1. Κρατούμενοι οι οποίοι κατά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου εκτίουν ποινή στερητική της ελευθερίας που δεν υπερβαίνει τα πέντε έτη, απολύονται με διάταξη του εισαγγελέα πλημμελειοδικών του τόπου έκτισης της ποινής, υπό τον όρο της ανάκλησης χωρίς τη συνδρομή των προϋποθέσεων των άρθρων 105 και επόμενα του Ποινικού Κώδικα, κατά τις εξής διακρίσεις: α) εάν η ποινή τους έχει διάρκεια μέχρι 3 έτη, εφόσον έχουν εκτίσει ή εκτίουν με οποιονδήποτε τρόπο το ένα δέκατο αυτής, β) εάν η ποινή τους έχει διάρκεια μεγαλύτερη των τριών και μέχρι πέντε έτη, συμπεριλαμβανομένης της κάθειρξης, καθώς και εάν η ποινή τους έχει διάρκεια μεγαλύτερη των πέντε ετών φυλάκισης, εφόσον έχουν εκτίσει ή εκτίουν με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο αυτής.
2. Κρατούμενοι οι οποίοι κατά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου εκτίουν ποινή κάθειρξης που δεν υπερβαίνει τα δέκα έτη, απολύονται με διάταξη του εισαγγελέα πλημμελειοδικών του τόπου έκτισης της ποινής, υπό τον όρο της ανάκλησης χωρίς τη συνδρομή των προϋποθέσεων των άρθρων 105 και επόμενα του Ποινικού Κώδικα, εφόσον έχουν εκτίσει ή εκτίουν με οποιονδήποτε τρόπο τα δύο πέμπτα της ποινής.
3. Κρατούμενοι οι οποίοι κατά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου εκτίουν ποινή κάθειρξης άνω των δέκα ετών απολύονται με διάταξη του εισαγγελέα πλημμελειοδικών του τόπου έκτισης της ποινής, υπό τον όρο της ανάκλησης χωρίς τη συνδρομή των προϋποθέσεων των άρθρων 105 και επόμενα του Ποινικού Κώδικα αν έχουν συμπληρώσει το ένα τρίτο πραγματικής έκτισης της ποινής που τους επιβλήθηκε.
4. Οι διατάξεις του άρθρου αυτού εφαρμόζονται και στους καταδίκους που αποκτούν τις προϋποθέσεις των παραπάνω παραγράφων: α) μετά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου και σε χρονικό διάστημα μέχρι ενός έτους και β) μετά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου μετά από άσκηση ενδίκου μέσου του κατηγορουμένου και εφόσον η έκτιση της ποινής τους έχει αρχίσει κατά τη δημοσίευση του παρόντος.
5. Οι διατάξεις των παραγράφων 1 έως 3 του άρθρου αυτού δεν εφαρμόζονται αν έχει ασκηθεί ένδικο μέσο από τον εισαγγελέα και μέχρι, στην περίπτωση αυτή, να καταστεί αμετάκλητη η σχετική απόφαση.
6. Όσοι απολύονται, κατ’ εφαρμογή της παρούσας διάταξης, αν υποπέσουν, μέσα σε πέντε έτη από την αποφυλάκισή τους, σε νέα από δόλο αξιόποινη πράξη και καταδικαστούν αμετάκλητα οποτεδήποτε σε ποινή στερητική της ελευθερίας μεγαλύτερη των δύο ετών, εκτίουν αθροιστικά και το υπόλοιπο της ποινής για την οποία έχουν απολυθεί υπό όρο.
7. Στους απολυόμενους, ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών με την ίδια διάταξη του, μπορεί να επιβάλλει: α) την υποχρέωση τους να εμφανίζονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα στις αστυνομικές αρχές του τόπου όπου διαμένουν, β) τη μη απομάκρυνση τους, χωρίς έγγραφη άδεια του εισαγγελέα πλημμελειοδικών, από τον ως άνω τόπο, γ) οποιονδήποτε άλλον όρο από αυτούς που αναφέρονται στην παράγραφο 3 του άρθρου 100 Π.Κ., κρίνει σκόπιμο. Ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών, κατά την επιβολή των ως άνω όρων, οφείλει να λαμβάνει υπόψη του την προσωπικότητα, καθώς και τις ατομικές, οικογενειακές και επαγγελματικές ανάγκες του απολυόμενου. Σε περίπτωση που ο τελευταίος παραβαίνει τους όρους που του έχουν τεθεί, ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών διατάσσει την ανάκληση της απόλυσης.
8. Οι διευθυντές των καταστημάτων κράτησης υποβάλλουν, μέσα σε δέκα ημέρες από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, στον εισαγγελέα του τόπου έκτισης της ποινής τους φακέλους των καταδίκων, οι οποίοι πληρούν τις προϋποθέσεις του παρόντος άρθρου.
9. Απολύσεις που γίνονται, κατά τις διατάξεις του παρόντος, ανακοινώνονται από τους διευθυντές των καταστημάτων κράτησης τόσο στις αρμόδιες υπηρεσίες Ποινικού Μητρώου και καταχωρούνται στα οικεία δελτία των απολυθέντων, όσο και στη Διεύθυνση Αλλοδαπών του Κλάδου Ασφάλειας του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας.
10. Η υπό όρον απόλυση, κατ` εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος, δεν κωλύεται από τη μη καταβολή των δικαστικών εξόδων και της χρηματικής ποινής που τυχόν επιβλήθηκε.
11. Κάθε αμφισβήτηση ως προς την εφαρμογή των προϋποθέσεων του άρθρου αυτού, λύεται από το συμβούλιο πλημμελειοδικών του τόπου έκτισης της ποινής, προκειμένου δε για ανηλίκους από το τριμελές δικαστήριο ανηλίκων του τόπου έκτισης.
Αξιότιμε κύριε υπουργέ, σας παρακαλώ προβλέψτε γιά την μετατροπή των ποινών σε χρηματική που σήμερα το ύψος της μετατροπής ανέρχεται στο ποσό των 20-100 ευρώ. Τα ποσά που προκύπτουν είναι τεράστια και στην πράξη μας οδηγούν στη φυλακή. Θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψει η περιουσιακή κατάσταση του κατηγορουμένου σε συνάρτηση με την κατάσταση της υγείας του και τις υπόλοιπες συνθήκες διαβίωσής του και αυτό να γίνεται με βάση διάταξη νόμου και όχι με υπουργική απόφαση, ακόμα δε να μπορεί να μετατραπεί και κάτω από το όριο των 3 ευρώ ημερησίως, σε περιπτώσεις πραγματικής οικονομικής αδυναμίας.
Κύριε Υπουργέ,
Είμαι κρατούμενος με ποινή κάθειρξης 8 ετών γιά οικονομικό αδίκημα. Πληροφορήθηκα ότι ο λόγος που ακόμα δεν έχει αποφασισθεί ώστε ποινές μέχρι 10 χρόνια να μετατρέπονται σε χρηματικές, είναι επειδή οι περισσότεροι δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν τις ποινές αυτές. Ομως, κύριε Υπουργέ, και αυτό το λέω από προσωπική πείρα, έχετε υπολογίσει πόσα χρήματα πληρώνει ο κάθε κρατούμενος όσο καιρό είναι στη φυλακή γιά την διαβίωσή του και γιά δικογόρους γιά να αντιμετωπίσει ο καθένας την υπόθεση του; Καθορίστε προσιτό ποσό μετατροπής (π.χ. προς 3 ή προς 5 ευρώ την ημέρα) και δώστε το δικαίωμα να κάνουμε δοσοποίηση. Με αυτό τον τρόπο, τα χρήματα που τώρα πληρώνουμε γιά να ζήσουμε στη φυλακή κι εμείς και οι οικογένειές μας, τα χρήματα που πληρώνουμε σε δικηγόρους , πολλές φορές χωρίς αποτέλεσμα, θα τα πληρώσουμε στο Κράτος και μ’αυτό τον τρόπο και αποσυμφόρηση θα γίνει και έσοδα θα έχει το Κράτος. Μην το υποτιμάτε κύριε Υπουργέ, είναι πολλές οι περιπτώσεις σαν τη δική μου και μπορούν με αυτό τον τρόπο να μαζευτούν πολλά χρήματα που κανείς δεν τα υπολόγιζε. Σας ευχαριστώ πολύ.
Στο συγκεκριμένο άρθρο (Άρθρο 4) θα πρέπει εξαιρεθούν ιδιαίτερες περιπτώσεις φυλακισμένων, όπως παιδόφιλοι, παιδεραστές, κατά συρρόη δολοφόνοι, βιαστές ανηλίκων αλλά και ενηλικών κτλπ
Συμφωνω με τα παρακατω:
Όσον αφορά στο άρθρο 4, παράγραφος 3 του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου, η διάταξη αυτή εξισώνει τους κρατούμενους που εργάζονται και προσφέρουν μέσα στο σωφρονιστικό κατάστημα με εκείνους που δεν το κάνουν. Με αυτόν τον τρόπο καταργεί το κίνητρο για την εκδήλωση ενδιαφέροντος παραγωγικής εργασίας, που αποτελεί τη βάση της επανακοινωνικοποίησης. Για το λόγο αυτόν θα έπρεπε να μειωθεί ο απαιτούμενος χρόνος παραμονής στο σωφρονιστικό κατάστημα και να συμπληρωθεί μέχρι το απαιτούμενο 1/3 με ευεργετικό υπολογισμό ημερομισθίων, διότι η αναγνώριση τούτη ως χρόνος έκτισης ευνοεί την ομαλή επανένταξη του κρατούμενου στην κοινωνία.
Θα ηθελα επισης να προσθεσω και να συμφωνησω με τον Κ Αναστασιο Εξαδαχτυλο υπαρχουν ανθρωποι οι οποιοι δικαστηκαν με ενδειξεις και οχι αποδειξεις,που ισως αλλωστε, ναι και γιατι οχι, να ειναι και αθωοι,αυτους δεν νομιζω κανενας απο αυτους τους νομους να τους ευεργετει απλα μονο σαπιζουν μεσα στις φυλακες χωρις να μπορουν να κανουν τιποτα!
Δεν ξερω εαν η αποψη μου θα φτασει ποτε στα ματια των υπευθυνων ωστοσο νοιωθω οτι πρεπει να την καταθεσω.Ναι σαφεστατα,η παραβατικοτητα πρεπει να τιμωρειτε,το θεμα ομως ειναι πως την τιμωρουμε.Οσο η εξουσια θα ασκητε καταχρηστικα και οχι με διαφανεια τιποτα δεν προκειτε να αλλαξει Εαν δεν αλλαξει ολο το αστυνομοδικαστικο συστημα,κανενας νομος δεν προκειτε να βοηθηση αυτους τους ανθρωπους.Ισως βοηθηθουν οι αρρωστοι ναι,ομως μεχρι εκει.Εαν δεν υπαρχει ενας φορεας αδιαφθορος που θα τιμωρει αυτους που δεν εκαναν καλα την δουλεια τους τιποτα δεν θα αλλαξει.Να μπορει ο καθενας απο εμας να καταγγελει,χωρις ομως να φοβαται οτι αυτο θα γυρισει μπουμερανγκ.Οποιος εχει βιωσει το συστημα ξερει Μπορω να καθομαι να γραφω ωρες μερες.Πρωτοδικες δικες που σε γονατιζουν και εφετεια που κανουν δυο χρονια μετα την πρωτη αποφαση για να εκδικαστουν,και εσυ δεν μπορεις να κανεις τιποτα.Υπαρχουν ανθρωποι που δουλευουν μεσα στις φυλακες συνεχεια που δεν σταματουν ποτε,που αναγνωριζετε αυτο?Γιατι να μην δινετε μια μερα συν μια.Συνθηκες τραγικες!Το κοστος ψυχολογικο και οικονομικο τεραστιο,για αυτους που βρισκονται απο την εξω πλευρα.Να μην αναφερθω για τις συνθηκες μεσα οπου ειναι το λιγοτερο τραγικες. Δεν φτανουν μονο οι νομοι κυριε Υπουργε πρεπει να αλλαξει ολο το συστημα.Μονο εσεις μπορειτε να το κανετε κανενας αλλος Εμεις ο απλος λαος απλα πρεπει να δεχομαστε χωρις να μπορουμε να κανουμε τιποτα.
Η καθειρξη με ελαφρυντικο προβλεπει 2-12.Ειθισται να επιβάλλεται το ανωτερο των 12.Καλο θα ηταν ενας που εχει μια ποινη μεχρι 12(συνηθως λογω αναγνωρισης ελαφρυντικου) και οχι μονο μεχρι 10 να αππφυλακιζεται με 2/5 και για ποινες ανω των 12 να ισχυσει το 1/3.
Κύριε υπουργέ, θα πρέπει να σταθείτε με ιδιαίτερη προσοχή και αυξημένη ευαισθησία στο ζήτημα της μετατροπής των ποινών μέχρι 10 χρόνια γιά το αδίκημα της φοροδιαφυγής. Επιτρέψτε μου να αναφερθώ στην προσωπική μου περίπτωση, που πιστεύω ότι αντιπροσωπεύει και πάρα πολλές ακόμα ανάλογες περιπτώσεις. Είμαι 30 χρόνων και εργαζόμουν ως υπάλληλος σε μία ιδιωτική επιχείρηση. Το 2003, όταν ήμουν 19 ετών, ο πατέρας μου με έβαλε διαχειριστή σε μία νεοσύστατη εταιρεία, επειδή η δική του είχε πλέον μαυρισθεί από διαταγές πληρωμής και είχε δυσμενή στοιχεία στον Τειρεσία. Εγώ ποτέ δεν άσκησα επιχειρηματική δραστηριότητα, ούτε είχα ουσιαστική ανάμειξη στην εταιρεία αυτή, την οποία διαχειριζόταν αποκλειστικά ο πατέρας μου. Η εταιρεία λειτούργησε το 2004 και 2005, έκτοτε δεν έκανε καμμία συναλλαγή, αφού ο πατέρας μου απεβίωσε και εγώ δεν είχα καμμία σχέση και γνώση των εταιρικών θεμάτων. Το 2013 χρειάστηκε να πάρω ένα πιστοποιητικό περί μη διώξεως και τότε γιά πρώτη φορά διαπίστωσα όχι μόνο ότι μου είχε ασκηθεί δίωξη αλλά και ότι είχε εκδοθεί ερήμην μου μία απόφαση εις βάρος μου 8 ετών, χωρίς ανασταλτικό αποτέλεσμα, γιά έκδοση εικονικών τιμολογίων γιά ανύπαρκτες συναλλαγές από την εταιρεία που ήμουν μεν διαχειριστής αλλά μόνο τυπικά και όχι στην ουσία, αφού την διαχείριση είχε ο πατέρας μου, με αποτέλεσμα σήμερα να είμαι φυγόποινος, αφού προηγουμένως μέσω δικηγόρου προσπάθησα να αναστείλω την εκτέλεση της ποινής μου στο Πενταμελές Εφετείο Αναστολών, χωρίς όμως αποτέλεσμα, αφού όπως πληροφορήθηκα αλλά και ο ίδιος διαπίστωσα, κανείς δεν παίρνει αναστολή από τα δικαστήρια Αναστολών τόσο στην Αθήνα όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Εψαξα και έμαθα ότι το ΣΔΟΕ είχε κοινοποιήσει όλα τα χαρτιά στην παλιά διεύθυνση της εταιρείας, στην οποία φυσικά και δεν με βρήκε, δεν έκανε έλεγχο στην εταιρεία η οποία είχε κλείσει και τελικά έστειλε μηνυτήρια αναφορά εις βάρος μου, με αποτέλεσμα να μου ασκηθεί δίωξη και να δικασθώ ερήμην. Ενόψει ότι ακόμα δεν έχει δικασθεί η υπόθεσή μου σε β’ βαθμό και εγώ εξακολουθώ να κρύβομαι γιά να μην συλληφθώ, υποβάλλω έκκληση προς εσάς κ.Υπουργέ, να προβλέψετε να έχουν ανασταλτικό αποτέλεσμα όλες οι πρωτόδικες ποινές μέχρι 10 χρόνια γιά οικονομικά αδικήματα γιά να δίνεται ο χρόνος στους καταδικασθέντες πρωτοδίκως να συλλέγουν στοιχεία και χρήματα μέχρι την εκδίκαση της έφεσης και αν, παρ’όλα αυτά, δεν καταφέρουν να αθωωθούν ή να τύχουν ευνοϊκότερης μεταχείρισης στον β’βαθμό , να μετατρέπονται οι ποινές μέχρι 10 χρόνια, ώστε να μην οδηγούνται στην φυλακή άνθρωποι που στην πραγματικότητα δεν έφταιξαν ούτε ποτέ είχαν πρόθεση να παρανομήσουν, αλλά είναι θύματα ενός άδικου και άτεγκτου συστήματος, όπως αυτό λειτούργησε με τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Κύριε υπουργέ, είμαι κι εγώ ένα από τα θύματα του συστήματος που έχει καταστρέψει πολύ κόσμο και συγκεκριμένα των διατάξεων που προβλέπουν κακουργηματικές ποινές γιά το αδίκημα της φοροδιαφυγής. Είμαι 38 ετών, μητέρα 2 παιδιών 14 και 12 ετών και είμαι έγκλειστη στις Γυναικείες Φυλακές Ελεώνα Θήβας, όπου εκτίω ποινή καθείρξεως 12 ετών γιά το αδίκημα της μη αποδόσεως ΦΠΑ, που προέρχεται από συγχώνευση δύο ποινών 9 και 6 ετών. Το δυστύχημα είναι ότι ουδέποτε είχα ασχοληθεί με επιχειρήσεις και επιχειρηματική δραστηριότητα, δυστυχώς με ενέπλεξε ο σύζυγός μου, όταν πριν από χρόνια πλαστογράφησε την υπογραφή μου και χρησιμοποίησε την ταυτότητά μου γιά να με βάλει διαχειρίστρια σε δύο εταιρείες, ενώ εγώ ήμουν στο σπίτι με ένα μωρό παιδί και έγκυος στο δεύτερο. Ολα τα χαρτιά τα έπαιρνε εκείνος, δεν παρουσιάστηκα πουθενά, ούτε είχα ιδέα τι έκανε με τις επιχειρήσεις, απλά μία ημέρα που πήγαινα με τα παιδιά μου σε κάποιο γιατρό με το αυτοκίνητο στην Θεσσαλονίκη, με σταμάτησαν γιά ένα τυπικό έλεγχο χαρτιών και αφού διαπίστωσαν ότι εκκρεμούν εις βάρος μου καταδικαστικές αποφάσεις, με συνέλαβαν παρουσία των παιδιών μου και με οδήγησαν στα κρατητήρια. Εκτοτε προσπαθώ να αποδείξω την αθωότητά μου, όμως μέχρι σήμερα δεν έχω καταφέρει τίποτα αφού αντιμετωπίζω συνεχώς εμπόδια λόγω συμφόρησης των πινακίων, με αποτέλεσμα τα δικαστήριά μου να αναβάλλονται συνεχώς, αλλά και λόγω των πολλών χρημάτων τα οποία απαιτούνται και διά δικαστικά έξοδα και γιά αμοιβές δικηγόρων, χρήματα τα οποία δυστυχώς δεν διαθέτω. Παρακαλώ πολύ να προβλέψετε κ.Υπουργέ να μετατρέπονται ποινές και μεγαλύτερες των 10 χρόνων, που προέρχονται από συγχώνευση επί μέρους ποινών που η κάθε μία δεν ξεπερνάει τα 10 χρόνια, ώστε να μπορέσω όχι μόνο εγώ αλλά και πολλές άλλες περιπτώσεις σαν την δική μου –και πιστέψτε με είναι πάρα πολλές- να εκτίσουμε την ποινή μας με παροχή κοινωφελούς εργασίας, μιά και δεν υπάρχει περίπτωση να πληρωθούν οι ποινές σε χρήμα. Δεν αρνούμεθα να πληρώσουμε κ.Υπουργέ, άσχετα από υπαιτιότητα, αυτό που ζητάμε είναι μία ανθρώπινη μεταχείριση γιά να μπορέσουμε να τακτοποιήσουμε τις εκκρεμότητές μας και τη ζωή μας οριστικά.
Κύριε Υπουργέ, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, το μεγαλύτερο ποσοστό υποθέσεων που εκδικάζονται με τον νόμο 1882/1990 γιά μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο, αφορούν σε εξωλογιστικούς υπολογισμούς φόρων, υπερμεγεθυντικοποίηση προστίμων και εκχώρηση μισθωμάτων. Είναι κοινό μυστικό ότι αυτό δημιουργήθηκε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις προκειμένου να παρουσιάζουν στους δανειστές μας και στην τροϊκα ότι δήθεν έχουν λαμβάνειν, γιά να παρουσιάζουν δανειοληπτική ικανότητα. Μ’αυτό τον τρόπο παρουσιάζεται πλέον συμφόρηση πινακίων που οδηγεί σε αδυναμία εκδικάσεώς τους, ενώ ταυτόχρονα έχουμε φθάσει στο θλιβερό σημείο ενοχοποίησης των περισσοτέρων ελλήνων, αφού άλλος λίγο άλλος πολύ, δεν υπάρχει πλέον έλληνας που να μην χρωστάει στο Κράτος. Είναι πιά επιτακτική ανάγκη να αλλάξουν οι προϋποθέσεις δίωξης με τον νόμο 1882/1990 και να μην εφαρμόζεται σε περιπτώσεις που δεν υπάρχει δόλος και υπάρχει πραγματική οικονομική αδυναμία.
Η νέα κυβέρνηση έχει εξαγγείλει ότι θα πατάξει την φοροδιαφυγή με μέτρα και νόμους πρόληψής της. Συμφωνώ απόλυτα με την απόφασή της να πάρει προληπτικά μέτρα, σε αντίθεση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις οι οποίες, με όποια μέτρα έλαβαν και με όποιους δρακόντειους νόμους εξέδωσαν και εφάρμοσαν, το μόνο που κατάφεραν είναι να επιφέρουν καίρια πλήγματα στην ανάπτυξη και να οδηγήσουν τους περισσότερους επιχειρηματίες στο εδώλιο του κατηγορουμένου και από εκεί, την συντριπτική πλειοψηφία τους στην φυλακή. Είναι αδιανόητο να έχουμε συνωστισμό και συμφόρηση των πινακίων με υποθέσεις φοροδιαφυγής επειδή ο νόμος προβλέπει ως χρόνο έναρξης του αδικήματος της φοροδιαφυγής τον χρόνο θεώρησης της εκθέσεως ελέγχου, με αποτέλεσμα να δίνεται η απόλυτη εξουσία στο ΣΔΟΕ να στέλνει μηνυτήριες αναφορές γιά έλεγχο που έκανε π.χ.το 2012 γιά τιμολόγια που εξέδωσε μία επιχείρηση π.χ.το 2003, στηριζόμενη αποκλειστικά σε αυθαίρετες κρίσεις και πιθανολογήσεις, αφού φυσικά δεν βρήκε την επιχείρηση, η οποία όπως και οι περισσότερες δεν μπόρεσε να αντέξει στην σκληρή φορολόγηση και στα άδικα οικονομικά μέτρα και απλά έκλεισε. Και βέβαια είναι απόλυτα κατανοητό ότι με τέτοιο φόρτο εργασίας που προκαλούν οι πολυάριθμες μηνύσεις του ΣΔΟΕ, δεν είναι δυνατόν να γίνεται άριστη επεξεργασία και από πλευράς εισαγγελικών λειτουργών, με αποτέλεσμα οι δικογραφίες που φθάνουν στο ακροατήριο να είναι συνήθως γεμάτες με λάθη και παραλείψεις. Γι’αυτό κ.Υπουργέ, αλλάξτε την νομοθεσία και περιορίστε το διάστημα δυνατότητας ελέγχου των τιμολογίων που εκδίδει μία επιχείρηση το πολύ σε 5 χρόνια, ώστε να μην έχουμε το φαινόμενο διαφοροποίησης έναρξης παραγραφής μεταξύ τελέσεως του αδικήματος και διαπιστώσεώς του.
Η αποσυμφόρηση των Καταστημάτων Κράτησης είναι θέμα που όφειλε η πολιτεία να είχε λύση προ πολλών ετών.Κατά καιρούς νομοσχέδια θέτουν ρυθμίσεις που βρίσκονται προς την κατεύθυνση της αποσυμφόρησης με λιγοστά μέχρις στιγμής αποτελέσματά.
Το παρόν σχέδιο νόμου χρειάζεται
1.να μην έρχεται σε αντίθεση με την απονομή της δικαιοσύνης
2.να θέτει σαφή όρια στις ιδιαίτερες κατηγορίες (ΑΜΕΑ)
3.να μην εξισώνει τους κρατούμενους που προσφέρουν εργασία στα Καταστήματα Κράτησης με τους υπόλοιπους καθώς καταργεί το κίνητρο της παραγωγικής διαδικασίας και στέλνει αντίθετα μηνύματά στους κρατουμένους
4.να προβλέπει ρητά όλη την διαδικασία προς την κατεύθυνση της κοινωφελής εργασία.
καλησπέρα ……..δεν είμαι ούτε νομικός ούτε δικηγορος,αλλα ένας κρατούμενος με άδεια από τις φυλακές για έξι ήμερες διάβασα παραπάνω πολύ προσεχτικά τα λόγια όλων αυτών που έχουν κάνει διάφορα σχόλια για το νομοσχέδιο της αποσυμφ\σης των φυλακών!!!νομικων και μη …αυτό που εμένα μου κάνει εντύπωση και με κάνει να θέλω να αναφερθώ στο θέμα είναι το ότι κάποιοι βάζουν τα πράγματα σε ένα τσουβάλι χωρίς να κάνουν κανέναν διαχωρισμό στους κρατούμενους και στο αδίκημα του κάθε έναν από εμάς ……θα παραθέσω τα πράγματα λοιπόν με βάση τα δικά μου κριτήρια και τις δικές μου απορίες Εγώ λοιπόν είμαι κρατούμενος για υπόθεση ναρκωτικών και έχω 8 χρόνια κάθειρξη , είμαι μέσα τρία χρόνια και ένα μήνα και έχω και έναν χρόνο ευεργετικά ημερομίσθια δηλαδή σύνολο 4 χρόνια και και ένα μηνα.δεν θέλω να πω αν είναι πολύ η όχι αλλά ότι μια διάταξη που θα μου επιτρέψει να αφεθώ ελεύθερος για μια πράξη που έκανα η και δεν{έκανα } δεν έχει καμιά σημασία πια αφού έχω δικαστεί και καταδικαστεί από την δικαιοσύνη δεν νομίζω ότι θα μου χαριστεί κάτι !!!!με έκριναν ένοχο και με καταδικάσαν σε 8 έτι κάθειρξη χωρίς κανένας να δώσει βάση στα λεγόμενα μου , και αυτό επειδή ένας αστυνομικός είπε ότι είχε πληροφορίες ότι είμαι έμπορος χασις.την ώρα που στην διπλανή αίθουσα του Αρείου πάγου όπου και εκδικάστηκε η υπόθεση μου εκδίκαζαν υπόθεση για 3 κιλά ηρωίνης και εκδίκασαν μόνο 4 χρόνια φυλάκιση σε τρις κατηγορούμενους . ενώ σε εμένα με καμιά μαρτυρία και κανένα αποδεικτικό για 22 κιλά χασίς μου επέβαλαν κάθειρξη 8 ετών επειδή βρέθηκαν σε χώρο που ήταν στο όνομα μου. δεν ξέρω αν τελικά θα βγει το νομοσχέδιο αυτό άλλα εγώ δεν νιώθω ότι κάποιος μου χαρίζει κάτι αντίθετα νιώθω ότι κάποιοι σε αντίθεση με εμένα δεν έχουν πληρώσει το αδίκημα που έχουν πράξει καταλαβαίνω την ανησυχία του απλού πολίτη άλλα δεν νιώθω ότι είμαι κανένας κακοποιός που πρέπει να παραμείνει έγκλειστος για χρόνια σε κάποιο μπουντρούμι{γιατί αυτό είναι όλες η φυλακές σήμερα }και επειδή έχω άποψη επί του θέματος εκ των έσω σας λέω πως ναι υπάρχουν αμετανόητοι αδιάφοροι για τους νόμους κακοποιοί άλλα υπάρχουν και η εξαιρέσεις ανθρώπων που προσπαθούν να είναι σωστοί και να ακολουθούν τους κανονισμούς που τους έχουν επιβληθεί στο κατοκατο αυτοί που είναι πραγματικά κακοποιοί δεν ακούν μεγάλες ποινές κύριοι και αυτό σας το λέει κάποιος που το ξέρει πραγματικά το θέμα και σαν κρατούμενος και σαν πολίτης και σαν σκεπτόμενος άνθρωπος παρακαλώ θα ήθελα να δω τις απόψεις σας στο κείμενο μου . ζητώ συγνώμη που ένα κατακάθι της κοινωνίας έχει το θάρρος να παίρνει θέση και να μίλα για αυτά τα θέματα …..ευχαριστω
Η αναπροσαρμογή των ορίων των χρηματικών ποσών ,που χαρακτηρίζονται , ως αλλωτρίωση ξένων πραγμάτων , χρημάτων κλπ , ως ιδιαίτερης μεγάλης αξίας , θα μπορούσε να αναπροσαρμοστεί και για τις περιπτωσεις του εντολοδόχου , αφού αυτή η έννοια επιδέχεται πολλές ερμηνείες και εμπεριέχει επιβαρυντική περίπτωση κακουργηματικού χαρακτήρα , για το κατηγορούμενο και ,δυστυχώς ακόμα , και για ποσά μεμονομένα , τα δικαστήρια επιβάλλουν υψηλές ποινές και μέχρι 10 έτη κάθηρξης , μη δυνάμενα να αποφασίσουν και ποινές φυλάκισης εξαγοράσιμες ή ο ορισμός των ποσών , με πολλαπλές πράξεις να μην εκλαμβάνονται ως συνολο αλλά ως πράξη .
Το πιο δίκαιο θα ήταν από τα 10 έτη και πάνω να το κάνετε 2,5/5 και όχι 1/3 πραγματικής εκτησης
Σωστή η πρόβλεψη του νομοθέτη και το γεγονός να συνδυάσει την πρόωρη αποφυλάκιση με την επίσκεψη κατά χρονικά διαστήματα του τοπικού τμήματος, προκειμένου να αποσυμφορισθούν οι φυλακές. Θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση σε μητέρες που γεννάνε μέσα στις φυλακές. Επίσης να εξαιρεθούν της ευεργετικής ρύθμισης οι καταδικασθέντες για εγκλήματα κατά του ήθους
Κατά την άποψή μου θα πρέπει να προβλεφθεί να μετατρέπονται ποινές μέχρι 10 χρόνια και γιά αδικήματα κατά της ιδιοκτησίας (π.χ. υπεξαίρεση), ακόμα δε να προβλεφθεί ότι η μετατροπή θα επεκτείνεται και στην ποινή που θα προέρχεται από συγχώνευση τέτοιων ποινών μέχρι 10 χρόνια, ασχέτως του ύψους της συγχωνευτικής ποινής, η δε ημερήσια μετατροπή της ποινής να είναι ανάλογη με την φοροδοτική ικανότητα του καταδικασμένου.
Επειδή γνωρίζω την ευαισθησία του νέου Υπουργού γιά θέματα κοινωνικής δικαιοσύνης και το ενδιαφέρον του πρωτίστως γιά τον άνθρωπο και μετά γιά τους τύπους και τις διατάξεις, θα πρέπει επιτέλους να προβλεφθεί το ατιμώρητο γιά το αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο γιά άτομα που αποδεδειγμένα έχουν οικονομική αδυναμία πληρωμής τέτοιων χρεών. Είναι καιρός να εναρμονισθεί η ελληνική νομοθεσία με όσα ισχύουν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, όπου κανείς δεν οδηγείται στην φυλακή όταν αποδεδειγμένα δεν έχει την δυνατότητα να πληρώσει φόρους και άλλες οικονομικές υποχρεώσεις προς το Δημόσιο. Σε τελευταία ανάλυση, ας προβλέψει ο νομοθέτης άλλους εναλλακτικούς τρόπους έκτισης, όπως παροχή κοινωφελούς εργασίας σε νοσοκομεία, σε ιδρύματα, σε δημόσιες υπηρεσίες, πάντως εκτός φυλακής που δεν ωφελεί ούτε τον καταδικασμένο ούτε και το Κράτος που τελικά συντηρεί τους έγκλειστους αντί να εκμεταλλεύεται τις όποιες δυνατότητες και ικανότητές τους. Αντ’αυτού σήμερα η χώρα μας έχει το θλιβερό προνόμιο να κρατάει στην φυλακή ανθρώπους που όχι μόνο δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν μία ποινή που τους επιβάλλεται γιά μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο, αλλά αντιθέτως υποχρεώνονται να συγχωνεύουν μία τέτοια ποινή με άλλες κακουργηματικής μορφής και να την μετατρέπουν και αυτή σε κακούργημα, παραμένοντας έτσι δέσμιοι γιά πολλά χρόνια, επειδή έχουν απλά την ατυχία να είναι φτωχοί.
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΝΑ ΠΡΟΒΛΕΦΘΕΙ ΩΣΤΕ ΠΟΙΝΕΣ ΜΕΧΡΙ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ (ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ, ΕΚΔΟΣΗ ΕΙΚΟΝΙΚΩΝ ΤΙΜΟΛΟΓΙΩΝ κλπ) ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΠΟΣΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΦΑΓΙΑΣΤΙΚΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ 20-100 ΕΥΡΩ ΠΟΥ ΙΣΧΥΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΣΑΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΗ Η ΠΛΗΡΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΑΦΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΣΟ ΠΡΟΣΑΥΞΑΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑ 110% ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΣΕ ΔΥΣΘΕΩΡΗΤΑ ΥΨΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΥΠΟΨΕΙ Η ΦΟΡΟΔΟΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΝΤΟΣ
ΦΡΟΝΩ ΟΤΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ 2 ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 4 ΓΙΑ ΕΚΤΙΣΗ ΚΑΘ’ΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ ΤΩΝ 2/5 ΠΟΙΝΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΙ ΤΑ 10 ΕΤΗ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΕΚΤΑΘΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΙΝΗΣ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΕΠΙ ΜΕΡΟΥΣ ΠΟΙΝΩΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ Η ΣΥΓΧΩΝΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΙ ΤΑ 10 ΕΤΗ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΟΙ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΠΟΙΝΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΠΕΡΝΟΥΝ ΤΑ 10 ΧΡΟΝΙΑ Η ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ.
Τα προτεινόμενα μέτρα για την αοσυμφόρηση των Κ.Κ. είναι στην σωστή κατεύθυνση και σίγουρα η υπό όρους αποφυλάκιση αποτελή αποτρεπτικό παράγοντα μη τέλεσης νέων αξιόποινων πράξεων . Στατιστικα το 70% των αποφυλακισμένων που εξέτισαν το σύνολο των ποινών τους <> σύντομα στα Κ.Κ. ενώ το 90% των αποφυλακιζομένων με όρους <> . Καλο θα ήταν να προβλευθούν και για τις ποινές άνω των 5 ετών μέχρι 15 και για αδικήματα οικονομικού χαρακτήρα -διαχειριστικα κλπ , να προβλέποντα και εναλακτικές μορφές έκτισης σε κοινοφελει προγράμματα , σε κοιωνική εργασία σε συνάρτηση πάντα με την διαγωγή τους στα Κ.Κ.
Πρέπει να ληφθούν μέτρα για το θέμα των αδειών.
Εδώ και μερικούς μήνες, τα συμβούλια των φυλακών απορρίπτουν όλες τις αιτήσεις άδειας, ακόμα κι αυτές που έχουν όλες τις προϋποθέσεις. Οι κρατούμενοι προσφεύγουν στο συμβούλιο πλημμελειοδικών, το οποίο πάντα συμφωνεί με το συμβούλιο των φυλακών. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν κρατούμενοι που έχουν κάνει τα 2/5 της ποινής τους και δεν έχουν πάρει ούτε 1 άδεια χωρίς καμία αιτιολόγηση.
Η τακτική αυτή εκτός από παράνομη είναι αντίθετη σε κάθε έννοια σωφρονισμού, ειδικά αν λάβουμε υπόψη την κατάσταση του συνόλου των ελληνικών φυλακών.
4. Οι διατάξεις του άρθρου αυτού εφαρμόζονται και στους καταδίκους που αποκτούν τις προϋποθέσεις των παραπάνω παραγράφων: α) μετά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου και σε χρονικό διάστημα μέχρι ενός έτους και β) μετά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου μετά από άσκηση ενδίκου μέσου του κατηγορουμένου και εφόσον η έκτιση της ποινής τους έχει αρχίσει κατά τη δημοσίευση του παρόντος.
ΕΡΩΤΗΜΑ
Η φράση «και εφόσον η έκτιση της ποινής τους έχει αρχίσει κατά τη δημοσίευση του παρόντος», αφορά μόνο τη β περίπτωση ή και την α.
Στα 1-3 εξαιρούνται κάποια αδικήματα;
1)στην §5 να προστεθεί ότι δεν ασκεί επιρροή η ύπαρξη τυχόν προθεσμίας για την άσκηση ενδίκων μέσων από τον Εισαγγελέα ή να διευκρινιστεί ότι οι διατάξεις των §§1-3 δεν εφαρμόζονται και για όσο χρονικό διάστημα τρέχει η προθεσμία ενδίκων μέσων από τον Εισαγγελέα. Να διευκρινιστεί το ζήτημα γιατί στην πράξη απορρίφθηκαν αιτήσεις κρατουμένων με το άρθρο 11 του ν. 4274/2014, με την αιτιολογία ότι έτρεχε προθεσμία άσκησης ενδίκων μέσων από τον ΕισΑΠ.
2)κατά την άποψή μου στην §3 πρέπει να τεθεί δεύτερο εδάφιο, ανάλογο της §2 του άρθρου 11 του ν. 4274/2014 που να ορίζει ότι: «Εξαιρούνται από τη ρύθμιση του προηγούμενου εδαφίου όσοι έχουν καταδικαστεί για
κακουργήματα που προβλέπονται στα άρθρα 187,187Α, 299, 322, 323Α, 324, 336, 339, 342, 348Α, 349, 351, 351Α και 380 παράγραφοι 1β και 2 του Ποινικού Κώδικα». Για τους καταδικους αυτούς, στους οποίους μη λησμονούμε ότι έχει επιβληθεί ποινή κάθειρξης ανώτερη των δέκα ετών για αδικήματα με ιδιαίτερη ποινική και κοινωνική απαξία, θα πρέπει να εφαρμόζεται η διαδικασία των άρθρων 105 επ. ΠΚ.
3)Στις §§1-3 ορίζεται ότι «οι κρατούμενοι….απολύονται….υπό τον όρο της ανάκλησης χωρίς τη συνδρομή των προϋποθέσεων των άρθρων 105 και επόμενα του Ποινικού Κώδικα…». Προκύπτει από τη διάταξη αυτή ότι για τη χορήγηση της υπό όρο απόλυσης με διάταξη του ΕισΠλημ δεν λαμβάνονται υπόψη ούτε οι ουσιαστικές προϋποθέσεις του άρθρου 106 ΠΚ και συνεπώς ούτε και οι τυχόν επιβληθείσες και μη διαγραφείσες πειθαρχικές ποινές. Παρά το ότι αυτό το δέχτηκε εμμέσως και ο ΕισΑΠ με την υπ’ αριθ. 7/2013 Γνωμοδότησή του(ΑντΕισΑΠ Νικόλαος Παντελής), παρατηρήθηκε στην πράξη, αιτήσεις των κρατουμένων υπό το καθεστώς του άρθρου 11 του ν. 4274/2014(που όριζε ομοίως), να απορρίπτονται από τον ΕισΠλημ με την αιτιολογία ότι δεν πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις του άρθρου 106 ΠΚ, καθώς είχαν σε βάρος τους επιβληθεί πειθαρχικές ποινές που δεν είχαν διαγραφεί. Η πρακτική αυτή είχε ως αποτέλεσμα να επιβαρύνεται το ΣυμβΠλημ με αιτήσεις του άρθρου 11§8 του ν. 4274/2014 και να παραμένει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα υπό κράτηση ο αιτών κατάδικος. Έχω, συνεπώς, την άποψη ότι το ζήτημα αυτό θα πρέπει ρητά να αποσαφηνιστεί, προκειμένου να μην υπάρχουν αυθαίρετες και πέρα από το σκοπό του νόμου ερμηνείες.
Θα ανοίξουμε τις φυλακές να βγει ο κόσμος,ωραία και θα είναι ελεύθεροι σχεδόν με κανέναν περιορισμό και τζάμπα!οι ποινές που είχαν για τους λόγους που είχε ο καθένας σχεδόν θα εξαφανιστούν και όχι λόγω καλής συμπεριφοράς.το ίδιο το υπουργείο αμφισβητεί την δικαιοσύνη που απονεμήθηκε από τα αρμόδια δικαστήρια.ωραία…και θα βγουν έξω νόμιμα . Αν διαπράξουν ένα έγκλημα ΧΩΡΙΣ δολο;;; μικρότερο ή μεγαλύτερο από τον λόγο που βρίσκονται μέσα…ποιος θα είναι ο ηθικός αυτουργός παρακαλω;αυτό δεν το σκέφτηκε κάνεις;ποιος θα τους αφήσει έξω πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία της σωφρονυσης τους που επιβλήθηκε και η ομαλή ένταξη τους μετά στην κοινωνία.η φυλακή έχει ένα σκοπό ύπαρξης όπως και οι ποινές αναλόγως με το αδίκημα.η μείωση του διαστήματος αυτού γίνεται μόνο με προϋποθέσεις και αυτές ΔΕΝ θα έπρεπε ΠΟΤΕ να είναι οικονομικά κίνητρα.
Και θα βγουν οι άνθρωποι σε μία χώρα που η αστυνόμευση της έχει πλέον μειωθεί.εμείς οι απλοί πολίτες δεν έχουμε ούτε φρούρηση προσωπική που σχεδόν κανένας βουλευτής για ευνόητους λόγους (μάλλον γνώριζαν το παρών σχέδιο) δεν αρνήθηκε.
Στα μέσα δεν έχει ακουστεί τίποτα για αυτό το σχέδιο…εδώ δεν υπάρχει κανένα σχόλιο,πράγμα παράξενο.φοβάμαι.πραγματικά για το τι θα γίνει.ΦΟΒΑΜΑΙ!
Ας βρεθούν αλλού πόροι οικονομικοί παρακαλω.θέλω να αισθάνομαι ασφαλής.πάλι καλά που δεν έχω παιδιά!
Γνωρίζετε πόσα αδικήματα – εγκλήματα έχουν ποινή έως 5 ετη και τους βγάζετε έξω;πόσα έως 10 και πόσοι έχουν κάνει το ποσοστό που ζητάτε και ούτω καθεξής;
Έχετε αναλογιστεί τι μπορεί να γίνει;
Τυχεροί όσοι είναι μέσα τώρα,πού δεν είναι και τυχαίες προσωπικότητες στις φυλακές μας….
Εάν δεν κατάλαβα κάτι καλά ή αν παρεκτράπηκα,είναι λόγω σύγχυσης πραγματικού και μη πλέον.αλλά παρακαλω εξηγήστε μου για να καταλάβω εγώ…αφού κανένας άλλος δεν έχει απορίες.
Ευχαριστώ.
Το πρώτο μέλημα της πολιτείας θα πρέπει να είναι η προστασία και ασφάλεια των πολιτών και της κοινωνίας. Το συγκεκριμένο άρθρο της παρούσας διάταξης ουσιαστικά διαγράφει αυθαίρετα και άδικα το μεγαλύτερο μέρος της ποινής ενός κρατούμενου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επικρατεί ένα αίσθημα αδικίας, καθώς πλέον οι ποινές χάνουν το νόημά τους. Με την παρούσα διάταξη υπερπροστατεύονται τα δικαιώματα του θύτη (κρατούμενου) και καταπατούνται τα δικαιώματα του θύματος και του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου.
Το πιο δίκαιο θα ηταν 2,5/5 άνω τα 10 έτη
Γιατι ετσι ευεργετουντε η τεμπέληδες.δυλαδη όσοι δεν εχουν ουτε
1 ημερομίσθιο. Δεν ειναι δίκαιο αυτο
Όσον αφορά στο άρθρο 4, παράγραφος 3 του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου, η διάταξη αυτή εξισώνει τους κρατούμενους που εργάζονται και προσφέρουν μέσα στο σωφρονιστικό κατάστημα με εκείνους που δεν το κάνουν. Με αυτόν τον τρόπο καταργεί το κίνητρο για την εκδήλωση ενδιαφέροντος παραγωγικής εργασίας, που αποτελεί τη βάση της επανακοινωνικοποίησης. Για το λόγο αυτόν θα έπρεπε να μειωθεί ο απαιτούμενος χρόνος παραμονής στο σωφρονιστικό κατάστημα και να συμπληρωθεί μέχρι το απαιτούμενο 1/3 με ευεργετικό υπολογισμό ημερομισθίων, διότι η αναγνώριση τούτη ως χρόνος έκτισης ευνοεί την ομαλή επανένταξη του κρατούμενου στην κοινωνία.
Για τις γυναίκες που έχουν γεννήσει μέσα στη φυλακή κι έχουν τα μωρά μπρος πίσω στα νοσοκομεία διότι δεν υπάρχουν ούτε παιδιατροι μέσα στη φυλακή, ούτε λόγος βλέπω.Ελπίζω να γίνει γρήγορα και να ψηφιστεί το νομοσχέδιο για όλους είναι καλό
→ 1. Όπως γνωρίζεται οι περισσότεροι κρατούμενοι στα καταστήματα κράτησης είναι αλλοδαποί. Θα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη της υποχρεωτικής τους απέλασης από την χώρα για να ισχύσουν οι ευεργετικές διατάξεις του νόμου και γι αυτούς, με την υποχρέωση τους επίσης να δώσουν τα πραγματικά τους στοιχεία στο υπουργείο προστασία τους πολίτη ώστε σε περίπτωση που επιστρέψουν να γνωρίζει η αστυνομία τα στοιχεία τους.
→ 2. Οι κρατούμενοι οι οποίοι θα τύχουν τις ευεργετικές διατάξεις αυτού του νόμου σε περίπτωση που υποτροπιάσουν και συλληφθούν να εκτίσουν όλη την υπόλοιπη ποινή τους επιπλέον της καινούριας που θα τους επιβληθεί χωρίς από δω και στο εξής να τυγχάνουν ευεργετικών διατάξεων. Καλό θα ήταν αυτό να γινόταν για όλους όσους απολύονται πρόωρα ώστε να γίνει κίνητρο για να μην παρανομήσουν ξανά. (οι περισσότεροι κρατούμενοι το μόνο που σκέφτονται είναι πως θα αποφυλακιστούν πρόωρα θα κάνουν μια καλή «δουλεία» και αν συλληφθούν πόσο διάστημα θα μείνουν στην φυλακή με της ευεργετικές διατάξεις που προβλέπει ο νόμος).
Τα έκτακτα μέτρα έχουν περιορισμένο στόχο και αποτελεσματικότητα, και εν τέλει υπονομευουν την απονομή δικαιοσύνης αφού έρχονται να μειώσουν ποινές εκ των υστέρων. Όσο κι αν είναι επιβεβλημένα για να αποσυμφωρήσουν τις φυλακές απαιτούνται μέτρα δομικά και συστημικά. Τρομαχτικές ελλείψεις στη θέρμανση, ζεστό νερό, σαπούνι και καθαριότητα, καθαρά στρώματα και σεντόνια, για παράδειγμα, όπως και στις υπηρεσίες κοινωνικής αρωγής και περιθαλψης-υγείας, και βέβαια η ανάγκη για αύξηση του αριθμού προσωπικού φύλαξης (και παροχής ειδικής εκπαίδευσης) δείχνουν τις μαύρες τρύπες του συστήματος που απαιτούν άμεσες λύσεις και ανακατανομή κονδυλίων. Η τήρηση του άρθρου 3 ΕΣΔΑ ακόμα και με την πρόσκαιρη αποσυμφόρηση των φυλακών θα είναι μακρυνό όνειρο εάν δεν παύσει η λίστα αναμονής κρατουμένων στα αστυνομικά κρατητήρια. Το ζήτημα αφορά βέβαια και την ευκολία με την οποία ο δικαστής καταδικάζει προς το μέγιστο της ποινής ειδικά όταν ο κατηγορούμενος είναι αλλοδαπός ή εάν το έγκλημα αφορά ναρκωτικά και βέβαια η μη εμπέδωση της εναλλακτικής ποινής/προφυλάκισης.
Θεωρείται εφικτό, για ειδικές περιπτώσεις κρατουμένων, η κράτηση να αντικατασταθεί με κοιωνική εργασία σε δομές του δημοσίου;
Στο συγκεκριμένο άρθρο (Άρθρο 4) θα πρέπει εξαιρεθούν ιδιαίτερες περιπτώσεις φυλακισμένων, όπως παιδόφιλοι, παιδεραστές, κατά συρρόη δολοφόνοι, βιαστές ανηλίκων αλλά και ενηλικών που δεν μπορούν να υπερασπιστούν οι ίδιοι τους εαυτούς τους, πχ ΑΜΕΑ ή υπερήλικες.