσης και στα κινητά και στα ακίνητα. [ Στα ακίνητα προτείνεται με το αρ. 997 παρ. 5]. Και τούτο διότι: —- α) Επί περισσότερων χρεών του οφειλέτη θα γίνεται αμέσως ο πλειστηριασμός των ακινήτων του οφειλέτη και δεν θα έχει αυτός τη δυνατότητα να ρυθμίσει τα χρέη του όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα με συναινετικές αναβολές έναντι μερικής καταβολής της απαίτησης του επισπεύδοντα. Είναι παράλογο το καθεστώς αυτό να ανατραπεί τώρα στην καρδιά της κρίσης, που στη θέση του οφειλέτη μπορεί να βρεθεί ο καθένας. [Οι περισσότεροι των νυν οφειλετών χρεώθηκαν πριν από αυτήν υπολογίζοντας ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν με βάση τα συνήθη μέχρι τότε εισοδήματά τους]. Η λογική δε της ρύθμισης των χρεών διαπνέει πλέον ολόκληρη τη νομοθεσία και η συγκεκριμένη διάταξη βρίσκεται στον αντίποδα. Συνεπώς, για όσο χρόνο διαρκεί η κρίση η ρύθμιση των χρεών είναι επιβεβλημένη και η μη ρύθμιση με πλειστηριασμούς «εδώ και τώρα» άλλως (Fast Track) εξυπηρετεί σκοπούς που εκφεύγουν από τον κοινωνικό ρόλο της διαδικασίας της αναγκαστικής εκτέλεσης.
  —– β) Γίνονται αδικαιολόγητα έξοδα από πολλούς δανειστές οι οποίοι δεν τα παίρνουν πίσω και για αυτόν τον λόγο ο ανταγωνισμός για το ποιού ο πλειστηριασμός θα γίνει. θα είναι πραγματικά αδυσώπητος, με την έννοια ότι δεν θα αφήνει περιθώριο για κανενός είδους επιεική συμπεριφορά του επισπεύδοντα έναντι του οφειλέτη. Επιπλέον επιβαρύνεται οικονομικά και ο οφειλέτης αφού κάθε ξεχωριστή κατάσχεση θα παράγει και ξεχωριστή ανακοπή (εντός 45 ημερών από αυτήν με τη νέα διάταξη του αρ, 934 ), ο οποίος ωστόσο ευρισκόμενος σε αντικειμενική οικονομική αδυναμία, δεν θα μπορεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του.
  —– δ) Αφαιρείται η δυνατότητα από τον επιμελή εγχειρόγραφο που θα κινηθεί πρώτος να εισπράξει, επισπεύδοντας ο ίδιος την διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης.

  Εκτός των παραπάνω η προτεινόμενη διάταξη θα δημιουργήσει αξεπέραστα πρακτικά προβλήματα, καθώς είναι δυνατόν να συμπίπτουν πολλοί πλειστηριασμοί των ίδιων ακινήτων και κινητών την ίδια ημέρα που θα διενεργούνται από διαφορετικούς υπάλληλους του πλειστηριασμού. Είναι δε προφανές ότι στην περίπτωση των κινητών, μετά την 1η κατάσχεση οι άλλοι δανειστές θα κατάσχουν με μικρότερες τιμές εκτίμησης και 1ης προσφοράς και ο 1ος ορισθείς πλειστηριασμός δεν θα γίνεται και ο 1ος κατασχών θα κάνει αδικαιολόγητα έξοδα. Λόγω του ενδεχόμενου αυτού θα δημιουργείται κάθε φορά «διαγωνισμός» μεταξύ των δικαστικών επιμελητών που ενεργούν επάλληλες εκτελεστικές διαδικασίες, ποιος θα βάλλει τη μικρότερη τιμή εκτίμησης και 1ης προσφοράς, ώστε να γίνει ο δικός του πλειστηριασμός, με αποτέλεσμα τα κινητά να απαξιώνονται εντελώς.

  Αλλά αν ο λόγος της προτεινόμενης διάσπασης της αρχής της μιάς κατάσχεσης είναι η άρση των συμπαιγνιών, είναι προφανές ότι οι πολλαπλές κατασχέσεις δεν είναι το δόκιμο μέσο, καθώς επιβάλλεται αδιάκριτα «επί δικαίους και αδίκους». Oι συμπαιγνίες εξαλείφονται με απλό τρόπο που δεν ανατρέπει το ισχύον καθεστώς, το οποίο μπορεί να βελτιωθεί :
  —– 1ον] Με την επέκταση του δικαιώματος υποκατάστασης του αρ. 979 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ., στην περίπτωση δύο συναινετικών αναβολών, σε οποιονδήποτε δανειστή διαθέτει εκτελεστό τίτλο κι έχει επιδώσει επιταγή, ο οποίος θα δηλώσει στον υπάλληλο του πλειστηριασμού, εντός πέντε (5) ημερών από την ματαίωση του πλειστηριασμού που ορίστηκε μετά από τη δεύτερη συναινετική αναβολή, ότι επιθυμεί να τον επισπεύσει.
  —– 2ον] Με την απόδοση της πρωτοπραξίας από το δικαστήριο, αν υπάρχουν περισσότεροι δικαιούχοι υποκατάστασης που προβαίνουν στη σχετική δήλωση, σε αυτόν που διαθέτει τον παλαιότερο εκτελεστό τίτλο. Αν όμως μεταξύ των απαιτήσεων των δανειστών αυτών υπάρχουν και προερχόμενες από συμβάσεις: α) σε περίπτωση δανείου ή αναγνώρισης χρέους, οι δικαιούχοι τους προτιμώνται μόνον αν αποδεικνύονται από έγγραφα βέβαιης χρονολογίας, τόσο οι συμβάσεις όσο και η μετακίνηση των χρημάτων που αποτελεί τη βάση της αναγγελλόμενης απαίτησης και β) σε περίπτωση εμπορικών συμβάσεων, αν η συναλλαγή προκύπτει από νόμιμα διασταυρούμενο στοιχείο ήτοι τις λογιστικές εγγραφές των εμπορικών βιβλία και τα έγγραφα της αντίστοιχης τραπεζικής συναλλαγής.
  Την ύπαρξη των προϋποθέσεων πρέπει να ελέγχει το αρμόδιο για την εκτέλεση Δικαστήριο, που δικάζει κατά τη διαδικασία των αρ. 686 επ., μετά από σχετική αίτηση όποιου έχει έννομο συμφέρον, η οποία απευθύνεται υποχρεωτικά εναντίον όσων δήλωσαν ότι επιθυμούν την επίσπευση του πλειστηριασμού. Το δικαστήριο απονέμει μεταξύ αυτών την πρωτοπραξία και σε περίπτωση που διαπιστωθεί συμπαιγνία οποτεδήποτε, λόγω ύπαρξης εικονικής απαίτησης το δικαστήριο επιβάλλει χρηματική ποινή τόσο στον οφειλέτη όσο και στον εικονικώς επισπεύδοντα που μπορεί να φτάσει το σύνολο της εικονικής απαίτησης.
  ________________________________________

  Αρ. 960
  Πρέπει να παραμείνει η περίληψη κατασχετήριας έκθεσης και στα
  κινητά καθώς σε περίπτωση αναβολής του πλειστηριασμού, συνεπεία συμφωνίας ή δικαστικής απόφασης, επιβάλλεται να γνωστοποιηθεί το γεγονός της αναβολής και ο λόγος αυτής στον οφειλέτη τον επισπεύδοντα στους ενεχυρούχους δανειστές, καθώς επίσης και στα τελωνεία την εφορία και το ΙΚΑ, ( αρ. 54 Ν.Δ. 356/1974 ΚΕΔΕ), σε όλους δηλαδή που, επί ποινή ακυρότητας του πλειστηριασμού, έπρεπε να λαμβάνουν γνώση με βάση τα μέχρι σήμερα ισχύοντα. Αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να μην αντιλαμβάνονται την αναβολή ιδίως οι δικαιούχοι εμπράγματων ασφαλειών, τα τελωνεία, η εφορία και το ΙΚΑ Περαιτέρω είναι αντιφατικό από τη μια να καταργείται η περίληψη κατασχετήριας έκθεσης στα κινητά και από την άλλη να διατηρείται η υποχρέωση κοινοποίησης αυτής σύμφωνα με το αρ. 54 ΚΕΔΕ.

  Αρ. 963
  Να παραμείνει η κήρυξη. Ας την κάνει ο υπάλληλος του πλειστηριασμού αν το πρόβλημα είναι τα κηρύκεια που είναι ελάχιστα 30 € περίπου .

  Αρ. 965 παρ 3
  Πρέπει να συμπληρωθεί ότι η καταβολή του πλειστηριάσματος θα μπορεί να γίνεται εκτός από μετρητά και με τραπεζική επιταγή.
  ________________________________________

  Αρ. 965 παρ. 4
  Εισάγεται αδικαιολόγητα διάταξη υπέρ των συμφερόντων των Τραπεζών, καθώς όλα τα χρήματα που τηρούνται σήμερα στο ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων από πλειστηριάσματα μέχρι το αμετάκλητο του πίνακα και τη διανομή του πλειστηριάσματοας, περιέρχονται σε αυτές. Το μέτρο θα προκαλέσει προφανή βλάβη στα συμφέροντα του δημοσίου, λόγω στέρησης του συγκεκριμένου πόρου και της προερχόμενης από αυτόν ρευστότητας, η οποία θα επηρεάσει την πολιτική του ταμείου για την επίτευξη των κύριων σκοπών του που είναι: α) οι δανειοδοτήσεις των οργανισμών τοπικής και νομαρχιακής αυτοδιοίκησης, β) η χορήγηση δανείων για την απόκτηση 1ης κατοικίας σε υπαλλήλους του δημοσίου και γ) η πληρωμή των αποζημιώσεων λόγω απαλλοτρίωσης.
  Περαιτέρω θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα καθώς η επιλογή του πιστωτικού ιδρύματος θα υπόκειται πλέον στους συμβολαιογράφους οι οποίοι: α) θα δέχονται πιέσεις κι ενδεχομένως ανταλλάγματα διαπραγματευόμενοι αναγκαστικά τα επιτόκια επί πλειστηριασμών που έχουν αποδώσει μεγάλα ποσά ως εκπλειστηρίασμα και β) θα έρχονται, στις περιπτώσεις αυτές, σε δύσκολη θέση διότι θα αναγκάζονται να απολογούνται γιατί προτίμησαν τη μία και όχι την άλλη τράπεζα.

  Τέλος: α) με δεδομένο ότι οι τράπεζες είναι συχνότατα μεταξύ των αναγγελθέντων δανειστών θα δημιουργείται κίνητρο στις νομικές τους υπηρεσίες για συνολική ανακοπή των πινάκων κατάταξης, ώστε τα εκπλειστηριάσματα να παραμένουν στα ταμεία τους για μεγάλα χρονικά διαστήματα μέχρι την τελεσιδικία, β) σε περίπτωση καταρρεύσεως για οποιοδήποτε λόγο των τραπεζικών ιδρυμάτων, ή «κουρέματος» των καταθέσεων όπως έχουμε δει να συμβαίνει στις Κυπριακές Τράπεζες, τα εκπλειστηριάσματα θα απομειώνονται με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το σύστημα της αναγκαστικής εκτέλεσης και γ) όσον αφορά το επιχείρημα της τοκοδοσίας αν τα χρήματα περιέλθουν στις τράπεζες, με αλλαγή της νομοθεσίας μπορεί και το Τ.Π.Δ. να δίδει τόκο για τις καταθέσεις των πλειστηριασμάτων, όπως ακριβώς πράττει με τους λογαριασμούς ταμιευτηρίου του. ______________________________________________

  Όλες οι καταχωρήσεις στο σύστημα στο όνομα Α.ΜΠΙΛΙΣΗΣ αποτελούν το προϊόν της εργασίας των δικηγόρων Θεσσαλονίκης Αντωνίου Μπιλίση- Μαρούσας Πρωτοπαπαδάκης -Σαρακενίδη Ηλία – Μπλατσούκα Κωνσταντίνου –Σταύρου Καραμπάσογλου, μελών της κίνησης «ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΡΑΞΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ»

• 27 Μαρτίου 2014, 17:02 | Α.ΜΠΙΛΙΣΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αρ. 924
  Πρέπει να διατηρηθεί η 1η παράγραφος για την επιταγή. Άστοχη η κατάργησή της. Δημιουργηθεί μόνον προβλήματα ενώ δεν επιφέρει κάποια ωφέλεια στο δίκαιο της αν. εκτέλεσης.

  Αρ. 933
  1] Πρέπει να γραφεί «με επιμέλεια της γραμματείας» προσδιορίζονται οι ανακοπές για να δικαστούν στην ίδια δικάσιμο.
  Τριάντα (30) μέρες πριν τη συζήτηση ο πρόσθετος λόγος ανακοπής όσο και η προθεσμία επίδοσης πριν τη δίκη και όχι μόνον οκτώ . Ο ανακόπτων, αφού η ανακοπή προσδιορίζεται να συζητηθεί μέσα σε 60 μέρες έχει 30 ημέρες να υποβάλλει τον πρόσθετο λόγο του. Αλλιώς υπάρχει διάκριση κατά του καθ’ ού η ανακοπή που δεν μπορεί να προετοιμαστεί για να αντιμετωπίσει τον πρόσθετο λόγο την τελευταία στιγμή. Η βραχεία προθεσμία αντίκειται και στην γενική αρχή ότι η προθεσμία επίδοσης της ανακοπής είναι ένας μήνας πριν, σύμφωνα με το αρ. 591 Κ. Πολ.Δ.

  2] Ο περιορισμός του δικαιώματος Έφεσης, μόνο στην περίπτωση της απαίτησης που στηρίζεται σε συμβολαιογραφικό έγγραφο, είναι άστοχος διότι υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις που δεν έχει προηγηθεί δικαστική κρίση για την εκκαθάριση της απαίτησης όπως: α) η επίκληση της εξόφληση και η επίκληση της εξόφλησης λόγω συμψηφισμού με ανταπαίτηση του οφειλέτη. Και στην 1η και στην 2η περίπτωση, εισάγεται στη δίκη ανέλεγκτος δικαστικά ισχυρισμός του οφειλέτη και άρα επιβάλλεται το δικαίωμα στην άσκηση των ενδίκων μέσων της ανακοπής ερημοδικίας και της Έφεσης. β) Το ίδιο επιβάλλεται και στις άλλες περιπτώσεις εκτελεστών τίτλων, πλήν του α εδαφίου της 2ης παραγράφου του αρ. 904 Κ.Πολ.Δ. Στην περίπτωση που εκτελεστός τίτλος είναι η διαταγή πληρωμής, αν δεν προηγήθηκε ανακοπή κατά αυτής σύμφωνα με το αρ. 632 Κ.Πολ.Δ., αλλά προτιμήθηκε η άσκηση της ανακοπής του 933, η απαίτηση δεν έχει ελεγχθεί δικαστικά . γ) Ο περιορισμός του δικαιώματος Έφεσης θα επιβαρύνει τον Άρειο Πάγο καθώς όλες οι πλημμέλειες της εκτελεστικής διαδικασίας ελέγχονται αναιρετικά και εφόσον δεν θα μεσολαβεί το Εφετείο οι διάδικοι θα προσφεύγουν στον Άρειο Πάγο για τον έλεγχο των λαθών των αποφάσεων των Μονομελών Πρωτοδικείων, τα οποία λόγω του εκ του νόμου περιορισμού του χρόνου έκδοσής τους αναμενόμενο είναι να αυξηθούν.

  3] Στην παρ. 2 προβλέπεται ότι η συζήτηση της ανακοπής γίνεται με την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων ( 686 επ. ). Η υπαγωγή στην εν λόγω διαδικασία δεν είναι ορθή, διότι δεν νοείται, σε δίκη που μπορεί να προβληθεί ουσιαστική ένσταση, όπως αυτή της εξόφλησης λόγω συμψηφισμού, να κρίνεται με πιθανολόγηση η ύπαρξη ή όχι της έννομης σχέσης που αποτελεί τη βάση της απαίτησης που τάσσεται σε συμψηφισμό κι εκ της κρίσεως αυτής να παράγεται δεδικασμένο.

  4] Στην παρ. 5 που αναφέρεται στην απόδειξη των ισχυρισμών που αφορούν την απαίτηση, πρέπει να συμπληρωθεί στα έγγραφα και η δικαστική ομολογία, διότι δίνεται η εντύπωση ότι εξαιρείται το εν λόγω αποδεικτικό μέσο.

  5] Αδικαιολόγητη η κατάργηση της επίδοσης της ανακοπής στον πληρεξούσιο δικηγόρο που υπέγραψε την επιταγή σύμφωνα με το αρ. 924 ή παρέσχε την εντολή εκτέλεσης. Δεν μπορεί ο οφειλέτης να ψάχνει να βρει την κατοικία – έδρα του επισπεύδοντα για να ασκήσει έγκυρα την ανακοπή τους.

  Αρ. 934
  Παρ. 1α . Η προθεσμία ασκήσεως της ανακοπής πρέπει να εκκινεί από την επομένη της επίδοσης της έκθεσης κατάσχεσης στον οφειλέτη.
  Ορθή η σύμπτυξη των παλιών εδαφίων α και β. Συντομεύει αντικειμενικά την έκδοση απόφασης απόφασης επί της ανακοπής. Λάθος ο περιορισμός της προθεσμίας ανακοπής για την εγκυρότητα της τελευταίας πράξης στα ακίνητα. Οι υποθέσεις είναι σοβαρές και τα δικηγορικά γραφεία χρειάζονται χρόνο για να αντιδράσουν. Πρέπει να παραμείνει 90 μέρες η προθεσμία.

  Αρ. 937 παρ. 3
  Καταργείται η εφαρμογή του αρ. 643 που παρέπεμπε στα άρθρα 649 και 650. Το πρώτο προέβλεπε τη διαδικασία της συζήτησης (αποδεικτικά μέσα μέχρι το τέλος αυτής και τη μη υποχρεωτικότητα προτάσεων) και το δεύτερο την αποδεικτική διαδικασία. Η προτεινόμενη διαδικασία είναι, σύμφωνα με το σχέδιο του αρ. 933 παρ. 2, η των ασφαλιστικών μέτρων. Ωστόσο η υπαγωγή στην εν λόγω διαδικασία είναι εσφαλμένη για τους λόγους που προαναφέρθηκαν και πρέπει η διάταξη να παραμείνει ως έχει.

  Αρ. 938 παρ. 1
  Αδικαιολόγητη η κατάργηση της επίδοσης της αίτησης αναστολής στον πληρεξούσιο δικηγόρο που υπέγραψε την επιταγή σύμφωνα με το αρ. 924 ή παρέσχε την εντολή εκτέλεσης. Δεν μπορεί ο οφειλέτης να ψάχνει να βρει την κατοικία – έδρα του επισπεύδοντα για να ασκήσει έγκυρα την αίτηση αναστολής.

  Αρ. 954 παρ 1
  Το άρθρο θέτει ως προϋπόθεση της κατάσχεσης την αφαίρεση των κινητών από το δικαστικό επιμελητή και τη σύνταξη σχετικής έκθεσης. Σύμφωνα δε με το άρθρο 956 παρ. 1, ο δικαστικός επιμελητής παραδίδει τα κατασχεμένα πράγματα για φύλαξη σε μεσεγγυούχο, ο οποίος μπορεί να είναι και ο καθ’ ού ή εκτέλεση αλλά και ο επισπεύδων αν υπάρχει μεταξύ τους συμφωνία. Με αυτά τα δεδομένα είναι αδύνατη άλλη κατάσχεση εκτός από την πρώτη από άλλον δανειστή, αφού δεν μπορεί να υπάρξει άλλη αφαίρεση των κινητών εκτός από αυτή που έγινε κατ’ εντολή του 1ου κατασχόντα. Η μεγάλη διάρκεια της μεσεγγύησης, (οκτώ και σε περίπτωση αναβολής + πέντε μήνες), αποτελούν σοβαρό αντικίνητρο για αποδοχή της ιδιότητας του μεσεγγυούχου από τρίτα, σε σχέση με την εκτέλεση πρόσωπα, και θα υπάρξει πρόβλημα στο διορισμό μεσεγγυούχων.

  Αρ. 954 παρ. 2 εδ. ε
  Σφάλμα ο εκπλειστηριασμός των κινητών 8 μήνες μετά την ημέρα της κατάσχεσης. Δεν διακρίνεται η αναγκαιότητα που επιβάλλει τέτοια καθυστέρηση. Πρέπει να διατηρηθεί η παλιά προθεσμία του αρ. 959 παρ 4 , ήτοι 15 ημέρες μετά και όχι πέραν του τριμήνου. Ο καθ’ ού μπορεί να αιτηθεί την αναστολή της εκτέλεσης. Τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν αν υιοθετηθεί η διάταξη είναι: α) απαξίωση των κινητών και άρα αντικίνητρο για τους υποψήφιους πλειοδότες, β) μεγάλα έξοδα φύλαξης σε περίπτωση αφαίρεσης που θα προκαταβάλλονται από τον επισπεύδοντα και θα χρεώνονται στον οφειλέτη, όταν δε πρόκειται για την επίσπευση της διαδικασίας της εκτέλεσης για μικρές απαιτήσεις θα την καθιστούν ασύμφορη, γ) αδυναμία εξεύρεσης μεσεγγυούχου σε περίπτωση αφαίρεσης λόγω της μεγάλης διάρκειας της ευθύνη του και δ) αδικαιολόγητη τοκοφορία της απαίτησης για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
  Σε κάθε περίπτωση, αν παραμείνει η προθεσμία, πρέπει να γίνει εντός οκτώ μηνών κατ’ επιλογή του επισπεύδοντα και όχι λιγότερο από 15 ημέρες από την επιβολή της κατάσχεσης.
  Στο ίδιο άρθρο στην παρ. 4 υπάρχει αναφορά στο αρ.960 παρ. 2 που έχει καταργηθεί .

• 27 Μαρτίου 2014, 17:26 | Α.ΜΠΙΛΙΣΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ

  Το σχέδιο νόμου στερείται αιτιολογικής έκθεσης και για τις διατάξεις που αφορούν την εκτέλεση και δεν μπορεί να διαπιστωθεί ποιες αναγκαιότητες είχαν στο μυαλό τους οι συντάκτες του νομοσχεδίου που να δικαιολογούν τις συγκεκριμένες λύσεις που εισηγούνται. Αυτό σε συνδυασμό με τον ελάχιστο χρόνο διαβούλευσης, δημιουργεί την βάσιμη αίσθηση ότι το Υπουργείο δεν επιθυμεί τον ουσιαστικό διάλογο με το νομικό κόσμο, παρόλο που οι προτεινόμενες αλλαγές φέρνουν τα «πάνω κάτω» στη διαδικασία ενώπιον των πρωτοβαθμίων και στην εκτέλεση και είναι αυτονόητο ότι χρειάζεται χρόνος για να μελετηθούν επαρκώς. [ Ο Ν.4048/12 που θέτει τις αρχές τις διαδικασίες και τα μέσα της καλής νομοθέτησης, επιτρέπει ρητά, στην 3η παράγραφο του άρθρου 6 που αναφέρεται στη δημόσια διαβούλευση, την παράτασή της, με απόφαση του Υπουργείου].
  Από τα προτεινόμενα υπάρχουν θετικά σε επιμέρους ζητήματα. Ωστόσο στα κύρια ζητήματα το σχέδιο νόμου αστοχεί. Ειδικότερα :

  1ον] Η εισαγωγή του επιτρεπτού των πολλαπλών κατασχέσεων στα ακίνητα (αρ. 997 σχεδίου) οδηγεί στη βέβαιη καταστροφή του οφειλέτη καθώς ο πλειστηριασμός της ακίνητης περιουσίας του θα γίνεται πάντοτε και αμέσως, χωρίς να του δίνεται καμιά ευκαιρία να ρυθμίσει τα χρέη του όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα, (μιας και είχε να κάνει κάθε φορά με έναν επισπεύδοντα), και όπως επιβάλλεται να συνεχιστεί λόγω της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε, καθώς η αναγκαιότητα της ρύθμισης των χρεών διαπνέει πλέον το δίκαιο. Αν δε ο λόγος των πολλαπλών κατασχέσεων είναι η αντιμετώπιση των συμπαιγνιών, το εισηγούμενο μέτρο, που επιπίπτει «επί δικαίους και αδίκους» , είναι εκτός από ανάλγητο και εντελώς άστοχο. Υπάρχουν άλλοι απλοί τρόποι λύσης του προβλήματος στους οποίους αναφερόμαστε παρακάτω στην οικεία θέση, χωρίς την ανατροπή του ισχύοντος καθεστώτος και την αναστάτωση του συστήματος της αναγκαστικής εκτέλεσης.

  2ον] Περαιτέρω η προτεινόμενη κατάθεση των εκπλειστηριασμάτων στις τράπεζες και όχι στο Τ.Παρ.Δ. δεν είναι ανεκτή καθώς το Δημόσιο στερείται παραδοσιακό πόρο του με τον οποίο χρηματοδοτούνται μέχρι σήμερα οι αυτοδιοικητικοί οργανισμοί, οι αποζημιώσεις λόγω απαλλοτριώσεων και τα δάνεια 1ης κατοικίας των υπαλλήλων του, τη στιγμή μάλιστα που οι ανάγκες του για ρευστότητα είναι τεράστιες και για την εξασφάλισή της μπαίνει ο ένας φόρος μετά τον άλλον. Είναι προφανές λοιπόν ότι το έλλειμμα που θα δημιουργηθεί, αν περάσει το μέτρο, θα κληθούν να το πληρώσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο οι πολίτες . Η μόνη αλλαγή που μπορεί και πρέπει να γίνει στο ισχύον καθεστώς είναι να δίνει το Τ.Παρ. Δ. τόκο στα κατατιθέμενα σε αυτό πλειστηριάσματα.

  3ον] Τέλος άστοχη είναι η πρόταση για εκδίκαση των ανακοπών με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων καθώς και το ανέκκλητο των επ’ αυτών αποφάσεων, καθώς θα επιβαρυνθεί αδικαιολόγητα ο Άρειος Πάγος, ο οποίος ελέγχει τις ακυρότητες και τις πλημμέλειες της εκτελεστικής διαδικασίας, στον οποίο θα έρχονται πλέον τα παράπονα κατά των αποφάσεων των Μονομελών Πρωτοδικείων που εκδόθηκαν κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων και αυτό δεν είναι ορθό.

• 27 Μαρτίου 2014, 17:44 | Α.ΜΠΙΛΙΣΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Με την ευκαιρία της τροποποίησης του ΚΠολΔ πρέπει να γίνουν και οι ακόλουθες ποιοτικές αλλαγές στο σύστημα :

  1. Πραγματική αιτιολογία στις πολιτικές δικαστικές αποφάσεις Υποχρεωτική η αναφορά της προθεσμίας ασκήσεως του ενδίκου μέσου στις πολιτικές αποφάσεις, ώστε το βάρος τηρήσεώς της να το έχει ο διάδικος. Η αλλαγή του τρόπου αιτιολόγησης των ουσιαστικών κυρίως κρίσεων στις δικαστικές αποφάσεις αποτελεί κύριο παράγοντα ποιοτικής αλλαγής στη Δικαιοσύνη. Πρέπει να εξηγείται με απλά λόγια στους διαδίκους το «γιατί» της παραδοχής ή της απόρριψης, στους ουσιώδεις για την έκβαση της δίκης ισχυρισμούς τους. Συγκεκριμένα, αν ο Δικαστής στηρίζει την κρίση του επί των ισχυρισμών αυτών σε αποδεικτικά μέσα που δεν παράγουν πλήρη απόδειξη, υποκείμενα στη ελεύθερη εκτίμησή του, έχει υποχρέωση να αναφέρει τον ειδικό λόγο που πείστηκε εξ’ αυτών. Η ποιότητα αυτού του ειδικού λόγου συνιστά το κύριο κριτήριο αξιοπιστίας της δικαστικής κρίσης. Περαιτέρω η αναφορά της προθεσμίας ασκήσεως ενδίκου μέσου αποσείει από τις πλάτες του Δικηγόρου το βάρος της τήρησής της.

  2. Σε περίπτωση νίκης του ενάγοντα το δικαστικό ένσημο επιστρέφεται από το Δημόσιο στο οποίο καταβλήθηκε. Και όχι μέσω των δικαστικών εξόδων που επιδικάζονται. Έτσι παύει η αδικία σε βάρος των εναγόντων που μολονότι κέρδισαν τη δίκη είναι αδύνατο, για οποιοδήποτε λόγο να εισπράξουν την απαίτησή τους μέσω της διαδικασίας της αναγκαστικής εκτέλεσης πράγμα που είναι συνηθέστατο στην τρέχουσα περίοδο της οικονομικής ύφεσης. Το Δημόσιο έχει τα μέσα για να εισπράξει από τον ηττηθέντα διάδικο το ποσό του δικαστικού ενσήμου .Περαιτέρω , είναι αυτονόητο, ότι το δικαστικό ένσημο στις δικαστικές αγωγές είναι απαράδεκτο μέτρο και κωλύει την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στα Δικαστήρια ,ιδιαίτερα στις μέρες μας με την παντελή έλλειψη ρευστότητας.
  3. Η ανταγωγή του άρθρου 268 ασκείται αποκλειστικά με ξεχωριστό δικόγραφο και όχι με τις προτάσεις. Αυτό επιδίδεται τουλάχιστον δύο (2) μήνες πριν την ημέρα προκατάθεσης των προτάσεων επί της αγωγής, ώστε να μην αιφνιδιάζεται ο αντεναγόμενος. Στο σχέδιο του νέου κώδικα που καταργεί
  ________________________________________________________

  Όλες οι καταχωρήσεις στο σύστημα στο όνομα Α.ΜΠΙΛΙΣΗΣ αποτελούν το προϊόν της εργασίας των δικηγόρων Θεσσαλονίκης Αντωνίου Μπιλίση- Μαρούσας Πρωτοπαπαδάκης -Σαρακενίδη Ηλία – Μπλατσούκα Κωνσταντίνου –Σταύρου Καραμπάσογλου, μελών της κίνησης «ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΡΑΞΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ»

• 27 Μαρτίου 2014, 16:31 | Α.ΜΠΙΛΙΣΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ορθές επιμέρους αλλαγές. Εσφαλμένη φιλοσοφία για τις κύριες αλλαγές. Η κατάργηση της προφορικής συζήτησης και της εξέτασης των μαρτύρων στο ακροατήριο και η εξάρτιση της δικαστικής κρίσης από τις ένορκες βεβαιώσεις αποτελούν πλήγμα στο νομικό πολιτισμό. Η έλλειψη αιτιολογικής έκθεσης σε συνδυασμό με τον ελάχιστο χρόνο διαβούλευσης δημιουργούν τη βάσιμη αίσθηση ότι το Υπουργείο δεν επιθυμεί τον ουσιαστικό διάλογο με το νομικό κόσμο παρόλο που προτείνονται ριζικές αλλαγές του συστήματος απονομής της πολιτικής δικαιοσύνης και είναι αυτονόητο ότι χρειάζεται χρόνος για να μελετηθούν επαρκώς. Σημειωτέον ότι ο νόμος 4048/2012 που θέτει τις αρχές τις διαδικασίες και τα μέσα της καλής νομοθέτησης επιτρέπει ρητά στην 3η παράγραφο του αρ. 6 την με απόφαση του Υπουργείου παράταση της δημόσιας διαβούλευσης.

• 27 Μαρτίου 2014, 15:14 | Θείος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Γενικά θα συμφωνούσα με τις θέσεις του κ. Κων/νου Σαμαρτζή και παρόλο που δεν είμαι του Υπουργείου Δικαιοσύνης θα προσέθετα τα παρακάτω με βάση την εμπειρία μου:
  1) Κωδικοποίηση της Πολιτικής Δικονομίας και επανακωδικοποίηση (νέο ΦΕΚ) κάθε φορά που τροποποείται αυτή και στο ελάχιστο ώστε να μην χρειάζονται ενημερώσεις επί ενημερώσεων για τους ανενημέρωτους…! (το ίδιο θα έπρεπε να συμβαίνει σε ολόκληρη τη νομοθεσία ανά τομέα αρμοδιότητας),
  2) Δικαστική Δαπάνη μετά και από ευθείες ερωτήσεις προς τους διαδίκους σχετικά με το ύψος των αμοιβών που κατέβαλαν στους δικηγόρους τους επί ποινή ψευδορκίας, ώστε να αποκαλυφθεί κατά το δυνατόν η τεράστια φοροδιαφυγή τους μέσω της «τυφλής» δικαιοσύνης!
  3) Δικαστικές αποφάσεις το πολύ σε 15 ημέρες μετά τη δίκη και εννοείται χωρίς «καθαρογραφές» με χρήση μόνο Η/Υ!
  4) Σύννομη ηλεκτρονική ενημέρωση των ενδιαφερομένων και δημοσίευση των αποφάσεων άμα τη εκδόση τους,
  5) Δειγματοληπτικός έλεγχος νομιμότητας, λογικότητας των αποφάσεων από Ελεγτικό Δικαστήριο Ποιότητας Δικαστηρίων, ώστε και οι κρίνοντες να κρίνονται! Αλλιώς, αποφάσεις αποζημιώσεων με εξωπραγματικές τιμές θα συνεχίσουν να εκδίδονται από άσχετους, αδιάφορους ή και αργυρώνητους διακστικούς κατά το δοκούν…!

• 26 Μαρτίου 2014, 19:28 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΩΝ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  H ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΩΝ εκφράσει την τεράστια έκπληξή της διαπιστώνοντας την διάσταση μεταξύ όσων θετικών και αισιόδοξων ακούγονται από επίσημα χείλη υπευθύνων και αρμοδίων σχετικά με τη Διαμεσολάβηση και της παντελούς απαξίωσης της Διαμεσολάβησης από το σχέδιο του Κ.Πολ.Δ., ο οποίος αναφέρεται στη Διαμεσολάβηση σχεδόν παρεμπιπτόντως.
  Ουσιαστικά, η Διαμεσολάβηση αναφέρεται στο άρθρο 116Α, το οποίο προβλέπει στην δεύτερη παράγραφό του ότι «….το δικαστήριο μπορεί να προτείνει στους διαδίκους την προσφυγή σε διαδικασία Διαμεσολάβησης. Σε περίπτωση αποδοχής της πρότασης, η συζήτηση της υπόθεσης ματαιώνεται».
  Τι είναι η Διαμεσολάβηση, πότε μπορεί να υπαχθεί μια υπόθεση σε αυτή, ποιος διεξάγει τη διαδικασία, τι ισχύ έχει το συμφωνητικό που τυχόν προκύψει από αυτή, καμία διάταξη, πλήρης σιωπή, σαν να είναι δεδομένη και γνωστή η Διαμεσολάβηση, ενώ στόχος είναι να καταστεί γνωστή και εδραιωμένη, ενώ στόχο είναι να καταστεί γνωστή και να εδραιωθεί αυτός ο εναλλακτικός τρόπος επίλυσης των διαφορών.
  Ο Δικαστής και ο Δικηγόρος που διαβάζουν αυτό το άρθρο δεν έχουν κανένα σημείο αναφοράς για να προσφύγουν και να φωτιστούν περί του τι σημαίνει η Διαμεσολάβηση, διότι δεν υπάρχει ούτε στοιχειώδης καθοδήγησή τους, έστω με αναφορά στον Ν. 3898/2010 με τον οποίο η Ελλάδα εισήγαγε στην εθνική της νομοθεσία τη Διαμεσολάβηση στις αστικές και εμπορικές υποθέσεις προσαρμοζόμενη στην Ευρωπαϊκή Οδηγία 2008/52.
  Ακόμα όμως και αν γινόταν αναφορά στον Ν. 3898/2010 και πάλι αυτό δεν θα ήταν αρκετό, διότι ο Κ.Πολ.Δ. θα έπρεπε να περιέχει εξειδικευμένες διατάξεις για τη Διαμεσολάβηση ώστε αυτή να θεσμοθετείται λεπτομερώς και εποικοδομητικά. Η εισαγωγή νέου Κ.Πολ.Δ. είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για να θεμελιωθεί ο νέος θεσμός της Διαμεσολάβησης και για να συμπληρωθούν, τροποποιηθούν και βελτιωθούν οι διατάξεις του Νόμου 3898/2010.
  Χαρακτηριστικά επισημαίνουμε ότι πέραν των διατάξεων, που θα πρέπει να περιέχονται στον Κ.Πολ.Δ. σχετικά με τη Διαμεσολάβηση, τις αρχές που τη διέπουν, τα χαρακτηριστικά της γνωρίσματα, τις περιπτώσεις στις οποίες μπορεί να υπαχθεί μια υπόθεση σε αυτή και τις συνέπειες της υπαγωγής της στη Διαμεσολάβηση, τις ιδιότητες του Διαμεσολαβητή και τις υποχρεώσεις του, την εκτελεστότητα του συμφωνητικού που περιέχει τη συμφωνία των μερών εάν επιτευχθεί, ο Κ.Πολ.Δ. πρέπει απαραιτήτως να συμπεριλάβει διατάξεις οι οποίες να προβλέπουν ότι εάν υπάρχει ρήτρα Διαμεσολάβησης σε σύμβαση, η συμβαλλόμενοι πρέπει υποχρεωτικά να προσφεύγουν στη Διαμεσολάβηση πριν προσφύγουν στην Δικαστική Διαδικασία, και ότι η παράβαση του «συνυποσχετικού» Διαμεσολάβησης αποτελεί λόγω έγερσης ένστασης μετά από την οποία το Δικαστήριο δεν θα προχωρά στην εξέταση της υπόθεσης.
  Άλλο ένα θέμα εξαιρετικής σημασίας είναι να περιληφθούν διατάξεις που να προβλέπουν ότι η Διαμεσολάβηση είναι υποχρεωτική σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, με την έννοια ότι οι διάδικοι έχουν την υποχρέωση να ενημερωθούν για τη Διαμεσολάβηση με τον τρόπο που περιγράφει ο νόμος και στην συνέχεια να αποφασίσουν εάν θα συνεχίσουν την προσπάθεια επίλυσης της διαφορά τους με Διαμεσολάβηση ή όχι.
  Είναι ώρα, έστω και την ύστατη στιγμή, η Πολιτεία να τροποποιήσει το σχέδιο του νέου Κ.Πολ.Δ. και να παρουσιάσει ένα κείμενο προσεκτικά διατυπωμένο και κατά το δυνατόν πλήρες, διορθώνοντας τα λάθη και τις ελλείψεις –τουλάχιστον καθότι αφορά στη Διαμεσολάβηση– του σήμερα υπό συζήτηση σχεδίου, διαφορετικά θα εδραιωθεί ως πεποίθηση η υποψία των Διαμεσολαβητών ότι οι υπεύθυνοι και αρμόδιοι πιστεύουν μεν ειλικρινά στη Διαμεσολάβηση, αλλά για λόγους που δεν κατανοούμε δεν φροντίζουν να θέσουν νομοθετικά τα θεμέλια της με τρόπο τέτοιο που να αποτελέσουν το εφαλτήριο για την πρόοδο της και, εν κατακλείδι, και να επαληθευτούν εκείνοι που πιστεύουν ότι η Ελλάδα εισήγαγε τη Διαμεσολάβηση μόνο τυπικά, απλά για να συμμορφωθεί προς τη σχετική υποχρέωση που επέβαλε η Ευρωπαϊκή Ένωση τα Κράτη – Μέλη αυτής, και ότι για άγνωστους επίσης λόγους, επιβάλλουν τη βούλησή τους εκείνοι οι οποίοι μάχονται τη Διαμεσολάβηση και προσπαθούν να τη δυναμιτίσουν.

• 24 Μαρτίου 2014, 13:26 | Γ.Τ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Περιμέναμε πιο τολμηρές αλλαγές από το νέο Κώδικα. Καταρχάς πρέπει να υπάρξει αφαίρεση ύλης από τα Δικαστήρια που κάθε άλλο παρά δικαστική μπορεί να χαρακτηρισθεί (π.χ. συναινετικές προσημειώσεις, συναινετικά διαζύγια, δημοσίευση διαθηκών και γενικώς στην εκούσια δικαιοδοσία όπου ο Δικαστής δεν καλείται να λύσει μια διαφορά, ένορκες βεβαιώσεις, δήλωση τρίτου κλπ., όπως και να παύσει η συμμετοχή των Δικαστών σε άσχετα καθήκοντα όπως δασικές επιτροπές, μητροπολιτικές επιτροπές, εκλογές σωματείων κλπ.)
  Επίσης, ένα Κώδικας ιδιωτικών διαφορών όπως ο ΚΠολΔ θα μπορούσε να συμβάλλει στο να πιεστούν επιτέλους οι πολίτες να συνάπτουν έγγραφες συμβάσεις, περιορίζοντας το ρόλο των μαρτυρικών καταθέσεων ως αποδεικτικού μέσου, όπως σε όλες τις σοβαρές έννομες τάξεις της δυτικής Ευρώπης.
  Τέλος, καλό θα ήταν να θεσμοθετηθεί ότι ο Κώδικας δεν θα αλλάξει για τα επόμενα Χ χρόνια. Δεν ξέρω πόσες ακριβώς μεταβολές έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια με σκοπό την «επιτάχυνση» της δικαιοσύνης, αλλά εκ του αποτελέσματος το μόνο που κατάφεραν ήταν σύγχυση και μεταφορά του φόρτου εργασίας από το ένα δικαστήριο στο άλλο. Η κάθε νομοθετική παρέμβαση χρειάζεται και χρόνο για να δοκιμαστεί.

• 22 Μαρτίου 2014, 23:31 | ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΙΝΤΟΡΗΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Γενική παρατήρηση είναι ότι η προσπάθεια αλλαγής του τρόπου προσδιορισμού-συζήτησης της αγωγής στο Πρωτοδικείο , με την κατάθεση προτάσεων προ 100 ημερών κλπ είναι ατελέσφορη, δεν καταλαβαίνω γιατί θεσπίζεται μία τέτοια διαδικασία, σε τι θα βοηθήσει την ταχύτητα κλπ Νομίζω ότι όσοι ήταν εμπνευστές αυτής της ρύθμισης δεν έχουν σχέση με την καθημερινότητα της δικηγορίας καθώς και τις αιτίες στην κακοδαιμονία καθυστέρησης στην απονομή της δικαιοσύνης . Μία άλλη παρατήρηση είναι ότι δεν μπορεί να συνεχίζεται η θέσπιση ρυθμίσεων με κριτήριο την κατάσταση που επικρατεί στα δικαστήρια των Αθηνών! Τέλος πρέπει να σταματήσουν οι επεμβάσεις στους Κώδικες απο μαθητευόμενους μάγους κάθε φορά, με αποσπασματικότητα στην σκέψη και χωρίς συνοχή! Η πιο επιτυχημένη ρύθμιση που έγινε μέχρι τώρα ήταν η κατάργηση των αποδείξεων ενώπιον του Εισηγητή στο Πολ. Πρωτ. ΜΕ τις προτεινόμενες ανωτέρω ρυθμίσεις επανέρχεται παρόμοιο σύστημα! αν είναι δυνατόν! Τέλος πως μπορεί να υποκατασταθεί η ζώσα εμμάρτυρη απόδειξη από ένορκες βεβαιώσεις, που είναι γνωστό πως λαμβάνονται!

• 21 Μαρτίου 2014, 15:52 | ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Πρέπει μέσα σε όλα αυτά να αναμορφωθεί και το πλαίσιο των διαταγών πληρωμής. Ο χρόνος της ανακοπής που ισχύει με 15 εργάσιμες είναι υπερβολικά μικρός. Επίσης το κόστος άσκησης της ανακοπής είναι υψηλό και κάποιος που δεν έχει χρήματα να την ασκήσει θα αντιμετωπίσει σοβαρό πρόβλημα. Εκτός αυτών η μη ανακοπή επιβαρύνει με τα χρέη του παρελθόντος το άτομο για 20 χρόνια, χρονικός ορίζοντας που θεωρώ ότι είναι υπερβολικός (φανταστείτε κάποιον που για 4000 ευρώ θα έχει για ένα μεγάλο μέρος της ζωής του μια ενεργή διαταγή πληρωμής). Για αυτό προτείνω κλιμάκωση της διάρκειας ισχύος της διαταγής πληρωμής από 2 εως και 10 χρόνια ανάλογα το ποσό της οφειλής. Να έχει την δυνατότητα ο πολίτης να ελπίζει κάποτε σε μια ανάσα. Εδώ ακόμα και η εισόβια καθείρξη τις περισσότερες φορές δεν έχει διάρκει 20 ετών, θα έχει μια διαταγή πληρωμής των 5 ή 10 χιλιάδων ευρώ;. Επείδή το θέμα απασχολεί εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες καλό είναι να το κοιτάξετε με ευαισθησία, ειδικά αυτές τις δύσκολες εποχές που διανύουμε.
  Ευχαριστώ πολύ

• 19 Μαρτίου 2014, 11:07 | Κωνσταντίνος Γ.Σακελλαριάδης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Συμφωνώ με τα σχόλια του κυρίου Ιωάννη Κατρά.Παρακαλούμε για την απόσυρση και επανυποβολή του με γενικό και επί μέρους αντίστοιχα των βιβλίων υπομνήματα για την τεκμηρίωση των προτεινόμενων νομοθετικών αλλαγών.Δεν έχουμε ανάγκη μιας ακόμη νομοθέτησης μόνον για τη νομοθέτηση.Ανάγκη έχουμε να γνωρίζουμε όλοι μας γιατί νομοθετούμε,που είναι το πρόβλημα,και τι περιμένουμε από τις νέες διατάξεις.

• 15 Μαρτίου 2014, 15:53 | ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ Ειρηνοδίκης Αθηνών

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ως γενική παρατήρηση αποδεικνύεται άλλη μια φορά το προβληματικό της κατάστασης, εξαιτίας της ύπαρξης και συντήρησης 2 διαφορετικών και «αυτοτελών» δικαστηρίων στον α βαθμό δικαιοδοσίας. Οι Ειρηνοδίκες χρησιμοποιούνται ως υπηρέτες συστήματος «κατακερματισμού» υποθέσεων, με κριτήρια που αφορούν ανικανότητα διαφορισμού εργασίας, προγραμματισμού καθηκόντων των λοιπών, δύσκολων συνθηκών και ελέγχου. Στα προηγμένα κράτη οι δικαστές επικουρούνται από καταρτισμένους γραμματείς- συμβούλους-υλικοτεχνική υποδομή. Στη χώρα μας αυτά δεν παρέχονται και καλύπτονται με την ύπαρξη Ειρηνοδικών (Πταισματοδικών). Αυτούς καίμε λόγω έλλειψης άλλου καυσίμου. Το νέο σχέδιο κώδικα προς αυτή την κατεύθυνση αφαιρεί εκ του Ειρηνοδικείου, όσες υποθέσεις της εκούσιας δικαιοδοσίας υπάχθηκαν πρόσφατα σε αυτό και εμπλέκονται έμμεσα, με άμεσα οικονομικά συμφέροντα ατόμων του δημόσιου βίου. Απτό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός της «αφαίρεσης» της ανάδειξης «προσωρινής διοίκησης» νομικών προσώπων, οργανισμών και εταιρειών. Ενώ στο Ειρηνοδικείο παραμένουν αφενός οι λοιπές σχετικές υποθέσεις όπως και η ανάδειξη μελών συνεταιρισμών και σωματείων, που δεν έχουν αντίστοιχο αντικείμενο. Έτσι επιτυγάνεται και ο έλεγχος. Εφόσον οι δικαστές, που θα ασχοληθούν, διακρίνονται από το μικρότερο του πλήθους τους και την περισσότερο «δέσμια κρίση».
  ΜΙΑ Β ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ
  Παρότι υπάρχουν διατάξεις, που προσπαθούν να επιτύχουν ένα «εξορθολογισμό», η προσπάθεια δεν επιτυγχάνεται. ΔΙΟΤΙ Η επιβράδυνση της λειτουργίας της δικαιοσύνης και η έλλειψη ορθολογισμού δεν οφείλεται στη μη ύπαρξη νόμων ώστε να απαιτείται πρωταρχικά η αλλαγή τους για τη λύση αλλά: 1)Στην αναχρονιστική δομή και λειτουργία της κρατικής μηχανής, την έλλειψη παιδείας και υποδομών, την έλλειψη επιτροπών προς λύση υποθέσεων, που δεν θα έπρεπε να φθάνουν στα δικαστήρια, την επιβάρυνση των δικαστηρίων με έργα «βεβαιωτικά», που δεν αφορούν το κύριο έργο τους, που είναι δικαιοδοτικό (ένορκες βεβαιώσεις- δηλώσεις τρίτων κλπ).2)Στην έλλειψη διάθεσης να λειτουργήσουμε κάτω από πλέγμα»ομοιόμορφων», «σαφών», «καθαρών» κανόνων για όλους.Σε ένα κράτος που δεν εμπιστεύεταιτους πολίτες του και το ίδιο συμβαίνει και με τους πολίτες, που προσπαθεί να μπλοκάρει ενέργειες πολιτών, που θα του στερήσουν χρήματα, που διαχειρίζεται άσχημα και το ίδιο συμβαίνει και με τους πολίτες του, δεν υπάρχουν μεγάλα περιθώρια αλλαγής προς το καλύτερο. 3)Στη διάθεση του νεώτερου νομοθέτη, να λύσει προβλήματα «τωρινά», βλέποντας μόνο μια πτυχή του προβλήματος και μη λαμβάνοντας υπόψη παραμέτρους, που αφενός συντελούν στο πρόβλημα αφετέρου θα ισχύουν και στο μέλλον. Ενώ παράλληλα ασχολείται και με τη μη ανακοίνωση του υπαρκτού προβλήματος και την απόκρυψη λόγων και προθέσεων που οδήγησαν στη ρύθμιση. Έτσι αφενός υπάρχει μη διαφάνεια, αφετέρου προκρίνονται αποσπασματικές λύσεις με αποτέλεσμα το όποιο νομοθέτημα, να είναι καταδικασμένο, να μη διατηρηθεί παρά μόνο για μικρό χρόνο.Αυτά τα προβλήματα υπάρχουν και στο νέο σχέδιο. Απτό παράδειγμα αποτελεί η θέληση λύσης του προβλήματος μεταξύ τραπεζών και δανειοληπτών με τρόπο που δεν οδηγεί σε «δίκαιη λύση».

• 14 Μαρτίου 2014, 20:50 | Ευάγγελος Νασίου

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Συμφωνώ με τον Κώστα Δημητρίου. Καλύτερα να γίνει μακρά επεξεργασία του παρά να έχουμε 300 αλλαγές που και σε πολυνομία αλλά και σε πρακτική δυσλειτουργία θα οδηγήσουν.

• 12 Μαρτίου 2014, 17:29 | Γεώργιος Α. Ροδόπουλος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Δεν γνωρίζω τις λεπτομέρειες των νέων ρυθμίσεων του υπό διαβούλευση σχεδίου ΚΠολΔ. Απαιτείται η ανάγνωση όλου του σχεδίου για να εντοπισθούν οι μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις, εφόσον αυτές δεν τονίζονται στο κείμενο ειδικώς ή δεν παρατίθενται οι νέες ή οι υπό τροποποίηση ρυθμίσεις.
  Εν τούτοις από την έως τώρα εμπειρία μας σχετικώς, μάλλον έχει αποδειχθεί ότι οι όποιες εμβαλωματικές παρεμβάσεις κατά καιρούς που στόχευσαν στην επιτάχυνση απονομής της (πολιτικής τουλάχιστον) δικαιοσύνης απέτυχαν, διότι στηρίχθηκαν σε δεδομένα που δεν υφίσταντο, τουλάχιστον στα μεγάλα Δικαστήρια, όπου και ο σχετικός συνωστισμός υποθέσεων: αριθμητική ανεπάρκεια δικαιοδοτούντος προσωπικού και έλλειψη υποδομών. Παράλληλα η μάλλον χαμηλού κόστους δαπάνη του διαδίκου για την ανεύρεση του «δίκιου» του σε σχέση με τις λοιπές ευρωπαϊκές χώρες εκτρέφουν τη φιλοδικία του.
  Νομίζω ότι έφθασε η στιγμή να γίνουν δομικές παρεμβάσεις στο δικονομικό σύστημα, με την έννοια πρωτίστως να αφαιρεθεί ύλη από τον Δικαστή, αφού προηγουμένως εντοπισθεί το πράγματι αναγκαίον και ελεγχθεί η συμβατότητα της αφαίρεσης αυτής με το νομικό δόγμα που διατρέχει το σύστημά μας. Μία συγκριτική μελέτη των βασικών ηπειρωτικών δικαίων (του βυζαντινορωμαϊκού συστήματος) θα ήταν πολύ επικοδομητική, μιάς και δεν χρειάζεται πλέον να εφευρίσκουμε ή ανακαλύπτουμε στην Ελλάδα τον … «τροχό». Δεν πρέπει να μάς διαφεύγει άλλως τε ότι το Δίκαιό μας ως εργαλείο ρύθμισης συγχρόνων οικονομικών σχέσεων και επίλυσης διενέξεων έχει ήδη επηρεασθεί από την αγγλοσαξωνική απλότητα και αποτελεσματικότητα του αντίστοιχου νομικού συστήματος σε πολλούς τομείς.
  Για να γίνω κατανοητός φέρω ένα παράδειγμα / ερώτημα: Γιατί η δημοσίευση διαθηκών ή η κήρυξη διαθήκης ως κυρίας κλπ. θα πρέπει να είναι έργο του Δικαστή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται; Η έκδοση διαταγής πληρωμής δεν θα μπορούσε να γίνεται από δικηγόρο;
  Τέτοια δομική, εκ βαθέων δηλ. αλλαγή στο σύστημά μας, και επειδή ακόμη θα δημιουργούσε τις αναμενόμενες αντιδράσεις, δεν είναι απαραίτητο να έθετε εκτός ζήτησης τη συμμετοχή (απαραίτητη αναλόγως της περιπτώσεως) του δικηγόρου.
  Φοβούμαι ότι αποσπασματικές μόνον παρεμβάσεις, τελικώς θεωρικού χαρακτήρα, αν τέτοιες επιχειρεί το σχέδιο, θα μας οδηγήσει μετά από σύντομο χρονικό διάστημα να διαβουλευόμαστε εκ νέου!

• 11 Μαρτίου 2014, 12:38 | ΔΑΝΑΗ Β. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ (Α.Μ.Δ.Σ.Θ.: 9442)

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είναι σκόπιμο να προβλεφθεί ως υποχρεωτική η διαδικασία της διαμεσολάβησης για ορισμένες υποθέσεις, ώστε να ενταχθεί στην ελληνική πραγματικότητα. Υπέρ της εν λόγω άποψης συνηγορεί και η έρευνα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που παρουσιάστηκε τον Ιανουάριο του 2014 με τίτλο «Θέτοντας σε “επανεκκίνηση” την Οδηγία για τη διαμεσολάβηση: Αξιολογώντας τα περιορισμένα αποτελέσματα από την εφαρμογή της και προτείνοντας μέτρα για την αύξηση τω διαμεσολαβήσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση»(http://www.europarl.europa.eu/RegData/etudes/etudes/join/2014/493042/IPOL-JURI_ET(2014)493042_EN.pdf).
  Τα πλεονεκτήματα του θεσμού είναι αναμφισβήτητα, δεδομένου ότι, σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα, ο μέρος όρος επίλυσης μίας διαφοράς με τη διαδικασία της διαμεσολάβησης στη χώρα μας είναι 39 ημέρες, ενώ με τη δικαστική οδό 1.300 (σελ. 124). Ακόμη, το κόστος της διαμεσολάβησης στη χώρα μας, συγκριτικά με τη δικαστικό οδό, είναι κατά 33% μικρότερο (σελ. 126).
  Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, η πρόβλεψη της διαμεσολάβησης ως υποχρεωτικής, είναι το αποτελεσματικότερο μέτρο για την επικράτηση του θεσμού (σελ. 1, 149). Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Ιταλίας, η οποία τον Μάρτιο του 2011 προέβλεψε τη διαμεσολάβηση ως υποχρεωτική. Από τότε, ο αριθμός των εθελοντικών διαμεσολαβήσεων αυξήθηκε από 2.000 σε 45.000 ετησίως (σελ. 8), ενώ το 80% όλων των διαμεσολαβήσεων (εθελοντικών και υποχρεωτικών), είχε επιτυχή έκβαση (σελ. 134).
  Εάν δεν προβλεφθεί ως υποχρεωτική, τουλάχιστον για ορισμένες διαφορές (λ.χ. οικογενειακές διαφορές ή μικροδιαφορές), η απλή πρόταση του δικαστή για την προσφυγή στη διαδικασία της διαμεσολάβησης (άρθρ. 116Α του σχεδίου ΚΠολΔ), δεν θα οδηγήσει στη διάδοσή της στην ελληνική πραγματικότητα, η οποία δεν έχει ακόμη αποκτήσει την παιδεία της εξωδικαστικής επίλυσης των διαφορών.

• 11 Μαρτίου 2014, 11:25 | ΚΩΝ/ΝΟΣ ΣΑΜΑΡΤΖΗΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  • ΓΕΝΙΚΑ
  1.- Αποσυμφόρηση Δικαστηρίων: Αθρόα κατάργηση μεγάλων ομάδων ποινικών υποθέσεων που δεν είναι «ποινικές» (όπως π.χ. ακάλυπτες επιταγές, αγορανομικά, ΚΟΚ, μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, μισθών, τυχερά παιχνίδια, περιβάλλον, αδικήματα που προβλέπουν ειδικοί νόμοι όπως των Α.Ε., των Ε.Π.Ε. κ.λπ.) και υποκατάστασή τους από διοικητικές ποινές (κυρίως πρόστιμα).
  2.- Απαλλαγή Ειρηνοδικείων από εκδίκαση πταισματικών παραβάσεων και (σε περίπτωση μη υποκατάστασής τους από διοικητικές ποινές) μεταφορά τους στα οικεία Αστυνομικά Τμήματα.
  3.- Απλοποίηση διαδικασιών. Περιορισμός των άρθρων του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας σε 400 έως 500 το πολύ, κατά το πρότυπο του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

  • ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
  1.- Αοριστία αγωγής: αντί απόρριψής της ως απαράδεκτης, συμπλήρωσή της με υπόδειξη του Δικαστηρίου και παράλληλη καταδίκη του ενάγοντος σε καταβολή παραβόλου, ανάλογα με το είδος/μέγεθος της αοριστίας.
  2.- Δικαστική δαπάνη: Πολλαπλασιασμός της δικαστικής δαπάνης και υποχρέωση του Δικαστή να αιτιολογεί και αναλύει το κονδύλι αυτό (πώς ακριβώς προκύπτει).
  3.- Εκδίκαση οικονομικών απαιτήσεων. Τόνωση της αγοράς. Δημιουργία ειδικού Τμήματος εκδίκασης υποθέσεων με βάση τιμολόγια, για την ενίσχυση της αγοράς, με σύντομες δικασίμους και με συνοπτική διαδικασία.
  4.- Υποκατάσταση τακτικής διαδικασίας από ασφαλιστικά μέτρα: Στις λοιπές υποθέσεις (εάν όχι σε όλες, πάντως στις περισσότερες) έκδοση πρώτης απόφασης με πιθανολόγηση και με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων και, σε περίπτωση που ο διάδικος επιθυμεί τη συνέχιση της δίκης με την τακτική διαδικασία, καταβολή υψηλού παραβόλου.
  5.- Μισθωτικές διαφορές – Εξώσεις: Σε περίπτωση μη καταβολής μισθώματος, έξωση μέσω Αστυνομίας (όπως στις ΗΠΑ και στην Αυστραλία).
  6.- Ειρηνοδικεία: Αντικατάσταση της αγωγής στα Ειρηνοδικεία από συνοπτική Αίτηση παροχής νομικής προστασίας και διεξαγωγή της συζήτησης προφορικά, χωρίς Προτάσεις. Έκδοση συνοπτικής δικαστικής απόφασης, η οποία είναι αμετάκλητη.

  • ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ
  Προσημειώσεις: Συναινετικές προσημειώσεις, σε συμβολαιογράφους.

  • ΕΚΟΥΣΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
  Μεταφορά υποθέσεων στη Διοίκηση: Κατάργηση των υποθέσεων εκούσιας δικαιοδοσίας (εάν όχι στο σύνολο, στο μεγαλύτερο μέρος τους, με εξαίρεση σωματεία και δικαστική συμπαράσταση) και μεταφορά τους σε δημόσιες υπηρεσίες & σε συμβολαιογράφους.

  • ΕΝΔΙΚΑ ΜΕΣΑ
  Πιλοτική δίκη: Περιορισμός των λόγων αναίρεσης και θέσπιση της «πιλοτικής δίκης» και στον Άρειο Πάγο, κατά τα πρότυπα του ΣτΕ.

  • ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ
  1.- Αποτελεσματική δικαστική προστασία. Ικανοποίηση δανειστή (για τόνωση της αγοράς). Κατάργηση α) του φορολογικού και β) του τραπεζικού απορρήτου για τους δανειστές που έχουν εκτελεστό τίτλο και υποχρεωτική παροχή στοιχείων από τις ΔΟΥ και τις Τράπεζες.
  2.- Κατάσχεση και πλειστηριασμός: Σε περίπτωση μη εμφάνισης πλειοδοτών, δυνατότητα του επισπεύδοντος να αποκτήσει το πλειστηριαζόμενο ο ίδιος.

  ΚΩΝ/ΝΟΣ Π. ΣΑΜΑΡΤΖΗΣ

• 10 Μαρτίου 2014, 20:57 | ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΤΡΑΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Για να καταλάβει κάποιος την προχειρότητα του όλου εγχειρήματος, αρκεί να επισημανθεί ότι ενώ με το Σχέδιο καταργούνται οι διατάξεις των άρθρων 647-681Δ του ΚΠολΔ, αυτές οι διατάξεις δεν αναφέρονται στο προεισαγωγικό τμήμα, ως καταργούμενες !

• 10 Μαρτίου 2014, 19:37 | ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΤΡΑΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Προκειμένου να καταλάβει κάποιος το σκεπτικό των αλλαγών, θα έπρεπε να υπάρχει μαζί με το σχέδιο ένα σύντομο αλλά πλήρες υπόμνημα της Επιτροπής με το σκεπτικό των αλλαγών και τη δικαιολόγηση των συνεχών παλινδρομιών του νομοθέτη. Αλλιώς δίνεται η εντύπωση ότι νομοθετούμε απλώς για να νομοθετήσουμε. Το όλο σκηνικό με τις τροποποιήσεις του ΚΠολΔ θυμίζει κινούμενη άμμο.
  Προτείνω την απόσυρση του Σχεδίου και την επανυποβολή του με πλήρες υπόμνημα όχι μόνο γενικό αλλά και ειδικά ανά βιβλίο του ΚΠολΔ. Λίγος σεβασμός προς τους υπηρετούντες τη «Θέμιδα», δεν θα έβλαπτε.

• 10 Μαρτίου 2014, 18:32 | Κώστας Δημητρίου

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  1- Θα προτιμούσα από το να έχουμε πήξει στους κώδικες, να είχαμε έναν ενιαίο κώδικα δικονομίας για όλες τις δικαιοδοσίες -> αλλά αυτό είναι όνειρο …
  2- Θα προτιμούσα να μην σταματήσει η διαβούλευση σε λίγες μέρες, αλλά να υπάρξει διαβούλευση ουσίας με ερωτηματικό σε όλους τους δικηγόρους και δικαστές και δικαστικούς υπαλλήλους και συμπλήρωση και προτάσεων
  3- Θα προτιμούσα κάτι πιο ευέλικτο ως διαδικασία, γιατί αυτό που προτείνεται προβλήματα θα δημιουργήσει -> γιατί είναι πόνημα ως φαίνεται κάποιων που κάνουν δικηγορία αφ’ υψηλού ή δεν κάνουν δικηγορία ή νομίζουν ότι ήρθε η ώρα να θεσπιστεί κάτι που είναι αυτό που σπούδασαν όταν έκαναν μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό …

• 10 Μαρτίου 2014, 17:20 | ΔΑΝΑΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είναι σκόπιμο να προβλεφθεί ως υποχρεωτική η διαδικασία της διαμεσολάβησης,για ορισμένες υποθέσεις, ώστε να ενταχθεί στην ελληνική πραγματικότητα. Υπέρ της εν λόγω άποψης συνηγορεί και η έρευνα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που παρουσιάστηκε τον Ιανουάριο του 2014 με τίτλο «Θέτοντας σε “επανεκκίνηση” την Οδηγία για τη διαμεσολάβηση: Αξιολογώντας τα περιορισμένα αποτελέσματα από την εφαρμογή της και προτείνοντας μέτρα για την αύξηση τω διαμεσολαβήσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση»(http://www.europarl.europa.eu/RegData/etudes/etudes/join/2014/493042/IPOL-JURI_ET(2014)493042_EN.pdf).
  Τα πλεονεκτήματα του θεσμού είναι αναμφισβήτητα, δεδομένου ότι, σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα, ο μέρος όρος επίλυσης μίας διαφοράς με τη διαδικασία της διαμεσολάβησης στη χώρα μας είναι 39 ημέρες, ενώ με τη δικαστική οδό 1.300 (σελ. 124). Ακόμη, το κόστος της διαμεσολάβησης στη χώρα μας, συγκριτικά με τη δικαστικό οδό, είναι κατά 33% μικρότερο (σελ. 126).
  Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, η πρόβλεψη της διαμεσολάβησης ως υποχρεωτικής, είναι το αποτελεσματικότερο μέτρο για την επικράτηση του θεσμού (σελ. 1, 149). Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Ιταλίας, η οποία τον Μάρτιο του 2011 προέβλεψε τη διαμεσολάβηση ως υποχρεωτική. Από τότε, ο αριθμός των εθελοντικών διαμεσολαβήσεων αυξήθηκε από 2.000 σε 45.000 ετησίως (σελ. 8), ενώ το 80% όλων των διαμεσολαβήσεων (εθελοντικών και υποχρεωτικών), είχε επιτυχή έκβαση (σελ. 134).
  Εάν δεν προβλεφθεί ως υποχρεωτική, τουλάχιστον για ορισμένες διαφορές (λ.χ. οικογενειακές διαφορές ή μικροδιαφορές), η απλή πρόταση του δικαστή για την προσφυγή στη διαδικασία της διαμεσολάβησης (άρθρ. 116Α του σχεδίου ΚΠολΔ), δεν θα οδηγήσει στη διάδοσή της στην ελληνική πραγματικότητα, η οποία δεν έχει ακόμη αποκτήσει την παιδεία της εξωδικαστικής επίλυσης των διαφορών.

• 10 Μαρτίου 2014, 11:46 | Νίκος Παπαδόπουλος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Γεια σας,

  Μία γενική πλην όμως σημαντική παρατήρηση με την οποία πιστεύω θα συμφωνούσε το σύνολο των συναδέλφων δικηγόρων/δικαστών που ασχολούνται με το αστικό – αστικό δικονομικό δίκαιο:

  Είναι πολύ καίριο για την εύκολη χρήση του κώδικα τα άρθρα να έχουν τίτλους.
  Παρουσιάζεται μία καλή ευκαιρία, αφού ξεκίνησε μία τόσο μεγάλη προσπάθεια αλλαγής, να προστεθούν στα περισσότερα τουλάχιστον άρθρα, καθοδηγητικοί τίτλοι κατά το πρότυπο άλλων κωδικοποιημένων νόμων (βλ. Α.Κ., Π.Κ., Κ.Π.Δ.).

  Κατά καιρούς διάφορες έντυπες εκδόσεις προσθέτουν τίλους πλην όμως αυθαίρετα και αποσπασματικά.Καλό θα είναι να υπάρχει μία σταθερά αναφοράς θεσμοθετημένη από τον νομοθέτη γι’ αυτό το θέμα.

  Θα μας διευκόλυνε πολύ στην καθημερινή χρήση του Κώδικα.

  Σας ευχαριστώ πολύ
  Νίκος Παπαδόπουλος
  Δικηγόρος Αθηνών

• 9 Μαρτίου 2014, 10:57 | Ελενη Βιτσεντζακη

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  -Εφαρμογη τεκμηριου ερημοδικιας σε όλες τις διαδικασίες.

  -Στις εμπράγματες αγωγες, όπου απαιτείται τοπογραφικό διάγραμμα, να προσκομίζεται ένα κοινό, το οποίο να έχει συνταχθεί από τοπογράφο κοινής αποδοχής και να αποτυπώνει την πραγματικότητα, προς αποφυγή της σύγχυσης που δημιουργείται στην εκδίκαση της διαφοράς και της επανάληψης της δίκης, με εντολή του Δικαστηρίου για ορισμό πραγματογνώμονα- τοπογραφο.

• 7 Μαρτίου 2014, 18:29 | Κώστας Δημητρίου

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Θέλει ιδιαίτερη προσοχή η θέσπιση νέου κώδικα πολιτικής δικονομίας και καλύτερα να αργήσει η θέση σε ισχύ, παρά να δούμε προχειρότητες !