Ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών του τόπου συνήθους διαμονής του προστατευόμενου προσώπου μπορεί να αρνηθεί με αιτιολογημένη διάταξή του την αναγνώριση της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας, εάν:
α) η εντολή δεν είναι πλήρης ή δεν συμπληρώθηκε εντός της προθεσμίας που αυτός όρισε σύμφωνα με το άρθρο 10 παρ. 2,
β) δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 4,
γ) το μέτρο προστασίας επιβλήθηκε για πράξη, η οποία δεν είναι αξιόποινη κατά το ελληνικό δίκαιο,
δ) έχει χορηγηθεί αμνηστία στο πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο και το μέτρο επιβλήθηκε για πράξη ή συμπεριφορά, η οποία εμπίπτει στη δικαιοδοσία των ελληνικών δικαστηρίων,
ε) προβλέπεται, σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο, ασυλία για το πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο,
στ) η πράξη, για την οποία έχει εκδοθεί το μέτρο προστασίας, έχει παραγραφεί σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο,
ζ) η αναγνώριση της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας παραβιάζει την αρχή ne bis in idem,
η) το πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο είναι ανεύθυνο ποινικά λόγω της ηλικίας του, σύμφωνα με τους ελληνικούς ποινικούς νόμους, για την πράξη για την οποία έχει εκδοθεί το μέτρο προστασίας και
θ) το μέτρο προστασίας σχετίζεται με ποινικό αδίκημα, το οποίο έχει διαπραχθεί στην Ελλάδα και τιμωρείται κατά το ελληνικό δίκαιο.
2. Η διάταξη με την οποία ο Εισαγγελέας αρνείται την αναγνώριση επιδίδεται στο προστατευόμενο πρόσωπο, το οποίο δικαιούται να προσφύγει ενώπιον του Εισαγγελέα Εφετών εντός προθεσμίας δέκα ημερών από την επίδοση. Για το δικαίωμα προσφυγής το προστατευόμενο πρόσωπο ενημερώνεται γραπτώς ταυτόχρονα με την επίδοση της διάταξης.
3. Όταν ο Εισαγγελέας κρίνει, ότι συντρέχει περίπτωση άρνησης αναγνώρισης της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας, ενημερώνει σχετικά, με αιτιολογημένη διάταξή του, την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης και το προστατευόμενο πρόσωπο, αναφέροντας σ’ αυτό ταυτόχρονα, αν το κρίνει αναγκαίο, ότι μπορεί να ζητήσει την έκδοση μέτρου προστασίας δυνάμει της εθνικής του νομοθεσίας.