1. Ανήλικοι που κατά τον χρόνο δημοσίευσης του παρόντος έχουν καταδικαστεί και εκτίουν ποινή περιορισμού σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων για πράξεις εκτός των προβλεπομένων στο άρθρο 127 παρ. 1 του ΠΚ απολύονται με βούλευμα του συμβουλίου πλημμελειοδικών του τόπου έκτισης της ποινής υπό τον όρο επιβολής ενός ή περισσοτέρων από τα αναμορφωτικά μέτρα του άρθρου 122 παρ. 1 περ. α’ έως ια’ του Ποινικού Κώδικα.
2. Κατά τον χρόνο δημοσίευσης του παρόντος η προσωρινή κράτηση ανηλίκων για πράξεις εκτός των προβλεπομένων στο άρθρο 127 παρ. 1 του ΠΚ , αντικαθίσταται με ένα ή περισσότερα από τα αναμορφωτικά μέτρα του άρθρου 122 παρ. 1 περ. α’ έως ια’ του Ποινικού Κώδικα.
3. Κρατούμενοι που κατά τον χρόνο δημοσίευσης του παρόντος ή σε χρονικό διάστημα μέχρι ένα έτος από τη δημοσίευση εκτίουν ποινή περιορισμού σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων που δεν υπερβαίνει τα δέκα έτη απολύονται με διάταξη του εισαγγελέα πλημμελειοδικών του τόπου έκτισης της ποινής, εφόσον έχουν εκτίσει ή εκτίουν με οποιονδήποτε τρόπο τα δύο πέμπτα της ποινής. Για τη χορήγηση της υπό όρο απόλυσης, ως ποινή που εκτίθηκε θεωρείται και αυτή που υπολογίστηκε ευεργετικά σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις.
4. Κρατούμενοι που κατά τον χρόνο δημοσίευσης του παρόντος ή σε χρονικό διάστημα μέχρι ένα έτος από τη δημοσίευση εκτίουν ποινή περιορισμού σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων που υπερβαίνει τα δέκα απολύονται με διάταξη του εισαγγελέα πλημμελειοδικών του τόπου έκτισης της ποινής, υπό τον όρο της ανάκλησης χωρίς τη συνδρομή των προϋποθέσεων των άρθρων 105 και επόμενα του Ποινικού Κώδικα αν έχουν συμπληρώσει το ένα τρίτο πραγματικής έκτισης της ποινής που τους επιβλήθηκε. Για τη χορήγηση της υπό όρο απόλυσης, ως ποινή που εκτίθηκε θεωρείται και αυτή που υπολογίστηκε ευεργετικά σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις.
5. Οι διευθυντές των σωφρονιστικών καταστημάτων υποβάλλουν μέσα σε δέκα ημέρες από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου στον εισαγγελέα του τόπου έκτισης της ποινής τους φακέλους των κρατουμένων, οι οποίοι πληρούν τις προϋποθέσεις του παρόντος άρθρου προκειμένου να εισαχθούν στο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Στους φακέλους των κρατουμένων των παρ. 1 και 2 του παρόντος άρθρου περιλαμβάνεται έκθεση της κοινωνικής υπηρεσίας του σωφρονιστικού καταστήματος ή της Υπηρεσίας Επιμελητών Ανηλίκων με εμπεριστατωμένη αναφορά για την προσωπικότητα και το κοινωνικό περιβάλλον του κρατουμένου προκειμένου να αποφασιστεί η αναγκαιότητα και η προσφορότητα επιβολής αναμορφωτικών μέτρων.
6. Απολύσεις που γίνονται κατά το άρθρο αυτό ανακοινώνονται από τους διευθυντές των καταστημάτων κράτησης στις αρμόδιες υπηρεσίες ποινικού μητρώου και καταχωρούνται στα οικεία δελτία των απολυθέντων.
7. Σε αλλοδαπούς που χορηγήθηκε υφ’ όρον απόλυση ή εξέτισαν πλήρως την ποινή τους και τελούν υπό δικαστική απέλαση, εφόσον η απέλαση αυτή δεν έχει καταστεί μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος εφικτή, ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών του τόπου κράτησης, εντός δέκα ημερών από τη δημοσίευση του παρόντος, με διάταξη την αναστέλλει υποχρεωτικά, επιβάλλει όρο ή όρους του άρ. 100 παρ. 3 ΠΚ και απολύει άμεσα τον κρατούμενο, εκτός αν η απέλαση πρόκειται να εκτελεστεί άμεσα και πάντως όχι σε διάστημα μεγαλύτερο των 15 ημερών από τη δημοσίευση του παρόντος. Στους απολυόμενους με οποιονδήποτε τρόπο αλλοδαπούς μπορεί να επιτραπεί η εργασία υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις της παρ. 5 του άρθρου 37 του Ν. 3907/2011 για όσο χρόνο διαρκεί η αναστολή εκτέλεσης της απέλασής τους. Δικαστικές απελάσεις που έχουν επιβληθεί με βάση ποινή φυλάκισης παύουν να ισχύουν και δεν εκτελούνται από τη δημοσίευση του παρόντος.
8. Η διάταξη της παρ. 7 του άρθρου 105 ΠΚ εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη της έκτισης της ποινής και μόλις πληρωθούν οι σχετικές προϋποθέσεις.
ΟΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ ΝΟΜΟΙ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΑΝ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΔ ΑΥΣΤΗΡΟΠΟΙΗΣΑΝ ΑΡΚΕΤΕΣ ΠΟΙΝΕΣ ΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΥΣΑΡΜΟΝΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ. ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ, ΠΟΙΝΕΣ ΠΟΥ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΟΛΙΓΟΜΗΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΣΑΝ ΒΑΡΙΕΣ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ. ΕΠΕΙΔΗ ΛΟΙΠΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ ΑΥΤΗ Η ΑΔΙΚΙΑ, ΣΩΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΙΝΕΣ ΚΑΘΕΙΡΞΗΣ ΜΕΧΡΙ 10 ΕΤΗ ( ΕΦ ΟΣΟΝ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΙΔΕΧΘΗ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΕΚΕΙΝΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑΣ), ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΞΑΓΟΡΑΣΙΜΕΣ. ΕΙΔΙΚΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ.
Τωρα που έρχεται το Πάσχα, η Ανάσταση, ευκαιρία είναι να κάνουν Ανάσταση και όσοι βρίσκονται στην φυλακή για οικονομικούς λόγους και οικονομικά αδικήματα. Και αυτό γιατί είναι ευκαιρία τώρα Αξιότιμε Υπουργέ να σκεφτείτε ότι η οικονομική κρίση κατέστρεψε συνειδήσεις, δουλειές και ανθρώπινες σχέσεις. Γεγονός που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και εσείς προσωπικά μπορείτε να αλλάξετε. ΤΟ ΕΧΕΙ ΤΟΣΟ ΑΝΑΓΚΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ… Την αρχή την έκανε πρόσφατα το Ειδικό Δικαστήριο που ουσιαστικά εριξε στα μαλακά για το αδίκημα της πλαστογραφίας τον Γ. Παπακωνσταντινου. Ελπίζουμε η Δικαιοσύνη αυτή τη φορά να μην Τυφλή για όλους τους υπόλοιπους οι οποίοι κρατούνται για τα ιδια η για παρεμφερή αδικήματα! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:
ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:
1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»
2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:
α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»
β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.
Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.
Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:
1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»
2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:
«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
ΥΠΟΥΡΓΕ, ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΣΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΜΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΩΝ ΚΥΚΛΩΝ ΝΑ ΑΥΞΗΘΕΙ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΟΡΙΟ ΓΙΑ ΕΞΑΓΟΡΑ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ ΚΑΘΕΙΡΞΗΣ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ. ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΛΗΦΘΕΙ ΥΠ ΟΨΙΝ ΟΤΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΑ ΩΦΕΛΗΘΕΙ ΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ!!!
Τίποτε δεν έχει αξία όταν η ίδια η νομοθετική εξουσία με τον ποιο απάνθρωπο πνεύμα απαξιώνει από το πολίτη, το θεμελιώδες Συνταγματικό δικαίωμα της ισότητας του ενώπιον του νόμου, από τη στιγμή που νομοθετικά και με διατάξεις του στερεί το δικαίωμα να διεκδικήσει και να υπερασπίζεται ο ίδιος το Δίκιο του στο Δικαστήριο.
Αυτή η απαξίωση είναι και μια από τις αιτίες της συμφόρησης των φυλακών, αλλά και πρωτίστως όχι μόνο της διαφθοράς σε όλους τους τομείς του τρισδιάστατου της (πολιτικής-νομοθετικής-εκτελεστικής) εξουσίας, αλλά και των πολιτικο-δικονομικών κυκλωμάτων στο έμβρυο της Δημοκρατίας των Εκκλησιών των Δήμων των ΟΤΑ, όπου βιάζουν, το χωρίς αμυντικά αντανακλαστικά προάσπισης από τον πολίτη, το ευνομούμενο της πολιτείας.
Κι όμως αύριο και πάλι θα γιορτάσει η ηγεσία τον αγώνα της επανάστασης για την Ελευθερία των Ελλήνων από τον Οθωμανικό ζυγό, κάτω από συνθήκες του σκλαβοπάζαρου του Δικαίου.
!) Να καταργηθεί κάθε νόμος και διάταξη που εμποδίζει και στερεί το πολίτη να διεκδικεί και να υπερασπίζεται ο ίδιος το Δίκιο του, εφ΄ όσον το αισθάνεται πως έχει τα στοιχεία και τη γνώση να το κάνει ο ίδιος σε πρώτο στάδιο, με την υποχρέωση της έδρας να τον προστατεύσει διακόπτοντας τη δίκη με το που βλέπει την ανεπάρκεια των υπέρ αυτού στοιχείων, και το ελλιπές των δυνατοτήτων του λόγου του, και ταυτόχρονα συνδρομή νομικής και οικονομικής στήριξης.
2) Το μάθημα στο Εισαγωγικού Δίκαιο, όπως αυτό διδάσκεται στις νομικές σχολές, να εισαχθεί υποχρεωτικά στο Λύκειο και τις Τεχνικές Σχολές, σε συνδυασμό επιλογής με το Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, ή το Εργατικό ή το Διοικητικό.
Δεν επιτρέπεται δικηγόροι και Έδρα να φιλτράρουν και να συμβιβάζουν το Δίκαιο με με απότοκες δικαστικές αποφάσεις και αξίες οικονομικής συνδιαλλαγής, και ο πολίτης να μη έχει το δικαίωμα ούτε να καταθέσει ο ίδιος τα υπέρ του Δίκιου του στοιχεία.